அபிதான கோசம்

அந்தர்த்தானன் முதற்பாரி. துருபதராஜன் புத்திரியாகப்பிறந்து ஒரு புத்திரனைப்போல வளர்க்கப்பட்டவள். அப்பால் ஓர்யடினாலே தன்னுடைய பெண்ணுருவம் மாற்றப்பட்டு விஷமரைக் கொல்லுநிமித்தமாக ஆணுருப்பெற்றவள். பாரத யுத்தத்திலே வீஷ்மரை யெதிர்த்தபோது அவர் பெண்ணை யெதிர்த்துப் போர்புரியலாகாதென்று மறுக்க அசுவத்தாமனாலே கொல்லப்பட்டவள்

சனகவிஜயற்குத் துணையாயினானோரரசன்

கலிங்க நாட்டிலுள்ள ஒரு நகரம்

சூரன் தம்பி. கசியபன் சிங்கவுருக் கொண்டுநின்ற மாயையைக் கூடிப்பெற்ற புத்திரன். இவன் மனைவி விபுதை. புத்திரர் அதிசூரன் முதலிய நூற்றுவர். இவன் தேவர்களுக்குப் பெருந் துன்பங்கள் செய்துவருங் காலத்திலே சுப்பிரமணியக் கடவுளாலே யுத்தத்திலே கொல்லப்பட்டவன்

சிம்ஹளத்துவீபம். இலங்கை, ஈழம், லங்காதேசம் என்பன பரியாயங்கள். இது மிக்க பழைமையும் பெரும் புகழும்வாய்ந்த தேசம். இப்போதுள்ள இலங்கை பூர்வ லங்காதேசத்தின் ஒரு சிறு கூறேயாம். எஞ்சியபாகம் காலாந்தரத்திலே கிழக்கும் தெற்கும் மேற்கும் சமுத்திவாய்ப்பட்டழிந்தது. இப்போது இலங்கையிலே வசிப்பவர்கள் ஈராயிரத்தைஞ்நூறு வருஷங்களுக்கு முன்னே மகததேசத்திலிருந்துபோய்க் குடியேறிய ஆரியரும் பூர்வ ராக்ஷச வமிசத்தவர்களும் கலந்துற்பத்தியான வமிசத்தவர்கள். பூர்வ சிங்களவாஷையும் ஒட்டரபாஷையும் சம்ஸ்கிருதமுங் கலந்துண்டாயதே இப்போதுள்ள சிங்களபாஷை. ஓட்டரக்கலப்பு மகத தேசத்தாராலாயது இலங்கைக்கு மகதநாட்டார் வருதற்கு ஈராயிரத்தைஞ்நூறு வருஷங்களுக்கு முன்னே, அஃதாவது இற்றைக்கு ஐயாயிரம் வருஷங்களுக்கு முன்னேயிருந்த பாண்டவர்கள் செய்த ராஜசூய யாககாலத்திலே, அவர்களுக்கு இலங்காதேசத்தரசன் வைடூரியத்தினங்களும், முத்துக்களும், மயிரகங்களும், யானைகளும், அனுப்பினானென்றும், அவைகளைக் கொண்டுசென்ற தூதர்கள் பொன்னிற முடையோரும் கருநிறமுடையோருமாகிய மாந்தரென்றும், பாரதத்திலே கூறப்படலால் பாண்டவர்கள் காலத்திலே இலங்கை மிக்கநாகரிக முற்றிருந்ததென்பது அநுமிக்கப்படும். அதற்குப் பிந்தியகாலத்தலே தாழ்வுற்று விஜயன் அரசனாகியபின்னர் விருத்தியுற்றது போலும். விஜயன் மகதநாட்டான்

திருப்பத்தூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

சாகல்லியன் சீஷன்

சைசு நாகர்களுக்குக் கோத்திரத் தலைவனாகிய மகத்தேசத்தரசன். இவனரசுசெய்த காலம் புத்தருக்குப் பின் எழுபத்திரண்டாவது வருஷம். அஃதாவது 2372 வருஷங்களுக்கு முன்னுள்ளது. கலியுகத்தாற் கூறுமிடத்து அவனிருந்தகாலம் 2628 ம் வருஷம்

சேதிதேசத் தரசனாகிய தமகோஷன் வசுதேவன் தங்கையாகிய சுரதசிரவையிடத்துப் பெற்ற புத்திரன். இவன் பூர்வத்திலே இரணியகசிபனாகவும். அதன்பின்னர் ராவணனாகவும் பிறந்து விஷ்ணுவாற் கொல்லப்பட்டவன். இச்சிசுபாலப் பிறப்பிலும் முற்பிறவிகளி லிருந்ததைப்பார்க்கிலும் மிக்க கொடியவனா யொழுகுநாளிலே கிருஷ்ணனாற் கொல்லப்பட்டவன். இவனுடைய வன்மையையும் மூர்க்கத்தையும் மாகாகவி தாம்செய்த சிசுபாலவதமென்னும் நூலிலே மிகச் சிறப்பித்துரைப்பர்

அஜன்புரத்திரன்

வைராக்கிய தீபம் வைராக்கியசதக முதலியவற்றுக்கு உரைசெய்தவர். திருப்போரூர்ச் சந்நிதிமுறையும் பஞ்சாதிகார விளக்கமும் பாடினவரும் இவரே. பஞ்சாதிகாரம் சிருஷ்டியாதி பஞ்ச கிருத்தியங்களைக் கூறுவது. இவர் சாந்தலிங்கசுவாமிகள் சீஷர்

பஞ்சலிங்கங்களு ளொன்றாகிய ஆகாசலிங்க ஸ்தலம். இது தொண்டை நாட்டிலுள்ளது. இத்தல மான்மியங்களை யெலலாங் கோயிற் புராணத்திற் காண்க. பிண்டமும் பிரமாண்டமும் சமம். பிண்டமாகிய சரீரத்தில், இடப்பக்க நாடியாகிய இடைக்கும் வலப்பக்கநாடியாகிய பிங்கலைக்கும், நடுவிலுள்ள சுழுமுனாநாடியும், பிரமாண்டத்திலுள்ள இப்பரதகண்டத்தில், இலங்கைக்கும் இமயமலைக்கும் நடுவிலுள்ள தில்லையும், சிவபெருமான் ஆனந்த நிருத்தஞ்செய்யுந் தானமாம். சரீரம் பிரமபுரம், சரீரத்திலுள்ளேயிருக்கும் இருதயத்தானம் தகரமாகிய புண்டரீகவீடு, இருதயத்தானத்தினுள்ளே இருக்கும் பிரமமாகிய சிவம் ஆகாசம். புறத்தும் இப்படியே, பிரமாண்டம்பிரமபுரம், பிரமாண்டத்தினுள்ளேயிருக்குந் தில்லைவனம் புண்டரீக வீடு, தில்லைவனத்தில் நிருத்தஞ் செய்யுஞ்சிவம் ஆகாசம். இவ்வாகாசம் பூதாகாசம்போற் சடமாகாது சித்தேயாம், ஆதலாற் சிதம்பரமெனப்படும். இச்சிதம்பரம் எக்காலமும் நீக்கமின்றி விளங்குந்தானமாதலால், இத்தில்லையுஞ் சிதம்பரத்திலே, ஞான சபையிலே, சிவபெருமான், சிவகாமியம்மையார்காண ஆனந்தநிருத்தஞ் செய்தருளுவர். சிதம்பரத்தி லெழுந்தருளியிருக்கும் திருமூல ஸ்தானமாகிய சிவலிங்கப் பெருமானுக்கு வேத சிவாகம விதிப்படி பூசை முதலியன செய்யும் பிராமணர் தில்லைவாழந்தண ரெனப்படுவர்கள். அவர்கள் மூவாயிரவர் இப்போதுள்ளோர் முந்நூற்றுவரே, சேக்கிழார் காலத்திலே மூவாயிரவாராக விருந்தோர் இப்போது முந்நூற்றுவராயினது தமக்குரிய தருமங்களினின்றுமிழுக்கிய காரணத்தினாற்போலும். சிதம்பரமென்பதன் பொருள்ஞானாகாசம்

