அபிதான கோசம்

அஷ்டகம், பார்வணம், ஸ்தாலிபாகம். சிரார்த்தம்மாசிகம் சர்ப்பபலி, ஈசானபலி, ஆக்கிரஹயண முதலிய எக்கியங்கள்

இந்திரன், பாகனைத் தண்டித்தவன் என்பது. அதன் பொருள்

விருத்திராசுரன் தம்பி. இவன் இந்திரனாற் கொல்லப்பட்டவன்

பதினெண் புராணங்களுளொன்று இதில் காயத்திரிதேவி விஷயம், பரமாத்மாவிசார முதலியன சொல்லப்படும். இது பதினெண்ணா யிரங்கிரந்தமுடையது. பொப்டண்ணபட்டர் செய்தது தேவிபாகவதம்

திரு அச்சிறுபாக்த்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

சமயங்கள் தொண்ணூற்றினதும் சாஸ்திரக்கோவை. வைதிகக்கொள்கையோடு அவைதிகக் கொள்கையுமெடுத்து விதிப்பது பாசண்ட சமயமாம்

சுமாலி புத்திரன்

சிவன் வீபூதியும் சடையுந் தரித்த மூர்த்தியாய் அருள்வர் என்பவன். இவன் அகப்புறச்சமயிகளுளொருவன்

திருவேட்களத்திலும் திருமுல்லைவாயிலிலும் கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர். அருச்சுனனுக்குப் பாசுபதங் கொடுக்கச் சிவன் கொண்ட வடிவம்

திருப்பாசூரிலே கோயில் கொண்ட சுவாமி பெயர்

விஷ்ணுசங்கம் பஞ்சசன் என்பவன் எலும்பினாலாயது என்பது அதன் பொருள்

நாராயணன் தன்னை வழிபட்டவர்களுடைய பந்தத்தை நீக்கி அவர்களை விரசாநதியில் மூழ்குவித்துச் சுத்தர்களாக்கி, வைகுண்டத்திலே சாபரூபத்தைக் கொடுப்பவனென்பவன். இவன் புறச் சமயிகளுளொருவன்

அஸ்தினாபுரிக்கு வாயுதிக்கில் இமயத்துக்கும் சர்வ நதிக்கும் நடுவிலுள்ள தேசம்

இருடி பர்வதத்திலு ற்பத்தியாகிப் பாயும் நதி

பிரதிஷ்டானபுரம். உதயாசுவன் அமைத்த நகரம். அது குசுமபுரியெனவும்படும். சோணைநதி கங்கையோடு சங்கமிக்குமிடத்துக்குச் சமீபத்திலே இருந்ததாகிய இப்பழையநகரத்தை ஆயிரத்து நூற்றைம்பது வருஷங்களுக்கு முன்னே, அஃதாவது கலிய்பதம் மூவாயிரத்து எண்ணூற்றைம்பதாம் வருஷமளவில் கங்கைநீர் பெருகி அழித்தது. இங்கே பௌத்தமுனிவர் மடங்களும் நூறு சிவாலயங்களுமிருந்தனவென்றும், அம்மடங்களைந்திலும் ஐயாயிரம் பௌத்தமுனிவர்கள் இருந்தார்களென்றும், மற்றைய வைதிக சமயிகள் தொகை அளப்பரிதென்றும் சீனா தேசத்திலிருந்து ஆரிய தேசத்திற்கு வந்துபோன ஹயூன்சங்கன் என்பவன் கூறுவன். எனவே இந்நகரம் நெடுங்காலம் கீர்த்தி பெற்றிருந்த ஓர் ராஜதானி என்பதற்கையமில்லை

பாடலிபுத்திரம்

ஆன்மா முத்தியிலும் சகசமலம் நீங்காது கல்லுப்போலக் கிடக்குமென்பவன். இவன் அகச்சமயிகளுளொருவன்

பலியினுடைய மூத்தமகன். இவன் ஆயிரங்கையுடையவன், உ, அநீகன் புத்திரன்

இவன் வரகுணபான்டியன் சபையிலே விளங்கிய ஒரு யாழ்வல்லோன். சிவபிரானை இசைப்பாட்டினாலே தன்வசப்படுத்தி அவரிடம் ஒரு பாசுரம் வரைந்த திருமுகமொன்று பெற்றுக்கொண்டு போய்ச் சேரமான் பொருமாணாயனாரிடங் கொடுத்து அளவிறந்த திரவியம் பெற்றுத் திரவியசம்பன்னனாக விளங்கியவன். அப்பாசுரம் மதிமலிபுரிசை மாடக்கூடற் ~ பதிமிசைநிலவும் பானிறவரிச்சிற ~ கன்னம்பயில் பொழிலாலவாயின் ~ மன்னியசிவன்யான் மொழிதருமாற்றம் ~ பருவக்கொண் மூப்படி யெனப்பாவலர்க் ~ குரிமையினுரிமையினுதவி யொளி திகழ் ~ குரு மாமதிபுரை குலவிய குடைக்கீழ்ச் ~ செருமாவுகைக்குஞ் சேரலன்காண்க ~ டண்பாலியாழ் பயில் பாணபத்திரன் ~ றன்பொலென்பாலன் பன்றன்பாற் ~ காண்பதுக ருதிப்போந்தனன் ~ மாண்பொருள் கொடுத்துவர விடுப்பதுவே என்பது. இவ்வரகுணபாண்டியன் கூன்பாண்டியன் காலத்துக்கு இரண்டாயிரம் வருஷங்களுக்குப் பின்னர் விளங்கியவன். இவன் காலத்தையும் பரம்பரைக்கிரமத்தையும் திருவிளையாடற் புராணமுடையார் பிறழ வைத்தனர்

