ஊர் பெயரகராதி

மாசாத்தனார்‌ என்ற சங்க காலப்புலவர்‌ (புறம்‌.248) ஒக்கூர்‌ மாசரத்தனார்‌ என்றும்‌, எக்கூர்‌ என்ற பிரதிபேதமும்‌ உண்டு என்றும்‌ (உ.வே.சா. எழாம்பதிப்பு. 1971) தெரிகிறது. ஆளுடையார்‌ கோயிலுக்குத்‌ தெற்கே நான்கு மைல்‌ தூரத்தில்‌ இப்பெயருள்ள ஓரூர்‌ இருக்கிறது.

மேலைத் திருமணஞ்சேரி’ எனச் சுட்டப்படும் இவ்வூர் தஞ்சை மாவட்டத்தைச் சார்ந்து இன்று அமைகிறது. சுந்தரர் பாடல் பெற்றது இத்தலம். திருவேள்விக் குடியிலிருந்து 3கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது. இவ்வூரின் கிழக்கே கீழைத் திருமணம் சேரி உள்ளது. அரசகுமாரன் ஒருவன் திருமணம் செய்து கொண்டு மனைவியுடன் தன் நகர் செல்லும்போது அவனுடைய அம்மானைப்போல் இறைவன் இத்தலத்தில் இருந்து அவனை எதிர் கொண்டு அழைத்துச் சென்றமையால் எதிர் கொள்பாடி என்னும் பெயர் வந்தது என்ற கருத்து இப்பெயருக்கு அமைகிறது. தேனாரும் மலர்ச்சோலை மருங்கு சூழ்ந்த திரு எதிர் கொள்பாடி என, சேக்கிழார் வருணனை அமைகிறது. ( 35-120-4 )

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

புண்டரிகம் பொன் வரைமேல் ஏற்றிப் புவியளிக்கும்
தண் தரள வெண்கவிகைத் தார் வளவர் சோணாட்டில்
வண்டறை பூஞ்சோலை வயல் மருதத் தண்பணை சூழ்ந்
தெண்டிசையும் ஏறியசீர் எயின் மூதூர் எயினனூர்’
என, சேக்கிழார் பெரிய புராணம் எயினனூர் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது. எயின் மூதூர் என்ற சொல்லினால் அமைந்த ஊராக இருக்கலாம் என்பதனையே எயின் மூதூர் எயினனூர் என்ற ஆட்சி விளக்குகிறது. எயில் பெற்ற பழம் பதி என்பது தன் பொருள். உடைய மூதூர் மேலும் சோழ நாட்டைச் சார்ந்த மருதநில, செழிப்பு மிக்க தொரு இடம் என்பதும் இவண் விளங்குகின்றது. இதனைத் தவிர. எயில் பிறபகுதிகளையும் எயின் எனக் குறித்தனர் என்பதனை, கஞ்சாறூர் என்பதனை எயின் மூதூர் என்று குறிப்பிடும் நிலையும் ( பெரிய -18-36 ) பன்னிரண்டு பேர்படைத்த பூந்தராயில் நுழையும்போது ஏழிசையினுடன் பாடி எயின் மூதூர் உட்புகுந்தார் எனச் சுட்டும் தன்மையும் ( 34–1148 ) விளக்குகின்றன. இவ்வாறு எயில்பதிகள் மிகுதியாக இருக்கும் நிலையிற் சிறப்பாக இதனைச் சுட்டிய தன்மையினை நோக்க எயினர்கள் வாழ்ந்த பகுதியாக இது இருந்திருக்குமோ என்ற எண்ணமும் தோன்றுகிறது.

