ஊர் பெயரகராதி

சங்க கால ஊர்கள்

கொடிமங்கலம் பிடுகிறது. என்ற ஊரினைத் திருவாசகம் குறிப்பிடுகிறது.

இன்று சேலம் மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமையும் தலம். திருச்செங்கோடு என்று வழங்கப் பெறுகிறது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற தலம் இது. மலையின் சிவப்பு நிறம் காரணமாக பெயர் அமைந்தது என்பர்.
கொந்தணவும் பொழில் சூழ் கொடிமாடச் செங்குன்றூர் நின்ற
அந்தணனைத் தொழுவார் அவலம் அறுப்பாரே திரு ஞான – 107-1
மேலும் சிவபெருமான் திருவந்தாதியில் இவ்வூர், சிவன் மேய செங் குன்றூர் என்றும் (95) எனவும். கொண்டல்பயில் நெடும் புரிசைக் கொடிமாடச் செங்குன்றூர் என, பெரிய புராணத்திலும் அமைகிறது. இக்குன்றிலிருந்து பார்த்தால் காவிரியாறு தெரியும் என்ற எண்ணத்தை,
தெண்திரை நீர்த்தடம் பொன்னித் தடம்
கரையாங் கொங்கினிடை
வண்டனலையும் புனற் சடையார் மகிழ்
விடங்கள் தாழுதணைந்தார்
கொண்டல் பயில் நெடும் புரிசைக் கொடிமாடச்
செங்குன்றூர்’
என்ற சேக்கிழார் கருத்துடன் ஒப்பிட்டு நோக்கலாம். செங்குன் றூர் என்ற மலைநாட்டு வைணவத் தலம் அன்று சிறப்புற்றிருந்தது என அறியும் போது,அந்தச் செங்குன்றூரினின்றும் இதனைத் தனிப்படுத்த, இதனைக் கொடிமாடச் செங்குன்றூர் எனச் சுட்டினரோ எனத் தோன்றுகிறது. நம்பியாண்டார், நீடு தென்றல் வீசும் பொழில் செங்குன்றம் மேய விறன் மண்டலனே எனப்பாடும் நிலை (திருத்தொண்டர்-6) திருச்செங்குன்றமே குன்றூர் ஆகியதோ என்ற எண்ணத்தை எழுப்புகிறது. நாகவடிவாக இம்மலை இருப்பதால், நாககிரி’ என்ற பெயரும் இதற்கு அமைகிறது.

அக்கரை கண்ணிக்கொடுகூரை எறிந்தான்‌ கடல்‌ பிறக்‌ கோட்டிய செங்குட்டுவன்‌ என்ற செய்தி கொடுகூர்‌ அக்கரையில்‌ இருந்தமையைப்‌ புலப்படுத்துகிறது. ஒடுங்குதல்‌ அல்லது பொருந்துதல்‌ என்னும்‌ பொருளை யுடைய கொடுகு என்ற பகுதியைப் பெற்ற கொடுகூர்‌ என்ற ஊர்ப்‌ பெயர்‌, அக்கரையில்‌ பொருந்தியிருந்தமையால்‌ பெற்ற பெயரோ என எண்ண இடமளிக்கிறது.
“அக்கரை நண்ணிக்‌ கொடுகூ ரெறிந்து
பழையன்‌ காக்குங்‌ கருஞ்சினை வேம்பின்‌
மூழாரை முழுமுதல்‌ துமியப்‌ பண்ணி”. (பதிற்‌. ஐந்தாம்பத்து, பதிகம்‌ 12 14)