இவர் நாலாயிரம் வருஷங்களுக்கு முன்னே, காந்தாரதேசத்திலே சலாதுரநகரத்திலே பிறந்து உரியகாலத்தே வித்தியாப்பியாசஞ் செய்து வரும்போது, மந்த மதியுடையராயிருத்தலைக் கண்டு குருவாலும் சகபாடிகளாலும் அவமதித்துத் தள்ளப்பட்டு, மனம் வருந்தித் தமது வீடுநோக்கிச் செல்லாது, இமயமலையை நோக்கி நடந்து அங்கே சிவனைநோக்கித் தவங்கிடந்து, அவர்பாற் சகல சாஸ்திரங்களுக்கும் மூலசாஸ்திரமாகிய மாகேசுவர சூத்திரோடதேசம் பெற்றுக் கலையெல்லாம் வல்லவராயினவர். இவர் தந்தையார் பெயர் டணினி என்பர். தாயார் பெயர் தாக்ஷி யென்பது தாக்ஷிபுத்திரரெனவும் இவர் வழங்கப்படுதலால் நன்கு துணியப்படும். இவர் அம்மா கேசுவர சூத்திரங்களை ஆதாரமாக்கொண்டு செய்த சம்ஸ்கிருதயாகரணம் பாணினீயம் எனப்படும். அஃது எட்டு அத்தியாயங்களை யுடையதாதலின் அஷ்டாத்தியாயி எனவும்படும். இவரும் வரருசியும் ஒரே காலத்தவர்கள். பாணினிபகவான் வியாகரணஞ் செய்யுமுன்னே வரருசி காதந்திர மெனப்பெயரிய ஓரிலக்கணம் வகுத்தாரேனும், பாணினிபகவான் செய்தருளிய நூலே சிறந்ததெனக் கண்டு அதற்குத் தாம் ஒருரையியற்றினர். அவரே பாணினீயத்துக்கு முதலுரையாசிரியர். பாணினீயத்துக்கு மிக விரிந்த தோருரை செய்தவர் பதஞ்சலி பகவான். விரிவுநோக்கி அதற்கு மஹாபாஷியம் என்னும் பெயருளதாயிற்று. பதஞ்சலிபகவான் தாமியற்றிய பாஷியத்திலே, இச்சூத்திரத்திரங்களின் பெருமையை நோக்குமிடத்துப் பொருளில்லாத வோரெழுத்தையேனும் அவற்றினுள்ளே யான் காண்கின்றிலேன் எனக்கூறிப் போவரேல், பாணினீய சூத்திரங்களின் வன்மையும் நுட்பமும் வனப்பும் எடுத்துரைக்க வேண்டா. ஐரோப்பிய பண்டிதர்களும் தாங்கண்ட பாஷைகளில் பாணினீயத்திற்கிணையான இலக்கணமொன்றில்லை யென்ற கூறி உச்சிமேற்கொண்டு பாராட்டுவார்கள். பாணினீயத்துக்கு முன்னரும் ஐந்திர முதலிய வியாகரணங்கள் பல தோன்றி நடைபெற்றனவேனும் அவையெல்லாம் அது தோன்றிய பின்னர்க் கற்றற்கெளிதல வென்று மாந்தராற் கைவிடப்பட்டனவாயின. ஆகவே பாணினீயமே நின்று நிலவுவதாயிற்று. அது வேதமொழிக்கும் சாமானியமொழிக்கும் இலக்கணங் கூறுவது. பூர்வவியாகரணங்கள் எல்லாம் வேதமொழிக்கே இலக்கணங் கூறுவன. பாணினீயம் இரண்டிற்குமாதலின் மிகச் சிறப்பதாயிற்று. அதுவுமன்றி அதுபூர்வ வியாகரணங்களைப்போல வேதத்திற்கும் அங்கமாயிற்று. இத்துணைச் சிறப்புவாய்ப்ப வியாகரணஞ் செய்த பாணினியாரது அவதாரகாலம் இரண்டாயிரம் வருஷங்களுக்குமுன்ன தென்பர் சிலர். பாணினீயத்தினுள்ளே வரும்யவனபதம் கிரேக்கரைக் குறிப்பதென்பது அச்சிலர் கருத்து. அது கிரேக்கரைக் குறிப்பதன் றென்பது கௌதம தருமசூத்திரம், மனு, ராமாயணன், பாரதம், காசிகாவிருத்தி முதலியவற்றினுள்ளே கூறப்படும் யவன வரலாற்றாற் பெறப்படும். ராமாயணம், யவனராவார் சகரனாலே விசுவாமித்திரரது ஆணைப்படி முண்டிதஞ் செய்து ஒட்டிவிடப்பட்ட க்ஷத்திரியர் என்று கூறும். பாரதம் யவனர் துர்வசுவினது சந்ததியாராவர் என்று கூறும் காசிகாவிருத்தியும் விஷ்ணு புராணமும் யவனர் தமது தலையை முண்டிதஞ் செய்துகொள்பவர் என்று கூறும். கிரேக்கரோ தமது தலையைமழித்துக் கொள்பவரல்லர். அது கிரேக்கனாகிய தெமொஸ்தெனை, Demosthenes, என்பவன் தான் வெளியே செல்லாவகை தன்தலையை முண்டிதஞ் செய்து கொண்டு ஒரறையினுள்ளே மறைந்திருந்து நூலோதி வந்தான் என்பதனால் நன்கு துணியப்படும். ஆதலின் பாணினி குறித்தயவினரும் வேறு ~ ஐரோப்பிய பண்டிதர் குறிக்கும் யனவரம் வேறென்பது நாட்டப்பட்டதாயிற்று. ஆதலின் கிரேக்கர் படையெடுத்து ஆரியாவர்த்தத்தைத் தாக்கியபின்னர்ப் பாணினி விளங்கினாரென்னுங் கொள்கை எற்புடையதன்று. நிர்வாணபதத்திற்குப் பாணினியார் கொண்ட பொருளும் வேறு ~ பௌத்தர் கொள்ளும் பொருளும் வேறென்பதும் பாணினி பாஷியத்தினுள்ளே பதஞ்சலியாரெடுத்துக் கூறும் தீபங்காற்றினால் நிர்வாண முற்றது என்பது முதலிய உதாரணங்களால் நாட்டப்படும். ஆதலின் அது கொண்ட அவர்காலம் புத்தர் காலத்துக்குப் பிற்பட்டது என்று சாதிப்பாரது கொள்கையும் பிரமாணமாகாது அது நிற்க ~ பாணினிதாம் செய்தவியா கரணத்தைக் காஸ்மீர தேசத்தரசனாகிய காநிஷ்க மகாராஜன் சபையிலே அரங்கேற்றித், தம்மை முன்னர் அவமதித்த புலவர்களை யெல்லாம் வாதத்தில் வெற்றி கொண்டு கலையெல்லாம் முற்றவுணர்ந்த பெரும்பண்டிதரென்று திசையெல்லாம் போற்ற விளங்கினர். இவர் திருவுருவத்தைச் சிலையில் அமைத்துப் பிரதிஷ்டை செய்து பூசித்து வந்தவனாகிய காநிஷ்டிகராஜன் சந்திரகுப்பதனுக்கு நெடுங்காலத்துக்கு முன்னே அரசு செய்தவன். இதனாலும் பாணினி முனிவர்காலம் நாலாயிரம் வருஷங்களுக்கு முந்தியதென்பது நன்கு துணியப்படும். பாணினி முனிவர் சரித்திரம் கதாசரித்சாகரம் என்னும் நூலிலும் அதற்கு முதனூலாகிய பிருகத் கதையிலும் கூறப்பட்டுள்ளது

