ஊர் பெயரகராதி

தஞ்சாவூரில் வைகல் என்ற பெயரில் இன்றும் அமைந்துள்ள இடம். இங்குள்ள மாடக்கோயில் சிறப்பு பெற்றது. சம்பந்தர் இங்குள்ள சிவனைப் பாடியுள்ளார். கோச்செங்கட் சோழனால் கட்டப்பட்ட மாடக்கோயில் இது. கொம்பியல் சோதை முன்னஞ்சக் குஞ்சரத் தும்பியதுரி செய்த துங்கர் தங்கிடம் வம்பியர் சோலை சூழ் வைகன் மேற்றிசைச் செம்பியன் கோச்செங்கணான் செய்கோயிலே (276-4) என்று சம்பந்தர் இதனைக் காட்டுகின்றார். மேலும்,
விட மடை மிடற்றினர் வேதநாவினர்
மடமொழி மலை மகளோடும் வைகிடம்
மடவன நடைபயில் வைகன் மாநகர்க்
குடதிசை நிலவிய மாடக் கோயிலே (276-5)
என்றியம்பும் தன்மையில் வைகல் மாநகர்க்குக் குடதிசையில் இருந்தது மாடக்கோயில் என்ற குறிப்பினைக் காண்கின்றோம். எனவே இதனை நோக்க வைகல் என்பது ஒரு சிறந்த நகராக விளங்கியிருக்கிறது என்பது தெளிவு தங்குதற்குரிய சிறந்த குடியிருப்புப் பகுதி அல்லது மக்கள் தங்கிய இடம் என்ற நிலையில் வைகல் என்ற பொருள் பொருத்தமுறுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருவைகாவூர் என்று. தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஊர் இது. கொள்ளிடநதிக் கரைத் தலம் இது..
தாழையின் நீர் முதிய காய் கமுகின் வீழ நிரை தாறு சிதறி
வாழை யுதிர் வீழ்கனிகள் ஊறி வயல் சேறு செயும் வைகாவிலே (329-1)
என்பது சம்பந்தர் சித்திரிக்கும் நிலை. வைகு என்பது தங்குதல் என்ற பொருளைத் தர, கா, சோலையைக் குறிக்கும் நிலை இவற்றை நோக்க, சோலைகள் சூழ்ந்த தங்குமிடம் என்ற பொருளில் இப்பெயர் தோற்றம் பெற்றிருக்கக் கூடும் எனத் தோன்றுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

புளிங்குடி கிடந்து வரகுண மங்கை
இருந்து வைகுந்தத்துள் நின்று
தெளிந்த என் சிந்தை அகங் குழியாதே
என்னையாள்வாய் எனக்கருளி (நாலா-2978) என்றும்
திங்கள் சேர் மாடத் திருப்புளிங்குடியாய்
திரு வைவகுந்தத்துள்ளாய் (2982)
என்றும் நம்மாழ்வாரால் பாடல் பெற்ற தலம் இது. அமர்ந்திருக்கும் நிலையில் திருமால் கோயில் கொண்ட ஊர், இன்று ஸ்ரீவை குண்டம் என்று வழங்கப் பெறுகிறது. வைகுந்தம் என்ற பெயர் முதலில் திருமால் கோயில் பெயராக இருந்து. பின்னர், ஊர்ப் பெயராகவும் சுட்டப்பட்டது என்பதைத் தெளிவாகத் தருகிறது

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

வளம் பொழில் சூழ் வைப்பூர் (பெரிய -34-480) என்ற நிலையில் வைப்பூர் என்ற ஊர்பற்றி அறிய இயலுகிறது. பிறஎண்ணங் கள் தெளிவில்லை.