இராஜயோகத்திருந்து சிவனைத் தியானித்து முத்திகூடிய தொகையடியார்கள். இவர்களுடைய பெயர் ஊர் முதலியன புலப்படக் கூறப்பட்டில. சுந்தரமூர்த்தி நாயனாராற் பாடப்பட்டமையின் அவர்க்கு முன்னுள்ளவர்களென்பது வெளிப்படை

திருநறையூரிலே கோயில்கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

இது மேகலாரேகையிலே லங்காபுரிக்குநேரே அதோ பாகத்திலே ரோமகபுரிக்கு மேற்கே தொண்ணூறு பாகையிலேயுள்ளது, அமெரிக்கதேசமென இந்நாள் வழங்குந் தேசத்திலிருந்ததாதல் வேண்டும்

அணிமாதிகள் எல்லாம் வல்ல கணங்கள், அவர்கள் எண்ணிவர். அவருள்ளே தமிழ்நாட்டிலே விளங்கிய சித்தர்கள் பாம்பாட்டிச்சித்தர், அகப்பேய்ச்சித்தர் அந்தணரென்றும், அகப்பேய்சித்தர் வேளாளரென்றுங் கூறுவார்கள். இருவரும் அணிமாதிசித்திகளைப் பெற்றபின்னர் அவற்றாற் பயனில்லையெனக் கண்டு ஞானிகளாயினோர். இருவரும் அவர்கள் பாடித்திரிந்த பாடல்களிலே அகப்பேயென்றும் ஆடுபாம்பே யென்றும் வருவனவாற்றாற் பெயர்கொண்டவர்கள். இயற்பெயர் தெரியவில்லை. அவர்கள் பாடல் வெள்ளென்றிருப்பினும் ஆழ்ந்த ஞானப்பொருளுடையன. கோரர்கர் சத்தியநாதர் முதலியோர் ஒன்பதின்மரும் நவநாரித்தரெனப்படுவர். இவர்கள் பதார்த்தங்களின் பகுதிகளையும் சரீரத்தின்பகுதிகளையும் நன்றாக ஆராய்ந்து நிச்சயித்து அப்பகுதிகளின் சொரூபலடிணங்களை யுணர்ந்து அவற்றை எண்ணியவாறு ஏவல்கொள்ளும் வன்மையுடையராதலிற் சித்தரெனப்படுவர்கள். ரசாயனசாஸ்திரங்களும் வைத்தியமுஞ் செய்தோர் இவர்களே. இவர்கள் செய்த நூல்களெனத் தமிழிலுள்ளன பெரும்பாலும் இக்காலத்துச் சாமானியர்பாடிய புரட்டு நூல்களேயாம். சித்தர் செய்தன இறந்தன

விசுவாமித்திரன் தவமும் யாகமுஞ் செய்தவிடம். இவ்விடத்தேயே விஷ்ணு ஒரு கற்பத்திலே தவஞ் செய்ததுமாம். இதிலே தவஞ்செய்வோர் சித்திபெறுதல்நிச்சயம்

பாணினிவியா கரணத்துக்கு வியாக்கியானம்

உந்திகளிறோடுயர் போதஞ் சித்தியார் பிந்திருபாவுண்மைப்பிரகாசம் ~ வந்தவருட் ~ பண்பு வினா போற்றி கொடி பாசமிலா நெஞ்சவிடு~ வுண்மை நெறிசங்கற்ப முற்று என்னும் வெண்பாவால் இவையென்பதும் இத்தனையென்பது முணர்க. திருவருட்பயன், சங்கற்பநிராகரணம், வினாவெண்பா, கொடிக்கவி, போற்றிப்பஃறொடை, சிவப்பிரகாசம், நெஞ்சுவிடுதூது, உண்மைநெறி விளக்க மென்னும் இவ்வெட்டும் உமாபதி சிவாசாரியர் செய்தன. உண்மை விளக்கஞ் செய்தவர் திருவதிகைமனவாசகங்கடந்தார். சிவஞானசித்தியும் இருபாவிருபஃதும் செய்தவர் அருணந்திசிவாச்சாரியார். சிவஞானபோதஞ்செய்தவர் மெய்கண்டதேவர். திருவுந்தியார் செய்தவர் உய்யவந்த தேவநாயனார். திருக்களிற்றுப்படியார் செய்தவர் திருக்கடவூர் உய்யவந்தவேதநாயனார். இவர் திருக்களிற்றுப்படியார் செய்தவருடைய சீடருடைய சீடர். இச்சித்தாந்த சாஸ்திரங்கள் பதினான்கும் சிவாகமத்தின் ஞானகாண்டப்பொருளைச் சுருக்கி இனிது விளக்குந் தமிழ்நூல்களாம். இவை ஐஞ்டிற்றெண்பத்தைந்து வருஷங்களுக்கு முன்னே பாடியருளப்பட்டன வென்பது சங்கற்பநிராகரணஞ் செய்த உமாபதி சிவாசாரியர்தாமே அந்நூலிலே சாலிவாகன வருஷம் ஆயிரத்திருநூற்று முப்பத்தைந்தில் அதனைச் செய்ததாகக் கூறலால் நிச்சயிக்கப்படும். உமாபதி சிவாசாரியர் அருணந்தி சிவாசாரியர் சீடர். அருணந்தி மெய்கண்டசிவாசாரியரது சீடர். சிவஞானபோதஞ் செய்யப்பட்ட காலம் சாலிவாகனசகவருஷம் ஆயிரத்திருநூறளவி லுள்ளது. உமாபதி சிவாசாரியராற் பாடப்பட்ட சேக்கிழார் எழுநூற்றெழுபது வருஷங்களுக்கு முன்னுள்ளவர். வேதத்தின் ஞானகாண்டப் பொருளையுள்ளபடி அறிவிக்குந் தமிழ்நூல்கள் தேவாரமுந்திருவாசமுமாம், இவையிரண்டுந் தமிழ் வேதமெனப்படும். இச்சித்தாந்த சாத்திரங்கள் தமிழிலேவெளிவருதற்கு முன்னுள்ளகாலத்திலே பக்குவர்கள் குருவைத்தேடியடைந்து உபதேசமுகமாகச் சமயவறிவைப் பெற்றுக்கொள்வார்கள். இக்காலத்திலோ நூல்களே யாவர்க்கும் குருவாயின. ஆகியும் உண்மையறிவு தலைப்பட்டார். மிகச் சிலரே. அக்காலத்தில் அறியாதார் பலர். இக்காலத்தில் அறிந்துமறியாதாரே பலர்

சிவப்பிரகாசசுவாமிகள் செய்த இருபது நூல்களுளொன்று. அது யாப்பாலும் மிகச் சிறந்த நூல்

யமன் கணிகன். இவன் மனுஷர் நல்வினை தீவினைகளைக் கிரமமாகவெழுதி யமனுக்குக் கணக்குக்காட்டுபவன்

தற்காலம் பண்டல்கண்டு என்று வழங்குமிடத்திலுள்ள ஒரு மலை. இது வான்மீகி ஆச்சிரமம். சிருங்கிவேரபுரத்துக்கு நிருதிதிசையிலுள்ளது

வசுதேவன் தம்பியாகிய தேவபாகன் மூத்தமகன். சூரசேன தேசத்துராஜா. இவன் சிலகாலம் சந்ததியின்றித் தவங்கிடந்து ஒரு புத்திரனைப் பெற்றான். அதுகண்ட சககளத்திகள் பொறாமையுற்று விஷமூட்டி அப்புத்திரனைக் கொன்றார்கள். அதுகாரணமாகச் சித்திரகேதன் புத்திரசோகத்திலாழ்ந்து வருந்தினான். அப்போது நாரதனும் அங்கிரசனும் அவனிடஞ் சென்று அவனுக்கு ஞானோபதேசஞ்செய்துபோக, அதனால் அவன் மகா ஞானியாகித் தனது தேகத்தை விட்டு வித்தியாதரவுடல் பெற்றுக் கைலாசகிரிக்குப் போய் அங்கே சிவபெருமான் சக்திசமேதராயிருப்பக்கண்டு, அவரைப்பார்த்து, ஜகத்காரணராகிய நீரும் இப்படிப் பெண்ணோடு கூடியிருக்க வேண்டுமோ வென்று உண்மையுணராதான் போன்று பரிகாசஞ்செய்தான். அதனால் ராடிசரூபம்பெற்றுப் பூமியில்வந்து பிறந்து விருத்திராசுரன் என்று விளங்கி இந்திரன் கையிலிறந்து முத்திபெற்றான்

