ஊர் பெயரகராதி

பேரூர் எனும் பொருளில் நகரம் வழங்கி வருகின்றது. இடைக்காலத்தில் வணிகர்களின் அவை “நகரம்” என்று அழைக்கப்பட்டிருக்கிறது.14, 15 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் தெலுங்கு மக்களின் குடியேற்றம் மதுரை மாவட்டப் பகுதிகளில் நிகழ்ந்த பொழுது, விஜயநகரப் பேரரசின் தலைநகரான விஜயநகரம், வித்யாநகரம் போன்று தாம் குடியேறிய இடத்திற்கும் தெலுங்கு மக்கள் “நகரம்” என்று பெயரிட்டிருக்கிறார்கள்.
உதாரணமாக: தேனி மாவட்டத்திலுள்ள அல்லிநகரம், கோவிந்தநகரம். -இங்கு தெலுங்கு பேசும் மக்கள் அதிகளவில் உள்ளனர்.

நகர் எனும் இவ்வடிவம் பெரிய ஊர் என்பதைக் குறிக்கப் பயன்பட்டு வரும் தொன்மையான வடிவம் ஆகும். இவ்வடிவம் சங்க இலக்கியத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இப்பொழுது புதிதாக ஊர்களின் அருகில் உருவாக்கப்படும் குடியிருப்புக்களுக்கு “நகர்” என்ற பொதுக்கூற்றுடன் இணைந்த சிறப்புக் கூற்று வடிவங்கள் சூட்டப்படுகின்றன. பொருண்மையளவில் இவ்வடிவம் மாற்றம் பெற்றுள்ளது.
பழனி மாநகர் (சாணா) என்ற ஊர்ப்பெயரில் “மாநகர்” என்ற கூட்டு வடிவம் வந்துள்ளது. பெருமை கருதி, “மா” என்ற அடைமொழி நகருடன் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது. “மாநகர்” என்று ஊர்களைக் குறிப்பிடும் வழக்கம் பிற்காலப் பாண்டியர் காலத்தில் இருந்திருக்கிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

இன்று பெரியார் மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமையும் இவ்வூர் பவானி என்ற பெயருடன் திகழ்கிறது.
தீங்கொன்றும் நண்ணாத் திருப்பதி ஆனதால் இதற்கு நணா என்று பெயர்’ என்பர்
ஞானசம்பந்தர் நணாவின் இயற்கைச் செழிப்பைக்
குன்றோங்கி வன்றிரைக் கண் மோத மயிலாலூம் சாரற் செவ்வி
சென்றோங்கி வானவர்களேத்தி அடிபணியும் திருநணாவே (208-1)
எனவும்,
ஆடை யொழித் தங்கமணே திரிந்துண்பா ரல்லல் பேசி
மூடு முருவ முகந்தா ருரையகற்று மூர்த்தி கோயில்
ஓடுந்தி சேரு நித்திலமு மொய்த்த கிலுங் கரையிற் சாரச்
சேடர் சிறந்தேத்தத் தோன்றி யொளி பெருகுஞ் நணாவே
எனவும் பாடுகின்றார். எனினும் இவரது பாடலினின்றும் நணா என்ற ஊர்ப்பெயர்க் காரணம் அறியவியலவில்லை. எனினும் சங்க இலக்கியம் கொண்டு, நன்றாமலையே நணாமலை என் கின்றார் மயிலை சீனி வேங்கடசாமி – மேலும் ஆறு இருந்து வளம்படுத்திய நிலையைச் சம்பந்தர் பாடுகின்றாரே தவிர வானி என்ற ஆற்றுப் பெயரை அவர் குறிப்பிடவில்லை. ஆயின் வானி என்பது தான் இப்பவானி ஆற்றின் பெயராகப் பண்டைத் தமிழ் நூற்களில் காணப்படுகிறது. பிற்காலத்தில் எப்படியோ பவானியாயிற்று. இது பெருவானியாகையால், மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் தோன்றும் ஒரு சிற்றாற்றிற்குச் சிறுவானி என்ற பெயரும் வழங்கி வருகிறது. முன்பு பவானியானது பூவானி என்று அழைக்கப்பட்டு இருக்கலாம். பின்பு அது பவானி என மருவியிருக்கலாம் என்பது தமிழ்ப் பேராசிரியர் ஒருவரின் ஆராய்ச்சி என்றதொரு கருத்தினைக்காணும் போது பவானி என்ற ஆற்றுப்பெயர் பின்னர் ஊர்ப்பெயராக அமைந்து முற்பெயரைக் காட்டிலும் செல்வாக்குப் பெற்று, இன்றும் திகழ்கிறது என்ற எண்ணம் அமைகிறது. ஆற்றுப் பெயர்பற்றிய தனது கட்டுரையில் கி. நாச்சிமுத்து அவர்களும், ஆற்றில் விளையும் பொருளால் பெயர் பெறல் என்ற தலைப்பில் பூவானி- பவானி எனக் குறிப்பிடுவதைக் காண்கின்றோம். எனவே ஆற்றுப்பெயர் முன்பே காணப்பட்டிருக்கக் கூடும். எனினும் சம்பந்தர் காலத் துக்குப் பின்னரே ஊர்ப்பெயராக து செல்வாக்குப் பெற்றிருக்க கூடும் எனத் தோன்றுகிறது. மேலும் பவானி, காவிரியில் இவ்வூரில் இணைவதால் பவானிக் கூடல் என்ற பெயரும் இதற்கு அமைகிறது மட்டு மல்லாது, தலவிருட்சமான இலந்தை காரணபாக வதரிகா சிரமம் என்ற பெயரும் (வதரி – இலந்தை) இதற்கு உண்டு.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

“நத்தம்” என்பது ஓர் ஊர் இருந்து, அழிந்துபட்ட இடத்தைக் குறிப்பிட வழங்கி வரும் சொல்லாகும். நத்தம், நத்தமேடு, நத்தத்துமேடு என்று அவை சொல்லப்படுகின்றன. முன்பு ஊர் இருந்து அழிந்த இடத்தில், மீண்டும் ஊர் உண்டாகும் பொழுது அவ்வூர்ப்பெயரின் பொதுக்கூறாகவோ, சிறப்புக்கூறாகவோ, “நத்தம்” அமைகின்றது. “நத்தம், புறம்போக்கு” என்பது தமிழ்நாடு அரசின் வருவாய்த்துறை வழக்காக உள்ளது. குடியிருப்பு இருந்து அழிந்து வெறுமனே கிடக்கும் நிலம் “நத்தம்” என்றும் குடியிருப்பில்லாத, எவருக்கும் உரிமையில்லாத இடம் “புறம்போக்கு” என்றும் இதன்வழி குறிப்பிடப்படுகிறது. நத்துதல் (கெடுதல்) என்னும் வினையடிப்படையில் இச்சொல் தோன்றியிருக்கலாம். 16 ஆம் நூற்றாண்டிலேயே இச்சொல் ஊரைக் குறிக்கும் அளவில் பொருள் மாற்றம் பெற்றிருக்கிறது.
“வடபுலத்தார் நத்தம் வளர”
என்னும் மீனாட்சியம்மை பிள்ளைத்தமிழ் அடிகளுள் “நத்தம்” என்ற சொல் இப்பொருளில் வந்துள்ளது.

நந்தம்பாடியில் நான்மலைகறயோனாய் என்பது மாணிக்க வாசகர் கருத்து (திரு கீர்த்தி 21).

நாதன் கோயில் எனச் சுட்டப்படும் தலம் திருமங்கை யாழ்வார் பாடல் பெற்ற வைணவக் கோயில் இது.
நாதன் உறைகின்ற நகர் நந்திபுர விண்ணகரம்
நண்ணுமனமே என்பது இவர் பாடல் (1438) இதனை நோக்க, நகர் நந்திபுரம் என்ற கருத்து நந்திபுரம் பெயர் என்பதைக் காட்டுகிறது. விண்ணகரம் திருமால் கோயில் என்பதைச் சுட்டுகிறது. மட்டுமல்லாது நாதன் உறைகின்ற வர் சுட்டும் நிலையில் கோயில் இறைவன் நாதன் எனப் பெருமை பெற்ற நிலையில் கோயில் நாதன் கோயில் எனச் சுட்டப்பட்டு இருக்கலாம். பின்னர் கோயில் பெயரே ஊர்ப் பெயராக அமைந்து இருக்கக் கூடும் எனத் தோன்றுகிறது. நந்தி புரம் என்ற பெயர் சிவன் கோயிலும் இவ்வூரில் இருந்ததன் காரண மாக இப்பெயரைப் பெற்றிருக்கக் கூடும் என்ற எண்ணத்தைத் தருகிறது.

