ஊர் பெயரகராதி

செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தில் உள்ளது இவ்வூர். சேயாற்றின் கரையில் உள்ள ஊர். சம்பந்தர் இவ்வூரினைப் பாடியுள் ளார்.
இங்கு கதிர் முத்தினொடு பொன் மணிகள் உந்தி யெழில் மெய்யுளுடனே
மங்கையரு மைந்தர்களு மன்னு புன லாடி மகிழ் மாகறல் உள்ளான் (330-4)
துஞ்சு நறுநீல மிருணீங்கவொளி தோன்று மதுவார் கழனி வாய்
மஞ்சுமலி பூம் பொழிலின் மயில் கண்ட மாடமலிமா கறலுளான் (330-5)
என திருஞானசம்பந்தர் இவ்வூரின் சிறப்பு பற்றிக் குறிப்பிடுகிறார். இப்பாடல்களை நோக்க, செழிப்பான ஊர் என்பது தெரிகிறது. இன்று சேயாற்றின் கரையில் உள்ளது எனக் காண, அறல் இருந்திருக்க வேண்டும் என்பதை யுணரவியலுகிறது. எனவே சிறந்த மணற் பகுதியையுடையது என்ற பொருளில் மா அறல் என்ற பெயர் மாகறல் ஆகியிருக்குமோ எனத் தோன்றுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருநாவுக்கரசர் தம் திருத்தாண்டகப் சுட்டும் சிவன் கோயில் ஊர் பதிகத்தில் (285) புற்குடி மாகுடி தேவன்குடி நீலக்குடி’ (3). நெருங்கிய குடியிருப்புப் பகுதியாக அல்லது பெரிய குடியிருப்புப் பகுதியாக இருந்ததால் இப்பெயர் தோற்றம் பெற்றிருக்கக் கூடும்.

மாங்காடு என்பது குடகுமலைப்‌ பக்கத்து ஓர்‌ ஊர்‌, சூரர மகளிர்‌ உறைகின்ற ஒரு காடு மாங்காடு என்னும்‌ பெயருடன்‌ இருந்ததாகவும்‌ தெரிகிறது. மாங்காடு என்னும்‌ பெயருடன்‌ சென்னைக்‌ கருகில்‌ ஓர்‌ அம்மன்‌ தலம்‌ உள்ளது.
“நனி நோய்‌ எய்க்கும்‌ பனிகூ ரடுக்கத்து
மகளிர்‌ மாங்காட்‌ டற்றே” (அகம்‌. 288:14 15)
“வந்தேன்‌ குடமலை மாங்காட்‌ டுள்ளேன்”‌ (சிலப்‌. 11:53)

சங்க கால ஊர்கள்

மாங்குடி கிழார்‌, மாங்குடி மருதனார்‌ என்‌ இரண்டு சங்க காலப்‌ புலவர்கள்‌ இவ்வூரினர்‌. மாங்குடி என்னும்‌ பெயருடன்‌ ஸ்ரீவில்லிபுத்தூருக்கு அருகில்‌ ஓர்‌ ஊர்‌ உள்ளது.

சங்க கால ஊர்கள்

குறுந்தொகையில்‌ 150 ஆம்‌ பாடலைப்‌ பாடிய கிழார்‌ என்னும்‌ புலவர்‌ இவ்வூரினராதலின்‌ மாடலூர்‌ கிழார்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றார்‌.

திருஞானசம்பந்தர் தம் திருவூர்க் கோவையுள் குறிப்பிடும் ஊர் இது.
மாட்டூர் மடப்பாச்சிலாச்சிராம் மயிண்டீச்சரம் வாதவூர் வாரணாசி (175-7)
தேனூர் எனச் சங்க இலக்கியம் சுட்டும் ஊர் போன்று மட்டூர் மாட்டூராகி வழங்கிற்றா என்ற எண்ணங்கள் எழினும் தெளிவில்லை.

நாவுக்கரசர் தம் திருத்தாண்டகப் பதிகத்தில் சுட்டிய ஊர் இது (285). வேதிகுடி மாணிகுடி விடைவாய்க்குடி’. குடியிருப்பினைக் குறிக்க, மாணி என்பது என்ன பொருளில் அமைந்தது என்பது தெரியவில்லை. மாண். மாட்சிமை, அழகு, பெருமை குறிக்க, மாணி பிரம்மசாரி. குறள் வடிவம் ஆகியவற் றைக் குறிக்க, சிறந்த குடியிருப்பு என்ற நிலையில் அல்லது சிறிய குடியிருப்பு என்ற நிலையில் இப்பெயர் அமைந்திருக்கலாம் என்று தோன்றுகிறது. மாணிகுழி என்பதும் இதுதானோ என்பதும் தெளிவில்லை.

