அபிதான கோசம்

புலகன் புத்திரன்

தேவருள் ஒருபாலார். இவர் அசுவமுகமும் நரசரீரமுமுடையவர்

புலகன் புத்திரன்

தேவருள் ஒருபாலார். இவர்கள் அசுவகமும், நரசரீரமுடையவர்கள்

பகாசுரன் தம்பி. காமிய கவனத்திலே வீமனாற் கொல்லப்பட்டவன்

தக்ஷப்பிரஜாபதிமகள். இவளுக்குத் தாதை விதாதை என இரு வர் புத்திரரும் லஷூமி என்னும் புத்திரியும் பிறந்தார்கள். உன்முகன் மகன்

ஒரு அக்கினி. இவன் இந்திராதிதேவர்களுக்கு அவ்வியத்தைச் சுமந்து கொண்டு போனமையினாலே இந்நாமம் பெற்றான். ஒரு சமயத்தில் இவன் அவிகளைச்சுமக்க இயலாமையால் சமுத்திரத்திற் கரந்திருக்கையிலே அதிலிருக்கும் மற்சங்கள் இவனிருக்கிற இடத்தை தேவர்களுக்கு சென்று சொல்லின. அதனால் மற்சங்கள் ஜனங்களுக்கு ஆகாரமாக வென்று சபித்தான்

தாரகயுத்தத்தில் விஷ்ணுவினாற் கொல்லப்பட்ட ராக்ஷசன்

பரிகிணாசுவன் மூத்த மகன். இவன் மகன் இரண்டாம் யவனாசுவன்

இவன் இடைச்சங்க காலத்திறுதிக்கண் அரசு செய்த பாண்டியன். அதுலகீர்த்தி பாண்டியனுடைய மகன். இப்பாண்டியன் காலத்திலேயே ஒரு பிரளயம் வந்து அநேக நாடுகளை உருத்தெரியாமலழித்து அந்நாடுகளிலுள்ள சராசரங்களையெல்லாம் கடல்வாய்ப்படுத்தி நிர்மூலம் பண்ணுவதாயிற்று. இதுவே துவாபரகலியுக சந்தியிலுண்டாகிய பிரளம். இப்பிரளயத்தாலேயே குமரியாற்றையும் அதனைச் சார்ந்த நாற்பத்தொன்பது நாடுகளையும் கடல் கரைகடந்து பொங்கியெழுந்து தன் வயிற்றிலடக்கி அழித்தது. இவ்வுண்மை எழில்புனையதுல கீர்த்தியென விருபத்திரண்டு. வழிவழி மைந்தராகி வையகங்காத்த வேந்தர். பழிதவிர துலகீர்த்தி பாண்டியன்நன் பாலின்பம் பொழிதர வுதித்தகீரித்தி பூடணன் புரக்கு நாளில். கருங்கடலேழுங் காவற் கரைகடந்தார்த்துப் பொங்கி யொருங் கெழுந்துருத்துச் சீறியும்பரோடிம்பரெட்டுப் பெருங்கடகரியு மெட்டுப்பொன்னொடுங்கிரியு நேமிப் பெருங்கடிவரைய நேரப் பிரளயங் கோத்ததன்றே என்னுந் திருவிளையாடற் செய்யுள்களானும், சிலப்பதி காரவுரையானும், நச்சினார்க்கினியர் உரையானும் இனிது நாட்டப்படும்

கடைச்சங்கப் புலவருளொருவர்

ஒரு சமஸ்கிருத காயியம். அர்ச்சுனன் தவஞ்செய்தபோது சிவபெருமான் கிராதரூபந்தாங்கிவந்து அமர்புரிந்து பாசுபதமீந்துபோன சரித்திரங் கூறுவது

கிராமங்கள் தோறுமுள்ள ஐயனார் காளி முதலிய காவற்றேவதை

மகததேச ராஜதானி. இதைச்சுற்றி மலைக்கோட்டை யிருப்பதால் கிரிவரசம் எனப்பெயர் பெற்றது. கோகய ராஜதானி. அது குசன்மக்களுள் நான்காம் புத்திரன். வசுவினால் ஸ்தாபிக்கப்பட்டது. தருமாரணியத்துக்குச் சமீபத்திலிலுள்ளது

