அபிதான கோசம்

மகததேசத்துப் பாஷை. இது பிராகிருதங்களுளொன்று. சோணநதிக்கும் பெயர்

தக்ஷிணபாஞ்சாலத்து ராஜதானி

மாகஞ்செய்த சமஸ்கிருதகவி. இவன் தத்தகன் மகன்

மாகன் செய்த சமஸ்கிருதகாவியம். இக்காவியம் கிருஷ்ணன் சிசுபாலனை வதஞ்செய்த வரலாறு கூறுவது

திருக்கோகரணத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

குடமலைப் பக்கத்துள்ளதோரூர். இஃது இக்காலத்து மாங்காடுவென்று வழங்கப்படுகின்றது

இவர் கடைச்சங்கப்புலவர்களுளொருவர்

திருக்கைலாசஞான வுலாவை அங்கே கேட்டுவந்து திருப்பிடவூரிலே வெளியிட்டவர்

கோவலன் தந்தையின் இயற்பெயர். இவன் கோவலன் இறந்ததை மாடலன் சொல்லக் கேட்டுத் தன்கையிலுள்ள பொருள் அனைத்தையும் தானஞ் செய்து விட்டுத் துறவு பூண்டவன்

திருஆவடுதுறையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

தலைச்செங்கானத்துள்ள ஒரந்தணன். கோவலனுடைய நட்பாளன். கோவலன் மதுரையில் கொலையுண்டது முதலியவற்றைக் காவிரிப்பூம் பட்டினத்தார்க்குச் சொல்லித் தன்சொல்லால் அவர்களிற் சிலரிறந்தமை தெரிந்து அப்பாவத்தைப் போக்குதற் பொருட்டுப் போய்க் கங்கையாடி மீளுகையில் இடையே செய்குட்டுவனைக் கண்டு அளவளாவி, வஞ்சி நகரஞ்சார்ந்து, அவனை யாகஞ் செய்யும்படி தூண்டி, அது செய்வித்து அவனை நல்வழிப்படுத்தினவன்

