செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

இ1 i, பெ. (n.)

   பன்னிரு உயிரெழுத்துகளுள் மூன்றாம் உயிரெழுத்து; third letter and vowel of the Tamil alphabet, the close high front unrounded short vowel in Tamil.

இற்றை மொழியியலார் இதைப் பிறப்பிடம் நோக்கி முன் அண்ணக் குவியா உயிர்க்குறில் என்பர்.

ம., க., தெ., து., இ.

 இ2 i,    இடை. (part.) அண்மைச்சுட்டு; proximate demonstrative.

 i) அகச்சுட்டு;

 demonstrative base forming an integral part of a word denoting or pointing out a proximate person, place, or thing.

 ii) புறச்சுட்டு;

 demonstrative prefix.

     “இப்பால் உருட்டுவோன் எனவே” (சிலப்.1:6-68);.

 demonstrative prefix to a noun, expressing proximity of a person, place or thing actually pointed out by the hand.

 demonstrative prefix to a noun, its antecedent.

பிரா. தா.

 demonstrative prefix expressing world-wide eminence.

     “இப்படியன் இந்நிறத்தன் இவ்வண் ணத்தன்

இவனிறைவன் என்றெழுதிக் காட்டொணாதே” (அப்பர். 6-97-10);.

 demonstrative prefix expressing the power to recollect.

     “அ அவனும் இ இவனும் கூடியக்கால்”

 இ3 i,    இடை. (part.) பல்வகையீறுகள்; multifarious formations and suffixes.

 f) பெயரீறுகள்;

 noun endings.

 feminine suff.

ம., க., தெ., து. இ.

 abstract noun suff.

 verbal noun suff.

 neg. implicit verb based noun suff.

     “தாயுமிலி தந்தையிலி தான்தனியன் காணேடி” (திருவா. திருச்சா. 3);

 ii) வினையீறுகள்;

 verb endings.

 imperative sing verb ending.

 optative verb ending.

 past adverb ending.

 neg. appellative verb ending.

 இ4 i,    இடை. (part.) சாரியை; enunciative and connective particle.

 i) மெய்யெழுத்து ஒலித்துணைச் சாரியை;

 enunciative particle employed in Tamil grammar to designate certain consonants.

   ச்-இச்;இக்கன்னா. இச்சன்னா எனலுமாம்.

ஆங்கிலம் கிரேக்கம் இலத்தீனம் செருமானியம் உருசியம் போன்ற ஆரிய மொழிகளில் B, C, D, G. P. T ஆகிய மெய்யெழுத்துகளுக்கு இகரம் ஒலித்துணைச் சாரியையாகி ப், ச், ட், ச், ப், ட் என்னும் மெய்யெழுத்துகளைப் பலுக்க உதவுதல் காண்க. ஏனை ஆங்கில மெய்யெழுத்துகளுக்கு இகரம் எகரமாகி மெய்ம்முன் ஒலித்துணையாகும். (ஒநோ ட M); மெய்யெழுத்தை எம்மொழியினரும் உயிரெழுத்தின் துணையின்றிப் பலுக்கவியலாது என்னும் மூலத்தாய் மொழியியல்பு பற்றி இஃது இவண் குறிக்கப்பட்டது. மூலத்தாய் மொழியியல்புகளை ஞாலச்சேய் மொழிகள் காத்துவந்துள எனற்கு இஃதொரு சான்றாம்.

 iii) புணர்ச்சிச் சாரியை;

 connective particle.

   ஏவலொருமை வினையையும் செயவென்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்ச ஈற்றையும் இன்னோசை பட இணைக்கும் புணர்ச்சிச் சாரியை; euphonic augment used in combination of verbal root and participle ending.

காணிய வருவோள் – காண் + இ + (ய்); ஶ்ர+ அ + காணிய.

தானாக ஒலியாத மெய்யெழுத்தைச் சார்ந்து தன்னோடியைத் தொலிப்பது மெய்யெழுத்துச் சாரியை.

காண வருவோள் என இகரச் சாரியையின்றிப் புணர்வதே இயல்பாயினும் இன்னோசையும் சந்த இயைபும் பற்றிக் காணிய வருவோள் எனப் புணர்ந்தது.

 இ5 i, இடை. (part.) குறிப்பொலி.

 expression or joy. தாழ்வுணர்ச்சியையும் குறிக்கும்;

 may also indicate inferiority.

 expression of approval.

 இ6 i,    இடை. (part.) (1) வியப்பிடைச்சொல்; expression of exclamation.

 an expression of contempt.

   இ7 __< இடை. (part.); பொருளின்றி இருவகை வழக்கிலும் இசை நிரப்ப வரும் ஓர் அசைச்சொல்; expletive used in dialectical and literary usage as enunciative particle.      [கேள் + இ + கேளி.] கேள் என்னும் ஏவலொருமைப் பொருள் வெளிப்படை வியங்கோள் ஈறு போன்ற தோற்றம் தரினும் இகரம் ஒலித் துணையான அசைச்சொல்லே. வெறுப்பும் கண்டிப்பும் குரலில் வெளிப்படின் அசைச்சொல்லாம். கனிவும் மதிப்புரவும் வெளிப்படின் வியங்கோள் ஈறாம்.  இ8 i,    இடை. (part.) காரணப் பெயரீறு; causative verbal noun suff.  இ9 i,    இடை. (part.) அடிவினைத் திரிபீறு; verb base alternate ending.  இ10 i,    இடை. (part.) மொழியிடைக் குற்றியலிகரம்; Shortened 'i' in word combination.      [நாகு + யாது. எனப்படுவது + யாதெனின்.]  இ11 i,    இடை. (part.) வடமொழிச்சொல் தமிழில் வழங்கும்போது வரும் மெய்ம்மயக்க ஒலித்துணை; enunciative particle used for Sanskrit loanwords in Tamil to avoid unusual germinations. வாக்கியம் < Skt. våkya.    2. மொழிமுதலாகாத ர, ல முதலிய எழுத்துகளில்    படும் ஒலித்துணை; an enunciative particle used before loan words with the non-initial letters such as r. and I. லங்கா → இலங்கை.  இ12 i,    இடை. (part.) குறிலில் இறும் வண்ணப்பாட்டுச் சீர்களின் வண்ணக் குழிப்பு வாய்பாட்டீறு; ending of rhythmic formulas of metrical feet ending in short vowel. திந்தி திந்தி தினை திந்தி. தங்கட்டி தங்கட்டி தங்கட்டி தங்கட்டி.  இ13 i,    இடை. (part.) ஐந்தனுள் ஆந்தையைக் குறிக்கும் எழுத்து (பிங்.); letter representing owl in five birds (pañca patc.) (Astrol).    2. நூறு என்னும் எண்ணின்குறி; a symbol of the number hundred.    3. காமனின் பெயர்களுள் ஒன்று; a name of the god of love.      [நூறு நிறைவைக்குறித்து அழகைக்குறித்தபோதுகாமனையும் வருவது கூவியுரைக்கும் அழகிய ஒட்பத்தால் ஆந்தையையும் குறித்திருக்கலாம். மயில், கிளி, கழுகு, ஆந்தை, காகம் என்பன ஐம்புட்கள்.]  இ15 i, இடை. (part.)    1. மொழியிடை உகரத்தின் திரிபான இகரம்; derivative form of a 'u' ending word    2. ஈகார ஐகார அளபெடைகளின் அடையாளக் குறி; a sign to designate extra long vowels I and ai.    3. பிறவினை இறந்தகால இடைநிலை எழுத்துபேறு; an augment in causative past verb time marker.    4. ஒன்றன்பால் உரிமையீறு; neut. sing possessive ending.    5. செயப்படுபொருள் தொழிற்பெயரிலு:verbal no. ending  இ16 i,    இடை. (part.) அரையென்னும் எண்ணின் குறி; symbol for the fraction 1/2, which symbol is now usual, written as ரு in Tamil arithmetics.      [ஒருகா. குற்றியலிகரம் அரை மாத்திரை பெறும் ஒப்பகம் நோக்கி 'இ' உயிர்க்குறில் வரிவடிவம் அரை என்னும் எண்ணின் குறியாக ஆளப்பட்டிருக்கலாம்.] இக்காலத்தில் இது ரு எனத் தமிழ்க் கணக்கு நூலில் ஆளப்படுகிறது.

இஃகலாட்டம் iḵkalāṭṭam, பெ. (n.)

   1. இழுபறிப்போர்; tug of war.

   2. பகைமை; enmity.

   க. எசலாட்ட;தெ. இக்கலாட்டமு.

     [இல் + கு = இஃகு → இஃகல் + ஆட்டம்.]

இஃகு1 iḵkudal,    21 செ.கு.வி. (v.i.)

   இழுத்தல்; pull, draw.

க., து. இக்கு.

     [இல் + கு = இஃ.கு.]

 இஃகு2 iḵku, பெ. (n.)

   எஃகு; steel.

     [இல் + கு = இஃகு (அழுந்தப்பற்றுதல், இறுகுதல்); நன்கு இறுகிய மாழை.]

இஃது iḵtu,    சு.பெ. (pron.) இது, உயிர் முதல் சொற்களின் முன்னும் செய்யுளில் யகரமுதற் சொற்களின் முன்னும் வழங்கும் சுட்டுச் சொல்; this used before words with vowel initials and occasionally before words with ‘y’ initials in poetry. இஃதாவது இஃதாம்பல். இஃதியாதென்றான் (தொல். எழுத்.423 உரை).

     [இல் + து = இஃது. லகர மெய்யீற்றுத்திரிபு ஆய்தம்.]

இ + து = இஃது எனப் புணர்க்கப்படாமை காண்க. அ. இ. உ என்னும் சுட்டெழுத்துகளின் முந்து வடிவம் ஆ ஈ ஊ என நெடுஞ்சுட்டுகளாயினும், சுட்டுச்சொல் வடிவம் அல். இல், உல் என்பனவே. அவற்றைத் திரவிடமொழிகளுள் கன்னடம் மட்டும் தக்கவைத்துக்கொண்டிருக்கிறது. தமிழிலும் மெல் → மெது. பல் → பது என்றாற்போல், இல் → இது எனத் திரியுமாயினும் அசையழுத்தத்தால் லகரமெய் ஆய்தமாயிற்று.

இஃதொத்தன் iḵtottaṉ, பெ. (n.)

   இவனொருத்தன்; this man.

     “ஏஎ இஃதொத்தன் நாணிலன்” (கலித்.62);.

     [இஃது + ஒருத்தன். ஒருத்தன் → ஒத்தன் (இடைக்குறை);.]

இஃதொத்தி iḵtotti, பெ. (n.)

   இவளொருத்தி; this woman.

     “அஞ்சா அழாஅ அரற்றா இஃதொத்தி என் செய்தாள் கொல்லென்பீர்” (கலித்.143);.

     [இஃது + ஒருத்தி. ஒருத்தி → ஒத்தி (இடைக்குறை);.]

இக1 igattal, 18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. தாண்டுதல். (திவா.);; to leap over, jump over.

   2. கடத்தல், வரம்பிகந்தோடி (கம்பரா.நாட்.9);; to over flow, go beyond.

   3. வரம்புகடத்தல்; deviate from a rule or justice.”நெறியிகந்து … நீரலசெய்யும்” (காசிகா. சிவகன்மாவாயு.28);.

   4. போதல்; to depart, go away.

   5. நீங்குதல்;:to leave.”முனிவிகந் துயர்ந்த” (நன். சிறப்புப்பா.);

   6. நடத்தல்; to walk.

   7. புறப்படுதல்; to start.

   8. விட்டுவிடுதல்; to abandon.

   9. பிரிதல்.

     “இகந்துறைவ ரேதிலர்” (குறள்.1130);;

 to leave behind, go away from.

   10. பொறுத்தல். (பிங்.);; to bear, endure.

   ம. இகய்க்குக;மரா. இக் (செல்லுதல்);.

     [இய → இக. இய + செல், நட. இகத்தல் + செல்ல நேர்வதால் பிரிதல், நீங்குதல், தாண்டுதல் பொருள் சுட்டியது.]

 இக3 iga,    இடை. (part.) முன்னிலையசைச் சொல் (தொல். சொல். 276); poet expletive of the 2nd pers. of verbs.

     [இயக = வியங்கோள் ஈறு. இய → இக முன்னிலையசை மொழிகளாயின.]

இக-த்தல்2 igattal, 18 செ.குன்றாவி. (v.t.)
   1. புடைத்தல்; to beat.

   2. காழ்த்தல்; to become hard, mature.

   3. நெருங்குதல்; to be close together, crowd.

   4. பழித்தல்; to abuse.

   5. மீறுதல்; to transgresse.

     [இகத்தல் = நீங்குதல், விரிதல், பகுத்தல், பரவுதல், பரவுதலால் ஒன்றளை நெருங்குதல், மோதுதல், மீறுதல் பொருள்களில் புடைபெயர்ந்துள்ளது.]

 இகசுக்கு igasuggu, பெ. (n.)

   நீர்முள்ளி (மலை.);; white long-flowered nail dye (செ.அக.);.

     [இளக்கு → இக்கு. இக + சுக்கு.]

 இகசேபம் igacēpam, பெ. (n.)

   எழுமுள்; axil-spined mulberry – (சா.அக.);.

 இகடி igaḍi, பெ. (n.)

   கத்தூரி மஞ்சள்; round zedoary (சா.அக.);.

     [இக்கு → இக்குளி → இகுளி → இகுடி → இகடி.]

இகணை igaṇai, பெ. (n.)

   ஒரு மரம்; a kind of tree.”இலையணி யிகணையும்” (பெருங். இலாவாண.98);.

ம. இகண.

     [இக்கு → இக்குணி → இகுணி → இகணை.]

 இகது igadu, பெ. (n.)

   கரும்பு; sugar-cane (சா.அக.);.

     [ஒருகா. இக்கு → இகுது → இகது.]

 இகத்தாளம் igattāḷam, பெ. (n.)

   ஏளனம். (தெ.ஆ.வ.);; mockery.

     [இகத்தம் – இகத்தானம் – இகத்தாளம் = ஒருவனைப் பிரித்து வைத்துப் பேசுதல், எள்ளுதல்.]

இகந்துபடுதல் igandubaḍudal, தொ.பெ. (vbl.n)

   1. தவறுதல்; erring.

   2. முற்கூறிய விதியைக் கடத்தல்; transgressing.

   3. பிறழுதல்; slip.

     [இக → இகந்து (வி.எ.); + படுதல்.]

இகந்துழி iganduḻi, பெ. (n.)

   தொலைவான இடம் (பழ.175);; far-off place.

     [இக → இகந்து (வி.எ.); + உழி.]

இகனி1 igaṉi, பெ. (n.)

   வெற்றிலை (மலை.);; betel. (செ.அக.);.

     [இகு → இகுல் → இருனி → இகனி (கொ.வ.); இகுல் = குழை. மெல்லிலை.]

 இகனி2 igaṉi, பெ. (n.)

   வெண்ணெய்; butter. (சா.அக.);.

     [இகளை → இகணை → இகனி.]

இகன்மகள் igaṉmagaḷ, பெ. (n.)

   கொற்றவை; Durga.

     “இகன்மக ளையைகளிறு” (தக்க யாகப்170);;(செஅக);.

     [இகல் – இகன் – மகள். இகல் = மாறுபாடு, பகைமை பகைவரை அழிப்பவள் இகன்மகள்.]

இகன்றவர் igaṉṟavar, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies

     “இகன்றவர்ச் செற்று” (பாரத.வாரணா113);. (செ.அக.);.

     [இகல் = பகைமை, இகல் → இகன்றவர்.]

இகபரம் igabaram, பெ. (n.)

   இம்மை, மறுமை; this birth and the supposed next.

     “இகபரமு மெண்டிசையும்” (தேவா.48.3);.

   2. இவ்வுலகம் மற்றும் மேலுலகம்; this world and the supposed next, earth and heaven.

     [இகம் + பரம்.]

 இகபோகம் igapōgam, பெ. (n.)

   இவ்வுலகவின்பம்; earthly enjoyment, mundane pleasures.

த. போகம் →.Skt. bhôga.

     [இகம் + போகம். இகம் பார்க்க;

புகு – புகவு – புகா (உணவு);. புகவு – புஜ் – போகம் = நுகர்வது. புக்குதல் → முக்குதல் = உண்ணுதல்.]

 இகப்பு igappu, பெ. (n.)

   பழித்தல்; insult.

     [இக → இகப்பு.]

 இகமலர் igamalar, பெ. (n.)

   விரிமலர். (பிங்.);; full-blown flower.

     [இகத்தல் = நீங்குதல், விரிதல். இக + மலர் + விரிமலர்.]

இகம்1 igam, பெ. (n.)

   இவ்வுலகம்; life in this world.”இகமொடு பரமும்” (கந்தபு.திருவிளை. 105);;

 this world. (செ.அக.);.

   க. இக;   த. இகம்; Skt. iha.

     [இ = அண்மைச்சுட்டு. இல் → இழ் → இகு – இகம் = இவ்வுலக வாழ்வு, இவ்வுலகம், இப்பிறப்பு. இகு = கீழ். இகம் = கீழிருப்பது. மேலுலகம் என்பதின் எதிர்.]

 இகம்2 igam, பெ. (n.)

   1. சந்தனம்; sandal – wood

   2. இண்டங்கொடி; a thorny creeper (சா.அக.);.

 இகரக்குறுக்கம் igaragguṟuggam, பெ. (n.)

   குற்றியலிகரம்; the shortened vowel, i. (த.சொ.அக.);.

     [இகரம் + குறுக்கம்.]

 இகரம் igaram, பெ. (n.)

     ‘இ’ என்னும் எழுத்து;

 the letter ‘i’.

ம. இகாரம்.

     [இ + கரம். கரம் = எழுத்துச்சாரியை.]

இகலடு கற்பு igalaḍugaṟpu, பெ. (n.)

   போர் வெல்லும் பயிற்சி; special training for warfare.

     “..ஆஅய். எயினன் இகலடு கற்பின் மிஞலியொடு தாக்கி” (அகம். 196);.

     [இகல் + அடு + கற்பு. கற்பு = கல்வி.]

இகலன் igalaṉ, பெ. (n.)

   1. படைவீரன் (பிங்.);; warrior.

   2. நரி; jackal.

     “இகலன்வாய்த் துற்றிய தோற்றம்” (களவழி.28);.

   3. முதுநரி (பிங்.);; old jackal.

   4. பகைவன்; enemy (ஆ.அக.);.

     [இகல் → இகலன்.]

இகலாட்டம் igalāṭṭam, பெ. (n.)

   1. எதிராடல், வாய்ப்போர்; controversy, disputation, altercation.

     “=எந் நேரமும் இகலாட்டமாயிருக்கிறவன்”. (W.);.

   2. போட்டி; competition, rivalry.

   3. போராட்டம் (ஆ.அக.);; struggle.

   4. இழுபறிப்போர்; tug of war.

     [இகல் + ஆட்டம் – இகலாட்டம். இகல் + ஆடுதல் + இகல் செய்தல். இஃ கலாட்டம் பார்க்க;see ikkalatam.]

இகலாட்டி igalāṭṭi, பெ. (n.)

   மாறுபாடுடையவள்; woman enemy.

     “இகலாட்டி நின்னை எவன் பிழைத்தேன் எல்லாயான்” (கலித்.108);. (சங்.இலக்.சொற்.);.

     [இகல் + ஆட்டி.]

 இகலாட்டு igalāṭṭu, பெ. (n.)

   தடகளப்போட்டி; sports.

     [இகல் + ஆட்டு.]

இகலி igali, பெ. (n.)

   பெருமருந்து (மலை.); பார்க்க; Indian birthwort (செ.அக.);.

   2. சில்லம் (சிலேட்டுமம்);; one of the three humours in the human system ie. Phlegm.

     [இகல் → இகலி.]

இகலியார் igaliyār, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies.

     “இகலியார்புர மெய்தவன்” (தேவா. 75.1);.

     [இகல் → இகலியார்.]

 இகலை igalai, பெ. (n.)

   வெள்ளை; while. (சா.அக.);.

     [இளக்கு → இக்கு + நீர்ப்பொருள். நீர்மம், கள். நீராளமான பொருள். ஒரளவுக்கு வெளிதாகத் தோன்றுதலின் வெண்மைப் பொருள் பெற்றிருக்கலாம்.]

 இகலோகம் igalōgam, பெ. (n.)

இவ்வுலகம் பார்க்க;see ivvulagam. Skt ihalõka.

     [இவ் → இவ → இக + உலகம் = இகவுலகம் → இகலோகம். வ → க. திரிபு. உலகம் → லோகம் என வடமொழியில் திரிந்தது.]

 இகலோன் igalōṉ, பெ. (n.)

   பகைவன் (திவா.);; enemy.

ம. இகலோன்.

     [இகல் = பகைமை. இகல் + அன் = இகலன் → இகலான் → இகலோன்.]

இகல்1 igalludal,    3 & 5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மாறுபடுதல்; to disagree, hate, be inimical.

     “இன்ன காலையி னெல்லைமைந்த னிகன்று” (சேதுபு. சேதுவந்த.12);.

   2. போட்டி போடுதல்; to vie. Compete.

     “கோதை கண்ண மாலை யோடிகலித் தோற்றாள்” (சீவக.904);;

   3. ஒத்தல்; to be similar

     “குலிகமொ டிகலிய வங்கை” (நன்.268. மயிலை);.

ம. இகற்றுக.

     [இகு → இக → இகல், நீங்குதலால் தோன்றும் மாறுபாடு, எதிர்ப்பு, பகைமை.]

 இகல்2 igal, பெ. (n.)

   1. பகை (திருமுரு.5.132);; enmity, hatred, hostility.

   2. போர்; battle war.

     “இகன்மிக நலின்று.” (பரிபா.6.28. ம.இகல்);.

   3. வலிமை; puissance, strength, intrepidity.

     “இலைப்பொலிதா ரிகல் வேந்தன்” (பு.வெ.4.14. கொளு);. 4. சிக்கு;

 intricacy, obscurity, involvedness.

     “ஞான பாதப் பொருளி னிகலறுத்து” (சி.போ.பா.மங்கல.1);

   5. அளவு;   இகலிரி கடங்கண்டால் (ஞானா..50.5);; limit, bound.

   6. புலவி; amatorial strifes between husband and wife.

     “இகலினி கந்தாளை” (பரிபா.9.36);.

   ம. இகல்;   க. இக்கு;   தெ. இங்கட;   து. இங்கட. இச;குட. இச.

     [இகு → இக → இகல், இகல் = பகை வலிமையும் வரம்பும் துணைப்பொருள்கள்.]

 இகல்3 igal, பெ. (n.)

   பெருங்காப்பிய உறுப்புகளுளொன்று. (ஆ.அக.);; a part of an epic.

     [இகு → இக → இகல்.]

இகல்வு igalvu, பெ. (n.)

   1. எதிரிடை; contrariety.

   2. இகலுதல்; opposing (ஆஅக);.

     [இகல் → இகல்வு.]

இகளி1 igaḷi, பெ. (n.)

   1. இடி; thunder.

   2. இருள்; darkness.

     [இகு → இகுளி → இகளி. இகுதல் = தாழ்தல், பொத்தென்று வீழ்தல், இடிந்து பொழிதல், மேகம் திரண்டு இடிதலால் கவிழும் இருள்.]

 இகளி2 igaḷi, பெ. (n.)

   வெற்றிலை;:betel leaf (சா.அக.);.

     [இகுல் → இருள் → இகள் → இகளி.]

 இகளை igaḷai, பெ. (n.)

   வெண்ணெய் (மூ.அ.);; butter.

     [இக → இகளை. இகத்தல்= பிரிந்து வருதல். கடையும்பொழுது தயிர்த்திரளிலிருந்து இகந்து வருதலால் வெண்ணெய் இகளை எனப்பட்டது.]

இகள்(ளு)-தல் igaḷḷudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மாறுபடுதல்; to be in disparity or disagreement with one.

   2. எதிராடல்; wrangle.

     [இகல் → இகள்.]

இகழற்பாடு igaḻṟpāṭu, பெ. (n.)

   இகழப்படுகை (குறள்.192. உரை);; dishonour, disgrace, contemptibility, scorn. (செ.அக.);.

     [இகழ் → இகழல் + பாடு.]

 இகழாவிகழ்ச்சி igaḻāvigaḻcci, பெ. (n.)

   புகழ்வது போலப் பழித்துக் கூறும் அணி (W.);; irony, a figure of speech in which censure is conveyed by ironical praise. (செ.அக.);.

     [இகழாத → இகழா + இகழ்ச்சி.]

இகழி igaḻi, பெ. (n.)

   1. கொன்றை; a flower tree.

   2. கடுக்காய்; Indian gallnut (சா.அக.);.

     [இகழ் → இகழி.]

இகழுநர் igaḻunar, பெ. (n.)

   1. பகைவர்; enemies.

     “இகழுந ரிசையொடு மாய” (புறநா.21. 12);;

   2. இகழ்கின்றவர். (ஆ.அக.);; vilifies.

     [இகழ் → இகழுநர் (வினையா.பெ.);.]

இகழ்1 igaḻtal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   கவனிப்பின்மை; to be careless, negligent.

     “பிரியாரென விகழ்ந்தேன்” (திருக்கோ.340);.

 இகழ்2 igaḻtal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அவமதித்தல்; sight despise, opp. to புகழ்.

     “இளையர் இனமுறையர் என்றிகழார்” (குறள். 698);.

   2. மறத்தல்; to forget.”செய்யா திகழ்ந்தார்க் கெழுமையு மில்” (குறள்.538);.

ம. இகழுக.

     [இக → இகழ் + தாழ்தல், தாழ்த்தல், எள்ளுதல். இல் → இன் → இழ் → இகு. இளப்பம் என்பதும் நீங்குதல், விலகுதல், விலக்குதல்வினை பொருட்புடை பெயர்ந்து தாழ்வுபடுத்துதல், எள்ளுதல் பொருளாதல் காண்க.]

 இகழ்3 igaḻ, பெ. (n.)

   இகழ்ச்சி; contempt reproach.

     “இகழறு சீற்றத் துப்பின்” (காஞ்சிப்பு.கச்சி.21);.

     [இக → இகழ். இகழ்1-தல் பார்க்க;see igal1.]

இகழ்ச்சி igaḻcci, பெ. (n.)

   1. தாழ்வு; undervaluing.

   2. இகழ்வு; detraction.

   3. இழிவு; dishonour.

   4. உவர்ப்பு: insult.

   5. ஒவ்வாமை; aversion.

   6. இகழ்தல்; despise.

   7. நகை; scorn.

   8. நிந்தை; contempt.

   9. தாழ்ச்சி; disparagement.

   10. ஈனம்; baseness.

   11. ஓரணி; a figure of Speech.

   12. பழி; scorn.

   13. குறைவு. deficiency.

   14. மறதி; forgetfulness.

   15. குற்றம்; fault.

   16. விழிப்பின்மை; remissness, negligence.

     “இகழ்ச்சி

யிற் கெட்டாரை” (குறள்.539);.

   17. வெறுப்பு; dislike, aversion.

     “நன்றுதீ திகழ்ச்சி வேட்கை நட்பிகல்” (திருவிளை.உக்கிரபா.5);.

     [இகு → இகழ் → இகழ்ச்சி.]

 இகழ்ச்சி விலக்கு igaḻccivilaggu, பெ. (n.)

   ஏதுவை யிகழ்ந்து விலக்கும் அணிவகையுளொன்று; figure of speech (ஆ.அக.);.

     [இகழ்ச்சி + விலக்கு.]

 இகழ்ச்சிக்குறிப்பு igaḻccigguṟippu, பெ. (n.)

   இகழ்ச்சியைக் காட்டவருஞ் சொற்கள்; words denoting dishonour or despising.

     [இகழ்ச்சி + குறிப்பு.]

இல. எல. எவன். எற்று. என். என்னே, ஏயே. சீச்சீ. சை. ஏஏ. என்பனவுமாம்.

இகழ்ச்சியணி igaḻcciyaṇi, பெ. (n.)

   ஒன்றன் குணங் குற்றங்கள் மற்றொன்றுக்கு உண்டாகாதிருப்பதைக் கூறம் அணி. (அணியி.70.);; figure of speech in which the excellence or defect of one thing does not affect another with which it is connected e-g., the grandeur of the ocean does not attach to a cup of sea-water, nor does the fault of the lotus which closes at the sight of the moon attach to the moon.

     [இகழ்ச்சி + அணி.]

 இகழ்ச்சியில் புகழ்ச்சி igaḻcciyilpugaḻcci, பெ. (n.)

   அணிவகையுளொன்று. அது இகழ்ச்சியின்றிப் புகழ்தல்; figure of speech (ஆ.அக.);.

     [இகழ்ச்சி + இல் + புகழ்ச்சி. இல் (எ.ம.);.]

 இகழ்ச்சியுட் புகழ்ச்சி igaḻcciyuṭpugaḻcci, பெ. (n.)

   இகழ்ச்சியும் புகழ்ச்சியும் கலந்து கூறும் அணிவகையுளொன்று; figure of speech (ஆ.அக);.

     [இகழ்ச்சி + உள் + புகழ்ச்சி.]

இகழ்ந்துரை igaḻndurai, பெ. (n.)

   இகழ்ச்சிச் சொல் (குறள். 182, உரை);; expression of contempt, slander (செ.அக.);.

     [இகழ் → இகழ்ந்து (வி.எ.); + உரை.]

இகழ்பதம் igaḻpadam, பெ. (n.)

   நெகிழ்ந்திருக்கும் செவ்வி; delicate condition.

     “அருங்கடிக் காவல் இகழ்பதம் நோக்கி” (அகநா.162);.

     [இகழ் + பதம்.]

இகழ்மலர் igaḻmalar, பெ. (n.)

   பொலிவிழந்த மலர்; faded flower.

     “இகழ்மலர்க் கண்ணளாத் துறப்பயான்” (கலித்.135);.

     [இகழ் + மலர்.]

இகழ்வார் igaḻvār, பெ. (n.)

   1. அவமதிப்பவர்; scorners, slanderers, vilifies

     “இகழ்வார்ப் பொறுத்த றலை” (குறள். 151);;

     [இகழ் → இகழ்வார் (வினையா.பெ.);.]

இகழ்வு igaḻvu, பெ. (n.)

   நிந்தை (திவ்.திருவாய். 3.4.1.);; contempt. Scorn, insult. (செ.அக.);.

     [இகழ் → இகழ்வு.]

இகா ikā, இடை. (part.)

   முன்னிலையசை (கலித்.105. உரை);; poet, expletive of the 2nd pers. of verb. (செ.அக.);.

     [(இ + கா – இகா. இகரம் ஏவல் கருதியும் வியங்கோள் கருதியும் இசை நிரப்பவும் வரும் முன்னிலையசை உண்கா, செல்கா என்றாற் போல் கெழுதகைப் பொதுச் சொல்லாக வரும் ‘கா’ அசைமொழி, பால் வேறுபாடு கருதாது முன்னிலையசையாக வருவது. இரண்டும் ஒருங்கிணைந்து பெருங்கிழமையுணர்த்தும் கெழுதகைப் பொதுச் சொல் (word a endearment); ஆயிற்று.]

தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் வழக்கில், ‘செல்லி இங்கே வாகா (வா);, நீ போகா கா (போடா டேய்); என ‘கா’ என்னும் முன்னிலையசை பெருக வழங்குகின்றது. வட கொங்கு வேளாளர் பேச்சிலும் இதன் பெரு வழக்கைக் காணலாம். கை என்னும் சிறுமை குறித்த சொல் பெண்மை விளியாகி கன்னடத்தில் ‘கே’ (ge); விளிச்சொல்லானவாறு ‘கா’ ஆண்மை அல்லது இருபால் வினிச்சொல்லாகப் பண்டு தொட்டே வழங்கி வருகின்றது.

இகு1 igudal, செ.கு.வி. (v.)

   1. கரைந்து விழுதல்; to be eroded.

     “கான்யாற் றிகுகரை” (குறுந்.264);;

   2. தாழ்ந்து விழுதல். to shower, to descend, as torrent.

     “மாரியி னிகுதரு…. கடுங்கணை” (மலைபடு 226);: (செ.அக.);.

   3. இறுதல் (ஆ.அக.);; to and

     [இல் – துளைத்தற் கருத்து வேர்ச்சொல். இல் → இள் → இழ் → இழு → இகு. கரைந்துவிழுதல், இடிதல், ஒடிதல், இறுதல்.]

 இகு2 igudal, து.வி. (Aux.v.)

   துணைவினை; auxiliary verb.

கண்டிகும். சென்றிகும்.

     [இகு1 – இகு2]

 இகு3 iguttal,    18 செ. குன்றாவி, (v.t)

   1. கொல்லுதல் (சூடா.);; to kill, destroy.

   2. வீழ்த்துதல் (திவா.);; to throw down, to fell, as a tree.

   3. தாழ்த்துதல்; to hand down loosely, as hair, lower.

     “கணங்கொ டோகையிற் கதுப்பிகுத் தசைஇ” (மலைபடு:44);.

   4. சொரிதல்; to pour forth, to shed, as tears.

     “இகுத்த கண்ணீர்” (புறநா.143, 13);.

   5. ஒடச்செய்தல் (சூடா);; to put to rout, as an army.

   6. அறைதல்; to beat, as a drum.

     “முரசுகடிப் பிகுப்பவும்” (புறநா.158.1);:

   7. இசைக் கருவிகளை இசைத்தல்; lo play, as on an instrument

     “நும்மருப் பிகுத்து” (மலைபடு.391);:

   8. அழைத்தல் (பிங்.);

 to call invite.

   9. கொடுத்தல் (திவா.);; to give bestow.

   10. விரித்தல்; spread out. to dishevel, as hair.

     “கணங்கொள் பேய்மகள் கதுப்பிகுத் தாட” (சிலப்.26.210);.

   11. மறித்தல் (நாநார்த்த.);:

 to stop, prevent to hinder.

   12. எறிதல் (நாநார்த்த);; to throw.

   13. துன்புறுத்தல் (நாநார்த்த);; to cause pain or affliction.

   14. துடைத்தல் (அக.நி.);; to wipe, to clean (செ.அக.);

   15. புடைத்தல் (ஆஅக.);; to winnow.

     [இல் → இள் → இழ் → இழு → இரு → துளைத்தல். குத்துதல். தாக்குதல், தடுத்தல்.]

 இகு4 iguttal,    21 செ.கு.வி. (v.i.)

.

   1. ஒலித்தல்; to produce a sound, as from a drum

     “மழை யெதிர்படுக முழவுக ணிகுப்ப” (மலைபடு.532);;

   2. தாண்டுதல் (நாநார்த்த);; to leap. Jump.

   3. பரத்தல், பரவுதல்; to spread.

     [உல் → இல்→ இள் → இகு.]

 இகு5 igu, பெ. (n.)

   வீழ்ச்சி; rapid descent

     “நீரிகு வன்ன நிமிர்பரி நெடுந்தேர்” (ஐங்குறு.465);;

     [இழி → இகி → இகு.]

இகுசி igusi, பெ. (n.)

   மூங்கில்; bamboo (சா.அக.);.

     [இகு1 → இகுசு → இகுசி = ஒடியும் தன்மையுடையது.]

 இகுசு igusu, பெ. (n.)

மூங்கில் (மலை);. spiny bamboo (செ.அக.);.

     [இகு → இகுசு.]

இகுடி iguḍi, பெ. (n.)

   காற்றொட்டி (மலை); பார்க்க; thorny caper. (செ.அக.);.

மறுவ ஆதண்டன், ஆதொண்டர் காத்தொட்டி.

     [இகு → இகுள்1 → இகுளி → இகுடி.]

 இகுதரல் igudaral, பெ. (n.)

   தாழ்ந்துவிடுதல்; get lowered, falling down.

     [இகு + தரல் = இகுதலாகிய செயற்பாடு தருதல் அல்லது எய்தப்படுதல்.]

இகுத்தல் iguttal, பெ. (n.)

   1. குழைத்தல்; macerating.

   2. கொல்லல்; killing, destroying life.

   3. துடைத்தல்; wiping away.

   4. தாழ்த்தல்; lowering. (சா.அக.);.

இகு1 → இகுத்தல்.]

இகுத்துவி-த்தல் iguttuvittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   மடையடைத்தல்; to close, as by sluice.

     “ஏரி கட்டி இகுத்துவித் தோமானோம்” (S.I.I.iii.9);;

     [இகுத்தல் → இகுத்துவிடு → இகுத்துவி = தாழ அடைத்துச் சேமித்தல்.]

இகுந்தகம் igundagam, பெ. (n.)

   ஐங்கணுக் கள்ளி; a kind of euphorbin genus, with five points (சா.அக);.

     [இகு3 → இகுந்து → இகுந்தகம். இகு = திரட்சி.]

இகுபறல் igubaṟal, பெ. (n.)

   அறுதியையுடையநீர்; tear.

     “என் கண்போல் இகுபறல் வாரும் பருவத்தும் வாரார்” (கலித்.33);.

     [இகுபு + அறல் = இகுபறல்.]

இகுப்பம் iguppam, பெ. (n.)

   1. திரட்சி; boulder like the formation of a mountain side.

     “இருங்க லிருப்பத் திறுவரை சேராது” (மலைபடு:367);.

   2. தாழ்வு (பெருங்.இலாவண. 20.34);: low spirit

     [இகு → இருப்பம். தாழ்தலால் திரண்டு நிற்றல்.]

 இகுப்பு iguppu, பெ. (n.)

   வாசிப்பு; reading.

     [இகு→ இகுப்பு = உட்பொருள் காணுதல்.]

இகும்1 igum,    18 செ.குன்றா.வி. (v.t.)

   செய்யுளில் ஆளப்படும் தன்மைப்பன்மை வினைமுற்று; pl. first person finite verb.

     “கண்டிகும் அல்லமோ கொண்க நின்கேளே”. (ஐங்குறு.121);.

     [இகு → இகும் (தன்.ப.வி.மு.);.]

இகு + தாழ்த்தல், இருத்தல் பொருள்படும் வினையடிச் சொல். கண்டிகும் கேட்டிகும் என்பவை கண்டிருக்கிறோம். கேட்டிருக்கிறோம் எனப் பொருள்படும் பண்டைத் தமிழ் வினைமுற்றுகள் ஒ.நோ. உண்கு → உண்கும்.

 இகும்2 igum,    இடை. (part) முன்னிலையசை; poet expletive of 2nd pers of verbs.

     “மெல்லம் புலம்ப கண்டிகும்” (தொல்.சொல்.276. உரை);, (செ.அக.);

     [இகும் = இக்காலத்திய

     “முடியும்” என்னும் வினைமுற்றுப் போன்று முடித்தோம் எனப் பொருள் காட்டும் பழைய வினைமுற்று. இதுவே நாளடைவில் முன்னிலை அசைமொழியாயிற்று. இகுதல் = தாழ்ந்துவிழுதல், எல்லாம் முடிதல், செயற்பாட்டு முடிவு காணுதல் கண்டு + இகும் = கண்டிகும் கண்டுமுடித்தாயிற்று.]

இகுரி iguri, பெ. (n.)

   1. மரக்கலம்; boat ship.

   2. வழக்கு; custom, usage. (செ.அக);.

     [ஒருகா.இகுளி → இகுரி. இகுளி உட்குடைவுள்ள மரக்கலம்.]

இகுர்-தல் igurtal,    21 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முளைத்தல்; to sprout, germinate.

   2. மொட்டு அரும்புதல்; to bud.

க., து. இகுர்.

 இகுலாசு igulācu, பெ. (n.)

   உண்மை அன்பு; sincerity, true, love, piety.

நாம் இகுலாசுடன் செய்யும் வணக்கங்களையே இறைவன் ஒத்துக்கொள்வான்(முகமதி);.

     [Ar. ikhlas → த. இகுலாசு.]

இகுல் igul, பெ. (n.)

   1 முளை; sprout

   2. அரும்பு; bud.

   3. குழை, மெல்லிலை, தளிர்; tender shoot

     [உகுல் → இகுல்.]

இகுளி iguḷi, பெ. (n.)

   1. இடி (பிங்.);; thunderbolt.

   2. கொன்றை (மலை.);; cassia (செ.அக.);.

   3. உட்குழிவுள்ள மரக்கலம்; portoon.

     [இகு → இகுள் → இகுளி.]

இகுளை iguḷai, பெ. (n.)

   1. தோழி (தொல்.சொல்.400. உரை);; woman’s confidante

   2. சுற்றம் (பிங்.);; kindred;

 relative.

   3. நட்பு (சூடா.);; friendship (செ.அக.);.

   4. கார்த்திகை நாள். (ஆ.அக.);.

     [இகு → இகுள் → இகுளை. இகுதல் – தாழ்தல், குள்ளமாதல், சிறிதாதல் இருளை – தன்னினும் இளைய தோழி.]

இகுளைத்தோழி iguḷaittōḻi, பெ. (n.)

   இகுளையாகிய தோழி; female attendent younger by age.

     “இகுளைத்தோழியிஃது என்னெனப் படுமோ” (நற்.332);.

     [இகு → இகுள் → இகுலன + தோழி. இகுளை → தாழ்வு, சிறுமை, தன்னினும் அகவையிற் குறைந்த தோழி.]

தென்னார்க்காடு மாவட்டத்தில் இச்சொல் இவளே எனத் திரிந்து வழங்குகிறது. என்ன இவளே, வா. இவளே, போ இவளே, சொல்லு இவளே என்பன போன்ற சொல்லாட்சிகளைக் கல்லா மக்களின் அன்றாட வழக்கில் இன்றும் காணலாம்.

இகுலை → இகுளே → இவுளே → இவளே. (கொ.வ.);.

இகுள்1 iguḷ, பெ. (n.)

   தோழி; women’s confidante”எனக்கிகுளா யென்னைப் பெற்றவளாய்” (திவ்.திருவாய்.6.3.9); (செ.அக.);.

     [இகு → இகுள் = தாழ்தல், குள்ளமாதல், வடிவத்தில் சிறுத்திருத்தல், இளையவன், இளையவள்.]

இகுளை பார்க்க;see igulai.

 இகுள்2 iguḷ, பெ. (n.)

   1. இடி; thunderbolt

     “இகு டனித்தனி கான்றன” (இரகு.ஆற்று.4);. (செ.அக.);.

   2. ஆரல் மீன்; greenish or sand-eel – Rhynchobdetta aculeata (சா.அக.);

     [இரு1 → இருள். இகுளி பார்க்க;see iguli.]

 இகுவான் iguvāṉ, பெ. (n.)

   தமையன்; elder brother. (ஆ.அக.);.

     [ஒருகா. மிகுவான் → இகுவான்.]

 இகுவை iguvai, பெ. (n.)

   வழி (உரி.நி);; path (செ.அக.);.

     [இயவு வழி. இயவை → இயுவை → இகுவை.]

 இகேசுவரம் iācuvaram, பெ. (n.)

   சிவத்தலங்களாயி ரத்தெட்டனுளொன்று; one of the Siwa shrines.

     [உகே → இகே + ஈசுவரம்.]

இகை-தல் igaidal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கொடு; to give.

   2. நட; to proceed (ஆ.அக.);.

     [ஈ → ஈகு → ஈகை → இகை. ஈகை பார்க்க;

ஈன் → ஈ என வெளிப்படற் கருத்திலிருந்து வெளியிற் செல்லும் நடத்தற் பொருளும் பிறத்தல் காண்க.]

இக்கட்டு1 ikkaṭṭu, பெ. (n.)

   1. இடுக்கண்; trouble, difficulty. இக் கட்டாம் வருவதெல்லாம் (தண்டலை.88);;

   2. நெருக்கடி; strained circumstances.

   3. இட நெருக்கம்; narrowness.

   4. தடை; hindrance, obstacle.

   5. ஏழ்மை; poverty.

   6. துன்பம்; affliction.

ம., க., தெ., து. இக்கட்டு.

     [இடுக்கண் – இடுக்கட்டு – இக்கட்டு.]

 இக்கட்டு2 ikkaṭṭu, பெ. (n.)

   உருண்டை, வெல்லக் கட்டி; jaggery, the coarse juice of sugar cane boiled and then allowed to cool. When it is hardened it is made into balls with the hand.

     [இக்கு + கரும்பு. இக்கு + கட்டி = இக்குக்கட்டி → இக்கட்டி → இக்கட்டு.]

இக்கணம் ikkaṇam, பெ. (n.)

   இப்போது, இந்த நிமயம். (பாரத. மணிமான். 74);; this moment, now.

ம. இக்கணம் த. கணம் → Skt. ksara.

     [இ + கணம். இ = அண்மைச்சுட்டு, கணம் = கணிக்கப்படும் பொழுது.]

 இக்கன் ikkaṉ, பெ. (n.)

   காமன் (மன்மதன்);; Cupid. (ஆஅக.);.

     [இக்கு = கரும்பு. இக்கன் = கரும்பு விற்கொண்ட காமன். இக்கு → இக்கன்.]

 இக்கரி ikkari, பெ. (n.)

   புகைக்கரி, ஒட்டடை; soot grime (சேரநா.);.

ம. இக்கரி.

     [இல்கரி – இக்கரி.]

இல்கரி பார்க்க;see ilkari.

இக்கரை1 ikkarai, பெ. (n.)

   கடல் அல்லது ஆற்றின் ஒரு கரை; this side of the shore or bank (of a river, lagoon, etc.);

     “இக்கரையேறி” (திவ்.பெரியாழ். 5.3.7);.

     “அக்கரை மாட்டுக்கு இக்கரை பச்சை” (பழ.);.

   ம. இக்கர;க. இக்கரெ.