அர்ச்சுனன்

ஒரிருஷி

கிருதாசுவன்

அக்கினி

சிவன்

வசுதேவன் மகன்

திருககுப்தன் மகன். இவன் விரக்தனாயிறந்தவன்

பரசுராமன் அநுசரன்

கம்பிரன் மகன். இவன் வமிசத்தவர்கள் பிராமணராயினார்கள். பலராமன் தம்பி

யமீநரன் மகனாகிய திருதிமந்தன்

மலைய பர்வத்திலுற்பத்தியாகும் ஒரு நதி

பதினேழிலக்ஷத்து இருபத்தெண்ணாயிரம் வருஷங்கள் கொண்ட காலவட்டம். அத்தரும நாட்டஞ் சிறிது மின்றித் தருமமேயோங்கிநடந்த காலமிதுவே. அது பற்றி இந்த யுகம் புண்ணிய யுகமென்றுஞ் சத்தியயுகமென்றுங் கூறப்படும். வருணாச்சிரமத்துக்குரிய கன்மங்க ளொல்லாம் முறைப்படி யொருசிறிதும் இழுக்கமின்றிச் செய்யப்பட்ட யுகமாதலிற் கிருதயுகமெனப்பட்டது. இந்த யுகத்திலே தேவர் கந்தருவர், தானவர், யக்ஷர், கிந்நரர், நகர் என்போர் யாருமில்லை. கொள்ளல் விற்றல்களில்லை. மனுஷர்க்கு ஒரு வகையுழப்புந் துன்பமுமில்லை. மரங்க ளும் பயிர்வர்க்கங்களும் மனுஷர்கையால் நீரும், எருவும், உழவும், காவலுங் கொள்ளாது தாமே பயன்றருவாயின. நினைத்த மாத்திரத்தே எல்லாப் போகங்களும் வந்து கூடும். பிணியும், மெலிவும், பகையும், பெருமையும், வஞ்சமும், அச்சமும், கொடுமையும், நலிவும், பொறாமையும் இந்த யுகத்துக்குரியனவல்ல. சத்தியமே அரசு புரிந்தது. துறவே விரும்பப்படுவதா யிற்று. பரப்பிரமம் யாவர்க்குங் சாந்நித்தி யமாயிருந்தது. நாரயணன் சுவேதரூபியா யிருந்தான். எல்லாமாந்தருக்கும் நெறியு மொன்றே: கடவுளுமொன்றே: மந்திரமு மொன்றே: வேதமுமொன்றே: இது விஷ்ணு புராணத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது

மகாதிருதி புத்திரன்

ஹிருதிகன் மகன். தேவமீடன் தம்பி. பாரதயுத்தத்தில் அசுவத்தாமனுக்குச்சகாயன். கிருதவீரியன் தம்பி

தனிகன் புத்திரன். கார்த்தவீரியார்ச்சுனன் தந்தை

கிருதவீரியன் தம்பி

கிருதவீரியன் தம்பி

ஓரரம்பை

யமன்

அரிஷ்டநேமி மகன்

வகுளாசுவன் மகன். கந்தமந்தன் மகன். இவன் இரணியநாபனால் யோகமார்க்க முணர்ந்து சமாசங்கிதையைக் கீழைத்தேசங்களிற் சென்றுபதேசித்தவன். விபுமகன். சியவனன் மகன்

பிரமமானச புத்திருளொருவன். இவனுக்குத் தக்ஷப்பிரசாபதி மகளாகிய சந்நதியிடத்து அங்குஷ்டப் பிராமாணமாக அறுபதினாயிரம் மகாவிருஷிகள் பிறந்தார்கள். இவர்கள் பெயர்கள் வாலகில்லியவிருஷிகள். உன்முகன். அங்கன்தம்பி

