ஊர் பெயரகராதி

பேரூர் என்ற பொருள் இருந்தாலும், உண்மையில் இன்று சிற்றூர்களே “பட்டணம்” எனப் பெயர் பெற்றுள்ளன. நெய்தல் நிலத்து ஊர்கள் “பட்டினம்” எனப்படுமென்று தொல்காப்பிய உரையாசிரியர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர். [16] ஆனால் இவ்வரையறை சங்கவிலக்கியத்தில் பெரும்பாலும் தெளிவாக உருப்பெறவில்லை என்கிறார் கி.நாச்சிமுத்து.[17] இவ்வடிவமே காலப்போக்கில் பட்டணம் என்று சொல் நிலையிலும், பொருள் நிலையிலும் மாறியிருக்கிறது. ஊர்களைக் குறிப்பிடும் பொதுக்கூறாகப் பிற்காலப் பாண்டியர் காலத்தில், “பட்டணம்” பயன்பட்டிருக்கிறது.

பட்டினப்பாக்கம்‌ என்பதில்‌ உள்ள பட்டினம்‌, பாக்கம்‌ என்ற இருசொற்களும்‌ நெய்தல்‌ நிலத்து ஊரைக்குறிக்கும்‌ பொதுச்‌ சொற்கள்‌. பூம்புகார்‌ நகரத்தின்‌ ஒரு பிரிவு பட்டினப்பாக்கம்‌ என்ற பெயரையுடையதாய்‌ இருந்தது. அக்‌காலத்தில்‌ சிறந்திருந்த கடற்கரை நகரங்களின்‌ அமைப்பைப்‌ பண்டை இலக்கியங்கள்‌ ஒருவாறு காட்டுன்றன. ஒவ்வொரு பெரிய கடற்கரை நகரமும்‌ இரு பாகங்களையுடையதாய்‌ இருந்தது. அவற்றுள்‌ ஒருபாகம்‌ ஊர்‌ என்றும்‌, மற்றொருபாகம்‌ பட்டினம்‌ என்றும்‌ அழைக்கப்பட்டன. பூம்புகார்‌ நகரத்தின்‌ ஒரு பாகம்‌ மருவூர்ப்‌ பாக்கம்‌ என்றும்‌, மற்றொரு பாகம்‌ பட்டினப்‌ பாக்கம்‌ என்றும்‌ பெயர்‌ பெற்றன.** 47. மி100ார 08 காமி 1, ர. $ரர்பரரகக ஜகா ற. 389. 48. ஊரும்‌ பேரும்‌ ரா. பி, சேதுப்பிள்ளை பக்‌, 34, 152 இலக்கியத்தில்‌ ஊர்ப்பெயர்கள்‌ “
“கூழ்‌ உடை நல்‌ இல்‌ கொடும்பூண்‌ மகளிர்‌.
கொன்றை மென்சினைப்‌ பனி தவழ்பவைபோல்‌,
பைங்காழ்‌ அல்குல்‌ நுண்துகில்‌ நுடங்க
மால்வரைச்‌ சிலம்பில்‌ மகிழ்றந்து ஆலும்‌
பிலி மஞ்ஞையின்‌ இயலி, கால
கமனியப்‌ பொற்‌ ரிலம்பு ஒலிப்ப, உயர்நிலை
வான்‌ தோய்‌ மாடத்து, வரிப்பந்து அசைஇ
கைபுளை குறுந்தொடி. தத்த, பைபய
முத்தவார்‌ மணல்‌ பொற்கழங்கு ஆடும்‌
பட்டின மருங்கின்‌ அசையின்‌” (பத்துப்‌. பெரும்‌ 327 336)
“வால்‌ இதை எடுத்த வளிதரு வங்கம்‌
பல்வேறு பண்டம்‌ இழிதரும்‌ பட்டினத்து (ஷே. மதுரைக்‌ 536537)
“புலம்பெயர்‌ மாக்கள்‌ கலந்து, இனிது, உறையும்‌,
முட்டாச்‌ சிறப்பின்‌ பட்டினம்‌ பெறினும்‌” (௸.பட்‌. 217 218)
“மருவூர்‌ மருங்கின்‌ மறங்‌ கொள்‌ வீரரும்‌
பட்டின மருங்கிற்‌ படைகெழு மாக்களும்‌
முந்தச்‌ சென்று முழுப்பலி பீடிகை
வெந்திறன்‌ மன்னற்குற்றதை யொழிக்‌ கென” (சிலப்‌. 5 : 76 79)
“ஆற்று வீயரங்கத்து வீற்று வீற்றாகிக்‌
குரங்கமை யுடுத்த மரம்‌ பயி லடுக்கத்து
வானவ ருரையும்‌ பூநா றொரு சிறைப்‌
பட்டினப்‌ பாக்கம்‌ விட்டனர்நீங்க“ …. (ஷே. 10: 156 159)

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

மக்கள் வாழ்விடம், உறைவிடம் “பதி” எனப்பட்டது. “பதியெழுவறியாப் பழங்குடிகள்” என்று சிலப்பதிகாரத்தில் இவ்வடிவம் வந்துள்ளது.[18] இவ்வடிவம் அருகியே வந்துள்ளது.
“திருப்பதி” என்ற கூட்டு வடிவமும் வழங்கி வருகின்றது. வைணவத் தலங்களைத் திருப்பதிகள் எனக் குறிப்பிடும் வழக்கத்தையொட்டி பெயரிடப்பட்டுள்ளது.
உதாரணமாக; மதுரை மாவட்டத்திலுள்ள அப்பன் திருப்பதி என்ற ஊரைச் சொல்லலாம்.

பந்தணை நல்லூர் என்று இன்றும் சுட்டப்படும் இவ்வூர், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. அம்பிகை ஆடிய பந்து வந்து அணைந்ததால் பந்தணை நல்லூர் எனப்பெயர் பெற்றது என்பர். சம்பந்தர், அப்பர் இத்தலத்தைப் பாடியுள்ளனர். சம்பந்தர் அப்பர் இருவருமே பந்தணை நல்லூர் என்று மட்டுமே தம் பதிகத்தில் சுட்டுகின்றனர் (224). எனவே இவ்வூர் பற்றிய விளக்கம் எதுவும் தெளிவுறவில்லை. பேசக்கிழார் தம் பாடல் களில்,
பருக்கை வரை யுரித்தார் தம் பந்தண நல்லூர் (பெரிய. 34-289-3)
பாங்கு பந்தண நல்லூர் (33-250-2)
என பந்தண நல்லூர் என இதனைச் சுட்டுகின்றார்.

சங்க கால ஊர்கள்

வன்பார்த்தான் பனங்காட்டூர்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

பனையின் தாளில் இறைவன் எழுந்தருளியிருத்தலால் கோயில் பெயர் பனந்தாள் என்றாகி, பின்னர் ஊர்ப்பெயரும் பனந்தாளாக அமைந்தது எனத் தெரிகிறது. இன்று திருப்பனந்தாள் என்று வழங்கப்படும் தலம், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது.
புரம் மூன்றும்,
தீச்சரத்தான் செற்றான் திருப்பனந்தாள்
தாடகைய ஈச்சரத்தான் பாதமே ஏத்து
என்பது க்ஷேத்திரக் கோவை வெண்பா (21). மேலும் புராணக் கதையின்படி தாடகை வணங்கியதன் காரணமாகத் தாடகை யீச்சரம் எனப்பெயர் அமைந்தது என்பது தெரிகிறது. சம்பந்தர் தம் தேவாரத்தில்,
தண்பொழில் சூழ் பனந்தாட்டிருத் தாடசையீச்சரமே (320-1)
அறைமலி தண்புனலும் மதியாடரவு மணிந்த
தலையவனூர் பனந்தாட் டிருத் தாடகையீச்சரமே (320-7)
போதவிழ் பொய்கைதனுட் டிகழ் புள்ளிரியப் பொழில் வாய்த்
தாதவிழும் பனந்தாட்டிருத் தாடகையீச்சரமே (320-10)
என இதன் செழுமை குறித்துப் பாடுகின்றார். சேக்கிழாரும் செழுமலர்ச் சோலைவேலித் திருப்பனத்தாள் என (17-25-3-4) இதனை இயம்புகின்றார்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

திருப்பனையூர் என்ற இத்தலம் இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. பனை காரணமாக எழுந்த இன்னொரு ஊர்ப் பெயர். தலமரமும் பனையாக அமைகிறது. திருப்பனையூரில் விருப்பன் ஆகியும் என மாணிக்கவாசகர் வாசகம் இவ்வூரைச் சுட்டுகிறது (கீர்த் -87). சம்பந்தர், சுந்தரர் இருவரும் இத்தலத்தைப் பாடுகின்றனர்
கண்ணின் றெழு சோலையில் வண்டு
பண்ணின் றொலி செய் பனையூரே (37-2)
பொலறயார் மிகுசீர் விழமல்கப்
பறையா ரொலி செய் பனையூரே (37-5)
என, சம்பந்தரும்,
மாடமாளிகை கோபுரத் தொடு மண்டபம் வளரும் வளர் பொழில்
பாடல் வண்டறையும் பழனத் திருப்பனையூர் (87-1)
நாறு செங்கழு நீர் மலர் நல்ல மல்லிகை சண்பகத் தொடு
சேறு செய்கழனிப் பழனத் திருப்பனையூர் (87-2)
செங்கண் மேதிகள்.சேடெறிந்து தடம்படிதலிற் சேலினத் தொடு
பைங்கண் வாளைகள் பாய் பழனத் திருப்பனையூர் (87-3)
என, சுந்தரரும் இவ்வூர் வளம் பாடுகின்றனர்.
சேக்கிழார் வள மல்கிய சீர்த் திருப்பனையூர் (ஏயர்.54) எனக் காட்டுகின்றார்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

உழுது உண்ணும் வாழ்க்கை முறையினைத் தமிழர்கள் சங்க காலத்திலிருந்தே அறிந்திருக்கின்றனர். இவ்வாறு வேளாண்மை மேற்கொள்வார், நன்செய் ஆயினும், புன்செய் ஆயினும் வயல்களின் நடுவே வீடு கட்டிக் கொண்டு வேளாண்மை செய்யும் வழக்கத்தினால் பயிர் விளைவிடங்களைக் குறிப்பிடும் சொற்கள் தழுவு பெயராக ஊர்ப்பெயர்களின் பொதுக்கூறுகளாக மாறிவிட்டன. எஸ்டேட், காணி, கொம்பு, சோலை, தோட்டம், தொப்பு, பண்ணை, பற்று, வயல் என்றும் பயிர்விளைவிடப் பெயர்கள் ஊர்ப்பெயர்களின் பொதுக்கூறுகளாக அமைந்துள்ளன.

திருப்பயற்றங்குடி இன்று சுட்டப்படும் இவ்வூர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. அப்பர் பாடல் பெற்ற தலம் இது (32) எனினும் இவர் பாடல்கள் இறையைப் புகழுகின்றனவே தவிர, : ஊர் பற்றிய தெளிவைத் தரவில்லை இருப்பினும் பயற்றூர் பயற்றங்குடி தானியத்தோடு தொடர்புடையதாக இருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

பார்க்க குன்று குன்றம்‌

திருப்பரங்குன்றம் என்ற பெயரால் அழைக்கப்படும் ஊர். மதுரை மாவட்டத்தில் அமைகிறது. பண்டு தொட்டே புகழ் மிக்கது. முருகனின் அறுவடை வீடுகளுள் ஒன்று. இதனைத் திரு முருகாற்றுப்படை,
மாடம் மலி மறுகின் கூடற்குடவயின்
இருஞ்சேற்று அகல் வயல் விரிந்து வாய் அவிழ்ந்த
முள் தாட் தாமரைத்துஞ்சி…..
அஞ்சிறை வண்டின் அரிக்கணம் ஒலிக்கும்
குன்று அமர்ந்து உறைதலும் உரியன் (71-77)
என மதுரைக்குக் குடபகுதியில் இருக்கும் நிலையையும் இப்பரன் குன்று குன்று என்றே சுட்டப்பட்ட நிலையையும் உரைக்கிறது. இங்கு முருகன் குடிகொண்ட நிலையை அகநானூறும்,
சினம் மிகு முருகன் தண்பரம் குன்றம் (59 : 10-11)
என்று தருகிறது. எனவே பரன் குன்று என்ற நிலையில் தலைவன் தன்று என்று பெயர் பெற்றது எனலாம். சங்கக்காலத்துச் சுட்டப்படவில்லை எனினும் பிற்காலத்தில் இங்குச் சிவன் கோயி லும்காணப்பட்டது என்பதைத் தேவாரப் பாடல்கள் காட்டுகின்றன.
பண்ணார் மொழி மங்கையோர் பங்குடையான்
பரங்குன்றம் -திருஞா 175-2
பரங்குன்று மேயான் தன்னை – திருநாவு – 248-3
பரங்குன்று மேயபரமன் – சுந்-2-11
மேலும்,
வளர் பூங்கோங்க மாதவியொடு மல்லிகைக்
குளிர் பூஞ்சாரல் வண்டறை சோலைப் பரங்குன்றம்
தளிர் பொன் மேனித் தைய னல்லா ளொடொருபாகம்
ஒளிர் பூங்கொன்றை சூடினள் மேயநகர் தானே (திருஞான – 100-4)
என்பது சிவன் நயந்த இடம் என்பதைத் தெளிவாகத் தருகிறது. முருகன் சிவபெருமானை இங்கு வழிபட்டார் என்ற கருத்து அமைகிறது. எனினும் சங்க இலக்கியச் சான்றுகள் எதுவும் இல்லை ஆகையால். பின்னர் சிவன் கோயில் எழுந்த பின்னர் மக்கள் கொண்ட எண்ணம் இது எனக் கருத முடிகிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

திருப்பராய்த்துறை என இன்று அழைக்கப்படும் இவ்வூர் திருச்சி மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. சம்பந்தர், அப்பர் பாடல் பெற்ற தலம். இது மாணிக்கவாசகரும் இத்துறை இறைப் பற்றி பாடுகிறார். (பராய்த்துறை மேவிய பரனே போற்றி -திருவா -போற்றித்-153) நாவுக்கரசர். இத்தலம் பற்றி பாடும் போது.
பரப்பு நீர்வரு காவிரித் தென்கரைத்
திருப்பராய்த்துறை மேவிய செல்வரே (144-1)
எனச் சொல்லும்போது காவிரியின் தென் கரைத்தலம் இது என்பது தெரிகிறது. இன்றும் காவிரியின் தென்கரைத் தலமாக திருப்பராய்த்துறை இருப்பது நாவுக்கரசர் கருத்துக்குத் தெளிவு அளிக்கிறது. எனவே காவிரியின் தென் கரைத்துறையில் அமைந்த பரவுமிடம் என்ற நிலையில் சிவன் கோயிலைக் குறிப்பிட்ட பராய்த்துறை பின்னர் அந்த இடத்திற்கும் பெயராகியிருக்கும் எனத் தோன்றுகிறது. எனின், விருட்சம் பராய் விருட்சத்தால் இத்தலத்திற்குப் பெயராயிற்று என்ற எண்ணம் காணும்போது பராய் என்ற தாவர வகையைப் பற்றிய எண்ணம் சிறப்பாகத் தெரியவில்லை. தமிழ் லெக்ஸிகன், பராய் – மரவகை (Paper tree) என மட்டும் கூறுகிறது. எனவே இதனைப்பற்றிய பிற விளக்கங்கள் கிடைத்தால் மட்டுமே இவ்வெண்ணத்திற்கு உறுதி கிடைக்கும்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