திருமாணிகுழி எனச் சுட்டப்படுகிற இவ்வூர் தென் ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் இன்று உள்ளது. கெடில நதியின் கரையில் உள்ள இவ்வூர், சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற சிறப்புடையது. திருமா லோடு தொடர்புகாட்டி. அமையும் சம்பந்தர். சேக்கிழார் கூற்றுகள் முதலில் திருமால் கோயில் இங்கு இருந்து பின்னர். இவ்வாறு புராணக் கதையாகத் திரிந்ததோ என்ற எண்ணத் திற்கு இடமளிக்கிறது.
நித்த நியமத் தொழிலனாகி நெடுமால் குறளனாகி மிகவும்
சித்த மதொருக்கி வழிபாடு செய நின்ற சிவலோகனிடமாம்
கொத்தலர் மலர்ப்பொழில் நீடு குல மஞ்ஞை நடமாடுவது கண்
டொத்த வரி வண்டுகளுலாவியிசை பாடுதவி மாணி குழியே
என்பது சம்பந்தர் கூற்று (335-4).
போர் வலித்தோள் மாவலி தன்
மங்கல வேள்வியில் பண்டு வாமனனாய் மண் இரந்த
செங்கணவன் வழிபட்ட திருமாணிக் குழியணைந்தார் (6-90-2-4)
எனச் சேக்கிழார் சுட்டுகின்றார். கெடில நதிக்கரையில் உள்ளது என்பது சேக்கிழார் பாடலில் புலனாகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

வைத்தேன் எந்தன் மனத்துள்ளே
மாத்தூர் மேய மருந்தையே’, எனப் பாடும் அப்பர் (15-20) பாடல் மாத்தூரில் சிவன் கோயில் சிறப்பு என்பதைச் சுட்டிவிடக் காண்கின்றோம்.

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருமாந்துறை என்று சுட்டப்படும் ஊர், இன்று திருச்சி மாவட்டத்தில் அமைகிறது. இது காவிரியின் வடகரையில் உள்ளது என்பது ஞானசம்பந்தர் பாடலாலேயே தெளிவாகத் தெரிகிறது. தலமரம் மாமரம் எனத் தெரிகிறது. மாமரங்கள் நிறைந்த பகுதியாக, காவிரியின் துறையாக அமைந்தமை இப் பெயர்க்குரிய காரணம் ஆகும். வடகரை மாந்துறையைச் சம்பந்தர் பாட அறிகின்ற நிலையில், தென்கரையும் மாந்துறை என்றே அழைக்கப்பட்டதைக் கேள்விப்படுகிறோம். எனவே ஆற்றுக்கு வருகரைகளிலும் மாந்தோப்பு காணப்பட்டது என்பதும், எனவே இரண்டும் தனித்தனியாகக் குறிக்கப் பெறவேண்டிய நிலையில் வடகரை. தென்கரை எனக் குறிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்பதையும் உணர இயலுகின்றது. வடமொழியில் ஆம்ர வனம் என்று மொழி பெயர்க்கப்பட்டு, இவ்வூர் அழைக்கப் பெறுகிறது.
இலவஞாழலும் ஈஞ்சொடு சுரபுன்னையிள மருதிலவங்கம்
கலவி நீர் வரு காவிரி வடகரை மாந்துறை உறைகண்டன் (246-4)
இதனைப் போன்று பலவாறு ஞானசம்பந்தர். இத்துறையின் வளம் பற்றி உரைக்கின்றார். முத்தொள்ளாயிரம் மாந்தை’ எனச் சுட்டும் ஊர் இதுவாக இருக்கலாம் (118, 122, 128). மரூஉப்பெயர் நிலையில் இதனைக் கொள்ளலாம்.

