அபிதான சிந்தாமணி

பதினொராம் மன்வந்தாத்துத் தேவன்,

வீரபத்திரர் தக்கனைத் தலைநீங்கத் தாக்கிய காலத்துத் திருமால் எறிந்த சக்கிராயுதத்தை அவர் அணிந்த சிரமாலையில் ஒன்று கவ்வியது. அதைப் பெறும்படி விஷ்வக்சேனர் கொங்கணிக் கூத்தாடினர். இதைக்கண்டு நகைத்த சிரத்தின் வாயினின்று சக்கரம் விழக்கண்ட விநாயகர், அதனை எடுத்துக்கொண்டு அக்கூத்தைத் தம் முன்னும் ஆடப்பணிக்க அவர் ஆடியபின் களிப்படைந்து சக்கரம் தந்தனர். இவ்வகை சக்கரத்தின் பொருட்டு விகடஞ்செய்ததால் விகடசக்கிர விநாயகர் எனப் பெயர் வந்தது. (காஞ்சிப்புராணம்).

1. ஒரு பாகவதன். 2. சமாலியின் குமரனாகிய அரக்கன் 3. திருதராட்டிரன் புத்திரன்.

காளமேகப் புலவனிடம் தான் ஏறியிருந்த குதிரையால் வசைப்பாட்டுப் பெற்றவன்.

கபிலருஷிக்குப் பௌத்திரரும், தருணருஷிக்கு மருகரும் ஆவர்.

தேவர்களை வருத்தி விஷ்ணு மூர்த்தியின் சக்கரத்தால் மாய்ந்தவன். (திருக்கண்ண~புரா.)

காசியில் ஜிரேசலிங்கத்திற்கு அருகில் பிரதிட்டித்திருக்கும் தேவதை.

சிந்துரனைக் காண்க.

ஒரு இருடி. வைகானஸாகமம் வகுத்தவர்.

திருதராட்டிரன் குமாரன்.

1. (விகர்னன்) திருதராட்டிணன் குமாரன்; மகாபுத்திமான்; பதினான்காம் போரில் வீமனுடன் பொருது மாண்டவன். 2. ஒரு இருடி.

திருஷ்டாந்த விகற்பத்தைக் காட்டித் தாஷ்டாந்த விகற்பத்தைக் கூறுவது, (தரு.)

பாற்கடலில் வந்து தேவரை வருத்திச் சிவமூர்த்தியால் கிழியுண்டு இறந்தவன்.

அந்தகாசுரனது மந்திரிகளிலொருவன். இவன் அந்தகாசுர யுத்தத்தில் நந்தி தேவருடன் யுத்தஞ்செய்து திருமால் முதலியதேவர்களை விழுங்கிவிட்டவன். இவன் உலகங்களை விழுங்கப் புறப்படுகையில் வசிட்டராதியரால் சபிக்கப்பட்டு நரநாராயணரா விறக்கச் சாபமேற்றவன்.

1. (6) காமம், குரோதம், உலோபம், மோகம், மதம், மாற்சரியம். 2 வேறுபாடு; இது தோன்றல், திரிதல் கெடுதல் என வரும். வலித்தல், மெலித்தல், நீட்டல், குறுக்கல், விரித்தல், தொகுத்தல் என்பன. முற்கூறிய மூன்றும் எழுத்துப் புணர்க்சிக்குரியன; பின்னவை செய்யுள் விகாரம். (நன்.)

பிருது சக்கிரவர்த்திக்கு அர்ச்சசியிடம் உதித்த குமாரன். இவனுக்கு விசிதாசவன் என்றும் பெயர். பாரியை சிகண்டினி.

பிங்களனைக் காண்க.

விநாயர் திருவவதரித்த இடத்தில் இருந்த தடாகத்தில் முதலை யுருக்கொண்டு இருந்து நீர் விளையாட்டுக்கு வந்த விநாயகரைத் தொந்தரைசெய்து அவரால் கழுத்து இறக்குண்டு இறந்தவன்.

(5) குக்ஷியின் குமாரன்; தந்தையால் காட்டில் துரத்தப்பட்டுத் தந்தை தவமேற் கொண்டபின் நாடு அடைந்து சாதன் என்கிற பெயரால் அரசாண்டு அநேக யாகங்களைச் செய்து புரஞ்சயனைப் பெற்றவன்.

பிரஸ்தாவன் தேவி.

(விகுண்டன்) அத்தி என்னும் பெயருள்ள அரசனுடைய புத்திரன், பாரியை சுந்தரி, புத்திரன் அஜமேடன் (பா, ஆதி.)

தூமாசுரனைக் காண்க.

சீமுதன் குமாரன். இவன் குமாரன் பீமாதன்.

சத்தியைக் காண்க. (காசிகண்டம்)

கோசனைக் காண்க.

இது, காரவஸ்து; மிகுதீக்ஷணவஸ்து, சீரணமாகாவஸ்து, கடின பதார்த்தம், அன்னபானாதி வித்தியாசங்க ளாலுண்டாவது. இது, அகனோற்பவவிக்கல், க்ஷத்ரவிக்கல், மகாவிக்கல், யமள விக்கல் (இரட்டை விக்கல்), கம்பீரவிக்கல் என ஐந்து வகைப்படும். இந்த ரோகத்தைக் குளவிக்கூண்டு கஷாயம், நண்டுவளைச்சலம், மயிலிறகு பஸ்மம், மகாகுசுமா காமாத்திரை முதலியவற்றால் வசப்படுத்தலாம்.

இவன் உதயணனுடைய அம்மான்; மிருகாவதியின் தமையன். ஏயர் குலத்திற் பிறந்தவன். தன்னுடைய அரசாட்சியை உதயனனிடம் ஒப்பித்துவிட்டுத் தான் தவம் செய்யச் சென்றவன். (பெரு. கதை)

1. ஓரசான் விக்னராசரைக்காணக இவனுக்குக் காலரூபி எனவும் பெயர். 2. காய்பக்னன் குமாரன், காப்பநாசம் உண்டாக்குபவன்,

விநாயகமூர்த்திக்கு ஒரு பெயர். இவர் வரேணியராசன் தேவி புட்பகை யென்பவள் கருவுயிர்த்த காலையில் அப்புத்திரனை மறைத்து யானை முகத்துடன் தாம் குழந்தை உருக்கொண்டு இருந்தனர். அரசன் கண்டு காட்டில் இட்டுவரக் கட்டளை யிட்டனன், அவ்வகை ஏவலர் குழந் தையைப் பராசமுநிவர் ஆச்சிரமத்து அருகு வைத்துவிட்டு வர முநிவர் கண்டு வளர்த்து வந்தனர். இவ்வகை இருக்கையில் பெருச்சாளி உருக்கொண்ட கிரவுஞ்சன் விநாயகர் எழுந்தருளியிருக்கும் ஆச்சிரமத்திடை வந்து முநிவர்களைத் தொந்தரை புரிதலைக் கண்டு அவனை வாகனமாகக் கொண்டு வலியடக்கி இருடிகள் வேண்டுகோளால் கால ரூபி என்று மறுபெயர் பெற்ற விக்னனை வலியடக்கி அவன் வேண்டிக்கொள்ள உயிருடன் விட்டு விக்னராசர் எனத் திருநாமம் அடைந்தவர்.

பிரதாபமார்த்தாண்ட பாண்டியனுக்குக் குமாரன். இவன் குமாரன் சமரகோலாகலன்.

1. கி. பி. 1118 முதல் 1133 வரை அரசாண்ட சோழவரசன், இவன் கலிங்கத்தை வென்றான். கீழைச் சளுக்கிய வமிசத்திலே வந்த இராஜராஜனான முதற் குலோத்துங்க சோழனுடைய மகன், இவன் வேங்கை நாட்டையும் ஆண்டான். இவன் அரசாட்சியில் க்ஷாமம் உண் டாயிற்று, தெலுங்கவீமனைப் போரில் வென்றான். இவனுக்குத் தியாகசமுத்திரம், அகளங்கன் என்ற பெயருமுண்டு, ஸ்ரீரங்கத்தில் இவன் பெயரால் இரண்டு வீதிகளுண்டு, 2. வங்கியசேகர பாண்டியனைக் காண்க.

இவன் சித்தூரை ஆண்ட இரசபுத்ர அரசனாகிய ரானாசங் கனுடைய குமாரன். இவன் தன் சகோதரனுக்குப் பிறகு பட்டமடைந்து தன்னாட்டிலுள்ள பிரபுக்களை மதியாமலிருந்ததால் இரஜ புத்திரர் இவனை அலக்ஷ்யம் செய்தனர். இச்சமயத்தில் குசராத் அரசனாகிய பகதூர்ஷா இவன் மீது படைகொண்டு இராஜ புதனத்தைப் பீரங்கிப்படையால் பாழாக் கினான். இந்த யுத்தத்தில் சங்கன் மனைவி ராணி கர்ணாவதியும் தன் குமாரன் உதய சிங்கைப் பூண்டியரசனிடம் ஒப்புவித்துத் தீக்குளித்தனள். பின்பு உதயசிங் சித்தூர் ரானாவாயினன். உதயசிங்கின் குமாரன் பிரதாபசிங்,

1. வத்சந்திரன் குமாரன். 2. சோழ வமிசத்தவர்களின் பட்டப் பெயர்களுள் ஒன்று.

அபிஷேக பாண்டியன் குமாரன். இவனுடன் பகை கொண்ட சோழன் இவனைச் சண்டை செய்து வெல்ல வலியிலாது சமணரைக்கொண்டு அபிசார வேள்வி செய்வித்து அதில் ஒரு யானையைப் பிறப்பித்து மதுரைமீது ஏவினன். இவன் யானையைக்கண்டு அஞ்சி சிவமூர்த்தியை வேண்டினன். சிவமூர்த்தி இவனுடைய வேண்டுதற்கு இரங்கி ஓர் வீரராய்த் தோன்றி காசிங்கப்பகழி தொடுத்து யானையைக் கொன்றனர். இதுவே பாண்டிநாட்டில் யானைமலை யாயிற்று. இவன் காலத்து விருத்த குமார பாலரான திருவிளையாடல் நடந்தது. இவன் குமாரன் இராஜசேகா பாண்டியன். (கௌரியைக் காண்க.) (திருவிளையாடல்)

வீரவாகுபாண்டியனுக்குக் குமாரன்.

சத்தியால் சங்கரிக்கப்பட்ட அசுரன்.

மனோசவன் என்னும் சந்திரகுலத்து அரசனுக்குத் தந்தை,

1. பாணவம்சத்தரசன் பிரபு மேருதேவனுடைய புதரன். 2. இவன் ஓர் அரசன் இவன் பலியான பரம்பரையிற் பிறந்த புகழவிப்பவர் கண்டனென்னும் இரண்டாம் விசயாதித்தனுடைய புத்திரன். இவனுக்கு விஜயபாகு வென்று வேறு பெயருமுண்டு. 3. குப்தவம்சத்தில் மூன்றாவது அரசர். இவருக்கு இரண்டாவது சந்திரகுப்தரென ஒரு பெயருண்டு. இவர் வங்காள நாட்டின் மீதும், கூர்ச்சரத்தின் மீதும், சாக்கர் என்ற வம்சத்தவர் மீதும் படை எடுத்துச் சென்று வெற்றியடைந்தார். இவர் சமஸ்தானத்தில் பல சமஸ்கிருதகவிகள் கவியரங்கேற்றினர். அவர்களில் ஒருவர் காளிதாஸர் என்பர்.

சந்திரசருமன் என்னும் வேதியன் உச்சயினிபுரத்து அரசன் குமாரியாகிய சுருதகீர்த்தியைப் புணர்ந்ததினாற் பிறந்தவன். இவன் காளியை எண்ணிக் கடுந்தவம் இயற்றிப் பல வரம் பெற்று அரசாண்டு சாலிவாகனனால் கொல்லப்பட்டனன். இவன் பெயரால் இப்போது ஒரு சகம் வழங்கிவருகிறது. அதற்கு விக்ரமார்க்க சகம் என்று பெயர்.

இருதுத்துவசன் குமாரன்

இவ்விருவரும் வேதியர் தான பலனை ஒருவருக் கொருவர் மாறிக்கொண்டவர். (பார~சார்.)

தேசம், சிரம், மார்பு இவ்விடங்களில் சோர்வு, கண்டத்தை யிறுகப் பிடித்தது போலிருத்தல், சோர்வு, இருமல், தாகம், வாந்தி, சுரம் எனும் இக்குணங்களை யுண்டாக்கும். இது மிகு குடியால் உண்டாம் ரோகம். இவை தும்சகம், விக்ஷய ரோகங்களுக்கு பூர்ண சந்திரோதயம், காமாங்குாரஸம், முதலியவற்றால் வசமாம். (ஜீவா).

வாதியொன்றைச் சொல்லத் தொடங்கியதனை மறைந்து வேறொரு வியாச்சியத்தையிட்டு அதைச் சொல்லாதிருக்கை. (சிவ~சித்.)

நவசத்திகளில் ஒருத்தி.

ஒரு வித்யாதர நகரம்.

தேவத்தன் தந்தை.

வாமனரைக் காண்க.

கன்னட தேசத்தில் உள்ள ராஜதானி,

1. அருச்சுனன். 2. ஆயு என்பவளுக்குக் காசிபரிடம் பிறந்தவன். 3. ஏகாதசருத்தியருள் ஒருவன். 4. விஷ்ணுபடன். 5. யஞ்ஞசீலன் குமாரன். இவன் குமாறன். சந்திரபீசன். 6. நகுலன் குமாரன். 7. திருதராட்டிரன் குமாரன். 8. சண்முகசேநாவீரன், இவன் மூவாயிரம் படைவீரர்களுக்கு இளைத்துக் குமரவேளைத் தியானிக்க அவர் தரிசனம் தந்து வீரபத்திரப்படை பிரசாதிக்க அதனால் பகைவரை வென்றவன். 9. கனகமாலை சகோதாருள் ஒருவன். 10, சீவகன் புத்திரன். 11. செயத்திரதன் குமாரன். இவன் குமாரன் திருதி. 12. வாநரத்தலைவன. 13. சயன் குமாரன். 14. அமவஸுக்கு ஒரு பெயர். 15. சுதேவன் குமாரன். 16. பிரசாபதியின் முதல்தேவி வழிப் புத்திரன் பலதேவன் அவதாரம். 17. திவட்டன் புதல்வன்.

சயசேகன் புதல்வன் சாகரம் என்னும் இந்திரபதவியை ஆண்டபின்பு விச்வனாகப் பிறந்தவன் (சைநன்)

பரணவம்சத்தரசன். இரண்டாம் விக்ரமார்க்கனுக்குக் குமாரன்.

நமி தீர்த்தங்கரின் தந்தை, தேவி பிப்பலா.

இவன் உக்கிரகுலத்திற் பிறந்த அரசன். இவனுடைய இராசதானி அங்கநாட்டிலுள்ள சண்பை நகர், (பெ~க.)

ஒரு சோழன், இடங்கழியார் மரபில் தோன்றினவன். இவன் பல்லவனைக் கீழ்ப்படுத்திச் சோழநாட்டைக் கைக்கொண்டு சோழ அரசாட்சியை மீண்டும் நிலைநாட்டினவன், இவன் வரகுண பாண்டியன் மீது படைகொண்டு சென்று தோல்வியடைந்தவன், திருவிடைமருதூரில் மேற்குக் கோபுரத் திருப்பணி செய்வித்தவன். இவன் மகன் ஆதித்த சோழன். இவன் காலம் எட்டாவது நூற்றாண்டென்பர்.

1, சகாதேவன பாரி. குமாரன் வேத்ரன். இவள் பர்வதபுத்திரி. குமாரன் சுகோதரன் என்பர். 2. தசாநவர்த்தன் மகன், 3. பௌமன் என்னும் சந்திரகுலத்து அரசன் மகள். 4. சீவகன் தாய், 5. பார்வதியின் தோழி. 6. அசிதசுவாமிக்குத் தாய். ஜிதசத்ரு மகாராஜாவின் தேவி. (சைநி) 7. அஷ்டசத்திகளில் ஒருத்தி.

சோபாரோக குணங்களுடன் பல நிறக்கொப்புளங் களையும் சுரரோககுணங்களையும் பெற்று உள்ளும் புறம்புந் தேகத்தின் மர்மஸ் தானங்களைப் பற்றிப் பரவும். இது வாதவிசர்ப்பி, பித்தவிசர்ப்பி, சிலேஷ்ம விசர்ப்பி, திரிதோஷ விசர்ப்பி க்ஷதவிசர்ப்பி எனப் பலவிதப்படும். (ஜீவ.)

இது ஒரு நதி

(சூ.) அயிள்பினி குமாரன்.

1 சிவகணத்தவரில் ஒருவன். 2. அக்னிக்குச் கிருத்திகையிடம் உதித்தவன் 3. இவன் அங்கநாட்டு அரசன். தன் சமயம் விட்டு வைஷ்ண வனாய்ப் பேயாகிக் காவிரி ஆடிச் சித்தனானவன்.

இவர் தொண்டை மண்டலத்துத் திருத்தணிகையி லிருந்த கந்தப்பையர் குமாரர். இராமாநுஜ கவிராயரிடம் இலக்கண இலக்கியங் கற்றவர். சற்றேறக்குறைய (50) வருடங்களுக்கு முன்னிருந்தவர். நன்னூல் விருத்தியுரை, இலக்கணச் சுருக்க வினாவிடை, பிரபுலிங்க லீலை யுரை முதலியன செய்தவர். இவர் சகோதரர் சரவணப் பெருமாளையர் இவரை யொத்த கல்விமான்.

1. பாலகன் குமாரன், இவன் குமாரன் வாசநன். 2. கல்கியைக் காணவந்த ஒரு அரசன். கல்கியிடம் பல தர்மங்களைக் கேட்டு உணர்ந்தவன்.

சாமளவும் விவாகம் இன்றிக் கலனிமாடத்து இருந்து காலம்கழித்த ஒரு வணிகமாது. (மணிமேகலை.)

சண்டேசுரருக்கு மறுபெயர். சண்டேசுாரைக் காண்க.

1. சாண்டில்லியன குமாரி. இவளை அவந்தியில் சுமந்தனுக்குக் கொடுக்க இவள் காமினியாய்ப் பலருடன் கூடிப் பொருள் சம்பாதித்துப் பின்னும் பொருள் சம்பாதிக்கக் காசியில் பஞ்சக்குரோசப் பிரதக்ஷணம் செய்யும் விடருடன் பஞ்சக்குரோசப் பிரதக்ஷணஞ் செய்து பாவம் நீங்கி முத்திபெற்றவள். (காசி ரகசியம்.) 2. பிரபையைக் காண்க.

கௌசிகன் குமாரன்.

1. இக்ஷவாகு குமாரன். தாய் அலம்புசை. 2. கத்ரு குமாரன் நாகன் 3. ஒரு அரசன். இவன் தன்குமாரியை வஸுதேவருக்குக் கொடுக்க வைத்திருக்கச் சிசுபாலன் கவர்ந்தனன். 4. திரணபிந்துவின் குமாரன். இவன் சாலி என்கிற பட்டணத்தைச் சிருட்டித்தான். இவன் புத்திரன் ஏமசந்திரன், 5. பிங்களனைக் காண்க. 6. அவீக்ஷித்தைக் காண்க. 7. ஒரு அரசன். இவன் கயாமாலை மயம் கேட்டு நற்பதமடைந்தவன், (பிரகன்னாரதீய புரா.)