இன்று பருத்தியப்பர் கோயில் எனச் சுட்டப்படும் இந்த ஊர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. பருதி நியமம் என்ற பெயர் சூரியன் கோயில் என்ற பொருள் கொண்டது எனவே சிவனுக்கு கோயில் எழுமுன்னே அங்கு மக்கள் சூரியனை வழிபட்டு இருக்கலாம். எனவே அப்பெயரால் அவ்வூரைக் குறிப்பிட்டு இருக்கலாம். நாளடைவில் சிவன் கோயில் செல்வாக்கு பெற அங்குள்ள கோயில் இறைவன் பரிதியப்பர் என்று சுட்டப்படுகின்றார். இன்றும் இறைவன் பெயர் பரிதியப்பர் என்ற எண்ணம் காண்கின்றோம். இப்பருதியப்பர் கோயிலே இன்று பருத்தியப்பர் கோயிலாக மருவி அமைந்து விட்டது என்பது தெளிவான உண் மையாக அமைகிறது. இக்கோயிலை, சம்பந்தரின் பாடல் புகழ்கிறது. பிற சூரியனார் கோயில் பற்றிய எண்ணமும் இது சூரியனுக்குரிய கோயிலாக இருந்திருக்கலாம் என்பதைத் தெளிவு படுத்துகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

பறம்பு என்பது ஒரு மலையின்‌ பெயர்‌. அம்மலையையுடைய நாட்டிற்கும்‌ பெயராயிற்று, பறம்பு நாடு 300 ஊர்களை உடையது. இது பாரி என்ற மன்னனின்‌ ஆட்சியில்‌ இருந்த நாடு. பறம்பு மலை திருப்பத்தூர்‌ வட்டத்திலுள்ளது. மதுரைக்கு வடகிழக்கில்‌ சுமார்‌ பத்து மைல்‌ தொலைவில்‌ உள்ள திருமோகூர்‌ என்னும்‌ ஊரிலுள்ள ஒரு கல்வெட்டு, அவ்வூரை தென்பறம்பு நாட்டில்‌ இருமோகூர்‌ என்று குறிக்கிறது. எனவே திருமோகூரைச்‌ சுற்றியுள்ள பகுதி, பாரியின்‌ ஆட்சிக்குட்‌பட்ட பறம்பு நாட்டின்‌ தென்பகுதியாய்‌ இருக்கவேண்டும்‌. இராமநாதபுர மாவட்டத்தின்‌ பரமக்குடி என்னும்‌ ஊர்ப்‌ பெயர்‌ பறம்புக்குடி என்னும்‌ பெயரின் மருவிய வழக்கே என்பது உண்மையானால்‌ பறம்பு நாட்டின்‌ தென்‌ எல்லையாகப்‌ பரமக்குடியைக்‌ கொள்ளலாம்‌. பறம்புமலை உள்ள திருப்பத்தூர்‌ வட்டத்திற்குத்‌ தெற்கே சிவகெங்கை வட்டமும்‌, அதற்கும்‌ தெற்கே பரமக்குடி வட்டமும்‌ உள்ளன. எனவே சங்ககாலப்‌ பறம்புநாடு என்பது ஏறத்தாழ மதுரை மாவட்டத்து மேலூர்‌ வட்டத்தின்‌ கிழக்குப்‌ பகுதியும்‌, இராமநாதபுர மாவட்டத்துத்‌ திருப்பத்தூர்‌, சிவகெங்கை, பரமக்குடி வட்டங்களும்‌ அடங்கி‌ய நிலப்பரப்பாய்‌ இருந்திருக்கலாம்‌ என்று கூறுதல்‌ பொருத்தமாகும்‌. “நன்னன்‌ பறம்பு” என்‌ற ஒரு தொடர்‌ சங்க இலக்கியத்தில்‌ இடம்‌ பெற்றுள்ளது. நன்னனின்‌ முக்கிய நகரமாகிய பாரம்‌ என்ற ஊரையடுத்துள்ள பறம்பு நிலமே பறம்பு எனக்‌ கூறப்பெற்‌றுள்ளது. என்ற கருத்தை நாம்‌ ஏற்றுக்‌ கொண்டால்‌ பறம்பு மலையும்‌ நாடும்‌ பாரியின்‌ தொடர்புடையனவேயன்றி கொண்‌ கான நன்னனுக்கும்‌ இந்நாட்டிற்கு ஒரு தொடர்பும்‌ என்று துணியலாம்‌. இன்று பிரான்மலை என்று அழைக்கப்படுகிறது. நன்னன்‌: “தொன்னசை சாலாமை, நன்னன்‌ பறம்பில்‌
சிறுகாரோடன்‌ பயினொடு சேர்த்திய
கற்போல்‌ நாவினேனாகி (அகம்‌, 356:8 10)
பாரி; “பிறங்கு வெள்ளருவி வீழுஞ்சாரற்‌
பறம்பிற்‌ கோமான்பாரியும் (பத்து, சிறுபாண்‌ 90 91)
பாரிபறம்பிற்‌ பனிச்சுனைத்தெண்ணீர்‌ (குறுந்‌. 196:1)
“புலம்‌ கந்தாக இரவலர்‌ செலினே,
வரை புரைகளிற்றொடு நன்கலன்‌ஈயும்‌
உரைசால்‌ வண்புகழ்ப்‌ பாரி பரம்பின்‌” (அகம்‌ 303:8 10)
“அளிதோதானே பாரியது பறம்பே
நளிகொள்‌ முரசின்‌ மூவிரும்‌ முற்றினும்‌
உழவர்‌ உழாதன நான்கு பயனுடைத்தே” (புறம்‌ 109:1 3)
“கடந்து அடுதானை மூவிரும்‌ கூடி
உடன்றனிர்‌ ஆயினும்‌ பறம்பு கொளற்கு அரிதே” (ஷே. 110:1 2
“கூர்வேல்‌ குவைஇய மொய்ம்பின்‌
தேர்வண்பாரி தண்பறம்பு நாடே” (ஷே. 118:4 5)
“ஊருடன்‌ இரவலர்க்கு அருளி, தேருடன்‌
முல்லைக்கு ஈத்த செல்லா நல்‌இசை
படுமணி யானை பறம்பின்‌ கோமான்‌ நெடுமாப்பாரி…………” (௸. 201:2 5)

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று பரசலூர் என்னும் பெயரில் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. பறியலூர் என்ற இடத்தில் உள்ள வீரட்டம் சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற கோயில். கருப்பறியலூர் என்றதொரு தலமும் முன்பு தெரியவந்தது. பறியலூர் என்பதற்குப் பொருள் என்ன என்பது தெரியவில்லை.
திருந்து மறையோர் திருப்பறியலூரில்
விரிந்த மலர்ச்சோலை வீரட்டத்தானே (134-2)
திரையார் புனல் சூழ் திருப்பறியலூரில்
விரையார் மலர்ச் சோலை வீரட்டத்தானே (134-7)
எனச் சுட்டும் சம்பந்தர் பாடல்கள் இப்பெயர் பற்றிய விளக்கம் தரவில்லை. எனினும், வீரட்டமே கோயில் பெயராக இருப்பதால் பறியலூர் கோயில் காரணமாகப் பெயர் பெற்றிருக்க வாய்ப்பில்லாதது போல் தோன்றுகிறது. பறியலூர் என்ற பெயரால் கருப்பறியலூர் என இன்னொரு ஊரையும் பார்க்கும்போது இரண்டிற்கும் என்ன நிலையில் ஒற்றுமை இருக்க இயலும் என்பதும் நோக்கத்தக்கது. பறிவை என்பதற்குத் தமிழ் லெக்ஸிகன் சீந்தில்,நந்தியாவட்டம், தாவரம், தாழை எனப் பல பொருட்களைத் தரும் நிலையில் தாவரம் அடிப்படையாக இப்பெயர் அமைந்திருக்குமோ என்ற எண்ணம் தோன்றுகிறது.
256.பனங்காட்டூர் /வன்பார்த்தான் பனங்காட்டூர் 257.புறவார் பனங்காட்டூர்
திருப்பனங்காடு என்று இன்று சுட்டப்படும் தலம் வடஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. பனைமரக்காடு காரணமாகம் பெயர் பெற்றது என்பது தெளிவு. தலமரமும்பனை இங்கு யாக அமைகிறது, சுந்தரர் பாடல் பெற்ற இத்தலம்.
மயிலார் சோலைகள் சூழ்ந்த வன்பார்த்தான் பனங் காட்டூர்ப்
பயில்வானுக் கடிமைக் கட்பயிலாதார் பயில்வென்னே (86-6)
மஞ்சுற்ற மணிமாட வன் பார்த்தான் பனங்காட்டூர்
நெஞ்சத் தெங்கள் பிரானை நினையாதார் நினைவென்னே 86-8)
என்ற பாடலடிகள் பனங்காட்டூர் சிவன் கோயில் தோன்றிய பின்னர், மக்கள் வாழும் பகுதியாக மாறியது என்ற எண்ணத் தைத் தரும் நிலையில் அமைகிறது. மேலும் பனங்காட்டூர் என, பனை மரம் காரணமாகம் பல சர்கள் பெயர் பெற்றமைய, தனிமைப்படுத்த வன்பார்த் தான் பனங்காட்டூர் எனச் சுட்டினரோ எனத் தோன்றுகிறது எனினும் வன்பார்த்தான் என்பதற்குரியப் பொருள் தெளிவாக வில்லை. சேக்கிழாரும் இதனை, மாடநெருங்கு வன்பார்த்தான் பனங்காட்டூர் செல்வமல்கு திருப்பனங்காட்டூர் (ஏயர் 193, 194) என்று புகழ்கின்றார். தவிர, புறவார் பனங்காட்டூர் என்பது இன் னொரு ஊர்ப்பெயராக அமைகிறது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற இத்தலம், பனையபுரம் என்று இன்று தென் ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் காணப்படுகிறது.
நீடல் கோடல் அலர வெண் முல்லை நீர்மலர் நிரைத் தாதளஞ் செயப்
பாடல் வண்டறையும் புறவார் பனங்காட்டூர் (189-2)
எனவும்
வாளையும் கயலும் மிளிர் பொய்கை
வார்புனற் கரை யருகெலாம் வயற்
பாளை யொண்கமுகம் புறவார் பனங்காட்டூர் (189-2)
எனவும் சம்பந்தர் பாடும் நிலையில் பனங்காடாக இருந்தபோதிலும் நீர் வளமிக்கப் பகுதிகளையும் கொண்டு திகழ்ந்தது இவ்வூர் தெரிகிறது. இங்கும் பனங்காட்டூர் என்பது விளக்கமாக அமைகிறதே தவிர புறவார் விளக்கம் பெறவில்லை. இக்கோயிலில் உள்ள தலவிருட்சம் பனையாகும்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று அரியான் பள்ளி எனச்சுட்டப்படும் இவ்வூர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. அம்பர் பாடல் பெற்ற இவ்வூர் பிற முக்கூடல் போன்று இனணவு காரணமாக அமைந்திருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது எனினும் அவரது பாடல்கள் இவ்வூர் பற்றிய எந்த விளக்கத்தையும் தரவில்லை. இன்று திருவாரூர் பக்கத்தில் இவ்வூர் உள்ளது என்று மட்டுமே தெரிகிறது.

திருப்பழனம் என, தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது இவ்வூர் திருவையாற்றுக்குக் கிழக்கே இரண்டு மைலில் உள்ளது. சைவ அடியார் மிகவும் விரும்பிய தலம் என்பதைப் பலரின் பாடல்களும் உணர்த்துகின்றன. சிவபெருமான் திருவிரட்டை மணிமாலையில் அதன் ஆசிரியர்,
குருகினம் சென்றிடறும் கழனிப் பழனத்தரசை (28)’
என்று போற்றுகின்றார்.
பாங்கார் பழனத் தழசா போற்றி என்கின்றார் மாணிக்க வாசகர் (திரு – போற்றித். 157).
திருவையாற்றுக்கு அருகில் உள்ள சிவன் கோயில் வயல்களின் நடுவே அமைந்திருந்த காரணத்தால், இதனைப் பழனம் என்றே சுட்டினர் எனக் கருதலாம். பின்னர் இதனைப் பழவனம் எனக் கருதிய காரணமோ பிறவோ, இதனைக் கதலிதனம் என்றும் (கதலி -வாழையின் ஒரு வகை) சுட்டினர் என எண்ணத் தோன்றுகிறது.
நல மஞ்சுடைய நறுமாங்கனிகள் குதிகொண்டெதிருந்திப்
பலவின் கனிகள் திரைமுன் சேர்க்கும் பழனநகராரே (திருஞான – 67-5)
பருவரால் வயல் சூழ்ந்த பழனத்தான் – (திருநா -149-1)
வாளை பாய் புனற் பழனத் திருப்பழனம் மருங்கணைந்து (பெரிய – திருநா -199)
போன்ற பாடல்கள் பழனத்தின் வளத்தினைக் காட்டவல்லன வாக அமைகின்றன.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் இலுப்பைப்பட்டு என்ற பெயரில் வழங்கி வருமிடம். சுந்தரர் இத்தலம் பாடுகின்றார். எனினும் இறைப் புகழ் சுட்டப்படுகிறதே தவிர ஊர்ப்பெயர் விளக்கம் எதுவுமில்லை.
விடுத்தவன் கைநரம்பால் வேத கீதங்கள் பாடலுறப்
படுத்தவன் பால் வெண்ணீற்றன்பழ மண்ணிப்படிக் கரையே -22-7
மண்ணியாற்றின் கரையில் சேய்ஞலூர் என்றதொரு தலம் இருப்பதைக் காண்கின்றோம். எனவே இவ்விடமும் மண்ணியா பின் கரையில் அமைந்து இருப்பதனால் முதலில் மண்ணிப்படிக்கரை எனப்பெயர் பெற்றதோ என்ற எண்ணம் தோன்றுகிறது. பின்னர் இலும்பை மரங்கள் மிகுதியாக இருந்ததால் இலுப்பைப் பட்டு எனச் சுட்டப்பட்டு இருக்கலாம்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருப்பழுவூர் என்ற பெயருடன், திருச்சி மாவட்டத்தில் உள்ள ஊர் இது. கீழைப்பழுவூர் என்பதும் உண்டு
குரக்கினம் விரைப்பொழிலின் மீது கனியுண்டு
பரக்குறு புனற் செய் விளையாடு பழுவூர் (திருஞான-170-8)
மண்ணின் மிசையாடி மலையாளர் தொழுதேத்தி
பண்ணினொலி கொண்டு பயில்கின்ற பழுவூர் (- 4)
என ஞானசம்பந்தர் பாடல்கள் பழுவூர் பற்றிய எண்ணம் தருகின்றன, என்பது ஆலமரத்தைக் குறிக்கும் நிலையில் ஆலங்காடு, ஆலந்தூர் போன்று பழுவூர் என்ற ஊர்ப்பெயர் அமைந்திருத்தல் தெளிவு.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

