செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் பேரகரமுதலி

அ1 a, பெ. (n.)

   அங்காத்தலாலேயே (வாயைச் சற்று விரிவாகத் திறத்தலாலேயே); ஒலிக்கப்படுவதாயும், வண்ணமாலையில் (குறுங்கணக்கிலும் நெடுங்கணக்கிலும்); முதலெழுத்தாயும் உள்ள உயிர்க்குறில்; the first letter and a short vowel of the Tamil Alphabet.

இற்றை மொழியியலார் இதைப் பிறப்பிடம் நோக்கி, நடுவக் குவியாத் தாழ்குறில் (central unrounded low short vowel); எனக் குறிப்பார்.

     “அஆ ஆயிரண் டங்காந் தியலும்” (தொல். எழுத்து. பிறப். 3);.

     ‘அகர முதல எழுத்தெல்லாம்’ (குறள், 1);.

   வண்ணமாலை என்பது அரிவரி. உயிரெழுத்தும் மெய்யெழுத்துமே கொண்டது குறுங்கணக்கு;அவற்றோடு உயிர்மெய்யெழுத்துங் கொண்டது நெடுங்கணக்கு;
 அ2 a, இடை. (part)

   சேய்மைச்சுட்டு; remote demonstrative.

 i. அகச்சுட்டு;

 demonstrative base forming an integral part of a word denoting or pointing out a remote person, place or thing.

   எ-டு: அவன், அங்கு, அது, அந்த; ii. புறச்சுட்டு;

 demonstrative prefix.

 demonstrative prefix to a noun, expressing remoteness of a person, place or thing actually pointed out by the hand.

   எ-டு: அப் பையன், அப் பக்கம், அம்மரம்; demonstrative prefix to a noun, referring to its antecedent.

   எ-டு: தலைக்கழகக் காலமே தமிழுக்குப் பொற்காலம். அக்காலத்து நிகழ்ந்ததே முதற்கடல்கோள்; demonstrative prefix expressing world-wide eminence.

   எ-டு:”அத் தம்பெருமான்’ (சீவக. 221);. (அ + தம் + பெருமான்.);;
 அ3 a, இடை. (part.)

   பல்வகை யீறுகள்; multifarious terminations and suffixes.

 i. பெயரீறுகள்r;

 noun endings.

 a neut. pl. noun suff.

எ-டு: சில, பல.

 gen. suff. followed by a neut. pl. noun.

எ-டு: என கைகள்

 ii. வினையீறுகள்;

 verb endings.

 a neut. pl. finite verb ending.

   எ-டு: வந்து வந்தன-(இ.கா.); வருகின்ற, வருகின்றன-(நி.கா.); வருவ, வருவன-(எ.கா.); நல்ல, நல்லன-குறிப்பு. தெரிநிலை; an optative verb ending.

   எ-டு: வரப்புயர வரப்புயர்க), அல்லிற்றுத் தொழிற்பெயரின் ஈறு கேடு;செய்யல் → செய்ய, உயரல் → உயர.

 a rel. part. ending.

   எ-டு: வந்த-(இ.கா.); வருகின்ற-(நி.கா.); தெரிநிலை. உள்ள, நல்ல-குறிப்பு; a neg. rel. part. ending.

   எ-டு: வாராத-தெரிநிலை. இல்லாத-குறிப்பு; an inf. ending.

எ-டு: செய்ய, வர, படிக்க.

 ending of rhythmic formulas of metrical feet ending in short vowel.

   எ-டு: தன, தனன, தத்த, தந்த, தய்ய, தன்ன, தனத்த, தனந்த, தான, தாத்த, தாந்த; a formative particle.

   எ-டு: நில்-நில, பிள்-பிள;
 அ4 a, இடை.. (part.)

   சாரியை; enunciative and connective particle.

 i. மெய்யெழுத்துச் சாரியை,

 enunciative particle employed in Tamil grammar to designate consonants.

   எ-டு: க்-க, ச்-ச.”வல்லெழுத் தென்ப கசட தபற” (தொல். எழுத்து. நூன். 19);; ii. புணர்ச்சிச் சாரியை;

 connective particle.

   பெயர்ச்சொற்களை இன்னோசைபட இணைக்கும் புணர்ச்சிச் சாரியை; an euphonic augment used in combination of words.

   எ-டு: செக்கார் + அ + குடி-செக்காரக்குடி தட்டார் + அ + பாட்டம்-தட்டாரப்பாட்டம் வண்ணார் + அ + பேட்டை-வண்ணாரப்பேட்டை;   தானாக வொலியாத மெய்யெழுத்தைச் சார்ந்து தன்னோடியைத்தொலிப்பது மெய்யெழுத்துச் சாரியை. செக்கார்குடி எனச் சாரியையின்றிப் புணர்வதே இயல்பாயினும், இன்னோசையும் ஒலிப்பெளிமையும்பற்றிச் செக்காரக்குடி யெனப் புணர்ந்ததென்று கொள்க. தமிழப்பிள்ளை என்னுந் தொடரையும் சிலர் சாரியைப் புணர்ச்சியாகக் கொள்வர்;   தமிழன் என்னுஞ் சொல்லே ஈறு கெட்டுத் தமிழ என நின்று, வலிமிக்குப் பிள்ளை யென்னுஞ் சொல்லொடு தமிழப்பிள்ளையெனப் புணர்ந்தது. இதில், நிலைச்சொல் மொழிபற்றிய இனங்குறித்ததேயன்றி மொழிமட்டுங் குறித்ததன்று. சோழியன் + வெள்ளாளன்-சோழிய வெள்ளாளன், கொங்கன் + வண்ணான்-கொங்கவண்ணான், வடுகன் + செட்டி-வடுகச்செட்டி, ஆரியன் + கூத்து-ஆரியக்கூத்து என்னும் புணர்ச்சொற்களை நோக்குக. இவற்றின் நிலைச்சொற்களைச் சோழியம், கொங்கம், வடுகம், ஆரியம் எனக் கொள்ளினும், அவை நாடோ மொழியோபற்றிய இனப் பெயரினின்று திரிந்தவையே. சோழி, ஆரி என நிலைச்சொற்கள் பிரியாமையையும் நோக்குக;
 அ5 a, இடை. (part.)

   ஓர் அசைச்சொல்; an expletive.

   பொருளின்றிச் செய்யுளில் இடம் அல்லது இசை நிரப்ப வரும் ஓர் அசைச்சொல்; an expletive in poetry.

     “தன்வழிய காளை” (சீவக. 494);.

 அ6 a, இடை. (part.)

   ஓர் உணர்ச்சியொலி; an expression of feeling or sentiment.

   ஊசி அல்லது முள் குத்தும்போதாவது, தீச் சுடும் போதாவது, தானாக எழும் திடுநோவுக் குறிப்பொலி; sudden involuntary expression of smarting pain caused by a sudden and unexpected prick of a needle or thorn or by contact with fire or embers.

 அ7 a, இடை. (part)

   பல்வகை முன்னொட்டுகள்; multifarious prefixes.

 i. அன்மைப்பொருள் முன்னொட்டு;

 prefix implying privation.

எ-டு: அகாலம் (காலம் அல்லாதது);.

 ii இன்மைப்பொருள் முன்னொட்டு;

 prefix implying negation.

   எ-டு: அவலம் = வலம் இல்லாமை, துன்ப நிலை, துயரம். துன்பமாவன ; வறுமை, கவலை, இழப்பு, நோய், இழவு முதலியன; iii. மறுதலைப்பொருள் முன்னொட்டு;

 prefix implying contrariety.

   எ-டு: அசுரன் (சுரனுக்கு மாறானவன்);. அன்மைப்பொருளுணர்த்தும் அல் என்னுஞ் சொல்லே கடைக் குறைந்து’அ’ என நிற்கும்;ஒ.நோ. நல் → ந. எ-டு: நக்கீரன், நச்செள்ளை, நத்தத்தன், நப்பின்னை, நப்பூதன், நப்பசலை. குல் → குள் → கு.

   எ-டு: குக்கிராமம் (இருபிறப்பி);, குக்கூடல். அன்மைப்பொருளினின்று இன்மைப் பொருளும் மறுதலைப்பொருளும் தோன்றும். அல் என்னுஞ் சொல் அன் என்றுந் திரியும். ஒ.நோ ; ஒல்-ஒன், கல்-கன், சில்-சின், துல்-துன், நல்-நன், பொல்-பொன், மல்-மன், வெல்-வென். அன் (அந்); என்பது முன்பின்னாக மாறி, வடமொழியில் ந என்றும், மேலையாரியத்தில் na, me, no என்றும் இயங்கும். இத் திரிபை அறிதற்கேற்ற மொழிநூற் பயிற்சி முற்காலத்தின்மையால், இச் சொல்லைத் தலைகீழாகக் கொண்டு,”நேர்ந்த மொழிப்பொருளை நீக்க வருநகரம் சார்ந்த துடலாயின் தன்னுடல்போம்– சார்ந்ததுதான் ஆவியேல் தன்னாவி முன்னாகும்” (நேமி. எழுத்து. 11); என்று நூற்பா யாத்தார் குணவீர பண்டிதர். அ அல்லது அல் என்னும் முன்னொட்டின் வரலாற்றையும் பொருள் வளர்ச்சியையும், அல்”, அல்” என்னுஞ் சொற்களின்கீழ்க் காண்க. காலம், வலம், சுரன் என்னும் சொற்கள் தூய தென்சொற்களே என்பது. அவ்வச் சொல்லின்கீழ் ஐயந் திரிபற விளக்கப்படும்; iv. அயற்சொல் முன்னொட்டு;

 prefix to foreign words.

   ரகரத்தில் தொடங்கும் அயற்சொற்களின் முன் வைத்தெழுதப்படும் இயக்க உயிரெழுத்து; enunciative prothesis of foreign words beginning with”r”.

எ-டு: ரத்ந → அரதனம். ரம்பா → அரம்பை.

 அ8 a, பெ. (n.)

   பல்வேறு பொருட்பெயர்; name of multifarious things.

 i. தெய்வப் பெயர்;

 name of deities.

   1. சிவன்;{šiva};     “ஆரும் அறியார் அகாரம் அவனென்று” (திருமந். 1751);;

   2. திருமால்;{Visடிய};     “அவ்வென் சொற்பொரு ளாவான்” (பாகவ. சிசுபா. 20);;

   3. நான்முகன்; Brahma.

     ”அ’ என்றது பிரமாவின் பெயருமாம்” (தக்கயாகப். 65, உரை);;

   அகரம் எல்லா எழுத்துகட்கும் முதலாயும், எல்லா எழுத்துகளொடும் கலந்தும், மெய்யெழுத்துகளையெல்லாம் இயக்குவதாயும் இருத்தல் போன்று, இறைவனும் வெளியொழிந்த எல்லாவற்றுக்கும் முதலாயும், எல்லாவற்றொடுங்கலந்தும், எல்லாவற்றையும் இயக்குபவனாயும் இருத்தலால்,’அ’ என்பது உவமையாகுபெயராக இறைவனைக் குறித்தது. சிவனியர் (சைவர்); சிவன் என்னும் பெயராலும், மாலியர் (வைணவர்); திருமால் என்னும் பெயராலும் இறைவனை (கடவுளை); வணங்குவதால்,’அ’ என்னும் முதலுயிரெழுத்து, சிவனையும் திருமாலையுங் குறிக்கும் உவமையாகுபெயராக ஆளப்பட்டது. ஆரியப் புணர்ப்பான முத்திரு மேனிக் (திரிமூர்த்தி); கொள்கையால், படைப்புத் தலைவனாகக் கூறப்பட்ட நான் முகனுக்கும் அது பெயராகக் கொள்ளப்பட்டது; ii. சில்வகை மருந்துச் சரக்குப் பெயர்;

 name of certain spices.

   1. சுக்கு; dried ginger (பரி.அக..);.

   2. திப்பிலி; long pepper, Piper longum.

 அ9 a, பெ. (n.)

   சிலவற்றின் குறி; symbol of certain things.

 i. (கணி.); பார்க்க; கவனிக்கப்படும் ஐம்புட்களுள் (பஞ்ச பட்சிகளுள்); ஒன்றான வல்லுாற்றைக் குறிக்கும் எழுத்து;

 ii. (கணக்கு); எட்டு என்னும் எண்ணின் குறியாக மேற்சுழியின்றி எழுதப்படும் அகர வரிவடிவு;

   வல்லுாற்றின் குறியும், எட்டென்னும் எண் குறியும், வல்லுாற்றின் பெயரொன்றின் முதலெழுத்தாகவும், எண்வகைப்பட்ட பொருளின் அல்லது பொருட்டொகுதியின் பெயர் முதலெழுத்தாகவும் இருக்கலாம்.”அவ்வாய் வளர்பிறை சூடி” என்னும் பெரும்பாணாற்றுப்படை யடியில் (412); உள்ள, அழகிய இடம் என்று பொருள்படும்;     ‘அவ்வாய்’ என்னும் கூட்டுச் சொல்லை, நச்சினார்க்கினியர் அ + வாய் என்று தவறாகப் பிரித்திருப்பதால், அகரம் அழகையுணர்த்தும் ஒரெழுத்துச் சொல்லென்று பலர் மயங்க இடமாயிற்று;

     ‘அம்’ என்னுஞ் சொல்லே’வாய்’ என்னுஞ் சொல்லொடு புணர்ந்து, அவ்வாய்’ என ஈறு திரிந்ததாகல் வேண்டும்;

   தெவ் + முனை-தெம்முனை என்னும் புணர்ச்சியில் வகரம் மகரமாகத் திரிந்தது போன்று, அம் + வாய் → வ்வாய் என்னும் புணர்ச்சியில் மகரம் வகரமாகத் திரிந்ததென்று கொள்வதே தக்கதாம். ஆதலால், அகரத்திற்கு அம்மைப்பொருள் இங்குக் கூறப்படவில்லை. அம்மை=அழகு. அங்காந்த அளவிற் பிறப்பதாகிய அகரம், அங்காப்போடு அண்ணம், அண்பல் (மேல் வாய்ப் பல்); முதலிய உறுப்புகளின் தொழிலாற் பிறக்கும் பிற எழுத்துகளோடும் நுண் வகையிற் கலந்திருப்பதை இறைவன் உயிர் தொறும் (அல்லது பொருள்தொறும்); நுண் வகையில் விரவிநிற்பதற்கு உவமமாகக் கொண்டு,”அக்கரங்கள் தோறும் சென்றிடும் அகரம் போல நின்றனன் சிவனுஞ் சேர்ந்தே” (சி. சி. சுப. 2; 2); என்று அருணந்தி சிவாசாரியார் கூறியிருப்பினும், அங்காத்தலின்றியும் மகரமெய் ஒலிக்கப்படுதலால், பிறவெழுத்துகளுடன் கலக்கும் அகரக் கலப்புப் பெரும்பான்மைபற்றியதேயன்றி முழுப்பான்மைபற்றியதன்று;     ‘பொருள’ என்று சாரியை பெறாதும், பொருளன’ என்று சாரியை பெற்றும், இருவகையாய்வரினும், குறிப்பு வினைமுற்று என்னும் வகையில் இரண்டும் ஒன்றே. இவை பெயராயின், குறிப்பு வினையாலணையும் பெயராம். ‘உன்னின’ என்பது ‘உன்னிய’ என்பதன் திரிபாதலால், அதில்’இன்’ என்னும் சாரியை இல்லை.”என கருத்திடை” (கந்தபு. உற்பத். மேருப். 56); என்னுந் தொடரிலுள்ள வருஞ்சொல் பால்பகா வஃறிணைப் பெயராகவுமிருத்தல் கூடுமாதலால், நிலைச்சொல் வேற்றுமையுருபை, ஆறாம் வேற்றுமைப் பன்மையுருபு ஒருமையில் வந்ததாகக் கொள்ளத் தேவையில்லை;

     ‘நடந்தது’ என்னும் அஃறிணை ஒன்றன் பால் வினைமுற்றின் ஈறு,’அது’ என்பதே. அதன் அகரமுதல் சாரியை அன்று.’நடந்தான்’ (நடந்து + ஆன்); என்பதிற்போல,’நடந்தது’ (நடந்து + அது); என்பதிலும் ஈறு முதற்குறையின்றி வந்தது. ‘நன்று’ (நல்-து);,”பாற்று’ (பால்-து); என்னும் குறிப்பு வினைமுற்றுகளில்’அது’ என்னும் ஈறு முதற்குறைந்து’து’ என நின்றது.’நல்லது’,’பாலது’ என்பன முதற் குறையா ஈறு கொண்டன.

அகரத்திற்குப் பின் வருஞ்சொல் முதன் மெய் மிகும் கூட்டுச்சொற்களிலெல்லாம், அகரம் சுட்டெழுத்தேயன்றி, அன்மையின்மை மறுதலையுணர்த்தும் முன்னொட்டாகாது; அகரம் முன்னொட்டாயின், வருஞ்சொல் முதன்மெய் மிகாது.

   எ-டு: அக்காலம் அவ்வலம் அச்சுரன் அப்பிராமணன் சேய்மைச் சுட்டு அகாலம் — அன்மை அவலம் — இன்மை முன்னொட்டு அசுரன் மறுதலை அபிராமணன்;   அகாலம் என்பது உலகவழக்கு. தொல்காப்பியத்திற்கு முந்தின இலக்கண இலக்கியப் புலவியம் அனைத்தும் அழிக்கப்பட்டு விட்டமையால், இதற்கு இன்று இலக்கியச் சான்று காட்ட இயலவில்லை.’அ’ என்னும் முன்னொட்டும் காலம்’ என்னும் பெயர்ச்சொல்லும் தூய தென்சொற்களே;   அமாம்சம் என்பது தமிழ் வழக்கன்று;   அப்பிராமணன், அபிராமணன் என்பன ஆரியப் பூசாரியர் தென்னாடு வந்தபின் தோன்றியவை;

 அஃகடி aḵkaḍi, பெ. (n.)

   துன்பம் (இராட்.);; difficulty, trouble (R.);.

     [அஃகுதல் = சுருங்குதல், வறுமையடைதல். அடி = அடிப்பு, தாக்கு. அஃகு + அடி – அஃகடி..]

அஃகம் aḵkam, பெ. (n.)

   முறைமை; course of action.

     “ஒரு ரிரண்டஃக மாயிற்று” (சீவக. 2087);.

 அஃகம் aḵkam, பெ. (n.)

   நீருற்று (பிங்.);; spring.

     “அஃகம் உறவியும் அசும்பும் ஊறல்” (பிங். 4 ; 110);.

     [அஃகு→ அஃகம் = சிறுத்து ஊறும் அல்லது ஒழுகும் நீர்நிலை.]

அஃகம், aḵkam, பெ. (n.)

   தவசம்; grain, cereal.

     “அஃசுமுங் காசுஞ் சிக்கெனத் தேடு” (கொ.வே. 13);.

க.. து. அக்கிதெ. அக்குள்ளு.

     [அஃகுதல் = சுருங்குதல், சிறுத்தல், நுணுகுதல், கூராதல். சோற்றுவகைக் குதவும் தவசங்களும் கறிவகைக் குதவும் பயறுகளும் ஆகக் கூலங்கள் பெரும்பாலும் இருவகைப்பட்டுள்ளன. அவரை, மொச்சை முதலிய பயறுகள் போன்று, பருத்த தவசம் ஒன்றுமேயில்லை. நெல்லுஞ் சோளமுமாகிய பெருந்தவசங்கள் காராமணி, தட்டை, துவரை முதலிய இடைத்தரப் பயறுகளினும் சிறுத்தும், கம்பு, வரகு, கேழ்வரகு, காடைக் கண்ணி, குதிரைவாலி, தினை, சாமை ஆகிய சிறு தவசங்கள் உழுந்து, கொள் (காணம்);, பச்சை (பாசி);, கல், காம்பை முதலிய சிறு பயறுகளினும் சிறுத்தும் இருத்தலை நோக்கின், தவசம் ஒப்புநோக்கிய சிறுமைபற்றி அ.;கம் எனப்பட்டதாகக் கருத இடமுண்டு;

நெல், புல் (கம்பு);, காடைக்கண்ணி, குதிரை வாலி, வரகு, தினை, சாமை ஆகிய பெரும்பால் தவசங்கள், இருபுறமுங் கூராயிருப்பதால் அ.;கம் எனப்பட்டன என்று கொள்ளுதலும் பொருந்தும். அஃகம் = கூர்மை.]

தானியம் என்னும் வடசொல் தமிழ் நாட்டில் வழக்கூன்றிய பின், அஃகம் என்னும் தென்சொல் வழக்கு வீழ்ந்து இலக்கியச் சொல்லாயிற்று. ஆயினும், அஃகவிலை யேறிவிட்டது’ என்பது இன்றும் அகவிலை யேறிவிட்டது’ என்று உலக வழக்கில் வழங்கி வருவது கவனிக்கத்தக்கது.

   தவசத்தைக் குறிக்கும் அஃகம் என்னும் தென்சொல்லிற்கும், பெறுமதியை அல்லது விலைமதிப்பைக் குறிக்கும் அர்க (argha); என்னும் வடசொல்லிற்கும் எள்ளளவுந் தொடர்பில்லை;

 அஃகரம் aḵkaram, பெ. (n.)

   வெள்ளெருக்கு; white madar.

     [எல்= ஒளி, வெள்ளை. கரம் = நஞ்சு. எல் கரம் → அல்கரம் → அஃகரம் = வெண்ணிறமாயும் நஞ்சாயும் உள்ள செடி.]

இதை அலர்க்க (alarka); என்னும் வட சொல்லோ டிணைப்பது பொருந்தாது.

அஃகல் aḵkal, பெ. (n.)

   சிறிதாகல் (திவா.);; becoming small, being reduced.

   2. வறுமை (திவா.);; poverty. Destitution.

அஃகுதல் பார்க்க; { }

அஃகாக்காலை, aḵkākkālai, பெ.அ. (adj.)

   அளவு குறையாதாயின்; if not diminished.

     “ஆய்தம் அஃகாக்காலையான” (தொல். 2:7);.

     [அஃகு→அஃகா+காலை]

அஃகான் aḵkāṉ, பெ. (n.)

   அ என்னும் எழுத்து; the letter

     ‘அ’.”அஃகா னடைவு மாகும்” (நன். 212);.

     [‘அ’வண்ணமாலை முதலெழுத்தான உயிர்க் குறில். ‘கான்’ எழுத்துச் சாரியை. ஃ (ஆய்தம்); இணைப்பெழுத்து.]

     ‘கான்’ என்பது ஐகார ஒளகார உயிர் நெடில்கட்கே சிறப்பான எழுத்துச் சாரியை. நன்னூலார் அதை மெய்கட்கும் இருவகைக் குறில்கட்கும் ஆண்டுவிட்டார்.

அஃகாமை, aḵkāmai, பெ.(n.)

   குறையாமை; undiminished.

     “அஃகாமை செல்வத்திற்கு யாதெனின்” (குறள்.178);.

     [அஃகு+ஆ+மை]

அஃகி1 aḵki, வி.எச்.,

   அருகி; seldom

     “குறித்து எதிர்மொழிதல் அஃகித் தோன்றும்” (தொல். 22:42);.

     [அல்கு→.அஃகு→அஃகி]

 அஃகி2 aḵki, பெ.(n.)

ஊற்றுநீர்,

 spring water.

     “மேலிடாஅஃகி ஊறும் பைம்புனல்” (நி.க.கு.5:27);.

     [அல்கு-அஃகு+அஃகி]

     [அஃகம் – நீரூற்று. அஃகு→அஃகம்→அஃகி.அல்கு-அஃகு-அஃகி. ஊற்றுநீர்: பார்க்க]

அஃகியநுட்பம், aḵkiyanuṭpam,    பெ.(n.) குறை அறிவு; shallow knowledge,

     “உயர்ந்த கட்டிலு ரும்பில் சுற்றத்து அகன்ற தாயத்து அஃகிய நுட்பத்து (மலை,550-1);.

     [அஃகி+நுட்பம்]

அஃகியோன், aḵkiyōṉ, பெ.(n.)

   குறைவுற்றோன்; not well

     “சொல்லவும் ஆகாது அஃகியோனே” (குறு.346:8);.

     [அஃகு→அஃகியோன்]

 அஃகு aḵku, பெ. (n.)

   ஊறுநீர் (திவா.);; oozing Water.

     [அஃகம்= ஊறல், நீருற்று (பிங்.);. அஃகு → அஃகம். அஃகுதல் = நீரூறுதல். ‘அஃகு’ ஊறு நீரைக் குறிப்பின் முதனிலைத் தொழிலாகு பெயராம். ஊற்றுச் சுருங்கியும் ஒடுங்கியும் ஒழுகுவதால் அஃகு எனப்பட்டது.]

 அஃகு aḵku, பெ. (n.)

   தகுதி (சம்.அக.);; ftness.

இது அக்கு என்னும் உருதுச் சொல்லாகவும் இருக்கலாம்.

 U. hagg = உரிமை; claim, right.

அஃகு-தல் aḵkudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உயிரெழுத்து அளவிற் குறுகுதல்; to be shortened. as a vowel.

     “தொடர் மொழி யிறுதி வன்மையூர் உகரம் அஃகும்” (நன். 94);.

   2. சுருங்குதல்; to shrink, to be reduced.

     “கற்பக் கழிமட மஃகும்” (நான்மணிக். 30);.

   3. குவிதல்; to become closed, compressed, as a flower.

     “ஆம்பல்…. மீட்டஃகுதலும்” (காஞ்சிப்பு. திருக்கண். 104);.

   4. கூம்புதல்; to become coniform, to taper to a point at one end.

   5. கூராதல்; to become sharp, acute.

     “அஃகி யகன்ற அறிவென்னாம்” (குறள், 175);,

   6. மனங்குன்றுதல்; to be dejected.

   7. கழிந்துபோதல்; to pass away,

     “அல்லாயிர மாயிர மஃகினவால்” (கம்பரா. யுத்த. அதிகா. 68);.

க. அக்குடிசு ; து. அக்கரு. அஃகு

 cf. acus, needle, pin. L., fr. I.-E. base ak-, ‘sharp pointed’, whence also acer,’sharp’, see acrid and cp. the first element in aciform. E. acute, L. {acitus},’sharp’, lit.’sharpened’, p.p. of acuere,”to sharpen”, which is rel. to acus,”needle” (K.C.E.D.E.L.);.

     [உல்→ உல்லாடி = மெல்லிய ஆள் (யாழ். அக.);. உல்லி = ஒல்லி (யாழ். அக.);. உல் → ஒல் → ஒல்கு. ஒல்குதல் = சுருங்குதல். ஒல்கு → அல்கு. அல்குதல் = சுருங்குதல். அல்கு → அலகு = கூர்மை. அல்கு → அஃகு.]

லகர ளகர மெய்கள் சிலவிடத்து ஆய்தமாக மாறுகின்றன. ஒ.நோ; ஒல்கு (பின்வாங்கு); → ஒஃகு, இள் → இள → இளகு. இள் → எள் → எள்கு → எஃகு. வெள்(விரும்பு); → வெள்கு → வெஃகு. வெஃகுதல் = பிறர்பொருளை விரும்புதல்.

 அஃகு-தல், aḵku-, செ.குன்றாவி. (v.t.)

   மெல்லுதல், உண்ணுதல்; to chew eat. க.அகி.

     [அல்கு-அஃகு]

 அஃகுல்லி aḵkulli, பெ. (n.)

   உக்காரி யென்னும் சிற்றுண்டி (பிங்.);; a steamed meal-cake.

ஒ.நோ ; Skt. {Faskuli}.

 அஃகுள் aḵkuḷ, பெ. (n.)

அக்குள் பார்க்க;see akkul.

அஃகுவஃகெனல் aḵkuvaḵkeṉal, தொ.பெ. (vbl.n.)

   ஆடு மேய்க்கும் இடையன், ‘அஃ(கு);’ என்னும் ஒலியைத் திரும்பத் திரும்ப ஒலித்தல்; uttering the sound {ak(ku);} now and then as a shepherd, while grazing a flock of sheep or goats, to control their movements.

     “அஃகுவஃகென்று திரியும் இடைமகனே” (பெருந்தொ. 1423);.

ஆடுமேய்க்கும் இடையன், வழிவிலகி அல்லது எல்லை கடந்து செல்லும் ஆடுகளை, அஃகுவஃகென்று அதட்டித் திருப்புவது வழக்கம்.

     [‘அஃ’என்பது, மந்தையைவிட்டுத் தனித்துச் செல்லும் ஆட்டை இடையன் அதட்டும் ஒலி. ஆய்தமும் வல்லின மெய்யும் தமிழிற் சொல்லி றாகாமையின், உகரம் பெற்று ஈறாகும். அந் நெறிப்படி, ‘அஃ.’ என்பது, உயிரேறும் இனமெய்யாகிய ககரத்துடன் கூடி உகரம் பெற்று, ‘அஃகு’ என்றாயிற்று. ‘அஃ’ என்பது தனித்தும் இரட்டியும் நிகழும். ‘அஃகுவஃகு’ என்பது பன்மை குறித்த அடுக்குத்தொடர்.]

அஃகுவஃகெனல் ‘ஒயாது அலைதற் குறிப்பு; expr. of restless wandering’ என்று சென்னை அகரமுதலி (பிற்சேர்ப்பு); பொருள் குறித்திருப்பது பொருத்தமாய்த் தோன்றவில்லை.

அஃகு அஃகு என்னும் அடுக்குத்தொடர் அஃகஃகு என்று புணர்வதே நெறியாயினும், அஃகு என்பது பொருளுணர்த்தாத ஒலிக்குறிப்புச் சொல்லேயாதலின், ஒருவகை விலக்காக உடம்படுமெய் இடையிட்டுப் புணர்ந்த தெனக் கொள்ளல்வேண்டும்.”உயிர்வரின் உக்குறள் மெய்விட் டோடும்” (நன். 164); என நூற்பா யாத்த ஆசிரியரே, அந் நெறிக்கு விலக்காக,”ஆற னொருமைக் கதுவும் ஆதுவும்” (நன். 300); என்று புணர்த்துள்ளமை காண்க. இனி, அஃவஃகு என்றிருப்பினும், மெய்யீற் றுடம்படுமெய்யா யமையும்.

அஃகேனம் aḵāṉam, பெ. (n.)

   மெல்லிய ககரமும் சார்பெழுத்து மூன்றனுள் ஒன்றுமான ஆய்தவெழுத்து; the letter’ak’ (ஃ);.

     “அஃகேன மாய்தம்” (யா. கா. 4, உரை);.

     [‘அ’முற்சாரியை ; ‘ஃ’ ஆய்தவெழுத்து;’ஏனம்’ பிற்சாரியை,’க்’ ஆய்தவெழுத்தை உயிரெழுத்தோடு இணைக்கும் மெய்.]

மெய்யெழுத்துகளெல்லாம் உயிரெழுத்தின் உதவியின்றித் தமித்து ஒலியாதவையாதலின், உலகவழக்கில் இகரச்சாரியையை முன்னும் (எ-டு: இக்);, செய்யுள் அல்லது இலக்கண வழக்கில் அகரச் சாரியையைப் பின்னும் (எ-டு: க் + அ-க);, பெற்றே இயங்க அல்லது ஒலிக்க இயலும். ஆய்தம் உயிரேறா மெய்வகையான சார்பெழுத்தாதலின், அது தனித்தொலிக்கும்போது அதற்கு முன்னும் பின்னும் சாரியை வேண்டும். இங்ஙனம் இருதலைச் சாரியை பெறும் ஆய்தத்திற்கு, ஏனச்சாரியை தனிச்சிறப்பாக உரியதாகும். அஃகேனம் என்பது, கொச்சை வழக்கில் அஃகேனா என்றும் அஃகன்னா என்றும் சிதைந்து வழங்கும். அஃகேனம், ககரமெய்யின் நுணுக்கமாதலின் ஆய்தம் என்றும், பின்வரும் வல்லின மெய்யை மெலித்தலின் நலிபு என்றும், மூன்று புள்ளிகளாற் குறிக்கப்படுதலின் முப்புள்ளியென்றும், உயிரும் மெய்யுமல்லாது தனித்து நிற்றலின் தனிநிலையென்றும் பெயர்பெறும்.

அஃகேனம் ககரத்திற்கு இனமானதென்பது, அதன் ஒலியினாலும், அதை ஏனச் சாரியையோடிணைக்கும் ககரமெய்யினாலும், நெடுங்கணக்கிலும் குறுங்கணக்கிலும் அது உயிருக்கும் மெய்க்கும் இடையிற் ககரத்தையடுத்து அதற்குமுன் வைக்கப்படுவதனாலும், பண்டை நெடுங்கணக்கு ஒலைச்சுவடிகளில் க-ஃ என்று குறிக்கப்பட்டு வந்ததனாலும் அறியப்படும். தென்னிந்திய அல்லது திரவிட மொழிக்குடும்ப ஒப்பியல் இலக்கண நூலாசிரியரான கால்டுவெலாரும் அதை’The guttural’ என்று குறித்திருப்பது கவனிக்கத்தக்கது. மிடற்றொலியெழுத்தென்பது ககரமே.

     “அஃகேன மாய்தந் தனிநிலை புள்ளி ஒற்றிப் பால வைந்தும் இதற்கே” என்று இருக்க வேண்டிய அவிநய நூற்பாவில் அஃகேனத்தை ‘அக்கேன’ மென்று யாப்பருங்கல (உறுப்பு. 2, பக். 28); விரிவுரை (விருத்தி);யில் தவறாக அச்சிட்டுள்ளதைப் பின்னர், பிழையும் திருத்தமும் என்னும் பகுதியின் முதற் பக்கத்தில் (i); பக்கவெண் வரியெண் குறிப்பிட்டு’அஃகேனம்’ எனத் திருத்தம் காட்டியுள்ளனர். இதனைப் பாராமல் சென்னை அகரமுதலியில் ‘அக்கேனம்’ என்று குறித்துப் பக்கவெண்ணும் காட்டியிருப்பது தவறு.

அஃகேனத்தைப் பின்பற்றியதே வட மொழி ‘விசர்க்கம்’ (visarga);. அதன் ஒலியொப்புமையையும், அதனையும் புள்ளி வடிவிலேயே ஒரு புள்ளி குறைத்து இரு புள்ளி வடிவாக எழுதுதலையும், வடமொழி வண்ண மாலையிலும் அதை உயிருக்கும் மெய்க்கும் இடையிற் ககரத்தை யடுத்து அதற்குமுன் வைத்திருத்தலையும் நேர்க்குக.

கால்டுவெலார் ஆழ்ந்தகன்ற நடுநிலையாராய்ச்சியாளரேனும், தமிழரின் முன்னோர் மேலையாசியாவினின்று வந்தவர் என்னுங் கொள்கை கொண்டிருந்ததனாலும், அவர் காலத்தில் தொல்காப்பியமும் பதினெண்மேற்கணக்கும் சிலப்பதிகாரமும் தலைமைத் தமிழ்ப் புலவர்க்குந் தெரியாது மறைந்து கிடந்தமையாலும், அவர்க்கு வழி காட்டத்தக்க தமிழறிஞர் ஒருவருமின்மையாலும், தமிழ இனம் சிறிதும் விழிப்பின்றி எல்லா வகையிலும் ஆரிய அடிமைத்தனத்தில் மூழ்கிக் கிடந்தமையாலும், ஆரியத்திற்கு முற்பட்ட பண்டைத் தமிழிலக்கியம் முற்றும் அழியுண்டபின் இந்திய நாகரிக இலக்கியம் முழுதும் சமற்கிருதத்திலுண்மையாலும், வட மொழி வண்ணமாலை தமிழெழுத்துகளுட் பெரும்பாலானவற்றைத் தன்னுட் கொண்டு, மிக விரிவடைந்து, எழுத்துகளின் முறை, பிறப்பு, மாத்திரை முதலியவற்றிலும் உயிர் மெய்யமைப்பிலும் தமிழ் நெடுங்கணக்கையும், வடமொழியிலக்கணம் புணர்ச்சி, சொல்லமைப்பு, வேற்றுமை, தொகை முதலியவற்றில் தமிழிலக்கணத்தையும் ஒத்திருப்பதனாலும், தமிழ் நெடுங்கணக்கும் எண் வேற்றுமையமைப்பும் வடமொழியைத் தழுவின என்று தவறாக முடிபுகொள்ள நேர்ந்தது. இலக்கண விலக்கியங்களில் மட்டுமன்றி மொழியமைப்பிலேயே தமிழ் முந்தியதும் மூலமானதுமாதலால், தமிழ் அஃகேனமே வடமொழி விசர்க்கமென்பதில் எட்டுணையும் இழுக்கில்லையென அறிக.

இனி, இக்காலத்துப் புலவர் சிலர், தமிழின் தொன்மை முன்மை மென்மைத் தன்மைகளைச் சற்றும் நோக்காது, புள்ளித் தொகை வேறுபாட்டாலும் இட வேறுபாட்டாலும் எழுத்து வேறுபாடுணர்த்தப்படும் சில அரபியெழுத்துகளைக் கண்டு மயங்கி, அஃகேனத்தையும் அதுபற்றிய நூற்பாக்களையும் பிறழவுணர்ந்து, தமிழ் எழுத்துகளால் எல்லா மொழியொலிகளையுங் குறிக்கவியலுமென்றும், ஏனை மொழிகளின் சிறப்பெழுத்துகளையெல்லாம் குறித்தற்கே அஃகேனம் தோன்றிற்றென்றும் கூறி, ஃப-F என்றும் ஃச-Z என்றும் எழுதிக் காட்டுவர்.

தமிழ் உலக முதன்மொழியாதலால் அக்கால மக்கள் வாயில் தோன்றிய முப்பான் எளியவொலிகளையே தமிழ் வண்ணமாலை கொண்டதென்றும், தமிழ் வரிவடிவுகள் தமிழ் ஒலிகளையே குறிக்க ஏற்பட்டவையென்றும், பிற்கால மொழிகளின் வல்லொலிகளையும் தமிழ் வரிவடிவுகள் குறிக்குமெனின், தமிழ் பிற்கால மொழிகட்கும் பிற்பட்டதாகக் கருதப்படுமென்றும், எழுத்தென்பது உண்மையில் எழுத்தொலியேயென்றும், எழுதப்படுதலால் அஃது எழுத்தெனப்பட்டதென்றும், ஆய்தத்தொடு பகரஞ் சேரின் ஆய்தமும் பகரமுமேயன்றி வேற்றொலியொன்றும் தோன்றாதென்றும், வேண்டியவாறெல்லாம் ஒலிகளை மாற்றும் மந்திரவாற்றல் ஆய்தத்திற்கில்லையென்றும்,

     “வடசொற் கிளவி வடவெழுத் தொரீஇ எழுத்தொடு புணர்ந்த சொல்லா கும்மே.” (தொல். சொல். எச்ச. 5); என்பதை யொட்டி,

     “அயன்மொழிக்கிளவி அயலெழுத்தொரீஇ எழுத்தொடு புணர்ந்த சொல்லா கும்மே” என்றே கொள்ளல் வேண்டுமென்றும்,

     “அயன்மொழிக் கிளவி அயலெழுத் தெல்லாம்

ஆய்தத் துணைக்கொண் டெழுதல் வேண்டும்”

என்று தொல்காப்பியர் கூறாமையின், அவர் கூற்றிற்கு மாறானதைக் கொள்ளல் கூடாதென்றும், ஒவ்வொரு பெருமொழிக்குஞ் சில சிறப்பெழுத்துகளுண்டென்றும், எம்மொழிக்கும் ஏனைமொழிச் சிறப்பெழுத்துகளையெல்லாங் குறிக்கும் வரிவடிவில்லையென்றும், ஏனைமொழிச் சிறப்பெழுத்துகளையெல்லாங் கொள்ளின் எம்மொழியும் தன் இயல்பிழந்து வேறொரு மொழியாய் மாறிவிடுமென்றும், உலக முதன் மென்மொழியாகிய தமிழிற் கி.பி. இருபதாம் நூற்றாண்டுத் திரிமொழிகளின் வல்லொலியெழுத்துகளைப் புகுத்துதல் மென்பட்டொடு வன்கம்பளியை இணைத்தல் போல்வதென்றும் அறிந்து, அயன்மொழிச் சிறப்பெழுத்தைக் கலவாது, தமிழை என்றும் தமிழாகவே போற்றிக் காத்தல் வேண்டும்.

அஃதான்று aḵtāṉṟu, கு.வி.எ. (adv.)

   அதுவன்றி; besides.

     “அனைத்தனைத் தவ்வயின் அடைத் தோன் அஃதான்று, முன்னோன் காண்க” (திருவாச. 3 ; 28);.

     [அ.து + அன்று → ஃதன்று → அஃதான்று.]

அதுவுமல்லாது ‘besides’ என்று பொருள்படும் ‘அஃதன்று’ என்னுந் தொடர், செய்யுளில் ‘அஃதான்று’ என நீளும். இந் நீட்டம் பொருட்டெளிவும் இன்னிசையும் நோக்கியதாகும். அன்று என்னும் சொல் முற்று, எச்சம் ஆகிய இரண்டிற்கும் பொதுவாம். அஃதன்று என இருப்பின், அன்று என்பது முற்றெனத் தோன்றி முன் வந்த கூற்றை மறுக்கவுஞ் செய்யும். ஆதலால், அதன் எச்சத் தன்மையையுணர்த்த நீட்டம் வேண்டியதாகும். அதனால் இசையினிமையும் மிகுகின்றது.

இம் முறையை யொட்டியே, ‘அதன்று’ என்னும் தொடரும் செய்யுளில் ‘அதான்று’ என நீளவும் ‘அதாஅன்று’ என அளபெடுக்கவும் செய்யும்.

அது என்னுஞ் சொல்லே அஃது என்று திரிந்திருப்பதனால், அது + அன்று → அதன்று → அதான்று → அஃதான்று எனினும், அஃது + அன்று – அஃதன்று → அஃதான்று எனினும் இரண்டும் ஒன்றே.

அஃது aḵtu, சு.பெ.

   அது; that, it.

     “மறத்திற்கும் அஃதே துணை” (குறள், 76);.

     [அ(சேய்மைச் சுட்டெழுத்து); → அல் → அது → அத்து → அஃது. ஒ.தோ ; பல் → பது → பத்து → பஃது.]

   1 அஃது என்னும் ஆய்தம் இடையிட்ட வடிவு இலக்கிய வழக்கிற்கே யுரியது; அதிலும் பெரும்பாலும் எழுவாயாகவே வழங்கும். அதனையடுத்து வருவது உயிர்முதற் சொல்லாயிருத்தல் வேண்டும்.

எ-டு: அஃதாவது, அஃதில்லை, அஃதொட்டம்.

அல்,

அத்து4 பார்க்க;see al., attu.

அஃதே1 aḵtē, சு.பெ.

   அதுவே; that very thing, the same as that, the self-same thing, only that.

     [அஃது + ஏ (தேற்றம், வரையறை, தனிநிலை ஆகிய பொருளுணர்த்தும் இடைச்சொல்.);]

 அஃதே2 aḵtē, சு.பெ.

அதுவா ?

 Is it that ?

 அஃதே3 aḵtē, இடை

   நீ சொல்வது சரிதான், அது உண்மையே, அப்படியே ஆகட்டும், ஆம்; Indeed, it is so, yes.

ம. அதே க. அவ்து தெ. அவ்னு.

     [அ.து + ஏ (உடன்பாட்டுப்பொருள் அல்லது ஒத்துக்கொள்வுப் பொருள்படும் இடைச் சொல்.);]

அஃதே எனினும் அதே எனினும் ஒக்கும். முன்னது இலக்கிய வழக்கு ; பின்னது உலக வழக்கு. ஆம் என்று பொருள்படும் அதே என்னும் உடன்பாட்டுப்பொருளிடைச் சொல், இற்றைச் சோழ பாண்டியெல்லைகளில் வழங்காவிடினும், பழஞ் சேரநாடாகிய மலையாள நாட்டில் வழங்கி வருகின்றது.

     ‘அஃதே, அவர் (தொல்காப்பியர்); சார்பெழுத்தென மூன்றே கொண்டாராலோ வெனின்; அஃதே, நன்று சொன்னாய்! ஒழிந்தவை எப்பாற்படு மென்றார்க்கு மூன்றாவதோர் பகுதி சொல்லலாவ தின்மையானும், முதலெழுத்தாந் தன்மை அவற்றிற்கின்மையானும், சார்பிற்றோன்றுதலானும், இப் பத்தும் சார்பாகவே கொள்ளவேண்டுமென்பது. அஃதே அமைக’ (நன். 59, மயிலை, உரை);.

இதில் வந்துள்ள ‘அஃதே மூன்றனுள், முதலிரண்டும் ‘அஃதொக்கும்’,’நீ கூறியது அமையும்’ என்றும், இறுதியது ‘அப்படியே ஆகுக’ என்றும் பொருள்படும் குறிப்பிடைச் சொற்களாகும்.

 அஃதே4 aḵtē, இடை (ind.)

   அப்படியா ?; Indeed? Really? Is it so?.

     “அஃதே யடிகளு முளரே” (சீவக. 1884);.

     [அஃ.து = அப்படி.. ‘ஏ’ வினாவிடைச் சொல்.]

     ‘அஃதே’ என்பது அதுவா என்று பொருள் படின் வினாவேற்ற சுட்டுப் பெயராம்.

அஃதை aḵtai, பெ. (n.)

   சோழனொருவன் மகள் பெயர்; name of a daughter of a {Côla} king.

     “அங்கலுழ் மாமை யஃதை தந்தை” (அகநா. 96 ; 12);. அகுதை என்று பாட வேறுபாடுமுண்டு. அச் சொல்லையே புலவர் அஃதை என்று திரித்திருக்கவுங்கூடும்.

அகுதை பார்க்க; see agudai.

     ‘அஃதை என்பது அஃதி, அகுதி எனவுந் திரிந்து திக்கற்றவன், திக்கற்றவள், திக் கற்றது என உயர்திணை யாணொருமை பெண்ணொருமை அஃறிணை யொருமையிலும் விரவிநிற்பதோர் பொதுச்சொல்’ என்று, இராமானுசக் கவிராயர்’ஒருமையிற் பன்மையும் பன்மையினொருமையும்’ என்னும் நன்னூல் நூற்பாவிற்கு (421); வரைந்த உரையுள் உரைத்தமைக்கு,”ஒருமை சுட்டிய பெயர்நிலைக் கிளவி” என்னும் தொல்காப்பிய நூற்பா (எச்ச. 65); உரையில்,”’அஃதை தந்தை….சோழர்’ என்புழிச் சோழரெல்லாரும் அஃதைக்குத் தந்தையாம் முறையராய் நிற்றலின்,”தந்தை’ என்னும் ஒருமை சோழர் என்னும் பன்மையோடு தனித்தனி சென்று கூடுதலின் வழுவிற்றேனும், ஈற்றுப் பன்மைபற்றி வழுவமைத்தார்” என்று நச்சினார்க்கினியர் கூறியது ஏதுவாயிருக்கலாம். எங்ஙனமிருப்பினும், அஃதை அல்லது அகுதையென்னுஞ் சொல்லிற்குத் திக்கற்ற – வன்-வள்-து என்னும் பொருளில்லை. கவிராயர் அச்சொல்லை அகதியென்னும் வடசொல்லோடு தொடர்புபடுத்திக்கொண்டதாகத் தெரிகின்றது. அதனால், தமிழ்ச்சொல் லகராதி கவிராயர் கூற்றையே மேற்கோளாகக் காட்டி, அஃதி, அஃதை என்னும் இரு சொல்லும் ‘அகதி’ என்பதன் மரூஉ என்று வெளிப்படையாகவுங் கூற நேர்ந்துள்ளது.

     ‘அகதி’ என்பது கதியற்ற ஒருவனையும் ஒருத்தியையும் ஒன்றையும் குறிக்கும் வட சொல். கடைக்கழகக் காலத் தமிழ்மக்கள் பெயர்கள், பெரும்பாலும் தனித்தமிழ்ச் சொற்களாகவேயிருந்தன. வளவன் என்று குடிப்பெயர் பெற்ற சோழனொருவன் மகள், ஊழ்வலியாற் புகலிலியாக நேர்ந்ததென்று கொள்ளினும், களைகணிலிகட்கெல்லாம் பொதுவான அகதி என்னும் வடசொல் தமிழ வேந்தனொருவன் மகளுக்கு இயற்பெயராயிருந்ததென்பது உத்திக்கும் இயற்கைக்கும் ஒரு சிறிதும் பொருந்தாது. இனி, ஒலியொப்புமை நோக்கினும், மூவெழுத்துள் ஒன்றே ஒத்துள்ளது. ஆதலால், அவ்விரு சொல்லையும் இணைப்பது பல்வேறறியாமையின் விளைவேயாம்.

 அஃதை, aḵai, பெ. (n.)

   சோழ மன்னன் மகளின் பெயர்; name of the daughter of a chola king.

து.அக்கு.

     [அஃகு-அஃதை]

     [அஃகுதல்=சிறிதாதல், அஃதைஇளையவள், சிறியவள். மகளிர்க்கு இளமைப்பெயர் இயற்பெயராதல் உண்டு]

அஃறிணை aḵṟiṇai, பெ. (n.)

   உயிருள்ளனவும் உயிரில்லனவுமாகிய பகுத்தறிவில்லாத் தாழ்வகுப்புப் பொருள் தொகுதி; inferior class of beings and irrational things both animate and inanimate.

     ”உயர்திணை யென்மனார் மக்கட் சுட்டே

அஃறிணை யென்மனார் அவரல பிறவே” (தொல், சொல். கிளவி, 1);.”மக்கள் தேவர் நரகர் உயர்திணை மற்றுயிருள்ளவும் இல்லவும் அஃறிணை” (நன். 261);.

     [அல் = உயர்திணை யல்லாது தாழ்ந்த, திணை = வகுப்பு. அல் + திணை – அஃறிணை. நிலைச்சொல் லகர மெய்யிறு வருஞ்சொல் தகரமுதலொடு புணர்ந்து ஆய்தமாகத் திரிந்தது.

     “குறில்வழி லளத்தல் வணையி னாய்தம் ஆகவும் பெறுஉ மல்வழி யானே” என்பது நன்னூல் நூற்பா (228);. இஃது, அல்வழியில் தனிக்குறிலை யடுத்த லகரமெய் தகரத்தொடு புணரின் றகரமாகத் திரிவதும், அஃதல்லாது ஆய்தமாகத் திரிவதும், அவ்விரண்டுமாக உறழ்வதும், ஆக முந்நிலையடையும் என்று கூறுகின்றது. இது தொன்று தொட்டு வரும் இலக்கிய வழக்கைத் தழுவியதே யன்றிப் புதிய நெறியீடன்று.

எ-டு: நல் + திணை-நற்றிணை – றகரத் திரிபு அல் + திணை → ஃறிணை

பல் + துளி-பஃறுளி – ஆய்தத் திரிபு

சில் + தாழிசை-சிஃறாழிசை கல் + தீது = கற்றீது, கஃறீது – உறழ்ச்சி

தமிழிலக்கண முதனூலாசிரியன், பேருலகிலுள்ள எல்லாப் பொருள்களையும் பகுத்தறி வடிப்படையில் உயர்திணை (உயர்வகுப்பு);, அஃறிணை (தாழ்வகுப்பு); என இரு பெரு வகுப்பாக வகுத்து, கடவுளும் மாந்தரும் இன்ப வுலகடையும் மாந்தரான தேவரும் துன்பவுலகடையும் மாந்தரான நரகரும் ஆன, பகுத்தறிவுள்ள உயிர்களெல்லாம் உயர் திணையென்றும், அவ் வறிவில்லா உயிருள்ளனவும் இல்லனவுமான பொருள்களெல்லாம் அஃறிணையென்றும் வேறுபடுத்தி, அவ் வேறுபாட்டைப் பேச்சுவழக்கிலும் நிலை நிறுத்திவிட்டான்].

உயர்திணை பார்க்க;see uyartinai.

 அஃறிணை aḵṟiṇai, பெ.(n.)

   உயர்வு அல்லாதது ஆகிய உயிரின வகைமை (சாதி);; neuter gender,

     “புகா அறக் கிளந்த அஃறிணை மேன”(தொல்.2:49);.

     [அல்+திணை]

அஃறிணைஇயற்பெயர் aḵṟiṇaiiyaṟpeyar, பெ.(n.)

   ஆன்றோரால் இடப்பட்டு இயல்பாக வழங்கும் பெயர்; neuter noun;

தெரிநிலை உடைய அஃறிணை இயற்பெயர்” (தொல்.14 :17);.

     [அல்திணை+ அஃறிணை+ இயற்பெயர்]

அஃறிணைக்கிளவி aḵṟiṇaikkiḷavi, பெ.(n.)

   அஃறிணைப் பொருளைக் குறிக்கும் சொல்; word denoting neuter gender,

     “அஃறிணைக் கிளவி என்று எண்ணுவழி மருங்கின் விரவுதல் வரையார்” (தொல்.10:43);.

     [அல்+திணை→அஃறிணை+கிளவி]

 அஃறிணைச்சொல் aḵṟiṇaiccol, பெ. (n.)

   அஃறிணைபற்றிய அல்லது குறித்த சொல்; word or term relating to the class of irrational things.

எ-டு: மாடு, மரம், கல், நிலம், வந்தது, உள்ளது.

அஃறிணைப்பெயர் aḵṟiṇaippeyar, பெ.(n.)

   அஃறிணைப் பொருளைக் குறிக்கும் பெயர்ச் சொல்; noun denoting neuter gender,

     “உயர்திணைப் பெயரே அஃறிணைப் பெயர் என்று”(தொல்,4:15);.

     [அஃறிணை+பெயர்]

அஃறினைவிரவுப்பெயர் aḵṟiṉaiviravuppeyar, பெ.(n.)

   உயர்திணையிலும் அஃறிணையிலும் கலத்தலையுடைய பொதுப் பெயர்ச் சொல்; common noun.

     “அஃறிணை விரவுப் பெயர் இயல்புமார் உளவே” (தொல்.5:13);.

     [அஃதிணை + விரவு+ பெயர்]

 அஅன்ன ஆவன்னா aaṉṉaāvaṉṉā, பெ. (n.)

   அரிவரி யென்னும் தமிழ் வண்ணமாலை (குறுங்கணக்கும் நெடுங்கணக்கும்);;  Tamil Alphabet.

   எழுத்துகளைக் கல்லா மக்கள், சிறப்பாகச் சிறுவர் சிறுமியர், எளிதாக ஒலித்துக் கற்கும் பொருட்டு, பண்டைத் தொடக்கப்பள்ளி யாசிரியர் உயிரும் உயிர்மெய்யுமாகிய இருவகைக் குறிலுக்கும்’அன்ன’ச் சாரியையும், இருவகை நெடிலுக்கும் அன்னா’ச் சாரியையும் ஏற்படுத்தினர்;     ‘அஆ’ என்னும் ஈரெழுத்தும் தமிழ் வண்ணமாலையின் முதலெழுத்துகளாதலின், அவை முதற்குறிப்பாகி, அம் முதற்குறிப்பே’அஅன்ன ஆவன்னா’ என்று வண்ணமாலைப் பெயராயிற்று. இது ‘alpha’, ‘beta’ என்னும் கிரேக்க இரு முதலெழுத்துகளும் சேர்ந்து”alphabetum’ என்று இலத்தீனிலும், ‘alphabet’ என்று ஆங்கிலத்திலும், வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்குவது போன்றது;

   அ, இ, க, கி என்று ஒரு மாத்திரை யொலிக்குங்குறிலெழுத்துகளை விட்டொலிப்பது, சிறுபிள்ளைகட்குச் சற்று வருத்தமுற மூச்சு வாங்குவதால்,’அஅன்ன’ என்பது”ஆனா” என்றும் இஅன்ன என்பது’ஈனா’ என்றும், மாணாக்க நிலையிலும் பின்னும் ஒலிக்கப்பட்டுவந்தன. இவ்வொலிப்புமுறை குறில்களின் உண்மையான ஒலியளவை உடனே தெரிந்துகொள்ளத் தடையாயிருந்தமையின், இந்நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் அரசியற் கல்வித்துறையறிஞர், சாரியையின்றி ஒலிநூன் முறைப்படி அ, ஆ, இ, ஈ,… என்று ஒலித்துப் பயிலும் முறையைப் புகுத்திவிட்டனர். அதனால், இன்று ‘அஆ’ என்பது வண்ணமாலைப் பெயராக வழங்கி வருகின்றது. இது புணர்ச்சியில்’அவ்வா’ என்றாகும்;

 அஅன்ன ஆவன்னாத் தெரியாதவன் aaṉṉaāvaṉṉātteriyātavaṉ, பெ. (n.)

   படியாதவன், அறிவிலி; illiterate, ignoramus.

அஆ1 aā, பெ. (n.)

   தமிழ் வண்ணமாலை (இக்.வ,);; Tamil Alphabet (Mod.);.

   உனக்கு ‘அஆ’ தெரியுமா ? (படித்தோர் உ.வ.);. இது பழைய ‘அஅன்ன ஆவன்னா’ என்பதன் சீர்திருத்தம்;
 அஆ2 aā, இடை. (int)

   ஓர் இரக்கக் குறிப்பு; an exclamation of pity.

     “வழங்கான் பொருள்காத் திருப்பானேல் அஆ இழந்தானென் றெண்ணப் படும்” (நாலடி.-9);.

அஇவனம் aivaṉam, பெ. (n.)

