அபிதான கோசம்

விப்பிரசித்தி புத்திரன்

பலியினது இரண்டாம் புத்திரன். வங்கன் ஆதியில் அரசுபுரிந்த தேசம். வங்கமெனப் பெயர் பெறுவதாயிற்று

ஒரு தேசம். இது கௌடஞ் சார்ந்துள்ளது

சண்பகபாண்டியனெனப்படுபவன் இவனே. தருமி இவன் காலத்தவன்

விக்கிரமசோழன் காலத்திலே மதுரையிலரசுபுரிந்த பாண்டியன். இவன் சோமசுந்தரக் கடவுளிடத்துத் தமிழ்ச் சங்கப்பலகை பெற்ற பாண்டியன். இவனே கடைச்சங்கத்தை ஸ்தாபகஞ் செய்து அதற்கு வேண்டிய நிபந்தங்களமைத்து நூலாராய்தலும் நூல்செய்வித்தலுமாகிய முயற்சிகளால் தமிழைவிருத்தி செய்தவன்

மாதவிதோழி. கூனியென்றும் இவளுக்குப் பெயருண்டு

பிரமமானச புத்திரருள் ஒருவராகிய இவர் மகா தவச்செல்வர். இக்ஷூவாகுவமிசத்து அரசர்க் கெல்லாம் குலகுரு இவரே. இவர் வைசுவத மநுவந்தரத்திலே சப்த ரிஷிகளு ளொருவர். பாரி அருந்ததி. புத்திரர் சக்தி முதலிய நூற்றுவர். இவர் பூர்வத்திலே தக்ஷன் மகளாகிய ஊர்ச்சை என்பவளை மணம்புரிந்து அவளிடத்திலே ரஜன். கோத்திரன் ஊர்த்துவவாகு, சவனன், அநகன், சுதபன், சுக்கிரன் என எழுவர் புத்திரரைப் பெற்றார். இவர்கள் சுபாயம்புவ மநுவந்தரத்திலே சப்தரிஷிகளாக விருந்தார்கள். இவர் முன்னே பிரமமானச புத்திரராக விருந்த போது நிமிசாபத்தால் சரீரத்தையிழந்து பின்னர் மித்திராவருணர்களுக்குப் புத்திரராகப் பிறந்தார், அகஸ்தியன் காண்க, இவரே பின்னர் வியாசராகவும் பிறந்தாரெனப்படுவர்

சேதிராயனாகிய கிருதிபுத்திரன், உ, நிருகன் வமிசத்துப் பூதசோதிபுத்திரன்

அஷ்டவசுக்கள்

கர்ணன்

திருசதசியல்

ஆனகதுந்துபி. சூரன் புத்திரன். தேவகிநாயகன். கிருஷ்ணன் பலராமன் என்போர்தந்தை, உ, கண்ணுவன்

மாலியனென்னு மிராக்ஷசன் பாரியாகிய ஒரு கந்தருவப்பெண்

உபரிசரவசுவினது சேனாபதி. கோலாகலசங்கமத்திலே சுக்திமதியிலே பிறந்தவன்

சுருதாயு

கும்பகர்ணன் பாரி

பகதத்தன் புத்திரன்

ராவணன் துணைவரிலொருவன். இவன் அகந்தனாற் கொல்லப்பட்டவன்

திருமழபாடியிலே கோயில் கொண்டிருக்குந் தேவியார் பெயர்

சேனையாற்றின் கரையிலுள்ளது

விப்பிரசித்திபுத்திரன். தாய் சிங்கிகை. இவன் மகன் பிரபாவதி

கிரஷ்ணன் பௌத்திரனாகிய அநிருத்தன் புத்திரன். கிருஷ்ண நிரியாணத்தின் பின்னர் இவனே மதுராபுரிக் கரசனாயினவன்

மாலியவந்தன் புத்திரன்

சூரபன்மன் புத்திரருள் ஒருவன். இவன்றாய் பதுமகோமளை

கசியபன் புத்திரன். இரணியாடின் இரணியகசிபன் என்போர் இறந்தபின்பு, திதி புத்திரவிச்சையால் தவங்கிடந்து கருப்பங் கொள்ள அக் கருப்பத்தை இந்திரன் சேதித்தான். அங்ஙனஞ் சிதைவுற்ற கருப்பம் ஏழுகூறாக ஏழுமருத்துக்கள் பிறந்தார்கள். அதன் பின்னரும் புத்திரன் வேண்டித் தவங்கிடந்த போது இவ்வச்சிராங்கன் பிறந்தான். வச்சிராங்கன் இந்திரனை வென்று பிரமாவை நோக்கித் தவங்கிடந்து தாரகனைப் பெற்றான்

வச்சிராங்கன் பாரி. தாரகன் தாய்

ஓரப்சரஸ்திரி

சேரர்களுடைய இராஜதானி. இதனைக் கொடுங்கோளுரென்பார் சிலர். திருவஞ்சைக்கள்மென்பார் சிலர். இவ்விரண்டூர்களும் கொச்சியைச் சார்ந்த நாட்டில் ஒன்றற் கொன்று சமீபமாக உள்ளன

காவிரிக் கரையிலுள்ள ஒரு சிவஸ்தலம்

இவர் நாலைகிழவனைப் பாடிய புலவர்

வடநாட்டின் கணுள்ள ஒரு விஷ்ணு ஸ்தலம்

இவர் வடவண்ணக்கன்பெருஞ் சாத்தனாரெனவும் படுவர். தேர்வண்மலையனைப் பாடிய புலவர் இவரே

திருப்பழுவூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

திருக்கோடிகாவிலெழுந்தருளி யிருக்கும் தேவியார் பெயர்

குமேரு

பெண் குதிரைரூபந் தாங்கிச் சூரியனைக் கூடிய அச்சுவினி. இது சமுத்திரமத்தியிலுள்ளது

பாரதயுத்த காலத்திலே குருசேனைக்குப் பாசறையாக விருந்தவிடம்

பஃறுணியாற்றை அமைத்தவன். இவன் கடற்றெய்வத்துக்குப் பெரு விழாவாற்றினோன்

திருவொற்றியூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திருவடுகூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

திருவலம்புரத்திலே கோயில கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர், உ, திருவடுகூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திருக்கோளிலியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திருவாழ்கொளிபுத்தூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திருப்பாம்புரத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திரு ஆலங் காட்டிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர், உ, திருக்கோளிலியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திருமருகலிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

இவர் கடைச்சங்கப்புலவர்களுளொருவர்

இதுவடநாட்டின் கணுள்ள ஒரு விஷ்ணுஸ்தலம்

ஒரு நதி. பிருகுமகாவிருஷியினது பாரியைப் புலோமன் என்னும் இராக்ஷசன் கவர்ந்து சென்றபோது அவள் கண்களிலிருந்து ஒழுகிய தாரைகளால் உண்டாகிய நதியென்பர்

இவரோ ரிருஷி. ஜனக மகாராஜனுடைய யாக சாலையிலே இவரை அஷ்டவக்கிரன் வாதத்திலே வென்றான்

திருக்கீழ் வேளூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

க. அக்கினி. உ. யயாதிபவுத்திரன். ந. துர்வசுபுத்திரன்

வையாவிக்கோப்பெரும் பேகனையும் வல்விலோரியையும் பாடிய புலவர். இவரைக் கபிலரென்பாருமுளர், புறநா

திருமணஞ்சேரியி லெழுந்தருளியிருக்கும் சுவாமி பெயர்

ஓரப்சரக் கன்னிகை. இவள் நாரரேவலால் துர்வாசதவத்தையழிக்க வெத்தனித்த போது அவரால் சபிக்கப்பட்டுப் பக்ஷிகளைப் பெற்றவள்

காசிராஜன் மகள். மூன்றாம் ஜனமேஜயன் பாரி

பிரியவிரதன் புத்திரருளொருவன். இவன் பங்குக்கச் சான்மலித்தீவு வந்தது. இவன் புத்திரரெழுவர்

பாண்டிநாட்டுள்ள ஒரூர். இது வார்த்திகனுக்கு ஒரு பாண்டியனாற் பிரமதாயமாகக் கொடுக்கப்பட்டது. திருத்தங்காலுக்குக் கிழக்கேயுள்ளது

சேரமான் பெருமாணாயனார் காலத்தில் மதுரையில் அரசுசெலுத்திய பாண்டியன்

பிரமோத்தர காண்டத்தைத் தமிழிற் பாடியவர். அதிவீரராமபாண்டியன் தமையனார்

விதர்ப்பதேசத்தி லுற்பத்தியாகிக் கோதாவிரியிற் சங்க மிக்கும் நதி

வில்லிபுத்தூராழ்வார் மகனார். இவர் தந்தைபாற் பாடங்கேட்டு வரும்போது ஒருநாள் தந்தை சொன்ன பொருளை விடுத்துத் தாமாகவொன்றைக் கற்பித் துரைத்தனர். அது கண்டு வில்லிபுத்தூரர் சினங்கொண்டு தம் வீட்டினின்றும் அவரையோட்டி விட்டனர். அன்று முதல் அவர் வேறோராசிரியரை யடைந்து கல்விகற்றுவல்லராகித் தந்தையாருக்குப் புலனாகாமல் நெடுங்காலமாக மறைந்தொழுகி வருவாராயினர். தந்தையார் பாரதத்தைப் பாடி அரங்கேற்றுங் காலத்திவர் வேடமாறி அச்சபையின் கண்ணே சென்றிருந்தார். வில்லிபுத்தூரர் நூலைஅரங்கேற்றத் தொடங்குமுகத்திலே ஆக்குமாறயனாம் என்னுங் கவியைக் காப்பாக வெடுத்தோதி அதற்குப் பொருளுரைத்தனர். அச்சபையிலிருந்தோர், வில்லிபுத்தூரரை நோக்கி, நம்வினாவுக் குத்தரங் கூறிப்பின்னர் அரங்கேற்றுகவென, வில்லி புத்தூரர் உமது வினாயாதென்றனர். அவர்கள், உமது நூலுக்கு முதனூல் வியாசபாரதமன்றோ. அந்நூலிலே விநாயகவணக்கஞ் செய்து நூலாரம்பஞ் செய்யப் பட்டிருக்க நீர் அங்ஙனஞ் செய்யாது பொதுவாக வணக்கங்கூறிய தென்னை யென்றார்கள். அப்பொழுது வரந்தருவான் எழுந்து இச்சபை பல்வகைச் சமயவாதிகளுங் கூடியிருக்கும் பொதுவாதலின் பொதுவணக்கம் யாவற்கும் ஒப்பக் கூறப்பட்டது. மற்றைய விநாயக வணக்கம். கவிதம்மகத்தே கூறிவிட்டே இது கூறினர் என்றார். அதுகண்ட வில்லிபுத்தூரர் மகிழ்ந்து அச்சநீங்கினராயினும் அது கூறினான் யாவனென்றதிசயித்திருந்தார். சபையோர் வரந்தருவாளை நோக்கி, அஃதுனக்குப் புலனாயதெப்படியென்ன, வரந்தருவான் தாமே நீடாழி யுலகத்து மறைநாலொ டைந்தென்று நிலைநிற்கவே வாடாததவவாய்மை முனிராசன் மாபாரதங் சொன்ன நாள். ஏடாகமாமேரு வெற்பாகவங்கூ ரெழுத்தாணிதன் கோடாகவெழுதும்பிரானைப் பணிந்தன்புகூர்வாமரோ என்னுங் காப்பைப்பாடி இதுவே அவர் கூறிய காப் பென்பது யான் இவர்க்குப் புத்திரன் என்றார். அதுகேட்டுச்சபையார் அடங்க, வில்லிபுத்தூரரு மகிழ்ந்து அரங்கேற்றினர். அது முடிந்த பின்னர் வில்லிபுத்தூரர் தமதுமைந்தனையே அதற்குச்சிறப்புப்பாயிரஞ் செய்க வென்றேவிப் பெற்று அவரைத் தழுவிக்கொண்டாடினர் என்பது புலவோர் கர்ணபரம்பரை. அச்சிறப்புப் பாயிரம் இவரே செய்தா ரென்பது அவன் மகன்வரந்தருவானிப் பதிகஞ் செப்பினானே என்று வருதலாலுணர்க. தம்மைப் படர்க்கை முகமாகக் கூறியது வடமொழி வழக்கு