பழையாறை என்று இன்றும் சுட்டப்படும் தலம் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. திருநாவுக்கரசர் பாடல் பெற்ற கோயில்களையுடையது. பழையாறையில் உள்ளதே வடதளி தவிர சத்தி முற்றம், பட்டீச்சரம் ஆகிய கோயில்களும் இங்கு உள்ளன. எனவே சத்திமுற்றம், பழையாறை வடதளி, பட்டீச் சரம் என்பன இன்று ஊர்ப்பெயர் போன்று தோன்றினும், பழையாறையின் பகுதிகள் கோயில் காரணமாகப் பெயர் பெற்ற நிலையையே இவண் காண்கின்றோம். பழையாறை என்ற ஊர் பற்றிய ஆய்வு சில எண்ணங்களைத் தருகிறது. பழைய ஆறை பழையாறை என்று ஆயிற்றா? அல்லது இப்பெயருக்கு வேறு காரணங்கள் உண்டா ? எனக் காண, சில எண்ணங்கள் தோன்றுகின்றன. சோழ மன்னர்கள் முடிசூட்டிக் கொள்ளும் நகரங்களில் இது ஒன்று எனச் சுட்டப்படுகிறது. எனினும் சங்க இலக்கியக் குறிப்புகள் ஒன்றும் இவ்வூர் பற்றிச் சுட்டவில்லை : எனவே இடைக்கால சோழர்கள் காலத்தில் தோன்றிய அல்லது முக்கியத்துவம் பெற்ற ஊராக இது இருக்க வாய்ப்பு அமைகிறது. இந்நிலையில் பழைய ஆறை என்பது பொருந்துமா ? என்பது எண்ணத்தக்கது. 1. The Cholas. it seems ruled as petty princes from Palaiyarai which is near Tanjavur. – History of Tamil Nadu – pa- 175 அடுத்து ஆறை என்பது மரூஉ என்பதும் ஆற்றூர் அதன் விரி என்பதும் அறிஞர் ஒருவர் கருத்தாக அமைகிறது. மேலும், இந்த அறிஞரே, பழையாறு என்ற ஆற்றுப் பெயர் பழைமை காரணமாக அதாவது ஆற்றின் காலப் பழமை காரணமாக ஏற்பட்ட பெயர் என்று கருதுகின்றார். எனவே பழையாறை என்பதை நோக்க, பழையாற்றூர் என்பதன் மரூஉவாக இருக்குமா எனப் பார்க்கலாம். இதற்கும் பண்டைச் சான்றுகள் இல்லை. பழையாறையில் பழையாறு ஓடியதாகத் தெரியவில்லை. இன்றும் இல்லை. திருநாவுக்கரசர் தம் தேவாரத்தில்,
அலையினார் பொழில் ஆறை வடதளி (172- 1)
அள்ளலம் புனல் ஆறை வடதளி (172-5)
பாயிரும் புனலாறை வடதளி (172-9)
என்று சொல்லும்போது, புனல் வளம் காட்டும் நிலை அமையினும் பழையாறு என்ற நதிப்பெயர் அங்குக் குறிப்பிடப்பெற வில்லை. எனவே பெயர் சுட்டப்படாது, பழைமையாக உள்ள ஈற்று ஊர் என்ற நிலையில் ஊர்ப்பெயர் குறிப்பிடப் பெற்றதோ எனத் தோன்றுகிறது. தொ.மு. பாஸ்கரத் தொண்டைமான் கருத்தும் இவண் சுட்டத்தக்கது. சோழமன்னர்களின் சிறந்த தலைநகரங்கள் காவிரிப்பூம்பட்டினம், உறையூர், தஞ்சை, கங்கை கொண்ட சோழபுரம் என்பதை அறிவோம். அவற்றை ஒத்த பெருமையுடையது பழையாறை. காவிரியின் கிளை நதியான முடிகொண்டான், அரிசிலாறு இவற்றுக்கிடையே ஐந்து மைல் நீளமும் மூன்று மைல் அகலமும் உள்ள பிரதேசமே பழை யாறைப் பகுதி (காவிரிக்கரையிலே – பக்-38). மேலும் கி பி 7 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் பதினான்காம் நூற்றாண்டு வரையில் இந்நகர், நந்திபுரம், முடி கொண்ட சோழபுரம், இராசராசபுரம் என்ற பிற பெயர்களையும் கொண்டு வழங்கி வந்துள்ளது எனத் தெரிகிறது. நம்பியாண்டார் திருத்தொண்டர்த் தொகையும் இதனை, மிண்டும் பொழில் பழையாறை (7) எனவே சுட்டுகிறது. சேக்கிழார் இதனை,
செறிவரை நன் மலர்ச்சோலை பழையாறு’ (திருஞா-192)
என்றும்,
பாரில் நீடிய பெருமை சேர் பதி பழையாறை (13-1)
என்றும்,
செய்ய சடையார் பழையாறை (27-294)
என்றும் குறிப்பிடும் நிலையில் சேக்கிழார் காலத்தில், சோழர்கள் அரசியல் செல்வாக்கு காரணமாகவும், இங்குள்ள பல கோயில்கள் காரணமாகவும் பெருஞ்சிறப்பு பெற்றிருந்தது என்பதை மட்டுமேயுணர இயலுகிறது. எனவே பழையாறையின் பெயர் ஆறு காரணமாக அமைந் திருக்க வாய்ப்புமிகுகிறது. கூட இதனை, ஆறை என்றும், பழைசை என்றும் குறைத்தும் சுட்டினர் என்பதையும் தேவாரப் பாடல்கள் காட்டுகின்றன. இந்நிலையில் சங்ககாலத்தில் சுட்டப்படாத நிலையையும். இம் மரூஉக்களையும் நோக்க, பழையாறையின் மரூஉவே பழசை என்ற கருத்து நோக்க, ஆற்றூர் ஆறையாகி ஆறை யே பழைய அடை இணைப்பில் பழையாறை என்று ஆயிற்றோ என்றும் தோன்றுகிறது. அரசியல் காரணமாக பழையாறை பின்னர் தொடர்பு ஆயிரத்தளி. முடிகொண்ட சோழபுரம் என்ற பெயர்களைப் பெற்றது எனினும் இன்று வரை பழையாறையே செல்வாக்குடன் திகழ்கிறது. பழையாறை வடதளி சிவன் கோயில் அப்பர் பாடல் பெற்று அமைய, இங்குள்ள பட்டீச்சரம் கோயிலைப் பாடுகின் றார் சம்பந்தர். காமதேனுவின் பெண்கள் நால்வருள் பட்டி’ என்பவள் வருபட்ட தலம் என்பது புராணக் கருத்து பழை யாறையுள் அள்ள பிற கோயில்கள் சிவன் கோயில்களாக அமைய, சக்திக்கென்று எழுந்த கோயிலாக இது முதலில் அமைந்திருக்க லாம் எனத் தோன்றுகிறது. திருநாவுக்கரசர் பதிகம் திருச்சத்தி முற்றத்துறையும் சிவக் கொழுந்தே என்று அமைகிறதே தவிர பெயர் பற்றிய விளக்கம் எதையும் சுட்ட வில்லை. சத்தி இறைவனுக்கு முத்தம் கொடுத்தால் சத்தி முற்றம் ஆயிற்று என்ற எண்ணமுண்டு.. எனினும் சத்தி முற்றம் முதலில் அமையும் தன்மை இப்பெயருக்கு வேறு காரணம் இருக்க வேண்டும் என்பதை யுணர்த்துகிறது. சக்தி கோயிவிருந்த இடமாக இருக்கலாம் என்பது உறுதிப்படுகிறது. இலக்கியச் சான்றுகளுடன் கல்வெட்டுச் சான்றுகளும், இத்தலத்திற்கு அமைகின்றன. சோழ, நாயக்கர் காலத்தைச் சார்ந்தன அவை, இக்கல்வெட்டுகளில் இறைவர் திருச்சத்தி முற்றம் உடையார், திருச்சத்திவனப் பெருமாள் என்னும் திருப் பெயரால் குறிக்கப் பெற்றுள்ளார் எனக் காண்கின்றோம் சத்தி என்பதற்குத் தமிழ் லெக்ஸிகன் வேம்பு, கொம்மட்டி பேய்ப்புடல் போன்ற பல தாவரங்களைப் பொருளாகத் தருகிறது எனவே இக்காவரங்களுள் ஒன்றை முற்றத்தில் உடைய கோயில், (முற்றம் – வீட்டின் முன்னிடம்) ஊரின் வெளியிடம், பரப்பு – தமிழ் லெக்ஸிசன் – IV பக் -1249) என்ற பொருவில் அல்லது. சத்தி என்னும் தாவரம் நிறை வளப்பகுதி என்ற பெயரில் இவ்வூர்ப் பெயர் அமைந்திருக்கலாம். தவிர, இது நறையூர் நாட்டுட்பட்ட ஊர் என்பதும் திருச்சத்தி முற் கோயில் ராசராசபுரத்தில் இருப்பதாகச் சுட்டும் நிலையும் ” நறையூர் இராசராசபுரம் என்ற பெயர் இருந்ததோ என்ற எண்ணத்தைத் தரு எறது. தி.லை. சதாகிவப்பண்டரத்தார் பழையாடைறயில் உள்ள ஒரு கோயில் இது என்கின்றார். இன்று ஊர்ப்பெயராகத் திகழ்கிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

பவத்திரி என்ற ஊர்ப்பெயர்‌, சங்க இலக்கியத்தில்‌ ஒரே ஒரு இடத்தில்‌ மட்டுமே கூறப்பட்டுள்ள து. அகப்பொருட்பற்றிய பாடல்களில்‌ ஊர்ப்பெயர்‌ இடம்பெறும்‌ மரபையொட்டி, தலைவியின்‌ நலம்‌ பாராட்டும்‌ காலை பவகத்‌திரி போன்ற நலமுடையாள்‌ எனக்‌ கூறப்படும்‌ நிலையில்‌ பவத்திரி என்ற ஊர்ப்பெயர்‌ இடம்‌ பெற்றுள்ளது. பவ்வம்‌ கடல்‌; தரம்‌ நிலம்‌. (தரம்சிட்டா நிலங்களின்‌ விலை அல்லது உத்தேசமதிப்பு; தரம் தீர்வை நிலவகைக்‌ கேற்ப விதிக்கப்பட்ட தீர்வை) தரி நன்‌ செய்‌ நிலம்‌. திரம்‌ நிலம்‌ மேற்காணும்‌ சொற்களின்‌ பொருளை ஆராயும்பொழுது கடலையொட்டி, அமைந்த பவத்திரி என்னும்‌ ஊர்‌, கடலை யொட்டிய நிலப்‌ பகுதியூர்‌ அல்லது கடலையொரட்டி. நன்செய்‌ நிலங்கள்‌ அமைந்த ஊர்‌ என்ற பொருளில்‌ பவ்வத்தரம்‌ அல்லது பவ்வத்தரி என்று பெயர்‌ தோன்றி நாளடைவில்‌ பவ்வத்திறி என்று ஆகி பவத்திரி எனவோ, அல்லது பவ்வத்திரம்‌ என முதலில்‌ பெயர்‌ பெற்று நாளடைவில்‌ பவ்வத்திரி என்று ஆக பவத்‌திரி என நிலைத்ததோ என்ற எண்ணம்‌ தோன்றுகிறது. நெல்லூர்‌ மாவட்டத்துக்‌ கூடர்‌ வட்டத்து : ரெட்டிப்பாளையமே சங்க காலப்‌ பவத்திரியாகும்‌. திரையர்‌. எனப்‌ பெற்ற தொண்டையர்கள்‌ ஆண்ட நாட்டில்‌ பவத்திரி என்பது சிறந்த நகரமாகத்‌ திகழ்ந்தது என்பது இலக்கியம்‌ தரும்‌ செய்தி, பவத்திரி என்ற ஊர்ப்பெயர்‌ அவ்வூரை உள்ளட.க்கியிருந்த ஒரு கோட்டத்தின்‌ பெயராகவும்‌ இருந்திருக்கிறது. சிறந்த நகரமாகத்‌ திகழ்ந்த பவத்திரி இன்று தன்‌ நலம்‌ இழந்து, பெயர்‌ இழந்து வேற்றுப்‌ பெயரில்‌ ஒரு சிற்றூராய்‌ உள்ளது.
“பவத்திரிக்‌ கோட்டத்துப்‌ பேரூர்‌ நாட்டுப்‌ பண்டரங்கம்‌ உடைய நாயனார்‌”
“கடல்‌ கொண்ட பவ்வத்திரி கோட்டத்துக்‌ காகந்து நகரில்‌ பண்டரங்கீசுவரம்“
“இராஜேந்திர சோழ மண்டலத்துப்‌ பவ்வத்‌திரி”” ஆகியவை கல்வெட்டுத்‌ தொடர்கள்‌. முதல்‌ கல்வெட்டில்‌ கடலுக்கு இரையாகாதிருந்த பவ்வத்திரி கோட்டம்‌, அடுத்த கல்‌வெட்டுக்‌ காலத்தில்‌ கடலுக்கு இரையானமை தெதறிகிறது. எனவே அக்கோட்டம்‌ கடலை அடுத்து இருந்தமை தெளிவு. நெல்லுரர்‌ மாவட்டத்துக்‌ கூடூர்‌ வட்டத்தில்‌ கடலுக்கருகில்‌ “ரெட்டி பாளையம்‌’” என்னும்‌ சிற்றூர்‌ உள்ளது. அதனைச்‌ சேர்ந்து “பண்டரங்கம்‌” என்னும்‌ மிகச்‌ சிறிய ஊர்‌ உள்ளது. அங்‌குள்ள சிவன்‌ கோயில்‌ கல்வெட்டுகளே மேற்கூறப்பட்டவை. இக்‌ கல்வெட்டுத்‌ தொடர்களை ஆதாரம்‌ காட்டி “பவத்திரி” என்ற சங்க கால ஊர்ப்பெயர்‌ தான்‌ “பவ்வத்திரி” என மாறியிருக்க வேண்டும்‌ என்பர்‌. பவ்வத்திரி என்றே தோற்றத்தில்‌ பெயர்‌ பெற்ற நகரம்‌ சங்ககாலத்தில்‌ “பவத்திரி ஆகி, பிற்காலத்தில்‌ கல்வெட்டில்‌ “பவ்வத்திரி” எனக்‌ கூறப்பெற்றிருக்கலாம்‌ என்றும்‌ எண்ணலாம்‌. ‘பவத்திரி’ தொண்டையர்‌ ஆட்சியில்‌ இருந்ததாக சங்க இலக்கியம்‌ கூறுவதால்‌, தொண்டை மண்டலம்‌ நெல்லூர்‌ வரை அக்காலத்திலேயே பரவியிருந்தது எனக்‌ தெரிகிறது. 25 2 1976 ஆம்‌ தேதிய இனமணிச்‌ சுடரில்‌ வந்த “ப்ரளய காவேரி” என்ற கட்டுரையில்‌ பழவேற்காடே “பவத்திரி” என்றும்‌ காகந்தி என்றும்‌ அழைக்கப்பட்டதாகக்‌ கூறிய செவிவழிச்‌ செய்திகள்‌ சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளன. இவை வரலாறு, இலக்கிய அடிப்படையற்றவையாகும்‌. சாதவாகனர்களுக்குப்‌ பின்னர்‌ வந்த மூன்றாம்‌ நூற்றாண்டு இக்குவாகு வம்ச அரசர்களின்‌ அமராவதிக்கல்வெட்டில்‌ பவத்தரி என்பது “சிறிபவத்தே” என்று பிராகிருத மொழியின்‌ மரபால்‌ அழைக்கப்பட்டதைக்‌ காணலாம்‌. “அகநானூறு ‘பவத்திரி’ என்று அழைப்பது கி.பி. மூன்றாம்‌ நூற்றாண்டிற்கு மேற்பட்ட மரபாகும்‌, “சிரிபர்வத்‌” என்ற வட மொழிப்பெயர்‌ “சரிபவ” என்று பிராகிருதமொழியில்‌ மாறிற்று, இந்த மரபைப்‌ பின்பற்றியே அகநானூற்றில்‌ “பர்வத்‌” என்ற வடமொழிப்‌ பெயர்‌ ‘பவ’ என்று மாறியது என்று கொள்ளலாம்‌. அல்லது பிராகிருதப்‌ பெயரை அப்படியே அகநானூறு எடுத்துக்‌ கூறியது என்று கருதுவதும்‌ பொருத்தமானதாகும்‌. “பர்வதகிரியின்‌ ஓட்டுச்‌ சொல்லான “ரி” தமிழில்‌ திரிந்து திரியாக மாறி “பவத்திரி” என்ற பெயர்‌ தோன்றியது. “மூன்றாம்‌ நூற்றாண்டில்‌ இக்குவாகு வம்சத்‌ இனரின்‌ அமரரவதிக்‌ கல்வெட்டில்‌ சிரிபவத்‌த’, விஜயபுரி புவதெசா” என்று சொல்லப்பட்டிருப்பதால்‌ *சிரிபவத்தே’ என்ற பெயரே “பவத்திரி” என்று அகநானூற்றில்‌ தெளிவாகத்‌ தெரிஒறது. “ஆதலின்‌ பவத்திரி” என்று வரும்‌ அகநானூற்று ஊர்ப்‌ பெயர்‌ ஸ்ரீபர்வதம்‌, பர்வதஸ்ரீ என்ற பெயரே என்பதில்‌ ஐயமில்லை. என்ற கருத்துப்பொருத்தமானதாக தோன்றவில்லை. அகநானூற்றின்‌ காலத்தை வைத்து ஆய்ந்தால்‌ இது பொருந்துமா என்பது ஐயமே. சங்ககாலப்‌ பாடலில்‌ இடம்‌ பெற்ற ஓர்‌ ஊர்ப்பெயர்‌, அக்காலத்திற்கு முன்னரே தோற்றம்‌ பெற்று சிறப்புற்றிருந்த ஊரின்‌ பெயரல்லவா?
“செல்லா நல்லிசைப்‌ பொலம்பூட்‌ டிரையன்‌
பல்பூங்கானற்‌ பவத்திரியன இவள்‌
நல்லெழில்‌ இளநலந்‌ தொலைய ஒல்லெனக்‌
கழியே ஓதம்‌ மல்கின்று வழியே“ (அகம்‌ 340:6 9)

