ஊர் பெயரகராதி

சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ ஒருவர்‌ இவ்வூரினர்‌ உகாய்க்குடிகிழார்‌ எனப்‌ பெற்றார்‌. குறுந்தொகையில்‌ 63ஆம்‌ பாடல்‌ உகாய்க்குடி கிழார்‌ பாடியது. உகா என்ற சொல்‌ ஓமை, உவா மரங்களைக்‌ குறிக்கும்‌. இவ்வகை மரங்கள்‌ சங்க இலக்கியத்தில்‌ பல இடங்களில்‌ குறிக்கப்‌ பட்டுள்ளன. இவ்வகை மரங்கள்‌ நிறைந்த பகுதியே +உகாய்க்குடி எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌..

இன்று கோயிலூர் என்று வழங்கப்படும் இத்தலம் தஞ்சா வூர் மாவட்டத்தைச் சார்ந்து அமைகிறது. இராமர் இலக்குவர் போன்றோர் வழிபட்ட இத்தலம் சம்பந்தர் பாடல் பெற்றது.
முல்லையார் புறவணி முதுபதி நறைகமழ்
தில்லை யானுறைவிடம் திருவு சாத்தானமே -291-2
இங்குள்ள கோயிலின் செல்வாக்கு காரணமாகப் பிற்காலத் தில் கோவிலூர் என்று வழங்கப்பட்டு இருத்தல் கூடும். சூத வனம் என்பது இன்னொரு பெயர்..

கண்ணப்ப நாயனார் புராணத்தில் கண்ணப்பரின் பிறந்த இடம் பற்றிப் பேசுகையில் சேக்கிழார், பொத்தப்பி நாட்டில்,
இத்திரு நாடு தன்னில் இவர் திருப்பதி யாதெனில்
நித்தில் அருவிச் சாரல் நீள் வரை சூழ்ந்த பாங்கர்
மத்த வெங்களிற்றுக் கோட்டு வன் தொடர் வேலி கோலி
ஒத்த பேரரணம் சூழ்ந்த முதுபதி உடுப்பூராகும் ( 16-2 )
என இப்பதியின் தன்மை உரைக்கின்றார். குன்றவர் அதனில் வாழ்வார் என்று அடுத்த பாடலில் இப்பதியின் தன்மை கூறும் நிலை, இது மலைப்பகுதி என்பதைத் தெளிவாக்கும். எனவே அரணம் சூழ்ந்த முதுபதி ஆகையால் உடுப்பூர் என்ற பெயர் அமைந்திருக்கலாம் அல்லது மலையில் வாழும் உடும்புகள் நிறைந்த பகுதியாக இருக்கலாம். எண்ணங்கள் இது தொடர்பாக இல்லை.

மாணிக்கவாசகர் பாடல் பெற்ற தலம் இது. இன்று இராமநாதபுர மாவட்டத்தில் உள்ள இவ்வூர் பற்றிய கதை சுவையாக அமைகிறது. வேதம் படிப்பதற்காகப் பார்வதியைப் பூலோகத்தில் அவதரிக்கச் செய்து. வேதம் படிக்க வைத்து, மீண்டும் வேதப் பொருளை அவருக்கு உபதேசிக்கின்றான். இப்படி வேதத்தில் திரும்பவும் உபதேசம் பெற்ற மங்கை கல்யாண சுந்தரியாகக் கோயில் கொண்டிருக்கும் தலம் தான் உத்தர கோசமங்கை ( உத்தரம் என்றால் திரும்பப் பெறும் விடை ; கோசம் என்றால் வேதம் என்று பொருள் )
உத்தர கோசமங்கை யுளிருந்து
வித்தக வேடம் காட்டிய இயல்பு திரு- கீர்த்தி -48-49
உத்தரகோசமங்கைக் கரசே திரு- நீத்தல் – 3
நாராயணன் அறியா நாண்மலர்த்தாள் நாயடியேற்கு
ஊர் ஆகத் தந்தருளும் உத்தரகோசமங்கை
ஆரா அமுதின் அருந்தாளிணை பாடி (திரு – திருப்பொன் )
என. பண்ணின் மொழியாளொடு உத்தரகோசமங்கை மன்னி இருக்கும் சிவன் புகழ் பாடுகின்றார் மாணிக்கவாசகர், மாணிக்க வாசகரால் மிகச்சிறப்பாகப் பல இடங்களில் குறிக்கப்பெறும் இவ்விறையைப் பற்றி, பிற மூவரும் ஏன் பாடவில்லை அல்லது சுட்டவில்லை என்பது தெளிவாகவில்லை. எனினும் மங்கை என்பது மங்கலம் என்ற பெயரின் மரூஉவாக இருக்க வாய்ப்பு இருக்கும் நிலையில் சிறப்பு அடை புராணக் கருத்து சார்ந்து இப்பெயர் அமைந்திருக்கலாம் எனத் தோன்றுகிறது.