க்ஷத்திர விருத்தன் பௌத்திரன். சுகோத்திரன் புத்திரன். சுனகன் தந்தை

மூன்றாம் நக்ஷத்திரம். அஃது ஆறு நக்ஷத்திரங்களினது கூட்டம். ஒருசமயம் அக்கினிதேவன் சப்த இருஷிகளினது பாரிகளைப்பார்த்து மோகித்தான் அது கண்ட அவன் பாரி சுவாகாதேவி தனது நாயகன் அந்த இருஷிகள் பாரியரால் சபிக்கப்படுவானென்றஞ்சி அருந்ததி யொழிந்த ஏனைய ஆறுபாரியாகி நாயகனைக்கூடினாள். இவ்வறுவரே கிருத்திகை யாயினர். இவர்களால் வளர்க்கப்பட்டமை யின் குமாரக்கடவுள் கார்த்திகேயரெனப்படுவர். அயலசலனத்தால் ஒவ்வொருகாலத்திற்கொவ்வொரு நக்ஷத்திரமாகவெண்ணப் பட்டது

சிவன்

சித்திரகேதன் மூத்தபாரி. அங்கராஜபுத்தரி

சத்தியதிருதி புத்திரன். துரோணாசாரிக்கு மைத்துனன். கௌரவ ருக்கு முதலில் அஸ்திரவித்தை கற்ப்பித்தவன். இவன் சிரஞ்சீவி. இவன் பாரதயுத் தத்திலே கௌரவர் பக்கத்தில் நின்று பெருதவன்

திருக்கருவூரிலே கோயில் கொண்டிருக்குஞ் தேவியார் பெயர்

சத்தியதிருதி புத்திரி. துரோணாசாரியர் பாரி. அசுவத்தாமன் தாய். கிருபாசரரியன் தங்கை

உதகத்திலே பிறந்தவன், சந்திரன், அக்கினி

சந்திரன் அக்கினி

உசீநரன் புத்திரருள் நான்காம் புத்திரன்

ஒருபட்டணம். இது கிருமியால் நிருபிக்கப்பட்டது

ஆவணிக் கிருஷ்ணபக்ஷத்தட்டமி. இது கிருஷ்ணன் பிறந்த தினமாதலின் அது விரததினமாககக் கொள்ளப்படும்