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

பாக்கம்‌ என்னும்‌ ஊர்ப்பெயர்ச்சொல்‌ பட்டினப்பாக்கத்‌தையே குறிக்கிறது. பொதுவாகக்‌ கடற்கரை ஊர்‌ என்ற பொருளிலும்‌ பாக்கம்‌ என்ற சொல்‌ வழங்கப்‌ பெற்றிருக்கிறது. கடற்கரை ஊர்‌ என்ற பொருளில்‌,
“விலங்குபகையல்லது கலங்குபகையறியாக்‌
கொழும்பல்‌ குடிச்‌ செழும்‌ பாக்கத்துக்‌
குறும்‌ பல்லூர்‌ நெடுஞ்சோணாட்டு” (பத்துப்‌. பட்டிளப்‌ 26..28)
பட்டினப்பாக்கம்‌ என்ற பொருளில்‌
“தொகுபோர்ச்‌ சோழன்‌ பொருண்மலிபாக்கத்து
வழங்கலானாப்‌ பெருந்துறை” (அகம்‌, 338 ; 19 20)

கடற்கரைக்குப் பக்கத்திலுள்ள ஊர்களைப் பாக்கம் என அழைத்தனர். ஆனால் ஊர் என்பது போலவே பாக்கம் என்றும் வழங்குகின்றனர்.
1)ஆலப்பாக்கம் 8)கவேரிபாக்கம்
2)புதுப்பாக்கம் 9)வடகொடிபாக்கம்
3)நாகல்பாக்கம் 10)எலவளப் பாக்கம்
4)கல்பாக்கம் 11)மேல்பாக்கம்
5)செம்பாக்கம் 12)மாம்பாக்கம்
6)ஏப்பாக்கம் 13)அவரப்பாக்கம்
7) அம்மணம்பாக்கம் 14)கருவம்பாக்கம்
ஆல், ஆத்தி, மா, கடவம், நாகல் ஆகிய மரங்களைக் கொண்டு, ஊருக்குப் பெயர் வைத்துள்ளனர். சமணர்கள், செல்வாக்கால், பெற்ற பெயர் அம்மணம்பாக்கம். அவரைக் கொடியை வைத்து, அவரைப்பாக்கம் அமைதுள்ளது.

திருப்பாச்சூர் எனச் செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஊர் இது. சம்பந்தராலும், அப்பராலும் பாடல் பெற்ற இவ்வூர், சிவபெருமான் மூங்கில் அடியில் தோன்றியமையின் இப்பெயர் பெற்றது என்கின்றனர். (பாசு – முங்கில்) ஆயின் சம்பந்தர்,
பைந்தண் மாதவி சோலை சூழ்ந்த பாசூர் – 196-1
பைவாய் நாகம் கோடலீனும் பாசூர் – 196-3
பைங்கான் முல்லை பல்லரும் பீனும் பாசூர் – 196-4
பாடற் குயில்கள் பயில்பூஞ் சோலைப் பாசூர் -196-5
என இதன் இயற்கை வளத்தையும், செழுமையையும் ஒவ்வொரு பாடலிலும் சொல்லிச் செல்லும் நிலையில், பசுமையான ஊர் என்ற எண்ணத்திலேயே இவ்வூர் பாசூர் எனச் சுட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்பது பொருத்தமாக அமைகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருவாசி எனச் சுட்டப்படும் ஊர் இது. தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. பாச்சில் கூற்றத்து ஆச்சிராமமாதலின் பாச்சில் ஆச்சிராமம் என்று வழங்கப்படுகிறது என்ற கருத்து அமைகிறது. ஆச்சிராமம் முனிவர்களின் இருப்பிடத்தைக் குறிப்பிடும் நிலையில், இப்பெயர் அமைந்ததோ எனத் தோன்றுகிறது. சம்பந்தர், சுந்தரர் பாடிய கோயில் இங்கு உள்ளது.
அன்னமாம் பொய்கை சூழ் தரு பாச்சி
லாச்சிராமத் துறை — சுந் – 14-2
பொன் விளை கழனிப்
புள்ளினஞ் சிலம்புமாம் பொய்கைப்
பாச்சிலாச் சிராமத்து —-4
மஞ்சடை மாளிகைசூழ் தருபாச்சிலாச் சிராமத்துறைகின்ற வன் (44-3) என்கின்றார் சம்பந்தர்.

சங்க கால ஊர்கள்

பாடலி என்னும்‌ சொல்‌ ஒருவகை நெல்லையும்‌, ஒருவகைக்‌ கொடியையும்‌ குறிக்கும்‌. ஆகவே நெல்வளம்‌ மிக்க நகரம்‌ என்ற பொருளிலோ, பாடலி என்ற கொடிவகை நிறைந்த பகுதியில்‌ அமைந்த ஊர்‌ என்ற பொருளிலோ ஊர்ப்பெயர்‌ உண்டாகி இருக்கலாம்‌. மகத தேசத்தின்‌ தலைநகர்‌ பாடலிபுரம்‌. கங்கை சோணை நதிகளின்‌ சங்கமத்தில்‌ அமைந்தது. சோணையின்‌ வடகரையில்‌ அமைந்தது. பாடலி எனவும்‌ வழங்கப்பட்டது. பாடலி, நந்தர்‌ என்னும்‌ சிறப்புமிக்க அரச மரபினருக்குரியது. இந்நகரில்‌ நிதியம்‌ ஓரிடத்தில்‌ குழுமிக்‌ கிடந்து பின்னர்‌ கங்கை நீராலே முழுதும்‌ மறைந்து போயிற்று. பாடலிப்‌ பொன்‌ வினைஞர்‌ பெயர்‌ பெற்று விளங்கினர்‌.
“வெண்‌ கோட்டி யானை சோணை படியும்‌
பொன்மலி பாடலி பெறீஇயர்‌
யார்வாய்க்‌ கேட்டனை காதலர்‌ வரவே” (குறுந்‌ 75;3 5)
“பல்புகழ்‌ நிறைந்த வெல்போர்‌ நந்தர்‌
சீர்மிகு பாடலிக்‌ குழிஇக்‌ கங்கை
நீர்முதற்கரந்த நிதியங்‌ கொல்லோ” (அகம்‌ 265;4 6)
”பாடலிப்‌ பிறந்த பசும்பொன்‌ வினைஞரும்‌” (பெருங்‌ 1:58:42) (தென்‌ ஆர்க்காடு மாவட்டத்திலுள்ள திருப்பாதிரிப்‌ புலியூருக்கும்‌ இப்பெயர்‌ உண்டு. ஆனால்‌ இங்குக்‌ குறித்துக்‌ கூறப்‌ பெற்றுள்ள ஊர்‌ அதுவல்ல)

ஊர்களைக் குறிப்பிட வழங்கிவரும் தொன்மையான வடிவங்களுள் ஒன்று “பாடி” என்பதாகும். இது சங்க இலக்கியத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. தொல்காப்பிய உரையாசிரியர்கள், முல்லை நிலத்து ஊர்கள் “பாடி” எனப்பட்டன.[19] என்கின்றனர். இவ்வரன்முறை பெரும்பாலும் தொடர்ந்து இருந்திருக்கிறது. “பாடி” என்ற பொதுக் கூறு பெற்று முடியும் ஊர்கள் இன்றும் காடு சார்ந்த பகுதிகளிலேயே உள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக சில பாடிகள்; விளங்கம்பாடி. சிறுவாடி

இன்று பெரியார் மாவட்டத்தில் கொடுமுடி என்று அழைக்கப்படும் ஊர் இது. தேவார மூவர்களும் இத்தலத்து இறைச் சிறப்பைப் புகழகின்றனர். காவிரியாற்றின் கரையில் உள்ள தலம். இதன் பழம் பெயர் கறைசை, கறையூர். கொடுமுடி என்பது சங்ககாலத்தில் வாழ்ந்த மன்னன் பெயர் எனவும். அவன் ஆண்ட இடமே கொடுமுடி என்பதும், திருப்பாண்டிக் கொடுமுடி நூல்கூறும் செய்திகளாகும் (பக். 4, 6). அப்பர். சுந்தரர், சம்பந்தர் மூவரும் இத்தலத்து இறையைப் புகழ்சின்றனர். இதனைச் சம்பந்தர்,
ஊனமர் வெண்டலை யேந்தி உண்பலிக்கென்று உழல் வாரும்
தேனமரும் மொழிமாது சேர் திரு மேனியினாரும்
கானமர் மஞ்ஞைகளாலும் காவிரிக் கோலக் கரைமேல்
பாலை நீறணி வாரும் பாண்டிக் கொடுமுடியாரே (205-7)
என்று பாடுகின்றார். எனவே காவிரிக் கரை இதன் இருப்பிடம் என்பது உறுதிப்படுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருப்பாதிரிப் புலியூர் என்ற தலம் இன்று திருப்பாப் புலியூர் எனச் சுட்டப்படுகிறது. தென் ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் உள்ளது. கடலூர் என்றும் வழங்கப்படுகிறது. சம்பந்தர் அப்பர் பாடல் பெற்ற தலம். கெடில நதிக் கரையிலே அமைந்துள்ள தலம் பாதிரிவனம் இது என்பதும், இறைவன் பாதிரி மரத்தினடி யில் தோன்றி. தவம் புரிந்த உமாதேவிக்கு வரம் கொடுத்தார் என்பதும், புலிக்கால் முனிவர் இங்கு இறைவனைப் பூசித்ததால் புலியூர் என்பதும் தோன்றி இரண்டன் சேர்க்கையால் பாதிரிப் புலியூர் என்னும் திருப்பெயர் இத்தலத்துக்கு அமைந்து விளங்கு என்பர் ஆயின் பாதிரி காரணம் என்பது தெளிவு – இன்றும் இத்தலத்திற்குரிய தலமரமாக பாதிரியே விளங்குகிறது.

சேரமான்‌ பாமுளூர்‌ எறிந்த நெய்தலங்‌ கானலிளஞ்சேட்‌ சென்னியை ஊன்‌ பொதி பசுங்குடை யார்‌ பாடியது (புறம்‌. 203) என்ற தொடர்‌ பாமுளூர்‌ என்ற ஓர்‌ ஊர்ப்‌ பெயரை அளிக்கிறது. நெய்தலங்கானல்‌ இளஞ்சேட்சென்னி இதை எறிந்தான்‌ எனத்‌ தெரிகிறது. இவ்வூர்‌ சேரமானுடன்‌ தொடர்புடையதாகத்‌ தெரிவதால்‌ இவ்வூர்‌ சேரநாட்டைச்‌ சேர்ந்ததாகக்‌ கருத இடமளிக்கிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

பாமணி, என்றும் பாம்பணி என்றும் வழங்கப்படும் இத்தலம், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. பதஞ்சலி போலப் பாம்புரு உள்ள தனஞ்செய முனிவர் வழிபட்ட தலம் என்பர்.சம்பந்தர் இக்கோயிலைப் பாடுகின்றார். கோயில் பாதாளீச்சரம் எனச் சுட்டப்படுகிறது.
அங்கமு நான் மறையும் மருள் செய்தழகார்ந்த வஞ்சொல்
மங்கையோர் கூறுடையான் மறையோன் உறைகோயில்
செங்கயனின்றுகளும் செறுவிற் றிகழ்கின்ற சோதிப்
பங்கய நின்றலரும் வயல் சூழ்ந்த பாதாளே (108-3)
என இக்கோயிலின் சிறப்பு சுட்டுகின்றார் இவர். பாதாள லிங்கம் என்பதற்குத் தமிழ் லெக்ஸிகன், பூமியில் ஆழப் பதிந்த சிவலிங்கம் எனப் பொருள் தருகிறது (பக் -2607). எனவே பாதளீச்சரத்திலும், சிவன் மேற்குறித்த நிலையில் காட்சிதரும் நிலையில் பெயர் பெற்றதோ எனத் தோன்றுகிறது. பாதாளீச்சரம் என்பது கோயில் பெயராக அமைய, பாம் பணி என்ற இன்றைய பெயர் அன்றும் இருந்தது என்பதைப் பெரிய புராணம் சுட்டுகிறது ஆயின் சம்பந்தர் இதனைக் குறிப்பிடவில்லை. எனவே பாதாளீச்சரம் என்ற கோயில் செல் வாக்குப் பெற்ற நிலையில், மேற்குறிப்பிட்ட பாம்பு பற்றிய புராணக் கருத்தும் செல்வாக்குப் பெற பாம்பணி நகர் என்ற பெயர் பின்னர் இவ்வூருக்கு அமைந்ததோ என்பது பெரிய புராணத்தில் இப்பெயர் சுட்டும் நிலை காட்டுகிற ஒரு எண்ணம். பருப்பத வார் சிலையார் தம் பாம்பணி மாநகர் தன்னில் பாதளீச்சரம் வணங்கி (பெரிய – கழறிற்- 119, 120)

