அபிதான கோசம்

வைகை

ஒரு மலை. திருப்பதிஸ்தல மிதன் கணுள்ளது. இது தமிழ் நாட்டுக்கு வடவெல்லையாகவுள்ளது. இதிலே அதிப்புராதனமாகிய ஒரு சுப்பிரமணிய ஆலயமும், விஷ்ணுவாலயமும் உள்ளன. முன்னையது தற்காலமில்லாத தொழிந்தது

கிருஷ்ணன் வேய்ங்குழல் வாசிக்கும் வடிவத்திற் கொண்ட பெயர்

திருநெல்வேலியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

சதசித்து புத்திரன்

செங்குட்டுவன் மனைவி. இவள் கண்ணகியைப் பிரதிஷ்டித்துப் பூசிக்க வேண்டும் என்று தன்கணவனை வேண்டிக் கொண்டாள்

துர்க்கை

திருக்கழுக்குன்றத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

பிராணன் புத்திரன். உசேநசுதந்தை. மார்கண்டேயன் புத்திரனென்றும் சிலர் கூறுப

திருவோந்துரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும்சுவாமி பெயர்

திருக்கழப்பாலையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

ரி. பௌஷிய ராஜாவுக்குக் குரு. அயோததௌமியன் சீஷன்

திருவேதிகுடியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர். உ. திருஅழுந்தூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

திருநணாவிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

சௌபரி குரு

சுருதி. இது இருக்கு, யசுர், சாமம், அதர்வணம், என நான்கு வகைப்படும். அந்நான்கும் ஞானகாண்டம், கர்மகாண்டமென இருபாற்படும். ஞானகாண்டம் பிரமத்தைப் பிரதிபாதிப்பது. அஃது உபநிஷதம் எனப்படும். கர்மகாண்டம் வருணாச்சிரம தருமங்களையும், இந்திராதி தேவபூசைகளையு மெடுத்துக் கூறுவது. அப்பூசைகள் சர்வாந்தரியாமியாகிய பரமபதிக்குப் பிரீதியாக ஒவ்வொரு மூர்த்த மூலமாகச் செய்யப்படுவன. இவ்வேதம் காலந்தோறும் இருஷிகளால் அவ்வக்கால பக்குவத்துக்கேற்ப வகுக்கப்படும். தற்காலத்துள்ள நான்கும் துவாரபரயகாந்திய காலத்திலே தோன்றிய கிருஷ்ணத்துவைபாயனர் என்னும் விடயாசரால் வகுக்கப்பட்டன. இருக்கு வேதம் இருபத்தொரு சாகையும், யசுர்வேதம் நூறு சாகையும், சாமவேதம் ஆயிரஞ்சாகையும் அதர்வணவேதம் ஒன்பது சாகையும் உடையன. இன்னும் வேதம் மந்திரமென்றும் பிராமணமென்றும் இரு பிரிவினையடையதாம். மந்திரம் தேவதைகளைத் தியானிக்கும் வாக்கியங்கள். பிராமணம் அம்மந்திரங்களைப் பிரயோகிக்கும் முறையையறிவிப்பது

சீதையினது பூர்வநாமதேயம். இவள் குசத்துவஜன் என்னும முனிக்கு மானச புத்திரியாகப் பிறந்து விஷ்ணுவுக்குத் தேவியாக வேண்டும் என்னும் அவாவோடிருக்குங் காலத்திலே தம்பன் என்னும் ராக்ஷசன் இவளைத் தனக்குப் பாரியாகத் தருமாறு குசத்துவஜனை வேண்டினன். அதற்கு அவர் உடன்படாது மறுக்க, தம்பன் அவரைக் கொன்று பிரமஹத்தியால் தானும் இறந்தான். அப்பால் இவளை ராவணன் கண்டு மோகித்துப் பலவந்தம் பண்ண அவள்கோபித்து, பாவீ! நீ என்னை அவமானம் பண்ண எத்தனித்தமையால், நான் உனது வமிசத்துக்கு நாசகாரணமாக உலகத்திலே யோனிவாய்ப்படாது பிறந்து இப்பழிதீர்ப்பே னெனக்கூறி அக்கினிப்பிரவேசஞ் செய்து அத்தேகத்தைப் போக்கினாள். அதன் பின்னர் அவள் இலங்கையிலே ஒரு தடாகத்திலே தாமரையில் ஜனித்து அழகிய சிசுவாய் விளங்க அச்சிசுவை ஏவலாளர் எடுத்துப் போய் அவன் கையிற் கொடுத்தனர். சோதிடர் அச்சிசுவால் இலங்கை அழியுமென்று கூற, இராவணன் அதனை ஒரு பேழைமிதந்து போய் மிதிலைநாட்டுத் துறையிலடைந்து மண்ணிற் புதைந்து கிடந்து ஜனகன் புத்திரகாமேட்டியாகஞ் செய்துழுத போது அவன் கைப்பட்டது. அச்சிசுவே சீதை