திருவொற்றியூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

திருமருகலிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

திருவாழ்கொளிபுத்தூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

திருமாணிகுழியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

திருமாணிகுழியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

அரிமர்த்தன பாண்டியற்காகக் குதிரை கொள்ளச்சென்ற வழியில் சிவபெருமான் ஞானாசாரியராக வெழுந்தருளி வந்து உபதேசஞ்செய் தாட்கொண்டருளப்பட்டவரும், குதிரைவாங்கும் பொருட்டுக் கொண்டு சென்ற திரவியங்களையெல்லாம் சிவாலயத் திருப்பணிக்காக்கிய துணர்ந்து பாண்டியனா லொறுக்கப்பட்டு நின்றபோது சிவபிரான் நரிகளைப் பரிகளாக்கிக் கொண்டு போய்க் கொடுத்தவழி அவராற் காத்தருளப்பட்டவரும், பரிகளெல்லாம் நரிகளாக மீளுதலும் பின்னரும் பாண்டியனொறுக்க, சிவன் வைகையைப் பெருகச்செய்து அதன் கரையை அடைக்கக் கூலியாளாகிச் செல்லப் பெற்றவரும் அதுவாயிலாகப் பாண்டியன் பணியினின்றும் நீங்கிச் சீவன்முத்தராய் விளங்கினவரும், கேட்டோரை மனமுருக்கி முத்திநெறியிற் செலத்துமியல்பினதாகிய திருவாசகமும் திருக் கோவையாரும் பாடியருளியவரும், புத்தரை வாதில் வென்று சைவசமய ஸ்தாபனஞ் செய்தவருமாகிய சைவசமயாசாரியர். இவர் பூர்வாச்சிரம நாமம் வாதவூரர். இவர்க்குப் பாண்டியனால் சூட்டப்பட்ட பட்டப் பெயர் தென்னவன் பிரமராயன். கல்லாடத்திலே, வெடிவாற்பைங்கட்குறு நரியினத்தினை யேழிடந்தோன்றியின னூற்கியைந்து வீதிபோகிய வாலுளைப்புரவி யாக்கியவிஞ்சைப் பிறைமுடியந்தணன், என்றும், மண்ணகழ்ந்தெடுத்து வருபுனல்வையைக் கூலஞ்சுமக்கக் கொற்றாளாகி நரைத்தலை முதியோளிடித்தடு கூலிகொண் டடைப்பது போலவுடைப்பது நோக்கிக் கோமகனடிக்க வவனடிவாங்கி என்றும் வருதலாலே, கடைச்சங்கப் புலவராகிய கல்லாடருக்கு முன்னுள்ளவரென்பது நிச்சயிக்கப்படும். சிவன் வலைவீசிய திருவிளையாடலை இவர் பன்முறையெடுத்தெடுத்துத் திருவாசகத்தி லோதுதலால் வலைவீசிய திருவிளையாடல் நிகழ்ந்தகாலத்தை யடுத்திருளந்தவ ரென்பதும. எந்து, அச்சன், அச்சோ, பப்பு என்பன முதலிய மலையாளச் சொற்களை அத்திருவாசகத்திலே பிரயோகித்தலால் மலையாளத்திருந்து வந்து பாண்டி நாட்டிலே குடிகொண்டவரென்பதும் அனுமிக்கக்கிடக்கின்றன. இச்சிவஞானச்செல்வர், சண்டீசரையும் கண்ணப்பரையும் தமக்கு முந்தினோராக வெடுத்துக்கூறி, அவர் பெருமையைப்புகழுவர். கன்றால்விளவெறிந்த கிருஷணன் செயலும் திருவாசகத்தி லெடுத்துக் கூறப்படுதலின், இவர் கிருஷ்ணன் காலத்துக்குப் பிற்பட்டவ ரென்பதுற்கையஞ் சிறிதுமில்லை. திருநாவுக்கரசு நாயனாராலே, தமது தேவாரத்திலே, நரியைக் குதிரைசெய்த அற்புத மெடுத்துக் கூறப்படுதலால் அவர் காலத்துக்கு இவர் முன்னுள்ளவ ரென்பதற்கும் ஆக்ஷேபஞ் சிறிதுமில்லை. திருநாவுக்கரசு நாயனார் காலம், முன்னே சம்பந்தர் என்பதனுட் கூறப்பட்டபடி நாலாயிரம் வருஷங்களுக்கு முன்னுள்ளது. அவர்க்கு இவர் முன்னுள்ளவராதலின் இவர் காலம் நாலாயிரம் வருஷங்களுக்கு முன்னுள்ளதென்பது நன்கு துணியப்படும். அதுமாத்திரமன்று, திருவாசகத்தினுள்ளே பிற்காலத்திலே அறியப்படாத அநேக சரித்திரங்களும், க்ஷேத்திரங்களும் எடுத்தோதப்படலாலும், கண்ணப்பர் சண்டீசர்களைத் துதிப்பவர் திருஞானசம்பந்தர் முதலியோரைத் துதிக்காமையாலும், சிரிப்பார் களிப்பார்தேனிப்பார் என்னுந் திருவாசகத்திலே தேனித்தல் என்னுஞ் சொல்வழக்கும், உவலைமுதலிய அரிய சொற்களும் பிற்காலத்து வழக்கன்மையாலும், திருவாசகம், தேவாரத்துக்கும் கடைச்சங்கத்து நூல்களுக்கும் முந்திய தென்பதுநன்றாகத் துணியப்படும். இனித் திருத்தொண்டத் தொகையினுள்ளே எடுத்தோதப் படாமையின், மாணிக்கவாசகர் சுந்தரமூர்த்தி