திருப்பாம்புரம் எனச் சுட்டப்படும் இவ்வூர். தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் காணப்படுகிறது. நாகராஜன் வழிபட்ட தலம். ஆகையால் இப்பெயர் பெற்றிருக்கலாம். பாம்பு புரம் பாம்புரம் ஆயிற்று எனல் பொருத்தமாக அமையும்.
மஞ்சு தோய் சோலை மாமயிலாட மாடமாளிகைத் தன்மேலேறிப்
பஞ்சு சேர் மெல்லடிப் பாவையர் பயிலும் பாம்புர நன்னகராரே – 41-4
மடக் கொடியவர்கள் வருபுனலாட வந்திழியரிசிலின் கரைமேல்
படைப்பையிற் கொணர்ந்து பருமணி சிதறும் பாம்புர நன்னகராரே – 41-8
என்ற பாடல்கள் அரிசிலாற்றின் கரையில் பாம்புர நகர் செழிப் புற்றிருந்த நிலையைக் காட்டுகின்றன.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

பாரம்‌ என்னும்‌ ஊர்‌ கொண் கானத்து நன்னனுக்கு உரிய தாய்‌ இருந்திருக்கிறது; அவன்‌ தலைநகர்‌ என்றும்‌ கருதப்படுகிறது. கொண்கானம்‌, ஏழிற்குன்றம்‌, பூழிநாடு ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியதாய்‌ இருந்திருக்கிறது நன்னனின்‌ நாடு. இன்றைய. கண்ணனூருக்கு வடக்கே சுமார்‌ 15மைல்‌ தொலைவில்‌ இன்றும்‌ அதே பாரம்‌ என்ற பெயருடன்‌ இருப்பதாகக்‌ கூறப்படுகிறது. “மிஞிலி” என்ற மன்னனால்‌ காக்கப்பட்ட ஊர்‌ என்று சங்க இலக்கியம்‌ கூறுகிறது”
“வீளை அம்பின்‌ வில்லோர்‌ பெருமகன்‌
பூந்தோள்‌ யாப்பின்‌ மிஞிலி காக்கும்‌
பாரத்து அன்ன ஆரமார்பின்‌
சிறு கோற்‌ சென்னி…” (நற்‌. 265 : 3 6)
“உறுபகை தரூஉம்‌ மொய்ம்மூசு பிண்டன்‌
முனைமுரண்‌ உடையக்‌ கடந்த வென்வேல்‌,
இசைநல்‌ ஈகைக்‌ களிறுவீசு வண்மகிழ்‌
பாரத்துத்‌ தலைவன்‌ ஆரநன்னன்‌”’ (அகம்‌. 152. 9 12)

திருச்சி மாவட்டத்தைச் சார்ந்த ஊர் திருப்பாற்றுறை என்று வழங்கப்படுகிறது. சுாவிரி கொள்ளிடம் ஆகிய ஆறுகளுக்கு இடையில் இக்கோயில் உள்ளது என்ற குறிப்பு, இவ்விடத்திற்குரிய துறை, பெயருக்கு விளக்கம் தருகிறது. இருப்பினும் பால் என்பதற்கு மார்க்கண்டேயர் இறைவனுக்கு அபி ஷேகம் செய்வதற்குப் பால் பெருகுமாறு இறைவன் அருள் புரிந்த தலம் என்ற கதையைச் சொல்கின்றனர் மக்கள் ஞானசம்பந்தர் இதனை. பாரார் நாளும் பரவிய பாற்றுறை என்று சொல்லும்போது இது மக்கள் விரும்பி வழிபட்ட தலம் எனத் தெரிகிறது. எனவே இதுவும் பாலைத்துறை போன்று, பரவியத்துறை பரத்துறை ஆகி பாற்றுறை ஆயிற்றா ? இல்லை. பரன் துறை (சிவன் கோயில் கொண்ட இடம்) பரத்துறை ஆகி பாற்றுறை ஆயிற்றா ? என்ற எண்ணங்கள் இங்கு அமைகின்றன. சம்பந்தர்,
பாவந்தீர் புனல் மல்கிய பாற்றுறை (56-4)
என்றும்
பானலம் மலர் விம்மிய பாற்றுறை (56-9)
என்றும்
பைந்தண் மாதவி சூழ்தரு பாற்றுறை (56-10)
என்றும் இதனைப் பலவாறு போற்றுகின்றார்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

திருப்பாலைத் துறை என்று சுட்டப்படும் ஊர், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. முன்னர் பாலைவனமாக இருந்த காரணத்தால் பாலைத் துறை என்று பெயர் பெற்றது என்பர் பாலை என்பதற்குப் பாலைவனம் எனக் கொண்டால் துறை என்பது மக்கள் இறங்கி நீராடுதற்கேற்ற இடங்களைக் குறிக்கும் நிலையில் அமைந்து இவண் முரண்பாடாக அமைகிறது. எனவே பாலைத் துறைக்கு வேறு அடிப்படை உண்டா எனப் பார்க்க லாம். ஞானசம்பந்தர். இக்கோயிலைப் பாடும்போது ஒரே ஒரு பாடலில்,
குரவனார் கொடு கொட்டியும் கொக்கரை
விரவினார் பண் கெழுமிய வீணையும்
மருவு நாண்மலர் மல்லிகை செண்பகம்
பரவு நீர்ப் பொன்னிப் பாலைத் துறை (165-7)
பொன்னிப்பாலைத் துறை எனச் சுட்டுவது பொன்னிக் கரையில் இது அமர்ந்திருக்குமோ ? என்ற எண்ணத்தைத் தருகிறது. ஆயின் பாலை என்பது இங்கு எவ்வாறு வந்தது என்பது மேலும் ஐயத்திற்கு இடமாக உள்ளது. பரவிய துறை என்பது பாற்றுறை என்றாகி, பாலைத்துறை ஆயிற்றா என்றே சிந்தனை எழுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

நன்னனின்‌ ஏழில்மலையைச்‌ சார்ந்த கொற்றிக்‌ கடவு என்ற அடர்ந்த காட்டின்‌ இடையே அம்மரக்கல்‌ “Ammarakkal“ என்ற ஒரு பெரும்‌ பாறை உள்ளது. அங்குள்ள மக்களால்‌ அப்‌பாறைப்‌ பன்னிரண்டாண்டிற்கு ஒரு முறை வழிபடப்‌ பெறுகிறது. இப்‌பாறையைச்‌ சுற்றியுள்ள பகுதியே பாழியாக இருக்க வேண்டும்‌ என்றும்‌, அது நன்னனுக்குரியதாய்‌ இருந்தது என்றும்‌ கூறப்படுகிறது. பாழி நகரம்‌ ஏழிற்குன்றத்தைச்‌ சார்ந்ததாகவே இருந்திருக்க வேண்டும்‌. பாழி நாட்டு மக்கள்‌ சிறுகுளத்தைப்‌ பாழி என்பார்‌, இவ்வூரிலுள்ள குளம்‌ மன்னனின்‌ பொன்‌ சேமித்து வைக்கப்‌ பெற்‌றிருந்த சிறப்பினையுடையதாய்‌ இருந்திருக்கிறது. அச்சிறப்‌ பாலேயே நீர்‌ நிலையின்‌ பெயரால்‌ இவ்வூர்‌ “பாழி” எனப்‌ பெயர்‌ பெற்று இருக்கவேண்டும்‌. வேளிர்களால்‌ அளிக்கப்பெற்ற பொற்‌காசுகளை இவ்வூர்ப்‌ பாழியில்‌ (குளத்தில்‌) இட்டு வைத்து, காவற்படையை நிலையாக நிறுத்திக்‌ காத்தான்‌ நன்னன்‌ எனத்‌ தெரிகிறது. பாழி நகரமே நிலையான காவற்படையினை உடையதாக இருந்திருக்கறது. பாழிகாவல்‌ மிக்கிருந்தது என்னும்‌ கூற்று நன்னன்‌ மிகுதியாகப்‌ பொன்‌ படைத்திருந்தான்‌ என்பதை உணர்த்துவதாகக்‌ கொள்ளலாம்‌. இளம்‌ பெருஞ்சென்னி என்ற சோழன்‌ நன்னனின்‌ பாழியை அழித்ததாகவும்‌ தெரிகிறது,
“சூழியானைச்‌ சடர்ப்பூண்‌ நன்னன்‌
பாழியன்ன கடியுடை வியன்னகர்‌” (அகம்‌.15,10 11)
“முறையின்‌ வழாஅ து ஆற்றிப்‌ பெற்ற
கறையடி யானை நன்னன்‌ பாழி (௸. 142:8 9)
“பாரத்துத்‌ தலைவன்‌, ஆர நன்னன்‌,
ஏழில்‌ நெடுவரைப்‌ பாழிச்‌ சிலம்பில்‌
களிமயிற்‌ கலாவத்தன்ன” (ஷே. 152,12 14)
“வெளியன்‌ வேண்மான்‌ ஆஅய்‌ எயினன்‌,..
அளி இயல்‌ வாழ்க்கைப்‌ பாழிப்‌ பறந்தலை
இழை அணி யானை இயல்‌ தேர்‌ மிஞிலியொடு
நண்பகல்‌ உற்ற செருவில்‌ புண்‌ கூர்ந்து
ஒன்‌ வாள்‌ மயங்கு அமர்‌ வீழ்ந்தென” (௸. 208;5 9)
“நன்னன்‌ உதியன்‌ அருங்கடிப்‌ பாழி
தொல்‌ முதிர்‌ வேளிர்‌ ஓம்பினர்‌ வைத்த
பொன்னினும்‌ அருமை நற்கு அறிந்தும்‌, அன்னோள்‌
துன்னலம்‌ மாதோ எனினும்‌ அஃது ஓல்லாய்‌ (௸..258: 1 4)
“அண ங்குடை வரைப்பின்‌, பாழி ஆங்கண்‌
வேள்முதுமாக்கள்‌ வியன்‌ நகர்க்‌ கரந்த
அருங்கல வெறுக்கையின்‌ அரியோன்‌ பண்பு நினைந்து,
வருந்தினம்‌ மாதோ எனினும்‌, அஃது ஓல்லாய்‌” (அகம்‌. 372: 3 6)
“எழூஉத்‌ திணிதோள்‌, சோழர்‌ பெருமகன்‌
விளங்குபுகழ்‌ நிறுத்த இளம்பெருஞ்சென்னி,
குடிக்கடன்‌ ஆகலின்‌, குறைவினை முடிமார்‌
செம்பு உறழ்புரிசைப்‌ பாழி நூறி” (௸. 375;10 13)
“தொடுத்தேன்‌, மகிழ்ந : செல்லல்‌ கொடித்தேர்ப்‌
பொலம்பூண்‌ நன்னன்‌ புனனாடு கடிந்தென,
யாழ்‌ இசை மறுகின்‌ பாழி ஆங்கண்‌,
‘அஞ்சல்‌’ என்ற ஆ அய் எயினன்‌
இகல்‌ அடுகற்பின்‌ மிஞிலி யொடு தாக்கி,
தன்‌உயிர்‌ கொடுத்தனன்‌, சொல்லியது அமையது” (௸. 396;1 6)

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

கோப்பெருஞ்‌ சோழனின்‌ ஆருயிர்‌ நண்பராகிய ஆந்தையார்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ இவ்வூரினர்‌. “தென்னம்‌ பொருப்பன்‌ நன்னாட்டுள்ளும்‌ பிசிரோன்‌” என்ற கோப்பெருஞ்‌ சோழனின்‌ கூற்று ‘பிசர்‌’ என்னும்‌ ஊர்‌ பாண்டி நாட்டது என்பதைக்‌ காட்டுகிறது. இப்பொழுது இவ்வூர்‌ இராமநாதபுரம்‌ மாவட்டதில்க்‌ பிசிர்க்‌ குடி என்று வழங்கப்பெறுவதாகத்‌ தெரிகிறது.” பிசிர்‌ என்ற சொல்லுக்கு நீர்த்துளி அல்லது ஊற்றுநீர்‌ என்று பொருள்‌ இருப்பதால்‌ நல்ல ஊற்றுநீர்‌ கடைக்கும்‌ ஊராய்‌ இருந்து, நீர்நிலையான்‌ இவ்வூர்‌ “பிசிர்‌” எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றதா என்ற கருத்து மேலும்‌ ஆய்வினாலும்‌ உறுதியாக வேண்டும்‌. நற்றிணையில்‌ 61 ஆம்‌ பாடலும்‌, அகநானூற்றில்‌ 308 ஆம்‌ பாடலும்‌, புறநானூற்றில்‌ 67, 184, 191, 212 ஆகிய பாடல்களும்‌. இவ்வூரைச்‌ சார்ந்த புலவர்‌ பிசிராந்தையார்‌ பாடியவை. “பெருங்கோக்‌ கள்ளி கேட்க, ‘இரும்பிசிர்‌
ஆந்தை அடியுறை’ எனினே, மாரண்டநின்‌
இன்புறு பேடை அணிய, தன்‌
அன்புறு நன்கலம்‌ நல்குவன்‌ நினக்கே” (புறம்‌. 67: 11 14)
“ஆய்மகள்‌ அட்ட அம்புளி மிதவை
அவரை கொய்யுநர்‌ ஆர மாந்தும்‌
தென்னம்‌ பொருப்பன்‌ நன்னாட்டுள்ளும்‌
பிசிரோன்‌ என்ப என்‌ உயிர்‌ ஒம்பு நனே” (புறம்‌. 215;4 7)

சங்க கால ஊர்கள்

பிடவு என்பது ஒருவகை மரம்‌. அம்‌ மரத்தால்‌ பிடவூர்‌ என்ற பெயர்‌ ஊர்ப்பெயராக அமைந்திருக்கலாம்‌. ‘சோழநாட்டுப்‌ பிடவூர்‌ கிழான்‌ மகன்‌ பெருஞ்சாத்தனை மதுரை நக்கீரர்‌ பாடியபாடல்‌’ என்ற தொடர்‌ இவ்வூர்‌ கிழான்‌ மகன்‌ பெருஞ்சாத்தன்‌ என்ற வள்ளல்‌ என்று தெரிகிறது. பிடவூர்‌ சோழ நாட்டு ஊர்களுள்‌ ஒன்று எனத்‌ தெரிகிறது.
“செல்லா நல்‌ இசை உறந்தைக்‌ குணாது
நெடுங்கை வேண்மான்‌ அருங்கடிப்‌ பிடவூர்‌
அறப்பெயர்ச்‌ சாத்தன்‌ கிளையேம்‌, பெரும” (புறம்‌. 395:19 21)

