ஊர் பெயரகராதி

கொடுந்தமிழ்‌ நாடு பன்னிரண்டனுள்‌ ஒன்று. தமிழ்நாட்டின்‌ மேற்குப்‌ பகுதி திசைப்பெயருடன்‌ இணைந்து குடநாடு என்னும்‌ பெயர்‌ பெற்றது. அந்நாட்டு மன்னன்‌ சேரன்‌ குடவர்கோ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றான்‌. எருமை என்ற ஒரு மன்னன்‌ குடநாட்டை ஆண்டுள்ளான்‌. இவன்‌ சேர மரபினனாக ஆகியிருக்க வேண்டும்‌.
“வடவர்‌ உட்கும்‌ வான்தோய்‌ வெல்‌ கொடிக்‌
குடவர்‌ கோமான்‌ நெடுஞ்‌ சேரலாதற்குச்‌
சோழன்‌ மணக்கிள்ளி ஈன்றமகன்‌” (பதிற்‌. ஐந்தாம்பதிகம்‌ 1 3)
“குடவர்‌ கோவே! கொடித்‌ தேர்‌ அண்ணல்‌
வாரார்‌ ஆயினும்‌ இரவலர்‌ வேண்டி
தேறின்‌ தந்து, அவர்க்கு ஆர்பதன்‌ நல்கும்‌
குகைசால்‌ வாய்மொழி இசைசால்‌ தோன்றல்‌” (பதிற்‌. 55;9 12)
“முடம்‌ முதிர்‌ பலவின்‌ கொழு நிழல்‌ வதியும்‌
குடநாடு பெறினும்‌ தவிரலர்‌
மடமான்‌ நோக்கி! நின்மாண்‌ நலம்‌ மறத்தே” (அகம்‌, 9116 18)
“நுண்‌ பூண்‌ எருமை குடகாட்டன்ன என்‌
ஆய்நலம்‌ தொலையினும்‌ தொலைக…”” (௸. 115,5 9)
“வரையா ஈகைக்‌ குடவர்‌ கோவே!” (புறம்‌. 17740)
“பெரும்‌ பெயர்‌ ஆதி, பிணங்கு அரில்‌ குடநாட்டு
எயினர்தந்த எய்ம்மான்‌ எறி தசைப்‌
பைஞ்ஞிணம்‌ பெருத்த பசுவெள்‌ அமலை,
வருநர்க்கு வரையாது தருவனர்‌ சொரிய
இரும்பனங்‌ குடையின்‌ மிசையும்‌
பெரும்புலர்‌ வைகறை” (புறம்‌. 177:12 17),

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

குடந்தைவாயில்‌ என்றும்‌, குடந்தை என்றும்‌, குடவாயில்‌ என்றும்‌ கூறப்படுவன எல்லாம்‌ ஓரே ஊரின் பெயரே. சோழர்‌ குடந்தை என்று கூறப்படுவதால்‌ இவ்வூர்‌ சோழனுக்குரியதாக இருந்திருக்க வேண்டும்‌ என்பது உறுதி. உ. வே. சாமிநாதையர்‌, பின்னத்தூர்‌ அ. நாராயணசாமி ஐயர்‌, பெருமழைப்புலவர்‌ சோமசுந்தரனார்‌ போன்றோர்‌ சங்க இலக்கியப்பாடல்களுக்கு உரை எழுதும்‌ போது குடந்தை ஏன்ற சொல்லுக்குக்‌ குடவாயில்‌ என்றே பொருள்‌ கூறுகின்றனர்‌. குடந்தை என்றும்‌, குடந்தை வாயில்‌ என்றும்‌, குடவாயில்‌ என்றும்‌ குறிக்கப்பெற்ற ஊரே இன்று குடவாசல் ‌என்று வழங்கும்‌ ஊராகும்‌. இவ்வூர்‌ தஞ்சை மாவட்டத்தில்‌ நன்னிலம்‌ வட்டத்திலுள்ளது. இல்லின்‌ வாய்‌ அல்லது வீட்டின்‌ வாய்‌ என்று பொருள்‌படும்‌ வாயில்‌ என்ற சொல்லுடன்‌ வழங்கப்பெறும்‌ சில ஊர்ப்‌ பெயர்‌களில்‌ குடந்தைவாயில்‌ அல்லது குடவாயில் ‌என்னும்‌ இந்த ஊரும்‌ ஒன்று. ஊர்கள்‌ அமைந்துள்ள திசையை அவற்றின்‌ பெயர்‌ உணர்த்தும்‌ நிலையும்‌ இப்பெயரில்‌ அமைகின்றது. முற்காலத்தில்‌ சிறந்து விளங்கிய ஒரு பெருநகரின்‌ மேலவாசலாக அமைந்த இடம்‌ நாளடைவில்‌ ஓர்‌ ஊராக அமைந்து குடவாசல்‌ என்று பெயரி பெற்றிருக்க வேண்டும்‌. (கோச் செங்கட்‌ சோழன்‌ தன்னோடு போர்‌ செய்து தோல்வியுற்ற சேர மன்னனைக்‌ குடவாயிற்‌ கோட்டம்‌ என்னும்‌ சிறைக்‌ கோட்டத்தில்‌ அடைத்து வைத்திருந்தான்‌ என்ற செய்தி, குடவாயிலில்‌ ஒரு சிறைக்‌ கோட்டம்‌ அமைந்து இருந்த நிலையை நமக்கு உணர்த்துகின்ற குடவாசலில்‌ அமைந்திருந்த பழைய கோட்டை மதில்கள்‌ பற்றிய செய்தியைத்‌ தேவாரமும்‌ உணர்த்துகிறது. குடந்தை என்று நாலாயிர திவ்வியப்‌ பிரபந்த பாடல்களிலும்‌ தேவாரப்‌ பாடல்களிலும்‌ குறிக்கப்படும்‌ ஊர்‌ இன்றைய கும்பகோணமாகும்‌. இது குடமூக்கு என்றும்‌ குறிக்கப்படுகிறது. சங்க இலக்கியத்தில்‌ கூறப்பெற்ற குடந்தை, குடந்தைவாயில்‌ குடவாயில்‌ என்பது தற்காலத்திய குடவாசல்‌ என்ற ஊராக இருக்க வேண்டும்‌ என்று தோன்றுகிறது. ஓர்‌ ஊரின்‌ பெயர்‌ காலப்‌ போக்கில்‌ பின்னர்‌ வேறொரு பெயராகத்‌ திரிதலும்‌, இப்பெயரே பிறிதோர்‌ ஊர்க்குப்‌ பெயராக அமைதலும்‌ ஆகிய தன்மையை நாம்‌ காண முடிகிறது. நற்றிணையில்‌ 27, 212, 379 ஆகிய பாடல்களையும்‌, குறுந்‌ தொகையில்‌ 281, 369 ஆகிய பாடல்களையும்‌, அகநானூற்றில்‌ 35, 44, 60, 79, 119, 129, 287, 315, 345, 366, 385 ஆகிய பாடல்களையும்‌, புறநானூற்றில்‌ 242ஆம்‌ பாடலையும்‌ பாடிய ரத்தனார்‌ என்ற புலவரும்‌, குறுந்தொகையில்‌ 79ஆம்‌ பாடலைப்‌ பாடிய கீரனக்கன்‌ என்ற புலவரும்‌ இவ்வூரைச்‌ சேர்ந்தவர்கள்‌.
“தேர்‌ வண்‌ சோழர்‌ குடந்தை வாயில்‌
மாரி அம்கடங்கின்‌ ஈரிய மலர்ந்த
பெயல்‌ உறுநீலம்‌ போன்றன விரலே” (நற்‌ 379 : 7 9)
“பொங்கடி படிகயம்‌ மண்டிய பசுமிளை,
தண்‌ குடவாயில்‌ அன்னோள்‌
பண்புடை ஆகத்து இன்துயில்‌ பெறவே” (அகம்‌. 44 / 17 19)
“கொற்றச்‌ சோழர்‌ குடந்தை வைத்த
நாடுதரு நிதியினும்‌ செறிய அருங்கடிப்‌ படுக்குவள்‌, அறன்‌இல்‌ யாயே” (௸, 60: 13 15)

இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் கும்பகோணம் எனச் சுட்டப்படும் ஊர். அன்று இவ்விரு பெயர்களாலும் வழங்கப்பட்டதாகத் செரிகிறது. குடமூக்கின் வடமொழிப் பெயர் மாற்றமே கும்பகோணமாயிற்று. அதுவே இன்று செல்வாக்குடன் திகழ்கின்றது. வைணவக் கோயில்களும் சைவக் கோயில்களும் நிறைந்த இடம். கோயில் பெருத்தது கும்பகோணம் என்பது பழமொழி. இங்குள்ள மூன்று கோயில்கள் தேவாரப்பாடல் பெற்றவையாக அமைகின்றன. ஞானசம்பந்தர், அப்பர் பாடல் பெற்ற கும்பகோணம் கும்பேசுவர சுவாமி கோயில் (சுவாமி கும்பம் போன்றவர்) குடந்தைக் காரோணத்தில் உள்ள விசுவநாதர் கோயில் (சம்பந்தர்) குடந்தைக் கீழ்க் கோட்டத்தில் உள்ள கும்பகோணம் நாகேஸ்வர ஸ்வாமி கோயில் (அப்பர்) என்பன அவை. காசி குடந்தை கீழ்க் கோட்டம் ஐயடிகள் காடவர் கோன் இறைவன் பற்றி,
பாழ்க் கோட்டம் சேராமுன் பன்மாடத் தென் குடந்தைக்
கீழ்க் கோட்டம் செப்பிக் கிட (2) எனப் பாடும்
தன்மையைக் காண்கின்றோம். இவ்வூர்ப் பெயர்க் காரணத்தை ஆராயும்போது, முதலில் குடமூக்கு என்றே வழங்கப்பட்டு, பின்னர் குடந்தை என்றும். இன்று கும்பகோணம் என்றும் வழங்கப்படுகிறது. இவ்வூர்ப் பெயருக்குரிய காரணங்கள் பல என்பர். ஞானசம்பந்தரும் அப்பரும் சுட்டும் நிலையில் குடந்தை என்றும் குடமூக்கு எனவும் இரு பெயர்களாலும் வழங்கப்பட்டிருக்கக் காண்கின்றோம்.
கூரார் மழுவொன் றேந்தியந்தண் குழகன் குடமூக்கில்
காரார்கண்டத் தெண்டோ ளெந்தை காரோணத்தாரே – 72-1
கொடியார் விடையார் மாடவீதிக் குடந்தைக் குழகாரும்
கடியார் சோலைக் கலவ மயிலார் காரோணத்தாரே-72-2
இவற்றுள் குடமூக்கு என்ற பெயரை இடைக்காலத்திலேயே தான் காண்கின்றோம். குடமூக்கில் வைணவக் கோயில்கள் பல உள. சிறப்பு பெற்றது சாரங்கபாணிக் கோயில். பெரியாழ்வார். திருமழிசையாழ்வார், திருமங்கையாழ்வார், பூதத்தாழ்வார், பேயாழ்வார், நம்மாழ்வார் ஆகியோரால் பாடல் பெற்ற கோயில் இது. இடைக்காலத்தில் குடமூக்கு என்ற பெயர்பற்றிய எண்ணம் வரினும், குடந்தை என்ற பெயரைப்பற்றிய எண்ணம் சங்க காலத்திலேயே அமைய இரு குடந்தையும் ஒன்றா வேறா என்ற எண்ணம் எழுகின்றது. எனினும் இவை குடக்கு என்ற திசைப் பெயர் காரணமாக எழுந்த பெயர்கள் என்பது தெளிவான ஒன்று. 1.நகரத்தின் மேற்குப்பகுதியாக, மேற்கு வாயிலாக இருந் தமையின் பெற்ற பெயர் என்பர். பழிக் காலத்தின் போது வைக்கப்பட்ட அமுத கலசத்தை – குடத்தை இறைவன் வேட வடிவு கொண்டு இங்கே வந்து அம் பினால் அடிக்க உடைந்த மூக்கின் வழியே அமிர்தம் நான்கு பக்கங்களிலும் பரந்து நிலை பெற்றதால் குட, மூக்கு என்ற பெயர் பெற்றது. படைப்புக் காலத்திலேயே இறைவன் அமிர்த குடத்தில் எழுந்தருளியமையால் இறைவனுக்கு ஆதி கும்பேசுரர் என்ற பெயர் ஏற்பட்டது எனவும் தலபுராணம் கூறும். தஞ்சாவூர் மாவட்ட ஊர்ப்பெயர்கள் – பக். 45, 46

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

குடப்பாச்சில் உறைகின்ற சிவன் பற்றிய எண்ணம் தேவாரத்தில் அமைகிறது.
குடப்பாச்சில் உறை கோக் குளிர்வானே
கோனே கூற்று தைத்தானே (15-6)