ஒரு கந்தருவன். அர்ச்சுனன் தோழன். துரியோதனன் தம்பிகளுளொருவன். கர்ணன் மகன். நரிஷியந்தன் புத்திரருளொருவன். ஜராசந்தன் தோழன்

சித்திரவர்ம பாண்டிய னுக்குப்பின் அரசுபுரிந்தவன்

சித்திரபூஷண பாண்டியனுக்குப்பின் அரசுபுரிந்த பாண்டியன்

கனகவிசயற்குத் துணை அரசன்

சித்திரவிரதனுக்குப்பின் அரசுபுரிந்தபாண்டியன்

முனிமகன். கந்தருவராசன். பேருசங்கன் புத்திரன். சசிவிந்தன் தந்தை. அதிவிரதன் புத்திரன். துரியோதனன் தம்பி

வாணாசுரன் மந்திரியாகிய கவந்தன் மகள். உஷா தேவிக்குத் தோழி. சித்திரத்தில் வல்லவளாதலின் இப்பெயர் பெற்றாள்

சித்திரத்துவச பாண்டியனுக்குப்பின் அரசுபுரிந்தவன்

மணலூர் புரத்திலரசிருந்த பாண்டியன். பப்பிருவாகன். தாயைப் பெற்ற பாட்டன். இவன் பாரதயுத்தத்திலே பாண்டவர்க்காகச் சென்று துணைபுரிந்தவன்

சித்திரசேன பாண்டியனுக்குப்பின் அரசுசெய்த பாண்டியன்

இவன்சுகுணசேகர பாண்டியனுக்குப் பின் அரசு புரிந்த பாண்டியன்

ஒரு கந்தருவன். விசித்திரவீரியன் தமையன். திருதராட்டிரன் பெரிய தந்தை. சித்திராங்கதன் என்னும் பெயரோடிவன் காலத்திருந்த கந்தவனை எதிர்த்துக் கொடிய யுத்தஞ்செய்து அக்கந்தவனாற் கொல்லப்பட்டவன். துரியோதனன் தம்பியருளொருவன்

அர்ச்சுனன் பாரி. சித்திரவாகனன் மகள். இவளே பப்பிருவாகனனுக்குத் தாய். அர்ச்சுனன் தருமன்செய்த அசுவமேதயாக காலத்தில் அவ்வசுவத்தோடு சென்றபொழுது அவ்வசுவத்தைப்பப்பிருவாகனன் பிடித்துக்காட்ட, அர்ச்சுனன் அவனை இன்னானென்றறியாது அவனோடு யுத்தஞ்செய்து அவன் பாணத்தால் மூர்ச்சையாயினான். அப்பொழுது பப்பிருவாகனன் அர்ச்சுனனைத் தந்தையென்றுணர்ந்து அவன் மூர்ச்சையைத் தீர்த்து அவனை வழிபட்டு வணங்கி அக்குதிரையை ஒப்புவித்தான். அல்லியெனப்படுவளும் இச்சித்திராங்கதையேயாம்

ராஜராஜ நரேந்திரன் காமக்கிழத்தி. காமலீலையில் இவளை வென்றவரில்லை, அற்புதசரீரமுடையானென்பது பதார்த்தம்

குபேரன் பாரி. இவள் சித்திரரேகையென்றும் சொல்லப்படுவள்

மாதவி நற்றாய்

ஒரு கந்தருவன்

இருக்ஷ பர்வதத்திற் பிரவாகிக்குமொரு நதி

தாதைபாரி

திருத்தக்க தேவரென்னும் சைனமுனிவரியற்றிய தமிழ்க்காவியம். இது சீவகன் கதையை வனப்புறக் கூறுவது. நச்சினார்க்கினியராலுரை செய்யப்பட்டது. சீவகசிந்தாமணி யெனவும்படும். இது கடைச்சங்க காலத்தையடுத்தநூல். 3145 செய்யுளும், பதின்மூன்றிலம்பகங்களு முடையது

அயுதாயுவினது தந்தை. சிந்துதேசராசா

பு. கர்க்கன் புத்திரன். கார்க்கியன்தந்,தை. ய. யுதாசித்துபுத்திரன். ய. அநமித்திரன் புத்திரன். ய. விரேதன் புத்திரன்

உசீநரன் மூத்தமகன். இவன் யாகஞ்செய்த காலத்தில் இந்திரானும் அக்கினியும் இவன் உத்தமகுணத்தைப் பரீடிக்குமாறு இந்திரன் பருந்தாகவும் அக்கினி புறாவாகவும் ரூபந்தரித்ததுப் பருந்து புறாவைப்பற்றியுண்ணுமாறு துரத்திச் செல்ல, புறாவானது ஓடிப்போய்ச் சிபிச்சக்கரவர்த்தியிடம் அடைக்கலம் புகுந்தது. அதுகண்ட சிபி அப்புறாவுக்கு அபயஸ்தங் காட்டி அணைத்தான். பருந்துந் தொடர்ந்துள்ளே சென்று சிபியை நோக்கித் தான் துரத்திவந்த புறாவை விடுமாறுகேட்க, சிபி, என்னிடத்தடைக்கலம் புகுந்த புறாவை விடமாட்டேனென்ன, எனக்கு மாமிசம் புசித்தல் இயல்பு. மனுஷரைப் போலக் காய்கனிகளை அருந்திச் சீவித்தல் எனக்குப் பொருந்தாது. ஆகையால் என் புறாவை விடக்கடவாயென்றது. சிபி அப்பருந்தை நோக்கிப் புறாவை விடமாட்டேன். அப்புறாவினது எடையுள்ள மாமிசத்தை என் தேகத்திற் கொய்து தருவேன் ஏற்றுக் கொள்கவென்ன, பருந்து அதற்குடன்பட்டது. உடனே ஒரு துலையின் ஒரு தட்டிலே அப்புறாவையிட்டு எதிர்த் தட்டிலே அதற்கீடாகத் தனது சரீரத்தினின்றுஞ் சதையைக் கொய்துவைத்தான். அத்தட்டுத் தாழ்ந்து புறாவிருந்த தட்டுக்குச் சமமாகாதது கண்டு மீண்டுங் கொய்து வைத்தான். அவ்வளவிலும் நிரம்பாமை கண்டு தன்சரீரத்திலே கொய்யத்தக்க சதையெல்லாங் கொய்து கொய்து வைத்தும் ஆற்றாது ஈற்றிலே தானே முழுவதும் இரையாக வேறினான். அவ்வளவிலே தட்டுச்சமப் பட்டது. உடனே இந்திராக்கினி தேவரிருவரும் தமது மெய்வடிவைக் காட்டி உனது சீவகாருணியத்தை மெச்சினோம் உன்போற் சிறந்தான் எவனுமில்லை. உனக்கு இஷ்டமாகிய வரங்களைத் தருவோமென்று அவனைப் பழைமை போலாக்கி அநேகவரங்களைக் கொடுத்துப் போயினர். இவனுக்கு விருஷதர்ப்பன், சுவீரன், கேகயன், மந்திரன் என நால்வர் புத்திரர். பிரகலாதன் புத்திரன்

ஒரு பௌராணிகன்

சோதிசக்கரம். இது பகோளத்தின் கண்ணேயுள்ளது. இச்சக்கரம் துருவன் இந்திரன் வருணன் கசியபன் முதலியோர் கூடிப் பிரதடிணமாகத் தினந்தோறுஞ் செல்லப்பெற்றுள்ளது. இதன் வாற்பக்கத்திலே பிரஜாபதியும் அக்கினி இந்திரன் தருமன் என்போரும், வான மூலத்திலே தாதாவும் விதாதாவும், கடிதடத்திலே சப்த இருஷிகளும், மேன்மோவாயிலே அகஸ்தியரும், கீழ்மோவாயிலே யமனும், முகத்திலே அங்காரகனும், குய்யத்திலே சனியும், பீஜத்திலே பிரகஸ்பதியும், பக்கத்திலே சூரியனும், நாபியிற்சுக்கிரனும், நெஞ்சிலே சந்திரனும், ஸ்தானங்களிலே அசுவினி தேவர்களும், பிராணவாயு அபான வாயுக்களிலே புதனும் சர்வாங்கமும் சனி கேதுக்களும், ரோமங்களிலே நக்ஷத்திரங்களுமாக அதிகரித்து நிற்பர். இச்சிஞ்சுமார சக்கரம் மகர வடிவமாகவுள்ளது. முதலைவடி வெனினும் ஒக்கும்