     [இ + கரை.]

 இக்கரை2 ikkarai, பெ. (n.)

   இந்துப்பு (ஆஅக.);; rock-salt, sodium chloride.

     [இளக்கு → இளக்கரை → இக்கரை. இளக்க இயல்பு அல்லது கரையும் இயல்புநோக்கி இனக்கரை என்னும் முந்துவடிவம் இக்கரை எனத் திரிந்திருக்கலாம்.]

 இக்கவம் ikkavam, பெ. (n.)

கரும்பு பார்க்க (மூ.அ.);;see karumbu.

     [இக்கு → இக்கவம்.]

இக்கா ikkā, பெ. (n.)

   1. கொட்டாவி; yawn.

   2. விக்கல்; hiccup.

     [எக்கு → இக்கு → இக்கா. இக்குதல் = விக்குதல் எனவும் திரியும்.]

 இக்காசில்லம் ikkācillam, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் கோழை நோய்; a kind of disease. [இக்கா + சில்லம்.]

 இக்காபித்தம் ikkāpittam, பெ. (n.)

   பித்தநோய் வகையுளொன்று; a kind of disease. (ஆ.அக.);.

     [எக்கு → இக்கு → இக்கா + பித்தம்.]

இக்காமத்து ikkāmattu, பெ. (n.)

   1. தங்கியிருக்கை; staying, dwelling.

ஓரூரில் இக்காமத்து செய்பவன் அவசியம் நோன்பு வைக்க வேண்டும் (முகமதி.);.

   2. நின்று கொண்டிருக்கை; standing.

தொழுகைக்கு இக்காமத்தாய்விட்டது (முகமதி);

த.வ. தங்கல், இருப்பு.

     [Ar. iqamat → த. இக்காமத்து.]

இக்காலம் ikkālam, பெ. (n.)

   1. இந்தக் காலம்; the present time.

   2. இப்பொழுது, இப்பொழுதைய நேரத்தில்; at this time, in this period.

ம. இக்காலம்.

     [இ + காலம் + இக்காலம்.]

இக்கிடைஞ்சல் ikkiḍaiñjal, பெ. (n.)

   1. இடையூறு; obstacle, trouble.

   2. இடுக்கண்; affliction.

இடுக்கு → இக்கு + இடைஞ்சல்.]

 இக்கியந்திரம் ikkiyandiram, பெ. (n.)

   கரும்பாட்டும் ஆலை (ஆ.அக.);; crushing mill for sugar cane.

     [இக்கு + இயந்திரம்.]

 இக்கிரி ikkiri, பெ. (n.)

   முட்செடி வகை (வின்.);; a thorny shrub.

     [ஒருகா. இனுக்கு → இக்கு + இலி = இக்கிலி → இக்கிரி. இனுக்கு அல்லது பற்றி ஒடிக்க இயலாத அளவுக்கு முள்ளடர்ந்த செடி.]

இக்கு1 ikku,    இடை. (part.) தவறாகக்கொள்ளப்பட்ட ஒரு சாரியை. (தொல். எழுத்.126); false euphonic augment, affixed usu to names of months to denote the loc. as in ஆடிக்குக் கொண்டான் hence a misnomer.

     [‘அக்கு’ சாரியை பார்க்க அதன் விளக்கமே இதற்கும் ஒக்கும். இகரவீற்றுச் சொற்களுடன் குகர உருபு சேர்தலான் இடையில் பெற்ற ககர எழுத்துப்பேற்றுடன் இது ஒரு தனிச்சாரியை போல் பொய்த் தோற்றம் அளிக்கிறது.]

 இக்கு2 ikku, பெ. (n.)

   1. இடை; waist middle. இக்கு முடிச்சு (பே.வ.);.

   2. சீலையை இறுக்கிக் கட்டும் முடிச்சு; tucking in of a woman’s cloth

     “இக்கு வைக்கு மாடை வீழ”. (திருப்பு:375);.

   3. ஏதம் (சம்.அக.);; danger, trouble.

   4. தடை; obstruction (ஆ.அக.);.

ம., க., தெ. இக்கு.

     [இடுக்கு – இக்கு.]

 இக்கு3 ikku, பெ. (n.)

   முள்; thorn.

     [இல் – (குத்துதல்); + கு – இக்கு.]

 இக்கு4 ikku, பெ. (n.)

   1. கரும்பு; sugar-cane.”இக்கொடு தென்னங்காயும்” (கந்தபு.காவிரி.25);.

   2. மூங்கில்; bamboo.

   3. கள் (திவா.);; fermented liquor, toddy.

   4. கூட்டில் வைத்த தேன். (மாறன். 111, உதா. 212);; honey in the hive.

   5. வெண்கரும்பு; white Sugarcane.

இந். ஈக் (கரும்பு);.

     [இன் → இளக்கு → இக்கு. எளிதில் ஒடிக்கும் வகையில் இனக்கமானது. நீராளமானது.]

இக்குகந்தை iggugandai, பெ. (n.)

   1. நீர்முள்ளி; water thorn.

   2. நெருஞ்சி; cow thorn.

   3. நாணல்; wild sugar-cane. 4. (சா.அக.);.

     [இள் → இளக்கு → இக்கு + கந்தை;

கரந்தை – கந்தை. கரந்தை – தூவிபோல் பரந்த வேர்முனைகளைக் கொண்ட பூண்டு வகை.]

இக்குக்கொட்டு-தல் ikkukkoṭṭudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒலிக்குறிப்பினா லொன்றை அறிவித்தல். (தெ.ஆவ.);; beckon or draw attention by a cluck.

     [இக். இக் என்பன ஒலிக்குறிப்பு இடைச்சொற்கள். இக்கு + கொட்டுதல் = இக்குக்கொட்டுதல். கொட்டுதல் + ஒலித்தல். ஒ.நோ. லொச்சுக்கொட்டுதல்.]

 இக்குமுடிச்சு ikkumuḍiccu, பெ. (n.)

   சீலையை இறுக்கிக் கட்டும் முடிச்சு (இ.வ.);; knot used for securely tucking in a cloth at the waist, especially in garments worn by women.

     [இடுக்கு + முடிக்க = இடுக்குமுடிச்சு → இக்குமுடிச்சு;

இடுக்குதல் = செறிவாகச் செருகுதல்.]

 இக்குரார் ikkurār, பெ. (n.)

   ஒத்துக் கொள்ளுகை; confession, admission.

நாம் செய்த குற்றங்களை இக்குரார் செய்து கொள்ளவேண்டும் (முகமதி.);.

த.வ. ஒப்பேற்பு.

     [Ar. Iqrar → த. இக்குரார்.]

இக்குறி ikkuṟi, பெ. (n.)

   1. இச்செலவு; this journey.

   2. இம்முறை; this time. இக்குறிகேட்போன்.

   3. இவ்வடையாளம்; this mark or sign (ஆ.அக.);.

ம. இக்குரி.

     [இ + குறி.]

இக்குவாகு1 ikkuvāku, பெ. (n.)

   அயோத்தியை ஆண்ட ஞாயிற்றுக்குல முதலரசன். (கலிங்.இராச. 11);; first king of the solar dynasty who ruled in Ayõdhyā.

இக்குவாகு → Skt. iksváku.

     [இறுக்கு + வாகு = இக்குவாகு. இறுக்கு = வலிமை. வாகு = தோள் பக்கத்திலுள்ளது பாக்கம் எனப்பட்டது போல வாக்கில் (மருங்கில்); அமைந்த தோள் வாகு எனப்பட்டது. இது வடமொழியில் பாகு எனத் திரிந்தது.]

 இக்குவாகு2 ikkuvāku, பெ. (n.)

   1. குருந்துருக்கம் பிசின். (நாநார்த்த);; konkany resin.

   2. பேய்ச்சுரை; wild melon, Cucam’s trigonus.

     [இளக்கு → இக்கு + ஆகு + இக்குவாகு.]

 இக்குவிகாரம் ikkuvikāram, பெ. (n.)

இக்குவிளை பார்க்க;see ikkuvilai.

 இக்குவில்லி ikkuvilli, பெ. (n.)

இக்குவில்லோன் பார்க்க;see ikkuvillón.

     [இக்கு + வில்லி. இக்கு = கரும்பு.]

 இக்குவில்லோன் ikkuvillōṉ, பெ. (n.)

   காமன்; cupid (ஆஅக.);.

     [இக்கு + வில்லோன் = கரும்பு வில்லைக்கொண்ட காமன்.]

 இக்குவிளை ikkuviḷai, பெ. (n.)

   சருக்கரை; sugar.

     [இக்கு + விளை.]

 இக்கூறு ikāṟu, பெ. (n.)

இக்குறி பார்க்க;see ikkuri.

     [இ + கூறு.]

இக்கெனல் ikkeṉal, பெ. (n.)

   விரைவுக்குறிப்பு; onom. expr. Of quickness.”இக்கென வினைய தீயோ னிறப்ப” (கந்தபு.வரவுகேள்வி.2);.

     [இக், இச், இம் என்பன ஒலிக்குறிப்புச் சொற்கள். ஒலிக்குறிப்பு இங்கு விரைவு குறித்தது. ஒ.நோ. ‘இம்மென்னும் முன்னே (காளமே.);.]

 இக்கோ ikā,    இடை. (int.) வியப்பு, இரக்கம், துயரம் முதலியவற்றை உணர்த்தும் குறிப்பு (ஆஅக.); exclamation of wonder, pity, grief, etc.

     [அக்கோ → இக்கோ. அக்கோ = வியப்பிடைச்சொல்.]

 இக்தியார் iktiyār, பெ. (n.)

   விருப்பம்; will, option, discretion.

மாந்தன் உயிருட இனிருப்பதும் இறப்பதும் அவனுடைய இக்தியாரி வில்லை (முகமதி);

     [Ar. Ikhiiar → த. இக்தியார்.]

இங்கட்கு iṅkaṭku, பெ. (n.)

   எங்களுக்கு; to us.

     “சிந்தையினாலிய விங்கட்கிது நன்றென” (Sll, xiv, p.44.);

     [எங்கள்+கு]

இங்கண் iṅgaṇ, பி.எ. (adv.)

   இவ்விடம்; this place.

     “இங்கண் மாஞாலத்து” (திவ்.திருவாய்.9.2.8);;

     [இ + கண். கண் = இடம். இடப்பரப்பு.]

இங்கம்1 iṅgam, பெ. (n.)

   1. குறிப்பு (நாநார்த்த);; implied idea.

   2. புலக்குறும்பு (நாநார்த்த);; mannerism.

   3. இயங்கு பொருள் (நாநார்த்த);: movable things.

   4. அறிவு (சேதுபு.); knowledge, intelligence (செ.அக.);.

   5. நோக்கம்; aim, goal.

     [இல் → இங்கு → இங்கம் = உட்புதைந்திருப்பது.]

 இங்கம்2 iṅgam, பெ. (n.)

   ஊர்ந்து திரியும் உயிரி; a species of reptiles.

     [இல் (துளைத்தற் கருத்து வேர்); → இன் → இய் → இயவு = செலவு, நடப்பு. இய் – இய்ங்கம் – இங்கம்.]

 இங்கம்3 iṅgam, பெ. (n.)

   பெருங்காயம்; asafetida.

     [இஞ்சு → இங்கு → இங்கம்.]

 இங்கரி iṅgari, பெ. (n.)

   மான்மணத்தி (கத்தூரி); (ஆ.அக.);; musk.

     [இங்குதல் = பதிதல். இங்கு → இங்குனி → இங்குரி → இங்கரி.]

இங்கா iṅgā, பெ. (n.)

   பால்; milk, in child language

ம., க., தெ. இங்கா.

     [இங்கு – இங்கா (மு.தா.15);, இங்கு – குழந்தைகளின் ஒலிக் குறிப்புச்சொல் ஒலிக்குறிப்பே (குழந்தை அழலே); பாலைக் குறிக்கும் சொல்லாயிற்று. இஃதோர் குழவி மொழி.]

 இங்கார் iṅgār, பெ. (n.)

   தடை, மறுப்புத் தெரிவிக்கை (முகமதி.);; objection, contradiction.

     [Ar. inkär → த. இங்கார்.]

இங்காலம் iṅgālam, பெ. (n.)

   கரி (விவ. ரசா. 10);; carbon (செ.அக.);.

தெ. இங்காலமு.

     [இங்குதல் – உட்கூறுதல் – உள்ளுறிஞ்சப்படுதல் – உட்சாரம் வெந்து கரியாதல்.]

இங்காலாமிலம் iṅgālāmilam, பெ. (n.)

   கரிவளி(விவ. ரசா. 6);; carbonic acid (செ.அக.);.

     [இங்காலம் + அமிலம்.]

 இங்கிக்கடமான் iṅgikkaḍamāṉ, பெ. (n.)

எட்டு மெல்லிய கைகளையுடைய வோர் கடல்மீன். இது உடம்பிலிருக்குமோர் கருப்பு மையை வெளியிற்

     [P]

   கக்கித் தண்ணீரைக் கலக்கி அதன்மறைவில் தப்பியோடும் ஆற்றல் வாய்ந்தது; two gilled cephalopodus malluse with eight arms covered with suckers having the body enclosed in a sac, from which it secrets a black ink like fluid (sepial so as to darken the water and Conceal itself – cuttle fish.

     [இங்கு → இங்கி + இங்கிக் கடமான்.

இங்குள் = உட்கவறுதல், ஒளிதல்.

இங்கிக்கடமான் = ஒளிந்தோடும் மான் போன்ற மீன்.]

இங்கிசை iṅgisai, பெ. (n.)

   1. கொலை; murder.

   2. துன்புறுத்தல்; teasing, troubling (ஆ.அக.);.

     [இங்குதல் → இங்குவித்தல் → இங்கித்தல் → இங்கித்தே → இங்கிச்சை → இங்கிசை. இச்சொல்லே வடமொழியில் இம்சை எனத் திரிந்தது என்க. இங்குதல் பார்க்க.]

 இங்கிட்டு iṅgiṭṭu, பெ. (n.)

   இங்கு (சம்.அக.);; here (செ.அக.);.

ம. இங்ஙூடு.

     [ஈங்கன் + இடை – ஈங்கணிடை → ஈங்கணிட்டு → இங்கணிட்டு – இங்கிட்டு.]

 இங்கித மாலை iṅgidamālai, பெ. (n.)

   இராமலிங்க அடிகளார் அருளிச் செய்த திருவருட்பாவினுள் ஒரு பகுதி (ஆ.அக);; minor literary work by Ramalinga adigalar.

     [இங்கிதம் + மாலை.]

இங்கிதகவி iṅgidagavi, பெ. (n.)

   1. பாட்டுடைத் தலைவன் கருத்தை விளக்கும் பாடல் (வின்);; poem in which the poet brings out the inner thoughts of his patron.

   2. இனிமை தரும் பாடல்கள் பாடுவோன் (வின்.);; poet who expresses his thoughts in a very felicitous diction (செ.அக.);

     [இங்கிதம் + கவி = இங்கிதகவி. S. Kavi→த. கவி.]

இங்கிதக்களிப்பு iṅgidakkaḷippu, பெ. (n.)

   காமக் குறிப்போடு கூடிய களிப்பு. (சீவக.145);; pleasure of indulging in amorous thoughts (செ,அக.);.

     [இங்கிதம் + களிப்பு. இங்கிதம் = புணர்ச்சி. இங்கிதம்2 பார்க்க.]

இங்கிதக்காரன் iṅgidakkāraṉ, பெ. (n.)

   1. பிறன் குறிப்பறிந்து அதற்கிசைய நடப்பவன்; one who understands another’s ways and so accommodates himself to his views and moods (செ.அக.);.

   2. இன்சொற் சொல்வேன் (ஆ.அக.);; one who uses kind words.

     [இங்கிதம் = விருப்பம், அன்பு. இங்கிதம் + காரன் = இங்கிதக்காரன்.]

இங்கிதம்1 iṅgidam, பெ. (n.)

   1. கருத்து (திவா.);: purpose, object.

   2. எண்ணம்; thought (ஆ.அக.);.

   3. குறிப்பு (சீவக.765);; hint sign, indication of seeing by gesture.

     “இங்கித நிலைமைநோக்கி”‘

   4. அடையாளம் (ஆ.அக.);: mark.

த. இங்கிதம் → Skt. ingita க., தெ. இங்குவா.

     [இல் துளைத்தற் கருத்துவேர். இல் → இல்கு → இக்கு → இங்கு –இங்குதல் = அழுத்துதல், மனத்தில் பதிதல் மனத்தில் பதிந்த கருத்து, கருத்தினால் உருவான எண்ணம், எண்ணத்தின் வெளிப்பாடான குறிப்பு. குறிப்பினைக் குறித்த அடையாளம்.]

 இங்கிதம்2 iṅgidam, பெ. (n.)

   1. விருப்பம்; desire.

   2. விரும்பத்தக்க இயல்புகள், நாகரிக நற்பண்புகள்:

 agreeable conduct cultural finesse.

   3. இனிமை (வின்.);:

  sweetness, agreeableress

   4. சூழலுக்கேற்பப் பழகு முறை (சமயோசித நடை);; harmonizing with the situation (செ.அக.);.

      ‘அவன் இங்கிதம் தெரிந்தவன்’ (உ.வ.);.

     [இங்குதல் = மனத்தில் அழுந்துதல், மனத்தில் பதிந்த நல்லியல்புகள். நயந்து மனக்கொள்ளத்தக்க பண்புகள்.]

 இங்கிதம்3 iṅgidam, பெ. (n.)

   1. புணர்ச்சி: sexual intercourse.

   2. போகை; going (செ.அக.);.

     [இங்குதல் = அழுந்துதல். அழுத்தத்தால் இடம்பெயர்தல்,

போதல், தெலுங்கு மொழியில் புணர்தல் பொருளில், இங் – தெங்கு எனத் திரிந்து வினையாய் வழங்குதல் காண்க.]

இங்கித்தை iṅgittai, பெ. (n.)

   இவ்விடத்தில்; in this place.”இங்கித்தை வாழ்வும்” (திருமஞ்:2117);: (செ.அக.);.

     [ஈங்கண் + இடத்து – ஈங்கணிடத்து → இங்கணிடத்து → இங்கித்து –இங்கித்தை.]

இங்கிரி iṅgiri, பெ. (n.)

   1. மான்மணத்தி (கத்தூரி (வின்.);; musk.

   2. செடிவகை (L);; monkey-flower a genus of plants, mimulus (செ.அக.);.

மறுவ. இங்கரி.

     [இங்குதல் – பதிதல். இங்குனி – இங்குரி – இங்கிரி.]

இங்கிற்றி iṅgiṟṟi, பெ. (n.)

இங்குற்றி பார்க்க;see ingurri.

     “எல்லாந் துறந்துவிட்ட திங்கிற்றி” (பஞ்ச.தி முக.580);. (செ.அக.);.

     [இங்குற்றி → இங்கிற்றி.]

 இங்கிலை iṅgilai, பெ. (n.)

   பெருங்காய மரத்திகை; leaf of the asafetida tree.

     [இங்கு + இலை.]

இங்கு1 iṅgu, வி.எ. (adv.)

   இவ்விடம் (திவ்.திருவாய 8.3.1);; hither, here, in this place (செ.அக.);.

   ம. இங்வு: க., பட. இல்லி, ஈசெ: தெ. இக்கட. இசடு. இசொடு இச்சட இச்சடு. இட, ஈகட, ஈட. இன்து;   கோத. ஈக்;   துட ஈங்க்;   குட. இல்லி;   து. இன்சி;   கொலா. இன்னில்;   ந இன்னில்;   பர். இனி;   கு. கும்ப;   கோண். இக்கா;   குர். இச இதா;   மால். இனெ;பிரா. தாங்க்.

     [இ – அண்மைச் சுட்டு. இ + கண் = இக்கண் – இங்கண் – இங்கு.]

 இங்கு2 iṅgu,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அழுந்துதல்; lo plant, go deep, sink.

     “வேனிறத்திங்க” (களவழி.41);.

   2. தங்குதல்; to abide, stay.

     “இங்கு சுவை யின்னமிர் மேந்த” (சீவக.2025);

   3. குத்துதல்; to stab.

   4. துன்புறுத்தல்; to tease.

   5 எரிதல்; to burn.

   6. கரிதாதல்; to become black (செ.அக.);.

க. இங்கு.

     [இல் – துளைத்தற் கருத்து வேர்ச்சொல். இல் + கு – இஃது – இக்கு – இங்கு + அழுந்துதல், தங்குதல், இஃகு + அழுந்த பற்றுதல், பற்றியிழுத்தல். ஒ.நோ;

இஃகலாட்டம் – (இழுபறி); இஃகலாட்டம் – எசலாட்டம் எனவும் திரியும்.]

 இங்கு3 iṅgu, பெ. (n.)

   பெருங்காயம்; asafetida.

     “தகம்புறை யிங்காங் ககம்பறத் துடைத்து” (ஞானா.4 14); (செ.அக.);.

   க., தெ. இங்குவ; Skt. hingu.

     [இங்குதல் – சுவறுதல், கண்டுதல். நீர்ப்புத்தன்மை இழந்து கட்டியாதல்.]

இங்குசக்கண்டன் iṅgusakkaṇṭaṉ, பெ. (n.)

   நீர்முள்ளி (வின்.);; white long-flowered nail-dye;

நெருஞ்சி (மூ.அ.);: small prostrate herb. (செ.அக.

   3. பெருங்கருப்பு (ஆ.அக.);; a kind of thick and tall Sugarcane.

     [ஒருகா. இங்கு – இங்குவ – இங்குய – இங்குச + கண்டன். இங்குதல் = நெருங்குதல் நெருங்கி அடர்ந்து வளரும் நிலைத்திணை வகை.]

 இங்குசி iṅgusi, பெ. (n.)

இங்குசக்கண்டன் பார்க்க;see ingusakkandan (சா.அக.);.

 இங்குணம் iṅguṇam, பெ. (n.)

   பூதிமரம்;   இது காரீயத்தைச் செந்தூரம் பண்ண உதவும்; tree capable of reducing lead into a red oxide. (சா.அக.);.

     [இங்கு – இங்குணம்.]

 இங்குத்தி iṅgutti, பெ. (n.)

இங்குற்றி பார்க்க;see ingurri. (செ.அக.);.

     [ஒருகா. இங்கு + (உறு + இ); – உற்றி – இங்குற்றி – இங்குத்தி. இங்கு எழுந்தருளியிருக்கும் தாங்கள் என்னும் மதிப்புரவுச் சொல். அவ்விடம், இவ்விடம் என்பனவும் இப்பொருட்டே.]

இங்குத்தை iṅguttai, பெ. (n.)

   இவ்விடம்; here.

     “இங்குத்தை நின்றுந் துரப்பன்” (திவ். நாச். 5. 10); (செ.அக.);.

     [இங்கு – இங்குத்து – இங்குத்தை. இங்குத்து. இங்கிட்டு என்பன கொச்சை வழக்கு.]

 இங்குபத்திரி iṅgubattiri, பெ. (n.)

இங்கிலை பார்க்க;see ingilai (சா.அக.);.

 இங்குமங்கும் iṅgumaṅgum, வி.எ (adv.)

   அங்கிங்கு, அனைத்திடத்திலும்; here and there, every where

     [இங்கும் + அங்கும்.]

 இங்குயில் iṅguyil, பெ. (n.)

பெருங்காயம் (சா.அக.);: asafetida.

     [இங்கு – இங்குயில்..]

இங்குற்றி iṅguṟṟi, பெ. (n.)

   திருமடத்தம்பிரான்மார் போலும் உயர்ந்தோரை நோக்கி வழங்கும் முன்னிலை உயர்வுச்சொல்; term of highest respect used In addressing religious dignitaries like heads of mutts 1 meaning their worthiness or their holiness.

அங்குற்றி பார்க்க;see angurri.

     [ஈங்கு + உற்றீர் = இங்குற்றீர் – இங்குற்றி. இங்கு எழுந்தருளியிருக்கும் தாங்கள் என உயர்வுப்பன்மைப் பொருள் தந்தது முன்னிலையாரை முன்னிலைப்படுத்திப் பேகவது மதிப்புக் குறைவு என்று கருதி இடஞ்கட்டிப் பேசுவது பழைய மரபு. ஆங்கிலத்தில் His Excellency என்பதை ஒப்பிடுக.]

இங்குலிகம் iṅguligam, பெ. (n.)

   சாதிலிங்கம்; vermilion red mercuric sulphide.

     “அகழு மிங்குலிக மஞ்சன வரைச் சொரிவன” (சீவக. 1898);. (செ.அக.);.

   2. சிவப்பு (நாநார்த்த.);; redness. (செ.அக.);.

   தெ.இங்குலிகம்; Skt. hingula.

     [இல் → இங்கு → இங்குள் – இங்குளிகம் → இங்குலிகம்.]

இங்குளி iṅguḷi, பெ. (n.)

   பெருங்காயம்; asatoetida.

     “இங்குளி வாங்குங் கலம்போல” (சி.பொ. 10.2.3);. (செ.அக.);.

க., தெ. இங்குவ.

     [இங்கு → இங்குள் → இங்குளி.]

இங்கே iṅā, வி.எ (adv.)

   1. இங்கு (திவ். திருவாய். 8.10.3.);; here (செ.அக.);.

   2. இவ்விடத்தில்; on this side of the place.

ம. இங்கே.

     [இங்கண் → இங்கு + ஏ.]

இங்கை1 iṅgai, பெ. (n.)

இண்டங்கொடி (சா.அக.);’ plant.

     [இண்டு – இஞ்க – இங்கு – இங்கை.]

 இங்கை2 iṅgai, வி.எ. (adv.)

   இங்கு, இவ்வாறு; here, thus.

     [ஈங்கு – இங்கு – இங்கை. (மு.தா. 324);.]

இங்ஙனம் iṅṅaṉam, வி.எ (adv.)

   1. இங்கு; here in this place.

     “இங்ஙனம் வருதலென்னா” (தணிகைப்பு. வீராட். 102);.

   2. இவ்வாறு; thus, in this manner.

     “இன்னதுன் கருத்தே லிங்ஙனமாக” (தணிகைப்பு. சீபரி. 141);.

ம. இங்ஙனெ, இங்ஙினெ.

     [ஈங்கண் – இங்ஙன் – இங்ஙனம் (மு.தா. 324);.]

இங்ஙன் iṅṅaṉ, வி.எ. (adv.)

   இவ்வாறு; thus.

     “இங்ஙனி யற்றிய மகத்தின்” (கந்தபு. யாகசங். 127);.

     [ஈங்கன் – இங்ஙன்.]

இசகல் isagal, பெ. (n.)

   நரம்பு இழுத்துக்கொள்ளல்; dislocation of muscles or joints.

     [இழுகு – இசகு – இசகல் (க.வி.31);.]

 இசகுதப்பு isagudappu, பெ. (n.)

எசகு பிசகு பார்க்க;see esagu-pisagu.

மறுவ. எக்கு தப்பு. இசகுபிசகு.

     [இசகு + தப்பு.]

இசகுபிசகு isagubisagu, பெ. (n.)

   1. முறைகேடு; irregularity, inconsistency.

இசகுபிசகாக நடக்கின்றான். (தெ.ஆ.);.

   2. குழப்பம் confusion.

   3. பிறழ்வு; dislocation (செ.அக.);.

     [இழுக்கு – இழுகு – இககு – இசகு ஒ.நோ. பிழை – பிழகு – பிசகு, இசகு – பிசகு – இசகுபிசகு + இழுக்கும் பிழையும் ஆகிய குறைபாடுகள். எசகு பிசகு என்பது கொச்சை வழக்கு. எசகு – எக்கு எனவும் எக்குதப்பு (எசகுதப்பு); எனவும் கொங்கு நாட்டில் வழங்குகிறது.]

 இசக்கி isakki, பெ. (n.)

இசக்கியம்மன் பார்க்க;see isakkiyamman.

   ம. இசக்கு; Skt. yaksi.

     [இயக்கி – இசக்கி.]

 இசக்கியம்மன் isakkiyammaṉ, பெ. (n.)

   கொற்றவையின் பெயர்களுள் ஒன்று; name of a form of Durga worshipped in South India (செ.அக.);.

     [இயக்கி – இசக்கி + அம்மன்.]

 இசக்குப்பிசக்கு isakkuppisakku, பெ. (n.)

இசகு பிசகு (தெ.ஆ.); பார்க்க;see isagu-pisagu.

     [இசகுபிசகு – இசக்குப்பிசக்கு.]

இசங்கு1 isaṅgudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   போதல்; to go on, to lead to, as a way.

     “ஶ்ரீபிருந்தா வனத்துக்கு வழி இசங்கும்படி” (ஈடு.5.10.2);;

     [இயங்கு – இசங்கு – இசங்குதல்.]

 இசங்கு2 isaṅgu, பெ. (n.)

   சங்கஞ்செடி (பிங்.);; mistletoe-berry thorn (செ.அக.);.

ம. இசங்கு.

 இசடு isaḍu, பெ. (n.)

   அசறு, பொருக்கு; scab, flake.

     [அசறு – அசடு – இசடு.]

 இசதாசார் isatāsār, பெ. (n.)

   மதிப்புரவின் அடையாளம்; mark of respect (P.T.L.);.

     [Ar. izzat-āthār → த. இசதாசார்.]

 இசதாரு isatāru, பெ. (n.)

   கடப்ப மரம்; common Indian oak (சா.அக.);.

     [இய – இச + தாரு. இய – கடவுள். முருகன். இசதாரு – முருகனுக்குரிய மரம்.]

 இசப்கோல் isapāl, பெ. (n.)

   செடிவகை (மூ.அ);; ispaghul, plantago İsphagula.

     [U. isapgol → இஸ்கோல் → த. இசப்கோல்.]

இசப்பு-தல் isappudal,    5 செ.குன்றாவி (v.t.)

   ஏமாற்றுதல்; to deceive. (இ.வ.);. (

     [இயப்பு – இசப்பு. இயப்பு – இயைந்தாற்போல் காட்டி ஏமாற்றுதல்.]

 இசம் isam, பெ. (n.)

   பெயர்; name, individual.

     [Ar. ism → த. இசம்.]

 இசம்கர்ணம் isamkarṇam, பெ. (n.)

   சிற்றுார்க் (கிராமக்); கணக்கன்; registered village or accountant.

த.வ. மணியக்காரன்.

     [Ar. Ism + Skt. karana → த. இசம்கர்ணம்.]

 இசம்வார் isamvār, பெ. (n.)

   வருவாய்த்துறைக் கணக்கேடு (நபர் சிட்டா);; revenue account of the holdings with assessment arrangement under the names of the several individuals.

     [Ar ismi + U. war → த. இசம்வார்.]

 இசலாட்டம் isalāṭṭam, பெ. (n.)

   இகலாட்டம் (வின்);; strife (செ.அக.);.

     [இகலாட்டம் – இசலாட்டம்.]

 இசலானி icalāṉi, பெ. (n.)

   அரக்கோணம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Аrokkönam Taluk.(இ.வ.);

     [இசல்+அணி]

இசலி isali, பெ. (n.)

   1. பிணங்குபவள்; quarrelsome woman.

     “குசலிகளிசலிகள் முழுமோசம்” (திருப்பு.243); (செ.அக.);.

   2. சூளுரை (ஆ.அக.);; challenge, vow.

     [இகலி – இயலி – இசலி.]

இசலிப்புழுக்கு-தல் isalippuḻukkudal,    14 செ.கு.வி (v.i.)

   கலகப்படுதல் (இ.வ.);; to get entangled in a quarrel, start a quarrel (செ.அக.);.

     [இகலி – இசலி + புழுக்குதல். புழுக்குதல் = மனம் புழுங்கி பகை பாராட்டுதல்.]

 இசலிமடை icalimaṭai, பெ. (n.)

   அருப்புக் கோட்டை வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Aruppukkottai Taluk. (இ.வ.);

     [இகலி+இசலி+மடை]

 இசவேல் isavēl, பெ. (n.)

உடைவேல்: tree having large thorns, arrow thorn tree (சா.அக.);.

     [இல் – இளி – இசி + வேல். இசி – குத்துதல், முள்.]

இசா icā, பெ. (n.)

   1. இரவின் முற்பாகம்; the first part of the night (Muham.);.

   2. இரவில் தொழுகை; the prayer of the night (Muham.);.

த.வ. முன்னிராத்தொழுகை.

     [Ar, isha → த. இசா.]

 இசாசத்து icācattu, பெ. (n.)

   இசைவு, (அனுமதி);; permission leave to depart.

நான் போவதற்கு முன்தங்களிடம் வந்து இசாசத்து பெற்றுக் கொள்கிறேன் (முகம்);.

     [Ar. ijaza → த. இசாசத்து.]

 இசாபா icāpā, பெ. (n.)

   வருவாய் மிகுதி; increase in revenue whether from improved cultivation or from enhancement of the rate of assessment (C.G.);.

     [U. zafa → த. இசாபா.]

 இசாபு icāpu, பெ. (n.)

   கணக்கு; account, bill of charges.

     [U. ihisab → த. இசாபு.]

இசாரா1 icārā, பெ. (n.)

   குத்தகை நிலம்; and leased or rented out.

     [U. ijárá → த. இசாரா.]

 இசாரா2 icārā, பெ. (n.)

   குறிப்புக்காட்டல் (சமிஞ்ஞை);; hint, suggestion.

     “இசாராவினால் தெரிந்து கொள்ளாதவன் என்ன சொன்னாலும் தெரிந்து கொள்ளமாட்டான்” (முகம்.);.

த.வ. குறிப்பு.

     [U. ishara → த. இசாரா.]

 இசாராதார் icārātār, பெ. (n.)

   குத்தகைக்கு வாங்குவோன்; lessee, contractor, renter (W.G.);.

     [U. ijara-dar → த. இசாராதார்.]

 இசார்நாமா icārnāmā, பெ. (n.)

   குத்தகை ஆவணம்; deed of lease.

     [U. isar-nama → த. இசார்நாமா.]

இசி1 isittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

.

   1. நரம்பிழுத்தல் (கொ.வ.);; to contract, as the muscles in spasms.

   2. நோவுண்டாதல் (கொ.வ.);; to ache, as the muscles from over exertion.

     [இழு – இக – இசி (கொ.வ.);.]

 இசி2 isittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t..)

   1. இழுத்தல்; to pull, draw drag.

     “முட்களிற் கட்டியிசித்திட” (திருப்பு. 310);.

   2. முறித்தல் (திவா.);; to break off.

   3. உரித்தல் (வின்.);; to strip off, as bark (செ.அக.);.

   4. ஒடித்தல் (ஆ.அக.);; to snap.

   5. இணுங்கல், நகத்தால் களைந்தெடுத்தல்; to nip.

     [இழு- இசு – இசி.]

 இசி3 isittal,    4 செ.கு.வி (v.i.)

   சிரித்தல் (சது.);; to laugh (செ.அக.);.

 H. hangsna

     [இளி – இசி.]

 இசி4 isi, பெ. (n.)

   உரிக்கை (வின்);; stripping as bark, leaves, or fibre.

   2. ஒடிக்கை (வின்.);; breaking of as a branch.

   3. நகத்தால் களைந்தெடுத்தல் (ஆ.அக.);; nipping.

     [இழு – இசு – இசி.]

 இசிகடுகு isigaḍugu, பெ. (n.)

   செங்கடுகு; brown mustard. (சா.அக.);.

     [எல்- எலில் – எழில் (செந்நிறம்);. எழில்கடுகு – எழிகடுகு – எசிகடுகு – இசிகடுகு. இந்தி உள்ளிட்ட வடபுல மொழிகளில் எழில் – லால் எனத் திரிந்து செந்நிறம் குறித்தல் காண்க.]

இசிகப்படை isigappaḍai, பெ. (n.)

   ஒருவகை யம்பு; a kind of arrow.

     “இசிகப்படை யெய்தான்” (கம்பரா. நிகும்.130); (செ.அக.);.

     [இல் – இள் (பிளவு); – இளி – இசி – இசிகம் + படை.]

இசித்தல் isittal, பெ. (n.)

   1. இணுங்குதல்; pulling off, as bark, leaves, fibre etc.

   2. சிரித்தல்; laughing.

   3. நரம்பிழுத்தல்; straining of the muscles.

   4. நோவுண்டாதல்; aching. (சா.அக.);

     [இழுத்தல் – இசித்தல்.]

இசின் isiṉ, இடை. (part)

   1. இறந்தகால இடைநிலை (நன். 145, விருத்.);; tense part of verbs, showing the past, as in என்றிசினோர்.

   2. அசைநிலை; a poetic expletive.

     “காதலன்மா நீ மற்றிசினே”. (தொல்.சொல். 298, உரை);. (செ.அக.);.

     [ஈ- ஈய் – ஈயின் – ஈசின் இசின் (ஈ – தற்பொருள்); தோற்றத்தால், ‘வரின்’, ‘உணின்’ என்றாற் போன்று செயின் என்னும் வாய்பாட்டு வினையெச்சமாகக் காணப்படினும், ஈயினன். ஈயினள். ஈயினர் என்பவற்றின் பொது வினைமுற்று மரூஉ வடிவமே என்க. இவை இடைநிலையுமாகும். (தொல். சொல். 1 உரை பாவாணர் அடிக்குறிப்பு); போங்காணும். இருங்காணும் முதலிய கூட்டு வினைகளில்துணை வினையாக வருபவை காலப்போக்கில் வெறும் அசைநிலைகளாதலும் உண்டு அஃதொப்ப இசின் என்னும் துணைவினை இறந்த காலப் பொருளிலும் அசைநிலைப் பொருளிலும் வழக்கூன்றியது. தொல்காப்பியரும் நன்னூலாரும் இதனை வெறும் ‘சின்’ என்னும் இடைச் சொல்லாகக் கருதினர். ‘சின்’ பார்க்க See ‘sin’.]

இசிப்பு1 isippu, பெ. (n.)

   1. இழுக்கை (வின்);; pull strain.

   2. நரம்பு வலிப்பு (வின்.);; spasm, convulsion, contraction of the muscles (செ.அக.);.

   3. வயிற்றுவலி; stomach pain.

     [இழுப்பு – இசிப்பு.]

 இசிப்பு2 isippu, பெ. (n.)

   சிரிப்பு (வின்);; laughter.

     [இளி – இளிப்பு – இசிப்பு.]

 இசியிழை isiyiḻai, பெ. (n.)

   நெகிழத்தக்க நார்; elastic fibre (சா.அக.);.

     [இழி இசி – இழை].

இசிவு isivu, பெ. (n.)

   1. நரம்பிழுப்பு (கொ.வ.);; spasm convulsions.

   2. மகப்பேற்றுத்துன்பம் (கொ.வ.);; labour pains (செ.அக.);

   3. வயிற்றுவலி (ஆ.அக.);; stomach pain.

   4. உரிவு; peeling.

   5. இழுப்பு; a sudden attack of fits (சா.அக.);.

     [இழுப்பு → இசிப்பு → இசிவு.]

இசீகம் icīkam, பெ. (n.)

   1. ஒருவகைக் கரும்பு; a kind of sugar-cane.

   2. மூசையிலிட்டு உருக்கும் மாழைகள் உருகினவாவென்று சோதிக்கும் இரும்புக் காம்பு; a small stick or iron rod used for trying whether the gold or other metal in a crucible is melted or not. iron rod used in fusion of metals.

     [இளகம் – இளிகம் – இசிகம் – இசீகம் (கொ.வ.);.]

இசீகாத்திரம் icīkāttiram, பெ. (n.)

   ஏவுகணை வகை (கம்பரா.நிகும்.132, உரை.);; a kind of missile.

     [Skt. islikåstra → த. இசீகாத்திரம்.]

இசுகார் isukār, பெ. (n.)

   கப்பலில் லவுரானுக்குக் குறுக்கே ஏணிப் படிபோல இடப்பட்டிருக்குஞ் சிறு குறுக்குக் கயிறுகள்; ratives (M.Navi,85);.

த.வ. படிக்கயிறு.

     [Skt. isukar → த. இசுகார்.]

 இசுகால் isukāl, பெ. (n.)

   தடை; hindrance.

     [U. ishkal → த. இசுகால்.]

 இசுசா isusā, பெ. (n.)

   பங்கு; part, portion, lot, share (W.G.);.

 இசுசாகால் isusākāl, பெ. (n.)

பொது வாய்க்கால் (W.G.);.

 water channel jointly enjoyed by two or more parties.

     [இசுசா + கால்.]

     [U. hissa → த. இசுசா.]

இசுதவா isudavā, பெ. (n.)

   1. படிப்படியாக உயர்த்தப்படும் நிலவரி (W.G.);.

 land tax or rent levied at progressively increasing rates until it reaches the full sum imposable on land brought under cultivation, or on villager let out to farm.

   2. நிலவரியைப் படிப்படியாக உயர்த்துகை; the practice of so taxing lands.

த.வ. ஏறுவரி.

     [U. istiwa → த. இகதவா.]

 இசுதிக்பார் isudikpār, பெ. (n.)

   கரிசுகளை (பாவங்களை); மன்னிக்குமாறு கடவுளிடம் வேண்டிக் கொள்ளுகை; begging forgiveness of god.

மனிதன் அடிக்கடி இசுதிக்பார் செய்து கொண்டிருக்க வேண்டும் (முகம்.);.

த.வ. மன்னிப்பு வேண்டுகை.

     [Ar. istigfar → த. இசுதிக்பார்.]

 இசுதிக்பால் isudikpāl, பெ. (n.)

   எதிர் கொண்டழைக்கை; ceremonies reception of a person of distinction consisting in the villagers coming out of the village limits in procession to meet the hounoured guest (W.G.);.

த.வ. எதிரேற்பு.

     [U. istiqbal → த. இசுதிக்பால்.]

 இசுதிபா isudipā, பெ. (n.)

   விடுதலையாவணம்; deed of relinquishment (R.T.);.

     [Ar. isutifa → த. இசுதிபா.]

இசுதிமிரார் isudimirār, பெ. (n.)

   1. தீர்வை வரையறை; permanent settlement of revenue (RF);.

   2. தீர்வை வரையறுக்கப்பட்ட நிலம்; land permanently settled (R.F.);.

     [U. istimrar → த. இகதிமிரார்.]

 இசுதியார் isudiyār, பெ. (n.)

   விளம்பரம்; proclamation, notice, advertisement.

     [U. ishtēhār → த. இசுதியார்.]

 இசுதியார் நாமா isudiyārnāmā, பெ. (n.)

   விளம்பரச் சுவரொட்டி, விளம்பர அட்டை; advertisement, placard poster.

     [U. Íshtéhär-námá → த. இசுதியார்நாமா.]

இசுதீங்கு isutīṅgu, பெ. (n.)

   கப்பற்பாயை ஏற்றவும் இறக்கவும் உதவும் கயிறுகள்; brails (M.Navi.86);.

த.வ. ஏண்வடம்.

     [Skt. istinki → த. இசுதீங்கு.]

 இசுமு isumu, பெ. (n.)

   பெயர்; name

     [U. isum → த. இசுமு.]

 இசுமுதார் isumutār, பெ. (n.)

   மரபுவழியாக சிற்றூரில் வேலை செய்பவன்; hereditary holder of a village office.

த.வ. குடிமகன், குடிப்பிள்ளை.

     [U. isum-dar → த. இசுமுதார்.]

 இசுமுவாரி isumuvāri, பெ. (n.)

   பெயர் வரிசை (நபர்சிட்டா);; revenue account of the holdings and their assessments arranged under the names of the several individuals.

த.வ. பெயரேடு.

     [U. isum-wari → த. இசுமுவாரி.]

 இசும் isum, பெ. (n.)

   பெயர்; name (Muham.);.

     [Ar. Isum → த. இசும்.]

இசும்பு isumbu, பெ. (n.)

   1. வழுக்கு; precipice.

     “இகம்பினிற் சிந்தைக்கு மேறற்கரிது” (திருக்கோ. 149);.

   2. ஏற்ற விறக்கங்கள் மிகுந்த கடுவழி (திருக்கோ. 149, உரை);; rugged and broken pathway that is full of ascents and descents (செ.அக.);.

   3. நீர்க்கசிவு; percolation of water.

   4. எட்கசிவு; sesamum seeds ground into a pulp. (செ.அக.);

     [இழி – இழிம்பு – இசிம்பு- இகம்பு.]

 இசுராபு isurāpu, பெ. (n.)

   தேவைக்கதிகமாக செலவு செய்கை; extravagance, waste (Muham.);.

த.வ. வீணடிப்பு.

     [Ar. Israf → த. இசுராபு.]

இசுலாம் isulām, பெ. (n.)

   1. அமைதி; peace.

   2. முகம்மதிய சமயம்; religion of Islam; the muhammadan religion (Muham.);.

     [Ar. islam → த. இசலாம்.]

 இசுலாம்மார்க்கம் isulāmmārkkam, பெ. (n.)

   முகம்மதிய மதம்; religion of Islam.

     [A r. islam + Skt. mārkka → த. இசலாம் மார்க்கம்.]

 இசுவல் ikaval, பெ. (n.)

   இடையூறுதொல்லை; hinderange.

     “இசுவல் இல்லாமல் இருக்க வேண்டும்” மறுவ இடுக்காட்டம்.

     [இழுவல்+இசுவல்]

 இசூக்கு icūkku, பெ. (n.)

   அன்பு; love, affection.

     “அவன் அல்லாவின் இஷிக்கினால் மயக்கம் கொண்டிருக்கிறான்” (முகமதி.);.

     [Ar. ishq → த. இசூக்கு.]

 இசூராக்கு icūrākku, பெ. (n.)