ஐவனம் பார்க்க;see {aivanam.}

     ‘அகர இகரம் ஐகார மாகும்’ (தொல். எழுத்து. மொழி. 21);;

     ‘அகரமும் இகரமுங் கூட்டிச் சொல்ல ஐகாரம் போல இசைக்கும்; அது கொள்ளற்க என்றவாறு. போல என்றது தொக்கது. ஐவனம் அஇவனம் என வரும். ஆகுமென்றதனால் இது இலக்கண மன்றாயிற்று’ (நச். உரை);;

     ‘அம்முன் இகரம் யகரம் என்றிவை எய்தின் ஐயொத் திசைக்கும் அவ்வோ டுவ்வும் வவ்வும் ஒளவோ ரன்ன”‘ (நன். 125);;

     ‘அகரமுன் இகரமும் யகரமும் வரின், ஐகார ஓசை போல இசைக்கும்….. எ_று. போல இசைக்கு மெனவே, அவை ஆகா; போலியா மெனக் கொள்க. வ-று. அஇவனம், அய்வனம்-ஐவனம்…… என வரும்’ (நன். மயிலை. உரை);;

அஉ au, பெ. (n.)

   1. நிலம், நீர், தீ, வளி, வெளி, கதிரவன், திங்கள், ஆதன் (ஆன்மா); ஆகிய எண்வடிவான சிவனும், அறவருளாட்டியாகிய கயற்கண்ணியும் மறவருளாட்டியாகிய காளியும் ஆகிய இருவடிவான சிவையும்;{Siva}

 whose eight forms are earth, water, fire, air, sky, sun, moon and soul and His consort {Sivai} who manifested herself in two forms, viz., {Kayarkanni} and {Kali}, the former an embodiment of the Divine grace that protects and the latter, of that which chastises.

     “அஉ அறியா அறிவிலிடைமகனே” (யாப். வி. 37, உரை, பக். 142);;

     “எட்டி னோடிரண் டும்அறி யேனையே” (திருவாச. 5 ; 49);;

   2. ஒரு மெய்ப் பொருளியல் மறைபொருட் குறியீடு; a mystic philosophical, term or symbol.

     [அகரவரிவடிவு தமிழில் எட்டு என்னும் எண்ணின் குறியாதலால் எண்பொருள் வடி வான சிவனையும், உகர வரிவடிவு இரண்டு என்னும் எண்ணின் குறியாதலால் இருவேறு வடிவு கொண்ட சிவையையும் குறித்தன. உமை என்பது வடசொல்லாதலால், அரன் உமை என்னும் பெயர்களின் முதலெழுத்துகள் அ.உ என்பது பொருந்தாது.;

அகக்கடவுள் agaggaḍavuḷ, பெ. (n.)

   1. ஆதனுக்குள்ளிருக்குங் கடவுள் ; God, as immanent in the individual soul (W.);.

   2. வழிபடுதெய்வம் ; tutelary deity, the deity which a man worships as his own God or the God of his family or caste.

   3. ஆதன் (ஆன்மா); ; soul.

     [அகம் + கடவுள். கட → கடவுள். ‘உள்’ தொ.பெ. ஈறு. முக்கரணங்களையுங் கடந்து நிற்பவர் கடவுள்.]

அகக்கடுப்பு agaggaḍuppu, பெ. (n.)

   1. உள் வலி, வயிற்றுக்கடுப்புப்போல் உடம்பின் உள்ளுறுப்புகளுள் உண்டாகும் வலி ; irritation in the internal organs of the body.

   2. குடல் வலி ; colic pain due to irritation in the intestines.

   3. மனக்கடுப்பு, வெகுளி ; anger, indignation (சா.அக.);.

 | [அகம் + கடுப்பு. கடுத்தல் = மிகுதல், கடுமையாதல், நோதல். கடு → கடுப்பு (தொ.பெ.);. ‘பு’ தொ.பெ. ஈறு.]

அகக்கணு agaggaṇu, பெ. (n.)

   1. மரங்களிலுண்டாகும் உட்கணு ; inner tuberosity (W.);.

   2. எலும்பின் உட்புறந் தோன்றும் கணு ; any protuberance on the inner side of a bone, inner or internal tuberosity (சா.அக.);.

     [அகம் + கணு. கண்ணுதல் = பொருந்துதல். கண் → கணு = பொருத்து, பொருத்தில் தோன்றும் புடைப்பு.]

அகக்கண் agaggaṇ, பெ. (n.)

   1. உட்கண் ; inner vision.

   2. அறிவம் (ஞானம்); ; wisdom.

   3. மனம் ; mind.

   4. எலும்பின் உட்டுளை ; a cavity in a bone.

   5. புண்புரை ; an abnormal infiltration of ulceration, sinus (சா.அக.);.

அகக்கரணம் agaggaraṇam, பெ. (n.)

   1. மதி (புத்தி);, உள்ளம் (சித்தம்);, மனம், நானுணர்வு (அகங்காரம்); என்னும் உட்புலன்கள் அல்லது அறிவுப் புலன்கள் நான்கனுள் ஒன்று ; one of the four internal intellectual faculties viz., intellect, determinative power, mind and ego.

   2. மனம்; mind.

     “சமமகக் கரண தண்டம்” (கைவல். தத். 2);.

     [அகம் = உள். கரணம் = கருவி.]

கரணம் பார்க்க ;see karanam.

அகக்கருவி agaggaruvi, பெ. (n.)

     “இக் கூறிய இலக்கணங்கள் கருவியுஞ் செய்கையுமென இருவகைய. அவற்றுட் கருவி, புறப்புறக்கருவியும் புறக்கருவியும் அகப்புறக் கருவியும் அகக்கருவியுமென நால்வகைத்து. நூன்மரபும் பிறப்பியலும் புறப்புறக்கருவி; மொழிமரபு புறக்கருவி; புணரியல் அகப்புறக்கருவி, எகர ஒகரம் பெயர்க்கீ றாகா” (தொல். எழுத்து. 272); என்றாற் போல்வன அகக்கருவி’ (தொல், எழுத்து, நூன். 1, நச். உரை);;

     [அகம் + கருவி. அகம் = உள், உள் நெருக்கம், பிறவற்றினும் நெருங்கிய தொடர்பு, முதற்றர உறவு. கரு → கருவி (தொ.ஆ.கு.);.]

கருவி பார்க்க ;see karuvi.

 அகக்களிப்பு agaggaḷippu, பெ. (n.)

   மனமகிழ்ச்சி ; exultation, elation of spirits.

அகக்காட்சி agaggāṭci, பெ. (n.)

   இயற்தைக் காட்சி கம்மியனின் உள்ளத்தில் தோற்றுவிக்கும் வடிவம் ; the image produced by nature in the mind of a sculptor.

சிற்ப வடிவங்கள் இயற்கை உடற்கூறுகளைக் கொண்டிருப்பினும், அவற்றின் புறத்தோற்றத்தை அகக்காட்சியைக் கொண்டே அமைப்பது முதற்படியாகும்’ (சி. செ. பக். 118, பத்தி 4);.

அகக்காழ் agaggāḻ, பெ. (n.)

   1. மரத்தின் உள் வயிரம் ; core of a tree, as the hardest part.

     “அகக்கா ழனவே மரமென மொழிப” (தொல். பொருள். மர. 86);.

   2. ஆண்மரம் (பிங்.);; male tree.

   3. வயிரக்கல் ; diamond, a substance of impenetrable hardness, adamant (சா.அக.);.

     [அகம் + காழ். காழ்த்தல் = மிகுதல், அளவு கடத்தல், முற்றுதல், வயிரங் கொள்ளுதல். காழ் (மூத.தொ.ஆ.கு.); = வயிரம்.]

அகக்குறி agagguṟi, பெ. (n.)

   1. உட்குறி. அதாவது, நோயினால் உடம்பினுட் காணுங்குறி ; internal symptom of a disease.

   2. காமவின்பக்குறி ; symptom of sexual pleasure (சா.அக.);.

அகக்கூத்து agagāttu, பெ. (n.)

   உண்மை (சத்துவம்);, ஒண்மை (இராசதம்);, இருண்மை (தாமதம்); என்னும் முக்குணத் தொடர்பான நடிப்பு அல்லது கூத்து ; exposition, by gesture and dancing of the three fundamental qualities.

     “குணத்தின் வழியதகக் கூத்தெனப் படுமே” (குணநூல்);,

     “அகத்தெழு சுவையா னகமெனப்படுமே” (சயந்தம்); – (சிலப். 3;12, அடியார்க். உரை);.

அகக்கூத்துக்கை agagāttuggai, பெ. (n.)

     ‘எழிற்கையுந் தொழிற்கையு மென்றது; எழிற்கை – அழகுபெறக் காட்டுங்கை. தொழிற்கை – தொழில்பெறக் காட்டுங்கை, உம்மையாற் பொருட்கையும் கூறப்பட்டது. பொருட்கை – பொருளுறக் காட்டுங்கை என்னை ?;

     “அவைதாம்,

எழிற்கை யழகே தொழிற்கை தொழிலே

பொருட்கை கவியிற் பொருளா கும்மே”

   என்றாராகலின். கொண்ட வகையறிந்து ; கொண்ட வகையறிதலாவது, பிண்டியும் பிணையலும் புறக்கூத்துக்குரிய கையென்றும், எழிற்கையும் தொழிற்கையும் அகக்கூத்துக்குரிய கையென்றும் அறிதல்’ (சிலப். 3;18-19, அடியார்க். உரை);;     [அகம் + கூத்து + கை. இம் முச்சொற்களும் தனித்தனி வருமிடத்துக் காண்க..]

அகக்கொதிப்பு agaggodippu, பெ. (n.)

   1. உடம்பினுள் உண்டாகும் கடுப்பு ; irritation of the internal organs of the body.

   2. வெட்டை ; venereal heat in the system (சா.அக.);.

     [அகம் + கொதிப்பு. கொதி → கொதிப்பு (தொ.பெ.);. ‘பு’ தொ.பெ. ஈறு.]

 அகக்கொல்லி agaggolli, பெ. (n.)

   தில்லைமரம் ; a tree, the milky juice of which is said to be used as a beverage by the {Siddhars} for promoting longevity, tiger’s milk-spurge, Excoecaria agallocha (சா.அக.);.

அகக்கோளாளர் agagāḷāḷar, பெ. (n.)

   அகம் படிப் பெண்டுகள் ; maid-servants, as in a temple.

     “காஞ்சுகி முதியரு மகக்கோ ளாள ரொடு” (பெருங், உஞ்சைக். 47;167-8);.

     [அகம் = உள், உள்ளிடம், மனை, கோயில். கோள் = கொள்ளுதல். ஆள் → ஆளர் = ஆள்கள். ‘அர்” ப.பா. ஈறு. அகக்கோளாளர் = கோயிற்பணிக்குக் கொள்ளப்பட்ட பெண்டிர்.]

   பண்டைக்காலத்தில், பத்தி மேலீட்டினால் கோயிற் பணிக்கென்று பெற்றோரால் ஒதுக்கப்பட்டவரும், தாமே அப்பணிக்குத் தம்மைத் தத்தஞ் செய்துகொண்டவரும், விலைக்குக் கொள்ளப்பட்டவரும், வழக்கமாகப் பணிசெய்துவருபவருமாக, கோயிற் பணிப்பெண்டிர் நால்வகையர்;

அகங்கரம் agaṅgaram, பெ. (n.)

   தன்முனைப்பு (ஞானவா. வைராக். 85);; self-love, egotism.

     [Skt. aham-kara → த. அகங்காரம்.]

அகங்கரி-த்தல் agaṅgarittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   செருக்குதல் ; to be self-conceited.

     “தம்முனடிவீழ்ந் தகங்கரித்தான்” (பாரத. பதினே. 162);.

     [அகம் – மனம். கருமை – பெருமை, வலிமை, கொடுமை. கரு → கரி. கரித்தல் = மிகுதல், வலுத்தல், அடுத்தல், உறுத்துதல், காரமாதல்.]

அகம் பார்க்க ;see agam.

உப்புக் கரித்தல் என்னும் உலக வழக்கில் ‘கரித்தல் மிகுதற் பொருளையும், “செங்குட்டுவன் சினஞ்செருக்கி” (சிலப். 29, உரைப்பாட்டுமடை); என்னுஞ் செய்யுள் வழக்கில் ‘செருக்குதல்’ மிகுத்தற் பொருளையும் உணர்த்துதலால், செருக்குதற் கருத்திற்கு மிகுதற் கருத்தே அடிப்படையென்பது உணரப்படும். கரித்தல் என்னும் வினை வட மொழியிலில்லை.

அகங்கரிப்பு agaṅgarippu, பெ. (n.)

   செருக்கு ; arrogance, haughtiness.

     “அகங்கரிப்பு வரிலெவர்க்கு மறங்கெடுக்கும்” (பிரபோத. 7;25);.

     [அகம் = மனம். கரி → கரிப்பு (தொ.பெ.); = மிகவு, கடுப்பு, செருக்கு. ‘பு’ தொ.பெ. ஈறு.]

அகங்கார முதற்கரு agaṅgāramudaṟgaru, பெ. (n.)

   1. பிறவிக்கு மூலமாகிய கரு ; the operating or the first cause of transmigration.

   2. தலை ; head, which is supposed to be the seat of egotism (சா.அக.);.

 அகங்காரக்கிரந்தி agaṅgāraggirandi, பெ. (n.)

   மெய்ப்பொருள்களைத் தானென்றுகொள்ளும் செருக்குப் பிணைப்பு;     [Skt. aham-kara+kiranti → த. அகங்காரக்கிரந்தி.]

அகங்காரசைதன்னியவாதி agaṅgārasaidaṉṉiyavādi, பெ. (n.)

   உயிர்வளி முதலியவையே ஆதனெனக்கருதும் கொள்கையாளர் (சி.சி. 2, 73, மறைஞர்);; one who holds that the vital airs connecting with prana which are the effects of aham-kara are the soul.

     [Skt. aham-kåra + catanya+vadin → த. அகங்காரசைதன்னியவாதி.]

 அகங்காரத்திரயம் agaṅgārattirayam, பெ. (n.)

   புறநிலைக் கருவிவகை (சிவப். கட்.); (தைசதவகங்காரம், வைகரியகங்காரம், பூதாதியகங்காரம் முதலியன மூவகை அகங்காரங்கள்);;     [Skt. aham-kara + traya → த. அகங்காரத்திரயம்.]

அகங்காரம் agaṅgāram, பெ. (n.)

   1. சினம் ; anger.

   2. செருக்கு ; conceit, arrogance, haughtiness.

     [அகம் = மனம். கரி → காரம் = மிகவு, வலிமை, கடுப்பு, செருக்கு. ‘காரம்’ முதனிலை திரிந்து ஈறு பெற்ற தொழிற்பெயர். ஒ.நோ ; கடி → கரி → காரம். அதிகரி → அதிகாரம், இளக்கரி → இளக்காரம்.]

   மனஞ் செருக்குதல் அல்லது மனச்செருக்கு என்பதே தமிழ் அகங்காரச் சொற்பொருளென்றும், நானுணர்வு அல்லது தற்பற்று என்பதை அடிப்பொருளாகவும் செருக்கு என்பதை வழிப்பொருளாகவும் கொண்டதே சமற்கிருத அஹம்கார’ச் சொல்லென்றும் வேறுபாடறிதல் வேண்டும்; Aham-kara = conception of one’s individuality, self consciousness, the making of self, thinking of self, egotism, pride, haughtiness; (in {Sãňkhya} phil.); third of the eight producers or sources of Creation, viz., the conceit or conception of individuality, individualization’ (M.S.E.D.);.

   தமிழ்க் கூட்டுச்சொல்லின் நிலைச்சொல் (அகம்); மனத்தைக் குறிப்பது; வருஞ்சொல் (காரம்); மிகுதலைக் குறிக்கும் ‘கரி’ என்னும் வினைமுதனிலை கொண்டது; சமற்கிருதக் கூட்டுச்சொல்லின் நிலைச்சொல் ‘நான்’ என்று பொருள்படுவது; வருஞ்சொல் (கார); செய்தலைக் குறிக்கும் க்ரு’ என்னும் வினை முதனிலை கொண்டது. இதனால், தமிழ் அகங்காரச் சொல்லும் சமற்கிருத அஹங்காரச் சொல்லும் பெரும்பாலும் ஒலியொத்திருப்பினும், வெவ்வேறு வகையில் அமைந்தவையென்பதும், முன்னது பின்னதன் வழியதன்றென்பதும் அறியப்படும்;   மனச்செருக்கு என்னும் தென்சொல், மனக் களிப்பு, அகங்காரம் என்னும் இருபொருள்படுவதும், இங்குக் கவனிக்கத்தக்கது;   இன்னும் இதன் விரிவை அகம் என்னுஞ் சொல்லின்கீழ்க் காண்க;
 அகங்காரம் akaṅkāram, பெ. (n.)

   செருக்கு; conceit, arrogance,

     [அகம்+காரம்=அகங்காரம்→அகம்.]

அகங்காரி agaṅgāri, பெ. (n.)

   1. கடுமனத்தன், சினத்தன் ; person of violent temper.

   2. செருக்கன், செருக்கி ; proud, conceited person.

     “என்போற் பகர்வா ரிலையென்றெண்ணகங் காரி’ (முல்லையந் 62);.

த. அகங்காரி → Skt. {aham-kärin}

     [அகங்காரம் → அகங்காரி. “இ” உடைமையுணர்த்தும் வி.மு.த. ஈறு.]

அகங்காரம் பார்க்க ;see {agarigdram.}

 அகங்காரிக்கிரகம் agaṅgāriggiragam, பெ. (n.)

   பிறந்த ஐந்தாம் நாளில், குழந்தைக்குத் தீங்கு விளைவிப்பதாய்க் கருதப்பெறும் நாண்மீன்; a disease ascribed to the baneful influences of malignant stars, it attacks a newborn baby on the fifth day.

     [Skt. aham-karin + graha → த. அகங்காரக்கிரகம்.]

 அகங்காழ் agaṅgāḻ, பெ. (n.),

   உள்வயிரம்; inside hard core of trees in the class of exogens.

     [அகக்காழ் → அகங்காழ்.]

அகக்காழ் பார்க்க ;see aga-k-kal.

அகங்கை agaṅgai, பெ. (n.)

   1. கையின் உட்புறம் ; inner surface of hand.

   2. விரல்களல்லாத கையின் உட்புறம் ; palm of hand,

   3. உள்ளங்கை, கையின் உட்புற நடுப்பகுதி ; central part of palm.

ம. அகங்கை ; தெ. அறசேயி, அரசெய்யி ; க., து, குட., கோத அங்கை, மா. அத்தெ; கொலா. ஆரன்கெயி.

     [அகம் (உள்); + கை.]

அகசம் agasam, பெ. (n.)

   1. எலுமிச்சை (மறை. அக.); ; sour lime, Citrus medica.

   2. அகத்தி (சித். அக.); ; West Indian pea-tree (செ.அக.); — Agastia’s plant, Coronilla grandifloraalias Agati grandiflora alias Sesbania grandiflora (சா.அக.);.

ஒ.நோ; அச்சம்,

     [2. அகத்தி → அகசி → அகசம்.]

 அகசம்பங்கி agasambaṅgi, பெ. (n.)

   பெரிய சம்பங்கிமரம் ; a very large tree that bears yellow flowers—tulip tree, Indian magdolina, Michelia champaca (சா.அக.);.

 அகசரிப்பு agasarippu, பெ. (n.)

   ஒரு பொருளின் சுற்றெல்லையிலுள்ள பகுதி அப்பொருளின் நடுவத்தை (மையத்தை); நோக்கி நெருங்கும் ஆற்றல் (சக்தி); (இக். வ.); ; centripetal force (Mod.);.

     [அகம் = உள், நடு, நடுவம். சரிதல் = சாய்தல், இயங்குதல். சரி → சரிப்பு (தொ.பெ.);. ‘பு’ தொ.பெ. ஈறு.]

 அகசாரசக்தி agasārasagti, பெ. (n.)

   ஒரு பொருளின் சுற்றெல்லையிலுள்ள பகுதி அப்பொருளின் நடுவத்தை நோக்கி நெருங்கும் ஆற்றல் (இ.வ.);; centripetal force.

     [Skt. aham+sara+sakti → த. அகசார சக்தி.]

     [த. சத்தி → Skt. sakti.]

அகசி agasi, பெ. (n.)

   1. அகசம் 2 பார்க்க ;see {agašam} 2.

   2. சீமையகத்தி ; West Indian sesbane, Cassia alata.

   3. அலிசி ; linseed plant, Linum usitatissimum (சா.அக.);.

     [அகத்தி → அகசி.]

 அகசிப்பிசின் agasippisiṉ, பெ. (n.)

   ஒருவகைப் பிசின்; a kind of gum (சா.அக.);.

 அகசியகாரன் agasiyagāraṉ, பெ. (n.)

   நகைச்சுவையூட்டுபவன்; jester.

த.வ. நகையாண்டி, கோணங்கி, கோமாளி, பகடி.

     [அகசிய + காரன்.]

     [Skt. hasya → அகசிய(ம்);.]

அகசியம் agasiyam, பெ. (n.)

   1. பகடிக் கூத்து (நல். பாரத. இராச. 17.);; mimicry, farce.

   2. ஏளனம்; ridicule, derision.

     [Skt. hasya → த. அகசியம்.]

அகசு agasu, பெ. (n.)

   1. பகல் (சூடா. உள். 65);; day time.

   2. இராப்பகல் கொண்டதொரு நாள்; day including night.

     [Skt. ahan → த. அகசு.]

அகசுகம் agasugam, பெ. (n.)

   1. மனநலம் ; mental health.

   2. தன்னை அடைந்தவர்க்கு நலந்தரும் ஆற்றல் வாய்ந்த அரசமரம் ; a tree possessing healing powers and giving health to those who go under it—peepul tree, Ficus religiosa (சா.அக.);.

     [அகம் = மனம். Skt. {Sukha} → த. சுகம் = இன்பம், நலம்.]

 அகசேபம் agacēpam, பெ. (n.)

   கட்டுக்கொடி; a creeper, bind weed, Pedalium murex (சா.அக.);.

     [P]

 அகசேருகம் agacērugam, பெ. (n.)

   முள்ளந்தண்டின்மை; the congenital absence of the spinal column, invertebrata (சா.அக.);.

அகசை agasai, பெ. (n.)

   1. சிறுகல்லூரிச் செடி; a small variety of plant, Densiflora.

   2. மரத்திற்பிறந்தது; born of the tree or tree born.

   3. மலையிற் பிறந்தது; grown or originated in a mountain, pertaining to a mountain (சா.அக.);.

     [P]

 அகச்சந்தானம் agaccandāṉam, பெ. (n.)

     [அகம் = உள், உள்ளானது, நெருங்கியது, தற்கிழமையானது, தன்னைச் சேர்ந்தது, தன் கொள்கையானது, தன் கொள்கையைச் சேர்ந்தது.]

 Skt. {santäna} → த. சந்தானம்.

அகச்சமயம் agaccamayam, பெ. (n.)

 religious sects six in number intimately related to the {Šaiva Siddhānta}.

     “அகச்சமயத் தொளியாய்” (சிவப்பிர, 7);.

     [அகம் = தன் கொள்கையைச் சேர்ந்தது. சமை → சமையம் → சமயம்.]

சமயம் பார்க்க ;see (šamayam.);

அகச்சாதி agaccāti, பெ. (n.)

     “ஆசானுக்கு அகச்சாதி காந்தாரம்” (சிலப். 13;112, அடியார்க். உரை);.

     [அகம் = தனக்கு இனமானது. Skt {iati} → த. சாதி = குலம், இனம், வகுப்பு, பிரிவு.]

அகச்சிறுமுழா akacciṟumuḻā, பெ.(n.)

   ஒருகண் பறை; a drum has one centre heade where it is tapped. 35.3

     [அகம்+சிறு+முழா]

 அகச்சுட்டு agaccuṭṭu, பெ. (n.)

   சேய்மை, அண்மை, முன்மை ஆகிய மூவிடங்களையும் சுட்டும் சொற்களின் முதலில் சொல்லுறுப்பாக வரும் ஆ, ஈ, ஊ அல்லது அ, இ, உ என்னும் மூவுயிரெழுத்துகள் ; demonstrative vowels a, i, o or, a, i, u forming initial parts of the remote proximate and frontal demonstrative words. e.g.,

ஆங்கு, சங்கு, ஊங்கு அவன், இவன், உவன்.

     [அகம் + சுட்டு. அகம் = உள்.]

சுட்டு பார்க்க ;see {$uttu,}

   முன்மை என்பது சேய்மைக்கும் அண்மைக்கும் இடையிலிருப்பதால், அதை இடைமைச் சுட்டென வழங்குவர். ஆயின், இடைமையென்பது திட்டவட்டமாக ஓர் இடத்தைச் சுட்டாமையாலும், ஊகார உகரங்கள் முன்னிடத்தையும் முன்னிலைப் பொருளையுமே சுட்டுவதாலும், அவற்றை முன்மைச் சுட்டென வழங்குவதே பொருத்தமாம்;

அகச்சுவை agaccuvai, பெ. (n.)

அகச்சுவையாவன ; இராசதம், தாமதம், சாத்துவிகமென்பன. “குணத்தின் வழியதகக் கூத்தெனப் படுமே” என்றார் குணநூலுடையார், “அகத்தெழு சுவையா னகமெனப் படுமே” என்றார் சயந்தநூலுடையாருமெனக் கொள்க (சிலப்.. 3 ; 12. அடியார்க். உரை);.

     [அகம் = உள், மனம். சுவை = மனச்சுவை, உணர்ச்சி.]

   முக்குணத்தைத் தேவிகம் (divinity);, மாந்திகம் (humanity);, பேயிசும் (devilishness); என்று குறிப்பின் மிகப்பொருத்தமாயிருக்கும்;
 அகச்சுவை akaccuvai,    இசையோசையில் உள்ள ஒரு சுவை; an intrinsic musical note.

     [அகம்+சுவை]

அகச்சூடு agaccūṭu, பெ. (n.)

   1. உட்சூடு, அதாவது உடம்பினுள் வெப்பம்; internal heat, bodily heat.

   2. கணைச்சூடு ; heat arising from a wasting disease in the system (சா.அக.);.

     [அகம் = உள், உடம்பின் உள். சுடு → சூடு (முத.தி.தொ.பெ.);.]

அகச்சூலி agaccūli, பெ. (n.)

   1. ஆசுபத்திரா மரம் (சித்.அக.); ; the tree known as {ağupattird} maram (செ. அக.);.

   2. சிறிய சூலிமரம் ; toon tree, Cedrela toona (சா.அக.);.

அகச்செய்கை agacceygai, பெ. (n.)

     “இக்கூறிய இலக்கணங்கள் கருவியும் செய்கையுமென இருவகைய…… இனிச் செய்கையும் புறப்புறச் செய்கையும் புறச்செய்கையும் அகப்புறச் செய்கையும் அகச்செய்கையுமென நால்வகைத்து. “எல்லா மொழிக்கு முயிர்வரு வழியே’ (எழுத்து. 140); என்றாற் போல்வன புறப்புறச் செய்கை ; “லனவென வரூஉம் புள்ளி முன்னர்” (எழுத்து. 149); என்றாற் போல்வன புறச்செய்கை ; “உகரமொடு புணரும் புள்ளி யிறுதி” (எழுத்து. 163); என்றாற் போல்வன அகப்புறச் செய்கை ; தொகைமரபு முதலிய ஒத்தினுள் இன்ன ஈறு இன்னவாறு முடியுமெனச் செய்கை கூறுவனவெல்லாம் அகச் செய்கை (தொல். எழுத்து. நூன். 1, நச். உரை);;

     [அகம் = உள். நெருக்கவுறவு. செய் →. செய்கை (தொ.பெ.);. ‘கை’ தொ.பெ. ஈறு.]

அகச்சோலை agaccōlai, பெ. (n.)

   இன்பக் கா (உய்யான வனம்); ; pleasure garden.

     ‘கற்பக விருட்சமுள. இவளது அகச்சோலையில்’ (தக்கயாகப். 66, உரை);;

     [அகம் = மனம், மனவின்பம்.]

சோலை பார்க்க ;see {Şālai.}

அகஞ்சுரிப்படுத்து-தல் agañjurippaḍuddudal,    2 பி.வி. (v.caus)

   1. மனத்தைத் தேற்றுதல் ; to compose, console, as the mind.

     ‘எனக்கோடுகிற தசையை உங்களுக்குச் சொல்லி அகஞ்சுரிப்படுத்தித் தரிக்கைக்கு’ (ஈடு, 8.2 ; 2);.

   2. குறையச் செய்தல் ; (ஈடு, 4.7 ;9);; to cause to diminish, lessen.

   1. அகம் சரிப்படுத்து → அகஞ்சுரிப்படுத்து. அகம் = மனம். சரி – சமம், நேர், செவ்வை, திருத்தம். சரிப்படுத்துதல் = சரியாக்குதல், திருத்துதல், தேற்றுதல்;   2. அகம் = உள். சுரிதல் = சுருங்குதல், குறைதல், உள்ளொடுங்குதல். சுரி (முத.தொ.ஆ.கு.); = சுருக்கம், குறைவு. சுரிப்படுத்துதல் = குறையச் செய்தல். ‘படு’ துணைவினை. படு (த.வி.); → படுத்து (பி.வி.);;

அகஞ்செவி agañjevi, பெ. (n.)

   உட்செவி; auricular cavity.

     ‘அகஞ்செவி நிரம்பும்படி ஆரவாரித்தன” (முல்லைப். 89, நச். உரை);;

     [அகம் – செவி, அகம் = உள். செவி = காது.]

 அகஞ்சேரல் akañcēral, பெ.(n.)

வீடு சென்றுசேர்தல்

 to reach house. (கொ.வ.வ.சொ.);

     [அகம்+சேரல்]

அகடனம் agaḍaṉam, பெ. (n.)

   1. செய்யக் கூடாதது; that which cannot be done, impossibility.

   2. குறும்பு; mischief.

     [Skt. a-ghatana → த. அகடனம்.]

 அகடன் agaḍaṉ, பெ. (n.)

   மோசக்காரன், ஏமாற்றுக்காரன் (வின்.);; treacherous person.

     [Skt. a-ghatana → த. அகடன்.]

அகடம் agaḍam, பெ. (n.)

   1. நேர்மைக்கேடு, நெறிமுறையின்மை; injustice.

   2. சூழ்ச்சி; trick.

     [Skt. a-ghatana → த. அகடம்.]

 அகடவங்கம் agaḍavaṅgam, பெ. (n.)

   மாசற்ற கருமம்; lead not subjected to industrial or preparatory process, i.e., Crude in character-plumbago or black lead (சா.அக.);

அகடவிகடம் agaḍavigaḍam, பெ. (n.)

   1. பகடி; fun, humour.

   2. குறும்பு; prank, mischief.

   3. நுண்ணுத்தி; acute intellect.

     [Skt. agata + vikata → த. அகடவிகடம்.]

அகடிதகடனாசாமர்த்தியம் agaḍidagaḍaṉācāmarddiyam, பெ. (n.)

   கூடாததைக் கூட்டுவிக்கும் வன்மை (வேதா.சூ.56, உரை);; ability to effect the impossible.

 அகடியம் agaḍiyam, பெ. (n.)

   முறையின்மை (வின்.);; that which is injustice.

     [Skt. aghatita → த. அகடியம்.]

அகடு agaḍu, பெ. (n.)

   1. உள், உட்புறம் ; interior.

     “செழுந்தோட் டகட்டினடைகிடக்கும்” (கூர்மபு. தக்கன்வே. 57);;

   2. வயிறு ; belly.

     “அகடாரார்” (குறள், 936);;

   3. நடு; middle.

     “மதியகடுதோய்” (தாயு. சச்சி. 6);.

   4. நடுவுநிலைமை ; impartiality.

     “அகடுற யார் மாட்டும் நில்லாது செல்வம்” (நாலடி. 2);;

     [அகு → அகள் (அகழ்); → அகண் → அகடு = உள், உட்புறம், நடு, நடுநிலை, உடம்பின் உள்ளும் நடுவும் உள்ள வயிறு.]

 அகடு agaḍu, பெ. (n.)

   முகடு (சம்.அ.க.கை); ; top, ridge, as of roof.

     [முகம் (முக்கு); → முகடு = மூக்குப் போன்ற வீட்டின் மேற்பகுதி. முகடு → (உகடு); → அகடு. இனி, அகைத்தல் = உயர்த்துதல் அகைப்பு = எழுச்சி. அகை → அகடு = வீட்டின் உயர்ச்சியான அல்லது எழுச்சியான பகுதி என்றுமாம்].

 அகடு agaḍu, பெ. (n.)

   பொல்லாங்கு (வின்.);; wickedness.

க., தெ. அகடு.

     [அகழ்தல் = தோண்டுதல், துளைத்தல், பிடுங்குதல். துளைத்தல் – வருத்துதல். பிடுங்குதல் = வருத்துதல், தொந்தரவு கொடுத்தல். அகழ் → அகடு.]

 அகடு akagṭu, பெ.(n.)

   யாழின் உறுப்புகளாகிய பத்தர் உச்சி வறுவாய் ஆகியனவற்றைக் குறிக்குஞ்சொல்; a term referring to certain partsofthehar-pyal. 35.3.

     [அகு-அகடு]

அகடுசெய்-தல் agaḍuseytal,    1 செ.குன்றாவி. (vt.)

   துன்புறுத்துதல் (வின்.); ; to tease, vex.

 அகடுரி agaḍuri, பெ. (n.)

   பாம்பு (சிந்தா.நி.);; snake.

     [அகடு – வயிறு. ஊர் → ஊரி. ‘இ’. வி.முத. ஈறு. ஊர்தல் = ஒட்டி நகர்ந்து செல்லுதல். அகடுரி = காலின்றி வயிற்றுப்புறத்தால் நகர்ந்து செல்வது.]

அகடுறல் Agapural வி.எ. (adv)

   நடுவுநிலைமைஅடைதல்; neutral position impartiality.

     “அகடுறயார்மாட்டும்நில்லாதுசெல்வம்.” (நாலடி:2);.

     [அகடு + உறல்]

 அகட்டுபெ. (n.)  akaṭṭu,

   நன்றாக விரித்தல்; to wide open. (கொ.வ.வ.சொ.);.

     [அகற்று-அகட்டு(கொ.வ.);]

அகட்டு-தல் agaṭṭudal,    5 செ.குன்றாவி. (v.t)

   அகல வைத்தல் ; to open wide.

     “அண்ணாந்து காலை யகட்டி நடந்து” (பஞ்ச. திருமுக. 876);;

ம. அகற்றுக, அகத்துக ; க. அகலிசு ; தெ. அகலிம்பு.

     [அகல் (த.வி.); → அகற்று (பி.வி.); → அகட்டு.]

 அகட்டுத்தே agaṭṭuttē, பெ. (n.)

   பெருவயிற்றுத் தெய்வம், பிள்ளையார்; Ganeśa, the potbellied God.

     [அகடு = வயிறு. தே = தெய்வம். பல் பருத்தவனைப் பல்லன் என்பது போல், அகடு பருத்த தெய்வத்தை அகட்டுத்தே என்றனர்.]

தே பார்க்க ;see {ta.}

அகணி agaṇi, பெ. (n.)

   1. உள், உட்புறம் ; inside, interior.

     ‘சுடுக்காயில் அகணி நஞ்சு, சுக்கிற் புறணி நஞ்சு (பழ.);.

   2. மரப்பட்டையின் உட்பக்கத்து நார் ; fibre in the inner side of the bark of a tree (சா.அக.);.

   3. மருதநிலம் (சூடா.); ; agricultural tract of land.

   4. நெல் வயல் ; paddyield.

     “அகணியின்கரை புரளு மெங்கணும்” (அரிசமய. குலசே. 8);.

   5. தென்னை பனைகளின் உள்மட்டை மேல் நார் ; upper rind of the stem of the coconut and palmyra frond.

     [அகம் = உள், உட்புறம், நாட்டின் உட்பட்ட மருதநிலம், மருதநில வயல்].

     “புறஞ்சிறை மாக்கட் கறங்குறித் தகத்தோர்

புய்த்தெறி கரும்பின் விடுகழை தாமரைப்

பூம்போது சிதைய வீழ்ந்தெனக் கூத்தர்

   ஆடுகளங் கடுக்கும் அகநாட் டையே” (புறநா. 28;11-14);;
 அகணி agaṇi, பெ. (n.)

   நம்பிக்கைக்குரிய நட்பினர் ; confidant.

     “அகணியாகிய ………… சகுனி” (பெருங். மகத. 26 ; 29-30);.

     [அகம் = உள்ளம். அகம் → அகன் → அகண் → அகணி = உள்ளம் ஒன்றிய உண்மை நட்பு, நண்பன்.]

 அகணி agaṇi, பெ. (n.)

   கடுக்காய் (சித்.அக.); ; gall-nut, Terminalia chebula.

அகணிக்கடுக்காய் agaṇiggaḍuggāy, பெ. (n.)

   1. உட்சதைப்பற்றுள்ள கடுக்காய்; a gall-nut with thick fleshy portion surrounding the seed inside.

   2. முற்றிய கடுக்காய் ; a fully developed or ripe gall-nut (சா.அக.);.

     [அகம் → அகன் → அகண் → அகணி = உள். உட்சதைப்பற்று.]

அகணிதன் agaṇidaṉ, பெ. (n.)

   கடவுள்; god, as immeasurable.

     “தேவ முதல்வ வேதமி லகணித” (பெருந்தொ. 193);.

த.வ. வரம்பிலி.

     [Skt. aganita → த. அகணிதன்.]

 அகணிதம் agaṇidam, பெ. (n.)

   கணிக்கப்படாதது ; that which is beyond computation.

     ‘ம. அகணித ; க. அகண்ய ; Skt. agaņita.

     [‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. கணி → கணிதம் = கணிக்கப்பட்டது. அகணிதம் = கணிக்கப்படாதது. ‘இதம்’ தொ.பெ. ஈறு.]

கணித்தல் பார்க்க ;see kanittal.

 அகணிநாடு akaṇināṭu, பெ.(n.)

   மருதநாடு; agriculatural tract of land.

     “அசற அப்புலத்து அகணி நாடு ஒரீஇ”

     [அகணி+நாடு]

 அகணிநார் agkaṇinār, பெ.(n.)

   மரப்பட்டையின் உட்பத்து நார்; fibre in the inner side of the bark.

     [அகணி+நார்]

 அகணிப்பாய் agaṇippāy, பெ. (n.)

   அகணிப் பிளாச்சினாற் பின்னிய மூங்கிற்பாய் ; bamboo mat plaited with thick splits.

     [அகம் → அகன் → அகண் → அகணி. ஒருகா. அகப் பகுதியொடு சேர்ந்த தடித்த மூங்கிற் பிளாச்சு.]

பாய் பார்க்க;see pay.

 அகணிமுறம் akaṇimuṟam, பெ.(n.)

   தென்னை பனைகளின் மட்டை நாரினைக் கொண்டு இரண்டடைப் பின்னக்களுடன் அழகாக உறுதியாக முடையப்பட்ட, அழகாகஉறுதியாகமுடையப்பட்ட, விலையும் அதிகமுள்ள முறம். (இ.வ.);; winnow plaited with upper rind of the stem of the stem of the coconut and palmayra frond.

     [அகணி+முறம்.]

 அகணியகில் agaṇiyagil, பெ. (n.)

   அகில் மரத்தின் உட்பாகம் ; that portion which is inside the agilwood tree (சா.அக.);.

அகணிக்கடுக்காய். அகில் பார்க்க ;see agani-k-kadu-k-kay, agil.

 அகண் agaṇ, பெ. (n.)

   அண்மை (சம்.அக.);; nearness.

     [ஒருகா. அகம் + அண் – அகவண் → அகண்.]

 அகண்ட வீணை agaṇṭavīṇai, பெ. (n.)

   பொருத் தின்றிக் குடமும் (பத்தரும்); கோடும் (தண்டும்); ஒரே நெடும் பலாக்கட்டையிற் செதுக்கப்பட்ட வீணை ; a lute whose whole body is made from a single block of jack-wood.

     [‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. கண்ட = துண்டான, பகுக்கப்பட்ட அகண்ட = பகுக்கப்படாத, பொருத்தில்லாத. விண்னெனல் = விண் விண் என நரம்பு தெறித்தல். விண் → வினை.]

அகண்டகம் agaṇṭagam, பெ. (n.)

   1. முள்ளில்லாத செடி அல்து காய் ; a thornless plant or fruit.

   2. முள்ளந்தண்டில்லாதது ; invertebrate (சா.அக.);.

   ம., க. அகண்டக ; Skt. Akantaka.

     [‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. குள் → கள் → கண்டு → கண்டம் → கண்டகம் = முள்.]

 அகண்டகாவேரி agaṇṭagāvēri, பெ. (n.)

   ஈரோட்டிற்கும் (ஈரோடைக்கும்); திருச்சிராப்பள்ளிக்கும் இடையில், இரண்டாகப் பிரியாது ஓடும் காவேரியாறு ; the undivided {Kavéri} river, between Erode and its point of bifurcation close to {Thiruchirāppalli.}

     [‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. கண்டம் = துண்டம், பிரிவு, பெருநிலப்பகுதி. அகண்டம் = பகுக்கப்படாதது. காவிரி → காவேரி.]

   கொள்ளிடம், காவிரி என இரண்டாகப் பிரியாத நிலையிலுள்ள காவிரி அகண்ட காவேரி;

 அகண்டதீவம் agaṇṭatīvam, பெ. (n.)

   நந்தா விளக்கு ; lamp that burns perpetually, used in worship in temples.

     [அகண்டம் = பகுக்கப்படாதது. தீய் → தீய்வு → தீவு → தீவம் = விளக்கு.]

காலத்தாற் பகுக்கப்படாது என்றும் எரியும் தீவம் அகண்ட தீவம். Skt. Akhanda dipa.

   இனி, அகன்ற வட்டவடிவமான அகல்விளக்கு எனப் பொருள் கொள்ளின், ‘அகண்ட’ என்பது ‘அகன்ற’ என்பதன் திரிபாகும்;

அகண்டபூண்டு agaṇṭapūṇṭu, பெ. (n.)

   1. பிரமிப்பூடு ; a plant used in medicines, Gratiola monieri.

   2. வல்லாரை ; Indian penny wort, Hydrocotyle asiatica.

   3. வென்னர் (சித்தர்); உண்ணும் ஒரு கற்ப மூலிகை; a drug taken by Siddhas for rejuvenescence (சா.அக.);.

பூண்டு பார்க்க ;see {pündu.}

 அகண்டமெழுகு agaṇṭameḻugu, பெ. (n.)

   மூளையினின்று செய்யும் ஒருவகை மெழுகு ; a kind of paste prepared from the human brain (சா.அக.);.

மெழுகு பார்க்க ;see melugu.

அகண்டம் agaṇṭam, பெ. (n.)

   1. பகுக்கப்படாதது ; that which is indivisible.

     “அகண்டமா யமர்ந்த தன்றே” (கோயிற்பு. பதஞ். 65);.

   2. நிறைவு ; perfection.

     “அகண்டவறிவு” (ஞானவா. உபசாந். 34);.

   3. முழுதும், எல்லாம் (சூடா.); ; the whole,

   4. நந்தா விளக்கு ; perpetually burning lamp.

 Skt. {akhayda}

     [அல் → ‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. கள் → கண்டு → கண்டம் = துண்டம். ஒ.நோ. துள் → துண்டு → துண்டம். பல கண்டமாகப் பகுக்கப்படாது ஒரே முழுமையாக இருப்பது அகண்டம்.]

 அகண்டம் agaṇṭam, பெ. (n.)

   அகன்ற வட்ட வடிவமான தகழி (அகல்); விளக்கு ; a round shaped oil burning open lamp.

     [அகல் → அகன்றம் → அகண்டம்.]

 அகண்டம் agaṇṭam, பெ. (n.)

   மூளை ; brain, medullary substance (சா.அக.);.

 அகண்டம் agaṇṭam, பெ. (n.)

   கடவுள் ; God. as the undivided One (W.);.

 Skt. akhanda

     [‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. கண்டு → கண்டம் → கண்டன் = துண்டானவன். அகண்டன் = பல உறுப்புகளாக அல்லது மெய்ப் பொருள்களாகப் பகுக்கப்படாதவன், முழுமுதற் கடவுள்.]

   ஆவி வடிவில் எங்கும் நிறைந்து உயிர்க்குள் உயிராகவும் அணுவிற்குள் அணுவாகவும் நுண்ணிதிற் கலந்து, எல்லாம் வல்லனாகவும் எல்லாம் அறிந்தவனாகவும் என்றும் உள்ளவனாகவும் இருக்கும் தன்னந்தனி முதல் இறைவனை எவ்வகையிலும் பகுக்கப்படாதவனென்றே கெரீண்டு, கட்வுள் (எல்லாங் கடந்தவன்); என்றனர் முன்னைத் தமிழர்;   அக் கடவுளையே, ஒருசார் தமிழர் சிவன் என்னும் பெயரில் தொன்றுதொட்டு வழிபட்டு வருகின்றனர்;   ஆதலால் சிவம், சத்தி, சாதாக்கியம், ஈசுரம், சுத்தவித்தை எனச் சுத்த மாயையில் தோன்றும் ஐந்து தத்துவங்களாகச் சிவனைப் பகுப்பது, சிவனியத்தைப் புதிதாய்த் தழுவிய ஆரியர், அம் மதத்தை ஆரிய நெறியாகக் காட்டுதற்குப் புகுத்திய கொள்கையேயன்றி, குமரிநாட்டு முன்னைத் தமிழர் கொண்டதன்று;     “அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி

பகவன் முதற்றே யுலகு” (குறள், 1);,

     “சுவையொளி யூறோசை நாற்றமென் றைந்தின்

வகைதெரிவான் கட்டே யுலகு” (குறள், 27);

   என்று, தமிழ்மறையும் ஆரியர் கொள்ளும் போலிச் சிவமெய்ப் பொருள்களை விலக்கிக் கூறுதல் காண்க;   ஆகவே, அகண்டன் என்னும் கொள்கையும் சொல்லும் தமிழரனவே யென்று தெளிக;

அகண்டவடிவம் agaṇḍavaḍivam, பெ. (n.)

   பகுக்கப்படாத வடிவம், கடவுள் ; indivisible form, as of the Absolute.

     “அகண்ட வடிவப் பரம்பொருளாம்” (ஞானவா. பிரகலா. 9);.

 அகண்டவரை agaṇṭavarai, பெ. (n.)

     (Yoga); a psychic centre situated in the cerebral region—Medulla oblongata, which is the upper enlarged end of the spinal cord reachable only through yoga.

     “அறிவான வையாவே கும்ப மேறி

அகண்டவரை அகண்டவரை காணுவாயே” (இராமதேவர்); – (சா.அக.);.

     [அகண்டம் = மூளை. வரை = எல்லை யளவு.]

   புருவிடை என்பது, இரு புருவத்திற்கும் நடுவே ஈரிதழ்த்தாமரை வடிவில் ஒகியராற் காணப்படும் நரம்புச் சக்கரம் ; a cakra in the body, described as a two-petalled lotus situated between the two eyebrows, one of the six dynamic Tattvic centres which are nerve plexuses.

 அகண்டவறை agaṇṭavaṟai, பெ. (n.)

   மூளையின் கண்ணறை ; cells of the brain (சா.அக.);.

     [அகண்டம் + அறை.]

 அகண்டவாய் agaṇṭavāy, பெ. (n.)

   விரிவான வாய் ; wide or large mouth (சா.அக.);.

     [அகல் → அகன்ற (இ.கா.பெ.எ.); → அகண்ட.]

 அகண்டவிளக்கு agaṇṭaviḷaggu,    நந்தா விளக்கு ; perpetually burning lamp.

     [விளங்கு → விளக்கு (பி.வி., முத.தொ.ஆ.கு.]

அகண்டதீவம் பார்க்க ;see agenda-tivam.

 அகண்டி agaṇṭi, பெ. (n.)

   இசைக்கருவி வகை (இராட்..); ; a musical instrument (R.);.

அகண்டிதன் agaṇṭidaṉ, பெ. (n.)

   கடவுள் ; God, as an undivided whole.

     “அகண்டிதனகம்பன்” (மதுரைப் பதிற்றுப். 70);.

 Skt. akhandita

     [அகண்டிதம் → அகண்டிதன் = துண்டிக்கப்படாதவன், பகுக்கப்படாதவன்.]

   அகண்டிதம் பார்க்க ; sce agandidam.

   முந்தின சொற்குக் கூறிய சிறப்புக் குறிப்பையே இதற்குங் கொள்க;

 அகண்டிதம் agaṇṭidam, பெ. (n.)

   துண்டிக்கப்படாதது ; that which is undivided or indivisible.

 Skt. akhandita

     [‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. கண்டு = துண்டு. கண்டு → கண்டி. கண்டித்தல் = துண்டித்தல். கண்டி → கண்டிதம் = துண்டிப்பு. ‘இதம்’ தொ.பெ. ஈறு. அகண்டிதம் = துண்டிக்கப்படாதது.]

     ‘அ’ என்னும் எதிர்மறை முன்னொட்டும் ‘கண்டு’ என்னும் சொல்லும் ‘இதம்’ என்னும் ஈறும் தமிழே யாதலால், ‘அகண்டிதம்’ என்னும் சொல்லும் தமிழெனக் கொள்ளப்பட்டது;

 அகண்ணியம் agaṇṇiyam, பெ. (n.)

   அவமதிப்பு ; dishonour, disgrace.

அங்கே போவது உனக்கு அகண்ணியம் (உ.வ.);.

 Skt. aganya.

     [‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. கண்ணுதல் = கருதுதல், மதித்தல். கண் → கண்ணியம் = மதிப்பு. ‘இயம்’ தொ.பெ. ஈறு. அகண்ணியம் = மதிப்பின்மை, அவமதிப்பு.]

அகதங்காரன் agadaṅgāraṉ, பெ. (n.)

   1. நலத்தைக் கொடுப்போன்; one who restores health, a health-restorer.

   2. மருத்துவன்; a physician,

     [அகத(ம்); + காரன்.]

     [Skt. agada → த. அகத(ம்);.]

     [காரன் → Skt. kara.]

 அகததந்திரம் agadadandiram, பெ. (n.)

   நிலைத்திணை, (தாவரம்); விலங்கு முதலானவற்றின் நஞ்சினால், மாந்தர்க்கு ஏற்படும் நோய்களையும் அவற்றைக்களையும் முறைகளையும் விளக்கிக்கூறும் நூல்; a tantric science which treats of antidotes against vegetable, mineral and animal poisons toxicology.

த.வ. நஞ்சறுப்புநூல்.

     [Skt. agada + tantra → த. அகததந்திரம்.]

 அகதன் agadaṉ, பெ. (n.)

   நிறைநலமுடையான்; one who is free from disease, a healthy man.

த.வ. நலவான்.

     [Skt. agadya → த. அகதன்.]

அகதம் agadam, பெ. (n.)

   1. நோயின்மை; freedom from disease.

   2. மருந்து; a medicine, drug (especially); antidote.

   3. நஞ்சு நீக்கு மருந்து; antipoisonous remedy.

     [Skt. agada → த. அகதம்.]

அகதவேதம் agadavēdam, பெ. (n.)

   1. மருத்துவ நூல்; medical science.

   2. நச்சு முறிவைப் பற்றிக் கூறுமோர் ஆயுள் வேத நூல்; an ayurvedic science dealing with several antidotes for poison.

     [Skt. agada + veda → த. அகதவேதம்.]

அகதி1 agadi, பெ. (n.)

   வீடுபேற்று நிலை; the path of salvation.

     “அடைந்தனை அகதியை” (மேருமஞ். 173);.

     [Skt. a-gati → த. அகதி.]

 அகதி2 agadi, பெ. (n.)

   மரவகை (மலை); (வின்);; babul.

     [Skt. agate → த. அகதி.]

 அகதி3 agadi, பெ. (n.)

   இயற்கைப் பேரிடர், அரசியல் நெருக்கடி இன்ன பிறவற்றின் பொருட்டு தம் சொந்த நாட்டிலிருந்து பிற நாட்டிற் குடிபெயர்வோர்; one Without resources friends, destitute person.

த.வ. வழியிலி, ஏதிலி.

     [Skt. a-gati → த. அகதி.]

 அகதி4 agadi, பெ. (n.)

   1. பெண்ணோடு இணைந்து வாழாமை-சேராமை; not cohabiting with a woman.

   2. நலிந்தோன், வலிமையற்றவன்; a weak man.

     [Skt. a-gada → த. அகதி.]

அகதிசேத்திரத்தார் agadicēddiraddār, பெ. (n.)

   மேலுகத்தில் வாழ்பவர்களில் பெரியவர் (தக்கயாகப். 352, உரை.);; celestials higher than those of the svarga.

     [Skt. a-gati+ksetra → த. அகதிசேத்திரத்தார்.]

 அகதேசி agatēci, பெ. (n.)

   உள்நாட்டு இரப்போன், பரதேசி என்பதற்கு எதிர்; native mendicant, dist. f. {paradēši.}

     [அகம் + தேசி.]

   அகதேசி பரதேசி என்னும் மரபிணைமொழி எதுகை நோக்கி ‘அரதேசி பரதேசி’ என்று தவறாக உலகவழக்கில் வழங்கிவருகிறது;

 அகதேசு agatēcu, பெ. (n.)

   நோய்நொடியில்லாதவன்; one who is free from diseases.

     [Skt. agada → த. அகதேசு.]

அகத்தடிமை agattaḍimai, பெ. (n.)

   அணுக்கத் தொண்டு ; services of a devoted servant or follower.

     “அகத்தடிமை செய்யு மந்தணன்” (தேவா. 7.9 ; 6);.

ம. அகத்தோன், தெ. அடியடு, அடிய.

அகத்தடியாள் agattaḍiyāḷ, பெ. (n.)

   வீட்டு வேலைக்காரி ; maid-servant of a house.

     “அகத் தடியாள் மெய்நோவ” (தனிப்பா. தி. 1, பக். 279);.

ம. அடியாட்டி

அகத்தன் agattaṉ, பெ. (n.)

   இடத்தினன் ; one who is in a place.

     “ஆதவ னெழுகிரி யகத்த, ராக்கினான்” (கந்தபு. யுத்த சிங்க. 328);.

 அகத்தமிழ் agattamiḻ, பெ. (n.)

   அகத்திணை பற்றிய தமிழிலக்கியம் ; Tamil literature dealing with love.

அகத்தரையர் agkattaraiyar, பெ.(n.)

   சிவன்;மாதொருபாகன்; god sive.

     “இமவான் பெற்ற பெண்ணகத் தரையர்” (நாவு :1646);.

     [அகத்து-அகத்து+அரையர்]

அகத்தான் agattāṉ, பெ. (n.)

   1. உள்ளிடத் திருப்பவன் (இறை. 59, உரை); ; one who is in.

   2. இல்வாழ்வான் ; householder.

     “அகத்தாரே வாழ்வாரென் றண்ணாந்து நோக்கி” (நாலடி. 31);.

ம. அகத்தான்

அகத்தி agatti, பெ. (n.)

   மக்கட்குக் கீரையும் மாட்டிற்குத் தழையுணவும் உதவுவதும், பெரும்பாலும் கொடிக்காலிலும் மிளகாய்த்தோட்டத்திலும் பயிரிடப்படுவதுமான சிறு மரவகை ; West Indian pea-tree, s. tr., Sesbania grandiflora, whose leaves are edible and also used as cattle food.

     “நல்லகத்தி வேரதனை நாடுங்கான் மேக மெனுஞ்

சொல்லகலுந் தாகமறுந் தோகையே மெல்லமெல்ல

மெய்யெரிவு கையெரிவு மேகனத்தி

மையெரிவும் போமென் றறி” (னுள்ளெரிவு (பதார்த்த. 47;5);.

   அகத்தியினங்கள்; species of sesban.

   சாழையகத்தி, ஒரு பழமரம் ; a fruit tree.

   சிற்றகத்தி, ஒரு சிறு மருந்துமரம் ; a small tree used for medicine.

   சீமையகத்தி, ஒரு செடிவகை; large-leafed eglandular senna, Cassia alata (L.);.

   செவ்வகத்தி, ஒரு செம்மலர்ச் சிறுமரம் ; a small tree with red flowers.

ம. அகத்தி ; க., து. அகசெ ; தெ. அகிசெ; த. அகத்தி → Skt. agasti.

     [அகம் அகத்தி. அகம் = உள். கொடிக் கால், மிளகாய்த் தோட்டம் முதலிய பிற செடி கொடித் தோட்டங்களினுள்ளே பயிரிடப்படுவதால், அகத்தியெனப் பெயர்பெற்றது போலும்.]

பேயகத்தி, சீமையகத்தி பார்க்க ;see pey-agatti, {šimai-y-agatti.}

     “அகத்தி ஆயிரங் காய்த்தாலும் புறத்தி புறத்தியே” என்பது, மருமகளுக்கும் அகத்தி மரத்திற்கும் பொதுவான இரட்டுறற் பழமொழி. அகத்திமரம் தோட்டத்திற்குள்ளிருந்து கொத்துக்கொத்தாக ஆயிரக்கணக்காய்க் காய்த்தாலும், அதன் காய்கள் ஒன்றிற்கும் பயன்படா. அதனால் மிளகாய்ச்செடியும் வெள்ளிலைக் கொடியும்போற் சிறப்பாகக் கருதப்படா. அதுபோன்று, வேற்றகத்திலிருந்து வீட்டிற்கு வந்த மருமகள் எத்தனை பிள்ளை பெற்றாலும், மகளைப்போல் அன்பாக மாமியாரால் நடத்தப்படுவதில்லை என்பது, பழமொழிக் கருத்து;

 அகத்திக்கறுப்பு agattiggaṟuppu, பெ. (n.)

