ஊர் பெயரகராதி

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

இப்பொழுது திருப்பதி என வழங்கும்‌ ஊர்‌. மலைநாட்டு ஊர்‌. வைணவத்தலம்‌. வேங்கடம்‌ தமிழ்நாட்டின்‌ வடஎல்லையாக அமைந்திருந்தது. தொண்டை நாட்டை ஆண்ட சங்ககாலப்‌ புல்லி என்ற தலைவனின்‌ மலையாக வேங்கடத்தைச்‌ சங்க இலக்கியங்கள்‌ கூறுகின்றன. திரையன்‌ என்பவனின்‌ ஆட்சியிலும்‌ இருந்திருக்கிறது
“வட வேங்கடந்‌ தென்குமரி
ஆயிடைத்‌ தமிழ்‌ கூறும்‌ நல்லுலகம்‌” (தொல்‌,. எழுத்து. சிறப்புப்‌. 143)
“வேங்கடம்‌ பயந்தவெண்‌ கோட்டு யானை” (அகம்‌. 27 : 7)
“நறவு நொடை நெல்லின்‌ நாள்‌ மகிழ்‌ அயரும்‌
கழல்புளை திருந்தடிக்‌ களவர்‌ கோமான்‌
மழபுலம்‌ வணக்கிய மாவண்‌ புல்லி
விழவுடை விழுச்சீர்‌ வேங்கடம்‌ பெறினும்‌” (௸. 61;10 13)
“நறவுநொடை நல்லில்‌ புதவு முதற்பிணிக்கும்‌
கல்லா இளையர்‌ பெருமகன்‌ புல்லி
வியன்தலை நல்‌ நாட்டு வேங்கடம்‌ கழியினும்‌”. (ஷே. 85;8 10)
“ஈன்று நாள்‌ உலந்த மெல்‌ நடை மடப்பிடி,
கன்று பசிகளைஇய, பைங்கண்‌ யானை
முற்றா மூங்கில்‌ முளை தருபு ஊட்டும்‌
வென்வேல்‌ திரையன்‌ வேங்கட நெடுவரை”” (ஷே. 85:6 9)
“மாஅல்‌ யானை மறப்போர்ப்புல்லி
காம்புடை நெடுவரை வேங்கடத்து உம்பர்‌”, (௸ .209;8 9)
“சுதை விரித்தன்ன பல்‌ பூ மராஅம்‌
பழை கண்டன்ன பாஅடி நோன்தாள்‌
திண்நிலை மருப்பின்‌ வயக்களிறு உரிஞூ தொறும்‌
தண்‌ மழை ஆலியின்‌ தாஅய்‌, உழவர்‌
வெண்ணெல்‌ வித்தின்‌ அறை மிசை உணங்கும்‌
பனிபடு சோலை வேங்கடத்து உம்பர்‌” (ஷே.211:2 7)
“வினை நவில்‌ யானை விறற்போர்த்‌ தொண்டையர்‌
இன மழை தவழும்‌ ஏற்று அரு நெடுங்‌ கோட்டு
ஓங்கு வெள்ளருவி வேங்கடத்து உம்பர்‌” (௸.211:1 3)
“செந்நுதல்‌ யானை வேங்கடம்‌ தழீஇ” (௸.269:21)
“குடவர்‌ புழுக்கிய பொங்கவிழ்ப்புன்கம்‌
மதர்வை நல்லான்‌ பாலொடு பகுக்கும்‌
நிரைபல குழீஇய நெடுமொழிப்‌ புல்லி
தேன்‌ துங்கு உயர்வரை நல்நாட்டு உம்பர்‌
வேங்கடம்‌ இறந்தனர்‌ ஆயினும்‌” (௸. 393:16 20)
“சிறுநனி, ஒருவழிப்‌ படர்க என்றோனே, எந்தை,
ஒலி வெள்ளருவி வேங்கட நாடன்‌” (புறம்‌, 381;21 22)
“வேங்கட விறல்‌ வரைப்பட்ட
ஓங்கல்‌ வானத்து உறையினும்‌ பலவே” (௸, 385;11 12)
“புன்‌ தலை மடப்பிடி. இனைய, கன்றுதந்து
குன்றக நல்லூர்‌ மன்றத்துப்‌ பிணிக்கும்‌
கல்லிழி அருவி வேங்கடங்‌ கிழவோன்‌
செல்வுழி எழாஅ நல்‌ஏர்‌ முதியன்‌
ஆதனுங்கன்‌ போல” (டை.389:9 13)
“வேங்கட வரைப்பின்‌ வடபுலம்‌ பசித்தென
ஈங்கு வந்து இறுத்த என்‌ இரும்‌ பேர்‌ ஓக்கல்‌” (௸.391;7 8)