புஞ்சை எனச் சுட்டப்படும் ஊராக, தஞ்சாவூர் மாவட்டத் தில் அமைகிறது. மூவர் தேவாரமும் உடையது இக்கோயில்.
தேனலரும் கொன்றையினார் திருநன்னிபள்ளியினைச் சாரச் செல்வன்
வானணையும் மலர்ச் சோலை தோன்றுவதெப்பதி என்ன மகிழ்ச்சி எய்தி
பானல் வயல் திருநன்னி பள்ளி எனத் தாதையர் பணிப்பக் கேட்டு
ஞானபோன கர் தொழுது நற்றமிழ்ச் சொல் தொடைமாலை நவிலலுற்றார் (பெரிய 34. 114-1-4)
என்ற சேக்கிழாரின் பாடல் இத்தலத்தின் சிறப்புக்கு ஓர் காட்டாக அமைகிறது. மேலும் செழுந் தரளப்பொன்னிசூழ் திருநனி பள்ளி என்ற கருத்தும் (பெரிய 34-112-1) பொன்னி நதி சூழக் காணப்பட்ட இத்தலத்தின் இயல்பைக் காட்டும். ஞானசம்பந்தர். உமையொரு பாகன் உகந்த நகர், என
குளிர் தரு கொம்மலொடு குயில் பாடல் கேட்ட
பெடை வண்டு தானு முரல்
நளிர் தரு சோலை மாலை நரை குருகுவைகு
நனிபள்ளி போலு நமர்காள்
என நனிபள்ளியைச் சுட்டுகின்றார். நனிபள்ளி முதலில் பாலை நிலமாக இருந்தது என்றும், அவ் வூரினர் வேண்டுசோளின்படி நெய்தலாக்குமாறுப் பிள்ளையாரால் பாடியருளிய தென பதினோராம் திருமுறையில் நம்பியாண்டர் நம்பியின் பாடல் குறிப்பு கொண்டு சுட்டுவர், இன்று புஞ்சை எனப்படும் தன்மை புன்செய் நிலங்களைக் கொண்ட காரணத்தால் இருக்கலாம். எனினும் மக்கள் வழக்கில் இவ்வூர் கிடாரம் கொண்டான் என்ற பெயரிலேயே வழங்குகிறது என்பதைத் தொ.மு. பாஸ்கரத் தொண்டைமான் குறிப்பிடுகின்றார். பூர்வ தேசமும் கங்கையும் கடாரமும் கொண்ட கோப்பரகேசரிவர்மன், எனச் சுட்டப்பட்ட இராசேந்திரச் சோழன் வெற்றிச் சின்னமாக அமைந்ததே கடாரம் கொண்டான் என்ற கிடாரம் கொண்டான் என்ற ஊர்ப் பெயர் என்கின்றார் இவர் ? எனவே முதலில் நனிபள்ளி என்ற தலம் பின்னர் இராசேந்திரன் வெற்றிக்குப் பின்னர் கடாரம் கொண்டான் எனச் சுட்டப்பட்டு இருக்கக்கூடும் எனத் தோன்றுகிறது. நனிப்பள்ளி, நன்னிபள்ளி என்ற இரண்டு விதமாகவும் இப்பெயர் அன்று சுட்டப்பட்டுள்ளது எனினும் இப்பெயர்க் காரணம் புலனாகவில்லை.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்த இவ்வூர் இன்றும் இப் பெயரிலேயே சுட்டப்படுகிறது. சுந்தரர் பாடல் பெற்ற இத்தலம் பின்னர் சேக்கிழாராலும் சுட்டப்படுகிறது.
பலங்கிளர் பைம்பொழிறண் பனிவெண் மதி யைத் தடவ
நலங்கிளர் நன்னிலத்துப் பெருங்கோவில் நயந்தவனே (98-2)
பண்புடை நான்மறையோர் பயின்றேத்திப்பல்கால் வணங்கும்
நண்புடை நன்னிலத்துப் பெருங்கோயில் நயந்தவனே (98-6)
மடைமலி வண்கமலம் மலர்மேன் மடவன்னமன்னி
நடைமலி நன்னிலத்துப் பெருங்கோயில் நயந்தவனே- (98-7)
என நன்னிலத்தின் சிறப்புகள் பலவற்றையும் சுந்தரர் பாடல் கள் இயம்புகின்றன. எனவே சிறப்புடைய அல்லது செழிப் புடைய நிலம் என்ற இயல்பு காரணமாக இவ்வூர்ப் பெயர் அமைந்தது எனக் கருதலாம். இங்குள்ள கோயில் பெருங்கோயில் எனச் சுட்டப்பட்டுள்ளது. இக்கோயில் மாடக் கோயில் என்றும், தேன் கூடுகள் இருப்பதால், மதுவனம் என்ற பெயரும் வழங்கப்படுகிறது எனவும் அறிகின்றோம்..

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

நறையூர் என்று சுட்டப்படும் இவ்வூர் இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. ஞானசம்பந்தர், சுந்தரர் ருவராலும் பாடல் பெற்ற இவ்வூர்க் கோயில் சித்தீச்சரம் ஆகும். இவர்கள் பாடல்கள் இவ்வூரின் இயற்கைச் செழிப்பையும் எடுத்தியம்புகின்றன.
சிறைகொள் வண்டு தேனார் நறையூர்ச்சித்தீச்சரமே (திருஞான 71-1)
கடிகொள் சோலை வயல் சூழ் மடுவிற் கயலாரினம் பாயக்
கொடி கொண்மாடக் குழாமார் நறையூர்ச் சித்தீச்சரமே (திருஞான 71-3)
வாரும் மருவி மணிபொன் கொழித்துச்
சேரும் நறையூர்ச் சித்தீச்சரமே (சுந். 93-1)
கழுநீர் கமழக் கயல் சேறுகளும்
செழுநீர் நறையூர்ச் சித்தீச்சரமே (சுந். 93-5)
எனவே இவற்றை நோக்க, இயற்கை நலம் மிக்க ஊராகையினால், நறை என்றால் தேன், நறு நாற்றம் என்ற பொருளைத் தரும் நிலையில் இவற்றின் அடிப்படையில் இப்பெயர் அமைந் திருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது. செழுநீர் நறையூர்’ எனச் சேக்கிழாரும் இவ்வூர் பற்றியியம்புகின்றார் (பெரிய ஏயர். 61). காவிரியின் தென் கரைத்தலம் இது எனவும், சித்தர்களால் பூசிக்கப் பெற்றதன் காரணமாகச் சித்தீச்சரம் என்ற பெயர் அமைந்தது என்ற எண்ணமும் அமைகிறது. கல்வெட்டுகளிலும் நறையூர் என்றே இவ்வூர்ப் பெயர் குறிப்பிடப்படுகிறது.. நறையூரில் சிவன் கோயில் மட்டுமல்லாது நாச்சியார் கோயிலும் இருந்தது. இதனைப் பாடிப் புகழ்கின்றார் திருமங்கையாழ்வார் (நாலா -1078, 1329, 1470, 1478, 1577…).

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருஞானசம்பந்தர் திருவூர்க் கோவைப் பதிகத்தில் (175) குறும்பலா நீடு திருநற்குன்றம் (9) என இவ்வூர்ப் பெயரைத் தருகின்றார். பலா மரங்கள் நிறைந்த, குன்றுப் பகுதியான இடம் என்ற நிலையில் நற்குன்றம் என்ற பெயர் இங்கு பொருத்தமாக அமைகிறது.

குயிலாலந்துறை எனப் பெயர் பெறும் இடம் மாயூரத்திற்கு ஒரு கல் தொலைவில் உள்ளது என்பதால் தஞ்சை மாவட்டத்தில் உள்ளது என்பது தெரிகிறது. அப்பர் இத்தலத்து இறையைச் சுட்டுகின்றார்.

கோனேரி ராஜபுரம் என்று இன்று சுட்டப்படும் இவ்வூர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. நல்ல நகர்’ என இதனைக் குறிப்பிடுகின்றார் ஞானசம்பந்தர்.
நல்லான் நமையாள் வான் நல்ல நகரானே (85-1)
மேலும் ஒளிரும் வயல் சூழ்ந்த நல்ல நகர் ; நறைகொள் பொழில் சூழ்ந்த நல்ல நகர் என்றும் (85-4, 10) இவர் பாடுகின்றார். திருநாவுக்கரசர், நணுகு நாதனகர் திருநல்லமே (157-3) என்றும், நமக்கு நல்லது நல்லம் அடைவதே (27-4) என்றும் இதனைச் சுட்டுகின்றார். எனவே நல்லநகர் என்பதே பின்னர் நல்லம் என ஆகியிருக்குமோ எனத் தோன்றுகிறது. சேக்கிழாரும் நிலவு மாளிகைத் திருநல்லம் நீடு மாமணி எனச் சிவனைக் குறிப்பிடுகின்றார் (34-433-35). கோனேரி இராஜபுரம் அரசியல் நிலையில் பெயர் கொண்டு, இன்று இப்பெயரே செல்வாக்குடன் திகழ்கிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருநாவுக்கரசரின் அடைவுத் திருத்தாண்டகம் (பதி 295-4) சுட்டும் ஊர்ப்பெயர் இது.
நறையூரும் நல்லூரும் நல்லாற்றூரும்
என இதனை இவர் குறிப்பிடுகின்றார். ஆற்றூர் என்பதற்கு அடையாக நல்ல என்பது அமைவது போன்று இப்பெயர்க் சாரணம் நமக்கு எண்ணம் தருகிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

இடைக்கழி நாட்டு ஊர்களில்‌ நல்லூர்‌ என்பது ஒன்று, இடைக்கழி நாடு என்பது செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தைச்‌ சேர்ந்தது. செய்யூருக்குக்‌ கிழக்கிலும்‌, தென்கிழக்கிலும்‌, தெற்கிலும்‌ கடற்கரையோரத்தில்‌ பரவியுள்ளது. நல்லூர்‌ என்னும்‌ ஊர்ப்பெயர்‌ நன்மை என்ற பண்பையுணர்த்தும்‌ சொல்லை அடிப்படையாகக்‌ கொண்டு பெயர்‌ பெற்‌றிருக்க வேண்டும்‌. சூழ்ந்துள்ள ஊர்களைவிட நீர்வளம்‌, நில வளம்‌. மக்கள்‌ மனவளம்‌ போன்றவற்றில்‌ நல்ல‌ என்ற குறிப்‌பில்‌ நல்லூர்‌ எனப்பெயர்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌. நல்லூர்‌ என்னும்‌ சொல்லை முன்‌ ஒட்டாகவும்‌, பின்‌ ஒட்டாகவும்‌ கொண்ட நல்லூர்ப்‌ பெருமணம்‌ கலிகடிந்த சோழநல்லூர்‌ சுந்தரபாண்டிய நல்லூர்‌, வீரபாண்டிய நல்லூர்‌ போன்ற பல ஊர்ப்பெயர்கள்‌ உள்ளன. நல்லுரர்‌ என்பதையே பெயராகக்‌ கொண்ட ஊர்‌ இது. நம்‌ இலக்கியத்தில்‌ இடம்‌ பெற்ற நல்லூர்‌. ஒய்மாநாட்டு மன்னன்‌ நல்லியக்‌ கோடன்‌ மீது சிறுபாணாற்றுப்படை பாடிய நத்தத்தனார்‌ என்ற புலவரின்‌ ஊர்‌, இவ்வூர்‌ இடைக்கழி நாட்டில்‌ அமைந்தது. நத்தத்தனார்‌ பிறந்த நல்லூரில்‌ அவர்‌ நினைவாக உருவச்‌ சிலை ஒன்று 18 6 1958 இல்‌ அன்றைய சென்னை மாநில அமைச்சர்‌ பக்தவத்சலம்‌ தலைமையில்‌ நிறுவப்‌ பெற்றது. கும்பகோணத்தருகிலும்‌ நல்லூர்‌ என்ற பெயருடைய ஊர் ஒன்று உள்ளது.