பாணினி செய்த சம்ஸ்கிருத வியாகரணம். மூவாயிரத்துத் தொளாயிரத்துத் தொண்ணூற்றாறு சூத்திரங்களையுடையது

சோழன் ராஜசூயம் வேட்ட பெருநற்கிள்ளியைப் பாடியபுலவர்

பாண்டவர் ஐவர், தருமன், வீமன், அருச்சுனன், நகுலன், சகாதேவன். இவருள் முதல் மூவரும் குந்திவயிற்றிற் பிறந்தவராதலின் கௌந்தேயர் எனவும் மற்ற இருவரும் மாத்திரிவயிற்றிற் பிறந்தமையின் மாத்திரேயர் எனவும் பெயர் பெறுவர்

சோழதேசத்துக்குத் தென்மேற்கிலே கன்னியாகுமரி வரையுமுள்ளதேசம். இதற்கு ராஜதானியுமுள்ள தேசம். இதற்கு ராஜதானி மதுரை. பாண்டியர் அரசு செய்தமையின் இஃது இப்பெயர் பெற்றது. இதுவே தமிழ் பிறந்தநாடு. இதுமிக்க பழமையும் பெருங்கீர்த்தியும் அநேக சரித்திரங்களும் புண்யக்ஷேத்திரங்களும், நதிகளும் மலைகளுமுடையநாடு முச்சங்கமிருந்ததும் அநேகபுலவர்களைத் தந்தது மிந்நாடே

துஷ்யந்தன் தம்பியாகிய திஷ்யந்தனது பௌத்திரனாகிய ஆசிரிதன் புத்திரன். இவனே பாண்டிதேசஸ்தாபகன். இவன் வமிசத்து வந்தோர் பல்லாயிரம் பாண்டியர். இவனே குலசேகரபாண்டியன்போலும். இவன் தென்மதுரையை நகராக்கி நான்கு வருணத்துச் சனங்களையும் ஸ்தாபனஞ் செய்து காசியிலிருந்து ஆதிசைவர்களையும் கோயிற்பூசைக்காகக் கொண்ர்ந்து இருத்தி அகஸ்தியர் அநுமதிப்படி அரசு புரிந்தவன். இவன் மகன் மலையத்துவசபாண்டியன். மலயமலையைத் தனது கொடியில் தீட்டிக் கொண்டமையால் மலயத்துவசனென்னும் பெயர் அவனுக்கண்டாயிற்று. இவன் அகஸ்தியரை உசாவியே எக்கருமமுங் செய்பவன் என்பது அக்கொடியின் குறிப்புப்பொருள் இப்பாண்டியன்காலம் துவாபரயுகம்