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருப்புகலூர் எனச் சுட்டப்படும் ஊர், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் இன்று காணப்படுகிறது. அக்கினி பூசித்த காரணத்தால் இத்தலம் அக்கினீசம் என்றும், ஸ்ரீவாகீசமூர்த்திகள் சரணம் அடைந்த காரணத்தால் சரண்யபுரம் என்றும் பெயர் கொண்டு விளங்குகிறது. ஸ்தல விருட்சம புன்னை மரம் ஆனமையின் புன்னைவனம் எனவும் அழைக்கப்படுகிறது என்ற எண்ணம் இது தொடர்பானது. புகல் என்பதற்கு விருப்பம், இருப்பிடம், சரண் போன்ற பல பெயர்கள் தமிழ் லெக்ஸிகனில் அமைகின்றன. எனவே இறைவன் விரும்பி அமர்ந்த ஊர் அல்லது மக்கள் விரும்பிய இடம், அல்லது இறைவனிடம் மக்கள் புகல் அடையும் அல்லது அடைந்த ஊர் என்ற நிலையில் பெயர் அமைந்ததா என நோக்கலாம். எனினும், திருஞானசம்பந்தர் அருளிய பதிசுமாகிய திருவூர்க் கோவையில் துலைபுகலூர் அகலாதிவை காதலித்தவன் அவன் சேர் பதியே (175-5) என்று அருளியிருப்பதால். ஏதோ வரலாற்றை உட் கொண்டு அவ்வாறு கூறியிருக்க வேண்டும். துலைபுகல் என்பது துலாபாரம் புகுதல் என்று பொருள் படும் ? என்ற எண்ணம் நோக்க இவ்வூர்ப் பெயருக்குப் பிற ஏதோ காரணம் இருந்திருக்கிறது என்பது புலனாகிறது. தேவார மூவராலும் போற்றப்பட்ட சிறப்புடையது இவ்வூர் கோயில், நாவுக்கரசர் திருப்புகலூர் என்று சுட்டுவது டன் பூம்புகலூர் என்றும் இதனை இயம்புகின்றார். ” புள் ளெலாம் சென்று சென்று சேரும் பூம்புகலூர் என்கின்றார் சுந்தரர் (34-8). பூம்பொய்கை சூழ்ந்த புகலூர் என்பது சம்பந்தர் கூற்று (251-8). சேக்கிழார். புண்டரிகத் தடஞ்சூழ் பழனப்பூம் புகலூர் தொழ (487) என ஞானசம்பந்தர் செல்லும் தன்மை இயம்புகின்றார். பக்தி காரணமாக இது பெரும் சிறப்பு, பின்னர் பெற்றது என்பதையே இதனைப்பற்றிய பெரியபுராண எண்ணங் கள் உணர்த்துகின்றன. கோயில் மட்டுமல்லாது புகலூர் இங்குள்ள வர்த்தமானீச்சுரம் என்ற கோயிலும் சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற சிறப்புடையது (228). வர்த்தமானீச்சுரம் என்ற பெயரை கொண்டே இது சமணக் கோயில் என்பதை அறியலாம் என்பர்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

பார்க்க காவிரிப்பூம்பட்டினம்‌

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

புன்செய் நிலங்கள் நிறைந்த இடம். எடுத்துக்காட்டு காட்டுப் புஞ்சை

புலங்கெழு பொருநீர்ப் புட்குழிபாடும் (நாலா-11 15)
என, புட்குழி என்ற தலம் பற்றி, பாடுகின்றார் திருமங்கையாழ்வார்.

மூக்கிரட்டை என்ற ஒருவகைக்‌ கொடி புட்பகம்‌ என்று பெயருடையது. இந்தத்‌ தாவரத்தால்‌ பெற்றது புட்பக நகரம்‌. போலும்‌. புட்பகம்‌ என்பது உதயணனுக்குரிய பெரிய நகரங்களுள்‌ ஓன்று. சேனைகளுடனிருந்து இதனைப்‌ பாதுகாத்து வந்த இடவகனுக்கு உதயணனால்‌ விருத்தியாகக்‌ கொடுக்கப்பெற்றது.
”கூற்றுறழ்‌ மொய்ம்பி னேற்றுப்பெய ரண்ணல்‌
பரந்த படையொடிருந்தினி துறையும்‌
புகலரும்‌ புரிசைப்‌ பொருவில்‌ புட்பகம்‌
இருளிடை யெய்திப்‌ பொருபடை தொகுத்துக்‌
காலை வருவேன்‌ காவலோம்பிப்‌
போகல்‌ செல்லாது புரவல விருவென” (பெருங்‌.1;54;66 71)
அருநூலமைச்‌ சனயற்புல நிறீஇ
நட்புடைத்‌ தோழனன்‌ கமைந்திருந்ந
புட்புகந்‌ தன்னைப்‌ பொழுது மறைப்புக்கு” (௸.2:9:24 26)
”புட்புகம்‌ புக்குநின்‌ னட்புடனிருந்து
விளித்த பின்வாவென வளித்தவற்‌ போக்கி” (௸.4:9:32 33)

திருப்பத்தூர் என்று வழங்கப்படும் ஊர் இராமநாதபு மாவட்டத்தில் உள்ளது. கோயில் திருத்தளி என்று சுட்டப்படுகிறது. புதியக் குடியிருப்புப் பகுதி என்ற அடிப்படையில் பெயர் பெற்ற நிலையை இவ்வூர்ப் பெயர் தெளிவாகக் காட்டுகிறது.
மாடேறி முத்தீனும் கானல் வேலி மறைக்காட்டு மாமணி
காண் வளங் கொண் மேதி
சேடேறி மடுப்படியும் திருப்புத்தூர் – (திருஞான – 290-4)
அந்தண் கானல்,
செறிபொழில் சூழ் மணிமாடத் திருப்புத்தூர் (290-7)
இதனைக் காண்டகைய திருப்புத்தூர், என்கின்றார் சேக்கிழார் (27-402-3). புதிய குடியிருப்பினைப் புத்தூர் என்று வழங்கும் நிலை தமிழர்களிடம் பரவலாக அமைந்த ஒரு நிலை என்பதைப் பிற புத்தூர் பற்றிய எண்ணங்கள் தருகின்றன (வடஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் ஒரு புத்தூர் உள்ளது). மேலும் திருவெண்ணெய் நல்லூருக்கு அருகில் உள்ள மணம் தவிர்ந்த புத்தூர் கிராமமும் இவண் சுட்டத்தக்கது. இதன் முதல் பெயர் புத்தூர் என்பதும், இறைவன் தடுத்தாண்டமை காரணமாக மணம் தவிர்ந்த புத்தூர் என்றாயிற்று என்பதையும் வரலாறு தருகிறது (6-23 ; 6:72).

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

புனவாசல் என இராமநாதபுரம் மாவட்டத்தில் உள்ளது இவ்வூர். சம்பந்தரும், சுந்தரரும் இத்தலத்தைப் பாடியுள்ளனர்.
கண்டலு ஞாழலும் நின்று பெருங்கடற் கானல்வாய்ப்
புண்டரீகம் மலர்ப் பொய்கை சூழ்ந்த புனவாயில் (269-2)
என்றும்,
நரல் சுரி சங்கொடு மிப்பியுந்திந் நலமல்கிய
பொருகடல் வெண்டிரை வந்தெறியும் புனவாயிலே (269.9)
என்றும் சுட்டும் நிலையில் இன்றும் கடற்கரையில் அமைந்திருக்கும் இத்தலம் பற்றிய எண்ணம் தெளிவுப்படுகிறது. மேலும் இவர் பாடலடிகள் புனவாயில் என்பது புன்னைவாயில் என்பதன் சுருங்கிய நிலையே என்பதையும் நமக்கு உணர்த்தும் நிலையில் அமைகின்றன.
அன்ன மன்னந் நடையாளொடும் மமரும்மிடம்
புன்னை நன் மாமலர் பொன்னுதிர்க்கும் புனவாயிலே (269-1)
இங்குப் புன்னை மரங்கள் பற்றிய எண்ணத்தைத் தருகின்றார் சமபந்தர். கடற்கரைப் பகுதிகளில் புன்னை மரங்களின் மிகுதி பற்றி, சங்க இலக்கியத்திலும் காட்டுகள் உண்டு. தலவிருட்சம் புன்னை மரம் என்பதும் இக்கருத்துக்கு அரண் ஆகின்றது. எனவே புன்னை மரங்களின் மிகுதி காரணமாகவே இவ்விடம் புன்ன வாயில் எனச் சுட்டப்பட்டிருக்கும் என்பது பொருத்தமாக அமைகிறது. மேலும் இவ்விடம் முன்னரேயே இருந்திருக்கிறது என்பதும், சிவன் கோயில் காரணமாகச் சிறப்பு அடைந்திருக்கிறது என்பதும், சுந்தரர்,
பத்தர் தாம்பலர் பாடி நின்றாடும் பழம்பதி
பொத்திலாந்தைகள் பாட்டறாப் புனவாயிலே
என்று பாடும் தன்மையுணர்த்தும். பழம்பதி என்ற கூற்று இவண் இதன் பழனமயை உணர்த்தவல்லது. புனவாயிலுக்குப் பழம்பதி. விருத்தபுரி என்ற பெயர்கள் உண்டென்பது தெரிகிறது. பழம்பதி’ இதன் முதுமையைக் குறித்த நிலையில் சுந்தரர் பாடலுக்குப் பின்னர் இப்பெயர் பெற்றதோ எனவும் சிந்திக்கலாம். சிவனார் மன்னும் ஒப்பரிய புனவாயில், என்கின்றார் சேக்கிழார் (34-91-4).

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருப்புன்கூர் என்ற ஊர். இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. புங்க மரம் மிகுதி காரணமாகப் பெயர் பெற்ற ஊர் புங்கூர், புன்கூராக வழங்குகிறது. தலமரமும் புங்கமரமாக அமைகிறது. தேவார மூவர் பாடல் பெற்றமை இதன் சிறப்பு தரும். திருநாளைப் போவார் வணங்குவதற்காக, நந்தியை இறைவன் விலகச் செய்த தலம் இது. செழும் பொழில் திருப் புன்கூர், பூம்பொழில் திருப்புன்கூர் என்று சுந்தரர் தம்பாக்களில் தனைச் சுட்டுகின்றார் (55). சம்பந்தர்.
பங்கயங்கள் மலரும் பழனத்துச்
செங்கயல்கள் திளைக்கும் திருப்புன்கூர் (27-3)
தெரிந்திலங்கு கழுநீர் வயல் செந்நெல்
திருந்த நின்ற வயல் சூழ் திருப்புன்கூர் (27-6)
என இதன் அழகு புலப்படுத்துகிறார்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

புன்றாளகம்‌ என்பது இலாவாண நகரத்திற்கும்‌ மகதத்திற்‌கும்‌ இடையேயுள்ள நாடு.
“வளங்கெழு மாமலை வன்புன்றாளக
நலங்கெழு சிறப்பினாட்டக நீந்தி” (பெருங்‌.3:1:126 129)

குடியிருப்பினைக் குறித்து வரும் சொல் சம்ஸ்கிருதச் சொல் “புரம்” ஆகும். நாட்டின் தலைநகர் “புரம்” எனப்பட்டதாகச் சூடாமணி நிகண்டு கூறுகின்றது.[20]
சிங்கபுரம், கபிலபுரம் என்ற இரண்டு ஊர்களைச் சிலப்பதிகாரம் சுட்டுகிறது.[21] இவை பிற நாட்டு நகரங்களாகும். தமிழ்நாட்டில் “புரம்” என்ற பெயரில் நகரங்கள் எதுவும் அக்காலத்தில் காணப்படவில்லை. இடைக்காலத்தில் “புரம்” எனும் பெயரில் ஊர்கள் இருந்துள்ளன. இவை வணிகர்களின் குடியிருப்புகளைக் குறித்து அமைந்துள்ளன.[22] தாதாபுரம் என்ற ஊர் இராஜராசோழன் பெயரால் ஏற்பட்ட ஊர் ஆகும். இராஜராஜபுரமே நாளடைவில் தாதாபுரம் என மருவியது என்பார் முத்து எத்திராசன் அவர்கள். விட்லாபுரம், கிராண்டிபுரம், வைரபுரம் போன்ற பெயரில் ஊர்களும் உள்ளன.

“புரம்” என்ற பொதுக்கூற்றின் பொருளையே இவ்வடிவமும் கொண்டிருக்கின்றது. இவ்வடிவம் பெரிய ஊர்களையும் இராசதானிகளையும் குறித்து வருமென்று அகராதியும் [23] சூடாமணி நிகண்டும் [24] குறிப்பிட்டாலும், இது சாதாரண ஊர்களின் பெயரில்தான் வந்துள்ளது. இதன் வருகை “புரம்” என்ற வடிவத்துடன் ஒப்பிடும் பொழுது மிகவும் குறைவாகும்.

சங்க கால ஊர்கள்

இப்பெயரிலேயே இன்றும் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. பிரளயத்திற்குப் புறம் பாய் இருந்தமையால் இப்பெயர் பெற்றது என்பர். மூவர் பாடலும் பெற்ற நிலை இங்குள்ள சிவன் கோயில் சிறப்பைத் தெரிவிக்கும். இதனையே சம்பந்தரும், அடியார் வழிபாடு ஒழியாத்தென் புறம்பயம் எனச் சுட்டு கின்றார் (375-8). இதன் செழிப்பைச் சுந்தரர்,
மதியஞ்சேர் சடைக் கங்கையானிட மகிழு மல்லிகை செண்பகம்
புதியபூமலர்ந் தெல்லி நாறும் புறம்பயம் (35-2)
துள்ளி வெள்ளிள வாளை பாய்வயற் றோன்று தாமரைப் பூக்கள்
மேல் புள்ளி நள்ளிகள் பள்ளி கொள்ளும் புறம்பயம் (35-5)
எனப் பாடுகிறார். மண்ணியாற்றுக்கும் கொள்ளிடத்திற்கும் இடையில் இருக்கும் இவ்வூர், பக்கத்தே தண்ணீரையுடையது என்ற பொருளில் இப்பெயர் பெற்றது என்ற எண்ணம் இவண் சிந்திக்கத் தக்கது. இங்குள்ள கோயில் பெயர் ஆதித்தேச் சுரம்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருப்பனங்காடு என்று இன்று சுட்டப்படும் தலம் வடஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. பனைமரக்காடு காரணமாகம் பெயர் பெற்றது என்பது தெளிவு. தலமரமும்பனை இங்கு யாக அமைகிறது, சுந்தரர் பாடல் பெற்ற இத்தலம்.
மயிலார் சோலைகள் சூழ்ந்த வன்பார்த்தான் பனங் காட்டூர்ப்
பயில்வானுக் கடிமைக் கட்பயிலாதார் பயில்வென்னே (86-6)
மஞ்சுற்ற மணிமாட வன் பார்த்தான் பனங்காட்டூர்
நெஞ்சத் தெங்கள் பிரானை நினையாதார் நினைவென்னே 86-8)
என்ற பாடலடிகள் பனங்காட்டூர் சிவன் கோயில் தோன்றிய பின்னர், மக்கள் வாழும் பகுதியாக மாறியது என்ற எண்ணத் தைத் தரும் நிலையில் அமைகிறது. மேலும் பனங்காட்டூர் என, பனை மரம் காரணமாகம் பல சர்கள் பெயர் பெற்றமைய, தனிமைப்படுத்த வன்பார்த் தான் பனங்காட்டூர் எனச் சுட்டினரோ எனத் தோன்றுகிறது எனினும் வன்பார்த்தான் என்பதற்குரியப் பொருள் தெளிவாக வில்லை. சேக்கிழாரும் இதனை, மாடநெருங்கு வன்பார்த்தான் பனங்காட்டூர் செல்வமல்கு திருப்பனங்காட்டூர் (ஏயர் 193, 194) என்று புகழ்கின்றார். தவிர, புறவார் பனங்காட்டூர் என்பது இன் னொரு ஊர்ப்பெயராக அமைகிறது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற இத்தலம், பனையபுரம் என்று இன்று தென் ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் காணப்படுகிறது.
நீடல் கோடல் அலர வெண் முல்லை நீர்மலர் நிரைத் தாதளஞ் செயப்
பாடல் வண்டறையும் புறவார் பனங்காட்டூர் (189-2)
எனவும்
வாளையும் கயலும் மிளிர் பொய்கை
வார்புனற் கரை யருகெலாம் வயற்
பாளை யொண்கமுகம் புறவார் பனங்காட்டூர் (189-2)
எனவும் சம்பந்தர் பாடும் நிலையில் பனங்காடாக இருந்தபோதிலும் நீர் வளமிக்கப் பகுதிகளையும் கொண்டு திகழ்ந்தது இவ்வூர் தெரிகிறது. இங்கும் பனங்காட்டூர் என்பது விளக்கமாக அமைகிறதே தவிர புறவார் விளக்கம் பெறவில்லை. இக்கோயிலில் உள்ள தலவிருட்சம் பனையாகும்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

புற்குடி என்ற பெயர், திருநாவுக்கரசரால், தமது திருத் தாண்டகப் பகுதியுள் சுட்டப்படுகிறது. புற்குடி பாகுடி (285-3) எனச் சுட்டிச் செல்கின்றார் இவர். பிற எண்ணங்கள் தெளிவாகவில்லை. சிவன் கோயில் தலம் என்பது தெளிவு. குடியிருப்புப் பகுதி என்பது குடி என்ற பெயர் கொண்டு சுட்டலாம். புல் மிகுதியான காரணத்தால் புல்குடி புற்குடி ஆகியிருக்கலாமோ எனவும் நோக்கலாம்.