பாணினியாகரணத்துக்கு வியாக்கியானஞ் செய்த இருஷி. காத்தியாயனர் எனவும் படுவர்

ஆவணிமாசத்துச் சுக்கிலபடித்துச் சுக்கிர வாரத்திலே லக்ஷூமிதேவியைத் தியானித் தனுஷ்டிக்கப் படுவதாகிய ஒருவிரதம். இதனால் பெண்களுக்குப் புத்திரபௌத்திர விருத்தியும் சகலசம்பத்துமுண்டாகப் பெறுவர் என்பது புராணம்

ஓரியடின்

விஷ்ணுவின் வாயிற் காவலாளராகிய ஜயவிஜயர் என்னுமிருவரும் ஒருபோது வைகுண்டலோகப் பிரவேசஞ் செய்ய வந்த முனிவரொருவரைத் தடுத்தமையினாலே சாபமேற்று, பூமியிலேகசியபர் திதி என்பவர்களுக்குப் புதல்வராகப் பிறந்து இரணியகசிபு இரணியாடின் எனப் பெயர் பெற்றமையும், இவ்விருவரிலே இரணியகசிபு மூவுலகங்களையும் செயித்தமையும், இரணியாடின் நேரே சுவர்க்கத்துக்குப் போய்த் தேவர்களை வென்றமையும், தேவர்கள் வராகவுருவமுற்றிருந்த விஷ்ணு மூர்த்தியை வேண்ட அவ்விரணியாடினைக் கொன்றமையும், திதி என்பவளுக்கும் விட்டுணுவுக்கும் நடந்த யுத்தத்திலே திதி தோற்றமையும், விஷ்ணு வராக ரூபத்தைப்படிப்படியே நீக்கிக் கொண்டமையும் உணர்த்துவது. இஃது இரபத்துநாலாயிரங் கிரந்தமுடையது

ஒரு ஜோதிஷன். இவர்கலியுகம் மூவாயிரத்தறுநூற்றில் விளங்கியவர். அஃதாவது இற்றைக்கு ஆயிரத்துநானூறு வருஷங்களுக்கு முன்னேயிருந்தவர். இவர் செய்த நூல்கள் பிருஹத்சம்ஹிதையும் பிருகத்ஜாதகமுமாம்

க. விஷ்ணுதசாவதாரங்களு ளொன்று. அது மூன்றாவதவதாரம். கற்பாந்தரத்திலே சமஸ்தமும் ஜலத்திலே மூழ்கிப்போன போது அச்சலத்தின்மீது ஆலிலை மேலறி துயில் கொண்டிருந்த விஷ்ணு அப்பூமியைத் தமது கொம்பிற்றாங்கிச் சலத்தின் மீது கொண்டுவந்துகாக்கவும் இரணியாக்ஷனைக் கொல்லவும் சுவேதவராகரூபமாக அவதரித்தார். உ. மகததேசத்தின் கண்ணதாகிய ஒரு மலை

தேவிகொண்ட மூர்த்தங்களுளொன்று

சரியாதிபாரி

அஷ்டதிக்கு பாலகருளொருவன். இவன் திக்குமேற்கு. பாரிசியாமளாதேவி. இவன்பட்டணம் சிருத்தாவதி. ஆயுதம் பாசம். வாகனம்முதலை. அன்னவாகனமென்றுஞ் சிலர்கூறுவர். இவன் ஜலத்துக்கு அதிதேவதை

ஆரியாவர்த்தத்திலேயுள்ள ஒரு நதி

ஒரு கந்தருவப்பெண். இவள் பிரவரன் என்னும் பிராமணனைக்கண்டு மோகித்துத் தொடர, அவன் அதற்கிணங்காது மறுத்துப் போயினான். அப்போது ஒருகந்தருவன் அப்பிரானணனைப் போல வடிவங்கொண்டு அவள் முன்னேசெல்ல இருவருங்கூடிச் சுவரோசி என்பவனைப் பெற்றார். சுவரோசி சுவாரோசிஷமனுவைப் பெற்றவன்

சந்திரபுத்திரரு ளொருவன்

ஜாதி

அக்குரூரன் தம்பி

மரீசிபாரிகளுளொருத்தி இவள் புத்திரர் அறுவர். பிரமசாபத்தால் இவர்கள் தேவகிவயிற்றிலே புத்திரராகப் பிறந்து கஞ்சனாற் கொல்லப்பட்டுச் சுதலமடைந்தார்கள். பின்னர்க் கிருஷ்ணன் பிறந்து வளர்ந்தபின்னர்த் தேவகிசித்தப்படி அவரால் அவ்வறுவரும் சாபவிமோசனம் பெற்றனர்

வசுதேவன் தம்பி

க. சேனசித்து புத்திரன். உ. விருதத்தனன், குவலயாசுவன், இருதத்துவஜன் என்போர்க்குத் தந்தை. ந. கம்சன் தூதர்களுளொருவன். இவன் கிருஷ்ணனாற் கொல்லப்பட்டவன்

திஷ்டன் வமிசத்து பலந்தனன் புத்திரன்

துருவன் இரண்டாம் புத்திரன். புஷ்பாரணன், சந்திரகேதன், இஷன், ஊர்ச்சன், வசு, ஜயன் என்போர்க்குத் தந்தை

பலராமன் மகள். அபிமன்னியு பாரி

திருவலம் புரத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

அஞ்ஞாதவாசத்துக் கண்வீமன் வகித்துக் கொண்ட பெயர். பலராமனும் இப்பெயர் பெறுவன்

வேதாந்த சூத்திரத்துக்கு வியாக்கியானஞ் செய்தவர்

ராஜபுத்திர ஸ்தானத்திலேயுள்ள ஒரு நகரம்

விநாயகக் கடவளினது சக்திகளுளொருவர். இவர் யமுனை யாற்றருகேயுள்ள ஒரு தடாகத்தில் ஒரு தாமரை மலரின் கண்ணே பெண் வடிவாக அவதரித்து மரீசியாலெடுத்து வளர்க்கப்பட்டு வருநாளிலே இவர் தந்தை அநுஞ்ஞையோடு காட்டிலே தவஞ்செய்யப் புகுந்தார். இவர் உமாதேவியாரது அமிசமாதலின் சிவபிரான், மரீசி தானொரு புத்திரியைப் பெற்றுச் சிவபிரானுக்கு மருகியாக்குதல் வேண்டுமெனக்கொண்ட அபீஷ்டத்தைக் கொடுத்தருளுமாறு விநாயகவடிவங் கொண்டவ்விடஞ் சென்று இவரைச் சக்தியாக்கிக் கொண்டன ரென்பது புராணம்

க. ஒழவிலொடுக்க மென்னுமற்புதஞான நூல்பாடிய புலவர். இவர் கரு0 வருஷங்களுக்கு முன்னுள்ளவர் என நிதானிக்கப்படுவர்

திருவெண்ணியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

சிவமுனிவருக்கு மான்வயிற்றிலே பிறந்த புத்திரியார். தணிகையிலே வள்ளிக்கிழங்ககழ்ந்த குழியிற் பிறந்தபடியால் வள்ளியெனப் பெயர் பெற்றார். வேடரால் எடுத்து வளர்க்கப்பட்டவர். சுப்பிரமணியக் கடவுளினது உபயசக்திகளுளொருவரே யிவராகப் பிறந்தமையின் இவர் மீளவும் அக்கடவுளுக்குத் தேவியாராயினர்

திருநாவுக்கரசர்

திருஎதிர்கொள் பாடியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

இவள் அநேக சரித்திரங்களுக்குக் கதாநாயகி. பித்தியோதனன் மகள்

இந்திரன்

வேதாந்தசூத்திரத்திற்குச் சங்கராசாரியர் செய்த பாஷியத்திற்கு வியாக்கியானஞ்செய்தவர். இவர் ராமானுஜருக்கு முன்னிருந்தவர்

க. கிருஷ்ணன். உ. கரூசதேசராஜா. இவன்மிக்க கர்வமுடையனாய்த் தானே கிருஷ்ணனென்று சொல்லப்படத் தக்கானென்றி றுமாந்திருந்த காலத்திலே கிருஷ்ணனாலே கொல்லப்பட்டவன்

யாஞ்ஞவல்கியன் செய்த யருரர் வேத சாகை

விப்பிரசித்திக்குச் சிமஹிகையிடத்திற் பிறந்த புத்திரன், அகஸ்தியர்காண்க, அசமுகி துருவாசரை வலிதிற் கூடி இவ்வலன்வாதாபி என்போரைப் பெற்றாளென்பது கந்தபுராணம்

சாகல்லியன் சீஷன்

முதற்சங்கத்திருந்த ஒருத்தம தமிழ்ப்புலவர். இவர் செய்த நூலை நச்சினார்க்கினியர் தலையாய வோத் தென்பர், உ, கடைச்சங்கப் புலவருளொருவர். இவர் பாடல் ஒன்று புறநானூறுற்றினுள்ளே யுளது

வசிஷ்டனோடு அயோத்தியில் வசித்த தசரதன் புரோகிதன். உ. சிவன்

க. பலிசக்கரவர்த்தியைச் சங்காரம் பண்ணும் பொருட்டுக் கசியபனுக்கு அதிதியிடத்துப் பிறந்த விஷ்ணு. இவ்வவதாரம் தசாவதாரங்களுளைந்தாவது. உ. காசிகாவிருத்தி செய்தவர்

அஷ்டாதசபுராணங்களுளொன்று. சுவேதவராக கற்பத்துக்குரியதாகிய முதல் மூன்று வேதத்திலும் சொல்லப்பட்ட விஷயங்களையும் திரிவிக்கிரம வரலாறுகளையும்எடுத்துக் கூறுவது. இது பிரமாவினால் சொல்லப்பட்டது. பதினாலாயிரங் கிரந்தமுடையது. உ. தென்றிசையானை

தந்திரமார்க்கத்து இடங்கையார் வழக்கம்

மயிலாப்பூரிலே வேளாளர் குலத்திலவதரித்து ஞான பூசை செய்து சிவபதம் அடைந்த பக்தர்

இவன் வாயுமண்டலத்திற்கு அதிதேவதை. வெள்ளியமேனியும் மான் வாகனமும், எக்காளமும், அழகியரதமும், அவ்விரதத்திற்கு இரண்டு முதலாயிரங் குதிரைகளுமுடையன். இவன் அதிதிபுத்திரன்

காசி. வரணை அசி என இருநதிகள் கூடிப் பிரவாகித்தலால் அஃது இப்பெயர் பெற்றது

பிரயாகை. இது துரியோதனன் பாண்டவர்களை யிருத்திக் கொல்லுமாறு அரக்குமாளிகை அமைத்த இடம். இது பாரதயுத்த காலத்திலே கௌரவசேனைக்கு ஒருபாசறையாகவு மிருந்தது

க. ஒரு கற்பம். உ. ஒருபுராணம். இது கற்பாதிமானங்களும் பிறவும் கூறுவது. இது உச000 கிரந்தமுடையது

ஒருபுராணம்

மத்தியத்துக்கு அதிதேவதை

மேலைத்திருநாட்டுப் பள்ளியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

தக்ஷிணாமூர்த்தி, சிலப்

இவர்கள் பிரமமானச புத்திரருளொருவராகிய கிருது புத்திரர் அறுபதின்மர். மகாவமுடையோர். இவர்கள் அங்குஷ்டப் பிரமாணமாயுள்ள தேகமுடையோர்கள். இவர்கள் நிரந்தரம் சூரியரதத்தைச் சூழ்ந்து திரிவர்

திருநெய்த்தானத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

சுக்கிரீவன்தமையன். அங்கதன் தந்தை. இவன் பாரிதாரை. இவன் சுக்கிரீவன் வேண்டுகோளினபடி ராமராற் கொன்றொழிக்கப்பட்டவன். இவன் இறந்தபின்னர்த் தாரைசுக்கிரீவன் மனைவியாயினாள்

குரங்கணின் முட்டத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

வடமொழியிலே ராமாயணஞ் செய்த வித்துவசிரேஷ்டர். இவர் ஜாதியிலே பிராமணராகியும், கிராதர்தொழிலை மேற்கொண்டு காட்டிலேயிருந்து வழிப்போக்கர்களை அலைத்து அவர்கள் பொருளைக் கவர்ந்தொழுகும் நாளில் நாரதர் கண்டு ஞானோபதேசம் பண்ணி அவரை நல்வழிப்படுத்தினர். அதன்பின்னர் மகாதவசிரேஷ்டராகி ராமாயணத்தை இயற்றி முடித்தார். சீதையை ராமர் காட்டுக்கனுப்பியபோது இவ்விருஷியே அச்சீதையையம் குசலவர்கள் என்னும் புத்திரரையும் ஆதரித்தவர். இவர் வருணன் மகனார் என்றுங் கூறப்படுவர். அதுகாரணமாகப் பிராசேதசர் எனவும் படுவர், பிரதேசஸ் ~ வருணன், அவன் புத்திரர்