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று திருப்பதி என்ற வைணவத்தலச் சிறப்பால் பெருமையுடையது. தமிழ் நாட்டின் எல்லையாக அமைந்திருந்தது வேங்கட மலை. வடவேங்கடம் தென் குமரி ஆயிடைத் தமிழ் கூறு நல்லுல சும் (தொல் எழுத்து சிறப்பு -3). சங்க இலக்கியத்தில் மிகச் சிறந்த மலையாக இருந்ததையும், புல்லி என்ற அரசனின் ஆட்சி இங்கு நடைபெற்றதையும் (அகம் 61, 85) காண்கின்றோம். சிலப்பதி காரத்தில் திருமாலின் சிறப்பு பாடப்படும் நிலையில் இம்மலை யுடன், இங்குள்ள திருமால் கோயிலும் பழம் சிறப்புடையவை என்பது விளங்குகிறது. இங்கு மக்கள் குடியிருப்பும் இருந்ததை என்பதை
மழபுலம் வணக்கிய மாவண் புல்லி
விழவுடை விழுச்சீர் வேங்கடம் பெறினும் (அகம் – 61-10-13)
கல்லா இளையர் பெருமகன் புல்லி
வியன் தலை நல் நாட்டு வேங்கடம் (85-8-10)
என்ற பாடலடிகள் சுட்டுகின்றன. எனவே சங்க இலக்கியம் திருமால் கோயில் பற்றிச் கட்டாத நிலையில் முதலில் மக்கள் வாழ்ந்து இருப்பினும், பின்னர் தான் அவர்கள் திருமால் கோயிலை உருவாக்கியிருக்க வேண்டும் என்பது தெரிகிறது. சிலப்பதிகாரத்தில்,
வீங்கு நீர் அருவி வேங்கடமென்னும்
ஓங்குயர் மலையத் துச்சி மீமிசை
விரிகதிர் ஞாயிறும் திங்களும் விளங்கி
இருமருங்கு ஓங்கிய இடை நிலைத்தானத்து
மின்னுக் கோடியுடுத்து விளங்கு விற்பூண்டு
நன்னிற மேகம் நின்றது போல
பகையணங்காழியும் பால் வெண் சங்கமும்
தகை பெறு தாமரைக் கையினேந்தி
நலங்கிளர் ஆரம் மார்பிற் பூண்டு
பொலம் பூவாடையிற் பொலிந்து தோன்றிய
செங்கண் நெடி யோன் நின்ற வண்ணமும் (காடு – 41-51)
என்ற பாடலடிகளில் இங்குள்ள இறைச் சிறப்பு காட்டப்படுகிறது. திருமாலின் சிறப்பு நாளுக்கு நாள் பெருகியது என்பதைப் பின்னர் தொண்டரடிப் பொடியாழ்வாரைத் தவிர, மற்ற ஒன்பது ஆழ்வார்களாலும் ஆண்டாளாலும் பாடல் பெற்ற தலமாக இது திகழ்ந்தமை காட்டுகிறது. இம்மலையின் பெயரை நோக்க வேம்கடம் என்ற நிலையில் அமைந்ததோ எனத் தோன்றுகிறது. திருவேங்கடமும் தமிழ் இலக்கியமும் என்ற நூலில் நா. சுப்பு ரெட்டியாரும் இப்பெயர் பற்றி இயம்புகின்றார். வேங்கடம் என்ற பெயர் இந்த ஊரையும் குறித்து அன்று அமைந்த நிலை மறைந்து, இன்று திருமால்பதியால் செல்வாக்கு பெற்று, திருப்பதி என்பதே வழக்குக்கு வந்து விட்டதைக் காண்கின்றோம்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருவேட்களம் என்ற பெயரில், தென் ஆர்க்காடு மாவட்டத் தில் உள்ள ஊர். சிதம்பரத்திற்குப் பக்கத்தில் அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தை ஒட்டியுள்ளது என்ற எண்ணம் அமைகிறது. வேட்களம் என்ற நிலையில் பார்க்கும் போது, வேட்டையாடும் நிலை வாய்ந்த களம் என்ற பொருள் அமைகிறது. வேடர்கள் வாழ்ந்த பகுதியாக இருந்திருக்கலாம். சம்பந்தர், அப்பர் இத்தலத்து இறைவனைப் பாடிப் பரவியுள்ளனர். எனவே
திரைபுல்கு தெண்கடல் தண் கழியோதம்
தேனலங்கானலில் வண்டு பண்செய்ய
விரைபுல்கு பைம்பொழில் சூழ்ந்த
வேட்கள் நன்னகராரே திருஞான 39-4
வேட்களம் பின்னர் சிவன் கோயிலால் பெருமைபெற, இறைவன் வேடனாக வந்து அர்ச்சுனனுக்கு அருள் வழங்கினார் என்பது வரலாறு. இதனை, வேடனார் உறைவேட்களம் என்ற அப்பர் வாக்கு விளக்கும் என்ற புராணக் கதையும் பெருமை பெறுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