வேலூருக்குத் தென்மேற்கான உசினிபாது பேட்டைக்கு மேற்கு
கைலாசகடிக்கு வடமேற்கான கங்கைபத்துக் குடியில் சேர்ந்த இனாம் கிராமம் புலிமேடு
(648-த) என்றிருப்பதைக் காணும்போது வட ஆற்காடு மாவட்டம் வேலூர் வட்டத்தைச்
சேர்ந்த புலிமேட்டைக் குறிக்கும் என்பது இவ்வூரின் புற அமைப்பைக் கொண்டு
அறியலாம்.

குட்ட நாட்டு ஊரான இது, திருமால் கோயில் கொண்ட ஊர். நம்மாழ்வார் பாடல்கள் கொண்டது.
செழுநீர் வயல்குட்டநாட்டுத் திருப்புலியூர் (நாலா-2942),
புன்னையம் பொழில் சூழ் திருப்புலியூர் (-2943)
திகழுமணி நெடு மாடம் நீடு திருப்புலியூர் (-2944)
ஊர் வளம் கிளர் சோலையும் கரும்பும் பெருஞ் செந்நெலும் சூழ்ந்து
ஏர் வளம் கிளர் தண்பணைக் குட்டநாட்டுத் திருப்புலியூர் (நாலா-2941)
போன்ற பாடல்கள் குட்டநாட்டுப் புலியூர் பற்றியியம்புகின்றன. இவரது பாடல்கள் இங்கு மக்கள் நெருங்கி வாழ்ந்திருந்தமையைப் புலப்படுத்த, முதலில் புலிகள் மிக்குக் காணப்பட்டு, பின்னர் குடியிருப்புப் பகுதியாக அமைந்திருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருப்புல்லாணி என்று சுட்டப்படும் ஊர், இராமநாதபுர மாவட்டத்தில் உள்ளது. ராமன் புல்லணைமேற் கிடந்து வருணனை வேண்டிய தலம்’ தான் திருப்புல்லணை. அதனையே திருப்புல்லாணி என்கிறார்கள் என்ற எண்ணம் இடப்பெயர்க் காரணமாக அமைகிறது. இன்றும் தர்ப்பையில் சயனக் கோல மாக இருக்கிறார். புல்லாணி போன்றே இதை அடுத்துக் காணப் படும் தேவி பட்டணம். நவபாஷாணம் போன்றவையும் இராமர் வரலாற்றொடு இணைந்ததாகக் கருதப்படுகிறது. திருமங்கை யாழ்வார் புல்லாணி இராமனை மிகச் சிறப்பாகப் பாடும் நிலை யில் அமையும்,
புன்னை முத்தம் பொழில் சூழ்ந்து அழகாயப் புல்லாணியே (நாலா -1768)
பொருது முந்நீர்க் கரைக்கே மணியுந்து புல்லாணியே (நாலா – 1771)
போன்ற எண்ணங்கள் கடற்கரை சார்ந்த இவ்வூரின் நிலையையும் சுட்டுகின்றன..

எயிற்றியனார்‌ என்ற சங்ககாலப்புலவர்‌ இவ்வூரைச்‌ சார்ந்‌தவர்‌. ஆகவே புல்லாற்றூர்‌ எயிற்றியனார்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்‌றார்‌: இவர்‌ பாடிய புறப்பாடல்‌ மூலம்‌ கோப்பெருஞ்சோழன்‌ தன்‌ மக்கள்‌ மீது போருக்குச்‌ சென்றதாகத்‌ தெரிகிறது. புல்லாற்றூர்‌ எயிற்றியனார்‌ அவ்வாறு, போர்‌ மேல்‌ சென்றானைச்‌ சந்து செய்ததாகத்‌ தெரிகிறது. இவ்வூரின்‌ வழிகளில்‌ புலிகளின்‌ நடமாட்டம்‌ அதிகமாக இருந்தது, அதைக் குறிக்கும்‌ புல்லாறு எனத்‌ தொடரால்‌ பெயர், பெற்ற ஊராக இருந்து புல்லாற்றூர்‌ எனப்பெற்றதோ என எண்ணவும்‌ இடமளிக்கிறது. (புல்‌ புலி) ஆற்றங்கரையின்‌ ஊராக இருந்து ஆற்றூர்‌ எனப்‌ பெயா்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌.

இன்று புளியங்குடி என்று வழங்கப்படும் ஊர், திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் அமைகிறது. திருமால் கிடந்த நிலையில் கோலம் கொண்ட கோயில் இங்கு அமைகிறது. புளி’ தாவரம் குறித்து அமைந்த சிறப்பு விகுதியாக அமைகிறது. எனவே புளியமரங்கள் நிறைந்த அழகிய குடியிருப்புப் பகுதி என்று இப்பெயர்க் காரணம் அமைகிறது. நம்மாழ்வார் இத் தலத்து இறைவனைப் பாடுகின்றார்.இவரது கிடந்த கோலத்தை
கொடியார் மாடக் கோளூரகத்துப் புளிங்குடியும்
மடியாதின்னே நீ துயில் மேவி மகிழ்ந்ததுதான் (நாலா -2880)
என்ற பாடல் தருகிறது. மேலும் பொருநையாற்றின் கரையில் இருக்கும் நிலையை,
தண்டிரைப் பொருநல் தண்பணை சூழ்ந்த திருப்புளிங்குடி (நாலா – 2975)
என்ற அடிகள் சுட்டுகின்றன. இவ்வூரின் அழகினை,
கொடிக் கொள் பொன் மதில் சூழ் குளிர் வயல் சோலைத்
திருப்புளிங்குடி (நாலா -2976)
பவள நன் படர்க்கீழ்ச் சங்குறை பொருநல்
தண் திருப்புளிங்குடி (2979)
கலி வயல் திருப்புளிங்குடி (… 2980)
என்று தருகின்றார் நம்மாழ்வார்.

இன்று பசுபதிக் கோயில் எனச் சுட்டப்படும் இவ்விடம் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது.
கறையார் மிடறுடையான் கமழ் கொன்றைச் சடைமுடி மேல்
பொறையார் தரு கங்கைப் புனலுடையான் புளமங்கைச்
சிறையார் தரு களிவண்டறை பொழில் சூழ் திருவாலந்
துறையானவனறையார் கழல்தொழுமின் துதி செய்தே’
என சம்பந்தர் இத்தலம் குறித்துப் பாடுகின்றார் (16-3). இப்பாடலில் புளமங்கை இடத்தின் பெயர் என்பதும், ஆலந்துறை கோயில் பெயர் என்பதும் தெளிவாகத் தெரிகின்றன. காவிரிக் கரையில் அமைந்து இயற்கைச் செழிப்பு மிக்க பகுதியாக விளங்கிய காரணத்தால் புள் மிகுதி காரணமாக இவ்விடம் புள் மங்கலம் என்று அழைக்கப்பட்டு பின்னர் புள்ளமங்கை என வழங்கியது எனல் பொருத்தமாக அமையலாம். இன்று கோயில் சிறப்பு. இயற்கை வளங்களை மிஞ்ச இறைவன் பெயரால் பசுபதி கோயில் என்ற பெயர் வழக்கில் அமைந்து விட்டது எனல் பொருத்தமானதாகும்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருமங்கை ஆழ்வார் பாடிய பத்துப் பாசுரங்கள் இங்குள்ள திருமால் குறித்து அமைகின்றன. இப்பாடல்கள் மிகச் சிறப்பாக இங்குள்ள இயற்கைச் செழிப்பைச் சித்திரிக்கின்றன.
நறிய மலர் மேல் சுரும் பார்க்க, எழிலார் மஞ்ஞை நடமாட
பொறிகொள் சிறைவண் டிசைபாடும் புள்ளம் பூதங்குடி (நாலா -1348)
பள்ளச் செறுவில் கயலுசளப் பழனக் கழனி அதனுள் போய்
புள்ளுப் பிள்ளைக் கிரை தேடும் புள்ளம் பூதங்குடி (,,1349)
மேலும்,
கற்பார் புரிசை செய்குன்றம் கவினார் கூடம் மாளிகைகள்
பொற்பார் மாடமெழிலாரும் புள்ளம் பூதங்குடி (… 1351)
என்ற பாடலடிகள் இங்குள்ள மக்கள் வாழ்வியற் சிறப்பையும் தருகின்றன. இவற்றை நோக்கப் புள்ளம் என்ற சிறப்பு விகுதியைப் பூதங்குடிக்கு, பின்னர் ணைத்திருக்கின்றனர் என்பதும், அழகிய புட்கள் நிறைந்த பகுதியாக இது திகழ்ந்திருத்தலே இதற்கு அடிப்படை என்பதும் தெளிவாகிறது. பூதனார் என்ற புலவர் பெயர் சங்க இலக்கியத்துள் இடம் பெற்றுள்ளது. (நற் -29,புறம் 259) பூதன் என்பது எந்த அடிப்படையில் எழுந்து பெயர் என்பது தெரியவில்லை. எனினும் அம்மரபு இருந்தமை தெளிவாகிறது. இதனை ஒட்டி ; பூதன் குடி என்ற பெயரையும் நாம் சுட்ட லாம். பூதத்தாழ்வார் என்ற பெயரும் சுட்டத்தக்கது.

இன்று வைத்தீஸ்வரன் கோயில் எனச் சுட்டப்படும் தலம். தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. சம்பந்தராலும் அப்பராலும் பாடல் பெற்ற தலம் இது. சிவன் பெயரான வைத்தீஸ்வரன் என்ற பெயர் கோயிலுக்கு அமைந்து, பின்னர் ஊர்ப்பெயராகக் செல்வாக்குப் பெற்றுள்ளது. புள் – சம்பாதி, ஜடாயு, இருக்கு. வேதம், வேள், முருகன் ஆகியோர் வழிபட்ட தலமாதலின் இப் பெயர் பெற்றது என்பர் எனினும் புள்களின் மிகுதி காரணமாக இப்பெயர் அமைந்திருக்க வேண்டும் என்பதே பொருத்தமாக அமைகிறது. மேலும் சடாயு வழிபட்டதால் சடாயுபுரி’ என்ற பெயரும், கந்த பெருமான் வழிபட்டதால் கந்தபுரி என்ற பெய ரும், சூரியன் வழிபட்டதால் பரிதிபுரி என்ற பெயரும், அங் காரகன் வழிபட்டதால் அங்காரக்கபுரம் என்ற பெயரும் வழங் கப்பட்டுள்ளன எனவும் தெரிகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

பூஞ்சாற்றூர்‌ என்னும்‌ பெயருடைய இவ்வூர்‌ சோழநாட்டில்‌ முடி கொண்டான்‌ ஆற்றங்கரையில்‌ உளதென்பர்‌. சாறு என்றால்‌ விழா என்று பொருள்‌ உள்ளது. ஒருவேளை விழாக்கள்‌ நிறைந்த ஊர்‌ என்னும்‌ பொருளில்‌ விழாக்கள்‌ கொண்டாடப்‌ பெறும்‌ ஊர்‌ என்னும்‌ பொருளில்‌ சாற்றூர்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்று பூம்‌ என்ற முன்‌ ஒட்டுடன்‌ இணைந்து பூஞ்‌ சாற்றூர்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌. கெளணியன்‌ விண்ணந்தாயன்‌ என்னும்‌ அந்தணன்‌ பூஞ்சாற்றூரைச்‌ சார்ந்தவன்‌. இவனை ஆவூர்‌ மூலங்கிழார்‌ பாடியுள்ளார்‌.

குடியிருப்பிடம் “பூண்டி” எனப்படுகிறது. “சூழ்ந்து கொள்ளுதல்” என்னும் வினையடிப்படையில் இச்சொல் தோன்றியிருக்கிறது.[25] கி.பி. 9 ஆம் நூற்றாண்டில் “பூண்டி” என்ற வழக்கு இருந்திருப்பதை, “முடுகு நாறிய வடுகர் வாழ் முருகன் பூண்டி” என்னும் சுந்தரரின் பாடலடிகள் உணர்த்துகின்றன.[26] சிற்றூர்களைக் குறிப்பிடும் பல சொற்களில் பூண்டி என்பதுவும் ஒன்றெனச் சூடாமணி நிகண்டும் சேந்தன் திவாகரமும் குறிப்பிடுகின்றன. [27]
பொதுக்கூற்று வடிவமாக மட்டுமின்றித் தனி ஊர்ப்பெயராகவும் “பூண்டி” வழங்குகின்றது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

தம் தேவாரப் பாடல்களில், சம்பந்தர் பூழியூர் பற்றிச் சுட்டுகின்றார் (175-8). பிற எண்ணங்கள் தெளிவில்லை.