கீசகன்

சிங்கமுகன் காண்க

திதிபுத்திரி. இவள் விப்பிரசித்தி மனைவி. இவள் தடிதன் மகளென்றும் கசியபன் பாரி என்றும் பாரதங்கூறும். இராணியகசிபன் மகள். சாயாக்கிராகிணி. ஓரிராக்ஷசி. அநுமான் இலங்கைக்குச் செல்லும் போது அவனாற் கொல்லப்பட்டவள். இலங்கணியெனவும்படுவள்

பிருகுவுக்குப் புலோமையிடத்தி லுற்பத்தியான புத்திரன். சுகோத்திரன் புத்திரன். மித்திராயுபுத்திரன்

வசுதேவன் தம்பி

கபிலன் சீஷன். இவன் வேதங்கள் அப்பிரமாணமெனக் கபிலனோடு வாதித்து முடிவில் வேதங்களே எல்லாவற்றுக்கும் பிரமாணமென அக்கபிலன் நாட்ட ஒப்பியவன்

யமன் பாரி. உச்சிஷ்டை

அநூரன்பாரி. இவள் புத்திரர் சம்பாதி சடாயுக்கள்

மேதாநிதிபுத்திரன். இவன் தந்தை தன் மனைவியை, தாயை, வெட்டுமாறு இவனைஏவ அவன் சற்றே தாமதித்துச் சிந்தித்து நின்றான். அவ்வளவில் தந்தை கோபந்தணிந்து சந்தோஷித்து இவனுக்கு இப்பெயரை யிட்டான். சிரம் ~ தாமசம். காரி ~ செய்பவன்

வருணன் ராஜதானி

தருமன் பாரி. சுமன்தாய். வைவசுவதன் பாரி

திருவோண நக்ஷத்திரத்தோடு கூடின துவாதசி. இத்தினத்தில் விஷ்ணுமூர்த்தி வாமனா வதாரஞ் செய்தமையால் உலகத்தி லத்தினம் விரததினமாயிற்று

முராசுரன் புத்திரன். கிருஷ்ணனாற் கொல்லப்பட்டவன்

பிதிர்கன்மம். இது பிர்தேவதைகளுடைய திருப்பதியின் பொருட்டுச் செய்யப்படும் பிண்டகருமம். இது சுபகருமத்தின் கண்ணும் அசுபகருமத்தின் கண்ணும் செய்யப்படும். சுபகருமத்தின்கட் செய்யப்படும் சிரார்த்தம் நாந்தியென்றும் அப்பியுதய மென்றும் சொல்லப்படும். அசுபசிரார்த்தங்களநேகம். அவற்றுள் பிரேதசிரார்த்தம் பிரேததிருப்தியின் பொருட்டும் செய்யப்படுவது. இது நக்கினநலை ஏகோதிஷ்ட சோடச சபிண்டீகரண சிரார்த்தங்களெனப் பல. பைதிருக சிரார்த்தம் பிதிர்தேவதைகளின் பொருட்டுச் செய்யப்படும். பிதிர்தேவதைகள் வசுருத்திர ஆதித்திய பதப்பேறுடையவர் ளாயுள்ளவர்கள். காசி கயை பிரயாகை குருக்ஷேத்திரம் கோகர்ணம் குருஜாங்கலம் புஷ்கலக்ஷேத்திரம் முதலியன சிரார்த்தகருமங்களுக்குரிய சிறந்த ஸ்தலங்கள். அவற்றுள் கயாசிரார்த்தம் மிக்க விசேஷமுடையது. இறந்ததினம், அமாவாசை, மகாளயபடி முதலியன சிரார்த்தத்துக்குரிய காலம்

பிரமதத்தன் தகப்பன்

சூரியனுக்குச் சமிஞ்ஞா தேவியிடத்துப் பிறந்த புத்திரன்

திருவோணம். ஆவணி மாசத்துச் திருவோண நக்ஷத்திரத்திலே இருபிறப்பாளர் மூவராலும் அநுஷ்டிக்கப்படுவதாகிய ஒரு வைதிககிரியை. அது பதினான்கு வித்தைகளையும் சிரவணஞ்செய்யத்தொடங்குதற்குரிய கிரியை

ராமன் புத்திரனாகிய லவன் ராஜதானி

மதுராபுரத்துக்குச் சமீபத்திலேயுள்ள கரவீரபுரத்தரசன். இவன் எப்பொழுதும் கிருஷ்ணன் மீது பகை பாராட்டி வந்தமையால் கிருஷ்ணன் இவனைக் கொன்று மகனுக்கு முடிசூட்டினான்

சங்கராசாரியாராலே ஸ்தாபிக்கப்பட்ட சாரதாபீடமும் மடாலயமு மிருக்குமிடம். இம்மடத்துக்குச் சங்கராசாரியரது சீஷ பரம்பரையில் வருவோர் அதிபதியாவர். அவருஞ் சங்கராசாரிய பட்டமே பெறுவர். இம்மடாலயத்திலேயுள்ள கிரந்தமண்டபத்திலே அநேக நூல்களுள. சிருங்ககிரி மைசூர் நாட்டிலுள்ள ஒருமலைமேல் நகரம்

புஷ்யமித்திரன் வமிசத்தரான மகததேசத்தரசர். இவர்கள் பதின்மர். நூற்றுப்பன்னிரண்டு வருஷம் அரசியற்றினர்

சமீகன் புத்திரன்

இது ஸ்ரீராமர் சிநேகனாகிய குகனுடைய பட்டணம். அது கங்கைக்கரையிலுள்ளது

பர்மியாசுவன் புத்திரருளொருவன். இவன் தவங்கிடந்து நாரதனுக்கிரகத்தாற் பொன்னாகவே மூத்திர புரீஷங்களைக் கழிக்கின்ற ஒரு திவ்விய புத்திரனைப் பெற்றான். அவன் வளர்ந்து வருநாளில் அவன் தேகத்திலே பொன்னிருக்கின்றதெனக் கருதிக் கள்வர் அவனைக் கொன்று உடலைப் பரிசோதித்துப் போயினர். அப்பாலும் நாரதரனுக்கிரகத்தால் உயிர்பிழைத்தான். அவன் சுவர்ணஷ்டீவி யென்னும் பெயரினன். வசுதேவன் தம்பி. காலாநலன்புத்திரன்