தெற்கும், மேற்கும் கட்டின வீட்டின் விசாலம் கமலாகரம் எனப்படும். இதன் பலம் வக்ஷ்மிப்பிரதம். மேற்குமுகம், வடக்குமுகம் கட்டின வீட்டின் விசாலத்திற்குச் சவர்ணபலம் எனப்படும். இதன் பலம் சோரபயம், பீடை. வடக்கு முகமும், கிழக்கு முகமும் கட்டின வீட்டின் விசாலம் யுஷ்சுத முஷ்டிகம் எனப்படும். இதன் பலன் ரோசபயம், விஷபயம். தெற்கு, மேற்கு, வடக்குக்கட்டின வீடுகளுக்கு அவ்விடத்தில் கிழக்கு வாசற்கால் வைத்தால் புத்திரமுஷ்டிகம் எனப்படும். இதன்பலன் நற்பயன், வடக்கு, கிழக்கு, தெற்குக்கட்டின வீட்டிற்கு மேற்கில் வாசற்கால் வைத்தால் அதிசய மென்னப்படும். இதன்பலன் ஹானியுண்டாம். கிழக்கு, மேற்கு, வடக்குக் கட்டின வீட்டிற்கு வடக்கில் வாசற்கால் வைத்தால் நல்ல சுகமுண்டாம். மேற்கு, கிழக்கு, வடக்கு இந்த மூன்று பக்கத்திலும் வாசற்காலிருந்தால் கல்யாணபதம் எனப்படும். இதில் சம்பத்துண்டாம், கிழக்கு, மேற்கு, தெற்கு, வடக்கு இந்த நான்கு பக்கத்திலும் வீடு கட்டியிருந்தால் அது சதுச்சாலை எனப்படும். இதன் பலன் உத்தமம்.

திருதராட்டிரன் குமாரன்.

சத்தி பீடங்களுள் ஒன்று,

(சுந்) அரசர் மீளியின் பாரி,

ஒரு நதி. நருமதைக்கு அருகில் உள்ளது. இதில் ஸ்நானஞ் செய்வோர் சுவர்க்கம் புகுவர்.

1 துண்டுமூகன் தேவி, 2. விசாலன் பட்டணம். இது கங்கைக் கரையில் உள்ளது. அரசன் சுமதி எனவும் கூறுவர். கிரிவிரசத்திற்கும் மிதிலைக்கும் இடையில் உள்ளது.

இது பரதகண்டத்தில் உள்ள மதங்களுள் ஒன்று, இவர்கள் விஷ்ணுவைப் பரமாகக் கொள்ளுதலால் வைஷ்ணவர் எனவும் இம்மதம் வைஷ்ணவம் எனவும் கூறப்படும். இதில் சித்து, அசித்து, ஈச்வான் எனப் பொருள்கள் மூன்று உள. அவற்றுள் சித்து என்றது ஆத்மாவை; அவ்வாத்மா, தேகேந்திரியமகப் பிராணப்புத்தி விலக்ஷணமாய், அசடமாய், ஆநந்தரூபமாய், நித்யமாய், அணுகாய், அவ்யக்தமாய், அசிந்தியமாய், நிரவ யவமாய், நிர்விகாரமாய், ஞானாசாயமாய் ஈச்வானுக்கு நியாம்யமாய், தார்யமாய், சேஷமாய் இருக்கும். இவ்வாத்மசுவரூபம் முத்த, பக்த, நித்திய சுவரூபத்தால் மூன்று படித்தாய் இருக்கும். பத்தர் என்கிறது சம்சாரிகளை. முத்தர் என்கிறது சம்சார பந்தம் அற்றவர்களை. நித்தியர் என்கிறது. ஒரு காளும் சம்சரியாகாதகருடசநகாதிகளை, சலம், அக்னி சேர்க்கையால் குடி கொள்வதுபோல் சித்து அவித்யா கர்மவாசனா சம்பந்தத்தால் பந்தத்தை அடைகிறது. அப்பந்தம் நீங்கியவாறே அவித்தை நீங்கும். இவை மூன்றும் தனித்தனி அருந்தமாய் இருக்கும். ஆன்மா ஒன்று அல்ல; பல என்பர். அசித்து ஞான சூன்யமாய் விகாராஸ்பதமாய் இருக்கும். இது சுத்த சத்வம், மிச்ரசத்வம், சத்வசூன்யம் என்று மூன்றுவிதம். இதில் (சுத்தசதவமாவது) ரஜஸ், தமஸ்ஸுக்கள் கலவாதே கேவல சத்வமாய், நித்யமாய் ஞாநாநந்த ஜநகமாய், கர்மத்தால் அன்றிக் கேவலபகவதி இச்சையாலே விமான, கோபுர, மண்டப, திருமதில்களால் பரிணமிக்கக்கடவதாய் நிரவதிகதே சோரூபமாய், நித்யமுச்தராலும், ஈஸ்வானாலும் பரிச்சோதிக்க அரிதாய், அத்யத்புதமாய் இருப்பது ஒன்று, இதை நித்ய விபூதி எனும் பாமபதம் என்பர். (மிச்ரசத்வமாவது, சத்வ ரஜஸ்தமஸுக்கள் மூன்றோடுங்கூடிப் பத்தசேதநருடைய ஞாநாநந்தங்களுக்குத் திரோதாயகமாய், விபரீத ஞானசநகமாய், நித்யமாய், ஈச்வரனுக்குக் கிரீடாபரிகரமாய்,ப்ரதேச பேதத்தாலும், காலபேதத்தாலும், சத்ருசமாயும், விஸத்ருசமாயும், பின்னும் அது பிரகிருதி, அவித்யை, மாயை என்னும் பெயர் பெற்றும் இருக்கும். அவற்றுள் பிரகிருதி, விகாரங்களைப் பிறப்பிக்கை, அவித்யை, ஞான விரோதம், மாயை, விசிதா சிருட்டியைப் பண்ணுகை. இது இருபத்து நான்கு தத்துவங்களைப்பெற்று இருக்கும். அவற்றுள் முதலாவது பிரகிருதி. இதற்குச் சத்வ ரசஸ் தமசுகள் குணங்கள். சதடிமாவது ஞாநசுகங்களையும் உபயஸங் கத்தையும் பிறப்பிக்கும். ரஜஸு, ராகத்ரூஷணா சங்கங்களையும் கர்ம சங்கத்தையும் பிறப்பிக்கும். தமஸ்ஸு, விபரீதஞானத்தையும், அநவதானத் தையும், ஆலஸ்யர்தையும், நித்ரையையும் பிறப்பிக்கும் இவை சமங்களான போது விகாரங்கள் சமங்களுமாய் அஸ்பஷ்டங்களுமாய் இருக்கும் விஷயங்களான போது விகாரங்கள் விவயங்களுமாய் ஸபஷ்டங்களுமாய் இருக்க விஷம விகாரங்களில் பிரதமவிகாரம் மகான். இது சாத்விகம், ராஜஸம், தாமஸம் எனும் மூன்று விதமாய் அதியவஸாய ஜநகமாய் இருக்கும். அதினின்றம் அகங்காரம் உண்டாம். அவை வைகாரி தைஜஸம். பாகாகி என்று மூவகைப்படும். அகங்காரம் அபிமான ஏதுவாய் இருக்கும். அவற்றுள் வைகாரிகத்தில் ஞானேந்திரிய கர்மேந்திரியங்களும் மற்றதும் உண்டாம். பூதாதியினின்றும் சப்த தன்மாத்திரையும் அதில் ஆகாசமும், ஸ்பர்ச தன்மாத்திரையும் பிறக்கும். இதில் வாயுவும், ரூபதன் மாத்திரையும் பிறக்கும். இதில் தேஜஸும் தன் மாத்திரையும் உண்டாம். இதில் ஜலமும் கந்த தன்மாத்திரையும் பிறக்கும். இதில் பிருதிவி உண்டாம். தைசசம் இவ் விரண்டும் காரியப்படும் போது உதவி புரியும். மண்ணையும், மணலையும், நீரையும், சேர்த்துச் சுவரிடுவாரைப்போல் ஈசுவரன் இவற்றை எல்லாம் தன்னிலே சேர்த்து ஒரு அண்டமாக்கி அதனுள் சதுர்முகனைப் படைத்து அந்தர்யாமியாய் இருப்பன். (சுத்வசூன்யமாவது) காலம், இது பிரகிருதி, பிராக்ர தங்களுடைய பரிணாமங்களுக்கு எதுவாய்க் கலாகாஷ்டாதி ரூபத் தால் பரிணமிக்கக்கடவதாய், நித்யமாய், ஈச்வரனுக்குக் கிரீடாபரிகாரமாய்ச் சரீர பூதமாய் இருக்கும். மற்றை இரண்டும் அசித்தும், ஈச்வரனுக்கும், ஆத்மா வுக்கும் போக்ய, போகோபகரண போக்யஸ்தானங்களாய் இருக்கும். இனி ஈச்வரன் அகிலஹேய பாதய நீகாநந்த, ஞாநாநந் தைகசொரூபனாய், ஞானசக்தியாதி கல்யாணகுண விபூஷிதனாய், சகல ஜகத்சிருட்டிஸ்திதி, சம்மாரகர்த்தாவாய், ஆர்த்தோ, ஜிஞ்ஞாஸூ, பாதார்தீ, ஜ்ஞானி என்கிற சதுர்வித புருஷர்களுக்கும் ஆச்ரயணீயனாய், தர்மார்த்த காமமோக்ஷம் என்னும் சதுர்வித பலப்பிரதனாய் விலக்ஷண விக்ரஹயுக்தனாம், லக்ஷ்மி, பூமி, நீளாநாயகனாய் இருப்பன். அகிலஹேயப் பிரத்ய சேனாகையாவது இருளுக்கு ஒளிபோலவும், ஸர்ப்பத்திற்குக் கருடனைப் போலவும், விகராதி தோஷங்களுக்குப் பிரதிகடனாய் இருக்கை. அநந்தனாகையாவது; நித்யனாய், சேதனா சேதனங்களுக்கு வியாபகனாய், அந்தாயாமியாய் இருக்கை, ஞானானந்தைக சுவரூபனாகையாவது; ஆநந்த ரூபஞானனாய்ப் பிரகாசிக்கை, இவ்வகைக் குணங்களையுடையான் லீலையால் சுகத்தைச் சிருட்டிக்க, பாத்வம், வியூகத்வம், விபவம், அந்தர்யா மித்வம், அர்ச்சாவ தாரத்வம், என்று ஐந்து பிரசாரமாவன், பரத்வமாவது; காலங்கடந்த நலமந்தமில்லதோர் பரமபதத்தில் நித்யமுக்தர்களுக்குப் போக்யனாய் எழுந்தருளியிருக்கும் இருப்பு. வியூகமாவது; சிருட்டி, திதி, சம்ஹாரார்த் தமாகவும், சம்சாரி, சம்ரக்ஷணார்த்தமாகவும், உபாயகா நுக்ரகஹார்த் தமாகவும், சங்கர்ஷணுப்ரத்யும்ந, அநிருத்தரூபேண நிற்கும் நிலை, விபவம் அநந்தமாய்க் கௌண முக்ய பேதத்தாலே பேதித்து இருக்கும் நிலை, அந்தர்யாமித்வமாவது; ஸ்வர்க்கமாக பிரவேசாதி சர்வாவஸ்தைகளிலும் சகல சேதநர்களுக்கும் துணையாய் அவர்களை விடாதே நிற்கிற நிலைக்கு மேலே சுபாச்ரயமான திருமேனியோடே கூடிக்கொண்டு அவர்களுக்குத் தியேயனாசைக்காகவும் அவர்களை ரக்கைக்காகவும் பந்துபூதனாய் இருதயகமலத்தில் எருந்தருளி இருக்கும் இருப்பு. அர்ச்சாவதாரமாவது; சேதநர்களுக்கு அபிமதமாந் திரவியங்களிலே விபவவிசேஷங்களைப்போல் அன்றித் தேசகாலாதிகாரி நியமம் இல்லாதபடி ஸந்நிதி பண்ணி அபராதங் களைக் காணாக்கண்ணிட்டு அர்ச்சகப தந்திரமான சமஸ்தவ்யாபா ரங்களையும் உடையனாய்க்கொண்டு கோயில்களிலும் கிருகங்களிலும் எழுந்தருளியிருக்கும் நிலை, இதுவரையில் தத்வத்திரயம் கூறப்பட்டது. இனி பந்தமோஷம் எவ்வகையெனின், மேற்சொன்னபடி பந்தப்பட்ட ஆத்மா, பரமபதத்தில் இச்சை உள்ளானாய்ச் சதாசார்யனை அடைந்து சாஸ்திராப் யாசம் செய்து பகவத் உபாசனையால் சம்சாரவிரக்தி அடைந்து அர்ச்சராதி மார்க்கமாம் நித்யவிபூதி லீலை விபூதிகளுக்கு இடையில் இருக்கும் விரசைந்தியில் ஸ்நானஞ் செய்து திவ்ய தேகம் பெற்று அதைக் கடந்து நித்யசூயகள், சேநாமுதலிகள் எதிர்கொள்ளச் சென்று பெரிய பிராட்டியார் புருஷாகரிக்கப் பெரிய பெருமாள் திருவருள் பெற்று நித்ய விபூதியில் நித்யசூரிகளுடன் கைங்கர்யபானாய் ஈச்வரனது அநந்த கல்யாண குணங்களை அநுபவிப்பன். இம்மதத்தில் தீக்ஷை பாஞ்சராத்ரவை காநல ஆகமாதி தீக்ஷை. இம் மதத்தவர் தென்கலையார் வடகலையார் என இருவிதப்படுவர். இவர்களுக்குப் பந்த மோக்ஷம் ஒன்றேயாயினும் சில சாம்பிரதாய விஷயங்களில் பேதிக்கும். தென்கலை வடகலை சாம்பிரதாய பேதங்கள்; தென் கலை சம்பிரதாயம், (1) ஈச்வரகடாஷம் எவ்விடத்தாயினும் நிர்ஏதுகமாயுண்டாகும், (2) மோக்ஷலாபம் பகவான் பொருட்டேயன்றி ஜீவர்கள் பொருட்டல்ல. இது இதிகாரிபேதத்தை அனுசரித்திருக்கும். (3) கர்மஞ்ஞான பக்தியோகங்கள் மூன்றும் ஆசாரியநிஷ்டையும் மோக்ஷத் திற்குச் சுவதந்திரோபாயங்கள். (4) லஷ்மிதேவி ஜீவகோடிகளைப்போல அணுஸ்வரூப முள்ளவளேயன்றிச் சர்வவியாபியல்லள். (5) மோக்ஷங் கொடுக்குஞ் சக்தி லஷ்மிதேவிக்கு இன்று. (6) ஈச்வரன் ஆசரித்தவர்கள் தோஷங்களைப் போக்யமாய் நினைக்கும் அன்புள்ளவன், (7) பகவான் பரதுக்கக்களைக்கண்டு வருந்தும் தயவுற்றவன். (8) பிரபத்தி பக்தியைப் போல மோஷத்திற்குச் சாதனமன்று, (9) பிரபத்திக்கு ஸ்வ ரூபயாதத்மிய கியானம் உள்ளவனே அதிகாரியாவன் (10) பிரபத்திக்குச் சர்வதர்ம பரித்தியாகமே ஆவச்யகம். (11) சேதனர்கள் அனைவரும் பரதந்திரர்களா கையினால் பக்தியாதி யுபாயங்கள் பாரதந்திரிய சுவரூபவிர்த்தங்களா யிருக்கின்றன. (12) பிரபன்னன் சாஸ்திரவிகித கர்மாக்களை ஆச்ரயித்தல் மற்றவர்கள் அவ்வாறே ஆச்ரயித்தற் பொருட்டேயாம். (13) பிரபன்னன் பிரபத்திக்குப் பூர்வதர்மங்களானவைகளை ஆசரிக்க வேண்டியதில்லை. (14) பிரபன்னர்கள் அனைவருக்கும் பகவத் அனுக்கிரகமுண்டு. (15) பிரபன்னன் பாதகங்களைச் செய்யனும் பூர்வபிரபத்தியை அனுசந்தித்தவுடனே அவை நிவர்த்தியாம். (16) பிரபன்னன் தாழ்ந்த குலத்தானாயினும் உயர் குலத் தானைப்போலக் கவுரவிக்கத்தக் கவன். (17) ஈச்வரன் அணுசுவரூபமான ஜீவர்களிடத்தில் அந்தர்யாமியா யிருக்கின்றான், (18) மணிசேவித்தல், பஞ்சமகா யஞ்ஞம், ஏகாதசி சிரார்த்தமும், சாதியும் சீவன் முத்தனுக்குக் கிடையாது என்பர், விரஜாநதிக்கு அப்புறத்தில் இருக்கிற நித்தியமான கைவல்லியத்தை யடைந்தவன் மீண்டும் பிறவியை அடையான். கைவல் லியமடைந்தவனுக்குப் பரமபதம் கிடையாது. வடகலைசாம்பிரதாயம்; (1) ஈச்வரனுக்கு உண்டாகும் கடாக்ஷ சகேதுகமாக விருக்கும். (2) மோகலாபம் ஜீவனுக்கேயன்றிச் ஈசவரனுக்கன்று; அதிகாரி பேதமில்லை. (3) கர்மஞ் ஞானாதிகள் பக்திக்கு அங்கங்களேயன்றிச் சுவதந்தரோ பாயக்கனன்று. (4) லக்ஷமிதேவிக்குக் கூட ஈச்வரனைப்போலச் சர்வவியாபகத்முண்டு. (5) மோகத்தைக் கொடுக்குஞ் சக்தி லக்ஷ்மிதேவிக்கு உண்டு. (6) பக்தவரி களுடைய தோஷங்களில் லக்ஷியஞ் செய்யாமல் போதலே வாச்சல்லிய மெனப்படும். (7) பிறர் துக்கங்களைப் பார்த்துச் சகிக்காதிருத்தலே தயை யெனப்படும். (8) பிரபத்தியும் பக்தியைப்போல மோக்ஷத்திற்குச் சாதனம். (9) பிரபத்திக்கு அகிஞ்சனனே அதிகாரியாவான். (10) பிரபன்னன் அசக்தியால் சர்வ தர்ம பரித்தியாகம்களையும் இயற்கையாகவே விட்டு விடல் வேண்டும். (11) பிரபத்தியேயன்றி மற்ற பக்தியாதி உபாயங்கள் அதிகாரிகளின் பேதங்களை அனுசரித்து இருக்கும். (12) பிரபன்னன் சாஸ்திரவிகிதகர்மங்களை ஆச்சர்யித்தல் பகவானுடைய ஆஞ்ஞையை அனுசரித்துப் பகவானின் பிரீதியின் பொருட்டாம், (13) பிரபன்னனுக்குப் பிரபத்திக்கு முன்னுற்ற கர்மங்கள் பிரபத்திக்கு அங்கமாயிருத்தல் பற்றி ஆசரிக்க வேண்டும். (14) பிரபன்னர் அனைவருக்கும் பகவத் அனுக்கிரகம் உண்டாம் (15) பிரபன்னன் பாதகங்கள் செய்தால் மீண்டும் பிரபத்தியைச் சிரமத்துடன் செய்யவேண்டும். (16) தாழ்ந்தகுலத்தினனான பிரபன்னன் வருணாச்ரம தர்ம விரோதமில்லாமல் சொற்களால் மாத்திரமே கவுர விக்கத்தக்கவன். (17) ஈச்வரன் அணுசுவரூபர்களான ஜீவர்களின் வெளிப்புறத்தில் வியாபித் திருப்பானேயன்றி அணுக்களில் வியாபித்தல் அசங்கதம். (18) விரஜாந்திக்கு இப்புறத்திலுள்ள அநித்தியமான கைவல் வியத்தை அனுபவித்த பிறகு பரமபாகதையும் அனுபவிக்கக்கூடும். மேற்கூறிய சித்தாந்த சாம்பிரதாய விரோதங்கள் திருமண்ணிலும் விரதாதி களிலும் இருவருக்குமுண்டு, தென்கலை விதந்துக்கள் முண்டனஞ்செய்து கொள்ளார். வடகலையார் முண்டனஞ்செய்து கொள்வர். வடகம் யார் சூத்திரர்களுக்குப் பிரணவோக்தமாய்த் திருமந்திரம் உபதேசியார். இது நிற்க, வடகலையார் முதித்திரயம், மடம் என இருதிறப்படுவர். இந்தப் பேதம் தோழப்பர் என்னும் ஆசாரியர் காலத்தில் உண்டாயிற்து. இவர்களுக்கு வஸ்திபேதம் கிடையாது. ஸாம்பிரதாய பேதம், சிலவிரதங்களில் பேதம். தென்கலையார் மணவாள மாமுநிகள் எனும் ஆசாரியரைச் சிலகிப்பர், வடகலையார் வேதாந்த தேசிகரை அதிகம் கூறுவர்.

