ஊர் பெயரகராதி

பாக்கம்‌ என்னும்‌ ஊர்ப்பெயர்ச்சொல்‌ பட்டினப்பாக்கத்‌தையே குறிக்கிறது. பொதுவாகக்‌ கடற்கரை ஊர்‌ என்ற பொருளிலும்‌ பாக்கம்‌ என்ற சொல்‌ வழங்கப்‌ பெற்றிருக்கிறது. கடற்கரை ஊர்‌ என்ற பொருளில்‌,
“விலங்குபகையல்லது கலங்குபகையறியாக்‌
கொழும்பல்‌ குடிச்‌ செழும்‌ பாக்கத்துக்‌
குறும்‌ பல்லூர்‌ நெடுஞ்சோணாட்டு” (பத்துப்‌. பட்டிளப்‌ 26..28)
பட்டினப்பாக்கம்‌ என்ற பொருளில்‌
“தொகுபோர்ச்‌ சோழன்‌ பொருண்மலிபாக்கத்து
வழங்கலானாப்‌ பெருந்துறை” (அகம்‌, 338 ; 19 20)

கடற்கரைக்குப் பக்கத்திலுள்ள ஊர்களைப் பாக்கம் என அழைத்தனர். ஆனால் ஊர் என்பது போலவே பாக்கம் என்றும் வழங்குகின்றனர்.
1)ஆலப்பாக்கம் 8)கவேரிபாக்கம்
2)புதுப்பாக்கம் 9)வடகொடிபாக்கம்
3)நாகல்பாக்கம் 10)எலவளப் பாக்கம்
4)கல்பாக்கம் 11)மேல்பாக்கம்
5)செம்பாக்கம் 12)மாம்பாக்கம்
6)ஏப்பாக்கம் 13)அவரப்பாக்கம்
7) அம்மணம்பாக்கம் 14)கருவம்பாக்கம்
ஆல், ஆத்தி, மா, கடவம், நாகல் ஆகிய மரங்களைக் கொண்டு, ஊருக்குப் பெயர் வைத்துள்ளனர். சமணர்கள், செல்வாக்கால், பெற்ற பெயர் அம்மணம்பாக்கம். அவரைக் கொடியை வைத்து, அவரைப்பாக்கம் அமைதுள்ளது.

திருப்பாச்சூர் எனச் செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஊர் இது. சம்பந்தராலும், அப்பராலும் பாடல் பெற்ற இவ்வூர், சிவபெருமான் மூங்கில் அடியில் தோன்றியமையின் இப்பெயர் பெற்றது என்கின்றனர். (பாசு – முங்கில்) ஆயின் சம்பந்தர்,
பைந்தண் மாதவி சோலை சூழ்ந்த பாசூர் – 196-1
பைவாய் நாகம் கோடலீனும் பாசூர் – 196-3
பைங்கான் முல்லை பல்லரும் பீனும் பாசூர் – 196-4
பாடற் குயில்கள் பயில்பூஞ் சோலைப் பாசூர் -196-5
என இதன் இயற்கை வளத்தையும், செழுமையையும் ஒவ்வொரு பாடலிலும் சொல்லிச் செல்லும் நிலையில், பசுமையான ஊர் என்ற எண்ணத்திலேயே இவ்வூர் பாசூர் எனச் சுட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்பது பொருத்தமாக அமைகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருவாசி எனச் சுட்டப்படும் ஊர் இது. தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. பாச்சில் கூற்றத்து ஆச்சிராமமாதலின் பாச்சில் ஆச்சிராமம் என்று வழங்கப்படுகிறது என்ற கருத்து அமைகிறது. ஆச்சிராமம் முனிவர்களின் இருப்பிடத்தைக் குறிப்பிடும் நிலையில், இப்பெயர் அமைந்ததோ எனத் தோன்றுகிறது. சம்பந்தர், சுந்தரர் பாடிய கோயில் இங்கு உள்ளது.
அன்னமாம் பொய்கை சூழ் தரு பாச்சி
லாச்சிராமத் துறை — சுந் – 14-2
பொன் விளை கழனிப்
புள்ளினஞ் சிலம்புமாம் பொய்கைப்
பாச்சிலாச் சிராமத்து —-4
மஞ்சடை மாளிகைசூழ் தருபாச்சிலாச் சிராமத்துறைகின்ற வன் (44-3) என்கின்றார் சம்பந்தர்.