இவனே கோவலனைக் கொல்வித்த பாண்டியன் என்பது சிலப்பதிகாரத்தால் விளங்குகின்றது. இவன் கல்வியைப் பொருளாகவும், கற்றோரைத் தனக்குறுதிச் சுற்றமாகவுங் கொள்பவன். கோவலன் ஊழிவினைவலியே இத்துணைச் சிறந்த இவ்வரசனைப் புத்திமயக்கி அவனைக் கொள்விக்குமாறுடன் படுத்தியது போலும். இவ்வரசனுடைய கல்வியறிவும் உலகியலுணர்ச்சியும் பெரிதும் வியக்கற்பாலன வென்பதற்கு : உற்றுழியுதவியு முறுபொருள் கொடுத்தும் ~ பிற்றைநிலை முனியர்து கற்றனன்றே ~ பிறப்போரன்ன வுடன் வயிற்றுள்ளுஞ் ~ சிறப்பின்பாலாற் றாயுமனந்திரியு ~ மொருகுடிப் பிறந்த பல்லோருள்ளு ~ மூத்தோன் வருகவென்னாதவரு ~ ளறிவுடையோனாறரசுஞ் செல்லும் ~ வேற்றுமை தெரிந்த நாற்பாலுள்ளுங் ~ கீழ்ப்பா லொருவனுமவன் கட்படுமே என்னும் இவ்வற்புத அநுபவப் பொருளையுடைய செய்யுளே சான்றாம். இச்செய்யுள் இவனாற் பாடப்பட்டதென்பது புறநானூற்றினுட் காண்க. சோழநாட்டிற் படையேற்றி வெற்றி புனைந்து மீண்டகயவாகு ஆங்குப்புகுந்ததும் மீண்டதும் பாண்டிநாட்டு வழியேயாமாதலின். இவன் இலங்காபுரத்து அரசனாகிய அக்கயாவாவுக்கு நட்பினன் போலும். இவனும் கரிகாற் சோழனும் கயவாகுவும் ஒருகாலத்தவர்கள். இவன் தனது நாட்டைச் செவ்வேகாக்கும் பொருட்டு உத்தரதேசத்திலிருந்து படைவீரரைக் கொணர்ந்திருத்தினவனாதலின் ஆரியப்படை தந்தவனென்னும் பெயர் பெற்றான்

இவன் இரும்பிடர்த்தலையாராற் பாடப்பட்ட வீகையாளன்

இரவலக்கருங்கல மருகாதுவீசி வாழ்தல் வேண்டு மிவண்வரைந்த வைகல் ~ வாழச்செய்த நல்வினையல்ல ~ தாழுங்காலைப்புணைபிறிதில்லை உயர்ந்துமேந்தோன்றிப் பொலிக நந்நாளே என்ற ஒளவையாராற் பாடப்பட்டவன். இவனே வேங்கைமார்பனை வென்று கானப்பேரென்னு மரண் கொண்டவன், புறநா, இவனே திருவள்ளுவருக்குச் சிறப்புப்பாயிரஞ் சொன்ன பாண்டியன்

இவன் ஆவூர்மூலக்கிழாராற் பாடப்பட்டவன். இவன் தன் வாயிலையடைந்த பெரியாரை என்மேலாணை உண்மின் என்ற குளுற்றிரந்துண்பிப்பவன் என்பதும், போரிற் பிறர்க்குடைந்து முதுகிட்டோடும் வீரர்க்கு முன்னே சென்று அபயங்கொடுத்துப் போரிற்றுணைபுரிந்து அவர்க்கு வெற்றிகொடுப்போன் என்பதும், மணம்மலி முற்றம் புக்க சான்றோர் ~ உண்ணாராயினுந் தன்னொடுகுளுற் ~ றுண்மெனவிரக்கும் பெரும் பெயர்ச்சாத்தன். நெடுமொழிமறந்த சிறுபோராள ரஞ்சிநீங்குங்காலை யேமமாகத்தான் முந்துறுமே என்னுஞ் செய்யுளாற் பெறப்படும்

இவ்வரசன் நக்கீரனாராலும் மதுரை மருதனிளநாகனார் முதலியோராலும் பாடப்ட்டவன். கடிய சினத்தையுடைய யானைப்படையும். கடிய வேகமுஞ் செருக்குமுடைய குதிரைப்படையும், நெடிய கொடியினையுடைய நெடுந்தேர்ப்படையும், வலியுநெஞ்சும் போர்விருப்புமுடைய காலாட்படையுமாகிய நான்காலுமரசு சிறந்ததாயினும். சிறந்த அறநெறியே அரசரது வெற்றிக்குக் காரணமாம். அதனால் இவர் நம்மவரெனக் கொண்டு அவர் செய்யும் கொடுஞ்செயல்களைப் பொறுத்து நின் செங்கோலுக்குக் குற்றததை விளைவியாமலும், இவர் பிறரெனக் கொண்டு அவர் செய்யும் நற்செய்களைக் கெடாமலும் சூரியனைப் போற் காய்ந்தும், சந்திரனைப் போற் குளிர்ந்தும். மழையைப் போல் வழங்கியும் நீடூழி வாழ்கவென்னும் பொருளினை யுடைய. கடுஞ்சினத்த கொல்களிறுங் கதழ்பரியகலிமாவு நெடுங்கொடிய நிமிர்தேரு நெஞ்சுடைய புகன்மறவருமென நான்குடன் மாண்டதாயினுமாண்ட வறநெறிமுதற்றே யரசின் கொற்றம் அதனால், நமரெனக் கோல் கொடாது பிறரெனக் குணங்கொல்லாது ஞாயிறன்ன வெந்திறலாண்மையுந் திங்களன்ன தண்பெருஞ் சாயலும் வானத்தன்னவண்மையுமூன்று முடையையாகி. நீடூவாழிய. என்னும் இச்செவியறிவுறூ உச்செய்யுள் மதுரை மருதனின் நாகரால் இவனுக்குரைக்கப்பட்டது. இக்காலத்துப் புலவர் போலாவது அக்காலத்துப் புலவர் அரசருக்கு அறமுறையெடுத்து இடித்துரைக்கும் ஆண்மையும் அறிவுஞ் சிறந்தோரென்பதும், அவருரையை அரசரும் விரும்பி யேற்றொழுகு மியல்பினரென்பதும் இச்செய்யுளால் ஊகிக்கக் கிடக்கின்றன