திருப்பூவணம் என்று மதுரை மாவட்டத்தில் காணப்படும் தேவார மூவராலும் போற்றப்படுகிறது. மாணிக்கவாசகரும் இதனை,
பூவண மதனிற் பொலிந்திருந்து அருளித்
தூவண மேனி காட்டிய தன்மையும் (கீர்த்தி – 50-51)
எனப் பாடுகின்றார். இதன் பெருமையை,
முறையார் முடிசேர் தென்னர் சேரர் சோழர் கடாம் வணங்கும்
திறையார் ஒளிசேர் செம்மை யோங்குத் தென்றிருப் பூவணமே – (64-1)
என்று சம்பந்தர் சுட்டுவது விளக்கவல்லது. மேலும் வைகைக் கரையில் அமைந்த இதன் நிலையையும்,
பாரார் வைகைப் புனல் வாய்ப்பரப்பி பன்மணி பொன் கொழித்துச்
சீரார் வாரி சேர நின்ற தென்றிருப் பூவணமே (64-3)
என்ற இவரது பாடல் சித்திரிக்கின்றது. பொழில் திகழும் பூவணம் என்று பாடுகின்றார் அப்பர் (232). சுந்தரர், சீரின் மிகப் பொலி யும் திருப்பூவணம் (11-10) எனக் கூறும் போது இவ்வூரின் சிறப்பும் தெரிகிறது. பூக்கள் வனம் பூவணமாயிருக்கலாம் என நினைக்கலாம். பழையூர், புதூர், கோட்டை, நெல்முடிக்கரை என்ற நான்கு பகுதிகளையுடையது பூவணம் புஷ்பவனகாசி. பிதுர் மோட்சபுரம், பாஸ்கரபுரம், இலட்சுமிபுரம், பிரமபுரம், இரசவாதபுரம் என்பன இதன் வேறு பெயர்கள்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

பூவனூர் என்ற தலம் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. பாமணி ஆற்றின் கரையில் உள்ள தலம் சுக முனிவர் மலர் வனம் வைத்து வழிபட்டு அருள் பெற்ற தலம். அப்பர், இங்குள்ள சிவனைப் போற்றும்போது.
மேவ நூல் விரி வெண்ணியின் தென்கரைப்
பூவனூர் புகுவார் வினைபோகுமே (179-4)
எனப்பாடுகின்றார். எனவே ஆற்றின் கரைத்தலம் இது என்பது தெளிவாகிறது. ஆற்றின் கரையில் உள்ள தலம் ஆகையால் செழிப்புடன் இருந்திருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை. மேற்கண்ட புராணக் கருத்தின்படி மலர் வனம் இருந்த நிலையை அறிகிறோம். எனவே மலர்வனம், பூவனம், பூவனஊர் பெயரால் வழங்கப்பட்டு வந்த ஊர் பின்னர் பூவனூர் என வழங்கத் தொடங்கியிருக்கலாம் என்று தோன்றுகிறது. இறைவனின் பெயர் புஷ்பவன நாதர் என்பதும் இக்கருத்துக்கு வழி வகுக்கிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

நில அமைப்பால்‌ பெயர்‌ பெற்ற ஊராக இருக்கலாம்‌. பெருங்‌ குன்றில்‌ அமைந்த ஊர்‌ பெருங்குன்றூர்‌ ஆயிற்று போலும்‌, கிழார்‌ என்னும்‌ சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ இவ்வூரினர்‌. ஆகவே பெருங்குன்றூர்‌ கிழார்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருத்தார்‌. பதிற்றுப்‌ பத்தில்‌ ஒன்பதாம்‌ பத்தையும்‌, குறுந்தொகையில்‌ 338. ஆம்‌ பாடலையும்‌, புறநானூற்றில்‌ 147, 210, 211, 26,318 ஆகிய பாடல்களும்‌ பாடிய கிழார்‌ என்னும்‌ புலவர்‌ இவ்வூரினராகிய பெருங்குன்றூர்‌ கிழாரே.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சேக்கிழார் ஏயர்கோன் நாயனார் வரலாற்றில்,
நீடு வண்புகழ்ச் சோழர் நீர் நாட்டிடை நிலவும்
மாடு பொன் கொழி காவிரி வடகரைக் கீழ்ப்பால்
ஆடு பூங்கொடி மாட நீடிய அணிநகர் தான்
பீடு தங்கிய திருபெருமங்கலப் பெயர்த்தால் (1)’
என அவரது பிறந்த நாடு பற்றி பேசுகின்றார். இப்பாடலினின்றும் இது சோழநாட்டு, காவிரியின் வடகரைத் தலம் என்பதும். அன்று மிகவும் செழிப்புடன் சிறந்த குடியிருப்புப் பகுதியாக விளங்கியது என்பதும் தெரிகிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

மிழலை நாட்டு மிழலை வெண்ணி நாட்டு மிழலை எனத் திருநாட்டுத் தொகையுள், சுந்தரர் குறிப்பிடுகின்றார். பெரிய புராணத்தில்,
சூத நெருங்கு குலைத் தெங்கு பலவும் பூகந் சூழ்புடைத்தாய்
வீதி தோறும் நீற்றினொளி விரிய மேவி விளங்குபதி
நீதி வழுவா நெறியினராய் நிலவுங் குடியால் நெடு நிலத்து
மீது விளங்கும் தொன்மையது மிழலைநாட்டு பெரு மிழலை (29-1)
பெருமிழலைக் குறும்ப நாயனார் புராணத்தில் குறிப்பிடுகின்றார். சேக்கிழார் மேலும் அன்ன தொன்மைத்திருப்பதி கண் என்று குறிப்பிடும் (2) நிலை இது பண்டு தொட்டே சிறந்து விளங்குமொரு ஊராகத் திகழ்ந்தனையும் சுட்டுகிறது. இம்மிழலை நாடு பற்றிய தமது ஆய்வில், அறிஞர் ஒருவர் இராசேந்திர சிங்க வள நாடென்பது காவிரியாற்றின் வடகரையில் இருந்த ஒரு பெரிய நிலப்பரப்பாகும். இவ்வளநாட்டில் சற்றேறக் குறைய இரு பது உள் நாடுகள் இருந்தன. அவற்றுள் மிழலை நாடு என்பதும் ஒன்று என்று தனது ஆய்வுக் கருத்துகளைச் சொல்லும் நிலையில், எனவே மிழலை நாடு எனப்படுவது தஞ்சாவூர் ஜில்லா கும்பகோணம் தாலுகாவில் காவிரியாற்றிற்கு வடக்கே மண்ணி யாற்றின் தென்கரை வரையில் அமைந்திருந்ததோர் நாடு என்று கூறிச் செல்கின்றார். பெரு மிழலை அந்நாட்டின் தலைநகர் என்றும் உரைக்கின்றார். சங்க காலத்தில் சுட்டப் படும் மிழலைக் கூற்றம் பாண்டிய நாட்டுப் பகுதி என்பதும் இவரது எண்ணம்.

திருப்பெரும்புலியூர் என்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமையும் ஊர் இது. வியாக்கிர பாதர் (புலிக்கால் முனிலர்) வழிபட்ட தலமாகும் சம்பந்தர் பாடல் அமைந்த இவ்வூர் பற்றிய செய்திகள் தெளிவாகவில்லை. எனினும், திருவையாற்றிற்குப் பக்கத்தில் காவிரியின் வடகரையில் உள்ளது என்பது மட்டும் தெரிகிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

காட்டூர் ஐயன்பேட்டை என்று இவ்வூர் இன்று அழைக்கப்படுகிறது. தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது.

இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமையும் ஊர். திருப்பந்துறை என்று வழங்கப்படுகிறது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற இத்தலம் துறை காரணமாகப் பெருந்துறை பெயர் பெற்றது. கோயில் காரணமாகப் பெருந்துறை எனச்சுட்டப்பட்டிருக்கலாம். மேலும் பிற பெருந்துறை,யினின்றும் தனித்துச் சுட்ட, சம்பந்தர் பாடலடியான பேணு பெருந்துறை என்பதில் உள்ள பேணு’ என்ற அடையை இணைத்திருக்கலாம்.
பெம்மான் நல்கிய தொல்புகழாளர்
பேணு பெருந்துறையாரே (42-1)
அரிசில் நதிக்கரைப் பக்கத்து இது அமைந்திருந்த நிலை,
தழையார் மாவின் றாழ்கனி யுந்தித் தண்ணரிசில் புடை சூழ்ந்து
குழையார் சோலை மென்னடையன்னம் கூடும் பெருந் துறையாரே (திருஞான 42-7)
என்பதில் புலப்படுகிறது.

திருநாவுக்கரசர் சிவன் கோயில் தலமாகச் சுட்டும் ஊர் இது (285-4).

மேலைச் சிதம்பரம் என வழங்கப்படும் தலம் கோயம்புத்தூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. நொய்யலாறு இதன் அருகில் உள்ளது. திருநாவுக்கரசர் தம் தேவாரத்தில் (265-8) இதனைக் குறிப்பிடுகின்றார். பெரிய குடியிருப்புப் பகுதி என்ற நிலையில் இப்பெயர் அமைந்திருக்கலாம்.

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று ஓகைப் பேரையூர் என்றும், வங்காரப் பேரையூர் என்றும், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஊர் பெரிய எயில் என்ற பொருள் பொருத்தமாகலாம். அப்பர் இங்குள்ள இறையை,
அழைக்கு மன்பினராய வடியவர்
பிழைப்பு நீக்குவர் பேரெயிலாளரே (130-8)
போன்று புகழ்கின்றாரே தவிர, இப்பெயர் பற்றி எந்தக் குறிப்பையும் தரவில்லை.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் சோவிலடி எனச் சுட்டப்படும் ஊர் இது. சங்ககாலம் தொட்டே பெரும்புகழ் பெற்று விளங்கும் இவ்வூரின் அன்றைய பெயரைப் பேர்ப்புறம் என சங்க இலக்கியங்களும் திருப்பேர்த் திருப்புறம் என சாசனங்களும் சுட்டுகின்றன. சோழன் செங்கணானுக்கும், சேரமான் கணைக்கால் இரும்பொறைக்கும் போர்மூண்ட களம் திருப்பேர்ப் புறம் எனத் தெரிகிறது. இவ்விடம் திருமால் கோயிலாலும், சிவன் கோயிலாலும் சிறப்பு பெற்றமையும் தெரிகிறது.
திருப்பேர்த் திருப்புறத் துறை மகாதேவர்
உடையார் திருப் புறத்துறைவார்
திருப்புறத் துறையும் கிவபெருமானடிகள்
என இங்குள்ள சிவன் பெருமை சுட்டப்படுகிறது. இக்கோயிலே சடைமுடி’ என அக்காலத்து வழங்கப்பெற்றது. திருநாவுக்கரசரின் திருத்தாண்டகப் பகுதி, சடைமுடியைக் குறிப்பிடுகிறது. சடை முடியாகிய சிவன் உறை கோயில் என்ற நிலையில் திருப்பேர் நகரில் உள்ள இக்கோயில் சுட்டப்பட்டு இருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது. சடைமுடியெனச் இங்குள்ள திருமாலைப் பரவியவர்கள் பெரியாழ்வார் திருமங்கையாழ்வார், திருமழிசையாழ்வார், நம்மாழ்வார்.
வண்டறை பொழில் திருப்பேர் வரியணையில், பள்ளி
கொண்டுறைகின்ற மாலை என திருமங்கையாழ்வார் (நாலா -1437)
திருமாலைப் புகழ்கின்றார். பெரிய இடமாக, குடி யிருப்புத் தலமாக அமைந்த காரணத்தால், இப்பெயர் தோன்றி மிருக்கலாமா ? எனச் சிந்திக்கலாம்.

திருப்பைஞ்ஜீலி எனச் சுட்டப்படும் தலம் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. மூவர் தேவாரமும் இத்தலத்திற்கு அமைகிறது. நீலி என் பதை வாழையென ரா.பி சேதுப்பிள்ளை பொருள் கொள்ள, கி. நாச்சிமுத்து அதனை மறுக்கிறார்.
அஞ்சுரும்பு அணிமலர் மாந்தித்தேன்
பஞ்சுரம் பயிற்று பைஞ்ஜீலி மேவலான் (திருஞான-272-6) எனவும்,
தாழைத் தண்பொழில் சூழ்ந்த பைஞ்சீலி (திருநா-155-5) எனவும்,
மலைத்த சந்தொடு வேங்கை கோங்கமும் மன்னு காரகில் சண்பகம்
அலைக்கும் பைம்புனல் சூழ் பைஞ் லியில் ஆரணீய விடங்கரே (சுந் – 36-2)
எனவும், பைஞ்ஜீலியின் இயற்கை நலம் விளக்கப்படக் காணலாம். எனவே இப்பெயரில் உள்ள பைம் பசுமையைக் குறித்து எழுந்த சொல் என்பது தெளிவாகிறது நீலி என்பதில் ஞ என்பது மொழி முதலில் வாராதது என்ற காரணம் காட்டி கி.நாச்சி முத்து இது வாழை அன்று என்பது காட்டுகிறார். இந்நிலையில் இது எந்த சொல்லின் திரிபாக இருக்கலாம் என்பது மேலும் ஆய்வுக்குரியது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

பார்க்க ஆவினன்குடி.
[‘பொதினி’ என்னும்‌ சொல்லின்‌ பொருளை ஆராய்ந்த அறிஞர்‌, இளநீர்‌ இளநி, பதநீர்‌ பதனி என்றாற்போல, பொதிநீர்‌ என்பதே பொதினி என்றானது என்கிறார்‌. பொதினி மலை மரங்கள்‌ நிறைந்து விளங்கினமையால்‌ பழங்களும்‌ நிறைந்‌ திருந்தன. பழத்தில்‌ பொதிந்த நீரையொட்டி இவ்வூர்‌ பொதினி எனப்பட்டது என்றார்‌. இக்கருத்து அவ்வளவு பொருத்த முடையதாகத்‌ தோன்றவில்லை.

சங்க கால ஊர்கள்

பொருந்திய (நெருங்கிய) இல்நிறைந்த ஊர்‌ பொருந்தில்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றது போலும்‌. அல்லது அக்கம்பக்கது ஊரினரின்‌ வழக்குகளைத்‌ தீர்த்து வைப்போரின்‌ பொருந்தவைப்போரின்‌ இல்‌ அமைந்திருந்த ஊர்‌ என்னும்‌ பொருளில்‌ பொருந்தில்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றதோ என்றும்‌ எண்ணலாம்‌. இளங்கீரனார்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ இவ்வூரினர்‌. ஆகவே பொருந்தில்‌ இளங்கீ‌ரனார்‌ எனப்பெயர்‌ பெற்றிருந்தார்‌. புறநானூற்றில்‌ 53 ஆம்‌ பாடலைப்‌ பாடியவர்‌ இவ்வூர்ப்‌ புலவர்‌ பொருந்தில்‌ இளங்கீரனாரே.

சங்க கால ஊர்கள்

தஞ்சைமாவட்டத்தில்‌ கீழைக்கடற்கரையில்‌ தரங்கம்பாடிக்‌ கருகில்‌ பொறையாறு என்னும்‌ ஊர்‌ உள்ளது. கல்லாடனார்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவரால்‌ பாடப்பெற்ற பொறையாற்றுக்‌ கிழான்‌ என்பவன்‌ பொறையாற்றின்‌ தலைவன்‌ போலும்‌. அவன்‌ ‘பெரியன்‌’ என்றே குறிக்கப்‌ பெறுகிறான்‌. வலிமை என்னும்‌ பொருளுடைய பொறை என்னும்‌ சொல்லடியாக இவ்வூர்ப்பெயர்‌ பொறையாறு எனப்பட்டதோ என்றும்‌ எண்ண இடமளிக்கிறது. ஊர்த்தலைவன்‌ வலிமையுள்ள ஒரு பெருந்தலைவனாக இருந்து அவன்‌ வலிமை காரணமாகவே அவனது ஊரும்‌ பெயர்‌ பெற்றதோ எனவும்‌ கருதத்‌ தோன்றுகிறது.
“நறவு மகிழ்‌ இருக்கை நல்‌ தேர்ப்‌ பெரியன்‌
கள்‌ கமழ்‌ பொறையாறு அன்ன என்‌
நல்தோள்‌ நெகிழ மறத்தல்‌, நுமக்கே?” (நற்‌. 131: 7 9)

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

போதனபுரம்‌ என்னும்‌ நகரம்‌ மிலைச்சன்‌ என்னும்‌ அரசனுக்‌குரியது.
”மாற்றோர்த்‌ தொலைத்த கூற்றுறழ்‌ கொடுந்தொழில்‌
மிக்குயர்‌ வென்‌றியொடு வேந்தரை யகப்படுத்‌
தக்கனம்‌ வேட்ட வடலருஞ்‌ சீற்றத்துப்‌
புனைமதி லோங்கிய போதனபுரத்‌ திறை
மிலைச்சனென்னு நலத்தகையொருவனும்‌” (பெருங்‌, 3:17:22 26)

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்