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று குடவாசல் எனத் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் உள்ளது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற தலம் இது (பதி 158, 194). இன்று கும்பகோணம்-திருவாரூர் நெடுஞ்சாலையில் கும்பகோணத்திலிருந்து பத்து மைல் தொலைவில் உள்ளது என்ற எண்ணம் இது தொடர்பானது. குடவாயில் இன்று குடவாசல் என்று வழங்கப் படினும் சங்ககாலம் தொட்டே வழங்கிய பெயர்களாகக் குட வாயிலுடன் குடந்தைவாயில் குடந்தை என்பனவும் அமைகின்றன. திருணபிந்து முனிவர் வழிபட இறைவன் குடத்தில் இருந்து வெளிப்பட்டு அவருடைய நோயைத் தீர்த்தருளிய தலம். எனவே குடவாயில் எனப் பெயர் பெற்றது என்ற எண்ணம். அமைகிறது குடந்தை, குடந்தை வாயில், குடவாயில் என்ற ஊர்ப்பெயர் பற்றிய எண்ணங்களுடன் குடந்தை குடமூக்கு கும்பகோணம் பற்றிய எண்ணங்களையும் இணைத்து நோக்கின் சில எண்ணங்கள் தோன்றுகின்றன. இன்றைய குடவாயில் கும்பகோணத்தில் (குடமூக்கில்) இருந்து 10 மைல் தூரத்தில் உள்ளது ஒரு நிலை. அடுத்து இரண்டும் குடந்தை என்ற பெயர் பெறுகின்றன. சங்க இலக்கியத்தில் அமைவது குடந்தை. குடந்தை வாயில் எனவும் சுட்டப்பட்ட குடவாயில் உரையாசிரியர் அனைவரும் குடந்தை என்ற சொல்லுக்குக் குடவாயில் என்றே பொருள் கூறுகின்றார். குடமூக்கு அல்லது கும்பகோணம் என்ற பெயர்கள் சங்க இலக்கியங்களில் இல்லை. ஆயின் குடவாயிலைக் குறித்து குடந்தை என்ற பெயர் குடமூக்குக்கு உண்டு. மேலும் குடவாயில் என்பது ஒரு ஊரின் எல்லை போன்று அமைகிறது. எனவே அன்றைய நிலையில் கேர் சோழர்வண் குடந்தை வாயில் (நற் 379) என்ற எண்ணம் சோழ ரின் குடந்தைக்குரிய வாயில் என்ற நிலையில் குடந்தை ஒரு பெரிய நகரமாகவும் அதன் வாயில் சிறப்புடன் திகழ்ந்தமையின் அது குடந்தை வாயில் என்றும் குடவாயில் என்றும் அழைக்கப்பட்டு இருக்கக் கூடும் என்றும் எண்ணத் தோன்றுகிறது. பின்னர், குடந்தையில் தனியே சிறந்த கோயில்கள் பல தோன்ற, குடந்தை யின் ஒரு பகுதி குடமூக்கு என்று சுட்டப்பட்டு பின்னர் கும்ப கோணமாகி விட்டது என்றும், குடந்தையின் வாயிற் பகுதி குட வாயில் குடவாசலாக இன்று திகழ்கிறது எனவும் கருத இட மேற்படுகிறது. மேற்கு வாசல் பகுதி என்பது குடவாசலுக்குரிய பொருளாக அமைய, குடந்தையின் மேற்கு என்ற திசைப்பெயர் அடிப்படையில் பிறந்த ஊர் என்பது மட்டும் உறுதிப்படுகிறது. குடவாயில் என்பதற்கு வரையார் மதில் சூழ் குடவாயில் என்று சம்பந்தர் பாடும் நிலை சிறப்பாகப் பொருத்தம் காட்டுகிறது. (158-8) மேலும் தேர் வண் சோழர் குடந்தை (நற் – 379-7-9) என்று சோழரின் குடந்தையாகச் சுட்டும் நிலையிலும் கொற்றச் சோழர் குடந்தை வைத்த நாடு தரு நிதியினும் செறிய அருங் கடிப் படுக்குவள் ; (அகம் 60-13-15) ; தண் குடவாயில் அன்னோள் (அகம் 44-17-19) போன்று குடந்தையுடன் தலைவியை உவமிக் கும் நிலையிலும் குடந்தை மிகச் சிறப்பானதொரு, பெரியதொரு நகரமாகத் திகழ்ந்திருக்கும் வாய்ப்பு அமையும் நிலையிலும், குடந்தை பெரியதொரு நகரமாகத் திகழ்ந்திருக்கும் வாய்ப்பு அமைகிறது. பின்னர் இதன் ஒரு பகுதி கோயில் சிறப்பால் குட மூக்கு என பெருமை பெற்றது என்பது பொருத்தமாகிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

மக்களின் உட்குழுக்களைச் சுட்டிய “குடி” என்ற வடிவம், மக்களின் இருப்பிடங்களையும் சங்ககாலத்தில் சுட்டியிருக்கின்றது. சங்ககால ஊர்ப்பெயர்களில் பல “குடி” என்று முடிகின்றன.
உதாரணமாக சில ஊர்கள்: உத்தங்குடி, சாத்தங்குடி

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சேரன்‌ செங்குட்டுவனின்‌ தம்பியாகிய இளங்கோ துறவறம்‌ பூண்டு அருந்தவம்புரிந்த இடம்‌ குணவாயிற்‌ கோட்டம்‌ என்பது. இது வஞ்ரிமாநகரின்‌ கிழக்குத்‌ இசையில்‌ அமைதந்திருந்தமையால்‌ ஊர்கள்‌ அமைந்திருந்த திசையால்‌ பெயர்பெற்ற குடவாயில்‌ போன்றே இவ்வூரும்‌ குணவாயில்‌ என்று பெயர்‌ பெற்றிருக்க வேண்டும்‌. இளங்கோ தவம்புரிந்த கோட்டம்‌ அமைந்திருந்த வஞ்சிமாநகரின்‌ குணவாயில்‌ பகுதி பிற்காலத்தில்‌ அப்பெயருடன்‌ ஓர்‌ ஊராயிற்று போலும்‌. “குணவாயில்‌ கோட்டம்‌” என்ற சிலப்பதிகாரப்‌ பதிகத்தின்‌ அடிக்குப்‌ பொருள்‌ எழுதிய அரும்பத உரை’யாசிரியரும்‌, அடி யார்க்கு நல்லாரும்‌ குணவாயில்‌ என்பதற்குத்‌ திருக்குண வாயில்‌ என்று கூறினர்‌. திருக்குணவாயில்‌ என்பது ஓரூர்‌ என்றும்‌, அது வஞ்சியின்‌ கீழ்த்திசையின்கண்‌ உள்ளதென்றும்‌ அடியார்க்கு நல்லார்‌ கூறினர்‌,
“குண வாயிற்‌ கோட்டத்‌ துரசுதுறந்‌ திருந்த
குடச்‌ கோச்‌ சேரலிளங்‌ கோவடிகட்கு” (சிலப்‌. பதிகம்‌. 1 2)
“குணவாயில்‌ கொங்கு நாட்டில்‌ உள்ளதென்பர்‌ சிலர்‌, (ஆராய்ச்சித்‌ தொகுதி. ப. 247) திருவஞ்சிக்குளம்‌. என வழங்கும் திருவஞ்சைக்‌ களத்தின்‌ அருகேயுள்ள தென்பர்‌ சிலர்‌. திருவஞ்சைக்‌ களம்‌ என்னும்‌ திருக்கோயிலையுடைய கொடுங்கோளூரில்‌ (Granganore) குணவாய்‌ என்ற ஊர்‌ உள்ளதென்று ‘உண்ணியாடி சரிதம்’ என்னும்‌ மலையாளக்காவியம்‌ கூறுகின்றது, இது பன்னிரண்டாம்‌. நூற்றாண்டில்‌ எழுதப்பட்டதென்பா்‌ என்ற‌ கருத்தும்‌ காணப்படுகறது.,

சேக்கிழாரின் பெரிய புராணம் சுட்டும் ஊர் இது (ஏயர் கோன் 10, 17, 18).