வேட்டக்குடி என, காரைக்காலுக்கு அருகில் அமைந்துள்ளது இவ்வூர். அர்ச்சுனன் தவம் செய்யுங்கால் இறைவன் வேடவடிவத்தில் வெளிப்பட்ட தலம் என்பது இவ்விடம் பற்றிய எண்ணம். வேட்களம் போன்றே இதற்கும் அர்ச்சுனனைத் தொடர்பு படுத்துகின்ற நிலை விளங்குகிறது எனினும் வேட்டம் குடி வேட்டையாடும் மக்கள் வாழ்ந்த குடியிருப்புப் பகுதி (வேட்டை வேட்டையாடுதல்) என்பதே பொருத்தமாக அமைகிறது. சம்பந்தர் இங்குள்ள சிவனைப் புகழ்கின்றார்.
வண்டிரைக்கும் மலர்க் கொன்றை விரிசடை மேல் வரியரவம்
கண்டிரைக்கும் பிறைச் சென்னிக் காபாலி களை கழல்கள்
தொண்டிரைத்துத் தொழுதிறைஞ்சத்துளங் கொளிநீர்ச் சுடர்ப்பவளம்
தெண்டிரைக் கண் கொணர்ந்தெறியும் திருவேட்டக்குடி (324-1)
எனப்பாடும் போது. கடற்கரைத் என்பது தெரிகிறது. மேலும்,
பாய்திமிலர் வலையோடு மீன்வாரிப் பயின் றெங்கும்
பாசினியிற் கொணர்ந்தட்டும் கைதல் சூழ் கழிக் கானல்
போயிரவிற் பேயோடும் புறங்காட்டிற் புரிந்தழகார்
தீ யெரிகை மகிழ்ந்தாரும் திருவேட்டக்குடி (324-2)
எனும் பாடலில், இக்கருத்துடன், இவ்வேட்டக்குடி வேடர்கள் வாழ்ந்த குடியிருப்பாக இருந்திருக்கலாம் என்பது, காட்டுப்பகுதி என்ற எண்ணத்தாலும் உறுதிப்படுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருவேதிகுடி எனத் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஊர் இது. குடமுருட்டியாறு அருகில் உள்ள ஊர் இது. வேதங்கள் வழிபட்ட தலம் என்ற கருத்தைவிட, வேதியர்களின் குடியிருப்புப் பகுதி என்பது ஏற்புடையது. சிறந்த சீர்த் திருவேதி குடி’ என இதனைச் சுட்டுவார் சேக்கிழார் (34-356).
நீறு வரியாடரவொடாமை மன வென்பு நிரை பூண்பவரிடபம்
ஏறு வரியாவரு மிறைஞ்சு கழல் ஆதியர் இருந்த இடமாம்
தாறுவிரி பூகமலி வாழை விரை நாறவிணை வாளை மடுவில்
வேறு பிரியாது விளையாட வளமாரும் வயல் வேதி குடியே
என்கின்றார் சம்பந்தர் (336-1). திருநாவுக்கரசர்,
செய்யினினீல மணங்கமழும் திருவேதி குடி (90-1)
செய்த்தலை வாளைகள் பாய்ந்துக்களும் திருவேதிகுடி (90-2)
என இதன் இயற்கை வளம் இயம்புகின்றார்.