   சில சிற்றூர்த் தெய்வங்கட்குச் சாத்தும் ஆடை வகை (தஞ்சை); ; a kind of garment put on certain village deities (Tj.);.

 அகத்திக்கீரை agattigārai, பெ. (n.)

   இலைக் கறிக்கு உதவும் அகத்தித் தழை; sesban leaves used as edible greens.

அகத்திசரறுகு agattisaraṟugu, பெ. (n.)

   சிற்றறுகு (இராட்,); ; species of grass, short in stature like Agastya (R.);.

     [Skt. agastya + {1ša} – அகஸ்திச → த. அகத்திசன் → அகத்தியர். வ. ஈசன் = கடவுள், தேவன், தெய்வத்தன்மையுள்ளவன். அகத்தியர் குள்ளராயிருந்ததனால், அவரைப்போல் உருவிற் சிறிதான சிற்றறுகு அகத்திசாறுகு எனப் பெயர்பெற்றது.]

அகத்திடு-தல் agaddiḍudal,    17 செ.குன்றாவி. (v.t)

   1. கையால் உள்ளணைத்தல் (திவா.);; to fold in the arms, embrace.

   2. செருகுதல் ; to insert (W.);.

   3. உள்ளிடுதல் (கலித். 4. உரை); ; to enclose, enfold.

அகத்திணை agattiṇai, பெ. (n.)

   கைக்கிளை, குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை, பெருந்தினை என்னும் ஏழு பிரிவுகளாக வகுக்கப்பட்டுள்ள காதலின்ப வொழுக்கம் ; love, as a mental experience of lovers or conjugated couple classified into seven forms according to ecology and stress of passion.

     “கைக்கிளை முதலாப் பெருந்திணை யிறுவாய்

முற்படக் கிளந்த எழுதிணை யென்ப” (தொல். பொருள். அகத். 1);.

     [அகம் + திணை.]

அகத்திணைப்புறம் agattiṇaippuṟam, பெ. (n.)

   அகத்தினைக்குப் புறம்பான கைக்கிளை, பெருந்திணை என்னும் இருதினைகள் (தொல். பொருள். அகத். 54, நச். உரை);; the two forms of undesirable love, viz., unreciprocated love, and love by force, as opposed to reciprocal love.

     [அகம் + திணை + புறம்.]

அகத்தினள் agattiṉaḷ, பெ.(n.)

   மனத்தில் உள்ளவள்; one who is seated in mind.

     “அரிமலர்க் கண்ணி நின் அகத்தினள் ஆக”. (பெருங். 74:45);.

 அகத்திப்பழுப்பு agattippaḻuppu, பெ. (n.)

அகத்திக்கறுப்பு பார்க்க ;see agatti-k-karuppu.

 அகத்தியநட்சத்திரம் agattiyanaṭcattiram, பெ. (n.)

   அகத்திய விண்மீன்; the star canopus.

அகத்தியன், அகத்தியனார் agattiyaṉagattiyaṉār, பெ. (n.)

   1. சில வேத மந்திரங்களின் ஆசிரியரும், தென்னாட்டில் ஒரு பிராமணக் குடியேற்றத்தை நிறுவியவரும், ஒரு முத்தமிழ்ச் சார்புநூலும் சில மருத்துவ நூலும் இயற்றிய வரும் தோரா. கி.மு. 12ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்தவருமான ஓர் ஆரியச் சான்றோர் ; an Aryan sage, author of several Vedic hymns, said to have founded a Brähmin colony in South India, written some books on medicine. and composed a Tamil grammar.

   2. அகத்திய நாண்மீன் ; the star Canopus, of which Agastya is the regent.

     ‘அகத்தியனென்னு மீன் உயர்ந்த தன்னிடத்தைக் கடந்து மிதுனத்தைப் பொருந்த’ (பரிபா. 11;11. உரை);;

     [Skt ga = செல். ‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு. Skt. aga = அசையாதது, மலை. Skt. As = எறி. அகஸ்திய (Agastya); = மலையை எறிந்தவன் அல்லது அடக்கியவன்.]

   ஆரியர் இந்தியாவிற்குட் புகுந்தபின், சில நூற்றாண்டுகளாக விந்த(விந்திய); மலையைக் கடந்து தெற்கே வர இயலவில்லை. முதன் முதலாக அதைக் கடந்தவர் அகத்தியர். அதனால், அவருக்கு விந்தமலையை வென்றவர் என்றும், விந்தமலையின் செருக்கை அடக்கியவரென்றும் புகழ்ச்சி எழுந்தது. இக் காலத்தும், எவரெசிற்று (Everest); முடியேறிய வரை அக் குவட்டை வென்றவர் (conqueror of the Everest); என்று கூறுதல் காண்க;   விந்தமலையை அடக்கியதனால் அகத்தியர் அப்பெயர் பெற்றார் என்னும் வடநூலார் கூற்று, பொருத்தமுடையதாய்த் தோன்றவில்லை. ஏனெனின், விந்தமலையைக் கடக்கு முன்னரும் அவருக்கு அப்பெயர் இருந்ததாகத் தெரிகின்றது;   அகத்தியன் என்னும் பெயரை யொத்த Augustus, Augustainus, Augustanus, Augustulus முதலிய இலத்தீன் பெயர்களும், Augusti என்னும் செருமானியப் பெயரும், Augustine என்னும் ஆங்கிலப் பெயரும் மேலைநாடுகளில் மக்கள் இயற்பெயர்களாகத் தொன்று தொட்டு வழங்கி வந்திருக்கின்றன. அவற்றிற்கெல்லாம் மூலமாகத் தோன்றும் augustus என்னும் இலத்தீன் சொல்லிற்கு, consecrated (திருப்படையல் செய்யப்பட்ட);, venerable (வணங்கப்படத்தக்க); என்று பொருள் சொல்லப்படுகின்றது;   இலத்தினை யடுத்து வழங்கும் கிரேக்கத்திற்கு இனமான ஒரு மொழியைத் தாய்மொழியாகக் கொண்ட ஒர் இனத்தாரின் வழிவந்த வேத ஆரியக் குரவர் ஒருவர்க்கு அம் மேலைப் பெயர் இடப்பட்டதென்று கொள்வது, இயற்கைக்கு முற்றும் ஒத்ததே. ஆகவே, அகத்தியன் என்னும் ஆரியச் சொல்லிற்கு, வணங்கப்படத்தக்கவன் என்று பொருள் கூறுவதே பொருத்தமாம்;   இலக்கண நூல் முதற்கண் இயற்றமிழ்க்கே தோன்றியிருத்தல்கூடும். அதுவும் எழுத்திலக்கணம், சொல்லிலக்கணம், சொற்றொடரிலக்கணம், செய்யுளிலக்கணம், பொருளிலக்கணம் என்னும் ஐந்நிலைப்பட்டிருத்தல் வேண்டும். அதன்பின் இசையிலக்கணமும் நாடகவிலக்கணமும் முன்பின்னாக நெடுங்காலங் கடந்து தோன்றியிருக்கும். இறுதியில் இயல் இசை நாடகம் என்னும் மூன்றன் இலக்கணமும் ஒரே தொகுதியாகச் சேர்க்கப்பட்டிருக்கும். இத்தகைய முத்தமிழ் இலக்கண நூலொன்றை, தமிழனே. எத்துணைப் பேரறிஞனாயினும், தனிப்பட ஒரேயடியில் தோற்றியிருத்தல் இம்மியும் இயலாது. அங்ஙனமிருப்பவும், ஒர் ஆரியன் வடநாட்டினின்று வந்தவுடன் முத்தமிழ் இலக்கண முதனுாலை இயற்றினான் என்றல், ‘நரிமா அரிமாக் குருளை யீன்றது’ என்பது போன்ற செய்தியே;   அகத்தியன் என்னும் சொல் ஆரியமாயினும், அகத்தியத்தின் பெருமையும் தமிழியன்மையும் நோக்கி, இங்குத் தமிழ்ச் சொற்றொகுதியொடு சேர்க்கப்பட்டது;

அகத்தியம் agattiyam, பெ. (n.)

   தோரா. கி.மு. 12ஆம் நூற்றாண்டில், அகத்திய முனிவரால் இயற்றப்பட்டதாகக் கருதப்படும் மாபிண்டம் என்னும் முத்தமிழிலக்கணச் சார்புநூல் ; a poetic work of grammar by sage Agastya, dealing with the three conventional classes of Tamil literature, and based upon earlier Tamil treatises, ascribed to circa 12th century B.C.

 அகத்தியம் agattiyam, பெ.(n.)

   மிகத் தேவை (அடிப்படை);யானது (அத்தியாவசியம்);; that which is indispensable, essential.

மறுவ. கட்டாயம்

     [அகம்+அகத்து-அகத்தியம்]

 அகத்தியர் agattiyar, பெ. (n.)

அகத்தியன் பார்க்க ;see agattiyan.

 அகத்தியர் குழம்பு agattiyarguḻmbu, பெ. (n.)

   பெருங்காயம், இந்துப்பு, இதள் (ரசம்);, வெண்காரம், மனோசிலை, அரிதாரம், நேர்வாளம், ஓமம், கருஞ்சீரகம் என்னுஞ் சரக்குகளைச் சேர்த்து அகத்தியர் செய்ததாகச் சொல்லப்படும் பெயர்பெற்ற நலக்கழிச்சல் மருந்து; a famous cathartic medicinal compound, ascribed to Agastya, the ingredients being asafoetida, rock salt, mercury, borax, realgar, yellow orpiment, true croton, bishop’s weed and black cumin.

     [Skt Agastya → த. அகத்தியன், அகத்தியர்.]

அகத்தியர் தேவாரத்திரட்டு agattiyartēvārattiraṭṭu, பெ. (n.)

   அகத்தியர் பெயரால் வழங்கும் 25 தேவாரப் பதிகத் தொகுதி ; a collection of 25 hymns from the {Tāvaram,} erroneously attributed to sage Agastya.

     [அகத்தியர் + தேவாரம் + திரட்டு.]

 அகத்தியல் agattiyal, பெ.(n.)

   மனநிலை; disposition of the mind.

     “அகத்து இயல் முகத்துக் காட்ட”.

     [அகம்+அகத்து+இயல்]

அகத்தியா agattiyā, பெ. (n.)

   1. அளந்தறியக் கூடா ஆழம்; unfathomable abyss.

   2. கடல்; ocean.

அகத்தியான்பள்ளி agattiyāṉpaḷḷi, பெ. (n.)

   திருமறைக்காட்டிற்கு அருகிலுள்ள ஒரு திருநகர் (தேவா. 2.212); ; a shrine near Tirumaraikkadu {}.

     [அகத்தியன் → அகத்தியான். பள்ளி = தவநிலையம்.]

அகத்திருத்துவம் agattiruttuvam, பெ. (n.)

   செயலின்றி நிற்குங் கடவுட்டன்மை (வேதா. சூ. 47.);; divine attribute of not being agent.

     [Skt. a-kartrtuva → த. அகத்திருத்துவம்.]

அகத்திருள் agattiruḷ, பெ. (n.)

   அறியாமை; ignorance said to be the darkness of mind

     “அகத்திருளும் நிறைகங்குல் புறத்திருளும்” (பெரிய. 1338);.

     [அகம்+அத்து+இன்+அள்]

 அகத்தீசுரப்புல் agattīcurappul, பெ. (n.)

அகத்தீசரறுகு ;see {agattišar-arugu.}

     [Skt. agastya + {išvara} + த. புல் – அகஸ்தீச்வரப்புல் → அகத்தீசுவரப்புல் → அகத்திசுரப்புல்.]

அகத்தீடு agattīṭu, பெ. (n.)

   1. எண்ணம்; thought, idea.

     “அகத்தீடு முற்றும் பிரணவமாகப் பிறங்கி” (கச்சி, வண்டு. 352);.

   2. கையால் உள்ளணைக்கை (அகநா. 26;17, உரை); ; embrace.

     [அகத்து + இடு – அகத்திடு. இடு → ஈடு.]

அகத்துக் கூன் Agattu-kuy, பெ.(n.)

   உவளக (அந்தப்புரத்து);க் கூனி; disabled servant maid in the royal quarters of the queen.

     “புறத்து அமைச்சின் நன்றகத்துக் கூன்” (பழ. 295);.

     [அகம்+கூன்]

அகத்துண்டம் agattuṇṭam, பெ.(n.)

   குறைப்படும் தொகை; deficit amount.

     “குடிமகன் ஊணொபாதி படகிடந்த சிகை அகத் துண்டம் காட்டாதொழிய” (SII, viii.25.);

     [அகம்+துண்டம்.]

 அகத்துமாத்தாக agattumāttāga, வி.அ. (adv.)

   முன்னேற்பாடு இல்லாமல், தற்செயலாக; accidentally, by chance, unexpectedly.

     “தெருவில் அகத்துமாத்தாக நண்பரைச் சந்தித்தேன்”.

     [அகத்துமாத்து + ஆக.]

     [Skt. akasmat → த. அகத்துமாத்து.]

அகத்துரைப்போன் agatturaippōṉ, பெ. (n.)

   1. மனச்சான்று ; the inner voice, the voice of conscience (இராட்.);.

   2. கடவுள் ; God.

     [அகத்து + உரைப்போன். அகம் = மனம்.]

அகத்துறுப்பு agattuṟuppu, பெ. (n.)

   1. அன்பு, அருள், இரக்கம் முதலிய மனப்பண்பு ; qualities of the heart, as love, grace, mercy.

     “அகத் துறுப் பன்பி லவர்க்கு” (குறள், 79);.

   2. உடலின் உள்ளுறுப்பு ; internal organs of the body.

     [அகத்து + உறுப்பு.]

 அகத்துழிஞை agattuḻiñai, பெ. (n.)

     [அகத்து + உழிஞை.]

 அகத்துழிஞையான் agattuḻiñaiyāṉ, பெ. (n.)

     [அகத்துழிஞையான் = அகத்தோன்.]

அகத்தூண் agattūṇ, பெ.(n.)

   வண்டியின் ஒருறுப்பு; part of cart.

     “அகத்தூண் அமைதி”. (பெருங் 53: 54);

     [P]

 அகத்தெழு வளியிசை Agatteluvaliyisai, பெ.(n.)

   அடிவயிற்றிலிருந்து உந்தப்படுகின்றகாற்றினால் எழும் ஓசை; the distinct sound produced by rising air from the navel.

     [அகம்+அத்து+எழு+வளி+ஓசை]

அகத்தெழுவளி agatteḻuvaṉi, பெ. (n.)

   அடிவயிற்றில் (மூலாதாரத்தில்); எழுகின்ற காற்று; the air rising from the navel.

     “அகத்து எழு வளி இசை அரில்தப நாடி” (தொல்.3:20);.

     [அகம்+அத்து+எழு+வளி]

 அகத்தை agattai, பெ. (n.)

   தாய் ; mother

அகத்தொண்டன் agattoṇṭaṉ, பெ. (n.)

   வீட்டு வேலைக்காரன் ; domestic servant.

     ‘ஒருவர் மனையிற் பணிசெய்யும் அகத்தொண்டர்க்குளதாகிய உரிமை’ (சி.போ.பா. 8;1,பக்.429);.

     [அகம் + தொண்டன். அகம் = வீடு.]

 அகத்தோன் agattōṉ, பெ. (n.)

அகத்துழிஞையான் பார்க்க ;see {agatt(u);-uliñaiyán.}

அகத்தோன் செல்வம் akattōṉcelvam, பெ. (n.)

   மதிலின் உள்ளிடத்தில் உள்ளவனது செல்வ மிகுதி; wealth in the fort of a king.

     “அகத்தோன் செல்வமும்……..புறத்தோன் அணங்கிய பக்கமும்.” (தொல்.20:10);.

     [அகம்+அத்து+(ஆன்); ஒன்+செல்வம்]

 அகத்மாத்து agatmāttu,    வி.எ. (adv.) தற்செயலாய்; causelessly by chance, unexpectedly.

     “அவனை அகஸ்மாத்தாய்ச் சந்தித்தேன்” (இ.வ.);.

     [Skt. a-kasmat → த. அகத்மாத்து.]

அகநகர் aganagar, பெ. (n.)

   1. கோட்டைக்குள் அடங்கிய நகரப்பகுதி (சிலப். 14; 69, அடியார்க். உரை); ; interior of a fortified town.

   2. உவளகம் (அந்தப்புரம்); ; women’s appartments in a palace.

     “அகநகர் கைவிட்டு'” (மணிமே. 23;57);.

     [அகம் + நகர். அகம் = உள்.]

அகநகர்ச்சுற்றம் akanakarccuṟṟam, பெ. (n.)

   அரசனின் உடன் சுற்றம் (பரிசனங்கள்);; official staff of the king.

     “அரசும் உரிமையும் அகநகர்ச் சுற்றமும் ஒரு மதில் எல்லைக்காத்தல் நின் கடன்” (மணி.25:122:23);.

     [அகம்+நகர்+சுற்றம்]

அகநகை aganagai, பெ. (n.)

   இகழ்ச்சிநகை (சிலப். 16;164, அடியார்க். உரை);; derisive laughter.

     [அகம் + நகை.]

அகநகை-த்தல் aganagaittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   இகழ்ச்சியாகச் சிரித்தல்; to laugh in derision.

     “அகநகைத் துரைத்து” (சிலப். 16;164);.

அகநாடகம் aganāṭagam, பெ. (n.)

   மனத்திலுள்ள காதலைப் புலப்படுத்தும் நளிநயங்களோடு கூடிய நடம் (சிலப். 3;14, அடியார்க். உரை);; dance accompanied by gestures expressing love.

     [அகம் + நாடகம்.]

அகநாடகவுரு aganāṭagavuru, பெ. (n.)

   அக நாடகத்திற்குரிய பாடல்கள் (சிலப். 3 ;14, அரும். உரை); ; various kinds of musical compositions used in performing dances expressing love.

     [அகம் + நாடகம் + உரு.]

அகநாடு aganāṭu, பெ. (n.)

   1. உள் நாடு ; interior of a territory.

     “அகநாடு புக்கு” (மதுரைக். 149);.

   2. மருதநிலம் ; agricultural tract.

     “புறஞ்சிறை மாக்கட் கறங்குறித் தகத்தோர்

புய்த்தெறி கரும்பின் விடுகழை தாமரைப்

பூம்போது சிதைய வீழ்ந்தெனக் கூத்தர்

ஆடுகளங் கடுக்கும் அகநாட்டையே” (புறநா. 28;11-14);.

     [அகம் + நாடு.]

அகநானூறு aganāṉūṟu, பெ. (n.)

   கடைக் கழகக்காலப் புலவர் ஏறத்தாழ நூற்றறு பதின்மர் அகப்பொருள்பற்றிப் பாடியனவும், உருத்திரசன்மரால் தொகுக்கப்பட்டனவுமான நானுாறு அகவற்பாத் திரட்டு ; Ananthology of 400 love-lyrics in agaval metre by about 160 poets of the period of the 3rd Tamil Academy, compiled by {Uruttirašanman.}

     [அகம் + நானூறு.]

அகநாழிகை aganāḻigai, பெ. (n.)

   தெய்வப் படிமையிருக்கும் கருவறை, உண்ணாழிகை; sanctuary of a South Indian (Hindu); temple.

     ‘அகநாழிகைப் பணிசெய்வார்’ (T.A.S. i, 6);.

ம. அகநாழிக

     [அகம் + நாழிகை.]

நாழிகை பார்க்க ;see naligai.

அகநிலை aganilai, பெ. (n.)

   1. உள்ளிடம் ; inside (W.);.

   2. மனத்துள்ளிருக்குங் கடவுள் (இராட்.);; God as residing in one’s mind (R.);.

   3. நகர் ; town.

     “அரைசுமேம் படிஇய வக நிலை” (சிலப் 5 ;161);;

   4. குல(சாதி);ப் பெரும் பண்வகை நான்கனுள் ஒன்று; one of the four primary melody-types.

     [அகம் + நிலை.]

 அகநிலை aganilai, பெ. (n.)

பரதக்கலையில் கையாளும் ஒரு முத்திரை நிலை.

 An hand posture in Bharathanatyam.

     [அகம்+நிலை]

 அகநிலைக் கொச்சகம் aganilaiggoccagam, பெ. (n.)

     [அகநிலை + கொச்சகம்.]

அகநிலைக் கோவை akanilaikāvai, பெ. (n.)

   அக ஒழுக்கம் பற்றிய தொகுப்பு; a collection of works on love themes.

     “ஐந்திணை தழுவிய அகநிலைக்கோவை” (ப.பா.341.);

     [அகம்+நிலை+கோவை]

அகநிலைக்குறிஞ்சி aganilaigguṟiñji, பெ. (n.)

   குறிஞ்சிப் பண்ணின் ஒருவகை; a primary melody-type, a variety of {kuriñji.}

     “தென்னுறு பாலை குறிஞ்சியே மருதஞ்

செவ்வழி யென்னுநா னிலத்திற்

பின்னகம் புறமே யருகியல் மற்றைப்

   பெருகிய லுறழவெண் ணிரண்டாய்” (கந்தபு. அசுர, சூரன் அரசிருக். 23);;     [அகம் + நிலை + குறிஞ்சி.]

அகநிலைச் செய்யுட்டாழிசை aganilaisseyyuṭṭāḻisai, பெ. (n.)

கடவுளை வண்ணித்துப் புகழாததும், அகப்பொருள்பற்றிய ஒத்தாழிசைக் கலிப்பாவிற்குரியதுமான செய்யுளுறுப்பு ;{tališai,}

 which does not deal with the greatness of God, being a member of an {ottališaikkali *erse} which deals only with an amatory theme.

     [அகநிலை + செய்யுள் + தாழிசை.]

     ‘வண்ணித்துப்புகழ்தலின் வண்ணக மெனப் படும். என்னை? தரவினானே தெய்வத்தினை முன்னிலையாகத் தந்து நிறீஇப் பின்னரத் தெய்வத்தினைத் தாழிசையானே வண்ணித்துப் புகழ்தலின், அப்பெயர் பெற்றதாகலின். ஒழிந்த உறுப்பான் வண்ணிப்பினுஞ் சிறந்த உறுப்பு இதுவென்க’ (தொல்.பொருள்.செய். 140, பேரா. உரை);;

 அகநிலைச் செவ்வழி aganilaiccevvaḻi, பெ. (n.)

   செவ்வழிப் பண்ணின் ஒருவகை; a primary melody-type, a variety of {Seyvali.}

     [அகநிலை + செவ்வழி.]

செவ்வழி பார்க்க ;see {}

 அகநிலைப் பசாசம் aganilaippacācam, பெ. (n.)

     [அகநிலை + பசாசம்.]

 அகநிலைப்பாலை aganilaippālai, பெ. (n.)

     [அகநிலை + பாலை.]

அகநிலைமருதம் aganilaimarudam, பெ. (n.)

     “அகநிலை மருதமும் புறநிலை மருதமும்” (சிலப். 8;39);.

அகநிலையொத்தாழிசை aganilaiyottāḻisai, பெ. (n.)

   1. கலிப்பா வகை (பாப்பா. 91); ;   2. கலிப்பாவுறுப்பு வகை (தொல், பொருள். செய். 138, பேரா. உரை);; an element of kali verse.

     [அகநிலை + ஒத்தாழிசை.]

 அகனம் agaṉam, பெ. (n.)

   வேங்கைமரம் (பச்.மூ.); ; Indian kino tree.

ஒ.நோ ; அசனம்.

அகனாதி agaṉāti, பெ. (n.)

   1. கொடுவேலி (சித்.அக.); ; Ceylon leadwort.

   2. இதள் (வை.மூ.); ; quick Silver.

ஒ.நோ. ; அசுனாதி.

அகனும் புறனும் akaṉumpuṟaṉum, பெ. (n.)

   உள்ளும் புறமும்; in and out

     “இழுக்கா யாப்பின் அகனும் புறனும்” (சில.8);.

     [அகம்-அகன்+உம்+புறன்+உம்]

 அகனெடுங்கலம் agaṉeḍuṅgalam, பெ.(n.)

   ஒருவகைப் பெரும் ஏனம் (அண்டா);; large vessel, Cauldron.

     [அகல்+நெடு→ நெடும்+கலம்]

அகனைந்திணை agaṉaindiṇai, பெ. (n.)

   குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என்னும் ஐந்திணைக்குமுரிய இருதலைக் காதல் ; the five forms of reciprocated love related to the five natural regions of the Tamil country.

     “மக்கள் நுதலிய அகனைந் திணையும்” (தொல். பொருள். அகத். 54);.

     [அகம் → அகன் + ஐந்திணை.]

அகன் agaṉ, பெ. (n.)

   1. உள் ; inside.

   2. மனம் ; mind.

   3. காதல் ; love.

     [அகம் → அகன் (போலி);.]

 அகன் agaṉ, பெ. (n.)

   கணவன் (மலை.); ; husband.

 அகன் agaṉ, பெ.எ. (adj.)

   அகன்ற ; broad.

     “சிலம்பாற் றகன்றலை” (சிலப். 11;108);.

     “அகன்பணை” (திருக்கோ. 11);, “அகன் மணி” (திவா.);.

     [அகல் → அகன்.]

அகன்கூனை akaṉāṉai, பெ. (n.)

   கருப்பஞ் சாறு காய்ச்சும் கொப்பரை; abroad vessel.

     “எந்திரத்து ஒழுகு சாறு அகன் கூனையின் ஊழ்முறைமுழுசி”(சிட் 15:48);.

     [P]

 அகன்னம் agaṉṉam, பெ. (n.)

   செவிடு; deafness (சா.அக.);.

 அகன்னியகனி agaṉṉiyagaṉi, வி.அ. (adv.)

   நாடொறும்; daily, from day to day.

     [Skt. ahani + ahani → த. அகன்னியகனி.]

 அகன்னியசனி agaṉṉiyasaṉi, பெ. (n.)

   நாளுக்கு நாள்; from day to day (சா.அக.);.

அகன்பதி akaṉpati, பெ. (n.)

   பேரூர்; a big town.

     “பங்கியப் பாசடைத் தடம் சூழ்

பழனநாட்டு அகன் பதிகள் பலவும் நண்ணி.” (பெரிய.2357.);.

     [அகல்+பதி]

அகன்மகம் agaṉmagam, பெ. (n.)

   செயப்படு பொருள் குன்றிய வினை (பி.வி. 35, உரை.);; intransitive verb.

     [Skt. a-karmaka → த. அகன்மகம்.]

அகன்மணி akaṉmaṇi, பெ. (n.)

   மாணிக்கம்; diamond.

     “அரதனம் சலாகை அகன்மணி.” (நிக.தி.6-7);.

     [அகல்+மணி]

அகன்றான் akaṉṟāṉ, பெ. (n.)

   நீங்கினவன்; sage.

     “மூப்பின் கண்நன்மைக்கு அகன்றானும்” (திரி.17:1);

     [அகன்று-அகன்றான்]

அகன்றார் akaṉṟār, பெ. (n.)

   செல்வசெழிப்பு உடையவர்; well to do people.

     “அழுக்கற்று அகன்றாரும் இல்லை” (குறள். 17:10.);.

     [அகல்+அகன்றார்]

அகன்றிசினோர் akaṉṟiciṉōr, பெ. (n.)

   அன்புடையவர்; beloved people.

     “கள்வர் போல்வர் நீ அகன்றிசினோர்க்கே” (குறு.127:6);.

     [அகன்று+இசின்+(ஆர்);ஓர்]

அகன்றிசைப்பு agaṉṟisaippu, பெ. (n.)

   செய்யுளில் உரைநடை கலக்கும் யாப்புக் குற்றம் ; defect in poetical composition caused by the introduction of prose in verse.

     “கானக நாடன் கருங்கோன் பெருமலைமே

லானை கிடந்தாற்போ லாய பெருங்கற்க

டாமே கிடந்தன கொல்லோ வவையேற்றிப்

பெற்றிப் பிறக்கி வைத்தா ருளர் கொல்லோ”

     ‘இது முன் செய்யுளாய் வந்து இறுதி பரவிக் கட்டுரையாய் வந்தமையால், அகன்றிசைப் பென்னுங் குற்றமாயிற்று” (யாப். வி. 35, உரை, பக். 404);.

     [அகன்று + இசைப்பு.]

யாப்பு முறையினின்று அகன்று இசைப்பது அகன்றிசைப்பு எனப்பட்டது.

அகன்றிடல் akaṉṟiṭal, தொ.பெ. (vbi.n.)

   நீங்குதல்; relief.

     “வயிறு உற்ற அடு சூலை மறப்பிணி தான் அந்நின்ற நிலைக்கண் அகன்றிடலும்” (பெரிய.1341.);.

     [அகன்று+இடல்]

அகன்றிலர் akaṉṟilar, பெ. (n.)

   நெருங்கினர்; close friendly people

     “அழுத்தினர் அழுந்திலர் அகன்றிலர் அகன்றார்.” (யுத்.12:16.);

     [அகன்று+இல்+ஆர்]

அகன்றில் agaṉṟil, பெ. (n.)

   ஆண் அன்றில்; male Greek-partridge.

     “குறுங்கான் அகன்றில்” (ஐங்குறு. 381. பா.வே.);.

     [மகன்றில் → அகன்றில்.]

     “மகன்றில் பார்க்க ;see maganril.

 அகபார் agapār, பெ. (n.)

   செய்தி (P.T.L.);; news.

     [U. akhbar → த. அகபார்.]

 அகபாலம் agapālam, பெ. (n.)

   தலையில்லாத அழகற்ற தோற்றம்; a monster with partial or complete absence of cranjum-Acranium.

 அகப் புறச் சமயம் agappuṟaccamayam, பெ. (n.)

 six religious sects not intimately related to orthodox {Saivism.}.

     [அகப்புறம் + சமயம்.]

அகப்பகை agappagai, பெ. (n.)

   உட்பகை; ஒரு குடும்பம், இனம், வகுப்பு, அமைப்பகம், நிறுவனம், நாடு முதலியவற்றுள் ஒன்றற்குள்ளேயே தோன்றி, ஒற்றுமையைக் குலைத்துப் பகைவர்க்குக் காட்டிக்கொடுக்கும் பகை, புறப் பகைக்கு எதிர் ; enmity within a family group of relatives, community, class, organization, establishment or country, leading to disunity and destruction.

     “புறப்பகை கோடியின் மிக்குறினு மஞ்சார்

அகப்பகை யொன்றஞ்சிக் காப்ப” (நீதிநெறி. 55);.

ம. அகப்பக

     [அகம் + பகை.]

அகப்பக்கம் agappaggam, பெ. (n.)

   2. உட்பக்கம்; inside.

     [அகம் + பக்கம்.]

அகப்படச் சூத்திரி-த்தல் agappaḍaccūttirittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   பொருள் புலப்படாவாறு உள்ளடங்க நூற்பா இயற்றுதல் ; to versify grammatical rules rendering the meaning obscure.

     ‘குறித்த பொருள் விளங்காமையின் அகப்படச் சூத்திரியாராகலானும்’ (தொல். சொல். கிளவி. 35, சேனா. உரை);;

 Skt. Sutra → த. சூத்திரம் → சூத்திரி. அகப்பட + சூத்திரி.]

அகப்படு-தல் agappaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. உட்படுதல், உள்ளடங்குதல் ; to be included.

     “சத்தவிருடிக் கணமகப்பட…… முனித்தலை வரும்” (உத்தரரா. வரையெடு. 69);;

   2. குறைதல் ; to be diminished, shortened. (தொல். பொருள். செய்.134, பேரா. உரை);.

   3. சிக்கிக் கொள்ளுதல் ; to be entangled.

மான் வலைக்குள் அகப்பட்டுக்கொண்டது (உ.வ.);.

     ‘அகப்பட்டுக் கொள்வேன் என்றா கள்வன் களவெடுக்கிறது’ (பழ.);.

   4. பிடிபடுதல் ; to be caught.

     “கொண்டல் வண்ண னகப்படா னெவர்க்கும்” (பாரத. கிருட். 174);.

வேட்டைக்குப் போனால் முயல் அகப்படுமா? (உ.வ.);.

   5. வசப்படுதல் ; to be brought under one’s influence, to become subordinate.

   ஊரெல்லாம் அவனுக்கு அகப்பட்டிருக்கிறது (உ.வ.);;   6. கிடைத்தல் ; to be obtained.

     “யாழுடை யார்மணங் காணணங் காய்வந் தகப்பட்டதே” (திருக்கோ, 7);;

     ‘அகப்பட்டதைச் சுருட்டடா கம்பளியப்பா (பழ.);.

ம. அகப்பெடுக; க., தெ. அகபடு.

அகப்படுத்து-தல் agappaḍuddudal,    2 பி.வி. (v. caus.)

   1. சிக்கவைத்தல் ; to entrap.

     “பரதவர் வலையி னகப்படுத் தரிய” ‘(பாரத.குரு. 105);.

   2. பிடித்தல் ; to catch hold of.

     “மற்றவன் பெருமுரண் முருக்கிக். கையகப்படுத் துய்ப்பனால்” (கந்தபு. மகேந். வச்சிர. 6);;

அகப்படை agappaḍai, பெ. (n.)

   நம்பகமான அணுக்கத்தொண்டர் ; trustworthy attendants.

     ‘அகப்படை யென்று மிடுக்கரா யிருப்பாரை’ (ஈடு, 10 ; 1. பிர.);;

     [அகம் + படை.]

 அகப்படை akappaṭai, பெ. (n.)

   கமுக்க (அந்தரங்க);ப் படை; confidential military force

     “உறுதியில் பொரு தமது அகப்படை”(வி.பா.28:47.);

     [அகம்+படை]

அகப்பட்டி agappaṭṭi, பெ. (n.)

   அகக் கட்டுப்பாடு இல்லாதவன்-ள் ; an irresponsible person.

     “அகப்பட்டி யாவாரைக் காணின்” (குறள், 1074);;

     [அகம் + பட்டி.]

அகப்பணி agappaṇi, பெ. (n.)

   1. மறைமுகமான தொண்டு ; confidential service.

     “அங்கு அகப்பணி செய்வர் விண்ணோர்” (திவ். திருவாய். 10.2;6);.

   2. வீட்டுவேலை ; domestic work.

     [அகம் + பணி.]

அகப்பத்தியம் agappattiyam, பெ. (n.)

   1. மருந்து உண்ணுங்காலத்து உட்கொள்ளும் வரம்பிட்ட உணவு, புறப்பத்தியம் அல்லது மறு பத்தியம் என்பதற்கு எதிர் ; diet or regimen observed during the course of taking medicine.

   2. மருத்துவக் காலத்திற் புணர்ச்சியின்பந்தவிர்கை ; abstention from sexual intercourse, while under medical treatment.

     [அகம் + பத்தியம்.]

பத்தியம் பார்க்க ;see pattiyam.

 அகப்பத்து agappattu, பெ.(n.)

   ஊரையொட்டியுள்ள வயல்; paddyfield adjacent to village.

     [அகம்+பற்று-அகப்பற்று-அகப்பத்து (கொ.வ.);]

 அகப்பரம் agapparam, பெ. (n.)

   திண்ணை ; pial, a raised platform under the varandah used for sitting.

     [ஒருகா. அகம் = வீடு. புறம் = வெளி. அகப்புறம் → அகப்பரம் = வீட்டு வெளித் திண்ணை. இனி, அகம் = உள்; பரம் = மேல், மேலிடம், மேடு, திண்ணை, அகப்பரம் = உள் திண்ணை என்றுமாம்.]

அகப்பரிவாரம் agapparivāram, பெ. (n.)

   1. வீட்டு வேலைக்காரர் (சீவக. 292, நச். உரை); ; domestic servants.

   2. அரண்மனைப் பணியாளர் ;ம. அகப்பரிவாரம்

     [அகம் + பரிவாரம்.]

பரிவாரம் பார்க்க ;see parivaram.

அகப்பற்று agappaṟṟu, பெ. (n.)

   1. தன் உடம்பின்மீதுள்ள பற்றெண்ணம், புறப்பற்று என்பதற்கு எதிர் (குறள், 345, பரிமே. உரை); ; attachment to self, self-love, opp. to purapparru.

     “போமே யகப்பற்றென் றுந்தீபற” (அவிரோ. 14);.

   2. சிற்றுார்ப் பங்காளிகள் அவ்வப்போது பகிர்ந்து பயன்படுத்தும் ஊர் நிலம்

   3. தொடக்கந்தொட்டுக் குளப்பாசனமுள்ள நிலம் (நெல்லை); ; land which has been irrigated by a tank since the very beginning (Tn.);.

ம. அகப்பற்று

     [அகம் + பற்று.]

அகப்பா agappā, பெ. (n.)

   1. கோட்டை மதில் ; fortified wall, wall of a fort or fortress.

     “அகப்பா எறிந்த அருந்திறல்” (சிலப். 28;144);.

   2. மதிலுண்மேடை (பிங்.); ; mound within inner fortifications.

   3. அகழி (பிங்.); ; ditch around a fort.

ம. அகப்ப

     [உகப்பு → அகப்பு → அகப்பா.]

அகப்பு பார்க்க ;see agappu.

 அகப்பாகுடி akappākuṭi, பெ. (n.)

   சேர நாட்டு உம்பர்க்காட்டுப்பகுதியில் மலையிடையிருந்த குறுநாட்டுப் பகுதி; a region in umbarkadu area in the western range forest of Kerala.

மறுவட அகப்பா.க.பாகுடி.

     [அகழ்ப்பு (அகழி);- அகழ்ப்பா- அகழிசூழ்ந்த கோட்டை(அகழ்ப்பா-குடி- அகழிப்பாகுடி (அகழ்ப்பா நகர் குடியிருப்பு); அகழ்ப்பா என்னும் சொல்லே சிந்து வெளியில் அரப்பா எனத் திரிந்திருக்கக்கூடும்.]

அகப்பாடு agappāṭu, பெ. (n.)

   1. அகப்படுதல் ; being caught or obtained.

   2. உண்ணிகழ்ச்சி ; internal occurrence.

   3. நெருங்கிருக்கை ; being close.

     “அகப்பாட் டண்மையன்” (பெருங். மகத. 18;20);.

   4. புதுக் கண்டுபிடிப்பு (புதுவை); ; discovery (Pond.);.

     [அகப்படு → அகப்பாடு.]

அகப்பாட்டு agappāṭṭu, பெ. (n.)

   1. அகப்பொருட் செய்யுள், புறப்பாட்டு என்பதற்கு எதிர் ; love-poem, opp. to purappattu.

   2. அகநானூறு (கலித். 37. நச். உரை); ; an anthology of love-lyrics.

     [அகம் + பாட்டு.]

அகநானூறு பார்க்க ;see {aga-naniiru.}

அகப்பாட்டுறுப்பு agappāṭṭuṟuppu, பெ. (n.)

   அகப்பொருளின் அல்லது அகத்திணையின் பன்னிரு கூறு ; the twelve members of agapporul or agattinai.

   1. இயல் பகத்திணை;

 method of defining a thing or showing its nature, quality, etc.

   2. வகையத்திணை;

 amplification or detailing at large what has been said briefly.

   3. பொதுவகத்திணை; the rule for summing up or recapitulating.

   4. சிறப்பகத்திணை;

 the rule for discriminating or explaining the difference between things.

   5. உவமவகத்திணை; the rule for illustrating a subject by metaphors, comparisons, etc.

   6. புறநிலையகத்திணை; the rule for exemplifying a subject through examples.

   7. எதிர்நிலையகத்திணை; the rule for elucidating a point through its opposite.

   8. காரண (அ); கருவியகத்திணை; revealing the condition or quality of a thing by its origin.

   9. காரியவகத்திணை; proving a thing by its effects.

   10. காரகவகத்திணை;

 the rule for relating an action, event, etc., to which belong the following;

 who.

 what.

 by what helps.

 why.

 where.

 when.

 what manner or how.

   11. முன்னவையகத்திணை;  the rule for foretelling events from signs.

   12. பின்னவையகத்திணை;  the rule for foretelling the consequences of any action (p.); – (W.);.

     “அகத்திணை யியல்பே யறைபடும் வகையே

பொதுச்சிறப் புவமை புறநிலை யெதிர் நிலை

கருவி காரியங் காரக முன்னவை

   பின்னவை யெனவாம் பிரிவீ ராறே” (தொன். வி. பொருள். 2; 2);;     “அவற்றுள், இயல்புரைத் தொப்ப வியம்புத லியல்பே” (க்ஷ 3);.

     “தொகைவிரித் துரைத்தல் சொற்பொருள் வகையே” (க்ஷ 4);.

     “பொதுவெனப் பலவை யடக்கு மொன்றே

சிறப்பென வொன்றி னடங்கும் பலவே” (க்ஷ 5);.

     “உவமை யெனப்பிறி தொப்ப வுரைத்தலே” (க்ஷ 6);.

     “புறநிலை யொப்பிழி வாக்கமென மூன்றே” (க்ஷ 7);.

     “குறித்தவை காட்ட மறுத்தவை காட்டி

யெதிரில் விளக்க லெதிர்நிலை யென்ப” (க்ஷ 8);.

     “காரண நான்குங் காரிய நான்கும்

விரித்துத் தன்பொருள் விளக்க லுரித்தே” (க்ஷ 9);.

     “காரக மென்ப கருத்தா கருமங்

கருவி கருத்திடங் காலந் திறனேழே” (க்ஷ 10);.

     “முன்னவை பின்னவை முன்பின் னடந்தன

பன்னித் தன்பொருள் பயன்படப் பகர்தலே” (க்ஷ 11);.

   இந் நூற்பாக்கள், வீரமாமுனிவரின் சொந்தக் கூற்றுகளேயன்றித் தொல்காப்பியத்தையோ வேறு முன்னூலையோ தழுவியனவல்ல;   இவை கூறும் பாகுபாடு அகப்பாட்டுறுப்பென வின்சிலோ அகரமுதலியிற் கூறப்பட்டிருப்பதால், இவற்றை இங்கு மேற்கோளாகக் காட்டலாயிற்று;     ‘காரணம்’ என்பது ‘கரணம்’ என்பதன் நீட்டம். ‘காரியம்’ என்பது ‘இயம்’ என்னும் திரிப்பீறு பெற்ற அதன் திரிசொல்;

     ‘காரகம்’ என்பதைக் ‘கருமகம்’ என்று தமிழிற் குறிக்கலாம்;

     ‘காரணம்’, ‘காரியம்’ என்னும் சொற்களை முறையே, ‘கரணியம்’, ”ருமியம்’ என்றுங் குறிக்கலாம்;

   இதன் விளக்கத்தைக் கரணம் என்னும் உருப்படியிற் காண்க;
 அகப்பாட்டுறுப்பு agappāṭṭuṟuppu, பெ. (n.)

     “தினையே கைகோள் கூற்றே கேட்போர்

இடனே காலம் பயனே முன்னம்

மெய்ப்பா டெச்சம் பொருள்வகை துறையென்

றப்பா லாறிரண் டகப்பாட் டுறுப்பே” (நம்பியகப், 211);.

     [அகம் + பாட்டு + உறுப்பு.]

அகப்பாட்டுவண்ணம் agappāṭṭuvaṇṇam, பெ. (n.)

     “அகப்பாட்டு வண்ணம், முடியாத் தன்மையின் முடிந்ததன் மேற்றே” (தொல், பொருள். செய். 222);;

   எ-டு : “உண்கண் சிவப்ப தெவன்கொ லன்னாய்” (ஐங்குறு. 21);;     [அகம் + பாட்டு + வண்ணம்.]

 அகப்பாட்டெல்லை agappāṭṭellai, பெ. (n.)

   குறித்த வரம்பைத் தன்னகத் தடக்கிக்கொள்ளும் எல்லை (தொல், பாயி. இளம். உரை); ; confining limit or boundary.

     [அகப்படு → அகப்பாடு + எல்லை.]

அகப்பு agappu, பெ. (n.)

   ஆழம் (வின்.); ; depth.

     [அகழ்தல் = தோண்டுதல். அகழ் → அகழ்ப்பு → அகப்பு = தோண்டப்பட்ட அல்லது தோண்டப்படும் ஆழம்.]

அகழ்ப்பு பார்க்க ;see agalppu.

 அகப்பு agappu, பெ. (n.)

   மரப்பிளப்பிற் செலுத்தும் மரத்துண்டு, ஆப்பு (இ.வ.);; wedge (Loc.);.

     [அகைத்தல் = அடித்தல், செலுத்துதல். அகை → அகைப்பு → அகப்பு அடித்துச் செலுத்தப்படும் ஆப்பு.]

 அகப்பு agappu, பெ. (n.)

   எழுச்சி (சம்.அக.); ; height.

     [உகத்தல் = உயர்தல். உக → உகப்பு = உயர்ச்சி. “உகப்பே உயர்தல்” (தொல். சொல். உரி. 8);. உகப்பு → அகப்பு. உ → அ சொல்லாக்கத் திரிபு. ஒ.நோ.; உகை(த்தல்); → அகை(த்தல்);.]

 அகப்புரை akappurai, பெ. (n.)

தாழ்வாரம்:

 verandah.

     [அகம்+புரை]

 அகப்புரை akappurai, பெ. (n.)

   நுழை வாயிலைத்தாண்டிப் பக்கவாட்டில் அமைந்த அறை; front room adjacent to the entrance.

     [அக்க(ம்);+சாலை]

அகப்புறக் கைக்கிளை agappuṟaggaiggiḷai, பெ. (n.)

   அன்பினைந்திணை என்னும் இரு தலைக்காதற்குப் புறமான ஒருதலைக் காதல் ; unreciprocated love, as outside the sphere of reciprocal love.

     [அகம் + புறம் + கைக்கிளை.]

   மக்கள் விருப்பத்தைக் கவனியாது பெற்றோரால் முடித்து வைக்கப்படும் திருமணங்களுள், மணமகன் மணமகள் என்னும் இருவருள் ஒருவர் மட்டும் காதலித்து, இன்னொருவர் கடமைக்காக இணங்கியிருப்பதே, ஒருதலைக் காமம் என்னும் கைக்கிளையாகும்;     “காமஞ் சாலா இளமை யோள்வயின்

ஏமஞ் சாலா இடும்பை யெய்தி

நன்மையுந் தீமையும் என்றிரு திறத்தால்

தன்னொடும் அவளொடும் தருக்கிய புணர்த்துச் சொல்லெதிர்பெறாஅன் சொல்லியின்புறல்

புல்லித் தோன்றும் கைக்கிளைக் குறிப்பே” (தொல். பொருள். அகத். 50);

   என்பது, நூற்பாவிற் குறித்துள்ளவாறு, சொல்லளவான காமக் குறிப்பேயன்றிக் கூட்டத்தொடு கூடிய ஒழுக்கமோ மண வாழ்க்கையோ அன்று. ஆகவே, கைக்கிளைக் குறிப்பு, கைக்கிளையொழுக்கம் அல்லது கூட்டம் எனக் கைக்கிளை இருதிறத்தது என அறிக. இங்ஙணமே, பெருந்திணைக்குறிப்பு, பெருந் திணையொழுக்கம் எனப் பெருந்திணையும் இருதிறத்ததாம். அது பெருந்திணையிற் கூறப்படும்;

 அகப்புறக்கருவி agappuṟaggaruvi, பெ. (n.)

     [அகம் + புறம் + கருவி.]

 அகப்புறத்தலைவன் agappuṟattalaivaṉ, பெ. (n.)

     [அகப்புறம் + தலைவன்.]

அகப்புறத்திணை agappuṟattiṇai, பெ. (n.)

   அகப்பொருட்டினை ஏழனுள், அகனைந் திணைக்குப் புறம்பான கைக்கிளை, பெருந்திணைகள் (யாப். வி.பக். 528); ; the two forms of love kaikkilai and perundinai out of seven, as outside the sphere of {aganaindinai.}.

     [அகப்புறம் + திணை.]

   அகப்பொருட்குப் புறம்பான புறப்பொருட்டிணை ஏழிருப்பதால், அகப்பொருட்குள்ளேயே சற்றுப் புறம்பானது அகப்புறம் எனப்பட்டது. இங்ஙனம் புறப்பொருட்குள்ளும் சற்றுப் புறம்பானது புறப்புறம் எனப்படும்;

அகப்புறப்பாட்டு agappuṟappāṭṭu, பெ. (n.)

   கைக்கிளை, பெருந்திணைகளுக்குரிய செய்யுள் ; poem describing love which is unreciprocated or improper if not criminal.

     “அகப்புறப்பாட்டு மிகப்பில வவையே” (நம்பியகப். 250);;

     [அகப்புறம் + பாட்டு.]

அகப்புறப்பெருந்திணை agappuṟapperundiṇai, பெ. (n.)

   இருதலைக் காமமென்னும் அகனைந்திணைக்குப் புறமாகிய பொருந்தாக் காமம் (நம்பியகப். 243); ; improper or criminal love, as outside the sphere of mutual love.

     [அகப்புறம் + பெருந்தினை.]

 அகப்புறப்பொருள் agappuṟapporuḷ, பெ. (n.)

   அகப்புறத்திணைகட்குரிய ஒருதலைக் காமமும் பொருந்தாக் காமமும் ; themes relating to unreciprocated and improper or criminal love.

     [அகப்புறம் + பொருள்.]

அகப்புறமுழவு agappuṟamuḻvu, பெ. (n.)

   தண்ணுமை, தக்கை, தகுணிச்சம் முதலிய இடைநிலைத் தோற்கருவிகள் (சிலப். 3 ; 27, அடியார்க். உரை); ; drums of the medium grade, like tantumai, takkai amd taguaiccam, etc., used as accompaniment to music and dancing.

     ‘அகமுழவாவன ; முன்சொன்ன உத்தமமான மத்தளம், சல்லிகை, இடக்கை, கரடிகை, பேரிகை, படகம், குடமுழா வெனவிவை.

   அகப்புற முழவாவன ; முன்சொன்ன மத்திமமான தண்ணுமை, தக்கை, தகுணிச்சம் முதலாயின;   புறமுழவாவன; முன் சொன்ன அதமக் கருவியான கணப்பறை முதலாயின;   புறப்புற முழவாவன; முற்கூறப்படாத நெய்தற்பறை முதலாயின’ என்று அடியார்க்கு நல்லார் (சிலப். 3;27, உரை); கூறியிருப்பதால், அகம் அகப்புறம் புறம் என்று வகுத்த மூவகை முழவுகளும், முறையே, முதல் இடை கடைப்பட்ட மங்கல முழவுகள் என்பதும், புறப்புறம் என்று இழித் தொதுக்கியவை அமங்கலப் பறைகள் என்பதும் உய்த்துணரப்படும்;

அகப்புறம் agappuṟam, பெ. (n.)

   1. ஒன்றோடு தொடர்புகொண்டு அதற்குச் சற்றுப் புறம்பானது ; that which is related to, but is not of the essence.

   2. அகத்திணைப்புறம் பார்க்க;see {aga-t-tinai-p-puram. -}

     [அகம் + புறம்.]

 அகப்புலி agappuli, பெ. (n.)

   பொருள்கள், சொத்து (கரு.அக.); ; things, property.

     [பொலிதல் = செழித்தல், மிகுதல். அகப்பொலி → அகப்புலி.]

அகப்பூ agappū, பெ. (n.)

   நெஞ்சத்தாமரை ; heart-lotus, used fig.

     “அகப்பூ மலைந்து” (சீவக. 1662);.

ம. அகமலர்

     [அகம் + பூ.]

 அகப்பூசை agappūcai, பெ. (n.)

   மன வழிபாடு ; worshipping in mind, meditation.

     [அகம் + பூசை.]

 அகப்பேய்ச்சித்தர் agappēyccittar, பெ. (n.)

   அடிக்கடி தம் மனத்தை ‘அகப்பேய்’ என்று விளித்துப் பனுவல் பாடிய ஒரு வென்னர் (சித்தர்); ; name of a Siddha, author of a poem in which the mind is addressed as “mind-devil’ in every stanza.

     [அகம் + பேய் + சித்தர்.]

 அகப்பை agappai, பெ. (n.)

   சோறு, குழம்பு, காய்கறி முதலிய சமைத்த உணவுப் பொருள்களை முகந்து பரிமாற உதவும் நீண்ட பிடியுள்ள சிரட்டை அல்லது சிறுகலம் (சூடா); ; ladle, large spoon with a long handle, usu. of coconut shell.

     ‘அகப்பை அறுசுவை யறியுமா? (பழ);.

     ‘அகப்பை குறைந்தால் கொழுப்பெல்லாம் அடங்கும்” (பழ);.

     ‘அகப்பை பிடித்தவன் தன்னவனானால் அடிப்பந்தியில் இருந்தாலென்ன? கடைப்பந்தியில் இருந்தாலென்ன?’ (பழ.);;

ம. அகப்பான் ; க. அகபெ ; தெ. அகப ; து. காபெ.

     [அகழ்தல் = தோண்டுதல், முகத்தல். அகழ் → அகழ்ப்பு → அகழ்ப்பை → அகப்பை, ஒ.நோ.; கேழ்ப்பு → கேழ்ப்பை → கேப்பை. சமைத்த உணவு வகைகளைக் கலத்திலிருந்து அகழ்ந்து (தோண்டி அல்லது முகந்து); எடுத்தற்குச் சிரட்டையாலும் மரப்பிடியாலும் செய்யப்பட்ட கருவி அகப்பை.]

 அகப்பைக்கணை agappaiggaṇai, பெ. (n.)

   அகப்பைக் காம்பு ; handle of ladle.

     [அகப்பை + கணை.]

 அகப்பைக்கின்னரி agappaiggiṉṉari, பெ. (n.)

   அகப்பை வடிவில் .செய்த விளையாட்டு நரம்பிசைக் கருவி ; stringed toy musical instrument shaped like a coconut-shell ladle.

     [அகப்பை + கின்னரி.]

கின்னரி பார்க்க ;see kinnari.

அகப்பைக்குறி agappaigguṟi, பெ. (n.)

   1. அகப்பையளவு (ஈடு, 1.4; 6, அரும்.);; measure of quantity, a coconut-shell ladle can hold.

   2. நெற்குவியலின்மேல் இடும் சாணிப்பாற்குறி ; marks of cow-dung solution poured from a ladle on heaps of paddy.

     “கண்ணாரக் கண்டதற்கு ஏன் அகப்பைக் குறி ?’ (பழ.);;

   3. அகப்பை விழும் நிலையைக் கொண்டு குறிபார்த்தல் (லின்.); ; prognostication by observing the lying position and direction of a ladle let fall perpendicularly, practised by women.

     [அகப்பை + குறி.]

குறி பார்க்க ;see kuri.

 அகப்பைக்கூடு agappaigāṭu, பெ. (n.)

   அகப்பைசெருகி ; rack for ladles.

     [அகப்பை + கூடு.]

 அகப்பைசெருகி agappaiserugi, பெ. (n.)

   அகப்பைகள் செருகி வைக்கும் சட்டம்; perforated frame for holding ladles, the handles being inserted into the perforations.

 அகப்பைசொருகி agappaisorugi, பெ. (n.)

அகப்பைசெருகி பார்க்க ;see {agappai-šerugi.}.

 அகப்பைநோய் akappainōy, பெ. (.n)

   உணவு இல்லாமல் மெலிந்து நோயாளியைப் போல் காணப்படுதல்; the unfed and underfed looking like a patient, due to the scarcity of food, (வ.சொ.அக.);.

     [அகப்பை+நோய்]

அகப்பையடி agappaiyaḍi, பெ. (n)

   1. அகப்பையினாலடிக்கும் அடி ; a blow dealt with a ladle.

   2. பட்டினி ; starvation.

   3. அகப்பையின் அடிப்பகுதி ; the bottom of a ladle.

     [அகப்பை + அடி.]

அகப்பையடிபடு-தல் agabbaiyaḍibaḍudal,    20 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. அகப்பையினாலடிபடுதல் ; to be beaten with a ladle.

   2. பட்டினி போடப்படுதல் ; to be starved.

     [அகப்பை + அடி + படு.]

அகப்பையைச் சுருங்கப்பிடி-த்தல் agappaiyaiccuruṅgappiḍittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   பிள்ளைகட்குத் தண்டனையாகச் சாப்பாட்டைக் குறைத்தல் ; to decrease the quantity of food given, as a punishment, to children.

     [அகப்பை + ஐ + சுருங்க-பிடி.]

அகப்பொருட்கைக்கிளை agapporuṭgaiggiḷai, பெ. (n.)

   காமம் நுகர்தற்குரிய கன்னித் தலைமகளின் காதற் குறிப்பை அறியும் வரை, தலைமகன் அவளைச் சாராதுநின்று தன் நெஞ்சொடு கூறல் (நம்பியகப். 28); ; theme in which a lover is talking to his own mind, while awaiting indications from his sweet heart of her love in response to his.

     [அகம் + பொருள் + கைக்கிளை.]

அகப்பொருட்கோவை agapporuṭāvai, பெ. (n.)

   களவில் தொடங்கிக் கற்பில் முடியும் அகப்பொருட்டலைவன் தலைவியரின் காதல் வாழ்க்கையை, நானுாற்றிற்குக் குறையாத கட்டளைக்கலித்துறையில் கோவைபடக் கூறும் பனுவல் வகை; division of poem, in not less than 400 kattalaikkalitturai verses which treats of the continuous life of lovers, beginning with clandestine union and culminating in married and domestic life.

     “ஆறிரண் டுறுப்பும் ஊறின்றி விளங்கக் கூறுவ தகப்பொருட் கோவை யாகும்” (இலக். வி. 816);.