   ஞாயிற்றின் தோற்றம்; rising of the sun, day-break (Muham.);.

த.வ. எழுஞாயிறு.

     [Ar. ishraq → த. இசூராக்கு.]

இசை1 isaidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பொருந்துதல்; to fit in as one plank with another in joining.

   2. ஒத்துச்சேர்தல்; to harmonise, to conform, as time-measure and melody.

தாளம் அராகத்திற்கு இசைந்துள்ளது.

   3. உடன்படுதல்; to consent, acquiesce, agree.

     “விண்பெறினு மிசையார் கொலைபொய்” (திருநூற்.83);.

   4. கிடைத்தல்; to acquire or get possession of

     “ஈண்டு கனக மிசையப் பெறா அது” (திருவாச.2.39);.

   5. இயலுதல்; to be possible, to be with in one’s power.

     “இசையாவொரு பொருளில்லென்றல்” (நாலடி.111); (செ.அக.);.

ம. இசயுக.

     [இயை – இசை.]

 இசை2 isaittal,    3 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. உண்டு பண்ணுதல்; to bring about

     “இறுதியை யிசைத்த கந்தனை” (விநாயகபு.75.578);.

   2. கட்டுதல் (திவா.);; to bind, tie, fasten.

   3. ஒத்தல்; resemble.

     “கூற்றிசைக்கு மென” (பாரத.இராச52);.

   4. மிகக் கொடுத்தல் (பிங்..);; to give lavishly. (செ.அக.);.

     [இயை – இசை.]

 இசை3 isai, பெ. (n.)

   1. இசைவு (வின்.);; Union, agreement, harmony.

   2. பொன் (அக.நி.);; gold.

   3. ஊதியம்; gain, profit.

     “இசைபெறுவா னெண்ணி யிழந்தாள் முதலும்” (சிவப்பிர. வெங்கையுலா.328);. (செ.அக.);.

     [இயை – இசை.]

 இசை4 isai, பெ. (n.)

   வண்மை (அக.நி.);; bounty liberality (செ.அக.);.

     [இசை – புகழ் புகழ்தரத்தக்க கொடைத்தன்மை.]

 இசை5 isai, பெ. (n.)

   திசை (அக.நி.);; cardinal points direction (செ.அக.);.

     [திசை – இசை.]

 இசை6 isai, பெ. (n.)

   பண்; music.

     [இயைத்தல் – பொருத்துதல், அடித்தல், முழக்குதல், ஒலித்தல் இயை -இசை – இசைத்தல் – ஒலித்தல். பேசுதல், புகழ்தல் பாடுதல்.]

இசை(3); மந்தரம், மத்திமம், தாரம், இசை(7); குரல், துத்தம், கைக்கிளை, உழை, இளி, விளரி, தாரம். இவற்றுள் மிடற்றால் குரல், நாவால் துத்தம், அண்ணத்தாற் கைக்கிளை, தலையால் உழை, நெற்றியால் இளி. நெஞ்சால் விளரி, மூக்கால் தாரம். (இவற்றிற்கு ஓசையுவமை); முறையே மயில், இடபம், ஆடு, கொக்கு, குயில், குதிரை, யானை (கவையுவமை); பால். தேன். கிழான், நெய், ஏலம், வாழை, மாதுளங்கனி (மணவுவமை);, மெளவல், முல்லை, கடம்பு, வஞ்சி, நெய்தல், பொன்னா விரை. புன்னை (எழுத்துகள்); ஆஅ, ஈஇ, ஊஉ, ஏஎ, ஐஇ, ஒஓ, ஒளஉ (மாத்திரைகள்); குரல்

   4. துத்தம் 4, கைக்கிளை 2. உழை 3, இளி 4 விளரி 3, தாரம் 2. இவற்றுள் ஏழுபாலை பிறக்கும் பாலையைக் காண்க. (அபி.சிந்);

 இசை7 isai, பெ. (n.)

   1. ஓசை; sound, noise.

     “விண்ணதி ரிமிழிசை கடுப்ப” (மலைபடு:2);.

   2. சொல்; word from its being a combination of the sounds of letters which, together, convey a meaning”இசைதிரிந் திசைப்பினும்” (தொல். பொருள். 195);.

   3. புகழ்; praise, fame, renown, opp. to வசை.”ஈட்ட மிவறி யிசை வேண்டா வாடவர்”. (குறள்,1003);.

   4. இசைப்பாட்டு; song, music.”வாய்த்தில விசையென வாயுலர்ந்தனள்” (திருவாலவா 5725);.

   5. நரம்பிற் பிறக்கும் ஓசை; instrumental music.”இன்னிசை வீணையி லிசைந்தோன் காண்க.” (திரு. வாச. 3,35);.

   6. இனிமை; sweetness, agreeableness.

   7. ஏற்ற இறக்கம்; modulation of the voice in recitation pitch of three degrees high, low and middle.

ஏந்திசை, தூங்கிசை, ஒழுகிசை.

   8. சீர் (யாப்.வி.22); (pros.); fool.

   9. சுரம் (பெருங்.வத்தவ.5.6);; the gamut containing the seven notes viz.

குரல், துத்தம், கைக்கிளை, உழை. இளி, விளரி, தாரம் (செ.அக.);.

   ம. இச;க., கூ. எ. Skt. yasas.

     [இயை – இசை.]

 இசை8 isaittal,    4 செ.கு.வி (v.i.)

   1. ஒலித்தல் (தொல்.பொருள்.195);; lo sound.

   2. யாழ் முதலியன ஒலித்தல்; lo sound as a musical instrument

     “பறையெழுந் திசைப்ப” (கலித்.104.29); 3 செ.குன்றாவி (v.t.);

   1. சொல்லுதல்; to disclose express

     “மார்பனிற்றென விசைத்த லோடும்.” (சீவக.203);.

   2. அறிவித்தல்; to indicate, signify.

     “காலை யிசைக்கும் பொழுதொடு புலம்புகொள்” (பதிற்றுப்.81.5);.

   3. பாடுதல்; to sing

     “கோகிலப் பறவைகளிசைத்தல்” (கந்தபு. நாட்டு 44);.

   4. இசைக்கருவி இசைத்தல்; to play, as on a flute”யாழிசைக்குப்புக்கு” (தொல்.சொல்.310.உரை);.

     [இயை – இசை இயை – பொருத்து. அடி முழக்கு ஒலியெமுப்பு, இசைத்தல் ஒலித்தல் பேசுதல் பாடுதல், பண்ணுக்கேற்ற இசைக்கருவிகளில் ஓசை எழுப்புதல்.]

இசை கடன் isaigaḍaṉ, பெ. (n.)

   நேர்த்திக் கடன்; vow made to a deity

     “கோயிலுக்குப்போய் இசைகடன் முடித்து” (எங்களூர். 41);. (செ.அக.);.

     [இசை + கடன்.]

இசைகாரர் isaikārar, பெ. (n.)

   1. பாடுவோர்; singers.

     “இசைகாரர் பத்தர்பரவு மாயிரத்தின்” (திவ். திருவாய். 1.5.11);.

   2. பாணர் (திவா.);; lute-players, the itinerant bards of ancient times (செ.அக.);.

     [இசை + காரர் – இசைக்காரர் – இசைகாரர் (கொ.வ.);.]

இசைகுடிமானம் isaiguḍimāṉam, பெ. (n.)

   திருமணத்தில் எழுதப்படும் சான்று ஆவணம் (C. and T. Vol.v.p.267);; written document executed by the

 bridegroom’s father and attested by witnesses in marriages among Nātsukõtjai Chettiyārs.

     [இசை + குடிமானம். இசைவு – இசை குடிமானம் – குடித்தனம், இல்லறம் இல்லறம் ஏற்கும் மணமக்களுக்கான ஒப்பந்தம்.]

இசைகேடு1 isaiāṭu, பெ. (n.)

   1. புகழின்மை; loss of fame, disrepute

   2. இசைத் தவறு (ஸ்வரத்வறு);;   3. சீர்கெட்ட நிலை;, reduced circumstances, disreputable condition (செ.அக.);.

     [இசை – புகழ். இசை + கேடு.]

 இசைகேடு2 isaiāṭu, பெ. (n.)

   1. மதிகேடு; awkward predicament

     ‘இசைகேடாகக் காரியம் நடந்துவிட்டது’

   2. தவறான நிலை; wrong position.

     ‘இசைகேடாகப் படுத்துக் கொண்டேன். சுளுக்கேறிவிட்டது.

   3. ஒழுங்கின்மை; disorder, irregularity.

   4. பொருத்தமின்மை; disagreement, Incompatibility.

   5. கெடுதி (Pudu. Insc 609);, damage, irregularity (செ.அக.);.

     [இசை + கேடு, கெடு – கேடு.]

 இசைகொள்ளல் isaigoḷḷal, பெ. (n.)

   புகழ்பெறல் (ஆ.அக.);; gain reputation, become famous.

     [இசைவு + கொள்ளல்.]

 இசைகோள் isaiāḷ, பெ. (n.)

   தாளம் (ஆஅக.);; rhythm.

     [இசை + கோள். இசைக்குக் கொள்ளப்படுவது. கொள் – கோள்.]

 இசைக் கருவி isaikkaruvi, பெ. (n.)

   இசையை உண்டாக்கும் கருவி; musical instrument (செ.அக.);.

     [இசை + கருவி. அவை தோற்கருவி, துளைக்கருவி, நரம்புக்கருவி, மிடற்றுக்கருவி, கஞ்சக்கருவி என்பன.]

இசைக்கரணம் isaikkaraṇam, பெ. (n.)

   இசைக் கருவியிற் காட்டுந் தொழில் (சிலப். 7. கட்.15);; different methods of handling the string of musical Instruments

 so as to produce various tones. (செ.அக);.

     [இசை + கரணம். கருத்தல் = செய்தல், கரணம் = செய்கை அவை பண்ணல், பரிவட்டணை, ஆராய்தல், தைவரல், செலவு, விளையாட்டு, குறும்போக்கு முதலியன.]

 இசைக்கழல் isaikkaḻl, பெ. (n.)

   வீரக் கழல்; ornament.

     [இசை + கழல் இசை – புகழ். கழல் – வீரக்கழல் தேர் நூறு. குதிரை ஆயிரம், யானை நூறு, காலாள் பதினாயிரம், போரில் மடியவென்ற வெற்றிபெற்ற வேந்தர் இடக்காலிலணியும் வீரவெண்டயம்.]

இசைக்காரன் isaikkāraṉ, பெ. (n.)

   பாடுவோன் (சிலப். 3.64. உரை; one who sings. (செ.அக.);.

     [இசை + காரன்.]

இசைக்கிளை isaikkiḷai, பெ. (n.)

   ஆயத்தம், எடுப்பு முடுக்கு (உற்கிரகம்);, அலைவு (சஞ்சாரம்);. இடாயம் என்ற ஐவகை இசை (பெரியபு. ஆனாய. 26.உரை);;     [இசை + கிளை.]

 இசைக்குதல் isaikkudal, பெ. (n.)

   சொல்லுதல் (ஆ.அக.);; uttering, speaking.

     [இசை – இசைக்குதல்.]

 இசைக்குரற்குருவி isaikkuraṟkuruvi, பெ. (n.)

   குயில்; koel, the Indian cuckoo. (செ.அக.);.

     [இசை + குரல் + குருவி.]

 இசைக்குழல் isaikkuḻl, பெ. (n.)

   குழற்கருவி (பிங்.);; flute, pipe made of bamboo or of some metal tube. (செ.அக.);.

     [இசை + குழல்.]

இசைச்சிதடி isaissidaḍi, பெ. (n.)

   ஓசையையுடைய சிள்வீடு (பதிற்று. 58:13);; beetle which makes shrill sound.

     [இசை + சிதடி.]

இசைச்சுவை isaissuvai, பெ. (n.)

   1. பாடுவதற்காகக் குரலிசையைப் பக்குவப்படுத்தும் தின்பண்டங்கள் எனக் கருதப்படுபவை: தேன், பால், நெய், ஏலம், வாழைப்பழம், மாதுளங்கனி முதலியன; eatables serving to modulate the sound of the voice for singing. such as honey, milk, ghee, cardamom, plantain pomegranate etc. (popular belief);.

   2. இசையின்பம்; enjoyment of music, appreciation of music.

     [இசை + சுவை.]

 இசைஞானியார் isaiñāṉiyār, பெ. (n.)

   சடையனாரின் மனைவி. சுந்தரமூர்த்தி நாயனாரைப் பெற்றவர். (பெரியபுராணம்);; wife of Cadaiyapār and mother of the great Sava saint Sundaramoorthi.

     [இசை + ஞானி + ஆர்.]

 இசைத்தமிழ் isaittamiḻ, பெ. (n.)

   முத்தமிழுள் ஒன்று (பிங்.);; Tamil poetry composed to suit the several melody – types and time-measures that division of Tami literature which consists of verses set to music as dist fr, poetry or drama, one of Mu-t-tamil.

     [இசை + தமிழ். முத்தமிழ்ப் பாகுபாட்டுள் இசைத் தமிழ் பண்ணமைக்கப்பட்ட பாடல் இலக்கியத்தைக் குறித்தது.]

இசைநாள் isaināḷ, பெ. (n.)

   1. முற்கொழுங்கால் (பூரட்டாதி); (சங்.அக);; the 25th naksatra (star);.

   2. பிற்கொழுங்கால் (உத்தரட்டாதி); (சங்.அக.);. (சோதிட);; the 26th naksatra (star); (செ.அக.);.

     [இசை + நாள்.]

இசைநிறை isainiṟai, இடை. (part)

செய்யுளில் இசை நிறைத்தற்கு வருஞ்சொல் (நன்.395);

     [இசை + நிறை. இசையை நிறைப்பது.]

 இசைநிறைசொல் isainiṟaisol, பெ. (n.)

   இசைநிறை பொருளைத் தரும்சொல், (ஆ.அக.);; word appearing as a poet expletive.

     [இசை + நிறை + சொல்.]

 இசைநிறையசைச்சொல் isainiṟaiyasaissol, பெ. (n.)

   இசையை நிறைத்தற்பொருட்டு வருமசைச் சொல். (ஆ.அக.);; word used as poet expletive.

     [இசை + நிறை + அசை + சொல்.]

 இசைநிறையேகாரம் isainiṟaiyēkāram, பெ. (n.)

   ஈற்றசையேகாரம் (ஆ.அக.);; vowel ‘ஏ’ appearing at the end of a verse as poet expletive.

     [இசை + நிறை + ஏகாரம்.]

இசைநுணுக்கம் isainuṇukkam, பெ. (n.)

   ஓர் இசை நூல் (இறை 1, உரை);; work on music ascribed to Sigart a member of the Middle Tamil Sangam (செ.அக.);.

     [இசை + நுணுக்கம்.]

இது சாரகுமாரன் இசை அறிதற்பொருட்டுச் சிகண்டியாராற் செய்யப்பட்ட இசைநூல். அகத்தியர் காலத்திருந்தது இடைச் சங்க மருவியதென்றுங் கூறுவர். (அபி.சிந்);.

 இசைநூபுரம் isainūpuram, பெ. (n.)

   வீரனணியுங் கழல் (சங்-அக.);; single anklet worn on his right ankle by the mighty warrior who, among other deeds of valout has also slain an elephant.

     [இசை + புகழ் இசை + நூபுரம்.]

இசைநூல் isainūl, பெ. (n.)

   இசையைப்பற்றிக் கூறும் நூல் (சிலப். 360, அரும்.);; treatise on music (செ.அக.);.

     [இசை + நூல்.]

 இசைந்தவேளை isaindavēḷai, பெ. (n.)

   ஏற்புடைய நேரம் (ஆ.அக.);; appropriate time, suitable occasion.

     [இயைந்த → இசைந்த + வேளை.]

 இசைபேதம் isaipētam, பெ. (n.)

இசைகேடு பார்க்க;see isaikedu (செ.அக.);.

     [இசை + பேதம்.]

இசைப்பா isaippā, பெ. (n.)

   இசையோடு சேர்ந்த பாக்களிலொருவகை (சிலப்.6.35.உரை);; one of two classes of musical composition, the other class being known as இசையளவுபா (செ.அக.);.

     [இசை + பா.]

 இசைப்பாடு isaippāṭu, பெ. (n.)

   புகழ் மிகுதி (பிங்.);; rise of fame. (செ.அக.);.

     [இசை + பாடு.]

இசைப்பாட்டு isaippāṭṭu, பெ. (n.)

   இலக்கியப் பாட்டு (சிலப்.பதி.60. உரை);; song, musical composition (செ.அக.);.

     [இசை + பாட்டு.]

இசைப்பாணர் isaippāṇar, பெ. (n.)

   பாணருள் ஒரு வகையார் (தொல். பொருள்.91 உரை);; division of the ancient Panar caste, famous for their singing, minstrels (செ.அக.);.

     [இசை + பாணர்.]

இசைப்பு1 isaippu, பெ. (n.)

   சொல் (திவா.);; word

   2. யாழ் முதலியன இசைத்தல் (தொல்.சொல்.310);;: playing on a musical instrument.

     [இசை → இசைப்பு.]

 இசைப்பு2 isaippu, பெ. (n.)

   இசைவு (பிங்.);; combination, suitability (செ.அக.);.

     [இயை + இயைப்பு + இசைப்பு.]

 இசைப்பு3 isaippu, பெ. (n.)

   1. பொருத்துகை; joining so as to fit in

   2. பொருத்து; joint (செ.அக.);.

     [இசை + இசைப்பு.]

இசைப்புள் isaippuḷ, பெ. (n.)

   1. அன்றிற் பறவை; a species of bird.

   2. குயில்; koel. (ஆ.அக.);.

     [இசை + புள்.]

 இசைப்பெட்டி isaippeṭṭi, பெ.(n.)

   காற்றை உட்செலுத்தி மேற்புறக் கட்டைகளை விரலால் அழுத்தி இசைக்கும்பெட்டி வடிவிலுள்ள இசைக்கருவி (ஆர்மோனியம்);; harmonium.

மறுவட்பாட்டுப் பெட்டி.

     [இசை(ஒலி, ஒசை);+பெட்டி]

 இசைப்பெருந்தானம் isaipperundāṉam, பெ. (n.)

   இசை பிறக்குமிடம். அவை: நெஞ்சு, மிடறு, நாக்கு, மூக்கு, அண்ணாக்கு இதழ். பல், தலை (ஆ.அக.);; organic points where musical sound originates.

     [இசை + பெரும் + தானம்.]

இசைப்பொறி isaippoṟi, பெ. (n.)

செவி, ear the sense of hearing

     “வேறிசைப்பொறி விழியலா துற்றி லான்” (சேதுபு.காசிபத்,30);. (செ.அக.);.

     [இசை – ஒலி, ஓசை இசை + பொறி.]

 இசைமகள் isaimagaḷ, பெ. (n.)

   கலைமகள் (பிங்.);; Saraswati, being the goddess of articulate sounds (செ.அக);.

 இசைமடந்தை isaimaḍandai, பெ. (n.)

இசைமகள் (சூடா.); பார்க்க;see isaimagal (செ.அக.);.

     [இசை + மடந்தை.]

இசைமணி isaimaṇi, பெ. (n.)

   பதினாயிரம் பேரை வென்ற வேந்தர் வலக்காலிலணியும் பொன்னாற் செய்த வீர கண்டை (சங.அக.);; tinkling gold anklet worn on his right ankle by a king who has slain 10,000 men, in battle. (செ.அக.);.

     [இசை + புகழ். இசை + மணி.]

     [P]

 இசைமணி. icaimaṇi, பெ. (n.)

   தாளத்திற்குப் பயன்படும் சிறு சதங்கைகள்; small silver bells for steps in dance.

     [இசை+மணி]

     [P]

இசைமரபு isaimarabu, பெ. (n.)

   ஓர் இசைநூல் (சீவக. 658. உரை);; an ancient work on music (செ.அக.);.

     [இசை + மரபு.]

இசைமறை isaimaṟai, பெ. (n.)

   சாமவேதம் (திவ்.திருவாய். 8,9,9);; Sāmavāda, as the věda of musical chants (செ.அக.);.

     [இசை + பண். இசை + மறை.]

 இசைமாத்திரை isaimāttirai, பெ. (n.)

   இசைக்குரிய மாத்திரைகள்; musical measure of time.

     [இசை + மாத்திரை.]

அவை குரலிற்கு நான்கும். துத்தத்திற்கு நான்கும். கைக்கிளைக்கு மூன்றும் உழைக்கு இரண்டும், இளிக்கு நான்கும். விளரிக்கு ஒன்றும், தாரத்திற்கு இரண்டுமாம் (ஆஅக.);

 இசைமுட்டி isaimuṭṭi, பெ. (n.)

   செருந்தி (மலை.);; panicled gold an-blossomed pear-tree (செ.அக);.

     [இசை + முட்டி.]

இசைமை icaimai, பெ. (n.)

தொழில் முறைபாணி,

 professional method.

     [இசை+மை]

 இசைமை isaimai, பெ. (n.)

   1. புகழ்; honour, esteem the desire for abstention, at all costs, from blameworthy actions.

     “கல்வி தறுக ணிசைமைகொடை” (தொல்.பொருள்.257);.

   2. ஒலி (பரிபா.13:14);; sound (செ.அக.);.

     [இசை → இசைமை.]

 இசையறிபறவை isaiyaṟibaṟavai, பெ. (n.)

   அசுணம் (கேகயம்); (பிங்.);; reputed bird that can discern notes of music (செ.அக.);.

     [இசை + அறி + பறவை.]

இசையறு-த்தல் isaiyaṟuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒசை வேறுபடப் பிரித்தல்; to distinguish by intonation

இசையறுத்து உச்சரித்துக் காண்க. (நன்.91 சங்கர.); (செ.அக.);.

     [இசை + அறு.]

இசையளவுகண்டான் isaiyaḷavugaṇṭāṉ, பெ. (n.)

   பாண்டியன் அரி இருக்கை (IMP.M.200);; name of the throne of the Pändya kings (செ.அக.);.

     [இசை + அளவு + கண்டான்.]

இசையளவுபா isaiyaḷavupā, பெ. (n.)

   இசையோடு சேர்ந்த பாக்களுளொருவகை (சிலப்.6.35.உரை.);; one of two classes of musical compositions the other class being known as (இசைப்பா); Isaippa.

     [இசை + அளவு + பா.]

இசையாசிரியன் isaiyāsiriyaṉ, பெ. (n.)

   இசைப்புலவன் (சீவக.672, உரை);; teacher of music expert musician (செ.அக);.

     [இசை + ஆசிரியன.]

இசையானந்தம் isaiyāṉandam, பெ. (n.)

   அவலமுற்றிருந்தோர்க்குரிய இசைகள் தலைவன் பாட்டிற்கு இசையாகி வரப்புணர்க்கும் நூற்குற்றம் (யாப்.வி.பக். 524);; fault of poetic composition in which the melody types of the dirge or the elegy appropriate to the emotion of sorrow are introduced into an eulogistic poem in praise of a hero.

     [இசை + ஆனந்தம்.]

இசையாயிரம் isaiyāyiram, பெ. (n.)

   செயங்கொண்டார் செட்டிமார்கள் மேல் ஆயிரம் பாடல்களாற் பாடிய நூல் (தமிழ்நா.பக்42);; panegyric not now extant, consisting 1000 verses sung in praise of the chetti community by Jeyankondār (செ.அக.);.

     [இசை + ஆயிரம்.]

இசையின்செல்வி isaiyiṉselvi, பெ. (n.)

   புகழ்மகள்; the goddess of same

     “இசையின்செல்வி எண்டிசை வளர்ப்ப” (S.I.I.iv.284); (செ.அக.);.

     [இசை + இன் = செல்வி.]

இசையியம் isaiyiyam, பெ. (n.)

   ஒலிக்குமுழவு, (அகநா.25);; musical drum.

 இசையிலக்கணம் isaiyilakkaṇam, பெ. (n.)

   இசைக்குரிய இலக்கணம். அவை: ஆடல், பாடல், ஆதியிசை, முத்தமிழ், பண், பாணி தூக்கு முடம், தேசிகம் என்பன. (ஆ.அக.);; elements of musical grammar.

     [இசை + இலக்கணம்.]

 இசையுரிச்சொல் isaiyurissol, பெ. (n.)

   ஒசையா லறியப்படும் குணச்சொல் (ஆ.அக.);; word in musical

 Usage.

     [இசை + உரி + சொல்.]

 இசையுள்ளான் isaiyuḷḷāṉ, பெ. (n.)

   சிறந்தவன், புகழ்மிக்கோன்; gentleman, one who is famous (ஆ.அக.);.

     [இசை + (உள்ளவன்); + உள்ளான்.]

இசையெச்சம் isaiyessam, பெ. (n.)

   சொற்றொடரில் சொற்கள் எஞ்சிய பொருளுணர்த்தி வருவது (தொல். சொல். 440. சேனா.);; omission from a sentence, of words needed to complete the sense, ellipsis for the sake of brevity or elegance.

     [இசை + எச்சம்.]

     “அளித்தஞ்ச வென்றவர் நீப்பிற் றெளித்தசொற் றேறியார்க் குண்டோ தவறு” (குறள்.1154); நீத்தார்க்கே தவறு என எஞ்சிய இசைப்பொரு ளுணர்த்தலான் இசை யெச்சமாயிற்று. (தொல். சொல்.440.சேனா);.

 இசையெஞ்சணி isaiyeñsaṇi, பெ. (n.)

   இசையெச்சம் (ஆ.அக.);; figure of speech.

     [இசை + எஞ்க + அணி.]

இசையெடு-த்தல் isaiyeḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பாடுதல்; to sing a tune, sing the praise of

     “என்னையா ளுடைய நாயகிக் கிசையெடுப்பவள்.” (கம்பரா.அக லிகை.6);.

   2. அராகம் தொடங்குதல்; start a song.

   3. இசை பாடுதல்; to execute a musical concert (ஆ.அக.);.

     [இசை + எடு.]

 இசையெழுத்து isaiyeḻuttu, பெ. (n.)

இசைக்குரிய எழுத்துகள். அவை: ஆ, ஈ, ஊ, ஏ, ஓ, ஐ, ஒள: letters signifying pitch duration of a musical sound.

     [இசை + எழுத்து. பண்டைக்காலத்தில் ஆ, ஈ, ஊ, ஏ, ஓ, ஐ ஒள என்னும் ஏழு எழுத்துகளே ச, ரி, க, ம, ப, த, நி க்குப் பகரமாக இருந்தன.]

 இசையோசை isaiyōsai, பெ. (n.)

   இசைக்குரிய ஓசைகள். அவை: வண்டு, கிளி, குதிரை, யானை, குயில், பெற்றம், ஆடு என்பன (ஆ.அக.);; the sound of music.

     [இசை + ஓசை. குதிரைக்கு மாற்றாகக் குருகு இருத்தல் வேண்டும்.]

இசையோன் isaiyōṉ, பெ. (n.)

   இசைக்காரன் (சிலப்.3,64);; one who sings to the accompaniment of instrumental music. (செ.அக.);.

     [இசை + (ஆன்); ஒன்.]

இசையோர் isaiyōr, பெ. (n.)

   கந்தருவர்; Gandharvas

     “இசையோர் தேய வியக்கம்” (பெருங்.மகத.14.267); (செ.அக.);.

     [இசை + (ஆர்); ஒர்.]

இசையோலை isaiyōlai, பெ. (n.)

   ஒப்பந்த ஒலை (IMPNA727);; deed of consent or acceptance (செ.அக.);.

     [இசை + இசைவு. இசை + ஒலை.]

 இசைவந்தோன் isaivandōṉ, பெ. (n.)

   புகழ் பெற்றவன்; well known person, gentleman.

க. எசவன்த.

     [இசை + வந்தோன்.]

 இசைவலான் isaivalāṉ, பெ. (n.)

   இசை பாடுவதில் மிக்கான் (ஆ.அக.);; musician, maestro, musicologist.

     [இசை (வல்லான்); – வலான்.]

இசைவல்லோர் isaivallōr, பெ. (n.)

   1. கந்தருவர்; Gandaruva.

   2. இசைப்பாடகர்; musician.

   3. இசைப்புலவர் (ஆ.அக.);; teacher of music.

     [இசை + வல்லோர்.]

இசைவளை isaivaḷai, பெ. (n.)

   குதிரை நூறு போர்க்களத்திற் பொருதுவென்ற மறவர் காற்பெரு விரலில் அணியும் வளை (ஆ.அக.);; anklet worn by a hero who had defeated a cavery consisting of more than 100 horses.

இசைவாணர் isaivāṇar, பெ. (n.)

   1. பாடகர்; career musicians.

     “தெள்ளுதமிழ் வான ரிசை வாணர் சூழ” (திருவாலவா.57.22);. (செ.அக.);.

   2. இசைவல்லோர் (ஆ.அக.);; expert musicians.

     [இசை + வாணர்- வாழ்நர் – வாணர்.]

 இசைவிரும்பி isaivirumbi, பெ. (n.)

   அசுணம் (ஆ.அக);; music loving bird.

     [இசை + விரும்பி.]

இசைவிளக்கு கவிகை isaiviḷaggugavigai, பெ. (n.)

   புகழ் விளங்கிய இடக்கவிந்த கை; famous hand which tilts to give presents

     “”…. வுமணர் கீழ்மரத் தியாத்த சேமவச் சன்ன இசைவிளங்கு கவிகை நெடி யோய்” (புறம்.102); (சங்.இலக்.சொற்.);.

     [இசை + விளங்கு + கவி + கை.]

இசைவு isaivu, பெ. (n.)

   1. பொருந்துகை; suitability fitting in one with another.

     “இன்னவைபிறவு மிசைவில வெல்லாம்” (பெருங்.மகத.15.9);.

   2. தகுதி; fitness.

   3. உடன்பாடு): agreement consent, approval.

     “மறை யோரி சைவினால் …. அளிப்பாராகி” (பெரியபு.சண்டேசுர.24);.

   4. ஏற்றது; appropriateness கைக்கிசைவான குறுந்தடி (செ.அக.);.

   5. இணக்கம்; agreement (ஆ,அக);.

   6. பொருத்து (ஆ.அக.);; joining so as to fit in coordination.

     [இசை → இசைவு.]

இசைவுகேடு isaivuāṭu, பெ. (n.)

   1. பொருத்தமின்மை (வின்.);; difference, conflict disagreement.

   2. செயல் தவறு; failure, as of a project or undertaking.

     ‘இசைவு கேடாய்ப்போன காரியம்’ (கொ.வ.); (செ.அக.);.

     [இசைவு + கேடு.]

 இசைவுக்குலைவு isaivukkulaivu, பெ. (n.)

   இசைவு கேடு (தஞ்சை.);; mal-adjustment (செ.அக.);.

     [இசைவு + குலைவ.]

இசைவுதீட்டு isaivutīṭṭu, பெ. (n.)

   உடன்படிக்கை ஆவணம் (S.I.I.v.371);; deed of agreement (செ.அக.);.

     [இசைவு + தீட்டு.]

இசைவுபிசகு isaivubisagu, பெ. (n.)

   1. இணக்கமின்மை; incongruity.

   2. இசகு பிசகு (ஆ.அக.);; error, irregularity.

     [இசைவு + பிசகு.]

இசைவுபிறழ்வு isaivubiṟaḻvu, பெ. (n.)

   1. ஒழுங்கின்மை; disorder.

   2. இசைவு கேடு; disagreement (செ.அக.);.

     [இசைவு + பிறழ்வு.]

 இசைவேளாளர் icaivēḷāḷar, பெ. (n.)

   கோயில் மேளக்குழுவில் தவில் வாசிக்கும் இசைக்கலைஞர்; drummers in temple.

     [இசை+வேளாளர்]

இச்சகம் iccagam, பெ. (n.)

   1. முகமன்; flattery, sycophancy.

     “வரத்திலே கண்ணும் வாக்கி லிச்சகமும்” (பிரபோத. 11:16);.

   2. பெறக்கருதிய தொகை (சங்.அக.);; money desired or result sought. (செ.அக.);.

     [இசை → இச்சு → இச்சகம்.]

 இச்சத்து iccattu, பெ. (n.)

   மதிப்புரவு (கெளரவம்);; honour.

     “மனிதன் இச்சத்தோடு காலங்கழிக்க வேண்டும்”.

த.வ. பெருந்தகவு.

     [Ar. izZat → த. இச்சத்து.]

இச்சத்துப் பெருக்கம் iccattupperukkam, பெ. (n.)

   ஆசை வெள்ளம்; profuse love, excessive desire (பரி. 7.37);.

     [இச்சை + அத்து + பெருக்கம்.]

இச்சம் iccam, பெ. (n.)

   இச்சை; wish.

     “புணர்த்திய விச்சத்துப் பெருக்கத்திற் றுனைந்து” (பரிபா. 7. 37);. (செ.அக.);.

     [இசை – இச்சை – இச்சம்.]

 இச்சலாத்தி iccalātti, பெ. (n.)

   துன்பம் (இ.வ.);; annoyance, trouble (செ.அக.);

     [அச்சலத்தி → இச்சலத்தி → இச்சலாத்தி.]

 இச்சாவான் iccāvāṉ, பெ. (n.)

   இச்சையுடையோன் (ஆ.அக.);; one who is desimus. devoted person.

     [இச்சை + அவன் – இச்சையான – இச்சாவான் (கொ.வ.);.]

இச்சி icci, பெ. (n.)

   1. கல்லிச்சி (L);; oval – leaved fig.

   2. மர வகை (L.);; jointed ovate – leaved fig, I.tr., Ficus tsiela. (செ.அக.);.

     [இத்தி – இச்சி.]

இச்சி-த்தல் iccittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   விரும்புதல்; to desire, wish, crave for, covet.

     “இச்சித்த இன்பம் நுகராமல் இளைத்த மெய்யாள்” (பாரத. திரெளபதி. 75);. (செ.அக.);.

     [இள் → இழை → இயை → இசை (விருப்பம்);

     [இள் → இள் + து – இத்து → இச்சு → இச்சி → இச்சித்தல்.]

இச்சிச் செனல் iccicceṉal, இடை. (part)

   புள் முதலியவற்றை வெருட்டும் ஒலிக்குறிப்பு; onom expr. for scaring away birds, etc.,

     “காக்கை தனை யெய்யக் கோலில்லாமல் இச்சிச்சிச்சென்றானே” (பெருந்தொ. 1424); (செ.அக);.

   2. சலிப்பைக்காட்டும் ஒலிக்குறிப்பு (இச்சுக்கொட்டுதல்);; onom expr. indicating low spirits.

     [இச்சு – ஓர் ஒலிக்குறிப்புச் சொல். இச்சு + இச்சு + எனல்.]

 இச்சியால் icciyāl, பெ. (n.)

   இத்தி (மூ.அ.);; joined ovate – leaved fig (செ.அக.);.

     [இத்தி – இச்சி + ஆல்.]

இச்சியை icciyai, பெ. (n.)

   1. கொடை; gift, offering.

   2. வேள்வி; sacrifice.

   3. பூசனை; worship. (செ.அக.);.

     [இள் + து – இத்து – இச்சு = விருப்பம்.

இச்சு – இச்சியை = விரும்பிக் கொடுப்பது.]

 இச்சிலாத்தி iccilātti, பெ. (n.)

   மன எரிச்சல், அமைதி கொள்ள முடியாமை; irritational mood.

மறுவ:அச்சலாத்தி.

     [அச்சலாத்தி-இச்சலாத்தி]

இச்சில் iccil, பெ. (n.)

இச்சியால் (மச்சபு. அத்திரி 4); பார்க்க;see icciyal (செ.அக.);.

     [இத்தி → இத்தில் → இச்சில்.]

இச்சுக்கொட்டு-தல் iccukkoṭṭudal,    12 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. புள் ஒலித்தல்; to utter sounds, as birds.

   2. ஒலிக்குறிப்பினால் மறுமொழி கூறுதல்; to reply or draw attention by ‘cu’. (செ.அக.);.

     [இச்சு + கொட்டுதல். இச்சு – ஒலிக்குறிப்பு. இது லொச்சு கொட்டுதல் எனத் திரிந்தது (கொ.வ.);.]

இச்சை1 iccai, பெ. (n.)

   1. விருப்பம் (திருவாச. 41. 9);; wish, desire, inclination.

   2. பத்தியோடு புரியுத் தொண்டு; devoted service.

     “ஆட்கொண்டாய்க் கென் னினியான்செயு மிச்சைகளே” (தேவா. 672.6);.

   3. வினா (சங்.அக.);;   4. இடித்தல்; pounding.

   5. உறுதிச்சொல்; assurance.

   6. பாலுணர்வில் நாட்டம்; sexual desire. (ஆ.அக.);.

     [இல் – இள் – இட்டம். இள் – இத்து – இச்சு + இச்சை. ஒ.நோ. நள் – நத்து – நச்சு – நசை. இள் – இத்து – இச்சு – இசை (புகழ், விருப்பம்);. வடதமிழில் வழக்கூன்றித் தென்தமிழில் பண்டே வழக்கழிந்ததால் வடமொழிச்சொல் போல் தோற்றம் தருகின்றது. அலை – அசை ஆனாற்போல

இலை – இசையாகாமையின் இச்சை – இசை எனத் திரிந்ததே ஒப்பத்தக்கது என்க.]

த. இச்சை → Skt. iccha.

 இச்சை2 iccai, பெ. (n.)

   1. அறியாமை; ignorace spiritual ignorance.

   2. பொய்கூறுகை; lying, uttering falsehood. (செ.அக.);.

     [இல் – இன்மை. இல் – இய் – இச்சை = உள்ளீடின்மை, அறியாமை, பொய்மை ஒ.நோ. பொய் – பொய்ச்சை – பொச்சை – பொச்சி (உட்டுளையுள்ள மலவாய்);. பொச்சி கொங்குநாட்டு வழக்கு.]

இச்சையடக்கம் iccaiyaḍakkam, பெ. (n.)

   ஆசையை அடக்கிக் கொள்ளுகை (விவிலி.கலா.6.23);; control of desires, self-restraint (செ.அக.);.

     [இச்சை + அடக்கம்.]

 இஞ்சக்கம் iñjakkam, பெ. (n.)

   கையூட்டு (தஞ்சை.);; bribe, wrongful gratification (செ.அக.);.

     [ஒருகா. இஞ்சுதல் – உறிஞ்சுதல், பறித்தல் அக்கம் – காசு. இஞ்க + அக்கம். தவறான வழியில் பெறப்படும் பணம்.]

 இஞ்சம் iñjam, பெ. (n.)

   வெண்காந்தள் (மலை);; white malabar glory lily

     [எல் – இல் – இஞ்சு – இஞ்சம்.]

இஞ்சி1 iñji, பெ. (n.)

   கரிப்புள்ள இஞ்சிப்பூண்டு; ginger plant M.sh. Zingiber officinale.

     “இஞ்சிவீ விராய பைந்தார் பூட்டி” (பதிற்றுப்.42.10);.

     “மஞ்சளும் இஞ்சியும் மயங்களில் வலயத்து” (சிலப்.10.74);.

   2. இஞ்சிக் கிழங்கு; ginger-tube

     “இஞ்சி தின்ற குரங்கு போல பஞ்சரித்தல் (தொந்தரவு செய்தல்);.”

     [P]

மறுவ. செய்யாப்பாவை. இஞ்சிவேர். இஞ்சிப்பாவை, இஞ்சிக்கிழங்கு.

   ம. இஞ்சி;   குட. இஞ்சி;கோத இஞ்சி, பிரா, பாலி, சிங்கி, பர். சிங்கிவேர.

 Skt Srngavera;

 ME gingivere;

 Off gengibre, LL gingiber: GK Zingiberis: Eginger: Malay, injivér.

     [இஞ்சு – இஞ்சி.]

     ‘ஈ’ அண்மையைச் சுட்டுமாறு உதட்டைப் பின்னுக்கு இழுத்தொலிக்கும் உயிரொலி. ஈ – ஈல் – ஈர் – ஈர்த்தல் = இழுத்தல். ஈர்தல் – இழுத்தறுத்தல், பல்லாற் கடித்திழுத்து உரித்தல், இழுத்தல் = அறுத்தல்.

   ஈல் – இல் – இள் – இழு. ஒ.நோ;கொள்கொம்பு – கொழு கொம்பு. கொள்நன் – கொழுநன் இழுத்தல் = பின்னிழுத்தல், உள்ளிழுத்தல், உறிஞ்சுதல், இள் – (இய்); – (இய்ஞ்சு); – இஞ்சு.

   இஞ்சுதல் = நீரை உள்ளிழுத்தல், நிலத்தில் நீர் கவறுதல். இஞ்சு – இஞ்சி = நீரை உள்ளிழுத்துத் திரண்டிருக்கும் கிழங்கு வகை;அஃதுள்ள பூண்டு. இஞ்சி காய்ந்து நீர் வற்றினாற் கக்கு. சுக்கு = நீர் வறண்டிருப்பது சுள்ளுதல் (சுள்ளெனல் = காய்தல்); நீர்வற்றுதல். சுள் – சுள்கு – சுட்கு – சுக்கு. ஒ.நோ. வெள் – வெள்கு – வெட்கு – வெக்கம். கொள்- கொட்கு – கொக்கு = வளைந்த கழுத்துள்ள பறவை.

இஞ்சி பித்தத்தைப் போக்கும் எனப்படுவதால் மருந்துகளிலும் கறிவகைகளிலும் பெரும்பாலும் கூட்டுச்சரக்காகச் சேர்க்கப்படுகிறது.

 இஞ்சி2 iñji, பெ. (n.)

   கொத்தான் (மூ.அ.);; parasitic leafless plant (செ.அக.);.

     [இஞ்சுதல் = சுவறுதல். இஞ்சு – இஞ்சி.]

 இஞ்சி3 iñji, பெ. (n.)

   செம்புருக்கி வார்த்துத் திண்மையாகச் செய்யப்பட்ட மதில்; ramparts of a fort.

     “கொடுங்க ணிஞ்சி” (பதிற்றுப்.16.1.); (செ.அக.);.

     [உல் – ஒல், ஒல்லுதல் = பொருந்துதல். உல் – உர் – உறு. உறுதல் பொருந்துதல், செறிதல், வலியுறுதல். உறு – உறுதி = திண்மை. வலிமை. உர் – உரம் = வலிமை, உறு – உற. உறத்தல் = செறிதல், இறுகுதல்.

     “விறப்பும் உறப்பும் வெறுப்பும் செறிவே” (தொல்.சொல்.345);. உறந்த இஞ்சி இறுகிய மதில். உல் உள் – அள் – செறிவு );திவா.);. வன்மை.(சூடா.); அள்ளல் = நெருக்கம். அள்ளாகுதல் = செறிதல். அள்ளிருள் = செறிந்த இருட்டு. அள்ளுதல் = செறிதல் (சீவக.614); உள் –இள் – (இய்); – (இய்ஞ்சு); – இஞ்சு (ஒ.நோ;

குள் – (குய்); (குய்ஞ்சு); – குஞ்சு புள் பிள் – பிய் – {பிய்ஞ்சு); – பிஞ்சு. கொள் – கொய். பொள் – பொய். இஞ்சுதல் – செறிதல், இறுகுதல், திணிதல், இஞ்சு – இஞ்சி = திணிந்த மதில் வகை.]

பெரும்பாலும் செம்பு புனைந்தியற்றியதாகவும் சிறுபான்மை அரைத்த சாந்திட்டமைத்ததாகவும் பகைவரால் எளிதில் தாக்க முடியாதவாறு திண்ணிதாகக் கட்டப்பட்ட மதில் ஏனை வகை மதில்களிலும் மிக இறுகியிருத்தல் பற்றி இஞ்சி எனப்பட்டது

 இஞ்சி இளகியம் iñjiiḷagiyam, பெ.(n.)

   இஞ்சி சேர்த்த இளகியவகை; electuary with ginger as its chief ingredient.

     [இஞ்சி+இளகியம்]

 இஞ்சி நீர் iñjinīr, பெ. (n.)

   இஞ்சிச் சாறு; juice of green ginger. (சா.அக.);.

     [இஞ்சி + நீர்.]

 இஞ்சி மாங்காய் iñjimāṅgāy, பெ. (n.)

இஞ்சி வகை (Madr);, mango.ginger. (செ.அக.);.

ம. இஞ்சி மாங்காய்.

     [இஞ்சி. + மாங்காங்.]

இஞ்சி விறைப்பு iñjiviṟaippu, பெ. (n.)

   1. இஞ்சியை அறுத்துத் தேனிலிட்டுப் பாகம் செய்த ஒரு பாகு; ginger crushed and preserved in honey.

   2. இஞ்சியை வெல்லத்திலிட்டுச் சமைத்த ஒருவகைச் சுண்டாங்கி; boiled with jaggery or sugar and used in food to give it relish, a seasoning for food.

மறுவ. இஞ்சிவடிப்பு, இஞ்சிமுறைப்பா, இஞ்சித் தித்திப்பு.

     [இஞ்சி + விறைப்பு.]

 இஞ்சிக்கருக்கு iñjikkarukku, பெ. (n.)

   இஞ்சிச் சாற்றைக் கொதிக்க வைத்த குடிநீர்; boiled juice of ginger.

     [இஞ்சி + கருக்கு.]

 இஞ்சிக்கிழங்கு iñjikkiḻṅgu, பெ. (n.)

   இஞ்சிவேர்; the tuber of the ginger plant (சா.அக.);.

     [இஞ்சி + கிழங்கு.]

 இஞ்சிச் சாறு iñjiccāṟu, பெ. (n.)

   இஞ்சியிலிருந்து எடுக்கும் சாறு; ginger juice.