சங்க கால ஊர்கள்

எயில்‌ என்பது கோட்டை எனப்‌ பொருள்படும்‌ சொல்லா யினும்‌ ஊர்ப்பெயராகவும்‌ அமைந்திருந்தமை சங்க இலக்கியங்‌ கள்‌ மூலம்‌ நாம்‌ அறியும்‌ செய்தியாகும்‌. பாண்டி நாட்டு ஊர்களுள்‌ ஒன்று எயில்‌ என்னும்‌ பெய ருடையது. பூதப்பாண்டியனின்‌ நண்பனாகிய ஆந்தை என்ற சிற்றரசன்‌ இவ்வூரை ஆண்டதாகத்‌ தெரிகிறது. இவ்வூர்ப்‌ பெயர்‌ தவிர, பிறவும்‌ எயில்‌ என்ற பெயர்‌ பெற்றிருந்தமை அறிய முடிகின்றது. தொண்டை நாட்டில்‌ இருபத்து நான்கு கோட்டங்கள்‌ இருந்‌தன. அவற்றுள்‌ ஒன்று எயில்‌ கோட்டம்‌ என்பது, தொண்டை நாட்டின்‌ தலைநகரமாகிய காஞ்சிமாநகரம்‌ அக்கோட்டத்தில்‌ அமைந்திருந்தது. அதனால்‌ காஞ்ச எயிற்பதி எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருந்தது. செஞ்சியின்‌ அருகில்‌ எய்யல்‌ என்னும்‌ பெயருடைய ஊர்‌ ஒன்று உள்ளது. எயில்‌ என்ற ஊர்ப்பெயரே எய்யல்‌ என ஆகி இருக்கலாம்‌ என்று எண்ண இடம்‌ உள்ளது. சோழநாட்டில்‌ திருவாரூருக்கு அருகே பேரெயில்‌ என்னும்‌ பெயருடைய ஒரு கோட்டை இருந்தது. அக்‌ கோட்டையைச்‌ சுற்றியிருந்த சிற்றூர்‌ பேரெயிலூர்‌ என்று பெயர் பெற்றிருந்தது. இப்பொழுது அப்பெயர்‌ பேரையூர்‌ எனச்‌ சிதைந்து வழங்குகிறது.
“பொய்யா யாணர்‌ மையழ்‌ கோமான்‌
மாவனும்‌, மன்‌ எயில்‌ ஆந்தையும்‌, உரைசால்‌
அந்துவஞ்‌ சாத்தனும்‌, ஆதன்‌ அழிசியும்‌
வெஞ்சின இயக்கனும்‌, உளப்படப்‌ பிறரும்‌
கண்‌ போல்‌ நண்பின்‌ கேளிரொடு கலந்த” (புறம்‌. 71: 11 15)
எயிற்பட்டினம்‌ (மதிலொடு பெயரிய பட்டினம்‌)
மதிலொடு பெயரிய பட்டினம்‌ என்று ஓர்‌ ஊர்ப்பெயர்‌ சங்க இலக்கியத்தில்‌ இடம்பெற்று இருக்கிறது. உரை வகுத்த நச்சினார்க்கினியர்‌ அப்‌பட்டினத்தை “எயிற்பட்டினம்”‌ என்று குறித்‌துள்ளார்‌. இது ஓய்மானாட்டு ஊர்களில்‌ ஒன்று. ஓய்மானாட்டுத்‌ துறைமுக நகரமும்‌ ஆகும்‌. சிறுபாணாற்றுப்‌ படைத்தலைவன்‌ நல்லியக்கோடன்‌, “எயிற்‌ பட்டினநாடன்‌” என்றே குறிக்கப்‌ பெற்றுள்ளான்‌. ஆகவே மதி லொடு பெயரிய பட்டினம்‌ என்று சங்க இலக்கியத்தில்‌ குறிக்கப்‌ பெற்றுள்ள ஊர்‌ “எயிற்பட்டினம்‌” என்பது தெளிவு. தென்‌ ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில்‌ உள்ள இன்றைய மரக்‌காணமே எயிற்பட்டினம்‌ என்ற கருத்து ஏற்றுக்‌ கொள்ளத்தக்கதாக இல்லை மரக்காணம்‌ என்பது சோழர்‌ காலத்தில்‌ (8. பி. 900 1200) மனக்கானம்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருந்ததாகத்‌ தெரிகிறது. மணற்காடு எனப்‌ பொருள்படும்‌ மணற்காணம்‌ என்பதன்‌ திரிபே மனக்கானம்‌. அது நாளடைவில்‌ விஜயநகரவேந்தர்‌ ஆட்சிக்‌ காலத்தில்‌ மரக்காணம்‌ ஆயிற்று என்றும்‌ தெரிகிறது. ஓய்மானாட்டுக்‌ கடற்கரைப்பகுதியில்‌ பட்டினம்‌ என்னும்‌ ஒரு நகரம்‌ இருந்தது. அதன்‌ பெயரால்‌ கடற்கரைப்பகுதி பட்டினநாடு எனப்‌ பெற்றது, ஓய்மானாட்டு உள்‌ நாடுகளுள்‌ பட்டினநாடு என்பது ஒன்று. மரக்காணம்‌ அப்‌பட்டின நாட்டைச்‌ சேர்ந்தது. “முதலாம்‌ இராசராசன்‌ காலத்தில்‌ (9. பி, 985 1014) மரக்காணம்‌ ஓய்மானாட்டுப்‌ பட்டின நாட்டுத்‌ தேவதான மனக்‌ காரனம்‌ எனப்‌ பெற்றது, மனக்கானம்‌ என்ற கண்டராதித்த நல்லூர்‌ என்றும்‌ வழங்கப்பெற்றிருப்பதால்‌ மரக்காணம்‌ கண்டராதித்தன்‌ காலத்தில்‌ அவனது பெயரைப்‌ பெற்றிருந்தது எனக்‌ கூறலாம்‌. ஆகவே மரக்காணம்‌ வேறு, எயிற்பட்டினம்‌ வேறு. பெரிபுலிஸ்‌, தாலமி போன்றோர்‌ குறித்துள்ள சோப்‌ பட்டினம் என்பது இந்த மதிலால்‌ பெயர்பெற்ற மதிற்பட்டனமாகிய எயிற்பட்டினமே,
“பாடல்‌ சான்ற நெய்த னெடுவழி
மணிநீர்‌ வைப்பு மதிலொடு பெயரிய
பனிநீர்ப்‌ படுவிறற்‌ பட்டினம்‌ படரின்‌”” (பத்துப்‌ சிறுபாண்‌ 151 153).
“இம்மென்‌ முழவின்‌ எயிற்பட்டின நாடன்‌
செம்மல்‌ சலைபொருத தோள்‌” (சிறுபாண்‌, தனிப்பாடல்‌…. 1:34)