நாயனாருக்குப் பிற்பட்டவரெனச் சாதிப்பாருஞ்சிலருளர். அஃதறியாமையின் பாலதாம். அகஸ்தியர், பதஞ்சலி, வியாக்கிரபாதர் முதலியோரெல்லாம் சிவ பக்தியிலும் சிவயோகத்திலுஞ் சிறந்த மெய்யடியார்களாகவும் அவரையெல்லாந் திருத்தொண்டத்தொகையினுட் கூறாமையாது காரணமாமோ, அதுவே மாணிக்கவாசகரைச் சேர்த்தோதாமைக்குங் காரணமாம். முன்னர் வெளிப்படாத அடியார் வரலாறுகளே சேக்கிழாருக்கு அருளிச் செய்யப்பட்டன. வன்றி முன்னே வெளிப்பட்ட சரித்திரங்களல்ல. மாணிக்கவாசக சரித்திரம் முன்னே ஆலாசியத்திற் கூறப்பட்டது. அதுபற்றியே அவர் சரித்திரம் திருத்தொண்டத் தொகையிலும் பெரியபுராணத்திலும் கூறப்படா தொழிக்கப்பட்டது. அவ்வாறே அகஸ்தியர், பதஞ்சலி, வியாக்கிரபாதர்கள் சரித்திரங்கள் சிதம்பர மான்மியத்திலும் பிறவற்றிலுங் கூறப்பட்டுக்கிடந்தமையின் அவையுமொழிக்கப்பட்டன. அற்றேல் சம்பந்தமூர்த்தி நாயனார் சரித்திரம் ஆலாசியத்திற் கூறப்பட்டிருக்கவும் மீளவும் பெரிய புராணத்திலும் திருத்தொண்டர் தொகையிலும் கூறப்பட்டது யாது பற்றியோ வெனின், ஆலாசியத்துள் அச்சரித்திரம் விரித்துரைக்கப்படாமையி னென்க. இதுவே திருத்தொண்டத் தொகையிலும் மாணிக்கவாசகர் எடுத்துக் கூறப்படாமைக்குக் காரணமாமெனக் கொள்ளுக. அதுநிற்க, மாணிக்கவாசகர் இடையறாத சிவத்தியானமுஞ் சிவபத்தியுமுடையராய் விளங்கினரென்பதும், அவருடைய சரித்திரம் முற்றுமுண்மையென்பதும் அவர் திருவாக்குக்களே வெளிப்படப் பகர்கின்றன. வாசனையாற் புறத்தே காணப்படும் எச்செயல்களையுஞ் சிவசம்பந்தப்படுத்தியே யெடுத்தோதுவர். திருவண்ணாமலையிலே இவர் தலவாசஞ் செய்தகாலத்திலே அங்குள்ள பெண்கள் வைகறையிலே யெழுந்து சிவதோத்திரஞ் சொல்லிக் கொண்டு அயல்வீட்டுப்பெண்களை யெழுப்பி நீராடப்போதலைக்கண்டு, அச்செயலைச்சிவசத்திகள் சிருஷ்டியின் பொருட்டு ஒருவரையொருவ ரெழுப்புவதாகப் பாவித்துத் திருவெம்பாவையைப் பாடியருளினார். இப்படியே புறத்தே நிகழுகின்ற செயல்களாகிய படையெழுச்சி சாழல் பொற்கண்ண முதலியவைகளை யெல்லாம் சிவஞானச்செயலாகப் பாவித்துப் பாடியருளினர். இவருடைய மனமுஞ் செயலுமெக்கேயழுந்தித் கிடந்தனவென்பது, எங்கையுனக்கல்லா தெப்பணியுஞ் செய்யற்க கங்குல்பகலெங்கண் மற்றோன்றுங் காணற்க விங்கிப்பரிசே யெமக்கெங்கோனல் குதியே லெங்கெழிலென்ஞாயிறெமக்கு என்பது முதலிய திருவாக்கா னுணரப்படும். பேரின்பக்கனியாகிய சிவத்தைக் கிடத்தற்கரிய பெரும்பேறாக மதித்தார் என்பது, ஞானக்கரும்பின் றெளியைப் பாகை, நாடற்கரியநலத்தை நந்தாத் தேனைப்பழச்சுவையாயினானைச் சித்தம்புகுந்து தித்திக்கவல்ல கோனைப்பிறப்பறுத்தாண்டு கொண்ட கூத்தனைநாத்தழும் பேறவாழ்த்தி என்னுந் திவ்விய வாக்கா னுணரப்படும் இவருடைய பாடலெல்லாம் ஞானப்பொருள் குறித்த வுருவங்களா மென்பதற்கு வையகமெல்லாமுரலதாக மாமேருவென்னு முலக்கைநாட்டி மெய்யெனுமஞ் சணிறையவட்டி மேதகுதெமன்னன் பெருந்துறையான் செய்யதிருவடி பாடிப்பாடிச் செம்பொனுலக்கை வலக்கைபற்றி யையனணி தில்லைவாணனுக்கே யாடப்பொற் சுண்ணமிடித்துநாமே என்னுந் திருவாக்குச் சான்றாகும். இனி இவருடைய மெய்ஞ்ஞான போதவாற்றலோ வென்றால் அஃதெடுத்துரைக்குந் துணைத்தன்று. கல்லையுங்கனியவைக்குந் திவ்விய வாய்ச் சொல்லைச் சொல்லென்றுரைத்தலாகா தென்றே மாணிக்கவாசகமென் றிவ்வுலகத் தலைமே லேற்றி யோலமிடுவதாயிற்று. தாமே தமக்குச் சுற்றமும் தாமே தமக்கு விதிவகையும் யாமாரெமதார்பாசமா ரென்னமாயமிவை போகக் கோமான் பண்டைத் தொண்ட ரொடுமவன்றன் குறிப்பேகுறிக்கொண்டு போகமாறமைமின்பொய் நீக்கிப் புயங்கனாள்வான் பொன்னடிக்கே இப்பரமோத்தம வாக்குவே தோபநிஷதங்க ளெல்லாவற்றையு மொருங்கேயளக்குந் துணையதாம். இப்படியே ஒவ்வொன்று மொவ்வோருப நிஷதமாமன்றி வாளா இலக்கியமன்று. சிதம்பரத்திலே சிவத் தோடிரண்டறக் கலந்த போது இவர்க்கு வயசு முப்பத்திரண்டு