சங்க கால ஊர்கள்

பாடலி என்னும்‌ சொல்‌ ஒருவகை நெல்லையும்‌, ஒருவகைக்‌ கொடியையும்‌ குறிக்கும்‌. ஆகவே நெல்வளம்‌ மிக்க நகரம்‌ என்ற பொருளிலோ, பாடலி என்ற கொடிவகை நிறைந்த பகுதியில்‌ அமைந்த ஊர்‌ என்ற பொருளிலோ ஊர்ப்பெயர்‌ உண்டாகி இருக்கலாம்‌. மகத தேசத்தின்‌ தலைநகர்‌ பாடலிபுரம்‌. கங்கை சோணை நதிகளின்‌ சங்கமத்தில்‌ அமைந்தது. சோணையின்‌ வடகரையில்‌ அமைந்தது. பாடலி எனவும்‌ வழங்கப்பட்டது. பாடலி, நந்தர்‌ என்னும்‌ சிறப்புமிக்க அரச மரபினருக்குரியது. இந்நகரில்‌ நிதியம்‌ ஓரிடத்தில்‌ குழுமிக்‌ கிடந்து பின்னர்‌ கங்கை நீராலே முழுதும்‌ மறைந்து போயிற்று. பாடலிப்‌ பொன்‌ வினைஞர்‌ பெயர்‌ பெற்று விளங்கினர்‌.
“வெண்‌ கோட்டி யானை சோணை படியும்‌
பொன்மலி பாடலி பெறீஇயர்‌
யார்வாய்க்‌ கேட்டனை காதலர்‌ வரவே” (குறுந்‌ 75;3 5)
“பல்புகழ்‌ நிறைந்த வெல்போர்‌ நந்தர்‌
சீர்மிகு பாடலிக்‌ குழிஇக்‌ கங்கை
நீர்முதற்கரந்த நிதியங்‌ கொல்லோ” (அகம்‌ 265;4 6)
”பாடலிப்‌ பிறந்த பசும்பொன்‌ வினைஞரும்‌” (பெருங்‌ 1:58:42) (தென்‌ ஆர்க்காடு மாவட்டத்திலுள்ள திருப்பாதிரிப்‌ புலியூருக்கும்‌ இப்பெயர்‌ உண்டு. ஆனால்‌ இங்குக்‌ குறித்துக்‌ கூறப்‌ பெற்றுள்ள ஊர்‌ அதுவல்ல)

ஊர்களைக் குறிப்பிட வழங்கிவரும் தொன்மையான வடிவங்களுள் ஒன்று “பாடி” என்பதாகும். இது சங்க இலக்கியத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. தொல்காப்பிய உரையாசிரியர்கள், முல்லை நிலத்து ஊர்கள் “பாடி” எனப்பட்டன.[19] என்கின்றனர். இவ்வரன்முறை பெரும்பாலும் தொடர்ந்து இருந்திருக்கிறது. “பாடி” என்ற பொதுக் கூறு பெற்று முடியும் ஊர்கள் இன்றும் காடு சார்ந்த பகுதிகளிலேயே உள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக சில பாடிகள்; விளங்கம்பாடி. சிறுவாடி