சங்க கால ஊர்கள்

மாந்தை என்னும்‌ ஊர்ப்பெயர்‌ மரந்தை யெனவும்‌ வழங்கப்‌ பெற்றுள்ளது. இரண்டும்‌ ஒரே ஊரின்‌ பெயரே. இலக்கியங்‌களில்‌ பாட வேறுபாடாக இடம்‌ பெற்றிருப்பதாகவும்‌ தெரிகிறது. இது கடற்கரை நகரம்‌, மேலைக்கடற்கரையில்‌ சேர மன்னார்‌களுக்கு உரியதாய்‌ இருந்திருக்கிறது. சேரன்‌ செங்குட்டுவனின்‌ தாயத்தாரான சேரமன்னர்‌ கூட்டுத்‌ தலைநகராக இருந்திருக்‌கலாம்‌.
“இரைதேர்‌ நாரையெய்திய விடுக்குந்‌,
துறைகெழு மாந்தையன்ன இவணலம்‌” (நற்‌. 35:6 7)
“கடல்‌ கெழு மாந்தையன்ன வெம்‌
பூவேட்டனை யல்லையானலந்தந்து சென்மே”, (ஷே.395:9 10)
“குட்டுவன்‌ மாந்தை அன்ன எம்‌
குழை விளங்கு ஆய்நுதற்‌ கிழவனும்‌ அவனே”. (குறுந்‌. 3476 7)
“நாரை நிரை பெயர்ந்து அயிரை ஆரும்‌,
ஊரோ நன்று மன்‌, மரந்தை”. (௸. 166:2 3)
“இரங்கு நீர்ப்பரப்பின்‌ மரந்தையோர்‌ பொருந!” (பதிற்‌. 90 28)
“வலம்படு முரசிற்‌ சேரலாதன்‌
முள்நீர்‌ ஒட்டிக்‌ கடம்பு அறுத்து, இமயத்து
முன்னோர்‌ மருள வணங்குவில்‌ பொறித்து,
நல்நகர்‌ மாந்தை முற்றத்து ஒன்னார்‌
பணிதிறை தந்த பாகுசால்‌ நன்கலம்‌
பொன்‌ செய்பாவை வயிரமொடு ஆம்பல்‌
ஒன்று வாய்‌ நிறையக்குவைஇ, அன்று அவண்‌
நிலம்தினத்துறந்த நிதியத்து அன்ன” (அகம்‌, 127;3 10)
“குரங்கு உளைப்‌ புரவிக்‌ குட்டுவன்‌
மாந்தை அன்ன, என்‌ புலம்தந்து சென்மே”. (௸. 376;17 18).

சேக்கிழார் திருஞானசம்பந்தர் வரலாற்றில் இவ்வூர்ப் பெயரினைக் குறிப்பிடுகின்றார். பெண்ணாகடத்திலிருந்து அரத்துறைக்குச் செல்லும் போது இடையில் தங்கியத் தலமாக மாறன்பாடிச் சுட்டப்படுகிறது. இன்று பெண்ணாகடம், நெல்வாயில் என்பன தென் ஆர்க்காடு மாவட்டம் சார்ந்து அமைகின்றன என்பதைக் காணும்போது இவற்றிற்கிடையே அமைந்த மாறன் பாடியும் இன்று தென்ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் தான் இருக்க வேண்டும் என் பதில் ஐயமில்லை. மாறன்பாடி என்ற பெயரில் மாறன் – பாண்டியன் என்ற பொருளில் அல்லது சடசோபன் என்ற பொருளில் அமைந்திருக்கலாம். இதனைப் பற்றி பிற விளக்கம் பெரிய புராணத்தில் இன்மையால், இது சிவன் கோயில் இல்லாத ஊராகவோ அல்லது, திருமால் கோயில் தலமாகவோ இருக்க வாய்ப்பு அமைகிறது. மா நன் என்று சுட்டும் தன்மையும், இதன் இருப்பிடமும் திருமாலுக்கே முதலிடம் கொடுக்கலாம் என்ற எண்ணத்தைத் தோற்றுவிக்கிறது.