ஐயூர் முடவனாராலும் மருதனிளநாகனாராலும் பாடப்பட்ட ஒரு பாண்டியன். இவன் கூடகாரமென்னும் புதியிலிறந்தவன். இவனுடைய பேராண்மையை ஐயூர்முடவனார், நீர்மிகிற் சிறையுமில்லைத்தீமிகின் ~ மன்னுயிர்நிழற்று நிழலுமில்லை ~வளிமிகின் வலியுமில்லையொளிமிக் ~ கவற்றோரன்னசினப்போர்வழுதி ~ தண்டமிழ் பொது வெனப்பொறான் டோரெதிர்ந்து ~ கொண்டிவேண்டுவனாயிற் கொள்கெனக் ~ கொடக்க மன்னர் நடுக்கற் றனரே என்னுஞ் செய்யுளா லெடுத்துரைத்தனர்

இவன் சீத்தலைச்சாத்தனாராலே, காய்சினந்தவிராது கடலூர் பெழுதரு ~ ஞாயிறனையை நின் பகைவர்க்குத் ~ திங்களனையை யெம்மனோர்க்கே என்று பாடப் பட்டவன். பகைவரிடத்தே பேரருளுமுடையவன் என்பது அதன் பொருள்

இவன் தமிழ்ப்புலமையிற் சிறந்தவோர் அரசன். படைக்கப்படும் செல்வம் பலவற்றையும் படைத்துப் பலருடனே யுண்ணும் மிக்க செல்வத்தையுடையோராயினும் காலம் இடையேயுண்டாகக் குறுகக்குறுக நடந்து சென்று சிறியகையை நீட்டிக் கலத்தின் கட்கிடந்ததனைத் தரையிலே யிட்டும், கூடப் பிசைந்து தோண்டியும், வாயாற் கவ்வியும், கையினாலே துழாவியும். நெய்ச்சோற்றை உடம்பிற்படச் சிதறியும் இவ்வாறாக அறிவை இன்பத்தால் மயக்கும் புதல்வரை இல்லாதார்க்குத் தம் வாழ்நாளிலுளதாம் பெரும்பயன் பிறிதில்லையென்னுங் கருத்தினையுடைய~ படைப்புட்பலட்டைத்துப் பலரோடுண்ணு ~ முடைப்பெருஞ் செல்வராயினு மிடைப்படக் ~ குறுகுறு நடந்து சிறுகை நீட்டி ~ யிட்டுந் தொட்டுங் கல்வியுந் துழந்து ~ நெய்யுடையடிசின் மெய்படவிதிர்த்து ~ மயக்குறு மக்களை யில்லோர்க்குப் ~ டயக்குறையில்லை தாம்வாழுநாளே ~ என்னுஞ் செய்யுள் செய்த பெருந்தகையிவனே. இவனைப் பாடிய புலவர் பிசிராந்தையார். இவன் தன் பெயருக்கியைய அறிவிற் சிறந்தவனேயாம். இவன் கடைச் சங்க காலத்தவன்

இவன் புலமையிற் சிறந்தஓர் அரசன் என்பது புறநானூற்றினுள்ளேவரும் எழுபத்திரண்டாஞ் செய்யுளாற் புலப்படும். இவன் தான் புலமையிற் சிறந்தது மாத்திரமன்ற புலமையிற் சிறந்த புலவரைக்காத்தலிலும், அவராற் பாடப்படுதலிலும் மிக்கவிருப்புடையவனென்பது மாங்குடிமருதனாரால் மதுரைக்காஞ்சிக்குத் தலைவனாக்கப்பட்டமையாலம், கல்லாடர் இடைக்குன்றூர்கிழார் முதலியோராற் பாடப்பட்டமையாலும் இனிது விளங்கும். இவன் தலையாலங்கானத்திலே கோச்சேரமான் யானைக்கட்சேய்மாந்தரஞ்சேரலிரும்பொறையைப் பெரும்போரிலே வென்றா னாதலின் இப்பெயர் கொண்டான்

சேரவமிசாந்தக பாண்டியனுக்குப்பின் அரசு செய்த பாண்டியன்

வமிச சிரோமணி பாண்டியனுக்குப்பின் அரசு செய்த பாண்டியன்

விசித்திரவீரியன் மனைவியிடத்து வியாசருக்குப் பிறந்த இரண்டாம் புத்திரன். தாய் அம்பாலிகை. திருதராஷ்டிரன் தம்பி. இவனுக்குக் குந்தியும் மாத்திரியும் பாரியர். இவன் காட்டில் வேட்டையாடி வரும் போது அதிதூரத்தே ஒரு முனிவர் தமது பத்தினியோடு மானுருக்கொண்டு கலந்திருத்தலை நோக்காது தனியனெனக்கருதிப் பாணத்தை விடுத்து இருவரையுங் கொன்றான். முனிவர் பாண்டுவை நோக்கி, நீயும் கலவிக்காலத்துச் சிரப்பிளந்திறக்கவென்று சபித்திறந்தார். அச்சாப காரணமாக நெடுநாட்கலவியின்றியிருந்து ஒரு நாட் காமாதிகாரத்தால் மாத்திரியைப் புணர்ந்துயிர் துறந்தான். இவன் வெண்ணிறமுடையனாதலிற் பாண்டு வென்னும் பெயர் பெற்றான். இவன் புத்திரர் பாண்டவரெனப்படுவர். இவன் இறந்தபின்னர்ப் பாண்டவருள் மூத்தோனாகிய தருமன் அரசனாயனான். கண்ணில்லா மையால் அரசுரிமையிழந்திருந்த திருதராஷ்டிரன் தன் மகனாகிய துரியோதனன் சூழ்சியினாலே பாண்டவர்களைக்காடு கொள்வித்தான். பாண்டவர்கள் பதின்மூன்று வருஷங் காடு கொண்டிருந்து பின்னர்ப் போரிலே துரியோதனாதியரைக் கொன்று அரசு கொண்டார்கள்