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று பிரான் மலை என வழங்கும் பகுதி இராமநாதபுர மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற இத்தலம், பெயரிலேயே காரணத்தையும் கொண்டு அமைகிறது. வளைந்த மலைப்பகுதி காரணமாக இப்பெயர் அமைந்திருக்கக் கூடும். பாரிவள்ளலின் பறம்பு மலையே இது என்பர். பறம்பு மலை என்ற பெயரே பிரான் மலை ஆகிவிட்டதோ எனத் தோன்றுகிறது. பாடல் பெற்ற கோயில் மலையடிவாரத்தில் உள்ளது. மலை மீதும் மற்றொரு கோயில் உள்ளது எனக் காண்கின்றோம். இம்மலையின் சிறப்பு ஞானசம்பந்தர் பாடல்கள் முழுவதும் மணக்கிறது குன்றம் என்ற பகுதியின் வளம் சிறப்பாக இவண் தெரிகிறது.
வானிற் பொலிவெய்தும் மழை மேகம் கிழித்தோடிக்
கூனற்பிறை சேருங்குளிர் சாரற் கொடுங்குன்றம் 14-1
மயில் புல்கு தண்பெடையோடு உடனாடும் வளர் சாரல்
குயிலின்னிசை பாடுங்குளிர் சோலை கொடுங்குன்றம் -14-2
சாரல்’ என்ற சொல்லினின்றும் மலைப்பக்கத்தில் இருந்த ஊர் என்பது தெளிவாகிறது. முதலில் திருக்கொடுங்குன்றம் என்று சுட்டப்பட்ட தலம், விஜய நகராட்சியில் பிரான் மலைச் சீமை என வழங்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

கொழுந்துணர் கோதிக் கொண்டு குயில் நாடு கோனாடு குருகுறங்கும் கோனாட்டுக் கொடிநகரம் கொடும்பாளூர் – 1, என, பெரிய புராணம் இடங்கழி நாயனார் புராணத்தில் இவ்வூர்ப் பெயரைச் சுட்டுகிறது.

இவ்வூர்‌ பாண்டி நாட்டின்‌ கண்ணது. சிலப்பதிகாரக்‌ காலத்‌lsல்‌ உறையூரிலிருந்து மதுரைக்குச்‌ செல்லும்‌ வழியிலிருந்ததென்று தெரிகிறது. கொடும்பை என்பது குளம்‌ என்னும்‌ பொருளையுடைய சொல்லாதலின்‌ இவ்வூர்ப்‌ பெயர்‌ நீர்நிலையால்‌ பெயா்‌ பெற்றதாகக்‌ கருதலாம்‌. பராந்தக நெடுஞ்செழியன்‌ (கி.பி. 768 815) வேள்விக்‌ குடிச்‌ செப்பேட்டில்‌ கொடும்பாளூர்‌ என்று இவ்வூர்‌ குறிக்கப்பெற்‌றுள்ளது. புதுக்கோட்டைப்‌ பகுதி குளத்தூர்‌ வட்டத்தில்‌, புதுக்கோட்‌ டைக்கு சுமார்‌ 25 மைல்‌ தொலைவில்‌ இப்பெபருடன்‌ பழைய ஊர்‌ ஒன்று உள்ளது. சோழரோடு உறவு பூண்டிருந்த இருக்கு வேளிர்களின்‌ தலைநகரமாகக்‌ கொடும்பாளூர்‌ இருந்திருக்கிறது. இறுதியில்‌ முஸ்லீம்களால்‌ அழிக்கப்பட்டதாகத்‌ தெரிகிறது.” இராசசிம்மன்‌ (8. பி. 907 931) சன்னமனூர்ப்‌ பெரிய செப்‌பேட்டில்‌ கொடும்பைமாநகர்‌ என்று இவ்வூர்‌ குறிக்கப்பெற்றுள்ளது.
“நெடும்‌ பேரத்த நீந்திச்‌ சென்று
கொடும்பை நெடுங்குளம்‌ கோட்டகம்‌ புக்கால்‌” (சிலப்‌.காடு காண்காதை. 69 70)