தஞ்சை மாவட்டத்தைச் சார்ந்த இவ்வூர் இன்றும் நல்லூர் எனவே சுட்டப்படுகிறது. திருநாவுக்கரசர், அப்பர் பாடல் பெற்ற தலம் இது.. ஞானசம்பந்தர் இவ்வூரினை நாறும் மலர்ப் பொய்கை நல்லூர் (86-2) என்றும், நண்ணும் புனல்வேலி நல்லூர் (16-11) என்றும் குறிப்பிடுவதுடன்,
திண்ணமரும் பைம் பொழிலும் வயலும் சூழ்ந்த திருநல்லூர்
மண்ண மரும் கோயிலே கோயிலாக மகிழ்ந்தீரே (193-1)
திருநல்லூர்
மலைமல்கு கோயிலே கோயிலாக மகிழ்ந்தீரே (193-3)
சிறைநவின்ற தண்புனலும் வயலும் சூழ்ந்த திருநல்லூர்
மறை நவின்ற கோயிலே கோயிலாக மகிழ்ந்தீரே (193-4)
எனவும் பாடும் நிலை, நல்லூர் ஊர்ப்பெயர் என்பதைத் தெளிவுபடுத்துகிறது. சிறந்த ஊர் என்ற நிலையில் நல்லூர் எனப் பெயர்க் காரணம் இவண் பொருத்தமாக அமைகிறது. மேலும் இவர்,
நண்டிரிய நாரையிரை தேர வரை மேலருவி முத்தம்
தண்டிரைகண் மோதவிரி போது கமழுந்திருநலூரே (341-1) கயிலை எனச் சுட்டும் நிலையில் இவ்வூர்ப்பெயர் இடைக் குறையாக நலூர் என வழங்கப்பட்ட தன்மை புலப்படுகிறது. போன்று சிறப்புடைய பதி இது என்பதை நாவுக்கரசர்,
நடவா ரடிக ணடம்பயின் றாடிய கூத்தர் கொலோ
வடபாற் கயிலையும் தென்பானல்லூருந் தம் வாழ்பதியே (98-3)
எனச் சுட்டுகின்றார். சேக்கிழார் இப்பதிபற்றி யியம்பும் போது.
அரசினுக்குத் திங்கள் முடியார் அடியளித்தத் திருநல்லூர் (35-68-4)
எனப் பரவுகின்றார். மேலும்,
சேலுலாம் புனற்பொன்னித் தென்கரையேறிச் சென்று
கோல நீள் மணிமாடத் திருந லூர் குறுகினார் (திருநா -213)
எனக் காணும் போது பொன்னியின் தென்கரையில் இவ்வூர் இருக்கும் நிலை புலனாகிறது. எனவே செழிப்பான ஊர். நல்ல ஊராகத் திகழ்ந்திருத்தல் வேண்டும் என்பது ஐயமற விளங்குகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தற்போது ஆச்சாள் புரம் எனச் சுட்டப்படும் ஊர் இது. தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. சிதம்பரம் அருகில் உள்ளது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்றது. இத்தலம்.நல்லியலார் தொழு நல்லூர் பெருமணம்’ (683-4) என்ற இவர் பாடலடிகள் நல்லூர் ஊர்ப்பெயர் ; பெருமணம் கோயில் என்பதையும் தருகிறது. நல்லூர் என்ற பிற ஊர்களினின்றும் தனித்துச் சுட்ட, கோயிற் பெயரையும் இணைத்துச் சுட்டினார்களோ எனத் தோன்றுகிறது. மேற்குறிப்பிட்ட நல்லூர் போன்ற நிலையில் இவ்வூர்ப் பெயரும் அமைந்திருக்க வாய்ப்புண்டு. எனினும் சேக்கிழார். திருஞானசம்பந்தர் வரலாற்றில் சுட்டும் இதனை,
ஏதமில்சீர் மறையவரின் ஏற்றகுலத் தோடிசைவால்
நாதர் திருப்பெருமணத்து நம்பாண்டார் நம்பி பெறும்
காதலியைக் காழி நாடுடைய பிரான் கைப்பிடிக்கப்
போதுமலர் பெருந்தன்மை எனப் பொருந்த எண்ணினார் (1161)
எனக்கூறி, பெருமணம் என்ற ஊரினைக் குறிப்பிட்ட பின்னர் சேக்கிழார் மேலும்,
வருவாரும் பெருஞ்சுற்றம் மகிழ் சிறப்ப மகட்பேசத்
தருவார் தண்பணை நல்லூர் சார்கின்றார் தாதையார் (1162)
என, பெருமணத்தை, தண்பணை நல்லூர் எனவும் சுட்டுகின்றார். எனவே இவ்வூர் மூங்கில்கள் நிறைந்த சிறந்த வளமுடைய என்பது தெரிகிறது. நல்லூரில் பெருமணம் என்று சம்பந்தர் பெருமணம் சோயில் என்பதைத் தெளிவாகக் காட்டுகின்றார். ஆயின் ஈண்டு சேக்கிழார் திருப்பெருமணத்து நம்பாண்டார் நம்பி என பெருமணத்தை ஊராகவே சுட்டும் நிலை கோயிற் பெயர் பின்னர் ஊரையும் குறித்து அமைந்த தோ என்ற எண்ணத் தைத் தருகிறது. பின்னர் நல்லூர். பெருமணம் இரண்டும் வழக் கிழக்க. ஆச்சாள் புரம் என்ற பெயர் செல்வாக்குப் பெறுகிறது என்று தோன்றுகிறது. நல்லூர் சிறந்த ஊர் என்ற நிலையில் அமைந்த முதல் பெயர் பின்னர் கோயிற் பெயரையும் இணைத்து சுட்டும் நிலையும் பெருமணம் ஊர்ப்பெயராக அமைந்தது என்பதைக் காட்டும்.

காரைக்காலுக்கு அருகில் உள்ள தலம். திருநள்ளாறு எனச் சுட்டப்படுகிறது திருநாவுக்கரசர், சம்பந்தர், சுந்தரர் பாடல் பெற்ற தலம் இது.
மந்த முழவந்தரு விழா வொலியம் வேதச்
சந்தம் விரவிப்பொழில் முழங்கிய நள்ளாறே – 169-10
நண்ணிய குளிர்புனல் புகுது நள்ளாறர் – திருஞான-345-5
நறவ நாறும் பொழில் திருநள்ளாறு திருநா – 182-5
நறை விரியு நள்ளாறு சுந்- 68-7
என போ ற பாடலடிகளில் நள்ளாற்றின் சிறப்பு தெரியவருகின்றது. பெரிய புராணமும் செங்கை மான் மழுவேந்தும் சினவிடையார் அமர்ந்தருளும் திருநள்ளாறு (34-454-4) இறைச்சிறப்பு உரைக்கும் தன்மை இதன் நிலையைத் தருகின்றது. நள்ளாறு என்ற பெயரினைக் கொண்டு தனை ஆறால் பெயர் பெற்ற ஊர் என உணர இயலுகின்றது. திரு. நாச்சிமுத்து நள் என்பது நடுப்பகுதி எனக் கொண்டு, ஒப்பு நோக்கால் ஆற்றுப் பெயர்கள் அமையும் நிலையில் நள்ளாறு என்பதையும் சுட்டுகின்றார் தனை உறுதிப்படுத்தும் கருத்தாக, இது அரசிலாற்றுக்கும் வாஞ்ச நதிக்கும் நடுவில் இருப்பதால் நள்ளாறு அழைக்கப்படுவதாற்று என்ற எண்ணமும் அமைகிறது. நளன் பூசித்த காரணம் என்ற எண்ணமும் இப்பெயர் தொடர்பாக அமைகிறது. எனினும் இது ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்கது அன்று. நளன் வழிபட்ட செய்தியென,
வளம் கெழுவு தீபமொடு தூப மலர் தூவி
நளன் கெழுவி நாளும் வழிபாடு செய் நள்ளாளாறே
என ஞானசம்பந்தர் பாடலடிகளைத் தருகின்றனர். எனினும் இக்கதை முன்னரே இவ்வூர்ப் பெயர் குறித்து மக்களிடையே காணப்பட்டது என்ற கருத்தையே நாம் கொள்ளல் பொருத்தமானது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

நாகேஸ்வரம் என்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது இவ்வூர். பாதாள லோகத்திலிருந்து வந்து சிவபெருமானை நாகராஜன் வழிப்பட இத்தலம் அவன் பெயர் கொண்டு நாகேசுவரம் என வழங்குகிறது என்ற எண்ணம் இப்பெயருக்கு அமைகிறது. எனினும் நாகர் கோயில் இருந்தமையால் இப்பெயர் அமைந்திருக்கலாம் எனத்தோன்றுகிறது. காவிரிக்கரையில் அமைந்த சிறப்புடைய இத்தலம், ஞானசம்பந்தரால் சிறப்புடன் புகழப்பெறுகிறது.
குறையணி குல்லை முல்வை யளைந்து குளிர் மாதவிமேல்
சிறையணி வண்டுகள் சேர் திரு நாகேச்சுரத்து அரனே
என்கின்றார் சம்பந்தர். இறைத் தலங்களைத் தொகுத்துரைக்கும் நிலையில் அப்பர் இதனைக் குறிப்பிடுகின்றார். சம்பகாரணியம் என்ற பெயரையும் கொண்டதாக இவ்வூர் அமைந்தது தெரிகிறது சண்பக மரங்களின் மிகுதியே இப்பெயருக்குக் காரணமாகும்.. சிவன் கோயிலுடன், உப்பிலியப்பன் கோயில் என்று சுட்டப் படும் விண்ணகரும் இங்கு உள்ளது. திருமால் தலம் எனவே இப்பெயர் பெற்றது என்பது தெளிவு. திருமங்கையாழ்வார் பேயாழ்வார் பாடல் இத்தலக் கோயிலுக்கு அமைகிறது. துளசிவனம், மார்க்கண்டேய க்ஷேத்திரம் பிற பெயர்கள்.
பூமரு பொழிலணி விண்ணகர் நாலா -1457
தேனார் பூம்புறவில் திருவிண்ணகர் – 1467