     [அகம் + பொருள் + கோவை.]

 அகப்பொருட்டலைவன் agapporuṭṭalaivaṉ, பெ. (n.)

   அகப்பொருட் செய்யுளில் வரும் காதலன் ; hero of a love-poem.

     [அகம் + பொருள் + தலைவன்.]

 அகப்பொருட்டலைவி agapporuṭṭalaivi, பெ. (n.)

   அகப்பொருட் செய்யுளில் வரும் காதலி ; heroine of a love-poem.

     [அகம் + பொருள் + தலைவி.]

 அகப்பொருட்டுறை agapporuṭṭuṟai, பெ. (n.)

   அகப்பொருள் பற்றிய பொருட்கூறு ; a theme of love-poetry.

     [அகம் + பொருள் + துறை.]

அகப்பொருட்பெருந்திணை agapporuṭperundiṇai, பெ. (n.)

   இருதலைக் காமத் தலைவனுந் தலைவியும் இன்பம் நுகர்ந்துவருங்கால், இடைக்காலத்தில் ஏற்பட்ட சில இன்ப நுகர் ச் சித் தடைகளை எடுத்துக்கூறுவது; narration of obstacles encountered in the love-life of genuine lovers.

     “அகன்றுழிக் கலங்கலும் புகன்றமடற் கூற்றும்

குறியிடை யீடுந் தெளிவிடை விலங்கலும்

வெறிகோள் வகையும் விழைந்துடன் போக்கும்

பூப்பிய லுரைத்தலும் பொய்ச்சூ ளுரையும்

தீர்ப்பி லூடலும் போக்கழுங் கியல்பும்

பாசறைப் புலம்பலும் பருவமாறுபடுதலும்

வன்புறை யெதிர்ந்து மொழிதலும் அன்புறு

மனைவியுந் தானும் வனமடைந்து நோற்றலும்

பிறவும் அகப்பொருட் பெருந்திணைக் குரிய” (நம்பியகப். 243);.

     [அகம் + பொருள் + பெருந்தினை.]

அகப்பொருள் agapporuḷ, பெ. (n.)

   1. நாற் பொருள்களுள் ஒன்றான இன்பம் ; pleasure, as one of the four objectives of life.

   2. காமவின்பம் ; sexual pleasure.

     ‘நீ புறப்பொருளை விரும்பி அகப்பொருளைக் கைவிட்டதிலே’ (கலித்.15, நச். உரை);.

   3. அகத்திணையென்னும் இன்பவொழுக்கங் கூறும் இலக்கண நூல் ; a grammar of love-theme.

   எ-டு : இறையனாரகப் பொருள், நம்பியகப்பொருள் ;   4. இன்பவொழுக்கங் கூறும் நூற்றொகுதி; love-literature,

   5. அகத்திணையாகிய பொருள் ; love-theme.

     “புலவோ ராய்ந்த வருந்தமி ழகப் பொருள்” (நம்பியகப். 1);;

   6. உட்பொருள் ; inner meaning.

     “நான்மறை யகப்பொருள் புறப்பொரு ளறிவார்” (கம்பரா. யுத்த. இரணிய. 32);;

   7. வீட்டிலுள்ள பொருள்; household effects.

     “அகப்பொரு டமக்கருளு வார்க்கஃது நல்கி யுகப்புறு பரத்தையர்கள்” (தணிகைப்பு. திருநகரப். 78);;

ம. அகப்பொருள்

     [அகம் + பொருள்.]

 அகப்பொருள் விளக்கம் agapporuḷviḷaggam, பெ. (n.)

   ஓர் அகத்தினை நூல் ; name of a grammar of love-poetry.

நம்பியகப்பொருள் விளக்கம் பார்க்க ;see nambi-y-aga-p-porul vilakkam.

     [அகம் + பொருள் + விளக்கம்.]

 அகமகன் agamagaṉ, பெ. (n.)

   கடைக்கழகக் காலத்திற்குப்பின் தமிழ்நாட்டிற் புகுத்தப்பட்டதும், சிவனின் மூத்த மகனாகச் சொல்லப்படுவதும், காப்புத் தெய்வமாகக் கருதப்படுவதும், பெரும்பாலும் வீடுதொறும் வழிபடப்.படுவதுமான ஆனைமுகப் பிள்ளையார்த் தெய்வம் (சம்.அக.); ; elephant-headed God {Ganeśa}, the eldest son of {Śiva,} commonly worshipped in Hindu homes.

அகமகிழ்ச்சி agamagiḻcci, பெ. (n.)

   மனக்களிப்பு (பிரபோத. 27;33); ; joy, inward happiness.

     [அகம் + மகிழ்ச்சி.]

அகமகிழ்வு akamakiḻvu, பெ. (n.)

   அகமகிழ்ச்சி பார்க்க; see agamagilcci

     “அழகு தன் அக மகிழ்வுற”. (சூளா. 437.);.

     [அகம்+மகிழ்வு]

அகமடல் agamaḍal, பெ. (n.)

   பாளை ; spathe.

     “அகமடல் வதிந்த வன்புபுரிபேடை” (பெருங். மகத. 4 ; 47);;

     [அகம் + மடல்.]

அகமணை Agamaṇai, பெ. (n.)

   ஓடத்தின் உட்கட்டை; wooden piece on a boat;

     “துறை படி அம்பி அகமணை ஈறும்”. (ஐங்.17:8);.

     [அகம்+மணை]

அகமணைத்தட்டு agamaṇaittaṭṭu, பெ. (n.)

   வண்டியினுறுப்புவகை ; a part in the frame work of a cart.

     “புறமணைப் பலகையு மகமனைத் தட்டும்” (பெருங், உஞ்சைக். 58; 50);;

     [அகமனை + தட்டு.]

அகமண்டலம் akamaṇṭalam, பெ. (n.)

   உள்வட்டம்; inner cirecle.

     “மலை ஆறும் ஏழு கடலும் பாதமலர் சூழ் குளம்பின் அக மண்டலத்தின் ஒரு பால் ஒருங்க”. (மங்.11:4-3);.

     [அகம்+மண்டலம்]

 அகமனம் agamaṉam, பெ. (n.)

   பெண்ணின்பம் பெறாதவன்; abstinence from sexual intercourses (சா.அக.);.

     [Skt. a-gamana → த. அகமனம்.]

அகமனி agamaṉi, பெ. (n.)

   1. திருமணமாகாதவன்; a confirmed bachelor, a celibate.

   2. வான்வழிச் செல்லும் ஆற்றலில்லாதவன்; one who is incapable of travelling in the aerial regions as opposed to gamani (சா.அக.);.

     [Skt. a-gamana → த. அகமனி.]

அகமனை akamaṉai, பெ. (n.)

உள்வீடு

 inner apartment;

     “அனைய வேலை அகமனை எய்தினன்” (அயோ. 4:223);.

     [அகம்+மனை]

அகமன் agamaṉ, பெ. (n.)

   1. ஒருவகை விலையுயர்ந்த கல்; a kind of precious stone.

   2. இடி; thunder boll.

   3. முகில்; cloud.

   4. இரும்பு; iron (சா.அக.);.

     [Skt. a-gama → த. அகமன்.]

 அகமம் agamam, பெ. (n.)

   மரம் (உரி.நி.);; tree.

     [Skt. agama → த. அகமம்.]

அகமரி-த்தல் agamarittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   கருப்பையில் இறத்தல் (சீவரட். 207);; to die in the womb.

     [த.மடி → Skt. mari (mru);. அகம் + மரி – அகமரி.]

அகமருடணபாதாளயோகம் agamaruḍaṇapātāḷayōgam, பெ. (n.)

   ஒக விருக்கை வகையு ளொன்று; a yoga.

     “மானெசதடாகத்தில் அகமருஷணபாதாள யோகம் பண்ணின துர்வாசர்” (தக்கயாகப். 552, உரை.);.

     [Skt. aghamarsana + pataja + yoga → த. அகமருடணபாதாளயோகம்.]

அகமருடணம் akamaruṭaṇam, பெ. (n.)

   மறை மந்திரச் சிறப்பு; speciality of sacred hymns;

     “அன்றியும் விசேட மிக்க அகமருண்டணங்களாவன” (தி.தி.48:10);

     [அகம்+மருடணம்]

 அகமருடணம் agamaruḍaṇam, பெ. (n.)

   1. மறை மந்திரத்தின் வகை; name of particular vedic hymn, as sin-effacing.

   2. அகமருடண மந்திரம் கூறிச் செய்யும் நீராடல்; ablution holding the right hand containing water up to the nose while repeating the above vedic hymn.

     [Skt. aghamarsana → த. அகமருடணம்.]

அகமலர் akamalar, பெ. (n.)

நெஞ்சக் கமலம்

 heart respresented as lotus;

     “அக மலர் மேல் மன்னும்” (சிலப் 12:3:3);.

     [அகம்+மலர்]

 அகமலர்ச்சி agamalarcci, பெ. (n.)

   மனமகிழ்ச்சி (திவா.); ; joy, happiness, as blossoming of the mind.

     [அகம் + மலர்ச்சி.]

அகமலர்ச்சியணி agamalarcciyaṇi, பெ. (n.)

   ஒரு பொருளின் உயர்வுதாழ்வுகளை இன்னொரு பொருளின் உயர்வுதாழ்வுகளோடு ஒப்பு நோக்குவதனாற் புலப்படுத்தும் பொருளணி வகை (அணியி. 69); ; figure of speech in which the excellences and defects of one object are brought out, through a comparison with the same qualities in another object.

   அகமலர்ச்சியணி – ஒரலங்காரம் ; அஃது, ஒன்றின் குணத்தான் மற்றொன்றின் குணமும், ஒன்றின் குற்றத்தான் மற்றொன்றின் குற்றமும், ஒன்றின் குணத்தான் மற்றொன்றின் குற்றமும், ஒன்றின் குற்றத்தான் மற்றொன்றின் குணமும் வருணிக்கப்படுவது. இதனை வடநூலார் ‘உல்லாசாலங்காரம்’ என்பர் (குவ. 69); – (சங்.அக.);;     [அகமலர்ச்சி + அணி.]

 அகமலை agamalai, பெ. (n.)

   பெரியகுளம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village inPeriyakulam Taluk.

     [அகம்+மலை]

அகமாட்சி agamāṭci, பெ. (n.)

   இல்லறத்திற்குரிய நற்குண நற்செய்கைகள் (உபதேசகா. சூராதி. 77);; good qualities and deeds befitting an ideal family life.

     [அகம் + மாட்சி. அகம் = வீடு, இல்லறம்.]

அகமார்க்கம்1 akamārkkam, பெ. (n.)

அருளியல்பு.

 Kind approach

     “வாதனையைச் சொல்லும் அக மார்க்கத் தால் அவர்கள் மாற்றினர்காண்” (சை:சா:2:50);.

     [அகம்+மார்க்கம்]

 அகமார்க்கம்2 akamārkkam, பெ. (n.)

   1. மெய்க்கூத்து; நாட்டியவகை; a kind of dance. (தெ.கோ.சா.3:2);.

     [அகம்+மார்க்கம்]

 அகமார்க்கம் agamārggam, பெ. (n.)

   1. அருமையிற்பாடல் (பிங்.);; a high style of singing, difficult to attain.

   2. முக்குணம் பற்றிவரும் மெய்க்கூத்து (சிலப். 3, 12, உரை);; exposition, by gesture and dancing, of three gunas, viz. sattva, rajas, tamas.

     [Skt. agha + marga → த. அகமார்க்கம்.]

 அகமாலிகம் agamāligam, பெ. (n.)

   கருங்குமிழ் மரம் (சித். அக.);; black coom teak.

அகமிசைக்கிவர்-தல் agamisaiggivartal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   கோட்டை மதிலின்மேல் ஏறி நின்று போர்புரிதல் ; to fight on the ramparts.

     “அகமிசைக் கிவர்ந்தோன் பக்கமும்” (தொல், பொருள். புறத். 13);;

     “மதின்மிசைக் கிவர்ந்தோன் பக்கமும்”

என்றும், “மதின்மிசைக் கிவர்ந்த மேலோர்

பக்கமும்” என்றும், இரு பாட வேறுபாடு முண்டு.

     [அகமிசைக்கு + இவர்.]

அகமிடறு akamiṭaṟu, பெ. (n.) க

   குரல்வளை; larynx.

     “ஐந்தானத்து அகமிடறுசுற்றி” (நாவி. 6:93-2);.

     [அகம்+இடறு]

அகமிந்திரம் agamindiram, பெ. (n.)

அகமிந்திரலோகம் பார்க்க;see agamindira-logam,

     “அருகன துருவ மில்லா ரகமிந்திரத்துட் டோன்றார்” (மேருமந்.75);.

     [Skt. aham-indra → த. அகமிந்திரம்.]

     [வேந்தன் → இந்தன் → இந்தர் → இந்திரன் → Skt. indra.]

அகமிந்திரலோகம் agamindiralōgam, பெ. (n.)

   வானுலுகத்திலொன்று (திருக்கலம். 6, உரை.);;     [Skt. aham+indra+loka → த. அகமிந்திர லோகம்.]

     [உலவு → உலகு → Skt. loka → த. லோகம்.]

அகமுகமா(கு)-தல் agamugamāgudal,    6 செ.கு.வி. (v.i.)

   உள்நோக்குதல் ; to be turned or pointed inward.

     “அகமுகமாந் தொடர்பால்” (ஞானவா. சுரகு. 12);.

     [அகமுகம் + ஆ(கு);.]

 அகமுகம் agamugam, பெ. (n.)

   உள்முகம் ; the state of being turned inward.

     [அகம் + முகம்.]

அகமுடையான் agamuḍaiyāṉ, பெ. (n.)

   1. கணவன் ; husband, as master of the house.

   2. வீட்டுக்காரன் ; householder.

   3. அகம்படியக் குலத்தான் (I.M.P. Tj. 1033);; person of the Agambadiyar caste.

ம. அகத்தான்

     [அகம் + உடையான்.]

 அகமுடையாள் agamuḍaiyāḷ, பெ. (n.)

   மனைவி, அகமுடையான் என்பதன் பெண்பால் ; wite, fem. of agamudaiyán.

ம. அகத்தாள்

     [அகம் + உடையாள்.]

அகமுழவு agamuḻvu, பெ. (n.)

   மத்தளம், சல்லிகை, இடக்கை, கரடிகை, பேரிகை, படகம், குடமுழா என்னும் உயர்நிலைத் தோற் கருவிகள் (சிலப். 3;27, அடியார்க். உரை);; high quality drums, viz., mattalam, šalligai, idakkai, karadigai, pērigai, padagam and kudamula.

 அகமெய்ப்பாடு agameyppāṭu, பெ. (n.)

   காதலால் உடம்பின் புறத்துத் தோன்றும் விளர்ப்பு, பசப்பு, மெலிவு, விதிர்ப்பு முதலிய முப்பத்திரு வகைப்பட்ட உணர்ச்சி வெளிப்பாடு ; physical manifestation of emotions, such as paleness, sallowness, feebleness, trembling, thirty-two in number, due to love-sickness.

மெய்ப்பாடு பார்க்க;see mey_p-padu.

     “அகமெய்ப் பாடே யறையுங் காலை….

எண்ணாற் றுறையு மென்மனார் புலவர்”

     [அகம் + மெய்ப்பாடு. மெய்ப்படு → மெய்ப்பாடு (தொ.பெ.);. படுதல் = தோன்றுதல்.]

அகமேனி akamēṉi, பெ. (n.)

   உள்நிலை; intention.

     “மிகமேனி மெலிவு எய்தி மேகலையும் ஈடு அழுந்து என் அகமேனி ஒழியாமே” (சட. 9; 7:10);

     [அகம்+மேனி]

 அகமொடுக்கு agamoḍuggu, பெ. (n.)

   கொள் கொம்பு (சம்.அக.); ; pole for a creeper.

     [அகம் + ஒடுக்கு.]

அகம் agam, பெ. (n.)

   1. உள்ளிடம், புறம் என்பதற்கு எதிர் ; inside, opp. to puram.

     “அகம்புற நிறைந்த சோதியாய்” (தாயு. சிவன்செ. 4);.

   2. உள்ளடங்குகை ; being subordinate.

     “அகப்பட்டி யாவாரைக் காணின்” (குறள், 1074);.

   3. உடம்பினகத்துள்ள மனம்; mind.

     “அகமலர்ந் தீவார்” (பதினொ. திருவிடை. மும். 7);.

அகம் அங்கே ஆக்கை இங்கே (பழ.);. ‘அகம் ஏறச் சுகம் ஏறும்’ (பழ.);.

     ‘அகம் மலிந்தால் அஞ்சும் மலியும், அகம் குறைந்தால் அஞ்சும் குறையும்’ (பழ.);.

   4. நெஞ்சம் ; heart,

   5. ஆதன் (ஆன்மா); ; soul.

     “அதுவதுதா னென்னு மகம்” (சி.போ.சிற். 3.6);.

   6. மார்பு ; chest.

     “புல்லக மகன்றது” (சிலப். 30;16);.

   7. அகப்பொருள் என்னும் காதல் ; love-theme.

   8. எழுவகைப்பட்ட அகத்திணை ; love, as a mental experience of lovers, of seven forms.

   9. காதலால் விளையும் காமலின்பம் ; sexual pleasure.

     ‘யாண்டும் உள்ளத்துணர்வே நுகர்ந்து இன்பமுறுவதோர் பொருளாதலின், அதனை அகம் என்றார்” (தொல். பொருள். அகத். 1, நச். உரை);;

   10. அகப் பொருள்பற்றிய அகநானூறு என்னும் அகவற்றொகை ; an anthology of 400 love-lyrics.

     “அகம்புறமென்றித்திறத்த வெட்டுத் தொகை” (தனிப்பாட்டு);;

   11. வதியும் உள்ளிடங் கொண்ட வீடு (பிங்.);; house.

   12. ஒரு நிலப்பகுதியின் உள்ளிடமான மருதநிலம் ; agricultural tract.

     “ஆலைக் கரும்பி னகநா டணைந்தான்” (சீவக. 1613);;

   13. இடம் (திவா.); ; place.

   14. எங்கும் பரந்துள்ள இடமாகிய விசும்பு (தைலவ. பாயி. 22); ; sky, space. –,

இடை (ind);

   1. இடவேற்றுமை யுருபுகளுள் ஒன்று ; a loc. ending.

     “உள்.அகம் புறம் இல் இடப்பொருளுருபே” (நன். 302);;

   2. ஓர் இடப்பெய ரீறு ; a suff. of place names.

எ-டு :

கானகம், தமிழகம்,

   3. ஒரு பொருட்பெயரீறு ; a suff, forming names of objects.

எ-டு : கேடகம், பாடகம்,

   4. ஒரு தொழிற்பெய ரீறு; a verbal noun suff.

எ-டு : நம்பகம், நாடகம்.

   5. ஒரு பண்புப் பெயரீறு ; an abstract noun suff.

எ-டு : காழகம் (கருமை);.

ம. அகம்; க. அ.கெ.

     [அகழ்தல் = தோண்டுதல். அகைதல் = ஒடிதல், அகைத்தல் = அறுத்தல். ஒருகா. அகு → அகம் = உட்டுளை, உள், குடி, வீடு. ஒ.நோ.; புரை = துளை, வீடு. E. hold = small mean dingy abode. ஒ.நோ.; இகுதல் = தாழ்தல். இகுத்தல் = தாழ்த்தல். இகுப்பம் = தாழ்வு. இகு → இகழ் → இகழ்த்தல் = தாழ்த்தல், தாழ்வாகக் கருதுதல்.]

 அகம் agam, பெ. (n.)

   தவசம், கூலம் ; cereals, grain.

அகமது குறைவி லாதாய் (நல், பாரத. ஆதி. வியாசருற். 8);.

     [அஃகம் → அக்கம் → அகம்.]

 அகம் agam, பெ. (n.)

   வெள்வேல் (மலை.);; panicled babul.

     [அக்கு = கூர்மை, முள், அக்கு → அகு → அகம்.]

 அகம் akam, பெ. (n.)

   திமிர், செருக்கு; haughtiness pride (இ.வ.);

     [அகு(அகை);-அகம்]

அகம்படி agambaḍi, பெ. (n.)

   1. உள்ளிடம் ; inside.

     “திருவயிற்றி னகம்படியில் வைத்து” (திவ். பெரியதி. 11.6 ; 8);.

   2. மனம் ; mind.

     “அகம்படிக் கோயிலானை” (தேவா. 5.91;1);.

ம. அகம்படி.

   3. திருக்கோயிலில் அல்லது அரண்மனையிற் செய்யும் அகத்தொண்டு; service in a sanctuary or inner appartments of a palace.

     ‘அகம்பாடிப் பெண்டுகள்’ (I.M.P. Tp. 274.);.

   4. அடியார் ; devotees (ஈடு, 5.8; 2);.

     [அகம்பு + உள். அகம்பு + அடி – அகம்படி. புறம்படி என்பதற்கு எதிர்.]

 அகம்படி akampaṭi, பெ. (n.)

   1.குடும்பம்; family. (தெ.கோ.சா. 3;2);.

     [அகம்+படி]

அகம்படி வேளான் akampaṭivēḷāṉ, பெ. (n.)

வீரபாண்டியனின் நான்காம் ஆட்சியாண்டில் கி.பி.1301 இல் இருந்த அரண்மை உவளகக் (அந்தப்புர);க் காவலர்.

 Name of the the palace guard during the period of Veerapandiyan during 1012 A.D.

     [அகம்படி+வேள்+ஆன்]

அகம்படித்தொண்டு agambaḍittoṇḍu, பெ. (n.)

   அணுக்கத்தொண்டு ; service, as in a sanctuary.

     “கோயிலுள்ளா லகம்படித் தொண்டு செய்வார்” (பெரியபு. தில்லை. 4);.

     [அகம்பு + அடி + தொண்டு.]

     ‘அகம்படிமை’ என்றும் வழங்கும்.

அகம்படிப்பெண்டுகள் agambaḍippeṇḍugaḷ, பெ. (n.)

   கோயிலகப் பணிப்பெண்கள், அகக்கோளாளர் (தக்கயாகப், 95, உரை);; maid servants in a temple.

     [அகம்பு + அடி + பெண்டுகள்.]

அகம்படிமறமுதலி akampaṭimaṟamutali, பெ. (n.)

   அகம்படி மறவர் என்ற வீரர்களுக்குத் தலைவன்; Captiain of the soldiers known an agambadi maravar

     “குலோத்துங்க சோழக் கடம்பராயந் அகம்படி மறமுதலிகளில்” (IPS, 181.);

     [அகம்படி+மறம்+முதலி]

அகம்படிமுதலிகள் agambaḍimudaligaḷ, பெ. (n.)

   திருக்கோயிற் பணியாளர்;ம. அகம்படி

     [அகம்பு + அடி + முதலிகள்.]

 அகம்படிமுதலிகள் akampaṭimutalikaḷ, பெ. (n.)

   அந்தப்புரத்து அதிகாரிகள் (தெ.கோ.சா.3 :2);; Officers of the royal chamber meant for queen.

     [அகம்+படி+முதலிகள்]

அகம்படிமை agambaḍimai, பெ. (n.)

அகம்படித் தொண்டு பார்க்க ;see agambadi-t-tondu.

     “அகம்படிமைத் திறலினர்” (கோயிற்பு. பாயி. 13);.

     [அகம்பு + அடிமை.]

அகம்படியர் agambaḍiyar, பெ. (n.)

   1. வீட்டு வேலை செய்வோர் ; domestic servants.

     ‘அவ்வவர்க்குரிய அகம்படியர் (திவ். திருப்பா. 4;72, வியா);.

   2. தஞ்சை, மதுரை மாவட்டங்களில் முன்பு குறுநில மன்னர் அரண்மனைகளிற் பணிசெய்து, இன்று உழவுத்தொழில் செய்துவரும் ஒரு குலத்தார் ; name of a caste of agriculturists in Thanjāvūr and Madurai districts, who originally were doing service in the palace of ancient chieftains.

ம. அகம்படிக்காரன்

     [அகம்பு + அடியர்.]

 அகம்படியார் agambaḍiyār, பெ. (n.)

   திருக் கோயில்களிலும் அரண்மனைகளிலும் அகத்தொண்டு செய்வார் ; those who do service in a sanctuary or inner appartments of a palace.

     [அகம்பு + அடியார்.]

 அகம்பனம் agambaṉam, பெ. (n.)

   மூச்சுத் திணறுதல்; suspension of the vital function when the lungs are deprived of air, suffocation.

அகம்பன் akampaṉ, பெ. (n.)

   அசைவு இல்லாதவன்;     “அவ்வுரை கேட்டு வந்தான் அகம்பன் என்று அமைந்த கல்விச் செல்வியான் ஒருவன்”. (ஆர. 77:68);

     [அகம்பு+அன்]

 அகம்பன்மாலாதனார் akampaṉmālātaṉār, பெ. (n.)

   கடைக்கழகப் புலவரின் பெயர்; name of a sangam poet.

     [அகம்பன் (சமணரின் இயற்பெயர்);+மால் (அருகன்);+ஆதன்.]

பாண்டிய நாட்டு அகமலை ஊரினராகிய சேரர் குடியினர்.

 அகம்பம் agambam, பெ. (n.)

   ஒரு செய் நஞ்சு (கற்பரிபாடாணம்); (வை. மூ.);; a mineral poison.

அகம்பரன் akamparaṉ, பெ. (n.)

   நானே கடவுள் எனும் கோட்பாடு; a doctrine imagining self as god.

     “அகம்பரன் என்னாது.அரங்கனை நாடில்” (அட் 3:88);.

     [அகம்+பரன்]

அகம்பாடு agambāṭu, பெ. (n.)

   உள்ளீடான மெய்ப்பொருள் ; essential truth.

     “விச்சையினகம்பா டுணர்ந்தறிவு முற்றுபயனுற்றவரை யொத்தாள்” (கம்பரா. பால. கோலங். 39);;

     [அகம்படு → அகம்பாடு.]

அகம்பால் akampāl, பெ. (n.)

உள்ளே, in,

 innermost part;

     “யாதும் யாவரும் இன்றி நின் அகம்பால் ஒடுங்கி”. (சட. 1:4);.

     [அகம்+பால் அகம் = உள்ளே. இடம். அகம்பால் = உள்ளிடம் உள்ளே.]

அகம்பிரமம் akampiramam, பெ. (n.)

யானே முழுமுதற் பொருள்

 the doctrine imagining self as god;

     “அல்லிறந்து பகலிறந்து அகம்பிரமம் இறந்து போய்” (சிவ 200);.

     [அகம்+பிரமம்]

 அகம்பிரமம் agambiramam, பெ. (n.)

   1. செருக்கு; self-importance.

   2. திமிர்; pride.

     [Skt. aham+bhirama → த. அகம்பிரமம்.]

 அகம்பிரமவாதி agambiramavāti, பெ. (n.)

   தானே கடவுளென (பிரமமென்று); வழக்கிடுபவன் (வாதிப்பவன்);; one who holds that Self is Brahman, Advaitin.

     [Skt. aham + pirama + vadin → த. அகம்பிரமவாதி.]

 அகம்பு agambu, பெ. (n.)

   உள் ; புறம்பு என்பதற்கு எதிர் ; inside; opp. to purambu.

ம. அகமே

     [அகம் → அகம்பு.]

அகம்மகியாகமனம் agammagiyāgamaṉam, பெ. (n.)

   1. விலைமகளை விரும்பிச் சேர்தல்; cohabiting with a public Woman or a prostitute.

   2. பிறன் மனையாளைப் புணர்தல்; illicit intercourse with a married woman (சா.அக.);.

     [Skt. a-gamya + gamana → த. அகம்மகியாகமனம்.]

அகம்மியகை agammiyagai, பெ. (n.)

   1. கண்டவனோடு கூடிக்கலந்தவள்; a married woman who has had illicit intercourse, an adulteress.

   2. விலை மகள்; un married female guilty of fornication (சா.அக.);.

     [Skt. a-gamya → த. அகம்மியகை.]

அகம்மியம் agammiyam, பெ. (n.)

   1. அணுகக் கூடாதது; the unapproachable, that which is not fit to be approached.

   2. அறியக் கூடாதது; the inconceivable, incomprehensible.

     “பிரத்தியக்ஷாதி பிரமாண சதுட்டயங்களிலும் அகம்மிய மாதலாலே” (சி.சி. அளவை 1, சிவாக்.);.

   3. ஒரு பேரெண் (பிங்.);; the thousand quintillions.

     [Skt. a-gamya → த. அகம்மியம்.]

 அகம்மியா agammiyā, பெ. (n.)

   விலைமகள்; a prostitute, a harlot.

     [Skt a-gamyaga → த. அகம்மியா.]

அகம்மியாகமனன் agammiyāgamaṉaṉ, பெ. (n.)

   1. கெடுமதியன் (தூர்த்தன்);; he who commits lewd acts, a fornicator.

   2. பிறனில் விழைவோன்; an adulterer.

     [Skt. a – gamyå → த. அகம்மியா.]

கம் → கமனம் → கமனன்.

 அகம்மியாகமனம் agammiyāgamaṉam, பெ. (n.)

   தகுதியற்றவளோடு புணர்கை; inter course with a woman who is not fit to be approached.

     “அகம்மியாக மணஞ்செய்து பிராயச்சித்தஞ் செய்து சுத்தரானாரையும்” (கல்.);.

     [அகம்மியா + கமனம்.]

     [Skt. a-gamya → த. அகம்மியா.]

கம் → கமனம்.

அகம்மியை1 agammiyai, பெ. (n.)

   பொதுமகள் (வின்.);; harlot.

     [Skt. a-gamyå → த. அகம்மியை.]

 அகம்மியை2 agammiyai, பெ. (n.)

அகம்மியா பார்க்க;see agammiya.

அகம்வறியோன் akamvaṟiyōṉ, பெ. (n.)

   முழுமகன் (அறிவிலி);; fool.

     “அகம் வறியோன் நண்ணல் நல் கூர்ந்தன்று”. (முது. 9:8);.

     [அகம்+வறியோன்]

அகயாறு agayāṟu, பெ. (n.)

   ஆற்றோரத்தின் உள் நிலப்பகுதி; protruding bank towards the stream.

     “நிலத்திலும் அகயாற்றுப் படுகையிலும்” (SII. Xvii.604.);.

     [அகம்+ஆறு]

 அகரகாயம் agaragāyam, பெ. (n.)

   உடம்பின் முன் பக்கம்; the fore or front part of the body (சா.அக.);.

     [Skt. agara + kaya → த. அகரகாயம்.]

 அகரக்களங்கு agaraggaḷaṅgu, பெ. (n.)

   தூய்மைய்றற இதளியம்; an impure oxide of mercury (சா.அக.);.

     [அகர(ம்); + களங்கு.]

     [Skt. agar → த. அகரம்.]

 அகரக்கிளவி akarakkiḷavi, பெ. (n.)

   அகரஎழுத்து; the letter a.

     [அகரம்+கிளவி]

அகரசீர்மை agaracīrmai, பெ. (n.)

   ஆரியப் பார்ப்பனச் சேரி (அக்கிரகாரம்); (M.E R 389 of 1916);; Brähmin quarters.

     [அகரம் + சீர்மை. Skt, simi → த. சீமை → சீர்மை.]

   மூவேந்தரும் பிராமணர் என்னும் ஆரியப் பார்ப்பனர்க்கு மருதநிலத்துக் குடியேற்றங்களைத் தானமாக அளித்துவந்தனர். அவை பொதுவாகச் ‘சதுர்வேதி மங்கலம்’ எனப் பெயர் பெற்றன;   நாளடைவில், பிராமணர் தமிழர் குடியிருப்பையொட்டியும் வாழத் தொடங்கினர். ஊர்க்கோடியில் தனிக் கூட்டமாக வாழ்ந்ததனால், அவர் குடியிருப்பு அக்கிராகரம் எனப்பட்டது; Skt. agra = நுனி ; GK. acros, topmost, outermost; E. acro, highest, topmost, terminal, tipped with; at the point or extremity of.

   அக்ர + அகரம் – அக்ராகரம். ஊர்க்கோடியிலிருந்ததனாலும் மருதநிலக் குடியிருப்பாதலாலும், ஆரியப் பார்ப்பனச்சேரி அக்ராகரம் எனப்பட்டதென்பது பொருத்தமே;   ஆயின், அக்ராகரம் (agra-kara); என்னாது அக்ரஹார (agra-hara); என்பதே, தொன்று தொட்ட பிராமண வழக்காயிருந்து வருகின்றது;   எனினும், “அகர மாயிரம் அந்தணர்க் கீயிலென்” என்னும் திருமந்திர (1860); வடியிலும், அதுபோன்ற பிறவிடத்தும், அகரம் என்னும் சொல் மருதநிலத்தூரைக் குறிக்கும் தென்சொல்லாகவே கொள்ளப்படும்;

அகரத்தன் akarattaṉ, பெ. (n.)

அகரமாகிய திருமால்:

 God Thirumal.

     “எட்டெழுத்துள் ஓது அசுரத்தனை” (அட. 7:9:95);.

     [அகரம்+அத்து+அன்]

 அகரத்திரவம் agarattiravam, பெ. (n.)

   பால், தயிர் ஆகியவற்றின் ஏடு; the thin upper part of standing milk or curd (சா.அக.);.

 அகரநீர் agaranīr, பெ. (n.)

   முத்துச்சிப்பியின் நடுவிலிருக்கும் நீர்; the water deposited in the centre of a pearl. (சா.அக.);.

     [அகர(ம்); + நீர்.]

     [Skt. agara → த. அகர(ம்);.]

 அகரந்தென் akaranteṉ, பெ. (n.)

   சைதாப்பேட்டை வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Saidapet Taluk.

     [ஒருகா.தென் அகரம்→அகரந்தென்.]

 அகரபரணி agarabaraṇi, பெ. (n.)

   பூனைக்காலி; a plant, cow-hage or cat-bean (சா.அக.);.

 அகரபாதம் agarapātam, பெ. (n.)

   பாதத்தின் முற்பகுதி; the fore part of the foot (சா.அக.);.

     [அகர(ம்); + பாதம்.]

     [Skt. ahara → த. அகர(ம்);.]

பதி → பதம் → பாதம்.

 அகரப்பயிற்சி akarappayiṟci, பெ. (n.)

   அகரத்தை அளபெடையாக நீள ஒலித்தும், சுரத்தானங்களில் ஒலித்தும் பழகும் முறை; a musical practice of signing allowing extra vowellength.

     [அகரம்+பயிற்சி]

அகரப்பற்று agarappaṟṟu, பெ. (n.)

   பிராமணருக்குத் தானஞ் செய்யப்பட்ட நிலம் (M.E.R. 556 of 1919);; land gifted to Brāhmins.

     [அகரம் + பற்று.]

அகரமுதலான் akaramutalāṉ, பெ. (n.)

   சிவபெருமான்; sivan.

     “அகர முதலானை அணி ஆப்பனூரானை” (தேவா.சம். 1:88-5);.

     [அகம்+முதலான்]

 அகரமுதலி agaramudali, பெ. (n.)

   அகரத்தில் தொடங்கி, ஒரு மொழியின் எல்லாச் சொற்களையும், அல்லது பெரும்பாற் சொற்களையும் வண்ணாமாலை வரிசைப்படுத்திப் பொருள் கூறும் சொற்பொத்தகம் ; Dictionary giving all the words of a language or a majority of them with their meanings and arranged alphabetically beginning with ‘a’.

     [அகரம் + முதலி. படைத். பாவாணர்.]

அகராதி பார்க்க ;see agaradi.

அகரமேற்று-தல் agaramēṟṟudal,    2 பி.வி. (v. caus.)

   பிராமணரை மருதநிலத்தூரிற் குடியேற்றுதல் ; to establish a [Brähmin] colony in an agricultural tract.

     “அகரமேற்றி நன்றிகொ டேவதான நல்கி” (திருவாலவா. 48 ; 22);.

     [அகரம் + ஏற்று.]

அகரம் agaram, பெ. (n.)

     ‘அ’ என்னும் தமிழ் வண்னமாலை முதலெழுத்து;

 the letter ‘a’ with which the Tamil alphabet begins.

     “அகர முதல் னகர இறுவாய்” (தொல், எழுத்து. நூன். 1);. ‘கரம்’ குறிற் சாரியை;

 அகரம் agaram, பெ. (n.)

   1. மெய்யெழுத்துச் சாரியை ; particle employed to enunciate consonants.

   2. மெய்யெழுத்திற்கும் உயிர் மெய்க்கும் பொதுவான சாரியை ; enunciative particle common to consonants and vowel consonants (or syllabic consonants);.

     “மகரத் தொடர்மொழி மயங்குதல் வரைந்த” (தொல். எழுத்து. மொழி. 49);.

     “இஇடை நிலைஇ ஈறுகெட ரகரம்

நிற்றல் வேண்டும் புள்ளியொடு புணர்ந்தே” (தொல். எழுத்து. புள்ளி. 31);.

   மகரத் தொடர்மொழி என்பதில் ‘மகரம்’ என்னுஞ் சொல் (ம் + அகரம்); மகர மெய்யைக் குறித்தலையும், ரகரம் நிற்றல் என்பதில் ‘ரகரம்’ என்னுஞ்சொல் ரகர மெய்க்கும் ரகர உயிர்மெய்கட்கும் பொதுவாக நிற்றலையும் நோக்குக;
 அகரம் agaram, பெ. (n.)

   1. மருதநிலத்தூர் ; town in an agricultural tract.

   2. ஊர் (பிங்.); ; town.

     [அகம் → அகர் → அகரம் = அகநாடென்னும் மருதநிலத்தூர், நகரம்.]

 Cf. L. ager, field; GK. agros; Skt. ajra; OE. aecer; OHG, ackar; ON. akr; Goth, akrs; E. acre.

அகநாடு பார்க்க ;see aga-nadu.

 அகரம் agaram, பெ. (n.)

   இதள் (பாதரசம்); (வின்.);; mercury.

 அகரம் agaram, பெ. (n.)

   தேர் (மலை.);; chariot, temple car.

 அகரம்தூளி agaramtūḷi, பெ. (n.)

செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தில் உள்ள ஓர் ஊர்.

 Name of the village in chengalpattu taluk.

     [அகரம்+தூளி]

 அகரராசசம் agararāsasam, பெ. (n.)

   சிவதை; a herb, Indian rhubarb (சா.அக.);.

அகராதி agarāti, பெ. (n.)

   ஒரு மொழியிலுள்ள சொற்களையெல்லாம் அல்லது அவற்றின் பெரும்பகுதியை, வண்ணமாலை வரிசைப்படியமைத்தும் பொருள்கூறும் சொற்பொத்தகம்; Dictionary, a book containing the words of a language alphabetically arranged together with their meanings.

     [அகர முதற்சொல்லை அல்லது சொற்களை முதலிற் கொண்டுள்ளமையால் சொற்பொத்தகம் அகராதியெனப்பட்டது. அகரம் + ஆதி – அகராதி.]

   தொடக்கத்தில், தமிழிலக்கியத்திலுள்ள அருஞ்சொற்களின் பட்டிகளே, செய்யுள் நடையிற் பொருள்கூறி, உரிச்சொல் என்றும் உரிச்சொற்றொகுதி என்றும் பெயர்பெற்று வழங்கிவந்தன. பின்னர், அவை ‘நிகண்டு’ என்னும் வடசொற் பெயரால் வழங்கத் தலைப்பட்டன;   1594-ல் முதன்முதலாக, சிதம்பரரேவண சித்தர் என்பவர் தம் நிகண்டை வண்ணமாலை வரிசைப்படுத்தி அதற்கு அகராதி நிகண்டு எனப் பெயரிட்டார்;   18ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் வீரமா முனிவர் (Father Beschi); முதன்முதலாகச் செய்யுள் நடையை விட்டுவிட்டு மேலை நாட்டு முறையைக் கையாண்டு, பெயர், பொருள், தொகை, தொடை என்னும் நால் வகைத் தலைப்பிற் சொற்களைத் தொகுத்து, சதுரகராதி என்று பெயரிட்டார்;   அதன்பின், 1779-ல் பெப்பிரசியசு (Fabricius);, பிரேய்த்தாப்து (Breithaupt); என்னும் இரு செருமானிய லுத்தரன் விடையூழியர் (Missionaries);, தமிழும் இங்கிலேசுமாயிருக்கிற அகராதி என்னும் பெயரில் ஒரு தமிழாங்கில அகரமுதலி வெளியிட்டனர்.பின்னர் ‘அகராதி’ என்னும் பெயர் பெரு வழக்காயிற்று;   பதினெண்கீழ்க்கணக்கில் ஒரு நூல் ஏலாதி யெனப்பெயர் பெற்றிருப்பினும் ஆதி என்னும் சொல் தூய தென்சொல்லாகத் தோன்றாமையால், இன்று அகராதி அகரமுதலி யெனப்படுகின்றது;
 அகராதி2 akarāti, பெ. (n.)

   அதிகம் படித்தவர்களை அழைக்கும் கிணடற்சொல்; a metaphorical term to represent an erudite scholar.

அவன் ஒரு அகராதி (இ.வ.);

     [அகம்+அறுதி]

 அகராதி பிடித்தவன் akarātipiṭittavaṉ,    எதற்கும் ஒத்துவராதவன்; unadjustable person.

     [அகராதி+பிடித்தவன்]

 அகராதி வரிசை agarātivarisai, பெ. (n.)

அகராதி முறை பார்க்க ;see agaradi-murai.

 அகராதிக்கலை agarātiggalai, பெ. (n.)

   அகர முதலித் தொகுப்புக்கலை ; lexicography.

     [அகராதி + கலை.]

அகராதிநிகண்டு agarātinigaṇṭu, பெ. (n.)

   சிதம்பர ரேவண சித்தர் 1594-ல் வண்ணமாலை வரிசைப்படி தொகுத்த செய்யுள்நடைச் சொற்களஞ்சியம் ; name of a thesaurus in verse, as giving the words in alphabetical order, by {šidambara Rēvaņa šittar.} A.D. 1594.

அகராதிப்படித்தவன் agarātippaḍittavaṉ, பெ. (n.)

   1. அதிகங் கற்றவன் ; a very learned person.

     ‘அகராதி படித்தவன் அஞ்சிப் பேசுவானா?’ (பழ.);.

   2. சொன்ன கருத்தை மாற்றுபவன், சொற்பொருள் திரிப்பவன் ; punster, quibbler.

   அவன் பெரிய அகராதி படித்தவன் ; அவனொடு பேசாதே (உ.வ.);;     ‘அகராதி படித்தவனுக்கு எதிராகப் பேசாதே’ (பழ.);.

     ‘அகராதி படித்துவிட்டால் அடக்கமின்றிப் பேசுவதா?’ (பழ.);.

 அகராதிமுறை agarātimuṟai, பெ. (n.)

   வண்ண மாலை வரிசை ; alphabetical order.

 அகராதியொழுங்கு agarātiyoḻuṅgu, பெ. (n.)

அகராதி முறை பார்க்க ;see agaradi-murai.

     [அகராதி + ஒழுங்கு.]

 அகராது agarātu, பெ. (n.)

   கொன்றை (வை.மு.);; Indian laburnum.

 அகரி agari, பெ. (n.)

   ஒருவகைப் புல்; a kind of grass (சா.அக.);.

அகரிடணம் agariḍaṇam, பெ. (n.)

   1 வெறுப்பு; dislike.

   2. வருத்தம்; sorrow.

     [Skt. a-harsana → த. அகரிடணம்.]

அகரு akaru, பெ. (n.)

   அகில் பார்க்க; see agil.

     “அகரு வாழை எமை ஆரம் இணைய” (பரி.12:5);

     [அகில்+அகரு]

அகருதம் agarudam, பெ. (n.)

   வீற்றிருக்கை (சிந்தா. நி. 13.);; sitting in state.

     [Skt. agaru → த. அகருதம்.]

அகருமகம் agarumagam, பெ. (n.)

   செயப்படு பொருள் குன்றிய வினை (வீரசோ. தாது. 2, உரை.);; intransitive verb.

     [Skt. a-kar-maka → த. அகருமகம்.]

 அகர்க்கணனம் agarggaṇaṉam, பெ. (n.)

   கலியூழி தொடங்கிக் குறித்த காலம் வரை கணித்தெடுத்த, மொத்த எண்;     [அகர் + கணனம்.]

     [Skt. ahar → த. அக(ர்);.]

கண் → கணம் → கணனம்.

 அகர்ணகம் agarṇagam, பெ. (n.)

அகர்ணம் பார்க்க;see agarnam (சா.அக.);.

அகர்ணம் agarṇam, பெ. (n.)

   1. காதின்மை; lack of ears, absence of ears.

   2. காது கேளாமை; thickness of hearing, defect in the power of hearing.

   3. செவிடு; lack or loss complete or partial of the sense of hearing.

     [Skt. aghar → த. அகர்ணம்.]

அகர்த்தவியம் agarttaviyam, பெ. (n.)

   செய்யத்தகாதது; that which ought not to be done.

     “கர்த்தவிய வகர்த்தவிய விடய மாயினவால்” (சூத. எக்கி. பூ. 10, 20);.

     [Skt. a-kartavya → த. அகர்த்தவியம்.]

 அகர்த்தா agarttā, பெ. (n.)

   செயற்பாடற்றவன்; one who is not agent.

     “பிரஹ்மவித் தானவன் கர்மத்தில் அகர்த்தா என்னும் புத்தியால்” (விசாரசா);.

     [Skt. a-karta → த. அகர்த்தா.]

அகர்த்திருவாதம் agarttiruvātam, பெ. (n.)

   படைத்தவன் இல்லை என்னும் தருக்கம் (சி.சி. பர. சௌத்.-1, உரை.);; system of thought which denies the existence of a creator.

     [Skt. a-kartr+vada → த. அகர்த்திருவாதம்.]

 அகர்நாதன் agarnātaṉ, பெ. (n.)

   பகலவன்; ruler of the day i.e., the sun.

     [Skt. a-kar-natha → த. அகர்நாதன்.]

 அகர்மகர்த்தரிப்பிரயோகம் agarmagarttarippirayōgam, பெ. (n.)

   செயப்படு பொருள் குன்றிய வினை (வின்.);;     [Skt. a-karma – kartari + prayoga → த. அகர்மகர்த்திரிப்பிரயோகம்.]

அகர்முகம் agarmugam, பெ. (n.)

   வைகறை; early dawn.

     “அகர் முகமப் பாடுநர்க்கு”. (தைலவ. பாயி. 53);.

     [அகர் + முகம்.]

     [Skt. ahan → த. அகர்.]

அகறல் agaṟal, பெ. (n.)

   1. அகலம் (சூடா); ; width, extension.

   2. கடத்துதல் ; passing beyond.

     “அடர்மலர்க் காற் குங் கட்கு மகறலால்” (இரகு. மாலை. 35);.

   3. நீங்கல் ; separation, removal.

     “அகறலினாற் பிறருடல் போற்றன்னுடலந் தனினு முறுதிதருமபிமான மின்மையேயாகி” (வேதா. சூ.459);.

     [அகல் + தல் – அகறல்.]

அகற்சி agaṟci, பெ. (n.)

   1. அகலம் ; breadth.

     “அன்ன மாபெருங் கயிலையி னகற்சியும் நிவப்பும்” (உபதேசகா. கைலை. 14);.

   2. பிரிவு ; separation.

     “அயலோ ராயினு மகற்சி மேற்றே” (தொல். பொருள். அகத். 38);.

   3. துறவறம் ; ascetic life.

     “அருளொடு புணர்ந்த வகற்சியானும்” (தொல். பொருள். புறத். 21);.

ம. அகல்ச (பிரிவு); ; க. அகலிகெ (பிரிவு); ; தெ. அகலுட (பிரிவு);.

அகற்பன் agaṟpaṉ, பெ. (n.)

   ஒப்பில்லாதவன்; one who is incomparable,

     “கற்பவர்க ணற்புலனில் நிற்புறு மகற்பா” (சேதுபு. சருவதீ. 27.);.

த.வ. ஒப்பிலி.

     [Skt. a-kalpa → த. அகற்பன்.]

 அகற்பப்பிராணாயாமம் agaṟpappirāṇāyāmam, பெ. (n.)

   மந்திரச் சடங்குகளின்றி உயிர்ப்பினை ஒழுங்கு படுத்தும் ஒகவகை; restraint of breath practised without the use of mantras or meditation.

     [Skt. a – kalpa + piranayama → த. அகற்பப்பிராணாயாமம்.]

அகற்பவிபூதி agaṟpavipūti, பெ. (n.)

   இயற்கையிலுண்டான திருநீறு (சைவச. பொது. 186, உரை.);; sacred ashes found in nature.

     [Skt. a-kalpa + vibhudi → த. அகற்பவிபூதி.]

     [புழுதி → பூதி → Skt. vi-bhudi.]

 அகற்பிதமரணம் agaṟpidamaraṇam, பெ. (n.)

   முதிரா இறப்பு; death occurring before the prescribed time, unnature death.

     [அகற்பித(ம்); + மரணம்.]

     [Skt. a-kalpita → த. அகற்பிதம்.]

அகற்றம் agaṟṟam, பெ. (n.)

   பரப்பு ; width, expanse.

     “எயில தகற்றமும்” (பெருங். மகத. 14;25);.

     [அகல் → அகற்று → அகற்றம்.]

அகற்றல் agaṟṟal, தொ. பெ. (vbl.n.)

   மந்திர வலிமையால் ஒருவரை ஓரிடத்தினின்று நீங்கச் செய்தல் (திருக்காளத். பு. 33; 23); ; causing a person to quit his place through magic.

     [அகல் → அகற்று → அகற்றல்.]

அகற்று-தல் agaṟṟudal,    2 பி.வி. (v.caus.)

   1. விரிவுபடுத்துதல் ; to widen, broaden, extend.

     “களிறுசென்று களன.கற்றவும்” (புறநா. 26 ; 3);.

   2. பெருகச்செய்தல் ; to increase.

     “மடங்கொன் றறிவகற்றுங் கல்வி” (நீதி நெறி. 3);.

   3. நீக்குதல் ; to remove.

     “இன்பம் பெருக்கி யிருள கற்றி” (திருவாச. 47;11);.

ம. அகற்றுக ; க. அகலிசு ; தெ. அகலின்சு (விரிவுபடுத்துதல்);.

     [(அகல் (த.வி.); → அகற்று (பி.வி.);.]

 அகலகோட்டா akalaāṭṭā, பெ. (n.)

   ஒசூர் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in Husur Taluk.

     [ஒருகா. அகழி+கோட்டை]

 அகலக்கட்டை agalaggaṭṭai, பெ. (n.)

   அகலக் குறைவுள்ளது, பொதுவாக அகலக் குறைவுள்ள துணி ; that which lacks width, ordinarily applied to cloth.

     [அகலம் + கட்டை.]

அகலக்கரை akalakkarai, பெ. (n.)

   அகலமுள்ள பெரிய சரிகைக் கரை (ம.வ.கொ. 67);; broad border of a cloth.

     [அகலம்+ கரை]

 அகலக்கரை agalaggarai, பெ.(n.)

   ஆடையின் அகன்ற பகட்டுக்கரை (இ.வ.); (டப்பாக்கரை);; thick border of the cloth.

     [அகலம்+கரை]

அகலக்கவி akalakkavi, பெ. (n.)

விரித் துரைக்கும் பாடல்; (வித்தாரக் கவி);

 descriptive poem.

     “இவ்வகையே காட்டும் அகலக் கவிக்கு “(வெ. பா.22);

     [அகலம்+கவி]

அகலக்கால் வை-த்தல் agalaggālvaittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   செலவு, வினைமுயற்சி முதலியவற்றில் அளவுகடந்து போதல் ; to go beyond limits, as in enterprise, spending, etc.

     ‘அகலக்கால் வைக்காதே’ (பழ.);.

     [அகலம் + கால் + வை.]

 அகலசத்து agalasattu, பெ. (n.)

   மலைச்சத்து, சிலாத்து ஒரு துணைத் தாதுப் பொருள்; fossil exudation stone lack supposed to issue from stones of mountains is hot weather (சா.அக.);.

     [Skt. agal-sat → த. அகலசத்து.]

அகலத்தவன் akalattavaṉ, பெ. (n.)

   பெருமையுடையோன்; honourable person

     “ஆளியைச்சேர்ந்த அகலத்தவனுக்கிளைய” (Sll, vi, 167.);.

     [அகலம்+அத்து+அவன்]

அகலத்தேடு-தல் agaladdēṭudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   நீங்க வகைபார்த்தல் ; to seek escape.

     “அவன்றான் அகலத் தேடிலும்” (திவ். திரு வாய். பன்னீ.);.

-, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.);

   விரிவாகத் தேடிப்பார்த்தல் ; to search extensively.

அகலநில்-தல் agalaniltal,    14 செ.கு.வி. (v.i.)

   ஒதுங்கி நில், விலகி நில் ; to stand aloof, to stand afar.

     ‘அகல இருந்தால் பகையும் உறவாம்’ (பழ.);.

     ‘அகல இருந்தால் புகல உறவு’ (பழ.);.

அகலநீக்கு-தல் akalanīkkutal, செ.கு.வி(v.i)

   அழித்துவிடுதல்; to destroy.

     “அதிராஜரை அகலநீக்கி” (E1, xvii,16.);.

     [அகல+நீக்கு]

அகலந்தோன் akalantōṉ, பெ. (n.)

   அகலமான மார்பை உடையவன்; a man of broad chest.

     “மான்மதச் சாந்து ஆர் அகலந்தோன் வரைபோலும் தோற்றம்” (பரி 16:44-6);

     [அகலம்(மார்பு);+அத்து+அவன்]

அகலன் agalaṉ, பெ. (n.)

   1. பருத்தவன் ; stout man.

   2. தீண்டாதவன் (சம்.அக.); ; member of the untouchable class.

     [அகல் + அன்.]

அகலப்பா agalappā, பெ. (n.)

   தனிநிலைச் செய்யுளாகவோ தொடர்நிலைச் செய்யுளாகவோ பரந்த பனுவல் ; voluminous work of poetry, epic poem.

     “ஈங்ககலப் பாக்க ளிரண் டாகும்” (வெண்பாம். செய். 5);.

     [அகலம் + பா.]

 அகலப்பா agalappā, பெ. (n.)

   அகலக்கவி பார்க்க; see agala-k-kavi.

     “ஈங்கு அகலப்பாக்கள்” (வெ.பா:27);

     [அகலம்+யா]

அகலமணி agalamaṇi, பெ. (n.)

   ஒருவகை அணிகலன்; a kind of ornament.

     “ஆணி 49 அகலமணி.101ம்”(Sll, wi,329.);.

     [அகலம்+மணி]

 அகலமுனி agalamuṉi, பெ. (n.)

   ஆடுதின்னாப் பாளை; a plant which even the goat will not eat (சா.அக.);.

     [P]

அகலம் agalam, பெ. (n.)

   1. பரப்பு ; extent, expanse.

     “சென்னி யகல முப்பா னிராயிர மாம்” (கந்தபு. அசுர அண்ட. 29);;

     ‘அகல உழுகிறதைவிட ஆழ உழுகிறது மேல்’ (பழ.);.

   2. குறுக்களவு ; width.

ஆடையினகலம் மூன்று முழம் (உ.வ.);.

   3. பெருமை ; greatness.

     “நின் தோற்றமு மகலமு நீரினுள” (பரிபா. 4 ; 30);;

   4. ஞாலம் (அ.க.நி.); ; Earth.

   5. வானம் (பிங்.);; sky, atmosphere.

   6. உழாது விடப்பட்ட நிலம். தரவை நிலம் ; uncultivated land.

   7. மார்பு ; breast, chest.

     “மலைப்பரு மகலம்” (புறநா. 78 ; 4);.

   8. அகலப்பா ; voluminous poetic work, extensive poem.

     “ஆசு மதுரஞ் சித்திர மகலம்” (இலக். வி. 763);.

   9. அகலவுரை ; claborate commentary.

     ‘பொழிப்பு அகலம் நுட்பம் நூலெச்சம் என்னும் உரை’ (இறை.1. உரை);.

   10. விரிவாகச் சொல்கை ; elaboration.

     “உரைத்தனை சுருக்கி யாங்கள் நன்றித னகலங் கேட்க” (கந்தபு. பாயிரப். 81);;

   11. இடம் (பொதி.நி.); ; place.

   12. வாய் ; mouth.

     “குளத்தனைய தூம்பி னகலங்கள்” (நான்மணிக். 73);;

ம. அகலம்; க. அகல.

     [அகல் + அம்.]

 அகலம் agalam, பெ. (n.)

   1. வேப்பலகு (வை.மு.); ; leaf of margosa.

ஒ.நோ. ; அலகு.

   2. யானைத்திப்பிலி ; elephant pepper.

ஒ.நோ. ; அலகம்.

     [ஒருகா. அலகு → அலகம் → அகலம்.]

 அகலம் agalam, பெ. (n.)

   யாழின் ஓர் உறுப்பு. (12:38.);; a part of harp.

     [அகல்+அம்]

 அகலர் agalar, பெ. (n.)

   கீழ்மக்கள் ; low-born persons, outcastes (W.);.

அகலறை agalaṟai, பெ. (n.)

   1. பாசறை ; military camp.

     “மாக்க ணகலறை யதிர்வன முழங்க” (பட்டினப். 237);;

   2. மலைப்பக்கம் (பட்டினப். 237, நச். உரை); ; slope of a hill, hillside.

     [அகல் + அறை.]

 அகலவாய்ச்சி agalavāycci, பெ. (n.)