     [இஞ்சி + சாறு.]

 இஞ்சிச்சத்து iñjiccattu, பெ. (n.)

   இஞ்சிக்கிழங்கின் சாரம். இதைச் சாராயத்திலூறவைத்துப் பிறகு அதனின்று சாறு எடுப்பதுண்டு; essence of ginger. This is generally made by steeping it in alchohol (சா.அக.);.

 இஞ்சிச்சுண்ணம் iñjiccuṇṇam, பெ. (n.)

   இஞ்சிச் சாற்றினடியில் நிற்கும் சுண்ணாம்பு; the white chalk – like deposit found of the juice of ginger (சா.அக..);.

     [இஞ்சி + சுண்ணம்.]

 இஞ்சித் தீஞ்சாறு iñjittīñjāṟu, பெ. (n.)

   இஞ்சிச் சாறும் சருக்கரையுங் கலந்து காய்ச்சி வடித்த ஒருவகைப் பாகு; syrup of ginger (சா.அக.);.

     [இஞ்சி + தீம் + சாறு.]

 இஞ்சித்தித்திப்பு iñjittittippu, பெ. (n.)

இஞ்சி விறைப்பு பார்க்க;see inji virai-p-pu.

     [இஞ்சி + தித்திப்பு.]

 இஞ்சித்துவையல் iñjittuvaiyal, பெ. (n.)

   இஞ்சியைப் பிற கறிப்பொருள்களோடு சேர்த்தரைத்த ஒரு வகை சுண்டாங்கி; ginger made into a paste by treating it with other condiments for use as a side dish for food. (சா.அக);.

ம. இஞ்சிப்பச்சடி (இஞ்சி. தயிர் போன்றவற்றால் செய்யப்படும் பச்சடி,);

     [இஞ்சி + துவையல்.]

 இஞ்சித்தேறு iñjittēṟu, பெ. (n.)

   இஞ்சித்துண்டு (யாழ்ப்.);; small piece of green ginger (செ.அக.);.

     [இஞ்சி + தேறு. தெறிதல் – கடித்தல், நறுக்குதல், தெறு – தேறு. (நறுக்கிய துண்டு);.]

 இஞ்சினீயர் iñjiṉīyar, பெ. (n.)

   பொறியாளர்; engineer.

     [E. engineer → த. இஞ்சினீயர்.]

 இஞ்சின் iñjiṉ, பெ. (n.)

   இயந்திரம், பொறி; engine; any complex and powerful machine.

     [E. engine → த. இஞ்சின்.]

 இஞ்சிப்பாகு iñjippāku, பெ. (n.)

   இஞ்சிக்கூழ்வகை (வின்.);; a kind of ginger electuary. (செ.அக.);.

     [இஞ்சி + பாகு.]

இஞ்சிப்பாவை iñjippāvai, பெ. (n.)

   இஞ்சிக்கிழங்கு (மலைபடு.125, உரை);; ginger in the shape of a doll (செ.அக.);.

 இஞ்சிப்புளிப்பு iñjippuḷippu, பெ. (n.)

   காடியிலூற வைத்த இஞ்சி; green ginger preserved in vinegar (சா.அக.);.

     [இஞ்சி + புளிப்பு.]

 இஞ்சிமுறைப்பா iñjimuṟaippā, பெ. (n.)

இஞ்சி விறைப்பு பார்க்க;see inji viraippu.

     [இஞ்சி + விறைப்பு – இஞ்சிவிறைப்பு → இஞ்சிவிறைப்பா → இஞ்சிமுறைப்பா. யவன (யூனானி); மருத்துவர்கள் இஞ்சி விறைப்பினை இஞ்சி முறைப்பா என வழங்குவது கடுங் கொச்சை வழக்காகும்.]

 இஞ்சியடைக்காய் iñjiyaḍaikkāy, பெ. (n.)

   இஞ்சியை உப்பிலிட்ட ஊறுகாய்; ginger picked in salt.

     [இஞ்சி + அடை + காய்.]

 இஞ்சியூறுகாய் iñjiyūṟukāy, பெ. (n.)

   இஞ்சியுடன் மசாலையுங் கூட்டி எண்ணெய்யிலிட்ட ஊறுகாய்; ginger pickled in gingelly oil (சா.அக);.

     [இஞ்சி + ஊறுகாய்.]

 இஞ்சிவடிப்பு iñjivaḍippu, பெ. (n.)

இஞ்சிவிறைப்பு பார்க்க;see inji-viraippu.

இஞ்சிவேர் iñjivēr, பெ. (n.)

   இஞ்சிக்கிழங்கு, இஞ்சிப்பாவை; ginger root.

   ம., குட., கோத. இஞ்சி;பர். சிங்கிவேர.

 L. Zingiber. Gk Zingiberis, LL, gingiber: OE gingiber. E ginger. Skt Smgavera.

     [இஞ்சு – இஞ்சி + வேர். இஞ்சுதல் நீரை உள்ளிழுத்தல்.]

இஞ்சி என்பது தொன்றுதொட்டுத் தமிழ்நாட்டில் விளைந்து வரும் மருந்துக் கிழங்கு

     “செய்யாப்பாவை வளர்ந்து கவின் முற்றிக் காயங்கொண்டன. இஞ்சி” (மலைபடு.125-6);”இஞ் சிவிராய பைந்தார் பூட்டி” (பதிற்றுப்.42.10);.

     “மஞ்சளும் இஞ்சியும் மயங்களில் வலயத்து” (சிலப்.10.74);.

இஞ்சி, கிறித்துவிற்கு முற்பட்ட பண்டைக்காலத்திலேயே இங்கிருந்து மேனாடுகளுக்கு ஏற்றுமதியான பொருள்களுள் ஒன்றாம்.

     “மேலையாரியச் சொற்களெல்லாம் இஞ்சிவேர் என்னும் தமிழ் வடிவைப் பெரிதும் ஒத்திருக்கின்றன. அவற்றை வழங்குவோரும் அவற்றைத் தமிழ்ச்சொல்லின் திரியென ஒத்துக்கொள்வர். ஆயின் வடமொழியாளரோ இஞ்சிவேர் என்பதைச் சிருங்க வேர் எனத் திரித்து மான்கொம்பு போன்ற வடிவினது என்று வலிந்தும் நலிந்தும் பெருள் கூறி, அதை வடசொல்லாகக் காட்ட முயல்வர்

     ‘ச்ருங்க என்பது கொம்பு என்று மட்டும் பொருள்படும். இஞ்சிவேர் பொதுவாகக் கிளை கிளையாயிருப்பது பற்றி, அதை மான்கொம்பொடு ஒப்பிட்டு மான் என்னும் சொல்லையும் சேர்த்துக் கொண்டது பொருந்துவதன்று. வேர என்பதும் ‘உடம்பு’ என்று பொருள்படுவதேயன்றி வேர் என்னும் பொருள் கொண்டதன்று” (வ.மொ.வ.87); எனப் பாவாணர் தந்துள்ள விளக்கத்தைக் காண்க.

 இஞ்சிவேர்ப் புல் iñjivērppul, பெ. (n.)

   சுக்குநாறிப் புல் (KR.); பார்க்க; ginger-grass (செ.அக.);.

ம. இஞ்சிப்புல்லு.

     [இஞ்சி + வேர் + புல்.]

 இஞ்சீல் iñjīl, பெ. (n.)

   விவிலிய நூலில் உள்ள புதிய ஏற்பாடு; the Gospel; the New Testament.

     [Ս. Injil → த. இஞ்சீல்.]

இஞ்சு1 iñjudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சுவறுதல் (இ.வ..);; to be absorbed, as water in the ground.

   2. சுண்டுதல் (இ.வ.);; to evaporate.

   3. இறுகுதல் (வின்.);; to be curdled, as milk, become congealed get thick, as ghee

   க. இங்கு;தெ. இங்கு. இருக, இவுரு, இமுரு, இனுகு, ஈகு, து. இங்கு.

     [இல் – (துளைத்தற் கருத்துவேர்); உட்புகுந்து துணைத்தலும் உள்ளீட்டை வெளியிலிமுத்துத் துளைத்தலும் ஆம். (இல் + து); – இல் + சு – இஞ்சு, இஞ்சுதல் = சுவறுதல், உள்ளீரம் அற்றுப்போதல்.]

 இஞ்சு2 iñjudal,    12 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. குத்துதல்; to pierce, to stab.

   2. வருத்துதல், துன்புறுத்துதல்; to cause pain, inflict.

     [இல் – இய் – இஞ்சு. ஓ.நோ. துல் – துய் (துயில்); – துஞ்சு.]

 இஞ்சுசாரை iñjucārai, பெ. (n.)

வெல்லம் (இராட்); jiggery. (செ.அக.);.

     [இஞ்சு + (சருக்கரை); சாரை. சருக்கரை – சாரை எனத்திரிந்தது மருஉ. ஒ.நோ. பனை இஞ்சுசாரை → ம. பனஞ்சார சருக்கரை = வட்டவடிவமாக வார்க்கப்படுவது. வார்க்கப்பட்டு ஈரம் குறைந்து கட்டியாதலின் இஞ்சுசாரை எனப்பட்டது.]

 இஞ்சுச் சாறு iñjuccāṟu, பெ. (n.)

வெல்லம் jiggery. (சா.அக.);.

     [இஞ்சு + சாரை – இஞ்சிச்சாரை → இஞ்சிச்சாறு.]

இஞ்சை iñjai, பெ. (n.)

   1. துன்பம்; injury ham.

   2. கொலை; killing, slaying murder

     “இஞ்சைபொய், களவு” (உத்தரரா. அரக்கர்பிற.26);, (செ.அக.);.

     [இஞ்சு – இஞ்சை → Skt himsa.]

இடகன் iḍagaṉ, பெ. (n.)

   இடப்பக்கத்தவன்; one who is on the left side.

     “குடகர்க்கிடகர்” (பெருந்தொ.1005);. (செ.அக.);.

     [இட → இடகன்.]

 இடகலை iḍagalai, பெ. (n.)

   நிலவின் கலை; phase of the moon.

     [இட + கலை.]

இடக்கண் iḍakkaṇ, பெ. (n.)

   இடப்புறக் கண்; left eye.

   2. ஓரப்பார்வை; side glance.

க.எடகண்.

     [இடம் + கண்.]

இடக்கண்ணியன் iḍakkaṇṇiyaṉ, பெ. (n.)

   அலர்ந்த கண்ணியன்; one wearing wreath on the head.

     “பகலிடக் கண்ணியன் பைதற் குழலன்” (கலி.101);. (சங்.இலக்.சொற்.);.

     [இடம் + கண்ணியன்.]

 இடக்கன் iḍakkaṉ, பெ. (n.)

   தாறுமாறு செய்பவன் (வின்.);; rude, disrespectful person.

க. இடக்கன் (பணிக்கு வராதோன். பயனற்றவன்);.

     [இடக்கு → இடக்கன்.]

இடக்கரடக்கல் iḍakkaraḍakkal, பெ. (n.)

   தகுதிவழக்குகளிலொன்று (நன்.267);. நன்மக்களிடத்தே சொல்லத்தகாத இடக்கரான வார்த்தைகளை மறைத்துப் பிறவற்றால் சொல்வது; euphemism, use of indirect expression to avoid indecent language, one of three tagudi-valakku.

     [இடக்கர் + அடக்கல்.]

 இடக்கரடக்கு iḍakkaraḍakku, பெ. (n.)

இடக்கரடக்கல் பார்க்க;see idakkaradakkal.

     [இடக்கர் + அடக்கு.]

இடக்கரிசை iḍakkarisai, பெ. (n.)

   செய்யுட்குற்றத்தொன்று (யாப்.525);; defect in versification (செ.அக.);.

     [இடக்கர் + இசை.]

இடக்கர்1 iḍakkar, பெ. (n.)

   சொல்லத்தகாத சொல்; indecent words, terms denoting things or actions too obscene to be uttered in good society (செ.அக);.

     [இள் – இள – இட – இடக்கர்.]

 இடக்கர்2 iḍakkar, பெ. (n.)

   தாறுமாறு செய்பவர் (ஆ.அக.);; wrong doer rude person.

     [இடக்கு → இடக்கர்.]

 இடக்கர்3 iḍakkar, பெ. (n.)

   குடம் (பிங்.);; water pot (செ.அக.);.

     [இடு – இடம் (சிறிய பகுதி);. இட – இடக்கர். (குடம்);.]

 இடக்கர்4 iḍakkar, பெ. (n.)

   1. மீதூர்கை (நாநார்த்த.);; being close and crowded. (செ.அக.);.

   2. நெருக்கம் (ஆ.அக.);; compactness.

     [இள் → இடு = நெருங்குதல், நெருக்கம்.]

இடக்கல் iḍakkal, பெ. (n.)

   1. தோண்டல்; digging.

   2. கடைக்கால்; foundation (சேரநா.);.

ம. இடக்கல் (அடிக்கல்);.

     [இடக்கு → இடக்கல்.]

 இடக்காரை யென்பு iḍakkāraiyeṉpu, பெ. (n.)

   இடது சவடி யெலும்பு; left collar-bone (சா.அக.);.

     [இட + காரை + என்பு.]

இடக்கியம் iḍakkiyam, பெ. (n.)

வல்லூறு வடிவம் எழுதிய தேர்க்கொடி (வின்.);

 flag swallow-tail banner standard hoisted on a car.

தெ. டெக்கியமு. க. டெகெ.

     [இடக்கு2 → இடக்கியம்.]

ஏனைப்பறவைகளை எதிர்த்துத் தாக்கும் இயல்புள்ள வல்லூறு என்னும் பறவை வடிவம் எழுதியதேர்க் கொடி.

இடக்கு1 iḍakkudal, செ.குவி. (v.i.)

   விழுதல்; to fall down fell

     “மேனின் றிடிக்குமேல்” (சினேந்444);.

     [இடக்குதல் = இடத்தல் இடத்தல் + பெயர்த்தல், இடம்பெயர்த்தல், விழுதல்.]

 இடக்கு iḍakku, பெ. (n.)

   1. இடக்கர்; vulgar language.

   2. ஏறுமாறு (கொ.வ.);; cavil, captious speech. 3.

   முரண்செயல்; rudeness, incivility, insubordination, pertinacity, obstinacy, as of a balky horse.

குதிரை இடக்குப்பண்ணுகிறது. (கொ.வ.);. (செ.அக.);.

   4. இழி சொல்; mean word (ஆ.அக.);.

க. எடகு.

     [இட → இடக்கு. இடத்தல் = தோண்டுதல், துருவுதல், துன்புறுத்தல்.]

 இடக்கு3 iḍakku, பெ. (n.)

   1. தடை; obstacle.

   2. வல்லூறு என்னும் பறவை; royal falcon.

     [இட → இடக்கு.]

பறவையைக் குறித்த ‘இடக்கு’ என்னும் சொல் பேச்சு வழக்கில் ‘டேகை’ எனத் திரிந்துள்ளது

இடக்குமடக்கு iḍakkumaḍakku, பெ. (n.)

   1. ஏறுமாறு; cavil, specious objection (செ.அக.);.

   2. அலைக்கழிவு; harassment.

     [இடக்கு + மடக்கு. முடக்கு → மடக்கு.]

இடக்குமுடக்கு iḍakkumuḍakku, பெ. (n.)

   1. நெருக்கம்; straits, difficult circumstances.

   2. இடர்ப்பாடு; dilemma, predicament.

     [இடக்கு + முடக்கு.]

இடக்கை1 iḍakkai, பெ. (n.)

   1. இடது கை; left hand.

   2. இடக்கையாற் கொட்டும் ஒரு தோற்கருவி (சிலப்.3,27, உரை);; small drum beaten by the left hand.

     [P]

க. எடகய்.

     [இள + இட + கை = இடக்கை வலக்கையை நோக்க இடதுகை வலிமை குறைந்ததாகக் கருதப்படும் மென்மை நோக்கி, இள + கை = இளக்கை → இடக்கை என வழக்கூன்றியது.]

 இடக்கை2 iḍakkai, பெ. (n.)

   1. ஆமந்திரிகை; musica;

 instrument.

   2. ஒரு நாடு; name of a territory.

     [இட – இடக்கை. இட + அகன்ற.]

 இடக்கை3 iḍakkai, பெ. (n.)

   பெருமுரசு வகை; large double drum (செ.அக.);.

     [இடம் – இடக்கை + வாயகன்ற தோற் கருவி.]

 இடக்கைச்சி iḍakkaicci, பெ. (n.)

   ஒரு வகை நாடி; a kind of pulse. (சா.அக.);.

     [இடம் + கை + சி.]

 இடக்கையன் iḍakkaiyaṉ, பெ. (n.)

   இடக் கையால் வேலை செய்பவன்; one who does work by left hand.

   ம. இடத்தன்;க. எடகய்ய.

     [இடம் + கையன்.]

 இடக்கையான் iḍakkaiyāṉ, பெ. (n.)

   அஞ்சாவீரன் (கதி.அக.);; man with undaunted courage.

     [இடக்கு → இடக்கையான்.]

இடங்கசாலை iḍaṅgacālai, பெ. (n.)

   அக்கசாலை; mint.”வேங்கடாத்திரி தேவமகாராஜய்யனுக்குத் திருவையாறு இடங்க சாலை பாலிக்கையில்” (S.I.I.V. 224); (செ.அக.);.

     [ஒருகா. விடங்கசாலை – இடங்கசாலை. விடங்கன் – சிவன்;

தெய்வச்சிற்பம், தெய்வப்படிமங்கள் செய்யுமிடம்.]

இடங்கட்டுக்கொம்பு iḍaṅgaḍḍukkombu, பெ. (n.)

   மாட்டுக்குற்ற வகை (பெரியமாட்டு.161);; defect in cattle. (செ.அக.);.

     [இட(து); + கட்டுக்கொம்பு.]

இடங்கணம்1 iḍaṅgaṇam, பெ. (n.)

   வெண்காரம் (நன். 273, மயிலை);; borax (செ.அக.);.

     [இள – இடம் + கணம். இடம் + வெண்மை.]

 இடங்கணம்2 iḍaṅgaṇam, பெ. (n.)

   56 நாடுகளுள் ஒன்று; country, one of 56 teyam.

     “கன்னட மிடங்கணம்”, (திருவேங்கட97); (செ.அக.);.

இடங்கன் – இடங்கணம்.]

இடங்கணி1 iḍaṅgaṇi, பெ. (n.)

   1. சங்கிலி (திவா.);; chain.

   2. இடங்கணிப்பொறி (சீவக.102, உரை); பார்க்க;see idankani-p-pon.

   3. ஆந்தை; owl (சா.அக.);.

     [இடம் + கணி. இடங்கணி = இடமகலப் பருத்தது.]

 இடங்கணி2 iḍaṅgaṇi, பெ. (n.)

   உளி (வின்.);; chisel. (செ.அக.);.

     [இடுதல் – பிடுதல், பிளத்தல், பிரித்தல். இடு – இட – இடங்குனி – இடங்கணி.]

 இடங்கணிப்பொறி iḍaṅgaṇippoṟi, பெ. (n.)

   கோட்டை மதிலில் வைக்கப்படும் இயந்திரங்களுளொன்று; chain instrument mounted on the ramparts of a fort for singing stones at the enemy. advancing to attack the fortification.

     [இடங்கணி + பொறி. இடங்குணி → இடங்கணி.]

இடங்கண் iḍaṅgaṇ, பெ. (n.)

   1. பறையின் அகன்ற கண் பகுதி (அக.87);; middle of the membrane of a drum.

   2. அகற்சி, பரப்பு; broad, big in area.

     [இடம் + கண்.]

 இடங்கன்சாலை iṭaṅkaṉcālai, பெ. (n.)

   திருச்செங்கோடு வட்டத்திலுள்ள சிற்றுர்; a village in Tiruchengode Taluk. (இ.வ.);

     [இடங்கன்+சாலை]

 இடங்கப்பட்டை iḍaṅgappaḍḍai, பெ. (n.)

   இலவங்கப்பட்டை; Cinnamon (சா.அக.);.

     [இலவங்கம் – இலங்கம் – இடங்கம் + பட்டை. (கொ.வ.);.]

இடங்கம்1 iḍaṅgam, பெ. (n.)

   உளி (தணிகைப்பு:அகத் 69);; chisel, stone cutter’s chisel. (செ.அக.);.

     [இடுதல் = பிடுதல், பிளத்தல், இடு → இடங்கம்.]

 இடங்கம்2 iḍaṅgam, பெ. (n.)

   1. செம்மணி (இரத்தினம்); நிறுக்கப்பயன்படுவதும் 24 செம்மணி கொண்டதுமான நிறைகல் (சுக்கிரநீதி.189);; weight of 24 iratti for weighing precious stones.

   2. மண் தோண்டும் படை (நாநார்த்த.);; shovel.

   3. வாளினுறை (நாநார்த்த.);; scabbard.

   4. கணைக்கால் (நாநார்த்த.);; ankle.

   5. பொரிகாரம் (நாநார்த்த.);; borax.

   6. சினம் (நாநார்த்த.);; anger.

   7. செருக்கு (நாநார்த்த.);; pride arrogance.

   8. கற்சாணை (நாநார்த்த.);; whetstone.

   9. இலவங்கம், (சா.அக.);; cove.

     [இடங்கம் – பிளக்கும் அல்லது தோண்டுங் கருவி அவ்வடிவிலமைந்த நிறைகல், வெட்டு வாளின் உறை வெட்டுவது போன்று சினத்தின் வெளிப்பாடான செருக்கு.]

 இடங்கரம் iḍaṅgaram, பெ. (n.)

   மகளிர்க்குண்டாகும் மாதவிடாய்த்தீட்டு; defilement from menses (செ.அக);.

     [இடு – இட – இடங்கரம் – பிரிந்து அல்லது விலகியிருத்தற்குக் காரணமான தீட்டுக் காலம்.]

இடங்கருங்குட்டம் iḍaṅgaruṅguḍḍam, பெ. (n.)

   இடம் கரிதாகிய குழி; dark depth”இடங்கருங்குட்டத்துடன் றொக்கோடி” (புறம்.37);.

     [இடம் + கரும் + குட்டம்.]

இடங்கர்1 iḍaṅgar, பெ. (n.)

   1. இழிந்தோர் (சூடா.); debauchees, libertines, licentious men.

   2. முதலை வகை crocodile.

     “கொடுந்தாண் முதலையு மிடங்கருங் கராமும்” (குறிஞ்சிப்.257);. (செ.அக.);.

     [இடு – இட – இடங்கர். பிரிக்கும் குணம் கொண்ட கயவர். இழிகுணம் வாய்ந்தோர். வாயகன்ற முதலை.]

 இடங்கர்2 iḍaṅgar, பெ. (n.)

   1. நீர்ச்சால் (திவா.); large bucket.

   2. குடம் (திவா.);; pot (செ.அக.);.

     [இடம் – இடங்கர் = வாயகன்ற கலம்.]

 இடங்கர்3 iḍaṅgar, பெ. (n.)

   சிறுவழி (வின்.);; narrow path (செ.அக.);.

   க. இடுகுரு;தெ. டொங்க.

     [இடு + சிறு. இடு – இடங்கர்.]

இடங்கழி1 iḍaṅgaḻittal, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   இடத்தினின்று நீக்கப்படுதல்; to be dismissed, to be expelled

     “தடங்கணார்க் கிடங்கழி காமனன்ன காளை” (சீவக.2038); (செ.அக.);.

     [இடம் + கழி.]

 இடங்கழி2 iḍaṅgaḻi, பெ. (n.)

   1. எல்லை கடக்கை; passing beyond bounds;

 overstepping the proper limit.

     “இடங்கழி காமமொ டடங்கா னாகி” (மணி.18.119);.

   2. காம மிகுதி; excess of lust.

     “இடங்கழிமான் மாலையெல்லை” (பு.வெ.12. பெண்பாற்.5);.

   3. மீதூர்கை; being pressed for want of space.

   4. மர வேனம்; wooden vessel for keeping salt or other things.

உப்பிடங்கழி. (கொ.வ.);.

   5. ஒருபடியளவு; measure of capacity = 8 ollocks. (செ.அக.);.

ம. இடங்ஙழி, இடங்ஙாழி.

     [இடம் + கழி. இடம் – இருப்பிடம், எல்லை.]

இடங்கழிநாயனார் iḍaṅgaḻināyaṉār, பெ. (n.)

   அறுபத்துமூன்று நாயன்மாருள் ஒருவர் (பெரியபு.);; chief of Könádu, who is canonized and included in the galaxy of 63 saiva saints (செ.அக.);.

     [இடங்கழி2 + நாயனார்.]

 இடங்கழிமை iḍaṅgaḻimai, பெ. (n.)

இடங்கழி பார்க்க;see idangali.

இடங்கழியர் iḍaṅgaḻiyar, பெ. (n.)

   1. கயவர் (சூடா.);; lewd persons.

   2. காமுகர் (செ.அக,);; profligates.

     [இடங்கழி + அர்.]

இடங்காரம்1 iḍaṅgāram, பெ. (n.)

   1. மத்தளத்தின் இடப்பக்கம் (வின்.);; left hand side of a double drum the end of which is glued to produce the required tone.

   2. பகம்; fame, reputation (ஆ.அக.);.

ம. இடங்காரம்.

     [இடம் → இடங்காரம்.]

 இடங்காரம்2 iḍaṅgāram, பெ. (n.)

   வில்லின் நாணோசை (சங்.அக.);; twang of a bow-string (செ.அக.);.

     [ஒருகா. இழுங்காரம் – இடங்காரம்.]

இடங்கெட்டபாவி iḍaṅgeḍḍapāvi, பெ. (n.)

   1. சீரழிந்தவன் (வின்.);; utterly destitute, miserable wretch (செ.அக);.

   2. ஆதரவற்றவன்; destitute person.

     [இடம் + கெட்ட + பாவி.]

 இடங்கெட்டபேச்சு iḍaṅgeḍḍapēccu, பெ. (n.)

   ஒழுங்கற்ற சொல் (கொ.வ.);; words spoken without any regard to reason, season, place or person (ஆ.அக.);.

     [இடம் + கெட்ட + பேச்சு.]

இடங்கெட்டவன் iḍaṅgeḍḍavaṉ, பெ. (n.)

   1. அலைபவன்; wanderer.

   2. கயவன்; dishonest man (செ.அக.);

     [இடம் + கெட்டவன்.]

இடங்கேடு1 iḍaṅāḍu, பெ. (n.)

   1. ஏழ்மை (வின்);; poverty.

   2. தாறுமாறு; inconsistency, incoherence (செ.அக.);.

ம. இடங்கேடு.

     [இடம் + கேடு.]

 இடங்கேடு2 iḍaṅāḍu, பெ. (n.)

   1. நாடுகடத்துகை (இராட்.);; banishment

   2. எக்கச்சக்கம்; awkward predicament

     “இடங்கேடாய்ச் சென்று சிக்கிக்கொண்டாய் சிறுபிள்ளாய்” (தெய்வச் விறலிவிடு.373);. (செ.அக.);.

     [இடம் + கேடு.]

இடங்கை iḍaṅgai, பெ. (n.)

   1. இடக்கை; left hand.”நெடுங் கோதண்ட மிடங்கையி லெடுத்து” (திருவிளை. யானை.30);.

   2. திரவிடர்களின் மதிப்புரவின் பொருட்டுத் தங்களுக்குள் பகைத்துப் பிரிவுபட்ட வகுப்பினருள் ஒரு பிரிவார்; left hand clan, one of the two clans into which some Dravidian Castes in the Cölä country had separated themselves by about the 11th cAD, such as the artisan against the agricultural – the fued arising chiefly from each claiming certain honours such as riding a horse on marriage occasions etc. (செ.அக.);.

   ம. இடங்கை;   க. எடகெய்;   தெ. எடம: கொலா. எடமகை;குவி. டெம்பா: பட. எடகை.

     [இடம் (இடது); + கை.]

இடங்கொடு-த்தல் iḍaṅgoḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கண்டிப்பின்றி நடக்கவிடுதல்; to be indulgent or

 ax to show lenience.

சிறுபிள்ளைகட்கு இடங்கொடுத்தால் தலைமேலேறும்.

   2. பிடிகொடுத்தல்; to yield give in

     “என்னவு மிடங்கொடாம லெதிருற” (பாரத. நிரைமீட்சி.124);. (செ.அக.);

க. எடகொடு.

     [இடம் + கொடு.]

இடங்கொள்(ளு)-தல் iḍaṅgoḷḷudal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பரவுதல்; to spread from place to place.

     “இடங்கொள் சமயத்தை யெல்லாம்” (திவ். திருவாய் 5.2.4);;

   2. இடம் பற்றுதல்; to have sufficient room.

     “சாது மருண்டால் காடு இடங்கொள்ளாது” (பழ.);.

   3. அகலமாதல்; to

 be

 spacious, vast capacious

     “இடங்கொள் பூதலம்” (நைடத.நகரப்.16); – 7 செ.குன்றாவி (v.t.);

இருப்பிடமாகக் கொள்ளுதல்: take up one’s abode in to accept, as residence, to occupy, as one’s residence.

     “இறைவனே நீ யென்னுட லிடங்கொண்டாய்” (திருவாச. 22.5);. (செ.அக.);.

க. எடெகொள்.

     [இடம் + கொள்.]

இடங்கோலு-தல் iḍaṅāludal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ஊன்ற இடஞ்செய்து கொள்ளுதல் (வின்.);; to gain a footing, establish oneself in a place.

   2. முன்னேற்பாடு செய்தல்; to take preparatory measures (செ.அக.);.

     [இடம் + கோலு.]

 இடசாரி iḍacāri, பெ. (n.)

   இடப்பக்கமாக வரும் நடை; turning or wheeling to the left, as in dancing and in military tactics. (செ.அக.);.

க. எடசாரி (இடத்தினின்று வலத்திற்குச் சுற்றுவது);.

     [இட(து); + சாரி.]

 இடச்சுக் குளம்பு iḍaccukkuḷambu, பெ. (n.)

   நீர் முள்ளி; water-thorn (சா.அக.);

     [இடத்து + குளம்பு.]

 இடச்சுரிகை iḍaccurigai, பெ. (n.)

   உடைவாள்; sword or dagger suspended from the girdle.

ம. இடச்கரிக.

     [இடை → இட + கரிகை.]

இடச்சுற்று iḍaccuṟṟu, பெ. (n.)

   1. இடப்புறமாய்ச் செல்லும் வளைவு; curving to the left as a line on the palm of the hand.

   2. இடஞ்செல்லுகை; going from right to left (செ.அக.);.

     [இடம் (இடது); + சுற்று.]

 இடஞ்சுழி iḍañjuḻi, பெ. (n.)

   உடம்பிலே இடப்பக்கம் நோக்கியிருக்குஞ் சுழி; curl that turns to the left as one of the points of a horse, curves that turn to the left, as on the thumb.

     [இடம் (இடது); + சுழி.]

 இடது iḍadu, கு.பெ.எ. (adj.)

   இடப்புறமான (கொ.வ.);; left (செ. அக.);.

   ம. இடது;   க. எட;   கோத. எட. துட. ஒட. குட. எடதெ;   து. எட. யட;   கொலா. எடம;   நா. டாவ;   பர். எம்ப்ரி;   கோண். டாவா;குவி. டெம்ப.

     [இடம் → இடது.]

இடது கன்னம் iḍadugaṉṉam, பெ. (n.)

   எழுவோரையின் (இலக்கினத்தின்); பதினோராமிடம். (சங்.அக.);; the 11th house from the ascendant (செ.அக.);.

     [இடம் → இடது + கன்னம்.]

 இடது கை iḍadugai, பெ. (n.)

இடக்கை பார்க்க;see idakkai.

     [இடம் – இடது + கை.]

 இடது கைக்காரன் iḍadugaiggāraṉ, பெ. (n.)

   இடக்கை வழக்கமுள்ளோன்; left handed man (செ.அக.);.

க. எடச.

     [இடது + கை + காரன்.]

 இடதுகைப் படுக்கை iḍadugaippaḍuggai, பெ. (n.)

   இடதுகைப் பக்கமாக ஒருக்கணித் துறங்கல்; lying resting the body on the left side (சா.அக.);.

     [இடது + கை + படுக்கை.]

இடதுகைவெட்டு iḍadugaiveḍḍu, பெ. (n.)

   நாணயக் குற்ற வகை (சரவண.பணவிடு.67);; blemish in coins (செ.அக.);.

     [இடது + கை + வெட்டு.]

இடதுசெவி iḍadusevi, பெ. (n.)

   எழுவோரையின் (இலக்கினத்தின்); பதினோராமிடம் (சங்.அக.);;   11th house from the ascendant (செ.அக.);.

     [இடம் – இடது + செவி.]

 இடதுநாளக்குழல் iḍadunāḷakkuḻl, பெ. (n.)

   இடப் பக்கம் ஒடும் சாரி அரத்தக் குழாய்; left dated channel for venous blood – left sinus venosus (சா.அக.);.

     [இடது + நாளம் + குழல்.]

 இடத்தகைவு iḍattagaivu, பெ. (n.)

   எதிர்வழக்காளியைக் குறிப்பிட்ட இடம் விட்டுப்போகாமல் வழக்காளி அரசாணை சொல்லித் தடுக்கை (சங்.அக.);; prohibition by the complainant in the name of the King, a defendant’s leaving a prescribed location (செ.அக.);.

     [இடம் + தகைவு.]

இடத்தல் iḍattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. பிளவுபடுதல்; to be cracked, broken

     “களிறு வழங்கலி னிடந்தமன்” (கூர்மபு.40);.

   2. உரிதல்; to

 be

 stripped off. as the outer covering.

     ‘முத்துக்கள் தோல்தேய்ந்தனவும் தோலிடந்தனவும்’ (S.I.I.93,49); – செ.குன்றாவி. (v.t.);

   1. தோண்டுதல் (பெரியபு.கண்ணப்.183);; to dig. scoop out hollow ம. இட.

   2. பிளத்தல்; to force away through, as an elephant in battle;

 to root up, as a hog, to gore, as a bull.

     “பொன்பெயரோன் மார்பிடந்த” (திவ்.இயற்.1.23);.

   3. பெயர்த்தல்; to dislodge, as a stone, to throw up, as clods in a furrow.

     “எயிற்றுப் படையாலிடந்து” (புவெ.6.13);.

   4. குத்தியெடுத்தல், (திவ். இயற்.1.2);; to fork.

   5. உரித்தல் (திவா.);; to peel off (செ.அக.);.

     [இல் – துளைத்தற் கருத்துவேர். இல் → இள் → இள → இட. இடத்தல்.]

 இடத்து iḍattu, இடை. (part)

   இடத்தில் என்ற பொருளில் பெயரெச்சம் சுட்டு வினாவுடன் இணைந்துவரும் இடைச்சொல்; at the place, at the (எ-டு); அவ்விடத்து. எவ்விடத்து.

ம. இடத்து.

     [இடம் → இடத்து.]

 இடத்து மாடு iḍattumāḍu, பெ. (n.)

   நுகத்தின் இடப்பக்கத்து எருது; ox tied to the left side of the yoke. (செ.அக.);.

மறுவ. இடத்தை.

     [இடது + மாடு = இடத்துமாடு.]

இடத்துய்த்தகறல் iḍattuyttagaṟal, பெ. (n.)

   தலை மகளை இடத்துய்த்த தோழி தலைமகன் எதிர்ப்படுவனென்று கருதித் தானீங்குதலைக் கூறும் அகத்துறை (களவியற்.73);; theme which describes the maid leaving the heroine alone to meet the hero, in the appointed place.

     [இடத்து + உய்த்து + அகறல்.]

இடத்துய்த்தல் iḍattuyttal, பெ. (n.)

   தோழி தலைமகற்கு இடங்காட்டி மீண்டுந் தலைமகளுழைச் சென்று அவளைத் தலைமகனின்றவிடத்துச்செலவிடுக்கும் அகத்துறை (களவியற்.72);; theme in which the maid indicates to the hero, the appointed place of meeting and then leads the heroine to that place.

     [இடத்து + உய்த்தல்.]

 இடத்துறை iḍattuṟai, பெ. (n.)

   காசாகச் செலுத்தும் வரி; ancient tax in money.

     [ஒருகா. இடத்து + உறு – இடத்துறு → இடத்துறி → இடத்துறை பொற்காசு அச்சிடப்படும் அக்கசாலையில் காசாகவே பெறப்படும் வழக்கம் நோக்கிப் பெற்ற பெயராகலாம்.]

 இடத்தை iḍattai, பெ. (n.)

இடத்து மாடு பார்க்க;see Idattu mädu.

     [இடது → இடத்தை.]

 இடத்தையச்சொல் iḍattaiyaccol, பெ. (n.)

   இடத்தை ஐயப்படுத்துஞ் சொற்கள்;   அவை, யாங்கு, யாண்டு, யாங்ஙனம் முதலியன; interrogative words which denote place (ஆ.அக.);.

     [இடம் → இடத்து + ஐயம் + சொல்.]

 இடநாகம் iḍanākam, பெ. (n.)

   அடைகாக்கும் நல்ல பாம்பு (சங்.அக.);; incubating cobra. (செ.அக.);.

     [இடம் + நாகம்.]

இடநாள் iḍanāḷ, பெ. (n.)

   உருள், கொடுநுகம், சுளகு, முக்கோல் (உரோகிணி, மகம், விசாகம், திருவோணம்); முதலாக மும்மூன்று விண்மீன்கள். (விதான. கால சக்.2);; technical term referring to the set of three naksatras beginning with each of the 4th, 10th, 16th or 22nd asterism for calculation (செ.அக.);.

     [இடம் + நாள்.]

இடநிலைப்பாலை iḍanilaippālai, பெ. (n.)

   பண் வகை. (சிலப்.10 கட்டுரை.14);; class of ancient melody-types (செ.அக.);.

     [இடை + நிலை + பாலை.]

 இடந்தலைப்படல் iḍandalaippaḍal, பெ. (n.)

   ஒன்று கூடுதல்; to join with, to meet.

     [இடம் + தலைப்படல்.]

இடந்தலைப்பாடு iḍandalaippāḍu, பெ. (n.)

   இயற்கைப் புணர்ச்சி நிகழ்ந்த இடத்தில் இரண்டாமுறை தலைவனுந் தலைவியுங் கூடுகை (தொல்.பொ.498, உரை.);; second meeting of the lowers in the same place where they first had intercourse.

     [இடம் + தலைப்பாடு.]

இடந்துடி-த்தல் iḍanduḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   இடக் கண் இடத்தோள் துடித்தல் (கம்பரா.காட்சி.35);;   10 have twitching on the left side, referring to the muscles of the eyes and the shoulder, considered to forebode good if in women and evil if in men, the reverse being predicted of the twitching on the right side.

     [இடம் + துடித்தல்.]

இடனறி-தல் iḍaṉaṟidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   அரசன் வினை செய்தற்குரிய இடத்தைத் தெரிகை (குறள் அதி.50);; knowing the most suitable strategic place for commencing hostilities against an enemy (செ.அக.);.

     [இடம் → இடன் + அறிதல்.]

இடனறிந்தொழுகு-தல் iḍaṉaṟindoḻugudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வணிகரெண் குணங்களுளொன்று (பிங்..);; adopting the customes and usages of different countries, a desirable virtue in merchants trading with many countries.

   2. இருக்கும் இடம் நோக்கி அதற்கிசைய நடக்கை; adjusting one’s conduct to one’s environment (செ.அக.);.

     [இடம் → இடன் + அறிந்து + ஒழுகல்.]

இடனில் சிறுபுறம் iḍaṉilciṟubuṟam, பெ. (n.)

   அகற்சி யில்லாத பிடரி; close set mane.”இடனில் சிறுபுறத்தி ழையொடு துயல் வர” (அகம்.142);.

     [இடம் = இடன் + இல் + சிறுபுறம்.]

இடன் iḍaṉ, பெ. (n.)

   1. அகலம்; wide space.

     “இடனுடை வரைப்பு” (பொருந.65);.

   2. நல்ல காலம்; auspicious me good time.

     “திண்டேர் களையினோ விடனே” (கலித்.121);.

   3. செல்வம் (ஆ.அக.);; wealth.

   4. இடம் (ஆ.அக);; space.

   5. இடப்பக்கத்திலிருப்பவன் (ஆ.அக.);; one who is on left side.

     [இடம் → இடன்.]

இடபகிரி iḍabagiri, பெ. (n.)

   அழகர் மலை (அழகர்கல. 33);; Alagar malai near Madurai.

     [Skt. rsabha+giri → த. இடபம்.]

 இடபக்கொடியோன் iḍabakkoḍiyōṉ, பெ. (n.)

   கொடியில் எருதைச் சின்னமாகக் கொண்ட சிவன்; Siva, who has the figure of a bull on his banner.

த.வ. ஏற்றுக்கொடியோன்.

     [இடபம் + கொடியோன்.]

     [Skt. rsabha → த. இடம்.]

இடபதரன் iḍabadaraṉ, பெ. (n.)

   உருத்திரர்களுள் ஒருவர் (சி.போ.பா. 2 : 3, பக். 212);; a Rudra.

     [Skt. Rsabhadhara → த. இடபதரன்.]

இடபதீபம் iḍabatībam, பெ. (n.)

   கோயிலில் கடவுள் முன்பு காட்டப்படும் ஒப்பனை விளக்கு வகை (தமிழ்விடு. 233);; a kind of lamp waved before idols.

     [Skt. rsabha+dspa → ரிஷபதீபம் → த. இடபதிபம்.]

இடபன் iḍabaṉ, பெ. (n.)

   காமநூல் கூறும் மூன்று பிரிவு ஆடவருள் ஒரு பிரிவினன் (கல்லா. 7, மயிலே.);.);; man of bull-like nature; one of three adavar-sadi.

த.வ. ஏற்றன்.

     [Skt. rsabha → த. இடபன்.]

ஆடவர் இனம் : 1. சசன், 2. இடபன், 3. அச்சுவன்.

இடபம் iḍabam, பெ. (n.)

   1. ஏறு (திவா.);; bull.

   2. பொலியெருது (பிங்.);; bull kept for breeding.

   3. நந்தி (பிங்.);; Nandi, the chiefattendant of Siva, so called as he has a face resembling that of a bull.

   4. இரண்டாம் ஓரை (திவா.);; name of the second sign of the Zodiac Taurus.

   5. விடை மாதம் (வைகாசி); (வைகாசி. மணிமே. 15:23);; Tamil second month.

த.வ. காளை.

     [Skt. isabha → ரிஷபம் → த. இடபம்.]

 இடபவாகனன் iḍabavākaṉaṉ, பெ. (n.)

   எருதை ஊர்தியாகக் கொண்ட சிவன்; Siva, who rides on a bull.

த.வ. ஏறுர்ந்தோன்.

     [Skt. rsabha+váhanan → த. இடபவாகனன்).]

 இடபவீதி iḍabavīti, பெ. (n.)

   மீனம், மேழம், கன்னி, துலை என்னும் ஒரைகளடங்கிய கதிரவன் இயங்கும் நெறி; trisection of the Zodiac, embracing the four signs, Pisces, Aries, Virgo, and Libra.

த.வ. ஞாயிற்றுச்சாலை.

     [Skt. rsabha+vithi → த. இடவீதி.]

இடபாரூடர் iḍapārūḍar, பெ. (n.)

   சிவ வடிவங்களுள் ஒன்று; Siva, in one of His aspects, appearing as mounted on the sacred bull.

     “பிரமகபாலத்தர் மறைபேசு மிடபாரூடர்” (திருநெல். பு. அறம்வளர். 11);.

த.வ. ஏறுார்ந்த சிவன்.

     [Skt. rsabha + årügha → த. இடபாரூடர்.]

 இடப்படி iḍappaḍi, பெ. (n.)

   ஒர் அடிவைப்பு; length of a step, pace (செ.அக.);.

     [இடம் + படி.]

இடப்பு iḍappu, பெ. (n.)

   1. பிளப்பு; large clef gap.

   2. பெயர்த்த மண்கட்டி (வின்.);; clod of earth thrown out by digging or ploughing.

     [இட → இடப்பு. இடத்தல் – பிளத்தல், தோண்டுதல், பெயர்த்தல்.]

 இடப்புக்கால் iḍappukkāl, பெ. (n.)

அகல வைத்த கால் (வின்.); legs spread apart (செ.அக.);.

     [இடத்தல் = பிளத்தல், விரித்தல் இட + இடப்பு + கால்.]

 இடப்புறம் iḍappuṟam, பெ. (n.)

   இடது பக்கம்; left side (செ.அக.);.

க. எடகடெ

     [இடம் + புறம்.]

இடப்பெயர் iḍappeyar, பெ. (n.)

இடத்தைக் குறிக்கும் பெயர்ச்சொல் (நன். 132);

 noun denoting place (செ.அக.);.

     [இடம் + பெயர்.]

இடப்பொருள் iḍapporuḷ, பெ. (n.)

   ஏழாம் வேற்றுமைப்பொருள் (நன்.302);; sense of the locative (செ.அக.);.

     [இடம் + பொருள்.]

 இடமன் iḍamaṉ, பெ. (n.)

   இடப்புறம்; left side (இ.வ.);.

க. எடமக்குலு.

     [இடம் → இடமன்.]

இடமயக்கம் iḍamayakkam, பெ. (n.)

   1. ஒன்றற்குரிய உரிப்பொருளைப் பிறிதோரிடத்திற்குரியதாக கூறும் இடமலைவு (வின்.);; fault in poetry, which consists in the ascription of a wrong place of origin to natural products.

