ஊர் பெயரகராதி

சோழனின்‌ தலைநகராகிய காவிரிப்பூம்பட்டினத்திற்குக்‌ காகந்தி என்று ஒருபெயர்‌ இருந்ததாகத்‌ தெரிகிறது. இன்று இப்‌பெயர்‌ வழக்கில்‌ இல்லை. சோழ மன்னனுக்குக்‌ கணிகை வயிற்றுதித்த ககந்தன்‌ என்பவன்‌, பரசுராமனுக்கு அஞ்சிப்‌ புகார்‌ நகரை விடுத்துச்‌ செல்லலுற்ற தன்‌ தந்தையின்‌ கட்டளையால்‌ அப்பதியைக்‌ காத்‌தான்‌. ககந்தனால்‌ காக்கப்படுதலின்‌ காகந்தி எனப்‌ பெயரிட்டுச்‌ சென்றான்‌ சோழமன்னன்‌ என்று மணிமேகலைமூலம்‌ தெரிகிறது. நீலகேசியில்‌ வேதவாகச்‌ சருக்கத்தில்‌ “காதம்‌ பலவுங்‌ கடந்த பின்‌ காகந்திக்‌ கடிநகருள்‌” என இப்பெயருள்ள நகரமொன்று கூறப்பட்டிருக்கிறது. ( உ.வே, சாமிநாதையர்‌ மணிமேகலை முதற்‌பதிப்பு 1898 அபிதான விளக்கம்‌ பக்‌. 6) “பவ்வத்திரிக்‌ கோட்டத்துக்‌ காகந்தி நகரில்‌ உள்ள பண்டரி கீசுரம்‌, “இராசேந்திர சோழ மண்டலத்தப்‌ பவ்வத்திரி” என்ற கல்வெட்டுத்‌ தொடர்கள்‌ மூலம்‌ நெல்லூர்‌ மாவட்டத்துக்‌ கூடூர்‌ வட்டத்து ரெட்டிப்‌ பாளையம்‌ பகுதியும்‌, அதனையடுத்த பண்ட ரங்கம்‌ என்ற பகுதியும்‌ காகந்து எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருந்தது எனத்‌ தெரிகிறது. நெல்லூர்‌ மாவட்டப்‌ பகுதியை வென்ற கரிகாலனே தனது வளமார்ந்த தலைநகரின்‌ பெயர்களுள்‌ ஒன்றை புதிய நாட்டுக்கு இட்டான்‌ எனக்‌ கொள்ளலாம்‌.
“துயர்‌ நீங்கு இளவியின்‌ யான்‌ தோன்றளவும்‌
ககந்தன்‌ காத்தல்‌ காகந்தி யென்றே
இயைந்த நாமம்‌ இப்பதிக்‌கிட்டு”… (மணிமே. சிறைசெய்‌ காதை. 36 38)
காண்ட வாயில்‌ “கழிசூழ்‌ படப்பைக்‌ காண்டவாயில்‌” என்ற சங்க இலக்கியப்‌ பாடலின்‌ தொடரின்மூலம்‌ நாம்‌ அறியும்‌ ஊர்‌ காண்டவாயில்‌ என்பது. மரக்காணத்தை அடுத்த மாண்ட வாயில்‌ என்னும்‌ ஊரே காண்டவாயில்‌ என்று அறிஞர்‌ எண்ணுகின்‌ றார்‌. இக்‌கருத்துப்‌ பொருத்தமுடையதாகவே தோன்றுகிறது, காண்டம்‌ என்றால்‌ நீர்‌ காண்ட வாயில்‌ நீர்வாயில்‌, நீர்த்‌ துறை அல்லது நீர்க்கரை என்ற பொருளில்‌ காண்டவாயில்‌ என்ற ஊர்ப்பெயர்‌ அமைந்திருக்கலாம்‌ என்ற எண்ணம்‌, மேற்காணும்‌ மாண்டவாயில்‌ என்பதே காண்ட, வாயிலாக இருக்கலாம்‌ என்ற கருத்தை வலியுறுத்துகிறது…
“…..தோழி! கலங்குநீர்க்‌
கழி சூழ்‌ படப்பைக்‌ காண்டவாயில்‌
ஒலி காவோலை முள்மிடை வேலி
பெண்ணை இவரும்‌ ஆங்கண்‌
வெண்மணற்‌ படப்பை எம்‌அழுங்கல்‌ ஊரே”'(நற்‌.38:6 10) இவ்வூர்‌ பனைமரங்கள்‌ உயர்ந்த பெரிய மணல்‌ மேட்டினை யுடையது என்பதை இன்றும்‌ நேரில்‌ காணலாம்‌..

பொன்‌ எனப்‌ பொருள்படும்‌ காஞ்சனம்‌ என்‌ற சொல்லடி யாய்ப்‌ பெயர்‌ பெற்றுள்ள ஊர்‌ காஞ்சனபுரம்‌. பொன்னுலகை (விண்ணுலகை)ச்‌ சேர்ந்தது போலும்‌. வெள்ளிமலையிலுள்ள “சேடி” என்ற வித்தியாதரருலகில்‌ உள்ளது காஞ்சனபுரம்‌ என்று இலக்கியம்‌ கூறுகிறது. “வடதிசை விஞ்சைமாநகர்த்‌ தோன்‌ றி” (மணிமே, 15:81) (வடதிசை விஞ்சைமாநகர்‌ வடதிசையிலுள்ள வித்தியாதர நகரமாகிய காஞ்சனபுரம்‌)
“மாசில்‌ வாளொளி வடதிசைச்‌ சேடிக்‌
காசில்‌ காஞ்சனபுரக்‌ கடிநகருள்ளேன்‌
விஞ்சையன்‌ தன்னோடென்‌ வெவ்வினை யுருப்பத்‌
தென்திசைப்‌ பொதியில்‌ காணிய வந்தேன்‌” (௸. 17:21.24)

நம்மாழ்வாரால் பாடல் பெற்ற வைணவத் தலம். கேரளத்தில், எர்ணாகுளத்திலிருந்து பத்து கல் தொலைவில் உள்ளது இவ்வூர். காவிகமழ் திருக்காட்கரை என்றும் (நாலா 301) சுனை சொள் பூஞ்சோலைத் தென் காட்கரை (நாலா 3020) என்றும், இயற்கைவளம் நிரம்பிய இடம் என்பது மட்டும் சிறப்பாக இவர் பாடலில் விளக்கம் பெறுகின்றது. காவிக்கரை காட்கரை என்றாயிற்றோ அல்லது கழுநீர்க்கரை. காட்கரை என்றாயிற்றோ என்றுதான் எண்ணம் தோன்றுகிறதே தவிர, பிற எண்ணங்கள் இவ்வூர் பற்றி அறியக் கூடவில்லை.