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

குன்றம்‌ என்பதும்‌ குன்று என்பதும்‌ மலை என்னும்‌ பொருளையுடையனவே. குன்றம்‌ என்ற சொல்‌ வேங்கடமலையைக்‌ குறிக்கவும்‌ ஆளப்‌ பட்டிருக்கிறது சங்க இலக்கியத்தில்‌. வேங்கடமலை புல்லி என்ப வனுக்கு உரியதாக இருந்தது. பரிபாடலில்‌ 9, 18 ஆகிய பாடல்‌களைப்‌ பாடிய பூதனார்‌ என்ற புலவர்‌ குன்றத்தைச்‌ சேர்ந்தவராதலின்‌ குன்றம்‌ பூதனார்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றார்‌.
“புடையலங்‌ கழற்காற்‌ புல்லி குன்றத்து
நடையருங்‌ கானம்‌ விலங்கி, கோன்‌ சிலைத்‌
தொடை அமைபகழித்‌ துவன்று நிலைவடுகர்‌,
பிழி ஆர்‌ மூழர்‌, கலி சிறந்து ஆர்க்கும்‌
மொழி பெயர்‌ தேஎம்‌ இறந்தனர்‌ ஆயினும்‌,
பழிதீர்‌ மாண்‌ நலம்‌ தருகுவர்‌ மாதோ” (அகம்‌. 295:13 18)
குன்றம்‌, குன்று என்ற இரண்டு சொற்களும்‌ பரங்குன்றத்‌தைக்‌ குறிக்க ஆளப்பட்டுள்ளன. திருப்பரங்குன்றம்‌ தற்கால மதுரைக்கு அருகில்‌ உள்ளது. இவ்வூர்‌ சங்க காலத்திலேயே முருகனின்‌ தலமாக விளங்கி இருக்‌கிறது. முருகனது அறுபடை. வீடுகளுள்‌ ஒன்று இத்தலம்‌. இருபது நூற்றாண்டிற்கு முன்‌ இக்குன்றம்‌ சமணமுனிவர்கள்‌ தங்க இருந்த எட்டுக்‌ குன்றுகளில்‌ ஒன்றாக இருந்தது. சமணர்‌ தவம்‌ புரிந்த இடங்கள்‌ இங்கு உண்டு. பல்லவர்‌ ஆட்சியிலும்‌ பாண்டியர்‌ ஆட்சியிலும்‌ இவ்வூர்‌ சிறப்‌புற்றிருந்தது. முஸ்லீம்‌ ஆட்சியில்‌ இங்கே ஒரு பள்ளி வாசல்‌ ஏற்பட்டது. (கலைக்களஞ்சியம்‌)
“மாடம்‌ மலிமறுகற்‌ கூடற்‌ குட வயின்‌
இருஞ்‌ சேற்று அகல்‌ வயல்‌ விரிந்து வாய்‌ அவிழ்ந்த
முள்தாட்‌ தாமரைத்‌ துஞ்சி, வைகறைக்‌
கள்‌ கமழ்‌ நெய்தல்‌ ஊதி, எல்‌ படக்‌
கண்‌ போல்‌ மலர்ந்த காமரு சுனை மலர்‌,
அஞ்சிறை வண்டின்‌ அரிக்கணம்‌ ஒலிக்கும்‌
குன்று அமர்ந்து உறைதலும்‌ உரியன்”‌ (பத்துப்‌. திருமுருகு 71 77)
“பரங்குன்றில்‌ பன்னிரு கைக்‌ கோமான்‌ தன்‌ பாதம்‌
கரம்‌ கூப்பி கண்குளிரக்‌ கண்டு.”.. (ஷே. டே, குனிப்பாடல்‌ 91.2)
“தனி மழை பொழியும்‌ தண்‌ பரங்குன்றில்‌
கலி கொள்‌ சும்மை, ஒலி கொள்‌ ஆயம்‌”, (பத்துப்‌, மதுரைக்‌: 263 264)
“இவ்‌ வையை யாறு என்‌ றமாறு என்னை? கையால்‌
தலை தொட்டேன்‌, தண்‌ பரங்குன்று”. (பரி, 6: 94 95)
“பரங்குன்று இமயக்‌ குன்றம்‌ நிகர்க்கும்‌”. (௸. 81,1)
“….மறப்பு அறியாது நல்கும்‌
சிறப்பிற்றே தண்‌ பரங்குன்று’” (௸. 8: 45 46)
“வருபுனல்‌ வையை மணல்‌ தொட்டேன்‌; தரு மண வேள்‌
தண்‌ பரங்குன்றத்து அடி. தொட்டேன்‌ என்பாய்” (௸ ,8; 61 62)
“கேட்டுதும்‌ பாணி; எழுதும்கிணை முருகன்‌
தாள்‌ தொழு தண்பர ங்குன்று” (௸ 8:81 82
”மண்‌ பரிய வானம்‌ வறப்பினும்‌, மன்னுகமா,
தண்‌ பரங்குன்றம்‌! நினக்கு” (௸ 8: 129 130)
“மணி மழை தலைஇ யென, மா வேனில்‌ கார்‌ ஏற்று,
தணி மழை தலையின்று, தண்பரங்குன்று” (ஷே 9 10 11)
“வித்தகத்‌ தும்பை விளைத்தலான்‌, வென்‌ வேலாற்கு
ஒத்தன்று, தண்பரங்குன்‌று” (௸. 9; 68 69)
“பாடல்‌ சான்று பல்‌ புகழ்‌ முற்றிய
கூடலொடுபரங்குன்‌ றின்‌ இடை”. (௸ 17: 22 23)
”சுனை மலர்த்‌ தாது ஊதும்‌ வண்டு ஊதல்‌ எய்தா?
அனைய, பரங்குன்றின்‌ அணி’” (.௸.17; 38 39)
“தெய்வ விழவும்‌ திருந்து விருந்து அயர்வும்‌
அவ்வெள்‌ அருவி அணிபரங்குன்றிற்கும்‌” (௸.. 17;42 43)
“நிலவரை அழுவத்தான்‌ வான்‌ உறை புகல்‌ தந்து
புலவரை அறியாத புகழ்பூத்த கடம்பு அமர்ந்து
அருமுனி மரபின்‌ ஆன்றவர்‌ நுகர்ச்சிமன்‌
இருநிலத்தோரும்‌ இயைக!” என ஈத்தறின்‌
தண்‌ பரங்குன்றத்து, இயல்‌அணி நின்மருங்கு
சாறுகொள்‌ துறக்கத்‌ தவளொடு
மாறுகொள்வது போலும்‌, மயிற்‌ கொடி வதுவை” (௸. 19:1 7)
“நேர்வரை விரிஅறைவியல்‌ இடத்து இழைக்கச்‌
சோபன நிலையது துணி பரங்குன்றத்து
மாஅல்‌ மருகன்‌ மாட மருங்கு” (௸. 19;65.57)
“நிரை ஏழ்‌ அடுக்கிய நீள்‌ இலைப்பாலை
அரைவரை மேகலை, அணிநீர்ச்சூழி
தரை விசும்பு உகந்த தண்‌ பரங்குன்றம்‌ (௸. 21/13 15)
“கொழுநன்‌ மூழ்தூங்கி, கொய்பூம்புனல்‌ வீழ்ந்து
குழுவும்‌ தகைவகைத்து தண்‌ பரங்குன்று (௸. 21:44.45)
“சேய்மாடக்‌ கூடலும்‌ செவ்வேள்‌ பரங்குன்றும்‌ (௸. திரட்டு 12.2)
“சூர்‌ மருங்கு அறுத்த சுடர்‌இலை நெடுவேல்‌
சினம்மிகுமுருகன்‌ தண்பரங்‌ குன்றத்து” (அகம்‌, 59 :10 11)

ஞானசம்பந்தரின் திருவூர்க் கோவையுள் இடம்பெறும் ஒரு ஊர். (175) சிவன் கோயில் தலம் என்பது வெளிப்படை. நீரூர் வயனின்றியூர் குன்றியூரும் என இவர் இவ்வூரைக் குறிப்பிடுகின் றார். குன்றி மரம் காரணமாகப் பெற்ற பெயராக இருக்கலாம்.