சங்க கால ஊர்கள்

இன்று ராஜேந்திர பட்டணம் எனச்சுட்டப்படும் இவ்வூர் தென்னாற்காடு மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. எருக்கு என்ற தாவரப் பெயர் அடிப்படையில் இவ்வூர் பெயர் பெற்றிருக்கலாம். இக்கோயிலின் தலமரம் வெள்ளெருக்கு என்ற உண்மையும் மேற் சுட்டியக் கருத்திற்கு அரணாகிறது. ராஜேந்திர பட்டணம் அரசர்களின் செல்வாக்கு காரணமாக மாற்றப்பட்ட பெயராக இருக்கலாம். சம்பந்தர் இவ்விறையை ஒருபதிகத்தில் பாடுகின்றார் ( 89 ) நம்பியாண்டார் நம்பியும் தம் திருத்தொண்டர் திருத்தொகையில் ( 83 ) இவ்வூர் பற்றிய எண்ணம் தருகின்றார். எருக்கத்தம் புலியூர் மன்னிவாழும் திருநீலகண்டர் பற்றி பெரியபுராணம் தருகிறது ( திருநீல – 1 )

எருக்கட்டு என்றால்‌ உரத்திற்காகக்‌ கிடை வைத்தல்‌ என்று பொருள்‌. கிடைவைத்த கொல்லை எனப்பொருள்படும்‌. எருக்கட்டு என்ற சொல்‌ நாளடைவில்‌ எருக்காட்டு எனத்திரிந்து அப்பகுதியில்‌ அமைந்த ஊரைக்‌ குறித்திருக்கலாம்‌. அல்லது எருக்கம்‌ காடுகள்‌ நிறைத்த ஊர்ப்பகுதியும்‌ அப்‌பெயர்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌. தாயங்‌ கண்ணனார்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ இவ்வூரினர்‌. ஆகவே எருக்காட்டூர்த்‌ தாயங்‌ கண்ணனார்‌ எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றார்‌. தஞ்சை மாவட்டத்தில்‌ திருவாரூர்க்குத்‌ தென்மேற்கில்‌ சுமார்‌ மூன்று மைல்‌ தொலைவில்‌ உள்ளது. அகநானூற்றில்‌ 149, 319, 357 ஆகிய பாடல்களும்‌ புறநானூற்றில்‌ 397 ஆம்‌ பாடலும்‌ எருக்காட்டுர்‌ த்‌ தாயங்‌ கண்ணனார்‌ பாடியவை.

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

இவ்வூரினரான ஒரு சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ எருமை வெளியனார்‌ என ஊர்ப்பெயரால்‌ பெயர்‌ பெற்றார்‌. வெளி என்னும்‌ கூறு சில ஊர்ப்பெயர்களில்‌ அமைந்‌திருப்பதைக்‌ காணலாம்‌. நாகப்பட்டினத்துக்கு அருகே வடக்கு வெளி என்னும்‌ பெயருடைய ஊர்‌ ஒன்று உண்டு, சங்ககாலத்துப்‌ புலவர்களில்‌ இருவர்‌ வெளி என்னும்‌ பெயரையுடைய ஊரினராகத்‌ தெரிகிறது. எருமை வெளியனார்‌ என்பது ஒருவர் பெயர்‌. வீரைவெளியனார்‌ என்பது மற்றொருவர் பெயர்‌. அவ்விருவரும்‌ முறையே எருமைவெளியிலும்‌ வீரைவெளியிலும்‌ பிறந்தவர்‌ என்பது வெளிப்படை. எருமை வெளியனார்‌ மகனார்‌ கடவனார்‌ அகநானூற்றில்‌ 72ஆம்‌ பாடலையும்‌, எருமை வெளியனார்‌ அகநானூற்றில்‌ 13ஆம்‌ பாடலையும்‌, புறநானூற்றில்‌ 273, 303 ஆகிய பாடல்களைவும்‌ பாடியுள்ளனர்‌.