வேம்பு மரத்தின்‌ பெயரால்‌ பெற்ற ஊர்ப்பெயராக இருக்கலாம்‌. வேம்பற்றூர்‌ என்ற பழம்பெயர்‌ இப்பொழுது வேம்பத்தரா்‌ என வழங்குகிறது. மதுரைக்கு வடகிழக்கில்‌ இரண்டு காதத்‌ தொலைவில்‌ வையையாற்றுக்கு வடக்கே இருக்கறது. குறுந்தொகையில்‌ 362ஆம்‌ பாடலைப்‌ பாடிய கண்ணன்‌ கூத்தன்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவரும்‌, அகநானூற்றில்‌ 157ஆம்‌ பாடலையும்‌, புறநானூற்றில்‌ 317 ஆம்‌ பாடலையும்‌ பாடிய குமரனார்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவரும்‌ இவ்வூரினர்‌.

சங்க கால ஊர்கள்

திருவேற்காடு என. செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தில் இருக்கும் ஊர் இது. அன்று சிவன் கோயில் சிறப்பு பெற்றதாக அமைய. இன்று கருமாரியம்மன் கோயில் காரணமாகப் பெரும் புகழுடன் திகழும் ஊர். தலமரம் வேலமரம் என அறிகின்ற போது வேல மரங்களின் மிகுதி காரணமாக இப்பெயர் அமைந்துள்ளது என்பது விளக்கமாகத் தெரிகிறது. காடுவெட்டியாறு என்ற பழைய பாலாற்றங்கரையில் உள்ளது இத்தலம்.
பன்மணிகள் பொன் வரன்றி அகிலும் சந்தும்
பொருதலைக்கும் பாலிவட கரையில் நீடு
சென்னி மதி அணிந்தவர். திருவேற்காடு சென்று
அணைந்தார் திருஞான முண்ட செல்வர் (பெரிய -34-1029) என்கின்ற சேக்கிழார் பாடலும் பாலியாற்றங்கரையில் இதன் இருப்பிடத்தைச் சுட்டுகிறது. விண்டமாம் பொழில் சூழ் திரு வேற்காடு’ என்கின்ற சம்பந்தர் (58-11) தண்டலை சூழ் திருவேற் காட்டூர் (நம்பி – திருத் -38) என்ற பாடலடிகள் வேற்காட்டூரின் செழிப்பைக் காட்டுகின்றன.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

மாணிக்க வாசகர் சுட்டும் ஊர் இது.
வேலம்புத்தூர் விட்டேறருளிக்
கோலம் பொலிவு காட்டிய கொள்கையும் (திரு – கீர்த்தி29-30)
என இதனை யுணர்த்துகின்றார். வேலம் மரங்கள் மிகுந்த புதிய குடியிருப்புப் பகுதி என்ற நிலை இதற்கு அடிப்படையாகலாம்.