நாகப்பட்டணம் என்ற கடற்கரைத் தலம். அன்று முதல் இன்று வரை நாகை என வழங்கப்படுகிறது. நாகர்கோயில் கொண்ட நாகர் கோயில் ஊர்ப்பெயர் போன்று. இதுவும் நாகர் வழிபாடு காரணமாகப் பெற்ற ஊர்ப்பெயராகக் கருதப்படுகிறது. ஆதி சேடன் பூசித்த தலமாதலின் இப்பெயர் பெற்றது. அவன் பூசித்த திருக்கோயில் மேற்கே ஒரு மைல் தூரத்தில் நாகநாதர் கோயில் என வழங்குகிறது என்ற கருத்து காணப்படுகிறது. கடற்கரைத் தலமாகிய இது துறைமுகமாகவும் வணிபத் தலமாகவும் பெருமை பெற்றது. தேவார மூவர் பாடல் பெற்ற சிறப்புடைய கோயில் மட்டுமல்லாது வைணவராலும் புகழப் படும் பெருமை கொண்டது. கோயில் காரோணம் என்ற பெயருடன் காணப்பட்டது என்பதை அனைத்துச் சான்றுகளும் தெரிவிக்கின்றன.
தேரார் விழவோவாச் செல்வன் றிரை சூழ்ந்த
காரார் கடனாகைக் காரோணத்தானே (திருஞான -84-3)
வரையார் வனபோல வளரும் வங்கங்கள்
கரையார் கடனாகைக் காரேணத்தானே(.7)
கலங்கற் கடற்புடை சூழ்ந்த ணாகைக்
காரோணத் தெஞ்ஞான்றும் காணலாமே (திருநா -236-5)
கத்தாரி கமழ் சாந்தும் பணித்தருள வேண்டும்
கடனாகைக் காரோண மேவியிருந்தீரே (சுந் -46-1)
திருமங்கையாழ்வார், இங்குக் கோயில் கொண்டுள்ள சௌந்தர்யராஜனைப் பாடுகின்றார். (1758-67) நாகர் என்ற தமிழ் மக்கள் அப்பகுதியில் ஆட்சி புரிந்து வந்தனர் என்ற கருத்தும் அமைகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சீர்காழி இரயில் நிலையத்திலிருந்து எட்டு கிலோ மீட்டர் தொலைவில் உள்ள ஊர் நாங்கூர். எனவே தஞ்சாவூர் மாவட்டம் என்பது தெரிகிறது. வைணவத் தலங்கள் பலவற்றைக் கொண் வெள்ளக்குளம், திருவண்புருடோத்தமம். வைகுந்த விண்ணகரம், மணியாடக் கோயில், திருத்தெற்றயம் பலம், செம் பொன் செய்கோயில், அரிமேய விண்ணகரம். காவளம்பாடி, தேவனார் தொகை போன்றன அவை ; நாங்கூர் நாலாயிரம் என்ற வழக்கு, நாலாயிரம் வைணவக் குடிகள் வாழ்ந்த இடத் தைக் குறிக்கும் என்ற எண்ணம் அமைகிறது. ஆழ்வார்கள் பாடல், நாங்கூரின் இயற்கை அழகை மிகவும் சிறப்பிக்கின்றன. பல திருமால் கோயில்களைக் கொண்டு அமையும் இதன் தன்மை யை நோக்க, நான்கு ஊரில் வைணவர்கள் வாழ்ந்து பின்னர் அதுவே ஒரே ஊராக நாங்கூர் என்று சுட்டப்பட்டிருக்கலாமோ எனத் தோன்றுகிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

நாஞ்சில்‌ என்பது ஒரு மலையின்‌ பெயர்‌. அம்மலையை உள்ளடக்கிய நாடும்‌ அப்பெயர்‌ பெற்றது. மதிலுறுப்பு என்னும்‌ பொருளுடைய நாஞ்சில்‌ என்னும்‌ சொல்‌ மதிலோடு கூடிய கோட்டை அமைந்த மலைக்குப்‌ பெயராய்‌ அமைந்தது போலும்‌. கோட்டாறு என்னும்‌ முக்கிய நகரத்தைக் கொண்டது நாஞ்சி நாடு. இது சேர, சோழ பாண்டிய மன்னர்கள்‌ ஆட்சியில்‌ மாறி. மாறி இருந்திருக்கிறது. நெடுமாறன்‌ என்னும்‌ பாண்டியன்‌ சேரனோடு நாஞ்சில்‌ நாட்டில்‌ போர்‌ செய்து வென்றான்‌ (பாண்டிக்‌ கோவை) என்ற செய்தி பாண்டியர்‌ ஆட்சியில்‌ நாஞ்சில்‌ இருந்ததையும்‌ நாஞ்சில்‌ நாட்டுக்‌ கோட்டாறு, மும்முடிச்‌ சோழபுரம்‌ என்றும்‌, சோழ கேரளபுரம்‌ என்றும்‌ கல்வெட்டுகளில்‌ குறிக்கப்‌ பெற்றிருப்பதால்‌ சோழர்‌ ஆட்சியில்‌ இந்நாடு இருந்ததையும்‌ அறிவிக்கின்றன. நாஞ்சில்‌ நாடு முன்னர்த்‌ திருவிதாங்கூர்‌ இராச்சியத்தின்‌ ஒரு பகுதியாய்‌ இருந்து, 1956 முதல்‌ தமிழ்நாட்டைச்‌ சேர்ந்திருக்‌கிறது. இன்றைய கன்னியாகுமரி மாவட்டமே அப்பகுதியாகும்‌. தமிழ்நாட்டின்‌ தென்‌ எல்லையாகுரிய குமரி இந்நாட்டில்‌ உள்ளது. “உழாநாஞ்சில்‌’ என்னும்‌ சங்க இலக்கியத்தொடர்‌ உழுபடையைக்‌ குறிக்காமல்‌ மலையைக்‌ குறித்து நாட்டிற்குப்‌ பெயரா யிற்று: ‘உயர்சமைய’ என்னும்‌ தொடரும்‌ சிகரங்களையுடைய மலையைக்‌ குறிப்பதைக்‌ காணலாம்‌. நாஞ்சில்‌ நாட்டுத்‌ தலைவன்‌ நாஞ்சில்‌ வள்ளுவன்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றான்‌
“செவ்வரைப்‌ படப்பை நாஞ்சில்‌ பெரருந
சிறுவெள்ளருவிப்‌ பெருங்கல்‌ நாடனை” (புறம்‌ 137:12 13)
“உயர்சிமைய உழாஅ நாஞ்சில்‌ பொருந (௸ 139;7)

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

திருநாவுக்கரசர் தம் அடைவுத் திருத்தாண்டகம் பதிகத்தில் குறிப்பிடும் ஊராக அமைகிறது இது. நல்லக் குடி நனி நாட்டியத்தான் குடி (285-3) தனை நோக்க சிவன் கோயில் உளது என்பது உறுதி என்ற நிலையில் நாட்டியத்தான் சிவனைக் குறித்து அமைய, சிவன் குடி கொண்ட ஊர் என்ற நிலையில் இவ்வூர்ப்பெயர் அமைந்திருக்க வாய்ப்பு அமைகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஊர் இது. சம்பந்தர் அப்பர் பாடல் பெற்ற ஊர். நாரை வழிபட்ட தலமாதலின் நாரையூர் எனப் பெயர் பெற்றது என்ற கருத்து இப்பெயர்த் தொடர்பாக அமைகிறது. ” பொன்னி வடகரைசேர் நாரையூரில் என நம்பியாண்டார் நம்பி தம் திருத்தொண்டர் திருவந்தாதியில் குறிப்பிடுகின் றார் (1).
தேம்புனல் சூழ் திகழ் மாமடு விற்றிரு நாரையூர்மேய
பூம்புனல் சேர் புரிபுன் சடையான்’
என ஞானசம்பந்தர் இவ்வூர் பற்றிய எண்ணம் தருகின்றார். எனவே நீர் வளமுடைய ஊர் என்பது வெளிப்பட, நாரைகளின் மிகுதி காரணமாக இவ்வூர்ப்பெயர் அமைந்திருக்கலாம்.