திருவாஞ்சியத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும தேவியார் பெயர்

சுமாலிபுத்திரன்

விஷ்ணு சக்கரத்தைக்கவ்விய கபாலம் அதனை நெகிழ்க்காதாக, விஷ்ணுவிநாயகரை வேண்ட, அவர்விகடக் கூத்தாடுவையேல் அதனை வாங்கித் தருவேனெனக்கூறி அங்ஙனஞ் செய்ய வாங்கிக் கொடுத்தவர்

துரியோதனன் தம்பி

ஜீமூதன் புத்திரன்

குக்ஷி புத்திரன். ககுஸ்தன்தந்தை

சந்திரசர்மன் என்னும் பிராமணனுக்கு உச்சைனி புத்திரசனாகிய சுருதகீர்த்தியினது புத்திரியிடத்துப்பிறந்த புத்திரன். இவன் உக்கிரதவங்கள் செய்து காளிகாதேவயினது அநுக்கிரகம் பெற்று அதனால் எக்கருமங்களையும் சாதிக்கும் ஆற்றலுடையனானான். சாகசாங்கன் என்னும் சிறப்புப்பெயர் இவனுக்கு இக்காரணம் பற்றி வந்ததுவேயாம். இவன் நெடுங்காலம் உச்சயினிபுரத்திலே பெரும்புகழோங்க அரசுபுரிந் தீற்றிலே சாலிவாகனனாற் கொல்லப்பட்டவன். இவன் அரசுபுரியத் தொடங்கியகாலம் இற்றைக்கு, கலிருத, ஆயிரத்துத் தொளாயிரத்து ஐம்பத்தைந்து வருஷங்களுக்கு முன்னருள்ளது

ஒரு சம்ஸ்கிருதநாடகம். இது காளிதாசனாற் செய்யப்பட்டது. இதிலே புரூரவன் ஊர்வசி மேல் வைத்த காதல் எடுத்துக் கூறப்பட்டது

திருவிசயமங்கையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

முத்திராராடிசமென்னும் நாடகஞ் செய்த கவி

சண்டேசுரநாயனார் காண்க

இக்ஷூவாகுதம்பியாகிய நபகன் வமிசத்துத் திருணவிந்து புத்திரன். இவன் புத்திரன் எமசந்திரன், ஹேமசந்திரன்

கிரிவிரசத்துக்கும் மிதிலைக்கு மிடையேயுள்ள நாடு

காசியிலெழுந்தருளியிருக்கும் அம்மையார் பெயர், உ, திருப்பைஞ் ஞீலியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர், ந, திருப்பாச்சிலாச் சிராமத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

கன்கவிசயருடைய நட்பாளராகிய ஓரரசன்

திருதராஷ்டிரன் பாண்டு என்போர் தந்தை. இவன் தந்தை சந்தது. தாய் சத்தியவதி. தமையன் சித்திராங்கதன்

புலஸ்தியன் புத்திரன். இவன் பாரியர் நால்வர். திருமண விந்து புத்திரியாகிய இளாவிளையிடத்துப் குபேரன் பிறந்தான். சுமாலி மகளாகிய கைகசியிடத்தில் ராவணன், கும்பகர்ணன், விபீஷணன் என மூவர் பிறந்தார்கள். இவள் தங்கை ராகையிடத்துக்கரன், தூஷணன், திரிசிரன் என்போர் பிறந்தார்கள். இவன் விச்சுரவாவு எனவும் படுவன்

கஞ்சன் தம்பி

ராமானுஜமதம். அது பிரமமும் வேறு, ஆன்மாவும் வேறு, பிரமத்துக்கு ஆன்மாக்கள் சரீரமாக விருந்து சந்நிதானவிசேஷத்தால் ஞானங் கைகூடப் பெற்றுப் பிரபஞ்சத்தை முற்றத்துறந்து பிரமத்தினது திருவடிமேல் வைத்த பற்றுடையராய் வைகுண்டஞ் சென்று அங்கே சாரூபம் பெற்றா நந்திக் திருத்தலே முத்தியென்று கூறுவது

பிருதன்புத்திரன். சாசுவதன், இந்தன், விசுவகன் அதிசாந்திரன் என்னும் பெயர்களையும் பெறுவன்

விசுவகந்தன், உ, அங்கிரசன் வமிசத்தில் ஒரக்கினி

பிரபாசனுக்கு யோகசித்தியிடத்திற் பிறந்த புத்திரன். இவன் தேவகம்மியன்

விருத்தசர்மன் புத்திரன். கட்டுவாங்கன் தந்தை

ஜயத்திரதன் புத்திரன். சேனசித்து தந்தை

சிரார்த்த காலத்திலே அர்ச்சிக்கப்படுகின்ற தேவதைகள். இவர்கள் வசுபந்தர், கிருதுதக்ஷர், காலகாமர், துரிவிரோசனர், புரூரவாத்திரவர் எனப்பதின்மர்

காசியிலேயுள்ள சந்திரசேகரசுவாமி. தேவிபெயர் விசாலாக்ஷி. அன்னபூரணி என்பது மற்றொரு தேவிமூர்த்தம்

விசுவநிகண்டு செய்தவன்

அங்கிரசன் வமிசத்தோரக்கினி

ஒரு நிகண்டு. விசுவன் செய்தது

துவஷ்டாவுக்கு ரசனையிடத்துப் பிறந்த புத்திரன்

சாண்டிலியவமிசத்துப் பிறந்தவன். இவன் புத்திரன் வைசுவாநரன் என்னும் அக்கினி

புரூரவன் மூன்றாம் புத்திரனாகிய அமவச வமிசத்துதித்த காதி புத்திரர். இவர் ஜாதியில் டித்திரியர். தமது தபோபலத்தால் பிராமணனாயினார். தம்மைப் பிராமணனாக அங்கீகாரஞ் செய்யாத வசிஷ்டர் மீது கோபமுடையராகி அவருடைய புத்திரர் நூற்றுவரையும் மாள்வித்தார். அதனாலும வசிஷ்டர் சலிக்காதிருந்தனர். திரிசங்குவுக்கு அந்தரசுவர்க்கம் அளித்தவரும் அரிச்சந்திரனைக் கொடியபரீக்ஷையால் சத்திய விரதன் என்னும் பெயரோடு விளக்கச் செய்தவரும் சகுந்தலைக்குத் தந்தையம் இவரே

வைடூரிய பர்வதத்திலுள்ள ஒரு நதி

ஒரு கந்தருவ ராஜன். இவனுக்கு யாஞ்ஞவற் கியமகாரிஷி தத்துவோபதேசம் பண்ணினர்

தடிப்பிரஜாபதி மகள். தருமன்பாரி. இவளிடத்துப் பிறந்த புத்திரர் விசுவதேவர்

கபிலராற் பாடப்பட்ட ஒரு சிற்றரசன். பாரியினது புத்திரிகளை மணத்திற் கொள்ளுக வென்று கபிலர் வேண்டிய வழியுமுடன் படாது மறுத்தோன் இவனே

கன்னடதேச ராஜதானி. இந்நாளிலும் இது ஆரிய ராஜாவால் ஆளப்பட்டுவருகின்றது

க. சுதேவன் புத்திரன். உருகன் தந்தை. உ. விஷ்ணு பரிசரருளொருவன். ந. அர்ச்சுனன். ச. அமவசு. ரு. பிருகன்மனசு புத்திரன். சு. ஜயன் புத்திரன்

பாண்டி நாட்டிலுள்ள ஒரு விஷ்ணுஸ்தலம்

பிருதுசக்கிரவர்த்தி மகன். அந்தர்த்தானன் எனவும் படுவன்

சுமாலி புத்திரன்

வற்சப்பிரீதி மாமன். முதாவதி தந்தை. உ. இரண்டாம் பசமானன் புத்திரன்

பரத்துவாசன். இவன் ஊதத்தியின் பாரியிடத்தில் பிருஹஸ்பதிக்குப் பிறந்தவன். இவன் பிறந்தலும் தந்தையாரிருவரும் இறந்து போயினர். அப்போது மருத்து இவனை எடுத்துப்போய் சந்தானமின்றிருந்த பூருவமிசத்துப் பரதனுக்குக் கொடுத்தனர். இவன் புத்திரனாகிய புமன்னியனைப் பரதன் தத்த புத்திரனாக்கிக் கொண்டான்

சியாமகன் புத்திரன். இவன் அரசுபுரிந்த தேசம் விதர்ப்பமெனப்பெயர் பெறுவதாயிற்று. இவனுக்குக் குசன், கிருதன், ரோமபாதன் என மூவர் புத்திரர்

அஸ்தினாபுரத்துக்குத் தெற்கின் கணுள்ள தேசம்

கீழுலகங்களுள் இரண்டாவது. இது இருள் சூழ்ந்துள்ளது

சந்திர பாகையிற் பிரியுமோருநதி

தாதை தம்பி. இவன் பாரி நியதி

மாளவதேசத்துள்ள ஒரு நதி. உ. மாளவதேசத்திலுள்ள ஒரு நகரம்

திருதராஷ்டிரன் மந்திரி. அம்பிகையினது தோழியினிடத்து வியாசருக்குப் பிறந்த புத்திரன். இவன் மாண்டவியர் சாபத்தாற் சூத்திரனாகப் பிறந்த யமன். இவன் மகாதரும சீலன். திருதராஷ்டிரன் பாண்டவர்களை வஞ்சிக்கத் துணிந்த போது அது தகாதென வாதாடினவன். இவன் தருமநெறி சிறிதும் வழுவாதவன். பாண்டவர்களுக்குத் திருதராஷ்டிரனும் அவன் புத்திரரும் சூழ்ந்தவஞ்சனைகளை யெல்லாம் அப்பாண்டவர்களுக்குணர்த்தி அவர்களை அவ்வஞ்சனைக்குத் தப்புவித்தவனும் அரக்கு மாளிகை அமைத்து அதிற்பாண்டவர்களை யிருத்தித் தீக்கொளுவிக் கொல்லத் துரியோதனனெத்தனித்த பொழுது அம்மாளிகையிலே இரசியமாகப் பிலவழியொன் றமைப்பித்து அவ்வழியே புகுந்து பாண்டவர்களை உயிர்பிழைக்கும்படி காத்தவனும் இவ்வுத்தமனே. இவன் யவனபாஷையிலும் வல்லவன். உதிஷ்டிரனும் அவ்யவனபாஷையில் வல்லவன். இவன் திருதராஷ்டிரன் சபையில் நடந்த இரகசியங்களை யெல்லாம் இப்பாஷையினாலேயே உதிஷ்டிரனுக்குப் பிறரறியாவண்ணம் வாய்மொழியாலும் திருமுகமூலமாகவும் உணர்த்திவந்தான்

இந்திரனுக்குச் சசிதேவியிடத்துப் பிறந்த மூன்றாம் புத்திரன்

சுரதன் புத்திரன்

நிமிபுத்திரன். மிதிலன். இவன் அரசுபுரிந்தமையின் மிதிலாதேசம் விதேக தேசமெனவும்படும்

தேவர்களுளொருபேதம். இவர்கள் மாலிகாஞ்சனாதி வித்தைகளையுடைய மேகவாகனர்கள்

ஐஞ்நூறு வருஷங்களுக்கு முன்னே ஏகசிலாநகரத்தில் விளங்கிய ஒரு சம்ஸ்கிருதாலங்காரகவி. இவர் தமது அபிமானபிரபுவாகிய பிரதாபருத்திரன் மேல் அலங்காரநூல் ஒன்ற செய்து பிரதாபருத்திரீயமெனப் பிரதிஷ்டை செய்தவர்