மதாலசனையெடுத்துப் போய்க்காலவனுக்குத் தபோபங்கஞ் செய்த ஓரிராக்ஷசன்

திரு அரதைப் பெரும்பாழியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

பிரமாவினது ஆயுட்காலத்தில் முற்பாதி. வராககற்பமென்பது மது

பாத்தும கற்பவரலாறு கூறும் புராணம். இது 55000 கிரந்தமுடையது

வசுதேவன் தம்பி. 2 சூரியன். 3 தக்ஷப்பிரஜாதிபதி மகன்

இவன் சூரபன்மனுக்குப் பதுமகோமளையிடத்துப் பிறந்த புதல்வன். இவன் தொட்டிலின் கண்ணே மகவாய்க் கிடக்கு நாளிலொருநாள் தன்கண்கூசும்படி சூரியன் பிரகாசித்தானென்று கோபித்து அவனைப் பிடித்துவந்து தொட்டிலிற் றளைசெய்தவனாதலாலே பானுகோபினென்னும் பெயர் பெற்றான், பானு ~ சூரியன் ~ கோபன் ~ காய்ந்தவன், இவன் சுப்பிரமணிய யுத்தத்தலுயிர் துறந்தவன்

கார்த்தவீரியார்கச்சுனன் தங்கை. அகம்யாதிபாரி. 2 துரியோதனன் பாரி. 3 சகதேவன் பாரி

சீதாதேவி சகோதரன்

இவர் திருக்கோகர்ணத்தைத் தமக்குச் சன்மஸ்தானமாகவுடைய ஒரு சித்தர். இவர் காலம் நன்கு புலப்படுவதன்றாயினும் சமீபகாலத்தவரல்ல ரென்பது எளிதிற் றுணியப்படும். இவர் ஆடுபாம்பே எழுந்தாடுபாம்பே என்று பாம்பை முன்னிலைப்படுத்தி ஒரு பாடல் செய்திருத்தலின் பாம்பாட்டிச்சித்தர் ரென்னும் பெயர் கொண்டார். இவர் பாடல் கூத்தர் பாடல் போல வெள்ளையாயிருப்பினும் அது தத்துவார்த்தங்களின் மேலதாகிய அற்புத ஞானப் பாடலாம். பாம்பென்று அவர்கூறுவது பாம்பு வடிவாக மண்டலமிட்டுக் கிடக்கும் குண்டலிசத்தியை சொரூப தரிசனத்துக்குக் குண்டலியை எழுப்புதல் அத்தியாவசிய மாதலின் இவர் அதனைப் பிரரேரிப்பாராயினார்

திருப்பாம் புரத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

அநந்தபட்டர் செய்த வொரு காவியம்

பரதவமிசராஜாக்கள் சரித்திரம். இஃது இதிகாச ரூபமாயுள்ளது. இதில் சிருஷ்டியாதி வரலாறும் தருமசாஸ்திரங்களும் உபநிஷதப் பொருள்களும் சரித்திரமுகத்தாலொட்டிக் கூறப்படும். இது வியாசர் சொல்ல விக்கினேசுவரர் எழுதியது. இஃது ஓரிலடித்தையாயிரங் கிரந்தமுடையது இதனைத்தமிழிலே வெண்பாவாற்பாடியவர் பெருந்தேவனார். அவர்க்குப்பின் விருத்தப்பாவாற் பாடியவர் வில்லிபுத்தூரர். அதன்பின்னர் அதனை எண்ணாயிரம் விருத்தப்பாக்களை யிடையிடை யிட்டு விரித்துப் பாடியவர் நல்லாப்பிள்ளை. இற்றைக்கு ஐயாயிரம் வருஷங்களுக்குமுன்னே சந்திர வமிசத்திலேயுதித்த திரதராஷ்டிரன் பிறவிக்குருடனாயிருந்தமையால் அவன் தம்பி பாண்டு அரசனாகித்தருமன், வீமன், அர்ச்சுனன், நகுலன், சகாதேவன் என்னும் ஐவரைப் புத்திரராக்கியிறக்க, திருதராஷ்டிரன் அப்புத்திரர்க்கு அவ்வரசிற்பாதி கொடுத்து இந்திரப்பிரஸ்தமென்னும் நகரத்திலிருத்தியதும், திருதராஷ்டிரன் புத்திரர் நூற்றுவருள் மூத்தோனாகிய துரியோதனன் பாண்டவர்களுடைய அரசைச் சூதினாலே கவர்ந்து கொண்டு அவர்களைக் காட்டுக்கேகுமாறு செய்ததோடு அவர்கள் மனைவியாகிய திரௌபதியையும் துகிலுரிந் மானபங்கஞ் செய்ததும், அதுகண்ட வீஷ்மாசாரியர் முதலிய பெரியோர், பாண்டவருடைய அரசைக்கவர்வது தகாதகரும மென்று துரியோதனனுக்கு எடுத்துரைத்த போது, அவன், பாண்டவர் பன்னிரண்டு வருஷம் வனவாசமும் ஒருவருஷம் அஞ்ஞாதவாசமும் செய்து மீள்வரேல் அவர்க்குப் பாதியரசு கொடுப்பேன் என்றுடன் பட்டதும், அவ்வாறே பாண்டவர்கள் பதின்மூன்று வருஷங்முங் கடந்து மீண்டு கண்ணபிரானைத் தூது போக்கித்தமது பாகத்தைக் கேட்டதும், அவன் மறுத்ததும், பின்னர்க் குரு க்ஷேத்திரத்திலே பதினெட்டு நாட்பெருங் கொடும் போர் புரிந்ததும் துரியோதனாதியர் நீர்மூலப்பட்டதும் பாண்டவர் வெற்றிபுனைந்து அரசு பெற்றுச் செங்கோலோச்சியது மாகியசரித்திரமோ பாரதமாம். சம்ஸ்கிருதபாரதத்தைப் போலும் போகமோக்ஷத்துக்குபகாரமாகிய நூல் உலகத்தில் வேறில்லை. சம்ஸ்கிருத பாரதத்தின் அத்தியற்புத சிறப்பை நோக்கியே ஐரோப்பியரும் தத்தம் பாஷைகளிலே அதனைப் பெரும் பொருள் செலவிட்டு மொழிபெயர்த்துக் கொண்டார்கள். அந்நூலை யுள்ளவாறு தமிழிலே வசனரூபமாக மொழிபெயர்த் துலகத்துக் குபகரித்தல் தமிழ்நாட்டுப் பிரபுதிலகர்கள் கடனாம்