இன்று பெரியார் மாவட்டத்தில் கொடுமுடி என்று அழைக்கப்படும் ஊர் இது. தேவார மூவர்களும் இத்தலத்து இறைச் சிறப்பைப் புகழகின்றனர். காவிரியாற்றின் கரையில் உள்ள தலம். இதன் பழம் பெயர் கறைசை, கறையூர். கொடுமுடி என்பது சங்ககாலத்தில் வாழ்ந்த மன்னன் பெயர் எனவும். அவன் ஆண்ட இடமே கொடுமுடி என்பதும், திருப்பாண்டிக் கொடுமுடி நூல்கூறும் செய்திகளாகும் (பக். 4, 6). அப்பர். சுந்தரர், சம்பந்தர் மூவரும் இத்தலத்து இறையைப் புகழ்சின்றனர். இதனைச் சம்பந்தர்,
ஊனமர் வெண்டலை யேந்தி உண்பலிக்கென்று உழல் வாரும்
தேனமரும் மொழிமாது சேர் திரு மேனியினாரும்
கானமர் மஞ்ஞைகளாலும் காவிரிக் கோலக் கரைமேல்
பாலை நீறணி வாரும் பாண்டிக் கொடுமுடியாரே (205-7)
என்று பாடுகின்றார். எனவே காவிரிக் கரை இதன் இருப்பிடம் என்பது உறுதிப்படுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருப்பாதிரிப் புலியூர் என்ற தலம் இன்று திருப்பாப் புலியூர் எனச் சுட்டப்படுகிறது. தென் ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் உள்ளது. கடலூர் என்றும் வழங்கப்படுகிறது. சம்பந்தர் அப்பர் பாடல் பெற்ற தலம். கெடில நதிக் கரையிலே அமைந்துள்ள தலம் பாதிரிவனம் இது என்பதும், இறைவன் பாதிரி மரத்தினடி யில் தோன்றி. தவம் புரிந்த உமாதேவிக்கு வரம் கொடுத்தார் என்பதும், புலிக்கால் முனிவர் இங்கு இறைவனைப் பூசித்ததால் புலியூர் என்பதும் தோன்றி இரண்டன் சேர்க்கையால் பாதிரிப் புலியூர் என்னும் திருப்பெயர் இத்தலத்துக்கு அமைந்து விளங்கு என்பர் ஆயின் பாதிரி காரணம் என்பது தெளிவு – இன்றும் இத்தலத்திற்குரிய தலமரமாக பாதிரியே விளங்குகிறது.

சேரமான்‌ பாமுளூர்‌ எறிந்த நெய்தலங்‌ கானலிளஞ்சேட்‌ சென்னியை ஊன்‌ பொதி பசுங்குடை யார்‌ பாடியது (புறம்‌. 203) என்ற தொடர்‌ பாமுளூர்‌ என்ற ஓர்‌ ஊர்ப்‌ பெயரை அளிக்கிறது. நெய்தலங்கானல்‌ இளஞ்சேட்சென்னி இதை எறிந்தான்‌ எனத்‌ தெரிகிறது. இவ்வூர்‌ சேரமானுடன்‌ தொடர்புடையதாகத்‌ தெரிவதால்‌ இவ்வூர்‌ சேரநாட்டைச்‌ சேர்ந்ததாகக்‌ கருத இடமளிக்கிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

பாமணி, என்றும் பாம்பணி என்றும் வழங்கப்படும் இத்தலம், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. பதஞ்சலி போலப் பாம்புரு உள்ள தனஞ்செய முனிவர் வழிபட்ட தலம் என்பர்.சம்பந்தர் இக்கோயிலைப் பாடுகின்றார். கோயில் பாதாளீச்சரம் எனச் சுட்டப்படுகிறது.
அங்கமு நான் மறையும் மருள் செய்தழகார்ந்த வஞ்சொல்
மங்கையோர் கூறுடையான் மறையோன் உறைகோயில்
செங்கயனின்றுகளும் செறுவிற் றிகழ்கின்ற சோதிப்
பங்கய நின்றலரும் வயல் சூழ்ந்த பாதாளே (108-3)
என இக்கோயிலின் சிறப்பு சுட்டுகின்றார் இவர். பாதாள லிங்கம் என்பதற்குத் தமிழ் லெக்ஸிகன், பூமியில் ஆழப் பதிந்த சிவலிங்கம் எனப் பொருள் தருகிறது (பக் -2607). எனவே பாதளீச்சரத்திலும், சிவன் மேற்குறித்த நிலையில் காட்சிதரும் நிலையில் பெயர் பெற்றதோ எனத் தோன்றுகிறது. பாதாளீச்சரம் என்பது கோயில் பெயராக அமைய, பாம் பணி என்ற இன்றைய பெயர் அன்றும் இருந்தது என்பதைப் பெரிய புராணம் சுட்டுகிறது ஆயின் சம்பந்தர் இதனைக் குறிப்பிடவில்லை. எனவே பாதாளீச்சரம் என்ற கோயில் செல் வாக்குப் பெற்ற நிலையில், மேற்குறிப்பிட்ட பாம்பு பற்றிய புராணக் கருத்தும் செல்வாக்குப் பெற பாம்பணி நகர் என்ற பெயர் பின்னர் இவ்வூருக்கு அமைந்ததோ என்பது பெரிய புராணத்தில் இப்பெயர் சுட்டும் நிலை காட்டுகிற ஒரு எண்ணம். பருப்பத வார் சிலையார் தம் பாம்பணி மாநகர் தன்னில் பாதளீச்சரம் வணங்கி (பெரிய – கழறிற்- 119, 120)