   2. ஓரிடத்திற்குரியதை மற்றோரிடத்ததாகக் கூறும் இலக்கண வழு (நன்.374 மயிலை);; defect which consists in the wrong use of persons.

     [இடம் + மயக்கம்.]

 இடமற்றபிள்ளை iḍamaṟṟabiḷḷai, பெ. (n.)

   நல்வினை (பாக்கியம்); அற்ற பிள்ளை (வின்.);; child without inheritance or fortune (செ.அக.);.

     [இடம் + அற்ற + பிள்ளை.]

இடமலைவமைதி iḍamalaivamaidi, பெ. (n.)

   இட மலைவாகிய வழுவை அமைத்துக்கொள்ளுகை; poetical licence which allows ‘idamalaivu’ when it adds to the beauty.

     “மரகதச் சோதியுடன் மாணிக்கச் சோதி இருமருங்குஞ் சேர்ந்தரிவை பாகன் – உருவ மலைக்கு மகில்கமந்தாரத்து வான்கோ டலைத்து வரும்பொன்னி யாறு” – இதில் காவிரியுட் பிற மலைக்கும் பிற நாட்டிற்குமுரிய மரகதமும், மாணிக்கமும், சந்தனமும் அலைத்து வருகின்றது என்றமையான் இடமலை வமைதி யாயிற்று. (தண்டி.125. உரை);.

     [இடம் + மலைவு + அமைதி.]

இடமலைவு iḍamalaivu, பெ. (n.)

   ஓரிடத்துப் பொருளை மற்றோரிடத்துள்ளதாகச் சொல்லும் வழு; fault in poetry, which ascribes products to places where they are not found as pears to the mountain or gold to the sea

     “தொன்மலையின் மான்மதமும்” (தண்டி. 119.உரை);.

     [இடம் + மலைவு.]

இடமானம்1 iḍamāṉam, பெ. (n.)

   1. அகலம்; spaciousness இடமான வீடு.

   2. மாளிகை; spacious place, magnificent house.

     [இடம் → இடமானம். மானம் = பெயரீறு. ஓ.நோ. தேய் – தேய்மானம்.]

 இடமானம்2 iḍamāṉam, பெ. (n.)

   பறைவகை. (திரு நெல்.பு.விட்டுனு.25);; double drum carried on the back of an animal (செ.அக.);.

தெ. டமாரமு. டமாய, டம்மாரமு.

     [இடம் + மானம் = இடமானம். ஒருகா. வாயகன்ற பறை.]

இடமிடு-தல் iḍamiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   பருத்தல்; to become large in size.

இந்தப்புண் இடமிட்டுக்கொண்டு வருகிறது (உவ.);.

     [இடம் + இடு.]

 இடமிடைஞ்சல் iḍamiḍaiñjal, பெ. (n.)

   நெருக்கடி (கொ.வ.);; lack of room, crowdedness for want of space. (செ.அக.);.

ம. இடகூடுக.

     [இடம் + இடைஞ்சல்.]

 இடமுடங்கு iḍamuḍaṅgu, பெ. (n.)

இடமிடைஞ்சல் பார்க்க;see idamidairījal.

     [இடம் + முடங்கு.]

 இடமுறை iṭamuṟai, பெ. (n.)

   வட்டப் பாலையில் ஏழுபாலைகள் பிறக்கின்ற முறை; a feature in musical note.

     [இடம்+முறை]

இடமை iḍamai, பெ. (n.)

   1. நிலம்; earth.

   2. இடப்பக்கம்; left side.

   3. இடையின எழுத்துகள்; Tamil letters called idaiyinam

     “ஆவி இடைமை இடம் மிடறாகும்” (நன்.);.

     [இடம் → இடமை;

இடைமை → இடமை.]

இடம்1 iḍam, பெ. (n.)

   1. தாவு; place, room, site spot situation

   2. சூழல்; context இடத்தைப் பார்த்துப் பொருள் கொள்க.

   3. வீடு (திவா.);; house residence.

   4. காரணம்; ground reason அப்படிச் சொல்லுவதற்கு இடமுண்டா?

   5. வானம் (திவா);; sky, heaven.

   6. அகலம் (சூடா.);; breadth, width, expanse.

   7. இடப்பக்கம்; left side. பாதையில் இடம் செல்க (உவ.);.

   8. அளவு; measure, degree, limit.

     “உகலிடந் தான்சென்று” (திருக்கோ.42);.

   9. ஆடையின் அகலமுழம் (இ.வ.);; cubit in measuring the width of cloth.

   10. பொழுது; time.

     “அகலிரு விகம்பிற் பகலிடந் தரீஇயர்” (பதிற்றுப் 52.28);.

   11. ஏற்ற சமயம்; fitting time, opportunity.

     “நாடொறு மிடம்பெறாமல்” (திருவாலவா.35.8);.

   12. செல்வம்; wealth, affluence, prosperity.

     “இடமில்லாக் காலுமிரவொல்லாச் சால்பு” (குறள் 1064);.

   13. வலிமை (பிங்.);; ability power.

   14. மூவகையிடம் (நன்.259);; person, three in number, viz,

தன்மை முன்னிலை, படர்க்கை.

   15. படுக்கை (பிங்.);; bed.

   16. தொலைவு; distance. திருநாவாய் எத்தனை இடம் போகும்? (ஈடு,9.8.1); – இடை (part); ஏழனுருபு (நன்.302);;

 sign of the locative, as in

அவனிடம் (செ.அக.);.

   ம. இடம்: க. இடெ. எட;   தெ. எட. எடமு: கோத. எடம். துட. இடன்;குட. எடெ.

     [இல் → இள் → இடு → இடம் = இடைவெளி பக்கம்.]

   இடு → இடம். இடுதல் – வைத்தல். இடம் = ஒன்றை வைத்துக் கொள்ளுவதற்குரிய இருப்பிடம் இடு = ஒடுங்குதல், சிறுத்தல். ஓரிடத்தில் ஒரு பொருளை ஒடுக்கமாக ஒடுக்கிச் செப்பமாக நிலைபெறுத்துதல்;அங்ஙனம் வைத்தற்குரிய இடம். கக்கத்தில் இடுக்கிக் கொள்ளவும் குழந்தையை இடப்பக்கத்து இடுப்பில் இருத்திக்கொள்ளவும் உடம்பின் வலப் பகுதியை விட இடப் பகுதி இடமாகப் பயன்படுதலின் இடத்தோள் இடது இடுப்பு இவற்றுக்கு உரிய இடமாயின. தோள் கொடுத்துத் தூக்குதற்கு இடத்தோளே பயன்படுதல் காண்க. வலக்கை வலிமை (வலம்); யுடையதாதலின் வலம் – அப்பகுதி முழுவதும் வலப்பக்கம் ஆயிற்று.

இடம். வினையடியாக ஒரு பொருளை வைத்தற்குரிய இடத்தையும் பெயரடியாக இடைவெளி. பக்கம். அகலம் ஆகிய பொருள்களையும் குறித்தது.

 இடம்2 iḍam, இடை (part)

   உடன் ஒடு என்ற பொருளில் வரும் இடைச் சொல்; to with.

ம. இடம்.

     [இடு → இடம்.]

 இடம்3 iḍam, பெ. (n.)

   ஒரை (இராசி); (நாநார்த்த.);; sign of the Zodiac. (செ.அக.);.

     [இடு → இடம் = விண்மீன்கள் பல இருத்தற்கு இடமாக இருப்பது.]

இடம் பண்ணு-தல் iḍambaṇṇudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   பூசை, உணவு முதலியவற்றிற்கென்று இடத்தைத் தூய்மை செய்தல், (கொ.வ.);; to purity a place by daubing it with cowdung solution, as for worship, or by water before spreading the leaf for meal.

க. எடெமாடு.

     [இடம் – இடைவெளி, அகலம் இடம் + பண்ணு.]

 இடம் வருதல் iḍamvarudal, பெ. (n.)

   வலத்தினின்று இடம் நோக்கிச் சுற்றுதல்; to go round in the anti-clockwise direction.

ம. இடத்து வய்க்குக.

     [இடம் + வருதல்.]

இடம்பகம் iḍambagam, பெ. (n.)

   பேய்; devil.

     “இடம்பக மகளிலள்” (நீலகேசி.64);. (செ.அக.);.

     [இடம்பு → இடம்பகம்.]

இடம்படு-தல் iḍambaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அகலித்தல்; to be broad, be spacious, to cover a vast extent.

     “இடம்பட விடெடேல்” (ஆத்திகுடி);.

   2. மிகுதியாதல்; to be intense, outreach.

     “இடம்பட மெய்ஞ்ஞானங் கற்பினும்” (நாலடி.116);.

   3. விரிதல்; to expand (செ.அக.);.

ம. இடம்பெடுக.

     [இடம் + படு. படுதல் = உண்டாதல். இடம் அகலம்.]

இடம்பன் iḍambaṉ, பெ. (n.)

   பகட்டுள்ளவன்; pompous showy fellow, coxcomb.

     “இடம்பனை யழைத்து” (பிரபோத.24.67);.

இடம்பன் → Skt. dambhaka.

     [இடம் → இடம்பம் → இடம்பன்.]

 இடம்பம் iḍambam, பெ. (n.)

   பகட்டு; pomposity, ostentation (செ.அக.);.

     [இடம் → இடம்பம் → Skt. damba இடம் – அகலம் இடம்பம் பெருமை. வீம்பு.]

இடம்பரம் iḍambaram, பெ. (n.)

   1. இடப்பக்கம்; left side.

   2. வழிவகை; method, procedure (ஆ.அக.);.

     [இடம் → இடம்பரம்.]

 இடம்பாடிகள் iṭampāṭikaḷ, பெ. (n.)

   வில்லுப்பாட்டு பாடுவோரில் ஒரு பிரிவினர்; a sect of singers of bow song.

     [இடம்+பாடி]

இடம்பாடு iḍambāḍu, பெ. (n.)

   1. அகலம் (வின்);; width

   2. செல்வம்; wealth

இடம்பாடுள்ளவன் அவன் (இராட்.);.

   3. பருமை; mass, bulkiness.

   4. விரிவு; expansion, extensiveness (ஆ.அக);.

ம. இடம்பாடு.

     [இடம் + படு = இடம்படு → இடம்பாடு.]

இடம்பார்-த்தல் iḍambārttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இடந்தேடுதல்; to seek a place, secure an abode find a situation.

   2. சமயமறிதல்; to seek an opportunity. wait for suitable occasion (செ.அக.);.

க. எடெநோடு.

     [இடம் + பார்.]

இடம்பு1 iḍambudal,    15 செ.கு.வி. (vi.)

   1. விலகுதல் (யாழ்ப்.);; to keep aloof, as persons who are not on good terms with each other. (செ.அக.);.

   2. அகலித்தல்; a widen.

   3. பெருமை பேசுதல்; to boast.

ம. இடம்பல் (பகைமை);.

     [இடம் → இடம்பு = விலகு. இடம்புதல் = விலகுதல், அகலித்தல், பெரிதாக்குதல்.]

 இடம்பு2 iḍambu, பெ. (n.)

   அகலம்; width.

     [இட → இடம்பு.]

இடம்புரி1 iḍamburi, பெ. (n.)

   1. இடப்புறம் சுழியுள்ள சங்கு (பிங்.);; common chank with spiral curving to the left.

   2. இடப்பக்கந் திரிந்த கயிறு; rope twisted to the left (செ.அக.);.

ம. இடிம்புரி (idampuri); க. எடெமுரி. எடெமுரிசங்கு.

     [இடம் + புரி. புரிதல் = வளைதல், இடம் = இடப்பக்கம்.]

 இடம்புரி2 iḍamburi, பெ. (n.)

   பூடுவகை (வின்.);; medicinal shrub (செ.அக.);.

 இடம்புரிக்காய் iḍamburikkāy, பெ. (n.)

   திருகுகாய்; Indian screw tree. It is opposed to twisted horn (சா.அக.);.

     [இடம் + புரி + காய்.]

இடம்பூணி iḍambūṇi, பெ. (n.)

   நுகத்தின் இடப் பக்கத்து மாடு; ox tied to the left side of the yoke.

     “இடம்பூணி யென்னாவின் கன்று அன்று” (நேமி. சொல்.5. உரை);. (செ.அக.);.

   2. நுகத்தின் இடப் பக்கம்; left side of a yoke (கருநா.);.

க. எடெகோலு.

     [இடம் + பூண் + இ.]

இடம்பெறவிரு-த்தல் iḍambeṟaviruttal,    3 செ.கு.வி (v.i.)

   ஓலக்கமிருத்தல்; to give audience in the court

     “இடம்பெறவிருந்த நல்லிமயத்துள்” (திவ்.பெரியதி 1,2,1); (செ.அக.);.

     [இடம் + பெற + இருத்தல் இடம் = அகலம், பெருமை உயர்வு.]

இடரெட்டு iḍareḍḍu, பெ. (n.)

   நாட்டிற்கு வரக்கூடிய எண்வகைத்தீமை;   இடரெட்டாவன: விட்டில், கிளி, நால்வாய், வேற்றரசு, தன்னரசு, நட்டம், பெரும்புயல், காற்று (பு-வெ.9.17. உரை);; eight forms of affliction that may afflict a country like locust, parrot, elephant, foreign royal tyranny, native royal tyranny, loss. rain, strong wind (செ.அக.);.

     [இடர் + எட்டு.]

இடர் iḍar, பெ. (n.)

   1. வருத்தம்; affliction, distress. trouble

     “எண்கணிடரினும் பெரிதாலெவ்வம்” (பு.வெ. 11.7);.

   2. வறுமை; poverty, pinch of poverty.

     “இன்றுபோ மெங்கட் கிடர்” (பு.வெ.832);

   3. ஏதம்; jeopardy.

   ம. இடர்;   க. இடரு;தெ. எடரு.

     [இல் → இள் → இடு = குத்துதல், துளைத்தல், பெயர்த்தல்.

இடு → இடல் → இடர் + துன்பம்.]

இடர்ப்படு-தல் iḍarppaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. வருத்தமுறுதல்; to suffer affiction.

   2. நலிந்துகொள்ளுதல்; to labour hard, to put forth considerable effort as in comprehending the sense of a passage.

இடர்ப்பட்டுப் பொருள் கண்டார். (உ.வ.);.

க. எடர்பாடு.

     [இடு → இடல் → இடர் + படு.]

இடர்ப்பாடு iḍarppāḍu, பெ. (n.)

   துன்புறுகை; experiencing affliction or a reverse of fortune.

     “இடுக்க னிடர்ப்பா டுடைத்து” (குறள் 624);.

     [இடு → இடல் → இடர் + படு. இடர்ப்படு → இடர்ப்பாடு.]

 இடர்ப்பில்லம் iḍarppillam, பெ. (n.)

   கண்ணோய் வகை (சீவரட்.);; curable kind of blear-eye. (செ.அக.);.

     [இடர் + பில்லம்.]

இடறல் iḍaṟal, பெ. (n.)

   கால்தடுக்குகை; slumping.

   2. தடை; obstacle, impediment.

   3. பழிச்சொல் (ஆ.அக.);; scandal.”இடறலுண்டாக்கினான்” (இராட்.); (செ.அக.);.

   4. குறைகாணல்; fault finding. (ஆ.அக.);.

   5. பதறல்; faltering perturbation (சேரநா.);.

   ம. இடர்ச்ச;   க. எடரு, இடரு;து. எட்டுனி.

     [இடறுதல் = பெயர்தல், நிலை தடுமாறல், இடலல் – இடறல்.]

 இடறி iḍaṟi, பெ. (n.)

   யானை; elephant (சாஅக.);.

     [இடறுதல் = பெயர்த்தல், பிளத்தல், உடைத்தல். இடறு → இடறி.]

இடறு1 iḍaṟudal,    9 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கால்தடுக்குதல்; to stumble, strike one’s foot against.

இடறின காலிலேயே இடறுகிறது. (உ.வ.);.

   2. துன்பப்படுதல்; to be afflicted, troubled

     “ஈமினெமக்கொரு

துற்றென்றிடறுவர்”

   1. எற்றுதல் (பெரியபு.திருநாவுக். 110);; lo strike against, kick to kick off, as the elephant does the head of a criminal.

   3. மீறுதல்; to transgress

     “எண்டரு நெறிமுறை யிடறு கீசகன்” (பாரத.கீசகன்.33);.

   4. ஊறுபடுத்துதல்;   10 wound”ஊனிடறு வாளிகள்” (பாரத.மணிமான்.30);.

   5. தடுத்தல்; to obstruct hinder.

     “இடையிலேன் வீர்கா ளிடறேன்மினே” (தேவா.717.1);. (செ.அக);.

   6. கடத்தல் (ஆ.அக.);; to pass.

   ம. இடறு;   க. இடறு. எடறு;து. எட்டுனி.

     [இடலுதல் + பெயர்த்தல். இடலு → இடறு.]

 இடறு2 iḍaṟu, பெ. (n.)

   தடை (வின்.);; obstacle, barrier impediment hindrance. (செ.அக.);.

     [இடல் → இடறு.]

இடறுகட்டை iḍaṟugaḍḍai, பெ. (n.)

   1. தடையாயிருப்பது; block, hindrance, obstruction

     “தாய்மாராகிற இடறுகட்டைகளாலே” (திவ்.திருநெடுந்.21.வ்யா,பக்180);. (செ.அக.);.

     [இடது + கட்டை.]

இடலம் iḍalam, பெ. (n.)

   அகலம்; width, extent”இடலமாகிய ரத்தக் கடல்” (இராமநா.யுத்த.89);, ‘இது இடலமானது’ (தஞ்சை.);.

தெ. வெடல்ப்பு

     [இடு → இடல் + அம்.]

 இடலித்தல் iḍalittal, பெ. (n.)

   அகலித்தல் (ஆ.அக.);; widening.

தெ. வெடலின்க்கட.

     [இடு → இடல் → இடலித்தல்.]

 இடலிப்பு iḍalippu, பெ. (n.)

   அகலம்; breadth width.

தெ. வெடல்ப்பு.

     [இடல் → இடலிப்பு.]

இடலை1 iḍalai, பெ. (n.)

   1. அகன்றது; that which is wide

   2. ஒரு மர வகை (L);; wild olive. (செ.அக.);.

ம. இடல

     [இடல் → இடலை. ஒருகா பருத்த மரமாகலாம்.]

 இடலை2 iḍalai, பெ. (n.)

   1. துக்கம்; worry.

   2. துன்பம்; distress.

     [இடு → இடல் → இடலை. இடல் → இடர்.]

இடலை இட்டலி iḍalaiiḍḍali, பெ. (n.)

   அகன்ற ஒரே இட்டலி; a large boiled rice cake prepared on a special occasion (தஞ்சை.);.

     [இடலை1 + இட்டலி.]

இடல் iḍal, பெ. (n.)

   1. எறிதல்; to throw.

   2. கொடுத்தல்; to give, bestow.

   3. இடுதல்; put drop.

ம. இடல்.

     [இடு → இடல்.]

இடவகம் iḍavagam, பெ. (n.)

   1. மா, பனை ஆகிய மரங்களின் பிசின் (வின்.);; gum of the mango or the palmyra tree.

   2. இலவங்கம் (மலை.);; clove-tree. (செ.அக.);.

     [இல் → இள் → இடு குத்துதல், பிளத்தல், பெயர்த்தல், வெளிவரல், இடு → இடுவு – இடவு → இடவகம் = கசியும் பிசின்.]

இடவகை iḍavagai, பெ. (n.)

   1. வீடு (பிங்.);; house

   2. இடம் (ஆ.அக.);; place.

     [இடம் + வகை.]

இடவன்1 iḍavaṉ, பெ. (n.)

   மண்ணாங்கட்டி; lump of mud.”எந்தை யிடவனெழ வாங்கி யெடுத்த மலை”. (திவ்.பெரியாழ்.3.5.5);. (யாழ்ப்.);.

     [இடத்தல்= பெயர்த்தல், இட → இடவன் = பெயர்த்தெடுத்த மண்ணாங்கட்டி.]

 இடவன்2 iḍavaṉ, பெ. (n.)

   1. நுகத்தில் இடப்பக்கத்து மாடு; left ox in the yoke.

   2. கூட்டெருது (யாழ்ப்.);; fellow or male in a yoke of oxen.

   3. softflor(S: ox of the opponent.

க. எடகோலு.

     [இடம் + இடதுபக்கம். இடம் → இடவன் + இடப்பக்கத்துமாடு.]

 இடவன்3 iḍavaṉ, பெ. (n.)

   பிளக்கப்பட்ட பொருள் (வின்.);; anything split or cloven.

     [இடத்தல் + தோண்டுதல், பிளத்தல். இட → இடவன்.]

இடவயின் iḍavayiṉ, இடை. (part)

   1. இடத்து; at in.

     “ஓல்லா ரிடவயின்” (தொல்.பொருள்.76);

   2. இடது பக்கம்; left side.

     [இடம் + வயின்.]

இடவழு iḍavaḻu, பெ. (n.)

   1. தன்மை முதலிய மூவகையிடங்களைப் பிறழக் கூறுகை (நன். 375);; fault in the usage of pronouns belonging to the three persons.

   2. ஐந்திணைக்குரியவற்றுள் ஒன்றற்குரியவற்றை மற்றொன்றிற்குக் கூறுவதுமாம் (ஆ.அக.);; fault in the mentioning of the five divisions of land.

     [இடம் + வழு.]

இடவாகுபெயர் iḍavākubeyar, பெ. (n.)

   இடப்பெயர் அவ்விடத்துள்ள பொருளுக்கு ஆகிவருவது (நன். 290. உரை);; that kind of metonymy where the name of the location is used for the name of the person or thing located there in.

     [இடம் + ஆகு + பெயர். எ-டு: கூறை உடுத்தாள். கூறை நாட்டில் நெய்யப்பட்ட புடவை கூறை எனப்பட்டது.]

இடவிய iḍaviya, கு.பெ.எ. (adj.)

   1. பரந்த; wide extensive, spacious

     “இடவிய வறை நின்று” (தணி கைப்பு.வீராட்.65);.

   2. விரைவுள்ள; quick swift.

     “இடவிய கதியின் வாசி” (திருவாலவா. 28.59);.

   3. சார்ந்த; adjoined, attached

     “இடவிய மனமே யின்பதுன்பங்களெய்துற” (ஞானவா.உற்பத்.33);. (செ.அக.);.

     [இடத்தல் + பிளத்தல், அகலித்தல் பரவுதல் விரைதல், சார்தல். இட → இடவிய.]

 இடவியம் iḍaviyam, பெ. (n.)

   அகலம்; breath.

     [இடம் → இடவியம்.]

 இடவை iḍavai, பெ. (n.)

   வழி (பிங்.);; way.

     [இடம் + இடைவெளி. இடம் → இட → இடவை + பாதை. வழி.]

இடா iṭā, பெ. (n.)

   1. இடார். இறைகூடை (சிலப்.10, 111. உரை);; palm-leaf bucket for irrigation.

   2. ஓரளவு (தொல். எழுத்.170. உரை);; a measure.

   3. படைக்கலன் வகை; a weapon.

   4. அகப்படுத்தும் பொறி; a trap.

     [இடம் = இடைவெளி. இடம் → இடார் → இடா. இடா = குறித்த கொள்ளளவு கொண்ட கூடை, முகத்தலளவு வாயகன்ற கருவி.]

இடாகினி iṭākiṉi, பெ. (n.)

   1. சுடுகாட்டிற் பிணங்களைத் தின்னும் பேய்; female goblin seeding on corpses in the burning ground (செ.அக.);.

   2. காளியேவல் செய்பவள்; a female demon attending on Kai. (அபி.சிந்);.

க. டாகினி.

     [இடுகாடு → இடுகாடினி → இடாகினி. இடாகினி → Skt. dakini.]

 இடாகு iṭāku, பெ. (n.)

   புள்ளி (அக.நி.);; brand, spot dot.

தெ.டாகு. Skt daku.

     [ஒருகா. இலக்கு = புள்ளி, அடையாளம் புள்ளியிடுதல். இலக்கு → இளக்கு → இளாக்கு → இடாக்கு → இடாகு.]

இடாகுபோடு-தல் iṭākupōṭudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   கால்நடைகட்குச் சூடுபோடுதல்; to brand, as on cattle (செ.அக.);.

     [இலக்கு → இளக்கு → இளாக்கு → இடாக்கு → இடாகு + போடுதல்.]

 இடாக்குத்தர் iṭākkuttar, பெ. (n.)

   ஆங்கில முறையைப் பின்பற்றும் மருத்துவர் (யாழ்ப்);; doctor, physician.

த.வ. மருத்துவர்.

     [E. doctor → த. இடாக்குத்தர்.]

 இடாசல் iṭācal, பெ. (n.)

இடாசு-தல் பார்க்க;see iḍāšu.

இடாசு-தல் iṭācudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1 நெருக்குதல் (வின்);; to press.

   2. மோதுதல் (வின்);; to strike, collide.

   3. மேற்படுதல் (வின்.);; to beat, as in a competition.

   4. அவமதித்தல் (வின்.);; to disregard slight, neglect.

 OE. dassche. E dash. Dan dske, Sw. daska.

     [இடுதல் + வைத்தல், நெருக்குதல்.]

 இடாடிமம் iṭāṭimam, பெ. (n.)

   தாதுமாதுளை (மலை);; common pomegranate. (செ.அக.);.

   க. தாளிம்ப. தாளிம்பெ;தெ. தாளிம்ப. தாளிம்மு. தானிம்ம [தாதுமாதுளை → Skt. த. தாடிமம் – டாடிமம் – இடாடிமம் (கடுங்கொ.);.]

இடாப்பு1 iṭāppudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   காலை அகலவைத்தல் (வின்.);; to straddle in walking. (செ.அக.);.

     [இடப்புதல் → இடாப்புதல்.]

 இடாப்பு2 iṭāppu, பெ. (n.)

   1. அட்டவணை (வின்.);; catalogue, list register.

   2. பார்த்தெழுதும்படி; copybook.

   3. பெயர், முகவரி (ஆ.அக.);; name, address.

தெ. டாபு.

     [இடு → இடப்பு → இடாப்பு.]

 இடாமிடம் iḍāmiḍam, பெ. (n.)

   ஒழுங்கற்ற பேச்சு (சங்.அக.);; improper or unbecoming language. (செ.அக.);.

     [இடம்பு → இடாம்பிகம் → இடாம்பிடம் → இடாமிடம் – (கொ.வ.);.]

 இடாமுடாங்கு iṭāmuṭāṅgu, பெ. (n.)

   ஒழுங்கின்மை (யாழ்.அக.);; irregularity, impropriety. (செ.அக.);.

     [இடாம்பு + முடங்கு – இடாமுடாங்கு – எதுகை குறித்த இணைமொழி.]

இடாம்பிகன் iṭāmbigaṉ, பெ. (n.)

   இடம்பக்காரன்; pompous fellow, coxcomb.

     “இடாம்பிக ரோடும் புக்குநீ” (பிரபோத:24, 67);. (செ.அக.);.

     [இடம்பு → இடாம்பு → இடாம்பிகம் → இடாம்பிகன் → skt dambika.]

 இடாம்பிகம் iṭāmbigam, பெ. (n.)

   இடம்பம்; pomposity, parade.

     [இடம்பு → இடாம்பு → இடாம்பிகம்.]

இடாயம் iṭāyam, பெ. (n.)

   இசைத்துறை ஐந்தனுள் ஒன்று (பெரியபு.ஆனாய.26);; one of five classification of music. (செ.அக.);.

     [ஒருகா. இடம் → இடாயம் விரித்த அலுக்கு (கமகம்); கொண்ட இசைத்துறையாகலாம்.]

இடாயர் iṭāyar, பெ. (n.)

   1. இறைகூடை; palm-leaf bucket.

   2. உலுத்தர்; miser.

   3. எலி முதலியன பிடிக்கும் பொறி; rat-trap.

     [இடா + அர் + இடாயர்.]

இடாரேற்று-தல் iṭārēṟṟudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   எலிப்பொறியை ஆயத்தப்படுத்தி வைத்தல் (யாழ்ப்.);; to lay a trap as for squirrels and rats (செ.அக.);.

     [இடார் + ஏற்றுதல்.]

இடார் iṭār, பெ. (n.)

   1. இறைகூடை (பிங்.);; palm-leaf bucket for irrigation.

   2. எலி முதலியன பிடிக்கும் பொறி; trap for squirrels or rats.

     “இடாரி லகப்பட்ட எலிபோல” (யாழ்ப்.);.

     [இடால் → இடார்.]

இடால் iṭāl, பெ. (n.)

   1. கத்தி; sword.

     “கண்டகோடாரி யைப்போல் ஏந்து வெள்ளைப் பக்கறை யிடாலினான்” (விறலிவிடு.49);. (செ.அக.);.

   2. வாயகன்ற கூடை; wide mouthed basket.

     [இடு → இடல் → இடால். இடால் = வாயகன்றது.]

இடாவு iṭāvu, பெ. (n.)

   இடைகலை; breath inhaled through the left nostril

     “இடாவு பிங்கலையா னைய” (கம்பரா.மிதிலை.130);. (செ.அக.);.

இடைகலை பார்க்க;see idiakalal.

இடாவேணி iṭāvēṇi, பெ. (n.)

   அளவிடப்படாத பரப்பு; unlimited extent.

     “இடாவேணி யியலறைக் குருசில்” (பதிற்றுப். 24.14);.

     [இடம் = அகலம். இடா = அகல எல்லைக்கு உட்படாத, பரந்து சென்று அணுகமுடியாத. இடா + ஏணி. ஏணி = உயர்ச்சி.]

இடி1 iḍidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.).

   1. தகர்தல் (கம்பரா.மகுடபங். 15);; to break, crumble, to be in ruins, as a wall;

 to fall to pieces.

   2. கரையழிதல்; to be washed away;

 to become eroded, as the bank of a river.

   3. முனை முறிதல்; to become bruised;

 to be broken, as the grain of rice.

அரிசி இடிந்து போயிற்று. (கொ.வ.);.

   4. வருந்துதல்; surfer. என்னோயுங் கொண்டதனை யெண்ணி யிடிவேனோ” (அருட்பா. ஆற்றா.5);,

   5. மலைத்தல்; to be stunned, staggered.

அவள் அந்த துக்க சமாசாரம் கேட்டு இடிந்து போனாள்.

   6. முறிதல் (பிங்..);; to break in two, part in two. (செ.அக.);.

தெ. க., ம. இடி.

     [இல் → இள் → இடு → இடி = குத்துதல், துளைப்படல். உடைபடுதல், துன்புறுதல்.]

 இடி2 iḍittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. முழங்குதல்; to sound loud;

 to make a noise, as a gun to roar. as a lion

     “அரிமானிடித்தன்ன” (கலித்.15);.

   2. இடி யொலிபடுதல்; to thunder.

     “இடித்து முழங்கியதோர் யோசனையோர் கேட்பர்” (நாலடி.100);.

   3. நோதல்; to throb, to beat, to ache, as the head.

தலையிடிக்கிறது..

   4. தாக்கிப்படுதல்; to come in contact with hit against

     ‘கதவு நிலை தலையில் இடிக்கும்’.

   5. மோதுதல்; to strike against, as a ship against the shore.

   கப்பல் கரையில் இடித்தது (வின்.);;   6. சினத்தல்; to

 be

 angry, furious.

     “கூற்றின் னிடிக்குங் கொலைவேலவன்” (சீவக.432); – 4 செ.குன்றாவி. (v.i.);

   1. தூளாக்குதல்; to pound in a mortar, to bray with a pestle, to reduce flour.

     “பொற்கண்ண மிடித்து நாமே” (திருவாச.9.1);.

   2. தகர்த்தல்; to beat so as to break, to batter to pieces, demolish, shatter.

     “வீட்டையிடித்துத் தள்ளினான்”.

   3. நசுக்குதல்; to press, to crush, as sugarcane.

     “கரும்பினை ….யிடித்துநீர் கொள்ளினும்” (நாலடி.156);.

   4.. தாக்குதல்; to push or thrust side-wise, as with the elbow.

     ‘குந்தத்தால் இடித்தான்’.

   5. முட்டுதல்; to attack

 with the horns, as a bull, to butt against the udder, as a sucking calf.

அந்த மாடு இடிக்கும்.

   6. கழறிச் சொல்லுதல்; to reprove sharply or admonish incisively.

     “இடிப்பாரையில்லாத வேமரா மன்னன்” (குறள்.448);.

   7. கொல்லுதல்; to kill slay.

     “இடிக்குங்கொ லிவனை யென்பார்” (சீவக. 1108);.

   8. தோண்டுதல்; to dig.

     “கணிச்சிகளிற் கயம்பட நன்கிடித்து” (சீவக.592);

   9. கெடுத்தல்; to destroy, annihilate.

     “விருப்பிடித்து” (இரகு.தேனுவ.71);.

   10. உதைத்தல்; to kick.

   11. துடித்தல்; to palpitate.

   12. இடியிடித்தல் (ஆ.அக.);; to thunder.

   ம. இடிக்குக: க. இடி, இடகு டிகா, டீகு;   துட. இட்;   து. எடபுனி. எடுபுனி, எட்புனி;   தெ. டீகொனு;கொலா. இட்

     [இல் → இள் → இடு → இடி = குத்தல், துளைத்தல், உடைத்தல், துன்புறுத்துதல்.]

 இடி3 iḍi, பெ. (n.)

   1. தாக்கு; stroke, blow, push.

     ‘உரலுக்கு ஒரு பக்கம் இடி, மத்தளத்துக்கு இரண்டு பக்கமும் இடி.

   2. மா (பிங்.);; flour, esp. of rice or millet.

   3. சிற்றுண்டி (பிங்.);; light meal with four as its chief ingredient.

   4. சுண்ணம் (பிங்.);; powder, dust anything pulverized.

   5. இடியேறு (பிங்.);; thunder.

   6. பேரொலி (பிங்.);; roar, great noise.

   7. கழறுஞ்சொல்; rebuke, reproof.

     “இடிபுரிந் தெள்ளுஞ் சொற்கேட்பர்” (குறள். 607);,

   8. குத்துநோவு; ache, throbbing pain

மண்டையிடி (கொ.வ.); (செ.அக.);.

   ம. இடி;   கோத. இரி;துட. ஈரி.

     [இல் → இள் → இடு → இடி.]

 இடி4 iḍi, பெ. (n.)

   நெருப்பு, தீ; fire.

     “இடியிருந்தகட் பதினொரீசர்” (தக்கயாகப்.353);. (செ.அக.);.

     [இடு – இடி = வானம் இடித்தலால் தோன்றும் மின்னல், நெருப்பு.]

 இடி5 iḍi, பெ. (n.)

   உறுதிச்சொல் (அக.நி.);; word of admonition, (செ.அக.);.

     [இடு → இடி.]

 இடி6 iḍi, இடை (adj.)

   அனைத்து;   எல்லா; the whole. (கருநா.);.

குட. து. இடி.

இடு3 → இடி.]

 இடி7 iḍi, பெ. (n.)

   ஆட்டுக்கிடாய் (அக.நி.);; ram, he-goat (செ.அக.);.

     [ஏழகம் → ஏடகம். Skt → த. ஈடி → இடி (கொ.வ.);.]

 இடி விலக்கி iḍivilakki, பெ. (n.)

   காந்தம்; magnet load stone. (சா.அக.);.

இடிகரை iḍigarai, பெ. (n.)

   ஆறு முதலியவற்றின் அழிந்த கரை; eroded bank, as of a river.

     “ஆக்கை யெனு மிடி கரையை” (தாயு.சின்மயா.2);. (செ.அக.);.

     [இடி → இடிதல், சரிதல். இடி + கரை.]

 இடிகிணறு iḍigiṇaṟu, பெ. (n.)

   இடிந்துவிழு நிலையிலுள்ள கிணறு; dilapidated well (செ.அக.);.

     [இடி → இடிதல். இடி + கிணறு.]

 இடிகுழல் இரும்புந்து iḍiguḻlirumbundu, பெ.(n.)

சக்கரங்களின் மேல் சுற்றி வரும் இரும்புப் பட்டை பொருத்தப்பட்டடதும் நீண்ட குழாயை உடையதுமான படைத்துறை வண்டி,

 tanks.

     [இது+குழல்-இரும்புந்து]

 இடிகொம்பு iḍigombu, பெ. (n.)

   கழியில் அடித்துள்ள அதிர்வேட்டுக் குழாய் (வின்.);; small mortars set into a pole, used in pyrotechny. (செ.அக.);.

     [இடிதல் = அதிர்தல், வெடித்தல், இடி + கொம்பு.]

 இடிக்கடை iḍikkaḍai, பெ. (n.)

இடுக்கடி (இ.வ.); பார்க்க;see idukkadi.

     [இடுக்கடி → இடுக்கடை → இடிக்கடை.]

 இடிக்கொடியன் iḍikkoḍiyaṉ, பெ. (n.)

இடிக்கொடியோன் பார்க்க;see idikkodiyoo (ஆ.அக.);.

     [இடி + கொடியான். ஆன் – ஒன் – அன்.]

 இடிக்கொடியோன் iḍikkoḍiyōṉ, பெ. (n.)

   இந்திரன்; Indra so called as he has the symbol of thunder bolt

 on his banner. (செ.அக.);.

     [இடி + கொடியோன்.]

 இடிக்கொள்ளு iḍikkoḷḷu, பெ. (n.)

   காட்டுக்கொள்; black horse-gram (செ.அக.);.

     [இடி + கொள்ளு. இடி = மாவு.]

இடிசல்1 iḍisal, பெ. (n.)

   நொறுங்கின தவசம் (கொ.வ.);; grain bruised in pounding (செ.அக.);.

     [இடிதல் = நொறுங்குதல். இடி → இடியல் → இடிசல்.]

 இடிசல்2 iḍisal, பெ. (n.)

   1. அழிவு; dilapidation ruin.

     ‘கோயில் இடிசலாய்க் கிடக்கிறது’ (இ.வ.);.

   2. நொய்யரிசி (கொ.வ.);; broken rice (செ.அக.);.

     [இடி → இடியல் → இடிசல்.]

 இடிசாந்து iḍicāndu, பெ. (n.)

   இடித்துத் துவைத்த சுண்ணாம்பு (இ.வ.);; pounded mortar-lime. (செ.அக.);

     [இடித்தல் = குற்றுதல், மாவாக்குதல். இடி + சாந்து.]

இடிசாமம்1 iḍicāmam, பெ. (n.)

   கெடு காலம் (வின்.);; evil hour (செ.அக.);.

     [இடி + சாமம். யாமம் = பொழுது, காலம். யாமம் → ஜாமம் → சாமம்.]

 இடிசாமம்2 iḍicāmam, பெ. (n.)

இகழ்ச்சி (நிந்தை); (வின்.); defamation, reproach. (செ.அக.);.

     [இடி + சாமம் சமம் + போர்க்களம், குழப்பம், கலவரம் சமம் → சாமம்.]

 இடிசிலைச்சாறு iḍisilaissāṟu, பெ. (n.)

   இலையையிடித்துப் பிழிந்த சாறு; extracted juice of the leaves (சா.அக.);.

     [இடித்த + இலை + சாறு = இடித்திலைச்சாறு → இடிசிலைச்சாறு (கொ.வ.);.]

 இடிசுவர் iḍisuvar, பெ. (n.)

   இடிந்த சுவர்; ruined wall (செ.அக.);.

     [இடி + சுவர்.]

 இடிசூலை iḍicūlai, பெ. (n.)

   மண்டையிடி, மண்டைக்குத்தல்; a type of severe head-ache attended with digging pain (சா.அக.);.

     [இடி + சூலை, கல் – குத்துதல். கல் → சூலை = மண்டையிடி. இடிதல் = வருத்துதல்.]

 இடிச்சக்கை iḍiccakkai, பெ. (n.)

   பலாப்பிஞ்சு (நாஞ்.);; tender jack fruit (செ.அக.);.

     [இட்டி → இடி = சிறியது. இடி + சக்கை.]

இடிச்சொல் iḍiccol, பெ. (n.)

   இடித்துரைக்கும் கடுஞ்சொல்; sharp reproof.

     “இடிச்சொற் பொறாஅ விலக்கண வினையர்” (பெருங்.உஞ்சைக்.38,345);. (செ.அக.);.

     [இடி + சொல்.]

இடிஞ்சில் iḍiñjil, பெ. (n.)

   விளக்குத்தகழி; holow portion of a lamp, which is the receptacle for the oil.

     “உடலெனு மிடிஞ்சி றன்னில் நெய்யமர் திரியுமாகி” (தேவா.503.2);, (செ.அக.);.

ம. இடிஞில் (சிறு மண்விளக்கு);.

     [இடிதல் = வீழ்தல், தாழ்தல், உட்குழிதல். இடி → இடிஞ்சில் = உட்குழிந்த தகழி.]

இடிதலைநோய் iḍidalainōy, பெ. (n.)

   நோய் வகை (கடம்ப.பு. இலீலா.149);; disease (செ.அக.);.

     [இடி + தலைநோய்.]

 இடிதாங்கி iḍitāṅgi, பெ. (n.)

கட்டடத்தின்மீது இடி

     [P]

   விழாதபடி காக்க வைக்குங் காந்தக்கம்பி; lightning conductor. (செ.அக.);.

     [இடி + தாங்கி.]

இடித்தடு iḍittaḍu, பெ. (n.)

   பிட்டு; loose confectionary made of flour.

     “நரைத்தலை முதியோ ளிடித்தடு கூலி கொண்டு” (கல்லா.46);. (செ.அக.);.

     [இடித்தடு = பிட்டு. இட்டளி. இடித்து + அடு = இடித்தடு.]

 இடித்துரை iḍitturai, பெ. (n.)

   கழறிக்கூறுஞ்சொல்; admonition, expostulation, criticism, at once kind and severe (செ.அக.);.

     [இடித்து + உரை.]

இடிபடு-தல் iḍibaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தாக்கப்படுதல்; to be assaulted, elbowed.

   2. நொறுங்குதல்; to be comminuted, as rice.

இடிபட்ட அரிசி.

   3. வெடிபடுதல்; lo crackle, as fire.

இடிபடமுழங்கிச் செந்தீ. (சீவக.1084);.

   4. துன்பப்படுதல்; to be vexed or harried.

     ‘அவன் தரித்திரத்தால் இடிபடுகிறான்’ (கொ.வ.); (செ.அக.);.

     [இடி + படு.]

 இடிப்பணி iḍippaṇi, பெ. (n.)

   குறிப்புரை, விளக்கவுரை (இலக்.அக.);; gloss, comment (செ.அக.);.

   க. டிப்பண, டிப்பணி;   தெ. டிப்பணமு;மரா. டிப்பன.

     [இடி + பணி. இடு → இடி = இட்டுரைக்கும் அல்லது விளக்கி எழுதும் உரை. இடு → ஈடு, ஈட்டுரை என்பவற்றை ஒப்புநோக்குக.]

த. இடிப்பணி → skt. tippani.

இடிப்பு iḍippu, பெ. (n.)

   1. இடி; thunder.

     “இடிப்பென வார்த்து” (கந்தபு. சிங்கமு.431);.

   2. ஒலி; noise, clangour.

     “சேவலங்கொடி யிடிப்பினால்” (கந்தபு.திருப்பரங்.20); (செ.அக.);.

     [இடி → இடிப்பு.]

 இடிமயிர் iḍimayir, பெ. (n.)

   சவரி (இ.வ.);; false hair, usually obtained from the tail of the yak (செ.அக.);.

     [இடு + மயிர் – இடிமயிர். இடுமயிர் பார்க்க;see idumayir.]

இடிமரம் iḍimaram, பெ. (n.)

   1. உலக்கை (வின்.);; pestle.

   2. அவலிடிக்கும் ஏற்றவுலக்கை (இ.வ.);; heavy wooden hammer in a frame, worked by a pedal and used for pounding parched rice into flakes (செ.அக.);.

ம. இடிமரம்.

     [இடித்தல் + குற்றுதல். இடி + மரம்.]

 இடிமருந்து iḍimarundu, பெ. (n.)

   பொடி மருந்து; medicinal preparation of drugs pounded together. (செ.அக.);.

     [இடி + மருந்து. இடித்தல் – பொடித்தல்.]

 இடிமாந்தம் iḍimāndam, பெ. (n.)

   பொய்யான குற்றச்சாட்டு (இ.வ.);; false accusation. (செ.அக.);.

     [இடு → இடுமம் → இடுமந்தம் → இடிமந்தம் → இடிமாந்தம்.]

 இடிமீன் iḍimīṉ, பெ. (n.)

   மீன்வகை (பாண்டி);; fish (செ.அக.);.

     [இடி + மீன் = இடிமீன் – தாக்கும் மீன் வகையைச் சார்ந்ததாய் இருக்கலாம்.]

 இடிமுழக்கம் iḍimuḻkkam, பெ. (n.)

   இடியொலி; thunder clap (செ.அக.);.

ம. இடிமுழக்கம்.

     [இடி + முழக்கம்.]

இடிமேலிடி iḍimēliḍi, பெ. (n.)

   1. மாட்டுச்சுழிக்குற்றம் (பெரியமாட். 20);; defect in cattle (செ.அக.);.

   2. அடுத்தடுத்து வரும் இடர்; continuous misfortunes

     ‘அவனுக்கு இடிமேல் இடி விழுந்தது’ (உவ.);.

     [இடி + மேல் + இடி.]

இடிம்பன் iḍimbaṉ, பெ. (n.)

   வீமனாற் கொல்லப்பட்ட ஓர் அரக்கன் (பாரத. வேத்திர.16);; name of a Raksasa who was slain by Bhima (செ.அக.);.

     [இடும்பன் → இடிம்பன்.]