என்ற காட்டுப்பள்ளி என்று தேவாரம் சுட்டும் தலத்தை, இன்று இரண்டு ஊராகச் சுட்டுகின்றனர். மேலைத் திருக்காட்டுப்பள்ளி கீழைத் திருக்காட்டுப்பள்ளி என ஞானசம்பந்தர், அப்பர் பாடல் பெற்ற நிலையில் காட்டுப்பள்ளி என்ற குறிப்பும், அங்குள்ள சிவன் கோயில் சிறப்பும் மட்டுமே விளக்கம் பெறுகின்றன. சேக்கிழார் வழியில் சிவத்தலங்கள் நூலாசிரியர், இன்றைய நிலையில் மேலைத் திருக்காட்டுப் பள்ளி, கீழைத்திருக் காட்டுப்பள்ளி என இரண்டு கோயில்களையும் சுட்டி. அவை திருக்காட்டுப்பள்ளி, ஆரணியேசுரர் கோயில் என்ற இரண்டு ஊர்களாக, தஞ்சையில் அமைந்திருக்கும் நிலையையும் விளக்கு கின்றார். குடமுருட்டி ஆற்றின் தென்கரையில் உள்ளது முதல் தலம். சம்பந்தர் அப்பர் பாடல் பெற்றது. இரண்டாவது தலம், திருவெண் காட்டுக்கு அருகில் உள்ள தலம் என்கின்றார். ! ஆயின் ஞானசம்பந்தர் பாடல் பெற்ற பதிகள் கீழைத் திருக்காட்டுப்பள்ளி (5) மேலைத் திருக்காட்டுப்பள்ளி (287) எனத் தொகுத்தோர் குறிப்பிட்டாலும் பாடலில் காட்டுப்பள்ளி என்றே இரண்டு பதிகங்களிலும் அமைவதும் காவிரியின் வளம், காவிரிக் கரையில் இது அமைந்திருந்த தன்மை இவற்றை இரு பதிகங்களும் சுட்டுவதும், அன்று காட்டுப்பள்ளி என்று பாடல் பெற்ற தலம் இன்று குட முருட்டி ஆற்றின் கரையில் இருந்ததாகத் தான் இருந்திருக்கவேண்டும். பின்னர், கீழைத் திருக் காட்டுப்பள்ளி சிறப்பு பெற. இதனைத் தொகுப்பாசிரியர்கள் இரண்டாகச் சுட்டியிருக்க வேண்டும் எனவும் கருதலாம். மேலும், சான்றுகள் வழிதனை ஆராயின் உண்மை தெளிவாகும். மேலைத் திருக்காட்டுப் பள்ளி என்ற காவிரிக் கரைத்தலமே இன்றும் திருக்காட்டுப் பள்ளி என்று சுட்டப்பட, கீழைத்திருக் காட்டுப்பள்ளி ஆரணியேசுவரர் கோயில் என்று சுட்டப்படும் தன்மை ஆரணியேசுவரர் கோயிலே கீழைத்திருக் காட்டுப்பள்ளி எனச் சிலரால் குறிப்பிடப்பட்டு இருக்கவேண்டும். எனினும் செல்வாக்கின்மை ஆரணியேசுவரர் கோயிலே வழக்கில் அமைந்தது எனவும் நினைக்கத் தோன்றுகிறது. காட் டில் பள்ளி கொண்ட நிலையிலேயே இப்பெயர் பொருத்தம் அமைய வல்லது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

ஊர் என்று முடியும் சிவன் கோயில் தலம் இது. இதனை ஞான சம்பந்தர் திருவூர்க் கோவையுள் சுட்டுகின்றார் (175-7). காட்டுப் பகுதியில் அமைந்த ஊர் என்ற நிலையில் இப்பெயர் அமைந் திருக்கலாம்.

‌‌‌‌‌காந்தார நாடு என்பது இரத்தினபுரம்‌ என்னும்‌ ஒரு நகரத்தை யுடையது. சிறந்த குதிரைகள்‌ பிறக்கும்‌ இடங்களுள்‌ ஒன்று எனத்‌ தெரிகிறது. இந்தியாவில்‌ வடமேற்‌ கெல்லைப்புறத்தில்‌ காபுல்‌ நதி பாயும்‌ தாழ்வானப்‌ பள்ளத்தாக்கில்‌ இருந்த ஒரு நாடு காந்தார நாடு. பண்டைய 56 நாடுகளில்‌ ஓன்று. இது இன்றைய பாகிஸ்‌ தானிலுள்ள பிஷாவார்‌ (புருஷபுரம்‌), ராவல்‌ பிண்டி ஆகிய மாவட்டங்கள்‌ சேர்ந்த பகுதியாகும்‌. காந்தார நாடும்‌ உரோமமும்‌ பெயர்‌ பெற்றவை என்று ரிக்வேதம்‌ கூறுகிறது. காந்தாரம்‌ இசைக்கும்‌, நாட்டியத்திற்கும்‌ புகழ்‌ பெற்ற நாடாக இருந்தது. காந்தாரத்தைப்‌ பற்றிய குறிப்புகள்‌ வால்மீகி இராமாயணத்‌திலும்‌ காணப்படுகிறது. ஒரு சமயம்‌ வரலாற்றுப்‌ புகழ்‌ மிக்க தட்சிலம்‌ காந்தாரத்தில்‌ சேர்ந்திருந்தது. தாலமி என்ற மேனாட்டு ஆரியர்‌ காந்தாரியாய்‌ (Gandar ioi) என்று குறித்தார்‌.
“காந்தார மென்னுங்‌ கழிபெரு நாட்டும்‌
பூரூவ தேயம்‌ பொறை கெட வாமும்‌
அத்திபதி யெனுமரசாள்‌ வேந்தன்‌
மைத்துனனாகய பிரமதருமன்‌
ஆங்கவன்‌ தன்பாலணைந்தற னுரைப்போய்‌” (மணிமே. 9:12 16)
“கண்டார்‌ புகழுங்‌ கலக்கமில்‌ சிறப்பிற்‌
காந்தார மென்னும்‌ ஆய்ந்த நாட்டகத்‌
தீண்டிய பல்புக ழிரத்தின புரத்துள்‌
மாண்ட வேள்வி மந்திர முத்தீச்‌
சாண்டிய னென்னுந்‌ சால்புடை யொழுக்கின்‌
ஆய்ந்த நெஞ்சத்‌ தந்தணன்‌ மகன்‌”. (பெருங்‌. 3; 7: 190 195)
“நலக்‌ காந்தார மென்னாட்டு ப்பிறந்த
இலக்கணக்‌ குதிரை யிராயிரத்திரட்டியும்‌”.(௸.4:11:26 27)

