அபிதான கோசம்

தக்ஷப்பிரஜாபதி மகளாகிய உமாதேவி. அதீதி

மாரீசன் தாய். இவ்விராடிசியை இராமன் விசுவாமத்திரரோடு யாகங் காக்கச்சென்றபோது வழியிலே கொன்றொழித்தான். இவள் சுகேதனென்னும் யக்ஷன் மகள். ஆயிரம் யானைப்பல முடையவள். இவள் ஒரு காலத்தில் அயஸ்தியர் ஆச்சிரமத்திற் சென்று அவரைப் பயமுறுத்த, அவர்,சினந்து நீயும் உண்புத்திரரும் இராக்ஷசாமிசம் பெறுகவென்று சபிக்கப்பட்டவள்

சோழதேசத்திலே நன்னில நகரிலே அந்தணர் குலத்திலே அவதரித்து விளங்கிய இவர் வேதாந்தசாஸ்திரவுண்மை நிலைகண்ட கைவல்லியநவநீதம் என்னுந் திவ்விய நூல் செய்தவர்

இவர் அப்பைய தீக்ஷிதர் காலத்திலே காஞ்சிபுரத்திலேயிருந்தபண்டிதர்.வைஷ்ணவப்பிராமணர். அப்பபையதீக்ஷிதர் மீது பொறாமை யுடையராய்த் தமக்கு நட்பினனாகிய அவ்வூரரசனை வசியம்பண்ணிக் கொண்டு அவரை அவன் சமுகத்தில் வரவழைப்பித்து அவரோடு வாதம் புரிந்தும் நிருவகிக்கமாட்டாது தோற்றவர். தீக்ஷிதருக்குமத்தியான காலத்திலே வயிற்றுவலிவந்து தணிவதியல்பு அவ்வேளையில அவரோடு வாதம் புரிந்து வெல்லக் கருதித் தாதாசாரியர் அரசன் சபையிலவரை வரவழைத்து வாதம் புரியத் தலைப்பட்டபோது தீக்ஷிதர் தமது உத்தரீயததை யெடுத்து அரசன் முன்னே வைத்துவிட்டு வாதம்புரிந்தனர். வயிற்றுவலி அவ்வுத்தரீயததைப் பற்றி நின்று அதனை முடக்கி யலைத்தது. அதுகண்ட வரசன் அதிசயித்துக் காரணம்வினவ, தீக்ஷிதர் பழைய வினைப்பயனைத் தாம் மனம்பொருந்தி யநுபவித்துவருவதாகவும் அங்ஙனஞ் செய்யாதிருந்தால் மேலைப்பிறவியிலுஞ் சென்று வருத்துமென்றும், அதுபற்றியே தாம்தன்னைத் தடுத்து நீக்கிக் கொள்ளாதிருப்பதென்றும் கூறினர். அரசன் அதுகேட்டு அவர்மாட்டுப் பேரன்பும் பேரச்சமுமுடையனாகித் தாதாசாரியருடைய வஞ்சக்கருத்தை யெடுத்துக்கூறி அவரைக்கண்டித்து நட்பையுந் துறந்தான்

இவனும் விதாதையும் சுவாயம்புவமனுவுக்குத் துணைவர்களாகப் பிரமாவினாற் சிருஷ்டிக்கப்பட்டவர்கள். இவர்களோடு வருணன் பாரியாகிய ஜியேஷ்டா தேவியும் விஷ்ணு தேவியாகிய லக்ஷூமியும் சிருஷ்டிக்கப்பட்டார்கள். இது ஓரு கற்பத்துவரலாறு. முற்றொரு கற்பகாலத்தில் பிருகுவுக்குக் கியாதியிடத்திலே தாதை விதாதை லக்ஷூமி இம்மூவரும் பிறந்தார்களென்பது பாகவதக்கூற்று

திரௌபதியினது பரிசாரகி

கசியபனுக்குத்தனுவினிடத்துப் பிறந்த புத்திரர். இச்சந்ததியிலே பெயர்படைத்தோராவார், அயோமுகன், ஏதசக்கரன், புலோமன், கபிலன், அந்தகன், அடிதானவன், அரிஷ்டன், தாரகன், துவிமூர்த்தன், சம்பரன், ஹயக்கிரீவன், விபாலசன், சங்குசிரசு, சுவர்ப்பானன், விருஷபர்வன், விப்பிரசித்தி, ராகு, கேது, வாதாபி, இல்வலன், நமுசி, காலநாபன்ன, வக்திரயோதி, திரியம்சன், சல்லியன், நபன், நரகன், புலோமன், கசிறுமன், அந்தகன், தூமிரகேது, விரூபாக்ஷன், துர்ச்சயன். ஐவசுவாநரன், தாபகன் முதலியோர்