குபேரன் சேனாபதியாகிய ஒரு யக்ஷன். குபேரனோடு போர்புரிந்தபோது இம்மாணிபத்திரன் ராவணனை யெதிர்த்து அமர்புரிந்து மிக்க சூரனாய் நின்ற சமயத்து ராவணன் தன் கதாயுதத்தால் அவன்தலையை மோத அவன் தலை ஒரு பக்கஞ்சாய்ந்து போனமையால் பார்சுவமௌலியெனப் பெயர் பெற்றான்

தசரதபுத்திரனாகிய பரதன்பாரி. குசத்தவசன் புத்திரி. மாளவியெனவும் படுவள்

மகாதவங்களைச் செய்து சிறந்த ஒரு பிரமரிஷி. இவரே விதுரனாகப்பின்னர்ப் பிறந்தவர். விதுரன் காண்க

இந்திரப்பிரமிதி சீஷர். இவர் இருக்குவேதாத்தியனயர்

ஒரு வடமொழிப்புலவன்

மதுரையைச்சார்ந்த ஆயர்பாடியிலிருக்கும் இடைச்சியர்தலைவி. இவள் கோவலன் கொலையுண்டிறந்ததையும் கண்ணகி துன்புற்றதையுங் கேட்டு வருத்தமுற்றுத்த தீயில் விழுந்திறந்தவள்

சிவனுக்கு ஏவற்குரிய மாதர்கள் இப்பெயர் பெறுவர்கள் அவர்கள். பிராமிமாஹேசுவரி, கௌமாரி, வைஷ்ணவி, வாராகி, இந்திராணி, சாமுண்டி என எழுவர். சிலர் மதப்படி சண்டியோடு அஷ்டமாதரெனவும் படுவர்

தேவேந்திரன்சாரதி

விஷ்ணு, உ, மதுவமிசத்தில் வந்தோன், ந, கிருஷ்ணன், ச, பரசுராமன்

வித்தியாரணியர் காண்க

யயாதிபுத்திரி. இவள் காலவனை மணந்து அஷ்டகன் முதலியோரைப் பெற்றவன், உ, அகத்திய முனிவர் சாபத்தாலுலகிற் பிறந்த உருப்பசி, ந, கோவலன் காதற்பரத்தை. இந்திரன் சபையகத்து ஒருவரை யொருவர் காமுற்று அகத்தியமுனிவராற் சாபம் பெற்ற சயந்தனும் உருப்பசியும் முறையே விந்தமலையில் மூங்கிலாயும், காஞ்சிநகரத்திலே தேவகணிகையாயும் பிறந்தன ரென்பது சிலப்பதிகாரம். உருப்பசி காஞ்சிநகரிற் பிறந்து மாதவியென்னும் பெயர்கொண்டாள். அவள் மரபிற் பிறந்த கோவலன் காதற் பரத்தையும் மாதவியெனப்பட்டாள்