இவர் தமிழிலே பாரத கதையை உரையிடையிட்ட பாட்டுடைச் செய்யுளாக இயற்றிய ஆசிரியர். இவர் நாடு தொண்டைநாடு. இவர் ஜாதியில் வேளாளர். நற்றிணை, கலித்தொகை, புறநானூறு முதலிய நூல்களிலுள்ள கடவுள் வாழ்த்துக்களும் இவராற் பாடப்பட்டன. கடைச்சங்கப்புலவர்க ளுள்ளே பெயர்படைத்தவர்களுள் இவருமொருவர். இவர் சைவசமயி என்பது இவர் பாடிய கடவுள் வாழ்த்துக்களாலினிது புலப்படுகின்றது. புறநானூற்றுக்கடவுள் வாழ்த்தாக இவர் செய்த, திருமுடிமேற் சூட்டப்படுங் கண்ணிகார் காலத்து மலரும் நறிய கொன்றைப்பூ, அழகிய நிறத்தையுடைய திருமார்பின் மாலையும் அக்கொன்றைப்பூ ~ அழகிய ஏறப்படுவது தூயவெளியஆனேறு, மிக்க பெருமைபொருந்தியகொடியும் அவ்வானேறென்னு சொல்லுவர். நஞ்சினது கறுப்புத்தடமிருமிடற்றை அழகு செய்தலுஞ் செய்தது, அக்கறுப்புத்தான் மறவாயு, வானோரை உய்யக் கொண்டமையின், வேதத்தைப்பயிலும் அந்தணராற் புகழவும்படும். பெண்வடிவு ஒரு பக்கமாயிற்று, ஆய அவ்வடிவுதான் தன்னுள்ளே யொடுக்க மறைக்கினும் மறைக்கப்படும். பிறைதிருநுதற்கு அழகாயது, அப்பிறைதான் பெரியோன் சூடுதலால் பதினெண்கணங்காளாலும் புகழவும்படும். எவ்வகைப்பட்ட வுயிர்களுக்குங் காவலாகிய நீர் தொலைவறியாக் குண்டிகையானும், தாழ்ந்த திருச்சடையானுஞ் சிறந்த செய்தற்கரிய தவத்தையுடயோனுக்கு என்னும் பொருளினையுடைய செய்யுள்வருமாறு: கண்ணிகார்நறுங் கொன்றைகாமர் வண்ண மார்பிற்றாருங் கொன்றை யூர்தி வால்வெள் ளேறேசிறந்த சீர்கெழுகொடியும் வேறேன்ப கறைமி ~ றணியலு மணிந்தன்றக்கறை ~ மறைநடுவிலந்தணர் நுவலவும்படுமே ~ பெண்ணுருவொரு திறனாகின்றவ்வுருத் ~ தன்னுளடக்கிக் கரக்கினுங் கரக்கும் ~ பிறை நுதல் வண்ண மாகின் றப்பிறை ~ பதினெண்கணனு மேத்தவும் படுமே யெல்லாவுயிர்க்கு மேமமாகிய நீரறவறியாக் கரகத்துத் ~ தாழ்சடை பொலிந்தவருந்தவத்தோற்கே, என்பது. இச்செய்யுளிலே சிவனுக்குரிய பூவும், மாலையும் வாகனமும் கொடியும், அவர் நஞ்சுண்டருளிய பெருங்கருணையும், ஆன்மாக்களின் பெருங்கருணையும், ஆன்மாக்களின் பொருட்டுக் கொண்டருளிய வடிவும், தலையிலே கங்கையையுஞ் சந்திரனையுமணிந்தமையும், அவர் எல்லாவுயிர்க்குங் காவல் பூண்டமையும் எடுத்தோதப்பட்டன இச்செய்யுளிலே பெண்ணுருவொரு திறனாகின்றவ்வுருத், தன்னுளடக்கிக்கரக்கினுங்கரக்கும் எனவரும் அடிகளால் சிருஷ்டியின் பொருட்டுத் தமது சக்தியை ஒருபாலாகத் தோற்றுவித்துப் பின்னர் உலகை ஒடுக்குங்காலத்திலே தமது சக்தியைத் தம்முள்ளே மறைத்துக் கொள்வரென்பது தோன்ற விளக்கலின், இவர் சைவ சமயத்துள்ளுறைப் பொருளெல்லாம் நன்குணர்ந்தவரென்பது அநுமானிக்கக் கிடக்கின்றது. இவர் மதுரைச் சங்கத்திறுதிக் காலத்திலேயிருந்த புலவர்களுள்ளே மிகமுதியவர்