சங்க கால ஊர்கள்

பாண்டியன்‌ உக்கிரப்பெருவழுதி கானப்பேரெயிலைக்‌ கைப்‌பற்றியவனே என்று சங்க இலக்கியத்தில்‌ கூறப்பெற்றிருக்கிறது. அதனால்‌ கானப்பேரெயில்‌ கடந்த உக்கிரப்பெருவழுதி எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றான்‌. அவனை ஐயூர்‌ மூலங்கிழார்‌ பாடியபாடல்‌ மூலம்‌ அக்கோட்டையின்‌ அகழியின்‌ ஆழம்‌, மதிலின்‌ உயரம்‌, மதிலின்‌ மேல்‌ அமைத்து ஞாயில்‌, கரவற்காடு ஆகியவற்றைப்‌ பற்றி அறிகின்றோம்‌. (புறம்‌. 21) கானப்பேர்‌ எனற இடத்தில்‌ அமைந்தமையால்‌ கானப்‌ பேரெயில்‌ என்று அக்‌கோட்டையைக்‌ குறித்துக்கூறினா்‌ போலும்‌. அக்‌கோட்டையின்‌ தலைவனாக வேங்கைமார்பன்‌ என்ற வீரன்‌ இருந்தான்‌. அவனைத்தான்‌ உக்கிரப்பெருவழுதி என்ற பாண்டியன்‌ வென்று கைப்பற்றினான்‌. இராமநாதபுரம்‌ மாவட்டத்தில்‌ மானாமதுரைக்குப்‌ பக்கத்‌தில்‌ உன்ள காளையார்‌ கோயில்தான்‌ கானப்பேர்‌ என்று கருதுகின்றனர்‌. “கானப்பேர்‌ உறைகாளை” என்று தேவாரத்தில்‌ அவ்‌வூர்‌ ஈசன்‌ குறிக்கப்‌ பெற்றுள்ளதால்‌ அவ்வூரின்‌ பெயர்‌ கானப்பேர்‌ என்றுதான்‌ இருந்திருக்க வேண்டும்‌. பழைய ஊர்ப்‌ பெயர்கள்‌ மறைந்து கோயில்‌ பெயர்களால்‌ பிற்காலத்தில்‌ வழங்கும்‌ ஊர்களும்‌ உண்டு. அம்முறையில்‌ காளையார்‌ அமர்ந்‌தருளும்‌ கோயில்‌ காளையார்‌ கோயில்‌ என ஆகி நாளடைவில்‌ அக்கோயிற்பெயர்‌ ஊர்ப்பெயராக, பழைய பெயர்‌ மறைந்தது போலும்‌, சங்ககாலத்தில்‌ கானப்பேர்‌ என்றிருந்த பெயர்‌ தேவார காலத்திற்குப்‌ பிறகு காளையார்‌ கோயில்‌ என ஆகியிருக்க வேண்டும்‌.

இன்று காளையார் கோயில் என்று சுட்டப்படும் ஊர், இராமநாதபுரம் மாவட்டத்தில் உள்ளது. மதுரையிலிருந்து ஒன்பது மைல் தூரத்தில் உள்ளது. ஞானசம்பந்தராலும் சுந்தரராலும் பாடல் பெற்றது இத்தலம். கானப்பேரூர், கானப்பேர் என்ற இரண்டு வடிவிலும் அமையும் ஊர்ப்பெயர். பின்னர் கோயில் சிறப்பு சைவப்பற்று காரணமாகப் புராணக்கதை தொடர்பாகக் காளையார் கோயில் என்று அழைக்கப்பட்டு, பின்னர் ஊர்ப்பெயரே அவ்வாறாயிற்று என்பது தெரிகிறது காட்டுப்பகுதியில் அமைந்த ஊராக இது இருந்ததனைக் கானப் பேர் என்ற பெயர் சுட்டுகிறது. மேலும் பண்டு தொட்டே இதன் சிறப்பு, சங்க இலக்கியச் சான்றுகள் வழி தெளிவுறுகிறது இவ்வூர் சிறப்பாக அன்று காணப்பட்டது என்பதனைக் கற்றார்கள் தொழுதேத்தும் கானப்பேர் என்ற சேக்கிழாரின் கூற்று தெளிவாக்கும் (பெரிய -திருஞா-886). காவார்ந்த பொழிற்சோலை கானப்பேர் என்பது திருஞானசம்பந்தர் கூற்று (313-7). கார் வயல் சூழ் கானப்பேர் உறைகாளையே என்பது சுந்தரர் பாடல் (84-1). மேலும் சிவபெருமான் திருவந்தாதியிலும் (51) இவ்வூர் சுட்டப்படுகிறது.
கல்லாட தேவ நாயனார் தம்முடைய தேவர் திருமறத்தில்,
வாய்க்கலசத்து மஞ்சன நீரும்
கொண்டு கானப்பேருறை கண்ணுதல்
முடியிற் பூசை அடியாற் நீக்கி (21-2)
என்று சுட்டிச் செல்லக் காண்கின்றோம். இப்பாடலில் குறிப் பிடப்படும் சிவன் காளத்தியிலுறைபவன். எனவே இங்குக் கானப் பேருறை என்பது, கானகத்தில் உறையும் சிவன் எனக் கருதவே இடம் அமைகிறது. இந்நிலையில் கானப்பேரூர் என்பது காட்டுப் பகுதியில் எழுந்த புதிய குடியிருப்பே என்பது தெளிவாக அமைகிறது. மேலும், சங்க காலத்திலேயே கானப் பேரெயில் உக்கிரப் பெருவழுதி என்ற எண்ணமும் இவ்வூர்ப் பெயருக்கு விளக்கம் தருகிறது. கானப்பேரெயில் என்பது ஊரைச் சுற்றிக் கானகத்தில் இருந்த பெரிய கோட்டையாக அமையலாம். இக்கோட்டைப் பகுதி பின்னர் தனி ஊராக பெயர் பெற்றிருக்கலாம். எனவே கானப்பேரெயில் என்ற பெயர் பின்னர் கானப்பேர் என்றும் கானப்பேரூர் என்றும் சுட்டப்பட்டிருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது. மேலும் கானப்பேர் என்பது பழமையான ஊர் என்று தெரிகிறது. என்ற எண்ணமும் இவண் நோக்கத்தக்கது. இத்தலம் சங்க காலத்தில் மிகவும் புகழ்பெற்று ஒரு கோட்டையாக விளங்கியது. அஃது உக்கிரப் பெருவழுதி என்னும் பாண்டிய வேந்தனுக்கு உரியதாகத் திகழ்ந்தது. வேங்கை மார் பன் என்னும் சிற்றரசனிடம், இருந்து உக்கிரப் பெருவழுதி தெனைக் கைப்பற்றினான் எனப் புறநானூறு கூறுகிறது. புறநானூற்றுப் பாடல்,
நிலவரை இறந்தகுண்டு கண் அகழி
வான் தோய்வு அன்ன புரிசை விசும்பின்
மீன் பூத்தன்ன உருவ ஞாயில்
கதிர் நுழை கல்லா மரம்பயில் கடிமிளை
அரும் குறும்பு உடுத்த கானப் பேரெயில்
– (ஐயூர் மூலங்கிழார்)
என்பது. காளையார் கோயிலையே திருநாவுக்கரசர் காளேச்சுரம் என்றும் குறிப்பிட்டாரோ எனத் தோன்றுகிறது (285-8).