திருப்பாம்புரம் எனச் சுட்டப்படும் இவ்வூர். தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் காணப்படுகிறது. நாகராஜன் வழிபட்ட தலம். ஆகையால் இப்பெயர் பெற்றிருக்கலாம். பாம்பு புரம் பாம்புரம் ஆயிற்று எனல் பொருத்தமாக அமையும்.
மஞ்சு தோய் சோலை மாமயிலாட மாடமாளிகைத் தன்மேலேறிப்
பஞ்சு சேர் மெல்லடிப் பாவையர் பயிலும் பாம்புர நன்னகராரே – 41-4
மடக் கொடியவர்கள் வருபுனலாட வந்திழியரிசிலின் கரைமேல்
படைப்பையிற் கொணர்ந்து பருமணி சிதறும் பாம்புர நன்னகராரே – 41-8
என்ற பாடல்கள் அரிசிலாற்றின் கரையில் பாம்புர நகர் செழிப் புற்றிருந்த நிலையைக் காட்டுகின்றன.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

பாரம்‌ என்னும்‌ ஊர்‌ கொண் கானத்து நன்னனுக்கு உரிய தாய்‌ இருந்திருக்கிறது; அவன்‌ தலைநகர்‌ என்றும்‌ கருதப்படுகிறது. கொண்கானம்‌, ஏழிற்குன்றம்‌, பூழிநாடு ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியதாய்‌ இருந்திருக்கிறது நன்னனின்‌ நாடு. இன்றைய. கண்ணனூருக்கு வடக்கே சுமார்‌ 15மைல்‌ தொலைவில்‌ இன்றும்‌ அதே பாரம்‌ என்ற பெயருடன்‌ இருப்பதாகக்‌ கூறப்படுகிறது. “மிஞிலி” என்ற மன்னனால்‌ காக்கப்பட்ட ஊர்‌ என்று சங்க இலக்கியம்‌ கூறுகிறது”
“வீளை அம்பின்‌ வில்லோர்‌ பெருமகன்‌
பூந்தோள்‌ யாப்பின்‌ மிஞிலி காக்கும்‌
பாரத்து அன்ன ஆரமார்பின்‌
சிறு கோற்‌ சென்னி…” (நற்‌. 265 : 3 6)
“உறுபகை தரூஉம்‌ மொய்ம்மூசு பிண்டன்‌
முனைமுரண்‌ உடையக்‌ கடந்த வென்வேல்‌,
இசைநல்‌ ஈகைக்‌ களிறுவீசு வண்மகிழ்‌
பாரத்துத்‌ தலைவன்‌ ஆரநன்னன்‌”’ (அகம்‌. 152. 9 12)