இடிம்பம் iḍimbam, பெ. (n.)

   1. கைக்குழந்தை; baby, small child.

   2. பெருந்துன்பம்; misery.

   3. மண்ணீரல்; spleen.

   4. பறவை (முட்டை);; egg of birds.

   5. ஆமணக்கு; castor plant (செ.அக.);. [இட்டி → இடி → இடிம்பம் = சிறியது. இடிம்பம் → skt. dimbha. சிறுமை.]

இடிம்பை iḍimbai, பெ. (n.)

   வீமன் மனைவியாகிய அரக்கி (பாரத. வேத்திர.9);; name of Hidimbās sister who married Bhima (செ.அக.);.

     [இடும்பை → இடிம்பை.]

 இடியப்பம் iḍiyappam, பெ. (n.)

   சிற்றுண்டி வகை; steamed rice-cake pressed through perforated mould and resembling vermicelli (செ.அக.);.

ம. இடியப்பம்.

     [இடி + அப்பம். இடி – இடித்த மாவு.]

 இடியப்பவுரல் iḍiyappavural, பெ. (n.)

   இடியப்பம் பிழியும் ஏனம் (ஆ.அக.);; vessel used for making ldi-y-appam.

     [இடி + அப்பம் + உரல். உரல் = உருண்ட வடிவிலான குழி.]

 இடியம்பு iḍiyambu, பெ. (n.)

இடிகொம்பு (வின்); பார்க்க;see idikombu.

இடியல் iḍiyal, பெ. (n.)

   பிட்டு; loose confectionary made of four.

     “இடியலினுணவு” (குமர.பிர.காசி.4);. (செ.அக);.

     [இடி → இடியல். இடி + மாவு.]

 இடியாப்பம் iḍiyāppam, பெ. (n.)

இடியப்பம் (செ.அக.); பார்க்க;see Idiyappam.

ம. இடியப்பம்.

     [இடி + அப்பம் – இடியப்பம் → இடியாப்பம். அப்பு → அப்பம் நீரொடு பிசைந்த மாவினால் செய்த பண்ணிகாரம்.]

 இடியிளகியம் iḍiyiḷagiyam, பெ. (n.)

   கல்லுரலில் வெல்லத்தையும், மருந்துப் பொடியையும் கொஞ்சங் கொஞ்சமாகச் சேர்த்துப் பூணில்லா உலக்கையால் இடித்தும் பிறகு அம்மியில் வைத்துக் குழவியால் புரட்டிப் புரட்டி இடித்து முடித்த இளகியம் (இலேகிய மருந்து);; electuary prepared by pounding jaggery mixed with powdered drugs with a rice pounder without nozzle at the ends and then on a grinding stone till it is reduced to a soft and consistent paste, (சா.அக.);

     [இடி + இளகியம்.]

இடியுரல் iḍiyural, பெ. (n.)

   1. மருந்துச்சரக்குகளிடிக்குமோர் வகைக் கல்லுரல்; stone vessel with obconical ends connected by a constricted neck, used for pounding drugs.

   2. இடியப்ப வுரல்; mould made of iron or wood for making pastry.

     [இடி + உரல்.]

 இடியேறு iḍiyēṟu, பெ. (n.)

   பேரிடி (திவா.);; thunder-bolt (செ.அக.);.

     [இடி + ஏறு.]

 இடிலேகியம் iḍilēkiyam, பெ. (n.)

இடியிளகியம் பார்க்க;see idi-y-ilagiyam.

 இடிவளி iḍivaḷi, பெ. (n.)

   குத்தலோடு கூடிய வளி (வாயு);; acute rheumatic pain (சா.அக.);.

     [இடி + வளி.]

 இடிவாங்கி iḍivāṅgi, பெ. (n.)

   இடிவிழுங்கி; lightning conductor. (சா.அக.);.

     [இடி + வாங்கி.]

 இடிவிலகி iṭivilaki, பெ. (n.)

   முதுகுளத்தூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுார்; a village in Mudukulattur Taluk. (இ.வ.);

     [இடி+விலகி]

இடிவிழு-தல் iḍiviḻudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   இடி தரையில் இறங்குதல்; lo strike, as lightning to fall with a crash, as a thunder bolt

     ‘அடி வயிற்றில் இடி விழுந்தாற்போல’ (பழ);.

     [இடி + விழு.]

இடிவு iḍivu, பெ. (n.)

   1. அழிவு; decay destruction.

     “இடிவில் பெருஞ்செல்வம்” (தேவா.707,6);.

   2. இடிந்து விழுகை (வின்.);; crumbling down, as of an undermined bank.

ம. இடிவு.

     [இடி + இடிவு.]

 இடிவெட்டு iḍiveḍḍu, பெ. (n.)

   இடிமுழக்கம்; thunder stroke, thunder (சேரநா.);.

     [இடி + வெட்டு.]

இடு1 iḍuttal, .

   20

செ.கு.வி. (v.i.);

   சிறுத்தல்; to be small (வே.சு.13);.

 இடு2 iḍudal,    18 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. குத்துதல்; to hit against thrust in.

     “இடுமருப்பியானை” (கலித். 24. 10);. 2. வெட்டுதல்;

 to cut off.

   3. போகடுதல்; to throw cast away.

     “ஈந்தான் சிலைநிலத்தி லிட்டான்” (கந்தபு. வள்ளி. 36);.

   4. வைத்தல்; to place deposit

 put in keep.

     “காயத்திடுவாய்” (திருவாச.33.8);.

   5. பரிமாறுதல்; to serve, distribute.

     ‘இடுகிறவள் தன்னவ ளானால் அடிப்பந்தியி லிருந்தா லென்ன, கடைப்பந்தியி லிருந்தாலென்ன?’ (உ.வ.);.

   6. கொடுத்தல்; to give, grant, bestow, as alms.

     “இட்டார் பெரியோர்” (நல்வ.2);.

   7. சொரிதல் (திவா.);; to pour, shower as rain.

   8. அணிவித்தல்; to put on as a bangle on one’s wrist.

     “புங்கவனிடுவளை” (திருவிளை.வளையல்.27);.

   9. உவமித்தல். (சீவக.2423.உரை);; to compare.

   10. குறியிடுதல்; to give, as a name to a new-born child, to assign.

     “இட்டதொரு பேரழைக்கவென்னென்றாங்கு” (சி.போ.2.1.1);.

   11. ஏற்றிச்சொல்லுதல்; lo charge, to incriminate by laying a false charge against.

     “படாத தொரு வார்த்தையிட்டன ரூரார்” (சிலப்.9.48);,

   12. சித்திரமெழுதுதல் (சீவக.2383);; to draw, as a figure.

   13. உண்டாக்குதல்; to yield, generate

     “கள்ளியிட்ட வகில்” (இரகு.நகர.52);.

   14. முட்டையிடுதல்; to lay as an egg.

   15. தின்பண்டம் முதலியன உருவாக்குதல்; to form or fashion, to mould, as cakes.

     ‘இன்றைக்கு எத்தனை அப்பளம் இட்டாய்’ (உ.வ.);. 16 தொடுத்து விடுதல்;

 to discharge, as arrows.

     “கணையிட்டு” (திருப்பு.4180);.

   17. கைவிடுதல்; to forsake, desert.”இளையவள நாகிட்டு” (சீவக.1226);.

   18. தொடங்குதல் (திவ். திருவாய்.2.10.பன்னீ.ப்ர);; to begin.

   19. செய்தல்; to do.

     “அரக்கனாங் காளமேக மிடுகின்ற வேள்வி.” (கம்பரா.நிகும்.99);.

   20. புதைத்தல்; lo bury. (சீவக. 1680, உரை);. – து.வி. (v.caus); ஒரு துணைவினை;

 auxiliary of verbs which become vbl.pple of the past-tense before it.

     ‘உரைத்திடுகின்றான்’ (செ.அக.);.

   ம., க., தெ., து. இடு;   கோத. இட்;   குட. ஈட்;   து. இடுபிணி;   நாய். இர்;   கட. இர்;   கொண். இட்;குவி. இட.

     [இல் → இன் → இடு = குத்துதல், பொத்துதல், பொருத்துதல், வைத்தல்.]

 இடு3 iḍu, பெ. (n.)

   1. குழி; pit.

   2. வட்டம்; circle.

   3. நிறைவு; fullness.

க. இடி (நிறைவு);.

     [இல் → இன் → இடு.]

 இடுகடை iḍugaḍai, பெ. (n.)

   பிச்சையிடும் வீட்டு வாயில் (வின்.);; front of a house, where alms are given (செ.அக.);.

     [இடு + கடை. கடை = வாயில். வாயிலுள்ள வீடு.]

 இடுகட்டி iṭukaṭṭi, பெ. (n.)

   குறவன் குறத்தியாட்டத்தில் பயன்படுத்தப்படும் ஓர் இசைக்கருவி; a musical instrument, used in kuravan kurattiyattam.

     [இடு+(கொட்டி); கட்டி]

 இடுகறல் iḍugaṟal, பெ. (n.)

   விறகு (நிகண்டு.);; fuel. (செ.அக.);.

     [இடுகு – சிறியது. இடுகு + அறல். அறல் = உலர்ந்தது. இடுகறல் = உலர்ந்த சுள்ளி.]

இடுகளி iḍugaḷi, பெ. (n.)

   அதிமதுரத் தழை முதலியவற்றை யானைக்கு இடுதலால் அதற்கு உண்டாம் மதம்; must caused to an elephant by feeding it with the leaves of ‘atis’, etc

     “இடுகளியானை” (பெருங்.மகத.27.145); (செ.அக.);.

     [இடு + களி.]

இடுகாடு iḍukāḍu, பெ. (n.)

   பிணம் புதைக்குமிடம் (நாலடி.90);; burial ground, cemetery (செ.அக.);.

ம. இடுகாடு.

     [இடு + காடு. இடுதல் = புதைத்தல்.]

 இடுகால் iḍukāl, பெ. (n.)

   பீர்க்கு (மலை.);; spongegourd. (செ.அக.);.

     [இடுகல் → இடுகால், இடுகல் – உள்ளொடுங்குதல்.]

இடுகு-தல் iḍugudal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. ஒடுங்குதல்; to shrink

     “கண்களை யிடுகக் கோட்டி” (சீவக.2086);.

   2. சிறுகுதல்; to become shriveled or dwindled.

     “இடுகிடைத்தோகாய்” (கம்பரா.சித்திர.19);. (செ.அக);.

   3. சுருங்குதல் (ஆ.அக.);; to contract.

     [இடு → இடுகு.]

 இடுகுபறை iṭukupaṟai, பெ. (n.)

   ஒரு வகையான பறை; a kind of drum.

     [இடுகு+பறை]

இடுகுறி1 iḍuguṟi, பெ. (n.)

   1. வைக்கப்படும் அடையாளம்; symbol.

   2. பெயர்; name given to a person by his parents.

     “இடுகுறி கோத்திர முதன்மற்றியாவுந் தோன்ற” (திருவாலவா.31.3);.

   3. இடுகுறிப்பெயர்; name without any reason behind it to be called so.

     [இடு + குறி.]

 இடுகுறி2 iḍuguṟi, பெ. (n.)

   முற்காலத்தில் நெல்லைச் சேமித்து வைக்கும் படியாக ஒருவரிடம் ஒப்புவிக்கும் ஆவணம் (Tm.Rev.N.iv. Glossary);; document by which paddy was entrusted to private individuals, to be stored up in their houses.

ம. இடுகுறி.

     [இடு + குறி.]

 இடுகுறிச்சிறப்புப் பெயர் iḍuguṟicciṟappuppeyar, பெ. (n.)

   இடுகுறிக்கு மட்டுமே வருஞ் சிறப்புப்பெயர். (ஆ.அக.);; proper noun (grammar);

     [இடு + குறி + சிறப்பு + பெயர்.]

இடுகுறிப்பெயர் iḍuguṟippeyar, பெ. (n.)

   காரணமின்றி வழங்கி வரும் பெயர் (நன்.62);; noun connoting the primeval sense in which it has been used, as dist. fr. Kārana-p-peyar.

     [இடு + குறி + பெயர். எல்லாச் சொல்லும் பொருள் குறித்தனவாதலின் இடுகுறிப்பெயர் என்று எதுவும் இல்லை என்பது பாவாணர் கருத்து.]

இடுகுறிமரபு iḍuguṟimarabu, பெ. (n.)

   இடுகுறியாகத் தொன்று தொட்டு வரும் பெயர் (நன்-275. உரை.); (செ.அக);; noun used in the conventional sense which it continues to bear from the remote past.

     [இடு + குறி + மரபு. நன்னுலார் இடுகுறியாகக் கொள்ளும் பெயர்கள் ஒரு காலத்தில் காரணம் கருதியவை. ஆதலின் இடுகுறிப்பெயர் என்று ஒன்று இல்லை என்பதே பாவாணர் கருத்து. ஆதலின் இடுகுறி மரபு என்பதும் வறுஞ்சொல்லாதல் காண்க.]

இடுகுறியாக்கம் iḍuguṟiyāggam, பெ. (n.)

   இடுகுறியாக ஒருவன் கொடுத்த அல்லது ஆக்கிக்கொண்ட பெயர் (நன்.275,2, உரை.); (செ.அக.);; unconventional name which a person assumes of his own accord or is arbitrarily given by others, classified as a distinct class of proper names in Tamil grammar.

     [இடு + குறி + ஆக்கம்.]

இடுகை1 iḍugai, பெ. (n.)

   இடுங்கிய வழி; a narrow passage, lane.

ம. இடுவ.

     [இடு – இடுகை.]

 இடுகை2 iḍugai, பெ. (n.)

   கொடை (பிங்.);; gift (செ.அக.);.

     [இடு → இடுகை + இடுதல், வைத்தல், கொடுத்தல்.]

 இடுக்கடி iḍukkaḍi, பெ. (n.)

துன்பம் (கொ.வ.);. distress (செ.அக.);.

     [இடு → இடுக்கு + அடி – இடுக்கடி. இடுக்கு + துன்பம். அடி = தாக்குறல்.]

இடுக்கணழியாமை iḍukkaṇaḻiyāmai, பெ. (n.)

   துன்பக் காலத்து மனங்கலங்காமை. (குறள்.அதி.63);; imperturbability in distress, serenity of mind, courage in trouble. (செ.அக.);.

     [இடு → இடுக்கண் + அழியாமை.]

 இடுக்கணி iḍukkaṇi, பெ. (n.)

   பொருள் வைக்கப்படும் மூலையான இடம்;   கைக்குள் அல்லது விரல்களுக்குள்ளான இடம்;   ஒரு பொருள் அல்லது ஒருவர் அகப்பட்டிருக்கும்படியான இடுக்கானவிடம். (செ.அக.);; corner, nook where a thing may be held, as under the arms or between the fingers or under the hams, a narrow niché where a person or thing may become confined, jammed in or wedged in.

     [இடுக்கு = சிறிய இடம், மூலைமுடுக்கு. இடுக்கு → இடுக்கணி.]

இடுக்கண் iḍukkaṇ, பெ. (n.)

   1. மலர்ந்த நோக்க மின்றி மையனோக்கம் படவரும் இரக்கம் (தொல். பொ.260, உரை);; misery that is reflected by shrunken eyes.

   2. துன்பம் (சீவக.509);; distress, woe, affection. (செ.அக.);.

   3. இக்கட்டு (ஆ.அக.);; trouble, difficulty.

   4. வறுமை (ஆ.அக.);; poverty.

     “இடுக்கண் வருங்கால் நகுக.” (குறள்);.

     [இடு = குத்துதல், துன்புறுத்துதல் இடு → இடுக்கண். கண் தொழிற்பெயரீறு. பண்புப் பெயரீறு. ஒ.நோ. அலக்கண், உன்கண் இன்கண்.]

இடுக்கப்படு1 iḍukkappaḍudal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. ஒடுக்கப்படல்; to be suppressed.

   2. துன்பப்படல் (ஆ.அக.);; to be made to suffer.

     [இடுக்கம் + படு.]

 இடுக்கப்படு2 iḍukkappaḍuttal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. துன்பப்படுத்தல்; to tomert.

   2. நெருக்கல் (ஆ.அக.);; to inflict pain.

     [இடுக்கம் + படு.]

இடுக்கம் iḍukkam, பெ. (n.)

   1. ஒடுக்கம்; closeness, narrowness of space.

   2. துன்பம்; affliction, distress, trouble.

     “சொர்க்கத்த ரிடுக்கங்கெட” (திருப்பு.419);. (செ.அக.);.

   3. நெருக்கம் (ஆ.அக.);; crowdedness.

   4. வறுமை (ஆ.அக.);; poverty.

     [இடுக்கு → இடுக்கம்.]

 இடுக்கல் iḍukkal, பெ. (n.)

   ஒடுங்கிய இடைவெளி; crevice, aperture (செ.அக.);.

     [இடுக்கு → இடுக்கல்.]

 இடுக்காஞ்சட்டி iḍukkāñjaḍḍi, பெ. (n.)

   விளக்குத் தகழி (நெல்லை.);; bowl of a lamp made of clay. (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + ஆம் + சட்டி.]

இடுக்கி iḍukki, பெ. (n.)

   1. குறடு; pincers, tongs forceps, tweezers. Nippers.

   2. எலி முதலியவற்றை அகப்படுத்தும் பொறி; steel trap.

   3. உலுத்தன் (வின்.);; stingy person miser niggard, pinch-fist.

   4. நண்டு முதலியவற்றின் கவ்வுமுறுப்பு (இ.வ.);; prehensile chelae of a crab or a scorpion.

   ம. இடுக்கி;   க. இக்குழ. இக்கழ;   கோத. இக்கள்;து. ஈக்குளெ. இக்குளி.

     [இடுக்கு → இடுக்கி.]

     [P]

 இடுக்கிச்சட்டம் iḍukkiccaḍḍam, பெ. (n.)

   கம்பிச்சட்டம்; cleat. (செ.அக.);.

     [இடுக்கி + சட்டம்.]

 இடுக்கிடை iḍukkiḍai, பெ. (n.)

   நெருக்கம் (வின்);; closeness, narrowness (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + இடை.]

இடுக்கு1 iḍukkudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. கவ்வுதல் (ஆ.அக.);; to take between the fingers or toes, to grasp or grip, as with pincers.

   2. அணைத்தல்; to take under one’s arm.

     “இடுக்குவார் கைப்பிள்ளை”. (தாயு.பன்மா.6);.

   3. நெருக்குதல்; to press or squeeze as between two boards.

     ‘இடுக்கு மரம்’ (வின்.);.

   ம. இடுக்கு;க. இடிகு.

     [இடு → இடுக்கு.]

 இடுக்கு2 iḍukku, பெ. (n.)

   1. சந்து, முடுக்கு; narrow lane.

   2. மூலை; nook, corner.

   3. இடுக்கிக்கொள்ளக்கூடிய இடம்; parting between fingers, crevices between the teeth, cleft in the split wood, the axilla, any place where a person or thing may get pressed or wedged in.

     “கவட்டுத் தொன்மரத் திடுக்கிற் கானுழைத்துக் கொண்டே” (தனிப்பா.);.

   4. கவ்வுமுறுப்பு (வின்.);; prehensile claws, as those of a scorpion or of a lobster.

   5. இடைஞ்சல், துன்பம்; difficulty, trouble, straits.

     “இடுக்கிவ ணியம்புவ தில்லை” (கம்பரா.யுத்.மந்தி. 27);.

   6. இவறன்மை; miserliness, niggardliness.

     “இடுக்குடை யுள்ளத்தான் பெற்ற பெருஞ்செல்வம்” (நாலடி.274);.

   ம. இடுக்கு;க. இடங்கு. இடுகு.

     [இடு → இடுக்கு.]

 இடுக்கு வழி iḍukkuvaḻi, பெ. (n.)

   சந்து வழி; narrow way or lane (செ.அக.);.

   ம. இடுக்கு வழி;   க. இடுக்கு;   து. இட்டிமெ;தெ. இருக்கு.

     [இடுக்கு + வழி. இடுக்கு + சிறுசந்து.]

 இடுக்கு வாசல் iḍukkuvācal, பெ. (n.)

   சிறு நுழைவாசல் (வின்.);; strait narrow gate (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + வாசல். இடுக்கு – சிறுசந்து.]

 இடுக்குடை iḍukkuḍai, பெ. (n.)

இடுக்கிடைபார்க்க;see idukkidai.

     [இடுக்கிடை → இடுக்குடை.]

 இடுக்குதடி iḍukkudaḍi, பெ. (n.)

   கள்ளுறும்படி பாளையை நெருக்கிப் பிடிக்க வைக்கும் இரட்டைத் தடி (வின்.);; double stick used to press things with such as that used by a toddy-drawer to press the flower or fruit-stem of the palmyra.

     [இடுக்கு + தடி. இடுக்குதல் = நெருக்குதல்.]

 இடுக்குத்திருத்துழாய் iḍukkuttiruttuḻāy, பெ. (n.)

   திருமால் கோயிலில் மதிப்புரவாகத் திருவடி நிலையினி டையில் வைத்துக் கொடுக்கும் துளசி (இ.வ.); (செ.அக.);; tulasi leaves kept between the sacred Sandals of the idol, which are, in a Vishnu shrine, enthroned on a pedestal, such leaves being specially given as ‘pirasatam’ to worshippers of great eminence.

     [இடு → இடுக்கு. இடுக்குதல் = வைத்தல், இடுதல், இடுக்கு + திரு + துழாய்.]

 இடுக்குப்பனை iḍukkuppaṉai, பெ. (n.)

   கள்ளுறும் பனை (யாழ்ப்.);; palmyra tree from which toddy Is drawn (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + பனை.]

 இடுக்குப்பாளை iḍukkuppāḷai, பெ. (n.)

   பதநீர் இறக்கும் பனை (வை.மூ.);; palmyra tree for drawing sweet toddy (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + பாளை.]

 இடுக்குப்பிள்ளை iḍukkuppiḷḷai, பெ. (n.)

   கைக் குழந்தை; infant in arms, as carried on the hip. (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + பிள்ளை.]

 இடுக்குப்பொட்டணி iḍukkuppoḍḍaṇi, பெ. (n.)

   அக்குளில் இடுக்கிச் செல்லத்தக்க ஏனம் அல்லது பை அக்குள்பாளம் (கக்கப்பாளம்); (யாழ்.அக.);; vessel or bag carried under the armpit (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + பொட்டணி. பொத்தலி → பொத்தளி → பொட்டளி – பொட்டணி (கொ.வ.); பொத்தலி = பை.]

இடுக்குமரம் iḍukkumaram, பெ. (n.)

   கடவை மரம் (வின்.);; narrow passage which leads to a field and is made of wooden posts. (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + மரம்.]

 இடுக்குமரம்2 iḍukkumaram, பெ. (n.)

   செக்கு வகை (வின்.);; a kind of oil-press. (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + மரம்.]

இடுக்குமுடுக்கு iḍukkumuḍukku, பெ. (n.)

   1. மூலை முடுக்கு; cramped place, narrow corner, tight spot. (செ.அக.);.

   2. இடர்ப்பாடு; predicament.

     [இடுக்கு + முடுக்கு.]

 இடுக்குவார்கைப்பிள்ளை iḍukkuvārkaippiḷḷai, பெ. (n.)

   எடுப்பார் கைப்பிள்ளை (இ.வ.);; one who is easily led by others, gullible fellow (செ.அக.);.

     [இடுக்கு + இடுக்குவார் (வினயா.பெ.);. இடுக்குவார் + கை + பிள்ளை.]

 இடுக்கை iṭukkai, பெ. (n.)

   உடுக்கையின் பண்டைய பெயர்; a name of “udukkai”

இடுங்கற்குன்றம் iḍuṅgaṟkuṉṟam, பெ. (n.)

   செய் குன்று; artificial hill, an artificially made up mound resorted to for pleasure

     “எந்திரக் கிணறு மிடுங்கற் குன்றமும்” (மணி. 19, 102);. (செ.அக.);.

     [இடும் + கல் + குன்றம்.]

 இடுங்கலம் iḍuiḍugaiiḍudalvaiddalgoḍuddaliḍuṅgalam, பெ. (n.)

   கொள்கலம் (பிங்.);; vessel, receptacle (செ.அக.);.

     [இடும் + கலம்.]

இடுங்கு-தல் iḍuṅgudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   உள்ளொடுங்குதல்; to shrink, contract

     “கண்ணிடுங்கி” (திவ். பெரியதி.1,3,4);, (செ.அக.);.

   ம. இடுங்ஙுக;   க. இடுங்கு;து. இட்டிடெ.

     [இடு → இடுங்கு.]

இடுசிவப்பு iḍusivappu, பெ. (n.)

   செயற்கைச் சிவப்பு (ஈடு, 7.7.9);; artificial red dye. (செ.அக.);.

     [இடு + சிவப்பு.]

இடுதங்கம் iḍudaṅgam, பெ. (n.)

   புடமிட்ட தங்கம் (வின்.);; refined gold, gold of the best quality. (செ.அக.);.

     [இடு1 + தங்கம். இடுதல் – செய்தல், வேலைப்பாடு.]

இடுதண்டம் iḍudaṇḍam, பெ. (n.)

   1. தண்டம்; penalty, fine.

   2. முறையற்ற தண்டம்; unjust penalty (செ.அக.);.

     [இடு + தண்டம்.]

 இடுதிரை iḍudirai, பெ. (n.)

   திரைச்சீலை (திவா);; Curtain.

     [இடு + திரை.]

இடுதேளிடு-தல் iḍudēḷiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   பொய்க்காரணங்காட்டிக் கலங்கப்பண்ணுதல்; cause needless panic by false suggestion, as by sending one into a fright by throwing an imitation scorpion at him.

     “இட்டன ரூரா ரிடுதேளிட் டென்றன் மேல்”. (சிலப்.9, 48);.

     [இடு + தேள் + இடுதல். இடுதேள் = மற்றவர் மேல் இடுவதற்கான தேள், பொய்த்தேள், செயற்கைத்தேள், ஒ.நோ. இடுசிவப்பு.]

 இடுபலம் iḍubalam, பெ. (n.)

   பேய்ப்புடல் (வை.மு.);; wild snakegourd (செ.அக.);.

     [இடு + புடல் – இடுபுடல் – இடுபலம். (கொ.வ.);. இடுபுடல் + பொய்ப்புடல்.]

இடுப்பு iḍuppu, பெ. (n.)

   1. அரை; waist, sides, loins.

   2. ஒக்கலை; hip.

   3. மறைவுறுப்பு; euphemism for the private parts. (செ.அக);.

     [இடு → இடுப்பு. இடுதல் = வைத்தல். குழந்தை, குடம் போன்றவற்றை வைத்துக்கொள்ளுதற்கு அல்லது இடுதற்குரிய இடம் இடுப்பு.]

இடுப்பு வலி iḍuppuvali, பெ. (n.)

   1. இடுப்புநோவு (வின்.);; pain in the loins;

 lumbago.

   2. பிள்ளைப்பேற்று வலி; labour pains. (செ.அக.);.

     [இடுப்பு + வலி.]

இடுப்புக்கட்டு-தல் iḍuppukkaḍḍudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   . சண்டை பிடிக்க முந்துதல்; to gird up one’s loins, as for a fight.

     “நீ சண்டைக்கு இடுப்புக்கட்டாதே” (பெண்மதி மாலை,பக்.9);. (செ.அக.);.

     [இடுப்பு + கட்டுதல். இடுப்பில் ஆடையை வரிந்து கட்டுதல்.]

 இடுமம் iḍumam, பெ. (n.)

   குயவன் சக்கரத்தை நிலத்திற் பொருத்தற்கு இடும் மண்கட்டி (இ.வ.);. (செ.அக.);; clod of mud or earth on which the potter rests his wheel.

     [இடு → இடுமம்.]

இடுமருந்து iḍumarundu, பெ. (n.)

   1. வசிய மருந்து; drugs administered secretly with food or drink in order to win over a person, philter potion stealthily administered.

     “இடுமருந்தோடு சோற்றை யேயிடும்” (திருப்பு.820);.

   2. கொல்லும் நோக்கத்துடன் இடும் கைமருந்து (நீர்நிறக்.18,உரை); (செ.அக.);; potion containing a poisonous drug or the venom of reptiles.

     [இடு + மருந்து.]

இடுமுடை iḍumuḍai, பெ. (n.)

   நிறைந்த தீநாற்றம்; stench, bad smell, stink.

     “இடுமுடை மருங்கில் தொடு மிடம் பெறாஅது” (நற்.329);.

     [இடு + முடை. இடு = குழித்தல், வட்டமாதல், நிறைதல்.]

இடுமுள் iḍumuḷ, பெ. (n.)

   வேலியாக இடும் முள் (சீவக.774,உரை); (செ.அக.);; thorns thrown over the entrance to a field or garden to prevent intruders.

     [இடு + முள்.]

இடும்பண்1 iḍumbaṇ, பெ. (n.)

   ஓர் அரக்கன்; a demon. Raksasa.

இடும்பன்2 iḍumbaṉ, பெ. (n.)

   செருக்குள்ளவன் (இராட்.);; haughty man, arrogant person (செ.அக.);.

     [இடம்பு → இடம்பன் → இடும்பன்.]

 இடும்பன்3 iḍumbaṉ, பெ. (n.)

   குமரக்கடவுள், கணத்தலைவன் (வின்.);; name of the leader of Skanda’s hosts (செ.அக.);.

 Skt hidimba.

     [இடும்பு → இடும்பன்.]

இடும்பர் iḍumbar, பெ. (n.)

   1. அரக்கர் (அக.நி.);; Raksasas (செ.அக.);.

   2. செருக்கர் (ஆ.அக.);; arrogant person.

   3. துயர் செய்வோர் (ஆ.அக.);; offender.

     [இடும்பு → இடும்பர்.]

 இடும்பாகம் iḍumbākam, பெ. (n.)

   கொத்தான் கொடி (சா.அக.);; leafless creeper, mose creeper.

     [இடு = இடுகுதல், சிறுத்தல், இடு → இடும்பு → இடும்பகம் -இடும்பாகம் = சிறுத்த மெல்லிய கொடி.]

இடும்பி iḍumbi, பெ. (n.)

   1. இடும்பை செய்பவள்; demoness.

   2. இடும்பனின் தங்கை, வீமனின் மனைவி; name of Hidimba’s sister, Bhima’s wife

இடும்பி கொழுநன் (பிங்.);.

     [இடும்பு → இடும்பி.]

 இடும்பில் iḍumbil, பெ. (n.)

   ஒர் ஊர் (சிலப்பதிகாரம்);; name of a place.

     [இடும்பு → இடும்பில்.]

இடும்பு1 iḍumbu, பெ. (n.)

   1. செருக்கு; haughtiness arrogance.

     “இடும்பால்… உரைத்தாய்” (செவ்வந்திப்பு. பிரமதேவன்.15);.

   2. கொடுஞ்செயல்; cruelty oppression tyranny.

     “சம்பளத்து… அவரவரிடும்பா லழிந்த வன்றோ” (குமரே.சத.47);.

   3. புலக்குறும்பு (சேட்டை);; mischief pranks. ஏழையிடும்பு (இராட்.);.

   4. வெறுப்பு (ஆ.அக.);; hatred.

   5. அவமதிப்பு (ஆ.அக.);; disgrace dishonour.

   6. துன்பம் (ஆ.அக.);; affliction.

     [இடு → இடும்பு.]

 இடும்பு2 iḍumbu, பெ. (n.)

   இடும்பாத வனம்; a forest.

     “மாறா வல்விலிடும்பிற் புறத்திறுத்து” (பதிற்று.பதிக.5:9);.

     [இடு → இடும்பு.]

 இடும்பு iḍumbu, பெ.(n.)

   எண்குணக்கேடு;எட்டு வகை தீய குணங்களுள் ஒன்று இறுமாப்பு:

 pride.

     [இடு-இடும்பு]

இடும்பை iḍumbai, பெ. (n.)

   1. துன்பம்; suffering affliction, distress, calamity.

     “ஏமஞ்சாலா விடும்பை” (தொல். பொ.50);.

   2. தீமை; evil harm injury.

     “பூதம் இடும்பை செய்திடும்” (மணி.122);.

   3. நோய்; disease.

     “சுரப்பிடும்பை யில்லாரைக் காணின்” (குறள்.1056);.

   4. ஏழ்மை; poverty.

     “இடும்பையா லடர்ப்புண்டு” (திவ். பெரியதி.1.6.5);.

   5. அச்சம் (திவா.);; fear dread (செ.அக);.

   6. ஏதம்; danger. (ஆஅக.);.

   7. எலி; rat (சா.அக.);.

     [இடும்பு + இடும்பை.]

 இடும்போகம் iḍumbōkam, பெ. (n.)

   சிவப்பவரை; red bean (சா.அக.);.

 இடுலி iḍuli,    பெண் ஆமை (வின்.); female turtle (செ.அக.).

 Skt. duli.

     [இடு – இடுலி. இடுதல் – குழித்தல், வட்டமாதல், வட்டமான ஆமை;

முட்டையிட மண்ணைப்பறிக்கும் பெண்ணாமை.]

இடுவந்தி iḍuvandi, பெ. (n.)

   குற்றமில்லாதவர்மேற் குற்றத்தையேற்றுகை; accusation of an innocent person.

     ‘பொற்கொல்லன் நெஞ்சம் இடுவந்தி கூறுதலைப் புரிந்துநோக்க’. (சிலப்.16.120,உரை);, (செ.அக.);.

 Skt kimwadanti.

     [இடு + வந்தி. வன் + தி + வந்தி + கடுஞ்சொல். தீமொழி, இடுவந்தி செயற்கையாக அல்லது பொய்யாக இட்டுரைக்கும் கடுஞ்சொல்.]

இடுவல்1 iḍuval, பெ. (n.)

   இடுக்கு; crevice, aperture (செ.அக.);.

     [இடு → இடுவல்.]

 இடுவல்2 iḍuval, பெ. (n.)

   வழி (நெல்லை);; way (செ.அக.);.

     [இடு – இடுவு – இடுவல். இடுவு சிறிய வழி.]

 இடுவை iḍuvai, பெ. (n.)

   சந்து (இ.வ.);; lane (செ.அக.);.

     [இடு → இடுவை.]

இடை iḍai, பெ. (n.)

   1. நடு (திவா.);; made n space, midst centre.

   2. நடுவண் காலம்;:middle in time.

     “இடைக் கொட்கின்” (குறள் 663);.

   3. அரை இடுப்பு; middle of the body, the waist

     “மின்னேர் நுடங்கிடை”

   4. நடுத்தர மக்கள்; middle class people.

     “இடையெலாமின்னாமை யஞ்கம்” (நாலடி. 297);,

   5. இடைக்குலம்; herdsman caste.

   6. இடை எழுத்து; medial consonants of the Tamil alphabet.

     “அல்வழி யுயிரிடைவரின்” (நன்.220);.

   7. இடைச் சொல் (நன்.239);; indeclinable particle, as one of the parts of speech.

   8. இடம்; place, space.

     “கருங்கல்லிடை தொறும்” (புறநா.5.1);.

   9. இடப்பக்கம்; left side.

     “எங்கள் பெம்மானி டையாளை” (அபிரா.84);.

   10. வழி; way.”நீரில்ல நீளிடைய” (புறநா.3);.

   11. தொடர்பு; connection.

     “உங்களோ டெங்களிடையில் லையே” (திவ்.திருவாய்.8.2.7);.

   12. தக்க நேரம், தகுந்த சூழல்; suitable time, opportunity, season.

     “உடையோர் போல விடையின்று குறுகி” (புறநா.54);.

   13. காரணம்; cause.”இடைதெரிவரியது” (சூளா. கலியாண.144);.

   14. நீட்டலளவையு ளொன்று (வின்.);; measure of length, breadth, thickness.

     [இடு → இடை.]

 இடை2 iḍai,    இடை. (part) ஏழனுருபு; sign of the loc

     “நிழலிடையுறங்குமேதி” (கம்பரா.நாட்டுப்.6); (செ.அக.);.

     [இடு → இடை.]

 இடை3 iḍaidal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. சோர்தல் (சீவக. 446, உரை);; to grow weary, as with long waiting.

   2. மனந்தளர்தல்; to be damped in spirits.

     “இடைந்திடைந் துருகு மெளியனேன்” (தாயு.சிற்க.3);.

   3. பின் வாங்குதல்; to retreat, fall back

     “அசமுகி யிடைந்து போனாள்” (கந்தபு.மகாகாளர்.20);.

   4. விலகுதல்; to make room, get out of the way.

     ‘இடைந் தொதுங்குகை’ (ஈடு.5.4.6);.

   5. தாழ்தல்; to submit.

     ‘அவனுக்குச் சிறிது இடைந்துபோ’ (செ.அக);.

     [(இழு → இழை → இடை – இடைதல், இழைதல் = தளர்தல்.]

 இடை4 iḍai, பெ. (n.)

   1. தடுத்தல், இடையிடுதல்; check, stoppage, protest impediment

     “இடை கொண்டி யாமிரப்ப” (கலித்.37);.

   2. துன்பம் (திருக்கோ.368. உரை);; trouble. difficulty (செ.அக);.

     [இடு → இடை.]

 இடை5 iḍai, பெ. (n.)

   இடைவெளி; gap unfilled space.

     “இடையில் வண்புகழ்க் கொடைமை யானும்” (தொல்.பொ.76);.

   2. உலகம்; earth

     “இடையிற் படுகி லம்யாம்” (கம்பரா.அதிகாய.73);.

   3. வீடுபேற்றுலகம்; Svarga, heaven.

     [இடு → இடை.]

 இடை6 iḍai, பெ. (n.)

   பதின்நாடியுளொன்று (சிலப்.3.26, உரை);; principal tubular organ of the human body, one of tacanãd. (செ.அக.);.

     [இடு → இடம் → இடை.]

 இடை7 iḍai, பெ. (n.)

எடை பார்க்க;see edai.

     “இடை தான் குறைந்தது மச்சமுங் காட்டுவ தில்லை யென்றால்”

     [எடை → இடை (கொ.வ.);. இது வழுச் சொல்லாதலின் இரு வகை வழக்கிலும் தவிர்த்தல் வேண்டும்.]

 இடை8 iḍai, பெ. (n.)

   1. இடைப்பட்ட காலம், பொழுது (குறிஞ்சிப்.137, உரை);; time.

   2. நடுவுநிலை; equity.

     “இடைதெரிந்துணரும்….காட்சி” (பெரும் பாண்.445);.

   3. முன்னதற்கும் பின்னதற்குமுள்ள வேறுபாடு; difference.

     “வாசவதத் தையோ டிடைதெரி வின்மையின்” (பெருங்.வத்தவ.6.56);

     “இடைக்கண் முரிந்தார் பலர்” (குறள்.473); (செ.அக.);.

     [இடு → இடை (இடைவெளி);.]

 இடை9 iḍai, பெ. (n.)

   பின்வாங்கி ஓடுதல்; retreating.

     [இட = இடை (ஒ.மொ.371);.]

 இடை10 iḍai, பெ. (n.)

   1. ஆ; cow.

   2. மென்சொல்; softword (செ.அக.);.

ம. இட. Skt. då.

     [இன → இட → இடை. இளமையுடைய ஆவும், இளக்கமான மென்சொல்லும் இடை எனப்பட்டன.]

இடை தெரி-தல் iḍaideridal,    2 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ;   செவ்வியறிதல்; to judge the appropriate time, as when one wishes to speak in an assembly.

     “இடை தெரிந்து நன்குணர்ந்து சொல்லுக.” (குறள்,712);, (செ.அக.);.

     [இடை + தெரிதல், காலம் தெரிதல் போன்று தக்க இடம் தெரிதல்.]

இடை நீக்கம் iḍainīkkam, பெ. (n.)

   1. சம்பளம் பெறும் பணியாளரை, அவரது பணியொழுங்கின் மைக்காகப் பணியிலிருந்து விலக்கிவைத்தல்; to debar from any privilage, office, emolument, etc., for a time.

   2. கட்சிக்கட்டுப்பாட்டை மீறும் தொண்டரைக் கட்சியிலிருந்து இடைக்காலமாக நீக்குகை; to put or hold in a state of suspense or suspension.

   3. குறுங்காலிகமாக நிறுத்திவைத்தல்; sums offsosué665;

 to stop for a time.

     [இடை + நீக்கம்.]

இடை வழக்கு iḍaivaḻkku, பெ. (n.)

   1. வழக்கின் நடுவே பிறராற் கொண்டுவரப்படும் வழக்கு (யாழ்ப்.);; suit of law instituted by a new claimant while the previous suit is under trial, interlocutary suit (செ.அக.);.

   2. கிளை வழக்கு (ஆ.அக.);; of shoot of a previous suit.

     [இடை + வழக்கு.]

இடைகலை iḍaigalai, பெ. (n.)

   1. பத்து நாடியுள்ளொன்று; principal tubular coll like organ of the human body.

   2. இடது நாசியால் விடும் மூச்சு (செ.அக.);; breathing through the left nostril.

     [ஒருகா. இடது + கால் (காற்று); இடது – இடம் – இடை (திரிபு);. கால் – காலை – கலை (திரிபு);.]

இடைகழி1 iḍaigaḻi, பெ. (n.)

   1. இடைக்கட்டு (திவ். இயற்.1,86);; intermediate passage way between the entrance door and the second, doorway in an Indian dwelling house (செ.அக.);.

   2. வாயில் (ஆ.அக.);; gate.

   3. இடைகழிநாடு; a region known as kai-kall-nādu.

     [இடை + கழி. கழி = கழிந்து (கடந்து); செல்லும் வாயில் இடையிலுள்ள நிலப்பகுதி.]

 இடைகழி2 iḍaigaḻi, பெ. (n.)

   திருக்கோவலூர் திருமால் கோயில்; Visnu shrine at Tiru-k-kövalur,

     “நீயுந் திருமகளு நின்றாயால் … கோவலிடை கழியே பற்றியினி” (திவ்.இயற்.முதல் திருவந்:86);, (செ.அக.);.

     [ஒருகா. இடைகழி நாட்டின் பெயரால் அமைந்த கோயிலாகலாம்.]

 இடைகழிநாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் iḍaigaḻināḍḍunallūrnattattaṉār, பெ. (n.)

   கடைக்கழகப் புலவர்; Sangam poet.

     [இடைகழி + நாடு + நல்லூர் + நத்தத்தன் + ஆர்.]

 இடைக்கச்சு iḍaikkaccu, பெ. (n.)

அரைக்கச்சை பார்க்க;see araik-kaccai.

     [இடை + கச்சு.]

 இடைக்கச்சை iḍaikkaccai, பெ. (n.)

இடைக்கச்சு பார்க்க;see idai-kaccu, (செ.அக.);.

ம. இடக்கச்ச.

     [இடை + கச்சை. இடை – இடுப்பு.]

இடைக்கட்டு1 iḍaikkaḍḍu, பெ. (n.)

   அரைக்கச்சு; girdle or belt.

   2. ஓர் அணி; front plate, an adornment of idols, so called from its being fastened in the middle.

   3. இடைசுழி; intermediate passage way between the entrance door and the second doorway in an Indian dwelling house.

   4. வீட்டின் நடுக்கட்டு; the middle compartment of an Indian dwelling house (செ.அக.);.

ம. இடக்கெட்டு.

     [இடை + கட்டு.]

 இடைக்கட்டு2 iḍaikkaḍḍu, பெ. (n.)

   சமன் செய்வதற்குரிய நிறை (இ.வ.);; balancing weight. (செ.அக.);.

     [இடை + கட்டு.]

 இடைக்கணம் iḍaikkaṇam, பெ. (n.)

   இடையின எழுத்துகள்;   ய,ர,ல,வ,ழ,ள; group of medial consonants in Tamil, as a classified group distinct from van-kanam and men-kanam (செ.அக.);.

     [இடை + கணம்.]

இடைக்கருவி iḍaikkaruvi, பெ. (n.)

   சல்லியென்னுந் தோற்கருவி (சிலப்.3.27 உரை);; ancient musical instrument of percussion, a kind of drum (செ.அக.);.

     [இடை + கருவி.]

     [P]

இடைக்கலம் iḍaikkalam, பெ. (n.)

   மட்பாண்டம்; earthern vessel for cooking

     ‘இல்லுள்வில்லேற்றி இடைக் கலத் தெய்து விடல்’ (பழ.24);.

 Skt. ida.

     [இடை + கலம் – வாயகன்ற மட்கலம்.]

 இடைக்கழகம் iḍaikkaḻkam, பெ. (n.)

   கபாடபுரம் என்னும் கதவபுரத்தில் இருந்ததாகக் கூறப்படும் இரண்டாந் தமிழ்க் கழகம் (இறை.பாயி.);; middle sangam, said to have flourished for a long period at Kapādapuram, the second of the three ancient Tamil academies. (செ.அக.);.

 Skt. sangha.

     [இடை + கழகம்.]

 இடைக்காடனார் iḍaikkāḍaṉār, பெ. (n.)

இடைக்காடர் (அகநா.); பார்க்க;see idai-k-kadar (செ.அக.);.

     [இடைக்காடன் + ஆர்.]

இடைக்காடர் iḍaikkāḍar, பெ. (n.)

   கடைக்கழகத்துச் சான்றோருள் ஒருவர் (திருவாலவா.20,1);; a Tamil Sangam poet of idai-k-kādu (செ.அக.);.

     [இடைக்காடு + அர். தொண்டை மண்டலத்தில் இடையன் திட்டிலிருந்த இடையர்.]

 இடைக்கார் iḍaikkār, பெ. (n.)