மாறோகம்‌ என்பது ஒரு சிறு நாடு. இது மாறோக்கம்‌ என வழங்கும்‌ திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில்‌ கொற்கையைச்‌ சூழ்ந்த நாடு. அகநானூற்றில்‌ 377 ஆம்‌ பாடலை இயற்றிய காமக்கணி நப்பாலத்தனாரும்‌, புறநானூற்றில்‌ 37, 39, 126, 174, 226, 280, 383 ஆகிய பாடல்களை இயற்றிய நப்பசலையாரும்‌ இவ்வூரின‌ர்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருமால்பூர் என்று, இன்று வட ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது இவ்வூர். பாலியாற்றின் கரையில் உள்ள இதன் அமைப்பை,
திரையார் பாலியின் றென் கரை மாற்பேற்
றரையானே யருணல்கிடே (55-6)
என ஞானசம்பந்தரும்.
செப்பரிய புகழ்பாலித் திருந்தியின் தென்கரை போய்
மைப்பொலியும் கண்டர் திருமாற்பேறு மகிழ்ந்து இறைஞ்சி (34-1002)
என சேக்கிழாரும் தருகின்றனர், இப்பெயரைக் காண, திருமாலுடன் தொடர்புடையதாக அமைகிறது. ஆயின், சிவன் கோயில் சிறப்புடன் திசழ்கிறது. இதனை நோக்க, சில எண்ணங்கள் தென்படுகின்றன. இத்தலத்துக்கு அருகில் கோவிந்தவாடி அகரம் என்னும் ஊர் உள்ளது. என்பதும், திருமால் சிவபெருமானை நோக்கித் தவம் இருந்து நாடோறும் ஆயிரம் தாமரை மலர்களைக் கொண்டு அர்ச்சித்துப் பேறு பெற்ற தலம் இது என்பதும் அறிஞரின் கருத்தாகக் காண்கின்றோம். இதனை நோக்க, கோவிந்த வாடி என்ற இடத்தில் முலில் விஷ்ணு கோயில் அமைந்திருக்கலாம். பின்னர் சைவம் ஓங்க, அங்கு ஒரு பகுதியில் அமைந்த சிவன் கோயில் செல்வாக்குடன், திருமாலைவிட பெரியவன் என்ற எண்ணமும் மக்களிடம் வலுப்பெற. திருமால் வணங்கி பேறு பெற்றதாகக் கதை கூறி, இடத்திற்கும் திருமாற்பேறு எனப் பெயரைச் சுட்டத் தொடங்கி இருக்கலாமோ எனத் தோன்றுகிறது. வடமொழியாகவும் இப்பெயர் ஹரிச்சக்கரபுரம் எனப்படுகிறது மருவுகங்கை வாழ் சடையவர் மகிழ்ந்த மாற்பேறு, என்கின்றார் சேக்கிழார் (25-31-3-4). மால்பேறு இன்று மால் ஊர்’ என்று கருதப்பட்டு, மக்கள் வழக்கில் மால்பூர் ஆயிற்று எனத் தோன்றுகிறது.

மாற்றூர்‌ கிழார்‌ மகனார்‌ கொற்றனார்‌“ என்ற தொடர்‌ மாற்றூர்‌ என்ற ஓர்‌ ஊர்ப்பெயரை அளிக்கிறது. கொற்றங்‌ கொற்றனார்‌ என்ற புலவரின்‌ தந்தையாகிய கிழார்‌ என்பவர்‌ இவ்வூரினர்‌ எனத் தெரிகிறது.