சங்க கால ஊர்கள்

திருநாவுககரசர் பாடல் பெற்ற தலம். இன்றும் கொட்டையூர் என்றே சுட்டப்படுகிறது. தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. ஆமணக்குச் கொட்டைச் செடியின் கீழ் இலிங்கம் வெளிப்பட்டதனால் ஊர்ப்பெயர் கொட்டையூர் ஆயிற்று. சோழ மன்னனுக்குக் கோடி லிங்கமாகக் காட்சி தந்ததனால் கோடீச்சரம் என்ற பெயர் கோயிலுக்கு அமைகிறது. என்ற எண்ணம் இப்பெயர்க் காரணத்தைத் தருகிறது. இந்த ஊர்ச்செழிப்பையும் மக்கள் வாழ்நிலையையும் தருகின்றார் நாவுக்கரசர்.
குலைத் தெங்கம் சோலை சூழ் கொட்டையூரிற்
கோடீச்சரத் துறையும் கோமான் றானே 287-2
குணமுடை நல்லடியார் வாழ் கொட்டையூர் 287-7
கொண்டாடு வேதியர் வாழ் கொட்டையூர் 287-10
இங்குள்ள கோயிலைக் கோட்டீச்சுரம் என்றனர். இதனையே திருநாவுக்கரசர் நன் கான கோடீச்சுரம் (258-8) என்று குறிக் கின்றாரோ எனத் தோன்றுகிறது,

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

கொண்கானத்தின்௧ண்‌ நன்னனின்‌ ஏழில்மலை இருந்ததாக சங்க இலக்கியம்‌ கூறுகிறது. ஏழில்மலை என்பது ஏழுமல என்று இப்பொழுது மலையாளத்தில்‌ கூறப்படுவதே. ஆகவே கொண்‌ கானம்‌ இன்றைய வடமலபார்ப்‌ பகுதியாகும்‌. இந்தக்‌ கொண்கானமே சிலப்பதிகாரத்தில்‌ கொங்கணம்‌ எனக்‌ குறித்துக்‌ கூறப்பெற்ற பகுதி என்பர்‌. காடும்‌ மலையும்‌ நிறைந்த பகுதியாகத்‌ தோன்றுவதால்‌ அந்த மன்னனின்‌ கானம்‌ கோன்கானம்‌ கோனுக்குரியகானம்‌, எனப்‌ பெயர் பெற்று, நாளடைவில்‌ கோன்‌ என்பது கொன்‌ என மருவி கொன்கானம்‌ என்று கொண்கானம்‌ என வழங்கப்‌ பெற்றதோ என்று ஒரு எண்ணம்‌ தோன்றுகிறது.
“பொன்படு கொண்கான நன்ன னன்னாட்‌
டேழிற்‌ குன்றம்‌ பெறினும்‌” (நற்‌. 391:6 7) |
கொங்கணர்‌ கலிங்கர்‌ கொடுங்கருநாடா்‌” (சிலப்‌. 25. காட்சிக்காதை. 156)
“கொங்கணக்‌ கூத்தரும்‌ கொடுங்கருநாடரும்‌”‘ (௸ 26. கால்கோட்காதை: 106)