இராவணனைக் கூடி அதிகாயன் என்னும் புத்திரனைப் பெற்ற அப்சரப்பெண்

தபதிவமிசத்துப் பிறந்த கௌரவபாண்டவர்கள்

நான்காம் மனு. இவன்றநதை சுராஷ்டிரன். தாய் உற்பலாவதி

திருவள்ளுவருக் குரைசெய்த பதின்மருளொருவர்

முராசுரன் மகன். கிருஷ்ணனாற் கொல்லப்பட்டவன்

அஞ்சனம் என்னும் திக்கியானையினது பெண்,. தக்ஷிணத்திலுள்ள வொரு நதி, இதில் முத்துச்சிப்பிகள் அகப்படும்

கங்காநதி சங்கமத்துக்குச் சமீபத்திலுள்ள ஒரு நகரம்

தடிப்பிரஜாபதி மகள். தாய் உற்பலாவதி

அசோதையால் உரலோடு கட்டப்பட்ட கிருஷ்ணனுக்கு அது காரணமாக வநதபெயர். தாமம் ~ கயிறு, உதரம் ~ வயிறு

அஞ்ஞாத வாசத்திற் குதிரைப்பாகனாக வேஷம்பூண்ட நகுலன் பெயர்

இற்றைக்கு நூற்றெழுபது வருஷங்களுக்கு முன்னே திருச்சிராப்பள்ளியிலே அரசு செய்த விஜயரங்க சொக்கநாதநாயகர்க்குச் சம்பிரதியாக விருந்த கேடிலியப்பபிள்ளைக்கு அருந்தவப்புதல்வராக அவதரித்த இவர், சிவயோகியாகி அற்புத பததி ரங்கச்கான் றெழுகுவதாகிய அநேக பாக்களைப் பாடியவர். அப்பாக்கள் தாயுமானவர் பாடலெனப்படும். அந்நூலிலே சம்ஸ்கிருதச்சொற்கள் மிக மலிந்து கிடத்தலின் அவர் வடமொழியிலும் வல்லுநரென்பது நன்கு துணியப்படும்

திருச்சிராப்பள்ளியிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் சுவாமி பெயர்

குமாரக்கடவுள்

வச்சிராங்கனுக்கு வச்சிராங்கி வயிற்றிற் பிறந்த ராக்ஷசன். இவன் பிரமாவை நோக்கித் தவஞ்செய்து எவராலுஞ் சாகாதவரம் வேண்ட பிரமா அவனுக்குப் பிரசன்னாராகி ஏழநாட்பிள்ளையன்றி மற்றொருவருங் கொல்லாவரங் கொடுத்தார். தநுபுத்திரன். இரணியாடின்மகன். இவன் காலநாபன் எனவும்படுவன். கசியபனுக்கு மாயையிடத்துப் பிறந்த புத்திரன். சூரபன்மன்றம்பி. சுப்பிரமணியராற் கொல்லப்பட்டவன். கிருஷ்ணன் சாரதி

பாதாளகேதன் றம்பி. இவன்றமையனைக் குவலயாசுவன் கொன்றான்

தாரை தந்தை. இவன் பிருகஸ்பதி குமாரன். இவன் வாநரருள்ளே மகா புத்திமான்

வைவசுவத மனுபுத்திரனாகிய திருஷ்டனால் வந்தவமிசம்

போஜன் ராசதானி

கந்தரனுக்குத் தமனகையிடத்துப்பிறந்த பெண். இவள் பக்ஷிரூபமுடையவள். வபுசு என்னும் அப்சரசை துர்வாசர்சாபத்தால் பக்ஷியாகித் தருமபக்ஷிகளுக்குத் தாயாயினாள்

கசியபன். ஒரிருஷி. இவர் ஆச்சிரமத்தில் இவர்மகன் மான்றோல் போர்த்திருந்தபோது அவரை மானென நினைந்து கைகயவமிசத்துத் துந்துமாரன் அம்பினாற் கொன்றான். அறியாது செய்தானென்பதனைப் பொறுத்துத் தமது தபோபலத்தால் மகளை உயிர்பெற்றெழுப்புமாறு செய்தவர். கருடன். விஷ்ணு பரிசாரகருளொருவன்

தேவதாரு வனம் காண்க

ஒரப்சரசை. பிருகஸ்பதி பாரி. இவள் சந்திரனைச் சோரமார்க்கத்திற்கூடிப் புதனைப்பெற்றவள். தாரன்புத்திரி. வாலி பாரி. ஆங்கதன் தாய்

வித்தியா கற்பனை, தோஷம், பிரவிருத்தி, சனனம், துக்கமென்பவைகளைத் தனித்தனி நீக்கிச் செல்ல, முடிவினின்ற துக்கம் ஒழியுமென்றும், இதுவே முத்தியென்றுங் கூறும் சமயி

கார்த்தவீரியார்ச்சுனன் பௌத்திரன். இவன் ராஜதானி மாகிஷ்மதிபுரம்

பழைய தமிழ் நூல்களுளொன்று. அதிற்கூறப்படும் பொருள் தாளவிலக்கணம். கடைச்சங்கத்தார் காலத்தாற் செய்யப்பட்டது போலும்