இவன் சாரமுனிவர் சாபத்தார் தன் உறையூர் மண்மாரியாலழியப் பெற்ற சோழன்

பிருதுசேனன் புத்திரன். இவன் மகன் நீபன்

கிராதார்ச்சுனீயஞ் செய்த சம்ஸ்கிருத கவி

இஃதோருபபுராணம்

சுக்கிரன்

இவன் பறம்பு என்னுமூரிலிருந்த ஒரு சிற்றரசன். இவன் கொடையாற் சிறந்தோனாதலின் வள்ளல்களுளொருவனாயினான். இவன் கொடைச்சிறப்பு நோக்கிக் கொடையாளரைப் புகழ்வோ ரெல்லோரும் பாரியேயென்று புகழ்வார்கள். சுந்தரமூர்த்தி நாயனாரும் இவனுடைய வள்ளற்றன்மையைக் கேள்வியுற்றே இவனைக் கொடைக்கிலக்கியமாக்கிக் கூறின ரென்பது கொடுக்கிலாதானைப் பாரியேயென்றுகூறினும் என்னுந் திருப்புகலூர்ப் பதிகத்துத் தேவாரத்தாற் பெறப்படும். இவன் தன் காலத்திருந்த சேரசோழ பாண்டியர்களது கீர்த்திப் பிரகாசத்தையெல்லாம் தன் கொடைக்கீர்த்திப் பிரகாசத்தால் மங்குவித்தவன். அதுகண்டு அவ்வேந்தர் மூவரும் போர் தொடுத்து இவனைக் கொன்றொழித்தார்கள்.இவனோடு இவன் கிளைஞரும் போரில் மடிந்தொழிய, இவனை யடுத்துவசித்த புலவர்களும் நிலைகெட்டார்கள். இவனுடைய புத்திரிகள் தம்மைக்காப்பா ரெவருமின்றிக் கபிலரையடைய, அவர் தாம் பாரியிடத்துப் பெற்ற நன்றியை மறவாது அவர்களை வளர்த்துக் கோமக்களுக்குமணம் பொருத்தமுயன்றும் பயன் படாமையால் அந்தணர்களுக்கு மணம்முடித்துக் கொடுத்தார். கபிலர் கடைச்சங்கத்துப் புலவர்

அமிர்தமதனத்துக்கண்ணே யெழுந்த பஞ்சதருக்களிலொன்று. வீமன் திரௌபதிக்காகத் தேவலோகஞ் சென்று இதன் புஷ்பமொன்று எடுத்துக்கொண்டு வந்து அவளுக்குக் கொடுத்தான்

சரூசதேசத்து முக்கியபட்டணம். விந்தியத்துக்குச் சமீபத்துள்ளது

குருபுத்திரன். இவன் குசன் வமிசம்

பார்க்கவன் புத்திரன்

சுக்கிரன், உ, பரசுராமன், ந, சிவன், ச, வீதிஹோத்திரன் மகன்

ஓர் உபபுராணம்

சன்னயபட்டர் சிஷன்

சுசர்மன் பாரியைக்கவர்ந்த அசுரன். ஜாதகர்ணிசீஷன்

கிழக்காதி முறையே இந்திரன், அக்கினி, யமன், நிருதி, வருணன், வாயு, குபேரன், ஈசானன், என எண்மர்

புரூரவன் மகனாய அமவசுமிசத்து அஜகன் மகன். குசிகன் தந்தை

திருப்பைஞ்ஞீலியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

தியுமற் சேனன்பாரி. சத்தியவந்தன் தாய்

கௌதமர் காலத்திலும் அதற்குப்பூர்வாபரகாலங்கிளிலும் ஆரியா வர்த்தத்திலே வழங்கிய பாஷை. இப்பாஷையிலேயே பௌத்தசமய சாஸ்திரங்களெல்லாம் முள்ளன. இப்பாஷை சம்ஸ்கிருத பிராகிருதம்

திருக்கழிப் பாலையிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

திருப்பட்டீச்சரத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

காவிரிப்பூம்பட்டினத்துள்ள ஐவகை மன்றத்து ளொன்று. இஃது அரசனுடைய செங்கோல் கோடுதல் முதலியகுற்றங்கழின் அவற்றைப் பாவைதெரிவிப்பதற் கிடமாகவுள்ளது

பாஷ்கலன் புத்திரன்

இவர்காலம் இற்றைக்கு எழுநூற்றைம்பது வருஷங்களுக்கு முன்னதென்பர். இவர் ஒரு பிரபல சோதிடகிரந்தகர்த்தா. இவரே பீஜகணிதஞ் செய்தவர். இப்பிஜகணிதத்தில் வருக்கசங்கரணவிதி என்று கூறப்படுவதாகிய ஒரரிய கணித விதிகூறப்பட்டிருக்கின்றது

பாஸ்கரராலே செய்யப்பட்டது

ஒரு தேவகணம். இவர் அறுபத்து நால்வர்

குருவமிசம், பிரதீபன் புத்திரன். சோமதத்தன் தந்தை. பூரிசிரவன் பாட்டன். இவன் பாரதயுத்தத்தி லிறந்தவன்

சிந்துநதிக்குச் சமீபத்துள்ள தேசம்

சகரன் தந்தை. விருகன்புத்திரன். 2 நளன் இருதுபர்னனிடம் சென்றிருந்தகாலத்துத் தான்பூண்டபெயர்

சரசுவதிநதியோடு சேருகின்ற ஒரு நதி. 2. மகாநதியிற்கலக்கின்ற சிறுநதி