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

கொற்கை என்பது ஒரு துறைமுக நகரம்‌. பொருநையாறு கடலோடு கலக்குமிடத்தில்‌ விளங்கியது. இத்துறையில்‌ விளைந்த முத்து கடல்‌ கடந்த நாடுகளில்‌ வாணிகப்‌ பொருளாக அமைந்த சிறப்பினது. செங்குட்டுவன்‌ காலத்தில்‌ வெற்றி வேற்‌ செழியன்‌ என்னும்‌ பாண்டியன்‌ கொற்கை நகரைத்‌ தலைநகராகக்கொண்டு அரசாண்டான்‌. இக்‌கொற்கை இப்பொழுது திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில்‌ ஒரு சிற்றூராக உள்ளது. கி.பி. 80 இல்‌ நமது நாட்டுக்‌ கடற்கரையைப்‌ பார்வையிட்ட பெரிப்புளுஸ்‌ என்னும்‌ பயணநூலின்‌ ஆசிரியரான கிரேக்கர்‌ “கொற்கை என்பது கன்னியாகுமரிக்கு அப்பாலுள்ள துறைமுகம்‌, அங்கு முத்தெடுக்கும்‌ தொழில்‌ நடைபெறுகிறது. தண்டிக்கப்‌ பெற்ற குற்றவாளிகள்‌ அத்தொழிலைச்‌ செய்கின்றார்கள்‌. கொற்கை பாண்டி நாட்டைச்‌ சேர்ந்தது என்று எழுதியுள்‌ளமை இந்நகரம்‌ பாண்டி. நாட்டைச்‌ சார்ந்ததே என்ற கருத்தை வலியுறுத்தும்‌. முத்தெடுப்போர்‌ கொற்கையில்‌ ஒரு தனிச்‌சேரியில்‌ வாழ்ந்‌தனர்‌. அதைச்‌ சுற்றிலும்‌ மதுக்குடிப்போர்‌ வாழ்ந்த பாக்கம்‌ இருந்தது. திருச்செந்தூர்‌ கல்வெட்டு ஒன்றில்‌ “கொல்கை” என்ற குறிப்பு உள்ளதால்‌ ‘கொல்கை’ என்னும்‌ பெயரே “கொற்கை” ஆகியிருக்கவேண்டும்‌ என்று அறிஞர்‌ கால்டுவெல்‌ எண்ணுகிறார்‌. “கொல்‌ கை” எனப்‌ பிரித்துக்‌ கொலை செய்யும்‌ கை போன்றது என்று பொருள்‌ கொண்டார்‌. தொல்‌ முது மாந்தரின்‌ கொல்‌ கருவி கையாகவே இருந்ததாகலின்‌ அப்பெயர்ப்‌ பொருத்தத்தால்‌ கொற்கையாகி இருக்கவேண்டும்‌ என விளக்கினார்‌. கால்டு வெல்‌ அவர்களின்‌ திருநெல்வேலி வரலாற்று நூலை மொழி பெயர்த்த டாக்டர்‌ ந.சஞ்சீவி, கடற்கரைப்பட்டினமாகிய கொற்‌கைக்கும்‌ கடல்‌ அலைப்புக்கும்‌ உள்ள தொடர்பை எண்ணி, அலைகள்‌ கொல்லும்‌ (தாக்கும்‌) இடம்‌” கொற்கை என்று பொருள்‌ கண்டார்‌. இக்‌கருத்துப்‌ பொருத்தம்‌ உள்ளதாகத்‌ தோன்றவில்லை. கொல்‌ என்னும்‌ சொல்‌ கொலைத்‌ தொழிலோடு தொடர்பு கொண்டதாகக்‌ கருதுவது பொருந்தவில்லை. “கொண்டுழிப்‌ பண்டம்‌ விலையொரீஇக்‌ கொற்சேரி” (ஐந்திணை ஐம்பது 21.) கொற்‌ சேரித்‌ துன்னூசி