காலநிர்ணயம். வித்தியாரணியர் செய்த சோதிஷகிரந்தம் இதுவே

பராசரஸ்மிருதி வியாக்கியானம். மாதவாசாரியர் செய்தது

இலக்குமி, உ, துர்க்கை, ந, உமாதேவியார் உலகத்தை யீன்றளித்தலின் உமாதேவியார்க்கிப்பெயர் உவமையாகுபெயர்

திருக்கோணமா மலையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

திருஅம்பர்மாகாளத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

இப்பிரபு, தமிழ்ப்புலவர்களுக்குப் பரமோபகாரியாயிருந்து தமிழைவளர்த்த அவதாரபுருஷன். ஒரு கவிக்கு ஆயிரம் பொன்னாகத் தொண்ணூற்றொன்பது கவிக்குக்கொடுத்து நூறாங்கவிக்கு நூறாயிரம் பொன்கொடுத்து ஒரு பிரபந்தங் கொண்ட பிரபுசிகாமணியிவனே. அது நோக்கியே படிக்காசுப்புலவரும் தமது தொண்டை மண்டல சதகத்தினுள்ளே எல்லப்பன் என்னுஞ் செய்யுளிலே மாதைவேங்கடேசுரன் போல வரிசை செய்தான் என்று புகழ்ந்தனர்

மத்தமிரன் மகள். சல்லியன் தங்கை. பாண்டுவினது இரண்டாம் பாரி. இவள் பாண்டுவோடு உடன்கட்டையேறினவள். நகுலனும் சகாதேவனும் இவள் வயிற்றிற்பிறந்தோர்

அறிவும், அறியப்படுபொருளுஞ் சூனியமென்றும், அதனாலே பிரபஞ்சந் தோன்றாதென்றுஞ் சொல்பவன்

கண்ணகிபிதா. இவன் கோவலன் கொலையுண்டதையும் கண்ணகி துன்புற்றதையும் மாடலன் கூறக் கேட்டுத் துன்புற்றுத் தன்பொருளை யெல்லாம் தானஞ்செய்துவிட்டுத் துறவுபூண்டவன்

சேரருள் ஒருவன். பராசரனென்னு மந்தணனுக்குப் பரிசில் கொடுத்தோன்

இரண்டாம் யுவநாசுவன் புத்திரன். இவன் பாரி சசிபிந்து. விந்துமதி இவன் மகன். மாந்தாதா, புருகுற்சன், அம்பரீஷன், முசுகுந்தன் என்னும் மூன்றாபுத்திரரையும் ஐம்பது புத்திரிகளையும் பெற்றவன். சௌபரியென்னும் முனி இவ்வைம்பது புத்திரிகளையும் மணம் புரிந்தான்

கஞ்கனூரென வழங்குங் கஞ்சாறூரிலே வேளாளர் குலத்திலே விளங்கியவொரு சிவபக்தர். மணக்கோலஞ் செய்து மணப்பந்தரின் கீழ் வந்திருந்த தமது புத்திரியினது கூந்தலை மாவிரதிவேடங் கொண்டு சென்று சிவபெருமான் கேட்க அதனைமறாது கொய்து கொடுத்தவருமிவரே

கைலாசத்திற் குபேரவனத்திலுள்ளசரசு. அன்னப்பக்ஷிகளுக் குறைவிடமிதுவே. அன்னங்கள் பிறவிடங்களுக்குச் சென்று வாழினும் மழைக்காலத்தில் மீண்டுசென்று இவ்வாவியை யடைந்து விடும். இவ்வாவியின் காட்சி மிக்கரமணியமும் வசீகரமுமுடையதாம்