உத்தராபதியுள்ளோம் (42-40 ) என்று சேக்கிழார் சிவன் வாய் மொழியாக உரைக்கும் நிலையில் இப்பெயர் அமைகிறது. பிற எண்ணங்கள் தெளிவில்லை.

சங்க கால ஊர்கள்

இளங்கண்ணனார்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ உம்பற்காடு என்னும்‌ ஊரினர்‌ எனத்‌ தெரிகிறது. ஆகவே அவர்‌ உம்பற்காட்டு இளங்கண்ணனார்‌ எனப்‌ பெற்றார்‌. இமயவரம்பன்‌ தம்பி பல்யானைச்‌ செல்கெழுகுட்டுவன்‌ உம்பற்காட்டில்‌ தன்‌ கோல்‌ நிறீஇ ஆண்டார்‌. கடல்‌ பிறக்கோட்டிய செங்குட்டுவனைப்‌ பதிற்றுப்பத்தில்‌ ஐந்தாம்‌ பத்தால்‌ பாடிய பரணர்‌ உம்பற்காட்டு வாரியையும்‌, அவன்‌ மகன்‌ குட்டுவன்‌ சேரலையும்‌ பரிசாகப்‌ பெற்றார்‌. உம்பற்காடு சேர நாட்டுப்‌ பகுதியாகும்‌. உம்பல்‌ என்ற சொல்‌ யானையைக்‌ குறிக்கும்‌. எனவே யானைகள்‌ மிகுந்த காடு என்‌ற பொருளில்‌ இவ்வூர்‌ பெயர்‌ பெற்றிருக்கலாம்‌. அகநானூரற்றில்‌ 264ஆம்‌ பாடல்‌ உம்பற்காட்டு இளங்கண்ண னார்‌ பாடியது.
“இமைய வரம்பன்‌ தம்பி அமைவர
உம்பற்காட்டைத்‌ தன்கோல்‌ நிறீஇ” (பதிற்‌. மூன்றாம்‌ பத்தின்‌ பதிகம்‌ 1 2)

கந்தரத்தனார்‌ என்ற சங்ககாலப்‌ புலவர்‌ உரோடகம்‌ என்ற ஊரினர்‌. எனவே உரோடகத்துக்‌ கந்தரத்தனார்‌ எனப்பெற்றார்‌. அகநானூற்றில்‌ ஒரோடகத்துக்‌ கந்தரத்தனார்‌ என உரோடகம்‌ என்ற பெயர்‌ ஒரோடகம்‌ எனக்‌ குறிக்கப்‌ பெற்றுள்ளது. செங்கற்பட்டு மாவட்டத்தில்‌ உரைகடம்‌ என்ற பெயருடன்‌ மூன்று ஊர்கள்‌ உள்ளன என்றும்‌, அவற்றுள்‌ ஒன்றன்‌ திரிபாக இப்பெயர்‌ இருக்கலாம்‌ என்று கருதும்‌ கருத்து ஆய்ந்து முடிபு காண வேண்டிய ஒன்று. நற்றிணையில்‌ 306ஆம்‌ பாடலும்‌, குறுந்தொகையில்‌ 155ஆம்‌ பாடலும்‌ அகநானூற்றில்‌ 69, 95, 191 ஆகிய பாடல்களும்‌ உரோடகத்துக்‌ கந்தரத்தனார்‌ பாடியவை,