கிருஷ்ணாநதி

வேதவியாசன்

கமசனுடைய கொடுங்கோன்மைக் கஞ்சித் தேவர்கள் விஷ்ணுவையடைந்து தம்மைக் காத்திரக்ஷீக்கவென்று வேண்ட, அவர் தமது கேசத்தைப்பற்றித் தடவ, இரண்டு ரோமங்களுதிர்ந்தன. விஷ்ணு அவ்வுரோமங்களை நோக்கி, இவ்விரண்டனுள் வெண்ணிறரோமம் பல ராமனாகச்சென்றுயிறக்க, மற்றக்கரியது கிருஷ்ணணாகப் பிறந்து கம்சனையழிக்க வென்றருளி அத்தேவர்க்கும் விடையீந்தனர். ரோமமென்றதை அதுவாகக்கொள்ளற்க. விஷ்ணுவினது அம்சத்திலோரற்ப் பாகமே இங்ஙனங் கூறப்பட்டதாகக் கொள்ளுக. அது நிற்க. கம்சன் தனது தங்கை தேவகியையும் அவள் நாயகன் வசுதேவனையுமுடன் கொண்டோரிரத்தில் ஏறி வனம்பார்க்கச் சென்றான். அப்பொழுது கமசா! கேள்! உன்னுடன் இரதமூர்ந்து வருகின்ற உன் தங்கை தேவகிவயிற்றிலே பிறக்கப்போகும் எட்டாம் பிள்ளை யால் நீ கொல்லப்படுவாய் என்று ஓர் அசரீரி இடிபோலொலித்துரைத்தது. அது கேட்ட கம்சன் துணுக்குற்றுத் தன் வாட் படையுறைகழித்து அவளைக் கொல்ல ஓங்கினான். வசுதேவன் உடனே எழுந்து வீராதிவீர, இவளைக் கொல்லாதொழிக. அவள் வயிற்றிற்பிறக்கும் பிள்ளைகளையெல்லாம் உன்கையி லொப்பிப்பேன் என்று கூறி அவனைத் தடுத்தான். இவ்வு றுதியாற் கோபந்தணிந்த கம்சன் தேவகியையும் வசுதேவனையும் சிறையிலிட்டு அவள் வயிற்றிற் பிள்ளைகளையெல்லாம் கொன்று வந்தான். ஏழாவது சிசுக்குறை மாசத்திற் பிறக்க அதனை வசுதேவன் எடுத்துப்போய்க் கோகுலத்திலிருந்த தனது இரண்டாம் மனைவியாகிய ரோகினி யிடத்திற்கொடுத்தான். அச்சிசுவே பலராமன் காவலர் கம்சனிடஞ் சென்று ஏழாவது அழிகருப்பமாயிற்று என்று கூற, அவன் மகிழ்ந்தான். அதன் பின்னர் உரிய காலத்தில் எட்டாஷ் சிசுப்பிறந்தது. இச்சிசுவே கிருஷ்ணன். அதனை வசுதேவன் பிறருக்குப் புலனாகாவண்ணம் அந்நள்ளிரவிற்றானே கொண்டு சென்று யமுனைக்கு அக்கரையிலிருந்த நந்தன் மனையிலிட்டு, அங்கே அவன் மனைவி யசோதை அப்பொழுது தானேயீன்று வைத்திருந்த சிசுவைக்கவர்ந்து கொண்டு மீண்டு, முன் போலப் பிறர் அறியாவண்ணம் தன் வாச ஸ்தானம் புகுந்தான். அச்சிசுவினது அழுகுரல்கேட்ட காவலர் வைகறைக் காலத்யோடிக் கமசனுக்குணர்த்த, அவன் உடனே அவ்விடஞ்சென்று அச்சிசுவைக் கவர்ந்து ஒரு கல்லின்மேல் மோதினான். மோதலும் அஃது அந்தரத்திலெழுந்து அஷ்டகரங்களோடு கூடிய பெரியதொரற் புதவடிவாகி, அவனைப் பார்த்து நகைத்து, என்னையெடுத்து வீணே மோதிக் கொல்லமுயன்றாய். உன்னையன் பூர்வஜன்மத்திற் கொன்றொழித்த அம்மேலோன் பிறந்து சமீபத்திலே வேறு மனையில் வளர்க்கின்றான். அவனே உன்னைக் கொல்வான் என்று கூறி மறைந்தது. அவன் அதன் பின்னர்த் தேவகியையும் வசுதேவனையும் சிறைவிடுத்தான். வசுதேவன் ரோகிணியிடத்திருந்த பலராமனையுங்கொண்டு போய்த் நந்தன் மனையில் விட இரண்டு சிசுவும் அங்கேயுடனிருந்து