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க இலக்கியங்களில்‌ “*நாலூர்க்கோசர்‌ நன்மொழி” (குறுந்‌ 15) என்பதுபோல்‌ கோசரைக்‌ குறிக்கும்‌ இடங்களிளெல்லரம்‌ நாலுரர்‌ என்ற அடையுடனே குறிக்கப்பட்டுள்ளது. நான்கு ஊரிலுள்ள. கோசர்‌ என்றோ, நாலூர்‌ என்ற ஊரிலுள்ள கோசர்‌ என்றோ எண்ண இடமளிக்கிறது. நாலை என்று சங்க இலக்கியத்தில்‌ இடம்‌ பெறும்‌ இடம்‌ நாலூர்‌ என்ற ஊரே, மருவி நாலை என வழங்குகிறது என்றும்‌ கூறுகின்றனர்‌. இவ்வூர்‌ பாண்டிய நாட்டில்‌ அருப்புக்‌ கோட்‌டைக்கு. அருகில்‌. உள்ளது. நாலைக்கிழவன்‌ நாகன்‌ பாண்டியன்‌ ஒருவனுடைய படைத்‌ தலைவன்‌. இவனை வடநெடுந்தத்தனார்‌ பாடியுள்ளார்‌. (புறம்‌ 19)

நாலூர் என்று சுட்டப்படும் ஊர். தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. நாலூர் என்பது ஊர்ப்பெயராகவும், மயானம் கோயிற் பெயராகவும் அமைந்து விளங்கியதை அறிகிறோம். சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற தலம் இது. நறையார் பொழில் புடைசூழ் நாலூர் மயானம் என்று சுட்டும் தன்மையில் இதுவும் ஒரு செழிப்பு மிக்க ஊராக இருந்திருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது. நான்கு சிறு குடியிருப்புப் பகுதிகள் இருந்தமை காரணமாக இப்பெயர் பெற்றதோ என்ற எண்ணம் நாலூர் என்பதை நோக்க எழுகின்றது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று தென் ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் திருநாம நல்லூர் என்ற பெயரால் சுட்டப்படுகிறது. சுந்தரர் பிறந்த ஊர். அவரால் பதிகம் பெற்ற சிறப்புமுடையது. சேக்கிழார்.
பெருகிய நலத்தால் மிக்க பெருந்திரு நாடு தன்னில்
அருமறைச் சைவம் ஒங்க அருளினால் அவதரித்த
மருவிய தவத்தால் மிக்க வளம்பதி வாய்மை குன்றா
திருமறையவர்கள் நீடும் திருநாவலூராம் அன்றே (6;2-1-4)
என இவ்வூரினைக் குறிப்பிடுகின்றார். சுந்தரர் பாடல் நாவலூர் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றதே தவிர இதனுள் ஊர் பற்றிய விளக்கம் எதுவும் பெற இயலவில்லை. ஆயின் சேக்கிழார் இதனைக் குறிப் பிடும் நிலையில் இதன் சிறப்புகள் தெரியவருகின்றன. கொங்கலர் சோலை மூதூர் (பெரிய 6 : 10-3-4) பூவலம் தடம் பொய்கைத் திருநாவலூர் (பெரிய 6 : 78-3) வயற்சாலி கரும்பாற் கழனித் திரு நாவலூர் (பெரிய 75-12). மட்டுமன்றி, பின்பு கும்பிடும் விருப்பில் நிறைந்து பெருகு நாவல் நகரார் பெருமானும் என்று நாவல் நகர் எனக் குறிப்பிடு வது இவ்வூர்ப்பெயர் பற்றிய விளக்கம் பெற ஏது அமைக்கின்றது. நாவல் மரம் காரணமாக அமைந்த பெயராக இது அமைய வாய்ப்பு அமைகிறது. கெடில நதி அருகில் பாய்வதன் காரணமாக ஊரின் செழிப்பு, மிக்கு காணப்பட்டது எனவும் காண்கின்றோம் நாவல் மரம் இவ்வூரின் தலமரம் என அறியும்போது தலமரம் காரணமாக இப்பெயர் அமைந்ததா? அல்லது ஊரில் நிறைந்து காணப்பட்ட மரம் தலமரமாக அமைக்கப்பட்டதா என எண்ணத் தோன்றுகிறது. எனினும் பெயர்க்காரணம் உறுதிப்படுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

ஊர் மலைநாட்டுத் திருப்பதியாக, ஷோரனூர் மங்களூர் வழியில் ஷோரனூரில் இருந்து சுமார் 25 கல் தொலைவில் உள்ள நாவாய் பாரதப் புழா என்ற ஆற்றங்கரையில் அமைந்திருக்கும் கோயிலையுடையதாக இவ்வூர் அமைகிறது. திருமால் கோயில் கொண்ட தலம் இது. கடப்பதற்கு உறுப்பாக இருப்பது கப்பல்;நாவாய். அங்ஙனமே துன்பக் கடலைக் கடப்பதற்கு இத் தலத்து எம்பெருமானும் நாவாய் போன்று இருப்பதால் அவன் எழுந்தருளியுள்ள தலமும் நாவாய் என்ற பெயரால் வழங்க லாயிற்று என்ற கருத்து இவ்வூர்த் தொடர்பாக அமைகிறது. திரு என்ற அடைமொழியுடன் அத்தலம் திருநாவாய் என்று வழக்கிலிருந்து வருகிறது. ஆழ்வார்கள் பாடல்கள் அனைத்திலும் மலை வளத்தின் பசுமையான காட்சிகள் தோற்றம் தருகின்றன. நாவாய் என்ற பெயரையும், கோயில் ஆற்றின் கரை யில் அமர்ந்து இருப்பதையும் நோக்க, ஆற்றின் கரையில் நாவாய் போன்று காணப்பட்டதன்மையால் இப்பெயர் பெற்றிருக்குமோ என எண்ணத் தோன்றுகிறது.

திருநின்ற ஊர் என அழைக்கப்படும் இவ்வூர், இன்று செங்கல்பட்டு மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது.
நீண்டவத்தக் கருமுகிலை எம்மான் றன்னை
நின்றவூர் நித்திலத்தைத் தொத்தார் சோலை
காண்டவத்தைக் கனலெரிவாய்ப் பெய்வித்தானைக்
கண்டது நான் கடல் மல்லைத் தலசயனத்தே (நாலா -1089)
என்றும்,
குரு மாமணிக் குன்றினை
நின்றவூர் நித்திலத் தொத்தினை (நாலா -1642)
என்றும் திருமங்கையாழ்வார் இங்குள்ள திருமால் புகழ் பாடுகின்றார். தவிர, சேக்கிழார் தமது பெரிய புராணத்தில், பூசலார் நாயனார் பிறப்பு பற்றி, கூறப்புகும் போது,
உலகினில் ஒழுக்கமென்று முயர் பெருந் தொண்டை நாட்டு
நலமிகு சிறப்பின் மிக்க நான்மறை விளங்கு மூதூர்
குலமுதற் சீலமென்றும் குறைவிலா மறையோர் கொள்கை
நிலவிய செல்வ மல்கி திகழ் திருநின்ற ஊராம் (2)
என்று அவர் பிறந்த ஊரினைக் குறிப்பிடுகின்றார். இந்நிலை யில் வைணவக் கோயிலுடன், பழமைமிக்க செல்வம் பொருந்திய தொரு ஊர் இது என்பதும் விளக்கமாக அமைகிறது. இவ்வூரினை, மன்னியசீர் மறைநாவல் நின்றவூர்ப் பூசல் வரிவளையாண் மானிக்கும் நேசனுக்கும் அடியேன் (39-11) எனச் சுட்டுகின்றார். இவற்றை நோக்க இருந்தையூர் என்பத னைச் சங்க இலக்கிய ஊர்ப்பெயர்களில் கண்டது போன்று, திருமாலின் நின்ற கோலம் காரணமாக ஏற்பட்ட பெயர் எனக் கூறலாம்.

திருநின்றியூர் எனச் சுட்டப்படும் இவ்வூர் இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டம் சார்ந்து அமைகிறது. சம்பந்தர், அப்பர், சுந்தரர் மூவராலும் பாடல் பெற்ற கோயிலையுடையது. சம்பந்தர் பாடல் இதனை நின்றியூர் என்று மட்டுமே குறிக்க அப்பர் வழக்கிலேயே திருநின்றியூர் எனச் சுட்டப்படக் காண்கின்றோம்.
காலன் வலி காலின் னொடு போக்கிக் கடிகமழும்
நீலம் மலர்ப் பொய்கை நின்றியூரின் னிலையோர்க்கே (திருஞான – 18-1)
நிறையும் பூம்பொழில் சூழ் திருநின்றியூர்
உறையுடீசனை யுள் குமென் னுள்ளமே- (திருநா – 137-4)
எனவே நின்றியூர் திருநின்றியூர் என்றும் பிற பக்தி சார்ந்த ஊர்ப்பெயர்கள் போன்று திரு அடை இணைந்து திருநின்றியூர் அன்றே குறிக்கப்பட்டு இருந்ததோ என நினைக்கத் தோன்றுகிறது. ஊரின் பழமை காட்டும் தன்மையும் இங்கு அமைகிறது. இங்குள்ள இறைவன் நின்ற கோலம் காட்டிய தால் இப்பெயர் கொண்டது இவ்வூர் என்பதனை எண்ணலாம். திருமகள் வழிபட்டு நிலைபேறு எய்திய தலம் என்பர். மேலும் சோழன் ஒருவன் திருவிளக்கிட்டுத் தினந்தோறும் வழிபட்டு வந்தான். அவன் கொண்டு வந்த திரி ஒரு நாள் நின்று விடவே சிவலிங்கத்தினின்றும் ஒரு சோதி தோன்றி, அவன் வழிபாட் டிற்கு இடையூறு உண்டாகாமல் உதவியது. அதனால் திரி நின்றவூர் ஆயிற்று. இப்போது திருநின்றவூர் என வழங்குகிறது என்பது செவிவழிச் செய்தி என்ற புராணக்கதையும் இதற்கு உண்டு. பெரிய புராணம் அனைத்து இடங்களிலும் திருநின்றியூர் எனவே வழங்குகிறது.
திருநின்றி யூரின் நிமலனார் நீள்கழல் ஏத்தி (33- 287)