குன்றை அடுத்துள்ள ஊர்‌ என்‌ற நிலையில்‌ குன்றூர்‌ என்ற ஊர்ப்பெயர்‌ தோற்றம்‌ பெற்‌றிருக்கவேண்டும்‌ எனத்‌ தோன்றுகிறது. இப்‌பெயருடன்‌ ஊர்கள்‌ ஒன்றற்கு மேற்பட்டு இருப்பதாகத்‌ தெரிகிறது. வேளிர்கள்‌ வாழும்‌ நகரமாகிய கீழ்கடற்கரையிலுள்ள குன்றூரும்‌ ஒன்று, நீலகிரி மலையில்‌ இப்பொழுது குன்னூர்‌ என்ற பெயருடன்‌ வழங்கும்‌ ஊரும்‌ ஒருகாலத்தில்‌ குன்றூர்‌ என்ற பெயருடன்‌ வழங்கியதே. கிழார்‌ என்னும்‌ புலவரும்‌ அவர்‌ மகன்‌ கண்ணனாரும்‌ இவ்‌ வூரினர்‌ ஆகையால்தான்‌, குன்றூர்‌ கிழார்‌ என்றும்‌ குன்றூர்‌ கிழார்‌ மகனார்‌ கண்ணத்தனார்‌ என்றும்பெயா்‌ பெற்றிருந்தனர்‌. நற்றிணையில்‌ 382 ஆம்‌ பாடல்‌ கண்ணத்தனாரும்‌, புறநானூற்றில்‌ 338ஆம்‌ பாடல்‌ ஓழாரும்‌ பாடிய பாடல்களாகும்‌. தொன்றுமுதிர்‌ வேளிர்‌ என்றும்‌, குன்றூர்‌ குணாது தண்‌ பெரும்‌ பெளவம்‌ என்றும்‌ இலக்கியங்‌ கூறுவதை நோக்கும்‌ பொழுது கீழ்க்கடற்கரையை அடுத்த குன்றூரே சங்ககாலக்‌ குன்றூர்‌ என்று எண்ண இடமளிக்கிறது.
பழன யாமைப்‌ பாசடைப்‌ புறத்து,
கழனி காவலர்‌ சுரி நந்து உடைக்கும்‌,
தொன்றுமுதிர்‌ வேளிர்‌, குன்றூர்‌ அன்னஎன்‌
நல்மனை நனிவிருந்து அயரும்‌
கைதூ வின்மையின்‌ எய்தாமாறே” (நற்‌. 280:6 10)
“கணைக்‌ கோட்டு வாளைக்‌ கமஞ்சூல்‌ மட நாகு
துணர்த்‌ தேக்கொக்கின்‌ தீம்பழம்‌ கதூஉம்‌
தொன்று முதிர்‌ வேளிர்‌ குன்றூர்க்‌ குணாது
தண்பெரும்‌ பெளவம்‌ அணங்குக தோழி!” குறுந்‌. 164: 124)

கூட்டமாகச் சேர்ந்து வாழுமிடம் குப்பம். சமுதாயத்தில் பின்தங்கிய,பொருளாதரத்தில் பின்தங்கிய மக்கள் வாழுமிடமாகக் குப்பம் அமைந்துள்ளது.
1)அங்க்காணிக் குப்பம் 5)ஆதிக்குப்பம்
2)அரியாங்குப்பம் 6)மேல்போடிக் குப்பம்
3)பெலாக் குப்பம் 7)சிங்காணிக் குப்பம்
4)ஆலங்குப்பம் 8)செட்டிக் குப்பம்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

இன்றும் குரக்குக்கா என்றே சுட்டப்படும் இவ்வூர். இன்று தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. காவிரியின் கரையில் உள்ள தலம் இது என்பதனை அப்பர் பாடல்கள் (பதி 189) சுட்டுகின்றன.
மிக்கனைத்துத் திசையு மருவிகள்
புக்குக் காவிரி போந்த புனற்கரைக்
கொக்கிளம்பயில் சோலைக் குரக்குக்கா
நக்கனை நவில்வார் வினை நாசமே என்ற நிலையில் அமைகின்றன. மேலும் கோல மஞ்ஞைகளா லும் குரக்குக்கா எனப் பல வளம் பற்றியும் சோலை பற்றியும் பேசும் நிலையில் குரங்குகளின் மிகுதி காரணமாக அமைந்த பெயர் இது என்பது தெளிவாகிறது. அனுமார் பூசித்த தலம் என்பது புராண எண்ணம்.

இன்றும் இப்பெயருடனேயே வழங்கப்படும் ஊர், வட ஆர்க் காடு மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்றது இவ்வூர். குரங்கணில் முட்டம் என்ற பெயருக்கு, குரங்கு அணில் முட்டம் என்ற மூன்றும் தரிசித்த தலம் எனப் புராணக் கதை கூறுவர். எனினும் விலங்குப் பெயரால் ஊர்ப்பெயர்கள் அமைவது உண்டு என்ற பொது விதி நோக்கிப் பார்க்க, குரங்கு பெயரால் இவ்வூர், பெயர் பெற்றிருக்கலாமோ என்ற எண்ணம் தோன்றுகிறது. முட்டம் என்பதற்குத் தமிழ் லெக்ஸிகன் இடம், ஊர், காகம் என்ற முப்பொருட்களையும் தருகிறது. எனவே குரங்குகள் மிகுந்த இடம் என்ற பொருளில் குரங்கணிமுட்டம் பெயர் பின்னர், குரங்கணில் முட்டம் என்று புராணக்கதை செல்வாக் கில் திரிந்திருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது. மேலும் சம்பந்தரின் தேவாரம் இப்பகுதியை மிகவும் வளப்படுத்தும் சோலைகள் நிறைந்து இருந்ததொரு நிலையில் காட்டுவது. இப்பெயர்க் காரணத்திற்குப் பொருத்தம் தருகிறது. முட்டம் என்பது பிற ஊர்ப்பெயர்களில் பொதுக்கூறாக இருப்பதும் இவண் சுட்டத் தக்கது. (இரணிய முட்டம்).

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

வட வடகுரங்காடு துறை, தென் குரங்காடு துறை என்ற இரு தலம் பற்றிய பாடல்கள் அமைகின்றன. இன்று தஞ்சை மாவட்டத்தில் காணப்படும் இரு தலங்களும் முறையே குரங்காடு துறை, ஆடுதுறை என இரண்டு பெயர்களால் சுட்டப்படுகின் றன. காவிரியின் தென்கரையில் உள்ளது தென் குரங்காடு துறை. வடகரையில் உள்ளது — குரங்காடு துறை. எனவே குரங்காடு துறை என்பதே இரண்டு ஊர்களுக்குமுரிய முதல் பெயர். பின்னர் தனிப்படுத்தப்பட தென் இணைக்கப்பட்டன என்பது தெளிவு. குரங்குகளின் மிகுதி காரணமாகவே குரங்காடுதுறை என்ற பெயர் அமைந்தது. எனினும் வாலி, போன்றவர்களால் பூசிக்கப்பட்ட தலம் என்ற எண்ணத்தை ஞானசம்பந்தரின் பாடல் தருகிறது. எனவே அவர் காலத்திலேயே இப்புராணக் கதை மக்களிடையே செல்வாக்கு பெற்று, உண்மைக் காரணம் மறைந்துவிட்டது என்பது தெளிகிறது. வட அடைகள் மேலும் இவ்வூரும் மிகச் செழிப்பும், சோலைகளும் சூழ்ந்த ஊராகக் காட்டப்படும் நிலையும் குரங்காடு துறை என்ற பெயருக்குப் பொருத்தமாக அமைகிறது.
கோங்கமே குரவமே கொழுமலர்ப்புன்னையே கொகுடி முல்லை
வேங்கையே ஞாழலே விம்மு பாதிரிகளே விரவியெங்கும்
ஓங்குமா காவிரி வடகரை யடை குரங்காடு துறை
வீங்கு நீர்ச் சடைமுடி யடிகளரிடமென விரும்பினாரே திருஞான – 349-1
கரையார்ந்திழி காவிரிகோலக் கரை மேல்
குரையார் பொழில் சூழ் குரங்காடு துறையே திருஞான-171-8

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

குராப்பள்ளியில்‌ துஞ்சியதால்‌ சோழன்‌ பெருந்திருமாவளவன்‌ குராப்பள்ளித்‌ துஞ்சிய சோழன்‌ பெருந்திருமாவளவன்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றான்‌. குராப்பள்ளியைப்‌ பற்றிய வேறு செய்திகள்‌ ஒன்றும்‌ தெரியவில்லை. புறநானூறு 58, 60 197ஆம்‌ பாடல்கள்‌ குராப்பள்ளியில்‌ துஞ்சிய மன்னனைப்‌ பற்றிப்‌ பாடியவை. குராப்பள்ளி என்பது குராமரங்கள்‌ அடர்ந்த பகுதியால்‌ பெற்ற ஊரர்ப்பெயராக இருக்கலாம்‌.