வியாசர் காண்க

பிரமா

சிக்ஷை, கற்பம், வியாகரணம், நிருத்தம், சந்தோவிசிதி, சோதிடம் என்னும் ஆறும் வேதத்திற்கு அங்கமெனப் படும். வேதத்தைச் சுரத்தோடு கிரமமாகவோதல் வேண்டும். அங்ஙனமோதாவிடத்து மந்திரங்கள் உரியபயனைத்தரா. சுரவேறுபாட்டினாலுச் சரிக்குமுறைமையை அறிவிப்பது சிக்ஷையாம். வேதங்களில் விதிக்கப்பட்ட கருமங்களை அநுட்டிக்கும் முறைமையை அறிவிப்பது கற்பமாம். வேதங்களின் எழுத்துச் சொற் பொருளிலக்கணங்களை அறிவிப்பது வியாகரணம். வேதப் பொருளை நிச்சயிப்பது நிருத்தம். வேத மந்திரங்களிற் காயத்திரி முதலிய சந்தங்களின் பெயரையும், அவைகளுக்கு எழுத்து இவ்வள வென்பதையும் அறிவிப்பது சந்தோவிசிதி. வேதத்தில் விதிக்கபட்ட கருமங்களைச் செய்யுங்காலத்தை நிச்சயிப்பது சோதிடம்

துறைமங்கலம் சிவப்பிரகாச சுவாமிகள் தமிழிற் செய்த வேதாந்த நூல். செய்யுட் சிறப்பும் பொருட்கம்பீரமுமுடையது. இதற்கு முதனூல் வடமொழியிலுள்ள விவேகசிந்தாமணி

உபநிடதங்களை யெல்லாம் ஆராய்ந்து வியாசமுனிவர் இயற்றிய சூத்திரரூபமாகிய பிரமமீமாஞ்சை வேதாந்தமெனப்படும். இஃது உத்தரமீமாஞ்சை எனவும், சாரீரகசூத்திரமெனவும், வேதாந்தசூத்திரம் எனவும்படும். இந்த வேதாந்தசூத்திரம் நான்கு அத்தியாயங்களையும், பதினாறுபாதங்களையும், நூற்றைம்பத்தாறு அதிகரணங்களையும், ஐஞ்நூற்றைம்பத்தைந்து சூத்திரங்களையும் உடையது. இரண்டாம் அத்தியாயத்திலே சாங்கிய முதலிய புறச்சமய விரோதபரிகாரமும், மூன்றா மத்தியாயத்திலே வித்தியாசாதன நிர்ணயமும், நான்கா மத்தியாயத்திலே ஞானசாதனபலமாகிப் வீடுபேறும் பேசப்படும்

இவர் வடகலை வைஷ்ணவாசாரியர். சிறந்த பண்டிதசிரோமணி. இவர் செய்த நூல் பரமபதசோபானம். இவர் ஐஞ்நூறு வருஷங்களுக்கு முற்பட்டவர்

க. உபநிஷதம். உ. உத்தரமீமாஞ்சை. அஃது அத்துவைதம்

வேதங்களாற் பூசிக்கப்பட்ட சிவஸ்தலம். இது சோழநாட்டிலே தென்பாலிலுள்ளது

தருமராஜன் பாரி

திரௌபதி

சுவாயம்புவன் வமிசத்து அங்கன் மகன். பிருதுச்சக்கரவர்த்தி தந்தை. வேனன் புத்திரோற்பத்தியின்றி இறக்க அவன் தொடையெலும்பை யெடுத்துக் கடைந்த போது இப்பிருது சக்கரவர்த்தி பிறந்தான்

திருவெண்டுறையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

இவ்வூர் கலியுகம் பதினாறாண்டாகிய ஜய வருடத்திலே சந்திரகுலசேகரபாண்டியன் அயோத்தியிலிருந்து இரண்டாயிரத் தெண்மர் பிராமணரைக் கொணர்ந்து குடியேற்றித் தானஞ் செய்த வூர்களுளொன்று. இது பாண்டி நாட்டில் இன்றும் பெரியதோர் அக்கிரகாரமாக விளங்குவது

இவர் சற்றேறக் குறைய முந்நூறு வருஷங்களுக்கு முன்னே விஜய நகரத்திலே விளங்கிய வித்துவான், வேதாந்த சாஸ்திரங்களிலே மகாநிபுணர், இவர் செய்த நீதிநூல் அத்தியற்புதமானது. அந்நூல் தமிழிலே வேமன வெண்பாவென்னும் பெயரால் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது, பலிஜ ~ புரா

திருவேற்காட்டிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திருவேற்காட்டிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