விகிதாசவனைக் காண்க.

கோபிலமகா முநியைக்காண்க.

சித்திரக் கவியிலொன்று. இது எங்கும் ஏழறையாக வெழுதி மேலை ஒழுங்கினுள் மொழிக்கு முதலாமெழுத்தையொரு பொருள் தரவைத்து, அந்த எழுத்துக்களை ஒழுங்குங் கண்ணறையும் படாமே நிறுவி ஓரெழுத்திற்கு ஒரடியாக வேனும், ஒரு சீராகவேனும் முற்றுப்பெறப் பாடுவது. (யாப்பு வி)

பிருதுவின் குமாரன். தந்தைசெய்த அச்வமேதத்தில் பசுவைக் கவர்ந்து சென்ற இந்திரனுடன் இருமுறை போர்புரிந்து அச்வத்தை மீட்டதனால், இவனுக்கு அர்தர்த்தானனென்று பெயர் வந்தது. விகிதாசுவன் எனவும் பெயர் இவனுக்கு இரண்டு தேவியார். முதல் பாரியையாகும் சிகிண்டி வசிட்டர் சாபத்தால் பூமியிற் பிறந்து திரேதாக்னிகளாகும் பாவகன், பவமாகன், சுசி என்று மூவரையும் புத்திரராகப் பெற்றனள். இவர்கள் பால்யராக இறந்தனர். இரண்டாவது தேவியாகிய நபஸ்வதிக்கு அவிர்த் தானன் எனுங் குமாரன் பிறந்தனன்

1. நமனுக்கிளையவன். (விசித்திரபுரிராசன்.) 2. தேவசாவர்ணி மநுபுத்திரன். 3. திருதராட்டிரன் குமாரன். 4. கனகவிசயருடைய நண்பனாகிய அரசன். (சைநன்.) (சிலப்பதிகாரம்.)

திருதராட்டிரன் புதல்வன்.

விசித்திரன் காக்கும் பட்டணம்; யமபுரவழியிலுள்ளது. ஆன்மா இவ்விடந்தங்கி ஊனஷாண் மாசிக பிண்டத்தைப் புசிப்பன்.

ஒர் சோழன். நாகைக்காரோணத்தில் சிவபூஜை செய்து சித்தி யடைந்தவன், (நாகைக்காரோண புராணம்).

அரிச்சந்திரன் குமாரி; முசுகுந்த சக்கிரவர்த்தியின் தேவி.

திருதராட்டிரன் குமாரன்.

இவன் சந்தனுவுக்கு மச்சகந்தியிடம் உதித்த குமாரன். இவன், வீஷ்மர் தன் பொருட்டுக் காசி யரசனிடமிருந்து கொண்டுவந்த அம்பிகை அம்பாலிகை என்னும் கன்னியரை மணந்து புத்திரரிலாது இறந்தவன். இவன் மனைவியரிடத்தில் வியாஸரால், பாண்டு திருதராட்டிரர் பிறந்தனர். தமயன் சித்திரான் சதன். இவன் தனது தேவியருடன் ஒன்பது வருஷம் ரமித்திருந்து ஷயரோகத்தால் இறந்தனன்.

1 புலத்தியற்கு ஆவிற்பூவிடம் உதித்த குமாரர். தேவி (இளி, பிளை) குமாரன் குபேரன். இரண்டாவது தேவி கைகேசி. இவளிடம் இராவண கும்பகர்ண விபீஷணர் உதித்தனர். யுஷ்போக்கடையிடம் மகோதானும் மகாபாயுசவனும் இராகையிடம் கர தூஷண திரிசிரரும், பிறந்தனர். 2. ஒரு காந்தருவன், மதாலசையின் தந்தை.

உக்ரசேனன் (அல்லது கங்கன்) குமாரன்.

கம்சன் சகோதான்.

இது, ஓலையாலும் வேறு இலேசான பொருள்களாலும் காற்றை அசையச் செய்யுங் கருவி, இது பேராலவட்டம் சிற்றாலவட்டம், எனப் பலவகையுண்டு. மயில் விசிறி, வெட்டிவேர் விசிறி, பனையோலை விசிறி, வெண்சாமரை.

இது ஆஸ்திரேலிய காட்டுப் பறவையினத்தில் ஒன்று. இது, இந்திய நாட்டுப்புறாவினத்தைச் சேர்ந்தது. இதன் தலைகறுப்பு, முதுகு நீலம், வயிறு மஞ்சள் கலந்த செகப்பு ஆணுக்கு வால் நீட்சியாய் விசிறி போல் வட்டமாய் அழகியதாயிருக்கிறது. இது ஆடும் பக்ஷிகள் போல் காலை மாலைகளில் களிப்புடன் ஆடுகிறது,

இது உஷ்ணபரிகாரத்தின் பொருட்டுப் பல பொருள்களால் செய்யப் பட்டகால்செய் வட்டமாம், பனையோலை விசிறி வாததோஷம், சிலேஷ்மரோகம், பித்தாதிக்கம் இவைகளை நீக்கும். வெட்டிவேர் விசிறி பைத்திய தோஷம், தேக எரிவு, விதாகம், மனவுற்சாகத்தை யுண்டாக்கும். மயில் விசிறி விஷம சந்நி பாதம், வயிற்றுவலி, தலைசுழற்றல், பித்தகோபம், விக்கல், வியர்வை, வாதகோபம் இவைகளை நீக்கும். அறிவுவிளக்கும், உஷ்ண காரியாம்.

அடுக்குவாழை, கலவாழை, மயில் வாழை எனப் பல பெயர்பெறும், இது ஆப்ரிகா கண்டத்து மடகாஸ்கர் தீவில் உண்டாவது. இது நன்றாக வளர்க்தால் ஏறக்குறைய (20, 30) அடிகள் உயரம் வளரும். இது தென்னைபோ லடிமரமும், வாழையிலையை யொத்து பெரிய மட்டைகளுடன் கூடி மயில் சிறகு விரிப்பது போல் அல்லது விசிறி விரித்தது போல் விரிந்து அகன்ற இலைகளையும் உடையது. இது இப்பொழுது பல உஷ்ண தேசங்களிலும் உண்டாகிறது. இது வேனிற் காலத்தில் தன்னையுங் காத்துக் கொண்டு நீரில்லாது வருந்தும் யாத்திரைக் கராருக்கு நீர்வேட்கை யையுந்தணித்துச் சாந்தப்படுத்துகிறது. எவ்வாறெனின் பனி மழை முதலி யவற்றாலுண்டாம் நீரை அகன்ற மட்டைக்கால் வழியாகக்கொண்டு மட்டைகளினடியிலுள்ள பொருத்துக்களில் பொருந்த வைத்துக்கொண்டு எல்லா மரங்களும் உலரும் காலத்திலும் தன்னை நீர்வளத்தால் காத்துக் கொள்ளுகிறது. பிரயாணிகள் நீர்வேட்கை கொண்ட காலத்தில் கூரிய கழியைக்கொண்டு இம்மரத்தின் மட்டையடியில் குத்தினால் இதிலுள்ள ஜலம் வெளிவரும், அதனால் தமக்குண்டாகிய தாகந் தணிவர். இதனால் இது வழிப்போக்கர் மரம் என்று பேர்பெறும்.

புரக்ஞனுக்கு நண்பன்.

விஷபச்சேநரைப் பெற்றவள்.

இவன் கேதாரநாதர் விரதமநுட்டித்து (100) புத்திரரையும் பெருஞ் செல்வத்தையு மடைந்தவன்.

ஒரு இருடி, வைசம்பாயனர்க்குத் தந்தை,

பிருது குமாரன்,

1. ஆங்கீரஸ வம்சத்து ஒரு அக்னி. 2. பிருது குமாரன்.

1, வரஸ்து என்னும் மதுவிற்கு அங்கிரசியிடம் உதித்த குமாரன், இவன் குமாரன் சாக்ஷசமநு. 2. பிரபாசனுக்கு யோகசித்தியிடம் உதித்த குமாரன். இவன் தேவதச்சன். சூரியன் ஒரு காலத்துத் தன் தேவி இவனிடம் இருப்பதறிந்து தேடிவர இவன் சூரிய வொளியைச் சாணையிற் கடைந்து பரசு பாசம் அங்குச முதலியவைகளை விநாயக மூர்த்திக்கு நிருமித்துக் கொடுத்து அருள்பெற்றவன், இவன் கண்ணில் மாதவவூரன் பிறந்தனன். இவனுக்கு இரமையெனும் தேவியிடம் விருத்திராசுரன் பிறந்தான். இவன் ஒருநாள் காமனிடஞ் செல்லும் கிருதாசி யென்னும் தேவதாசியைக் கண்டு மோகித்தழைக்க இவள் இன்றைக்கு மதனனி டஞ்சென்று மற்றொரு நாளில் உனதெண்ணத்தை நிறைவேற்றுகிறே னென்று சொல்வி மறுத்ததால் விச்வகர்மன் கோபித்து பூமியில் சூத்திர யோனியில் பிறக்க என்று சபித்தனன். இச்சாபமேற்றவள் பிரயாக நகரத்தில் கோபகன் தேவியிடம் பிறந்து தபஸ்வியாய்ப் பின் விச்வகர்மன் வீர்யத்தால் ஒன்பது புத்திரர்களைப் பெற்றுப் பின் சுவர்க்க மடைந்தனள். இச்சாபமேற்ற கிருதாசியும் விச்வகர்மனைச் சூத்திரயோனியிற் பிறக்கச் சாபமிட்டனள். இச்சாபத்தால் விச்வகர்மன் பூமியில் ஒரு பிராமணன் தேவியிடம் பிறந்து சில்பியாய் அரசர்க்கு மாடமாளிகை நிருமித்து வந்தான். இவன் ஒரு நாள் கங்காதீரத்திற்குச் சென்று ஆண்டு தவத்தியாயிருந்த கிருதாசியைக் கூடிப் பன்னிரண்டு வருஷமிருந்து அவளிடம், மாலைக்காரன், கருமான் கொல்லன், சங்கறுப்போன், குவிந்தன், குயவன், சூத்திரகாரன், தட்டான், சித்திரகாரன், முதலியவர்களைப் பிறப்பித்தனன். (பிரம்மகை வர்த்தம்). பிரபாசனுக்கு யோகசித்தியிடம் உதித்த குமாரன், மயனுக்குப் பிதா. வாஸ்து என்னும் வசுவிற்கு அங்கிரசியிடம் உதித்தவன் என்பர். மாலி, மாலியவான், சுமாலி இவர்களுக்குத் திரிகூடாசலத்தைப் பட்டணமாக நிருமித்தளித்தவன், இந்திரன் ஏவலால் பாண்டவருக்கு இந்திரப்பிரத்தம் நிருமித்தவன். தேவர் முதலியவர்க்குச் சிவலிங்கம் நிருமித்தளித்தவன். ஸ்ரீகிருஷ்ணமூர்த்திக்குக் காலயவன் சராசந்தயுத்த காலத்து மேற்குக் கடலிற் பட்டணம் நிருமித்துத் தந்தவன்.

பூர்ணிமா என்பவர் குமாரி.

ஒரு சிற்பநூல்,

விண்டுயித்திரனைக் காண்க.

(சூ.) பிருது குமாரன்.

விருத்தசருமன் குமாரன். இக்ஷவாகு வம்சத்தவன்.

(சூ.) மகசுவான் குமாரன்.

1. சயத்திரதன் குமாரன். 2. சத்யசித் குமாரன். இவன் குமாரன் ரிபுஞ்சயன், (பிரகத்) 3. கழுதையின் மேல் உருத்திராக்ஷப் பொதி கொண்டு சென்று கழுதையிறந்து முத்தியடையக் கண்ட வொருவன்.

1. லோகாலோக பருவதத்தில் எழுந்தருளியிருக்கும் விஷ்ணுவி னவதார விசேஷம். 2. ஒருகாலத்திலே துருவாசர் செய்த தருமத்தைக் கெடுக்க இந்திரன் குந்தளை யென்பவளை ஏவினன். அவள் உடன் பட்டுச் சென்று நிற்கையில் முநிவர் கண்டு கோபித்து நீ வேடச்சியாகுக எனச்சபித்த னர். இத்தெய்வப்பெண் நடுங்கிச் சாபநீக்கம் வேண்டினள். முநிவர் உன் வயிற்றிற் சுகுணமுள்ள புத்திரன் ஒருவன் பிறப்பான் அக்காலத்து நீங்கும் என்றனர். அப்படியே இவள் வீரவாகு என்னும் வேடன் மகளாகச் சுவற்கலையென்னும் பெயருடன் பிறந்து பத்திரன் என்போனை மணந்து வாழுநாளில் ஒருநாள் நருமதையில் ஸ்நானஞ்செய்து ஒரு மரத்தடியில் இருந்தனள். இவளை வருணன் கண்டு கூடினன். இவளிடத்து அக்காலத்து விஷ்வக்சேநர் பிறந்து காசிபரிடம் கல்விகற்றுத் தவத்தால் சேனை முதலியாயினர். (திருவேங்கடபுராணம்.) 3. பிருமதத்தன் குமாரன். இவன் கிருஷ்ணாநுக்கிரகத்தால் யோகசாத்திரம் இயற்றினன். இவன் குமாரன் உதக்சேநன். 4. விதர்ப்ப நாட்டரசன் வேட்டைக்குச் சென்று கோடை வெப்பத்தால் சிவாலயம் அடைந்து சிவத்திரவிய முபயோகித்து நரகடைந்தவன்.

சாக்ஷூஸ மநுப்புத்திரன்.

சத்திபீடத்தொன்று,

தருமனுக்கு விசுவா என்பவளிடம் உதித்த குமாரர். சிரார்த்தத் தில் பூசிக்கப்பட்டவர். இவர்கள் வசுபம்தர், கிருதுதக்ஷர், காலகாமர், துரிவிரோசனர், புரூரவாத்திரவர் முதலிய பதின்மர் என்பர்.

இவரூர் யாழ்ப்பாணத்து அராலி. சற்றேறக்குறைய எண்பது வருடங்களுக்கு முன்னிருந்தவர். தமிழில் வல்லவர். வண்ணக் குறிஞ்சி, நகுலமலைக் குறவஞ்சி இயற்றியவர்.

பாரதவீரருள் ஒருவன்.

1. துவட்டாவின் குமாரன். இந்திரன் ஒரு காலத்து இவனைக் குருவாகக்கொண்டு யாகஞ்செய்விக்க முயன்றனன். இவன் தேவர்களுக்கு வாக்கினால் எல்லா நன்மையும் உண்டாகுக என்று கூறி மனதினால் அசரர் விருத்தியாகுக என்று யாகத்தைத் தொடங்கிச் செய்தனன். இவனது எண்ணத்தை ஞான திருஷ்டியால் அறிந்த இந்திரன் இவனது சிரத்தை வச்சிரத்தால் எறிந்தனன். அது சோம்பிதம், சுராபிதம், அந்தாதம் என மூன்று பறவைகளாயின. (திருவிளையாடல்) 2. இவன் துவஷ்டாவின் புத்திரன்; இவனுக்கு மூன்று சிரம், இவற்றில் ஒன்று வேதாத்யயனம் செய்வது; ஒன்று சாராபானம் செய்வது; ஒன்று எல்லா உலகங்களையும் பார்ப்பது. இவன் மகாதவ மேற்கொண்டு செய்கையில் இந்திரன் தன் பதவிக்கு விக்கினம் வருமென்று எண்ணி அப்சரசுக்களையேவிக் கெடுக்கத் தூண்டி அவர்களால் முடியாது போக தானே வந்து இருனைக்கொல்ல, இவன் தலையற்றும், தவத்தினால் மீண்டும் இவன் தலைபிரகாசிக்க, விச்வகர்மனை இவன் தலையைச் சேதிக்கக்கூற, அவன் தன்னைப் பாவமடையும் நான் உடன் படேனென்ன, இந்திரன் யாகத்தில் பசுவின் தலை உனக்குக் கொடுக்கிறே னென்ன, அவன் உடன்பட்டுக் கொன்றனன். வீழ்ந்த தலைகளில் வேதம் ஓதிய தலையிலிருந்து பிஞ்சலபக்ஷிகளும், உலகத்தைப் பார்த்த தலையிலிருந்து நெருப்புக் கோழிகளும், சுராபானஞ்செய்த தலையிலிருந்து மாடப்புறாக்களும் பிறந்தன. (தே. பாக வதம்.)

ஒரு அக்னி.

ஒரு அக்னி.

தக்ஷன் பெண். தருமப்பிரசாபதியின் தேவி. குமாரர் விசுதேவர்.

வைசுவாநான் என்னும் அக்னி தந்தை,

1. ஒரு கர்தருவன், இவன் சுவாயம்புமநுவின் குமரியாகிய தேவவூதியைக் கண்டு மோகத்தினால் விழுந்து விட்டவன். யாஞ்ஞவல் கியரிடம் ஞானோபதேசம் பெற்றவன். இவன் தேவி விச்சுவாவதி, இவனை மேனகைபுணர்ந்து பிரமத்துவரையைப் பெற்றான்., 2. ஒரு காந்தருவன், இவன் குமாரன் சயந்தன், 3. ஒரு காந்தருவன். இவன் மேனகையைப் புணர்ந்தனன், இவளிடம் ஒரு பெண்குழந்தை பிறக்க மேனகை அக்குழந் தையைத் தூலகேசருஷி யாச்சிரமத்து வனத்தில் விட்டகல ருஷியெடுத்து வளர்த்து அக்குழந்தைக்குப் பிரமத்வரை என்றும் பெயரிட்டனர். 4. ஒரு காந்திருவன் கானஞ்செய்கையில் வேறெண்ணங் கொண்டதால் இந்திர னால் சாபமடைந்து பூமியில் அரசனாகப் பிறந்து தொண்டமானுடன் போரிட்டுச் சாப நீங்கினவன், (திருவோத்தூர் புரா)

விசேடடண விசேடியங்களது இன்மை, (சிவ~சித்.)