   மரத்தை அல்லது பலகையைச் செதுக்கும் தச்சுக்கருவி வகை ; howel, cooper’s tool for smoothing work. adze.

அகலவுரை agalavurai, பெ. (n.)

   விரிவானவுரை (இறை.1, உரை); ; elaborate commentary.

     [அகலம் + உரை.]

அகலவுழு-தல் agalavuḻudal,    1 செ.கு.வி. (v.i.)

   மேலாக உழுதல் ; to plough shallowly.

 அகலாதரை agalātarai, பெ. (n.)

   ஆடாதோடை; a plant winter cherry (சா.அக.);.

அகலாப்பிணி agalāppiṇi, பெ. (n.)

தீராத நோய்.

 Prolonging desease;

     “அகலாப்பிணி இல்லோர்”(வெ.பா. 78.);

     [அகலாத+பிணி]

அகலி-த்தல் agalittal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விரிவுறுதல் ; to broaden out, extend, widen.

   2. பெருகுதல் ; to enlarge.

     “அகலி யாவினை யல்லல் போயறும்” (தேவா. 2.161 ; 1);;

     [அகல் → அகலி.]

ம. அகலிக்குக ; க. அகலிசு ; தெ. அகலின்சு.

அகலிகை agaligai, பெ. (n.)

   கவுதமன் மனைவி; Ahalya, wife of Gaudama, one of pansa-kanniyar q.v.

     “அகலிமெய்க் கேள்வன்” (நல். பாரத கிருட்டிணார்ச்சுன. 99);.

     [Skt. agalya → த. அகலிகை.]

அகலிடத்தவர் agalidattavar, பெ. (n.)

உலகத்தவர்.

 people,

     “அன்றுவந்தெனை அகலிடத்தவர் முன்னே ஆளதாக என்று ஆவணங்காட்டி,”(வன். 7:62-5);

     [அகலிடம்(உலகம்);+அத்து+அவர்]

அகலிடப்பாரம் akaliṭappāram, பெ. (n.)

நாடாளும் பெரிய பொறுப்பு நிலத்தைத் தாங்கும் சுமை.

 the responsibility on the person who is ruling the country, withstand the weight of the land.;

     “அகலிடப்பாரம் அகலநீக்கி” (சிலம்.30:180);

     [அகலிடம்+பாரம்]

அகலிடம் agaliḍam, பெ. (n.)

   அகன்ற இடமாகிய ஞாலம் ; Earth, as a wide place.

     “அகலிட நீரேற்றான்” (தேவா. 3.324;9);;

     [அகல் + இடம்.]

 அகலிய agaliya, பெ.எ. (adj.)

   அகன்ற, அகலமான ; broad, wide.

 அகலியம் agaliyam, பெ. (n.)

   கிளைகளுடன் அகன்று வளரும் மரம் (பிங்.);; tree, as broadening out with branches.

     [அகல் → அகலி → அகலியம்.]

அகலியா agaliyā, பெ.எ., (adj.)

   பெருகாத; not increasing:

     “உகலிஆழ்கடல் ஓங்குபார்உளிர் அகலியாவினை அல்லல் போய் அறும்.” (சம் 2:25: 1);.

     [அகல்+இஆ]

அகலியான் akaliyāṉ, பெ. (n.)

   கடவுள்;   அகன்றவன்; god:

     “ஆழாதே ஆழ்ந்தான் அகலாது அகலியான்.” (சேர. 3:3);.

     [அகலி+ஆன்]

 அகலியை agaliyai, பெ. (n.)

அகலிகை பார்க்க;see agaligai.

     [Skt. ahalya → த. அகலியை.]

அகலுள் agaluḷ, பெ. (n.)

   1. அகலம் (திவா.); ; width.

   2. பெருமை (திவா.); ; greatness.

   3. அகன்ற தெரு (சிலப். 1 ; 47, அடியார்க். உரை); ; broad street.

   4. ஊர் (திவா.); ; town, village.

   5. நாடு (திவா.); ; country.

   6. ஞாலம் (ஆ.நி.); ; Earth.

     [அகல் + உள்.]

அகலோகம் akalōkam, பெ. (n.)

சூழிடம்.

 surrounding

     “அகலோகம் எல்லாம் அடியவர்கள் தற்குழ” (பூந்:2:6);

     [அகல்-உலகம்]

அகல் agal, பெ. (n.)

   1. விரிவு ; wideness.

   2. பரப்பு ; extent of space, expanse.

   3. அல்குல் (பிங்.); ; the part immediately above pudendum muliebre.

   4. வாயகன்றகலமான சட்டி ; earthen pot, having a wide mouth.

     “காரகற் கூவியர்” (பெரும்பாண். 377);.

   5. விளக்குத் தகழி ; hollow earthen vessel for lamp.

     “திருவிளக்குத் திரியிட்டங்ககல்பரப்பி” (பெரியபு. கலிய.15);.

   6. ஓர் அளவு ; (தொல். எழுத்து. தொகை 28, உரை); ; a measure of capacity.

   7. உள்ளூர் (பொதி.நி.); ; inland town or village.

   8. ஊரின் உட்புறம் (பொ.நி.); ; the interior or inner part of a town or village.

   9. நாடு (பொதி.நி.); ; country, province.

   10. பெருமரம் (வின்.); ; tooth-leaved tree of Heaven, Ailanthus excelsa.

   11. வெள்வேல் (சங்.அக.); ; panicled babul.

ம. அகல் (தகழி); ; க. அகல் ; து. அகொலி ; கட. அகலெ.

அகல்(லு)-தல் agalludal,    13 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. விரிவடைதல் ; to widen, spread, extend.

     “விலங்ககன்ற வியன்மார்ப” (புறநா. 3;16);.

   2. ஆக்க முறுதல், பெருகுதல், வளர்ச்சியடைதல் ; to prosper, increase, develop, grow, progress.

     “அழுக்கற் றகன்றாரு மில்லை” (குறள், 170);.

   3. நீங்குதல் ; to leave, vanish.

     “பாயிரு ளகல” (புறநா. 25; 1);;

   4. பிரிதல் ; to separate, part.

     “அகன்றபூங் கொடியை” (பாரத. குரு. 79);.

   5. கடத்தல் (திவா.); ; to pass beyond, cross, leap over.

   6. நைந்து கிழிதல் ; to be worn out, to be torn.

வேட்டி அகன்று போயிற்று (வின்.);.

ம. அகலுக ; க. அகல் ; தெ. அகலு.

அகல்லியமாமிசம் agalliyamāmisam, பெ. (n.)

   சமைக்கப்படாத இறைச்சி, பச்சூன் (சி.சி. பர. சௌத். 29, வேலப்.);; meat not dressed.

     [Skt. a-kalya+mamisa → த. அகல்லியமாமிசம்.]

 அகல்வட்டம் agalvaṭṭam, பெ. (n.)

   கதிரவனை அல்லது திங்களைச் சுற்றிப் போட்டிருக்கும் பெருங்கோட்டை ; large halo around the Sun or Moon.

     ‘அகல்வட்டம் பகல் மழை’ (பழ.);.

அகல்வு agalvu, பெ. (n.)

   1. அகலம் ; extent, expanse.

     “ஒருநிரல் செல்லுமுள்ளகல்வுடைத் தாய்” (பெருங், உஞ்சைக்.49;59);;

   2. அடர்த்தியின்மை; sparseness.

     “பைத்த நிலத்தி னகன்ற பயிரகல்வி னீங்கப் பதித்து” (தணிகைப்பு. திருநாட்டுப். 93);.

   3. நீங்குகை ; removal.

     “அமிழ்தம் வவ்வி யகல்வழி” (காஞ்சிப்பு. முத்தி. 10);.

அகல்வோர் agalvōr, பெ. (n.)

   1. விலகியிருப்பவர் ; those who live or remain apart.

   2. நீண்டாதார் (வின்.); ; outcastes, untouchables.

அகளங்கன் agaḷaṅgaṉ, பெ. (n.)

   1. மாசிலாதவன் ; one free from impurity.

     “அகளங்க னனகன்” (நல். பாரத. ஆரணிய, கெளசிக. 77);.

   2. புத்தன் (திவா.); ; the Buddha.

     [அ + களங்கன்.]

அகளங்கமூர்த்தி akaḷaṅkamūrtti, பெ. (n.)

   புத்தன்; Buddha.

     “சுதன் அகளங்கமூர்த்தி……பூமிசை நடந்தோன் புத்தன்” (நிக.1:26.); இலையோ” (நீல. 5:32);

     [அல்+களங்கம்+மூர்த்தி]

அகளங்கம் agaḷaṅgam, பெ. (n.)

   1. மாசின்மை ; blemishlessness.

     “அகளங்க வுருவுடைய னாகலின்” (செங்கழு. விநா. பிள். அம். 2);;

   2. ஒரு கனிய நஞ்சு (சீதாங்க பாடாணம்); (மூ.அ.); ; a mineral poison.

     [அ + களங்கம். ‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு.]

களங்கம் பார்க்க ;see kalarigam.

அகளசகளத்தார் akaḷacakaḷattār, பெ. (n.)

   அருவுருவர்; visible and non-visible god. (சகளவடிவினர்);

     “ஆன நடம் ஐந்து அகள சகளத்தர்” (மூல.2727);.

     [அகளம்+சகளம்+அத்து+ஆர்]

 அகளத்தி akaḷatti, பெ. (n.)

   ஆளத்தி என்பதன் முதல் வடிவம்; correct form of the word alatti

     [அகல்-ஆல்-கள்+அத்தி]

அகளம் agaḷam, பெ. (n.)

   1. *சாடி (பிங்.); ; jar.

   2. மிடா (திவா.); ; large earthen pot.

   3. நீர்ச்சால் ; bucket.

     ”அகளத் தன்ன நிறைகனை” (மலைபடு..104);;

   4. யாழின் பத்தர் ; head of the lute, being shaped like a bowl, resonator.

     [அகல் + அம் – அகலம் → அகளம்.]

 அகளுதி agaḷudi, பெ. (n.)

   வேம்பு (பச்.மு.); ; margosa tree.

அகழானெடு-த்தல் agaḻāṉeḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வளை தோண்டுதல் (வின்.);; to make holes in the earth; to burrow, as rats.

     [அகழான் + எ.டு.]

 அகழானெடு-த்தல் agaḻāṉeḍuttal,    4 செ.கு.வி. (v.i.)

   வளை தோண்டுதல் (வின்.); ; to make holes in the earth; to burrow, as rats.

     [அகழான் – எ.டு.]

 அகழான் agaḻāṉ, பெ. (n.)

   வளை தோண்டும் வயலெலி அல்லது காட்டெலி ; field rait or wild rat.

     [அகழ் → அகழான்.]

அகழெலி பார்க்க ;see agal-eli.

 அகழான் agaḻāṉ, பெ. (n.)

   வளை தோண்டும் வயலெலி அல்லது காட்டெலி ; field rat or wild rat.

     [அகழ் → அகழான்.]

அகழெலி பார்க்க ;see agal-eli.

அகழி agaḻi, பெ. (n.)

   1. கோட்டையைச் சூழ்ந்துள்ள நீர்க்கிடங்கு ; ditch surrounding a fortification, moat.

     “அகழிசூழ் போகி” (சிலப். 13;183);;

     ‘அகழிவாய் முதலைபோல் வாயைப் பிளக்கிறான்’ (பழ.);;

     ‘அகழியிலே விழுந்த முதலைக்கு அதுவே வைகுந்தம்’ (பழ.);;

   2. கிடங்கு ; pit. depression.

     “பாருடைத்த குண்டகழி” (புறநா. 14;5);;

க. அகழு ; தெ. அகட்த.

     [அகழ் → அகழி.]

 அகழி agaḻi, பெ. (n.)

   வாயகன்ற கலம் ; pot with a wide mouth.

     “ஓரசுழி பெய்த்தற்பின்” (தைலவ. தைல. 94.);.

     [அகல் → அகலி → அகழி.]

   பாவினம் ; stanza of four lines of equal length, each line containing not less than six feet.

     “கழிநெடிலடிநான் கொத்திறின் விருத்தமஃ

தழியா மரபின தகவ லாகும்” (யாப். வி. 77);.

   துறை, தாழிசை, மண்டிலம் என்னும் மூன்றும் தூய தமிழ் யாப்பு வகைகள். மண்டிலம் என்பது எல்லா வடியும் அளவொத்து வரும் செய்யுள். நிலைமண்டில வாசிரியப்பா, அடிமறிமண்டில வாசிரியப்பா என்பவற்றை நோக்குக;   நாற்பாவிற்குமுரிய மண்டிலம் என்னும் இனம், அளவொத்த அடிகளாலேயே அமைதல் காண்க;   மண்டிலம் என்பது வட்டம். வட்டம் என்னும் சொல் முழுமையை அல்லது நிறைவைக் குறிக்குமாதலால், எல்லா வடிகளும் நிரம்பி வரும் பாவினம், மண்டிலம் எனப்பட்டது. வடமொழியாளர் வட்டம் என்னும் தென் சொல்லை வ்ருத்த எனத் திரித்தனர். ஒ.தோ; த. நடம் → நட்டம் → பிராகி. நட்ட → Skt. nirtta. இங்ஙனமே, வட்டம் என்னும் சொல்லும் திரிக்கப்பட்டது. த. வட்டம் → பிராகி. வட்ட → Skt. virtta;     ‘மண்டிலம்’ என்னும் சொல் வட்டம் என்னும் பொருளதாதலால், மண்டிலயாப்பை ‘வ்ருத்த யாப்பு’ என்றனர் தமிழ்நாட்டு வட மொழியாளர். வடமொழி (வேதமொழியும் சமற்கிருதமும்); தேவமொழியென நம்பப்பட்டதனாலும், இற்றை மொழியாராய்ச்சி முற்காலத்தின்மையாலும், மண்டிலத்திற்கு ‘விருத்தம்’ என்னும் வடசொற் பெயரைத் தமிழர் ஏற்றுக்கொண்டு வழங்கிவந்திருக்கின்றனர்;

   மூவடியாலும் நாலடியாலும் வரும் வெளி மண்டிலம் தவிர, மற்ற முப்பா மண்டிலங்களும் நாலடியாலேயே அமையும். வட மொழியிற் பொதுவாக விருத்தம் எனப்படும் யாப்புவகை ஈரடியே கொண்டது. இது வேத யாப்பிற்குப் பிற்பட்டதாதலால், தமிழையே பின்பற்றியதாகும்;   மண்டிலம் (மண்டலம்);, தாண்டகம் என்னும் சொற்களும், அவை குறிக்கும் யாப்பு வகைகளும், தூய தமிழேயென்பது, அச்சொற்களின் கீழ் ஐயந்திரிபற விளக்கப்படும்;விருத்தம் என்று சொல்லப்படும் தமிழ் யாப்புவகைகள் அனைத்தையும் இனி மண்டிலம் என்றே வழங்கல் வேண்டும்.

 அகழி agaḻi, பெ. (n.)

   1. கோட்டையைச் சூழ்ந்துள்ள நீர்க்கிடங்கு ; ditch surrounding a fortification, moat.

     “அகழிசூழ் போகி” (சிலப். 13;183);.

     “அகழிவாய் முதலைபோல் வாயைப் பிளக்கிறான்” (பழ.);;

     ‘அகழியிலே விழுந்த முதலைக்கு அதுவே வைகுந்தம்’ (பழ.);;

   2. கிடங்கு ; pit, depression.

     “பாருடைத்த குண்டகழிஞ (புறநா. 14;5);.

க. அதழு ; தெ. அகட்த.

     [அகழ் → அகழி.]

 அகழி agaḻi, பெ. (n.)

   வாயகன்ற கலம் ; pot with a wide mouth.

     “ஒரசுழி பெய்ததற்பின்” (தைலவ. தைல. 94);.

     [அகல் → அகலி → அகழி.]

அகழிதிருத்து-தல் agaḻidiruddudal,    5 செ.கு.வி. (v.i).

   பயிரிடுதற்காகச் சிறிய பள்ளங்களைத் தூர்த்துச் சமமாக்குதல் ; to fill up small pits and level the ground for cultivation.

     ‘புன்செய்த் திடல் கல்லி அகழி திருத்தி’ (S.I.I. v, 216);.

 அகழு agaḻu, பெ. (n.)

   பெருமரம் (அக.நி.); ; tooth leaved tree of Heaven.

அகழுநன் akaḻunaṉ, பெ. (n.)

   அகழ்வோன் பார்க்க; see {agalvon.}

     “பொருள் கொள்வான் அகழுநன் போன்று இலையோ” (நீல. 5:32.);.

     [அகழ்+உ+நன்]

 அகழெலி agaḻeli, பெ. (n..)

   வளை தோண்டும் எலி (பிங்,);. ; field rat, Millardia meltada.

     [அகழ் + எலி.]

அகழ் agaḻ, பெ. (n.)

   1. அகழி ; moat.

     “வையயு மொருபுறத் தகழாம்” (திருவிளை. திருநகரப். 17);;

   2. குளம், நீர்த்தேக்கம் ; tank, reservoir.

     “நீர்நசைஇக் குழித்தவகழ்” (பெரும்பாண். 108);.

ம. அகழி ; க. அகழ் ; து. அகள்.

அகழ் எலி akaḻeli, பெ. (n.)

   ஒரு வகை எலி; a kind of a rat.

     “இரும்பல் அகழ் எலி” (நிக. 8:224);.

     [அகழ்+எலி]

அகழ்-தல் agaḻtal,    2 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. தோண்டுதல் ; to dig out, excavate.

     “அகழ் வாரைத் தாங்கும் நிலம்போல” (குறள், 151);;

   2. பிடுங்குதல் ; to pluck out, as an eye.

     “தனது கண் ணகழ்ந்து” (திருக்காளத், பு. 6;36);;

   3. அடியோடு களைதல், மூலத்தோடு நீக்குதல் ; to uproot.

     “அகழ்தரு பாவத் தினராய்” (சூத. சிவ. 13;31);;

ம. அகழுக; க. அகழ் ; துட.. அட் ; கோத. அல் ; கொலா. அகுல்.

 அகழ்-தல் agaḻtal,    2 செ.குன்றாவி (v.t.)

   1. தோண்டுதல் ; to dig out, excavate.

     “அகழ் வாரைத் தாங்கும் நிலம்போல” (குறள், 151);;

   2. பிடுங்குதல் ; to pluck out, as an eye.

     “தனது கண் ணகழ்ந்து” (திருக்காளத். பு. 6 ; 36);;

   3. அடியோடு களைதல், மூலத்தோடு நீக்குதல் ; to uproot.

     “அகழ்தரு பாவத் தினராய்” (சூத. சிவ. 13;31);.

ம. அகழுக ; க. அகழ் ; துட. அட் ; கோத. அவ் ; கொலா. அகுல்.

அகழ்ச agaḻca, பெ. (n.)

   1. அகழி ; moat.

     “வையையு மொருபுறத் தகழாம்” (திருவிளை. திருநகரப். 17);;

   2. குளம், நீர்த்தேக்கம் ; tank, reservoir.

     “நீர்நசைஇக் குழித்தவகழ்” (பெரும்பாண். 108);.

ம. அகழி; க. அகழ் ; து. அகள்.

அகழ்த்துவங்கொள்-தல் agaḻttuvaṅgoḷtal,    16 செ.கு.வி. (v.i)

   கடைகாலெடுத்தல் (வானந் தோண்டுதல்); ; to dig out for laying foundation.

     “‘தேவர் தங்கட் கோய்வுறு கோயி லகத்துவங் கொள்க” (விதான நல்வினை. 12);;

     [அகழ் → அகழ்த்துவம் + கொள்.]

   மேற்கோளில், அகழ்த்துவம் என்பது அகத்துவம் எனத் தவறாகக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. அத் தவற்று வடிவத்தைச் சரியானதாகக் கொண்டு, “கர்ப்பக்கிரகத் தன்மை, வீட்டுத் தன்மை” என மதுரைத் தமிழ்ச்சங்க அகர முதலி பொருள் கூறியுள்ளது;
 அகழ்த்துவங்கொள்-தல் agaḻttuvaṅgoḷtal,    16 செ.கு.வி. (v.i)

   கடைகாலெடுத்தல் (வாணந் தோண்டுதல்); ; to dig out for laying foundation.

     ”தேவர் தங்கட் கோய்வுறு கோயிலகத்துவங் கொள்க” (விதான, நல்வினை. 12);;

     [அகழ் → அகழ்த்துவம் + கொள்.]

   மேற்கோளில், அகழ்த்துவம் என்பது அகத்துவம் எனத் தவறாகக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. அத்தவற்று வடிவத்தைச் சரியானதாகக் கொண்டு, “கர்ப்பக்கிரகத் தன்மை, வீட்டுத் தன்மை” என மதுரைத் தமிழ்ச்சங்க அகர முதலி பொருள் கூறியுள்ளது;

 அகழ்ந்தோர் akaḻntōr,    தோண்டினவர்; sdiggers.

     “ஆர்கலி அகழ்ந்தோர் கங்கை அவனியில் கொணர்ந்தோர்.”

     [அகழ்வான்-அகவான்]

 அகழ்ப்பு agaḻppu, பெ. (n.)

   ஆழம் (வின்); ; depth.

   இச்சொல் தவறாக அகப்பு எனச் சென்னை அகரமுதலியிற் குறிக்கப்பட்டுள்ளது;
 அகழ்ப்பு agaḻppu, பெ. (n.)

   ஆழம் (வின்.); ; depth.

   இச் சொல் தவறாக அகப்பு எனச் சென்னை அகரமுதலியிற் குறிக்கப்பட்டுள்ளது;

 அகழ்வான் akaḻvāṉ, பெ. (n.)

   வயல் வரம்புகளிலும் நிலத்திலும் நிறைய வளைகளைத்தோண்டியபின் பாதுகாப்பிற்காக வளைகளின் முகப்புகளில் மண் தள்ளி அடைத்து விட்டு ஏதாவது ஒரு வளையில் மட்டும் பாதுகாப்பாக இருக்கும் ஒருவகை யெலி. (இ.வ.);; a rat which lives in a particular hole after digging many holes and sealing them.

     [அகழ்-அகழ்வான் அகவான் நிலத்தை அகழ்ந்து வளை தோண்டுவது]

வரப்புகளிலும் நிலத்திலும் நிறைய வளைகளைத் தோண்டிவிட்டு தோண்டிய வளைகளின் முகப்புகளில் மண்ணைத் தள்ளி அடைத்து விட்டு ஏதாவது ஒரு வளையின் உள்ளே இருக்கும் எலி வகை.

அகழ்வினையாளர் akaḻviṉaiyāḷar, பெ. (n.)

   தோண்டும் தொழிலைச் செய்பவர்; diggers.

     “அகழ்விணையாளரை அவ்வயின் தரீஇ” (பெருங். 90:78);

     [அகழ்+வினை+ஆளர்]

அகழ்வோன் akaḻvōṉ, பெ. (n.)

   தோண்டுபவன்; diggers.

     “நீர்திகழ் சிலம்பின் நன் பொன் அகழ்வோன்” (அக.282:4);.

     [அகழ்+(ஆன்);ஓன்]

 அகவஎலை agavaelai, பெ. (n.)

   நாரி, செந்நிற இலையுடைய செடி; a plant known as “nari” with red leaves (சா.அக.);.

 அகவஞ்சம் agavañjam, பெ. (n.)

   வெள்ளி; silver (சா.அக.);.

அகவடி agavaḍi, பெ. (n.)

   உள்ளங்கால் ; sole of foot,

     ‘அகல்டி யங்கை” (திருவிளை. உக்கிரபா. 41);.

     [அகம் + அடி.]

அகவடித்தட்டு-தல் akavaṭittaṭṭutal, செ. குன்றாவி (v.t)

   நடனம் ஆடுகையில் காலின் பாதத்தால் தரையைத் தட்டுவது; tap the floor with soul of the feet (35:11);.

     [அகம்+அடி+தட்டு]

அகவனசம் akavaṉacam, பெ. (n.)

   மனமாகிய தாமரை; as mind compared to lotus.

     “அகவனசம் முகவனசம் அவை மலர்” (ஒட்.5:92);.

அகத்தாமரை பார்க்க.

 see agattamarai.

     [அகம்+வனசம்]

அகவன்மகள் agavaṉmagaḷ, பெ. (n.)

   பாண் மகள் ; female bard of the Pânar caste.

     “வெண் கடைச் சிறுகோலகவன் மகளிர்” (குறுந் 298);.

அகவன்மண்டிலம் agavaṉmaṇṭilam, பெ. (n.)

   அளவொத்த கழிநெடிலடி நான்குகொண்ட ஆ.சிரியமண்டிலம் என்னும் ஆசிரியப் பாவினம் ; stanza of four lines of equal length, each line containing not less than six feet.

     “கழிநெடிலடிநான் கொத்திறின் விருத்தமஃ

தழியா மரபின தகவ லாகும்” (யாப். வி. 77);.

   துறை, தாழிசை, மண்டிலம் என்னும் மூன்றும் தூய தமிழ் யாப்பு வகைகள். மண்டிலம் என்பது எல்லா வடியும் அளவொத்து வரும் செய்யுள். நிலைமண்டிலவாசிரியப்பா, அடிமறிமண்டில வாசிரியப்பா என்பவற்றை நோக்குக;   நாற்பாவிற்குமுரிய மண்டிலம் என்னும் இனம், அளவொத்த அடிகளாலேயே அமைதல் காண்க;மண்டிலம் என்பது வட்டம். வட்டம் என்னும் சொல் முழுமையை அல்லது நிறைவைக் குறிக்குமாதலால், எல்லா வடிகளும் நிரம்பி வரும் பாவினம், மண்டிலம் எனப்பட்டது. வடமொழியாளர் வட்டம் என்னும் தென் சொல்லை வ்ருத்த’ எனத் திரித்தனர். ஒ.நோ. த. நடம் → நட்டம் → பிராகி. நட்ட → Skt. nirtta. இங்ஙனமே, வட்டம் என்னும் சொல்லும் திரிக்கப்பட்டது. த. வட்டம் → பிராகி. நட்ட l → Skt. virtta.

     ‘மண்டிலம்’ என்னும் சொல் வட்டம் என்னும் பொருளதாதலால், மண்டில யாப்பை ‘வ்ருத்த யாப்பு’ என்றனர் தமிழ்நாட்டு வட மொழியாளர். வடமொழி (வேதமொழியும் சமற்கிருதமும்); தேவமொழியென நம்பப்பட்டதனாலும், இற்றை மொழியாராய்ச்சி முற்காலத்தின்மையாலும், மண்டிலத்திற்கு ‘விருத்தம்’ என்னும் வடசொற் பெயரைத் தமிழர் ஏற்றுக்கொண்டு வழங்கி வந்திருக்கின்றனர்;

   மூவடியாலும் நாலடியாலும் வரும் வெளி மண்டிலம் தவிர, மற்ற முப்பா மண்டிலங்களும் நாலடியாலேயே அமையும். வட மொழியிற் பொதுவாக விருத்தம் எனப்படும் யாப்புவகை ஈரடியே கொண்டது. இது வேதயாப்பிற்குப் பிற்பட்டதாதலால், தமிழையே பின்பற்றியதாகும்;   மண்டிலம் (மண்டலம்);, தாண்டகம் என்னும் சொற்களும், அவை குறிக்கும் யாப்பு வகைகளும், தூய தமிழேயென்பது, அச்சொற்களின் கீழ் ஐயந்திரிபற விளக்கப்படும்;   விருத்தம் என்று சொல்லப்படும் தமிழ் யாப்பு வகைகள் அனைத்தையும் இனி மண்டிலம் என்றே வழங்கல் வேண்டும்;

அகவயம் akavayam, பெ. (n.)

மனவயம் (சங்கற்பம்);.

 intension;

     “தன் அக வசத்து வருவுதங்க” (யுத், 36:3);.

     [அகம்+வயம்]

அகவயல் akavayal, பெ. (n.)

மருதநிலம்

 wet land;

     “அகவயல் இளநெல் லரிகால் குடு” (பரி. 7:27);

     [அகம் + வயல்]

 அகவயிரம் agavayiram, பெ. (n.)

   அகக்காழ் (இராட்.);; hard core of a tree (R.);.

     [அகம் + வயிரம்.]

அகவர் agavar, பெ. (n.)

   நாட்டில் வாழ்வார் (பொருந. 220);; inhabitants of a country.

 அகவர் agavar, பெ. (n.)

   வைகறையிற் பாடி அரசனைத் துயிலெழுப்பும் பாணர் ; bards who rouse the king from sleep with songs in the early morning.

     “நாளீண்டிய நல்லகவர்” (மதுரைக். 223);.

 அகவர்1 akavar, பெ. (n.)

நாட்டில் வாழ்பவர்.

 local people:

     “அகவர் நீனிற முல்லைப்பஃறிணை நுவல” (பொ.220-21);.

     [அகம்+அவர்]

 அகவர்2 akavar, பெ. (n.)

பாட்டுப்பாடும் பாணருள் ஒரு வகையினர்.

 bards who sing lyrics. (35:11);

     [அகவு+வரை]

 அகவற்கரிதகம் agavaṟgaridagam, பெ. (n.)

   ஆசிரியப்பா வடிவான கலிப்பாவின் இறுதியுறுப்பு ; last member of certain kinds of kali verse.

ஆசிரியச் சுரிதகம் பார்க்க ;see diriyac-curidagam.

     [அகவல் + சுரிதகம்.]

 அகவற்சீர் agavaṟcīr, பெ. (n.)

   ஆசிரியப்பாவிற்குரிய இயற்சீர்கள் ; metrical feet of two syllables each, chiefly found in asiriyappa.

     [அகவல் + சீர்.]

 அகவற்பா agavaṟpā, பெ. (n.)

   அகவலோசையுடைய ஆசிரியப்பா ; one of four kinds of verse, having agaval rhythm.

     [அகவள் + பா.]

அகவற்றாழிசை agavaṟṟāḻisai, பெ. (n.)

   அளவொத்த மூவடி கொண்ட ஆசிரியப்பாவின் வகை ; variety of agaval verse containing three lines of equal length.

     “மூன்றடி யொத்த முடிவின வாய்விடின்

ஆன்ற வகவற் றாழிசை யாமே” (யாப். வி. 75);.

     [அகவல் + தாழிசை.]

அகவற்றுறை agavaṟṟuṟai, பெ. (n.)

   நான்கடி கொண்டு ஈற்றயலடி குறைந்தும், ஈற்றயலடி குறைந்து இடைமடக்காயும், இடையிடை குறைந்தும், இடையிடை குறைந்து இடைமடக்காயும் வரும் ஆசிரியப்பாவினம்; variety of agaval verse of four lines, in which the middle lines may differ in length from the first or last line.

     “கடையத னயலடி கடைதபு நடையவும்

நடுவடி மடக்காய் நான்கடி யாகி

யிடையிடை குறைநவு மகவற் றுறையே” (யாப். வி. 76);.

     [அகவல் + துறை.]

அகவற்றுள்ளல் agavaṟṟuḷḷal, பெ. (n.)

   வெண்டளையுங் கலித்தளையுங் கலந்துவரும் துள்ளலோசை ; a rhythm in kali metre.

     ”வெண்டளை தன்றளை யென்றிரண் டியையின்

   ஒன்றிய வகவற் றுள்ளலென் றோதுப” (யா.கா. 21, உரை);;     [அகவல் + துள்ளல்.]

அகவற்றூங்கல் agavaṟṟūṅgal, பெ. (n.)

   ஒன்றாத வஞ்சித்தளையான் வரும் தூங்க லோசை (யா. கா. 21, உரை);; a rhythm in vañji metre.

     [அகவல் + தூங்கல்.]

அகவலன் agavalaṉ, பெ. (n.)

   பாணன் ; bard of the Pânar caste who sings on the battle-field.

     “களம் வாழ்த்து மகவலன்” (பதிற்றுப். 43);.

அகவலன் பண்பாட அதுகேட்டுப் பெண் பாட (பழ.);.

     [அகவல் + அன்.]

 அகவலன் akavalaṉ, பெ. (n.)

அழைத்துப் புகழும் பாணன்.

 A bard addresses while singing;

     “கண்டி நுண்கோல் கொண்டு களம் வாழ்த்தும் அகலவன் பெறுக மாவே.”(பமி.43:27:8);.

     [அகவு-அகவல்+அன்]

 அகவலம் akavalam, பெ. (n.)

   அரக்கோணம் வட்டத்திலுள்ள சிற்றூர்; a village in arakkonam Taluk.

     [அகம்+வலம்.]

அகவலியற்சீர் agavaliyaṟcīr, பெ. (n.)

   பெரும் பாலும் ஆசிரியப்பாவிற்குரிய ஈரிய லசைச் சீர்கள் ; metrical feet of two iyal syllables each chiefly found in asiriyappa.

     [அகவல் + இயற்சீர்.]

   இயலசை மயக்கத்தால் ஏற்பட்ட தேமா (நேர்நேர் –);. புளிமா (நிரைநேர் {} -);, கருவிளம் (நிரைநிரை { } );, கூவிளம் (நேர்நிரை-{ }); ஆகிய நான்கும் இயல்பான ஆசிரிய வியற்சீர்கள்;     “இயலசை மயக்கம் இயற்சீர்” (தொல். பொருள். செய்.13);;

   இனி, உரியிசையுடன் நேர் என்னும் இயலசை மயங்குவதால் ஏற்படும் நேர்புநேர் (சேற்றுக்கால், வேணுக்கோல்);, நிரைபுநேர் (களிற்றுத்தாள், முழவுத்தோள்);, என்னும் இருசீரும், ஆசிரிய வியற்சீரின்பாற்படும்;     “நேரவண் நிற்பின் இயற்சீர்ப் பால”

   இங்ஙனமே, இயலசையுடன் உரியசை மயங்குவதால் ஏற்படும் நேர் நேர்பு (போரேறு);, நேர்நிரைபு (பூமருது);, நிரை நேர்பு (கடியாறு);, நிரைநிரைபு (மழகளிறு); என்னும் நாற்சீரும், கூவிளம் (பாதிரி);, கருவிளம் (கணவிரி); என்பனபோல ஆசிரிய வியற் சீராகக் கொள்ளப்படும்;     “இயலசை யீற்றுமு னுரியசை வரினே

நிரையசை யியல வாகு மென்ப”

அகவலுரிச்சீர் agavaluriccīr, பெ. (n.)

   உரியசை மயக்கத்தாலும், உரியசையுடன் இயலசை விரவுவதாலும், ஏற்படும் ஈரசை ஆசிரியவுரிச்சீர்கள் ; bisyllabic metrical feet, in which, either both the syllables are uri or the succeeding one is ival.

     [அகவல் + உரிச்சீர்.]

   உரியசை மயக்கமான நேர்புநேர்பு (வீடு பேறு);, நிரைபுநேர்பு (வரகுசோறு);, நிரைபு நிரைபு (முடவுமருது);, நேர்புநிரைபு (பாறு குருகு); என்னும் நான்கும் இயல்பான ஆசிரிய வுரிச்சீர்கள்;     “உரியசை மயக்கம் ஆசிரிய வுரிச்சீர்” (தொல். பொருள். செய். 13, பேரா. உரை);;

   உரியசையும் இயலசையுங் கலந்த நேர்பு நிரை (நீடுகொடி, நாணுத்தளை);. நிரைபு நிரை (குளிறுபுலி, விரவுக்கொடி); என்னும் இரண்டும் ஆசிரிய வுரிச்சீரின்பாற்படுவன;     “முன்னிரை யுறினும் அன்ன வாகும்” (தொல். பொருள். செய். 14, பேரா. உரை);;

   இற்றை யிலக்கண நூல்கட்கெல்லாம் தொல்காப்பியம் மூலமாதலின், அதனொடு முரண்படும் கூற்றுகள் பெரும்பாலுங் கொள்ளத்தக்கன வல்ல;   உரிச்சீர் என்பது, முற்கால முறைப்படி உரியசைச் சீரையோ, பிற்கால முறைப்படி மூவசைச் சீரையோ குறித்தல் வேண்டும்;   பிற்கால இலக்கண நூல்களுட் சிறந்தயாப்பருங்கலத்திலும்;     “ஈரசை கூடிய சீரியற் சீரவை

யீரிரண் டென்ப வியல்புணர்ந் தோரே”

     “கூடிய” என்ற மிகையால் இயற்சீரை ஆசிரிய வுரிச்சீர் என்று வழங்குவாரும் உளர் ; என்னை ?

     “இயற்சி ரெல்லாம் ஆசிரிய வுரிச்சீர்”

   என்றார் காக்கைபாடினியார்” என்று, வேண்டாது மிகைபடக் கூறியுள்ளார்;   யாப்பருங்கலக் காரிகை 10-ல் “ஒண்சீ ரகவ லுரிச்சீர்” என்னும் ஈற்றடித் தொடரும் “ஒண்சீ ரகவ லியற்சீர்” என்றே ஒருகால் இருந்திருக்கலாம். அதனால், தளையோ ஒசையோ சிறிதுங் கெடவில்லை ஆகவே, இயற்சீர் நான்கையும் அகவலுரிச் சீர் என்று அகரமுதலிகள் கூறுவது பொருந்தாது;

அகவலை akavalai, பெ. (n.)

நெடுவலை.

 long net;

     “தடம் கண் விழிகளின் அகவலைப் படுப்பான்.” (சட.6:2:9);.

     [அகம்(உள்ளாழ்ந்த-நீண்ட);+வலை]

அகவலோசை agavalōcai, பெ. (n.)

   ஆசிரியப் பாவிற்குரிய ஓசை ; rhythm peculiar to agaval metre.

     “இயற்சீர்த் தாகியும் அயற்சீர் விரவியும்

தன்றளை தழுவியும் பிறதளை தட்டும்

அகவலோசைய தாசிரியம்மே” (மயேச்சுரம்);.

   ஏந்திசை யகவலும், தூங்கிசை யகவலும், ஒழுகிசையகவலுமென, அகவலோசை மூன்று வகைப்படும்;     “நேர்நே ரியற்றளை யான்வரு மகவலும்

நிரைநிரை யியற்றளை யான்வரு மகவலும்

ஆயிரு தளையுமொத் தாகிய வகவலும்

ஏந்தல் தூங்கல் ஒழுகல் என்றிவை

யாய்ந்த நிரனிறை யாகு மென்ப” (இலக். வி. 732, உரை);.

     [அகவல் + ஓசை.]

அகவல் agaval, பெ. (n.)

   1. மயிற்குரல் (பிங்.);; the call or cry of a peacock.

   2. அழைக்கை (பிங்.); ; calling, addressing.

   3. பாடல் (குறுந். 298); ; singing.

   4. நடஞ்செய்தல் (பிங்.); ; dancing.

   5. எடுத்தலோசை (பிங்.); ; high tone, acute accent.

   6. அகவற்பாவிற்குரிய ஓசை (யா.கா. 21); ; rhythm peculiar to agaval metre.

   7. ஆசிரியப்பா ; one of the four chief kinds of metre in Tamil prosody.

     “அகவல் என்ப தாசிரி யம்மே” (தொல், பொருள். செய். 80);.

ம. அகவல்

அகவல்விருத்தம் agavalviruttam, பெ. (n.)

   ஆசிரிய விருத்தம்; a metre in prosody

     “அகவல் விருத்தம் கட்டளை யொலியும் கலியின் விருத்தமும் கவின் பெறு பாவே”.(ப.பா.:189);

     [அகவு-அகவல்+விருத்தம்]

 அகவாசிகம் agavācigam, பெ. (n.)

   கருங்குறிஞ்சா; a black variety of kurinja, a plant (சா.அக.);.

 அகவாட்டி agavāṭṭi, பெ. (n.)

   மனைவி (வின்.); ; wife.

     [அகம் + ஆட்டி – அகவாட்டி. அகம் = வீடு. ஆள் → ஆளன் → ஆட்டி (பெ.பா. ஈறு.);]

 அகவாட்டி agavāṭṭi, பெ. (n).

   மனைவி (வின்.);; wife.

     [அகம் + ஆட்டி – அகவாட்டி. அகம் = வீடு. ஆள் → ஆளன் → ஆட்டி (பெ.பா. ஈறு.);]

அகவான் akavāṉ,    அகழ்வான்பார்க்க அகழ்வான்; see {agalvan}

 அகவான் agavāṉ, பெ. (n.)

   முதலாளிக்கு நிகராகச் செயல்படுபவன்; a agency.

     “நேரிருந்து சீமையகவா னிகழ்த்த” (பஞ்ச. திருமு. 2164);.

     [H. agawani → த. அகவான்.]

அகவாயில் agavāyil, பெ. (n.)

   மனம் ; mind.

     “அகவாயி லெண்ணத்தின் ஏற்ற மறிந்து” (குருபரம். 258);;

     [அகம் + வாயில்.]

அகவாய் agavāy, பெ. (n.)

   1. உள்ளிடம் ; interior, inside.

     “அகவாயிற் பெருச்சாளி” (திவ். திருமாலை 7, வியா.);.

   2. மனம் (சம். அக. கை.); ; mind.

   3. கதவுநிலை ; door-frame.

     ‘திருக்கற்றளிப் பலகைப்படையும் பஞ்சரமும் அகவாயுஞ் செய்தான்’

     [அகம் – வாய்.]

 அகவாய் agavāy, பெ. (n.)

   1. உள்ளிடம் ; interior, inside.

     ‘அகவாயிற் பெருச்சாளி’ (திவ். திருமாலை 7, வியா.);;

   2. மனம் (சம்/ அக.கை..); ; mind.

   3. கதவுநிலை ; door-frame.

     ‘திருக்கற்றளிப் பலகைப் படையும் பஞ்சரமும் அகவாயுஞ் செய்தான்’ (Pudu, Insc. 635);;

     [அகம் + வாய்.]

 அகவாய் akavāy, பெ. (n.)

   உள் கால்வாய்; internal canal.

     “இவ்வூர் அகவாயின் வெங்கூர் நாலாங் கண்ணாற்று” (SII. Xii, 287.);.

     [அகம்+வாய்]

அகவாய்க்கோடு agavāygāṭu, பெ. (n.)

   வண்டியின் நெடுஞ்சட்டம் ; long bar of the body of a cart.

     “அகவாய்க் கோடும் புறவாய்ப் பூணும்” (பெருங், உஞ்சைக். 58 ; 48);;

     [அகம் + வாய் + கோடு.]

 அகவாய்க்கோடு agavāygāṭu, பெ. (n.)

   வண்டியின் நெடுஞ்சட்டம் ; long bar of the body of a cart.

     “அகவாய்க் கோடும் புறவாய்ப் பூணும்” (பெருங். உஞ்சைக். 58 ; 48);;

     [அகம் + வாய் + கோடு.]

 அகவாலிசுரோதம் agavālisurōtam, பெ. (n.)

   வால் நீண்ட குரங்கு; a long-tailed monkey (சா.அக.);.

அகவிதழ் agavidaḻ, பெ. (n.)

   உள்ளிதழ் ; inner petal of a flower.

     “அம்மல ரகவிதழ்” (கலித். 77 7);;

     [அகம் + இதழ்.]

 அகவிதழ் agavidaḻ, பெ, (n.)

   உள்ளிதழ் ; inner petal of a flower.

     “அம்மல ரகவிதழ்” (கலித். 77 ; 7);.

     [அகம் + இதழ்.]

 அகவிதழ் akavitaḻ, பெ. (n.)

   மலர்களின் உள் இதழ்; innerpetal5

     “”அம்முகை மிசை.அம்மலர் அகவிதழ்த் தண்பனி உறைத்தரும்.” (கலி 77:6–7);.

     [அகழ்+இதழ்]

அகவினை akaviṉai, பெ. (n.)

   1. இடையூறு கீழறுப்பு:

 disturb. (தெ.கோ.சா.3:2);.

     [அகம்+வினை]

அகவிரல் agaviral, பெ. (n.)

   விரலின் உட்புறம் ; inner side of a finger.

     ‘விக்கின நரம்பை அக விரலாலும் புறவிரலாலுங் கரணஞ் செய்து’ (சீவக. 657, நச். உரை);;

     [அகம் + விரல்.]

 அகவிரல் agaviral, பெ. (n.)

   விரலின் உட்புறம்; inner side of a finger.

     ‘வீக்கின நரம்பை அக விரலாலும் புற விரலாலும் கரணஞ் செய்து’ (சீவக. 657, நச். உரை);;

     [அகம் + விரல்.]

 அகவிருள் agaviruḷ, பெ. (n.)

   அறியாமையாகிய மனவிருள் ; spiritual ignorance, as inner darkness.

     “அக்வீருட் பானு” (திருவேங். சத. தனியன்);.

     [அகம் + இருள்.]

 அகவிருள் agaviruḷ, பெ. (n.)

   அறியாமையாகிய மனவிருள் ; spiritual ignorance, as inner darkness.

     “அக்வீருட் பானு” (திருவேங். சத. தனியன்);.

     [அகம் + இருள்.]

அகவிரை, agavirai பெ. (n.)

   உள்ளிடத்திருக்கும் (கபோதகத்தலை என்னும்); வீட்டின் உறுப்பு; a small plank on the inner pillar.

     “நல் இல் அகவிரை உறையும் வண்ணப் புறவின்” (நற்.71:7-8.);.

     [அகவு அறை.இறை-இரை.(கொ.வ.);]

அகவிலை agavilai, பெ. (n.)

   உள்ளிதழ் ; inner petal of a flower.

     “அகவிலை யாம்பல்” (தேவா. 4.55 ; 8);;

     [அகம் + இலை.]

 அகவிலை agavilai, பெ. (n.)

   தவசவிலை ; cost of foodgrains.

     “நெல்லு மகவிலை குறைந்து” (திருநெல், பு. நெல்லு. 4);;

     ‘அகவிலை யறிவா தவன் துக்கம் அறியான்’ (பழ.);;

     ‘அகவிலை ஏறினால் அவளுக்கென்ன, அகமுடையான் இருக்கிறான் தேடிப்போட’ (பழ.);;

     ‘அகவிலை தெரியாது அவள் பேச்சுப் புரியாது’ (பழ.);;

     ‘அகவிலையால் திண்டாடும்போது வைர அட்டிகை கேட்டாளாம்’ (பழ.);;

     [அஃகம் → அகம் + விலை.]

 அகவிலை agavilai, பெ. (n.)

   உள்ளிதழ் ; inner petal of a flower.

     “அகவிலை யாம்பல்” (தேவா. 4.55 8);;

     [அகம் + இலை.]

 அகவிலை agavilai, பெ. (n.)

   தவசவிலை ; cost of food grains.

     “நெல்லு மகவிலை குறைந்து” (திருநெல், பு. நெல்லு. 4);.

     ‘அகவிலை யறிவா தவன் துக்கம் ‘அறியான்’ (பழ.);.

     ‘அகவிலை ஏறினால் அவளுக்கென்ன, அகமுடையான் இருக்கிறான் தேடிப்போட’ (பழ.);;

   அகவிலை தெரியாது அவள் பேச்சுப் புரியாது (பழ.);;     ‘அகவிலையால் திண்டாடும்போது வைர அட்டிகை கேட்டாளாம்’ (பழ.);;

     [அஃகம் → அகம் + விலை.]

 அகவு agavu, பெ. (n.)

   அமுக்கிரா (மூ.அ.); ; species of withania.

அகவு-தல் agavudal,    5 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. மயில் அகவுதல் ; to call or cry, as a peacock.

     ‘பல் பொறி மஞ்ஞை வெல்கொடி யகவ’ (திரு முருகு. 122);;

   2. பாடுதல் ; to sing.

     ‘அகவலன் பெறுக மாவே’ (பதிற்றுப். 43;28);;

   3. நடஞ்செய்தல் (பிங்.); ; to dance, as a peacock.

   4. நெடுமையாதல் (ஈடு, 6.2;9); ; to become long, lengthen out.

—,

   5 செ.குன்றாவி. (v.t.);

   அழைத்தல் (பிங்.); ; to call, summon.

 Skt. {ä-hvé}

 அகவு-தல் agavudal,    5 செ.கு.வி. (v.i)

   1. மயில் அகவுதல் ; to call or cry, as a peacock.

     ‘பல் பொறி மஞ்ஞை வெல்கொடி யகவ” (திரு முருகு. 122);;

   2. பாடுதல் ; to sing.

     “அகவலன் பெறுக மாவே” (பதிற்றுப். 43 ; 28);.

   3. நடஞ் செய்தல் (பிங்.); ; to dance, as a peacock.

   4. நெடுமையாதல் (ஈடு, 6.2 ; 9);; to become long, lengthen out.

–, 5 செ.குன்றாவி. (v.t.);

   அழைத்தல் (பிங்.); ; to call, summon. Skt. {ä-hve}

 அகவுநர் akavunar,    கிணைப்பறையை முழக்கிக் கொண்டு பாடுபவர்; bards who sings with beating kinai-p-parai

     [அகவு+அகவுநர்]

அகவுயிர் agavuyir, பெ. (n.)

   உடம்பினுள் உள்ள உயிர் ; in-dwelling soul.

     “என தகவுயிர்க் கமுதே யென்னும்” (திவ். திருவாய். 2.4;6);.

     [அகம் + உயிர்.]

 அகவுயிர் agavuyir, பெ. (n.)

   உடம்பினுள் உள்ள உயிர் ; in-dwelling soul.

     “என தகவுயிர்க்கமுதே யென்னும்” (திவ். திருவாய். 2.4;6);;

     [அகம் + உயிர்.]

 அகவுயிர் akavuyir, பெ. (n.)

   ஆதன், (ஆன்மா);; soul.

     [அகம்+உயிர்]

அகவேளை agavēḷai, பெ. (n.)

   1. நண்பகல் ; midday.

   2. நள்ளிரவு ; midnight.

     [அகம் + வேளை.]

அகவை agavai, பெ. (n.)

   1. உள்ளிடம் ; inside.

     “ஆய கானத் தகவையுள்'” (உபதேசகா. சிவவி. 143);;

   2. உட்பட்ட பருவம் ; age within a certain milit.

     ”ஈராறாண் டகவையாள்” (சிலப். மங்கல. 24);.

   3. ஆண்டுப்பருவம் ; age.

உன் அகவை என்ன? (உ.வ.);.

–, இடை. (ind.);

   இடவேற்றுமை யுருபு ; a loc. ending.

     “ஆடித் திங்க ளகவையின்” (சிலப். உரை பெறுகட் 3);;

 அகவை agavai, பெ. (n.)

   1. உள்ளிடம் ; inside.

     “ஆய கானத் தகவையுள்” (உபதேசகா. சிவவி. 143);;

   2. உட்பட்ட பருவம் ; age within a certain milit.

     “ஈராறாண் டகவையாள்” (சிலப். மங்கல. 24);.

   3. ஆண்டுப்பருவம் ; age.

உன் அகவை என்ன? (உ.வ.);.

–, இடை. (ind.);

   இடவேற்றுமை யுருபு ; a loc. ending.

     “ஆடித் திங்க ளகவையின்” (சிலப். உரை பெறுகட். 3);.

அகவையாள் akavaiyāḷ, பெ. (n.)

   உடல் வளர் நிறைவுக்கு உட்பட்ட பருவத்தாள்; age bound prescribed.

     “ஈர் ஆறு ஆண்டு அகவையாள்” (சிலப். 11:24);

     [அகவை+ஆள்]

அகாடி akāṭi, பெ. (n.)

   1. முன்; front.

   2. குதிரை முன்னங்காற் கயிறு (வின்.);; rope used for tying a horse’s fore-feet.

     [U. agari → த. அகாடி.]

 அகாடிபிச்சாடியில்லாதவன் akāṭibiccāṭiyillātavaṉ, பெ. (n.)

   கட்டுக்கடங்காதவன் (இ.வ.);; person free from all responsibility, as a horse bound neither before nor behind.

     [அகாடிபிச்சாடி + இல்லாதவன்.]

     [U. agari + pichware → த. அகாடிபிச்சாடி.]

 அகாண்டகுசுமம் agāṇṭagusumam, பெ. (n.)

   பருவந் தவறிப் பூக்கை; blossoming out of season (சா.அக.);.

     [அகாண்டம் + குகமம்.]

     [Skt. a-ganta → த. அகாண்ட(ம்);.]

 அகாண்டசாதம் akāṇṭacātam, பெ. (n.)

   குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு முன்பே பிறந்தது; premature birth (சா.அக.);.

     [Skt. a-ganta+jata → த. அகாண்டசாதம்.]

 அகாண்டசூலை akāṇṭacūlai, பெ. (n.)

   குத்தல் வலி; acute pain (சா.அக.);.

     [அகாண்டம் + சூலை.]

     [Skt. a-ganta → த. அகாண்டம்.]

     [த. சூலை → Skt. sula.]

 அகாண்டபாதசாதம் akāṇṭapātacātam, பெ. (n.)

   பிறந்தவுடன் இறத்தல்; dying soon after birth (சா.அக.);.

     [Skt. akanda + pata + jata → த. அகாண்ட பாதசாதம்.]

 அகாண்டபாதம் akāṇṭapātam, பெ. (n.)

   இயற்கைக்கு மாறான நிகழ்ச்சி; unnatural or untimely occurence (சா.அக.);.

     [Skt. akanda + pata → த. அகாண்டபாதம்.]

அகாண்டம் akāṇṭam, பெ. (n.)

   1. இசையாக் காலம்; out of season before the natural time.

   2. முண்டமில்லாதது; that without a trunk (சா.அக.);.

     [Skt. akanda → த. அகாண்டம்.]

 அகாதசுரம் akātasuram, பெ. (n.)

   அளவிறந்த காய்ச்சல்; a condition marked by excessively high temperature or aggravated febrile symptoms, hyperpyretia (சா.அக.);.

     [அகாதம் + சுரம்.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாத(ம்);.]

 அகாதநோய் akātanōy, பெ. (n.)

   கடுமையான நோய்; a virulent disease (சா.அக.);.

     [அகாத(ம்); + நோய்.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாதம்.]

 அகாதன் akātaṉ, பெ. (n.)

   வஞ்சகன் (யாழ்.அக.);; deceit full man.

த.வ. கேடன்.

     [Skt. a-gadha → த. அகாதன்.]

 அகாதபசி akātabasi, பெ. (n.)

   அளவிறந்த பசி; extreme hunger, hyperorexia (சா.அக.);.

த.வ. யானைப்பசி.

     [அகாதம் + பசி.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாத(ம்);.]

 அகாதபித்தம் akātabittam, பெ. (n.)

   கொடிய பித்தம்; excessive secretion of bile, hypercholia (சா.அக.);.

     [அகாதம் + பித்தம்.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாத(ம்);.]

பித்து → பித்தம்.

 அகாதப்படுஞ்சமயம் akātappaḍuñjamayam, பெ. (n.)

   துன்பக்காலம் (வின்.);; times of adversity.

     [அகாதம் + படுஞ்சமயம்.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாத(ம்);.]

 அகாதப்புளிப்பு akātappuḷippu, பெ. (n.)

   கூடுதற் புளிப்பு; excess of acidity, hyperacidity (சா.அக.);.

     [அகாதம் + புளிப்பு.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாதம்.]

அகாதம்1 akātam, பெ. (n.)

   1. மிக்க ஆழம் (அஷ்டப். அழகரந். 15.);; great depth.

   2. நீந்துபுனல் (பிங்.);; water of swimming depth.

   3. மிகுதி; excess.

     [Skt. a-gadha → த. அகாதம்.]

 அகாதம்2 akātam, பெ. (n.)

   தேவகணத்தால் வெட்டப்பட்ட குளம் (நாநார்த்த);; tank formed by divine agency.

     [Skt. a-gadha → த. அகாதம்.]

அகாதவலி akātavali, பெ. (n.)

   1. தாங்க வொண்ணா மிகு வலி; excessive sensibility to pain, hyperadigesia.

   2. ஆழ்ந்த வலி; deep seated pain (சா.அக.);.

     [அகாத(ம்); + வலி.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாத(ம்);.]

 அகாதவியர்வை akātaviyarvai, பெ. (n.)

   விட்டொழியா வியர்வை; excessive sweating, Hyperphidrosis (சா.அக.);.

     [அகாத(ம்); + வியர்வை.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாத(ம்);.]

வியர் → வியர்வை.

அகாதவுதிரம் akādavudiram, பெ. (n.)

   1. மிகுதியான குருதி; vast quantity of blood, Polyemia.

   2. அளவிறந்த குருதி; superabundance of blood, Plethora (சா.அக.);.

     [Skt. a-gadha+udhira → த. அகாதவுதிரம்.]

 அகாதவொழுக்கு akātavoḻukku, பெ. (n.)

   அளவிறந்த அரத்தப்போக்கு; excessive evacuation as in bleeding or purging, hypercenosis (சா.அக.);.

     [அகாதம் + ஒழுக்கு.]

     [Skt. a-gadha → த. அகாத(ம்);.]

ஒழு → ஒழுகு → ஒழுக்கு.

அகாதிகள் agātigaḷ, பெ. (n.)

முத்திப்பேறு, முத்திச் செயல், (Jaina.);

 unobstuctive karmas helpful in emancipation, four in number.

     “தீர்ப்ப தகாதிகள்” (திருநூற். 88.);.

     [Skt. a-ghatin → த. அகாதிகள்.]

அகாதிதகம் agādidagam, பெ. (n.)

   1. கடித்துத் தின்னக் கூடாதது; that which can only be swallowed and not masticated.

   2 அகாத்தியம்2 பார்க்க;see agattiyam2.

அகாத்தியம்1 akāttiyam, பெ. (n.)

   1. பொல்லாங்கு; wickedness.

   2. ஏய்ப்பு வஞ்சகம்; deceit.