பார்க்க திருமால்‌ குன்றம்‌

இலங்கை என்றும்‌ சொல்‌ ஆற்றிடைக்‌ குறை என்றும்‌ பொருள்‌ உடையது. “கடற்கரை ஓரமாக நீரும்‌ நிலமும்‌ ஆக அமைந்த இடம்‌ இலங்கை என்று பெயர்‌ பெறும்‌. ஆறுகள்‌ கடலில்‌ கலக்கற இடத்‌தில்‌ கிளைகளாகப்‌ பிரிந்து இடையிடையே நீறும்‌ திடலுமாக அமைவதுண்டு. இவ்வாறு நீரும்‌ திடலுமாசு அமைந்த இடத்தை லங்கா (இலங்கை) என்று ஆந்திர நாட்டவர்‌ இன்றும்‌ வழங்குவர்‌. நீரும்‌ திடலுமாக அமைந்திருந்த பட்டினநாடு. மாவிலங்கை என்றும்‌ பெயர்‌ பெற்றிருத்தது.(லங்கா அல்லது இலங்கை என்பது பழைய திராவிடமொழிச்‌ சொல்‌ எனத்‌ தோன்றுகிறது) இப்‌போதும்‌ ஓய்மர்‌ நாட்டு மாவிலங்கைப்‌ பகுதியில்‌ ஏரிகளும்‌, ஓடை களும்‌ உப்பளங்களும்‌ காணப் படுகின்‌. றன. ஏரிகளும்‌ ஓடைகளும்‌ ஆகிய நீர்‌ நிலைகளை உடைய இடத்‌தில்‌ அமைந்த ஊர்ப்பகுதி என்ற கருத்தில்‌ இலங்கை எனப்பெயர்‌ பெற்று “மா” என்ற முன்‌ ஒட்டுடன்‌ மாவிலங்கை என ஆகியிருக்க வேண்டும்‌. “இது பழம்‌ பெருமையினையுடைய இலங்கையினது பெயரைப்‌ பெற்றது. மிக்க பெருமையுடையது. நறிய பூக்களை உடைய சுரபுன்னையையும்‌ அகிலையும்‌ சந்தனத்தையும்‌ குளிக்கும்‌ துறையிலே பெற்ற பெரிய நீர்‌ நிலையையுடையது. ஆவியர்‌ பெருமக்கள்‌ மன்னராயிருந்து ஆண்டு வந்தனர்‌. அவருட்‌ கொடையிற்‌ ஏறந்தவன நல்லியக்‌ கோடன்‌ என்று இலக்கியம்‌ கூறுகிறது. திண்டிவனத்துக்கு வடக்கில்‌ ஏறத்தாழ ஒரு கல்‌ தொலைவில்‌ தெள்ளாறு செல்லும்‌ வழியில்‌ மேல்மாவிலங்கை என்னும்‌ சிற்றூர்‌ உள்ளது. இதற்குக்‌ கிழக்கில்‌ மூன்று பார்லாங்கு தொலைவில்‌ கீழ்‌ மாவிலங்கை என்னும்‌ சிற்றூர்‌ உள்ளது. மேல்‌ மாவிலங்கை என்பது ஓரே தெருவையுடைய சிற்றூர்‌. கீழ்‌ மாவிலங்கை என்பது ஐந்து அல்லது ஆறு தெருக்களையுடைய சிற்றூர்‌. இந்த இரு சிற்றூர்களும்‌ சேர்ந்ததே மாவிலங்கை என்னும்‌ ஊர்‌. இது ஓய்மானாட்டு உள்‌ நாட்டு ஊர்‌. கிடங்கிலைக்‌ கோட்டையாகக்‌ கொண்டு இந்த மாவிலங்கை. நல்லியக்‌ கோடனின்‌ தலைநகராக அமைந்திருந்தது போலும்‌,
“நறுவீநாகமும்‌ அகிலும்‌ ஆரமும்‌
ஈதுறை ஆடு மகளிர்க்குத்‌ தோட்புனை ஆகிய
பொருபுனல்‌ தரூஉம்‌ போக்கு அருமரபின்‌.
தொன்மாவிலங்கை……..”.. (பத்துப்‌. சிறுபாண்‌, 117 120)
“ஓரை ஆயத்து ஒண்‌ தொடி மகளிர்‌
கேழல்‌ உழுத இருஞ்சேறு கிளைப்பின்‌
யாமை ஈன்ற புலவுநாறு முட்டையைத்‌
தேன்நாறு ஆம்பல்‌ இழங்கொடு பெறூஉம்‌
(இருமென ஒலிக்கும்‌ புனல்‌அம்புதவின்‌
பெருமாவிலங்கைத்‌ தலைவன்‌, சீறியாழ்‌.
இல்லோர்‌ சொல்மலை. நல்லியக்கோடன்‌…” (புறம்‌. 176;1 3) (இன்றும்‌ கிடங்கில்‌ அடுத்துள்ள கிடங்கல்‌ ஏரியில்‌ நீர்‌ இறைந்து மதகின்‌ வழியே வெளியில்‌ செல்லும்‌ பொது இழும்‌ என்ற. ஓசை முழங்கும்‌ ஒலியைக்‌ கேட்கலாம்‌)
“நெல்‌அரி தொழுவர்‌ கூர்வாள்‌ மழுங்கின்‌
பின்னை மரத்தொடு அரிய, கல்செத்து,
அள்ளல்‌ யாமைக்கூன்‌ புறத்து உறிஞ்சும்‌
நெல்‌ அமல்‌ புரவின்‌ இலங்கைக்‌ கிழவோன்‌
வில்லியாதன்‌ கிணையேம்‌/ பெரும! (௸.379;3 7)
(ஓய்மான்‌ நல்லியக்கோடனைப்‌ போலவே, ஓய்மான்‌ நல்லி யஈதன்‌ (புறம்‌, 376) என்பவனும்‌ ஓய்மான்‌ வில்லியாதன்‌ (புறம்‌. 379) என்பவனும்‌ மாவிலங்கை நகரைக்‌ கொண்ட ஓய்மா நாட்டை அரசாண்டிருக்க வேண்டும்‌)