மாதவாசாரியர் இவர் துங்கபத்திரைநதி தீரத்திலுள்ள தாகிய பம்பை யென்னும் கிராமத்திலே இற்றைக்கு ஐஞ்நூறுப் பதினேழு வருஷங்களுக்கு முன்னே வித்தியா நகரத்திலே அரசு வீற்றிருந்த அரிகரராயர் காலத்திலிருந்தவர். இவர் சம்ஸ்கிருதத்திலே ஏறக்குறைய எல்லாச் சாஸ்திரங்களிலும் வல்லுநராய் அவ்வச் சாத்திரங்களிலும் நூல்கள் செய்து விளங்கிய பிரசித்த பண்டிதர். இவர் தந்தைமாயணன். போகநாதர் சாயணாசாரியர் இவர் சகோதரர். இவர் புக்கணன் என்னுமரசனுக்கு மந்திரியாகவுமிருந்தவர். பராசர மாதவீயஞ் செய்தவருமிவரே. இவர் வறிய குடும்பத்திலே பிறந்தவராதலின் இளமையிலேயே செல்வராக வேண்டு மென்னும் பேரவாவோடு கல்விகற்று வந்தார். தம்மெண்ணம் விரைவிலே கைகூடாமையினாலே திருமகளையும் கலைமகளையும் நோக்கித் தவங்கிடக்குமாறு காட்டகத்திற்புகுந் துழலுவாராயினர். ஒருநாள் காட்டகத்தே அரசனுக்குரிய மாடுகளை மேய்த்துத் திரிபவனாகிய புக்கணனென்னு மொருடித்திரியனைக்கண்டு தாமநுபவிக்குங் கஷ்டத்தை யெடுத்துக் கூறினர். புக்கணன் அவர் மீது பேரிரக்க முடையனாகி அவர்க்குத் தினந்தோறும் போதியபால் தருவதாக வாக்களித்தான். அதற்கு அவர் அரசனுக்குரிய பாலை யான் கவர்தல் துரோகமாகுமேயென்ன, புக்கணன்அரசனுக்கு அளவுக்கு மேற்படப் பாலிருத்தலின் அவமே செல்லற் பாலதாகிய கூற்றிலொரு சிறுகூறு தவமேபுரிகின்ற உமக்குப் பயன்படுதல் அவனுக்குப் புண்ணியம் பயக்குமே யென்ன, அவர் உடன்பட்டனர் அவ்வாறே புக்கணன் கொடுக்கும் பாலையுண்டு காலக்கழிவு செய்து வரும் மாதவாசாரியார் அப்புக்கணன் மீது பேரன்புடையராயினார். உண்டிக்கவலை தீர்த்தலும் மாதவர் பேரூக்கங் கொண்டு தவமுயன்றார் நெடுங்காலங் கழிந்தபின்னர்க் கலைமகளுந் திருமகளும் புக்கணனுக்குத் தோன்றி, மாதவர் கருத்து இப்பிறப்பிலே நிறைவேறாதென்று கூறிப்போக, அவன் அதனை அவர்க்குரைத்தான். அவ்வளவிலமையாது அவர் மேன் மேலும் முயன்றார். ஈற்றிலே அவர் கோபமுடையராகித் தாமணிந்த பூணூலைக் கழித்து வீசிவிட்டுச் சந்நியாசியாயினர். அதுகண்டு கலைமகளும் திருமகளும் வெளிப்பட்டு இனியுனக்கு வேண்டுவதைக் கேட்கக் கடவையென்ன, அவர் கலைமகள் அநுக்கிரகமொன்றே வேண்டுவது, திருமகள் அநுக்கிரகமினி வேண்டுவேனல்லேன், ஆயினும் திருமகளநுக்கிரகம் புக்கணனுக் குண்டாகுக, அவனே நும்மருளை யான் பெறுதற்கநு கூலியாயிருந்த பரமோத்தமன் என்றார். அது கேட்டிருதேவியரும் மகிழ்ந்து மறைந்தனர். இது நிகழ்ந்த சின்னாளில் ஹஸ்தினா புரத்தரசனிறக்க, மந்திரிமார் பட்டத்துயானையை அலங்கரித்த அபிஷேகக்குடத்தை அதன் கையிற்கொடுத்து ஓரரசனைக் கொண்டு வருமாறு பரிசனங்களோடு விடுத்தனர். அது பல நாடு காடுகளைக் கடந்து புக்கணனிருக்குங் காட்டை யடைந்தது. புக்கணன் அவ்வமையந் துயில் செய்வானாயினான். யானை அவனை யடுத்துக் கங்கைநீரை அவன் மேற்சொரிய, அவன் துணுக்குற்றெழுந்து பார்க்கஅவன் கழுத்தில் மாலையைச் சூட்டி வணங்கி அவனைத் தூக்கித் தன்முதுகின் மேலுள்ள தவிசின் மீதிட்டுக் கொண்டு சென்று அரசனாகிற்று. நாட்சில கழிந்தபின்னர் மாதவாசாரியர். புக்கணன் தம்மேற் கொண்ட அன்பை அரசனாயிருக்கு நிலையிலும் சாதிப்பவனோ வென்று நிதானிக்குமாறு அவன்பாற் சென்றனர். அவர் வரவை யொற்றராலுணர்ந்த புக்கணன் பண்டையிலும் மிக்க அன்பும், வணக்கமும், அடக்கமும், நட்பு முடையனாய் நடந் தெதிர்கொண்டு தழுவிக் கொண்டாடி அவற்க்குப் பிரியாநண்பனாய், எக்கருமத்திலும் அவரையுசாவி நல்லரசு புரிந்து வருவானாயினான். ஒருநாள் அவன் அவரைப் பார்த்து நம்பெயர் உலகில் நின்று நிலவும் பொருட்டும் எனக்குப் பின்வருமக்கட் பரம்புக் கெல்லாம் பயன்படுமாறும் நூல்களைச் செய்துலகுக்கு பகரித்தல் கடனாகக் கொள்வீரென்ன அவ்வாறே செய்து மெனக்கூறி அவர் எண்ணிறந்த வியாக்கியானங்களை யெழுதிப் பிரகடனம் பண்ணினர். வேதம், உபநிஷதங்கள் சூதசங்கிதை முதலியனவெல்லாம் இவர் அவதாரஞ் செய்திலரேல் பாஷியங்கள் வியாக்கியானங்கள்காணா. இவர் செய்த பாஷியங்களுக்கும் வியாகும், வியாக்கியானங்களுக்குங் கணக்கிடுதல் எளிதன்று. இவர் செய்த சங்கரவிலாசம் நாற்பதினாயிரஞ் சுலோகமுடையது. வித்தியாரண்ணியர் என்னும் பெயர் தீக்ஷாநாமம்

குபேரன் ஏவலாளருளொருவன். கங்கன் என்னும் பக்ஷியரசனைக் கொன்றமைக்காகக் கந்தரன் என்னும பக்ஷியாற் கொல்லப்பட்டவன்

ஹேதி புத்திரன். தாய் பயை

ராவணன் தூதருளொருவன். மகாமயாவி. சீதை அசோக வனத்திலிருந்து ராவணன் சாலங்களுக்குடன் படாதிருந்தமைகண்ட இவன் ராமலக்ஷூமணர்களுடைய தலைகளைக் கொய்துவந்தேனென்று பொய்த்தலைகள் செய்து அவளுக்குக்காட்டி இனியாயினும் ராவணன் எண்ணத்துக்குடன் பாடாயாவென்று கேட்டவன், உ, சூர்ப்பணகைநாயகன். இவன் காலகேயவமிசத்தவன். ராவணன் திக்குவிசயத்துக்குச் சென்றபோது உடன்சென்ற இவனைக் காலகேய யுத்தத்தலே தனதுமைந்துனனென்றறியாது கொன்று மீண்ட போது தன் செயலையுணர்ந்து சூர்ப்பணகையைத் தேற்றி அதற்காக ஜனஸ்தானத்தை நிருமித்து அங்கே அவளை யிருந்தரசு செய்யமாறு செய்தான்

சீதையைத் தேடிவரும் பொருட்டுச் சுக்கிரீவனால் அனுப்பப்பட்ட தூதரு ளொருவன்

தடிப்பிரஜாபதிமகள் கசியபன் பாரிகளு ளொருத்தி. இவள் கருடன் தாய்

க. விக்கினேசுவரன், உ, கருடன்

ஜயத்சேனனுக்கு வசுதேவன் தங்கையாகிய ராஜாதி தேவியிடத்திற் பிறந்த புத்திரர்

விந்தமலை. இது தக்ஷிணத்தையும் உத்தரத்தையும் பிரிக்கு மெல்லைமலை. அகத்தியாராற் பாதாலத்தழுத்தப்பட்ட மலை

பலிசக்கரவர்த்தி பாரி

இவன் பிரமசாரிய விரதத்தை அநுஷ்டித்து வரும் போது ஒருநாள் ஒரு தடாகத்திலே நிராடி நிற்கையில் ஊர்வசிவர அவளைக்கண்டு விரகமுடையனாய் இந்திரியத்தை அத்தடாகத்தில் விட்டான். அதனை ஒரு பெண் மான் நீரோடருந்திக் கருப்பமுற்று இருசியசிருங்கன் என்னுங் குமாரனையீன்றது

இமயத்தின் தென்பாலற் பத்தியாகிச் சதத்துரு நதியிற் சங்கமிக்கின்றநதி. இது புத்திர சோகத்தால் வருந்தியவசிஷ்டரது பாசத்தை விமோசனம்பண்ணினமையின் இப்பெயர் பெற்றது

தநுவினது புத்திரருளொருவன், உ, முராசுரன் புத்திரன். இவன் கிருஷ்ணனாற் கொல்லப்பட்டவன், ந, ஒரு பிராமணன். இவன் தனது தம்பியாற் கூர்மமாகச் சபிக்கப்பட்டுக் கருடனாற் பக்ஷிக்கப்பட்டவன், ச, வசுபுத்திரன்

மந்தாரன் என்னும் வித்தியாதரன் மகள். இவள் சுவரோசிக்கு மிருகபக்ஷிஜாதிகளுடைய பாஷைகளை உணரும் வித்தையைக் கற்பித்து அவனுக்கு மனைவியாயினவள்

விசிரவசுவுக்குக் கைகேசியிடத்திலே பிறந்த மூன்றாம் புத்திரன். ராவணன் தம்பி. இவன் சீதையை ராமனிடத்திற் கொண்டு போய் ஒப்புவித்து விடும்படியாகப் பலவாறு போதித்தும் அவன் கேளாமையால் அவனை விடுத்துப் போய் ராமரைச் சரணடைந்தவன். இவனை ராமர் அபயஸ்தம் கொடுத்து ராவணசங்காரதின் பின்னர் இலங்காபதி யாக்கினர். இவன் சிரஞ்சீவி. இவன் பொருட்டாக ஸ்ரீரங்கநாதர் தெற்குமுகமாக அறிதுயில் கொள்ளுகின்றனர் என்பது ஐதிகம்

க. சத்தியகேதுபுத்திரன். சுரபுதந்தை, உ, ய. பப்பிருபுத்திரன்

பலராமன்தம்பி, உ, சீவகன் தம்பியருளொருவன், ந, மேரு, ச, இமயம்

சைவசின்னங்களுள் விசிட்டமாகிய திருநீறு. இது ஐசுவரியத்தைத் தருவதும், பாவநாசஞ் செய்வதும், சகலதுக்கங்களையும் நீக்குவதுமாகிய குணங்களையுடையது. இக்காரணம் பற்றி இதுவிபூதி, ரக்ஷை முதலிய நாமங்களைப்பெறும். விபூதி என்பதன் பொருள் அரண், வலி

இவன் கசிபனுக்குத் தனுவினிடத்திற் பிறந்த புத்திரன். திதிபுத்திரியாகிய சிம்மிகை இவன் பாரி. இவன் புத்திரர், ராகு, கேது, நமுசி, வாதாபி, இவ்வலன், நரகன், சுவர்ப்பானன், புலோமன்,வக்திரயோதி முதலியோர்

சிஷ்டிபுத்திரருளொருவன்

சுகிருதிபுத்திரன்

செங்குட்டுவனால் வெல்லப் பட்டவூர்களுளொன்று. வீயலூர் எனவும் வழங்கும், சிலப்

மத்தியந்தினமுனிவர் குமாரர். இவர் பூர்வநாமம் பாலமுனிவர். இவர் சிவபூஜையின் பொருட்டுக் கொய்யும் மலர்கள் பகற்காலத்திலே வண்டால் எச்சிற்படுகின்றனவேயென்று வருந்திச் சிவனிடத்திலே புலிகண்ணும் புலிக்காலும் வேண்டிப் பெற்றுத் தில்லைவனத்திலே இரவிற் சென்று மலர்கொய்துவைத்துப் பகல் எல்லாம் பூசைபுரிபவர். இவர் அதுபற்றியே வியாக்கிரபாதர் என்னும் பெயர் பெற்றார். இவர் சிதம்பரத்திலே கனகசபையிலே சிவபெருமான் செய்கின்ற ஆனந்தத்தாண்டவத்தைப் பிரத்தியடிமாகக் கண்டவர்