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

நியமம்‌ என்று சுட்டப்பட்டுள்ள ஊர்‌ செல்லூருக்குக்‌ கிழக்கே இருந்த ஓர்‌ களர்‌ என்றும்‌, கோசர்‌ என்பவருக்கு உரியது என்றும்‌ சங்க இலக்கியம்‌ கூறியுள்ளது. அவை நகரம்‌ அல்லது இடம்‌ எனப்‌ பொருள்‌ தரும்‌ நியமம்‌ என்னும்‌ சொல்‌ பெயரளடைவில்‌ ஒரு குறிப்பிட்ட ஊருக்கே பெயராய்‌ அமைந்து விட்டது போலும்‌. நியமம்‌ ஏன்ற பெயருடன்‌ தஞ்சை மாவட்டத்தில்‌ ஓர்‌ ஊர்‌ இருப்பதாகத்‌ தெரிகிறது. காரைக்குடிக்கு அருகில்‌ உள்ள நேமத்‌ தாம்பட்டி என்ற நியமும்‌ நெல்லை மாவட்டத்திலுள்ள தேமமும்‌ நியமம்‌ என்ற ஊரே என்றும்‌ கருத்து உள்ளது. கோடிக்கரையை ‘நிகம்‌’ (Nigma) என்று பெரிப்புளுஸ்‌ என்ற கிரேக்க நூலாசிரியன்‌ குறிப்பிட்டுள்ளான்‌. இக்‌கிரேக்க நூலாசிரியன்‌ “நிகம” என்று கூறும்‌ ஊர்ப்பெயர்‌ சங்க நூரல்களில்‌ நியமம்‌ என்று வரும்‌ பெயராகும்‌ என்பர்‌. நொச்சி நியமம்‌, என்ற பெயருடன்‌ ஒரு நியமம்‌ இருந்ததாக, நொச்சி நியமங்கழார்‌ என்ற புலவரின்‌ பெயரால்‌ அறிய முடிகிறது. திருச்சிராப்பள்ளிக்கு அருகிலுள்ள நொச்சியம்‌ எவ்னும்‌ ஊரே அந்த நொச்சி நியமம்‌ என்ற கருத்தும்‌ உள்ளது.
“நெடுங்‌ கொடி. நுடங்கும்‌ நியம மூதூர்க்‌
கடுந்‌ தேர்ச்‌ செல்வன்‌ காதல்‌ மகனே”. (தற்‌. 45 : 4 5)
அருந்‌ இறற்‌ கடவுள்‌ செல்லூர்க்‌ குணா அது
பெருங்கடல்‌ முழக்கிற்றாகி யாணர்‌
இரும்பிடம்‌ படுத்‌,த வடுவுடை முகத்தர்‌
கடுங்கண்‌ கோசர்‌ நியமம்‌ ஆயினும்‌” (அகம்‌. 90 (9 12)

மலை, காடு, வெட்டவெளி, மேடு, பள்ளம், வழி போன்றவை ஊர்ப்பெயர்களாக அமையக் காரணமாக இருக்கின்றன. நிலமாகிய முதற்பொருளின் வேறுபாடுகளையொட்டி நிலத்தோற்றம் குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என்று வேறுபடுத்தி அழைக்கப்பட்டு வந்தன என்பதைச் சங்க நூல்கள் காட்டுகின்றன. இவ்வழக்கத்தையொட்டி ஊர்ப்பெயர்களும் நிலத்தோற்றங்களுக்கேற்ப இன்றளவும் வேறுபடுத்தி அழைக்கப்படுகின்றன. கடவு, கட்டை, கல், களம், காடு, கிரி, குண்டு, குழி, குன்றம், சிலம்பு, தேரி, பரப்பு, பள்ளம், பாலை, பாறை, மலை, மேடு, வெளி, வழி என்பன ஊர்ப்பெயர்களின் பொதுக்கூறுகளாக இவ்வழக்கத்தினையொட்டி அமைந்து ஊர்களை வேறுபடுத்துகின்றன.

சங்க கால ஊர்கள்

நீடுதல்‌ என்றால்‌ பரத்‌தல்‌ அல்லது செழித்தல்‌ என்னும்‌ பொருளையுடைய சொல்லாகும்‌. செழிப்பு மிகுத்த ஊர்‌ நீடூர் எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌. மாயூரத்தின்‌ அருகில்‌ நீடூர்‌ என்னும்‌ பெயருள்ள ஓரி ஊர்‌ உள்ளது. அக்‌காலத்தில்‌ பெரியதோர்‌ ஊராக இருந்திருக்க வேண்டும்‌ என்று தோன்றுகிறது. செழிப்பான வளம்ழித்க ஊராகவும்‌ இருந்திருக்க வேண்டும்‌.
“யாழிசை மறுகின்‌ டூர்‌ கிழவோன்‌” (அகம்‌. 266 ; 10)

நீடூர் என்று இன்றும் சுட்டப்படும் இவ்வூர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது அப்பர். சுந்தரர் பாடல் பெற்ற தலம். இக்கோயில் தலமரமாக கிழமரம் அமைகிறது. எனவே இதன் காரணமாக மகிழாரண்யம், மகிழ வனம் என்ற பிற பெயர் களும் இதற்கு அமைகின்றன. பழிக்காலத்தும் அழியாது நீடித் திருக்கும் தலமாதலின் இது நீடூர் என்று பெயர் பெற்றது என்பர். சுந்தரர்,
நீரில்வாளை வரால் குதி கொள்ளு நிரைபுனற்கழனிச் செல்வ நீடூர் (56-1)
புன்னைமாதவிப் போதலர் நீடூர் (56-2)
பைம்பொழிற் குயில் கூவிட மாடே ஆடுமாமயில் அன்னமோடாட
வலை புனற் கழனித் திருநீடூர் (56-4)
எனப் பலவாறு இவ்வூர் செழிப்பினை இயம்புகின்றார். இதனை நோக்க, பழமையான ஊர் மக்கள் ஊரின் செழிப்பு காரணமாக நீண்டகாலம் குடியிருப்பாகக் கொண்ட ஊர் என்ற நிலையில் நீடூர் என்ற பெயர் அமைந்திருக்குமோ என்ற எண்ணம் எழுகிறது. நீண்ட அமைப்பி லும் எழுந்திருக்கலாம். சேக்கிழாரும் இவ்வூர்ச் சிறப்பினை,
மாறுகடிந்து மண்காத்த வளவர் பொன்னித் திருநாட்டு
நாறு விரைப்பூஞ் சோலைகளின் நனைவாய்திறந்து பொழி செழுந்தேன்
ஆறு பெருகி வெள்ளிமிகும் அள்ளல் வயலின் மள்ளருழஞ்
சேறு நறுவா சங்க மழுஞ் செல்வ நீடூர் திருநீடூர் (58-1)
என்கின்றமை இவ்வூரின் இயற்கை வளம் மிகுதியையுணர்த்துகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

“நீரின்றி அமையாது உலகு” என்பதால் ஊர்கள் நீர்வளம் மிக்க பகுதிகளையொட்டியே ஏற்பட்டன. பண்டைய நாகரீகங்கள் எல்லாம் ஆற்றங்கரைகளில் தோன்றியுள்ளன என்பது வரலாற்று உண்மை. உணவிற்கும், உடல் தூய்மைக்கும், வேளாண்மைக்கும், ஆடு, மாடு முதலிய வீட்டு விலங்குகளுக்கும் நீர் தேவைப்படுகிறது. எனவே இயற்கையாக நீர்வளம் உள்ளதா என்று பார்த்து மக்கள் குடியேறியிருக்கின்றனர் அல்லது நீர் வசதியை ஏற்படுத்த குளம் , கிணறு போன்ற நீரிடங்களை வெட்டிக் குடியேறியிருக்கின்றனர். நீரிடங்களைச் சுட்டிய வடிவங்கள் தழுவு பெயராக ஊரையும் காலப்போக்கில் சுட்டத் தொடங்கின. அடைப்பு, அணை, ஊருணி (ஊரணி), ஊற்று (ஊத்து), ஏந்தல், ஏரி, ஓடை, கரை, கால், கிணறு, குண்டம், குளம், கேணி, சமுத்திரம், சிறை, சுனை, டேம், தாங்கல், துறை, நதி, ரேவு, படுகை, மடை, வாவி என்ற நீரிடப் பெயர்களும், நீரிடச் சார்புப் பெயர்களும் ஊர்ப்பெயர்களின் பொதுக்கூற்று வடிவங்களாக அமைந்துள்ளன.

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

பெரும்‌ பாணாற்றுப்‌ படையில்‌ நீர்ப்பெயற்று என்னும்‌ ஓர்‌ ஊர்ப்பெயர்‌ குறிப்பிடப்‌ பெற்றுள்ளது. நீர்ப்பெயற்று என்பது கடல்நீர்‌ உட்பெய்தலைக்‌ கொண்டதாகிய நிலம்‌ எனப்‌ பொருள்படும்‌. அதாவது உப்பங்கழியையுடைய நிலப்பகுதியாகும்‌. மாமல்லபுரத்திற்கு இரண்டுகல்‌ தெற்கே கடல்நீர்‌ நிலத்துள்‌ நுழைந்து, மாமல்லபுரத்திற்குக்‌ தென்மேற்கில்‌ அரைக்கல்‌ தொலைவுவரை பரவியுள்ளது. மாமல்லபுரத்திற்கு மேற்கில்‌ தொடங்க வடக்கே மூன்றுகல்‌ தொலைவில்‌ உள்ள சாளுவன்‌ குப்பம்‌ வரைவில்‌ மணல்‌ வெளி பரவியுள்ளது. இங்ஙனம்‌ மாமல்லபுரத்திற்கு வடக்‌கிலும்‌ தெற்கிலும்‌ உள்ள மணல்‌ வெளியை ‘ஊடுருவிக்‌ கொண்டே இன்றைய பக்கிங்‌ ஹாம்‌ கால்வாய்‌ செல்‌கிறது. இம்மணல்‌ வெளிகள்‌ பண்டைக்‌ காலத்தில்‌ கடல்நீரைப்‌ பெற்றிருந்தமையால் தான்‌ இன்று மணல்‌ வெளி களாய்‌ உள்ளன. எனவே சங்க காலத்தில்‌ கடல்நீரைப்‌ பெய்தலையுடைய நிலப்‌பரப்பாக இப்பகுதி இருந்திருத்தல்‌ வேண்டும்‌ என்பது தெளிவு. ஊரார்‌ இப்பகுதியை இன்று கழிவெளி என்கின்றனர்‌. இத்தகைய பகுதியின் ‌எல்லையில்‌ துறைமுகமும்‌ பட்டினமும்‌ இருந்தன என்று பெரும்பாணன்‌ கூறியுள்ளான்‌. ஆகவே அவன்‌ குறித்தவை பிற்‌கால மாமல்லபுரம்‌ இருந்த பகுதியேயாகும்‌ என்பர்‌, மதுராந்தகம்‌ வட்டத்தின்‌ தென்பகுதியில்‌ “நீர்ப்போ்‌” என்று உள்ள சிற்றூரே நீர்ப்‌ பெயற்றாகலாம்‌ என்றும்‌ கூறுவர்‌. மாமல்லபுரத்தையடுத்த கழிவெளிப்‌ பகுதியே நீர்ப்பெயற்று என்னும்‌ பெயரையுடைய ஊராக இருக்கவேண்டும்‌ என்ற கருத்தே பொருத்தமானதாகத்‌ தோன்றுகிறது. நீர்ப்பெயற்று என்னும்‌ ஊரின்‌ எல்லையில்‌ துறைமுகமும்‌ அமைந்திருந்தது என்று பெரும்பரணாற்றுப்‌ படை கூறுவதால்‌ இத்துறைமுகப்‌ பட்டினமாகவும்‌ ௧ருத இடமளிக்கும்‌ பிற்கால மாமல்லபுரப்பகுதியில்‌ அமைந்த கழிவெளியே நீர்ப்பெயற்று என்னும்‌ ஊர்‌ இருந்த இடம்‌ என்று கொள்ளுவதே பொருந்தும்‌. நீர்ப்பெயற்று என்பதை நீர்ப்‌ பெயர்த்து எனத்தவறாகக்‌ கொண்டு நீர்ப்பெயரையுடைய நகரம்‌ என்று கூறுவது பொருந்‌ துவதாகத்‌ தெரியவில்லை.
“வண்டல்‌ ஆயமொடு உண்துறைத்தலைஇ,
புனல்‌ ஆடுமகளிர்‌ இட்ட பொலங்குழை
இரைதேர்‌ மணிச்சிரல்‌ இரை செத்து எறிந்தென,
புள்‌ஆர்‌ பெண்ணைப்‌ புலம்பு மடற்‌ செல்லாது,
கேள்வி அந்தணர்‌ அருங்கடன்‌ இறுத்த
வேள்விக்‌ தூணத்து அசைஇ, யவனர்‌
ஓதிம விளக்கின்‌ உயர்‌ மிசைக்கொண்ட,
வைகுறு மீனின்‌ பைபயத்‌ தோன்றும்‌
நீர்ப்பெயற்று எல்லைப்போக” (பத்துப்‌…பெரும்‌.311 319)