சங்க கால ஊர்கள்

உறந்தை என்னும்‌ இவ்வூர்ப்‌ பெயர்‌ உறையூர்‌ என்றும்‌, கோழி என்றும்‌ வழங்கப்பெற்றுள்ளது.“கோழி உறையூர்‌” என்பது பிங்கலம்‌. உறப்பு என்ற சொல்‌ செறிவு என்று பொருள்படுவதைக்‌ காணும்‌ பொழுது, மக்கள்‌ நெருங்கி வாழ்ந்த இடமாக இருந்‌திருக்கலாம்‌ எனத்‌ தோன்றுகிறது. “ஊர்‌ எனப்படுவது உறையூர்‌” எனப்‌ பாராட்டப்‌ பெற்ற இவ்வூர்‌ இன்று திருச்சிராப்பள்ளி நகரின்‌ ஓரு பகுதியாக இருக்கிறது. பண்டைக்‌ காலத்தில்‌ சிறந்து விளங்கிய நகரங்களும்‌ துறை முகங்களும்‌ ஆற்றையடுத்தே உண்டாயின. சோழ நாட்டின்‌ பண்டைய தலைநகரமாய உறையூர்‌ காவிரியாற்றின்‌ கரையில்‌ அமைந்திருந்தது. அலெக்சாந்திரியா நாட்டு வணிகர்‌ ஒருவர்‌ முதல்‌ நூற்றாண்டில்‌ எழுதிய நூலின்‌ மூலம்‌, சோழநாடு கடற்கரைநாடு, உள்நாடு என இரு நாடுகளாக இருந்தது எனவும்‌, கடற்கரை நாட்டைக்‌ காவிரிபூம்பட்டினத்தைத்‌ தலைநகராகக்‌ கொண்டு மற்றொரு தாயத்தாரும்‌ ஆண்டு வந்தனர்‌ எனவும்‌ தெரிய வருகின்றது. உறந்தை நீதிக்குப்‌ பெயர்‌ போனது. சோழர்களின்‌ ஆட்டக்‌ காலத்தில்‌ மெல்லிய பஞ்சாடைகளின்‌ வாணிகத்திற்குப்‌ பெயர்‌ பெற்றிருந்தது. இன்றைக்கும்‌ உறந்தை (உறையூர்‌) கைத்தறி ஆடைகளுக்குச்‌ சிறந்த இடமாக உள்ளது. உறந்தை என்ற பெயரே முதலில்‌ அமைந்தது. பின்னரே உறையூர்‌ என்று வழங்கள்‌ என்பதனை இலக்கியச்‌ சான்றுகள்‌ காட்டுகி‌றன. சங்க இலக்கியத்திலெல்லாம்‌ “உறந்தை என்ற ஆட்சியே மிக்கிருக்க, சிலப்பதிகாரத்தில்‌ ஓரிடத்தில்‌ ‘உறையூர்‌’ என்று இளங்கோ ஆண்டிருப்பதும்‌, இவ்வூரைச்‌ சேர்ந்த புலவர்கள்‌ எல்லோருடைய பெயர்களும்‌ “உறையூர்‌”? என்றே இணைத்துக்‌ கூறப்‌ பெற்றிருப்பதும்‌ குறிப்பிடத்தக்கது. கி.பி. பதின்மூன்றாம்‌ நூற்றாண்டைச்‌ சேர்ந்த மாறவர்மன்‌ சுந்தரபாண்டியனின்‌ கல்வெட்டில்‌ “உறந்தை” என்றே கூறப்‌ பட்டுள்ளது. இவ்வூருக்குக்‌ கோழி என்றும்‌ ஒரு பெயர்‌ வழங்கியுள்ளது. ஒரு கோழி யானையைப்‌ போரில்‌ வென்ற இடமாதலின்‌ இப்‌ பெயர்‌ பெற்றது எனச்‌ சிலப்பதிகாரம்‌ கூறுகிறது. இந்நகர்‌ பார்வைக்குச்‌ சிறையும்‌ கழுத்துமாக அமைந்திருப்பதால்‌ சிறையையுடைய கோழி எனப்‌ பெயர்‌ பெற்றது என்ற கருத்தும்‌ உள்ளது. பறவையின்‌ பெயர்கள்‌ சில ஊர்ப்‌ பெயர்களில்‌ அமைந்திருந்தமைக்குக்‌ “கோழி” என்ற இந்த ஊர்ப்பெயர்‌ ஒரு சான்று, வாழ்வும்‌ தாழ்வும்‌ நாட்டிற்கும்‌ நகரத்திற்கும்‌ ஏற்படும்‌ போலும்‌. பண்டைய நாளில்‌ சிறந்திருந்த சில ஊர்கள்‌ இந்நாளில்‌ சிறப்பிழந்து இருக்கின்றன. சங்க காலத்தில்‌ சோழநாட்டின்‌ தலைநகராகச்‌ சிறந்து விளங்கியது உறந்தை, அக்‌காலத்தில்‌ சிராப்பள்ளி ஒரு சிற்றூராக அதன்‌ அருகில்‌ அமைந்திருந்தது. ஆனால்‌ நாளடைவில்‌ உறந்தையின்‌ சிறப்புக்‌ குறைய சிராப்‌பள்ளியின்‌ சிறப்பு ஓங்கியது. இன்று தமிழ்நாட்டிலேயே தலைசிறந்த நகரமாக விளங்குகிறது. சிராப்பள்ளி மாநகர்‌ நிலையையும்‌ பெறுகின்றது. பழம்பெருமை வாய்ந்த உறந்தை சிறப்பிழந்து உள்ளது. சமணர்கள்‌ மந்திரவலிமையினாலோ, தவ வலிமையினாலோ கல்மழையும்‌ மண்மழையும்‌ பொழியச்‌ செய்து உறையூரை அழித்‌தார்கள்‌ என்று தக்கயாகப்‌ பரணி கூறுகிறது.
“மலை கொண்‌ டெழுவார்‌ கடல்‌ கொண்‌ டெழுவார்‌
மிசைவந்து சிலா வருடஞ்‌ சொரிவார்‌
நிலை கொண்‌ டெழுவார்‌ கொலை கொண்‌ டெழுவார்‌
இவரிழ்‌ பிறர்‌ யாவர்‌ நிசாசரரே”?
இந்தத்‌ தக்கயாகப்பரணி கோயிலைப்‌ பாடியது. 70 ஆம்‌ தாழிசைக்குப்‌ பழைய உரைகாரர்‌, “உறையூரில்‌ கல்‌ வருஷமும்‌ மண்வருஷமும்‌(வருஷம்‌ மழை)பெய்வித்து அதனைக்‌ கெடுத்துத்‌ துரோகஞ்‌ செய்தார்‌ இவர்‌ (சமணர்‌) அதற்குப்பின்பு இராசதானி திருச்சிராப்‌ பள்ளியாய்த்து” என்று கூறுகிறார்‌, முதலாம்‌ மாறவர்மன்‌ சுந்தரபாண்டியனால்‌ (கி.பி. 1216 1238, உறையூர்‌ அழிக்கப்‌ பட்டது என்பது வரலாறு. கதுவாய்ச்சாத்தனார்‌ (நற்‌. 370), சல்லியன்குமரன்‌ (குறுந்‌. 309), சிழகந்தன்‌ (குறுந்‌. 257), பல்‌ கரயனார்‌ (குறுந்‌. 3714) முதுகண்ணன்‌ சாத்தன்‌ (குறுந்‌. 133), புறம்‌. 27, 29, 30, 325.) முதுகூத்தன்‌ (குறுந்‌. 353, 371, அகம்‌, 137, 329 புறம்‌. 331.) முது கொற்றன்‌ (குறுந்‌. 221. 390) இளம்பொன்‌ வாணிகனார்‌ (புறம்‌. 264.) ஏணிச்‌ சேரி முடமோசியார்‌ (புறம்‌, 13, 127 195, 241,374, 375) மருத்துவன்‌ தாமோதரனார்‌ (அகம்‌. 133, 257, புறம்‌. 60, 170, 321). ஆகிய சங்க காலப்‌ புலவர்கள்‌ உறையூரைச்‌ சேர்ந்தவர்கள்‌.
“நாடா நல்‌ இசை, நல்‌ தேர்ச்‌ செம்பியன்‌
ஓடாப்‌ பூட்கை உறந்தையும்‌ வறிதே”
(பத்துப்‌. சிறுபாண்‌, 82 83)
“ பிறங்கு நிலை மாடத்து உறந்தை போக்கி” (பத்துப்‌. பட்டின 285)