மூலப் பிரகிருதியினின்றும் உலகங்களெல்லாந் தோன்றுதல் கிருஷ்டியெனப்படும். அத்துவைதிகள் பிரபஞ்சமெல்லாம் பிரமதினின்றும் தோன்றும் என்று கூறுவார்கள். துவைதிகள் சித்தும் அசித்துமென இரண்டு பொருளுண்டென்றும் சித்தினது அதிகாரத்தால் சித்தும் அசித்துமாகிய பிரபஞ்சந் தோன்றுமென்றும், விசிஷ்டாத்துவைதிகளும் சுத்தாத்து வைதிகளும் பிரமம், ஆன்மா, மாயை என முப்பொருளுண்டென்றும் மாயையினின்றும் பிரபஞ்சத்தைத் தோற்றுவிக்குமென்றும் சிருஷ்டியைப் பலதிறப்படக் கூறுவர். இரண்டோரமிசமன்றி மற்றெல்லாம் எல்லா வைதிக சமயிகளுக்கும் பொதுவே. மாயையென்று கூறப்படுவதாகிய மூலப் பிரகிருதியிலே பிரகிருதி தோன்றும். அதனிடத்தே குணதத்துவந் தோன்றும். அக்குணம் சாத்துவிகம், இராஜதம், தாமதமென மூன்றாம். அக்குணதத் தவத்திலே புத்தி தத்துவந் தோன்றும். புத்தியெனினும் மஹத்தத்துவமெனினும் பொருளொன்றே. அப்புத்தி தத்துவம் குணத்திரயத்தை யுடையதாய்த தோலினாலே மூடிக்கொள்ளப்பட்ட வித்துப்போலப் பிரகிருதியினாலே மூடப்பட்டிருக்கும். அதினின்றும் வைகாரிகம் தைஜசம் பூதாதியென்னும் அகங்காரங்கள் மூன்றும் தோன்றும். ஆவ்வகங்காரம் புத்திதத்துவத்தினாலே மூடப்பட்டிருக்கும். அம்மூன்றினுள்ளே பூதாதியாகிய தாமசாகங்காரத்தினின்றும் சத்த தன்மாத்திரை தோன்றும். அத்தன் மாத்திரையினின்றும் ஆகாசந்தோன்றும். அவ்வாகசம தாமசாகங் காரத்தினாலே மூடப்பட்டிருக்கும். அவ்வாகாசம் விகாரப்பட்டுப்பரிசதன் மாத்திரையை யுண்டாக்கும். அதனின்று வாயுத் தோன்றும். அக்காரணத்தால் வாயுவின் குணம் பரிசமாயிற்று. வாயுவும் ஆகாய கவசமுடையது. வாயு விகாரப்பட்டு ரூபதன்மாத்திரையை யுண்டாக்கும். அத்தன்மாத்திரையினின்றும் தேயுத் தோன்றும். அதுபற்றித் தேயுவுக்கு ரூபம் சிறப்பியல்பாயிற்று. தேயுப்பரிசதன் மாத்திரையினாலே மூடப்பட்டிருக்கும். தேயு விகாரப்பட்ட ரச மாத்திரையை யுண்டாக்கும். அதினின்றும் அப்புத் தோன்றும். அப்புவும் ரூபதன் மாத்திரையினாலே பொதியபப்ட்டிருக்கும். அப்பு விகாரப்பட்டுக் கந்ததன் மாத்திரையை யுண்டாக்கும். அதனின்றும் பிருதிவி தோன்றும். மூலப்பிரகிருதியும் மகத்ததும் அரூபம். அகங்காரமும் தம்மாத்திரையும் மகா பூதங்களும் ரூபம். சத்தத்தினின்றும் ரூபம் தோன்றும். சத்தம் சோதியிற்றோன்றும். சோதி மனத்திற்றோன்றும். மனம் புருஷனிற் றோன்றும். சத்தம் சோததியிற்றோன்று மென்பது யோக சூத்திரத்திலே அநாஹதஸ்யசப்தஸ்ய என்னுஞ் சூத்திரத்தினாலறிக. மேலே கூறப்பட்ட பஞ்சபூதங்களும் தம்மிற் கூடிச் சிருஷ்டியை விருத்திபண்ணும் ஆற்றலில்லாதனவாக, ஈசுரசக்தி அவற்றுட் கலந்து நின்றூக்கும். ஊக்கவே அவை பஞ்சீகரணப்பட்டுப் பிரமாண்டத்தைத் தோற்றுவிக்கும் பிரபஞ்சமனைத்தும் சித்தும் சடமும் ஆகிய இருகூற்றில் அடங்கும். சித்தின்றிச் சடம் இயங்காது. ஆகவே தோற்றந் திதி நாசமென அவ்வியக்கமும் மூன்றாய்த் தோன்றும், தோற்றுவிக்குஞ் சக்தி பிரமாவெனப்படும். திதி செய்யுஞ் சக்தியாகிய காலவடிவம் விஷ்ணுவெனப்படும். நாசஞ் செய்யுஞ் சக்தி உருத்திரன் எனப்படும். ஒவ்வோரணுவையும் இம்மூன்றுசக்திகளும் பற்றிநின்று தத்தம் முறையிலே தமது தொழிலைச் செய்யும். இவற்றை ஐரோப்பிய பண்டிதர்கள் ஆற்றலென்பர். ஆரியர் தனித்தனிக் கடவுள் ரென்பர். மேலே தாமசாகங்காரத்தின்றோற்றங் கூறினாம். இனிச் சாத்துவிக அங்காரமாகிய வைகாரிகத்தினின்றும் மனமும் சோத்திரமுதலிய பஞ்சஞானேந்திரியமும் தோன்றும். ராசதாகங்காரமாகிய தைஜசத்தினின்றும் வாக்குமதலிய கன்மேந்திரியம் ஐந்துந் தோன்றும். ஒவ்வொரு பூதமும் இருகூறாகி, ஒருகூற்றை நிறுத்தி மற்றைக் கூற்றை நான்குகூறாக்கி, ஏனைய நான்கு பூதங்கட்கு மொவ்வொன்றாகக் கொடுத்தும் வாங்கியும் தம்பிற் கலப்பதே பஞ்சீகரணமாம். அஃதாவது பிருதிவியிலே பிருதிவிதன் மாத்திரை அரை, அப்புதன் மாத்திரை அரைக்கால், வாயுதன் மாத்திரை அரைக்கால், ஆகாயதன் மாத்திரை அரைக்கால், இப்படியே மற்றவையுமா மெனக் கொள்ளுக. தூலபூதங்களைச் சோதித்தால் இக்கூறுகள் புலனாகும் மூலப் பிரகிருதியிலினிடத்திலேயுள்ள கூறுகளை யெல்லாமடக்கி யிருக்கும்மயின் முட்டை போலப் பிரபஞ்சத்துக்கு வித்தாயுள்ளது இவ்விருபத்துக்கு நான்கிற்கும் மேலாய் வேறாயுள்ள தத்துவம் புருஷ தத்துவம். இத்துணையுஞ் சாங்கியமதக் கொள்கை. சைவ சித்தாந்திகள் தத்துவம் முப்பத்தாறென்பர். அவர்கொள்கைவருமாறு, பூதம் ஐந்து. தன்மாத்திரை ஐந்து, ஞானேந்திரியம் ஐந்து. கன்மேந்திரியம் ஐந்து. மனம் அகங்காரம் புத்தி குணம் பிரகிருதி என்னும் ஐந்து, ஆகத் தத்துவம் இருபத்தைந்தும் அசுத்தாத்துவா. இருபத்தாறாந் தத்துவம் அராகம். அதற்குமேலே வித்தியாதத்துவம். அதற்குமேலே கலாதத்துவம். அதற்குமேலே நியதிதத்துவம். அதற்குமேலே காலதத்துவம். ஆராகம் முதற்கால தத்துவ மீறாகிய வைந்தும் மிச்சிராத்துவா. இவை முப்பதும் ஆன்மாக்களுக்குத் தனித்தனிசூக்குமதேகங்களாம். அதற்குமேல் மாயாதத்துவம். அதற்குமேலே சுத்த வித்தியாதத்துவம். அதற்குமேல் ஈசுரதத்துவம். அதற்கு மேலே சதாசிவ தத்துவம். அதற்கு மேலே சத்தி தத்துவம். அதற்கு மேலே சிவ தத்துவம். இவையே முப்பத்தாறுமாம். சிவதத்துவம் நாதம் என்றும் சத்தி தத்துவம் விந்து என்றும் சொல்லப்படும். சொல்லொற்றுமை நோக்கிச் சிவதத்துவமும் பரமசிவமுமொன்றெனக் கொள்ளாதொழிக. இனி அதிகார தேவர்களிருக்கும் முறை கூறுவாம். சுத்த வித்தியா தத்துவத்திலே சத்தகோடி மகா மந்திரங்களும் நந்தி முதலிய கணநாதர் எண்மரும், இந்திரன் முதலிய உலகபாலகரும், ஈசுர தத்துவத்தில் அநந்தர் முதலிய வித்தியேசுரருமிருப்பர். அநந்தர் மாயா தத்துவ புவனங்களை யுண்டாக்குபவர். ஸ்ரீகண்டருத்திரர் குணதத்து வத்திலிருந்து ஒடுக்கக்காலத்தில் அராகத்திலிருப்பர். பிரகிருதி மத்தகத்திலே எட்டுருத்திரர் இருப்பர். பிரமவிஷ்ணுக்கள் ஸ்ரீகண்டருத்திரரோடு குண தத்துவத்திலிருப்பர். பிரணவம் ஈசுர தத்துவத்திலிருக்கும். ருத்திரகணங்களுக்குச் சங்கையில்லை. ஆகாயம் துவாரமாகி ஏனைப்பூதங்களுக் கிடங்கொடுக்கு மியல்பினது. வாயு சலித்து மற்றைப் பூதங்களைத் திரட்டுமியல்பினது. தேயுச் சுட்டொன்றுவிக்கும். அப்புக் குளிர்ந்து பதஞ்செய்யுமியல்பினது. பிருதிவி கடினமாய் மற்றெவற்றையுந் தரிக்குமியல்பினது. ஆகாயம் வட்டவடிவினது. வாயு அறுகோணம். தேயு முக்கோணம். அப்புப்பிறை. பிருதிவி சதுரம். ஹ ய ர வ ல ஆகாயாதி ஐந்திற்கும் முறையே அடிரங்களாம். மாயையின் வேறாகியும் அதனுள்ளே பந்திக்கப்பட்டு மூழ்கிக்கிடந்த ஆன்மாவுக்குக் கலாதத்துவம் மின்னற்கதிர்போல அந்தகாரத்தைச் சிறிது விலக்கித் தெருட்ட அக்கலையினின்றும் அறிவுக்கு உபகரணமாயுள்ள வித்தியாதத்துவமும் அதினின்றும் போகத்துக்குக் கருவியாகிய அராகமும் தோன்றும். அந்த அவதாரத்திலே ஆன்மாப் போகாதிகாரத்தைப் பொருந்தும். அவ்வதிகாரமே புருஷன்என மேலே கூறப்பட்டது. அஃதுள்ளவாறு தத்துவ மாகாமையின் தத்துவங்களோடு சேர்த் தெண்ணப்படாதாயிற்று. ஆன்மாவுக்குப் போக்கியமாயுள்ள இருபத்தைந்துமாம். சித்தஞ்சேர்த்தெண்ணப்படாமைக்கு நியாயமும் இது போன்றதேயாம். சைவசித்தாந்திகள் சுத்த சிவமாகிய பிரமமும் ஆன்மாவும் மாயையும் நித்தியப் பொருள்களென்பர்கள். சுத்த சிவத்துக்குச் சிவதத்துவமும், சுத்தியும், சதாசிவமும் திருமேனியாகும். சிவதத்துவத்திலே சுத்தசிவகலை ஸ்தூலமாகச் சத்திகலை சூக்குமமாய் நிற்கும், சத்திதத்துவத்திலே சிவகலை பாதியும் சத்திகலை பாதியுமாகும். ஆதிலே சதாசிவம் சூக்குமமாகும். சுதாசிவத்திலே சிவகலை காலும் சத்திகலை முக்காலுமாக விளங்கும். சிவதத்துவத்திலே ஆன்மாவும் சத்திதத்துவத்திலே மாயையும் அந்தர்க்கதமாய் நிற்கும். ஈசுர தத்துவத்திலே சிவகலை சைதன்னிய ரூபமாகச் சத்திகலை மேம்பட்டுநிற்கும். சுத்த வித்தியா தத்துவத்திலே சைதன்னியமும், மாயையும் சமப்பட்டுநிற்கச் சத்தி யோங்கிநிற்கும். அச்சுத்த வித்தையிலே அதோபாகத்திலுள்ள மாயையைச் சத்திநோக்கிநிற்க, மாயை வேறாகப் பிரியும். சிவதத்துவமுதலிய ஐந்தும் பிரேரகமாக மாயைமுதலிய ஏழும் ஆன்மாவுக்குப் போககாண்டமாம். அவற்றின் கீழுள்ள இருபத்துநான்கும் போக்கியமாம். இவற்றின் உள்ளுறையெல்லம் சிவாத்துவ விருத்தியிற் காண்க. இப்போதுள்ள சிருஷ்டி தொடங்கி இருபத்தேழு சதுர்யுகங்கடந்து இருபத்தெட்டாஞ் சதுர்யுகம் நடக்கின்றது. இச்சிருஷ்டியிலே ஆறு மனுக்களிறந்து ஏழாம்மனுவாகிய வைவசுவத மனுவின் காலம் நடக்கின்றது. மனுவந்தரங்கள் தோறும் சோபானக்கிரமமாக மனுஷரது வடிவமும் குணமும் வேறுபட்டுயர்ந்துவரும். முன்னிருந்த மனுவினது காலத்து மாந்தர் நம்மினும் வடிவு குணங்களாற் குறைந்தவராயிருப்பர். இனிவரும் சாவர்ணி மனுவினது காலத்துமாந்தர் நம்மிலுஞ் சிறந்தோராவர். முனுவென்றது மனுஷகணத்தை. அவ்வக்கணத்துக்கு ஆதிதலைவனெனினும் பொருந்தும். ஆன்மாக்கள் ஆணவத்தால் உடலெடுத்துக் கன்மத்துக்கீடாக மேல்கீழ்ப்பிறவிகளிற் செல்லும். சிருஷ்டியும் ஆன்மாக்களின் பொருட்டாக நிகழ்வது வாயுவுலகம் சனி, தேயுவுலகம் சூரியன், அப்புவுலகம் சுக்கிரன். பிருதிவியுலகம்பூமி. ஓவ்வொரு பூதத்திலும் மற்றைய நான்கு பூதங்களுங் கூடியிருக்கும். தனிப்பூதங்கள் தன் மாத்திரைகள். தன்மாத்திரைகளது சையோகத்தாலே பூதங்களும் உலகங்களுந் தோன்றும். உலகம் தோன்றிநின்று ஒடுங்குமியல்பினதாதலின் நித்தியாமாயுள்ளது. ஊன்றி நோக்குமிடத்துக்கணந்தோறும் சிருஷ்டி திதி சங்காரமாகிய முததொழிலும் நிகழ்வது பிரத்தியடிமாம். நிலைதிரிதலேயன்றி அழிவென்பதொன்றில்லை