     [Skt. aghatya → த. அகாத்தியம்.]

 அகாத்தியம்2 akāttiyam, பெ. (n.)

   கடித்துண்ணத் தகாதது; that which is not fit for chewing (சா.அக.);.

 அகாந்தம் akāndam, பெ. (n.)

   தான்றி (பச்.மூ.); ; belleric myrobalan.

     [அக்கந்தம் → அகாந்தம்.]

அக்கந்தம் பார்க்க ;see akkandam.

 அகாமம் akāmam, பெ. (n.)

   காமமின்மை ; absence of desire or lust.

     [அ + காமம். ‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு.]

காமம் பார்க்க ;see {kāmam.}

அகாமவினை akāmaviṉai, பெ. (n.)

   அறியாது அல்லது விருப்பவுணர்ச்சியின்றிச் செய்யுஞ் செயல் ; unintentional action.

     “கிருகபதியகாம வினையினுக்குப் பரிகாரம் பகர்ந்திடுவர்” (சிவதரு. பரிகார, 2);.

     [அ + காமம் + வினை.]

 அகாமவினை akāmaviṉai, பெ. (n.)

   விரும்பாமலே செய்யும் தொழில்; unintentional action.

     “கிருகபதி யகாம வினையினுக்குப் பரிகாரம் பகர்ந்திடுவர்” (சிவதரு. பரிகார-2);.

 அகாரணன் akāraṇaṉ, பெ. (n.)

   கடவுள்; god, as uncaused.

     [Skt. a-karana → த. அகாரணன்.]

 அகாரணமாக akāraṇamāka, கு.வி.எ. (adv.)

   கரணியமின்றி; without proper reason.

அகாரணமாகச் சந்தேகப்பட்டுக் காரியத்தை கெடுத்துவிடாதே (இ.வ.);.

     [அகாரணம் + ஆக.]

     [Skt. a-karana → த. அகாரணம்.]

அகாரணம்1 akāraṇam, பெ. (n.)

   நேர்ச்சி (தற்செயல்); (வின்.);; accident.

     [Skt. a-karana → த. அகாரணம்.]

 அகாரணம்2 akāraṇam, பெ. (n.)

   காரணமின்மை; absence of cause.

     “அகாரணத் தெதிர்த்தீர்” (காஞ்சிப்பு. தக்கீச. 12);.

     [Skt. a-karana → த. அகாரணம்.]

அகாரம் akāram, இடை. (part.)

     ‘கரம்’ என்பது ‘அ’ என்னும் எழுத்தின் சாரியை. அகரம் = அ.

     ‘அ’ என்பதும் அகரம்’ என்பதும் மெய்யெழுத்தின் சாரியை.

க = க், ககரம் = க்

     ‘கரம்’ என்பது குறிற்கே யுரிய சாரியை யாதலின், ‘அகாரம்’ என்றோ ‘ககாரம்’ என்றோ உரைநடையிற் குறித்தல் வழுவாம்.

     “ரகார ழகாரம் குற்றொற் றாகா” (தொல். எழுத்து. மொழி. 16); என்பது செய்யுள் வடிவான நூற்பாவாதலின், ‘அகரம்’ என்பது “அகாரம்’ என இன்னோசையும் இசைநிறைவும்பற்றி நீண்டொலித்தது. இதை இயல்பென்று கொள்வது தவறாகும்.

வடமொழியிலக்கணம் தமிழிலக்கணத்திற்குப் பிந்தியதும் அதைத் தழுவியதுமாதலின், தமிழ்முறையறியாது நெடிற்குரிய காரச் சாரியையையும் குறிற்கேற்றிக்கொண்டது. இதையறியாத பிற்காலத் தமிழிலக்கண நூலாசிரியரும் வடநூல் முறையைப் பின்பற்றுவராயினர்.

கரம், காரம், கான் பார்க்க ;see karam, karam, kdn.

 அகாரம் akāram, பெ. (n.)

   வீடு (பிங்.);; house.

     [Skt. agara → த. அகாரம்.]

 அகாரவுப்பு akāravuppu, பெ. (n.)

   கல்லுப்பு (வை.மூ.); ; rock-salt.

     [அ+-காரம் + உப்பு – அகாரவுப்பு. ‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு.]

 அகாரி akāri, பெ. (n.)

   கடவுள் (வின்.);; god.

     [Skt. a-karin → த. அகாரி.]

அகாரியம் akāriyam, பெ. (n.)

   தகாத செய்கை; improper act, unworthy deed, criminal or sinful action.

     “நாவகாரியஞ் சொல்லிலாதவர்” (திவ். பெரியாழ். 4, 4, 1);.

த.வ. தீச்செயல்.

     [Skt. a-karya → த. அகாரியம்.]

அகாருண்யம் akāruṇyam, பெ. (n.)

   அருளின்மை (மேருமந். 97, உரை.);; mercilessness.

த.வ. இரக்கமின்மை.

     [Skt. a-karunya → த. அகாருண்யம்.]

அகாலகாலன் akālakālaṉ, பெ. (n.)

   எமன் போன்றவன்; one who is like yama

     “அகங்க்ய விக்ரமந் அகாலகாலன்” (SII, iii, 2066.);.

     [அகாலம்+காலன்]

 அகாலச்சாவு akālaccāvu, பெ. (n.)

   இளமை அல்லது மூப்பிற்கு முந்திய சாவு ; premature or early death.

     [அ + காலம் + சாவு.]

 அகாலப் பிள்ளைப்பேறு akālappiḷḷaippēṟu, பெ. (n.)

   உரிய காலத்திற்குமுன் பிள்ளை பெறுகை ; premature delivery of child.

     [அ + காலம் + பிள்ளை + பேறு.]

 அகாலப்பேறுகாலம் akālappēṟukālam, பெ. (n.)

அகாலப் பிள்ளைப்பேறு பார்க்க ;see agala-p-pillai-p-peru.

     [அ + காலம் + பேறு + காலம்.]

அகாலம் akālam, பெ. (n.)

   1. தகாத அல்லது உரிய காலமல்லாத காலம்; inauspicious or inopportune time.

     “அகாலத்தி லுன்னுடை யுடலைவிட நினைப்பதென்” (ஞானவா. பிரகலாத. 61);.

   2. பஞ்ச காலம் (வின்.); ; times of scarcity.

     [அ + காலம். ‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு.]

காலம் பார்க்க ;see kalam.

 அகாலவுணவு akālavuṇavu, பெ. (n.)

அகால வுண்டி பார்க்க ;see agala-v-undi.

     [அ + காலம் + உணவு.]

 அகாலவுண்டி akālavuṇṭi, பெ. (n.)

   காலந் தவறி யுண்ணும் உணவு ; untimely meal.

     [அ + காலம் + உண்டி.]

அகி agi, பெ. (n.)

   இரும்பு (பிங்.); ; iron.

 அகி1 agi, பெ. (n.)

   பாம்பு; snake.

     “கடி யகிப்பிணி தீர்ந்ததன்பின்” (சேதுபு. இராமனருச். 30.);.

     [Skt. ahi → த. அகி.]

 அகி2 agi, பெ. (n.)

   1. ஈயம்; lead plumbum.

   2. ஒருவகை மரம்; a kind of tree.

   3. கதிரவன்; the sun (சா.அக.);.

 அகிகண்டம் agigaṇṭam, பெ. (n.)

   மயிர்மாணிக்கம்; wild fenougreeks-sider rhombifolia (சா.அக.);.

     [P]

அகிகாந்தம் agigāndam, பெ. (n.)

   1. காற்று; wind, air.

   2. ஞாயிறு (சூரிய); காந்தம்; sun stone-Jasper (சா.அக.);.

அகிகை agigai, பெ. (n.)

   1. இலவமரம்; silk-cotton tree, Bombaz Malabricum.

   2. பட்டுப்பருத்தி (இலவம் பஞ்சு);; Silk-cotton, Вombax pentan drum (சா.அக.);.

     [P]

 அகிகோசம் agiācam, பெ. (n.)

   பாம்புச் சட்டை; the slough or cast-off skin of a snake (சா.அக.);.

     [அகி + கோசம்.]

     [Skt. ahi → த. அகி.]

     [கோயம் → கோசம்.]

அகிச்சத்திரம் agiccattiram, பெ. (n.)

   1. ஒருவகை நஞ்சு; a kind of vegetable poison.

   2. ஒருவகை பூடு; a plant, Odina pennata (சா.அக.);.

 அகிஞ்சனன் agiñjaṉaṉ, பெ. (n.)

   ஆதரவு இல்லாதோன்; destitute-person.

த.வ. ஏதிலி.

     [Skt. a-kincana → த. அகிஞ்சனன்.]

அகிஞ்சிரம் agiñjiram, பெ. (n.)

   1. செங்கத்திரி; caper shrupcapparis sepiaris alias cactas opimtia.

   2. கருக்குவாளி; the plant Momordica Cochin-Chinesis (சா.அக.);.

அகிஞ்சை agiñjai, பெ. (n.)

   1. கொல்லாமை; abstinence from killing.

   2. துன்பமின்மை; harmlessness (சா.அக.);.

     [Skt. a-himsa → த. அகிஞ்சை.]

 அகிதன் agidaṉ, பெ. (n.)

   பகைவன் (யாழ்.அக.);; foe, enemy.

     [Skt. a-hita → த. அகிதன்.]

அகிதம்1 agidam, பெ. (n.)

   1. உணவு; food.

   2. நன்மை இல்லாதது; that which is not conformable to a standard of taste.

   3. தீமை; evil.

     “அகித மொருவர்க்கு மெண்ணிலாதோர்” (திருவேங்.சத. 87.);.

   4. (இதம்);இன்மை; unpleasantness.

     [Skt. a-hita → த. அகிதம்.]

 அகிதம்2 agidam, பெ. (n.)

   1. பகை; hostility.

   2. உரிமையின்மை; absence of right or claim.

     [Skf. a-hlta → த. அகிதம்.]

 அகிதம்3 agidam, பெ. (n.)

   1. தகாதது (தாயு. எங்கு நிறை.1);; that which is unfit, unsuitable.

   2. இடையூறு; obstruction.

     “இந்தத் தன்மத்துக்கு அகிதம் பண்ணினவன்” (S. II. ii, 499.);.

     [Skt. a-hita → த. அகிதம்.]

அகிதலம் agidalam, பெ. (n.)

   கீழுலகம்; serpent world in the nether regions.

     “அகிதல வரவினது” (இரகு. யாகப். 79.);.

     [அகி + தலம்.]

     [Skt. ahi → த. அகி.]

தளம் → தலம்.

 அகிதுண்டிகன் agiduṇṭigaṉ, பெ. (n.)

   பாம்பாட்டி; a snake charmer;

 a snake exhibitor (சா.அக.);.

     [P}

 அகிநிர்வலயோனி aginirvalayōṉi, பெ. (n.)

அகிகோசம் பார்க்க;see agi-kosam (சா.அக.);.

அகினி akiṉi, பெ. (n.)

   பனை மட்டையிலிருந்து உஉரித்தெடுக்கப்பட்ட நார்; palmyra fibre.

     [அகணி-அகினி); (கொ.வ.);]

கூடை பின்னலில் பயன்படும் அழுத்தமான பட்டை. (ம.வ.சொ.67);

 அகினெய் agiṉey, பெ. (n.)

அகிற்சாந்தம் பார்க்க ;see agir-candam.

     [அகில் + நெய்.]

அகிபதி agibadi, பெ. (n.)

   1. ஆதிசேடன்; adisesan.

     “அகிபதியாயிர தலையா லரிதாகப் பொறுக்கின்ற” (பெருந்தொ. 392);.

   2. பெரும்பாம்பு, பாம்புக்கரசன்; a big snakes, a king of snakes.

     [Skt. ahi + pati → த. அகிபதி.]

அகிபுக்கு agibuggu, பெ. (n.)

   1. கீரி; a mongoose, Herpestes Mungo.

   2. மயில்; the pea-cock-pavocristatus.

   3. (கருடன்); கலுழன்; the Brahminy kite, Haliastur indicus.

     [P]

அகிபுசம் agibusam, பெ. (n.)

   1. கலுழன்; the Brahminy kite, Haliastar indicus.

   2. மயில்; the peacock, Pavo-Cristatus.

   3. கந்த நாகுலி; the inchneumon plant, Vanda roxburghi (சா.அக.);.

 அகிபுட்பம் agibuṭbam, பெ. (n.)

   நாகேசுரப்பூடு; a plant, ceylon ironwood, Mesaca roxburghi (சா.அக.);.

 அகிபூதனம் agipūtaṉam, பெ. (n.)

   குழந்தைகட்கு எருவாயிலண்டை சேரும் கழிமாசு மற்றும் சிறுநீர் முதலானவற்றை, அடிக்கடி தூய்மைப் படுத்தாமையால், அவ்விடத்தில் தினவுடன் குருக்கள் கண்டு பின்னர் பாம்பைப் போல் சட்டை கழற்றித் துன்புறுத்துமொரு தோல் நோய்; itch-like eruptions appeating about the anus in children and resulting in sloughing, owing to the deposit of urine, perspiration, faeces etc. consequent on the neglect in cleansing that part (சா.அக.);.

அகிபேனம் agipēṉam, பெ. (n.)

   1. பாம்பின் நஞ்சு; saliva of the snake;the snake poison.

   2. கசகசாச் செடியின் பால்; opium, Papaver Somniferam (சா.அக.);.

 அகிமாறல் agimāṟal, பெ. (n.)

   வெள்வேல் (பச்.மூ.);; panicled babool.

 அகிம்சை agimcai, பெ. (n.)

   தீங்கு செய்வதிலிருந்தும் வன்முறையில் ஈடுபடுவதிலிருந்தும் நீங்கிய நிலை; non-violence.

     [Skt. a-himsa → த. அகிம்சை.]

அகியம் akiyam, பெ. (n.)

   இரும்பு; Iron.

     “கருங்கொல் அகியம் கருந்தாது அயிலும் இரும்பின் பெயரே” (நிக.பி. 6:141.);.

     [எஃகு-அஃகு-அகியம்]

 அகிரிபு agiribu, பெ. (n.)

அகிபுக்கு பார்க்க;see agibukku (சா.அக.);.

 அகிருத்தியம் agiruttiyam, பெ. (n.)

   தவறான செய்கை; illegal action as rape, adultery etc. (சா.அக.);.

     [Skt. a-hrtya → த. அகிருத்தியம்.]

 அகிருத்திரமவிடம் agiruttiramaviḍam, பெ. (n.)

   மரம், புல், பூண்டு முதலான நிலத்திணைப் பொருள்களினாலும், நஞ்சு முதலிய தாதுக்களினாலும், தேள், பாம்பு, சிலந்தி முதலிய நச்சுயிர்களின் சேர்க்கைனாலும் ஏற்படும் கொடிய நோய்; diseases arising indirectly from the vegetables, mineral and animal poisons, is opposed to.

கிருத்திரமவிடம் – poisons imported into the system directly by mixing it with other substances (சா.அக.);.

அகிரை agirai, பெ. (n.)

   1. குரலடைப்பு; obstruction to the place of production of the voice.

   2. குரலின்மை; voicelessness due to some peripheral lesion aphonia (சா.அக.);.

     [Skt. a-hir → த. அகிரை.]

 அகிர் agir, பெ. (n.)

   தலைப் பொடுகுவகை (இராட்.); ; a kind of scurf, dandruff (R);.

ஒ.நோ; அசறு.

அகிர்ப்புத்தினி agirpputtiṉi, பெ. (n.)

   இரவு 15 முழுத்தத்தில் மூன்றாவது (விதான குணா.73, உரை);;     [Skt. ahir – budhnya → த. அகிர்ப்புத்தினி.]

 அகிற்கட்டை agiṟgaṭṭai, பெ. (n.)

   அகில்மரக் கட்டை ; block of eagle-wood.

     [அகில் + கட்டை.]

மறுவ. அகிலங்கட்டை, அகிற்குறடு.

அகிற்குடம் agiṟguḍam, பெ. (n.)

   அகில் புகைக்குங் கலம் ; vessel meant for burning agar incense.

     “அகிற்குடம் பரப்பி” (சீவக. 2391);.

     [அகில் + குடம்.]

அகிற்குறடு agiṟguṟaḍu, பெ. (n.)

   1. அகிற் கட்டையால் செய்யப்பட்ட பாதக்குறடு ; slipper made of eagle-wood.

   2. அகிற் கட்டை பார்க்க ;see agir-kattai.

     [அகில் + குறடு.]

அகிற்குறை, akiṟkuṟai, பெ. (n.)

   அகில் மரக்கட்டை; agil wood piece.

     “பரிய அகிற்குறை பிளந்து புகைப்பார்கள் பாங்கு எல்லாம்” (பெரிய.2235.);

     [அகில்+குறை]

அகிற்கூட்டு agiṟāṭṭu, பெ. (n.)

   அகில், கற்பூரம், காசுக்கட்டி, தேன், ஏலம் முதலியன சேர்ந்த நறுமணக் கலவை ; a fragrant mixture of agar, camphor, catechu, honey, cardamom and other spices.

     [அகில் + கூட்டு.]

     “உந்துசந் தனங்கர்ப் பூர முடனெரி காசு செந்தே னந்தவே லங்க ளென்ப வகிற்கூட்டு” (சூடா. 12;36); என்பதில், அகில் விட்டுப் போயிருத்தல் வேண்டும் ; அல்லது சந்தனத்தை அகிலாகக் கொண்டிருத்தல் வேண்டும்.

அகிற்சாந்தம் agiṟcāndam, பெ. (n.)

   காரகிற் கட்டையை நீர் தோய்த்து உரசியமைத்த சந்தனம் போன்ற தேய்வை அல்லது திண் குழம்பு ; eagle-wood made into paste.

     “காழகிற் சாந்தம்” (சிலப். 13;115);.

     [அகில் + சாந்தம்.]

மறுவ. அகினெய்

 அகிற்புகை agiṟpugai, பெ. (n.)

   அகிற் கட்டையை யெரிப்பதால் எழும் நறும் புகை ; fragrant fumes of burning eagle-wood.

     [அகில் + புகை.]

 அகில agila, பெ. (n.)

   மாதர் அணியும் ஒலிக்குங் காற் சிலம்பு (பொதி.நி.); ; anklets, worn by women that produce a tinkling sound while walking.

 அகில agila, கு.பெ.அ. (adj.)

   நாடு அல்லது உலகுதழுவிய; all.

அகில இந்தியத் தொழிளாளர் சங்கம் (இக்.வ.);.

   அகில இந்திய வானொலி;அகில உலகப் புகழ் (இ.வ.);.

     [Skt. a-kila → த. அகில.]

அகிலகலாவல்லி akilakalāvalli, பெ. (n.)

   கலைமகள்; Godess of learning

     “என்று சொல்லி அகிலா கலா வல்லி இறைஞ்சி இருத்தலுமே” (ஒட். 5:220);.

     [அகிலம்+கலை+வல்லி]

 அகிலகலாவல்லி agilagalāvalli, பெ. (n.)

   கலைமகள் (தக்கயாகப். 220);; Kalaimagal.

     [அகிலகலா+வல்லி.]

     [Skt. akhila+kala → த. அகிலகலா.]

கலை → Skt. kala.

     [P]

 அகிலங்கட்டை agilaṅgaṭṭai, பெ. (n.)

அகிற் கட்டை பார்க்க ;see agir-kattai.

     [அகில் + அம் + கட்டை.]

அகிலசரீரம் agilasarīram, பெ. (n.)

   1. உடம்பின் முழுபாகம்; the body as a whole.

   2. எல்லாச் சிற்றுயிர்களின் உடம்பு; bodies of all creatures in general (சா.அக.);.

     [Skt. a-kila+sarira → அகிலசரீரம்.]

 அகிலதம் agiladam, பெ. (n.)

   வெற்றிலைக் கொடி; the betel plant or creeper (சா.அக.);.

அகிலப்பிரகாசன் agilappiragācaṉ, பெ. (n.)

   எங்கும் விளங்கும் புகழுடையவன்; one whose fame is world-wide.

     “அகிலப்பிரகாசன் திம்மையவப்பையன்” (பெருந்தொ. 1251);.

     [Skt. akhila + pra – kaša → த. அகிலப் பிரகாசன்.]

அகிலம2 agilama, பெ. (n.)

   1. நிலம்; earth.

     “எந்தைதன் னேவலாலகிலந் துறந்தவாறென” (இரகு. சிதைவ. 72);.

   2. நீர் (பிங்.);; water.

     [Skt. a-khila → த. அகிலம்.]

 அகிலமேதகி agilamētagi, பெ. (n.)

   சிறுகாஞ்சொறி (சித்.அக.);; small climbing nettle.

அகிலம்1 agilam, பெ. (n.)

   1. எல்லாம், முழுவதும் (திவா.);; all;

 the whole

   2. உலகு; earthy.

   3. உலகம் முழுதும்; universe or entire world.

     “அகிலத்துள்ளதோர் கணங்களும்” (கந்தபு. பார்ப். 9);

அகிலம் அறிந்த செய்தி (இக்.வ.); அவர் புகழ் அகிலம் எங்கும் பரவிற்று (இ.வ.);.

     [Skt. a-khila → த. அகிலம்.]

 அகிலரூபன் agilarūpaṉ, பெ. (n.)

   கடவுள்; god, as assuming all forms.

     [Skt. akhila + rupan → த. அகிலரூபன்.]

 அகிலாண்டகோடி agilāṇṭaāṭi, பெ. (n.)

   எண்ணிறந்த உலகங்கள்; innumerable worlds.

     “அகிலாண்ட கோடியெல்லாம்” (தாயு. திருவருள்விலா.);.

     [அகிலாண்டம் + கோடி.]

     [Skt. akhila + anda → த. அகிலாண்டம்.]

அகிலாண்டநாயகி agilāṇṭanāyagi, பெ. (n.)

   மலைமகள் (தக்கயாகப். 613);; Malaimagal.

     [அகிலாண்டம் + நாயகி.]

     [Skt. akhila + anda → த. அகிலாண்டம்.]

 அகிலாண்டம் agilāṇṭam, பெ. (n.)

   அனைத்துலகம் (வின்.);; the whole universe.

     [Skt. akhil – anda → த. அகிலாண்டம்.]

அகிலுறுப்பு agiluṟuppu, பெ. (n.)

   ஒரு கலவைப் புகைப்பொருளின் ஆறுறுப்புகளுள் ஒன்றான அகில் ; eagle-wood as one of the six ingredients of a mixed fragrant fumigant.

     [அகில் + உறுப்பு.]

அயிர், தேன், பிசின், பச்சிலை, சந்தனம், அகில் என்பன அவ்வாறுறுப்புகள்.

 The six ingredients are sugar-candy, honey, resin, patchouli, sandal and eagle-wood.

     “நேர்கட்டி செந்தே னிரியாசம் பச்சிலை ஆர மகிலு றுப்போ டாறு” (சிலப். 5;14, அடியார்க். உரை);.

இவற்றுள் அயிரும் அகிலும் முதன்மையானவை. அவ்விரண்டினாலுமே ஒரு புகைக்கலவை அமைந்திருக்கலாம்.

     “குடதிசை மருங்கின் வெள்ளயிர் தன்னொடு

குணதிசை மருங்கிற் காரகி றுறந்து” (சிலப். 4 ; 3.5-6);,

     “இருங்கா ழகிலொடு வெள்ளயிர் புகைப்ப” (நெடுநல். 56);.

 அகிலோலிகம் agilōligam, பெ. (n.)

அகிலதம் பார்க்க;see agiladam (சா.அக.);.

அகில் agil, பெ. (n).

   1. ஒருவகை நறுமண மரம் ; eagle-wood, Aquilaria agallocha.

   2. அகில் மரத்தின் அடியிலும் கிளைகளிலுமிருந்தும் பெறப்படும் நறும்பிசின் ; a fragrant resin called agar obtained from the trunk and branches of eagle-wood.

ம. க., து. அகில் ; தெ. அகரு, பர். அகலு.

 Heb. aghalim; L. aquilla ; Port, aguila ; Sp. Aguila ; Gk. Agallochon ; E. eagle-wood. agila, agalloch; Skt. agaru; Pkt. agaluya, agara.

     [“கள்ளி வயிற்றி னகில்பிறக்கும்” என்று நான்மணிக்கடிகை (6); கூறுவதால், அகின்மரம் ஒருவகை முண்மரமாயிருக்கலாம். கள் = முள். கள் → கள்ளி = முட்செடி, முண்மரம்.]

அக்கு = அகில். அஃகு = நுண்மை, கூர்மை, அஃகு → அக்கு → அக்கில் → அகில். ஒ.நோ.; முள் = நுண்மை, கூர்மை.]

     “யானைவெண் கோடும் அகிலின் குப்பையும்” (சிலப். 25 ; 37); குன்றக்குறவர் சேரன் செங்குட்டுவனுக்குக் காணிக்கையாகப் படைத்ததனாலும், “குடமலைப் பிறந்த கொழும்பஃ றாரம்” (சிலப். 10 ; 1.06); என்பதற்கு, அருஞ்சொல்லுரை யாசிரியர் “தாரம்-சந்தனம் அகில் முதலாயின” என்று உரை வரைந்திருப்பதனாலும், தமிழகத்திலும்; “குணதிசை மருங்கிற் காரகி றுறந்து”

அகில்குடம் akilkuṭam, பெ. (n.)

   நறும்புகைக் குடம்; fragrant smoke pot.

     “தாழ நாற்றுமின் தாமங்கள் அகில்குடம் பரப்பி” (சீவ. 12:12.);.

     [அகில்+குடம்]

அகில்கூட்டு akilāṭṭu, பெ. (n.)

   ஒரு வகை மண (வாசனைக்); கலவை; fragrant paste of sandal wood.

     “வந்து சந்தனம் கர்ப்பூரம் உடன்னரிகாசு செந்தேன் அந்த ஏலங்கள் என்ப அகில் கூட்டு ஓர் ஐந்தும் தாமே” (நிக.12:37.);.

     [அகில்+கூட்டு]

அகில்வகை agilvagai, பெ. (n.)

   அருமணவன், தக்கோலி, கிடாரவன், காரகில் முதலிய அகில் வகைகள் ; different varieties of cagle-wood, the chief of them being arumanavaŋ, {takkõli}. {kidāravan}, and karagil.

     ‘அருமணவன், தக்கோலி, கிடாரவன், காரகிலென்று சொல்லப்பட்ட பலவகைத்தாய தொகுதியும்’ (சிலப். 14;108, அடியார்க். உரை);.

     ‘அருமணம்’ என்பது கீழைக்கடல் தீவுகளுள் ஒன்று. அங்கிருந்து வந்தது அருமணவன்.

     ‘கிடாரவன்’ என்பது கடாரத்தினின்று வந்ததுபோலும் ! ‘கடாரம்’ என்பது காழகம் (Burma); அல்லது சுமதுரை (Sumatra);.

     “புகைக்கினுங் காரகில் பொல்லாங்கு கம ழாது” என்று நறுந்தொகை (26); பாடுவதால், காரகில் தலைசிறந்ததா யிருந்திருக்கலாம்.

அகில்விறகு agilviṟagu, பெ. (n.)

   பண்டைநாட்செல்வமகளிர் கூதிர்காலத்தில் குளிர்காய நெருப்பெரிக்கும் அகிற்கட்டை ; blocks of eagle. wood used in olden days by women of noble families as fuel for kindling fire, to warm themselves during winter.

     “முகிறோய் மாடத் தகிறரு விறகின்

மடவரன் மகளிர் தடவுநெருப் பமர்ந்து

நறுஞ்சாந் தகலத்து நம்பியர் தம்மொடு

குறுங்க ணடைக்குங் கூதிர்க் காலையும்” (சிலப். 14; 98-101);.

 அகிளி,பெ. (n.)    மதுராந்தகம்வட்டத்திலுள்ளசிற்றுார்; a village in Madurantakam Taluk

     [ஒருகா.அருள்-அகுனி-அகிளி]

அகிவிடபாகம் agiviḍapāgam, பெ. (n.)

   1. பாம்பின் நஞ்சிறக்கல்; neutralizing the poison of snake.

   2. கந்தநாகுலி; the chneumon plant, Vandaro-burghil (சா.அக);.

அகிவைரி agivairi, பெ. (n.)

   1. பாம்பின் பகைவன் (சத்துரு);, மயில்; a peacock Pavo-cristatus.

   2. கருடன்; the Brahmini kite, halidstur inducus (சா.அக.);.

     [Skt. ahi + vairin → த. அகிவைரி.]

 அகீம் aām, பெ. (n.)

   அரபு பாரசீக மருத்துவ நூல்களில் தேர்ச்சியடைந்த உனானி மருத்துவன்; a physician who is well acquainted with Persian and Arabic system of medicines (சா.அக.);.

     [U. ahaq → த. அகீம்.]

 அகீர்த்தி aārtti, பெ. (n.)

   கீர்த்தியின்மை, அவமானம் ; ill-fame, disgrace.

     [அ + கீர்த்தி. ‘அ’ எதிர்மறை முன்னொட்டு.]

கீர்த்தி பார்க்க ;see kirtti.

 அகுசலவேதனை agusalavētaṉai, பெ. (n.)

   வருத்த (துக்க);வுணர்ச்சி; experience of sorrow.

     [Skt. a – Kušala + vedana → த. அகுசல வேதனை.]

 அகுசுமாதிதம் agusumādidam, பெ. (n.)

   சிவப்புக் குண்டுமிளகாய்; a variety of red chilly (சா.அக.);.

 அகுசுலாபு agusulāpu, பெ. (n.)

   அதிவிடயம்; a medicinal root used in dysentery. Indian atees, Aconitam Heterophyllum (சா.அக.);.

அகுசுளாபு agusuḷāpu, பெ. (n.)

   1. அதிவிடை (சங்.அக.);; atis.

   2. அகுசுலாபு பார்க்க;see agusulabu.

 அகுடகந்தம் aguḍagandam, பெ. (n.)

   பெருங்காயம்; asafetida, Ferula asfoeida (சா.அக);.

 அகுடம் aguḍam, பெ. (n.)

   கடுகுரோகிணி (மலை.); ; black hellebore.

 அகுடாரிசம் aguṭārisam, பெ. (n.)

   கருங்குங்கிலியம்; black dammer, canarium strictum (சா.அக.);.

     [Skt. agaru → த. அகுடாரிசம்.]

 அகுட்டம் aguṭṭam, பெ. (n.)

   மிளகு (வின்.); ; black pepper.

 அகுணியகில் aguṇiyagil, பெ. (n.)

   செம்பில் (L.); ; cup-calyxed white cedar.

 அகுதார் agutār, பெ. (n.)

   உரிமையாளி; holder of a right. one in whom any property, perquisite or privilege is vested.

     [U. haq-dar → த. அகுதார்.]

அகுதி agudi, பெ. (n.)

   ஏதிலி; destitute, helpless person

     “அகுதியிவ டலையின்விதி யானாலும் விலகரிது” (திருப்பு.142);.

த.வ. திக்கற்றவன்.

     [Skt. a-gati → த. அகுதி.]

அகுதை agudai, பெ. (n.)

   சோழனொருவன் மகள் ; name of the daughter of a Côla king.

அஃதை பார்க்க ;see akdai.

 அகுதை agudai, பெ. (n.)

   ஒரு கொடையாளி ; a philanthropist.

     “மணநாறு மார்பின் மறப்போ ரகுதை” (புறநா. 347;5);. இவன் பெயர் அஃதை என்றும் எழுதப்படும்.

 அகுதை akutai, பெ. (n.)

   குறுநில மன்னன் பெயர்; name of the chieftain.

     “வயங்கு பெருந்தானை அகுதை” (அகம் 112.);

க.அகுந்தலெ (உயர்வு-மேன்மை);

     [ஆகு-ஆகுந்தி-அகுந்தி-(பெருக்கம், மிகுதி, உயர்வு, தலைமை]

 அகுன்றி aguṉṟi, பெ. (n.)

   இசைக்கருவிவகை (அக.நி.); ; a kind of musical instrument.

 அகுப்பியகம் aguppiyagam, பெ. (n.)

அகுப்பியம் பார்க்க;see aguppiyam (சா.அக.);.

 அகுப்பியம் aguppiyam, பெ. (n.)

   பொன் அல்லது வெள்ளி; not a base metal but gold or silver (சா.அக.);.

 அகும்பை agumbai, பெ. (n.)

   கவிழ்தும்பை (மலை.); ; species of Trichodesma.

அகுயலம் aguyalam, பெ. (n.)

   தீமையாயுள்ளது; that which is bad or inauspicious.

     “குயலாகுயலம்மெனக் கூறும் வினை” (நீலகேசி. 490);.

     [Skt. a-kusala → த. அகுயலம்.]

 அகுரம் aguram, பெ. (n.)

   வயிற்றுத் தீ; fire in the stomach, Gastric fire (சா.அக.);.

     [Skt. a-hir → த. அகுரம்.]

அகுரா agurā, பெ. (n.)

   மோதிரக்கண்ணி; a – rambling shrub 10-15 ft. (சா.அக.);.

     [Skt. a-hir → த. அகுரா.]

 அகுர் agur, பெ. (n.)

அகுரா பார்க்க;see agura (சா.அக.);.

     [Skt. a-hir → த. அகுர்.]

 அகுலாதிகம் agulātigam, பெ. (n.)

   கரிசலாங் கண்ணி (சித்.அக.); ; a medicinal plant, usually found in marshy places.

அகுலி aguli, பெ. (n.)

   நறுவிலி (மலை); ; sebestan species and its varieties.

நறுவலி பார்க்க ;see naruwili.

 Note The correct spelling is 5 நறுவிழி, but colloquially it is நறுவிலி. பின் வருவன நறுவிலியின் வகைகள் (The following are the different species);;

சிறு நறுவிலி – Cordia myxa.

பெறு நறுவிலி – a variety bearing large fruits-Cordia obliqua.

நாய் நறுவிலி – Cordia monoica.

பொன் நறுவிலி – Cordia sebestena (speciosa);.

நாறு நறுவிலி — Eugenia jambolana. (caryophyllifolia);.

அச்சி நறுவிலி — Cordia sebestena.

 அகுலோதிகம் agulōtigam, பெ. (n.)

   கருங் கொடுவேலி (சித்.அக.); ; a black variety of Ceylon leadwort.

 அகுல் agul, பெ. (n.)

   அடுப்பு ; oven.

     [ஒருகா. அழல் → அகல் → அகுல்.]

 அகுளிநாதன் aguḷinātaṉ, பெ. (n.)

   ஒன்பான் (நவநாத); சித்தருளொருவர்; one of the nine original Siddhars (சா.அக.);.

 அகுளுதி aguḷudi, பெ. (n.)

   வேப்பமரம் ; margosa tree, Azadirachta indica.

 அகுளுதி aguḷudi, பெ. (n.)

அகுளுதி பார்க்க;see aguludi.

 அகுளை aguḷai, பெ. (n.)

   கல்லடிச் சேம்பு (சித்.அக.); ; an inferior variety of $émbu.

 அகுள் aguḷ, பெ. (n.)

   அலைதாடி (களகம்பள);த்தோல்; the excrescence of a goat’s neck (சா.அக);.

 அகுவைக்கட்டி aguvaiggaṭṭi, பெ. (n.)

   அரையாப்பு (சங்.அக.); ; venereal tumour in the groin.

 அகூடகந்தகம் aāṭagandagam, பெ. (n.)

   பெருங்காயம் (வை.மூ);; asafoetida, Ferula Asafoetida (சா.அக.);.

 அகூடகந்தம் aāṭagandam, பெ. (n.)

   அகூடகந்தகம் பார்க்க; aguda-kandagam (சா.அக.);.

 அகூபாரன் aāpāraṉ, பெ. (n.)

அகூபாரம் பார்க்க;see agubaram (சா.அக.);.

அகூபாரம் aāpāram, பெ. (n.)

   1. கடல் ஆமை; sea-turtle, Chelonia.

   2. கடல்; sea.

   3. கல்மலை; rock;hill (சா.அக.);.

     [P}

அகெளரவம்1 ageḷaravam, பெ. (n.)

   இகழ்ச்சி, மதிப்புக்குறைவு; disrespect, irreverence.

கூத்துப் பார்க்க வந்தவர்கள் தூங்குவதைக் கூத்தர்கள் கெளரவமாக நினைப்பதில்லை (சா.அக.);.

த.வ. மதிப்புக்கேடு.

     [Skt. a-gaurava → த. அகெளரவம்.]

 அகெளரவம்2 ageḷaravam, பெ. (n.)

   வணக்கமின்மை; degradation, dishonour.

     “அங்கேபோய் அவன் அகெளரவமடைந்தான்”.

     [Skt. a- gaurava → த. அகௌரவம்.]

அகேசன் aācaṉ, பெ. (n.)

   1. மயிரில்லாதவன்; one who has lost the hair on the scalp, a baldheaded man.

   2. மொட்டையன்; one with clean shaven head (சா.அக.);.

     [Skt. a-kesa → த. அகேசன்.]

அகேசம் aācam, பெ. (n.)

   1. மொட்டை; shaven head.

   2. வழுக்கை; baldness, Alopecia.

   3. மயிரின்மை, மயிர்க்குறைவு; absence or lack of hair-atrichia (சா.அக.);.

     [Skt. a-keasa → த. அகேசம்.]

அகை-தல் agaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1. தளிர்த்தல் ; to sprout.

     “கொய்குழை யகைகாஞ்சி” (கலித். 74;5);.

   2. செழித்தல் ; to thrive, flourish, grow well, as vegetation.

     “சுயமயை வயனிறைக்கும்” (மதுரைக் 92);.

   3. மலர்தல் ; to blossom, to expand.

     “அகைமத்தத் தளி வர்க்கத் தளகக்கொத் தினரே” (தக்கயாகப். 98);.

ம. அக ; க. அகெ ; தெ., கூ. ஆகு ; து., அத்தெ குட. அகெ ; கோண். ஆசீ ; கொலா. எத் ; குரு. அகரார்ன.

     [உல் → உல்லரி = தளிர். உல் → உல → உலவை = பசுந்தழை. உல் → உள் → உழு → உகு → உகை → அகை. ஒ.நோ ; நுல் → நுள் → நுழு → நுழை – நுழாய் = இளம்பாக்கு. நுழு → நுகு → துகும்பு = பனங்குருத்து. முல் → முள் → முழு → முகு → முகை = அரும்பு.]

 அகை-தல் agaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   1 எரிதல் ; to burn.

     “அகையெரி யானாது” (கலித். 139 ; 26);.

   2. வருந்துதல் ; to suffer.

     “அகையே லமர்தோழி” (சீவக. 1524);.

     [அழல் → அழு → அகு → அகை. அழல் = நெருப்பு.]

 அகை-தல் agaidal,    2 செ.கு.வி. (v.i)

   1. ஒடிதல் ; to be broken, crumpled.

     “அகைந்தவித்துணை மலரெனக்கருளுதியென்றாள்” (பாரத. புட்ப யாத். 40);.

   2. காலந்தாழ்த்தல் ; to delay.

     “அகையா தென தாலி தழைக்குமென” (சீவக. 1379);.

     [அக்கு → அகு → அகை. அக்கு = துண்டு. அகை = துண்டாதல், ஒடிதல், காலந்தாழ்த்தல்.]

 அகை-தல் agaidal,    2.செ.கு.வி. (v.i)

   செல்லுதல் ; to go forth, proceed.

     [உகை → அகை.]

அகை-த்தல் agaittal,    2 பொ.வி. (com.v.)

   1. தளிர்த்தல், கிளைத்தல் ; to sprout.

     “குப்பைக் கீரை கொய்கண் ணகைத்த” (புறநா. 159;9);.

   2. மலர்த்துதல் ; to spread or expand by force.

அகைத்தல் – வலிய மலர்த்தலுமாம் (தக்க யாகப். 98);.

     [உகு → உகை → அகை. அகை = தளிர்த்தல்.]

 அகை-த்தல் agaittal,    4 செ.குன்றாவி, (v.t.)

   வருத்துதல், துன்புறுத்துதல் (சூடா.);; to trouble, oppress.

     [அழல் → அழு → அகு → அகை. அழல் = மனம் எரிதல், வருந்துதல்.]

 அகை-த்தல் agaittal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   விட்டு விட்டுச் செல்லுதல் (தொல். பொருள். செய். 229, பேரா. உரை); ; to quit, desert, leave behind.

–. 4. செ.குன்றாவி. (v.t.);

   1. ஒடித்தல், முறித்தல் ; to break.

     “உம்பலகைத்த வொண்முறி யாவும்” (மலைபடு. 429);.

   2. அடித்தல் (பிங்.);; to beat.

   3. அறுத்தல் ; to cut into pieces.

     “மயிருக்கொன் றாகவாங்கி யகைத்தகைத் திடுவர்’ (சீவக. 2766);.

     [அக்கு → அகு → அகை. அக்கு = துண்டு. அகைத்தல் = துண்டாக்குதல், ஒடித்தல், முறித்தல், அறுத்தல்.]

 அகை-த்தல் agaittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   1. செலுத்துதல் (சூடா.); ; to drive, cause to go, send forth.

   2. இழுத்தல் (பொதி.நி.); ; to draw towards.

     [உகைதல் = செல்லுதல். உகைத்தல் = செலுத்துதல். உகை → அகை.]

 ag (ak);, to drive, urge, conduct.

 Gk. agein, ago; L. ag-ere, to drive; Icel. ak-a (pt. t. ak);, to drive; Skt. aj, to drive– (S.E.D.E.L.);.

மேலை யாரியச் சொற்களின் மெய், தமிழை யொத்து மிடற்றொலியாய் (guttural); இருப்பதும் சமற்கிருதத்தில் அஃது அண்ணவொலியாய்த் (palatal); திரிந்திருப்பதும் கவனிக்கத்தக்கது. ககரச் சொல்லே மூல அல்லது திருந்திய வடிவம்.

 அகை-த்தல் agaittal,    2 செ.கு.வி. (v.i.)

   எழுதல் (சூடா.);; to rise.

–, 4 செ.குன்றாவி, (v.t.);

   உயர்த்துதல் (சூடா.); ; to raise.

     [உக → உகை → அகை. உகத்தல் = உயர்தல்.]

 அகை-த்தல் akaittal, செ.கு.வி. (v.i.)

   வருந்துதல்; feeling.

     “கழுப்பல ஏற்றி அகைப்பர்” (சூளா.1939);.

     [அகு-அகை]

அகைப்பு agaippu, பெ. (n.)

   வருத்தம், முயற்சி, மனத்திட்பம், அதன் விளைவு ; suffering, effort, result of effort, effect of will.

     “அண்டந் திருமால்கைப்பு” (திவ். இயற். 4;37);.

     [அழு → அழல் = நெருப்பு, எரிவு. அழலுதல் = எரிதல், பொறாமை கொள்ளுதல். அழு → அழுங்கு. அழுங்குதல் = வருந்துதல், துன்புறுதல். அழுங்கு → அழுக்கு = பொறாமை. அழு → அகு → அகை. அகைதல் = எரிதல்.]

 அகைப்பு agaippu, பெ. (n.)

   இடையிடை விட்டுச் செல்லுகை ; movements with breaks for stopping.

     “அகைப்பு வண்ணம்” (தொல். பொருள். செய். 221);.

     [உகை → அகை → அகைப்பு.]

 அகைப்பு agaippu, பெ. (n.)

   1. எழுச்சி; rising, elevation.

   2. மதிப்பு ; esteem.

     “அகைப்பில் மனிசரை” (திவ். இயற். 4;38);.

     [உகத்தல் = உயர்தல். உ.க → உகை. உகைத்தல் = எழுதல், உயரக் குதித்தல், எழும்புதல். உகை → அகை.]

அகைப்புவண்ணம் agaippuvaṇṇam, பெ. (n.)

     “அகைப்பு வண்ணம் அறுத்தறுத் தொழுகும்” (தொல். பொருள். செய். 221);.

     [அக்கு = துண்டு, கூறு. அக்கு → அகு → அகை. அகைத்தல் = கூறுபடுத்துதல், அறுத்தல், அறுத்தறுத்து அல்லது விட்டு விட்டுச் செல்லுதல் அகை = கூறுபாடு.]

அகைமம் agaimam, பெ. (n.)

   1. புல்லுருவி (பச்.மூ); ; honey-suckle, mistletoe.

   2. கருந்தாளி மரம் (சித்.அக.); ; a tree, Diospyros ebenum.

அகையாறு agaiyāṟu, பெ. (n.)

   கிளையாறு ; river branch.

     ‘இவ்வூர் அகையாறும் ஆக இறையிலி’ (S.I.I. ii, 56);.

     [அகை + ஆறு.]

அகைவாய்க்கால் agaivāyggāl, பெ. (n.)

   கிளை வாய்க்கால் (S.I.I. iii, 171); ; subsidiary canal.

     [அகை + வாய்க்கால், அகை = கிளை.]

அகோ aā, இடை (part.)

   இகழ்ச்சிக் குறிப்பு இடைச்சொல்; onomo. Expression.

     “அரசனின் அகத்து மாட்சி அகோ பெரிது” (யசோ. 1:64.);

     [அஃதோ+அதே+அகோ]

 அகோசரம் aācaram, பெ. (n.)

   புலனுக்கெட்டாதது (வின்.);; that which cannot be comprehended by the senses.

     [Skt. a-gocara → த. அகோசரம்.]

அகோசரிமுத்திரை aācarimuttirai, பெ. (n.)

   செவித்துளையிரண்டினையும் பஞ்சால் அடைத்துக் கொண்டு, தலையை இருதோள்களிலும் சாய்த்துச் செவியில் உண்டாகும் ஓசையைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஒகவிருக்கை வேறுபாடு (யோகஞானா. 34.);;     [அகோசரி + முத்திரை.]

     [Skt. a-gosarin → த. அகோசரி.]

 அகோதாரை aātārai, பெ. (n.)

   மிகப்பொழிகை (வின்.);; pouring in torrents, as rain.

த.வ. பெரும்பெய்கை.

 அகோத்திரம் aāttiram, பெ. (n.)

   நற்குலமின்மை (வின்.);; want of good ancestry.

     [Skt. a-gotra → த. அகோத்திரம்.]

அகோபிலம் aāpilam, பெ. (n.)

   சிங்கவேள் குன்றம் என்னுந் திருப்பதி; name of a Vaisnava shrine in Kamul.

     “சொலகோவில நரசிங்கம்” (திருச்செந். பு. 18, 43.);.

     [Skt. aho-bila → த. அகோபிலம்.]

 அகோரக்காய்ச்சல் aārakkāyccal, பெ. (n.)

   கடுமையான காய்ச்சல்; a high fever, Hyperpyrexia (சா.அக.);.

     [அகோரம் + காய்ச்சல்.]

     [Skt. a-ghora → த. அகோரம்.]

 அகோரசிவாசாரியர் aārasivāsāriyar, பெ. (n.)

   சிவ (சைவ);பத்ததி இயற்றியவருள் ஒருவர்; name of a spiritual preceptor author of a Saiva book of ritual.

     [Skt. a-ghora + sivacarya → த. அகோர சிவாசாரியர்.]

அகோரன் aāraṉ, பெ. (n.)

   சிவன் (சூத. எக்கி.பூ, 33,2);; Sivan, as formidable.

     [Skt. a-ghora → த. அகோரன்.]

அகோரப்பசி aārappasi, பெ. (n.)

   1. கொடிய பசி; a voracious hunger.

   2. அடங்காப் பசி; a gluttonous appetitie, Adephagia (சா.அக.);.

த.வ. பெரும்பசி, யானைப்பசி.

     [அகோரம் + பசி.]

     [Skt. a-ghora → த. அகோரம்.]

அகோரப்பல்லதகி aārappalladagi, பெ. (n.)

   1. சங்கிலை; the leaf of a plant. Monetia barlerioides.

   2. பீச்சங்கிலை; smooth Volkameria, Cleodendron inerme (சா.அக.);.

 அகோரமயமாதி aāramayamāti, பெ. (n.)

   உடம்பினுள் வெப்பத்திற்குக் காரணமான இடம், உச்சகம்; the seat of heat in that portion of the body situated in the forebain, thermogenic centre (in the carpus striatum); (சா.அக.);.

அகோரம்1 aāram, பெ. (n.)

   1. கொடுமை (திருநெல். பு.சுவேத. 88);; fierceness, formidableness. (திருநெல். பு. 88);.

   2. சிவன் முகத்தொன்று (சிவதரு. பரிகார. 89);; face of Sivan which is turned southward, one of five Sivan-mugam, q.v.

   3. சிவமந்திரம் (சைவச. பொது. 324);; a Šaiva mantra.

த.வ. கொடுந்தோற்றம்.

     [Skt. a-ghora → த. அகோரம்.]

 அகோரம்2 aāram, பெ. (n.)

   1. அறிவு (சி.சி.1. 59);; wisdom.

   2. வெப்பம் (யாழ்.அக.);; heat.

     [Skt. a-ghora → த. அகோரம்.]

 அகோரவிரம் aāraviram, பெ. (n.)

   அல்கிடம், ஆறிதழி (சுவாதிட்டானம்);; one of the six psychic centres of the body that is sitnated in the genital region.

 அகோரவுபாதி aāravupāti, பெ. (n.)

   மிகவும் கொடிய வலி; excessive pain, Hyperalgia (சா.அக.);.

     [Skt. a-ghora-ubadha → த. அகோரவுபாதி.]

 அகோரவெரிச்சல் aāravericcal, பெ. (n.)

   தாங்கொணா எரிச்சல்; unberable burning sensation in the body (சா.அக.);.

     [அகோர+எரிச்சல்.]

     [Skt. a-ghora → த. அகோரம்.]

எரி → எரிச்சல்.

 அகோராத்திரம் aārāttiram, பெ. (n.)

   பகலிரவு; day and night.

     [Skt. aho-ratra → த. அகோராத்திரம்.]

 அகோரி aāri, பெ. (n.)

   மோதிரக்கண்ணிச்செடி ; species of Hugonia (L.);.

 அகோரை aārai, பெ. (n.)

   இரண்டரை நாழி கைக் கால அளவு (வின்.); ; hour, a measure of time.

 அகோரை aārai, பெ. (n.)

   வெப்பநாள்; a sultry day (சா.அக.);.

த.வ. முதுவேனில்.

     [Skt. a-ghora → த. அகோரை.]

அகோவனம் aāvaṉam, பெ. (n.)

   தரிசு ; waste land.

     ‘இத்தேவர் பழந்தேவதானத்தில் அகோவனமாகக் கிடந்த திடலை’ (S.I.I. vii, 309);.

அக்கக்காய் akkakkāy, கு.வி.எ.

   துண்டு துண்டாக (உ.வ.);; asunder (com.u.);.

அக்கு6 பார்க்க;see Akku6.

து. அக்கக்க

     [அகு→ அக்கு = துண்டு. ‘அக்கக்கு’ அடுக்குத் தொடர்.’ஆய்’ கு.வி.எ. ஈறு.]

அக்கசாலை akkacālai, பெ. (n.)

   1. பொன், வெள்ளி முதலிய கணியவேலை செய்யுமிடம் (சிலப். 16 126, அடியார்க். உரை);; metal works.

   2. தங்கசாலை (வின்.);; mint.

     [அலங்குதல்= ஒளி செய்தல் (பிங்.);. அலங்கு → அலக்கு → அலக்கம் = ஒளி. ஒ.நோ ; இலங்கு → இலக்கு → இலக்கம் = ஒளி. அலக்கம் → அக்கம் = ஒளியுள்ள பொன், பொன், போன்ற பிற கனியம். ஒ.நோ ; அரத்தம் = சிவப்பு. அரத்தம் → அத்தம் = சிவப்பு.]

பண்டைத் தமிழகமான குமரி நாட்டில் முதன்முதற் பொன்னே கிடைத்தமையால், பொன்னின் பெயரே பின்னர்க் கனியப் பொதுப்பெய ராயிற்று. எ-டு: வெண் பொன் = வெள்ளி, செம்பொன் = செம்பு, கரும்பொன் = இரும்பு.”துாண்டிற்பொன் மீன்விழுங்கி யற்று” என்னும் குறளடியில் (931); பொன் என்னும் பெயர் அடையடுக்காதே இரும்பைக் குறித்தல் காண்க. அக்கசாலை என்னும் கூட்டுச்சொல் வட மொழியில் இல்லை. அக்கம் என்னும் சொல்லிற்கு”அர்க்க (arka); என்னும் வடசொல்லை மூலமாகக் காட்டியுள்ளது, சென்னை அகரமுதலி. ‘அர்க்க’ என்னும் வடசொல்லிற்கு ஒளிக் கதிர், ஒளிவீச்சு, கதிரவன், பன்னிரண்டு, [அ.து + ஏ (வினாவிடைச்சொல்.);]

செம்பு, மதச்சடங்கு, புகழ்ச்சி, பாட்டு, பாடகன், அண்ணன், உணவு என்னும் பொருள்களைக் கூறி, அச் சொல் ஒளிர் தலையும் போற்றுதலையும் குறிக்கும் ‘அர்ச்’ (arc); என்னும் மூலத்தினின்று தோன்றியதாகக் குறித்துள்ளது, மானியர் வில்லியம்சு சமற்கிருத-ஆங்கில அகரமுதலி.

     ‘அர்க்க’ என்னும் வடசொற்குச் செம்பு என்னும் பொருளிருக்குமாயின் அச் சொல்’அரக்கம்’ என்னும் தென்சொல்லினின்றே திரிந்திருத்தல்வேண்டும். அரக்கு = சிவப்பு, செம்மெழுகு, செவ்வைப்புநஞ்சு. அரக்காம்பல் = செவ்வாம்பல் அரக்கு → அரக்கம் = சிவப்பு, அரத்தம், அவலரக்கு.

அரக்கம் → Skt, arka = செம்பு.

நெருப்பிற்கு அல்லது அதன் குணமாகிய ஒளிக்கு வெண்மை, செம்மை, பொன்மை என்னும் முந்நிறமிருப்பதால், நெருப்பைக் குறிக்க, உல் என்னும் வேர், அல் → அர் என்றும், இல் → இர் என்றும், எல் → எர் என்றும் திரிந்து வெவ்வேறு சொற்களைப் பிறப்பிக்கும்.

இது உல் என்னும் உருப்படியில் விளக்கப்படும்.

கனியங்களெல்லாவற்றுள்ளும் ஒளிமிக்கது பொன் என்பது கண்கூடு. பொன் என்னும் பெயரும்,”சுடச்சுடரும் பொன்போல்” என்னும் குறட் சொற்றொடரும் (267); அதனை நினைவுறுத்தும்.

 அக்கசாலை akkacālai, பெ.) (n.)

   கொற்கை மூதூர்க்கு அருகே அமைந்த ஊர்; a name of a village near korkai.

     [அக்க(ம்);+சாலை]

அக்கசாலை= காசு அடிக்கும் இடம், அக்கசாலையை உடைய ஊரும் அக்கசாலை என்று பெயர்பெற்றது.

அக்கசாலைப்பெரும்பள்ளி, akkacālaipperumpaḷḷi, பெ. (n.)

ஆழ்வார் பேரில்

   உண்டாக்கப்பட்ட புத்த மதப்பள்ளி;     “அக்க சாலைப்பெரும்பள்ளி ஆழ்வார் கோயிலுக்குத் திருவுத்சவம்”(4VNM3. P47);

     [அக்கசாலை+பெரும்+பள்ளி]

 அக்கசாலையர் akkacālaiyar, பெ. (n.)

   தட்டார் (பிங்.); ; goldsmiths, jewellers.

க. அக்கசால, அக்கசாலிக ; தெ. அக்கசால, அகசாலி ; து. அக்கசாலெ ; மரா. அகதாளி.

அக்கச்சி akkacci, பெ. (n.)

   1. மூத்த உடன் பிறந்தாள்; elder sister.

   2. அக்கை முறையினள்; elder cousin-sister related either by blood or marriage.

   3. மதிப்புரவு பற்றி அக்கச்சி என்று விளிக்கப்படும் மூத்த பெண்; any senior girl or woman addressed akkacci. out of courtesy.

அக்கை பார்க்க;see akkai.

     ‘அக்கச்சி யுடமை அரிசி, தங்கச்சி யுடமை தவிடா?’ (பழ.);.

     [அக்கை + அச்சி (தாய்); – அக்கைச்சி → அக்கச்சி. அக்கை தாய் போன்றவளாதலால் அச்சியெனப்பட்டாள்.]

அக்கட akkaḍa, இடை. (int.)

   ஒரு வியப்புக்குறிப்பு; an exclamation of wonder.

     “அக்கட விராவணற் கமைந்த வாற்றலே” (கம்பரா. யுத்த இராவணன் மந்திரப். 32);.

ம. அக்கடா (விளி.இ.);;க. அக்கட, அக்கடக் கட (அ.தொ.);. அக்க-வியப்பு, துயரம், வெறுப்பு, அழுக்காறு முதலியன உணர்த்தும் இடைச்சொல், தெ. அக்கட, அக்கடக்கட (அ.தொ.);, அக்கசமு (வியப்பிடைச்சொல்);.

     [அக்கை = தாய். அக்கை → அக்க (விளி);. ‘அட’ ஒரு பொது விளிச்சொல் அல்லது வியப்பு, துயரம் முதலியன உணர்த்தும் இடைச்சொல். அக்க + அட – அக்கட.]