திருப்பெரும்புலியூரிற் கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

கிருஷ்ணத்துவைபாயனர். பராசரர் சத்தியவதியைக் கூடிப் பெற்ற புத்திரர். வேதங்களை வகுத்த காரணத்தால்வியாசர் என்னும் பெயர் பெற்றனர். வேதாந்த சூத்திரஞ் செய்தவரும் மகாபாரதத்தை விநாயகரால் எழுதுவித்தவரும் இவரே. இவர் புத்திரனார்சுகர். இவர் கங்கையின் கண்ணுள்ள தீவிலே பிறந்தமையால் துவைபாயனர் எனப்படுவர். துவீபம்~ தீவு அயனர் ~ அதிற்போந்தவர். இவர் புராணங்களையும் பதினெட்டாக வகுத்தனர். பாண்டு திருதராட்டிரர்களுக்குத் தந்தையுமிவரே

நகுஷன் மகன்

புஷ்பாரணனுக்குத் தோஷையிடத்துப் பிறந்த புத்திரருளொருவன். இவன் பாரி புஷ்கரிணி. சர்வதேசசு இவன் புத்திரன். பிரதோஷன். நிசீதன் இவன் தமையன்மார்

சம்சன்சேனாபதி. இவன் ரேபல்லையிலே கிருஷ்ணனாற் கொல்லப்பட்டவன், உ, தசாருகன் புத்திரன்

ஓரரசன். இவன் புத்திரரைவரும் வேதத்திலுள்ள சிலகீதங்களுக்குக் கர்த்தர்

க. ஜாகர்ணன் சீஷன். உ, பிரி, துவஷ்டா புத்திரன்

மற்சியதேசாதிபதி. இவன் தேசாதிபதி. இவன் தேசத்திலேயே பாண்டவர்கள் தமது அஞ்ஞாதவாச காலத்தைக் கழித்தார்கள். இவன் புத்திரியாகிய உத்தரையை அருச்சுனன் புத்திரனாகிய அபிமன்னியன் பாணிக்கிரகணஞ் செய்தான். பாண்டவர்களுக்குப் பாரதயுத்தத்திலே விடராடராஜன் பெருந்துணையாக நின்றவன்

பூர்வம் தும்புரு என்னும் கந்தருவன் குபேரன் சாபத்தால் ராடிசனாகி இப்பெயர் பெற்றான். இவன் ராமன் தண்டகாரணியஞ் சென்ற போது அவராற் கொண்றொழிக்கப்பட்டவன்

புறநானூறு பாடினோருளொருவர்

புறநானூறு பாடினோரு ளொருவர். விரியூர் அங்கனெனப்படுவாரும் இவரேபோலும்

இவர்கள் சிஷ்டிபுத்திரர்கள்

க. இருகன் புத்திரன். பாகுகன் தந்தை, உ, சுகன் என்னும் தைத்திரியன் புத்திரன், ந, வசுதேவன் தம்பி, ச, வசுதேவன் தம்பியாகிய வற்சகன் புத்திரன்

வீமன்

கார்த்தவீரியார்ச்சுனன் பௌத்திரன். மதுபுத்திரன். விருஷ்ணி தந்தை

குரோஷ்டு புத்திரன்

தசரதன் புத்திரன். தலீபன் என்றும் பெயர் பெறுவன். இவன் புத்திரன் விசுவசகன்

ஜயத்திரதன் தந்தை

ஓரசுரன். துவஷ்டாதனது ஜேஷ்டபுத்திரனாகிய விவசுரூபனை இந்திரன் கொன்றானெனக் கோபித்து அவனை ஜயித்தற் பொருட்டுத் தவமிருந்து பெற்ற புத்திரன் இவன். இவ்விருத்திரன் மேகங்களைப்பிடித்துச் சிறையிட்ட போது இந்திரன் நெடுங்காலம் போராடி அவனைக் கொன்றொழித்தான்

திருக்கச்சூராலக் கோயிலிலே எழுந்தருளியிருக்கும் சுவாமி பெயர்

சகுனிதம்பி

கர்ணன் புத்திரன். இவன் அருச்சுனனாற் கொல்லப்பட்டவன்

கார்த்தவீரியார்ச்சுனன் மூன்றாம் புத்திரன்

சிபிமூத்தமகன். உ. சீநரதேசத்தரசன்

இக்ஷூவாகு தம்பி. வைவசுவதன் புத்திரன். இவன் குருசாபத்தால் சூத்திரகாகிப் பின்னர்ப் பிராமணனாயினவன்

சிருஞ்சயன். ராஷ்டிரபாலரிகை வயிற்றிற் பெற்ற புத்திரன்

தற்காலம் ரத்தினபுரியெனப்படும். இது மகததேசத்திலே வராகபர்வதத்துக்கு அணித்தாயுள்ளது

தானவர்க்கதிபதி. சுக்கிரன் சீஷன். இவன் சகியபனுக்குத் தனுவயிற்றிலே பிறந்தோன். இவன் மகளாகிய சர்மிஷ்டை சுக்கிரன் மகளாகிய சர்மிஷ்டை சுக்கிரன் மகளாகிய தேவயானையை அவமதித்துப் பேசினாள். அஃதுணர்ந்த விருஷபர்வன் அச்சர்மிஷ்டையைத் தேவ யானைக்கு ஏவற்பெண்ணாகுக வென்று சபித்தான். அவ்வாறு அவள் அடிமையாயிருக்கும் காலத்தில் யயாதி தேவயானையை மணம் புரிந்தபோது சர்மிஷ்டையையும் உடன் கொண்டு போய்ப் பின்னர் அவளையும் மனைவியாக்கினான்

கர்ணன் தம்பி

விருக்கிணன் புத்திரன், உ, விதர்ப்பன் இரண்டாம் புத்திரனது வமிசத்துச்சாத்தவதன் நான்காம்புத்திரன். இவன் வமிசத்தோர் விருஷ்ணர் எனப்படுவர். சுமித்திரன், யுதாசித்து என இருவர் இவன் புத்திரர், ந, அந்தகன் பௌத்திரன். குகுரன் புத்திரன், ச, பஜமானன் புத்திரருளொருவன்

இரண்டாம் அம்பரீஷன் மகன்

மாலியவந்தன் புத்திரன். இவன் சுக்கிரீவனாற் கொல்லப்பட்டவன், உ, தநுபுத்திரன்

பிரஹலாதன் புத்திரன். பலிச்சக்கர வர்த்தியினது தந்தை

நரன்புத்திரன்

செங்குன்றுரிலே வேளாண்மரபிலே விளங்கிய ஒரு சிவபக்தர். இவர் சுந்தரமூர்த்திநாயனார் காலத்தவர்

குகுரன் பௌத்திரனாகிய விருஷ்ணிபுத்திரன்

செய்குட்டுவன் மந்திரி

தமிழிலே விருத்தப்பாவாற் பாரதம்பாடிய புலவர். இவர் ஆட்கொண்டான் என்னுஞ் சனியூர் அரசனுக்கு அபிமானப்புலவர். இவர் ஆயிரம் வருஷங்களுக்கு முன்னுள்ளவர். இவர் சரித்திரத்தை வரந்தருவான் என்பதனுட் காண்க

திருக்கொள்ளம் பூதூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

திருவைகாவிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

திருவீழிமிழலையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

துவாதசாதித்தியருளொருவன். தந்தை கசியபன். தாய் அதிதி. இவன் விசுவகர்மன் புத்திரிகளாகிய சஞ்ஞாதேவி சாயாதேவி என்பவர்களை விவாகம் பண்ணினான். இவ்விவசுவதனுக்கு வைவசுவதமன், யமன், சனி எனமூவர் புத்திரரும், யமுனை, தபதி என இருபுத்திரிகளும் பிறந்தார்கள்

இரண்டாங் கனித்திரன் தந்தை

திரிமூர்த்திகளுளொருவர். இவர் தொழில் திதி. இவர் உலக பரிபாலனத்தின் பொருட்டு எடுத்த அவதாரங்கள் பத்து, அவை மற்சியம், கூர்மம், வராகம், நரசிங்கம், வாமனம், பரசுராமன், ராமன், கிருஷ்ணன், புத்தன், கற்கி என்பனவாம். விஷ்ணுவுக்குப் பீதாம்பரன், கருடத்துவசன், சக்கராயுதன், லக்ஷூமிபதி முதலியபல நாமங்களுள. இவருக்கு ஆயுதம் சுதரசனமென்னும் சக்கரம், பாஞ்சசன்னியமென்னுஞ் சங்கு, கௌமோதகி யென்னுந் தண்டு, நந்தகம் என்னும் வாள், சார்ங்கமென்னும் வில்லு என ஐந்தாம். இவருடைய ஆவரணம் கௌஸ்துபம், மார்பிலேயுள்ள மற்சம் சீவற்சம், இவர் பாற்கடலிலே சர்ப்பசயனத்திலே துயில்கொள்வர். நாராயணனே விஷ்ணு வென்றும், நாராணனே நிர்க்குணவடிவென்றும் விஷ்ணு சகுணவடிவென்றும் புராணங்கள் பலபடக்கூறும். நாராயணன் காண்க

சாணக்கியன்

க. வேதநாராயண புரத்தக்கிரகாரத்திலிருந்த ஒரு பிராமணர். இவர் புத்திரன்விக்கிரமார்க்கன் தந்தையாகிய சந்திரசர்மன், உ, பஞ்சதந்திர மென்னும் நூலைச் செய்து சுதரிசனன் என்னும் ராஜாவுடைய புத்திரருக்கு அந்நூலால் ராஜதந்திரம் நீதிசாஸ்திரமுதலியவற்றைக் கற்பித்தவர்

பதினெண்புராணத்தொன்று. பராசரர் அருளியது. இது உச000 கிரந்தமுடையது. இதிலே வராககற்ப வரலாறு முதலியன கூறப்படும். பலவகைப்பட்டவுலகங்களையும், கிரகமண்டலங்களையும், யுகசரித்திரங் களையும் குறித்து ஆராயவிரும்பு வோர்க்கு இது சிறந்த நூலாகும்

பாஸ்கரவந்தன்

பிரியவிரதன் வமிசத்து ஓரரசன்

க. பிரமத்தன்புத்திரன். உ. விஷ்ணுதூதருளொருவன். இவன் வைகுண்ட சேனாபதி

வங்கதேசத்துக்கு வடக்கின் கணுள்ள தேசம்

இவன் தொண்டை நாட்டு வீடூர்க்கிறைவனாகிய ஒரு வேளாளப்பிரபு. இவன் தமிழ்ப் புலவர்க்குத் தாதாவென்று தன்வாயிலிற் கொடியுயர்த்தித் தன்பால்வரும் புலவர்க்கெல்லாம் பெருநிதி வழங்கி வருநாளில், ஒரு புலவன்போய்த் தனது நுண்புலமை நிலைநாட்ட, இவன் அவனைப் புகழ்ந்து மெச்சி வேண்டுவதைக் கேட்டருளுமென்ன, புலவன் உன்பிரியநாயகியைத் தருதல் வேண்டுமென்றான். அதுகேட்ட இப்பிரபு சிறிதும்மனங்கோணாமல் தனது கற்பிற்சிறந்த மனையாளை யழைத்து உன்னை இப்புலவர் பெருமானுக் கீந்து விட்டேன் இன்றுமுதலா நீயெனக்கு மாதாவாயினை என்றான். அதுகேட்ட புலவன் நெஞ்சந்துணுக்குற்றுப் புருஷோத்தமனே, உன்மனக் கிடைக்கையைப் பரீக்ஷிக்குமாறு கேட்டதைப் பொறுத்து நான் கேட்குமுன்னே என்மனத்திலே என் புத்திரியாகப் புத்திபண்ணப்பட்ட இவ்வுத்தமியை மீளவும் அங்கீகரித்து என்னை மாமனாகக் கொண்டு இன்றுமுதல் அக்கேண்மை பாராட்டிவரக்கடவை, அதுவே எனக்குப்பெரியதோரூபகாரமும் பரிசிலுமாகுகவென்றான். பிரபுவும் புலவன் சொல்லை மறாது அங்கீகரித்தான். இவ்வுண்மை, போதாருந்தண் பொழில் வீடூரதிபன்புலவர்க்கெல்லாந் தாதாவெனக்கோடி கட்டுதலா லவன்றன்மனையை, நீதாவென வொருபாவாணன் கேட்பவந்நேரிழையை, மாதாவெனவழைத் தானென்கொலாந்தொண்டை மண்டலமே என்னுந் தொண்டை மண்டல சதகத்தாற் பெறப்படும்