பூமிக்குப் பிருதுசக்கிரவர்த்தியும், ஒஷதிகள், யாகம், விரதம், நடித்திரங்கள் முதலியவைகளுக்குச் சந்திரனும், ஜலத்துக்கு வருணனும், தனத்துக்கும் யடிர்களுக்கு குபேரனும், துவாதசாதித்தியர்களுக்கு விஷ்ணுவும், வசுக்களுக்கு அக்கினியும், பிரஜாபதிகளுக்குத் தடினும், தேவர்களுக்கு இந்திரனும், தைத்தியர் தானவர்களுக்குப் பிரஹலாதனும், பிதிர்களுக்கு யமனும், பசுபூதாதிகளுக்குச் சிவனும், மலைகளுக்கு இமயமும், நதிகளுக்குச் சமுத்திரமும், கந்தருவ வித்தியாதரகிந்நர கிம்புருஷர்களுக்குச் சித்திர ரதனும், சர்பப்ங்களுக்கு வாசுகியும், திக்கஜங்களுக்கு ஐராவதமும், பக்ஷிகளுக்குக் கருடனும், குதிரைகளுக்கு உச்சைச்சிரவமும், மிருகங்களுக்குச் சிங்கமும், சிருஷ்டிகாலத்திலாதிபத்தியம் பெற்றார்கள்

சிவனடியார்களைச் சிவனெனக்கொண்டு அவர்களை அன்போடு திருவமுது செய்வித்து அவர்களுக்கு வேண்டுந்திரவியங் கொடுத்தது வழிபட்டு வந்த திருவாக்கூர்ப் பிராமணராகிய பக்தர்

சிவபிரான் வைரவவேடங்கொண்டு சென்று நம்மை அமுதுசெய்விப்பீரோவென்று கேட்க, செய்விப்பேன் என்றுகூறி வைரவர் கேட்டபடி தமது ஒரே பிள்ளையாகிய சீராளனை வெட்டிக் கறியாகப் பாகம்பண்ணி விருந்திடத் துணிந்தபோது வைரவர் உமது புத்திரனை அழையுமென, இப்போதுதவான் எனச்சொல்லியும் கேளா வைரவரைத்த திருப்திசெய்யும்படி வாளாவழைக்க, அப்புத்திரன் உண்மையாகவே வரப்பெற்ற பக்தர். இவர் திருச்செங்காட்டங் குடியில் விளங்கிய பிராமணர். மனைவிபெயர் திருவெண்காட்டு நங்கை. சிறுத்தொண்டர் திருஞானசம்பந்த மூர்த்திநாயனார் காலத்தவரென்பது பெரியபுராணத் தாற்றுணியப்படுதலின் நாலாயிரம் வருஷங்களுக்கு முற்பட்டவர்