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சுந்தரர் பாடல் பெற்ற இவ்வூர் இன்று கானாட்டம் புலியூர் என வழங்குகிறது. தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. கொள்ளிடம் ஆற்றின் வடகரையில் இருக்கிறது. கல்வெட்டில் இவ்வூரின் பெயர். விருதராச பயங்கர வளநாட்டு கீழ்க் கானாட்டு முள்ளூராகிய திருச்சிற்றம்பலச் சதுர்வேதி மங்கலம் எனக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. சுந்தரர் பதிகம் (40) இவ்வூரின் வளத்தை ஒவ்வொரு பாடலிலும் சுட்டுகின்றது.
சடையானை விடையானைச் சோதியெனும் சுடரை
அரும்புயர்ந்த வரவிந்தத் தணிமலர்க ளேறி
யன்னங்கள் விளையாடு மகன்றுறை யினருகே
கரும்புயர்ந்து பெருஞ் செந்நெல் நெருங்கி விளை கழனிக்
கானாட்டு முள்ளூரிற் கண்டு தொழுதேனே (40-3)
என்பது ஒரு பாடல் பகுதி. முள்ளூர் என்பது தாவர அடிப்படைப் பெயர் என்பது வெளிப்படை. மேலும் இப்பெயரை நோக்க, முதனிலையில் இவ்வூரின் பெயர் முள்ளூர் என்பதும் மேலும், பிற முள்ளூரினின்றும் இதனைத் தனிப்படுத்த, கானாட்டு முள்ளூர் எனச் சுட்டினர் என்றும் கொள்ளலாம். சங்ககால இலக்கியம் சுட்டும் முள்ளூர் என்ற ஊர்ப்பெயரும் முள்ளூர் ஊர்ப்பெயராக அமைந்த நிலையைக் காட்டும். மேலும் பழம் ஊரான இந்த முள்ளூரே, பின்னர் கானாட்டு முள்ளூர் என்று சுட்டப் பட்டதோ என்பதும் ஆய்வுக்குரியது.

திருக்கானூர் என்ற பெயரில் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது இவ்வூர். சம்பந்தர் (பதி 73) அப்பர் (பதி 190) பாடல் பெற்ற ஊர் இது. கொள்ளிடக் கரையில் திருக்காட்டுப்பள்ளி அருகில் உள்ள ஊர் இது என்பதனை நோக்க, காட்டுப்பகுதியில் அமைந்த ஊர் என்பது வெளிப்படையாக அமைகிறது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

பார்வளர் புகழின் மிக்க பழம்பதி மதி தோய் நெற்றிக் கார்வளர் சிகரமாடக் காம்பீலி (நேச -1) எனப்பெரிய புராணம் குறிப்பிடும் சாம்பீலி பற்றிய எண்ணங்கள் தெளிவு பெறவில்லை. பிற 1. திரைகளெல்லா மலருஞ் சுமந்து செழுமணி முத்தொடு பொன் வரன்றிக் கரைகளெல்லா மணி சேர்ந்துரிஞ்சிக் காவிரி கால்பொரு காட்டுப்பள்ளி திருஞான – கிழைத் திருக்காட்டுப் பள்ளி பதி. 5-2 வரையுலாஞ் சந்தொடு வந்திழி காவிரிக் கரையுலாமிகு மணல் சூழ்ந்த காட்டுப்பள்ளி திருஞான – மேலைத் திருக்காட்டுப் பள்ளி பதி 287-5

காம்போசம்‌ என்பது 56 தேசங்களுள்‌ ஒன்று சிறந்த குதிரைகள்‌ பிறக்கும்‌ தேயங்களுள்‌ ஒன்று என்றும்‌ தெரிகிறது. கி.மு. 7 ஆம்‌ நூற்றாண்டில்‌ இந்தியாவின்‌ வடமேற்கில்‌ தற்‌போதைய பிஷாவருக்கு வடமேற்கில்‌ இப்பொழுது இருக்கும்‌, நிலப்பகுதியின்‌ பண்டைய பெயரே காம்போஜம்‌ என்பது. தென்‌ கிழக்கு ஆசியாவிலுள்ள கம்போடியா என்ற நாட்டுக்‌கும்‌ முன்பு காம்போஜம்‌ என்ற பெயர்‌ வழங்கியது.
“கலக்கமில்‌ சிறப்பிற்‌ காம்போசத்தொடு
நலக்காந்தார மென்னாட்டுப்‌ பிறந்த
இலக்கணக்‌ கு திரையிராயிரத் திரட்டியும்‌” (பெருங்‌ 4:11:25 27) “கொங்கணக்கூத்தர்‌” என்ற இலக்கியத்‌ தொரடர்‌ கொங்கண தேசத்தைக்‌ குறிக்கிறது. கொங்கணம்‌ என்பது ஐம்பத்தாறு தேசங்களுள்‌ ஒன்று, இது மேற்குத்‌ தொடர்ச்சி மலைக்கு மேற்கும்‌, அரபிக்கடலுக்குக்‌ கிழக்‌கும்‌,கூர்ச்சரத்திற்குத்‌ தெற்கும்‌, கோவாவிற்கு வடக்குமாக உள்ள நிலப்பகுதி. இந்தியாவின்‌ மேற்குக்‌ கடற்கரைப்பகுதியில்‌ வடக்கே. டாமன்‌ முதல்‌ தெற்கே கோவா வரையிலுள்ள நிலம்‌ கொங்‌ கணம்‌ எனப்படும்‌.

வடதிசை மேல் வழிக் கொள்ளும் நிலையில், திருக்காளத் திக்கு முன்பாகத் திருநாவுக்கரசர் சென்ற இடமாகக் காரிக்கரை அமைகிறது. எனவே திருக்காளத்திக்கு முன்னர் இவ்வூர் அமைந்திருக்கக் காண்கின்றோம். சிவன் கோயில் தலம் என்பது மட்டும் தெரிகிறது. கரை என்று வரும் தன்மையால் காரி என்பது ஆறாக இருக்கலாம். காரியாற்றங்கரையில் உள்ள தலம் என்ற நிலையில் காரிக்கரை எனப் பெயர் பெற்றிருக்கலாம். திரு. நாச்சிமுத்து ஆற்றின் நீரின் கறுப்பு நிறத்தால் பெயர் பெற்ற ஆறுஒன்று காரியாறு எனச் சுட்டப்படுகிறது என்கின்றார். எனவே காரிக்கரையும் இதனைப் போன்று பெயர் பெற்றிருக்க வாய்ப்பு அமைகிறது. சங்க இலக்கியத்திலும் காரியாறு என்ற ஒரு இடம் அமைகிறது.