சங்க கால ஊர்கள்

சிறுபாணாற்றுப்‌ படையில்‌ குறிக்கப்‌ பெறும்‌ வேலூர்‌ என்ற இவ்வூர்‌ தென்‌ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில்‌ திண்டிவனம்‌ வட்டத்தில்‌ கிளியனூருக்கு அருகில்‌ உள்ளது ஓய்மா நாட்டு வேலூர்‌ என்று குறிக்கப்‌ பெற்ற இவ்வூர்‌ இப்பொழுது உப்பு வேலூர்‌ என வழங்கப்‌ பெறுகிறது. (வடஆர்க்காடு மாவட்டத்திலுள்ள வேலுர்‌ வேறு) வேல்‌ என்ற ஒருவகை மரத்தின்‌ பெயரால்‌ வேலூர்‌ என்ற பெயர்‌ வைக்கப்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌. அல்லது நல்லியக்கோடன்‌ தன்‌ பகையை வென்ற இடமாதலின்‌ வேலூர்‌ என்றும்‌ பெயா்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌. (வேல்‌ என்றால்‌ பகை என்றும்‌ வெல்‌லுகை என்றும்‌ பொருள்‌ உண்டு) “நல்லியக்கோடன்‌ தன்‌ பகை மிகுதிக்கு அஞ்சி முருகனை வழிபட்ட வழி அவன்‌ இக்கேணியிற்‌ பூவை வாங்கிப்‌ பகைவரை எறியென்று கனவிற்‌ கூறி, அதிற்‌ பூவைத்‌ தன்‌ வேலாக நிருமித்த தொரு கதைகூறிற்று. இதனானே வேலூர்‌ என்று பெயராயிற்று” என்பர்‌ நச்சினார்க்கினியர்‌,
“திறல்‌ வேல்நுழியிற்‌ பூத்தகேணி
விறல்‌ வேல்வென்றி வேலூரெய்தின்‌” (பத்துப்‌. சிறுபாண்‌ 172 173)
வேலின்‌ நுனிபோல்‌ மலர்ந்த மலரையுடைய கேணி என்றும்‌, பகையை வென்ற வேலூர்‌ என்றும்‌ பொருள்‌ கொள்ளலாம்‌, இவ்வாறு கொள்ளும் பொழுது நச்சினார்க்கினியா்‌ கருத்துப்‌ பொருந்துவதாகத்‌ தோன்றவில்லை.