சங்க கால ஊர்கள்

சங்க கால ஊர்கள்

மாடலன்‌ மதுரைக்‌ குமரனார்‌ என்ற சங்ககாலப்புலவர்‌ இவ்‌ வூரினர்‌. ஆகவே எறிச்சலூர்‌ மாடலன்‌ மதுரைக்‌ குமரனார்‌. எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றார்‌. எறிச்சலரர்‌ சோழநாட்டு உள்‌ நாடுகளுள்‌ ஒன்‌றான கோளாட்டைச்‌ சேர்ந்தது. அறந்தாங்‌கிக்கும்‌ குளகாப்‌ பட்டிக்கும்‌ மத்தியிலுள்ளது. புறநானூற்றில்‌ 54, 61, 167, 180, 197, 394 ஆகிய பாடல்கள்‌. கோனாட்டு எறிச்சலூர்‌ மாடலன்‌ மதுரைக்‌ குமரனார்‌. பாடியவை.

தேவாரத் திருத்தலங்கள்

திரு எறும்பூர் எனவழங்கப்படும் இவ்வூர் இன்று திருச்சி மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. தேவர்கள் எறும்பு வடிவம் கொண்டு வழிபட்டனர் எனவே இப்பெயர் என்பது புராணக் கருத்து, எனினும் மலைமேற் கோயில் இருந்தது என்பது அப்பர் பாடல் வழி புரிகின்ற ஒன்று. என, அவர் திருவெறும்பியூர் மலைமேல் மாணிக்கம் விளித்துப் பாடுவதைக் காண்கின்றோம் ( 305 ) எறும்பியூர் மலை இன்று எறும்பூர் ஆக எளிமை கருதி திரிந்தது போலும். கோயில் செல்வாக்கு பெற்ற காரணத்தால் அம்மலைப் பெயரிலேயே ஊர்ப்பெயரும் அமைந்தது எனத் தோன்றுகிறது.

என்று என 2 என்று வினவ, செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தில் உள்ளது இவ்வூர். திரு எவ்வுளூர் என்று வழங்கப்பட்ட ஊர் இன்று திரு வெள்ளூர் என்ற பெயர் பெற்ற நிலை அமைகிறது. இன்று திருவள்ளூர் எனவும் அமைகிறது. திரு எவ்வுள்ளூர் என்ற பெயர் திருவுள்ளூர் மருவி திருவெள்ளூர் திரிந்து வழங்கியிருக்க வேண்டும் என்ற கருத்து குறித்து காணப்படுகிறது. மேலும், எம்பெருமான் தாம் சயனித்துக் கொள்ள வேண்டிய உள் எவ்வுள் முனிவ வரும் இவ்வுள்ளிலேயே திருக்கண் வளர்ந்தருள்க என்று விண்ணப்பிக்க எம்பெருமானும் அவ்விடத்தில் சயளித்துக் கிடந்தமையால் எம்பெருமானுக்கு எவ்வுள் கிடந்தான் என்று திருநாமம் வழங்கலாயிற்று என்பது இவ்வூர் பற்றிய புராணக் கருத்து. எனவே இறைவன் இருந்த கோயில் பெயர் பின்னர் ஊருக்கும் ஏற்பட்டிருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது. திருமங்கையாழ்வாரும், திருமழிசைப் பிரானும் இத்தலம் பற்றிப் பாடுகின்றனர்.
பாலனாகி ஞாலமேழுமுண்டு பண்டு ஆலிலை மேல்
சாலநாளும் பள்ளி கொள்ளும் தாமரைக் கண்ணன், எண்ணில்
நீலமார் வண்டுண்டு வாழும் நெய்தலந் தண் கழனி
ஏலநாறும் பைம்புறவில் எவ்வுள் கிடந்தானே (1058 )
என எவ்வுள் இறைபற்றிபாடுகின்றார் திருமங்கையாழ்வார். மேலும் நாகத்தணை கொண்ட இவன் நிலையை.
நாகத்தணைக்குடந்தை வெஃகா திருவெவ்வுள்
நாகதி தணையரங்கம் பேரன் பில் ( 3519 ) என்று சுட்டுகின்றார் திருத்மழிசையாழ்வார்.