விற்பவர்‌ இல்‌” (பழமொழி 51) இத்‌தொடர்களில்‌ ‘கொற்சேரி’ என்பது கொல்லுச்‌ சேரியைக்‌ குறிக்‌கும்‌. ஆகவே தொழிலைக்‌ கொண்டு, கொற்கைப் பெயர்‌ பெற்றது எனக்‌ கருதுவதைவிட கொல்லுத்‌ தொழில்‌ கொண்டே கொற்‌கைப்‌ பெயர் பெற்றிருக்க வேண்டும்‌ என்பர்‌.” ‘பொன்‌ செய்‌ கொல்லர்‌’ என்ற சங்க இலக்கியத்‌ தொடர்‌ பொன்‌ கொண்டு பணிசெய்வோர்‌ பொற்‌ கொல்லர்‌ எனப்பட்டதைக்‌ குறிக்கும்‌. படைக்கலம்‌ முதலிய கருவிகள்‌ செய்தல்‌. அணிகலம்‌ உண்கலம்‌ முதலாம்‌ கலங்கள்‌ செய்தல்‌, தெய்வத்‌ திருஉ௫ செய்தல்‌ ஆகியவை பொதுமைக்‌ கொல்லுத்‌ தொழில்‌. “காசு” என்னும்‌ நாணயம்‌ செய்யும்‌ தொழில்‌ தனிமைக்‌ கொல்லுத்‌ தொழில்‌. அரசர்‌ இருந்து கோன்மை செலுத்தும்‌ கோ நகர்க்‌ கண்ணே செய்யப்‌ பெறும்‌ சிறப்புக்‌ கொல்லுத்தொழில்‌. தங்க வேலை நடைபெறும்‌ இடம்‌ அக்கசாலை எனப்‌ பெறும்‌. கொற்‌கையில்‌ அக்கசாலை விநாயகர்‌ கோயில்‌ என்றே ஒரு கோயில்‌ உள்ளது. அக்கோயில்‌ கல்வெட்டு “மதுரோதைய நல்லூர்‌ அக்கசாலை ஈசுவரமுடையார்‌ கோயில்‌ தானத்திற்காக” என்று குறிக்கிறது. இன்றைக்கும்‌ அந்த விநாயகர்‌ கோயில்‌ நிலைவாயில்‌ மேற்கல்லில்‌ “அக்கசாலை ஈசுவரமுடையார்‌” என்னும்‌ கல்‌லெழுத்து விளங்குகிறது. அக்கோயிலைச்‌ சுற்றி தெருக்கள்‌ பதின்‌மூன்று இருந்தன என்றும்‌, அவையெல்லாம்‌ அக்கசாலைத்‌ தெருக்கள்‌ என்றும்‌ செவிவழிச்‌ செய்தி கூறுகிறது. கோயில்‌ குளத்தின்‌ வடபாலுள்ள ஊர்‌ ‘அக்கசாலை’ என்னும்‌ பெயருடன்‌ இன்றும்‌ விளங்குகிறது. ஆனால்‌, அக்கசாலை, அக்காசாலை ஆகி யுள்ளது. இக்காரணங்களால்‌ கொற்கை என்னும்‌ ஊர்ப்பெயர்‌ கொல்லுத்‌ தொழிலால்‌ பெற்ற பெயர்‌ என்பதே சரியான முடிபு. “கொற்கு” என்பது ஒரு மரப்பெயா்‌ என்றும்‌ அப்பெயர்‌ அடிப்படையில்‌ ‘கொற்கை’ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றது என்றும்‌ ஒரு கருத்து உள்ளது.
“தோள்புறம்‌ மறைக்கும்‌, நல்கூர்‌ நுசுப்பின்‌
உளர்‌ இயல்‌ ஐம்பால்‌ உமட்டியர்‌ ஈன்ற
கிளர்‌ பூண்‌ புதல்வரொடு கிலிகிலி ஆடும்‌
தத்துநீர்‌ வரைப்பின்‌ கொற்கைக்‌ கோமான்‌” (பத்துப்‌. சிறுபாண்‌, 59 62)
“விளைந்து முதிர்ந்த விழுமுத்தின்‌
இலங்குவளை இருஞ்சேரி