சிறுபிள்ளைகள், பெரியதொன்றைக் கண்டு வியக்கும்போதும், அழகியதொன்றைக் கண்டு மகிழும்போதும், தீயதொன்றை அல்லது காணாததொன்றைக் கண்டு அஞ்சும் போதும், நோய்நிலையில் அல்லது துன்ப நிலையில் வருந்தும்போதும், தாயை அல்லது தந்தையை ஒருமுறையும் பன்முறையும் விளிப்பதும், நோவுறும்போது அவ்விளிப் பெயரைப் பன்முறை சொல்லிப் புலம்புவதும் இயல்பே. முதற்காலத்திற் சிறுபிள்ளைகளாற் சொல்லப்பட்ட அவ் விளிப்பெயர்கள் பின்னர் வளர்ச்சிநிலையிலும் வழங்கியதனால் நாளடைவிற் பல்வேறு குறிப்பிடைச் சொற்களாக மொழிவழக்கில் நிலைத்து விட்டன.

ஐயன், அக்கை, அத்தன், அப்பன், அம்மை, அன்னை முதலிய தாய் தந்தை முறைப் பெயர்களின்கீழ், அவ்வப் பெயரினின்று திரிந்துள்ள குறிப்பிடைச் சொற்களைக் காண்க.

அக்கட என்னுஞ் சொல் வேறு உணர்ச்சிகளையும் உணர்த்தக்கூடிய குறிப்பிடைச் சொல்லே.

 அக்கட akkaḍa, கு.வி.எ.

   அவ்விடம், அங்கு, அப் பக்கம்; there, thither, that side.

     “அக்கட போவெனும்” (தனிப்பா. தி. 2, பக். 3);.

     [அ= அந்த. கடை-பக்கம். அக்கடை → தெ. அக்கட.]

அக்கடை பார்க்க;see a-k-kadai.

இது தமிழ்த்திரிபான கொடுந்தமிழ்ச் சொல்லேயன்றி, தெலுங்கினின்று வந்த திசைச்சொல்லன்று.

 அக்கடா akkaṭā, பெ.(n.)

   மண்ணெண்ணெய்த் திரியடுப்பைப் பற்ற வைக்க உதவும் நுனியில் தக்கை பொருத்திய கம்பி; a wire device to lit the kerosene stove. (வ.சொ.அக.);

 அக்கடாவெனல் akkaṭāveṉal, பெ. (n.)

   நெடு வழி வந்த அல்லது வருந்தி யுழைத்த இளைப்புக் களைப்புத் தீர, நிழலில் ஓய்ந்திருத்தற் குறிப்பு; expr. of repose in a shady spot, after a long tedious journey or arduous labour.

தெ. அக்கடா

     [அக்கை= தாய். அக்கை → அக்க (விளி);. ‘அடா’ ஒரு விளியிடைச்சொல். அக்க + அடா → க்கடா.]

நெடுவழிப்போக்கரும் கடுவுழைப்பாளரும் இடையிலும் கடையிலும் இளைப்பாறும் போது,’அக்கடா’ என்று சொல்லி அமர்வது வழக்கம்.

இனி, குடும்பத் தொல்லையால் நெடுநாள் இடர்ப்பட்ட நிலைமையினின்று நீங்கி அமைதியுறுவதும், அக்கடாவென்றிருத்தல் எனப்படும்.

     ‘இதுவரை எத்தனையோ ஆண்டு உங்களாலே படாதபாடெல்லாம் பட்டேன். இனி, உங்களைவிட்டுப் பிரிந்து அக்கடாவென் றிருக்கப்போகிறேன்’ என்பது ஒர் உலகவழக்குத் தாய் கூற்று.

அக்கடா என்பது, ஒர் ஒய்வுக்குறிப்பு விளிப்பெயரேயன்றி ஒலிக்குறிப்பன்று. அக்கட என்னும் வியப்புக்குறிப்புச் சொல்லிற்கு உரைத்த விளக்கத்தை, ஏற்குமளவு இதற்குங் கொள்க.

அக்கடி akkaḍi, பெ. (n.)

   1. மரக்கலம் கடுங் காற்றால் கயிற்றடியுண்டு அங்குமிங்கும் அலைதல்; difficulty or trouble experienced in a voyage by a ship which is being tossed about in a storm and battered by its ropes.

   2. ஏதம், துன்பம்; peril, distress (R.);.

எனக்கு அக்கடியாயிருக்கிறது (உ.வ.);.

ம. அக்கடி, அக்கிடி, அக்கிளிப்பு ; க. அக்கடிதக்கடி.

     [அக்கம் = கயிறு. அடி = அடிப்பு. அக்க + அடி → க்கடி.)

 அக்கடை akkaḍai, பெ. (n.)

   அப் பக்கம் ; that side.

     [அ + கடை → க்கடை.]

 அக்கடை akkaḍai, கு.வி.எ. (adv.)

   அங்கே; there.

தெ. அக்கட

     [அ + கடை → க்கடை.]

 அக்கட்டா என akkaṭṭāeṉa, இடை(int.)

சும்மா இருத்தல்

 to keep quiet. Expression of repose (கொ.வ.வ.சொ.);.

     [அக்கடா(ஒலிக்குறிப்பு);+என]

 அக்கட்டை akkaṭṭai, பெ. (n.)

அந்தப்பக்கம் (கொ.வ.வ.);

 that side.

     [அ+கடை-அக்கடை-அக்காட்டை]

 அக்கணம் akkaṇam, பெ. (n.)

   வெண்காரம்; borax (W.);.

 அக்கணா akkaṇā, பெ. (n.)

   தான்றி; belleric myrobalan, Terminalia belerica.

மறுவ. அக்கத்தான். அக்கந்தம், அக்கம், அக்காடுதி, அக்காத்தான், அக்காந்தி.

 அக்கதம் akkadam, பெ.(n.)

   மங்கல அரிசி; unbroken grains of rice mixed with turmeric or saffron used in benediction or worship.

     “அறுகு வெள்ளரிசி கட்டி அக்கதம் என்றாகும்”

     [அக்க(ம்);+நீர்]

 அக்கதேவி akkatēvi, பெ. (n.)

   சோனைப்புல் (மலை.);; species of grass.

 அக்கத்தான் akkattāṉ, பெ. (n.)

அக்கணா பார்க்க;see akkaņa.

 அக்கந்தம் akkandam, பெ. (n.)

அக்கணா பார்க்க;see akkaņa.

 அக்கந்து akkandu, பெ. (n.)

   போரடிக்குங் களத்திற் பொலி தூற்றுகையில், மணிக்குவியலுக்கு அப்பாற்போய் விழுந்துகிடக்கும் பதர்த்திரள் (யாழ்ப்.);; the chaff which separates, in the process of threshing and forms a sort of ridge all around the threshing floor (J.);.

 அக்கனக்காய் akkaṉakkāy, பெ. (n.)

   பூவந்திக்கொட்டை ; soapnut, Sapindus emarginatus (சா.அக.);.

     [அக்கனம் + காய்.]

அக்கன் akkaṉ, பெ. (n.)

   அக்கை ; elder sister.

     ‘நாம் கொடுத்தனவும் அக்கன் கொடுத்தனவும்’ (S.I.I. ii, 2);.

அக்கை பார்க்க ;see akkai.

ம. அக்கன் ; க. அக்கன், அக்கனு ; தெ. அக்க ; கோத. அக்ன் ; துட. ஒக்ன்.

     [அக்கை → அக்கன். இது அம்மை → அம்மன் என்னுந் திரிபை ஒத்தமைந்தது.]

இங்ஙனம் அன்னீறு பெற்ற பெண்பாற் பெயர்கள் ஆண்மறத்தன்மையை உணர்த்தும்.

எ-டு : மாரியம்மை → மாரியம்மன்.

 அக்கன் akkaṉ, பெ. (n.)

   அக்குமணியை அல்லது மாலையை அணிந்தவன் ; wearer of {rudrāksa} beads.

     [அக்கு = சிவமணி. அக்கு → அக்கன். ‘அன்’ ஆண்பாலீறு.]

 அக்கன் akkaṉ, பெ. (n.)

   நாய் (சூடா); ; dog.

     [அக்கு = எலும்பு. அக்கு → அக்கன் = எலும்பை விருப்பமாய்க் கடிக்கும் நாய்.]

   இதுபற்றிய பழமொழிகள் வருமாறு ;     ‘எலும்பு கடிக்கிற நாய்க்குப் பருப்புஞ் சோறும் ஏன்?’,

     ‘எலும்பு கடிக்கிற நாய் இரும்பைக் கடிக்குமா?’,

     ‘கடிக்க வந்த நாய்க்கு எலும்பைப் போட்டாற்போல்’;

     “If you beat a dog with a bone it won’t howl”.

வெறிநாயையும், எண்காற் காட்டுப்பன்றியையும், ஒருவகைச் செடியையும், ஒர் அரசனையும் குறிக்கும் ‘அலர்க்க’ (alarka); என்னும் வடசொல்லிற்கு ‘அக்கன்’ என்னும் தென்சொல்லோடு தொடர்பில்லை.

அக்கப்படம் akkappaṭam,  a cloth piece of a saint.

     “அக்கப்படம் கோவணம் நெய்து” (நம். 3:80);.

     [அக்கம்+படம். அக்கம்-செம்மை, படம் = அணியும் சீலை]

 அக்கப்பறை akkappaṟai, பெ. (n.)

   அலைகை (சம்.அக.);; wandering about.

     [ஒருகா.கடுங்காற்றிலகப்பட்ட மரக்கலக் கயிறும் பாயும் அலசடிப்படுவதுபோல், துன்புற்று அங்குமிங்கும் அலைகை, அக்கம் = கயிறு. பற → பறை = பறத்தல், காற்றிற் பறத்தல்.]

அக்கப்பாடு akkappāṭu, பெ. (n.)

   1. மரக்கலச் சேதம்; disaster at sea, shipwreck (வின்.);.

   2. கப்பற் சரக்கிழப்பு; loss of cargo (W.);.

     [.ஒருகா. அக்கம் = கூலச்சரக்கு ; பாடு = கெடுகை.]

அக்கப்போர் akkappōr, பெ. (n.)

   1. கலகம் (கொ.வ..);; affray, scuffle (colloq.);.

   2. தொந்தரவு, தொல்லை (கொ.வ.);; worry, trouble (colloq.);.

ம. அக்கப்போரு.

     [ஒருகா.அக்கு = துண்டு, சிறியது. அக்கு + போர் → க்குப்போர் = சிறுபோர், கலகம், தொந்தரவு. அக்குப்போர் → அக்கப்போர். இனி, அக்கு → அக்கம் + போர் → க்கப்போர் என்றுமாம். அக்கக்காய் (துண்டு துண்டாக);, அக்குணிப் பிள்ளை (சிறுபிள்ளை); என்னும் வழக்குகளை நோக்குக.]

அக்கமணி akkamaṇi, பெ. (n.)

சிவமணி (உருத்திராக்கம்);;{rudrākșa}

 bead.

     “பொறியர வக்க மணித்தொடை பூண்டு” (திருக்காளத். பு. 5 ; 27);.

     [அக்கம் + மணி. உருண்டையாயிருப்பதனாலும் மணிபோல் அணியப்படுவதனாலும் அக்குக்காய் மணியெனப்பட்டது.]

அக்கமம் akkamam, பெ. (n.)

   பொறுமையின்மை, (சிந்தா.நி. 31);; impatience.

     [Skt. a-ksamā → த. அக்கமம்.]

அக்கமாலை akkamālai, பெ. (n.)

   1. சிவமணி (உருத்திராக்க); மாலை; string of {rudrāksa} beads.

     “புகலுறு மக்க மாலை புனைகுவோர்” (பிரபோத, 18;3);.

   2. மன்றாட்டு (செப); மாலை; rosary.

     “புத்தக மக்க மாலை…… பொருந்து கையாள்” (திருவாலவா. கடவுள்வா. 20);.

     [அக்கம் + மாலை.]

 அக்கமாலை akkamālai, நான்முகனின் பிரம்மாவின் சிற்பத்தில் வலது மேற்கை ஏந்தியிருக்கும் மாலை.

 string of beads in the hands of Brahma.

     [அக்கம்+மாலை]

அக்கம் akkam, பெ. (n.)

   தவசம்; cereal.

அஃகம் பார்க்க;see akkam’.

     ‘அக்கவிலை யறியாதவன் துக்கமறியான்’. (பழ);.

க., து. அக்கி.

     [அஃகம்→ அக்கம்.]

அக்கம் என்பது அகம் என்னும் தொகும்.

 அக்கம் akkam, பெ. (n.)

வெண்மை, கருமை, செம்மை, பொன்மை, குரால் (கபிலம்-brown); என்னும் நிறங்களால் ஐவகைடிபட்டதும், ஒன்று முதல் பதினாறு வரை முண்முனைகளைக் கொண்டதும், ஒருவகைச் சிறப்பான மருத்துவ ஆற்றல் கொண்டதாகக் கருதப்படுவதும், குமரிநாட்டுக் காலந்தொட்டுச் சிவ நெறித் தமிழரால் அணியப்பட்டுவருவதும், பனிமலையடிவார நேபாள நாட்டில் இயற்கையாக விளைவதும், அக்கமணி என்று பெயர் வழங்கியதும், ஆரியர் தென்னாடு வந்தபின் உருத்திராக்கம் (ருத்ராக்ஷ); எனப் பெயர் மாறியதுமான காய்மணி ;{Rudråkșa}

 bead, a Nepalese product, of five different colours, having one to sixteen pointed projections over the surface, considered to possess some rare medical properties, and customarily worn by the Tamilian Saivites from Lemurian or pre-historic times.

     “தலையெலும் பப்புக் கொக்கிற அக்கம்” (திருப்பு. 475);.

அக்கு பார்க்க; ;see akku.

     [அள்= கூர்மை (திவா.);. அள் → அள்கு → அஃகு. ஒ.நோ. வெள் → வெள்கு → வெ.ஃகு = விரும்பு, மிக விரும்பு, பிறர் பொருளை விரும்பு. அஃகு → அக்கு = கூர்மை, முனை, முண் முனை, முண்முனையுள்ள அக்கமணி.”உருப்பு லக்கை யணிந்தவர்” (திருவானைக் கோச் செங். 4);. அக்கு → அக்கம் = பெரிய அக்க மணி, ‘அம் பெருமைப்பொருட் பின்னொட்டு. ஒ.நோ ; விளக்கு → (கலங்கரை); விளக்கம்.]

கடவுண்மணி, சிவமணி, தெய்வமணி, நாயகமணி, கண்மணி, கண்டம், கண்டி, கண்டிகை, முண்மணி என்பன அக்கமணியின் மறுபெயர்கள். இவற்றுள் முதல் நான் கொழிந்த ஏனைய வெல்லாம், அக்கு அல்லது அக்கம் என்னும் பெயரைப் போன்று, கூர் முனைகளைக் கொண்டதென்றே பொருள் படுவன. முண்மணி என்பது வெளிப்படை.

கடவுளையே ஒருசார் தமிழர் சிவன் என்னும் பெயரால் வழிபடுவதால், ‘கடவுண் மணி’ முதலிய நாற்பெயரும் ஒருபொருட் சொற்களே.

கடவுள்மணி, முள்மணி என்பன கடவுண்மணி, முண்மணி என்று புணர்ந்தது போன்றே, கள்மணி என்பதும் கண்மணியென்று புணரும். குள் → கள் = முள். கள் → கள்ளி = முள்ளுள்ள செடி. ஒ.நோ ; முள் → முள்ளி, (நீர்); முள்ளி. குள் → குளவி = கொட்டும் முள்ளுள்ளது. குள்ளுதல் = கிள்ளுதல் (நெல்லை);. குள் → கிள் → கிள்ளி →. கிளி = கூரிய மூக்கினாற் கிள்ளுவது. கள் → கண்டு = கண்டங்கத்தரி (முட் கத்தரி);. கண்டு → கண்டம் = கள்ளி, கண்டங் கத்தரி, எழுத்தாணி, கண்டு → கண்டல் = முள்ளி, நீர்முள்ளி, தாழை. கண்டு → கண்டகம் = முள், நீர்முள்ளி, வாள். கண்டல் → கண்டலம் = முள்ளி. கண்டகம் → கண்டகி = முள்ளுள்ள தாழை, இலந்தை, மூங்கில், முதுகெலும்பு. கண்டு → கண்டி = முனைகளுள்ள உருத்திராக்கம். கண்டி → கண்டிகை = உருத்திராக்கமாலை.

ஆரியப் பூசாரியர், இருபெருந் தூய தமிழ மதங்களாகிய சிவனியத்தையும் (சைவத்தையும்); மாலியத்தையும் (வைணவத்தையும்); ஆரியப்படுத்தும் வகையில், தமிழரின் முத் தொழிற் கடவுளை மூவேறு ஒருதொழில் திருமேனிகளாகப் பகுத்து, முத்திருமேனிக் (திரிமூர்த்தி); கொள்கையைப் புதிதாக வகுத்து, படைப்பிற்கு வேதத்திற் சொல்லப்படாத பிரமா (Brahma); என்னும் ஒரு தெய்வத்தைப் படைத்து, காப்பிற்கு விஷ்ணு என்னும் வேதக் கதிரவத் தெய்வத்தை விண்டு என்னும் திருமாலொடும், அழிப்பிற்கு உருத்திரன் (ருத்ர-Rudra); என்னும் வேதக் காற்றுத் தெய்வத்தைச் சிவனொடும் இணைத்து, கண்மணி என்னுங் கூட்டுச் சொல்லைக் கண் + மணி என்று தவறாகப் பிரித்து, அக்கம் என்னும் தென்சொல்லை அக்ஷ என்று திரித்து அதற்குக் கண் என்று வடமொழிவழிப் பொருளூட்டி, சிவமணி என்பதை யொப்ப ருத்ராக்ஷ என்னும் பெயரைப் புணர்த்து, அது உருத்திரன் (ருத்ர); என்னும் சிவன் கண்ணினின்று தோன்றியதால் அப்பெயர் பெற்றதென்று கூறி, அதற்குச் சான்றுபோல் முப்புர எரிப்பு (திரிபுர தகனம்); என்னுங் கதையுங் கட்டி, ஆராய்ச்சியில்லார்க்குத் தெரியாவாறு உண்மையை முற்றும் மறைத்து விட்டனர்.

இற்றைத் தமிழர்க்குப் பொதுவாக மதத் துறையிற் பகுத்தறிவின்மையால், கண்மணியென்பது சிவன் கண்ணினின்று தோன்றிய மணியேயென்றும், அக்கம் என்ப்து அக்ஷ என்னும் வடசொற்றிரிபேயென்றும், ஆரியப் புராணப் புரட்டை யெல்லாம் முழுவுண்மை யென்றும், அதை ஆராய்தல் இறைவனுக்கு மாறான அறங் கடை (பாவம்); என்றும் நம்பிக்கொண்டிருக்கின்றனர்.

ஆரியவேதக் காற்றுத் தெய்வமாகிய உருத்திரனுக்கும் சிவனுக்கும் யாதொரு தொடர்புமில்லை. மங்கலம் என்று பொருள்படும் சிவ என்னும் ஆரிய அடைமொழி இந்திரன், அக்கினி, உருத்திரன் என்னும் ஆரிய வேத முச்சிறு தெய்வங்கட்கும் பொதுவாக வழங்கப்பட்டுள்ளது. அதற்குச் சிவந்தவன் என்று பொருள்படும்-சிவன் என்னும் செந்தமிழ்ப் பெயர்ச்சொல்லொடு எள்ளளவுந் தொடர்பில்லை. அந்தி வண்ணன், அழல்வண்ணன், செம்மேனியன், மாணிக்கக்கூத்தன் முதலிய சிவன்பெயர்களை நோக்குக.

உருத்திரன் என்னும் ஆரியத் தெய்வ இயல் விளக்கமும், அவனுக்கும் சிவனுக்குமுள்ள மாபெரு வேறுபாடும், முப்புர எரிப்புக் கதையின் முழுப்புரட்டும், உருத்திராக்கம் என்னுஞ் சொல்லின்கீழ்க் கூறப்படும்.

சிவநெறி குமரிநாட்டிலேயே தோன்றி வளர்ச்சியடைந்துவிட்ட தூய தமிழ மதமாதலாலும், அக்கமணி மேனாடுகளில் விளையாமையாலும், கிரேக்கத்திற்கு இனமான ஒரு மொழியைப் பேசிக்கொண்டிருந்த மேலையாசிய ஆரிய வகுப்பார் இந்தியாவிற்குட் புகு முன்னரே, தமிழர் இந்தியா முழுதும் பரவி வடஇந்தியத் தமிழர் முன்பு திரவிடராயும் பின்பு பிராகிருதராயும் மாறியதனாலும், அக்கமணியைச் சிவனியர் குமரி நாட்டுக் காலந்தொட்டு அணிந்து வந்ததனாலும், அம்மணிக்கு அப்பெயரே உலக வழக்கில் வழங்கியதனாலும், தமிழ் முறைப்படி முண்மணி என்பதே அப் பெயர்ப் பொருளாம்.

 அக்கம் akkam, பெ. (n.)

   1½ காசு மதிப்புள்ள ஒரு பழைய சிறு காசு (S.I.I. ii.123);; an ancient coin, 1½th value of the {kašu}.

     [அஃகுதல்= சுருங்குதல், சிறுத்தல். அஃகு → அஃகம் = சிறு காசு. அஃகம் → அக்கம். தவசத்தைக் குறிக்கும் அஃகம் என்னும் சொல்லும் அக்கம் என்று திரிந்திருத்தலை நோக்குக.]

ஒளி, ஒளிக்கதிர், கதிரவன், செம்பு என்று பொருள்படும் அர்க்க (arka); என்னும் வட சொல்லை, இதற்கு மூலமாகக் காட்டுவது பொருந்தாது.

 அக்கம் akkam, பெ. (n.)

அக்கனா பார்க்க;see akkana.

 அக்கம் akkam, பெ. (n.)

   கயிறு (சூடா.);; rope, cord.

அக்கடி பார்க்க;see akkadi.

தெ.உத்தமு;க. அக்க ; துட. ஒத்ம், பட ஒத்த் ; து. உக்கி;பர். உட்க். உத்க்.

     [ஒருகா.அல்லுதல் = முடைதல், பின்னுதல், பின்னிக்கொள்ளுதல், அள்ளுதல் = செறிதல். அள்ளல் = நெருக்கம். அள் = செறிவு, பற்றிரும்பு. அள் → அள்கு → அட்கு → அக்கு. அக்கம் = செறிக்கும் அல்லது சேர்த்துக்கட்டுங் கயிறு.]

 அக்கம் akkam, பெ. (n.)

   1. பொன்; gold.

   2. பொன், வெள்ளி முதலிய கனியம்; metal.

தெ. அக்க ; க. அக ; பிராகி, அக்கோ.

     [அலக்கம்→ அக்கம் = ஒளியுள்ள பொன், பொன்போன்ற பிற கனியம்.]

 அக்கம் akkam,    மிகுதி; excess.

     [அஃகம்-தவசம். அஃகம்-அக்கம். தவசச் விளைச்சல் போன்ற மிகு பெருக்கம். ஏராளம்.]

 அக்கம் akkam, பெ. (n.)

   உலகப் படத்தில் நிலநடுக்கோட்டின் இருபாலும் உள்ள கிடைவரை (வின்.);; terrestrial latitude.

த.வ. நிலகிடைக்கோடு.

     [Skt. aksa → த. அக்கம்.]

 longitude

நெடுவரை எனவும்

 latitude

கிடைவரை எனவும் கூறப்படும்.

 அக்கம்காரை akkamkārai, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் கடல்மீன்; a kind of sea-fish, Chorinemus moadetta (queen-fish);.

 அக்கம்பக்கம் akkambakkam, பெ. (n.)

   அண்டையயல்; this side and that side, in the neighbourhood, all around.

     ‘பகலில் அக்கம்பக்கம் பார்த்துப் பேசு’ (பழ.);.

பக்கம் பார்க்க;see pakkam.

     [அடு → அடுக்கு → அடுக்கம் = பக்கம், அண்மை. ஒ.நோ ; ம. அடுக்கல் = பக்கம். அடுக்கம் → அக்கம். ‘அக்கம்பக்கம்’ எதுகை மரபினைச்சொல். எதுகை நோக்கி அடுக்கம் அக்கம் எனத் தொக்கது. எனினுமாம்.]

 அக்கம்பாரை (தோல்பாரை) akkambāraitōlpārai, பெ. (n.)

   ஒருவகை கடல்மீன்; a kind of sea fish, Chorinemus spp.

அக்கரகாரம் akkarakāram, பெ. (n.)

   ஒரு மருந்துவேர் ; pellitory root, Pyrethri radix.

     “அக்கர காரம் அதன்பேர் உரைத்தக்கால் உக்கிரகா லத்தோடம் ஒடுங்காண் — முக்கியமாய்க் கொண்டாற் சலமூறும் கொம்பனையே தாகசுரம் கண்டாற் பயந்தோடுங் காண்” (பதார்த்த. 1025);.{U, akkarkarhā}.

     [ஒருகா. அக்கரம் + காரம்.]

   அக்கரகாரம்பற்றிச் சாம்பசிவம்பிள்ளை அகரமுதலி கூறுவது;அக்கரகாரம் வடஆப்பிரிக்கா தேசத்தில் விளையும் ஒருவகைப் பூமரம், அக்கரகார வேர் (ஒரு); மருந்துவேர். இது முக்கியமாய் வடஆப்பிரிக்காக் கண்டத்திலிருந்து பம்பாய் வழியாகக் கொண்டுவரப்படும். எல்லாக் கடைகளிலும் காணலாம். இது துண்டு துண்டாகவும், மேற்புறம் மங்கல் நிறமாகவும், உள்ளே வெண்மையாகவும் இருக்கும். இதை மெல்லுவதனால், வாய்க்கு அழற்சியையும் நாக்கிலும் உதட்டிலும் விருவிருப்பையுங் கொடுக்கும். பல்வலிக்கு மெல்லுவதுண்டு. கருக்கிட்டுக் (கஷாயமிட்டுக்); குடிக்க ஊதை (வாத); நோய் குணப்படும்.

 அக்கரகாலம் akkarakālam, பெ. (n.)

   தாள அளவை; chief unit of time.

     [அக்கரம்+காலம்.]

     [Skt. a-ksara → த. அக்கர(ம்);.]

 அக்கரக்காலம் akkarakkālam,  time measure for an alphabet.

     [அக்கரம்+காலம்]

அக்கரச்சுதகம் aggaraccudagam, பெ. (n.)

   ஒருபொருள் பயப்பதோர் சொற்கூறி, அச்சொல்லில், ஒரோ ரெழுத்தாக நீக்க, வேறுவேறு பொருள் பயக்கும் சித்திரப்பா (தண்டி. 95;யாப். வி. ஒழிபி. 1, உரை.);; verse composed with a play on words, a word by gradual elimination becoming different words with different meaning, as in kanakari, nakari, kari, or palavi, pala, pa.

த.வ. நீங்கெழுத்துப்பா

     [அக்கரம் + கதகம்.]

     [Skt. a-ksara – cyutaka → த. அக்கரச்சுதகம்.]

அக்கரதாரணை akkaratāraṇai, பெ. (n.)

   தொண்பது (ஒன்பது); வகைச் சிவவோகங்களில் (தாரணையுள்); ஒன்று (யாப். வி. 96, பக். 516);; one of navataranai, practised by Saiva Yogis.

     [அக்கர(ம்); + தாரணை.]

     [Skt. ak sara + dharana → த. அக்கரதாரணை.]

அக்கரதீபம் akkaratīpam, பெ. (n.)

   வட மொழியிலுள்ள ஐம்பத்தோ ரெழுத்துகளைக் குறிக்குமுகத்தான் கோயிலிலேற்றப் பெறும்ஐம்பத்தொரு விளக்கு; row of 51 lights set up in temples, as representing the 51 letters of the Skt. alphabet.

முப்பது விளக்கு ஏற்றுவது தமிழ் மரபு.

   30 lights representing Tamil tradition.

த.வ. எழுத்து விளக்கு.

     [Skt. a-ksara → த. அக்கரம்.]

     [தீ → தீவம் → Skt. dipa → த. தீபம்.]

 அக்கரன் akkaraṉ, பெ. (n.)

   அக்கரன், கொம்பன், படுவன் என்னும் மூவகைக் கக்கற் கழிச்சல்களுள் (வாந்திபேதிகளுள்); ஒன்று. இது கொப்பூழின்கீழ்ச் சார்ந்து, சூட்டுக் கழிச்சல் (உஷ்ணபேதி); போலும், செரியா மாந்தம் போலும் வெண்மையாகவும் சோறு சோறாகவும் கழிச்சல் கண்டு, குடலிரைச்சல், குமட்டல், நெஞ்சுக் குத்தல், நாவறட்சி, தாகம், கிடைபொருந்தாமை, வியர்வை, வலி, உடல் குளிரல் முதலிய குணங்களைக் காட்டும் ; one of the three kinds of cholera contemplated in the Tamil Medical Science. It is marked by an acute catarrhal inflammation of the mucous membrane of the stomach and the intestines, enteric pain, thirst, perspiration, parched tongue, restlessness, rumbling noise in the stomach, nausea, chest pain, presence of partially digested food in the facces, cold skin etc. The other two kinds are {komban} and {paduvan} (சா.அக.);.

 அக்கரன் akkaraṉ, பெ. (n.)

கடவுள் (சங்.அக.);

 God, as the indestructible one.

     [Skt. a-ksara → த. அக்கரன்.]

 அக்கரப்பாளையம் akkarappāḷaiyam, பெ. (n.)

   வேலூர்மாவட்டம்ஆரணிக்குஅருகில்உள்ளஓர்உர்; Name of the village in the Vellore district near the Aarani.

     [அக்காரம்-அக்ரம்+பாளையம்]

அக்கரம்1 akkaram, பெ. (n.)

   வெள்ளெருக்கு (மலை); ; white madar.

     [அக்கு = வெள்ளை. அக்கு → அக்கரம். இனி. எல் = வெள்ளை, கரம் = நஞ்சு ; எல்கரம் → அல்கரம் → அஃகரம் → அக்கரம் என்றுமாம்.]

மறுவ. அக்கரம்மா

 அக்கரம் 2 akkaram, பெ. (n.)

   மாமரம் (மலை.); ; mango tree.

அக்காரம் பார்க்க ;see {akkâram*}.

     [அக்காரம் = சருக்கரை, சருக்கரைபோல் இனிக்கும் மாங்கனி, அக் கனி தரும் மரம். அக்காரம் = மாமரம் (மு.அ.);. அக்காரம் → அக்கரம்.]

சருக்கரைக்குட்டி என்று ஒருவகை மாங்கனி பெயர் பெற்றிருப்பது கவனிக்கத்தக்கது.

 அக்கரம் 3 akkaram, பெ. (n.)

   ஒருவகை மருந்து வேர் (மு.அ.); ; pellitory root,

அக்கரகாரம் பார்க்க ;see akkara-karam.

தெ. அக்கர ; க. அக்கல ; ம. அக்கரம் கொல்லி.

 அக்கரம் akkaram, பெ. (n.)

   1. வாய்நோய் வகை ; thrush, aphthae- parasitic stomatitis.

     “அக்கரங்கள் தீர்க்கும்”பதார்த்த, 325).

   2. சுழிச்சல் (பேதி); வகை ; a form of diarrhoea.

     “சொல்லவே யக்கரத்தின் தன்மை பாரு” (சிகிச்சா, பக். 747);.

   ம. அக்கரம்; க. அத்ர ; து. அக்ர. அத்ரோ ;தெ. அக்கரமு.

 அக்கரம்1 akkaram, பெ. (n.)

   1. எழுத்து (சிவதரு. கோபுர. 219);; letter of the alphabet writing symbol.

   2. கற்றல் (திவா.);; learning.

     “அக்கரம் பிறர்கட் பொறாதவன்” (திருவாலவா. 18, 12);.

த.வ. எழுத்து.

     [Skt. a-ksara → த. அக்கரம்.]

 அக்கரம்2 akkaram, பெ. (n.)

   1. வானம்; sky.

   2. வீடுபேறு (நாநார்த்த);; salvation.

   3. அறம் (நாநார்த்த);; virtue.

   4. கடுமையானது; that which is strong or virulent.

     “அக்கர விடத்திற் பாவ நிரையினால்” (மேருமந். 793);.

த.வ. மேற்கட்டு.

     [Skt. aksara → த. அக்கரம்.]

 அக்கரம்மா akkarammā, பெ. (n.)

   வெள்ளெருக்கு ; white madar. Calotropis gigantea (albiflora); (சா.அக.);.

அக்கரம் பார்க்க ;see “akkaram”.

அக்கரவர்த்தனம் akkaravarttaṉam, பெ. (n.)

   ஒருபொருள் பயப்பதோர் சொற்கூறி அச்சொல்லோடு, ஒரோ ரெழுத்தாகக் கூட்ட வேறுவேறு பொருள் பயக்கும் சித்திரப் பா (பி.வி. 26, உரை.);; verse composed with a play on words, a word by gradual addition becoming different words with different meaning, as in kam, nagam, kanagam, kokanagam, or ka, kavikaviri.

த.வ. சேர்ப்பெழுத்துப்பா

     [Skt. a-ksara + vardhana → த. அக்கரவர்த்தனம்.]

 அக்கரவர்த்தி akkaravartti, பெ. (n.)

அக்கரவர்த்தனம் பார்க்க;see akkara-varttanam.

த.வ. சேர்ப்பெழுத்துப்பா

     [Skt. a-ksara + vrddhi → த. அக்கரவர்த்தி.]

அக்கரவிந்து akkaravindu, பெ. (n.)

   நால்வகைச் சொற்களுள், ஒன்றாயதும், உந்தி யினின்று முகிழ்த்து, நெஞ்சகத்தைச் சென்றடைவதுமான இசைவடிவிலமைந்த ஒலி வடிவெழுத்து (அஷ்டப்பிரக. இரத்தின. 40);; Sound from the navel, One of four kinds of vakku.

     [அக்கர(ம்); + விந்து.]

     [Skt. aksara → த. அக்கர(ம்);.]

 அக்கரவிலக்கணம் akkaravilakkaṇam, பெ. (n.)

   அறுபத்து நன்கு கலைகளுள் ஒன்றாகிய எழுத்திலக்கணம்; orthography one of sixty four arts.

     [அக்கரம் + இலக்கணம்.]

     [Skt. a-ksara → த. அக்கரம்.]

இலக்கு → இலக்கணம் → Skt. laksana.

 அக்கரா akkarā, பெ. (n.)

   அக்கரகாரமென்னும் மருந்து வேர்; pellitory root.

     [U. akarkarha → த. அக்கரா.]

அக்கராலத்தி akkarālatti, பெ. (n.)

   வடமொழியிலுள்ள 51 எழுத்துக்களைக் குறிக்கும் கோயில் தீவவகை (குற்றா. கல சிவபூசை. 48.);; row of 51 lights set up in temples as representing the 51 letters of the Skt. alphabet.

     [அக்கர(ம்); + ஆலத்தி.]

     [Skt. a-ksara → அக்கர(ம்);.]

     [ஆலா → ஆலாத்து → ஆலாத்தி → Skt. aratti.]

 அக்கரிவாள் akkarivāḷ, பெ. (n.)

அக்கறுவாள் பார்க்க ;see {akkaruval}.

அக்கரை akkarai, பெ. (n.)

   1. ஆற்றின் அல்லது கால்வாயின் எதிர்க்கரையான மறு கரை  the opposite bank of a river or canal.

     “இக்கரை மாட்டுக்கு அக்கரை பச்சை (பழ.);. ”

     “அக்கரைப் பாகலுக்கு இக்கரைக் கொழு கொம்பா? (பழ.);. ”

   2. கடலின் அப்பாற்பட்ட மறுகரை ; the opposite shore of a sea or ocean.

     “அளக்கரக்கரை காண்பான்”(சுந்தரத். 10);.

ம. அக்கர ; க. அத்தல் கரெ, அத்த கரெ, அத்கட கரெ, தெ. அவ்வல கர, குட. அப்பர கரெ, து. ஆபெ கரெ ; பிரா. ஒ கர்ரக்.

     [அ (சேய்மைச் சுட்டு); = அந்த. அ + கரை – அக்கரை.]

 அக்கரைச்சீமை akkaraiccīmai, பெ. (n.)

   கடலுக்கு அக்கரையிலுள்ள நாடு ; country on the opposite shore.

     [அ + கரை + சீமை. Skt. {Sima} (எல்லை, நாடு); → த. சீமை.]

அக்கரை நாடு என்றே வழங்கலாம்.

அக்கரைதேசிகள் akkaraitēcikaḷ, பெ.(n.)

   ஓர் இனப் பிரிவு; a kind of race.

     “மலைமண்டலத்து அக்கரை தேசிகளில் கிட்டிணன் நாறணநம்பி” (KANNOT. 19681134);. (கல்.அக.);.

     [அக்கரை+தேசிகன்]

 அக்கரைப்பச்சை akkaraippaccai, பெ. (n.)

   ஆற்றின் ஒரு கரையினின்று பார்க்கும் மாட்டிற்கு அல்லது மாந்தனுக்கு, எதிர்க்கரை பசேர் என்று தோன்றும் பொய்த்தோற்றம் ; illusion that causes a person on one bank believe that the vegetation on the other bank is greener or more fertile.

அது உனக்கு அக்கரைப் பச்சையாயிருக்கிறது (உ.வ.);.

     [அ + கரை, பக → பச்சு → பச்சை.]

அக்கரைப்படுத்து-தல் akkaraippaḍuddudal,    2 பி. வி. (v. caus.)

   ஆளையேனும் சரக்கை யேனும் பரிசலில் அல்லது படகிலேற்றி ஆற்றைக் கடப்பித்தல் ; to ferry over a river passengers or cargo in boat or coracle.

     [அ + கரை + படுத்து. படு (த.வி.); → படுத்து (பி.வி.);. ‘து’ பி.வி. ஈறு.]

அக்கரையர் akkaraiyar, பெ. (n.)

   மேலுலக வாணர் (பரலோகவாசிகள்); ; heavenly beings, as inhabiting the regions beyond the ocean of worldly life.

     ‘அக்கரையராய் ……… நித்ய ஸீரிகளில் ஒருவர் வந்தவதரித்தார்’ (உபதேச ரத். அவதா. பக். 1);.

     [அ + கரை + அர் (பலர்பாலீறு);.]

இவ்வுலக வாழ்க்கை ஒரு கடல் கடத்தலைப் போன்றிருத்தலால், இதைக் கடந்து விண்ணுலகையடைந்தவர் அக்கரையர் எனப்பட்டனர்.

 அக்கரையான் akkaraiyāṉ, பெ. (n.)

   கடலுக்கு அக்கரையிலுள்ள நாட்டான் ; one who lives on the farther shore.

     [அ + கரை + ஆன் (ஆண்பாலீறு);.]

 அக்கரைவைப்பகம் aggaraivaippagam, பெ. (n.)

   ஒரு வைப்பகத்தின் பெயர் (இக்.வ.); ; Overseas Bank (Mod.);.

     [அ + கரை + வைப்பு + அகம். வை → வைப்பு (தொ.பெ.);. ‘பு’ தொ.பெ. ஈறு.]

 அக்கரோட்டு akkarōṭṭu, பெ. (n.)

மரவகை

 English walnut.

     [U.akhrot → த. அக்கரோட்டு.]

 அக்கறக்கி akkaṟakki, பெ. (n.)

   செந்தினை ; red millet, Setaria italica (சா.அக.);.

அக்கறந்தான் akkaṟandāṉ, பெ. (n.)

   சுடுக்காய் ; chebulic myrobalan (T.C.M. ii, 12, 429);.

ஒ.நோ ; அக்காத்தான்.

 அக்கறுவாள் akkaṟuvāḷ, பெ. (n.)

   சப்பாத்துக் கள்ளியையும் முட்செடிகளையும் வெட்ட உதவும் அறுவாள் வகை; bill-hook for lopping thorns and prickly pear.

     [அக்கு = முள், முட்செடி. அறுவாள் (வினைத் தொகை); = .வெட்டுக்கத்தி. ஒ.நோ ; அக்கக்காய் = துண்டு துண்டாக, அகைதல் = ஒடிதல். அகைத்தல் = முறித்தல், அறுத்தல்.]

அரிதல் = சிறு கத்தியால் அல்லது அரிவாள் மணையலகால், காய்கறி முதலிய மெல்லியவற்றைச் சிறுசிறு துண்டுகளாக மென்மையாய் நறுக்குதல். அறுத்தல் = பெரியவற்றையும் வன்மையானவற்றையும், இரண்டாகவோ பல பெருந்துண்டுகளாகவோ, சிறு கத்தியாலும் பெருவாளாலும் முன்னும் பின்னும் வன்மையாய் இழுத்தராலியும் கத்தரித்தும் வெட்டியும் துணித்தல். ஆதலால், அரிவாள் வேறு ; அறுவாள் வேறு. ஆகவே, அக்சுறுவாளை அக்கரிவாள் என்பது தவறாம்.

அக்கறை akkaṟai, பெ. (n.)

   பற்று, ஊக்கம், கவனம், கருத்து, கவலை ; interest, concern, care.

அவனுக்குப் படிப்பில் அக்கறையில்லை (உ.வ.);.

   2. தேவை ; need, necessity.

தேர்வில் தேறித் தகுதித்தாள் பெற்று வேலைதேடுவது யாருக்கு அக்கறை? உனக்கா எனக்கா? (உ.வ);.

     ‘அவரவர் அக்கறைக்கு அவரவர் பாடுபடுவார்” (பழ.);.

தெ. அக்கற ; க. அக்கறெ ; து. அக்கரெ ; U. akhass.

     [ஒருகா. அகக்குறை என்பது அக்கறை என்று திரிந்திருக்கலாம். குறை = தேவை அல்லது இன்மையுணர்ச்சி. அகக்குறை = ஒன்றின்மையால் அதைப் பெறுதற்கேற்ற முயற்சியை அல்லது விருப்பத்தை யுண்டுபண்ணும் மனக்குறை.]

அக்கறை யென்னுஞ் சொல்லில் உள்ளது வல்லின றகரம். “உம்பரக்கரையா யனுப்ப” என்னும் பாடலில் (தனிப்பா. தி. 1, பக். 374); இடையின ரகரம் வந்திருப்பது, ஏட்டுப் பிழையாயிருத்தல் வேண்டும்.

அக்கறைப்படு-தல் akkaṟaippaḍudal,    20 செ. கு.வி. (v.i.)

   பற்றுவைத்தல், ஊக்கங் கொள்ளுதல் ; to become interested.

நீ அக்கறைப்பட்டால் அஃது உனக்குக் கிடைக்கும்.

     [அக்கறை + படு. படுதல் = கொள்ளுதல்.]

 அக்கலாட்டி akkalāṭṭi, பெ. (n.)

   காசுக்கட்டி ; black catechu, Catechu nigrum (சா.அக.);.

அக்கல் akkal, பெ. (n.)

   1. அறிவு; wisdom sensibility.

   2. செய்தி (சென்னை);; news.

     [Ar. aql → த. அக்கல்.]

அக்களவு akkaḷavu, பெ. (n.)

   1. எலும்பின் அளவு ; the size of a bone.

   2. பூநீர் ; a liquid salt said to be obtained from the soil of fuller’s earth during the dewy season. (Several versions are told about the method of collecting this. For details see under {pūnir} (சா. அக.);.

     [அக்கு + அளவு. அள → அளவு (தொ.பெ., பண்.பெ.);. ‘வு’ தொ.பெ. அல்லது பண்.பெ.ஈறு.]

அக்களிப்பு akkaḷippu, பெ. (n.)

   மனமகிழ்ச்சி ; exultation.

     “சக்களத்திகள் அக்களிப்பொடு கெக்கலிப்பட” (ச. ச. ச. கீர்த். 186);.

அகக் களிப்பு பார்க்க ;see aga-k-kalippu.

     [அகம் = மனம். களிப்பு = மகிழ்ச்சி. அகம் + களிப்பு – அகக்களிப்பு → அக்களிப்பு (மரூ.உ);.]

 அக்கழற்சி akkaḻṟci, பெ. (n)

   எலும்புக்கு உண்டாகும் அழற்றி ; inflammation of bone, Osteitis (சா.அக.);.

     [அக்கு = எலும்பு, அழல் → அழற்சி (தொ. பெ.);. ‘சி’ தொ.பெ. ஈறு.]

 அக்கழலை akkaḻlai, பெ. (n.)

அக்கழற்சி பார்க்க ;see {akkalarci}.

     [அக்கு = எலும்பு. அழல் → அழலை = அழற்சி. ‘ஐ’ தொ.பெ. ஈறு.]

 அக்கழி akkaḻi, பெ.(n.)

   தாழ்ப்பாள்; latch.

மறுவ. அகக்கழி

     [அகம்+கழி]

அக்கழித்தல் akkaḻittal,    4 செ.குன்றாவி. (v.t.)

   வேருடன் அழித்தல்; ruin.

     [அக்கு+அழி-த்தல்]

 அக்கழிவு akkaḻivu, பெ. (n.)

   எலும்பிற்கு ஏற்படும் அழிவு ; death or decay of bone, Osteolysis or Osteonecrosis (சா.அக.);.

     [அக்கு + அழிவு. அழி → அழிவு (தொ.பெ.);. ‘வு’ தொ.பெ. ஈறு.]

 அக்கவடம் akkavaḍam, பெ. (n.)

   அக்க மாலை ; string of rudraksha beads.

வடம் பார்க்க ;see vadam.

     [அக்கம் + வடம்.]

 அக்கவாலதி akkavāladi, பெ. (n.)

   நெருஞ்சில் (சா.அக.); ; cow’s thorn, a small prostrate herb, Tribulus terrestris.

     [ஒருகா, அக்கம் + வாலதி = வால்போல் நீண்ட முனைகளையும் அக்கமணி (உருத்திராக்கம்); போல உருண்ட வடிவினையுமுடைய முள்வகை. த. வால் → வாலம் → Skt. {väladi}.]

அக்கா akkā, பெ. (n.)

   1. தாய் ; mother.

   2. மூத்த உடன்பிறந்தாள் ; elder sister.

   3. அரத்தக் கலப்புள்ள உறவினர்க்குள் அக்கைமுறைப்பட்டவள் ; elder cousin-sister.

   4. மணவுறவால் அக்கைமுறைப்பட்டவள்; an older woman who has acquired the relationship of a cousin through marriage.

   5. மதிப்புரவால் அக்கா என்று விளிக்கப்படும் அல்லது சொல்லப்படும் உறவல்லா மூத்த பெண் ; any unrelated elderly woman addressed or spoken of as akka out of courtesy.

   6. திருமகளுக்கு அக்கையாகச் சொல்லப்படும் மூதேவி; Goddess of misfortune said to be the elder sister of Tirumagal (Laksmi);, the Goddess of wealth.

   7. அக்கை என்பதன் விளிவடிவம்; vocative of akkai.

ம., தெ., க. அக்க ; து. அக்க. அக்கெ ; குட. அக்கெ ; கோத அக்ன் ; துட. ஒக்ன், ஒக்கொக், கோண். அக்கா, தக்கா ; கொலா. அக்காபாயீ.

     [அம்ம → அவ்வ → அக்க → அக்கா (விளி);. அம்மை → அவ்வை → அக்கை → அக்கா (விளி);. ஒ.நோ. செம் → செம்மை → செவ்வை, செம்→ செவ் → செவ → செவப்பு → செகப்பு, செவ → சிவ → சிவப்பு → சிகப்பு, செவ் → செவ்வல் → செக்கல் (செந்நிறம்); → செக்கர் = சிவப்பு. ம → வ → க, போலித்திரிபு அல்லது ஒலித்திரிபு.]

அக்கா என்னுஞ் சொல்லின் திரிந்த வடிவங்கள், வடதிரவிட மொழிகளிற் பாட்டனையுங் குறிக்கும்.

   எ-டு;மொழி சொல் குறிக்கும்

வடிவம் இனமுறை

கோண்டி அக்கோ தாய்ப்பாட்டன்

கூய் அக்கெ பாட்டன்,

குவி அக்கு முன்னோன் பாட்டன்

பர்சி (பர்ஜி); அக்க தாய்ப்பாட்டன்

பெற்றோர் (இருமுதுகுரவர்); என்னும் முறையில் தாயுந் தந்தையும் சமமானவராதலால், தாய்ப்பெயர் முதலில் தந்தையைக் குறித்து, பின்னர்த் தாய்க்குத் தாயாகிய பாட்டியைப் போன்றே தந்தைக்குத் தந்தையாகிய பாட்டனையுங் குறித்ததென்க.

சித்திய (Scythian); இனச்சொற்கள்

   1. அக்கையைக் குறிப்பவை ;துங். ஒக்கி, அக்கின்; மங். அச்சர்; திபெ. அச்செ; துரு. எதெ; மார். அக்கை; உகி. இக்கென்.

   2. அண்ணனைக் குறிப்பவை;மங். அக்க; துங். அக்கி; உய். அச்ச.

   3. பாட்டியைக் குறிப்பது ;இலாப். அக்கெ.

   4. தங்கையைக் குறிப்பது;ஆசு.துரு. அக்க.

   5. கிழவனைக் குறிப்பவை;ஆசித். இக்கி; பின். உக்கொ; அங். அத்.

அக்கா (அக்க); என்னுஞ் சொல் முதன் முதல் தாயையே குறித்து, பின்பு தாய் போன்ற மூத்த உடன்பிறந்தாளுக்கு வழங்கி வருகின்றது. இன்றும் தமிழருள் ஒரு சிலர் தம் தாயை அக்கா என்றே விளிப்பதுங் குறிப்பதும் வழக்கம். தாயைக் குறிக்கும் அச்சி என்னும் சொல்லும், இன்று சில வகுப்பாரிடை, சிறப்பாகத் தாழ்த்தப்பட்டோரிடை, அக்கைக்கு வழங்கி வருகின்றது. பெற்றோர்க்குப் பின் மூத்த மகனும் மூத்த மகளுமே குடும்பப் பொறுப்பாளிகளும் நடத்தாளிகளுமாதலால், “தந்தைக்குப் பின் தமையன், தாய்க்குப் பின் தமக்கை’ என்னும் மரபுச் சொலவடையும் உள்ளது. ஐயன் என்னுஞ் சொல் தனித்த நிலையில் தந்தையைக் குறிப்பது போன்றே, அக்கை யென்னுஞ் சொல்லும் தனித்த நிலையில் முதற்காலத்தில் தாயைக் குறித் திருத்தல்வேண்டும்.

ஆண்பாலில் அக்கைக்குச் சமமானவன் அண்ணன்.

சிறுமியை, சிறப்பாகத் தங்கையை, ஆர்வம் பற்றித் தாய் என விளிப்பதும் குறிப்பதும் இன்றும் வழக்கம்.

இளையவரைத் தம்பி தங்கையென்றும், மூத்தவரை அண்ணன் அக்கையென்றும், முதியவரைப் பாட்டன் பாட்டியென்றும் விளிப்பதும் குறிப்பதும் திருந்திய மக்கட் பண்பாதலால், பாட்டன் முறைப்பெயர் கிழவனைக் குறிப்பதும் இயற்கையின்பாற்பட்டதே. மொழி வேற்றுமையால் முறைப் பெயர்களின் பால் வேறுபடுவதும் உலகப் பொதுவியல்பே.

ஆரிய இனச்சொற்கள்

   இலத் அக்கா (தாய்); ; Acca Larentia, mother of the lares.

வ. அக்கா (தாய்); ; பிராகி. அக்கா ; மரா. அக்கா.

   அக்கா என்று பொதுப்பட வருமிடமெல்லாம், மூத்த உடன்பிறந்தாளையே குறிக்கும்;   பிராகிருதமும் மராத்தியும் உண்மையில் ஆரிய மல்லவேனும், ஆரியத்தன்மையடைந்துள்ளமையால் ஆரியமெனப்பட்டன;     ‘akka, f. (voc. akka, Pan.); a mother (used contemptuously);; N. of a woman ; (supposed to be a term of foreign origin ; cf. L., Acca.);’

   என்று, மானியர் வில்லியம்சு சமற்கிருத ஆங்கில அகரமுதலி (பக். 2); குறித்திருப்பது கவனிக்கத்தக்கது;தாயைக் குறிக்கும் அவவை என்னும் சொல் மூத்த உடன்பிறந்தாளையும் பாட்டியையும் குறிப்பது போன்றே, அக்கை என்னும் சொல்லும் அவ்விருமுறையையுங் குறிக்கின்றதென்க. எ-டு : தவ்வை (தம் + அவ்வை); = தமக்கை. அவ்வை = பாட்டி.

இக்கி, உக்கொ, அக் என்னும் சித்தியச் சொற்கள் முதியோனைக் குறித்தலால், முதுமையுணர்த்தும் ‘அக்’ என்னும் மூலத்தினின்று அக்கா என்னுஞ் சொல் தோன்றியிருக்கலாமென்று கால்டுவெலார் கருதினார். ஆயின், அக்கா என்னும் சொல்லுணர்த்தும் பொருள்கட்கெல்லாம் அடிப்படையானது அம்மையென்னும் தாய்முறைப் பொருளேயென்பதும், மகர வொலியே வகரவொலி வாயிலாகக் ககர வொலியாக மாறியிருத்தல் கூடுமென்பதும், மேற்காட்டிய சொற்களாலும் ஏதுக்களாலும் விளக்கமாதல் காண்க.

முதற்காலத்தில், அக்க என்னும் அகரவீற்று வடிவே இயல்பான வடிவாயிருந்திருத்தல் வேண்டும். செந்தமிழ் என்னும் பண்பட்ட நிலையில் அகரவீறு ஐகார வீறாக்கப்பட்டு அக்கை என்றானதாகத் தெரிகின்றது. அதன்பின், அக்கை என்பதே எழுவாயும், அக்க, அக்கா என்னும் இரண்டும் விளிவேற்றுமையும் ஆயின.

எ-டு : அக்கை வந்தாள்; அக்க வா; அக்கா போ.

பிற்காலத்தில், கொச்சை வழக்கில், நெடிலீற்று விளிவடிவே எழுவாயுமாயிற்று.

எ-டு : அக்கா வந்தாள்.

   ஒ.நோ ;எழுவாய் விளி எழுவாய்

அம்மை அம்ம, அம்மா அம்மா

அப்பன் அப்ப, அப்பா அப்பா

ஐயன் ஐய, ஐயா ஐயா

   இங்ஙணம் விளிவடிவே எழுவாயுமானதால், அக்கை தங்கச்சிமார் (தங்கைமார்); என்னும் மரபிணைச்சொல் ‘அக்கா தங்கச்சிமார்’ என்றே கொடுந்தமிழ் என்னும் கொச்சையுலக வழக்கில் வழங்கி வருகின்றது. இது செந்தமிழ் என்னும் உயர்ந்தோர் உலக வழக்கினின்று வேறுபட்டதென்பதை அறிதல் வேண்டும்;

 அக்காகலம் akkākalam, பெ.

   அகில் (பரி.அக.);, அகில்மரம் ; eaglewood (சா.அக.);.

அக்காக்காய் akkākkāy, பெ. (n.)

   பெண்டிர் சிறுபிள்ளைகட்குத் தலைவாரிச் சடைபின்னும் போது, அப் பிள்ளைகள் திமிறாது அமைதியாயிருத்தற்பொருட்டு, அவர்களின் கவனத்தையீர்க்க, அருகிலுள்ள காக்கையை வந்து பின்னச் சொல்வதுபோல் நடிக்கும் நடிப்பில் அதை விளிக்கும் விளிப்பு ; a playful invitation by a child’s mother or nurse addressed to an imaginary or real crow to come and braid the child’s hair along with her, the purpose being to divert the attention of the child and make it stay quiet without moving its head.

     “பின்னை மணாளனைப் பேரில் கிடந்தானை

முன்னை யமரர் முதல்தனி வித்தினை

என்னையும் எங்கள் குடிமுழு தாட்கொண்ட

மன்னனை வந்து குழல்வாராய் அக்காக்காய்!

மாதவன் தன்குழல் வாரா யக்காக்காய்!” (திவ். பெரியாழ். 2.5 ; 1);.

     “பிண்டத் திரளையும் பேய்க்கிட்ட நீர்ச்சோறும்

உண்டற்கு வேண்டிநீ ஒடித் திரியாதே

அண்டத் தமரர் பெருமான் அழகமர்

வண்டொத் திருண்ட குழல்வாராய் அக்காக்காய்!

மாயவன் தன்குழல் வாரா யக்காக்காய்!” (திவ். பெரியாழ். 2.5 ;7);.

     [அ + காக்காய். காக்கை(எழு.); → காக்காய் (விளி);. ஐ → ஆய், விளித்திரிபு. அகர முன்னொட்டுப் பலுக்கெளிமையும் ஒலிப்பினிமையும் பற்றியது. பலுக்கு (தென்சொல்); = உச்சரிப்பு (வடசொல்);.]

பெரியாழ்வார் திருமொழி 2ஆம் பத்து 5ஆம் திருமொழிப்பொருள் தலைப்பு, ‘கண்ணன் குழல்வாரக் காக்கையை வாவெனல்’ என்றிருத்தலையும், அத் திருமொழியின் முதல் 9 பாவிசையும் “குழல்வாராய் அக்காக்காய்’ என்று முடிதலையும், இறுதிப் பாவிசையில் “குழல்வார வாவென்ற ஆய்ச்சி சொல்” என்று குறித்திருத்தலையும், அடுத்த திருமொழிப்பொருள் தலைப்பு, ‘காக்கையைக் கண்ணனுக்குக் கோல் கொண்டுவர விளம்புதல்’ என்றிருத்தலையும் நோக்குக.