உபபுராணத்தொன்று

பலிச்சக்கரவர்த்தி. இவன் பிரஹலாதன் புத்திரனாகிய விரோசனன் மகன், மகாபரக்கிரமசாலி. தேவர்களை இவன் துன்புறுத்த அவர்கள் விஷ்ணு பால் முறையிட, அவர் குறள் வடிவங்கொண்டு சென்று மூன்றடியாகவுமளந்து மூன்றாமடிக்கு அவன்தலைமேற் றிருவடியையூன்ற நெரிந்திறந்தவன் கம்பர் இச்சரித்திரத்தை இராமாயணத்தில் மிக்க மாதுரியமாகக் கூறுவர்

அரித்துவாரம்

தாருகாசுரன் அரசிருந்த நகரம்

சம்பராசுரன் வீட்டிற்பதிவிரதத்தை அநுட்டித் திருந்தவன்

சம்பராசுரன் பாரி, உ, புத்தன் தாய்

சுத்தமாகிய பரப்பிரமம் மாயோபாதியினாலே வாதிக்கப்பட்டுச் சரீரத்தினுள்ளே சீவான்மாவாகநிற்குமென்றும், சீவான்மாவும் விவேக ஞானமடைந்து, மாயாவத்தை கடந்து, பரமான்வாவோடு கடாகாயமும மகாகாயமும் போல அபேதமாய் விடுமென்றுஞ் சொல்லபவன்

மயன்மூத்த மகன். மண்டோதரிக்குந்து பிக்குந்தமையன். இவன், மாயாவி, வாலியாற் கொல்லப்பட்டவன்

திருமயிலாடுதுறையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

மாயாநகர். கஜமுகாசுரன் ராஜதானி. இது ஜம்புத்தீவின் கண்ணது

புகழேந்திப்புலவர் காலத்திலே தொண்டைநாட்டுச் செஞ்சிநகரை யாண்ட சிற்றரசன். இவன் தமிழ்க்கலை வினோதனாய்ப் புலவர்களை அபிமானித்து வந்தவன்

தாடகிபுத்திரன். சுபாகுதமையன். மாயாவிநோதங்களில் வல்லவன். விசுவாமித்திரர் யாகஞ் செய்தபோது அதனை அழிக்கக்கருதி வந்த இம்மாரீசன் சுபாகு என்னுமிருவருள் சுபாகுவை இராமன் அக்கினி அஸ்திரத்தாற் கொன்று மாரீசனை வாயு அஸ்திரத்தாற் கொன்று மாரீசனை வாயு அஸ்திரத்தினாற் கடலிலே தள்ளிவிட்டான். அதன்பின்னர் இம்மாரீசன் சீதையை ராவணன் அபகரித்துச் சென்ற காலத்தில் மாயமானாகி ராமனை வஞ்சித்துக் காட்டுட் கொண்டுசெல்ல ராமன் அதனைமாயம் என்றுணர்ந்து அவனைப் பாணத்தாற் கொன்றான்

உபபுராணங்களுளொன்று

மதுரைத்தலைச் சங்கப்புலவர்களுளொருவர். புறநானூற்றிலொரு செய்யுள் இவர் பாடியது. இவர் செய்த நூலை நச்சினார்க்கியர் தலையாய வோத்தென்று கூறுவர். இதனை அறுவகைப் பட்டபார்ப் பனப்பக்கமும் என்னுந் தொல்காப்பியச்சூத்திரவுரையினுட் காண்க

மிருகண்டன் புத்திரர். இவர் மகா இருஷி. இவர் தமது ஆயுளெல்லை பதினாறென்பதறிந்து தீர்க்காயுள் பெறக் கருதிச் சிவனைத் தினந்தோறுமிடைவிடாது பூசித்து அவரருளால் காலக்கடவுளது வன்மையை வென்றவர்