காரியாறு பாய்ந்து வளஞ்‌ செய்த பகுதி காரியாறு எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌ என்ற எண்ணம்‌ இப்பெயர்‌ ஆற்றுப்‌ பெயரால்‌ பெயர்‌ பெற்றதை வலியுறுத்தும்‌. காரியாறு என்னும்‌ ஊரில்‌ துஞ்சிய நெடுங்கிள்ளி என்ற சோழ மன்னன்‌ காரியாற்றுத்‌ துஞ்சிய நெடுங்கிள்ளி எனப்‌ பெற்றான்‌. சோழன்‌ நலங்கிள்ளி யுழைநின்று உறையூர்‌ புகுந்த இளந்தத்‌ தன்‌ என்ற புலவனைச்‌ காரியாற்றுத்‌ துஞ்சிய நெடுங்கிள்ளி ஒற்று வந்தானென்று கொல்லப்புக்குமி கோவூர்‌ இழார்‌ பாடி உய்யக்‌ கொண்டார்‌ என்று தெரிகிறது. (புறம்‌. 47) காரி என்ற வள்ளலின்‌ பெயருக்கும்‌ இவ்வூர்ப்‌ பெயருக்கும்‌ ஏதேனும்‌ தொடர்பு உண்டா என்பது அறிய வேண்டும்‌. சேலம்‌ மாவட்டத்திலுள்ள காரிமங்கலம்‌ என்னும்‌ ஊர்‌. காரி என்ற வள்ளலின்‌ பெயரோடும்‌, கோவை மாவட்டத்திலுள்ள ஓரி சேரி என்னும்‌ ஊர்‌ ஓரி என்ற வள்ளலின்‌ பெயரோடும்‌ தொடர்‌ புடையதாக கருதப்படுகிறது. ஏழிற்‌ குன்றத்திற்கு அருகில்‌ செருவத்தூர்‌ என்று ஓர்‌ ஊர்‌ இருப்பதாகவும்‌, காரி என்றும்‌ ஓரி என்றும்‌ பெயர்கொண்ட. இரு பகுதிகளாக அவ்வூர்‌ அமைந்தது என்றும்‌, காரி, ஓரி என்ற வள்ளல்களின்‌ பெயரால்‌ அமைந்தது போலும்‌ என்று கருதப்‌ படுகறது.” காவிரிப்பூம்பட்டினம்‌. காவிரியாறு கடலோடு கலக்குமிடத்தில்‌ இரண்டாயிரம்‌ ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்‌ சோழர் துலைநகராகச் சிறந்து விளங்கியது காவிரிப்பூம்பட்டினம்‌. பூம்புகார்‌ நகரம்‌ என்றும்‌, பூம்பட்டினம்‌ என்றும்‌ இவ்வூரைப்‌ புலவர்கள்‌ அழைத்தனர்‌. காவிரிப்பூம்பட்டினம்‌ சோழநாட்டின்‌ சிறந்த துறைமுக நகரமாகும்‌. கி.பி. முதலிரண்டு நூற்றாண்டுகளில்‌ தமிழகத்து வாணிகத்தைப்‌ பற்றி யெழுதிய பிளைனி போன்றவர்‌ இந்நகர வாணிகத்தைப்‌ பற்றித்‌ தம்‌ நூல்களில்‌ குறித்துள்ளனர்‌. புத்த. சாதக்‌ கதைகளில்‌ இந்நகரத்தைப்‌ பற்றிய குறிப்பு இருப்பதால்‌ முற்பட்ட காலத்திலிருந்தே சிறப்புற்ற துறைமுக நகரமாக இருந்‌திருக்க வேண்டும்‌. இங்கு கிடைத்த புதை பொருள்களைக்‌ கொண்டு இந்நகரம்‌ கிறிஸ்துவுக்கு முற்பட்ட வாழ்க்கையையுடைய தென்பதை ஆராய்ச்சியாளர்கள்‌ கண்டறிந்தனர்‌. இவ்வூர்‌ மருவூர்ப்பாக்கம்‌ (புறநகர்‌) பட்டினப்பாக்கம்‌ (அக நகர்‌) என்னும்‌ இரு பிரிவுகளைப்‌ பெற்றிருந்தது. இவ்வூர்‌ கடலில்‌ புகுமிடத்தில்‌ இருந்ததால்‌ புகார்‌ என்றும்‌ அழைக்கப்பெற்றது. காவிரிப்பூம்பட்டினம்‌ என்பதும்‌ அதே காரணத்தால்‌ அமைந்த பெயர்‌. கந்தரதத்தன்‌, காரிக்‌ கண்ணன்‌, சேந்தன்‌ கண்ணன்‌ ஆகியோர்‌ இவ்வூரினர்‌. குறுந்தொகையில்‌ 342 ஆம்‌ பாடல்‌ காவிரிப்பூம்‌ பட்டினத்துக்‌ கந்தரதத்தனார்‌ பாடியது. 297 ஆம்‌ பாடல்‌ காவிரிப்பூம்‌ பட்டினத்துக்‌ காரிக்கண்ணன்‌ பாடியது. 34) ஆம்‌ பாடல்‌ காவிரிப்பூம்பட்டினத்துச்‌ சேந்தன்‌ கண்ணன்‌ பாடியது. அகநானூற்றில்‌ 107, 123, 285 ஆகிய பாடல்கள்‌ காவிரிப்பூம்‌ பட்டினத்துக்‌ காரிக்கண்ணனார்‌ பாடியவை, 10%, 271 ஆகிய பாடல்கள்‌ காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக்‌ கண்ணனார்‌ பாடியவை. புறநானூற்றில்‌ 57, 58, 169, 171, 353 ஆகிய பாடல்கள்‌ காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக்‌ காரிக்கண்ணனார்‌ பாடியவை.
“நிலம்கொள வெல்கிய பொலம்‌ பூண்கிள்ளி,
பூவிரி நெடுங்கழி நாப்பண்‌, பெரும்‌ பெயர்க்‌
காவிரிப்‌ படப்பைப்‌ பட்டினத்தன்ன
செழுநகர்‌…… .. அ (அகம்‌. 2050 13)
காவிரிப்‌ படப்பைப்‌ பட்டினந்‌ தன்னுள்‌” (சிலப்‌, அடைக்கலக்‌ காதை. 151)
“காவிரிப்‌ படப்பை ஈன்னகர்‌ புக்கேன்‌” (மணிமே. ஆபுத்திரனோடு மணிபல்லவம்‌ அடைந்த காதை, 16.)
“கவேரக்‌ கன்னிப்‌ பெயரொடு விளங்கிய
குவாக்களி மூதூர்ச்‌ சென்று பிறப்பெய்தி’” (௸ பீடிகைகண்டு பிறப்புணர்ந்த காதை. 52)
“காவிரிப்பட்டினங்‌ கடல்‌ கொளு மென்றவத்‌
தூவுரை கேட்டு…………” (௸. கச்சிமாநகர்புக்க கதை. 135.)