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருச்சி மாவட்டத்தைச் சார்ந்த ஊர் திருப்பாற்றுறை என்று வழங்கப்படுகிறது. சுாவிரி கொள்ளிடம் ஆகிய ஆறுகளுக்கு இடையில் இக்கோயில் உள்ளது என்ற குறிப்பு, இவ்விடத்திற்குரிய துறை, பெயருக்கு விளக்கம் தருகிறது. இருப்பினும் பால் என்பதற்கு மார்க்கண்டேயர் இறைவனுக்கு அபி ஷேகம் செய்வதற்குப் பால் பெருகுமாறு இறைவன் அருள் புரிந்த தலம் என்ற கதையைச் சொல்கின்றனர் மக்கள் ஞானசம்பந்தர் இதனை. பாரார் நாளும் பரவிய பாற்றுறை என்று சொல்லும்போது இது மக்கள் விரும்பி வழிபட்ட தலம் எனத் தெரிகிறது. எனவே இதுவும் பாலைத்துறை போன்று, பரவியத்துறை பரத்துறை ஆகி பாற்றுறை ஆயிற்றா ? இல்லை. பரன் துறை (சிவன் கோயில் கொண்ட இடம்) பரத்துறை ஆகி பாற்றுறை ஆயிற்றா ? என்ற எண்ணங்கள் இங்கு அமைகின்றன. சம்பந்தர்,
பாவந்தீர் புனல் மல்கிய பாற்றுறை (56-4)
என்றும்
பானலம் மலர் விம்மிய பாற்றுறை (56-9)
என்றும்
பைந்தண் மாதவி சூழ்தரு பாற்றுறை (56-10)
என்றும் இதனைப் பலவாறு போற்றுகின்றார்.

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருப்பாலைத் துறை என்று சுட்டப்படும் ஊர், தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. முன்னர் பாலைவனமாக இருந்த காரணத்தால் பாலைத் துறை என்று பெயர் பெற்றது என்பர் பாலை என்பதற்குப் பாலைவனம் எனக் கொண்டால் துறை என்பது மக்கள் இறங்கி நீராடுதற்கேற்ற இடங்களைக் குறிக்கும் நிலையில் அமைந்து இவண் முரண்பாடாக அமைகிறது. எனவே பாலைத் துறைக்கு வேறு அடிப்படை உண்டா எனப் பார்க்க லாம். ஞானசம்பந்தர். இக்கோயிலைப் பாடும்போது ஒரே ஒரு பாடலில்,
குரவனார் கொடு கொட்டியும் கொக்கரை
விரவினார் பண் கெழுமிய வீணையும்
மருவு நாண்மலர் மல்லிகை செண்பகம்
பரவு நீர்ப் பொன்னிப் பாலைத் துறை (165-7)
பொன்னிப்பாலைத் துறை எனச் சுட்டுவது பொன்னிக் கரையில் இது அமர்ந்திருக்குமோ ? என்ற எண்ணத்தைத் தருகிறது. ஆயின் பாலை என்பது இங்கு எவ்வாறு வந்தது என்பது மேலும் ஐயத்திற்கு இடமாக உள்ளது. பரவிய துறை என்பது பாற்றுறை என்றாகி, பாலைத்துறை ஆயிற்றா என்றே சிந்தனை எழுகிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