இதுகடைச்சங்க நூல்களுளொன்று. பத்துப்பாட்டுள் மூன்றாவது பிரபந்தமாகிய இஃது ஏறுமாநாட்டு நல்லியக்கோடன் மீது கடைச்சங்கப் புலவருள் ஒருவராகிய நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடியது. தன் யாழ்வன்மை காட்டிப் பரிசு பெறவிரும்பிய பாணனை நல்லியக்கோடன் மாட்டுச் செலவிடுத்தமையின் ஆற்றுப்படையாறிற்று

காவிரியின் தென்கரையிலுள்ள விஷ்ணுஸ்தலம்

பாண்டிநாட்டுள்ளதோர்மலை

இவர் கடைச்சங்கப்புலவர்களு ளொருவர்

சிதம்பரம் காண்க

அழகர் மலைக்கணுள்ள ஓராறு. நூபுரகங்கையெனவும் பெயர்பெறும்

நந்தீசுவரன் தந்தை

கைலாசத்தின் கண்ணதாகிய ஒரு நதி. சிதம்பரத்திலுள்ள ஒரு தீர்த்தம். இத்தீர்த்தத்திலே இரணியவன்மன் மூழ்கித் தனதுடற்குற்றம் நீங்கப்பெற்று அரசனாயினான்

பட்டணத்தடிகள் மனைவி

சிதம்பரத்தி லெழுந்தருளியிருக்கும் சிவசத்திபெயர்

திருப்புத்துரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார்பெயர்

கண்ணப்பர் காலத்திலே திருக்காளத்தியிலே விளங்கிய அருச்சகர்

வடமதுரையிலிருந்த வோரந்தணன். இவனை விஷ்ணுவினது கணநாதர் உபசரித்தழைத்துப் போய்ச் சந்திராதியுலகங்களை யெல்லாங் காட்டினார்கள்

அருணந்தி சிவாசாரியர் செய்த பதிசாஸ்திரம். அது சைவ சித்தாந் தசாஸ்திரங்கள் பதினான்கனுளொன்று. அது சிவஞான போதத்திற்கு வழிநூல். அது பரபடிம் சுபடிம் என் இரு படிங்களையுடையது. பதி பசு பாச வியல்புகளை ஐயந்திரிபறத் தடைவிடைகளால் விளக்குவது. இது பௌத்தம் லோகாயதமுதலிய சமயங்களைக்கண்டித்துச் சுவபக்கம்நாட்டுவது. ஆன்மவிசாரணை செய்யப் புகுவார்க்கு இது போலச் சிறந்தநூல் மற்றில்லை. அதற்கு மறைஞானசம்பந்தர் சிவாக்கிரயோகிகள் முதலியோர் உரை செய்தார்கள்

இது வடமொழியிலே நந்திபகவானாலும், தமிழிலே மெய்கண்ட தேவராலுஞ் செய்யப்பட்டது. தமிழ்ச் சைவசித்தாந்தசாத்திரம் பதினான்கிற்கும் முதனூலாகவுள்ளது. பண்னிரண்டு சூத்திரங்களையுடையது. இதற்குச் சிவஞானமுனிவர் பாஷியமுஞ் சிற்றுரையுஞ் செய்தனர். சிவஞானமுனிவர் வடமொழியிலே சிவாக்கிரயோகிகள் செய்த பாஷியத்தையே மொழிபெயர்த்தனர். வேதம்பசுவதன்பான் மெய்யாகமநால்வ ரோதுந்தமிழ் வேதமுள்ளுநெய் ~போதமிகு ~ நெய்யினுறு சுவையா நீள்வெண்ணெய் மெய்கண்டான் ~செய்த தமிழ்நூலின் நிறம் என்னும் ஆன்றோர்வாக்கே சிவஞானபோதத்தின் மாட்சிமையைத் தெரிவிக்கும்

நூற்றுமுப்பது வருஷங்களுக்கு முன்னர்த்திருவாவடுதுறை மடத்திலிருந்த ஒரு தம்பிரான். இவர் வடமொழி தென்மொழியிரண்டிலும் வல்லவர். சிவஞானபோதத்திற்குத் திராவிடமகாபாஷியமும் சிவஞானசித்தியார்க்குப் பொழிப்புரையும், சிவஞானபோதத்திற்குச் சிற்றுரையும், தொல்காப்பியமுதற் சூத்திரவிருத்தியும் செய்தவர். சம்ஸ்கிருதநூல்களைத் தமிழிலே வசனரூபமாகவும், செய்யுள் ரூபமாகவும், மொழிபெயர்ப்பதில் இவர்க்கிணையாயினார் பிறரில்லை. அன்னம்பட்டியம் சிவதத்துவ விவேகமுதலியன இவர் செய்த மொழி பெயர்ப்புக்கள், தமிழ் இலக்கண வுணர்ச்சியும் தர்க்க சாஸ்திரவாராய்ச்சியும் நிரம்பியவராதலால் சிரோரத்தினங்களாக விளங்குகின்றன. பிறர் நூல்களிலே குற்றங்தெரித்தலில் நக்கீரரும் அவர்க்கிணையாகார். பாஷியமொன்றேனு மில்லாத பாஷையென்று வடமொழியுடையோர் தமிழை இகழ்ந்துவந்த குற்றத்தை நீக்கினது அவர்செய்த திராவிடபாஷியமே. அதற்குமுன்னே நாலாயிரப்பிரபந்தபாஷியம் உண்டென்றாலும் அஃது இத்திராவிட பாஷியம் போலச் சிறந்ததன்று

விஷ்ணுவினது சக்கரம்

உபபுராணங்களுள் ஒன்று

பரமதருமாதயியல், சிவஞானதானவியல், ஐவகையாகமவியல், பல விசிட்டகாரணவியல், சிவதருமவியல், பாவவியல், சுவர்க்க நரகவியல், சனனமரணவியல், சுவர்க்கநரகசேடவியல், ஞான யோகவியலெனப் பன்னிரண்டியல்களையுடைய இந்நூல் மறைஞானசம்பந்தர் செய்தது

மயிலாப்பூரிலிருந்த இவர் பாம்புகடித்திறந்த தமது புத்திரியினது எலும்பை ஒரு குடத்திலிட்டு வைத்துத் திருஞானசம்பந்த ரங்கெழுந்தருளிய போது அவர் முன்வைத்து அவரருளால் முன்போலப் பெண்ணுருவாக எழும்பப்பெற்ற வொருபக்தர்