குணம், தொழில், சாதி, பொருள், உறுப்பு, முதலியன குறைபடு தல் காரணமாக ஒருபொருட்கு மேம்பாடு தோன்ற உரைப்பது (தண்டி)

ஆத்மா, மனத்துடன் கூடித் தேசகால அவத்தைகளுடன் இந்திரியத்திற்கு விடயமான பொருளை அறிகை. (சிவ~சித்)

அடைமொழி.

சத்தம் அநித்யம்; அது காணப்பட்டுச் சாமான்யத்தை யுடைத் தாகையினால், இந்த ஏதுவில் விசேஷணங் காணப்படுகை சித்தமாகையினா லென்க. (சிவ~சித்.)

ஈசா, சதாசவா, சாந்தா.

அடையை அடைந்த பொருள். அதாவது விசேஷணத்தை யடைந்த பொருள்.

சத்தமநித்தம், சாமான்யத்தையு முடைத்தாய்க் காணப்படுகையினாலே, இந்த ஏதுவில் விசேஷியங் காணப்படுகை சித்தமாகையினான் என்க,

ஆஸவயுஜ சுத்த தசமிமுதல் சுத்த துவா தசி வரையில் (13) மாதம் லக்ஷ்மி நாராயணர்கள் பூஜிக்கப்படுவர்.

பீமசேனன் சாரதி.

இவர் பண்டரிபுரத்திருந்த வேதியர்; கொடுக்கல் வாங்கல் வியாபாரஞ் செய்து வருகையில் ஷாமகாலம் வரத் தம்மிடமிருந்த பொருள் முழுதும் செலவு செய்து அன்னதானத்தின் பொருட்டு ஒரு பட்டாணியனிடம் (700) பொன் கடன் வாங்கினர். இவர் செலவு செய்து கொடுக்க வழியிலர் என்பதைச் சிலர் கூறக்கேட்ட பட்டாணியன் கடன் தர வாதிடப் பெருமான் மாறுருக்கொண்டு பட்டாணியனிடம் போய்க் கடனைத் தீர்த்துப் பற்றுச் சீட்டைக் கொண்டுவந்து விசோபாவிடம் தந்தனர்.

கல்யாணபுரமாண்ட சமண அரசன். இவனுக்கு ஸ்ரீபலன் எனவும் பெயர். (சீபலன்) இவன் மாதேவியை பணக்க எண்ணி அவள் தன்னை வலியத் தொடாதிருக்கக் கேட்டபடி சூள் தந்து அவள் வீரசைவ தீக்ஷை பெற்றுக் கொள்ளும்படி சொல்ல மறுத்தவன்,

ஒரு வள்ளல் கபிலரால் பாடல் பெற்றவன், இளவிச்சிக் கோவின் தமயன், பாரி மகளிரை மணஞ்செய்து கொள்ளும்படி வேண்டிக் கொண்ட கபிலரை மறுத்தவன். (புற நா.)

விசிரவசு முநிவருக்கு ஒரு பெயர். இவர் குமாரன் வைச்சிரவணன்.

புலத்தியன் குமாரன். இவனுக்கு விசிரவசு எனவும் பெயர்.

இக்ஷவாகு குமாரன், இவன் குமாரன் விவசன்.

துவட்டாவின் குமாரன். இவன் சரிதையைப் பற்றி (இந்திரனைக் காண்க) பிரமபட்டத்திற்குக் காத்துக் கொண்டிருந்தவன். (விச்வரூபனைக் காண்க.)

விஷ்ணு பக்தன் அல்லது படன்.

வேதநாதன் தந்தை,

மேகவாகனன் புதல்வன்.

பிரமன் சிவமூர்த்தியைத் தியானித்துச் சித்தியடைந்த கற்பம்,

இவள் வாசவதத்தையின் தோழிமார்களிளொருத்தி. குறுகிய வடிவ முடையவள். பந்தாட்டத்திற் சிறந்தவள், (பெ. கதை)

சூரியகிரணத்தொன்று.

1. சமதக்னி முநிவர் குமாரன்; தாய் இரேணுகை. 2. யவன தேசத்து வணிகன், இவன் புத்திரர் விச்சுவாமித்திரால் சாபமடைந்தனர். 3. இவன் ஒரு காந்தவன். இவன் தன்னாட்டில் இருந்து தென்னாடு நோக்கி ஆகாயவழியாகச் செல்லுகையில், கங்கை, காவிரி முதலிய புண்ணியாதிகள் விளையாடிக்கொண்டிருக்கக் கண்டு பொதுவில் நமஸ்கரித்துச் சென்றனன். கீழே விளையாடிக்கொண் டிருந்தவர் இதனை நோக்கி இந்த நமஸ்காரம் யாருக்குரியதென்ன, கங்கை முதலியோர் தமக்சென, ஒருவருக்கொருவர் வாதாடித் தென்திசையிலிருந்து மீண்டும் திரும்பின அக்காந்தருவனை அந்தக் சங்கையை வினவினர். அவன் உங்களில் உயர்ந்தாருக்கென்ன, கங்கைதான் உயர்ந்தா ளென்றனள். இதைக் கேட்ட காவிரி கங்சையினும் உயர்வு பெறவேண்டித் தவஞ்செய்து பிரமனைக் கேட்பப் பிரமதேவன் நீங்கள் இருவரும் ஒப்பெனக் கூறக்கேட்டுப் பொறாது விஷ்ணுமூர்த்தியை யெண்ணித் தவமியற்றி அவர் பிரத்தியக்ஷமாகத் தன்னிடம் நீங்காது வசிக்க வரம்பெற்றனள். இதுவ திருவரங்கம்.

விச்சுவாசு என்னுங் காந்தருவனுக்குத் தேவி. இவள் பார்வதி பிராட்டியாரை நோக்கித் தவம்புரிய அம்மை ஒரு பெண்குழந்தை வடிவ மாய்த் தரிசனம் தந்து என்ன வரம் வேண்டுமென்றனள், இவள் அம்மணி எனக்குத் தேவரீர் புத்திரியாம் வரம் அருளுக என்றனள். பிராட்டி இவளை நோக்கி நீ மற்றொரு சன்மத்தில் மலையத்துவசன் தேவி காஞ்சன மாலையாய்ப் பிறப்பை; அக்காலத்து உன் மடிமீது இவ்வடிவுடன் இருப்பன் என்று வரமளித்து மறைந்தனள்,

பித்த வஸ்துக்களால் அவதரித்த பித்தம், தனது உஷ்ண குணத்தால் ரத்ததாதுவை மிகக் கொதிப்பிக்கும். அப்போது சுரம், எரிவு, உதடுலரல், சரீர கோவு, தேகமுழுதும் கொப்புளங்கள் உண்டாம். இதனால் சீதபித்தரோகம், ஆம்பித்தம், ஆமலபித்த ரோகங்களுண்டாம். மேற்கூறிய மூன்று ரோகங்களையும் முறையே பசுமூத்ர விரேசனம், சீந்தில் நெய், தேன் கலந்த சிற்றாமணக்கு நெய், முலைப்பால் நெய், சந்தனாதி கிருதம் முதலியவற்றால் வசமாக்கலாம்,

அருச்சுநன் திக்குவிசயஞ் செய்தகாலத்து ஊரினின்றும் துரத்தப் பட்டவன்,

தெய்வதச்சன் விசுவகர்மனைக் காண்க.

சூரியகிரணத்தொன்று.

1. இவன் தன் குமரிக்குப் பரிந்து சூரிய தேஜசைச் சாணையில் பிடித்துக் குறைக்கத் தொடங்குகையில் பிரமன் கட்டளையால் விடுத்தான். (பவிஷ்~புராணம்) 2. உமாதேவியின் திருமணந்தரிசிக்க வந்த அகஸ்தியரை இறைவன் சொற்படி இவன் பொதிகைக்கு ஏவ, அகத்தியர் இவனைக் குலக் கேடுறச் சபிக்க இவன் நீ கொண்ட தமிழ் விளங்காதொழிக எனச் சாப மிட்டனன். இச்சாபம் சிவபிரானாலும், விஷ்ணு மூர்த்தியாலும் நீங்கியது. (அரிசமய தீபம்.)

இவன் இக்ஷவாகு வம்சத்திற் பிறந்த அரசன், இவனது தலையைப் பிளந்து கொண்டு பலரசுவன் என்பவன் பிறந்தான்.

இவை சிற்பநூல்கள்.

உஷாகன்னிகையின் குமாரன்,

1. சாந்தி தீர்த்தங்கரருக்குத் தந்தை. இவர் தேவி அயிரா. (சைநர்.) 2. பார்சுவ தீர்த்தங்காருக்குத் தந்தை. தேவி பிராம்மி, (சைநர்.)

கலிங்கதேசாதிபதியாகிய சுதாமன் குமாரன். இவன் தூரத்தி லிருந்த பசுவை மானென்றெய்து பவாநி கூடல் முதலிய தீர்த்தஸ்நானத்தால் புனிதனானவன்.

ஒருவகைத் தேவ்கூட்டத்தார். வைசுவதேவர்களில் பலிகொள்ளும் தேவர்கள்,

பதின்மர். வசுபந்துக்கள், கிரதுதக்ஷர்கள் காலகாமுகர்கள், துரிவிரோசநர்கள், புரூர வாத்சவர்கள். (அமரம்.)

கைலாசத்தில் கானஞ் செய்திருக்குஞ் சிவகணத்தவரில் ஒருவர். சிவரக

1. சிவகணத்தவரில் ஒருவன். 2. பரதனுக்குக் குமாரன். பஞ்சசேனியின் தந்தை.

சுரேச்வராசாரியருக்கு ஒரு பெயர்.

இருபத்தெட்டுப் பலத்திற் குறையாத பொன்னினாற் பதினாறு கோணமுள்ள சக்கரஞ்செய்வித்து நடுவில் எட்டுத்தளமுள்ள தாமரை செய்வித்து அதன் இடையில் அஷ்டகன்னியருடன் கண்ணனை எழுந்தருளச்செய்து கிழக்கில் விஷ்ணுவையும், மற்ற திக்குகளில் அத்திரி, வசிட்டன், பிருகு, காசிபன் முதலியோரையும் பிரதிட்டித்து, இரண்டாமாவர ணத்தில் நக்ஷத்திரங்களையும், மூன்றில் சத்தமாதர். அட்டவசுக்கர் முதலிய வரையும், நான்கில் வேதங்களையும், ஐந்தில் பஞ்ச பூதங்களையும் பதினொரு ருத்திரர்களையும், ஆறில் அட்டகசங்கள் திக்குப்பாலகரையும், ஏழில் வாள், கதை, சூலம், சத்தி, வில், குடை, சங்கம், முத்து, சாமரம், சாந்தம், கோரோசனை முதலியவற்றையும், எட்டில் மீண்டும் இரண்டிற் கூறியவற்றையும் செய்வித்து, எருதின் தோலில் எள் பரப்பி விதிப்படி பூசித்து மறையவர்க்கு அன்ன முதலிய அளித்துத் தானஞ் செய்வித்தலாம்.

பிரகஸ்பதியின் 4 வது புத்திரன். அக்னி விசேஷம். இவனுக்குச் கோபதி என்றும் பெயர்.

மாகதர்களுக்கு அரசன். இவனுக்குப் புரஞ்சயன் எனவும் பெயர். இவன் பிராமணரை மிலேச்சராக்கிச் சாதி பேதமில்லாமல் அரசாளப் போகிறவன். இவன் பட்டணம் பத்மாவதி.

சங்கர பாஷ்யத்திற்கு விவாணஞ் செய்தவர். இவர்க்குச் சுரேச்வராசாரியர் எனவும், மண்டனமிச்ரர் எனவும் பெயர்.

ஒரு சல்பத்து பிரமதேவன் சிவபெருமானை விச்வ ரூபியாகத் தியானஞ்செய்ய அவ்வாறு விச்வரூபமாகத் தோன்றிய கல்பம், (இலிங்க புரா.)

இவன் தேவர்க்கு விரோதமாகத் தவஞ்செய்கையில் இந்திரன் அப் “சரஸுகளையனுப்ப அவர்களைக் கண்டு அழைக்க மறுத்ததால் அசுரன் கோபித்து, திரிசிரனை மந்திரத்தால் ஏற்படுத்தினன். அவன் ஒரு முகத்தால் சோமத்தையும், மற்ருறொரு முகத்தால் தேவர்களையும், ஒரு முகத்தால் அன்னத்தையும் பானஞ்செய்தான். அதனால் விசனமடைந்த தேவர்கள் பிரமனை வேண்ட அவர் ததீசியைக் காட்ட, ததீசி (1000) வருஷம் நான் இந்திரபத மடைகிறேனென்று தேகத்தை விட்டனர். இவரது எலும்பினால் பிரமன் வஜ்ராயுதஞ்செய்து இந்திரனுக்குக் கொடுக்க இந்திரன் விச்வ ரூபனைக் கொன்றான்.

பிரியவிரதன் பேரன், மேதாதியின் குமாரன், சாகத்தீவிற் குரியவன்.

ஒரு அப்சரசு. இவளை யயாதி மணந்தனன். (பா. சபா,)

சாண்டில்யவம்சத்து ருஷி. வைசவாநரனுக்குத் தந்தை. நாரதர் இவனுக்கு உன குமாரன் (12) வயதில் இடி விழுந்திறப்பன் என்று கூறப்பெற்றவன். (காசிகண்டம்)

1. புரூரவன் மூன்றாம் புத்திரனும் அமவசு வம்சத்த வனுமான காதிராசனுக்குப் புத்திரர், இவருக்கு நாற்றொருவர் குமாரர். (1) இவர் ஒருகாலத்து வேட்டைக்குச் சென்று வசிட்ட ஆச்சிரமம் சென்றனர். இவர் களைத்து வருதல் கண்ட வசிட்டர் காமதேனுவால் இவருக்கும் இவரது சேனைகளுக்கும் உணவு முதலியன செய்வித்தனர். இதனைக்கண்ட அரசன், காமதேனுவிடத்து ஆசைகொண்டு, அதைத் தனக்குக் கொடுக்கவேண்டினன், வசிட்டர் அதனைக் கொடுப்பதற்கு உடன்படவில்லை, ஆதலால் அரசன் வலுவில் கவரவெண்ணிக் காமதேனுவை யடுக்கக் காமதேனு தன்னைப் பிணித்தவனினின்று நீங்கி வசிட்டரிடம் வந்து அவர் தன்னை விச்வாமித்திர னுக்குக் கொடாமையறிந்து தன்னுடலினின்று பல சேநாசமூகங்களைப் பிறப்பித்து விச்வாமித்திரன் சேனை முழுவதும் கொன்றது. இதனால் விச்வா மித்திரன் குமாரருள் சிலர் வசிட்டரை எதிர்த்தனர். அவர்களை வசிட்டர் கோபாக்னியால் எரித்தனர். இதனால் அரசனும் மற்றவரும் பாணப்பிர யோகஞ் செய்ய, அப்பாணங்களை வசிட்டர் யோகதண்டத்தால் தடுத்தனர். இதைக் கண்ட அரசன் தவத்தின் மிக்கதில்லையென்று தேர்ந்து தவமேற் கொண்டு கிழக்குத் திக்கில் சென்று தவஞ்செய்யத் தொடங்கினன், இதையறிந்த இந்திரன் தவத்தைக் கெடுக்கத் திலோத்தமையை ஏவினன், விச்வாமித்திரன் அவள் வசப்பட்டு இது இந்திரன் செய்வித்த வஞ்சமென்று அறிந்து அவளைப் பூலோகத்திற் பிறக்கவெனச் சபித்துத் தென்றிசை திரும்பித் தவஞ்செய்கையில், அயோத்தியாசனாகிய திரிசங்கு தான் தேகத் துடன் சுவர்க்கமடைய விரும்பி வசிட்டரைக் கேட்க, வசிட்டர் மறுத்தமை கண்டு அவரை வெறுத்து இவரைக் குருவாகக்கொண்டனன். இதனால் வசிட்டர் கோபித்துத் திரிசங்கினை நீசனாக எனச் சபித்தனர். சாபமேற்ற திரிசங்கு நடந்தவைகளை இவரிடம் கூற இவர் திரிசங்கைச் சுவர்க்க மனுப்பவெண்ணி யாகஞ் செய்யப் பலருஷிகளையும் வசிட்ட புத்திரர் களையும் அழைத்தனர். இதற்கு வசிட்ட புத்திரர் மறுத்தமையால் அவர்களைக் கிராதர்களாகச் சபித்துத் தவத்தால் திரிசங்சைச் சுவர்க்கம் அனுப்பினார். சுவர்க்கஞ்சென்ற திரிசங்கைத் தேவர் மீண்டும் பூமியில் தள்ளப் பூலோகம் வரும் திரிசங்கு விச்வாமித்திரரைச் சரணமடைய, விச் வாமித்திரர் கோபித்து வேறு சுவர்க்கம் சிருட்டிக்கத் தொடங்குகையில் தேவர் தோன்றி நக்ஷத்திரபதம் தந்து இவரை ராஜருஷியாக்கிச் சென்றனர். பின் மேற் குத்திசை சென்று தவமியற்ற அம்பரீஷன் நரமேதயாகஞ் செய்யத் தொடங்கி யாகப்பசுவாக இருசிகர் தடுக்குமாரனை விலைக்கு வாங்கிச் செல்ல, அப்பிள்ளை விச்வாமித்திரரிடம் தனது குறையைக் கூறினன். விச்வா மித்திரர் வசிட்டர் கோபத்தில் இறவாது நின்ற தம்புத்திரர் நால்வரை அரசனுடன் போகக் கட்டளையிட்டனர், அவர்கள் மறுத்ததால் வேடர்களாக எனச் சபித்து, அவ்விருசிக குமரனுக்கு மந்திர உபதேசஞ்செய்து உயிர்ப் பயமில்லையென உறுதிகூறி யனுப்பிக் காத்து அத்திசை நீங்கி வடதிசை சென்று கோரதவஞ்செய்து திரிமூர்த்திகளால் உம்மினும் உயர்ந்தாரில்லை யென்று சொல்லத்தக்கவரானார். பின்னும் இக்கதையை வேறுவிதங் கூறு வர். இவருக்கு நூற்றொரு குமாரர். இவரது முதலைம்பது குமாரரும் மதுச்சந்தசு என்பர். பின்னும் சுநச்சேபனைப் புத்திரனாகக் கொண்டு அவனை அரிச்சந்திர யாகத்தினின்று தப்புவித்துத் தம் குமாரை நோக்கி இவனை உங்களுக்குள் சிரேட்டனாகக்கொள்க என, மதுச்சந்தசுக்கள் ஐம் பதின்மரும் மறுத்தனர். ஆகையால் அவர்களை மிலேச்சராகச் சபித்தனர். மற்றக் குமாரராகிய ஐம்பதின்மரும் இருடியை அடைந்து தேவரீர் கட்டளைப் படி நடக்கி றோமென்று சுநச்சேபனை மூத்தவனாக அங்கீகரித்தனர். இவருக்கு அஷ்டகன், ஆரிதன், சயந்தன், சுமதன் முதலிய புத்திரரும் பிறந்தனர். (தேவி~பா.) 2. அரிச்சந்திரனைப் புருஷமேதம் செய்ய வேண்டா மென்று தடுக்கவும் அவன் செய்ததினால், வருணனை மந்திரத்தால் திருப்தி செய்வித்துக் காலம் பார்த்திருந்து அரசன் வேட்டைக்குச் சென்றிருக்கையில் அரசு முதலியவற்றைத் தானமாகப்பெற்று வருத்தி அதனால் வசிட்டரால் கொக்காகச் சாபமடைந்தவர். இவர் அவரை ஆடிப் பக்ஷியாகச் சபித்து இருவரும் நெடுங்காலம் போரிட்டுப் பிரமனால் சமாதானமடைந்து பழைய வுரு அடைந்தனர். (தேவி~பாகவதம்.) 3. ஒருமுறை தனது தவத்திற்கு இடை யூறு செய்விக்க இந்திரனால் அனுப்பப்பட்ட மேனகையைக்கூடிச் சகுந்தலையைப் பெற்றவர். அச்சகுந்தலை கண்ணுவரிடம் வளர்ந்து துஷ்யந்தனை மணந்து பரதனைப் பெற்றாள். 4. அரிச்சந்திரனைப் பொய் பேசுவிக்கிறேன் என்று தேவர் சபையில் சபதஞ் செய்து அவனைப் பல தொந்தரையியற்றித் தோற்றுத் தவமிழந்தவர். 5. இராமமூர்த்தியை இலக்குமணருடன் மிதிலைக்கழைத்துச் சென்று தாடகை முதலியவரை வதை செய்வித்துச் சீதையையும் சநகன் மற்றக் குமரியரையும் இருவருக்கும் மணம் புணர்த்தியவர் 6. இவர் கடுங்கோபியாதலால் பலமுறை தவத்திற் கிடை யூறுகள் நேர்ந்தன. இவுருக்குக் கௌசிகர் எனவும் பெயர். 7. மகேந்திரன், மாலி, சானந்தன், விசாலநேத்திரன் முதலிய நால்வரும் கௌசிகன் பெண்களை மணந்து செல்லுகையில் கௌசிகன் பின்னிருந்தழைத்தனன். சேனையின் அரவத்தால் அக்கூவிளி கேளாது சென்றது கண்ட கௌசிகன் கோபம் கொண்டு அச்சேனைகள் சாம்பராகச் சபித்தனன். மேற்சொன்ன நான்கு அரசரும் முற்பிறப்பில் விச்சுவாசி என்னும் யவனதேசத்து வணிகன் புத்திரர். தருமதிற்கு வந்தவரைத் தருகிறேன் என்று கூறி மறுத்ததால் இச்சாபம் அடைந்தனர். 8. சந்தனு அரசாளுகையில் மழை வறந்ததால் யாகத்தில் அக்கினிக்கு நாயின் ஊனை அவிகொடுத்தனர். இதனால் அக்னி கோபித்து மூங்கில் அரசு முதலியவைகளில் ஒளித்தனன், 9. அரிச்சந்திரனை வீண் தொந்தரை செய்ததால் வசிட்டர் இவரைக் கொக்காகச் சபிக்க இவர் அவரை ஆமையாகச் சபித்தனர். 10. வசிட்டகுமாரனாக கொலை செய்வித்த பாதகத்தால் பிரமகத்தியால் பிடிபட்டுத் தீர்த்தயாத்திரை செய்து நீங்கினவர். 11. பல அரம்பையரைக் கல்லாகச் சபித்தவர். 12. (500) வருஷம் தஞ்செய்து பாரணைசெய்யுஞ் சமயத்தில்ல் இந்திரன் மறையவனாய் வந்து அச்சோற்றை யாசிக்க அதையும் அளித்துத் தவமேற்கொண்டவர். 13. தவத்தினால் உச்சிதிறந்து அதின் வழித்தோன்றிய கனல் உலகத்தை மறைக்கப் பிரமன் றோன்றிப் பிரம இருடியெனப் பெற்றவர். 14. ஒருமுறை சயத்துவசனுக்கு வேள்விசெய்வித்தவர். 15 இருக்வேதத்தின் மூன்றாவது காண்டத்தி லடங்கியிருக்கற கீதங்களுக்கெல்லாம் கர்த்தா. 16. பசியால் வருந்திச் சண்டாளன் கையிலிருந்த நாயின் முழங்கால் மாமிசத்தை வாங்கிச் சாப்பிட யத்தனித்தவர். (மநு.) 17. ஒரு காலத்திலே மேனகை இவரைப் புணரும்படி வருந்தவும் உடன்படாததினால் கிழவுருக்கொள்ளச் சாபங்கொடுத்தனள், அதனைப் பெற்று புண்ய தீர்த்த சேவையால் நீங்கினவர். (பாகவதம்.) 18. சிவபூசையால் பிராமணத்வ மடைந்தவர். (பார்~அநுசா.)