சங்க கால ஊர்கள்

காரூர் களிவண்டறையான்’ எனச் சிவனைப்பாடும் சுந்தரர் வாக்கு காரூர் என்ற பெயரைத் தருகிறது. ஆரூரன் உரைத்தன நற்றமிழின் மிகுமாரை லை யொர்பத்திவை கற்றுவல்லார் காரூர் களிவண்டறை யானை மன்னவராகி யொர் விண் முழுதாள்பவரே. சுந் -3-10

காரைக்கால் அம்மையார் பிறந்த ஊராக அமைந்த காரணமாகப் பெருஞ்சிறப்பு பெற்று திகழும் ஊர். செழுந்தேன் கொம்பின் உகு காரைக்காலினில் மேயகுல தனமென நம்பியாண்டார் நம்பி தம் திருத்தொண்டர் திருத் தொகையில் சுட்ட (28) சேக்கிழார் இவ்வூர்ச் சிறப்பை மிக் அழகாகத் தருகின்றார். மரு ஆர்வம் பெற வணங்கி வடதிசை மேல் வழிக் கொள்வார். பெரிய – 27-343 பல்பதியும் நெடுங்கிரியும் படர்வனமும் சென்றடைவார் செல்கதி முன் அளிப்பார் தந்திருக் காரிக்கரை பணிந்து தொல்கலையின் பெருவேந்தர் தொண்டர்கள் பின் உம்பர் குழாம் மல்கு திருக் காளத்தி மாமலை வந்தெய்தினார் – பெரிய 27, 343 2. தமிழ் இடப்பெயராய்வு- பக். 91
கூனல் வளை திரை சுமந்து கொண்டேறி மண்டு கழிக்
கானல் மிசை உலவு வளம் பெருரு திருக் காரைக்கால் (பெரிய 30-1)
வங்க மலிக் கடற்காரைக்கால் (30-2) என்றும் சுட்டும் தன்மையில் இவ்வூரின் அமைப்பு ஓரளவு புரிகிறது. கடற்கரைச் சார்ந்த ஊர் : வளம் மிக்க ஊர் என்ற நிலையில் தெரியவரும் இவ்வூர் காரைச் செடிகளின் மிகுதி காரணமாக இப்பெயர் பெற்றிருக்கக்கூடும் எனத் தோன்றுகிறது. காரைக்காயல் என் பது காரைக்கால் என்றாயிற்று என்ற எண்ணமும் உண்டு. காரைக் கால் அம்மையார் தம் திருவாலங்காட்டு மூத்த திருப்பதிகத்தில் தம்மைக் காரைக்காற் பேய் (2-11) என்று சுட்டும் தன்மையில் அவர் காலத்திலும் காரைக்கால் என்றே இவ்வூர்ப்பெயர் அமைந்திருந்தது என்பதை அறியக் கூடுகின்றது.

இன்று திருக்காறை வாசல் என அழைக்கப்படும் இவ்வூர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. சம்பந்தர் பாடல் பெற்ற தலம். கல்வெட்டுகளும் இத்தலத்தை இப்பெயரிலேயே காட்டு கின்றன. சம்பந்தர் பதிகங்களினின்றும்
சீர்திகழும் திருக்காறாயில் 151-1
நீர் வயல் சூழ் திருக் காறாயில் 151-2
கடிபொழில் சூழ் திருக்காறாயில் 151-3
என இவற்றின் வளம் மட்டுமே தெரிய வருகின்றன. இவ்வூர் பற்றிய விளக்கம் புலனாகவில்லை. எனினும் இப்பெயரினை நோக்க காரை + எயில் – காரெயில் என்று ஆகி காறாயில் என திரிந்ததோ என்ற எண்ணம் மேலும் ஆய்வுக்குரியது.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