திரிமூர்த்திகளு ளொருவரென்று விஷ்ணு புராணங்களும் அம்மூவரையும் அதிஷ்டித்து நிற்கும் பரப்பிரமமென்று சைவ புராணங்களுங் கூறும். சிவன் என்னுஞ்சொல்லுக்கு மங்களரூபி என்பது பொருள். சிவனை முழுமுதற்கடவுளாகக் கொண்டு வழிபடுவோர் சைவரெனப்படுவர். அவர்கள் சமயம் சைவசமய மெனப்படும். பதினெண் புராணங்களுள்ளே சிவபரமாகவுள்ள புராணங்கள் பத்து. சிவனை வழிபடுவோர்க்காதார நூல்கள் ஆகமங்களாம். அவை இருபத்தெட்டு. சிவன் ரூபமும் அரூபமும் ரூபாரூபமும் ஆகிய மூன்று திருமேனிகளுடையர். ஆரூபத்திருமேனியோடு கூடியவிடத்துச் சிவனென்றும், ரூபாரூபத் திருமேனியிற் சதாசிவமூர்த்தியென்றும், ரூபத் திருமேனியில் மகேசுவரரென்றும் சொல்லப்படும். பிரமாவைச் சிருஷ்டி கர்ததாவென்றும், விஷ்ணுவைக் காவற்காரகர்த்தா வென்றும், சிவனைச்சங்காரகர்த்தா வென்றும் வைதிகர்யாவருங் கூறுவர். சங்கார கிருத்தியம் சிருஷ்டி திதிகளுக்கு ஏதுவாகச் செய்யப்படுவதல்லது நாஸ்தியாக்கும் பொருட்டன்று. ஆதலால் சங்காரகிருத்தியத்தில் மற்றையிரு கிருத்தியங்களு மடங்கும். அடங்கவே சங்காரகர்த்தாவே மற்றையிருவரையு மிதிஷ்டித்து நின்று நடாத்து முழுமுதற் கடவுளென்பர்கள். விருஷபத்து வஜன், உமாபதி, சர்மவாசன், நந்திவாகனன், சூலி, கபாலமாலாதரன், சர்ப்ப குண்டலன், காலகாலன், நீலகண்டன், கங்காதரன், திரிநேத்திரன், சந்திரசேகரன், திரிபுராந்தகன் முதலிய அநந்தநாமங்கள் பெறுவர். ஊலோககண்டகராகிய திரிபுராசுரரை சங்காரஞ் செய்தருளியமையின், திரிபுராந்தகன் எனப்படுவர். திரிபுராந்தகனஞ் செய்யப் புறப்பட்ட போது, பூமியை இரதமாகவும், சூரியசந்திரர்களை இரதசக்கரமாகவும், வேதங்களைக் குதிரைகளாகவும், பிரமாவைச் சாரதியாகவும், மேருவை வில்லாகவும், சாகரத்தை அம்புக்கூடாகவும், விஷ்ணுவைப் பாணமாகவும் கொண்டு சென்றார். இவ் விஷயத்திலே அத்தியற்புத தத்துவார்த்தமடங்கியிருக்கின்றது. அதனை ஈண்டுவிரிப்பிற் பெருகும். பரம விஷ்ணுக்களது கபாலத்தை மகா கற்பாந்தரங்களிலே தரித்துத் தனித்து நின்று ஆனந்த தாண்டவஞ் செய்தலின் கபால மாலாதரனென்னும் நாமம்பெறுவர். சிவன் மூன்று கண்களுடையர். ஓன்று நெற்றியிலுள்ளது. அதனாற் கண்ணுதலெனப்படுவர். இக்கண்ணினாலேயே காமதகனஞ் சேர்க்கும் பொருட்டுப் பெற்ற கங்கையினது பிரவாக வேகத்தைச் சடைக்கொழுந்த தொன்றினாலடக்கிய காரணம்பற்றிக் கங்காதரன் கங்கை வேணியன் முதலிய நாமங்களைப்பெறுவர். அமிர்தமதன காலத்து எழுந்த விஷத்தைக் கண்டத்தடக்கித் தேவரைக் காத்தருளினமையின் நீலகண்டன் காளகண்டன் முதலிய நாமங்களைப் பெறுவர். அக்காலத்திற்றானே யெழுந்த சந்திரனைச் சடையிற்றரித்தமையின் சந்திரசேகரன் சந்திரமெனலி முதலிய நாமம் பெறுவர். மார்க்கண்டனைக் காக்குமாறு காலனை உதைத்தருளினமையாலும் காலவரையறைக்ககப்படாத அநாதி நித்தியாராதலினாலும் காலகாலன் காலாந்தகன் முதலியநாமங்கள் பெறுவர். இச்சிவபிரானை மகாலிங்கம் அர்த்தநாரீஸ்வரர் நடேசர் முதலிய இருபத்தைந்து மூர்த்தத்திடத்தே தியானித்து வழிபடுவர். சிவனுக்குச் சத்தி உமாதேவியாரெனப்படுவர். இருபத்தைந்து மூர்த்திகளாவார். லிங்கமூர்த்தி, சுகாசனமூர்த்தி, உமாசகமூர்த்தி, கல்யாணசுந்தரமூர்த்தி, சோமஸ்கந்தமூர்த்தி, சக்கரப்பிரதானமூர்த்தி, திரிமூர்த்தி, அர்தாங்க விஷ்ணுமூர்த்தி, தக்ஷிணமூர்த்தி, பிக்ஷாடனமூர்த்தி, கங்காளமூர்த்தி, காமசமஹாரமூர்த்தி, காலாரி, ஜலந்தாரி, திரிபுரதம்ஹாரமூர்த்தி, சரபமூர்த்தி, நீலகண்டமூர்த்தி, திரிபாதமூர்த்தி, எகபாதமூர்த்தி, வைரவமூர்த்தி, விருஷபாரூடமூர்த்தி, நடராஜமூர்த்தி, கங்காதரமூர்த்தி. அக்குரூரன்தம்பி

காசி

பதினெண்புராணத்தொன்று

பிரபுவிங்கலீலை, திருக்கூவப்புராணம், சித்தாந்தசிந்தாமணி, வேதாந்த சூடாமணி, சிவப்பிரகாசவியாசம், சிவநாமமகிமை, தர்க்கபாஷை, சோணசைல மாலை,நன்னெறி, நால்வர் நாண்மணிமாலை, வேங்கையுலா, வேங்கைக்கோவை முதலிய நூல்கள் செய்தவர். காஞ்சீபுரத்திலே பிறந்து சிந்துபூந்துறையிலே வெள்ளியம் பலத்தம்பிரானிடம் பாடங்கேட்டவர். இலக்கண இலக்கியங்களில் மகா சதுரர். குற்பனைக்களஞ்சியம். சாதியில் வீரசைவர். இவர் இற்றைக்கு இருநூற்றிருபது வருஷங்களுக்கு முன்னர் வியங்கியவர்

கொங்கு நாட்டின் கணுள்ள ஒரு சுப்பிரமணிய ஸ்தலம்

திருக்கானூரிலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

மாசிமாசத்திலே அபரபடி சதுர்த்தசியோடு கூடிய அர்த்தராத்திரிகாலமாகிய புண்ணிய முகூர்த்தம். அது லிங்கோற்பவருக்குப்பிரிய முகூர்த்தம்

மாசிமாதத்துக் கிருஷ்ணபடி சதுர்த்தசியிலே சிவபெருமானைக் குறித்து அநுஷ்டிக்கும் விரதம். அத்தினத்திலே உபவாசஞ் செய்து நான்குயாமமும் நித்திரையின்றிச் சிவபூசைசெய்தல் வேண்டும். சிவபூசையில்லாதவர் நித்திரையின்றி ஸ்ரீபஞ்சாடிர செபமும் சிவபுராண சிரவணஞ்செய்து நான்கு யாமமும் சிவாலயதரிசனஞ் செய்தல்வேண்டும். இது சைவ சமயிகள் யாவராலும் அவசியம் அநுஷ்டிக்கத்தக்கது

லிங்கம் காண்க

திருப்புன்கூரிலே கோயில்கொண்டிருக்கும் சுவாமிபெயர்

இவர் தஞ்சாவூரிலே சரபோஜி மகராஜாவுடைய சரபோஜி மகராஜாவுடைய சபையிலே மணவாளமாமுனி யென்னும் வைஷ்ணவ சிரேஷ்டரோடு பதினேழுநாள் வரையில் அவர் கடாவிய வினாக்களுக்கெல்லாம் ஏற்றவாறு விடையளித்துச் சிவபரத்துவம் நாட்டி வரும்போது பதினேழாநாளிரவு மணவாளமா முனிவர் படித்தார் சிவாக்கிரயோகி எழுந்தருளியிருந்த மடத்திற்றீக்கொளுவினார்கள். அம்மடம் முழுவதுஞ் சாமபராகியும் சிவாக்கிரயோகி சிறிதும் வருந்தாது நிஷ்டையிலிருந்தனர். அதனைக் கேள்வியுற்ற சரபோஜி அம்மடத்திற்குத் தீயிட்டவர்களையெல்லாம் ஒரறையிற் சேர்த்து அக்கினிக்கிரையாக்கினான். சிவாக்கிர யோகிகள் செய்தநூல்கள் சிவஞானபோத பாஷியம், சித்தாந்ததீபிகை, தத்துவதரிசனம், பாஞ்சராத்திச பேடிகை என்பவைகளாம்

சங்கராசாரிய சுவாமிகள் செய்தவொருநூல்

திருக்கோவலூர் வீரட்டத்திலே கோயில் கொண்டிருக்கும் தேவியார் பெயர்

பார்வதி, சிவசக்தி

சபாநாதர் அருளால் அகஸ்தியரை அடைந்து அகஸ்தியத்திரட்டு என்னும் தேவாரப்பதிகமிருபத்தைந்து பெற்று அவற்றைக் கிரமமாகப் பாராயணம்பண்ணித் திருவருள் பெற்றவர்

சனகவிஜயற்குநண்பன்

அங்கிரசன்பாரி. உமாதேவியார்

துருவன் புத்திரன். பவியன் இவன் சகோதரன். சுகச்சாயை இவன் மனைவி