“மறம்‌ கெழு சோழர்‌ உறந்தை அவையத்து
அறம்‌ கெட அறியாதாங்கு”’ (ந‌ற். 400;7 8)
“வளம்‌ கெழு சோழர்‌ உறந்தைப்‌ பெருந்துறை
நுண்மணல்‌ அறல்‌ வார்ந்தன்ன” (குறுந்‌. 116; 2 3)
கறங்கு இசை விழவின்‌ உறந்தைக்‌ குணாது” (அகம்‌. 4: 14)
“மழை வளம்‌ தரூஉம்‌ மாவண்‌ தித்தன்‌
பிண்ட நெல்லின்‌ உறந்தை ஆங்கண்‌”” (௸. 6:4 5)
“ஆரங் கண்ணி அடுபோர்ச்‌ சோழர்‌
அறம்‌ கெழு நல்‌ அவை உறந்தை அன்ன”’ (௸, 93; 4 5)
“வென்று எறி முரசின்‌ விறற்‌ போர்ச்‌ சோழர்‌
இன்‌ கடுங்‌ கள்ளின்‌ உறந்தை ஆங்கண்‌” (௸, 1[3525 6)
“தித்தன்‌ வெளியன்‌ உறந்தை நாள்‌ அவைப்‌..
பாடுஇன்‌ தெண்‌ இணைப்பாடு கேட்டு அஞ்சி” (௸. 226; 14 15)
“புனல்‌ பொரு புதவின்‌ உறந்தை எய்தினும்‌” (௸. 237: 14)..
“கெடல்‌ அ௬ நல்‌இசை உறந்தை அன்ன
நிதியுடை நல்நகர்ப்‌ புதுவது புனைந்து” (௸, 369:14 15)
“காவிரிப்‌ படப்பை உறந்தை அன்ன
பொன்னுடை நெடுநகர்‌” (௸. 3854 5)
“மறம்கெழுசோழர்‌ உறந்தைப்‌ அவையத்து
அறம்‌ நின்றுநிலையிற்று ஆகலின்‌” (புறம்‌, 398.9)
“அறம்‌ துஞ்சு உறந்தை பொருநனை”’ (௸. 58;39)
“உறந்தை அன்ன உரைசால்‌ நன்கலம்‌” (௸. 352,110)
“செல்லா நல்‌இசை உறந்தைக்‌ குணாது
நெடுங்கை வேண்மான்‌ அருங்கடிப்‌ பிடவூர்‌” (௸. 395,19 20)
“தமிழ்‌ வரம்பறுத்த தண்புன னன்னாட்டு
மாடமதுரையும்‌ பீடா ருறந்தையும்‌
கலிகெழுவஞ்சியு மொலிபுனற்‌ புகாரும்‌
அரைசு வீற்றிருந்த உரைசால்‌ சிறப்பின்‌
மன்னன்‌ மாரன்‌ மகிழ்துணையாகிய
இன்னிள வேனில்‌ வந்தனன்‌”’ (சிலப்‌. 8:2 7)
“அறியரமையினின்‌ றிழி பிறப்புற்றோர்‌
உறையூர்‌ நொச்சி யொருபுடை யொதுங்கிப்‌
பன்னிருமதியம்‌ படர்நோயு ழந்தபின்‌
முன்னையுருவம்‌ பெறுக வீங்கிவரென” (௸.,10.,241 244)
“முறஞ்செவி வாரணமுன்‌ சமமுருக்கிய
புறஞ்சிழறை வாரணம்‌” (௸. 10. 247 248)
“பூவினுள்‌ பிறந்தோன்‌ நாவினுள்‌ பிறந்த
நான்மறைக்‌ கேள்வி நவில்குரல்‌ எடுப்ப
ஏம இன்துயில்‌ எழுதல்‌ அல்லதை
வாழிய வஞ்சியும்‌ கோழியும்‌ போலக்‌
கோழியின்‌ எழாது, எம்‌ பேரூர் துயிலே” (பரி. திரட்டு 8;7 11)
“யாணர்‌ நல்நாட்டுள்ளும்‌, பாணர்‌
பைதல்‌ சுற்றத்துப்‌ பசிப்பகை ஆகி,
கோழியோனே கோப்பெருஞ்சோழன்‌
பொத்துஇல்‌ நண்பின்‌ பொத்தியொடு கெழீஇ
வாய்‌ஆர்‌ பெருநகை வைகலும்‌ நக்கே” (புறம்‌. 212:6 10)