கங்கை வயிற்றிலே சந்தனுவுக்குப் பிறந்த புத்திரன். சந்தனு கிழப்பருவத்தை அடைந்தபொழுது அதிரூபவதியாகிய ஒரு கன்னிகையைக்கண்டு அவள் மேற்காதலு டையனாகி அவளுடைய தந்தையாரிடத்தில் தூதனுப்பித் தனக்கு மணம் பேசுவித்தான். அவர்கள் வீஷ்மன் பட்டத்துக்குரிய புத்திரனாயிருத்தலினாலவள் வயிற்றிற் பிறக்கும் புத்திரன் பட்டத்துக்குரியனாகானென மறுத்தார்கள். அதனைக் கேள்வியுற்ற வீஷமன் தந்தையினுடைய அவாவைத் தீர்க்கும் பொருட்டு அக்கன்னிகையினுடைய அவாவைத் தீர்க்கும் பொருட்டு அக்கன்னிகையினுடைய தந்தையாரிடஞ் சென்று தனக்கு அரசுரிமையும், விவாகமும் வேண்டுவதில்லை யெனச்சத்தியஞ் செய்து கொடுத்தான். அவ்வாறே சந்தனு அவளை மணம்புரிந்து, அவள் வயிற்றிற் பிறந்த விசித்திரவீரியனுக்கு அரசுரிமையீந்தான். வீஷ்மன் விசித்திரவீரியனையும் அவன் புத்திரனையும் சத்தியந்தவறாத அன்போடு பாதுகாத்து வந்தான். இவன் பாரதயுத்தத்திலே அர்ச்சுனனுக்குத் தோற்று நெடுங்காலந் தவஞ் செய்திருந்திறந்தான்

தபதிநதி

தாளஜங்கன் புத்திரன். உ. திருஷ்டகேதன் புத்திரன். பாரவன் தந்தை. ந. இந்திரசேனன் புத்திரன்

பாண்டுவினது இரண்டாம் புத்திரன். வாயுவினது அனுக்கிர கத்தினாற் பிறந்தவன். இவன் மல்யுத்தத்தினும், புஜபலத்தினும், கதாயுதப்போரினும் தனக்கிணையில்லாதவன். ஜராசந்தனை வென்றவனும் திரௌபதியைக் கவர்ந்து சென்றஜயத்திரதனை வென்றவனும், விராடனிடத்திலே மடைப்பள்ளிக்கதிபனாக விருந்தவனும், கீசகனைக் கொன்றவனும், துரியோதனனைப் பாரதயுத்தத்திலே கொன்றவனும், இடிம்பனைக் கொன்று அவன்தங்கையை மணம் புரிந்தவனும் இவனே

ஒரு பாண்டியன்

ஒரு பாண்டியன்

விநாயகன்

தமிழிலே அரிச்சந்திரபுராணம் பாடிய புலவர். இவர் நல்லூர், நகரத்தில் நானூறு வருஷங்களுக்கு முன்னே விளங்கியவர்

நளன் தந்தை. நளன்மகனும் இப்பெயர் பெறுவன்

பொன்பற்றியூர்ப் புத்தமித்திரனார் செய்த இலக்கணநூல். வீரசோழன் செய்வித்தது

திருக்கண்டியூர் முதலிய அட்டவீரட்டத்திலும் கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

ஒரு பிரஜாபதி

தேவிகாநதி தீரத்திலே புலஸ்தியப்பிரமா தவஞ்செய்தவிடம்

கண்ணகி நெடுஞ்செழியனை வழக்கில் வென்றுமதுரையைத் தன்கற்பால் எரித்தமையின் இவளுக்கு இப்பெயர்

சிவகுமாரருளொருவர். தக்ஷன் சிவனையும், உமாதேவியாரையும் அவமதித்தகாரணத்தாற் சிவன் கோபித்துத் தமது நெற்றிக் கண்ணை விழிக்க, அதினின்றும் இவ்வீரபத்திரர் தோற்றினர். வீரபத்திரர் உடனே தக்ஷன்யாகஞ் செய்கின்ற விடத்துக்குச் சென்று அவ்வியாகத்தை அழித்துத் தக்ஷனையுங் கொன்றார். அதுகண்ட தேவர்கள் சிவனைநோக்கி யாம் செய்தபிழையைப் பொறுத்தருளவேண்டு மென்று பிரார்த்திக்க அவர் தக்ஷணையாட்டுத் தலையையுடையனாக வெழுப்பியருளிப் போயினர். வீரபத்திரர் ஆயிரந்தலையும், இரண்டாயிரங்கையும், மூவாயிரம் கண்ணுமுடையவர்

வேட்டையாடும் பொழுது புலியாற் கொல்லப்பட்ட பாண்டியன்

விசுவாமித்திரர் வேண்டுகோளுக்கு அரிச்சந்திரனை அடிமை கொள்ளும் பெருட்டுச் சண்டாளனாக அவதரித்த யமன்

பார்வதியாருடைய காற்சிலம்பினின்றும் சிந்திய நவரத்தினங்களும் நவசத்திகளாகிச் சிவத்தை இச்சித்து நோக்கித் தனித்தனி ஒவ்வொரு புத்திரரை யீன்றார்கள். அவருள் முதற் சததியாகிய ரத்தினகன்னிகையீன்ற புத்திரனார் இவ்வீரவாகுதேவர். இவர் சுப்பிரமணியருடைய சேனாபதியாகிச் சூரசங்காரத்துக்கு உபகாரமாயிருந்தவர்

முருகக்கடவுளுடைய திருப்பதிகளுளொன்று

இடைச்சங்கத்து நூல்களுளொன்று

திருவெண்டுறையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

கொங்குநாட்டின்கணுள்ள ஒரு சுப்பிரமணியஸ்தலம்

திருவெண்பாக்கத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

கொற்கை நகரத்திருந்த ஒரு பாண்டியன். இவன் கண்ணகிக்கு ஆயிரம் பொற்கொல்லரைப் பலியிட்டுத் திருவிழாச் செய்து தந்நாட்டிற் சம்பவித்திருந்த துன்பங்களை யெல்லாம் நீக்கினவன். இவனுக்கு இளஞ்செழியனென்றும் பெயருண்டு

பெருஞ்சித்திரனாராற் பாடப்பட்டோன். இச்சிற்றரசன் மிக்ககொடையுளோன். இவன் இறக்கும் போது பெருஞ்சித்திரனார்க்குப் பரிசு கொடுக்குமாறு தம்பிக்காஞ்ஞை செய்திறந்தான். அவன் கூறிய அளவிற்சிறிது கொடுப்பப் பெருஞ்சித்திரனார் கொள்ளாமற் போய்க் குமணனையடைந்த யானையும் பொன்னும் பெற்று மீண்டுபுக்கு, அவனைநோக்கி, இரப்போர்க்குக் கொடுப்பவன் நீயுமல்லை. இரப்போர்க்குக் கொடுப்பவரில்லையுமல்லர். யான் பெற்று வந்த ஊர்ப்புறத்தே கட்டியிருக்கும் யானை குமணன் தந்த பரிசில். யான் போய் வருகிறேன். என்னுங் கருத்தினையுடைய இரவலர்புரவலை நீயுமல்ல புரவலரிலவர்க்கில்லையுமல்ல ரிரவலருண்மையுங் காணினியி ரவலர்க், கீவோருண்மையங்கா ணினிநின்னூர்க், கடிமரம்வரு ந்தத்தந்தியாம்பிணித்த, நெடிநல்யானை யென்பரிசில், கடுமான் றோன்றல் செல்வல்யானே என்னும் பாடலைக் கூறிப்போயினர்

சுக்கிரன். இவன் அசுரகுரு

காவிரிப்பூம் பட்டினத்துள்ள ஐந்துமன்றத்துள் ஒன்று. இது திருடர்களை வெளிப்படுத்துவது

திருத்தெங்கூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர், வெள்ளிமலை ~ கயிலாசம்

மதுரையிலுள்ள ஒரு மன்றம்

வித்தியாதரர்களுடைய மலை

இவர் திருவள்ளுவர்க்குச் சிறப்புப்பாயிரஞ் சொல்லிய கடைச்சங்கப்புலவருளொருவர். இவர் பாடியகன்று முண்ணாது கலத்தினம்பாடாது என்ற பாட்டுத்தொல்காப்பியவுரையினு மொன்றுளது. இவர் கற்பனாலங்காரம் பெறப் பாடுவதில் வல்லவர் போலும்

வைகை

ஒரு மலை. திருப்பதிஸ்தல மிதன் கணுள்ளது. இது தமிழ் நாட்டுக்கு வடவெல்லையாகவுள்ளது. இதிலே அதிப்புராதனமாகிய ஒரு சுப்பிரமணிய ஆலயமும், விஷ்ணுவாலயமும் உள்ளன. முன்னையது தற்காலமில்லாத தொழிந்தது

கிருஷ்ணன் வேய்ங்குழல் வாசிக்கும் வடிவத்திற் கொண்ட பெயர்

திருநெல்வேலியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

சதசித்து புத்திரன்

செங்குட்டுவன் மனைவி. இவள் கண்ணகியைப் பிரதிஷ்டித்துப் பூசிக்க வேண்டும் என்று தன்கணவனை வேண்டிக் கொண்டாள்

துர்க்கை

திருக்கழுக்குன்றத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

பிராணன் புத்திரன். உசேநசுதந்தை. மார்கண்டேயன் புத்திரனென்றும் சிலர் கூறுப

திருவோந்துரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும்சுவாமி பெயர்

திருக்கழப்பாலையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

ரி. பௌஷிய ராஜாவுக்குக் குரு. அயோததௌமியன் சீஷன்

திருவேதிகுடியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர். உ. திருஅழுந்தூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

திருநணாவிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

சௌபரி குரு

சுருதி. இது இருக்கு, யசுர், சாமம், அதர்வணம், என நான்கு வகைப்படும். அந்நான்கும் ஞானகாண்டம், கர்மகாண்டமென இருபாற்படும். ஞானகாண்டம் பிரமத்தைப் பிரதிபாதிப்பது. அஃது உபநிஷதம் எனப்படும். கர்மகாண்டம் வருணாச்சிரம தருமங்களையும், இந்திராதி தேவபூசைகளையு மெடுத்துக் கூறுவது. அப்பூசைகள் சர்வாந்தரியாமியாகிய பரமபதிக்குப் பிரீதியாக ஒவ்வொரு மூர்த்த மூலமாகச் செய்யப்படுவன. இவ்வேதம் காலந்தோறும் இருஷிகளால் அவ்வக்கால பக்குவத்துக்கேற்ப வகுக்கப்படும். தற்காலத்துள்ள நான்கும் துவாரபரயகாந்திய காலத்திலே தோன்றிய கிருஷ்ணத்துவைபாயனர் என்னும் விடயாசரால் வகுக்கப்பட்டன. இருக்கு வேதம் இருபத்தொரு சாகையும், யசுர்வேதம் நூறு சாகையும், சாமவேதம் ஆயிரஞ்சாகையும் அதர்வணவேதம் ஒன்பது சாகையும் உடையன. இன்னும் வேதம் மந்திரமென்றும் பிராமணமென்றும் இரு பிரிவினையடையதாம். மந்திரம் தேவதைகளைத் தியானிக்கும் வாக்கியங்கள். பிராமணம் அம்மந்திரங்களைப் பிரயோகிக்கும் முறையையறிவிப்பது

சீதையினது பூர்வநாமதேயம். இவள் குசத்துவஜன் என்னும முனிக்கு மானச புத்திரியாகப் பிறந்து விஷ்ணுவுக்குத் தேவியாக வேண்டும் என்னும் அவாவோடிருக்குங் காலத்திலே தம்பன் என்னும் ராக்ஷசன் இவளைத் தனக்குப் பாரியாகத் தருமாறு குசத்துவஜனை வேண்டினன். அதற்கு அவர் உடன்படாது மறுக்க, தம்பன் அவரைக் கொன்று பிரமஹத்தியால் தானும் இறந்தான். அப்பால் இவளை ராவணன் கண்டு மோகித்துப் பலவந்தம் பண்ண அவள்கோபித்து, பாவீ! நீ என்னை அவமானம் பண்ண எத்தனித்தமையால், நான் உனது வமிசத்துக்கு நாசகாரணமாக உலகத்திலே யோனிவாய்ப்படாது பிறந்து இப்பழிதீர்ப்பே னெனக்கூறி அக்கினிப்பிரவேசஞ் செய்து அத்தேகத்தைப் போக்கினாள். அதன் பின்னர் அவள் இலங்கையிலே ஒரு தடாகத்திலே தாமரையில் ஜனித்து அழகிய சிசுவாய் விளங்க அச்சிசுவை ஏவலாளர் எடுத்துப் போய் அவன் கையிற் கொடுத்தனர். சோதிடர் அச்சிசுவால் இலங்கை அழியுமென்று கூற, இராவணன் அதனை ஒரு பேழைமிதந்து போய் மிதிலைநாட்டுத் துறையிலடைந்து மண்ணிற் புதைந்து கிடந்து ஜனகன் புத்திரகாமேட்டியாகஞ் செய்துழுத போது அவன் கைப்பட்டது. அச்சிசுவே சீதை