கட்‌ கொண்டிச்‌ குடிப்பாக்கத்து
நல்‌ கொற்கையோரா்‌ நசைப்பொருந'” (ஷே. மதுரைக்‌ 135 135)
“முத்துப்படு பரப்பின்‌ கொற்கை முன்துறை” (நற்‌. 23:66 )
“இருங்கழிச்‌ சேயிறா இனப்புள்‌ ஆரும்‌
கொற்கைக்‌ கோமான்‌ கொற்கையம்‌ பெருந்துறை“ (ஐங்‌. 188:1 2)
“மறப்போர்‌ பாண்டியன்‌ அறத்தின்‌ காக்கும்‌
கொற்கை அம்பெருந்துறை முத்தின்‌ அன்ன
நகைப்‌ பொலிந்து இலங்கும்‌ எயிறுகெழு துவர்வாய்‌'” (அகம்‌.27:8 10)
“நல்‌ தேர்‌ வழுதி கொற்கை முன்துறை” (ஷே, 130:11) 27.)
“வினை நவில்‌ யானை விநற்‌ போர்ப்‌ பாண்டியன்‌
புகழ்மலி சிறப்பின்‌ கொற்கை முன்துறை
அவிர்கதிர்‌ முத்தமொடு வலம்புரி சொரிந்து
தழையணிப்‌ பொலிந்த கோடு ஏந்து அல்குல்‌
பழையர்‌ மகளிர்‌ பனித்துறைப்‌ பரவ” (௸ 20:3 7)
“பேர்‌ இசைக்‌ கொற்கைப்‌ பொருநன்‌ வென்வேல்‌
கடும்பகட்டு யானை நெடுந்தேர்ச்‌ செழியன்‌” (௸. 296:10 11
“இலங்கு இரும்‌ பரப்பின்‌ எறி சுறா நீக்கி
வலம்புரி மூழ்கு வான்திமிற்‌ பரதவர்‌
ஓலிதலைப்‌ பணிலம்‌ ஆர்ப்ப, கல்லென
கலிகெழு கொற்கை எதிர்கொள”’ (௸. 350:10 13)
“அன்று தொட்டுப்‌ பாண்டியனாடு மழைவறங்கூர்ந்து வறுமையெய்தி வெப்பு நோயும்‌ குருவும்‌ தொடரக்‌ கொற்கையிலிருந்த வெற்றி வேற்செழியன்‌ நங்கைக்குப்‌ பொற்கொல்லர்‌ ஆயிரவரைக்‌ கொன்று களவேள்வியால்‌ விழவொடு சாந்தி செய்ய நாடுமலிய மழை பெய்து நோயும்‌ துன்பமும்‌ நீங்கயது”
“தண்செங்‌ கழுநீர்த்‌ துாதுவிரி பிணையல்‌
கொற்கை யம்‌ பெருந்துழை முத்தொடு பூண்டு”’ (ஷே. 14: 79 60)
“வாயிலோன்‌, வாழி யெங்‌ கொற்கை வேந்தே வாழி” (௸. 20 ;30)
“நற்றிறம்‌ படராக்‌ கொற்கை வேந்தே”” (ஷே. 20:66)
“கொற்கைக்‌ கொண்கன்‌ குமரித்துறைவன்‌” (௸. 23:11)
“கொற்கை யிலிருந்த வெற்றி வேற்செழியன்‌
பொற்‌ ரொழிற்‌ கொல்லர்‌ ஈரைஞ்ஞாற்றுவர்‌.
ஒருமூலை குறைத்த திருமா பத்தினிக்‌
கொருபகலெல்லை யுயிர்ப்பலி யூட்டி
உரைசெல வெறுத்த மதுரைமூதூர்‌” (௸. 27:127 131)
“தெற்கண்‌ குமரி ஆடிய வருவேன்‌,
பொன்‌ தேர்ச்‌ செழியன்‌ கொற்கை அம்போர்‌ ஊர்க்‌
காவதம்‌ கடந்து கோவலர்‌ இருக்கையின்‌
ஈன்ற குழவிக்கு இரங்கேன்‌ ஆகி,
தோன்றாத்‌ துடவையின்‌ இட்டனன்‌ போந்தேன்‌” (மணிமே, 13 : 83 87)