காகங்கள், ஏதேனும் இரை கிடைக்குமென்று, அடிக்கடி வீட்டுக் கூரைகளில் வந்தமர்ந்து, ‘கா கா’ எனக் கரையும். சிறு பிள்ளைகட்குப் பறவைகள் மீது விருப்பமுண்டாதலால், அவர்கட்குத் தலைவாரும் போது அவர் அசையாது அமைதியாயிருத்தற் பொருட்டு, தாய்மார் அல்லது செவிலியர் காக்கையைத் தம் பிள்ளைகட்குத் தலைவார அழைப்பதுபோல் விளித்து, அப் பிள்ளைகளின் மனநிலைக் கேற்றவாறு சில செய்திகளைச் சொல்வது வழக்கம்.

பெரியாழ்வார் திருமொழி கண்ணன் புகழ்ப்பாடலாதலால், பெரும்பாலும் கண்ணன் செயல்களும் திருவிளையாடல்களும் தெய்வத்தன்மையுமே திருமொழிச் செய்திகளாயமைந்தன.

 அக்காக்குருவி akkākkuruvi, பெ. (n.)

   அக்கா என்னும் ஒலி தோன்றக் கத்தித் திரியும் குருவி வகை ; koel, a bird that keeps crying akka, Eudynamis honorata.

     [அக்கா + குருவி. ‘அக்கா’ ஒலிக்குறிப்பு.]

அக்காடச்செல்லிகண்டன் aggāṭaccelligaṇṭaṉ, பெ. (n.)

   1. தாவிச் செல்லும் அணிற் பிள்ளை ; a species of rodents with long bushy tails living in trees and distinguished by their capacity to leap long distances.

   2. பறக்கும் அணில் ; flying squirrel, Petaurista philippensis.

அக்காடச்செல்லிகண்டன் மர அணிலில் ஒரு வகை போலும் (சா.அக.);.

     [P]

 அக்காடி akkāṭi, பெ. (n.)

   அக்கையென்னும் முறைப்பெயரின் விளிவடிவம் ; voc, of akkai.

     [அக்கை → அக்கா (விளி); + அடி (விளியசை);.]

அக்காடி (அண்மை விளி);, அக்காடீ (சேய்மை விளி);. இது அருமை பற்றியதாகக் கருதப்படினும், தாழ்ந்தோர் வழக்காம்.

அக்காடிதல் akkāṭidal, பெ. (n.)

   1. ஒரு வகைச் செய்ந்நஞ்சு (கெளரி பாடாணம்); ; a kind of arseaic preparation (?);.

   2. ஒரு வகைப் பறங்கி வைப்புநஞ்சு (பாடாணம்); ; a kind of arsenic processed by the Chinese (?); (சா.அக.);.

   இருபொருளும் வினாக் குறியிடப்பட்டிருப்பதால் ஐயுறவுப் பொருள் என்பது அறியப்படும்;

 அக்காடிப்பயறு akkāṭippayaṟu, பெ. (n.)

   மொச்சைக்காய் ; black-seeded dolichos, Lablab vulgaris (சா.அக.);.

 அக்காடீ akkāṭī, இடை. (int.)

   இரங்கல், அச்சம், நோவு முதலியவற்றையுணர்த்தும் குறிப்புச் சொல் ; an exclamation of grief, pain, fear etc.

     [அக்கை → அக்கா (விளி); + அடீ (விளியசை);. அடா (ஆ.பா.); – அடீ → அடி (பெ.பா.);.]

அக்கா என்பது விளிப்பெயராயினும், உணர்ச்சிக் குறிப்பானமையின் இடைச்சொல்லாயிற்று. அக்காடீ ஆத்தாடி என்பது மரபிணைக் கூட்டுச்சொல். இது இலக்கியத்திற்கும் உயர்ந்தோர்க்கும் ஏலாத ஒருவகை இழிவழக்காம்.

   அக்காடீ ஆத்தாடி என்று அலறிக்கொண்டு ஓடிவந்தாள் (உ.வ.);;   அக்காடி என்னும் சொல் குறிப்புச்சொல்லான வகையை அக்கட என்னுஞ் சொல்லின் கீழ்க் காண்க;   ஆழ்ந்த உணர்ச்சி நேரங்களில், பிள்ளைப் பருவங் கடந்த ஆண்மக்கள் தந்தையையும் பெண்மக்கள் தாயையும் விளிப்பதே இயல்பாதலால், ஆத்தாடி என்பது பெண்பாற் கூற்றாம். சிற்றிளம்பருவத்தில் இருபாற் பிள்ளைகளும் தாயொடும் தமக்கையொடும் நெருங்கிப் பழகுவதால், அக்கட என்பது இருபாற் பொதுவானது, மேற்கூறிய நெறி முறைக்கு விலக்கென்க;   அக்காடீ என்பது, அக்காடி என்பதன் நீட்டமான சேய்மை விளி;

 அக்காடுதி akkāṭudi, பெ. (n.)

   தான்றி (மலை.);; belleric myrobalan (சா.அக.);.

அக்காணி akkāṇi, பெ. (n.)

   பூதவுடம்பு ; gross mortal body.

     “கயிற்றும் அக்காணி கழித்து” (திவ். பெரியாழ். 5.2;3);;

 | [ஒருகா. அச்சாணி → அக்காணி. அச்சு = உடம்பு. ஆணி = அடிமூலம். அக்காணி = பிறவிக்கு அடிக்களமாயிருப்பது.]

 அக்காணி akkāṇi, பெ.(n.)

   பதநீர்; sweet toddy drawn in a pot lined with lime to prevent fermentation.

     [அக்காரம்+நீர்-அக்காரநீர்-அக்காணிர்அக்காணி (கொ.வ.);]

 அக்காதேவி akkātēvi, பெ. n.)

   வறுமைத் தெய்வமும் திருமகளின் அக்கையாகச் சொல்லப்படுபவளுமான மூதேவி (சங்.அக.); ; Goddess of poverty, represented as the elder sister of Tirumagal (Laksmi);, in mythology.

ம. அக்காள்

     [அக்கா = திருமகளின் அக்கை. தேவன் (ஆ.பா.); – தேவி (பெ.பா.].

   மூதேவி திருப்பாற்கடலில் திருமகளுக்கு முந்தித் தோன்றினாள் என்பது ஆரியத் தொன்மம் (புராணம்);;

 அக்காத்தான் akkāttāṉ, பெ. (n.)

   தான்றி (மலை.); ; belleric myrobalan.

 அக்காத்தி akkātti, பெ. (n.)

   திக்கற்றவன்; one without resources or friends.

அவன் அக்காத்தியாய்த் திரிகிறான் (இ.வ.);.

த.வ. திக்கிலி, போக்கிலி.

     [Skt. a-gati → த. அக்காத்தி.]

 அக்காத்தை akkāttai, பெ. (n.)

   அக்கை, மூத்த உடன்பிறந்தாள் (இ.வ.); ; elder sister (Loc.);.

     [அக்கா + ஆத்தை – அக்காத்தை.]

   அக்கா என்னும் தனிச்சொல்லே மூத்த உடன்பிறந்தாளைக் குறிக்கப் போதியதாம். அக்கையின் தாய்த்தன்மையை உணர்த்தற்கு ஆத்தை என்னும் தாய்ப்பெயர் சேர்ந்து அக்காத்தை என்னும் கூட்டுச் சொல் தோன்றிற்று. இது அண்ணனை அண்ணாச்சியென்பது போன்றது;   தாய்க்குப்பின் தமக்கை என்னும் கருத்துப் பற்றி, ஆத்தை என்னும் சொல் கண்ணியம் அல்லது அருமை குறித்த பின்னொட்டாகச் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது;

 அக்காந்தி akkāndi, பெ. (n.)

   தான்றி (பரி. அக..);; belleric myrobalan.

   அக்கந்தம், அக்காந்தி, அக்காத்தான், அங்காத்தான் என்பன, ஒரே பெயரின் பல்வேறு வடிவங்களாகத் தோன்றுகின்றன;

 அக்கானி akkāṉi, பெ. (n.)

அக்கார நீர் பார்க்க ;see akkara-nir.

 அக்காமக்காஞ்சீமை akkāmakkāñcīmai, பெ.(n.)

   சேய்மையில் இருக்கும் ஊர், இடம்; a distant place.(இ.வ.);

     [அக்கா+அக்காம்+சீமை]

அக்காரக் கனி akkārakkaṉi, பெ.(n.)

இனிய சுவை மிகுபழம் பொருள்; கடிகைத்தடங்குன்றின் மிசை இருந்த அக்காரக் கனியை (மங்.9:9:4);.

     [அக்காரம்+கனி]

 அக்காரக்காரம் akkārakkāram, பெ. (n.)

   ஒரு மருந்துச் சரக்கு ; a drug.

அக்காரடலை akkāraḍalai, பெ. (n.)

   சருக்கரை சேர்த்துச் சமைத்த சோறு ; rice boiled with sugar,

     “ஆம்பா லக்கா ரடலை யண்ப னீருறமிர்தம்” (சீவக. 928);.

ம. அக்காரடல

     [சருக்காரம் → சக்காரம் → அக்காரம் = சருக்கரை அடுதல் = சமைத்தல். அடு → அடல் → அடலை = சோறு. அக்காரம் + அடலை – அக்காரடலை.]

அக்காரடிசில் akkāraṭicil, பெ.(n.)

   சருக்கரைப் பொங்கல்; rice boiled in milk with ghee and sugar.

     “நூறு தடா நிறை அக்காடிசில்”. (திவ்,திருப்ப.9:6);

     [அக்காரம்-சருக்கரை. அடுதல்→அடிசில் அக்காரம்+அடிசில்]

அக்காரடியல் akkāraḍiyal, பெ. (n.)

   சருக்கரைப் பொங்கல் (M.E.R. 582 of 1920);; rice boiled in milk with ghee and sugar.

     [அக்காரம் = சருக்கரை அடுதல் → அடுசல் → அடிசல் → அடியல். (தொ.ஆகு.]

     [அக்காரம் + அடியல் – அக்காரவடியல் → அக்காரடியல். அகரம் இடையில் தொக்கது.]

 அக்காரநீர் akkāranīr, பெ. (n.)

   பதநீர் (நாஞ்.);; sweet toddy.

ம. அக்கானி

     [அக்காரம் = சருக்கரை. அக்கார நீர் = சருக்கரைபோல் இனிக்கும் அல்லது சருக்கரை போன்ற கருப்புக்கட்டி காய்ச்சப்படும் பதநீர்.]

   அக்காரநீர் என்பது, இன்று கொச்சை வழக்கில் அக்கானி என்று வழங்குகின்றது;   பதநீர் என்பது பாண்டிநாட்டு வழக்கு; தெளிவு என்பது சோழநாட்டு வழக்கு; பனஞ்சாறு என்பது சென்னை வழக்கு;

அக்காரம் akkāram, பெ. (n.)

   1. சருக்கரை ; sugar.

     “அக்கார மன்னா ரவர்க்கு” (நாலடி.. 374);. “ஆடையுஞ் சருக்கரையும் அக்காரமாகும்” (பிங். 10 ; 5);;

   2. கரும்பு (மு.அ.);; sugar-canc.

முந்து. சருக்காரம்

     [சருக்காரம் = வட்டம். சருக்கரம் → சருக்கரை = முதற்கண் வட்ட வடிவாக அல்லது உருண்டை வடிவாகக் காய்ச்சப்பட்ட வெல்லக் கட்டி. சருக்கரம். சருக்காரம் → சர்க்காரம் → சக்காரம் → அக்காரம்.]

   சருக்கரை பிற்காலத்திற் பல்வேறு வடிவில் வார்க்கப்பட்டது; பல்வேறு வகையிற் சீர்திருத்தப்பட்டது. அயிர், கண்டு, கற்கண்டு முதலியன திருத்திய வகைகளாம்;   பதநீர் அக்காரநீர் எனப்படுவதாலும், பனைமரம், முழுகிப்போன பழம் பாண்டி நாட்டுக் குறிஞ்சி நிலத்தும் முல்லை நிலத்தும் இயற்கைக் கருப்பொருளாயிருந்ததனாலும், கரும்பு, நாகநாடெனப்படும் கீழைக்கரைத் தீவுகளினின்று சேரவேந்தனொருவனாற் கொண்டுவரப்பட்டமையாலும், இன்றும் பனங்கருப்புக்கட்டி வட்டவடிவமாக அல்லது அரையுருண்டை வடிவமாக வார்க்கப்பட்டு வட்டெனப்படுவதாலும்,சருக்கரையென்னும் பெயர் முதற்காலத்திற் கருப்புக்கட்டியையே குறித்திருக்கலாம்;
 அக்காரம் akkāram, பெ. (n.)

   மாமரம் (மு.அ.);; mango tree.

     [அக்காரம் = சருக்கரைபோல் இனிக்கும் மாங்கனி அல்லது மாங்கனி வகைகளுள் ஒன்று, அக் கனிமரம். கனியைக் குறிப்பின் பண்பாகு பெயரும், மரத்தைக் குறிப்பின் சினையாகு பெயரும் இருமடியாகுபெயரும் ஆகும்.]

   இன்றும், சருக்கரைக்குட்டி என்று ஒரு வகை மாங்கனி பெயர் பெற்றிருப்பது கவனிக்கத்தக்கது;   மாவை ஒன்றாகக் கொண்ட முக்கனியென்னும் தமிழ்நாட்டு வழக்கு, வரலாற்றிற்கெட்டாத் தொன்றுதொட்டது;
 அக்காரம் akkāram, பெ. (n.)

   ஆடை ; cloth. clothes.

     “ஆடையுஞ் சருக்கரையும் அக்காரமாகும்” (பிங், 10 ; 5);;

தெ. அங்கி ; க. அங்கரேக்கு.

     [சருக்காரம் = வட்டம். சருக்காரம் → சக்காரம் → அக்காரம் = வட்டம், சுற்று, உடம்பைச் சுற்றியுடுக்கப்படும் ஆடை. சுற்றுதல் = உடுத்தல். “கூறை யரைச்சுற்றி வாழினும்” (நாலடி. 281);. “சுற்ற லுடுத்தல்” (பிங், 6 ; 184);. ஒ.நோ.; வட்டம் → ஆடை. “வாலிழை வட்டமும்” (பெருங். உஞ்சைக்.. 42 ; ;208);. பரிவட்டம் = ஆடை. “ஈறில் விதத்துப் பரிவட்ட முழி னிரைத்தே” (பெரியபு. ஏயர்கோ. 36);. வட்டத் தலைப்பாகை, வட்டத் தாறு முதலிய வழக்குகளையும் நோக்குக.]

அக்காரவடிசில் akkāravaḍisil, பெ. (n.)

   சருக்கரைப் பொங்கல் வகை ; rice boiled in milk and ghee with sugar.

     “அக்கார வடிசில். சொன்னேன்” (தில். நாய்ச் 9 ; 6);.

     [அக்காரம் = ச்ருக்கரை. அடுதல் → அடுசல் → அடிசில் (தொ.ஆ.கு.); = அடப்பட்ட சோறு. அடுதல் = சமைத்தல்.]

அக்காரை akkārai, பெ. (n.)

   இனிப்புச் சிற்றுண்டி வகை ; a kind of sweet cake.

     ‘அக்காரையாக அடப்பட்டதுமாம்’ (சீவக. 928, நச். உரை);.

     [அக்காரம் = சருக்கரை, இனிப்பு. அக்காரம் → அக்காரை = இனிப்புச் சிற்றுண்டி.]

அக்கால் akkāl, இடை. (int.)

அப்போது,

 then

     “அக்கால் வருவார் எங்காதலோரே” (குறுந். 277:8.);

     [அ+கால்]

 அக்காளன் akkāḷaṉ, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் காட்டுப்புல் (மலை.); ; species of wild grass.

 அக்காளி akkāḷi, பெ. (n.)

அக்காளிப்பிரசாதம் பார்க்க ;see {akkali-p-piraśddam}.

அக்காளிப்பிரசாதம்,பெ. (n.)    கோயிலில் தெய்வத்திற்குப் படைக்கப்படும் திருச்சோற்று வகை;     [ஒரு கா. அங்காளி → அக்காளி. Skt. {prasāda} → த. பிரசாதம்.]

   ஸாத என்பது மேலை யாரியமொழி யொன்றிலு மில்லாத வடநாட்டுச் சொல். சோறு என்னும் சொல்லே சோறு → -சோது → சாது → ஸாத என்று திரிந்திருக்கலாம். ஏனெனின், ப்ரஸாத என்னும் முன்னொட்டுப் பெற்ற சொல்லன்றி, ஸாத என்னும் தனிச்சொல் வடமொழி வழக்கிலில்லை. தமிழில் மட்டும் ‘சாதம்’ என்று சோறுகுறித்து வழங்கி வருகின்றது;   மாணிக்கவாசகர், சோறு என்னுஞ் சொல்லைப் “பாதகமே சோறு பற்றினவா தோணோக்கம்” என்னும் திருவாசக அடியில் (15 ; 7); பேரின்பப் பேறு அல்லது அறப்பயன்மிக்க திருவினை என்னும் பொருளில் ஆண்டிருப்பதுபோல், ‘சாதம்’ என்னும் சொல்லும் திருக்கோயில் அல்லது மதத்தொடர்பாகச் சிறப்புப் பொருளில் ஆளப்பட்டு வந்திருக்கின்றது; அக்காளிமண்டை பார்க்க ;see “akkali-mandai.”

 அக்காளிமண்டை akkāḷimaṇṭai, பெ. (n.)

   மொந்தையாகப் படைக்கப்படும் திருக்கோயில் திருச்சோறு;     [ஒருகா. அங்காளி → அக்காளி. மொத்தை → மொந்தை → மண்டை. இனி, மொண்டை (மொந்தை); → மண்டை, மண்டையளவான சோறு என்றுமாம்.]

முதற்காலத்தில் அக்காளிமண்டையென்று வழங்கிய முழுத் தூய தமிழ் வழக்கே, ஆரியப் பூசாரியர் தென்னாடு வந்தபின் அக்காளிப் பிரசாதம் என இருபிறப்பியாக (hybrid); மாற்றப்பட்டிருக்கலாம்.

அக்காள் akkāḷ, பெ. (n.)

   1. மூத்த உடன் பிறந்தாள் (உ.வ.); ; elder sister.

   2. அரத்தவுறவுள்ள அக்கை முறையினள் ; elder cousin sister.

   3. மனக்கலப்பால் ஏற்பட்ட அக்கை முறையினள் ; a senior girl or woman who has become a cousin-sister through marriage alliance.

     “அக்காளைப் பழித்துத் தங்கை அலவை (அபசாரி); ஆனாள்” (பழ.);.

அக்கா பார்க்க ;see akka.

   சில முறைப்பெயர்களின் விளிவடிவங்கள், கொச்சை வழக்கில் எழுவாயாக வழங்கி வருகின்றன. அவற்றுட் பெரும்பாலன பாலீறும் பெற்றுள்ளன. இது இருமடி வழுவாம்;எ-டு :

எழுவாய் விளி பாலீறு பெற்ற

யெழுவாய் விளியெழுவாய்

அம்மை அம்மா அம்மாள்

அக்கை அக்கா அக்காள்

ஆத்தை ஆத்தா ஆத்தாள்

ஆய் ஆயா ஆயாள்

தங்கை தங்கா(ய்); தங்காள்

அப்பன் அப்பா அப்பார்

ஐயன் ஐயா ஐயார்

அண்ணன் அண்ணா அண்ணார்

   பாலீறு பெற்றும் பெறாதும் வரும் விளியெழுவாய்ப் பெயர்கள் பழமொழிகளிலும் தனிப்பாடல்களிலும் இடம்பெற்றிருப்பினும், வழுவமைதி பெறா வழுவேயாம்;

அக்கி akki, பெ. (n.)

   ஒருவகைப் பூச்சி (வின்.);; an insect.

 அக்கி1 akki, பெ. (n.)

   கற்றாழை (சித்.அக.);; aloe.

     [ஒருகா. அங்கனி (கற்றாழை); → அங்கி → அக்கி.]

 அக்கி akki, பெ. (n.)

   சூட்டினால் (உடலின் மிகு வெப்பத்தால்); சிறுசிறு கொப்புளப் படலமாகத் தோன்றும் தோல்நோய்; herpes.

ம. அக்கி, அக்கிக்கரப்பன்; தெ. அக்கி ; பிராகி. அக்கி.

     [உல் → உல → உலர், உலை. உல்→ உள் → ஒள் → ஒளி → ஒளிர் → ஒளிறு. உள்→ அள் → (அழு); → அழல். அழு → அகு → அகை. அகைதல் = எரிதல். “அகையெரி யானாது’ (கலித். 139 ; 26);. அகு → அக்கு → அக்கி = தீ. சூடு, சூட்டுக்கரப்பன்.]

அக்நி என்னும் வடசொல்லை மூலமாகக் கொள்வர் ஒரு சாரார். அதுவுந் தென் சொற் றிரிபே யென்பதை அவர் அறியார்.

உள் → உண் → உண. உணத்தல் = காய்தல். உண → உணங்கு. உணங்குதல் = காய்தல். உண் → உண்ணம் → Skt. {பspa}. உள் → அள் → (அழு); → அழல் → அழன் → அழனம் = தி (பிங்..);, வெம்மை (பிங்.);. அழன் → அழனி → (அகனி); → Skt. agni; L. ignis.

ழ → க. போலித்திரிபு. ஒ.நோ. மழ(வு); → மக(வு);, தொழு(தி); → தொகு(தி);, முழை → முகை, குழை → குகை.

தளதள → தழதழ → தகதக. தகதகவெனல் = மின்னுதல், ஒளிர்தல். தக → தகம் = எரிவு, சூடு. தகம் → தங்கம் = ஒளிரும் மாழை. தக → திக → திகழ் → திங்கள். தக → தகை = வெப்பம், நீர்வேட்கை. தகம் → தாகம் = நீர் வேட்கை. தக → – Skt. dah.

 அக்கி akki, பெ.(n.)

   1. தீ; fire.

     “அக்கி உமிழ்ந்தது வாயுக் கரத்திலே” (திருமந்.370.);

   2. கண், eye

     “நயனம் நேத்திரமே அக்கம். . . . அக்கி …. கண் ஆம்” (சூடா.296);

     [அஃகு→அக்கு→அக்கி]

அக்கிக்காய்ச்சல் akkikkāyccal, பெ. (n.)

   1. உடம்பில் அக்கியை எழுப்பும் ஒருவகைக் காய்ச்சல் ; a fever accompanied by herpes, herpetic fever.

   2. உடம்பிற் சிறு குருக்களையெழுப்பும் ஒருவகைக் காய்ச்சல்; an eruptive fever, the eruption which characterises such fever, Exanthema.

   3. குழந்தைகளுக்கு அக்கியை யெழுப்பும் தணிமுறைக் காய்ச்சல் ; remittent fever in children followed by a rash, Exanthema subitum (சா.அக.);.

     [அக்கி + காய்ச்சல், காய் → காய்ச்சல் (தொ.ஆ.கு.);. ‘சல்’ தொ.பெ. ஈறு.]

 அக்கிக்கொடி akkikkoḍi, பெ. (n.)

   ஒருவகைக் கொடி ; a creeper, twin-leaved mountain ebony (சா.அக.);.

 அக்கிசசூர் akkisasūr, பெ. (n.)

   கண்ணோய் வகையு ளொன்று; disease of the eye.

     [Skt. akshi+sa-sur → த. அக்கிசசூர்.]

அக்கிடம் akkiḍam, பெ. (n.)

   1. வசம்பு ; sweet flag, Acorus calamus.

   2. கற்றாழை ; Indian aloe, Aloe vera (officinalis); (சா.அக.);.

அக்கினி akkiṉi, பெ. (n.)

   நெருஞ்சில் (மலை.);; tribulus plant.

     [அ.கு = கூர்மை, அஃகு → அக்கு → அக்கில் → அக்கிலி → அக்கினி.]

 அக்கினி akkiṉi, பெ. (n.)

   1, தீ; fire.

   2. தீக்கடவுள் (பிங்.);; Agni, the god of fire, regent of the south east, one of asta-tikku-p-palakar. q.v.s.

   3. வேள்வித் தீ; sacrificial fire.

   4. உணவைச் செரிமானம் செய்யும் வயிற்றுத் தீ; digestive fire.

   5. முளரிப் (ரோசா); பூவுள்ள கொடிவகை; rosy-flowered lead wort.

   6. பகல் 15 முழுத்தத்துள் பதினொராவதும் இரவு 15 முழுத்தத்துள் ஏழாவதும் (விதான. குணா. 73, உரை);;   7. வெடியுப்பு (மூ.அ.);; saltpetre.

   8. ஒருவகை உப்பு; ammonium chloride.

   9. செடிவகை (மலை);; tribulus plant.

உள் → உண் → உண. உணத்தல் = காய்தல், உண → உணங்கு → உணங்குதல் = காய்தல். உண் → உண்ணம் → Skt. usna. உள் → அள் → (அழு); → அழல் → அழன் → அழனம் = தீ (பிங்.);, வெம்மை (பிங்.);. அழன் → அழனி → Skt. agni → த. அக்னி → L. ignis.

 அக்கினிஇரசம் akkiṉiirasam, பெ. (n.)

   இதளியம், கந்தகம், கடுக்காய் முதலான சரக்குகளைப் பொடித்து கருவேலங்கருக்குக் கியாழத்தினாலரைத்து ஈளை நோயகல உட்கொள்ளுமொருவகை மாத்திரை (அநு.வை);; a kind of pill used in asthma which is containing mercury, sulphur and gall-nut as its chief ingredients (சா.அக.);.

     [Skt. agni+rasa.]

அக்கினிகட்டல் aggiṉigaṭṭal, பெ. (n.)

   1. நெருப்பை மூலிகையாலாவது மந்திர ஆற்றலிலாவது சுட்டெரிக்கா திருக்கச் செய்தல்; stopping the power of fire by medicinal plants or by witch crafts.

   2. மூத்திரத்தைக் கட்டல்; suppression of urine (சா.அக.);.

த.வ. தீக்கட்டு.

     [அக்கினி + கட்டல்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகணம் aggiṉigaṇam, பெ. (n.)

   செய்யுண் முதற்சீராக அமைக்கத் தகாததும் நிரைநேர்நிரை என வருவதுமாகிய தீய செய்யுட்கணம்;த.வ. தீக்கணம்.

     [அக்கினி + கணம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிகண்டம் aggiṉigaṇṭam, பெ. (n.)

   1. வயிற்றுத்தீ; abdominal or gastric fire.

   2. உடம்பினுள் பாலகம் (மூலாதாரம்);, அட்டக (சுவாதிட்டான); மென்னுமிரு அடிப்படைகளுக் கிடையேயிருக்குமொரு பகுதி; that portion of the pelvic region between the pelvic and hypogastric plexuses, representing the seat of fire.

   3. கொங்கணர் கடைக் காண்டத்தில் சொல்லியுள்ள நாற்பத்து முக்கோணச் சக்கரத்தினொரு பகுதி; that portion demonstrating the philosophical conceptions of fire in a diagram called

நாற்பது முக்கோணம்,

 consisting of 40 magic triangles, a mysterious diagram described in the secret science of ‘kadaikkandam’.

த.வ. அழற்கண்டம்.

     [அக்கினி + கண்டம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிகபம் aggiṉigabam, பெ. (n.)

   1. கடல் நுரை; a decayed cuttle fish bone sepia octopedia, alias ossepiac.

   2. ஞாயிறு (சூரிய); காந்தம்; a glass which collects the rays of the sun into a focus, producing intense heat and it times producing even fire-burning glass (சா.அக.);.

     [Skt. agni + kabha → த. அக்கினிகபம்.]

அக்கினிகம் aggiṉigam, பெ. (n.)

   1. அக்கினிமுகம் பார்க்க;see akkini-mugam.

   2. ஒரு பாம்பு; a kind of serpent.

   3. இந்திர கோபப் பூச்சி; a scarlet insect lady fly-Mutella occidentalis (சா.அக.);.

த.வ. அழலிகம்.

     [Skt. agnigam → த. அக்கினிகம்.]

 அக்கினிகம்பி aggiṉigambi, பெ. (n.)

   ஒருவகை வெடியுப்பு; a kind of saltpetre.

     [அக்கினி + கம்பி.]

     [Skt. agni → தை. அக்கினி.]

அக்கினிகரப்பன் aggiṉigarappaṉ, பெ. (n.)

   1. நமைச்சலையும் எரிச்சலையுமுண்டாக்கும் அக்கியைப் போன்ற ஒரு வகைக் கரப்பான்; a skin disease of the type of herpes attended with itching and burning, Herpes desquamans alias Tinea inbricata.

   2. நமைச்சலையும், எரிச்சலையுமுண்டாக்கும் ஒரு வகைச் கரப்பான் நோய்; red spots consisting of small papulae and terminating in a browish itchy scab;a kind of eczema marked by itching and burning, Eczema papulosum (சா.அக.);.

த.வ. அழல்கரப்பான்.

     [அக்கினி + கரப்பன்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகரப்பான் aggiṉigarappāṉ, பெ. (n.)

அக்கினிகரப்பன் பார்க்க;see akkini-karappan (சா.அக.);.

     [அக்கினி + கரப்பான்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகருப்பை aggiṉigaruppai, பெ. (n.)

   சாமைப் பயிர்; a kind of millet, Panicum (சா.அக.);.

த.வ, அழல்கருப்பை.

     [அக்கினி + கரு + பை.]

சாமைச் சோறு உடலில் வெப்பம் மிகுவிக்கும் எனும் அடிப்படையில் உண்டான பெயர்.

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

     [P]

அக்கினிகருமம் aggiṉigarumam, பெ. (n.)

   1. தீயினாற் சுடல்; actual cauterization (as an ulcer); by means of heated wire or rod thermocautery.

   2. மருந்தின் உதவியால் உடம்பிற்குச் சூடு எழுப்பும் ஆற்றல்; thermo genetic potency (சா.அக.);.

த.வ. தீச்சூடு.

     [அக்கினி + கருமம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிகர்ப்பம்1 aggiṉigarppam, பெ. (n.)

   1. தீப்பொறி; spark of fire.

   2. புதுமைக் குணங்களுடைய பளிங்குக்கல் வகை; a crystal with fabulous qualities (சா.அக.);.

     [Skt. agni + garbha → த. அக்கினிகர்ப்பம்.]

 அக்கினிகர்ப்பம்2 aggiṉigarppam, பெ. (n.)

   1. நெருப்பைத் தன்னிடமாகக் கொண்டது; pregnant with fire.

   ஞாயிறு (சூரிய); காந்தம்; a gem said to contain and give out sun’s heat, the sunstone.

   3. கடல்நுரை; a frothy substance engendered by the submarine fire.

   4. நீர்மேல் நெருப்பு; a fire plant, Ammania Vesicatoria (சா.அக.);.

     [Skt. agni + garbha → த. அக்கினிகர்ப்பம்.]

அக்கினிகலை1 aggiṉigalai, பெ. (n.)

   மூக்கின் வழியாக வரும் உயிர்ப்பு (வின்.);; breath coming from the nostrils, in sara-sattiram.

த.வ. அழல்உயிர்ப்பு.

     [அக்கினி + கலை.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகலை2 aggiṉigalai, பெ. (n.)

   1. உயிர்ப்பு மூச்சு; respiration.

   2. வல கலை; the vital air passing through the right nostril. It has for its quality heat.

   3. இடைகலை, வலகலை; currents of prana coming through the nostrils or more properly, the two channels called nadis for the currents of prana working respectively in the left half of the body, (the left sympathetic); and the right half of the body (the right sympathetic);.

   4. உயிர்ப்பின் பகுதி, உயிர்ப்பினை உள்வாங்கல் அல்லது வெளிவிடல்; a part of respiration referring either to inhalation or exhalation.

   5. நெருப்பு அல்லது வெப்பத்தைப் பற்றிக் கூறும் நூல்; the science heat, Thermology (சா.அக.);.

     [அக்கினி + கலை.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகல்பம் aggiṉigalpam, பெ. (n.)

   நெருப்பு அல்லது வெப்பத்தன்மை வாய்ந்தது; that which has the nature of fire or heat as the case may be (சா.அக.);.

     [அக்கினி + கல்பம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிகாரியம் akkiṉikāriyam, பெ. (n.)

   1. சமையல் முதலிய வீட்டு வேலை; cooking and other domestic work.

   2. சூடு போடல்;     [அக்கினி + காரியம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிகீடம் akkiṉiāṭam, பெ. (n.)

   1. கடித்தால் கடி வாயிலில் அரத்தங் கம்மி, இலுப்பைப் பூ பேரீச்சங்காய் முதலியன போல் கொப்புளங்களை எழுப்பி எரிச்சலை உண்டாக்கும் ஒருவகை நச்சுயிரினம்; a class of venomous creature causing swelling in the bitten part, which becomes livid ant gives raise to boils of varied sizes. It consists of 24 kinds.

   2. ஒருவகைப் உயிரினத்தின் நஞ்சு; the poison of a particular kind of creatures.

   3. அக்கினிபாதச் சிலந்தி பார்க்க;see akkini-pada-c-cilandi (சா.அக.);.

த.வ. அழலூட்டி.

     [அக்கினி + கீடம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகுணப்பாடு aggiṉiguṇappāṭu, பெ. (n.)

   நெருப்பு அல்லது வேறு வகை வெப்பத்தினாலுடம்பிலுள்ள நோயைக் குணப்படுத்தல்; treatment of diseases in the system by the application of heat, Thermotherapy (சா.அக.);.

த.வ. அழல்குணப்பாடு.

     [அக்கினி + குணப்பாடு.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகுணம் aggiṉiguṇam, பெ. (n.)

   உடம்பிலுள்ள சூட்டை எழுப்புங் குணம்; the quality of producing heat, Thermogenic property (சா.அக.);.

த.வ. அழற்குணம்.

     [அக்கினி + குணம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிகுமாரன்1 aggiṉigumāraṉ, பெ. (n.)

   முருகக் கடவுள்; kandan, as offspring of Agni.

த.வ. அழற்குமரன்.

     [அக்கினி + குமாரன்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

த. குமரன் → Skt. ku-mara.

 அக்கினிகுமாரன்2 aggiṉigumāraṉ, பெ. (n.)

   உடம்பு குளிர்வடையுங் காலத்துச் சூடுண்டாகும்படிச் செய்யக் கொடுக்கும் ஒருவகை மாத்திரை; a kind of medicinal pill which produces a quickly diffused and transient increase of vital energy and heat in the bodily system, a diffusible or a general stimulant (சா.அக.);.

த.வ. அழற்குமரன்.

     [அக்கினி + குமாரன்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிகுமாரம் aggiṉigumāram, பெ. (n.)

   ஒரு கூட்டுமருந்து (பதார்த்த. 1211);; a compound medicine.

த.வ. அழற்குமரம்.

     [அக்கினி + குமாரம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிகுமாரி aggiṉigumāri, பெ. (n.)

   அகத்தியர் 1500இல் சொல்லியபடி பதினெண் குட்டம், பெருவயிறு, விப்புருதி முதலிய நோய்களுக்குக் கொடுக்கும் ஒரு வகைக் குளிகை; a medicinal pill used in curing the eighteen kinds of leprosy, abdominal dropsy (ascites);, abscess etc, as prescribed in Agastiyar’s work (1500); (சா.அக.);.

த.வ. அழற்குளிகை.

     [அக்கினி + குமாரி.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகுலம் aggiṉigulam, பெ. (n.)

   அரச குலத்தொன்று; agni race of kings, as descended from Agni, one of three irasakulam, q.v.

த.வ. கதிர்க்குடி, கதிரவக்குடி.

     [அக்கினி + குலம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகெற்பம் aggiṉigeṟpam, பெ. (n.)

அக்கினிக்கூர்மை பார்க்க;see alkkini-k-kurmai (சா.அக.);.

 அக்கினிகை aggiṉigai, பெ. (n.)

அக்கினிக் கூர்மை பார்க்க;see akkini-k-kurmai (சா.அக.);.

 அக்கினிகொழுந்து aggiṉigoḻundu, பெ. (n.)

   தீ நாக்கு; the little flame of a fire (சா.அக.);.

     [அக்கினி + கொழுந்து.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிகோணம் akkiṉiāṇam, பெ. (n.)

   தென் கீழ் மூலை; the SE. quarter, as under the guardianship of Agni.

த.வ. அழல்மூலை.

     [அக்கினி + கோணம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

த. கோண் → கோணம் (மூலை); → Skt. kona.]

 அக்கினிகோதகம் aggiṉiātagam, பெ. (n.)

   பெண்கள் தீட்டுக்காலத்தில் நாளும் மேற்கொள்ளும் குளியல்; the daily bath during the menstrual period or period or uncleanliness (சா.அக.);.

அக்கினிகோத்திரம் akkiṉiāttiram, பெ. (n.)

   பார்ப்பனர்க்கு மட்டுமுரிய தீவழிபாடு, நாடொறுங் காலையிற் செய்யும் தீவேள்வி (திருக்காளத். பு. 26, 6);; sacrifice to Agni and certain other dieties performed daily, morning and evening at a particular time.

     [Skt. agni + hotra → த. அக்கினிகோத்திரம்.]

 அக்கினிகோத்திரி akkiṉiāttiri, பெ. (n.)

   தீ வேள்வி செய்வோன்; one who habitually performs agni-hotra.

     [Skt. agni + hotrin → த. அக்கினி கோத்திரி.]

     [P}

 அக்கினிகோபம் akkiṉiāpam, பெ. (n.)

   பித்தம்; bile, one of the three humours in the body (சா.அக.);.

 அக்கினிகோமுச்சிரவல்லி akkiṉiāmucciravalli, பெ. (n.)

   கொடிவேலி; a plant, white flowered leadwort, Plumbago Zeylanica (சா.அக.);.

அக்கினிக்கட்டு akkiṉikkaṭṭu, பெ. (n.)

   தீ அடக்கல்; art of suspending the action of fire by magic.

     “காடுகட் டக்கினிக்கட்டு காட்டித் தருவேன்” (குற்றா. குற. 116.1);,

     [அக்கினி + கட்டு.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

கள் → கடு → கட்டு.

 அக்கினிக்கணம் akkiṉikkaṇam, பெ. (n.)

   தீப்பொறி; spark (சா.அக.);.

     [அக்கினி + கணம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

கள் → கண் → கணம் → Skt. gana.

 அக்கினிக்கண் akkiṉikkaṇ, பெ. (n.)

   அரத்தக் கண்; blood-shot eye (சா.அக,);.

த.வ. செங்கண்.

     [அக்கினி + கண்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

கள் (கருமை); → கண்.

அக்கினிக்கண்ணன் akkiṉikkaṇṇaṉ, பெ. (n.)

   1. கொடியவன்; cruel man.

   2. நெருப்பைக் கண்ணாக வுடையவன், தீங்கு பயக்குங் கண்ணுடையவன் (இ.வ.);; man of evil eye Lit., a fire-eyed man.

     [அக்கினி + கண்ணன்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

கள் → கண் → கண்ணன்.

 அக்கினிக்கப்பம் akkiṉikkappam, பெ. (n.)

   கடல் நுரை (வை.மூ.);; cuttle-bone.

     [அக்கினி + கப்பம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிக்கப்பரை akkiṉikkapparai, பெ. (n.)

   கோயில் திருவிழா முதலியவற்றில் எடுக்கும் நெருப்புச்சட்டி (இ.வ.);; fire-pot as in temple procession.

த.வ. தீச்சட்டி.

     [அக்கினி + கப்பரை.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

கொப்பரை → கப்பரை.

     [P]

 அக்கினிக்கரப்பான் akkiṉikkarappāṉ, பெ. (n.)

   நோய்வகை (வின்.);; severe type of herpes.

     [அக்கினி + கரப்பான்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிக்கல் akkiṉikkal, பெ. (n.)

   சக்கிமுக்கிக்கல் (R);; flint, pyrites.

த.வ. அழற்கல்.

     [அக்கினி + கல்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

குல் → கல்.

 அக்கினிக்கள்ளி akkiṉikkaḷḷi, பெ. (n.)

   கொப்புளங்களை எழுப்பும் ஒரு வகைக் கள்ளி; a kind of spurge the juice of which on coming in contact with the body, causes blistens, Euphorbia (genus); (சா.அக.);.

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

கள் → கள்ளி.

அக்கினிக்காட்டம் akkiṉikkāṭṭam, பெ. (n.)

   1. அகருக்கட்டை;see agaru-k-kattai.

   2. அகில் பார்க்க;see agil (சா.அக.);

     [Skt. agni+kastha → த. அக்கினிக்காட்டம்.]

த. கட்டை → Skt. kasta.

 அக்கினிக்காரியம் akkiṉikkāriyam, பெ. (n.)

   எரியோம்பல் முதலியன; religious rites performed in the consecrated fire.

     [அக்கினி + காரியம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிக்காற்று akkiṉikkāṟṟu, பெ. (n.)

   வெப்பக்காற்று; a fierce hot wind (சா.அக.);.

     [அக்கினி + காற்று.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிக்குண்டம் akkiṉikkuṇṭam, பெ. (n.)

   வேள்வி வளர்க்குங் குழி; enclosed pit for consecrated fire.

     [அக்கினி + குண்டம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

     [P]

 அக்கினிக்குமரம் akkiṉikkumaram, பெ. (n.)

   முன்பேற்ற உணவுசெரியாமை மற்றும் நீர்கோத்தல் முதலிய நோய்களுக்குக் கொடுக்கும் ஒரு வகைக் கூட்டு மருந்து; a medicinal compound used for curing indigestion, cold etc., stomachic stimulant (சா.அக.);.

     [அக்கினி + குமரம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிக்குமாரரசம் akkiṉikkumārarasam, பெ. (n.)

   இதளியம் (இரசம்); கந்தகம், முதலிய சரக்குகளைச் சேர்த்து, செரியாமை மற்றும் கழிச்சல் முதலான நோய்களுக்குக் கொடுக்கும் ஒரு மருந்து (அநு.வை.);; a medicinal preparation consisting of mercury, sulphur, pepper etc. as its chief ingredients, given for indigestion, diarrhoea, etc., stomachic tonic (சா.அக.);.

த. நெருப்பிளஞ்சாறு.

அக்கினிக்குளிகை aggiṉigguḷigai, பெ. (n.)

   சுரம், சன்னி முதலிய நோய்களுக்குத் தட்சிணாமூர்த்தி திருமந்திரம் 1500இல் சொல்லிய முறைப்படி செய்த ஒரு மாத்திரை; a pill prepared as per process laid down in the work of Dakshinamurthy Thirumandiram (1500);; prescribed for delirium, fever etc. (சா.அக.);.

த.வ. தீக்குளிகை.

     [அக்கினி + குளிகை.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிக்கூர்மை akkiṉikārmai, பெ. (n.)

   1. கடல் நுரை; decayed cuttlefish bone, Os sepiac.

   2. சவட்டுப்பு; a kind of Salt extracted from the fuller’s earth or dhoby’s earth (சா.அக.);.

த.வ. சூட்டுக்கூர்ப்பு.

     [அக்கினி + கூர்மை.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிக்கூறு akkiṉikāṟu, பெ. (n.)

   1. உடம்பிலுள்ள சூட்டின் தன்மை; the nature or effect of heat in the system.

   2. நெருப்பின் பாகம்; section of the fire.

   3. உடம்பில் சூடுண்டாகும் பகுதிகள்; different centres in the body producing heat, Thermogenic centres (சா.அக.);.

     [அக்கினி + கூறு.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிக்கேது akkiṉikātu, பெ. (n.)

   புகை; smoke (சா.அக.);.

     [Skt. agnikedu → த. அக்கினிக்கேது.]

 அக்கினிக்கொடி akkiṉikkoḍi, பெ. (n.)

   சிறுதேக்கு; fire creерег, Cleоdendron Serrata (சா.அக.);.

அக்கினிக்கோடைச்சோளம் akkiṉikāṭaiccōḷam, பெ. (n.)

   சோளவகை (விவசா. 3);; a kind of maize.

த.வ. செஞ்சோளம்.

     [அக்கினி + கோடைச்சோளம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

     [P]

அக்கினிசக்தி akkiṉisakti, பெ. (n.)

   1. செரிமான ஆற்றல்; the power of digestion.

   2. நெருப்பின் வல்லமை; the power of fire (சா.அக.);.

த.வ. அழலாற்றல், தீத்திறம்.

     [Skt. agni + sakti → த. அக்கினிசக்தி.]

அக்கினிசஞ்சீவிகுமாரன் aggiṉisañsīvigumāraṉ, பெ. (n.)

   பதினெட்டு வகை இசிவு (சன்னி);க்கும் தேனில் அல்லது இஞ்சிச்சாற்றில் இழைத்துக் கொடுக்கும் போகர் முறைப்படிச் செய்த ஒரு மாத்திரை; a pill prepared according to the process of Bogar and macerated in honey or juice of ginger before use, is prescribed for 18 kinds of delirium and apoplexy (சா.அக.);.

த.வ. இசிவு குளிகை.

     [இசிவு குளிகைக்கு இடப்பட்ட வடமொழிப் பெயர்.]

 அக்கினிசன்மன் akkiṉisaṉmaṉ, பெ. (n.)

   முருகக் கடவுள் (வின்.);; Kandan, as born of the god of fire.

த.வ. அனற்பிறவன்.

அக்கினிசமதீபனம் akkiṉisamatīpaṉam, பெ. (n.)

   1. செரிமான ஆற்றலைத் தூண்டுதல்; simulation of digestion.

   2. செரிமான ஆற்றலை ஒழுங்குபடுத்துதல்; regulation of digestion.

   3. சமாக்கினி; moderate appetite (சா.அக.);.

த.வ. அழல்சமன்மை.

     [Skt. agni + samati-bhana → த. அக்கினி சமதீபனம்.]

அக்கினிசம்பவம் akkiṉisambavam, பெ. (n.)

   1. நெருப்பின் தோற்றம்; production from fire.

   2. காட்டுக் குங்குமப்பூ; safflower, Carthamus tinctorius.

   3. நெருப்பினால் ஏற்பட்ட நிகழ்ச்சி; that which happened from the action of fire or is resulting from fire (சா.அக.);.

த.வ. அழல்நிகழ்ச்சி.

     [Skt. agni + sam – bhava → த. அக்கினி சம்பவம்.]

 அக்கினிசர்ப்பம் akkiṉisarppam, பெ. (n.)

   கொள்ளிவாய்ப் பேய்; a metenor that appears in the night and flirts about over marshy grounds, The ignis – Fataus, is known by several names sch as “will o” the wisp, jack-o-lantorn, Fire-drake, Foolish-Fire, Corpse candle etc. (சா.அக.);.

     [Skt. agni + sarpa → த. அக்கினிசர்ப்பம்.]

 அக்கினிசாட்சி akkiṉicāṭci, பெ. (n.)

   திருமணச் சடங்கில் தீ வளர்த்து அதனை முன்னிலைப்படுத்துதல்; in the presence of sacred fire.

த.வ. அழற்சான்று.

 அக்கினிசாதகம் aggiṉicātagam, பெ. (n.)

செரியாமை; முன் உண்டது அறாமை,

 indigestion or want of digestion (சா.அக.);.

த.வ. செரியாநோய்.

அக்கினிசாரம் akkiṉicāram, பெ. (n.)

   1. கண் மருந்து; medicines for the eyes, Collyrium.

   2. கடல்நுரை; a frothy substance floating on the sea (சா.அக.);.

     [அக்கினி + சாரம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிசாலம் akkiṉicālam, பெ. (n.)

   1. கடல் நுரை; decayed cuttlefish bone, Os sepiae.

   2. நெருப்பைக் கொண்டு செய்யும் ஒரு தந்திரம் அல்லது கண்கட்டு வித்தை; a trick or magic performance with the agency of fire.

   3. ஒரு பூண்டு, அதாவது நீர்மேல் நெருப்பு; a plant, (unidentified); (சா.அக.);.

த.வ. மாயக்கலை.

     [P]

அக்கினிசிகம் aggiṉisigam, பெ. (n.)

   1. வெந்தோன்றி; fire flame, flame from flower.

   2. கார்த்திகைக் கிழங்கு; the root of November – flower plant, Gloriosa superba.

   3. மஞ்சள்; saffron, Crocus indicus.

   4. சீந்தில்; moon creeper, Menispermum cordifolium (சா.அக.);.

அக்கினிசிகை aggiṉisigai, பெ. (n.)

   1. குங்குமப் பூ; a safflower plain, European saffron – Crocus sativus.

   2. கார்த்திகைக் கிழங்கு; methonia superba alias Gloriosa Superba (சா.அக.);.

     [Skt. agni-sika → த. அக்கினிசிகை.]

அக்கினிசித்தன் akkiṉisittaṉ, பெ. (n.)

   தீ வழிக் குடி (S.I.l. ii., 528);; a Brahmin who regularly performs agni-hotra.

     [Skt. agni-cit → த. அக்கினிசித்தன்.]

அக்கினிசித்து akkiṉisittu, பெ. (n.)

அக்கினி சித்தன் (S. i.i. ii, 519); பார்க்க;see akkinisittan.

     [Skt. agni-cit → த. அக்கினி சித்து.]

அக்கினிசிலாசம் akkiṉisilāsam, பெ. (n.)

   1. மலைமேல் விளையும் கொடிவேலி; leadwort growing on the top of hills or mountains.

   2. கருங்கொடி வேலி, நீலக் கொடி வேலி; a plant cape lead wort or blue-flowered, leadwort, Plumbago capensis (சா.அக.);.

 அக்கினிசிலேட்டுமம் akkiṉisilēṭṭumam, பெ. (n.)

   இருமல், கோழை, உடம்பெரிச்சல், கால் கை அழற்சி, நீர்வேட்கை, உண்டபின் பசி முதலிய குணங்களைக் காட்டும் ஒருவகைக் கோழைக்கட்டு நோய்; a phlegmatic disease characterised by cough;

 bronchial secretion, thirst, burning sensation of the limbs;

 hunger after food etc., a kind of consumption (சா.அக.);.

த.வ. அழற்கோழைநோய்.

     [Skt. agni + salesman → த. அக்கினிசிலேட்டுமம்.]

 அக்கினிசிலை akkiṉisilai, பெ. (n.)

   நெருப்புக்கல்; flint used in older days to strike fire (சா.அக.);.

த.வ. தீத்தட்டிக்கல்.

     [Skt. agni + sila → த. அக்கினிசிலை.]

 அக்கினிசிவாகம் akkiṉisivākam, பெ. (n.)

அக்கினிசிலாசம் பார்க்க;see akkini-silasam (சா.அக.);.

அக்கினிசேகரம் akkiṉicēkaram, பெ. (n.)

   1. மஞ்சள்; turmeric, Crocus indicus.

   2. குங்குமம்; a fragrant tree, Crocus sativus.

   3. குங்குமத்தூள்; a kind of red powder worn by Indian ladies on their for head.

   4. குசும்பா மரம்; a tree the seeds of which are used by dyers, Carthamus tinctorious (சா.அக.);.

த.வ, அழலம்

அக்கினிசேவகன் aggiṉicēvagaṉ, பெ. (n.)

   1. கருநாபி; a black variety of poisonous plant, a contium ferox.

   2. கருநாபிக் கிழங்கு; the poisonous root of plant black aconite root (சா.அக.);.

த.வ. அழற்சேவை.

அக்கினிச்சட்டி akkiṉiccaṭṭi, பெ. (n.)

   1. கோயில் திருவிழாக்களில் எடுக்கும் நெருப்புச் சட்டி (இ.வ.);; fire-pot, as in temple procession, etc.

   2. சவத்தை எரியூட்டுதற் பொருட்டு எடுத்துச் செல்லும் நெருப்புச் சட்டி (இ.வ.);; fire-pot carried in front of the bier for cremating the corpse.

த.வ. தீச்சட்டி.

     [அக்கினி + சட்டி.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிச்சலம் akkiṉiccalam, பெ. (n.)

   1. குப்பைமேனி; a plant a vermifuge, Acalypha indica.

   2. அக்கினிசிகம், 2 பார்க்க;see akkini-sigam.

   3. நெருப்பும் தண்ணீரும்; fire and water (சா.அக.);.

     [அக்கினி + சலம்.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

சலசல → சலம் → Skt. jala.

     [P}

அக்கினிச்சிலம்1 akkiṉiccilam, பெ. (n.)

   செங்காந்தள் (L);; red species of Malabar glory lily.

 அக்கினிச்சிலம்2 akkiṉiccilam, பெ. (n.)

அக்கினிசிகம் பார்க்க;see akkini-sigam (சா.அக.);.

 அக்கினிச்சிவம் akkiṉiccivam, பெ. (n.)

   குப்பைமேனி; a rubbish plant, Acalypha indica, is used as an antidote to poisonous bites.

     [Skt. agni+sikha → த. அக்கினிச்சிவம்.]

அக்கினிச்சுவத்தர் akkiṉiccuvattar, பெ. (n.)

   தேவ மூதாதையஞள் ஒரு பிரிவினர்; manes of gods who, when living on earth, maintained the sacred domestic fires, but did not perform the agnistoma or other sacrifices.

     “அக்கினிச் சுவத்தரெனும் தேவர் பிதிர்க்களும்” (கூர்மபு. பிருகு. 13);.

     [Skt. agni – svatta → த. அக்கினிசுவத்தர்.]

அக்கினிச்சுவாசம் akkiṉiccuvācam, பெ. (n.)

   தீப்போற்சுடும் உயிர்ப்பு (தக்கயாகப். 476, உரை);; fiery breath.

த.வ. அழல்உயிர்ப்பு.

     [Skt. agni + svasa → த. அக்கினிச்சுவாசம்.]

அக்கினிச்சுவாலை akkiṉiccuvālai, பெ. (n.)

   1. தீ நாக்கு; flame of fire.

   2. பெருந்தீ; large fire-conflagration.

   3. சிவன்; the god Sivan.

   4. சிரிஞ்சிப் பூ; a plant with red flowers used by dyers, Grislea tomentosaa (சா.அக.);.

த.வ. தீக்கொழுந்து.

     [Skt. agni + jvala → த. அக்கினிச்சுவாலை.]

 அக்கினிச்சூனுவிரசம் akkiṉissūṉuvirasam, பெ. (n.)

   பலகறைப் பற்பம், சங்குபற்பம், கெந்தி, இதளியம் (இரசம்,); ஆகியவற்றை வேப்பம்பட்டைச் சாற்றிலரைத்து சுரம், குன்மம் முதலிய நோய்களுக்குக் கொடுக்கும் ஓர் ஆயுள்வேத மருந்து (அநு. வை.);; an ayurvedic medicinal compound consisting of sulphur, mercury and certain other calcined mineral powders impregnated with calcium oxides as ingredients, and given for consumption, fever, dyspepsia etc. (சா.அக.);.

த.வ. வேதிமருந்து.

 அக்கினிச்சூரணம் akkiṉiccūraṇam, பெ. (n.)

   கொடிவேலியுடன் மற்ற சரக்குகளுஞ் சேர்ந்த ஒரு வகைச் சூரணம்; a medicinal compound in which the lead-wort forms in chief ingredient (சா.அக.);.

த.வ. கொடிவேலிப்பொடி.

     [Skt. agni + curna → த. அக்கினிச்சூரணம்.]

 அக்கினிச்செடி akkiṉicceḍi, பெ. (n.)

   செங்கொடி வேலி; a fire plant, rosy-flowered lead-wort, Plumbago rosea (சா.அக.);.

த.வ. கொடிவேலி.

     [அக்கினிச் + செடி.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

அக்கினிச்சேர்வை akkiṉiccērvai, பெ. (n.)

   1. புண்ணாக்கக் கூடிய ஒரு சீலை மருந்து; a plaster used to raise blisters on the skin-vesicating or cantharides plaster.

   2. காரச் சீலை; blister plaster (சா.அக.);.

த.வ. காரச்சீலை.

     [அக்கினி + சேர்வை.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிட்டி akkiṉiṭṭi, பெ. (n.)

   நெருப்பிடுகலம் (பிங்.);; fire-pan, censer.

த.வ. அழற்சட்டி.

     [Skt. agnisthika → த. அக்கினிட்டி.]

அக்கினிட்டோமம் akkiṉiṭṭōmam, பெ. (n.)

   வேள்வி வகை; variety of Jyotistoma which is the main type of the soma sacrifice.

     “அக்கினிட் டோம மாற்றிய பயன்களை யடைவர்” (மச்சபு. தடாக. 26);.

     [Skt. agnistoma → த. அக்கினிட்டோமம்.]

 அக்கினிதமம் akkiṉidamam, பெ. (n.)

   கண்டங்கத்திரி; a narcotic, plant, Jacquins nightshade – solanum jacquini (சா.அக.);.

     [Skt. agni + tamam → த. அக்கினிதமம்.]

     [P]

அக்கினிதம் akkiṉidam, பெ. (n.)

   1. செரியாமையைப் போக்கும், ஒரு மருந்து; a medicine which removes indigestion, Stomatic.

   2. உடம்பில் வெப்பத்தைக் கொடுக்கும் பொருள்; that which lends heat to the system (சா.அக.);.

 அக்கினிதிசை akkiṉidisai, பெ. (n.)

   தென் கிழக்கு; the S.E. quarter, as under the guardianship of Agni.

த.வ, அழல்திசை.

     [அக்கினி + திசை.]

     [Skt. agni → த. அக்கினி.]

 அக்கினிதிவ்வியம் akkiṉidivviyam, பெ. (n.)

   தீத்திற ஆய்வு; ordeal by fire.

     [Skt. agni + divya → த. அக்கினிதிவ்வியம்.]

 அக்கினிதீபதி akkiṉidīpadi, பெ. (n.)