நன்னனின்‌ ஏழில்மலையைச்‌ சார்ந்த கொற்றிக்‌ கடவு என்ற அடர்ந்த காட்டின்‌ இடையே அம்மரக்கல்‌ “Ammarakkal“ என்ற ஒரு பெரும்‌ பாறை உள்ளது. அங்குள்ள மக்களால்‌ அப்‌பாறைப்‌ பன்னிரண்டாண்டிற்கு ஒரு முறை வழிபடப்‌ பெறுகிறது. இப்‌பாறையைச்‌ சுற்றியுள்ள பகுதியே பாழியாக இருக்க வேண்டும்‌ என்றும்‌, அது நன்னனுக்குரியதாய்‌ இருந்தது என்றும்‌ கூறப்படுகிறது. பாழி நகரம்‌ ஏழிற்குன்றத்தைச்‌ சார்ந்ததாகவே இருந்திருக்க வேண்டும்‌. பாழி நாட்டு மக்கள்‌ சிறுகுளத்தைப்‌ பாழி என்பார்‌, இவ்வூரிலுள்ள குளம்‌ மன்னனின்‌ பொன்‌ சேமித்து வைக்கப்‌ பெற்‌றிருந்த சிறப்பினையுடையதாய்‌ இருந்திருக்கிறது. அச்சிறப்‌ பாலேயே நீர்‌ நிலையின்‌ பெயரால்‌ இவ்வூர்‌ “பாழி” எனப்‌ பெயர்‌ பெற்று இருக்கவேண்டும்‌. வேளிர்களால்‌ அளிக்கப்பெற்ற பொற்‌காசுகளை இவ்வூர்ப்‌ பாழியில்‌ (குளத்தில்‌) இட்டு வைத்து, காவற்படையை நிலையாக நிறுத்திக்‌ காத்தான்‌ நன்னன்‌ எனத்‌ தெரிகிறது. பாழி நகரமே நிலையான காவற்படையினை உடையதாக இருந்திருக்கறது. பாழிகாவல்‌ மிக்கிருந்தது என்னும்‌ கூற்று நன்னன்‌ மிகுதியாகப்‌ பொன்‌ படைத்திருந்தான்‌ என்பதை உணர்த்துவதாகக்‌ கொள்ளலாம்‌. இளம்‌ பெருஞ்சென்னி என்ற சோழன்‌ நன்னனின்‌ பாழியை அழித்ததாகவும்‌ தெரிகிறது,
“சூழியானைச்‌ சடர்ப்பூண்‌ நன்னன்‌
பாழியன்ன கடியுடை வியன்னகர்‌” (அகம்‌.15,10 11)
“முறையின்‌ வழாஅ து ஆற்றிப்‌ பெற்ற
கறையடி யானை நன்னன்‌ பாழி (௸. 142:8 9)
“பாரத்துத்‌ தலைவன்‌, ஆர நன்னன்‌,
ஏழில்‌ நெடுவரைப்‌ பாழிச்‌ சிலம்பில்‌
களிமயிற்‌ கலாவத்தன்ன” (ஷே. 152,12 14)
“வெளியன்‌ வேண்மான்‌ ஆஅய்‌ எயினன்‌,..
அளி இயல்‌ வாழ்க்கைப்‌ பாழிப்‌ பறந்தலை
இழை அணி யானை இயல்‌ தேர்‌ மிஞிலியொடு
நண்பகல்‌ உற்ற செருவில்‌ புண்‌ கூர்ந்து
ஒன்‌ வாள்‌ மயங்கு அமர்‌ வீழ்ந்தென” (௸. 208;5 9)
“நன்னன்‌ உதியன்‌ அருங்கடிப்‌ பாழி
தொல்‌ முதிர்‌ வேளிர்‌ ஓம்பினர்‌ வைத்த
பொன்னினும்‌ அருமை நற்கு அறிந்தும்‌, அன்னோள்‌
துன்னலம்‌ மாதோ எனினும்‌ அஃது ஓல்லாய்‌ (௸..258: 1 4)
“அண ங்குடை வரைப்பின்‌, பாழி ஆங்கண்‌
வேள்முதுமாக்கள்‌ வியன்‌ நகர்க்‌ கரந்த
அருங்கல வெறுக்கையின்‌ அரியோன்‌ பண்பு நினைந்து,
வருந்தினம்‌ மாதோ எனினும்‌, அஃது ஓல்லாய்‌” (அகம்‌. 372: 3 6)
“எழூஉத்‌ திணிதோள்‌, சோழர்‌ பெருமகன்‌
விளங்குபுகழ்‌ நிறுத்த இளம்பெருஞ்சென்னி,
குடிக்கடன்‌ ஆகலின்‌, குறைவினை முடிமார்‌
செம்பு உறழ்புரிசைப்‌ பாழி நூறி” (௸. 375;10 13)
“தொடுத்தேன்‌, மகிழ்ந : செல்லல்‌ கொடித்தேர்ப்‌
பொலம்பூண்‌ நன்னன்‌ புனனாடு கடிந்தென,
யாழ்‌ இசை மறுகின்‌ பாழி ஆங்கண்‌,
‘அஞ்சல்‌’ என்ற ஆ அய் எயினன்‌
இகல்‌ அடுகற்பின்‌ மிஞிலி யொடு தாக்கி,
தன்‌உயிர்‌ கொடுத்தனன்‌, சொல்லியது அமையது” (௸. 396;1 6)

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்