வட ஆற்காடு மாவட்டம் வேலூர், அரக்கோணம், செங்கம், வாலாஜா
வட்டங்களிலும், தென் ஆற்காடு மாவட்டம் திண்டிவனம், திருக்கோவிலூர்
வட்டங்களிலும், செங்கற்பட்டு மாவட்டம் மதுராந்தகம், பொன்னேரி வட்டங்களிலும்,
கோயம்புத்தூர் மாவட்டம் உடுமலைப்பேட்டை வட்டத்திலும், இராமநாதபுரம் மாவட்டம்
சிவகங்கை வட்டத்திலும், சேலம் மாவட்டம் சேலம் வட்டத்திலும், தஞ்சாவூர் மாவட்டம்
கும்பகோணம், திருத்துறைப்பூண்டி, தஞ்சாவூர் வட்டங்களிலும், திருச்சிராப்பள்ளி
மாவட்டம் பெரம்பரலூர், உடையாளர்பாளையம் வட்டங்களிலும் என பதினாறு இடங்களில்
இவ்வூர்ப்பெயர் இடம்பெற்றுள்ளதை அறியமுடிகிறது. சுவடியில் காணப்படும் வேலூர் வட
ஆற்காடு மாவட்டம் வேலூர் வட்டத்தையே குறிக்கும்.  இவ்வேலூரை இராயவேலூர் என்றும் அழைப்பர்.  இராயவேலூர் என்று இவ்வூர்ப்பெயரை நினைவில்
கொண்டு பார்க்கும்போது ஒரு குழப்பத்தை உருவாக்கும் நிலை தோன்றுகிறது.  சுவடியில் “இராயவேலூர்
சைதாப்பேட்டை” (815-த) என்றிருப்பதைக் காணும்போது வட ஆற்காடு மாவட்டத்தைச்
சேர்ந்த வேலூர் எல்லைக்குட்பட்ட சைதாப்பேட்டையைக் குறிக்கின்றதா? மதுரை
மாவட்டத்தில் பெரியகுளம் வட்டத்திலுள்ள இராயவேலூர் எல்லைக்குட்பட்ட
சைதாப்பேட்டையைக் குறிக்கின்றதா? என்பது உள்ளாய்வுக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட
வேண்டிய ஒன்றாகும்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

மண்‌ எனப்‌ பொருள்படும்‌ வேள்‌ என்ற சொல்‌, நில அமைப்‌பால்‌ பெற்ற பெயரோ என எண்ண இடமளிக்கிறது. நாகப்பட்டினத்துக்கு அருகே ஒரு வேளூர்‌ உண்டு, அது கீழ்‌ வேளுர்‌ என அழைக்கப்‌ பெற்று இப்பொழுது கீவளுர்‌ என சிதைந்துள்ளது.
“நல்மரம்‌ குழிஇய நனை முதிர்சாடி
பல்நாள்‌ அரித்த கோஒய்‌ உடைப்பின்‌
மயங்குமழைத்து வலையின்‌ மறுகு உடன்‌ பனிக்கும்‌
பழப்பல்‌ நெல்லின்‌ வேளூர்‌ வாயில்‌” (அகம்‌ 166:1 1)

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

வேள்விக்குடி என்ற பயரில் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஊர் இது. இது திருவேள்விக் குடி என்றும் அன்று அழைக்கப்பட்டு இருந்தது என்பது பெரிய புராணம் சுட்டும் நிலை (35-121-3). அரசகுமாரன் ஒருவனுக்கு மணம் புரிய நிச்சயித்திருந்த பெண்ணை மணம் நிறைவேறு முன் அவன் தாய் தந்தையர் இறக்கவே. அவள் சுற்றத்தார் கொடாது மறுத்தனர். அரசகுமாரன் சிவனை நோக்கி, தவம் செய்து வேண்டினான். இறைவன் அப்பெண்ணை ஒரு பூதத்தால் எடுத்துக் கொண்டு வந்து அவனுக்குத் திருமண வேள்வி செய்தருளினார். ஆதலின் திருவேள்விக் குடி என்று பெயர் பெற்றது என்பர். திருநாவு கரசர்.
வேள்விக் குடியெம் வேதியனே (15-10) எனப்பாட, சுந்தரர்
மூப்பதுமில்லை பிறப்பதுமில்லை இறப்பதுமில்லை
சேர்ப்பது காட்டகத்தூரினுமாகச் சிந்திக்கினல்லால்
காப்பது வேள்விக் குடிதண்டுருத்தியெங் கோனரைமேல்
ஆர்ப்பது நாகமறிந்தோமேனா மிலர்க் காட்படேமே (18-1)
என்று புகழ்கின்றார். வேள்வி நடந்த இடமாக இருக்கலாம் அல்லது வேள்வி செய்யும் வேதியர்கள் வாழுமிடமாக இருந்திருக்கலாம் என்பது இப்பெயருக்குப் பொருத்தமாக இருக்கலாம்.