சீர்காழி என்று இன்று வழங்கப்படும் இவ்வூர் தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் அமைகிறது. சமய வாதிகளால் மிகவும் பாராட்டப் பெற்ற தலம் இது என்பதனை, இதன் பன்னிரு பெயர் தெளிவுபடுத்தும். ஞானசம்பந்தர் வாழ்க்கையில் முக்கியத்துவம் பெற்றமையும் இதன் சிறப்புக்குக் காரணம் எனலாம் (ஞானப் பால் பெற்றமை இங்குள்ள சிவன் கோயில் குளக்கரையில் தான்). இப்பன்னிரு பெயரையும் இலக்கியங்கள் மிகச் சிறப்பாக எடுத்துக் கூறுகின்றன. காவிரியின் கழிமுகப் பகுதியில் இன்று சீர்காழி வட்டமாக’ அமைந்துள்ளது.
தார் கெழு தண்டலைத் தண்பணை தழீஇக்
கற்றெகு புரிசைக் காழி நம்பி. ஆளுடை திருக் -1
தலமல்கிய புனற் காழி – திருஞான-15-11
கடற்காழியர் கோன் – திருஞான – 5-11
கல்லுயர் மாக்கடனின்று முழங்கும்
கரை பொரு காழியமூதூர் – திருஞான 40-11
கடலார் புடைசூழ் தரு காழி – திருஞான 34-1
இவ்வூரின் பெருஞ்சிறப்பினைக் கூறும் நம்பி ஆரூரர்,
பார் விளங்கு
செல்வம் நிறைந்த ஊர் சீரில் திகழ்ந்த ஊர்
மல்கு மலர் மடந்தை மன்னும் ஊர் சொல்லினிய
ஞாலத்து மிக்க ஊர் நானூற்றவர்கள் ஊர்
வேலொத்த கண்ணள் விளங்கும் ஊர் – ஆலித்து
பன்னிருகால் வேலை வளர் வெள்ளத்தும்பரொடும்
பன்னிருகால் நீரில் மிதந்த ஊர் – மன்னும்
பிரமனூர் வேணுபுரம் பேரொலி நீர்ச் சண்பை
அரன் மன்னு தண் காழி அம்பொற் – சிரபுரம்
பூந்தராய் கொச்சை வயம் வெங்குருப் பொங்கு புனல்
வாய்ந்த நல் தோணிபுரம் மறையோர் ஏய்ந்த
புகலி கழுமலம் பூம்புறவம் என்றிப்
பகர்கின்ற பண்புற்ற தாகி (4)
இப்பெயர்கள் பன்னிரண்டையும் எடுத்தியம்புகின்றார். கன்னி மதிற் கழுமலம் நாம் கருதுமூர் எனச் சிறந்த பன்னிரண்டு பெயர் (பெரிய – 34-754) என்ற பலரின் சுட்டும் 12 பெயர்கள் பற்றிய எண்ணத்தைத் தருகிறது. ஞானசம்பந்தர் தம் தேவாரத்தில் 63.117 வது பதிகங்களில் திருப்பிரமபுரம் முதல் 12 பெயர்களையும் அமைத்து வரிசையாகப் பாடுகின்றார்.
பிரமபுரம் – பிரமன் வழிபட்டதால் பெற்ற பெயர் என இவ்வூரின் வேணுபுரம் – இந்திரன் மூங்கில் உருவில் மறைந்திருந்தமையால் பெற்ற பெயர்.
தோணிபுரம்- பிரளய காலத்தில் தோணிபோல மிதந்தது ” சீகாழி எனவே தோணிபுரம் என்ற பெயர். இதனை திருநாவுக் கரசர் (83),
அலையும் பெருவெள்ளத்தன்று மிதந்த இத்தோணிபுரம்’. என அமைத்துப் பாடுகின்றனர்.
சண்பை நகர் – சண்பைப் புல்லின் மிகுதி காரணமாக இருக்கலாம். யாதவ குமாரர் சண்பையாக முளைத்தமையின் பெற்ற பெயர் என்பது புராணக்கதை
புகலி – தேவர்களின் புகலிடமாதலால் பெற்ற பெயர்..
வெங்குரு – சுக்கிரனும், இராமனும் பூசித்ததால் பெற்றபெயர்.
பூந்தராய்- திருமால் பூக் கொண்டு வழிபட்டமையால் பெற்ற பெயர்.
சீகாழி – காளியினால் பூசிக்கப்பட்ட தலமாதலின் ஸ்ரீகாளிபுரம் எனப்பட்டு, அதுவே நாளடைவில் சீர்காழி ஆயிற்று என்பர்.
புறவம் – சிபி புறாவாகி வழிபட்ட தலம் என்பர்.
சிரபுரம் – திருமாலால் வெட்டப்பட்ட சிலம்பன் என்ற அசுரன் தலை, இராகுவாக நின்று பூசித்தமையால் பெற்ற பெயர்..
கழுமலம் – பழங்காலத்தில் கழுமலம் என்ற பெயரே வழங்கியது. காவிரிபூம்பட்டினத்தை அடுத்திருப்பதால் சாழர் களின் பட்டத்து யானையை இங்கே கட்டி வைத்திருப்பது வழக்கம் அதன் காரணமாகவே கழுமலம் என்ற பெயர்உண்டாயிற்று என்பர். உயிர்களின் மலங்கள் போக்கும் தன்மையால் பெற்ற பெயர் என்ற எண்ணமும் உண்டு. இப்பன் னிரு பெயர்களிலும் சண்பை என்ற பெயரும் கழுமலம் என்ற பெயரும் தவிர, பிற பெயர்கள் இறைவன மேற்கொண்ட பக்தியின் அடிப்படையில் எழுந்த புராணக் கதையில் பிறந்தவையாகத் தோன்றுகின்றன. சண்பை புல்லின் காரணமாகப் பெற்ற பெயராகச் சண்பை அமைய, இதன் முதன் பெயராக, பழம் பெயராக அமைந்திருந்தது கழுமலம் என்பதைப் பண்டுதொட்டே இதன் செல்வாக்கு தரும் எண்ணமாகக் கொள்ளலாம்.