சங்க கால ஊர்கள்

கொல்லி என இலக்‌கியங்களில்‌ இடம்பெற்ற ஊர்ப்பெயர்‌ மலைப்பகுதி ஊராகும்‌. ஊரின்பெயா்‌ அவ்வூர்‌ அமைந்த மலைப்‌ பகுதிக்கோ. மலைப்பகுதியின்‌ பெயர்‌ அங்கே அமைந்த ஊருக்கோ பெயராக அமைந்திருக்க வேண்டும்‌. கொல்லி மலைப்‌ பகுதியில்‌ அமைந்தது இவ்வூர்‌. கொல்லிமலை ஓரி என்ற வள்ளலுக்குரியது. கொல்லிமலை சேலம்‌ மாவட்டத்தில்‌ நாமக்கல்‌, ஆத்துரர்‌ வட்டத்திலுள்ள ஒரு குன்றுத்‌ தொடர்‌. இம்மலையில்‌ கொல்லிப்‌ பரவை என்று ஒரு தெய்வப்படிமம்‌ செய்து வைக்கப்பட்டிருந்தது. அது ஒரு பூதத்தால்‌ அமைக்கப்பட்ட அழகிய பாவை என்று சங்க நூல்கள்‌ கூறுகின்றன. கொல்லிக்‌ கூற்றத்தில்‌ தகடூரெறிந்த பெருஞ்‌ சேரலிரும்‌ பெழை அதிகமானோடு இருபெரு வேந்தரையும்‌ உடனிலை வென்று மூரசுங்குடையுங்‌ கலனுங்‌ கொண்டான்‌ என்று பதிற்றுப்‌ பத்து கூறுகிறது.
“மாரி வண்ம௫ழ்‌ ஓரிக்‌ கொல்லிக்‌
கலிமயில்‌ கலாவத்தன்ன இவள்‌..
ஒலிமென்‌ கூந்தல்‌ நம்‌ வயினானே” (நற்‌. 2657 9)
“கொல்லிக்‌ கண்ணன்‌……” (குறுந்‌, 34)
“பெரும்பூட்‌ பொறையன்‌ பேஎமுதிர்‌ கொல்லிக்‌
கருங்கட்‌ டெய்வம்‌ குடவரை எழுதிய
நல்லியற்‌ பாவை யன்ன” (குறுந்‌, 89:46)
“காந்தள்‌ அம்சிலம்பில்‌ சிறுகுடி. பசித்தென
கடுங்கண்‌ வேழத்தக்‌ கோடு நொடுத்து உண்ணும்‌
வல்வில்‌ ஓரிக்‌ கொல்லிக்‌ குடவரை” (௸. 1003 5)
“கொல்லிக்‌ கூற்றத்து நீர்கூர்‌ மீமிசைப்‌
பல்‌ வற்‌ றானை யதிகமானோ
டிருபெரு வேந்தரையு முடனிலை வென்று
மூரசுங்‌ குடையுங்‌ கலனுங்‌ கொண்டு” (பதிற்‌. எட்டாம்பத்து பதிகம்‌ 2 5)
“கழைவிரிந்து எழுதரு பழைதவழ்‌ நெடுங்கோட்டுக்‌
கொல்லிப்‌ பொருந! கொடி.த்தோர்ப்‌ பொறைய”” (ஷே. 7314 15)
“முழவின்‌ அமைந்த பெரும்பழம்‌ மிசைந்து
சாறு அயர்ந்தன்ன, கார்‌ அணியாணர்த்‌
துரம்பு அகம்‌ பழுனிய தீம்பிழி மாந்தி
காந்தள்‌ அம்கண்ணி செழுங்குடிச்‌ செல்வர்‌
கலிமகழ்‌ மேவலர்‌ இரவலர்க்கு ஈயும்‌
கரும்பு ஆர்‌ சோலைப்‌ பெரும்பெயற்‌ கொல்லி” (௸. 81119 24)
“களிறு கெழுதானைப்‌ பொறையன்‌ கொல்லி
ஒன்று நீர்‌ அடுக்கத்து வியல்‌அகம்‌ பொற்பக்‌
கடவுள்‌ எழுதிய பரவையின்‌
மடவது மாண்ட மாஅயோளே” (அகம்‌. 62:13 169)
“…………………………………………..ஓரி
பல்பழம்‌ பலவின்‌ பயம்கெழு கொல்லிக்‌
கார்மலர்‌ கடுப்ப நாளும்‌
ஏர்‌.நுண்‌ ஓதி மஅடியோளே” (ஷே. 208;21 24)
“ஒரிக்‌ கொன்று சேரலர்க்கு ஈத்த
செவ்வேர்ப்‌ பலவின்‌ பயம்‌ கெழு கொல்லி
நிலைபெறு கடவுள்‌ ஆக்கிய
பலர்புகழ்‌ பாவை அன்னநின்‌ நலனே” (௸. 20914 17)
“ஏரிமருள்‌ கதிர திருமணி இமைக்கும்‌
வெல்போர்‌ வானவன்‌ கொல்லிக்‌ குடவரை
வேய்‌ஒழுக்கு அன்னசாய்‌ இழைப்‌ பணைத்தோள்‌” (௸. 213: 14 16)
“மறம்மிகுதானை பசும்பூண்‌ பொறையன்‌
கார்புகன்று எடுத்த சூர்புகல்‌ நனந்தலை
மாஇருங்‌ கொல்லி ௨ச்‌சித்தாஅய்‌,
தகைத்து செல்‌அருவியின்‌ அலர்‌ எழப்பிரிந்தோர்‌ (௸. 303;347)
“துன்னருந்‌ துப்பின்‌ வென்வேற்‌ பொறையன்‌
அகல்‌ இருங்‌ கானத்துக்‌ கொல்லி போல
தவா அரியரோநட்பே” (ஷே. 338:13 15)
“கொல்லி ஆண்ட வல்வில்‌ ஓரியும்‌’” (புறம்‌. 158:5)