எல்லார்க்கும் மித்திரனாயிருப்பதால் இப்பெயர் வந்தது.

இது ஐப்பசி சுக்லபக்ஷ தசமியில் தாரகோதயம் விஜய மென்று கூறப்படு தலால் விஜயதசமி யெனப்படுகிறது. இத்தினத்தில் வெற்றியை விரும்பினவர்கள் தேவியைப் பூஜிக்க, வன்னிபூஜையும் இத்தினத்தில் உண்டு

இது ஆடிமாதம் சுக்லபக்ஷம் ஏகாதசிமுதல் ஐப்பசி சுக்லபகம் துவாதசி வரைக்கும் நாலுமாதமும் யோகிகளுக்கு விரதம், முதல் மாதம் சாகங்களாகா; இரண்டாமாதம் தயிராகாது; மூன்றாமாதம் பால் ஆகாது; நான்காமாதம் பருப்பு, கறிகள், உப்பு, புளி முதலிய ஒன்றுமே ஆகா. ஐப்பசிமாதம் சுக்லபகத் துவாதசியில் க்ஷராப்தி பூசை செய்து எல்லாப் பலகாரம்களும் சாப்பிடலாம்.

1. (சூ.) சயன் குமாரன். 2. (ச.) பூருரவசுவிற்கு உருப்பசியிடம் உதித்தவன். இவன் குமாரன் பீமன்.

பாணவம்சத்தரசன்; இரண்டாம் விஜயாதித்தன் குமாரர்ன்.

விஷ்ணுபடரில் ஒருவர்.

ஒரு மாயதேவி.

பிருதுச்சக்கரவர்த்தியின் குமாரன்.

1. பாணவம்சத்தரசன், 2. இவன் பலியின் வம்சத்திற் பிறந்த முதலாம் விக்ரமாதித்தனுடைய புத்திரன், இவ்வரசனுக்குப் புகழவிப்பவர் கண்டனென்றும் பெயர்.

ஆயுவென்பவளுக்குக் காசிபரிடம் பிறந்தவன்.

தந்தாக்கிருஷ்டியின் குமாரி, அவமானம் வருவிப்பவள்,

வெள்ளிமலை. இது வித்தியாதரர்களிருத்தற்குரிய இடம்; இதிலுள்ள வெள்ளி மிகச்சிறந்தது. (பெ. கதை)

காந்தருவர் உலகத்தின் மேல் இருக்கும் உலகம். இதனைப் பிறர்க்கு உதவி புரிந்தவரும் வித்யாதானஞ் செய்த வரும் அடைவர்.

1, ஒரே மலமுள்ள ஆன்மாக்கள், 2. இவர்கள், ஆன்ம வர்க்கத்துள் மாயா கன்மங்கள் நீங்கப்பெற்றவர்கள். இவர்கள் ஆணவ மலமொன்றே யுடையவர்கள், இவர்கள் முறையே மயேசுரபுவன தத்வ வாசிகளும், சாதாக்யதத்வ புவனவாசிகளும், சுத்தவித்யாதத்வ புவன வாசிகளுமாயிருப்பர். இவர்களுக்குத் தனுகரண புவன போகங்கள் சுத்தமாயையாம். இவர்களது அறிவிலே கலந்து நின்று இறைவன் அருளை யுதிப்பித்து மலத்தைப்போக்கித் திருவடியிற் கூட்டுவன். (சித்தா.)

சுமாலி குமாரன், (அசு.)

யாதவமகாராசாவைக் காண்க.

விடங்கதேசாதிபதி. கர்ணன் குமாரன். அருச்சுகனால் இறந்தவன். பாரத முதற்போரில் உதார்மனுடன் யுத்தஞ் செய்தவன்.

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்,

கர்ணனால் கொல்லப்பட்ட ஓர் பாரதவீரன்.

சகுனிக்குக் குமாரன்,

1. அசுரகுலத் தலைவன், சன்மிஷ்டைக்குத் தந்தை. இந்திரனுடன் யுத்தம் புரிந்தவன். சுக்கிரன் உதவியால் இறந்த சேனைகளை உயிர்ப்பிக்கப் பெற்றவன். 2. (தா) விருவபதபாவைக் காண்க.

சன்மிஷ்டைக்குத் தந்தை,

ஒருசேரன். இவன் இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் எனவும் கூறப்படுவன். இவன் கோவலனுக்கு ஒன்பது தலைமுறை முன்னவனாகிய கோவலனுக்கு நண்பன். (மணி.)

சிங்கர் கோவிலரசன். இவன் மகளைப்பிடித்திருந்த பிசாசை உடையவர் ஓட்ட அதனால் ஸ்ரீவைஷ்ணவனாய் விஷ்ணுவர்த்தன நாராயணன் என உடையவரால் பெயர் பெற்றவன்.

வாச்சியார்த்தத்திற்கு அன்வயமுள்ள இடம், கவிதையாளர் சொல்லுகிறார் என்னுமிடத்து சக்தியர்த்தமாகிய குடையையுடையவர் களையும் விடாது அவர்களுடன் குடையின்றிச் செல்வோரையும் உணர்த்து தலால் இப் பெயர் பெற்றது என்க,

சிவகணத்தலைவரில் ஒருவன்.

ஒரு அரசன். சத்த இருடிகள் பிணத்தைப் பிடிங்கித் தின்னக் கண்டு அஞ்சினவனாய் அவர்களை உபசரித்து அழைத்துத் தானங் கொடுக்க மறுத்ததனால் அவர்களைக் கொல்ல மாரண ஓமஞ் செய்வித்து ஒரு பூதத்தை உண்டாக்கி ஏவினன், அப்பூதம் இருடிகளிடம் வந்து மருட்டிக்கொண்டிருக் கையில், சுநகர் வரக்கண்டு அவர் பெயரை வினாவி மருட்டியது. சுநகர் தண் டத்தை அதின்மீது ஏவப் பூதம் மாய்ந்தது

ஒரு கேரள அரசன்,

கற்கடியைக் காண்க.

அம்பு இரண்டுமுழமுள்ள தாயிருத்தல் வேண்டும். தற்காலமுள்ள அம்புகள் முனையில் இரும்பினாலாகிய உரிய முனையுள்ளனவாய் விரைந்து செல்லும் பக்ஷியின் சிறகினைச் கடையாகக் கொண்டனவாம். கதை; பருத்த அடிப்பாகத்தையும், எட்டுக்கோணங்களை யும் தாங்குவோன் மார்பினளவு உயரமுடையதாம். பட்டீசம்; தாங்குவோன் உயரமளவு நீளத்தையும், ஒருமுழ அளவுள்ள அடிப்பாகத்தையும், இரண்டு பக்கத்துங் கூரிய முகங்களையுமுடையது, வாள்; சற்று வளைவும், ஒரே நுதியினையுடையதும், நான்கு அங்குல அகலமுடையதும் மிகக் கூர்மை பெற்றதும், தாங்குவோன் உந்தி அளவு உயர்ந்ததும் வலிய பிடியினையுடை யதும், பளபளப்பையுடையதுமாம். பிராசம்; நான்கு முழ உயரமுள்ள தண்டமாகிய அடிப்பாகத்தையும் கூர்மையான முனையினையுமுடையது. ஈட்டி; (குந்தம்) கொழுவைப்போன்ற நுனியினையும், முளைபோன்ற அடிப்பாகத்தையும், (10) முழ உயாத்தையுமுடையது. சக்கரம்; ஆறு முழச் சுற்றளவையும், கூர்மைமிக்க நுனியையும், நடுவில் துளையினையு முடையது. பாசம். (3) முழ நீளமுள்ள தண்டத்தினையும், மூன்று சிகைக ளையும், இருப்புக் கயிறுகளையுமுடையது. கவசம்; கோதுமையளவு கனமுள்ள தகட்டால் ஆக்கப்பட்டுத் தலைப்பாகோடு கூடி உடம்பின் மேற்பாகத்தை மறைப்பது, கரசம்; இரும்பினால் கூரிய முனையினையுள்ள தாய் வன்மையுள்ளதாய்ச் செய்யப்பட்டது. இப்படைகளை மந்திரங்களுடன் செலுத்திப் போரிடின் தெய்விகம்; நரளிக முதலிய செலுத்திப் போரிடின் ஆசுரம்; வாள் முதலிய ஆயுதங்களால் போரிடின் மானவம் எனப்படும். (சுக்~நீதி.)

விருஷ்ணி குமாரன்,

1. தந்தவக்கிரன் தம்பி; கிருஷ்ணனால் கொல்லப்பட்டவன். 2. பசமானன் குமாரன். இவன் குமாரன் சூரன். 3. சந்திரகுலத்தரசன். வேட்டைமேற் சென்று புணர்ச்சியில் இருக்கும் மான் மேல் அம்பேவி அதனால் குட்டம் பிடிக்கச் சாபமேற்றுச் சதாநந்தருஷியால் போக்கிக் கொண்டவன். 4. முதாவதிக்குத் தந்தை, குமாரர், சுநதி, சுமதி. 5. பதுமன் என்பவனது வேறுபிறவி. மனோரதன் குமாரன். இவனைச் சிந்துராசன் செயித்தான். 6. மானினியின் தந்தை 7. கேகயதேசாதிபதி. ஒருமுறை வேட்டைக்குச் சென்று மானினைப் பின்தொடர்ந்து மான் மறையத் தான் ஏறி இருந்த குதிரையை விட்டு நீங்கித் தனித்துத் தாகமிஞ்சி வருந்துகையில் மூன்று பேய்கள் அருக அணைந்துயான் ஊருகு அலகை; அதுநன்றி கொன்றதோர் அலகை; அது தெய்வம் இலையென்ற அலகை எனத் தமது வரலாறு கூறித் தம் உருநீங்க அரசனை வேண்டிக் கொள்ள, அரசன் இது எவ்வாறு நீங்கும் எனப் பேய்கள் நீ எம்பொருட்டுக் கயாஸ்நானஞ்செய்து சிரார்த்தஞ்செய்யின் நீங்கும் என்று அரசனுக்கு விடாய் தணித்து வேண்ட அரசன் அவ்வாறே காசியில் கயாதீர்த்த ஸ்நானஞ்செய்து நாடுவந்து தங்கு கையில் பேய்கள் இரண்டும் தேவ உருப்பெற்று அரசனிடங்கூறி விமானம் எறிச்சென்றன. செய்ந்நன்றி கொன்றபேய் இன்னும் என் உருநீங்கிற்று இல்லை என அரசன் என் செய்வது எனத் திருவாரூரில் கயாதீர்த்த ஸ்நானஞ்செய்து சிரார்த்தம் முடிப்பின் நீங்கும் என அரசன் அவ்வாறு புரிந்து இல்லம் அணைந்து உறங்க அதுவும் நல்ல உருப்பெற்று விமானம் ஏறிச் சென்றது. (திருவாரூர்ப்புராணம்).

விச்வசேநரைக் காண்க.

(8) சுட்டுவிடை, மறைவிடை, நேர்விடை, ஏவல்விடை, வினாவிடை, உற்றதுரைத்தல் விடை, உறுவதுகூறல் விடை, இனவிடை என்பன.

சித்திரகுத்தனைக் காண்க.

(சூ) கரந்தமன் குமாரன்.

வாச்சியார்த்தத்திற்கு அன்வயமிலாதது. கங்கைக்கண் இடைச்சேரி என்பதில் இது கங்கையைவிட்டுக் கரையையுணர்த்தலின் விட்ட இலக்கணையாயிற்று.

இவர் கடைச்சங்க காலத்தவர். இவர் குறுந்தொதை (74) வது செய்யுளில், “விட்ட குதிரை வியப்பி னன்ன” என எடுத்துக் கூறினமை யின் அம்முதற் குறிப்புப் பெயரே பெயராக் கொண்டனர்.

கொங்கு தேசத்தரசரில் ஒருவன். இவனிடம் இராமா நுஜர் குலோத்துங்கனுக்குப் பயந்து சென்றிருந்தனர்.

1. ஒரு அரசன். இவனைப் புகழேந்திப்புலவர் தொட்டிவிருக்கத் தொடங்கிய நாள் முதலாய், அட்டதிக்கும் நின்குடைக்கீழாயிற்றே விட்டலையா, தன் குமரியின்றித் தனிக்குமரி கொள்ளாயால், தென்குமரிக் கேகுவதென் செப்பு. ” எனுங் கவி பெற்றவன். 2. விஷ்ணுவிற்கு ஒருபெயர்.

அஷ்டமியிலும், பௌர்ணையிலும், முற்கூறு, சதுர்த்தியிலும் ஏகாதசியிலும் கடைக்கூறு, இவை பூர்வபக்ஷத்து விதி; அபரபஷத்திற்கு, சப்தமியிலும், சதுர்த்தசியிலும் முற்கூறு, திரிதியையிலும், தசமியிலும் கடைக்கூறு விட்டியாம். ஆக ஒரு சாத்திரமானத்திற்கு எட்டுவிட்டியாம். (விதானமாலை)

எட்டு விட்டிகளுக்கு மடைவே, முதற்சாமம், இரண்டாம் சாமம், மூன்றாஞ்சாமம், நாலாஞ்சாமம், இரண்டாஞ்சாமம், மூன்றாஞ்சாமம், நான்காஞ் சாமம், முதற்சாமம் ஊணாகும். இவற்றை ஒழிந்த சாமங்களில் விட்டிதோஷம் இல்லை. ஒரு சாமம் மூன்றே முக்கால் நாழிகையாகக் கொள்க. அன்றி, முதல் கூற்றிலே வரும் விட்டி இரவுவரினும், பிற்கூற்றிலே வரும் விட்டி பகல்வரினும் குற்றமில்லை. சுபகன்மங்கள் செய்யலாம் (விதானமாலை,)

வாச்சியார்த்தத்தின் ஒரு பகுதியை விட்டு ஏகதேசத்திற்கு அன்வயமுள்ள இடம். அது இருளைப்பருகிப் பகலைக்காலும் பகுதி என்பதில் இருளைப் பருகுதலும் பகலைக் காலுதலும் பரிதிக்கின்று இருளைப்போக்குதலும் பகலைத் தருதலும் பரிதிக்குண்டாதலின் இது விட்டும் விடாத இலக்கணை.

ஒரு வேதியன்; இவன் தேவி சாறுமதி; காளகண்டனைக் காண்க.

1. துவாதசாதித்தரில் ஒருவன். 2. திருமால்,

ஒரு மகருஷி; இவர் வனத்தில், பாண்டவருடைய பன்னிரண் டாமாண்டில் ஈச்சுப்பொய்கைநீர் அருந்தி மூர்ச்சை பெற்றிருந்தனர்.