வியாசர் காண்க

பிரமா

சிக்ஷை, கற்பம், வியாகரணம், நிருத்தம், சந்தோவிசிதி, சோதிடம் என்னும் ஆறும் வேதத்திற்கு அங்கமெனப் படும். வேதத்தைச் சுரத்தோடு கிரமமாகவோதல் வேண்டும். அங்ஙனமோதாவிடத்து மந்திரங்கள் உரியபயனைத்தரா. சுரவேறுபாட்டினாலுச் சரிக்குமுறைமையை அறிவிப்பது சிக்ஷையாம். வேதங்களில் விதிக்கப்பட்ட கருமங்களை அநுட்டிக்கும் முறைமையை அறிவிப்பது கற்பமாம். வேதங்களின் எழுத்துச் சொற் பொருளிலக்கணங்களை அறிவிப்பது வியாகரணம். வேதப் பொருளை நிச்சயிப்பது நிருத்தம். வேத மந்திரங்களிற் காயத்திரி முதலிய சந்தங்களின் பெயரையும், அவைகளுக்கு எழுத்து இவ்வள வென்பதையும் அறிவிப்பது சந்தோவிசிதி. வேதத்தில் விதிக்கபட்ட கருமங்களைச் செய்யுங்காலத்தை நிச்சயிப்பது சோதிடம்

துறைமங்கலம் சிவப்பிரகாச சுவாமிகள் தமிழிற் செய்த வேதாந்த நூல். செய்யுட் சிறப்பும் பொருட்கம்பீரமுமுடையது. இதற்கு முதனூல் வடமொழியிலுள்ள விவேகசிந்தாமணி

உபநிடதங்களை யெல்லாம் ஆராய்ந்து வியாசமுனிவர் இயற்றிய சூத்திரரூபமாகிய பிரமமீமாஞ்சை வேதாந்தமெனப்படும். இஃது உத்தரமீமாஞ்சை எனவும், சாரீரகசூத்திரமெனவும், வேதாந்தசூத்திரம் எனவும்படும். இந்த வேதாந்தசூத்திரம் நான்கு அத்தியாயங்களையும், பதினாறுபாதங்களையும், நூற்றைம்பத்தாறு அதிகரணங்களையும், ஐஞ்நூற்றைம்பத்தைந்து சூத்திரங்களையும் உடையது. இரண்டாம் அத்தியாயத்திலே சாங்கிய முதலிய புறச்சமய விரோதபரிகாரமும், மூன்றா மத்தியாயத்திலே வித்தியாசாதன நிர்ணயமும், நான்கா மத்தியாயத்திலே ஞானசாதனபலமாகிப் வீடுபேறும் பேசப்படும்

இவர் வடகலை வைஷ்ணவாசாரியர். சிறந்த பண்டிதசிரோமணி. இவர் செய்த நூல் பரமபதசோபானம். இவர் ஐஞ்நூறு வருஷங்களுக்கு முற்பட்டவர்

க. உபநிஷதம். உ. உத்தரமீமாஞ்சை. அஃது அத்துவைதம்

வேதங்களாற் பூசிக்கப்பட்ட சிவஸ்தலம். இது சோழநாட்டிலே தென்பாலிலுள்ளது

தருமராஜன் பாரி

திரௌபதி

சுவாயம்புவன் வமிசத்து அங்கன் மகன். பிருதுச்சக்கரவர்த்தி தந்தை. வேனன் புத்திரோற்பத்தியின்றி இறக்க அவன் தொடையெலும்பை யெடுத்துக் கடைந்த போது இப்பிருது சக்கரவர்த்தி பிறந்தான்

திருவெண்டுறையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

இவ்வூர் கலியுகம் பதினாறாண்டாகிய ஜய வருடத்திலே சந்திரகுலசேகரபாண்டியன் அயோத்தியிலிருந்து இரண்டாயிரத் தெண்மர் பிராமணரைக் கொணர்ந்து குடியேற்றித் தானஞ் செய்த வூர்களுளொன்று. இது பாண்டி நாட்டில் இன்றும் பெரியதோர் அக்கிரகாரமாக விளங்குவது

இவர் சற்றேறக் குறைய முந்நூறு வருஷங்களுக்கு முன்னே விஜய நகரத்திலே விளங்கிய வித்துவான், வேதாந்த சாஸ்திரங்களிலே மகாநிபுணர், இவர் செய்த நீதிநூல் அத்தியற்புதமானது. அந்நூல் தமிழிலே வேமன வெண்பாவென்னும் பெயரால் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது, பலிஜ ~ புரா

திருவேற்காட்டிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திருவேற்காட்டிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

சுப்பிரமணியக்கடவுள் வேலாவது சக்தியின் கூட்டம். அது மூன்று சதுஷ்கோணங்களாற் குறிக்கப்படும். இச்சாசக்தி, ஞானசக்தி, கிரியாசக்தி யென்னு மூன்றன்பார சொரூபம் முக்கோணமாகவும், அவற்றின் அபர சொரூபம் அம்முக்கோணத்தின் பாதகோணமிரண்டையு மாதாரமாகக் கொண்டு முக்கோண மாகவும் விரிந்து இரண்டுங் கூடி நாற்கோணமாகும் அவ்வதோமுக முக்கோணத்தினுனியினின்றும் பின்னரு மச்சக்திகள் தம்முண்மாறி இச்சையிற்கிரியை, கிரியையின் ஞானம், ஞானத்தி லிச்சையெனக் கூடித்திரிகோணமாகும். அத்திரிகோண பாதத்திலிருந்து அபர சொரூபமாகிய முக்கோணமுதிக்கும். அவையிரண்டுங் கூடி மத்திய சதுஷ்கோணமாகும். அதன் அதோமுககோணத்தினின்றும் மீளவும் அச்சக்திகள் தம்முண் மாறிக் கூடி முக்கோணமாகும். அதினின்றும் பின்னரு முக்கோணமாகக் கூடிச் சதுஷ்கோணமாகும், இம்மூன்று நாற்கோணங்களுமே வேலாயுதம். முதற் சதுஷ்கோணத்தில் இச்சாசக்தியும், மத்திய சதுஷ்கோணத்திலே ஞானாசக்தியும், அடிச் சதுஷ்கோணத்திலே கிரியா சக்தியும் உதித்து நிற்கும். இச்சக்திகளை யெல்லாம் ஆயுதமாகக் கொண்ட கடவுள் என்பதே வேலாயுதன் என்பதன் கருத்தாம். அற்றேல் வள்ளிதெய்வநாயகிகளைச் சக்தியென்பதெனை கொலாமெனின், அஃதுண்மையே. ஞானமே வடிவாகவுள்ள சுப்பிரமணியக் கடவுளுக்கு இச்சாசக்தியும், கிரியாசக்தியும் உபசக்திகளாம். ஞானசக்தியைவிட்டு அவையிரண்டும் நீங்காதலின் தேவியாராகப் பாவிக்கப்பட்டன. ஞானமே சுப்பிரமணியக்கடவுளுக்கு வடிவுமென்பதற்கு ஞானந்தானுருவாகிய என்னுங் கந்தபுராணச் செய்யுள் பிரமாணமாம். அற்றேல் ஆறுமுகங்களாற் குறிக்கப்படுவன. யாவையோவெனின், அவை சிவன், சதாசிவன், மகேசுவரன், உருத்திரன், விஷ்ணு, பரமா என்னும் அறுவரதுந் தொகுதி ரூபங்களேயாம். அது பற்றியே அறுவர்க்குமுரிய தொழில்களெல்லாம் சுப்பிரமணிய மூர்த்தியிடத்திலேயுளவாகப் புராணங்கள் கூறுவதுமாமென்க

மேரு புத்திரி. சமுத்திர ராஜன் பாரி

உழுவித்துண்போரும் உழுதுண்போருமென இருவகையினர். அவருள், உழுவித்துண்போர் மண்டிலமாக்களும், தண்டத்தலைவருமாய்ச் சோழநாட்டுப் பிடவூரும், அழுந்தூரும், நாவூரும், ஆலஞ்சேரியும், பெருஞ்சிக்கலும், வல்லமும், கிழாருமுதலிய பதியிற் றோன்றி வேளெனவும், அரசெனவுமுரிமை யெய்தினோரும், பாண்டிநாட்டுக்கா விதிப்பட்ட மெய்தினோரும், குறுமுடி குடிப்பிறந்தோர் முதலியோருமாய் முடியுடை வேந்தர்க்குமகட்கொடைக்குரிய வேளாளராம். வேளாளர்க் குரிய கருவி நாஞ்சில், சகடமுதலாயின. இவர்க்குச் சிறந்ததொழில் உழுதல், உழுவித்துண் போர்க்கு வேந்தர் கரும முடித்தலும், உழுதுண்போர்க்கு வணிகமுமுரித்தா தலுமுண்டு. வேளாளர் நான்காம் வருணத்தவர். இவர்க்கு வேதமொழிந்தனவோதலும், ஈதலும், உழவும், நிரையோம்பலும், வாணிகமும், வழிபாடுமாகிய ஆறுமுரியன. வேளாளர் ஆதியிலே கங்கைக் கரையிலேயுள்ளோராதலினாலும் பின்னர் அங்கிருந்து சென்று தென்னாட்டிற்குடி கொண்டோ ராதலினாலும், கங்காபுத்திர ரென்றும், கங்கைமைந்த ரென்றும், கங்கா குலத்தரென்றுங் கூறப்படுவர். மேகத்தைச் சிறையிட்ட பாண்டியனை இரந்து பிணைநின்று சிறைமீட்டவர் வேளாளராத லின் அவர்க்குக் கார்காத்தாரென்னும் பெயருமுளதாயிற்று. வேளாளர் பெருமையைக் கம்பர் ஏரெழுபதாலும் படிக்காசர் தொண்டை மண்டல சதகத்தாலும் பாடினர். சம்பந்தமூர்த்திகளும் தமது தேவாரத்தினும் வைத்துப் பாடினர்

வேகவதி யெனப்படுவதாகிய நதி. இது பாண்டிநாட்டிலேயுள்ளது. இதன் கரைக்கண்ணது மதுரைநகரம். வேகமுடையதாதலின் வேகவதி யெனப்படும். மாணிக்கவாசகர் பொருட்டு கரைகடந்து பொருகிய இந்நதியினது கரையினொரு கூற்றைச் சிவபிரான் கூலியாளாகி மண்சுமந்து அடைப்பார் போலத் திருநடம்புரிந்தனர்

விசமபன் என்னும் ரிஷி புத்திரர். இவர் வியாசர் சீடரு ளெருவர். ஜனமேஜயனுக்கு வியாச பாரதத்தைப் பிரசங்கித்தவரும் இவரே

இவர் மூன்றாம் வருணத்தவர். இவர்க்கு ஓதல், வேட்டல், உழவு, நிரையோம்பல், வாணிகம் என்னு மறுதொழிலும், நூலுமுரியன

விச்சிரன் குமாரனாகிய குபேரன்

போசனார்த்தமாக வேனும் சீவஇமிசையாகிய பாவநிவிர்த்தியின் பொருட்டேனும் பிராமணர் தினந்தோறுஞ் செயற்பாலதாகிய கருமம்

அங்கிரசன் வமிசத்தனாகிய அக்கிணி. உ. தனுபுத்திரன். இவனுக்கு ஹயசிரை, காலகை, உபதானவி, புலோமையென நால்வர் புத்திரிகள் பிறந்தார்கள். அவர்களுள் உபதானவி, ஹிரண்ணியாடினையும், ஹயசிரை கிருதுவையும், காலகையும், புலோமையும் கசியபனையும் மணம் புரிந்தார்கள்

தரிசனங்கள் ஆறனுளொன்று. இது கணாதமதமெனப்படும். கௌதமமதம் திரவியம் பதினாறென இஃது ஏழென்பது. இது தருக்க சாஸ்திர மெனவும்படும். இது பொருணிச்சயம் பண்ணுதற் குபகாரமா யுள்ளதாதலின் மாந்தர் யாவரும் ஒதற்பாலதாகிய வொரு சாஸ்திரம். சமய நூலாராய்ச்சிக்கும் இஃதின்றியமையாததாம்