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

இன்றும் இப்பெயரிலேயே தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஊர். ஞான சம்பந்தர் இவ்வூரினை.
கொட்டமேகமழும் கொள்ளம்பூதூர் (264-1)
கோட்டக்கழனிக் கொள்ளம்பூதூர் (264-2)
குலையினார் தெங்கு சூழ் கொள்ளம்பூதூர் (264-3)
குவளை கண் மலரும் கொள்ளம்பூதூர் (264-4)
கொன்றை பொன் சொரியும் கொள்ளம் பூதூர் (264-5)
ஓடம் வந்தணையும் கொள்ளம்பூதூர் (262-6)
ஆறு வந்தணையும் கொள்ளம்பூதூர் (264-7)
குரக்கினம் பயிலும் கொள்ளம்பூதூர் (264-8)
பருவராலுகளும் கொள்ளம்பூதூர் (264-9)
நீரகக் கழனிக் கொள்ளம்பூதூர் (264-10)
என அதன் நீர்வளம் நிலவளம் சுட்டிப்பாடுகின்றார். எனவே ஆற்றின் கரையில் உள்ள தலம் என்பது வெளிப்படையாகத் தெரிகிறது. சேக்கிழார் வழியில் சிவத்தலங்கள் ஆசிரியர் இது செய்யாற்றின் கரையில் உள்ளது (பக் -340) என்கின்றார். ஊர்ப்பெயர் பற்றிய பிற எண்ணங்கள் தெளிவுறவில்லை. எனவே வெள்ளம் புதூர் என்ற பெயரே கொள்ளம் பூதூர் எனறு ஆயிற்றோ என்ற எண்ணம் எழுகிறது. திருநாவுக்கரசர் தேவாரமும் (516-1) இவ்வூர் பற்றிச் சுட்டுகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்