வியாசருடைய சீடராகிய சைமினிபகவான் முற்பிறப்பிலே பிராமணகுலத்தனவாயும், முற்பிறப்பி லெய்திய ஞானவிசிட்டத்தினாலே மிகுந்த சாமார்த்திய முடையனவாயும் உள்ள இரண்டு பக்ஷிகளை நோக்கி, விஷ்ணுமூர்த்தி மானுடசரீரம் எடுத்தமைக்குக் காரணம் யாது என்றும், தருமன், வீமன், அருச்சுனன், நகுலன், சகாதேவன் என்னும் பாண்டவர் ஐவர்க்கும் பொதுவாகத் திரௌபதியம்மையார் என்னுமொருவரே மனைவியாக எய்துதற்குக் காரணம் யாதுஎன்றும், பலராமர் மதுமயக்கத்தினாலே தாம் செய்து கொண்ட பிரமஹத்திபாவ நிவாரணத்தின் பொருட்டு இவர் பிராயச்சித்தஞ் செய்து கொள்ள வேண்டியது எற்றுக்கு என்றும், திரௌபதியாருடைய புதல்வர் ஐவருக்கும் காத்தற்றலைவராயிருந்த கிருஷ்ணார்ச்சுனரிருவருக்கும், அகாலமரணம் எய்துதற்குக் காரணம் யாது என்றும் வினாவிய நான்கு விசிஷ்டவினாக்களின் உத்தரவிவரணங்களை உணர்த்தும் புராணம். இது முப்பத்தீராயிரங் கிரந்தமுடையது. இது மார்க்கண்டேயப் புரோக்தமாதலின் இப்பெயர்த்தாயிற்று

மதுரையாசிரியன் மாறனார் எனப்படுபவர் இவரே. இவர் இடைச்சங்கத்துப் புலவர்களுளொருவர்

கொற்கையைச் சூழ்ந்த நாட்டில் விளங்கிய இப்புலவர். காரி முதலியோரைப்பாடிப்பெரு நிதிபடைத்தவர், புறநா

திருப்பைஞ்ஞீலியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

காவிரிப்பூம் பட்டினத்துள்ளதோர் பார்ப்பனி

சுகேசன் புத்திரன். இவ்விராக்ஷசன் தேவாசுரயுத்தத்தில் விஷ்ணுவினாற் கொல்லப்பட்டவன்

ஒருநதி. இது அயோத்திக் குவாயுதிக்கில் அபரதால பர்வதங்களிலிருந் துற்பத்தியாகிக் கோசல தேசத்திற் பிரவாகிப்பது

கிஷ்கிந்தைக்குச் சமீபத்துள்ள ஒரு மலை. வாலிவதத்தின் பின்னர் ராம லக்ஷ்மணர் கார்காலங் கழித்தவிடம் இம்மலையே

சுகேசன் புத்திரன். முதன் முதல் இலங்காபுரியில் அரசு செய்தவன் இவனே. இவனை வென்று குபேரன் அரசனாயினான். அவனைவென்று ராவணன் இலங்கையைக் கைக்கொள்ள மாலியவான் அவனுக்கு மந்திரியாயினானன்

திருமாற்பேற்றிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

முன்னர் உச்சியினிபுரமும் பின்னர்த் தாராபுரமும் ராஜதானியாகப் பெற்ற தேசம். இது விதர்ப்பத்துக்கு வடக்கிலுள்ளது. இது மாளுவமெனவும்படும்

மத்திரதேசாதிபனாகிய அசுவபதிபாரி. சாவித்திரி தாய்

மாளுவதேசத்தரசர்

இவர் கடைச்சங்கப்புலவருள் ஒருவர். இவர் பேர் மூலமுணருமாமூலர் என்று ஆன்றோராற் புகழப்படுவர்

திருவலிவலத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

அச்சோதை தந்தை

நர்மதை தீரத்துள்ள நகரம்

சம்ஸ்கிருத வியாகரணத்துக்கு முதனூலாகச் சிவபிரான் தமது டமருகத்தினின்றுந் தோற்றுவித்த சப்தமூல சூத்திரங்கள். அவை, அ, இ, உண், உ, இருலுக், ந, ஏ, ஓங்,, ச, ஐ, ஒளச்,, ரு, ஹயவரட்,, சு, லண், ஏ, ஞ மஙநம் ஜ ப ஞ்,, கூ, கடதஷ், ய ஜபகடதஷ்,, கக, கபசடதசடதவ்,, கஉ, கபய், கந, சஷஸர், கச, ஹல்

உபபுராணங்களிலொன்று

இப்பொழுது மூலபானாவென்று வழங்குந் தேசத்துப் பிராசீன வேளாளர்