   நெல்வகை (நாநார்த்த.);; a kind of paddy (செ.அக.);.

     [இடை + கார்.]

 இடைக்காற்பீலி iḍaikkāṟpīli, பெ. (n.)

   பரதவ மகளிர் அணியும் கால்விரலணி வகை; a toe-ring worn on the toe next to the little toe usually by the women folk among the fishermen community (செ.அக.);.

     [இடை + கால் + பீலி.]

இடைக்காலம் iḍaikkālam, பெ. (n.)

   1. இடையிலுள்ள காலம்; interim period.

   2. குறைந்த முன்புள்ள காலம்; recent past.

   3. காலமல்லாக்காலம்; improper time.

   ம. இடைக்காலம்;க. எடகால.

     [இடை + காலம்.]

இடைக்கிடப்பு iḍaikkiḍappu, பெ. (n.)

   இடைப்பிறவரல் (சீவக.2697, உரை);; word or words used as complement to the predicate or subject in a sentence (செ.அக.);.

     [இடை + கிடப்பு.]

இடைக்கிடை iḍaikkiḍai, கு.வி.எ. (adv.)

   1. ஊடேயூடே; at frequent intervals (செ.அக.);.

   2. ஒன்றுவிட்டொன்று; alternate (ஆ.அக.);.

     [இடைக்கு + இடை.]

 இடைக்குன்றூர்கிழார் iḍaikkuṉṟūrkiḻār, பெ. (n.)

   தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியனைப் பாடிய புலவர் (புறநா);; Sangam poet of Idai-k-kunur.

     [இடைக்குன்றூர் + கிழார்.]

இடைக்குறை iḍaikkuṟai, பெ. (n.)

   செய்யுள்திரிபுகளுள் ஒன்று (நன்.156, உரை);;     [இடை + குறை.]

 இடைக்குலநாதன் iḍaikkulanātaṉ, பெ. (n.)

   கண்ணன் (இராட்.);; Krishna (செ.அக.);.

     [இடை + குலம் + நாதன்.]

 இடைக்குலம் iḍaikkulam, பெ. (n.)

   இடையரது குலம் (யாதவர்);; community of sheperds (ஆ.அக.);.

     [இடை + குலம்.]

 இடைக்குழி iḍaikkuḻi, பெ. (n.)

   இடையெலும்பிரண் டுக்குமிடையிலுள்ள பள்ளம் (இங்.வை.);; pelvic cavity. (செ.அக.);.

க. எடெகுளி.

     [இடை + குழி.]

இடைக்கொள்ளை iḍaikkoḷḷai, பெ. (n.)

   1. ஊடு தட்டு; plunder by a third party of a property in dispute between two.

   2. கொள்ளை நோயால் வரும் அழிவு (வின்.);; ravages of an epidemic disease (செ.அக.);.

     [இடை + கொள்ளை.]

 இடைசுருங்கிப்பறை iṭaicuruṅkippaṟai, பெ. (n.)

   திமிலையின் வேறொருபெயர்; an another name of Timilai.

     [இடை+சுருங்கி+பறை]

 இடைசுருங்குபறை iḍaisuruṅgubaṟai, பெ. (n.)

   துடி (சூடா.);; small drum tapering in the middle like an hour-glass (செ.அக.);.

     [இடை + சுருங்கு + பறை.]

 இடைசூரி iḍaicūri, பெ. (n.)

   அறுப்பு, வளையம், அக்கமணி முதலியவற்றின் இடையிற்கோக்கும் மணி (யாழ்ப்.);; gold or silver beads interspersed in a rosary of rudrāksa, tulasi, etc. (செ.அக.);.

     [இடை + செறி = இடைச்செறி → இடைச்சூரி. இதனை இடைசூரி என்பது வழு.]

 இடைச்சனி iḍaiccaṉi, பெ. (n.)

இடைக்காரி பார்க்க;see idai-k-kari (செ.அக.);.

     [இடை + சனி.]

இடைச்சன் iḍaiccaṉ, பெ. (n.)

   1. இரண்டாம்பிள்ளை (கொ.வ.);; second child (செ.அக.);.

   2. நடு மகன்; middle child (ஆ.அக.);

   3. இரண்டாம் பேறு (ஆ.அக.);; second birth.

     [இடை – இடைச்சன்.]

இடைச்சரி iḍaiccari, பெ. (n.)

   தோள்வளை (ஈடு.2.5,6);; armlet worn by men as an ornament, arm (செ.அக.);.

     [இடை + சரி. செறி → சரி.]

இடைச்சி iḍaicci, பெ. (n.)

   1. முல்லைநிலப் பெண் (பிங்.);; woman of the herdsmen caste inhabiting the forest pasture tracts.

   2. இடையுடையவள்; woman with special reference to her waist

     “ஓசை பெற்ற துடிக்கொளி டைச்சிகள்” (திருப்பு:254);, (செ.அக.);.

   ம. இடயத்தி;க. எடதி.

     [இடைத்தி → இடைச்சி.]

இடைச்சியார் iḍaicciyār, பெ. (n.)

   கலம்பகத்துள் ஒர் உறுப்பு (குமர.பிர.மதுரைக்.62);; stanza or stanzas forming part of the literary composition known as kalampakam and describing the Idaicci (செ.அக.);.

     [இடைத்தி – இடைச்சி + ஆர்.]

 இடைச்சீலை iḍaiccīlai, பெ. (n.)

   திரை (இராட்);; curtain (செ.அக.);.

     [இடை + சீலை.]

 இடைச்சுரநாதர் iḍaiccuranātar, பெ. (n.)

   திருவிடைச்சுரத்திற் கோயில் கொண்டிருக்கு மிறைவன் [ஆ.அக.); deity at Tiruvidaiccuram.

     [இடைச்சுரம் + நாதர்.]

 இடைச்சுரிகை iḍaiccurigai, பெ. (n.)

   உடைவாள் (சம்.அக.);; sword, dagger, as suspended from a girdle round the waist (செ.அக.);.

ம. இடச்சுரிக.

     [இடை + சுரிகை.]

     [P]

இடைச்சுருக்கம் iḍaiccurukkam, பெ. (n.)

   1. உடுக்கை போல் நடுவில் சுருங்கி ஒடுக்கமாயிருத்தல்; contraction of an organ [as the stomach or the uterus] a or near the middle of the body, hour-glass contraction

   2. இடுப்பின் ஒடுக்கம்; narrowness of the waist. (சா.அக.);.

     [இடை + சுருக்கம்.]

இடைச்சுவர் iḍaiccuvar, பெ. (n.)

   இடையூறு; impediment obstacle as an intervening wall, barrier.

     “இதுக்கு இடைச்சுவ ருண்டாவதே” (திவ். திருமலை.வ்யா.19.பக்.69);, (செ.அக.);.

ம. இடக்சுவர்.

     [இடை + சுவர்.]

 இடைச்சூரி iḍaiccūri, பெ. (n.)

   அக்கமணி முதலியவற்றுக்கிடையில் கோக்கும் மணி (செ.அக.);; gold or silver beads interspersed in a rosary of rudraksh or tulasi etc.

     [இடை + சூரி. செறி – சூரி.]

 இடைச்செருகல் iḍaiccerugal, பெ. (n.)

   ஒருவர் செய்யுளிற் பிறர் வாக்கைக் கலக்கை; interpolator (செ.அக.);.

     [இடை + செருகல்.]

இடைச்செறி iṭaicceṟi, பெ. (n.)

   ஒருவகையான கையணி; a kind of hand ornament.

     [இடை+செறி]

     [P]

 இடைச்செறி iḍaicceṟi, பெ. (n.)

   1. குறங்குசெறி பார்க்க; ancient thigh ornament

     “இடைச்செறி குறங்கு கெளவி” (சீவக.2445);.

   2. துணை மோதிரம் (ஈடு.6.1,1);; second ring on a finger worn to keep another ring in place (செ.அக.);.

     [இடை + செறி.]

இடைச்சேரி iḍaiccēri, பெ. (n.)

   இடையரூர் (சீவக 422, உரை);; hamlet populated by herdsmen (செ.அக.);.

ம. இடச்சேரி.

     [இடை + சேரி.]

இடைச்சொல் iḍaiccol, பெ. (n.)

   பெயர் வினைகளைச் சார்ந்து வழங்குஞ் சொல் (நன்420);; particle which cannot be used by itself in any sense-but which, when occurring in combination with nouns and verbs, functions as infiectional or conjugational suffix;

 adverb. preposition, expletive, conjunction, interjection etc., one of the four parts of speech in Tamil grammar (செ.அக.);.

     [இடை + சொல்.]

 இடைச்சோழகம் iḍaiccōḻkam, பெ. (n.)

   தென்றல் வீசும் பருவத்தின் இடைக்காலம் (யாழ்ப்.);; middle period of the south-west monsoon (செ.அக.);.

     [இடை + சோழகம்.]

இடைஞ்சல் iḍaiñjal, பெ. (n.)

   1. நெருக்கம்; narrowness, closeness இடைஞ்சல் வழி (கொ.வ.);.

   2. தடை (கொ.வ.); obstruction, hindrance.

   3. தொல்லை; trouble distress”அடியா ரிடைஞ்சல் களைவோனே” (திருப்பு:34); (செ.அக.);.

ம. இடச்சல்.

     [இடைதல் → இடைஞ்சல்.]

இடைதல்1 iḍaidal, பெ. (n.)

   நிலம் (அக.நி.);; earth. (செ.அக.);.

     [இட → இடம். இடை. இடைதல்.]

 இடைதல்2 iḍaidal, தொ.பெ (v.n.)

   1. சேலை; clothing.

   2. வசங்கெடுதல் (ஆ.அக.);; losing consciousness.

     [இடைதல் = நெருக்குதல் நெருங்க இறுக்கி உடுக்கும் துணி. பின் வாங்குதல், நினைவுதப்புதல்.]

இடைதெரியா இருவர் iḍaideriyāiruvar, பெ. (n.)

   உருப்பசியும் திலோத்தமையும்; Urvasi and Thilottamai.

     “இடைதெரியாஏஎர் இருவருந் தத்தம்” (கலித்.109);. (சங். இலக்.சொற்.);.

     [இடை + தெரியாத + இருவர்.]

இடைத்தட்டு iḍaittaḍḍu, பெ. (n.)

   1. இடைக் கொள்ளை; plunder by a third party of a property about which two parties are quarrelling (செ.அக.);.

   2. இடையிலே காரியம் பார்த்தல் (ஆ.அக.);; to work during intervals.

ம. இடத்தட்டு.

     [இடை + தட்டு.]

 இடைத்தரகர் iṭaittarakar, பெ. (n.)

   பெரும்பாலும் வணிகவொப்பந்தம் போன்ற பெரும் பேரத்தை முடித்து வைப்பவர்; middle man,

     [இடை+தரகர்]

 இடைத்தரம் iḍaittaram, பெ. (n.)

   நடுத்தரம்; medium quality, intermediate grade, neither big nor small (செ.அக.);.

   ம. இடத்தரம்;   க. எடெதர;து. இடெதர.

     [இடை + தரம்.]

 இடைத்தலைவலி iḍaittalaivali, பெ. (n.)

   விட்டு விட்டு வரும் தலைநோய்; headache usually occurring at intervals – Intermittent headache (சா.அக.);.

     [இடை + தலைவலி.]

 இடைத்திரிசொல் iḍaittirisol, பெ. (n.)

   இயற்சொற் போல்தம்பொருள் விளக்காது அரிதுணர் பொருளனவாய் நிற்கும் இடைச்சொல் (ஆ.அக.);; grammatic terminology signifying inexplicable word formation.

     [இடை + திரி + சொல்.]

 இடைத்தீன் iḍaittīṉ, பெ. (n.)

   இடைத்தின்றி, சிற்றுண்டி (பாண்டி.);; lunch, light refreshments. (செ.அக.);.

     [இடை + தீன். தின் = தீன். தீன் = தின்னப்படும் சிற்றுண்டி, தீனி தின்றி. திண்டி என்பவற்றை ஒப்புநோக்குக.]

 இடைநரை iḍainarai, பெ. (n.)

   அங்கும் இங்கும் சிறிது நரைத்திருக்கை (வின்.);; hair or beard grown grey here and there. (செ.அக.);.

க. எடெநரெ.

     [இடை + நரை.]

 இடைநாடி iḍaināḍi, பெ. (n.)

   இடைகலை பார்க்க; principal tubular organ of the human body. (செ.அக.);.

     [இடை + நாடி.]

இடைநாழிகை iṭaināḻikai, பெ. (n.)

   சிற்பக் கலையில் அர்த்த மண்டபச் சுவரைக் குறிக்குஞ்சொல்; a name for the wall of ard hamandapa in architecture.

     [இடை+நாழிகை]

 இடைநாழிகை iḍaināḻigai, பெ. (n.)

   1. கோயிலில் உள் மண்டபத்துக்கும் வெளிமண்டபங்கட்கும் இடைப்பட்ட இடம்; middle corridor, a passage between the ardha-mandapa and the mahamandapa of a temple.

   2. இரண்டு கட்டடத்துக்கோ, அறைகட்கோ நடுவே உள்ள வழி; a corridor.

ம. இடநாழிக.

     [இடை + நாழிகை.]

இடைநிகரா-தல் iḍainigarātal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   நடுத்தரமான நிலையிலிருத்தல் (குறள்.635. உரை);; be neither affluent nor penurious.

     [இடை + நிகராதல்.]

 இடைநிகழ்வு iḍainigaḻvu, பெ. (n.)

   தற்செயல்; chance, accident. (செ.அக.);.

     [இடை + நிகழ்வு.]

இடைநிலை1 iḍainilai, பெ. (n.)

   1. நடுவில் நிற்கை; state of being in the middle,

   இடைநிலைத் தீவகம். 2. (இலக்.); பெயர்வினைகளின் பகுதிவிகுதிகளுக்கு இடையில் நிற்கும் ஒர் உறுப்பு (நன்.141);; medial particles coming between the root and the ending in a word (i); in verbs, to indicate tense, as த் in செய்தான் (ii); in personal nounsas an inserted euphonic connective particle, as ஞ் in அறிஞன்.

ம. இடநிலை.

     [இடை + நிலை.]

 இடைநிலை2 iḍainilai, பெ. (n.)

   1. (இலக்.); எச்ச முதலியன கொண்டு முடியுஞ் சொற்களினிடையில் ஏற்ற பிறசொல் வருகை;   2. இரண்டுக்குமிடை, இடைப்பட்டிருத்தல்; middle stage.

   3. இடைப்பட்டிருக்கும் நிலை, தடை; obstacle.

   4. நடுநிலையில் இருத்தல்; intermediary.

ம. இடநில.

     [இடை + நிலை.]

 இடைநிலை மயக்கம் iḍainilaimayakkam, பெ. (n.)

இடைநிலை மெய்ம்மயக்கு பார்க்க;see idai-nilai-mеу-m-mауаkku.

 இடைநிலை விளக்கு iḍainilaiviḷakku, பெ. (n.)

   இடைநிலைத்தீவகம் பார்க்க;     [இடை + நிலை + விளக்கு.]

இடைநிலைத்தீவகம் iḍainilaittīvagam, பெ. (n.)

   தீவகவணிவகை (தண்டி.38);;     [இடை + நிலை + தீவகம்.]

இடைநிலைப்பாட்டு iḍainilaippāḍḍu, பெ. (n.)

   கலிப்பாவினோருறுப்பு (தாழிசை);;   444);; one of several parts of the verse appearing in the middle of the kali type. (செ.அக);.

     [இடை + நிலை + பாட்டு. கலிப்பாவினிடையில் வரும் உறுப்பு இடைநிலைப்பாட்டு எனப்பட்டது.]

 இடைநிலைமயக்கு iḍainilaimayakku, பெ. (n.)

இடைநிலைமெய்ம்மயக்கு பார்க்க;see iday-nilai-mey-m-mayakku.

 இடைநிலைமெய்ம்மயக்கு iḍainilaimeymmayakku, பெ. (n.)

     [இடை + நிலை + மெய்ம்மயக்கு.]

 இடைநிலையெழுத்து iḍainilaiyeḻuttu, பெ. (n.)

இடைநிலை மெய்ம்மயக்கு பார்க்க;see idai-nilai-may-m-mayakku.

     [இடை + நிலை + எழுத்து.]

இடைநீரில்(நில்)-த(ற)ல் iḍainīrilniltaṟal,    14 செ.கு.வி. (v.i.)

   நீந்துகையில் நிலைக் குத்தாய் நிற்றல்; to gain vertical posture while swimming.

     [இடை + நீரில் + நில்.]

இடைநேரம் iḍainēram, பெ. (n.)

   1. சிற்றுண்டி கொள்ளுஞ் சமயம்; recess, tiffin time, interval (செ.அக.);.

   2. நடுப்பகல்; noon.

   3. இரண்டு காலப்பகுதிகளுக்கு இடைப்படும் நேரம்; interval between two periods of time.

   ம. இடநேரம்;க. எடெவகல்.

     [இடை + நேரம். செய்யும் பணிக்கிடையில் விடப்படும் ஒழிவு நேரம்.]

 இடைபனுவலியர் iṭaipaṉuvaliyar, பெ. (n.)

   வாய்மொழி இலக்கியத்தில், தாமே புதிய புதிய அடிகளைக் கோப்பவர்; introduction in a oral Song.

     [இடை+பனுவல்+இயர்]

 இடைபாகம் iḍaipākam, பெ. (n.)

   இடுப்புப் பாகம்; umber region (சா.அக.);.

     [இடை + பாகம்.]

இடைபாடு iḍaipāḍu, பெ. (n.)

   1. அலுவல்; transaction.

   2. வணிகம் முதலிய தொடர்பாக இருவரிடை நிகழுஞ் செய்தி; business liaison (செ.அக.);.

ம. இடபாடு.

     [இடை + பாடு.]

 இடைபெருத்தபறை iṭaiperuttapaṟai, பெ. (n.)

   பறை வகையினுள் ஒன்று; a kind of drum.

     [இடை+பருத்த+பறை]

 இடைபேசி iḍaipēci, பெ. (n.)

   ஒரே வளமனையில் உள்ளவர்களுடன் மட்டும் பேசும் வகையில் அமைந்த தொலைபேசி; intercom, telephone system within a building.

     [இடை + பேசி.]

இடைப்படி iḍaippaḍi, பெ. (n.)

   12 பலம் எடை கொண்ட ஒரு நிறை அளவு. (தைலவ.தைல.121. உரை);; measure of weight equal to 12 palams. (செ. அக.);.

     [இடை + படி.]

 இடைப்படு வள்ளல்கள் iḍaippaḍuvaḷḷalkaḷ, பெ. (n.)

   இடை வள்ளல்கள் பார்க்க; intermediate galaxy of liberal benefactors. (செ.அக.);.

     [இடை + படு + வள்ளல் + கள்.]

இடைப்படு-தல் iḍaippaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. நடுவாதல்; to appear in the midst intervene.

   2. இடையில் இருத்தல் (வின்);; to happen in an interim. (செ.அக.);.

   3. வழியிற் சந்தித்தல் (ஆ.அக.);; to come across, encounter.

க. எடெவாய்.

     [இடை + படு.]

 இடைப்படுதானம் iḍaippaḍutāṉam, பெ. (n.)

   இடைப்பட்டோருக்குச் செய்யும் ஈகை; charity to the ordinary indigent folk being the medium grade of benevolence. (செ.அக.);.

     [இடை + படு + தானம்.]

இடைப்படை iḍaippaḍai, பெ. (n.)

   நடுவிலுள்ள படை; middle army.

     “இடைப்படையழுவத்து” (புறம்.295-5);.

     [இடை + படை.]

 இடைப்பரு iḍaipparu, பெ. (n.)

   இடைமுள் பார்க்க;

 இடைப்பழம் iḍaippaḻm, பெ. (n.)

   காய்க்குலையில் இடையிடையே பழுத்திருப்பது (வின்);; ripe fruits interspersed in a bunch of unripe plantains. (செ.அக.);.

     [இடை + பழம்.]

 இடைப்பழுப்பு iḍaippaḻuppu, பெ. (n.)

   பச்சையும் மஞ்சளுங்கலந்த இலை முக்காற் பழுப்பிலை; leaf partially green and partially ripe. (சா.அக.);.

     [இடை + பழுப்பு..]

இடைப்பாட்டம் iḍaippāḍḍam, பெ. (n.)

   பழைய வரி வகை (S.I.I.ii.521.ft);; ancient tax on herdsmen (செ.அக.);.

ம. இடயர்வரி.

     [இடை + பாட்டம். இடை – இடையர். பாட்டம் – வரி. பாட்டம் பாட்டமாய் அல்லது காலமுறைப்படி பெறும் வரி.]

 இடைப்பிறவரல் iḍaippiṟavaral, பெ. (n.)

     [இடை + பிற + வரல்.]

 இடைப்புணரியைபு iḍaibbuṇariyaibu, பெ. (n.)

   நடுவிரு சீர்க்கண்ணுமியைபு வருவது. (ஆ.அக.);; rhyming in the middle foot of a verse.

     [இடை + புணர் + இயைபு.]

 இடைப்புணரெதுகை iḍaippuṇaredugai, பெ. (n.)

   நடுவிரு சீர்க்கண்ணும் எதுகை வருவது (ஆ.அக.);; similarity or agreement of the second and/or subsequent syllables of the first foot of a metrical line with the other lines in a verse is termed edugai. If the same agreement occurs in the middle foot of a metrical line it is termed idaip-punar edugai.

     [இடை + புணர் + எதுகை.]

 இடைப்புணர்முரண் iḍaippuṇarmuraṇ, பெ. (n.)

   நடுவிரு சீர்க்கண்ணும் முரண்வரத்தொடுப்பது. (ஆ.அக.);; antithesis of words or ideas in the middle of a metrical line in a verse.

     [இடை + புணர் + முரண்.]

இடைப்புலம் iḍaippulam, பெ. (n.)

   நடவிடம்; middle-land, intermediate and between the mountains and the low lands.

     “திண்பிணி முரச மிடைப்புலத்திரங்க” (புறநா.288);.

     [இடை + புலம்.]

 இடைப்புழுதி iḍaippuḻudi, பெ. (n.)

   விதைப்பாட்டு நிலம், புழுதி நிலம் (வின்.);; land which is neither very moist nor very dry which is suitable for sowing. (செ.அக.);.

     [இடை + புழுதி.]

இடைப்பூட்சி iḍaippūḍci, பெ. (n.)

இடைப்பாட்டம் (S.I.I.ii, 521); பார்க்க;see idai-p-patttam. (செ.அக.);.

     [இடை + பூட்சி.]

இடைப்பூட்டு iḍaippūḍḍu, பெ. (n.)

   1. அரைக்கச்சு (வின்);; griddle belt (செ.அக.);.

   2. அரைப்பூட்டு. (ஆ.அக.);; knotted under griddle.

     [இடை + பூட்டு.]

 இடைப்பேச்சு iḍaippēccu, பெ. (n.)

   நடுநடுவே சொல்லும் சொல்; interject.

க. எடெவாது. எடெமாது.

     [இடை + பேச்சு.]

இடைப்போகம் iḍaippōkam, பெ. (n.)

   1. இடைக்காலத்து விளைவு; interim crop. (செ.அக.);.

   2. இடையில் புன்செய்ப்பயிர் விளைவு (ஆ.அக.);; dry crop between two spells of wet cultivation.

     [இடை + போகம்.]

இடைமகன் iḍaimagaṉ, பெ. (n.)

   இடையன்; cowherd or shepherd.

     “இடைமகன் கொன்ற வின்னா மரத்தி னேன்.” (சீவக.1914); (செ.அக.);.

     [இடை + மகன்.]

இடைமடக்கு iḍaimaḍakku, பெ. (n.)

   1. பேச்சினடுவே தடுக்கை (வின்.);; interrupting a conversation.

   2. மடக்கணி வகை (தண்டி.91);; play on words used in different senses. (செ.அக.);.

   3. இடக்குமடக்கான பேச்சு (ஆ.அக.);; controversial verbal engagement.

     [இடை + மடக்கு.]

இடைமடு-த்தல் iḍaimaḍuttal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   இடைச்செருகுதல்; to interpolate.

     “புன்சொலிற் றந் திடை மடுத்த கந்தி” (பரிபா.பாயி.); (செ.அக.);.

     [இடை + மடு.]

இடைமதில் iḍaimadil, பெ. (n.)

   இடையேயுள்ள மதில்; middle wall of a fortress.

     “பருந்துயிர்த்திடை மதில் சேக்கும்” (புறம். 343-6);. [இடை + மதில்.]

 இடைமறி-த்தல் iḍaimaṟittal, செ.குன்றாவி (v.t.)

   குறுக்கிட்டுத் தடுத்தல், இடம் விட்டு இடம் செல்லும் ஒருவரை அல்லது ஒன்றை அல்லது ஒரு செய்தியை தடுத்து நிறுத்துதல்; to intercept.

     [இடை+மறி-]

 இடைமறிப்பு iḍaimaṟippu, பெ.(n.)

   இடம் விட்டு இடம் செல்லும் ஒருவரை அல்லது ஒன்றை அல்லது தகவல் போன்றவற்றைத் தடுத்து நிறுத்துகை; interception.

கடத்தல்காரர் களுக்கிடையே நடந்த தொலைபேசி உரை யாடலைக் காவல்துறையினர் இடைமறிப்பு செய்து அவர்களைக் கைதுசெய்துவிட்டனர்.

     [இடை+மறிப்பு. மறி→மறிப்பு]

இடைமிடை-தல் iḍaimiḍaidal,    2 செ.குன்றாவி (v.t.)

   நடுவே கலத்தல்; intermingle.

     “பொய்யோ டிடைமி டைந்த சொல்” (நாலடி.80);. (செ.அக.);.

க. எடெயொட்டு.

     [இடை + மிடை.]

இடைமுள் iḍaimuḷ, பெ. (n.)

   1. புண்ணிலே தோன்றும் மறுமுள்; small new eruption about a healing ulcer.

   2. கரப்பான் வகை; a kind of eruption (செ.அக.);. மறுவ. இடைப்பரு;

க. எடெமுள் (இடைஞ்சல்);.

     [இடை + முள்.]

 இடைமூளை iḍaimūḷai, பெ. (n.)

   நடுவிலுள்ள மூளை; interbrain – thalamencephalon (சா.அக.);.

     [இடை + மூளை.]

 இடைமேடு iḍaimēḍu, பெ. (n.)

   இடையிடையே சிறிது மேடான பாகமுள்ள வயல் (வின்.);; field parts of which are slightly raised in level than the surrounding parts. (செ.அக.);.

க. எடெதெவரு. (நடுத்திட்டு);.

     [இடை + மேடு.]

இடைமை iḍaimai, பெ. (n.)

   இடையின வெழுத்துகள்;   ய,ர,ல,வ,ழ,ள முதலியன; medial consonants of the Tamil alphabet

     “ஆவியிடைமை யிடமிடறாகும்” (நன்.75);. (செ.அக.);.

     [இடை → இடைமை.]

 இடைய நெடுங்கீரனார் iḍaiyaneḍuṅāraṉār, பெ. (n.)

   கடைக்கழக மருவிய புலவர். (அபி.சிந்);; poet of Sangam age.

     [இடையன் + நெடும் + கீரன் + ஆர்.]

இடையணி iḍaiyaṇi, பெ. (n.)

   இடையில் அணியும் அணிவகை;   1. அரைப்பட்டிகை.

   2. மேகலை,

   3. குறங்கு செறி; kind of an ornament (ஆ.அக.);.

     [இடை + அணி.]

இடையது iḍaiyadu, வி.எ. (adv.)

   இடையிலுள்ளது; that which is in the middle.

     “வடமலைப் பெயர்குவை யாயி னிடையது” (புறம்.67.7.);.

     [இடை + அது.]

இடையன் iḍaiyaṉ, பெ. (n.)

   1. இடையர் பார்க்க;see Idaiyar.

   2. முல்லைநிலத்தவன்; herdsman.

     “மா சுண் உடுக்கை மடிவாயிடையன்” (புறம்:54-11);.

   ம. இடயன்;க. எடெய.

     [இடை + அன்.]

 இடையன் சேந்தன் கொற்றனார் iḍaiyaṉcēndaṉkoṟṟaṉār, பெ. (n.)

   கடைக்கழக மருவிய புலவர்; one of the poets of sangam age.

     [இடையன் + சேந்தன் + கொற்றன் + ஆர்.]

 இடையன்கால்வெள்ளி iḍaiyaṉkālveḷḷi, பெ. (n.)

   தாழி (பரணி); (வின்.);; second naksatra (செ.அக.);.

     [இடையன் + கால் + வெள்ளி.]

 இடையம்புளி iḍaiyambuḷi, பெ.(n.)

   இடையர் வைத்த குழம்பு; curry broth prepared by Cowherd.

     [இடையம்+புளி]

இடையர் iḍaiyar, பெ. (n.)

   குறிஞ்சி நிலத்துக்கும் மருதநிலத்துக்கும் இடைப்பட்ட காடும் காடு சார்ந்த நிலமாகிய முல்லை நிலத்தில் கால்நடைகளை மேய்த்து வாழும் இனத்தார். (திவ்.பெரியதி.11.8.6);; herdsmen of mullai or forest pasture lying midway between hilly tracks or kurinci and plains or marutam. (செ.அக.);.

     [இடை + அர்.]

நெய்தலும் பாலையும் தனிநிலங்களாக வகைப்படுத்தாமல், மலையும் காடும் வயலும் குறிஞ்சி முல்லை மருதம் ஆகிய முத்திணைகளாக மட்டும் வழங்கிய காலத்தில் முல்லை நிலம் இடைநிலமாகக் கருதப்பட்டிருக்கலாம். நெய்தல் மருதத்தை யொட்டிய கடற்புறமாதலின் மருதமாகவே கணிக்கப்பட்டுக் காலப்போக்கில் கடல்வளத்தையே வாழ்க்கைத் தொழிலாகக் கொண்ட மக்கள் தோன்றியபின் நெய்தல் திணை புதிதாகச் சேர்க்கப்பட்டிருக்கலாம்.

 இடையர் வரி iḍaiyarvari, பெ. (n.)

இடைப்பாட்டம் பார்க்க;see idai-p-pâttam.

 இடையறல் iḍaiyaṟal, பெ. (n.)

   நடுவே முடிந்து போதல் (ஆ.அக.);; cease or end in the middle.

     [இடை + அறல். அறு – அறல் + நீங்குதல்.]

இடையறவு iḍaiyaṟavu, பெ. (n.)

   இடைவிடுகை; interval, break

     “இடையறவின் றிமைப்பளவும்” (சூளா. துற.221); (செ.அக.);.

தெ. எடபடு.

     [இடை + அறவு.]

 இடையறாவன்பு iḍaiyaṟāvaṉpu, பெ. (n.)

   முடியாவன்பு (ஆ.அக.);; unbreakable love.

     “இடையறாப் பேரன்பும் மழைவாரும் இணைவிழியும்” (காஞ்சிப்பு);.

     [இடை + அறா + அன்பு.]

இடையறு1 iḍaiyaṟudal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   தடைப்படுதல்; to be interrupted, to cease in the middle

     “இன்பமிடையறா தீண்டும்” (குறள்.369);. (செ.அக);.

     [இடை + அறு.]

 இடையறு2 iḍaiyaṟuttal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   படை முதலியவற்றை ஊடறுத்துச்சென்று பிரித்தல்; to cut through or divide, as an army.

     “வருபுனற் கற்சிறை கடுப்பவிடையறுத்து” (மதுரைக்.725);;

     [இடை + அறு.]

இடையல்1 iḍaiyal, பெ. (n.)

   இடுப்புத்துகில் (திவா.);; garment, cloth worn round the waist. (செ.அக.);.

     [இடை + இடையல் (இடையில் உடுப்பது);.]

 இடையல்2 iḍaiyal, பெ. (n.)

   1. ஒதுங்கல்; withdrawing.

   2. தாழல்; lowering.

   3. பின்னிடல்; retreating.

     [இடு – இடை – இடையல் = தாழ்தல்.]

 இடையவியல் iḍaiyaviyal, பெ. (n.)

   சதை உராய்வதனாலேற்படும் ஒர்வகைப்படை; ecezema resulting from a chase of the skin-intertriga. (சா.அக.);.

     [இடை + அ + வியல். இடை – இடுப்பு. வியல் – பரவுதல்.]

இடையாகெதுகை iḍaiyāgedugai, பெ. (n.)

   அடி தோறும் இரண்டாமெழுத் தொன்றே யொன்றிவரத் தொடுப்பது (காரிகை.ஒழிபி.6.உரை);; variety of Initial edugai where only the second letter in each line of the verse is the same, as

     “அகரமுதல வெழுத்தெல்லா மாதி, பகவன் முதற்றே யுலகு”. (குறள்.1); (செ.அக.);.

     [இடை + ஆகு + எதுகை.]

இடையாந்தரம் iḍaiyāndaram, பெ. (n.)

   1. இடைப்பட்ட காலம் அல்லது இடம்; intermediate space or time.

     ‘அந்த வேலை இடையாந்தரத்திலே கெட்டுப்போ யிற்று’ (வின்.); (செ.அக.);.

   2. நடு (ஆ.அக.);; middle, centre.

     [இடை + அந்தரம் – இடையந்தரம் – இடையாந்தரம்.]

 இடையாபரணம் iḍaiyāparaṇam, பெ. (n.)

இடையணி பார்க்க;see idai-y-ani.

 Skt. abharana → த. ஆபரணம்.

     [இடை + ஆபரணம்.]

 இடையாமம் iḍaiyāmam, பெ. (n.)

   இடையிருள் யாமம் பார்க்க;     [இடை + யாமம்.]

 இடையாமர் iḍaiyāmar, பெ. (n.)

   இடையாயார் பார்க்க;     [இடை + (ஆயவர் → ஆயார்); ஆமர்.]

இடையாயார் iḍaiyāyār, பெ. (n.)

   நடுவர்; middle class, those belonging to the intermediate grade in any broad classification

     “இடையாயார் தெங்கினனையர்” (நாலடி.216); (செ.அக.);.

     [இடை + ஆயார். ஆகியவர் → ஆயவர் → ஆயார்.]

இடையாறு iḍaiyāṟu, பெ. (n.)

   இடையாற்றுமங்கலம் என்னும் ஊர்; place name.”வெல்போர்ச் சோழனிடை யாற்றன்ன” (அகநா.141-23);.

     [இடை + ஆறு.]

 இடையாள் iḍaiyāḷ, பெ. (n.)

   இருவர் அல்லது இரு குழுக்களிடை நின்று பணியை முடிப்பவன், தரகன்; Intermediary, contact man, broker.

ம. இடயாள்.

     [இடை + ஆள்.]

இடையிடு-தல் iḍaiyiḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. இடையில் நிகழ்தல்; to intervene, happen or occur in the middle.

     “தலைமகள் காரணமாக இடையிடும் இடையீடில்லை” (இறை.33.உரை);.

   2. இடையில் ஒழிதல்; to

 be

 omitted in the middle – 18 செ.குன்றாவி. (v.t.);

   1. நடுவிலிடுதல்; to place between, interpose.

     “மறையொளி மணிச்சுவரிடையிட்டு” (சீவக.656);.

   2. மதித்தல்; to obstruct.

     “வாயிலை இடையிட்டுக் கொண்டு நிற்கும்படியாக (கலித்.10926. உரை);. (செ.அக.);.

   3. முன்னிருத்துதல், காரணமாக்குதல்; o make (something or some one); cause of.

   4. காலம் அல்லது தொலைவு முன்னிடுதல்; to pass time, to cover distance, etc. (சேரநா.);.

ம. இடயிடுக.

     [இடை + இடு.]

இடையிடை iḍaiyiḍai, கு.வி.எ. (adv.)

   1. ஊடேயூடே; intermittently, at frequent intervals.

     “இடையிடை யடிக்கும்” (கல்லா.7); (செ.அக.);.

   2. நடுவே, கூடக் கூட; occasionally, alternately. (சேரநா.);.

   ம. இடயிடெ;   க. எடெயெடெ (திரும்பத்திரும்ப);;தெ. எடனெட.

     [இடை + இடை.]

 இடையிட்டெதுகை iḍaiyiḍḍedugai, பெ. (n.)

   அடிகளொன்றை விட்டொன்றெதுகை யொன்றி வருவது (ஆ.அக.);; similarity or agreement of the second and/or subsequent letters of the first foot of alternate lines of a verse.

     [இடை + இட்டு + எதுகை.]

இடையினமோனை iḍaiyiṉamōṉai, பெ. (n.)

   இடையினத்துள் யகரவகரங்கள் ஒன்றற்கொன்று மோனையாக வருவது (யா.கா. ஒழிபி.6, உரை);; variety of consonantal alliteration at the beginning of lines in which medial consonants ‘ya’ and ‘va’ are interchangeable. எ-டு: யாமெய்யாக் கண்டவற்று ளில்லை எனைத்தொன்றும் வாய்மையின் நல்ல பிற.

     [இடை + இன + மோனை.]

இடையினம் iḍaiyiṉam, பெ. (n.)

   இடையெழுத்து; medial consonants of the Tamil alphabet

     “இடையினம் ய ர ல வ ழ, ள வென வாறே” (நன்.70);.

ம. இடயினம்.

     [இடை + இனம்.]

வன்மைக்கும் மென்மைக்கும் இடைநிகர்த்ததாதலாலும் வல்லெழுத்துத் தோன்றும் மார்புக்கும். மெல்லெழுத்துத் தோன்றும் மூக்குக்கும் இடையிலான கழுத்தில் பிறத்தலாலும் இடையினமாயிற்று. இற்றை மொழியியலார் வுல்லின எழுத்துகளை நிறுத்தம் (stop); என்றும் மெல்லின எழுத்துகளை மூக்கினம் (nasal); என்றும் கருதுகின்றனர். இடையினம் என்று மரபிலக்கணத்தாரால் கொள்ளப்பட்டவை அதிர்வொலி (trill, பக்கவொலி (lateral);, உரசுஒலி (fricative);, அரையுயிர் (semivowel);, எனப்பல பிரிவுகளுக்கு உட்படுத்தி விளக்கப்படுகின்றன.

இடையினவெதுகை iḍaiyiṉavedugai, பெ. (n.)

   இடையினத்துள் வந்தவெழுத்தன்றி அவ்வினத்து வேறெழுத்து இரண்டாமெழுத்தாய் நிற்க வரும் எதுகை (யா.கா.ஒழிபி.6.உரை);. (செ.அக.);; interchangeability of any one of the medial consonants while determining the agreement of the second and/or subsequent letters of the first foot of successive lines in a metrical composition.

எ-டு:”எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல சான்றோர்க்குப்

பொய்யா விளக்கே விளக்கு”.

     [இடை + இன + எதுகை.]

இடையிருள்யாமம் iḍaiyiruḷyāmam, பெ. (n.)

   இரவு 10 மணி முதல் 2 மணி வரைப்பட்ட நள்ளிருள் பொழுது (மணி. 20–82);; midnight from 22 to 2 hours.

     [இடை + இருள் + யாமம்.]

இடையில் காட்சி iḍaiyilkāḍci, பெ. (n.)

   இடைவிடாத காட்சி தொடர்ந்த நட்பின் நெருக்கம்; unbroken link of friendship;

     “இடையில் காட்சி நின்னோ டுடனுறை வாக்குக வுயர்ந்த பாலே” (புறநா.236-11);.

     [இடை + இல் + காட்சி. இடைதல் = பின்வாங்குதல், தளர்தல். இல் = இல்லாத.]

இடையீடு1 iḍaiyīḍu, பெ. (n.)

   1. இடையில் தோன்றுவது; that which occurs or happens in the middle.

   2. தடை; obstacle, impediment. ‘பகற்குறி யிடையீடு’ (நம்பியகப்.155);.

   3. மாறுபாடு; difference.

     “பெரு மறை யுடன்மெய்த் தொண்டர்க் கிடையீடு பெரிதாமன் றே” (பெரியபு.திருஞான592);.

   4. அமைவு; answer to a query.

     “ஏவிய கடாவுக் கிடையீடாவது” (ஞானா.67, 10);.

   5. இடையில் விடுகை; interruption.

     “விட்டுவிட் டறிவ தன்றி இடையீடின்றி அறியமாட்டாது” (சி.சி.2. 94. சிவஞா.);

   6. இடையிட்டுக்கொண்டது (ஆ.அக.);; that which had happened in the middle.

ம. இடயீடு.

     [இடை + இடு = இடையிடு → இடையீடு.]

 இடையீடு2 iḍaiyīḍu, பெ. (n.)

   அரசின் வுரிமையாயிருந்து பிறருக்கு மாற்றப்பட்ட நிலம்; and the ownership of which had been transferred from government to an individual.

     “இக்கச்சம் பிழைப்போர் யில்லங் களுடைய இடையீடு அகநாழியைச் செலவினோடொக் கும்” (TAS. iii, p.193); (செ.அக.);.

     [இடை + ஈடு.]

இடையீட்டெதுகை iḍaiyīḍḍedugai, பெ. (n.)

   ஒவ்வோரடி இடையிட்டு வரும் எதுகை (யா.கா. ஒழிபி.6. உரை);; similarty or agreement of the second and/or subsequent letters of the first foot of alternate lines in a verse.

எ-டு:

     “தோடா ரெல்வளை நெகிழ நாளும்

நெய்த லுண்கண் பைதல கலுழ

வாடா வவ்வரி ததைஇப் பசலையும்

வைகல் தோறும் பைபயப் பெருகின”.

     [இடை + ஈட்டு + எதுகை.]

 இடையுற்ற மலடி iḍaiyuṟṟamalaḍi, பெ. (n.)

   பெண்களுக்கு இடுப்பு பருத்து அதனாலுண்டாகுமோர் வகை மலட்டுத்தன்மை; abnormal growth of the hip in a woman causing barrenness. (சா.அக.);.

     [இடை + உற்ற + மலடி. இடை + இடுப்பு.. உறுதல் = மிகுதல், பருத்தல்.]

இடையுவா iḍaiyuvā, பெ. (n.)

   முழு நிலவு;   வெள்ளுவா. (திவ்.நாச்.7,3);; full moon, as coming in the middle of the lunar month (செ.அக.);.

     [இடை + உவா.]

இடையூறு iḍaiyūṟu, பெ. (n.)

   இடைஞ்சல், தடை (திருவிளை. விடையில.10);; impediment, obstruction, hindrance (செ.அக.);.

ம. இடையூறு.

     [இடை + ஊறு.]

இடையெடு-த்தல் iḍaiyeḍuttal,    18 செ.குன்றாவி. (v.t.)

எடை எடுத்தல் பார்க்க;see edai-edu.

     [எடை + எடுத்தல், எடை – இடை (கொ.வ.); இஃது வழுஉச் சொல்லாதலின் ஆளாமல் விலக்குதல் வேண்டும்.]

இடையெண் iḍaiyeṇ, பெ. (n.)

   முச்சீர் ஒரடியாய் வரும் அம்போதரங்க வகை (யா.கா.செய்.10.உரை);; verse of a class known as ambötarangam-consisting of trimetric lines (செ.அக.);.

     [இடை + எண்.]

 இடையெழுஞ்சனி iḍaiyeḻuñjaṉi, பெ. (n.)

   கணை (பூர); நாள் (பிங்.);; middle asterism of the fifth sign of the Zodiac wherein saturn is reputed to exert a malignant influence (செ.அக.);.

     [இடை + எழும் + சனி.]

 இடையெழுத்து iḍaiyeḻuttu, பெ. (n.)

   வல்லினத்துக்கும் மெல்லினத்துக்கும் இடைப்பட்ட இடையின எழுத்துகள்; six consonants of the Tamil alphabet viz ய், ர், ல், வ், ழ், ள். classified as medial consonants as dist. fr. valleluttu and melleluttu. (செ.அக.);.

     [இடை + எழுத்து.]

இடையொடிவு iḍaiyoḍivu, பெ. (n.)

   கடைசி அழிவுக்குமுன் ஏற்படும் அழிவுகள் (ஈடு.1,3,3);; calamity before the final dissolution of the world (செ.அக.);

     [இடை + ஒடிவு. ஒடிவு – அழிவு, முடிவு.]

இடையொடு கடைமடக்கு iḍaiyoḍugaḍaimaḍaggu, பெ. (n.)

   அணிவகையுளொன்று. அஃது அடிகளினிடையுங்கடையும் மடங்கி வருவது; figure of speech based on metrical composition.

     [இடை + ஒடு + கடை + மடக்கு.]

     “வா மான மான மழைபோன்மத மானமான

நா மான மான கமுற்றாழக மானமான

தீ மான மான வர்புகாத்திற மானமான

கா மான மான கல்கரங்கனன் மானமான”

இதில்

     “மான மான” என்ற சொல் நான்கடிகளின் இடையிலும் ஈற்றிலும் மடங்கி வந்தது. (தண்டி.95.உரை);.

 இடையொத்து iḍaiyottu, பெ. (n.)

   தாள வகை (திவ். திருவாய்.);; variety of time-measure (செ.அக.);.

க. எடெயொத்து.

     [இடை + ஒத்து. ஒற்று – ஒத்து.]

இடையோர் iḍaiyōr, பெ. (n.)

   இடையிற்செல்வோர்; those who are marching in the middle of a group.

     “இடையோர் பழத்தின் பைங்கனி மாந்த” (புறநா225.2);.

     [இடை → இடையோர்.]

இடைவட்டை iḍaivaḍḍai, பெ. (n.)

   நடுவிலுள்ளது (S.I.I.viii..232);; that which is in the middle (செ.அக.);.