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று திருக்கடாவூர் எனச் சுட்டப்படும் இத்தலம் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. ஞானசம்பந்தர், சுந்தரர் பாடல் பெற்றது இத்தலம். கோயில் பெயர் வெள்ளடை. பொழில்கள் நிறைந்தது இவ்வூர் என்பதை. பல விண்ணமர் பைம்பொழில் (382-1), விரை கமழ் தண்பொழில் (382-2) விளங்கிய தண்பொழில் (382-3) விரி தரு பைம்பொழில் (382-5) தேன் மலர் மேவிய தண்பொழில் (382-6) என்ற அடைகள் விளக்குகின்றன. எனவே குருகுகள் நிறைந்த சோலை என்ற பொருளில் குருகாவூர் எனப் பெயர் அமைந்திருக்கலாம். பொழில்களின் நிறைவைச் சம்பந்தர் தர, சுந்தரர் இங்குள்ள நீர் நிலை அழகையும் காட்டுகின்றார்,
வாவியிற் கயல் பாயக் குளத்திடை மடைடதோறும்
காவியும் குவளையும் கமலஞ் செங்கழுநீரும்
மேவிய குருகாவூர் 29-2
அரும்புடை மலர்ப்பொய்கை அல்லியும் மல்லிகையும்
விரும்பிய குருகாவூர் 29-5
வளங்கனி பொழில் மல்கு வயலணிந்தழகாய
விளங்கொளி குருகாவூர் 29-10
மேலும் ஞானசம்பந்தர் தம் திருவூர்க் கோவையுள் ஊர் என்று முடியும் ஊர்ப்பெயர்களை உரைக்கின்றார் (175). அதனுள் குரு காவூர் என்பது இல்லை. எனினும் குருகாவையூர் என்ற ஒன்றைச் சுட்டுகின்றார். இரண்டும் ஒன்றாக இருக்கலாம். அழகான ஊர் என்பது ஐ என்பதால் சுட்டப்பட்டிருக்கலாம்.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

இன்று ஆழ்வார் திருநகரி சுட்டப்படும் தலம். திருநெல்வேலி மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. நம்மாழ்வார் பிறந்த இடம். எனவே ஆழ்வார் திருநகரி எனப் பெயர் பெற்றது. நாலாயிரத்திவ்விய பிரபந்தத்தில் இவரது பாடல் இங்குள்ள திருமால் பற்றி அமைகிறது. பாண்டிய நாட்டில் தாமிரபரணி நதிக்கரையில் உள்ள ஒன்பது திருமால் கோயில்களில் ஒன்று இக்கோயில். குருகு என்னும் சொல் தமிழில் நாரை கோழி குருக்கத்தி என்பனவற்றைக் குறிக்கும். இங்கே குருகு என்று பெயர் கொண்ட பட்சியின் பெயரால் விளங்கும் ஸ்தலமாகக் கொள்வது ஏற்புடைத்து என்ற எண்ணம் பொருத்தமானது. குருகன் என்ற அரசன் ஆட்சி புரிந்த ஸ்தலம் என்ற குருபரம்பரை வரலாறும் உண்டு.

ஞானசம்பந்தரின் பாடலில் திருவூர்க்கோவை என்ற பதிகத் தில் (175-10) குடி என்ற தலப்பெயர்களைத் தரும் நிலையில் இப்பெயரும் இடம் பெறுகிறது. குருந்து என்ற மரம் சங்க நூல்களிலேயே சுட்டப்படும் ஒன்று. இதன் பூ நறுமணமுடையது. எனவே இதனைத் தலையில் அணியும் நிலையையும் காண்கின்றோம்.
குருந்தங்கண்ணிக் கோவலர்
பெருந் தண்ணிலைய பாக்கமு முடைத்தே – ஐங்குறு -439
இவற்றை நோக்க, குருந்த மரங்கள் நிறைந்த பகுதியில் உள்ள மக்கள் வாழ் குடியிருப்பு என்ற நிலையில் இவ்வூர்ப் பெயர் அமைந்தது எனக் கருதலாம். புனல் சூழ் குருந்தங்குடி என்று இவ்வூரின் நீர்வளம் மட்டும் சுட்டுகின்றார் சம்பந்தர். இன்று கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தில் குருந்தங்கோடு என்றதொரு ஊர்ப்பெயர் இதனைப் போன்று அமைகிறது.

குறிஞ்சி நிலத்து ஊர்கள் குறிச்சி எனப்பட்டன.ஆனால் சமவெளிப் பகுதிகளில் உள்ள ஊர்களும் குறிச்சி எனப்படுகின்றன.
எடுத்துக்காட்டு: பேளுக்குறிச்சி, முள்ளுக்குறிச்சி

குறுக்கைப்‌ பறந்தலையில்‌ அன்னி என்னும்‌ மன்னன்‌ திதிய னோடு போரிட்டு, அவன்‌ காவல்‌ மரமாகிய புன்னையை வெட்டி வீழ்‌த்தினான்‌ என்று சங்க இலக்கியம்‌ கூறுகிறது. போர்‌ நடை பெற்ற அந்தப்போர்க்களம்‌ அமைந்த ஊர்ப்பெயராகிய குறுக்கை என்பதனோடு இணைந்து குறுக்கைப்‌ பறந்தலை எனப்‌ பெற்றது, வேளாளர்‌ குலத்தனரில்‌ ஒருபிரிவினர்‌ குறுக்கையர்‌ குடியினர்‌. குறுக்கையர்‌ குடியினர்‌ வாழ்ந்த நிலப்பகுதி குறுக்கைஎனப் பெயா்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌ என எண்ணுவது பொருத்தமாக இருக்கலாம்‌, குறுக்கை என்னும்‌ பெயருடன்‌ தஞ்சைமாவட்டத்து மாயவரம்‌ வட்டத்தில்‌ ஒன்றும்‌, திருச்சி மாவட்டத்தில்‌ லால்குடி, வட்டத்தில்‌ ஒன்றும்‌ ஆக இரண்டு ஊர்கள்‌ உள்ளன.
“அன்னிக்‌ குறுக்கைப்‌ பரந்தலை திதியன்‌
தொல்நிலை முழுமுதல்‌ துமியப்‌ பண்ணி,
புன்னை குறைந்த ஞான்றை: (அகம்‌, 45 ; 9 1)
“அன்னி குறுக்கைப்‌ பறந்தலை, திதியன்‌
தொல்‌ நிலை முழுமுதல்‌ துமியப்‌ பண்ணிய
நன்னர்‌ மெல்‌ இணர்ப்‌ புன்னை போல” (ஷே. 145 : 11 13)

தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்து இவ்வூர் அமைகிறது. அட்ட வீரட்டத் தலங்களுள் காமனை எரித்த தலமாதலின் திருக் குறுக்கை வீரட்டம் என்று வழங்குகிறது என்ற எண்ணம் உண்டு. அப்பர் இக்கோயில் இறைவனை அடைவுத் திருத் தாண்டகம் என்ற பகுதியுள் பாடுகின்றார். வீரட்டம் என்ற முடிவு கொண்ட தலப்பெயர்களைச் சுட்டும் போது, குறுக்கை வீரட்டத்தையும் சுட்டுகின்றார். வீரட்டம் கோயில் என்பதும், குறுக்கை என்பதே ஊர்ப்பெயர் என்பதும் தெளிவாகிறது. இதனையே சேக்கிழாரும் குறுக்கைப் பதி என்று அமைக்கின்றனர் குறுக்கைக் குடி என்ற தொரு குடிப் பெயர் அமைகிறது. சங்க இலக்கியத்தில் அதுவே இப்பெயர்க் காரணம் எனலாம் (34-288). குறுக்கை என்னும் ஒரு வகைத் தாவரம் பற்றிய எண்ணம் அதுவே அப்பெயருக்குரிய காரணமோ எண்ணம் எழுப்புகிறது. மேலும், கடுக்கா மரம் தலவிருட்சமாதலின் கடுவனம், இறைவன் அம்மை யாரைப் பிரிந்து யோகஞ் செய்த இடம் காரணமாக யோகீசபுரம், காமனைத் தகித்த இடமாதலின் காமதகனபுரம், இலக்குமி யினது நடுக்கத்தைப் போக்கியதால் கம்பகரபுரம் ; தீர்க்கலாகு முனிவர் இத்தலத்து இறைவனை அபிடேகித்ததற்குக் கங்கா நீரினை விரும்பித் தமது கரங்களை நீட்டக் கரங்கள் நீளாது குறுகினமையால் குறுக்கை எனவும் பெயர்கள் வழங்கப்படுகின்றன.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

குடி என்னும்சொல்‌ ஊர்‌ என்ற பொருளை குறிக்கும்‌, வெகு தொலைவில்‌ இல்லாமல்‌ அருகில்‌ குறுகிய தொலைவில்‌ உள்ள ஊர்‌ குறுங்குடி எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌ என்று எண்ணத்‌ தோன்றுகிறது, இவ்வூரினரான மருதன்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ குறுங்குடி மருதன்‌ எனப்பெயர்‌ பெற்றார்‌. குறுந்தொகையில்‌ 344ஆம்‌ பாடலும்‌, அகநானூற்றில்‌ 4 ஆம்‌ பாடலும்‌ குறுங்குடி, மருதன்‌ இயற்றியவை. பாண்டிநாட்டில்‌ நெல்லை மாவட்டத்தில்‌ குறுங்குடி என்று ஓர்‌ ஊர்‌ உள்ளது. திருமாலின்‌ வாமனாவதாரத்தோடு தொடர்பு படுத்தி இவ்‌வூரின்‌ பெயர்‌ திருக்குறுங்குடி, என வந்ததாகப்‌ புராணச்‌ செய்தி கூறுகிறது,

திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ளதொரு ஊர். திருமால் கோயில் சிறப்பு பெற்றது, பெரியாழ்வார், திருமழிசை ஆழ் வார், திருமங்கையாழ்வார், நம்மாழ்வார் பாடல்கள் பெற்ற தலம் இது. குறளன் தோன்றிய தலம் தான் குறுங்குடி. குறுகிய வடிவினனான வாமனன் பிறந்த குடியே குறுங்குடி என்றாகிறது. வாமன க்ஷேத்திரம் என்று பெயர் பெறுகிறது 1 என்ற எண்ணம் இவ்வூர் பற்றி அமைகிறது. எனினும் இவ்வூரில் வைணவக் கோயில் சிறப்பு பெற்ற பின்பு ஏற்பட்ட புராணக் கதை மூலம் இப்பெயர் பெற்றது இவ்வூர் என்பதை விட, குறுகிய அல்லது சிறிய குடியிருப்பு பகுதி என்று நிலையில் இப்பெயர் அமைந்ததாக இருக்கலாம் என்பது மேலும் ஆய்வுக்குரியது.
கரண்டமாடு பொய்கையுள் கரும்பனைப் பெரும்பழம்
புரண்டு வீழ வாளை பாய் குறுங்குடி – திருமழி -813
கோலமயில் பயிலும் புறவில் குறுங்குடி – (திருமங் -1790)
சிரமுன் ஐந்தும் ஐந்தும் சிந்தச் சென்று அரக்கன்
உரமும் கரமும் துணித்த வுரவோன் ஊர்போலும்
இரவும் பகலும் ஈன் தேன் முரல, மன்றெல்லாம்
குரலின் பூவே தான் மணம் நாறும் குறுங்குடியே – திருமங் -1801
குளனார் கழனிசூழ் கண்ணன் குறுங்குடி – நம் – 2393

கிழார்‌ என்ற சங்க காலப்‌ புலவர்‌ குறுங்கோழியூரைச்‌ சேர்ந்தவர்‌. ஆகவே அவா்‌ குறுங்கோழியூர்‌ கிழார்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றார்‌. செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தைச்‌ சேர்ந்த மதுராந்தகம்‌ வட்டத்‌திலுள்ள கருங்குழியே அன்றைய குறுங்கோழியூர்‌ என்ற கருத்து உள்ளது. தொண்டை. நாட்டைச்‌ சேர்ந்த குறுங்கோழியூர்‌, குறுங்‌ கோழி என்று ஆச, இப்பொழுது கருங்குழி என வழங்கப்பெறு இறது என்பர்‌. (ரா. பி. சேதுப்பிள்ளை, ஊரும்‌ பேரும்‌ பக்‌. 11.) புறநானூற்றிலுள்ள 17, 20, 22 ஆகிய பாடல்கள்‌ குறுங்‌ கோழியூர்‌ கிழார்‌ பாடியவை.

சங்க கால ஊர்கள்

குறும்பு என்பது பாலை நிலத்து ஊர்‌. இப்‌பெயர்‌ அடிப்படையில்‌ குறும்பூர்‌ என்ற ஊர்ப்‌ பெயர்‌ தோற்றம்‌ பெற்றதா என்பது தெரியவில்லை. விச்சியர்‌ கோமகன்‌ பகைவர்களுடன்‌ பொருத பொழுது குறும்பூர்‌ ஆர்த்தது என்று சங்க இலக்கியம்‌ கூறுகிறது.
“வில்‌ கெழுசானை விச்சயர்‌ பெருமகன்‌
வேந்தரொடு பொருத ஞான்றைப்‌ பாணர்‌
புலி நோக்குறழ்‌ நிலை கண்ட
கலிகெழு குறும்பூரார்ப்பினும்‌ பெரிதே (குறுந்‌. 3285 8)

சேக்கிழாரின், புகழ்ச் சோழ நாயனார் வரலாற்றின் வழி தெரியவரும் ஊர் குறும்பொறையூர்.
வடிவேலதிகன் படை மாளவரைக்
கடி சூழரணக் கணவாய் நிரவிக்
கொடி மாமதில் நீடுகுறும் பொறையூர்
முடி நேரியனார் படை முற்றியதே – 47-27