இந்திரசேகனைக் காண்க.

காஞ்சிபுரத்திற்கு ஒரு பெயர். ஐராவதம் தவஞ்செய்து விஷ்ணுமூர்த்தியை மலையுருவங்கொண்டு தாங்கியம் பிரமன் வேதவதி தீரத்திற் தவஞ்செய்ததும் ஆகிய தலமாதலின் இப்பெயர் வந்தது.

அவந்தியில் கௌசிகன் என்பவனுக்குப் பிறந்து தாய்தந்தையரைக் கொன்று தன்னை அசுரர் கடலிலிட மீனால் விழுங்கப்பட்டு மீண்டும் வலைஞர் வலையில் அகப்பட்ட மீனின் வயிற்றி னின்று எடுத்த விசவகுத்தனால் வளர்க்கப்பட்டுத் தன்னிலையுணர்ந்து காவிரியின் நீராடித் தாய் தந்தையரை வரவழைத்தவன். (காவிரித்தல புராணம்).

மகாரதன் குமாரன். இவன் குமாரன் மனோரதன்.

பரிச்சித்திற்கு ஒருபெயர்,

ஒரு வேதியன், கண்ணும் வாயும் இல்லாதவன். சிவனை யெண்ணித் தவம் இயற்றிக் கண்ணும் வாயும் வேதங்களும் பெற்றவன்.

இவன் ஒரு பிரபு; இவன் அரவின் மணி கொடுத்தபோது ஒருபுலவன் பாடியது. கூர்ந்த வறுமையிடைக் கோனாய மீன்றமணி, சார்ந்த புலவன் தனக்களித்தான் வார்ந்ததரு, மேவைவிண்ணின் மண்ணில் விளங்கும் புகழ்படைத்த, சாலை விண்ணனுக் கிளையார் தாம். (தமி நா சரி,)

பிரச்சோதனனா லழைக்கப்பட்ட யூகி, உஞ்சைநகர் சென்றபொழுது அவனுக்குப் பாதுகாப்பாக உதயணனால் அனுப்பப்பட்டு அவனுடன் சென்ற வீரன், (பெ. கதை)

ஆகாயத்திலிருந்து பூமியை நோக்கி வரும் ஒருவித ஒளி. இதனை உற்கை என்பர்.

மகதகாட்டரசன்.

தன் பக்ஷத்தைத் தாபித்தலின்றிப் பரபகக்ஷ தூஷணத்தை முடிவாகப் பெற்றது. (தரு.)

குபேரன் எவலாளி. கங்கன் என்னும் பக்ஷியைக் கொன்றதால் கந்தரன் என்னும் பக்ஷியால் கொல்லப் பட்டவன்.

பாஞ்சால தேசத்தில் விதையம் என்னும் பட்டணத்தில் இருந்த செட்டியின் கூலி சுமந்து பழமலை அடைந்து மணிமுத்தாநதியில் ஸ்நானம் செய்து சிவகணத்தவனானவன். விபசித்திற்கு மணிமுத்தாநதியின் பெருமை கூறினவன்.

இவன் வியாக்கிரமுகன் சுவாலாமுகன் இவர்களுடன் கூடிக் காசிப்பட்டணஞ் சென்றிருந்த மகோற்கடரை வஞ்சிக்க ஒருவன் காற்றாகவும் ஒருவன் நெருப்பாகவும் மற்றொருவன் அங்காந்த பெருவாயனாகவும், சென்று காசியிலுள்ளாரை வருத்தி மகோற்கடரால் தம்முடன் வந்தவருடன் இறந்த அசுரன்.

1. இருபனுக்குச் சயந்தியிடம் உதித்த குமாரன். 2. சாமகன் குமாரன், தாய் சப்யை, பாரி சுதுஷை, குமாரர் குசன், குருதன், உரோமபதன்.

1, Barar, the kingdom of Bhishnaka, whose daughter Rakmini was married to Krishna, Tts principal towns were Kundinanagara, Bhojakatapura, Akola, Amorote, Ellichpur, etc. 2. விதற்பனால் ஆளப்பட்ட தேசம்; அத்தினபுரத்திற்குத் தெற்கில் உள்ளது. 3. விந்தியமலைக்குத் தெற்கிலுள்ளதும் தசார்ண தேசத்திற்கு மேற்கிலுள்ளதும், கோதாவரிக்கு வடக்கிலுள்ளதும் சௌராஷ்டிர தேசத்திற்குக் கிழக்கிலுள்ளது தேசம்.

பாதாளலோகத்தொன்று.

ஒருநதி. “The river Jhelum.

அரசனுக்குக் குடில், குப்பாயம், உத்தாக்கம், அமளி, வண்ணமிடுதல், ஆடை முதலிய செம்மைப் படுத்தல் முதலிய தொழில் செய்தலில் வல்லவன், (சுக்~நீ.)

1. நந்தி யெலும்பிற் பிறந்தவன். 2. பிருகு குமாரன்; தாய் கியாதி; தேவி நியதி. 3. காசிபருக்கு அதிதியிடம் உதித்த குமாரன்; துவாதசாதித்தரில் ஒருவன். 4. தாதா என்பவனுக்குத் தம்பி. 5. அங்கநாட்டரசன், சிவாலயத்து இருந்த வாழையைத் தனக்கு உபயோகித்து நரகம் அடைந்தவன்.

பாதாள வாசியாகிய ஒரு தெய்வப்பெண். பகலையுண்டாக்கு பவள். பிரமன் புத்திரி என்பர்.

(சூ.) அநகன் குமாரன்.

கிருஷ்ணமூர்த்தியின் குமாரர்,

1, மாளவதேசத்து நதி. 2. சூத்திரகன் ஆண்ட நகரம்.

மகததேசத்தரசர்களில் ஒருவன். மகுகர்ணனென்னும் மந்திரிக்கு இராச்சியத்தைக் கொடுத்துத் துன்பம் அடைந்தவன்.

ஷேத்ரஞ்ஞன் குமாரன், இவன் குமாரன் அசாதசத்ருவன்.

பிரசித்தமாகிய பொருளின் விதியானது ஓரபிப்பிராயத்தோடு கூடிவருதலாம். இதனை விதியலங்காரம் என்பர். (குவல.)

வைதிகுதிகளைப் பெற்றவள்.

1, பிரியவிரதனுக்குப் பெரிஹஷ்மதியிடம் உதித்த குமாரன். 2. (ரூ.) இந்திரசேநன் புத்திரன். 3. (சந்.) சுகுமாரன் குமாரன். இவன் குமாரன் பர்கன். 4. தால்சங்கன் குமாரன்.

ஒரு அரசன்; சூலவிரதமிழைத்துக் காயசித்தியடைந்தவன்,

1. யமனம்சம், திரிகுணனம்சம் என்றுக் கூறுவர். தந்தை வியாசர்; தாய் அம்பாவிகையின் தோழி. மாண்டவ்யரைப் பதின்மூன்று வயதிற் கழுவில் துன்பமடையச் செய்தமையால், அவர் ‘நீ மனிதனாகப் பிறக்க’ எனச் சபித்தபடி விதுரனாசப் பிறந்த யமன். விவேகத்தைப்பற்றி இப்பெயர் அடைந்தவன். துரியோதனனிடத்தில் பாண்டவர்க்கு நாடு கொடுக்கப் புத்திகூறியவன், கண்ணனுக்கு விருந்திட்டவன். துரியோ தனன் ஏசலால் பாரதயுத்தத்தை நீங்கித் தீர்த்தயாத்திரை செய்து பாரத முடிந்து பாண்டவர் அரசில் நாடுவந்தவன். துறவடைந்து காட்டில் தவம் புரிந்து வருகையில் இவரைக் காணவந்த தருமர்சேனை முதலிய வற்றைக்கண்டு பயந்தவர்போல் வழிகாட்டித் தருமர் தனித்துநிற்க ஒருமரத்தடியில் தங்கிப் பிரமதேசசால் விழித்துத் தருமரைப் பார்த்து ஆவியகன்றவர். 2. வஞ்சுளை கணவன்; சிவகதை சொல்லக்கேட்டு முத்தியடைந்தவன்.

(சூ.) தேவபீடன் குமாரன்.

(சூ) சங்கணன் குமாரன்.

பதங்கனைக் காண்க.

1. சௌவீரராஜன் மனைவி. இவள் தன் மகனைப் போருக்குத் தூண்டினவள், 2. சௌவீர ராஜஸ்திரி.

இந்திரன் மூன்றாம் குமாரன் தேவி ஐராணி.

1. விகடகவி. 2. திவிட்டன் விகடகவி.

1, ஒரு காந்தருவன்; இவன் சுகுமாரி யென்னும் பார்ப்பினி சாபத்தால் குரங்காய்ச் சிவராத்திரியில் வில்வமரத்திலேறி வில்வத்தை யுதிர்க்க அவ்வில்வம் அம்மரத்தடியில் இருந்த சிவலிங்கத்தின் மீது விழுந்த புண்ணியத்தால் முசுகுந்தச் சக்கிரவர்த்தியாகப் பிறந்தவன். 2. பிரமபதத் திருந்த அரசன்; ஒருகால் அலம்புசையென்பவள் பிரமன் சபைக்குச் செல்லுகையில் காற்றால் அவள் உடைவிலகியது. அதை மற்றவர் காணாதிருக்கவும் இந்த விதூமன் அவளிடம் விருப்பாய்ப் பார்த்தனன். இதனால் இவன் மனிதனாகவும், அலம்புசையிவன் தேவி யாகவும் சபிக்கப்பட்டனர். இவன் பூமியில் சநமேசயன் குமாரனாகிய சதானீகனுக்கும் அவன் தேவி விண்டுமதிக்கும் குமாரனாய்ச் சகத்திரா நீகன் எனப் பிறந்தனன். அலம்புசை சிருதவன்மாவின் குமாரியாகப் பிறந்து மிருகாவதி யென்னும் பெயர் பெற்றனள். இவளை விதூமன் மணந்தனன். இவன் இந்திரன் வேண்டு கோளால் தெய்வ உலகஞ் சென்று அகிதமஷ்டிரன், தூலசிரன் என்னும் அசுரரை வென்று மீளு கையில் திலோத்தமை இவனை மோகித்தனள். இவன் உடன்படாத தினால் தன் மனைவியைப் பதினான்குவருஷம் நீங்கச் சாபம் அடைந் தனன். இவன் ஒருநாள் தன் மனைவியுடன் நீர் விளையாடுகையில் கழுகொன்று மிருகாவதியை மாமிசபிண்டமென்று நினைத்துத் தூக்கிச் சென்று சமதக்னிமுநிவர் ஆச்சிரமத்தில் இட்டது, அவ்விடம் இவள் உதயனன் என்னுங் குமாரனைப் பெற்றனள். அவ்வுதயன் வயதடைந்து ஒருநாள் வேட்டைக்குச் சென்றனன். அவ்விடம் பாம்பாட்டி யொருவன் ஒரு பாம்பைப் பிடிக்கக்கண்டு அவனுக்குத் தன் வாகுவலயத்தைக் கொடுத்து அந்த நாகத்தை விடுவித்தனன். அப்பாம்பு திருதராட்டிரன் என்னும் நாகராசனாய் உதயனனை அழைத்துச் சென்று இளிதை யென்னும் தன் குமாரியை மணம்புணர்வித்து அனுப்பியது. உதயனன் தன் மனைவியுடனும் குழந்தையுடனும் தாயை வந்தணுகினன். முன் வாகுவலயம் பெற்ற வேடன் அதனை விற்க வணிகனொருவனிடம் கொண்டு சென்றனன். அதில் இராசமுத்திரை இருந்தது. அதனை வணிகன் அரசனுக்குக் காட்டினன். அரசன் வேடனுடன் சென்று தன் மனைவி மக்களைக்கண்டு சமதக்னிமுநிவர் கட்டளையால் அவர்களை அழைத்துக் கொண்டு தன்னாடு சென்று களிப்புடனிருந்து தெய்வவுல கடைந்தனன்.

சுரதன் குமரான்.

1. நிமி புத்திரன்; மிதிலாதிபதியரசன். இவனாண்ட நாட்டிற்கு விதேகம் எனப் பெயர், இவனது காலாந்தத்தில் யமபடர் நாக தரிசனம் செய்வித்தனர். அரசன் அவர்களை நோக்கி ‘நான் தீமையொன் றுஞ் செய்யாது நன்மை புரிய நீங்கள் என்னை இவ்வகை செய்தது என்ன’ என்றனன். காலபடர் அரசனை நோக்கி ‘நீ உன் மனையாட்டி பீவரியின் ருதுகாலத்தில் அவளைச் சேராது கேசயன் மகளிடத்து விருப் புடனிருந்தமையால் இது நேரிட்ட’ தென்றனர். நிமியின் தேகத்தை அரணிக்கட்டையால் கடைந்ததால இவனுக்கு மிதிவன் என ஒருபெயர். உயிர் நீங்கிய தேகத்திலிருந்து பிறந்ததால் விதேகன் எனப்பெயர், ஜநகநிமித்தமாய் பிறந்தவனாதலால் ஜநகன் எனவும் பெயர். 2. (சூ) சநகன். 3. ஒரு அசுரன்; சயத்துவசனாற் கொல்லப்பட்டவன்.

1. விதேகனால் ஆளப்பட்ட காடு, அதாவது மிதிலை, 2, மிதிலை. Tirhoot. The kingdom of Raja Janaka. Videha was bounded by the river LauBaki on the East, Gandak on the West, the Himalayas on the North and the Ganges on the South.

இவை சிறு பூண்டு முதல் பெரிய விருக்ஷமளவாகச் சிறிதும் பெரிதுமாக வேறுபடுகின்றன. இவற்றில் பூண்டு முதலியவற்றின் விதை சிறியவை; செடிகளின் விதை அவற்றினும் பெரியவை, விருக்ஷங்களின் விதை அவற்றினும் பெரியவை; இவ்வாறு உலகத்திலுள்ள பூண்டு விருக்ஷாதிகளின் விதைகள் எண்ணத்தொலையா ஆயினும் இவற்றைக் கடவுள் பயனிலாது படையார் என்பது உண்மை. சில மனிதர்க்கும் மற்றுஞ் சில மிருகாதிகளுக்கும் பயன்படுகின்றன. சில விஷப்பூண்டு களின் விதையாகக் கொல்லுங்குணங்களும் பெற்று உள்ளன. இவ் வகையில் நெல், கம்பு, சோளம், கேழ்வாகு, மொச்சை, காராமணி, சுடலை, துவரை, உளுந்து, சீரகம், வெந்தயம், ஓமம் முதலியன உண வாதிகளாகின்றன. எள், இருப்பை, முத்துக் கொட்டை, வேர்க்கடலை, கடுகு, முதலியன எண்ணெய் தருவன; மிளகாய், மிளகு முதலியன கார்ப்புச்சுவை தருவன; ஏலரிசி, இலவங்கம் முதலிய மணந்தருவன. முந்திரிக்கொட்டை, வாதுமைக் கொட்டை முதலியன வன்மைதருவன. எட்டிக்கொட்டை முதலியன விஷந் தருவன, இவ்வினங்களில் பல வேறுபாடுகளுண்டு. அவற்றை எழுதப்புகின் முடியா.

(விதேசதேசம்) இது விமானத்திற் சென்ற வாசவதத்தையாற் பார்க்கப் பட்ட தேயங்களுள் ஒன்று. (பெ. கதை.)

1, பரத்துவாசனுக்கு ஒரு பெயர். 2. வியாழனுக்சூ உதத்தியன் தேவியிடம் பிறந்து தாய்தந்தையர் விட்டு நீங்க மருத்துக்கள் வளர்க்க வளர்ந்து சந்ததியில்லாத பரதனுக்குக் கொடுக்கப்பட்டவன். அப்பரதன் இவனைப் பரத்துவாசன் எனப் பெயரிட்டு வளர்த்தனன்.

ஒரு சிற்ப நூல்.

சிவசூர்யனுக்குக் கிழக்கில் அமருஞ் சத்தி.

வித்துக்கள் மரம், செடி கொடிகளுக்கு முதற்காரண மானவை. அவற்றுள் சில வலுத்த மேல்மூடி பெற்றிருக்கும். மாவித்து, பலாவித்து, புளியங் கொட்டை, தேற்றான்வித்து, எட்டிவித்து, புரசை, புன்னை, இலுப்பை, அழிஞ்சில், மருதோன்றி, வேம்பு, கடம்பு, மகிழ், தில்லை, ஆளிவித்து, உருத்ராக்ஷம், முருங்கை, மாதுளை, முந்திரி, வாதுமை, சாரப் பருப்பு, துத்தி, தகரை, நீர்முள்ளி, பூசினை, வெள்ளரி, கழற்சி, பேய்பீர்க்கு, நல்ல பீர்க்கு, பூசுணை, பூனைக்காலி, உசாநெரிஞ் சில், தாமரை, அல்வி, தேற்றான், வாளம், செங்கொட்டை, குன்றிவித்து முதலாகப் பலவாம்.

வாமன், வீமன், உக்கிரன், பவன், ஈசானன், ஏகவீரன், என்று உருத்திரர் புவனம் ஆறு. அராகதத்துவத்திற் பிரசண்டன், உமாபதி, அசன், அருந்தன், ஏகசிகன் என்று உருத்திரர் புவனம் ஐந்து. நியதியிற் குரோதன், சண்டன், சமுவத்தன், சோதி, சூரன் என்று உருத்திரர் புவனம் ஐந்து, வித்தையிற் பஞ்சாந்தகன், ஏகவீரன், என்று உருத்திரர் புவனம் இரண்டு. கலையிற் சிகேசன், மகாதேசன், என்று உருத்திரர் புவனம் இரண்டு, காலத்தில் வாமதேவன், பலன், என்று உருத்திரர் புவனம் இரண்டு. மாயையில் உற்பவன், கபிங்கலன், ஏகேக்கணன், ஈசானன், அங்குட்ட் மாத்திரன் என்று உருத்திரர் புவனம் ஐந்து. ஆகத்தத்துவ மேழினு மடங்கும் புவனம் இருபத்தேழு.