சுப்பிரமணியக்கடவுள் வேலாவது சக்தியின் கூட்டம். அது மூன்று சதுஷ்கோணங்களாற் குறிக்கப்படும். இச்சாசக்தி, ஞானசக்தி, கிரியாசக்தி யென்னு மூன்றன்பார சொரூபம் முக்கோணமாகவும், அவற்றின் அபர சொரூபம் அம்முக்கோணத்தின் பாதகோணமிரண்டையு மாதாரமாகக் கொண்டு முக்கோண மாகவும் விரிந்து இரண்டுங் கூடி நாற்கோணமாகும் அவ்வதோமுக முக்கோணத்தினுனியினின்றும் பின்னரு மச்சக்திகள் தம்முண்மாறி இச்சையிற்கிரியை, கிரியையின் ஞானம், ஞானத்தி லிச்சையெனக் கூடித்திரிகோணமாகும். அத்திரிகோண பாதத்திலிருந்து அபர சொரூபமாகிய முக்கோணமுதிக்கும். அவையிரண்டுங் கூடி மத்திய சதுஷ்கோணமாகும். அதன் அதோமுககோணத்தினின்றும் மீளவும் அச்சக்திகள் தம்முண் மாறிக் கூடி முக்கோணமாகும். அதினின்றும் பின்னரு முக்கோணமாகக் கூடிச் சதுஷ்கோணமாகும், இம்மூன்று நாற்கோணங்களுமே வேலாயுதம். முதற் சதுஷ்கோணத்தில் இச்சாசக்தியும், மத்திய சதுஷ்கோணத்திலே ஞானாசக்தியும், அடிச் சதுஷ்கோணத்திலே கிரியா சக்தியும் உதித்து நிற்கும். இச்சக்திகளை யெல்லாம் ஆயுதமாகக் கொண்ட கடவுள் என்பதே வேலாயுதன் என்பதன் கருத்தாம். அற்றேல் வள்ளிதெய்வநாயகிகளைச் சக்தியென்பதெனை கொலாமெனின், அஃதுண்மையே. ஞானமே வடிவாகவுள்ள சுப்பிரமணியக் கடவுளுக்கு இச்சாசக்தியும், கிரியாசக்தியும் உபசக்திகளாம். ஞானசக்தியைவிட்டு அவையிரண்டும் நீங்காதலின் தேவியாராகப் பாவிக்கப்பட்டன. ஞானமே சுப்பிரமணியக்கடவுளுக்கு வடிவுமென்பதற்கு ஞானந்தானுருவாகிய என்னுங் கந்தபுராணச் செய்யுள் பிரமாணமாம். அற்றேல் ஆறுமுகங்களாற் குறிக்கப்படுவன. யாவையோவெனின், அவை சிவன், சதாசிவன், மகேசுவரன், உருத்திரன், விஷ்ணு, பரமா என்னும் அறுவரதுந் தொகுதி ரூபங்களேயாம். அது பற்றியே அறுவர்க்குமுரிய தொழில்களெல்லாம் சுப்பிரமணிய மூர்த்தியிடத்திலேயுளவாகப் புராணங்கள் கூறுவதுமாமென்க

மேரு புத்திரி. சமுத்திர ராஜன் பாரி

உழுவித்துண்போரும் உழுதுண்போருமென இருவகையினர். அவருள், உழுவித்துண்போர் மண்டிலமாக்களும், தண்டத்தலைவருமாய்ச் சோழநாட்டுப் பிடவூரும், அழுந்தூரும், நாவூரும், ஆலஞ்சேரியும், பெருஞ்சிக்கலும், வல்லமும், கிழாருமுதலிய பதியிற் றோன்றி வேளெனவும், அரசெனவுமுரிமை யெய்தினோரும், பாண்டிநாட்டுக்கா விதிப்பட்ட மெய்தினோரும், குறுமுடி குடிப்பிறந்தோர் முதலியோருமாய் முடியுடை வேந்தர்க்குமகட்கொடைக்குரிய வேளாளராம். வேளாளர்க் குரிய கருவி நாஞ்சில், சகடமுதலாயின. இவர்க்குச் சிறந்ததொழில் உழுதல், உழுவித்துண் போர்க்கு வேந்தர் கரும முடித்தலும், உழுதுண்போர்க்கு வணிகமுமுரித்தா தலுமுண்டு. வேளாளர் நான்காம் வருணத்தவர். இவர்க்கு வேதமொழிந்தனவோதலும், ஈதலும், உழவும், நிரையோம்பலும், வாணிகமும், வழிபாடுமாகிய ஆறுமுரியன. வேளாளர் ஆதியிலே கங்கைக் கரையிலேயுள்ளோராதலினாலும் பின்னர் அங்கிருந்து சென்று தென்னாட்டிற்குடி கொண்டோ ராதலினாலும், கங்காபுத்திர ரென்றும், கங்கைமைந்த ரென்றும், கங்கா குலத்தரென்றுங் கூறப்படுவர். மேகத்தைச் சிறையிட்ட பாண்டியனை இரந்து பிணைநின்று சிறைமீட்டவர் வேளாளராத லின் அவர்க்குக் கார்காத்தாரென்னும் பெயருமுளதாயிற்று. வேளாளர் பெருமையைக் கம்பர் ஏரெழுபதாலும் படிக்காசர் தொண்டை மண்டல சதகத்தாலும் பாடினர். சம்பந்தமூர்த்திகளும் தமது தேவாரத்தினும் வைத்துப் பாடினர்