க. எடெகாண (நடு பாகம்);.

     [இடை + வட்டை.]

இடைவண்ணம் iḍaivaṇṇam, பெ. (n.)

   இசை வகை (பெரியபு.ஆனாய..28);; variety of melody (செ.அக.);.

க. எடெயொத்து (மத்திய தாளம்);. Skt vama.

     [இடை + வண்ணம்.]

 இடைவரி iḍaivari, பெ. (n.)

   எடைவரி பார்க்க;   எடைக்கற்களுக்கான வரி (Insc.);; tax on measures and weights (செ.அக.);.

     [எடை + வரி → எடைவரி → இடைவரி. எடை – இடை எனத் திரிந்த கொச்சை வழக்கு வழுஉச் சொல்லாதலின் விலக்கத் தக்கது.]

 இடைவள்ளல்கள் iḍaivaḷḷalkaḷ, பெ. (n.)

   முதலேழு வள்ளல்கள், கடையேழு வள்ளல்கள் போன்று இடை ஏழு வள்ளல்கள்; intermediate galaxy of an anthropists or benefactors celebrated in literature there been seven such patrons, viz.,

அக்குரன், சந்திமான், அத்திமான், சிசுபாலன், தந்த வக்கிரன், கன்னன், சந்தன், fr. முதல் வள்ளல்கள் and கடை வள்ளல்கள் (பிங்.); (செ.அக.);.

     [இடை + வள்ளல்கள்.]

 இடைவழக்காளி iḍaivaḻkkāḷi, பெ. (n.)

   வழக்காளிக்கும் எதிர் வழக்காளிக்கும் (வாதி பிரதிவாதி); இடையில் தனி வழக்குக் கொண்டு வருவோன் (யாழ்ப்.);; third party intervening between the plaintiff and the defendant in a law suit (செ.அக.);.

     [இடை + வழக்கு + ஆளி.]

இடைவழி iḍaivaḻi, பெ. (n.)

   வழியின் நடு. (திவ். பெரியாழ்.4,5,.5);; middle of the way, half-way to a destination (செ.அக.);.

   2. வலதோ இடதோ அன்றி நடுவழி; middle path.

க. எடெவட்டெ.

     [இடை + வழி.]

 இடைவழித்தட்டில் iḍaivaḻittaḍḍil, கு.வி.எ. (adv.)

   எதிர்பாராமல்; accidentally, unexpectedly, by chance.

அந்தப் பொருள் எனக்கு இடை வழித் தட்டில் கிடைத்தது. (இ.வ.); (செ.அக.);.

     [இடை + வழி + தட்டில்.]

 இடைவாய் iḍaivāy, பெ. (n.)

   கமுத்துக்கோலின் அளவுக்குறியிடம் (இராட்.);; degrees or marks upon streetyard. (செ.அக.);.

     [இடை + வாய்.]

 இடைவாழை iḍaivāḻai, பெ. (n.)

   ஒரு மலைச்செடி (இ.வ..);; common bracken (செ.அக.);.

     [இடை + வாழை.]

 இடைவாவி iḍaivāvi, பெ. (n.)

   வாவிகளில் ஒரு வகை (கருநா.);; a kind of tank. (செ.அக.);.

க. எடெபாவு.

     [இடை + வாவி.]

 இடைவிடல் iḍaiviḍal, பெ. (n.)

   விட்டுவிட்டுத் தொடங்கல் (ஆ.அக.);; off and on, intermittent activity, irregular functioning.

     [இடை + விடல்.]

இடைவிடாமல் iḍaiviḍāmal, கு.வி.எ. (adv.)

   1. எப்போதும்; always;

 incessantly, constantly.

   2. தொடர்ந்து; uninterruptedly, continually. (செ.அக.);.

     [இடை + விடாமல்.]

இடைவிடு-தல் iḍaiviḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   இடையில் ஒழிதல்; to intermit or cease now and then.

     “இடைவிடாமற் றுழாவி” (தைலவ.தைல.94);. (செ.அக.);.

க. எடெவிடு, எடெபிடு.

     [இடை + விடு.]

 இடைவிரல் iḍaiviral, பெ. (n.)

   நடுவிலுள்ள விரல்; middle finger.

க. எடெவெரல்.

     [இடை + விரல்.]

இடைவிழுநாடி iḍaiviḻunāḍi, பெ. (n.)

   1. விட்டு விட்டு எழும்புவதும், அமிழுவதுமான நாடி நடை; pulsation sinking and rising at intervals – undulating pulse.

   2. நடுவில் விட்டுவிட்டு அடிக்கும் நாடி; pulse in which beats are skipped. (சா.அக.);.

     [இடை + விழு + நாடி.]

இடைவீடு iḍaivīḍu, பெ. (n.)

   நடுவில் விட்டு விடுகை (திவ். திருவாய்., 1.10.8);; leaving in an incomplete condition, breaking off or ceasing in the middle. (செ.அக.);.

     [இடை + வீடு.]

இடைவு iḍaivu, பெ. (n.)

   1. தோல்வி; defeat.

   2. நீக்கம்; interspace, gар.

   3. வெளி; open space (செ.அக.);.

     [இடை – இடைவு.]

 இடைவெட்டிலே iḍaiveḍḍilē, கு.வி.எ. (adv.)

   தற்செயலாய்; by chance, by accident.

     ‘அவனுக்கு இது இடைவெட்டிலே கிடைத்தது’ (செ.அக.);.

     [இடை + வெட்டு + இல் + ஏ.]

 இடைவெட்டு iḍaiveḍḍu, பெ. (n.)

   இடையிற்பெற்ற பொருள் (கொ.வ.);; something other than the object

 of pursuit;

 diversion from purpose or main issue (செ.அக.);.

     [இடை + வெட்டு.]

இடைவெட்டுப் பணம் iḍaiveḍḍuppaṇam, பெ. (n.)

   1. மாறுமுத்திரை விழுந்த பனம் (வின்.);; clipped or imperfectly stamped coin.

   2. வேறு வழியாகக் கிடைத்த ஊதியம் (யாழ்ப்.);; profit made indirectly. wrongful earning (செ.அக.);.

   3. பொறுக்கியெடுத்த பணம் (ஆ.அக.);; picked up money.

     [இடை + வெட்டு + பணம்.]

 இடைவெட்டுப்பேச்சு iḍaiveḍḍuppēccu, பெ. (n.)

   ஏளனப்பேச்சு (வின்.);; derision, ridicule, raillery, (செ.அக.);.

     [இடை + வெட்டு + பேச்சு.]

இடைவெளி iḍaiveḷi, பெ. (n.)

   1. வெளிப்பரப்பு; gap, intervening space.

   2. பிளப்பு; hole, as in a wall;

 cleft (செ.அக.);.

     [இடை + வெளி.]

 இடோலி iṭōli, பெ. (n.)

   ஒருவகைச் சிவிகை (வின்.);; litter. (செ.அக.);.

 H.doli.

     [இடல் – இடாலி – இடோலி. இடலுதல் – அகலமாதல், சற்று அகலமான பல்லக்கு இப்பெயர் பெற்றிருக்கலாம்.]

 இடோல் iṭōl, பெ. (n.)

   இடால் பார்க்க;see idal;     [இடு → இடல் → இடால் → இடோல் = வாயகன்ற பறை. இச்சொல் இடோல் – டோல் எனத்திரிந்து வடபுல மொழிகளில் வழங்குகின்றது.]

 இட்சி iṭci, பெ. (n.)

   கத்தூரி மஞ்சள் (மூ.அ.);; yellow zedoary.

     [Skt. iksi → த. இட்சி.]

 இட்சுவாகு iṭcuvāku, பெ. (n.)

   கதிரவக் குலத்தின் முதலரசன்; the first king of the solar dynasty.

     [Skt. iksväku → த. இட்சுவாகு.]

 இட்ட வழக்கு iṭṭavaḻkku, பெ. (n.)

   சொன்னது சட்டமாயிருக்கை; issuing an order or directive by sheer force of authority, dictatorial assertion

     ‘அவர்கள் இட்ட வழக்கா யிருக்குமிறே’ (ஈடு.அக.ஜீ.); (செ.அக.);.

     [இடு → இட்ட + வழக்கு.]

 இட்டகவேலி iṭṭakavēli, பெ. (n.)

   கல்குளம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றுர்; a village in Kalkulam Taluk. (இ.வ.);

     [இட்டகம்+வேலி]

 இட்டகாமியம் iṭṭakāmiyam, பெ. (n.)

   மனம் மிக விரும்பியது; object ordently desired.

த.வ. உவந்தது.

     [Skt. ista-gámya → த. இட்டகாமியம்).]

 இட்டங்கட்டல் iṭṭaṅgaṭṭal, பெ. (n.)

இட்டங்கட்டுதல் பார்க்க (ஆ.அக.);;see ittan-kattu.

இட்டங்கட்டு-தல் iṭṭaṅgaṭṭudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒரை (இராசி); நிலை வரைதல்; note on a diagram of the Zodiac indicating the position of the various planets at a particular time (செ.அக.);.

     [இட்டம் + கட்டுதல். ஒருகா. விட்டம் – இட்டம். விண் – விட்டம் = விண்ணில் கோள்நிலை, இனி, விடு – விட்டம் (பிரிவு); என்றுமாம்.]

 இட்டசட்டம் iṭṭasaṭṭam, பெ. (n.)

   தன்னிச்சை (வின்.);; freedom from constraint free choice. (செ.அக.);

     [இடு – இட்ட – இட்ட + சட்டம்.]

 இட்டசித்தி iṭṭasitti, பெ. (n.)

விருப்பவெற்றி பார்க்க;see viruppa-vetri.

 இட்டசித்தி iṭṭasitti, பெ. (n.)

   விருப்பம் நிறைவேறுகை; attainment of one’s heart’s desire.

த.வ. விழைவுப்பேறு.

     [Skt. ista-siddhi → த. இட்டசித்தி.]

 இட்டடுக்கி iḍḍaḍukki, பெ. (n.)

   காதணிவகை; old-fashioned ear-ornament, one of many ornaments worn through the ear-lobes (செஅக.);.

     [இட்டு + அடுக்கி.]

 இட்டடை iḍḍaḍai, பெ. (n.)

   இட்டிடை (வின்.);; dial (செ.அக.);.

     [இட்டு + இடை – இட்டிடை. இட்டடை.]

இட்டடைச்சொல் iḍḍaḍaiccol, பெ. (n.)

   தீச்சொல்; foul word.

     “இட்டடைச் சொல்லார் பொறுப்பார்” (பெருந்தொ.பக்.609);. (செ.அக.);.

     [இட்டிடை + சொல் → இட்டிடைச்சொல் → இட்டடைச்சொல்.]

 இட்டதெய்வம் iṭṭadeyvam, பெ. (n.)

   கடவுள் (குல தெய்வம்);; favourite deity, deity to whom one is devoted.

த.வ. உகப்புத் தெய்வம்.

     [இட்டம் + தெய்வம்.]

     [Skt. ista → த. இட்டம்.]

தேய் → தெய் → தெய்வம் → Skt. deiva.

 இட்டதேவதை iṭṭadēvadai, பெ. (n.)

இட்டதெய்வம்; see itta-deyvam.

த.வ. விழைவுத்தெய்வம்.

     [இட்டம் + தேவதை.]

     [Skt. ista → த. இட்டம்.]

 இட்டன் iṭṭaṉ, பெ. (n.)

   வணங்கத்தக்க பெரியவன் (நாநார்த்த);; venerable person (செ.அக.);.

 இட்டன் iṭṭaṉ, பெ. (n.)

   நண்பன்; friend.

     [Skt. ista → த. இட்டன்.]

 இட்டபோகம் iṭṭapōkam, பெ. (n.)

   விரும்பியதை நுகர்கை; free licentious enjoyment of wished for pleasure.

த.வ. விழைவுத் துய்ப்பு.

     [Skt. ista-pēga → த. இட்டபோகம்.]

இட்டப்பிரசாதம் iṭṭappiracātam, பெ. (n.)

   1. கைமாறு வேண்டாக் கொடை; gift of grace.

   2. கடவுட் கருணை; grace of god.

   3. தெய்வம் படையல்; boiled rice offered to the idols.

   4. தெய்வம் அப்பம்; encharist.

த.வ. விழைவுப்படையல்.

     [Skt. istam-prasatha → த. இட்டப்பிரசாதம்.]

இட்டம் iṭṭam, பெ. (n.)

   1. கோள் நிலையால் விளையும் விளைவு;   2. ஞாலத்தின் முனைக்கும் (துருவத்திற்கும்); ஒரைக்கும் இடையேயுள்ள தொலைவு (வின்.);;
 இட்டம் iṭṭam, பெ. (n.)

   1. விருப்பம்; desire, will, wish, inclination of mind.

     “நம்பனை நாடொறு மிட்டத்தா லினிதாக நினைமினோ” (தேவா. 20,8.);.

   2. அன்பு; love, affection.

     “இட்டமான வியற்புக ரோனிடங் கிட்டினான்” (கந்தபு. சுக்கிரனுப. 15.);

   3. நட்பு; friendship.

த.வ. உகப்பு.

     [Skt. ista → த. இட்டம்.]

இட்டம்பண்ணு-தல் iṭṭambaṇṇudal,    5 செ. குன்றாவி.(v.t.)

   அடிமைத் தனத்தை விலக்குதல் (வின்);; to emancipate.

     [இட்டம் + பண்ணு-தல்.]

     [Skt. ista → த. இட்டம்.]

இட்டறுதி1 iṭṭaṟudi, பெ. (n.)

   உறுதிசெய்த எல்லை (வின்.);; limited time or space (செ.அக.);.

     [இடு → இட்டு + அறுதி. அறுதி – உறுதி, முடிவு, இட்டறுதி -உறுதியிடப்பட்டது – முடிவுசெய்யப்பட்டது.]

 இட்டறுதி2 iṭṭaṟudi, பெ. (n.)

   1. இக்கட்டான நேரம் (வின்.);; critical time.

   2. வறுமை (வின்.);; destitution, extreme want. (செ.அக.);.

     [இட்டு – நெருக்கம், நெருக்கடி. அறு – அறுதி – நல்வாய்ப்பும் செல்வமும் அற்றுப்போன துன்பநிலை.]

 இட்டறை iṭṭaṟai, பெ. (n.)

   யானையை வீழ்த்துங் குழி (சம்.அக.);; invisible deep pit covered over with twigs etc. for catching elephants.

     [இட்டு – நெருக்கம், சிறுமை அறை சிறுமை இடம், பள்ளம்.]

 இட்டலி iṭṭali, பெ. (n.)

இட்டளி பார்க்க;see ittiali.

     [இட்டளி → இட்டலி.]

இட்டலிங்கம் iṭṭaliṅgam, பெ. (n.)

   நாடோறும் வழிபாட்டுக்குரியதாக மாணாக்கனுக்குக் குருவினாற் கொடுக்கப்படும் சிவக்குறி (ஆன்மார்த்த லிங்கம்); (சைவச. பொது 464);; lingam which a guru hands over to a duly initiated disciple with instructions regarding the method of private worship.

த.வ. வழிபடு படிமம்.

     [Skt. ista + liga → த. இட்டலிங்கம்.]

இட்டளப்படு-தல் iḍḍaḷappaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i)

   சிறிய இடத்தில் திரண்டு தேங்குதல்; to be brought together as fragments and concentrated within a small space.

     “செளந்தரிய சாகரம் இட்டளப் பட்டுச் சுழித்தாற் போலே.” (ஈடு.10.10.9);. (செ.அக.);.

     [இடு – இட்டு = சிறிது. அள் – அனம் = செறிதல், நெருங்குதல். இட்டு + அளம் – இட்டளம் + படுதல்.]

இட்டளம்1 iṭṭaḷam, பெ. (n.)

   1. நெருக்கம்; crowd throng, concourse, insufficient air-space.

     “பரமபதத்திலிட்டளமுந்தீர்ந்தது” (ஈடு.3.8.2);.

   2. துன்பம்; difficulty affliction, pain, sorrow

     “அடியே னிட்டளம் கெடவே” (தேவா.988.1.);.

   3. தளர்வு (பிங்.);; weakness, weariness.

   க. இட்டள;தெ. இட்டல.

     [இட்டு + அளம். அள் = அளம் = செறிவு. நெருக்கம். இட்டு – சிறிது. சிறியஇடம்.]

 இட்டளம்2 iṭṭaḷam, பெ. (n.)

   1. பொன் (பெரியபு.ஏயர் கோன்.133. உரை);; gold (செ.அக.);.

   2. துன்பம்; distress.

     “என்செய்த வாறடிகேள் அடியேன் இட்டளங் கெடவே..” (கந்தரர் தேவா.988-1);.

     [இட்டளம் = செறிவு, மிகுதி. மிகுதியாகக் காய்ச்சப்படும் பொன்.]

இட்டளர் iṭṭaḷar, பெ. (n.)

   மனக்கலக்கமுள்ளவர் (திருநூற்.61, உரை);; unsteady, wavering persons (செ.அக.);.

     [இட்டளம் – சிறிய இடத்தில் நெருக்கமுறுதல் மனக்கலக்கமடைதல்.]

 இட்டளி iṭṭaḷi, பெ. (n.)

   அரிசிமாவும், உளுந்துமாவும் சேர்த்து ஆவியில் வேகவைக்கும் சிற்றுண்டி வகை; cake prepared by steaming semi-solid dough made of rice mixed with black gram.

ம. இட்டலி: க. இட்டலி: தெ. இட்டென.

     [இட்டம் – சிறிய இடத்தில் தேங்குதல். இட்டளப்படுதல், இட்டளித்தல் – தேங்கச் செய்தல். இட்டள் – இட்டளி.]

 இட்டளிக்கொப்பரைl iṭṭaḷikkopparai, பெ. (n.)

   இட்டளி சமைக்கும் ஏனம்; brass vessel into which the itali-t-tattu is placed for making steamed rice-cakes. (செ.அக.);.

     [இட்டள் → இட்டளி + கொப்பரை.]

 இட்டளிச்சட்டி iṭṭaḷiccaṭṭi, பெ. (n.)

   இட்டளி வேகவைத்தற்குரியதோரேனம். (பாண்டி.வழ.);; the vessel in which ittali is prepared.

     [இட்டள் → இட்டளி + சட்டி.]

 இட்டளித்தட்டு iṭṭaḷittaṭṭu, பெ. (n.)

   இட்டளிவார்க்கும் தட்டு; perforated metal plate, with depressions inserted into the Itali-k-kopparai, with the dough to steam and prepare rice-cakes.

     [இட்டளி + தட்டு.]

 இட்டளித்தவலை iṭṭaḷittavalai, பெ. (n.)

இட்டளிக் கொப்பரை பார்க்க;see italf-k-kooparal.

     [இட்டளி + தவலை.]

இட்டவிகாதம் iṭṭavikātam, பெ. (n.)

   விருப்பத்தைக் கெடுக்கை (சிவசம. பக். 54);; destruction of one’s cherished wish.

த.வ. விழைவுக்கேடு.

     [Skt. sta-whata → த. இட்டவிகாதம்.]

 இட்டவை iṭṭavai, பெ. (n.)

   வழி (அக.நி.);; path (செ.அக.);.

     [இட்டு – சிறிய. இட்டு – இட்ட. இயவு – வே – வை. இயவு – பாதை இட்டு + இயவு – இட்டியவு – இட்டயவு – இட்டவை.]

 இட்டாநிட்டம் iṭṭāniṭṭam, பெ. (n.)

   விருப்பு வெறுப்பானவை; those that are liked and those that are disliked.

த.வ. நச்சிநச்சாதவை.

     [Skt. ista-an-ista → த. இட்டாநிட்டம்.]

இட்டாபூர்த்தம் iṭṭāpūrttam, பெ. (n.)

   வேள்வி முதலிய செயல்களும் குளம் வெட்டுகை முதலிய அறச்செயல்களும் (S.1.1.i, 3);; sacrifices and charitable deeds.

த.வ. விழைவறம்.

     [Skt. ista-pura → த. இட்டாபூர்த்தம்.]

இட்டி1 iṭṭi, பெ. (n.)

   ஈட்டி; sea lance.

     “இட்டிவேல் குந்தங் கூர்வாள்” (சீவக.2764);. (செ.அக.);.

   ம., க. இட்டி;. Skt. yasti..

     [ஈட்டி – இட்டி.]

 இட்டி2 iṭṭi, பெ. (n.)

   1. சுருக்கச் செய்யுள்; epigrammatic verse.

   2. கொடை; gift.

   3. பூசை; worship.

   4. இச்சை; desire, longing.

     [இடு – இட்டு – இட்டி.]

இட்டிகை1 iṭṭigai, பெ. (n.)

   செங்கல்; brick.,

     “கண்சொ ரீஇ யிட்டிகை தீற்றுபவர்”. (பழமொழி.108);. (செ.அக.);.

க. இட்டகெ. இட்டிகெ.

     [இட்டு – இட்டிகை (சிறிய வடிவிலான செங்கல்);.]

 இட்டிகை2 iṭṭigai, பெ. (n.)

   1. இடுக்கு வழி; narrow way.

   2. கூட்டுமெழுகு; mixture of wax, resin, etc. (செ.அக.);.

     [இட்டு = சிறிது. இட்டு – இட்டிகை.]

 இட்டிகை3 iṭṭigai, பெ. (n.)

   பலிபீடம்; alter for offering sacrifice.

     “நாட்பலி மறந்த நரைக்கண் இட்டிகை” (அகநா.287);. (சங்.இலக்.சொற்.);.

 இட்டிகை4 iṭṭigai, பெ. (n.)

   1. திண்மை. (குறள் 743 பரி.உரை);; firmness, stability

   2. அருமை; rarity.

     [இட்டு – இட்டி = செறிவு, திண்மை, அருமை.]

இட்டிகை வாய்ச்சி iṭṭigaivāycci, பெ. (n.)

   செங்கற்களைச் செதுக்கும் கருவி (சீவக.2689.உரை);; chisel for cutting burned clay. (செ.அக.);.

     [P]

     [இட்டிகை + வாய்ச்சி. வாய்ச்சி – வாயகன்ற கருவி.]

இட்டிகைப்படை iṭṭikaippaṭai, பெ. (n.)

   செங்கல் கட்டடம்; house built by bricks.

     “இத்தேவர்க்கு முன்னிட்டிகைப் படையாலுள்ள ஸ்ரீரிகோயிலை” (Sll,xix, p.292);

     [இட்டிகை+(படு);படை);]

இட்டிடை1 iḍḍiḍai, பெ. (n.)

   சிறுகிய இடை; slender waist.

     “இட்டிடையின் மின்னிப்பொலிந்து” (திருவாச.7.16);. (செ.அக.);.

க. இட்டிடெ (நெருக்கம். சந்து);.

     [இட்டு + இடை.]

 இட்டிடை2 iḍḍiḍai, பெ. (n.)

   1. சிறுமை (சூடா.);; smallness, minuteness.

     “இட்டிடை யிடை தனக்கு” (கந்தபு.தெய்வயா.183);.

   2. இடையூறு; hindrance, impediment.

     “மிகுபிணி யிட்டிடைசெய” (திருப்பு. 1053);.

   3. கடைசற்கருவியின் ஒருறுப்பு (யாழ்ப்.);; vice in a turner’s lathe. (செ.அக.);.

     [இட்டு + இடை. இடை – முதனிலைப்பொருள் ஈறு.]

இட்டிடைஞ்சல் iḍḍiḍaiñjal, பெ. (n.)

   1. துன்பம்; trouble affliction.

     ‘யாதோர் இட்டிடைஞ்சலும் வாராமற் காப்பாற் றினான்’ (யாழ்ப்.);.

   2. வறுமை; adversity, straits, great want.

இது இட்டிடைஞ்சல் வருங்காலத்திலுதவும் (யாழ்ப்.); (செ.அக.);.

   3. இட்டறுதி (வின்);; critical time.

     [இட்டு + இடைஞ்சல்.]

இட்டிது iṭṭidu, பெ. (n.)

   1. சிறுது; scantiness. slenderness.

     “ஆகாறளவிட்டி தாயினும்” (குறள்.478);.

   2. அணுக்கம்; proximity nearness.

     “இட்டிதாக வந்துரை மினோ” (தேவா.1240.2);. (செ.அக.);.

     [இட்டு → இட்டிது.]

இட்டிமை iṭṭimai, பெ. (n.)

   1. சிறுமை (திவா.);; smallness.

   2. ஒடுக்கம் (திருக்கோ. 149, உரை);; narrowness. (செ.அக.);.

     [இட்டு → இட்டிமை.]

இட்டிய iṭṭiya, கு.பெ.எ. (adj.)

   சிறிய (ஐங்குறு.219);; small (செ.அக.);.

     [இட்டு → இட்டிய.]

 இட்டியம் iṭṭiyam, பெ. (n.)

   பாகம் (ஆ.அக.);; part.

     [இட்டு → இட்டியம்.]

 இட்டிறை iṭṭiṟai, பெ. (n.)

   இறையிடுகை (கப்பம் கட்டுதல்);; paying tribute (திவ்.அக.);.

     [இட்டு + இறை.]

 இட்டிவனம் iṭṭivaṉam, பெ. (n.)

   ஒரு சடங்கு (ஆ.அக.);; ritual.

     [இடு → இட்டி → இட்டிவனம்.]

இட்டீடு iṭṭīṭu, பெ. (n.)

   வழக்கு; dispute.

     “என்னோட இட்டீடு கொண்டல்லது தரியா தானாய்” (ஈடு.8.2.6);.

     [இட்டு + ஈடு. இடு → ஈடு = அடித்தல், அடிதடி, கலவரம், இட்டீடு = சில்லறைக் கலகம்.]

இட்டீடுகொள்ளு-தல் iṭṭīṭugoḷḷudal,    16 செ.கு.வி. (v.i.)

   சொல் கொடுத்துச் சொல் வாங்குதல்; provoke greater irritation and retort.

     “அவனுக்கு இட்டீடு கொள்ளுகைக்குப் பற்றாக இல்லாதபடி” (ஈடு.6.2.ப்ர);. (செ.அக.);.

     [இட்டு + ஈடு + கொள்ளு.]

இட்டீறு iṭṭīṟu, பெ. (n.)

   செருக்காற்செய்யும் செயல்; action proceeding from one’s haughtiness or arrogance.

     “இட்டீறிட்டு விளையாடி” (திவ். நாச்சி.14,1);. (செ.அக.);.

     [இட்டு – சிறுமை. இட்டு + ஊறு → இட்டூறு → இட்டீறு. சிறுமையுறும் செயல்கள்.]

இட்டூறு பார்க்க;see itturu.

இட்டு1 iṭṭu, கு.வி.எ. (adv.)

   1. தொடங்கி; beginning with.

     “முதலிட்டு ஐந்து பாட்டாலே” (திவ்.திருவாய்.2.10 பன்னீ.ப்ர);.

   2. காரணமாக (கொ.வ.);; for the sake of on account of, as in

   அதையிட்டு வந்தான் – இடை. (part.); ஓர் அசை (உரி.நி);; expletive, as in செய்திட்டு (செ.அக.);.

     [இடு → இட்டு.]

 இட்டு2 iṭṭu, பெ. (n.)

   சிறுமை; smallness.

     “இட்டுவாய்ச் சுனைய” (குறுந்.193);. (செ.அக.);.

க. இட்டு.

 இட்டு3 iṭṭu, பெ. (n.)

   1. விருப்பம்; desire.

   2. நுண்மை (ஆ.அக.);; minuteness.

     [இள் → இட்டு.]

 இட்டு நீர் iṭṭunīr, பெ. (n.)

   தாரைவார்க்கும் நீர் (இ.வ.);; water poured by the donor in the palms of the donee in making a gift. (செ.அக);.

     [இடுதல் = மேலிடுதல், தெளித்தல், இடு → இட்டு + நீர்.]

 இட்டு வட்டி iṭṭuvaṭṭi, பெ. (n.)

   சோற்றுக்கரண்டி (நெல்லை.);; vessel for serving rice.

     [இடு → இட்டு. இடுதல் = பிடுதல், பிரிதல், இட்டுவட்டி – பிரித்தெடுக்கும் வட்டி.]

இட்டுக்கட்டு-தல் iṭṭukkaṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. இல்லாததை ஏற்றிச் சொல்லுதல் (கொ.வ.);; to concoct.

   2. கற்பனை செய்தல் (ஆ.அக.);; to draw upon the imagination, as in writing poetry or drama.

     ‘அவன் கவி இட்டுக் கட்டுகிறான்’ (செ.அக.);

   3. செயலை முடிக்க முனைந்து நிற்றல்; to determine, to finish a deed.

     [இட்டு + கட்டு.]

இட்டுக்கொடு1 iḍḍukkoḍuttal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   ஏற்றிக் கொடுத்தல் (ஆ.அக.);; to give over and above or extra.

     “ஒன்றிரண் டிட்டுக்கொடுத்த லியல்பு” (பு.வெ.1.17);. (செ.அக.);.

     [இடுதல் = வைத்தல். இடு → இட்டு + கொடு. இட்டுக்கொடுத்தல் = மேலொன்று வைத்துக்கொடுத்தல்.]

 இட்டுக்கொடு2 iḍḍukkoḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   புலாலுணவு படைத்தல் (இராட்.);; to serve meal (செ.அக.);.

     [இடுதல் = பிடுதல், பிசைதல். இடு → இட்டு + கொடு.]

இட்டுக்கொண்டுபோ-தல் iṭṭukkoṇṭupōtal,    10 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   கூட்டிக்கொண்டு செல்லுதல் (கொ.வ.);; to take a person along with oneself (செ.அக.);.

     [இட்டு + கொண்டு + போ. இடுதல் = வைத்தல். இடு → இட்டு = உடனழைத்து, உடன்வைத்து.]

இட்டுக்கொண்டுவா-தல் (இட்டுக்கொண்டு வருதல்) iṭṭukkoṇṭuvādaliṭṭukkoṇṭuvarudal,    15 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   உடனழைத்து வருதல்; to bring, to take along with

     “செட்டியாரையுமிட்டுக் கொண்டு வாருங்கள்” (பிரதாப.சந்:67);.

     [இட்டு + கொண்டு + வா.]

இட்டுநீட்டு-தல் iṭṭunīṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t.)

 to send through an emissary or messenger. (திவ்.81);.

     [இட்டு + நீட்டு.]

இட்டுப்பிரி-தல் iṭṭuppiridal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   அணிமையிற்றலைவன் பிரிதல் (கலித்.121. உரை);; to be separated from one’s lady-love by only a short distance (செ.அக.);.

     [இட்டு – சிறுமை, சிறிதுகாலம். இட்டு + பிரி.]

இட்டுப்பிரிவு iṭṭuppirivu, பெ. (n.)

   மிக அண்மையிற்றலைவன் பிரியும் பிரிவு (ஆ.அக.);; separation b. a short distance, parting of a lower to go to a place not far off.

     “இட்டுப்பிரிலிரங்கினும்” (தொல்.பொருள்.111.); (செ.அக.);.

     [இட்டு + பிரிவு.]

இட்டுப்பிற-த்தல் iṭṭuppiṟattal,    3 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒரு காரியத்திற்காகப் பிறத்தல் (ஆ.அக.);; to be born was mission.

     “கைங்கரிய ஸாம்ராஜ்யத்துக்கு இட்டுப்பிறந்து” (ஈடு.2.3.1); (செஅக.);.

     [இட்டு + பிறத்தல். இடுதல் – வைத்தல் ஒன்றின் மேலிட்டு (ஒரு காரணத்தை முன்வைத்து); பிறத்தல்.]

இட்டுப்புகுதல் iṭṭuppugudal, பெ. (n.)

   நாட்டியத்துக்குரிய கால்களுள் ஒன்று. (சிலப்.3.14,பக்.90.கீழ்க்குறிப்பு);; a kind of step in dance. (செ.அக.);.

     [இட்டு + புகுதல்.]

இட்டுமாறு-தல் iṭṭumāṟudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   பழைமை நீங்கிப் புது நிலைமை அடைதல்; old yielding place to new, revival, refreshment. (திவ்.அக.);.

     [இட்டு + மாறு.]

இட்டுரை-த்தல் iṭṭuraittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   சிறப்பித்துச் சொல்லுதல் (பு.வெ.4.11);; praise, axio, admire, value (செ.அக.);.

     [இடு – இட்டு = மேல் வைத்து. புகழ்ந்து. இட்டு + உரைத்தல்.]

இட்டுறுதி1 iṭṭuṟudi, பெ. (n.)

   கண்டிப்பு (வின்.);; firmness, severity, rigour.

     [இட்டு + உறுதி. இடுதல் = வைத்தல், நம்புதல் இட்டுறுதி = நம்பிக்கை உறுதி.]

 இட்டுறுதி2 iṭṭuṟudi, பெ. (n.)

   இடுக்கண் காலத்து உதவி (யாழ்.அக.);; help in times of distress.

     [இடு = வைத்தல், தருதல் உதவுதல் இடு → இட்டு + உறுதி.]

இட்டுவா(வரு)-தல் iṭṭuvāvarudal,    15 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. அழைத்து வருதல் (கொ.வ.);; fetch as a person

   2. கொடுத்துவிட்டு வருதல் (ஆ.அக.);; give and come back.

     “இட்டுவாவென்றால் சுட்டுவந்தவன் இவ்வநுமா னன்றோ.” [இடு → இட்டு + வா.]

 இட்டூறு iṭṭūṟu, பெ. (n.)

   பழிகூறுதல், செய்ய வேண்டிய நலன்களைச் செய்யவில்லை என்பதற்காகக் கூறப்படும் குற்றச்சாட்டு; grievance.

     [இடு + ஊறு + இட்டூறு.]

இட்டேறி1 iṭṭēṟi, பெ. (n.)

   1. வயல்களினிடையே செல்லும் வரப்புப்பாதை (தெ.ஆ);; narrow raised foot path between two fields.

   2. வண்டிப்பாதை (கோவை);; cart-tract.

ம. இட்ஞ.

     [இடு – இட்டு = சிறுமை. ஏறு = ஏறி = ஏறிச்செல்லும் வரப்பு. ஒற்றையடிப் பாதை.]

இட்டேறு-தல் iṭṭēṟudal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. கூடியதாதல்; to be achieved.

   2. போதியதாதல்; to be sufficient (செ.அக.);.

     [இட்டு = வைத்து ஏறுதல் = மிகுதல் இட்டேறுதல் – மிகுதியாக வைத்திருத்தல், வளமையால் சிறத்தல்.]

 இட்டேறு-தல் iṭṭēṟudal, செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உற்ற நேரத்தில் வருதல்; to come in time,

   2. ஒரு வகையாக நிறைவேற்றுதல்; to give perfection to a work.

     [இட்டு+ஏறு-]

இட்டேற்றம் iṭṭēṟṟam, பெ. (n.)

   1. பொய்யாகக் குற்றஞ்சாட்டுகை; false accusation இப்படி இட்டேற்றம் பேசுவதாகாது (கொ.வ.);.

   2. கொடுமை; tyranny cruelty injustice

ஏனிப்படி இட்டேற்றம் பண்ணுகிறாய்? (யாழ்ப்.);. (செ.அக.);.

   3. அல்நயன்; foul play.

   4. முழுப்பொய்; blatant lie (ஆ.அக.);.

     [இடுதல் – வைத்தல். இடு → இட்டு + ஏற்றம்.]

 இட்டோடு iṭṭōṭu, பெ. (n.)

   ஒன்றாமை; disunion discord. Separation.

இட்டோடு பண்ணுகிறது. (வின்.);.

     [இட்டு + ஒடு, இட்டு = பிரிவு.]

 இட்டோட்டு iṭṭōṭṭu, பெ. (n.)

   அலைக்கழிவு (யாழ்ப்.);; vexation, trouble. (செ.அக.);.

     [இட்டு + ஒட்டு. இட்டோட்டு + பிரித்து அலைத்தல், துன்புறுத்துதல்.]

 இணகாலன் iṇakālaṉ, பெ. (n.)

   நேர்வாளம்; croton seed, purging croton (சா.அக.);.

     [இளகல் – இளகலன் – இளகாலன் – இணகாலன்.]

இணகு iṇagu, பெ. (n.)

   உவமை; simile.

     “இணகிறந் தகன்ற பாசம்” (ஞானா.45);, (செ.அக.);.

     [இல் – இள் – இள – இண – இணை – இணைகு – இணகு.]

இணக்கம் iṇakkam, பெ. (n.)

   1. இசைப்பு; fitting well together as two planks.

   2. பொருத்தம்; fitness, suitability.

   3. நட்பு; friendship, congeniality, compatibility.

     “நல்லிணக்க மல்ல தல்லற் படுத்தும்” (கொன்றைவே.);.

   4. இசைவு; agreement acquiescence.

   5. திருத்தம்; exactness.”இதனை யிணக்க மாய்ச்செய்” (யாழ்ப்.); (செ.அக.);.

ம. இணக்கம்.

     [இணக்கு – இணக்கம்.]

இணக்கு1 iṇakkudal,    12 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   இசைவித்தல் (திவ்.திருவாய்.6.2.8);; to cause to agree to unite, connect adjust fit persuade (செ.அக.);.

   ம. இணக்குக;தெ. எனியின்க. (ஒன்றாதல், இணைதல்);.

     [இணங்கு → இணக்கு.]

 இணக்கு2 iṇakku, பெ. (n.)

   1. இசைவு; union, harmony.

     “இணக்குறுமென் னேழைமைதான்” (தாயு.பராபர. 273);.

   2. ஒப்பு; comparison match

     “இணக்கிலாததோ ரின்பமே” (திருவாச.30,1);, (செ.அக.);.

   3. உடன்பாடு; agreement.

ம. இணக்கு.

     [இள் – இள – இளக்கு – இணக்கு.]

 இணக்கு3 iṇakku, பெ. (n.)

   1. சிறிது கொஞ்சம்; little quantity, twig.

   2. துண்டு; a piece, bit.

   ம. இணக்கு;   க. இண்டெ;தெ. இண்டை.

     [இள் – இள – இணக்கு.]

இணக்குப்பார்வை iṇakkuppārvai, பெ. (n.)

   பார்வை விலங்கு; decoy.

     “இணக்குப் பார்வையிட்டு மிருகம் பிடிப்பாரைப்போலே ஸஜாதீயரைக் கொண்டே காரியங்கொள்வோ மென்று” (ஆசார்ய.அவ.பக்.2); (செ.அக.);.

க. இணிகு கண்டி (மறைவாக நின்று பார்ப்பதற்கு ஏற்ற சந்து);.

     [இணக்கு + பார்வை.]

இணக்கோலை iṇakālai, பெ. (n.)

   1. உடன்படிக்கை முறி (வின்.);; deed of cession, of reconciliation or of agreement (செ.அக.);.

   2. பொருத்தோலை; memorandum of association. (சா.அக.);.

     [இணங்கு – இணக்கு + ஒலை.]

 இணங்கனுப்பு iṇaṅgaṉuppu, பெ. (n.)

   வெடியுப்பு; nitre or salt-petre. (சா.அக.);.

     [இணங்கள் + உப்பு.]

இணங்கன் iṇaṅgaṉ, பெ. (n.)

   1. நண்பன்; friend, man in agreement with another.

     “வணங்குவோ ரிணங்கன் வந்தான்” (திருவாலவா.28.27);.

   2. வெடியுப்பு (வின்.);; saltpetre (செ.அக.);.

ம. இணங்கன்.

     [இணங்கு – இணங்கன்.]

இணங்கர் iṇaṅgar, பெ. (n.)

   ஒப்பு; match, comparison.

     “கற்பிற் கிணங்க ரின்மையான்” (கம்பரா. மீட்சிப்.147);. (செ.அக.);.

     [இணைகு – இணங்கு – இணங்கர்.]

 இணங்கற்பிஞ்சு iṇaṅgaṟpiñju, பெ. (n.)

   இரண்டு; two. (செ.அக.);.

     [இணங்கல் + பிஞ்சு.]

 இணங்கலர் iṇaṅgalar, பெ. (n.)

   பகைவர்; enemies, adversaries. (செ.அக.);.

     [இணங்கு + அல் + அர்.]

இணங்கல் iṇaṅgal, பெ. (n.)

   1. உடன்பாடு; consent assent.

   2. எட்டு; number 8 (செ.அக.);.

     [இணங்கு – இணங்கல்.]

 இணங்கார் iṇaṅgār, பெ. (n.)

இணங்கலர் பார்க்க;see inangalar. (செ.அக.);.

     [இணங்கலர் – இணங்கார்.]

 இணங்கி iṇaṅgi, பெ. (n.)

   தோழி (பிங்.);; girl’s companion, lady’s maid. (செ.அக.);.

க. எணவளிகெ, ஏண்வளிகெ (பெண்கள் கூட்டம்);.

     [இணங்கு – இணங்கி.]

இணங்கு1 iṇaṅgudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   . மனம் பொருந்துதல், ஒத்துக்கொள்ளல்; to consent comply with agree to

     “இச்சையாயின வேழையர்க்கே செய்தங் கிணங்கியே திரிவேனை” (திருவாச.41.9);. (செ.அக.);.

   ம. இணங்கு;   க. எணெ. எண;   தெ. எனுக. என்க;   குட. எணெ;. து. இனெ. இணை.

     [இள – இண – இணங்கு.]

 இணங்கு2 iṇaṅgudal,    15 செ.கு.வி. (v.i.)

   நட்புச் செய்தல்; to be friend.

     “இனிச் சிவபத்தர்களோ டிணங்குக” (சி.போ.12.2);, (செ.அக.);.

ம. இணங்கு (நட்பு);.

     [இண → இணங்கு.]

 இணங்கு3 iṇaṅgu, பெ. (n.)

   1. இணக்கம்; union friendship

     “உள்ளப் பெறா ரிணங்கை யொழிவேனோ” (திருப்பு:288);.

   2. ஒப்பு; match, fitmate.

     “இணங்காகு முனக்கவளே” (திருக்கோ.68);.

   3. பேய் (திவா);; devil (செ.அக.);.

ம. இணங்கு.

     [இண – இணங்கு.]

 இணங்கு4 iṇaṅgu, பெ. (n.)

   1. நண்பின-ன்-ள்; comrade,

     “அவனது துணை அவனது இணங்கு என்பன துணைக்கிழமை” (தொல்.சொல்.80. சேனா.); (செ.அக.);.

   2. உறவு (சேரநா.);; relationship, kinship.

ம. இணங்கு.

     [இண → இணங்கு.]

இணம் iṇam, பெ. (n.)

   1.. கிச்சிலி மரம்; orange tree.

   2. தளிர்; sprout (சா.அக.);.

     [இள → இண → இணம்.]

இணரெரி iṇareri, பெ. (n.)

   பல சுடருள்ள நெருப்பு; conflagration fire throwing ample flames

     “இணரெரி தோய்வன்ன இன்ன செயினும்” (குறள்.308);.

     [இணர் + எரி.]

இணரோங்கு-தல் iṇarōṅgudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   குடிவழி உயர்தல்; to prosper from generation to generation.

     “இணரோங்கி வந்தாரை” (பழமொழி.72);. (செ.அக.);.

     [இணர் + ஒங்குதல், இணர் – கொத்து, கொத்தான உறவு, தலைமுறை.]

இணர்1 iṇartal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   நெருங்குதல்; to be dense, to intensify.

     “இணரிய ஞாட்பினுள்” (களவழி.34);. (செ.அக.);.

ம. இணர்.

     [இள் – இண் – இணர்.]

 இணர்2 iṇartal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   பரவுதல்; to pervade, spread.

     “இணரு மவன்றன்னை யெண்ணல்” (திருமந்.3035);. (செ.அக.);.

ம. இணர்ச்ச.

     [இள் – இள – இளர் – இணர். ஒ.நோ. ஈண்டுதல்.]

 இணர்3 iṇar, பெ. (n.)

   பூங்கொத்து; cluster or flowers.

     “மெல்லிணர்க் கண்ணி” (புறநா.24.8);.

   2. பூ; blossom, full-blown flower.

     “தேங்கமழ் மருதிணர் கடுப்ப” (திருமுருகு,34);.

   3. பூவிதழ்; flower petal.

     “பல்லிணர்க் குரவம்” (குறிஞ்சிப்.69);.

   4. பூந்தாது (பிங்.);; pollen.

   5. ஒளிச்சுடர்; flame.”இணரெரி” (குறள்.308);.

   6. காய்குலை; bunch of fruit.

     “இணர்ப்பெண்ணை” (பட்டினப்.18);.

   7. ஒழுங்கு; order, arrangement, as of troops.

     “புகரிணர்சூழ் வட்டத்தவை” (பரிபா.15,61);.

   8. தொடர்ச்சி (பழமொழி.78);; continuance.

   9. கிச்சிலி (மலை); பார்க்க; orange.

   10. மாமரம் (மலை); பார்க்க; mango-tree. (செ.அக.);.

   11. மீன் முட்டை; spacon of fish.

ம. இணர்.

     [இள் – இளர் – இணர்.]

 இணர்4 iṇar, பெ. (n.)

   சூலை; stomach pain.

     [இள் – இளர் – இணர் = நெருக்குதல், வலித்தல்.]

இணர் ததை கடுக்கை iṇardadaigaḍuggai, பெ. (n.)

   கொத்து நிறைந்த கொன்றை; bunch of a konrai.

     “இணர் ததை கடுக்கை ஈண்டிய தாதிற் குடவர் புழுக்கிய பொங்கவிழ்ப்புன்கம்.” (அகநா.393-15);.

     [இணர் + ததை + கடுக்கை.]

இணர்ததை தண்கா iṇardadaidaṇkā, பெ. (n.)