இன்றும் குற்றாலம் என்றே வழங்கப்பட்டு வரும் ஊர் பாண்டிய நாட்டில் திருநெல்வேலி மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. ஞானசம்பந்தர் பாடல் பெற்றது இத்தலம். திருநாவுக்கரசர் மாணிக்கவாசகர் பட்டினத்தார் போன்ற பிறரும் இத்தலத்து இறையைப் புகழ்கின்றனர். குருமணிகள் வெயிலெறிக்கும் குற்றாலம் எனப்பாடுகின்றார் சேக்கிழார் (கழறி-106). சம்பந்தர் தம் ஒவ்வொரு பாடலிலும் குற்றாலத்தின் இயற்கை வளத்தைக் காட்டுகின்றார். இன்றும் இவ்வளத்தை நாம் நேரிடையாகக் காணமுடிகிறது.
வம்பார் குன்றந் நீடுயர் சாரல் வளர் வேங்கைக்
கொம்பார் சோலைக் கோல வண்டி யாழ் செய்குற்றாலம் 99-1
செல்வ மல்கு செண்பகம் வேங்கை சென்றேறிக்
கொல்லை முல்லை மெல்லரும்பீனும் குற்றாலம் 99-3
பக்கம் வாழைப் பாய்கனியோடு பலவின்றேன்
கொக்கின் கோட்டுப்பைங்கனி தூங்கும் குற்றாலம் 99-4
ஒரு ஊரின் பல பெயர்கள் அவ்விடத்தின் பெரும் சிறப்புக்குச் சான்று பகர்கின்றன என்ற ஊர்ப்பெயர் ஆய்வு உண்மைக்கு, குற்றாலம் பற்றிய 21 பெயர்களும் ஒரு சான்றாகின்றது. குறும் பலா தான் இங்குள்ள தலவிருட்சம் எனினும் கோயில் பெயர் குற்றாலம் என்று அமைகிறது. குற்றாலம் என்னும் ஒருவகை ஆலமரத்தைத் தல விருட்ச மாக உடைமையால் இப்பெயர் பெற்றது குறும்பலா என்னும் ஒருவகை மரத்தைத் தலவிருட்சமாக உடைமையால் அம்மரத் தாலேயே இக்கோயில் குறும்பலா என்றும் பெயர் எய்திற்று என்ற கருத்தும், அமைகிறது. மேலும்
திரிகூடமலை மூன்று சிகரங்களையுடைய மலை காரணமாக அமைந்த பெயர். ! செண்பசக்கா மலையில் செண்பக மரங்கள் மிகுதி காரண மாகப் பெற்ற பெயர். குற்றாலம் – இறைவன் குற்றாலம், கோவிதாஸ், சமருகம் என்ற பெயருடைய ஆத்தி மர நிழலிலே எழுந்தருளி இருத்தலால் அம்மரத்தின் பெயரே தலத்தின் பெயர் ஆயிற்று. குறும்பலா குறும்பலாவின் அடியின் ஈசன் கோயில். 3 + எனப் பல நிலைகளில் குற்றாலம் பெயர் பெற்ற நிலையை அறிய இயலுகிறது. இதனை நோக்க, ஒரு இடத்தின் பல சிறப்புகளும் பல பெயர்களை அந்தந்த குறிப்பிட்ட இடத்திற்கு அளிக்க, இறுதியில் அவ்வனைத்துப் பெயர்களும் அந்த ஊர் முழுமையும் குறிக்கும் நிலை, ஊர்ப்பெயர்களின் ஒரு வகை முறை எனல் பொருந்தும். இதன் 21 பெயர்களாக, மது உண்டான் உயிர் மீட்ட புரம், பிதுர் கண்டன் தீர்த்த புரம், பவர்க்க மீட்டபுரம், வேழம் பூசித்த புரம், வேடன் வலம் செய்த புரம், சிவத் துரோகம் தீர்த்தபுரம், வசந்தப் பேரூர், கங்கை வந்த புரம், நதி முன்றில் மாநகரம், முனிக்குருகும் பேரூர், குறும்பலா வேத சக்தி பீட புரம், ஞானப்பாக்கம், நன்னகரம், திருநகரம், விசேடபுரம், சிவ முகுந்தபுரம், முத்துவேலி, புடார்ச்சுனம், தேவகூடபுரம் என்பவற்றைத் திருக்குற்றலத் தலவரலாறு தருகிறதாகக் காண் கின்றோம். இங்குக் குற்றாலம், திரிகூடமன மலை போன்ற பெயர்களைக் காண இயலவில்லை. எனவே, பிற்காலப் புராணக் கதை களின் இணைப்பாக இவற்றைக் கொள்ளலாம். திருக்குற்றாலத் தல வரலாறு நூல்,குற்றாலம் என்ற பெயர் வந்த காரணம் என, திருக்குற்றாலத்தில் முழு முதலிறைவன் உமா தேவியினிடத்து உலகமெல்லாம் உண்டாவதற்குக் குற்றாலம் கோவிதாரம் சமருகம் என்ற மூன்று பெயருடைய வரையாத்தி மரநிழலிலே எழுந்தருளி இருத்தலால் அம்மரப் பெயரில் ஒன்றாகிய குற்றாலம் என்பது குற்றால மலையின் பெயராகி, பின் இறைவன் பெயராகி, பின் இத்தலத்துக்கும் மக்களுக்கும் பெயருமாயிற்று.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

நம்மாழ்வார் பாடல் வழித் தெரியவரும் வைணவத்தலம். இன்று பெருங்குளம் என்று அழைக்கப்படும் ஊர்.
மாடக்கொடி மதிள் தென் குளந்தை
வண்குடபால் நின்ற மாயக்கூத்தன்
என்பது நம்மாழ்வார் குறிப்பு (2868) குளத்தின் சிறப்பு காரணமாகப் பெற்ற பெயராக இருக்கலாம்.

சங்க கால ஊர்கள்

குளமுற்றம்‌ என்னும்‌ ஊர்‌ சேர நாட்டிலுள்ளது. (கலைக்‌ களஞ்சியம்‌ ) இந்த ஊரிலே துஞ்சிய சோழ மன்னன்‌ ஒருவன்‌ குளமுற்றத்துத்‌ துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்‌ எனப்‌ பெற்றான்‌. (புறம்‌ 69.) ஊரின்‌ வெளியிடம்‌ எனப்‌ பொருள்படும்‌ முற்றம்‌ என்ற. சொல்‌ அமைந்த ஊர்ப்பெயர்களில்‌ ஒன்று. இது குளம்‌ என்ற நீர்‌ நிலை காரணமாகக் குளமுற்றம்‌ எனப்பெயர்‌ பெற்றது போலும்‌,

சங்க கால ஊர்கள்

உதியன்‌ என்னும்‌ வள்ளல்‌ வாழ்ந்த ஊர்‌ குழுமூர்‌, இவ்‌வள்ளல்‌ இரவலர்க்கு உணவு அளிப்பதைத்‌ தலையாயக்‌ கடமையாகக்‌ கொண்டிருந்தான்‌. ஆகையால்‌ அவன்‌ அட்டிலில்‌ இரவலரின்‌ ஆரவாரம்‌ ஓயாமல்‌ ஒலித்துக்‌ கொண்டே இருந்தது என்றும்‌ தெரிகிறது. சிறந்த பசுக்களையுடைய நிலப்பரப்பினையுடைய குழுமூர்‌ என்று சங்க இலக்கியம்‌ கூறுவதால்‌, இவ்வூர்‌ நிலப்பரப்பில்‌ பசுக்கள்‌ குழுமியிருந்தன என்று தெரிகிறது. இவ்வாறு குழுமியிருந்த காரணத்தால்‌ குழுமூர்‌ எனப்பெயர்‌ பெற்ற ஊராக எண்ண இடமளிக்கிறது.
“பல்லான்‌ குன்றிற்‌ படுநிழல்‌ சேர்ந்த
நல்லான்‌ பரப்பின்‌ குழு மூராங்கண்‌
கொடைக்கடன்‌ ஏன்ற கோடா நெஞ்சின்‌
உதியன்‌ அட்டில்போல ஒலிஎழுந்து” (அகம்‌ 168:4 7)
இன்றும்‌ ஊர்ப்புறத்தே மாடுகளைக்‌ கூட்டமாக மடக்கி வைக்கும்‌ பொது இடத்திற்கு மந்தைவெளி என்னும்‌ பெயருள்ளமை ஒப்பு நோக்கத்தக்கது.