ஒருமலை. இதுநருமதை, தபதி நதிகளுக்கு இடையேயுள்ளது

க. யமபுரத்தியாறு. இந்நதியை எளிதிற் கடக்குமாறு கோதானங் கொடுக்கப்படுவது. அந்தியகாலம் வந்தடுத்த பின்னரும் உயிர் சரீரத்தை விட்டு எளிதிற் பிரியவொட்டாமல் அதனைத்தடுத்துநிற்பதாகிய வாசனைக் கெல்லையே வைதரணியென்றுருவகித்துக் கூறுப்பட்டதுபோலும். உ. பிதிர்களுக்குச் சுதையிடத்துப் பிறந்த ஒரு புத்திரி. ந. கலிங்கதேசத்திற் பிரவாகிக்கும் ஏற்றவிடமாகக் கூறுப்பட்டுள்ளது

இற்றைக்கு இருநூற்றைம்பது வருஷங்களுக்கு முன்னே திருவாரூரிலே அபிஷேகத்தார் மரபிலே அவதரித்துத் தமிழ்க்கடல் குடித்துத் தமிழ்பாரி பொழிந்து விளங்கிய பாண்டிதசிகாமணி. இவரே இலக்கண விளக்கஞ் செய்தவர். அந்நூலுக்குரையும் இவர் தாமேயெழுதினர். தொல்காப்பியத்துக்குப் பின்னர்த் தோன்றிய இலக்கண நூல்களுள்ளே இந்நூல் மிகச்சிறந்தது. இவர் காலத்திலே இவரோடு வாதம்புரியும் வன்மையில்லாதவராயிருந்து பின்னர் வன்மை படைத்த சிவஞானமுனிவர் இலக்கணவிளக்கச் சூறாவளியென வொரு நூலியற்றினர். அதனால் அதுமறைந்து தொழியாது இன்னும் ஒளிபெற்று நிலவுகின்றது. சூறாவளி இலக்கண விளக்கத்தைமறுப்படுத்தாமல் தன்னையியற்றிய சிவஞான முனிவரென்னும் கலாசந்திரனுக்கே களங்கமாயிற்று. வைத்தியநாதநாவலர்க்குத் தொண்டைமண்டல சதகம் பாடிய படிக்காசுப்புலவர் மாணாக்கர். ஒரு துறைக்கோவைபாடிய அமிர்தகவிராயர் ஒரு காலத்தவர். வைத்தியநாதநாவலரைச் சுவாமிநாத தேசிகரே தமிழ்க்கிலக்காகிய வைத்தியநாதன் என்று புகழ்வரென்றால் இவர் பெருமைக்கு வேறு சான்று வேண்டா

இவன்வேனன் வாமபாகத்திற் பிறந்தவன்

மஞ்சளும், சுண்ணாம்புங் கூடிய விடத்து, சிவப்பொன்று தோன்றுமாறு போல, இந்திரியங்கள் கூடியவிட்த்துப் பிரபஞ்சந்தோன்று மென்னுஞ் சமயி

மேருவுக்கு மேற்கின் கணுள்ள வனம்

வலாசுரன் கொல்லப்பட்டபோது அவனெலும்பானது சிதறிப்பலமலைகளிலும் வீழ்ந்துகிடந்து வயிரமணிகளாயின. ததீசியெலும் பென்பாருமுளர். அவ்வயிரம் ஒளிவேறுபாட்டான் நான்காகும். அந்தணன் வெள்ளையரசன் சிவப்பு, வந்தவை வைசியன் பச்சை சூத்திர,னந்தமில்கருமை யென்றறைந்தனர் புலவர் அவை பிரமவயிரம், டித்திரியவியிரம், வைசியவயிரரம், சூத்திரவயிரமென்பனவாம். வயிரத்திற்குக்குற்றம் : சரைமலங்கீற்றுச் சம்படிபிளத்த, றுளைகரிவந்துகாக பாத, மிருத்துக்கோடிக ளிலாதனமுரித, றாரைமழுங்கறன்னோ, டீராறும் வயிரத்திழிபெனமொழிப என்றபடி பன்னிரண்டாம். அவற்றுள் மிக்க குற்றம் நான்கும் பயனுமாவன: க. காகபாதநாகங் கொல்லும். உ. விந்துசிந்தையிற்சந்தாபங்தரும் ந. மலம்பிரியாதது நிலந்தரு கிளைகெடும். ச. கீற்றுவரலினையேற்றவர் மாய்வர் என்பன. குணமாவன: பலகையெட்டுங் கோணமாறு, மிலகிய தாரையுஞ் சுத்தியுந்தராசமு, மைந்துந் குணமென்றறைந்தணர் புலவ, ரிந்திரசா பத்திக லொளிபெறினே என்பன, இந்திரசாபம் ~ வானவில்,. சிவசாத்திரங் களிலே வயிரம் ஒரு வகைக் கல்வென்று கூறப்படும். வயிரம் மதங்கமலை, இமயமலை, வேணாநதி முதலிய விடங்களிற் படுவனவென்பது ஆரிய நூற்றுணிபு. வயிரத்தைச் சரீரத்தி லணிவதனால் கருப்பதோஷத்தினாற் புத்திரோற்பத்தியில்லாத பெண்களுக்குப் புத்திரப்பேறும், யாவர்க்கும் இடி, விஷ முதலியவற்றுக் கச்சமின்மையுமுண்டாம். வலாசுரன் வயிற்றின் புறத்தைக் கொத்தி விழுங்கிய கருடன் அதனைக்கனைத்துமிழ, அதுவீழ்ந்து பல மலைகளிலுமூறிப்பிறந்தகற்கள் மரகத மெனப்படும். கருடோற்காரமெனப்படுவதுமிதுவே. பச்சைக்கு: நெய்த்தமயிற் கழுத்தொத்தபைம் பயிரிற், பசுத்தல் பொன்மைதன்னுடன் பசுத்தல், வக்கி பாய்தல் பொன்வண்டின்வயி, றொத்துத் தெளிதலொடெட்டுங் குணமே கருதுதல் வெள்ளைகன்மணல் கீற்று, பரிவுதார்சாயையிறுகுதன் மரகதத், தெண்ணிய குற்றமிவையென மொழிப. இனி மாணிக்கம். பதுமராகம், சௌகந்தி, குருவிந்தம், கோவாங்கு என நான்கு: தாமரை கழுநீர் சாதகபுட்கண, கோபமின்மினி கொடுங்கதிர் வினக்கு, மாதுளைப்பூவிதை வன்னியீரைந்து, மோதுசாதுரங்க வொளி யாகும்மே, சாதுரங்கமென்பது ~ பதுமராகம், திலகமுலோந்திரம் செம்பருத்திப்பூக், கவிமலர்குன்றி முயலுதிரம்மே, சிந்துரங்குக்கிற் கண்ணென வெட்டும், எண்ணிய குருவிந்த மன்னியநிறமே கோகிலக்கண்செம்பஞ்சு கொய்மலர்ப்பலாச, மசோகப்பல்லவ மணி மலர்க்குவளை யிலவத்தலர் களெனறாறுகுணமுஞ், சௌகந்திக்குச் சாற்றிய நிறனே கோவைசெங்கல் குராமலர் மஞ்சளெனக். கூறியநான்குங் கோவாங்குநிறனே, கோமேதகம் ~ கோமூத்திரநிறமுடையது, இனிப்புருடராத்தினது குணம் பொன்னையுருக்கி மாசறத்தெளிய வைத்தா லொத்த நிறத்தினையுடைமை. வைடூரியம் தேன்றுளி நிறத்தினை யுடையது. நீலம், வெள்ளை சிவப்புப் பச்சை கருமையென, றெண்ணியநாற்குலத்திலங்கிய நிறமே, கோகிலக்கழுத்துக் குவளை சுரும்ப, ராகுலக்கண்கள விரிச்சாறு, காயாலெனக் குணம்பதி னொன்றாமே எனவருவனவற்றாலே தெளியப்படும். நீலத்திற்குக் குற்றமெட்டு. இது காறுங்கூறியமணிகளெல்லாம் ஒரு முதலிற்றோன்றின. இனிமுத்துக் குரியகுற்றம், காற்றேறு, மணலேறு, கல்லேறு, நீர்நிலை யென்பன. குணம் : சந்திரனிறமும், வெள்ளியினது சோதியும், செவ்வாயினது ஒளியுமென மூன்றாம். எல்லாம் உருண்டனவாதல் வேண்டும். பவளத்தினது குணம் : துளையின்மையும், உருட்சியும், சிந்துரநிறமும், முசுமுசுக்கைக்கனி நிறமுமுடைமை. முத்தினாலே மேகோஷ்ணநீங்கும். இரத்தின பரீக்ஷையென்னு நூலிலும் பிற நூல்களிலும் விரிவுகாண்க

சிவ வடிவங்களுளொன்று. இவர் சிவன் திருக்குமாரருளொருவர். இவர் சிவன் தம்மை மதியாத பிரமனது ஐந்து சிரசுகளிலொன்றைக் கொய்விக்குமாறு தோற்றுவிக்கப்பட்ட மூர்த்தி

இவ்விரண்டும் சாந்தலிங்கசுவாமிகளாற் செய்யப்பட்ட ஞானநூல். பாட்டாலும் பொருளாலுஞ் சிறந்தன

விவசுவதன் புத்திரன். இவன் பாரி சிரத்தை. இவன் புத்திரர் இக்ஷூவாகு, நிருகன், சரயாதி, திஷடன், திருஷ்டன், கரூசன், நரிஷ்யந்தன், விருஷத்திரன், நபகன், கவி எனப் பதின்மர். இவருள் இக்ஷூவாகு வமிசத்தரசர்களுக்கு அயோத்தி ராஜதானியாயிற்று இக்ஷூவாகுவமிசத்தார் காரூசரெனப்படுவர். நபகன் வமிசத்தார்க்குக் கண்டகி தீரதேசமுரியது. சரியாதி வமிசத்தார்க்கு குசஸ்தலி ராஜதானி. இவர்களே வைவசு வதமநுவமிசத் தரசர்கள். வைவசுவதமநு பாரியாகிய சிரத்தை தனக்கு ஒரு புத்திரியும் வேண்டுமென்று பிரார்த்தித்து இளையென்னும் புத்திரியைப் பெற்றாள். அதுகண்ட வைவசுவதன் தனது குருவாகிய விசிஷ்டரை நோக்கி அப்புத்திரியைப் புத்திரனாக்கித் தருகவென்ன, அவரும் அவ்வாறே இளையைச் சுத்தியுமனன் என்னும் புத்திரனாக்க, அவனையும் ஒருதிசைக்கரசனாக்கினான். அப்புத்திரனொரு நாள் வேட்டை மேற் சென்றபோது சரவணப் பொய்கையைக் கண்டு அங்கே தங்கினான். தங்குதலும் பூர்வம் பார்வதிதேவியார் யாவனொருவன் இப் பொய்கையில் வந்து தங்குவானோ அவன் பெண்ணுருப்பெறக் கடவனென்று விதித்தவுண்மையாற் சுத்தியுமனன் மீளவும் இளையென்னும் பெண்ணாயினான். அவ்வடிவத்தைக் கண்ட புதன் மோகித்துக் கூடிப் புரூரனைப் பெற்றான். இப்புரூரவனாலேயே சந்திர வமிசம் பெருகுவதாயிற்று. பின்னர் வசிஷ்டரது முயற்சியால் இளை ஒருமாசம் பெண்ணாகவும் ஒருமாசம் சுத்தியுமனன் என்னும் ஆண்மகனாகவுமிருக்கச் சிவன் அருள் புரிந்தார்

வைதிகசமயம் மூன்றனுளொன்று. மூன்றாவன சைவம், வைஷ்ணவம், சாக்தம் என்பன. வைஷ்ணவம் விஷ்ணுவை முதற்கடவுளாகக் கொண்ட சமயம். இது தென்கலை வடகலை யெனயிரண்டாம். தென்கலை நாலாயிரப் பிரபந்தத்தையும் வேதபுராணங்களையும் சமமாகக் கொள்வது. வடகலை நாலாயிரப்பிரபந்தத்தை அங்ஙனங் கொள்ளாதது. ஆழ்வார்களும் ராமானுஜாசாரியருமே இச்சமயத்தை ஸ்தாபித்தவர்கள். வைஷ்ணவர்கள் விசிட்டத்துவைத சித்தாந்தக் கொள்கையினையுடையர்கள்

மகததேச ராஜதானியாகிய கிரிவிரசத்துக்குச் சமீபத்துள்ள ஒரு மலை