திருநீர்மலை என்று, செங்கல்பட்டு மாவட்டத்தில் அமையும் வைணவத் தலம் இது. ஆழ்வார்களால் சுட்டப்படும் இத்தலம் மலையில் கோயிலைக் கொண்டது. நீர் சூழ்ந்த மலை என்ற காரணத்தினால், இப்பெயர் அமைந்தது என்ற எண்ணத்தைக் காண்கின்றோம். இத்தலத்திற்குத் திருமங்கையாழ்வார் எழுந்தருளின போது ஏரியின் நீர்ப்பிடிப்பால் அவரால் எம்பெருமானைச் சென்று சேவிக்க முடியவில்லை என்றும் பல நாட்கள் காத்திருந்து நீர் வடிந்த பிறகே சென்று சேவித்தார் என்றும் செவி வழிச்செய்தியினால் அறிகின்றோம். இங்ஙனம் அரண்போல் நீர் சூழ்ந்த இடத்தில் அமைந்து இருப்பதால் தான் நீர்மலை என்ற காரணப் பெயர் பெற்று திரு என்ற அடைமொழியுடன் திருநீர்மலை என்ற இம் மலை வழங்கி வருகின்றது போலும் என்ற எண்ணம் ந.சுப்பு ரெட்டியாரால் தரப்படுகிறது. திருமங்கையாழ்வாரின் பாடல் கள் திருநீர்மலையின் செழிப்பை மிகவும் அழகாகத் தருகின்றன.
சேடார் பொழில் சூழ் திருநீர் மலையான் – (நாலா -1521)
ஏரார் பொழில் சூழ் இடவெந்தை நீர்மலை – (3775-74)
கலை வாழ் பிணையோடு அணையும் திருநீர் (,)
மலைவாழ் எந்தை மருவும் ஊர் (நாலா-1365)

தென்னலக்குடி என்ற பெயரால் இன்று தஞ்சாவூர் மாவட் டத்தில் அமைகிறது இவ்வூர். அப்பர் நீலக்குடி இறையைப் பற்றிப் பாடும் நிலையில் இவ்வூர் பற்றி அறிய இயலுகிறது.
கல்லி னோடெனனப் பூட்டிய மண் கையர்
ஒல்லை நீர்புக நூக்கி வென் வாக்கினால்
நெல்லு நீள் வயனீலக் குடியரன்
நல்ல நாம நவிற்றி யுய்ந்தேனன்றே (186-7)
இந்நிலையில் நீலன் குடி என்பது சிவன் கோயில் கொண்ட ஊர் என்பது தெளிவு. எனவே இவ்வூர்ப் பெயரை நோக்கினால் நீலகண்டன் குடியெனச் சுட்டப்பட்டு, பின்னர் நீலன் குடி ஆகி, பின்னர் நீலக்குடியெனத் திரிந்ததோ எனத் தோன்றுகிறது பிற எந்த சான்றுமின்மையின், இதனைப்போன்ற பகமே அமைகிறது. இன்றைய தென்னலக்குடி என்ற பெயரும் நீலக்குடி, நலக்குடியாகி, பின்னர் திசை குறித்து தென்னலக் குடியென. நீலக்குடியின் திரிபாக அமைந்திருக்கலாம் என்னும் எண்ணம் தோன்றுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருநாட்டாங்குளம், திருநாட்டான்குளம் என இன்று திருச்சி மாவட்டத்தில் அமைகிறது இவ்வூர் ஐயடிகள் காடவர்கோன், தம் ஷேத்திரக் கோவை வெண்பாவில்,
தொட்டுத் தடவித் துடிப்பொன்றும் காணாது
பெட்டப்பிணமென்று பேரிட்டுக் -கட்டி
எடுங்கள் அத்தா என்னா முன் ஏழைமட நெஞ்சே
நெடுங்களத்தார் பாதம் நினை’
என இவ்வூரினைக் குறிப்பிடுகின்றார். சம்பந்தர் பதிகமும் (52) இவ்வூருக்கு உள்ளது. எனினும் இவர்களின் பாடல்கள் இந்த ஊரைப் பற்றிய விளக்கம் எதையும் தரவில்லை. அப்பர் தனிப் பதிகம் அமைத்துப் பாட வில்லை எனினும், தம்முடைய பதினைந்தாவது பதிக்கத்தில், (பொது) நிழலார் சோலை நெடுங்களத்து நிலாய நித்த மணாளன் (7) எனச் சுட்டும் நிலையில், சோலைகள் செழிப்புற்ற நெடுங்களம் என்ற எண்ணம் தெரிகிறது எனவே களம் என்பது செழிப்பு மிக்கப் பகுதியைக் குறிக்க, நெடுங்களம் பரந்த பரப்பினைக் குறித்து அமைந்ததோ எனத் தோன்றுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

நெடுவாயில் என்ற இத்தலம், அப்பர், சம்பந்தர் இருவராலும் பாடலினுள் குறிக்கப் பெறுகின்றது. நெடுவாயில் (திருநா – 285-7)’ நிறைநீர் மருகன் நெடுவாயில் (திருஞா – 175-9) எனவே இது சிவன் கோயில் சிறப்பு பெற்ற இடம் என்பது தெளிவு. பெரிய வாயிலையுடைய குடியிருப்பு பகுதியாக இது அமைந்து இருக்கக் கூடும்.

சங்க கால ஊர்கள்

சோழன்‌ நெய்தலங்‌ கானல்‌ இளஞ்‌ சட்‌ சென்னியை ஊன்‌ பொதி பசுங்குடையார்‌ பாடியது (புறம்‌. 70) என்ற தொடர்‌ நெய்தலங்கானல்‌ என்ற ஊர்ப்பெயர்ப்‌ பற்றிய எண்ணத்தைத்‌ தோற்றுவிக்கிறது. இது இளஞ்சேட்‌ சென்னியின்‌ நகரம்‌.

சங்க கால ஊர்கள்

நிறை வயல் சூழ் நெய்தல் வாயில் (285.7) என திரு நாவுக் கரசரால் குறிக்கப்படும் இத்தலமும் சிவன் கோயில் பெருமை உடையது. நிறைவயல் சூழ் நெய்தல் என்ற பாடலடிகள் இவ்வூர்ச் சிறப்மைக் காட்டுகிறது எனவே நெய்தல் பகுதியில் அமைந்த குடியிருப்புப் பகுதியோயெனத்தோன்றுகிறது.

தில்லைத்தானம் என வழங்கப்படும் இவ்வூர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. கோயில் பெயராக முதலில் அமைந்து பின்னர் ஊர்ப்பெயராயிற்றோ என்ற எண்ணம் பாடல்களை நோக்க எழுகின்றது. சம்பந்தராலும் அப்பராலும் பாடல் பெற்றது இத்தலம்.
நிலா வெண்மதி யுரிஞ்ச நீண்டமாட நிறைவயல் சூழ் நெய்த்தானம் (திருநா – 215-8)
தேனிடை மலர் பாயு நெய்த்தானனை (148-3)
போன்ற பாடல்கள் செழிப்பு சுட்டுகின்றன. என்ற கூற்று இங்குள்ள சிவன் கோயில் பற்றிய தெளிவைப் பெற
அறையும் புனல் வரு காவிரி யலை சேர் வடகரைமேல்
நிறையும் புனை மடவார் பயில் நெய்த்தானமெனீரே
என்ற சம்பந்தர் பாடல் காவிரியின் வடகரையில் இருக்கும் இதனைக் கூறுகிறது. மேலும்,
காலனை வீழச் செற்ற கழலடி யிரண்டும் வந்தென்
மேலவாயிருக்கப் பெற்றேன் மேதகத் தோன்றுகின்ற
கோலநெய்த் தானமென்னும் குளிர் பொழிற் கோயின்மேய
நீலம் வைத்தனைய கண்ட நினைக்குமா நினைக்கின்றேனே (திருஞா – 37-1)
என்ற பாடல் கோல நெய்த்தானம் என்றும் குளிர் பொழிற் கோயில் என்று சுட்டும் நிலையில் இது கோயிற் பெயர் என்பதனைத் தெளிவாகக் காண்கின்றோம். நெய்’ சிறப்புடைய அபிஷேகப் பொருளாக, அங்குச் சுட்டப்பட்டதன் காரணமாக இப்பெயர் அமைந்து, பின்னர் ஊர்ப்பெயராகவும் செல்வாக்குப் பெற்றது என்பதை நாம் உணரவியலுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