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

தமிழர் பழம் பெருமையை நிலை நாட்டிக் சொண்டு இருந்த பெரு நகரங்களுள் காவிரிப்பூம்பட்டினம் ஒன்று. புகார், பூம்புகார் போன்றன பிற பெயர்கள். காவிரி ஆற்றின் கரையில் அமைந்த பட்டினம் காரணமாக, காவிரிபுகும்பட்டினம் காரணமாகக் காவிரிப்பூம்பட்டினம் என்ற பெயர் அமைந்ததா அல்லது சோலைகள் நிறைந்த மலர்கள் நிரம்பிய பட்டினம் அருகில் ஓடிய ஆறு காவிரி என்று அழைக்கப்பட்டதா என்பது ஆய்வுக்குரியது. இங்குள்ள சிவன் கோயில் பல்லவன் வழிபட்டதன் காரணமாகப் பல்லவனீச்சரம் என்று சுட்டப்பட்டது என அறிகின்றோம். ஞானசம்பந்தர் பட்டினத்துப் பல்லவனிச்சரம் (65-2) புகாரிற் பல்லவனீச்சரம் (65-9) என்று சுட்டும் தன்மையால் இப்பெயர் கள் தொடர்ந்து இருந்த வழக்கினைத் தெரிய இயலுகிறது. சங்க காலத்தில் காவிரிப்பூம்பட்டினம் என்ற பெயரையும் புகார் என்ற பெயரையும் காண்கின்றோம். சோழநாட்டின் துறை முகப்பட்டினமாகவும் தலைநகராகவும் இருந்தது. இத்தலத்தின் முதல் பெயர் காவிரிப்பூம்பட்டினமாக இருக்கலாம் என்பதனை அப்பெயர் மிகுதி காட்டுகிறது. காவிரிப்பூம்பட்டினம் ஊர்ப் 1. காரை – காட்டுச் செடிவகை. கால் – இடம் – தமிழ் லெக்ஸிகன் vol II பக் 889, 890 2. சேக்கிழார் வழியில் சிவத்தலங்கள் – பக், 259 95 வர்ப்பெயர்கள் ம பெயர் இணைந்த புலவர் பலர் காணப்படுகின்றனர். இதனுடன் புகாஅர் என்ற பெயரும் பழமையானது. பரணரின் அகநானூற் றுப் பாடல் (181)
மகர நெற்றி வான் தோய் புரிசைச்
சிகரந் தோன்றாச் சேணுயர் நல்லில்
புகாஅர் நன்னாடு’
என்கின்ற நிலையில் இப்பெயரின் பழமை தெரிகிறது. மயிலை சீனி வேங்கடசாமி, காவிரியாறு கடலில் கூடுகிற இடமாதலின் இந்நகரம் புகார் என்றும் பூம்புகார் என்றும் பெயர் பெற்றது என்பர் மேலும்,
தேறு நீர்ப் புணரியொடு யாறுதலை மணக்கும்
மலியோதத்து ஒலிகூடல் உரை’
என்ற பட்டினப்பாலை (97-98) வரிகளுக்ரு கூறுகின்ற நச்சினார்க்கினியர், தெளிந்த கடலில் திரையோடே காவிரி தலை கரக்கும் ஓதத்தினால் ஒலிமலிந்த புகார் முகம் என்று விளக்கு கின்றார். எனவே காவிரியாறு கடலில் புகுகிற இடமாதலின் இதற்குப் புகார் என்று பெயர் வந்தது என்பது தெளிவாகிறது என்கின் றார் இப்புகார் பின்னர் அழகிய புகார், பூக்கள் மலிந்த புகார் என்ற நிலையில் பூம்புகார் என்ற பெயரினை அடைந்திருக்க வேண்டும். சிலம்பிலேயே பூம்புகார் தோற்றம் கொள்கிறது. மணிமேகலை பதிகம், நாவலந்தீவின் காவற்தெய்வமாக நாவன் மரத்தின் கீழ் இருந்த சம்பாபதியை (சம்பு -நாவல்) அகத்தியன் தன் கரகத்தைத் கவிழ்த்தலால் வெளிப்போந்த காவிரி வணங்கள் அத்தொன் மூதாட்டி,
செம்மலர் முதியோன் செய்த வந்நாள்
என் பெயர்ப்படுத்த இவ்விரும் பெயர் மூதூர்
நின் பெயர்ப்படுத்தேன் நீ வாழிய என
பாற் பெயரிய உரு கெழு மூதூர் (பதி 29-22)
எனக் குறிப்பிடும் நிலையில் இவ்வூர் இரு பெயரினையுடையது என்பதை விளக்குகின்றது. இது கதையாக இருப்பினும் காவிரிப் பூம்பட்டினம் என்பதே இவ்வூரின் முதற்பெயர் என்பது இங்கு விளக்கம் பெறுகிறது. காவிரிப்பூம்பட்டினம் என்னும் பழம் சிறப்பு பொருந்திய இடம் இன்று சிறிய தொரு கிராமமாக அமைகிறது. பூம்புகார் இன்று அரசின் தலையீடு காரணமாகத் தம் கலைப் பெருமையை எடுத்தியம்பும் நிலையில் நின்று சிறக்கிறது. காவிரிப்பூம்பட்டினம் துறைமுகமாகவும், வணிபத்தலமாகவும் அன்று விளங்கி இடைக்காலத்திலேயே கடல் கொண்ட நிலையில், சிறப்பும் மூழ்கி விட்டது. சேக்கிழார் அடிச்சுவட்டில் நூலாசிரியர் (பக்-85) சேக்கிழார் போன்ற பிறர் இதனைப்பற்றிச் சிறப்பாகப் காரணம் காட்டி, இந்நகரின் சிறப்பிழந்த நிலையைக் காட்டுகின்றார். அதன் பாடாமை இந்நகரம் சிறந்த நகரமாக விளங்கிய நிலையையும், மக்கள் இந்நகரினைச் சிறப்புற அமைத்த அமைப்பு முறையையும் தெளிவாக்குகிறது சிலப்பதிகாரம். பூம்புகாரின் அமைப்பு முறையை நாம் அறிய சிறந்ததொரு சான்றாக அமைகிறது. கடற்கரையைச் சார்ந்த மணல் பரந்த இடம் நெய்தலங்கானல், அதை அடுத்து மருவூர்ப் பாக்கம் (வணிகர்கள் தங்குமிடம்) அடுத்து நாளங்காடி பின்னர் சோழ மன்னர்கள், பெருங்குடி மக்கள் வதிந்த பட்டினப் பாக்கம் என்ற மிகச் சிறப்பான ஊர் அமைப்பு முறையினை நோக்க, இவ்வூரின் தொன்மையும், பெருமையும் தெளிவாக விளங்குகிறது. நகரமைப்புக் கலை எட்டு வகையானது என்ற எண்ணத்திற்குள் தாமரைப்பூ வடிவத்தைக் காஞ்சியும் மதுரையும் தர, இவ்வூரின் அமைப்பு வேறு நிலையில் அமைந்து. அன்றைய தமிழரின் நகரமைப்புக் கலையுணர்வினைத் தருகின்றது எனலாம். இங்குக் காணப்பட்ட கோயில்களின் பெருக்கமும் மக்கள் இங்கு நெருங்கி வாழ்ந்த தன்மையை யுணர்த்து மாற்றான் அமைகிறது. சாய்க்காடு, பல்லவனீச்சரம் என்பன இங்குள்ள கோயில்கள் இருக்குமிடம். சாய்க்காடு இன்று சாயா வனம் என்று அழைக்கப் பெறுகிறது. பௌத்தர்கள் இங்கு செல்வாக்குடன் வாழ்ந்து இருந்தனர் என்பதும், பாலி மொழியில் உள்ள பெளத்த நூல்களில் இப் பட்டினம் கவீரப்பட்டினம் என்று கூறப்படுகிறது என்பதும், மயிலைச் சீனிவேங்கடசாமியின் பௌத்தமும் தமிமும் நூல் தரும் எண்ணம். பதினொராம் திருமுறையிலும், சேக்கிழாராலும் சுட்டப் படும் தலம், அப்பர் ஞானசம்பந்தர் பாடல் பெற்று அமைகிறது. என்பது சாய் என்பது கோரைப்புல்லின் வகை, பஞ்சாய்க் கோரையில் பாவை செய்யும் நிலையைச் சங்கப் பாக்கள் இயம்பும். எனவே இக்கோரைகள் மிகுந்த பகுதியாக இருந்த இடம் தெளிவு. கோயில் எழும்பிய பின்னர், இப்பகுதியில் மக்கள் வசிக்கத் தொடங்கியிருக்கலாம். இன்று மக்கள் வழக்கில் சாய் என்பது சாயா எனப் பொருளே மாறி அமையும் நிலையைக் காண்கின்றோம். ஆதிசேடனது நாகமணி ஒளிவீசியதால் இப்பெயர் பெற்றது என்பர். இப்பொருட்குச் சாய்ஒளி என்பர் என்ற எண்ணமும் அமைகிறது. காவிரியாற்றின் கரையில் இருக்கும் இத்தலம் பூம்புகாரின் ஒரு பகுதியே. என்பது ஐயடிகள் காடவர் கோன் பாடல்களில் மிகவும் தெளிவாக அமைகிறது.
நெஞ்சமே
போய்க்காடு கூட புலம்பாது பூம்புகார்ச்
சாய்க்காடு கைதொழு நீ சார்ந்து
தண் புகார்ச் சாய்க்காடு – 176-1
பூம்புகார்ச் சாய்க்காடு – 177-2
காவிரிப் பூம்பட்டினத்துச் சாய்க்காடு – 177-4