சங்க கால ஊர்கள்

உறந்தை, உறையூர், கோழியூர் போன்ற பல பெயர் பெற்ற ஊர். பல பெயர்கள் இதன் சிறப்பையும் செல்வாக்கையும் காட்டும், சங்க காலத்திலேயே சோழமன்னர்களின் பெரு மதிப்பினைப் பெற்று, அவர்களின் தலைநகராகத் திகழும் வண்ணம் சிறப்புடன் விளங்கிற்று. சேக்கிழார். சோழனுடன் உறந்தையின் நெருக்கம் கண்டே உறையூர்ச் சோழன் மணியா ரம் சாத்தும் திறத்தை ( ஏயர் -76 ) எனப்பாடிச் செல்கின்றனர். இவ்வூர்ப் பெயர், பண்டு தொட்டே உறந்தை என்றும் உறையூர் என்றும் வழங்கிவருவதால் இடைக்காலத்தும் இவ்விரு பெயர் களையும் புலவர் சுட்டும் நிலை இயல்பாக அமைகிறது. எனினும் உறையூரே முதல் பெயர் உறந்தை மரூஉப் பெயர் என்பதை யும் நாம் அறிகின்றோம். இது காவிரிக் கரையில் உள்ள தொரு ஊர். எனவே அப்பகுதியில் முதலில் மக்கள் உறைவதற்குத் தேர்ந்தெடுத்த ஊர் என்ற நிலையில் மக்கள் உறைவதற்கு ஏற்ற ஊர் என்ற பொருளில் இப்பெயர் தோன்றியிருக்கலாம். உறந்தை என்ற ஊர் மக்களின் சிக்கனம் போன்ற பல காரணங்களால் பின்னர் மருவி வழங்கினும், மக்களிடம் உறையூர் என்ற பெயரும் செல்வாக்கு இழக்க வில்லை என்பதையே இப்பெயரின் வாழ்வு காட்டுகிறது. கோழியூர் சோழன் வரலாறு தொடர் பாக அமைகிறது. இந்த உறந்தை நகரில் விளங்குகின்ற சிராப் பள்ளி எனத் திருநாவுக்கரசர் குறித்த நிலையினைக் ( 15-4 ) காண் கின்றோம். ஆயின் இன்று, திருச்சிராப்பள்ளி செல்வாக்கு பெற, உறையூர் அதனுள் ஒரு பகுதியாக விளங்கக் காண்கின்றோம். முத்தொள்ளாயிரமும், ( 46, 81, 85, 88, 96 )
சிவபெருமான் திருவந்தாதி.
விரையார் புனற் கங்கை சேர் சடையான் பொன்னார்
விரையார் பொழில் உறந்தை மேயான் ( 65 )
எனவும் உறந்தை பற்றி உரைக்கின்றன. உறந்தையில் உள்ள கோயில் முக்கீச்சுரம் எனப்படும். உறையூரை வடமொழியில் உரசபுரம் என்று அழைத்ததாகத் தெரிகிறது..

பார்க்க உறந்தை.

சங்க கால ஊர்கள்

தேவாரத் திருத்தலங்கள்