வளர்வனவாயின. சிலநாட்கழியக் கிருஷ்ணன் வளர்கின்ற இடத்தையுணர்ந்து கம்சன் பூதனையென்னுமொரு பேயைக் கிருஷ்ணன் மனையிற் சென்று அவனைப் பாலூட்டிக்கொன்று வருகவென்றேவினான். பூதனை சென்று அச்சிசுவையெடுத்து மடி மீதுவைத்துப் பாலூட்டினாள். கிருஷ்ணன் அவள் முலைப்பாலோடு அவள் ஆவியை யுமருந்தி அவளை அலறவலறக் கொன்றொழித்தான். இவ்வற்புதம் அச்சேரியை ஒருங்கே அங்கழைத்தது. ஓரசுரன் சென்று நந்தன் மனையிற் கிருஷ்ணனைக் கொல்லச் சமயம் பார்த்துச் சகடமாய்க்கிடக்க, நந்தன் கிருஷ்ணனைக் கொண்டுபோய் அச்சகடத்திருத்தி விளையாடும்படி வைத்தான். கிருஷ்ணன் பாலுக்கழுவான் போன்றழுது கோபித்தெழுந்து அச்சகடத்தைக் காலால் உதைக்க அச்சகடந் துளியாயிற்று. அவ்ழியே அசரனுமிறந்தான். மற்றொருநாள், கிருஷ்ணனும் பலராமனும் கட்டிவைத்த ஆண்கன்றுகளையவிழ்த்துப் பாலுண்ண விட்டுப் விளையாட்டயர்ந்தார்கள். அது கண்ட யசோதை கிருஷ்ணனை உரலோடு கட்டிவைத்தாள். கிருஷ்ணன் அவ்வுரலையிழுத்துப்போய்ச் சமீபத்திலே நின்ற இரண்டு மருதமரங்களுக்கு இடையே புகுத்திச் சிக்குவித்து அப்பால் நின்றிழுக்க, அவ்வலிய விருக்ஷமிரண்டும் வேரோடு வீழ்ந்தன. அஃது ஆய்ப்பாடியெங்கும் பேரதியத்தை விளைத்தது. இம்மரம் வீழ்த்திய அற்புதத்தின்பின்னர் நந்தன் தன் குடும்பத்தோடு பிருந்தாவனஞ் சென்று வசிப்பானாயினான். அங்கும் கம்சன் பல வுபாயங்களாற் கிஷ்ணனைக் கொல்ல முயன்றான். அவ்வுபாயங்கள் பலவற்றுள்ளே பகாசுரன் கொக்காகிச் சென்று தன் அலகாலே கிருஷ்ணன் அக்கொக்கைப் பற்றிக் காலின்கீழிட்டு இடந்து கொன்றது மொன்று. கிருஷ்ணனுடைய பாலிய கால மெல்லாம் கன்றுகளை மேய்த்துவருதலாலும் இவ்வகை அற்புத சாமர்த்தியத்தாலும் பரோபகார சீலனாகவேயிருந்தான். ஒரு நாள் பலராமன் சிலகன்றுகளையும் அவைகளைக்காக்கும் கோபாலச் சிறுவர்களையும் விளையாட்டாகக் கொண்டு போய் மறைத்தான். அப்பொழுது ஆய்ச்சியர் வரும்நேரமாக, அச்செய்தியை அவர்களுணரா வண்ணம் அக்கன்றுகளைப் போல வேறுமைந்தரும் தன் மாயாவல்லபத்தாற் சிருஷ்டித்து அவர் வருமுன் வழக்கம்போல நின்று மேயவும்மேய்க்கவும் வைத்தான். அவ்வாயப்பாடியிலுள்ள பல்லாயிரம் ஆய்ச்சியரும் கிருஷ்ணனைக் கொண்டுபோய்த் தத்தம் வீட்டில் அமுதருந்தி அவனுடைய மழலை விளையாட்டைச் சிறிதுநேரங் கண்டு களிக்கவெண்டு மென்னும் பேராசை யுடையராயிருந்தார்கள் அஃதுணர்ந்து கிருஷ்ணன் ஒவ்வொரு நாளிலே ஏக காலத்திலே அவர் வீடுகள் தோறுஞ் சென்றிருந்து அவரூட்டும் வெண்ணெய் பால்களையுண்டு விளையாடி அவர்ளை மகிழ்வித்து அவர்க்கொவ்வாம் அருமைப் புத்திரன் போலாயினான். ஒருத்தி இன்று மத்தியானத்திலே கிருஷ்ணன் என்வீட்டுக்கு வந்திருந்தான். என்று தன் அயல்வீட்டாளுக்குச் சென்று சொல்வாள். அவள் ஏன் பொய்கூறுகின்றனை: அவன் அப்பொழுதென் வீட்டிலிருந்து வெண்ணெயுண்டானென்பாள். அவ்விருவரும் சண்டையிட்டு அயல்வீடு சென்று சொல்லுவர். அவ்வீட்டாள், இருவீரும் ஏன் பொய்யுரைக்கின்றீர்கள்: அவன் அந்நேரத்தில் என்வீட்டிலன்றோ வந்திருந்து பால் வாங்கியுண்டான் என்பள். இப்படியே எல் லோருங் கூறத் திருவிளையாட்டயர்வதே கிருஷ்ணனுக்கு தொழிலாகவிருந்தது. கிருஷ்ணன் தன் பிள்ளைப் பருவத்திலே செய்த அற்ப்புதங்களும் செயற்கருஞ் செய்திகள் மீண்டுக் கூளப்புகின் அடங்கா. கம்சன் கிருஷ்ணனைக் கொல்லப் பலவாறு முயன்றதும் ஒன்றிலும் சித்தி பெறா தீற்றிலே கிருஷ்ணனாற் கொல்லப்பட்டான். கிருஷ்ணன் பிரிய மனைவியர் ருக்மிணி சத்தியபாமா என இருவர். கிருஷ்ணனுக்கு பாலிய காலந்தொட்டுப் பிராசகியாயிருந்தவள். ராதை. அர்ச்சுனன் கிருஷ்ணனுக்கு மைத்துணனும் பிராணசிநேகனுமாயுள்ளவன். அவன் பொருட்டே பாரத யுத்தத்திற் கிருஷ்ணன் பாண்டவர்கள் பக்கஞ்சார்ந்திருந்து அவர்களுக்கு வேண்டுந் துணையெல்லாம் புரிந்தான். கிருஷ்ணன் அவதாரஞ் செய்திலனேல் பாண்டவர்கள் அரசு பெறுவதும், அசுரர்கள் மாண்டொழிவதும், இக்கலியுகத்திலே நல்லறங்கள் தலைகாட்டுவதும் இல்லையாம். கிஷ்ணனுக்கிணையான மதியூகியும் வியாசம்வல்லவனும், யோகநிலையுணர்ந்த கன்மஞானியும், பேராற்றலுடை யோனும் இம்மண்ணுலகத்தில் இன்னும் பிறந்திலன் அர்ச்சுனன் போர்க்களத்திலே புகுந்தபோது எதிரே நிற்போர்யாவரும் இஷ்டரும் தாயத்தருமாக விருத்தலை யெண்ணித் தனக்குச் சாரதியாகவிருக்கும் கிருஷ்னைப்பார்த்து, இவர்களைக் கொன்றொழித்து விட்டுப் பின் யாரையுறவாகக் கொண்டு அரசு புரியப்போகின்றேன் என்று கூறித் தன்வில்லைக் கீழேநழுவவிட்டான். கிருஷ்ணன் அதனையே சமயமும் அவன் மன நிலையையே பக்குவமுமாகக்கண்டு அப்பக்குவத்துக்கேற்ற கன்மயோக உபதேசமாகிய பகவற்கீதையையுபதேசித்தருளினான். பயன் விரும்பாது அவ்வவ்வாச்சிர மங்களுக்குரிய கடன்களைத் தவறாமற் செய்தல் வேண்டும். அங்ஙனஞ்செய்பவன் கன்மபந்தமடையமாட்டான். அதுவே அவ னுக்கு இசுபரசிலாக்கியங்களைக் கொடுப்பது என்பதே அவ்வுபதேசத்தான் முடிந்தபொருள். இக்கீதை வேதாந்தசாரத்தை நன்கு விளக்குமோரற்பத நூல்

ஒரு சிற்றரசன். இவன் சமுகத்தில் விகடக்கூத்தர்கள் வேளாண் மகளிரைப் போல வேடம்பூண்டு கூத்தாடினார்கள். அப்போது தொண்டை மண்டலத்து வேளார்கள் நம்மை இக்கிருஷ்ணராயன் அவமதித்தானென்று சினந்து அவனுயிரைமாய்த்தார்கள்

நைருதன் இராஜ தானி

திரௌபதி. ஒரு நதிக்கும் பெயர்

மைநாகன் புத்திரன். இவன் அரசிருந்த மலை கிரௌஞ்சமெனப்படும். இவனை அம்மலையோடு சுப்பிரமணியக்கடவுள் பிளந்தமைன் கிரௌஞ்ச தாரகனெனப்படுவர்

வேழாழர்பட்டப் பெயர்

வாலி சுக்கிரீவர்கள் ராஜ தானி. இது மைசூருக்கு வடகிழக்கிலுள்ளது

இது ஸ்ரீலீலாசுகராற் செய்யப்பட்ட நூல்