ஸ்ரீவித்தியாரண்ய சுவாமிகள் இச்சென்னை மாநகரத்திற்கு வடக்கேயுள்ள கர்நாடக தேசத்திலே, துங்கபத்திரா நதிக்கரையில், பம்பையென்னும் க்ஷேத்திரத்தின் ஒரு பாகமாகிய கிஷ்கிந்தா, கோலகொண்டா வென்று சொல்லப்படுகின்ற விஜய நகரத்தில், இற்றைக் கேறக்குறைய 600 வருடங்கட்கு முன்னர்ப் போதாயன சூத்திரம், கிருஷ்ண யசுர்வேதத்தின் போதா யனசாகை, பரத்துவாஜ கோத்திரமுடைய பிராமண குலதிலகராகிய மாயனரென் பாரும் அவரது பத்தினியாராகிய ஸ்ரீமதி யென்பாருஞ் செய்த தவப் பேறாகப் பிறந்தவர். இவரது சகோதரர் சாயணர், சோம நாதர். இவரது இயற்பெயர் மாதவர்; சிறப்புப்பெயர் மாதவாரியர், மாதவபட் டர், மா தவாமாத்தியர் என்றற்றொடக்கத்தனவாம்; வித்தைக்கு ஆரண்யம் போன்றிருந்தமையின் வித்தியாரண்யரென்று பெயர் பெறுவாராயினர். ஈசுவரனது கலையே வித்தியாரண்யராக அவதரித்த தென்று கூறப்படுகின்றது. இவரிளமையிலேயே சகல கலைகளிலும் வல்லவராய்ப் பம்பாவனத்திற் சென்று ஒரு பர்ணசாலையிற் றவஞ்செய்து கொண்டிருக்கும் போது கி. பி. 1334 வது வருடம் மகம்மது டோக்ளாக் (Mahomed Tuglakh) காலத்தில் மாலிக்காபூர் (Malikkaffir) என்பவன் ஆனைகுந்தி நகரத்தையழித்தபோது, அந்நகரத்தாசனாகிய பூபராயலு தீப்பாய்ந் திறக்க அவனது சேனாதிபதிகளாகிய ஹரிஹர ராயலும் புக்காராயலு வென்னுஞ் சகோதரரிருவரும் மிகவும் நடுக்கமுற்று மேற்படி வனத்திற் கரந்துறையுமாறு சென்ற போது ஆண்டுத் தவஞ்செய்துள்ள வித்தியா ரண்யரைக் கண்டு தமது குறைகளைக் கூறி வருந்தினர். அவர் தமது தபோமகிமையால் வித்தியாரண்ய மென்றொரு நகரத்தை யுண்டாக்கி அதனை ஹரிஹாராயலு அரசு செய்து வருமாறு ஆக்ஞாபித்தனர்; அவன் காலத்தின் பின்னர் அவன் சகோதரனாகிய புக்காராயலு அந்நகரத்தை அரசாண்டு வந்தனன். அவ்விருவரது பிரார்த்தனைக் கிணங்கி, வித்தியாரண்ய சுவாமிகள் அவர்களுக்கு மந்திரியாகவும் வசிட்டராதியோர் போல் புரோகிதராகவு மிருந்தனர். இவர் மந்திரியா யிருந்த காலத்தில் கோவா நகரத்தில் அதிக்கிரமித்துத் துன்பஞ் செய்திருந்த துலுக்கர்களை யொழித்துத் தமதாசனதாணை ஆண்டுஞ் செல்லுமாறு செய்வித்துச் சப்தநாதரென்னும் மகாவிக்ரஹத்தை ஸ்தாபனஞ் செய்தனர்; கசரமென்னும் கிராமத்திற்கு மாதவபுரமெனப் பெயர்தந்து அந்தணர்கட்குத் தானஞ்செய்தனர். ஆங்குள்ள நதி இவரது ஞாபகார்த்தமாக மாதவ தீரமென்று வழங்கப்பட்டு வருகின்றது. இவர் வித்தியாசாலை, அன்னசத்திரம், தேவாலயம் முதலியனவற்றை யளவின்றி ஏற்படுத்தினர். இவர் விவேக வைராக்கியாதி சகல சற்குணங்களாலும் நிறைந்து கிருகஸ்தா சாமத்தில் பிரமாதமவிசார நிஷ்டாபரரா யிருந்தபோது காயத்திரி தேவியைப் பிரத்தியக்ஷமாகத் தரிசிக்க வேண்டிப் பல தேயத்துமிருந்து அந்தணர்களை அழைப்பித்துக் காயத்ரிஜபஞ் செய்யுமாறு செய்தனர்; அங்கனஞ்செய்தும் அதன் பலமாகிய தேவி பிரத்தியக்ஷ மாகாமையின், தீவிர வைராக்கிய முண்டாய் வித்வச்சந்நியாசஞ் செய்துகொண்டனர். பிறகு அவருக்குக் காயாத்திரிதேவி பிரத்தியக்ஷமாகி வேண்டிய வரத்தைப் பெற்றுக் கொள்ளென்று திருவாய் மலர்ந்தனள். அவரொன்றும் வேண்டாமென்றுபேட்சித்துப் போகும்போது அத்தேவி பின் சென்று நீ ஏதாவதொன்று பெற்றுக் கொள்ள வேண்டுமென்று வற்புறுத்த அவர் இக்கர்நாடக தேசமுற்றும் மச்சளின் வறுமைப்பிணி யகலுமாறு பொன் மழை வருஷிக்க வேண்டுமென்று வரங்கேட்டனர். அவ்வாறே வரந்தந்து தேவிமறைய, ஒன்றேகால் ஜாம்பரியந்தம் பொன் நாணய மழை பெய்தது. அதனால் அந்நாட்டார் யாவரும் வறுமைப் பிணியினின்றும் நீங்கினர். வித்வத் சந்நியாசத்தை மேற்கொண்ட சுவாமிகள் யாக்ஞ வல்கியரைப்போல உபாதியுடையராய்ப் பிரஹ்ம விசாரத்திலேயே கருத்துடையவரா யிருக்கும்போது ஒருநாள் மலவிசர்ச்சனஞ் செய்ய வெளியிடத்திற் சென்றனர். அப்போது ஒரு மகமதிய மன்னனது பொற் செங்கல் அங்கே வீழ்ந்து கிடக்க அதனை வேறொரு கல்லோடு சேர்த்து அவற்றின் பேரிலுட்கார்ந்து மலோபாதை தீர்த்தனர். அதனையறிந்த அம்மன்னன் இவருக்குக் கிராம முதலியன கொடுக்க அவற்றை இவர் அங்கீகரியாது போயினர். அதனாலும் இவாது வைராக்கியம் நன்கு விளங்கும். இவர் யாத்திரையாகக் காசிமாநகரஞ் சென்றபோது ஆண்டுள்ள பண்டிதர்களிடத்துத் தாமியற்றிய வேதபாஷியத்தைக் காட்ட அவர்கள் வேதவியாச சங்கீகரித்தா லிஃதங்கீகரிக்கப் பட்டதாமென்று கூற, இவர் வேதவியாசரை நோக்கித் தவம் இடந்து பிரார்த்திக்க, அவர் பிரத்தியகமாக, அவரை நமஸ்கரித்துத் துதித்து அப்பாஷியத்தைக் காட்ட, அதைக் கண்ணுற்ற வியாசர் இதிலொரு சிறிதும் பிழையின்று உனக்கு வித்தியாரண்யரென்னும் பெயருண்டாகுக என்று திருவாய் மலர்ந்தருள, இவருக்கு அன்று முதல் வித்தியாரண்யரென்னும் பெயருண்டாயிற்றென்று கூறப்படுகின்றது. பிறகு அவர் யாத்திரை செய்யச் சக்தியற்றிருந்தபோது தமது குருவின் கட்டளைப்படி ஸ்ரீ சங்கரபகவத் பாதாசாரிய சுவாமிகளால் ஸ்தாபிக்கப் பட்ட மடாலயங் களுளொன்றாகிய சிருங்கிரிமடாலயத்தி னாதிபத்தியத்தை யடைந்து ஸ்ரீ சங்கராசாரிய சுவாமிகளின் பன்னிரண்டாவது பதவியால் பிரசித்தி யடைந்து வேதமத கண்டனஞ் செய்து அத்வைத சித்தாந்தத்தைப் பிரகாசப்படுத்தினர். இவருக்குச் சர்வஞ்ஞவிஷ்ணு, சங்கராநந்த சுவாமிகள், ஸ்ரீவித்யா தீர்த்தர், பாரதி கிருஷ்ண தீர்த்தர் என்றற் றொடக்கத்தவர் ஆசிரியர்களாவர். இவர் ஸ்ரீசங்கராசாரிய பதவியிலிருக் கும்போது காயத்திரி தேவியினனுக்கிரகத்தால் ஸ்ரீபஞ்சதசியை யருளினாரென்று கூறப்படுகின்றது. இவர் பூர்வாசிரமத்திலும் உத்தரா சிரமத்திலும் செய்த நூல்கள் வருமாறு: 1, சதுர்வேத பாஷியம். 2 அநுபூதிப் பிரகாசம். 3. பிரஹ்ம கீதை. 4. பஞ்சதசி. 5. ஜீவன் முத்திவிவேகம், 6. திருக்குதிருசிய விவேகம். 7. மாதவவிருத்தி (வியாகரண நூல்), 8. நிதான மாதவம் (வைத்திய நூல்). 9. காலமாதவம், 10, சதப்ரஸ்த கல்பலதிகா, 11. பராசாஸ் மிருதி வியாக்கியானம். 12. ஜைமியே நியாயமாலா விஸ்தாரம். 13. ஆசார மாதவம், 14, வியவகார மாதவம். 15. வித்தியாரண்ய காலஞானம். 16. சங்கரதிக் விஜயம், 17. சூதசங்கிதையின் வியாக்கியானம். 18 சங்கர விலாசம். 19. விவரண பிரமேய சங்கிரகம் 20, உபரிஷத் தீபிகை 21, பிரஹ்மவிதாசீ. 22, கர்மவிவாக மாதவியம். 23. பட்டசாரம், 24, பாட்ட சார வியாக்கியானம் 25. வேதார்தவிஜயம். 26. பஞ்சசாரம் வியாக்கி யானம். 27. சங்காபாஷியடீகா. 28. கீதாதாற்பரியம். 29. ஸ்மிருதி சங்கிரகம். 30. சர்வ தரிசன சங்கிரகம் முதலியனவாம். இவ்வித மியற்றியருளிய நூல்களுள் சிலவற்றை மடங்களிலும், சிலவற்றை ஷேத்திரங்கள்லும் பிரித்துக் கொடுத்துச் சிலவற்றை மலைக்குகைகளில் வைத்துச் சிலவற்றைப் பூமியிற் புதைத்து வைத்தனர் என்றும் சொல்லப் படுகின்றது. இவர் செய்த நூல்களுள் சில வைத்தியசாஸ்திரமும் சில ஜோதிஷ சாஸ்திரமும் சில வியாகான சாஸ்திரமும் எனையவை வேதாந்த சாஸ்திரமும் பிறவுமாம். இவ்வாறு அளவிறந்த நூல்கட்காசிரியராயும் பிரஹ்ம நிஷ்டராயு மற்புத வித்வத் சிரோமணியாயும் கற்றோராலும் மற்றோராலும் புகழப்படும் பூஜ்ஜியாயு மெழுந்தருளியிருந்த ஸ்ரீவித்தியாரண்ய சுவாமிகள் தேகபதன பரியந்தம் தமது ஆத்ம நிஷ்டைக்கு விரோதமின்றி உலோ கோப காரஞ்செய்து முடிவில் சிந்தையும் வாக்கும் செல்லாநிலைமைத் தாய அந்தமில் வீட்டையடைந்தன ரென்பது அவரது திவ்ய சரித்திர சங்கிரகமாம்.

குபேரகிங்கரன். இவன் தேவி தமனிகை, தரும பக்ஷிகளைக் காண்க.

தருமனுக்கு ரம்பையிடம் உதித்த குமாரன்.

தோல், நத்தம், மாம்சம், மேதை, எலும்பு, நரம்புகள் என்னும் இடங்களில் வீங்கிக் குத்தலையுண்டாக்கி வட்டமாகவும், ரீட்சியாகவும் தடித்துக் கட்டிகளாகக்காணும், இது குத்தலைத் தருவதால் வித்திரதியெனப் பெயர். இது, வாத, பித்த சிலேஷ்மம், திரிதோஷ, ரத்த, சுதர, நாபிஸ் தான, வஸ்திஸ் தான, யக் ருதி, பிலீக, பக்கவிலா, இருதயம், குக்ஷி, தொடைக்கவுட்டி, பீசம், அபானம், ஸ்தனம், இவ்விடங்களில் உண்டாகும். அவ்வாறுண்டாம் போது அந்த இடங்களின் பெயர்களைப் பெறும். இவைகளைப் புங்கம்பால் தயிலம், குக்கிலாதி சூரணம், சாதிலிங்கபஸ்மம், சாறடை லேகியம் முதலியவற்றால் வசமாக்கலாம். (ஜீவா.)

சிவசூர்ய பீடத்தமருஞ் சந்தி.

1, இராவண சேநாபதி, 2. வித்துர்மாவிக்கு ஒரு பெயர்.

சண்முக சேநாவீரன்,

தான்மிக பாண்டியன் மனைவி. இவளைப் பிரமரக்ஷசு பற்றியது. அதனால் இவள் காஞ்சிந்தியில் மூழ்கிப் போக்கிக் கொண்டனள்.

தாராகாசுரன் குமாரன், திரிபுராசுரர் மூவரில் ஒருவன். இவனுக்கு வித்துன்மாலி எனவும் பெயர்.

1. (14). அவை வேதம் (4) வேதாங்கம் (6) புராணம், தரும நூலாகிய உபாங்கங்கள் (4.) ஆகப் பதினான்கு. 2 (32) மந்திரம், பிராம்மணம், இருக்கு, சாமம், அதர்வணம், யசுர்வேதம், ஆயுர்வேதம், தனுர்வேதம், காந்தருவ வேதம், தந்திரம், சிக்ஷை, சிரௌதகற்பம், ஸ்மார்த்தம், வியாகரணம், நிருக்தம், சோதிடம், சந்தசு, மீமாஞ்சை, தருக்கம், சால்தியம், வேதாந்தம், யோகம், இதிகாசம், புராணம், அற நூல், நாஸ்திகம், அர்த்த சாஸ்திரம், காமசாஸ்திரம், சிற்பம், அலங்காரம், தேசியம், காவ்யம், என்பனவாம்.

ஆன்வீக்ஷிகி, திரையீ, வார்தை, கண்டம், ஆன்வீக்ஷிகி, இது துனித்துணரப்படும் வேதாந்தம், திரையீ; தருமா தருமம் விருப்பு வெறுப்புக் கூறும் நூல், வார்த்தை; பொருளீட்டல், அதற்கிடையூற்றைக் கூறும் நூல். தண்டம்; நீதி அநீதிகளை அறிந்து செய்வனவற்றைக் கூறும் நூல். ஆன்வீக்ஷிகி; வேதம் பயின்றபின் பயில்வது. திரையீ; மும்மறை, தண்டநீதி; செங்கோன் முறை. (சுக்~நீ.)

சைவசித்தாந்த பத்ததியருளிய சிவாசாரியருள் ஒருவர்.

சிவாகமங்களுட்கூறிய கலா பேதம். இதில் அசுத்தபுவனங்கள் அடக்கியிருக்கும்.

1. (7) காலம், நியதி, கலை, வித்தை, இராகம், புருடன், மாயை. 2, இவை ஆன்மாவிற்குபகாரமாய் அறிவைவிளக்குந் தத்வங்களாம். இவை காலம், நியதி, கலை, வித்தை, இராகம், புருடன், மாயை என எழுவகைப்படும்.

தேவவகுப்பினர். பிரமனால் அந்தர்த்தானத்துப் படைக்கப்பட்டவர். மேகவாகனர்.

சிவகுருவின் தந்தை.

1. ஒரு ஸ்மார்த்தவேதியர். வேதாந்ததேசிகருடன் வரசித்தவர். அஷோப்யமுநியின் கக்ஷிக்குத் தோற்று வேதாந்ததேசிகர் அருளிய சததூஷணி யென்னும் கிரந்தத்திற்குக் குத்திட்டுச் சகார சமர்த்தனத்தால் அடக்கியவர். இவர் வேதபாஷ்யம், சூதசங்கி தாபாஷ் யம், சங்காவிஜயம், நிதானசங்கிதை, காலமாதவீயம் முதலியன செய்தவர். 2. துங்கபத்திர நதிக்கரைக்கண் இருந்த பம்பையென்னும் கிராமவாசியாகிய ஸ்மார்த்தவாசாரியர். இவர் பராசரஸமிருதிக்கு மாதவீயமென்னும் வியாக்கியானஞ் செய்தனர்.

இவள் ஒரு விபசாரி. சந்திர காந்தையையும் கெடுத்துத் தானுங்கெட்டு விபசாரியாய்த் திரிந்ததால் நாயாகவும், பன்றியாகவும், சநநம் எடுத்துக் கடைசியில் பரசுராமருக்கும் பீஷ்மருக்கும் கலகம் விளைவிக்க அம்பை என்னும் பெண்ணாய்க் காசிராஜனுக்குப் பிறந்தவள்,

1. காலகேயர் என்னும் அசுரரில் ஒருவன், சூர்ப்ப நகையின் கணவன். இராவணன் திக்குவிசயஞ் செய்து வருகையில், காலகேய நிவாதகவசரை எதிர்த்தபோது இவனும் எதிர்த்து இறந்தனன். இச்செய்தியறிந்த இவன்தேவி இராவணனிடம் புலம்பினள். இராவணன் நான் அறியாது செய்த காரியமெனத் தேற்றிக் கரதூஷ ணரை அவளுக்குத் துணையிருத்திச் சுவேச்சையாய் இருக்க அமைத் தனன். இவன் இறக்கையில் சூர்ப்பநகை கர்ப்பிணியாதலால் இவனுக்குப் பிறகு ஒரு குமாரன் பிறந்தனன். அவனுக்குச் சம்பு குமாரன் எனப்பெயர். இக்குமாரன் தன் தாயினால் தந்தையிறந்த வரலாறு உணர்ந்து பகைமுடிக்க எண்ணிப் பஞ்சவடி தீரத்தில் ஒரு தருப்பைப் புதரில் தவம் இயற்றிக்கொண்டிருந்தனன். இவன் தவஞ்செய்தலை யறியாத இலக்குமணர் வன வாஸத்தில் இராமகைங்கர்யத்திற்குத் தர்ப்பையுடன் இவன் தலையையும் கொய்து இரத்தவெள்ளங்கண்டு யாரோ தவசியைக் கொன்றோமோவென்று மயங்குகையில் அருகிருந்தார் இவன் அரக்கன் என்று கூறத் தேறினர். 2. ஒரு அரக்கன்; மாயாவி, சீதாபிராட்டி அசோகவனத்திருக்கையில் இராம இலக்குமணர் தங்களைக் கொய்தது போல் காட்டி இவர்கள் இராவணனால் கொல்லப் பட்டனர் எனப் பயமுறுத்தினவுன்,

ஏதியின் குமாரன்.

தக்ஷனால் விரும்பப்பட்டுப் பின் நாரதரால் விரும்பப் பட்டு அதன் பின் பிரமதேவரால் விரும்பப்பட்டு பசு வடிவேற்றுப் பிரமனைக் கூடாதகன்றவள். (சிவமகா புராணம்.)

திரிபுரத்திலிருந்த அசுரன்.

புதுவையை யடுத்த குனாம் பேட்டையைச் சார்ந்த வில்லியம்பாக்கம் என்ற வில்லியநல்லூரில் சைவவேளாள குலத்திற் கல்வியறி வொழுக்கங்களாற் சிறந்த கந்தசாமி முதலியாரது கனிட்ட குமாரராவார். இவர்மிக்க இளமைப் பருவத்தி லேயே தமது தந்தையாரை யிழக்குந் துர்பாக்கிய மடைந்தமையாற் பொன்விளைந்த களத்தூர் சென்று ஆண்டிருந்த தமது உபாத்தியாய ருடைய மேற்பார்வையிலிருந்து அவர் பாலெழுதப் படிக்கக் கற்றுக் கொண்டார். அன்றியும் இவர் வடமொழி, ஆந்திரம், கன்னடம், இந்துஸ்தானி, மகாராட்டிரம், ஆங்கிலம் முதலிய பிறபாஷைகளும் பயின்று அவற்றின்கண் தேர்ச்சி பெற்றனர். இவர் சில காலம் சென்னைத் துரைத்தனக் கலாசாலையிற் தமிழ்புலமை நடத்தினர். இங்ஙனம் இவர் தமிழ் வித்வானாகிப் பல்லாண்டு கழிந்தபின்னர்க் கலாசாலை யெடுப்பட்டது. ஆகவே இவர் கி. பி. 1843 ஆம் வருடம் செங்கற்பட்டுச் ஜில்லாவிற் சுதேச நீதியதிபரா யமர்ந்தனர். இவர் திருத்தணிகை மாலை, திருப்போரூர் பதிகம், இலக்கண வினாவிடை, சதாமஞ்சரி முதலிய பல நூல்களையு மியற்றினார்.