குன்றம் என்று முடியும் ஊர்ப்பெயர் வரிசையுள் தனைக் குறிப்பிடுகின்றார் ஞானசம்பந்தர். நெற்குன்றம் (பதி 175-9). ரா.பி. சேதுப்பிள்ளை நெற்குன்றம் என்ற ஊர் இன்று நெற் குணம் சுட்டப்படுவதையும் ஆர்க்காடு நாட்டைச் சார்த்தது என்பதையும் சுட்டுகின் றார். (பக்-4) நெல்லின் செழிப்பா? அல்லது நற்குன்றம்’ நெற்குன்றமாயிற்றா என்பது தெளிவுறவில்லை.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருநெல்லிக்கா எனத் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமையும் ஊர் இது. ஞானசம்பந்தர் பாடல் பெற்ற ஊர் இது (150). சேக்கிழார் ஞானசம்பந்தர் செல்லும் வழியில் உள்ள கோயில்களைப் பணிந்து செல்லும் நிலையில், நெல்லிக்கா பணிந்து சென்றதையும் குறிப்பிடுகின்றார் (34.674-2) மேலும் பரமர் திருநெல்லிக்கா என்ற கூற்று இங்குள்ள சிவன் கோயில் பற்றிய தெளிவைப் பெற உதவுகிறது. நெல்லி மரங்கள் அடர்ந்த சோலை காரணமாக இப்பெயர் தோன்றியது எனல் பொருத்தமாக அமையும். தல மரம் நெல்லி என்பதும் இங்கு சுட்டத்தக்கது.

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சிவபுரி எனச் சுட்டப்படும் ஊாாகிய இது. இன்று தென் ஆர்க்காடு மாவட்ட தில் அமைகிறது. சம்பந்தர் இத்தலத்து இறைவனைப் பாடுகின்றார். அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்துக்கு அருகேயுள்ளது. நெல்லின் மிகுதி காரணமாக இப்பெயர் அமைந்திருக்கலாம்.

திருவரத்துறை எனச் சுட்டப்படும் இடம் தென்னார்க்காடு மாவட்டத்தில் உள்ளது. தேவார மூவரும் இத்தலத்து இறை யைப் புகழ்கின்றனர். உவர்ப்பெயர் நெல்வாயில். கோயில் அரத்துறை. பிற நெல்வாயில் தலத்தினின்றும் வேறுபடுத்திக் காட்ட அரத்துறையை இணைத்திருக்கலாம். நெல்வாயில் நெல்லின் செழிப்பு காட்ட எழுந்ததே என்பது ஈண்டும் விளக்கமாகிறது. நிவாநதியின் வடகரையில் உள்ள தலம் ஆகையால் அதன் கரையில் கோயில் அமைய, துறை என்பது பொருத்தமாக அமைகிறது.
நல்வாய் அகிலும் கதிர் மாமணியும்
கலந்துந்தி வரும் நிவவின் கரைமேல்
நெல்வாயிலரத்துறை நீடுறையும்
நிலவெண் மதிசூடிய நின்மலனே
என்ற பாடல் அரத்துறையினைப்பற்றிய எண்ணம் தரவல்லது.
நிவா என்பது வடவெள்ளாற்றைக் குறிக்கும்.

நெய்வெணை இன்று சுட்டப்படும் தலம். தென் ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் அமைகிறது. சம்பந்தர் தேவாரம் இவ்வூருக்கு அமைகிறது. இவரது பாடல்கள் இவ்வூரின் வளத்தைக் காட்டுமாறு அமைகின் றன.
நிச்சலும் மடியவர் தொழுதெழு நெல்வெணெய் (354-2)
நிரைவிரி தொல்புகழ் நெல்வெணெய் மேவிய
கரைவிரி கோவணத்தீரே (354-3)
நீர்மல்கு தொல்புகழ் நெல்வெணெய் (354-4)
நீடிளம் பொழிலணி நெல்வெணெய் (354-5)
என்ற பாடலடிகளைக் காணும்போது, நெல், வெண்ணெய் என்ற சொற்கள், ஊரின் மிக்க வளத்தைக் காட்டும் நிலையில் அமைவதை எண்ணத் தோன்றுகிறது. எனவே அந்த அடிப் படையில் இப்பெயர் பொருத்தமுறுமா எனக் காணலாம்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திருநெல்வேலி என்று அழைக்கப்படும் இவ்வூர், திருநெல்வேலி மாவட்டத்தின் தலைநகராகவும் அமைகிறது. பாண்டிய நாட்டைச் சார்ந்த இவ்வூர், ஞானசம்பந்தரால் பாடல் பெற்று அமைகிறது.
பொருந்து தண்புறவினிற் கொன்றைபொன் சொரிதரத் துன்று பைபைம்பூம்
செருந்தி செம்பொன் மலர் திருநெல்வேலி (350-1)
துன்று தண் பொழிலினுழைந் தெழுவிய கேதகைப் போதளைந்து
தென்றல் வந்துலவிய திருநெல்வேலி (350-2)
ஈண்டு மாமாடங்கள் மாளிகை மீதெழு கொடி மதியம்
தீண்டி வந்துலவிய திருநெல்வேலி (350-4)
என்ற இவரது பாடலடிகளில் திருநெல்வேலி. இவரது காலத்திற்கு முன்னரேயே செழிப்பும், பெருமையும் பெற்று விளங்கிய நிலை தெளிவாகத் தெரிகிறது. எனவே இவர்க்கும் முன்னைய வரலாற்றுச் சான்றுகள் எதுவும் இதனை நோக்கத் தெரிகிறதா ? எனக் காணின் சாலியூர் பற்றிய எண்ணம் அமைகிறது.
மதுரைக் காஞ்சியில்,
சீர் சான்ற உயர் நெல்லின்
ஊர் கொண்ட உயர் கொற்றவ (87.88)
என்னும் பாடலடிகள். தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன்’ புகழைப்பாட எழுந்தவை. இதற்குத் தம் பத்துப்பாட்டு உரையில், டாக்டர் உ.வே.சா. சாலியூர் எனப் பொருள் எழுதுகின்றார். மேலும் இதனை நெல்லையோடுச் சார்த்திப் பொருள் சொல்வோரையும் காண்கின்றோம் இவற்றைக் கொண்டு எஸ்.கணபதிராமன் தம் பொருநை நாடு என்ற நூலில், இங்கு நெல்லின் ஊர் என்பது திருநெல்வேலியே எனக் குறிக்கின்றார். ஆயின் தொகுதி ஒன்றில், ஆசிரியர் இதனை ஆந்திர நாட்டு நெல்லூர் எனச் சுட்டுகின்றார் எனினும், சங்க இலக்கியச் சான்றுகளையும் இவண் ஆராய்ந்து, முடிவுக்கு வரமுடியுமா எனக் காணலாம். சாலி என்பது சங்க காலத்தில் சிறப்பு மிக்க நெல்வகை யாகக் கருதப்பட்டது என்பது தெளிவு.
கருந்தெற்று மூடையின் இடம் கெடக் கிடக்கும்
சாலி நெல்லின், சிறை கொள் வேலி
ஆயிரம் விலை ளையுட்டு ஆக,
காவிரி புரக்கும் நாடுகிழவோனே
என்பது பொருநர் ஆற்றுப்படை (242-48).
அடுத்து மதுரைக் காஞ்சி குறிப்பிடும்,
சீர் சான்ற உயர் நெல்லின்
எனவே ஊர் கொண்ட உயர் கொற்றவ என்ற அடிகளில் அமையும் நெல்லின் ஊருக்கு, உ. வே. சா உரை சாலியூர் என்று குறிப்பிடுகிறது. எனினும், நெல்லுக்கே சீர் சான்ற உயர் என்ற அடை பொருத்தமானதே. சாதரணமாகப் பார்த்தாலும், நெல்லின் ஊர் என்ற எண்ணம் பொருத்தமாக அமைகிறது. இந்நிலையில் இதனை நெல்லின் ஊர் என்று இணைத்துத்தான் சுட்டவேண்டும் என்பது இல்லை. நெல்லை கொண்ட ஊர்’ நெல்வளமிக்க ஊர் என்ற நிலையிலும் பொருத்தலாம். எனவே பாண்டிய நாட்டினுள் உள்ள நெல்வேலியை உடைய கொற்ற வனே என்று விளித்திருக்கலாம். பாண்டிய நாட்டில் நெல்வேலி சிறப்புடன் திகழ்ந்ததன் காரணமாக இவ்வாறு சிறப்பாகச் சுட்டி அமைத்திருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது. மேலும், நெடுஞ்சடையன் பராந்தகனது வேள்விக்குடிச் செப்பேடு,
வில்வேலி கடற்றானைன மயை நெல்வேலி செருவென்ற
பெருவீரன் எனச் சிறப்பிக்கின்றது’ என்ற எண்ணத்தையும் காண்கின்றோம். மேலும் சுந்தரர்
நிறை கொண்ட சிந்தையான் நெல்வேலி வென்ற
நிறை சீர் நெடுமாறன் அடியார்க்கும் அடியேன் (39-8)
எனச் சுட்டுகின்றார். எனவே நெல்வேலியை வெல்வது சிறப்பாகக் கருதப்பட்டது எனத் தெரிகிறது. இந்நிலையிலேயே சங்க இலக்கியத்தும் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ் செழியன் புகழைச் சுட்டுமிடத்து. நெல்வேலியைக் கொண்ட மன்னவன் எனச் சுட்டி இருக்கலாம். என்பது இதன் செழிப்பினைச் சேக்கிழாரும் சுட்டுகின்றார். செல்வத் திருநெல்வேலி இவர் காட்டும் நிலை. எனவே பெருநை பாய்ந்ததன் காரணமாக நெல்வயல்கள் சூழப்பட்ட ஊராக இது அமைந்த காரணமே இப்பெயர்க் காரணம் என்பது வெளிப்படையாகத் தெரிகிறது. எனினும், புராணக் கதையும் இப்பெயர்க் குறித்து அமைகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்