பலருக்கும் விரோதத்தை யுண்டாக்கும் தேவதை,

சரஸ்வதி நதி சமீபத்திலுள்ள தீர்த்தம். The spot in the great shady desert in the district of Birhind, where the river Sarasvathi loses itself after taking a westerly course from Thaneswar.

ஒரு வாகாத்தலைவன்; சீதையைத் தேடச்சென்றவன்.

தக்ஷன் குமாரி; காசிபர் தேவி; கருடன், அருணன், சீடாயு, சம்பாதி, சேகன் முதலியவரைப் பெற்றவள். கருடனைக் காண்க. கத்துருவைக் காண்க. இவனை ஒருமுறை சடாயு அவமதித்ததால் நாகர் கோபித்துச் சடாயு, சம்பாதி, சேநன் மூவரையும் பாதாளத்தில் சிறை பிட்டனர். இதனால் விருதைநாகரை வெல்ல ஒருபுத்திரன் வேண்டு மென்று காசிபரை வேண்டி ஒரு முட்டையைப்பெற்று அதனைக் காத்து கொண்டிருக்கையில் விநாயக மூர்த்தி காசிபர் ஆச்சிரமவழி வந்தனர். விநதைவிநாயகரை வணங்கித் தனது குறையைக் கூறினள். இதனால் விநாயகமூர்த்தி அம்முட்டையைப் பிளந்தனர். அதில் ஒரு மயில் தோன்றியது. விநாயகமூர்த்தி அதனை வாகனமாகக் கொண்டு பாதாளஞ் சென்று அம்மயிலால் சடாயு முதலியவர்களைச் சிறை விடுத்தனர். (விநாயகபுராணம்) இவருக்கு விநுதை யெனவும் பெயர்.

விநதையைக் காண்க.

பௌத்தாகமத்துள் ஒன்று. இது விபங்கம், கண்டகம், பரிவாரபாடம் என மூவகைத்து.

குணமாலையின் தாய்,

காலைக்குக் காசிபரிடம் பிறந்தவன்.

விரதம் காண்க. விநாயகமூர்த்தியை யெண்ணி ஆவணி மாசம் கிருஷ்ணபக்ஷ சதுர்த்தியில் அநுட்டிப்பது. இதை அநுட்டித்தோர் உமை, புருசுண்டி, ஒளவை முதலியோர். இது சிந்தனைக் கொல்லக் கசாநநர் அவதரித்த காலம்.

வைகாசிமாதத்துச் சுக்லபக்ஷத்து முதற்சுக்கிரவாரந் தொடங்கிச் சுக்ரவாரந்தோறும் விநாயகமூர்த்தியை யெண்ணி விரதமிருப்பது

இது கார்த்திகை மாதத்துக் கிருஷ்ணபடிப் பிர தமை முதல் மார்கழி மாதத்துச் சுக்லபக்ஷ சஷ்டியீராகிய (21) நாள்களும் விநாயகரையெண்ணி அநுட்டிக்கும் விரதமாம். இதில் (21) இழைகளா லாகிய காப்பு நாணினைப் புருஷர் பெண்கள் முறையே வல இடக் கரங்களில் அணிந்து விரதசமாப்தியில் தக்ஷிணாதிகள் கொடுத்துப் போஜனாதிகள் அருந்த வேண்டும்.

உபபுராணங்களில் ஒன்று. இதனைப் பார்க்கவ புராணம் என்பர். இதைத் தமிழில் திருவாவடுதுறைக் கச்சியப்ப சுவாமிகள் மொழிபெயர்த்தனர். இது விநாயகர் செய்த திருவிளையாடல் களைக் கூறும்.

(16) சமுகர், ஏகதந்தர், கபிலர், கஜகர்ணிகர், லம்போதரர், விகடர், விக்கினராசர், கணாதிபர், தூமகேது, கணாத்ய க்ஷர், பாலசந்திரர், கஜாநநர், வக்கிரதுண்டர், சூர்ப்பகர்ணர், ஏரம்பர், ஸ்கந்தபூர்வர்.

1. தன்னை வணங்கினர்க்கு விக்கினத்தை நீக்குவோரும், அவ்வகை வணங்காதார்க்கு விக்கினத்தைத் தருபவரும் தனக்குமேல் நாயகரிலா தவருமாதலால் இப்பெயர் வந்தது. (1) இவர் சிவமூர்த்த பேதம். இவர்க்கு யானை முகம் வந்த வரலாற்றினைக் கஜமுகரைக் காண்க. (2) இவர் இந்திரன் வேண்டுகோளுக்கிணங்கி அகத்திய முநிவரிடம் இருந்த கரகநீரைக்காக வருக்கொண்டு கவிழ்த்து அவன் சீகாழியில் வைத்த நந்தவனத்தைச் செழிப்பித்தனர். இதனால் அகத்தியர் கோபங்கொண்டு குட்டவர அவர் கைக்குத் தப்பித் தரிசனம் தந்தவர். (3) பார்வதி பிராட்டியார் திருவயிற்றிருந்து சிந்துரனால் தலைநீங்கி மயேச்சுரன் தலையைப்பூண்டு சிந்தனைத் திலகமாய் அணிந்தவர். (4) பராசுவமுரிவர் ஆச்சிரமத்தில் வளர்ந்து விக்னராசர் எனப்பெயர் அடைந்தவர். (5) இவர்க்குச் சிந்தாமணி விநாயகர் எனவும் வக்கிர துண்டவிநாயகர் எனவும், கலாதார் எனவும், கணேசர் எனவும், பாலசந்திரர் என்றும், கபிலவிநாயகர் எனவும், சுமுகர் எனவும், கசாநசர் எனவும், தூமகேது எனவும், மகோற்கடர் எனவும், உடுண்டிவிநாயகர் எனவும், வல்லபை கணேசர் எனவும் பெயர். (6) இவர் சித்தி, புத்தி, வல்லபை, விஷ்ணு மூர்த்தியின் குமாரியாகிய மோதை, பிரமோதை, சுமகை, சுந்தரி, மனோரமை, மங்கலை, கேசினி, காந்தை, சாருகாசை, சுமத்திமை, நந்தினி, காமதை முதலியவரை மணந்தனர். (7) இவரது திருவிளையாடல்களைத் தனித் தனி காண்க, இவர் சிருட்டி முதலிய பஞ்சகிருத்தியமுஞ்செய்து நாயகமாய் நிற்றலில் இவரே பரமென்பர் காணாதிபத்ய மதத்தவர். இவரது பிறப்பைப் புராணங்கள் பல பேதப் படக் கூறும். அந்தந்தச் சிறப்புப்பெயர்களிற் காண்க. (8) இவரைப் பிரமன், விஷ்ணு, தக்கன், முற்கலன், வீமன், இந்திரன், ருத்ரன், உமை, கர்த்தமன், நளன், சந்திராங்கதன், சண்முகர், மன்மதன், ஆதிசேடன், புருசுண்டி, அங்கராசன், சந்திரன், கிப்பிரப்பிரசாதன், கிருதவீரியன், சூரசேநன், பரசுராமன், இராவணன், அகத்தியன், காசிபன் முதலியவர் பூசித்து இட்டசித்தியடைந்தனர் என்ப. 2. தக்ஷயாகத்தில் இவரது கண்ணினின்று சிவேதபிந்து உண்டாயிற்று, அதினின்றும் அக்னி உண்டாயிற்று. அந்த அக்னியில் ஒருபூதம் பிறந்து தடியாகத்தை அழித்தது. (பிரம்~புராணம்)

1. திருதராட்டிரன் குமாரர்களில் ஒருவன்; பதினான்காம் நாட்போரில் பீமனுடன் யுத்தஞ்செய்து இறந்தவன், 2. சிந்துதேசாதிபதி.

1. திருதராட்டிரன் குமாரர்களில் ஒருவன். பதினான்காம் நாட்போரில் பீமனுடன் யுத்தஞ்செய்து இறந்தவன். 2. அவந்திநாட்டரசன். 3. லக்ஷம் பெண்டிருடன் சுகித்திருந்த ஒரு அரசன். 4. யது மரபினன்; ஜயசோன் குமாரன். இவன் தாய் வசுதேவனுடன் பிறந்த ரசாதிதேவி, 5. ஒரு கள்வன், இவன் சோம வாரத்தில் விழித்திருந்து உமாதேவியார் மீது தரித்திருந்த திருவாபரணத்தைக் கொள்ளை கொண்டும், சோமவாரத்தில் விழித்திருந்த புண்ணியத்தால் முத்தி பெற்றவன். 6. கேகயராஜ புத்திரன்; சகோதரன் அநுவிந்தன்; சாத்தகியால் கொல்லப்பட்டவன்,

1. அஷ்டகுலாசலங்களில் ஒன்று. பரதகண்டத்தின் இடையில் உள்ளது. இதனிடம் நாரதர் மேருவின் பெருமைகளைக் கூறினர். இதனால் இம்மலை செருக்கடைந்து ஆகாயமளவாக ஓங்கிச் சூரியன் முதலாயினோர் போக்கைத் தடுத்து நிற்கையில் தேவர் அகத்தியரிடம் இதன் வரலாற்றினைக் கூறி அதன் செருக்கை யடக்கவேண்டினர். அதைக் கேட்ட அகத்தியர் விந்தமலையிடம் வர விந்தம் பணிந்தது. அதனைத் தாம் தென்னாட்டிலிருந்து மீளுமளவும் எழாதிருக்கக் கட்டளையிட்டுப் பொதிகையடைந்தனர். விந்தம் தன் செருக்கடங்கியது. தேவர் களிப்படைந்தனர். இது தண்டகவனத்திற்கு வடக்கில் உள்ள தொரு மலை. இதற்கு விந்தியம் எனவும் விந்தை எனவும் பெயர். 2. விந்தாகடிகை யென்னும் தேவதையால் காக்கப்பட்ட மலை, இதில் ஒரு துர்க்காலயம் இருக்கிறது. (மணிமேகலை.) 3. விந்தியமலை. இதிலுள்ள காடு மிகப் புகழ்பெற்றது. இதிலுள்ள யானைகள் மிக்க வீரியமுடையவைகள். (பெ கதை.)

விந்தமலைமீது செல்பவரைச் சாயையால் இழுத்து வருத்தும் தெய்வம், விந்தம் 2 காண்க. (மணிமேகலை)

அவந்திதேசத்திற்கு அரசர். துரியோதனன் நண்பர். மந்திரவிர்தைக்குத் தமயன்மார். கிருஷ்ணன் மைத்துனர்.

ஒரு தீர்த்தகம்.

ஜயஸ்துஜயனுக்கு ரசாதிதேவியிடம் பிறந்தவர்,

வாவதமனுவின் குமாரன்,

விந்தம் காண்க.

ஒரு அரசன், தம்பனென்னு மரசனால் கொலையுண்டவன். இவன் றேவி குண்டலை.

சத்தி பீடங்களில் ஒன்று. விந்தியாதிவாசபீடம் பார்க்க,

நூற்றெட்டுச் சத்தி பீடங்களில் (54) ஆவது. விந்தியமலையிலுள்ளது.

1. சுந்தரபாண்டியன் தேவி. 2. பலிச்சக்கிரவர்த்தியின் றேவி.

1, இது சத்திதத்துவ மத்தகத்திலிருக்கும் மாயாபுவனம். 2, ஒரு மாடு, 3. ஸ்வரம், வர்ணம், கலை தோற்றி யொடுங்குமிடம். 4. இது பரவிந்து, அபரவிந்து என இருவகைப்படும். பரவிந்து என்பது உன்மனாகலாதி தாரியப்பிரபஞ்சம்; ஒரு பிரதேசத்திலுண்டாய் ஒடுங்கின மகா மாயையினது ஓரிடம், இந்தப் பாவிந்து சூக்குமை, அதிசூக்குமை, மிருதை, அமிருதை, வியாபினியாகிய கலைகளை வியா பித்திருக்கும். இக்கலைகள் அபரவிந்து வைப்பிரேரிக்கும். அபாவிந்து நிவர்த்தி, பிரதிட்டை, வித்தை, சாந்தி, சாந்தியதீதை முதலிய கலைகளைப் பிரேரித்து நிற்கும். பாற்பரவிந்துவைச் சமனையென்பர். முற்கூறிய பரவிந்து அதிக்ராந்தக விந்துக பாசிவத்தின் நிலை யென்பர்.

மகததேசாதிபதி; சந்திரகுப்தன் குமாரன்,

சசிபிந்துவின் குமாரன். மாந்தாதாவின் றேவி,

அக்னி விந்துவைக் காண்க,

விந்தியமலையின் பெயர்களுள் ஒன்று, இதில் துர்க்கையாலய முண்டு,

(6) அறிவினா, அறியாவினா, ஐயவினா, கொளல்வினா, கொடைவினா, ஏவல் வினா.

இது சித்திரக் கவியிலொன்று. வினாவினார்க்கு விடையாக ஒரு மொழியும் தொடர்மொழியும் புணர்த்திப் பாடுவது.

வினாலினுக்கு அறிகுறியா மெழுத்துக்கள், இவை, எ, யா, ஆ, ஓ, ஏ என்பன.

(2) நல்வினை, தீவினை.

செய்பவன், கருவி, நிலம், செயல், காலம், செய்யப்படு பொருள் ஆகிய ஆறினையும் வினையால் தெரிவிப்பது.

இவர் நெய்தல் வளத்தைச் சிறப்புறப் பாடியுள்ளார், இவர் பாடலில் இரவு நடுயாமத்தில் கடற்கரையூரின் நிலைமை கூறியது ஆராயத்தக்தது. இவர் பாடியது நற் 314ம் பாட்டு,

ஒரு கருத்தாவைச் சேர்ந்த முறையுள்ள பல செய்கைகளை முறை பிறழாமல் சொல்லுதலாம். இதனைக் காரகதீபபா லங்காரம் என்பர். (குவல.)

ஐதரேயன் தந்தை. குமாரன் வேதமுணராததினால் தாயுடன் துரத்தி விடப்பட்டவன்.

செயலையும், காலத்தையுந் தோன்றுவித்துப் பாலுடன் கொண்டு முடியும் வினையொழிய நிற்பது.

இது டாஸ்மேனியா நாட்டிலுள்ள காட்டு மிருகம். இது உருவத்தில் நாயின் அளவினது. பயங்கரத் தோற்றமுள்ளது. இதன் பெட்டைக்குக் கருப்ப காலத்தில் ஒருவகைப் பையுண்டாகிறது. அப்பையில் குட்டிகளை வளர்த்து அவை தாமே இரை தேடுகையில் அப்பை மறைகிறது. இது ஆடு மாடுகளை அடித்துத் தின்னும், இதனை அந்நாட்டார் டாஸ்மேனிய பிசாருசன்பர்.

திருதராட்டிரன் குமாரன்.

உயிருண்ணிப்பூண்டுகள் அல்லது (தசையுண் ணும் பூண்டுகள்) இவ்வகையில் (500) பிரிவு இருக்கிறதாம். இப் பூண்டுகள் சிறு பூச்சிகளையும், சிறு ஜந்துக்களையும் தின்று ஜீவிக்கின்றன. இப்பூண்டுகள் தாமே சென்று பூச்சிகளையும் பிராணிகளையும் பிடிப்பதில்லை. அப்பிராணிகளே இவைகளுக்கு வலிய ஆகாரமா கின்றன. பூச்சிகள் சிலந்தி வலையில் கொதுகு, ஈ முதலியன சிக்குண்டு சிலந்திக்கு ஆகாரமாதல்போல் இவையும் சிக்குண்டிறக்கின்றன. இவை வட அமெரிக்காவில் ஏராளமாய் உண்டு, அவற்றில் ஒன்று. நீர் துருத்திப் பூண்டு (Bladder wort) இவை அந்நாட்டுச் சதுப்பு நிலங்களிலும், சலங்களிலும் பரந்திருப்பவை; இவற்றிற்கு வேரில்லை மழைக்காலத்தில் இதனிலைகள் நீண்டு வளர்ந்து அரும்புகின்றன. அவை, காம்பின் நுட்பத்தால் நீரில் மிதக்கின்றன. இலை துளிர் காலத்து அரும்புகள் நீண்டு பை போலாகின்றன. அவை அப்போது நீர் மட்டத்தில் பைபோல் விரிந்து நிற்கின்றன. நீரில் வாழும் புழுப்பூச்சிகள் இவற்றின் அருகுவர அவ்வரும்புகன் மிகவிரித்து வருகிற பூச்சிகளுக்கு இடம் கொடுக்கின்றன இப்பூச்சி உள்ளிருக்கையில் பை வெளிவரப் பூச்சி தொடங்குகையில் அரும்புமூடிக் கொள்கிறது. பூச்சி யுள்ளடங்கி வெளிவர முடியாமல் திக்குமுக்காடி யிறக்கிறது. பூண்டு இதன் சாரத்தை உறிஞ்சி விடுகிறது. திறந்த வாய்ப்பூண்டு; (Pitcher Plant) இது அமெரிக்காவின் உஷ்ண பாகத்திலுள்ளது. இதன் இலைகள், குடம் போலிருக்கின்றன. குடத்தினுட்பாகம் சிறுகுழைகளால் நிரம்பியும் மேல்பாகம், மீனின் செதிள்கள் போல் இருக்கிறது. இக்குடத்தின் வாய், மயிர்போன்ற உறுப்புக்களைப் பெற்றிருக்கிறது. அம்மயிரின் முனைகளில் ஒரு மதமான திரவம் கசிகிறது. அதன் ஓரம், மதுரமான மெல்லிய தோலால் மூடப்பட்டிருக்கிறது. இரை விரும்பிய பூச்சிகள் இதனிடம் வந்து இதிலுள்ள இனிய திரவத்தை உறிஞ்சசையில் அடிப்பாகத்திலுள்ள தொளைகளிற் பளபளப்பைக்கண்டு தேனின் ஆவலால் உள் நுழைந்து மீண்டும் வெளிவரத் திரும்புகையில் வாயின் முனையிலுள்ள மயிர் போன்ற கூரிய உறுப்பால் தடைபட்டு மீண்டும் உள் போகிறது. அவ் வாறு உள் சென்றதை பூண்டு தனக்கு ஆகாரமாக்கிக் கொள்கிறது, பனியொளிப் பூண்டு ; (Sun Dew) இது ஒருவகை உயிருண்ணிப் பூண்டு, இது சதுப்பான களிமண் தரைப்பூமியில் வளர்வது. இதில் வெண்மை பருப்பு நிறமுள்ள மலர் மலருகிறது. அம்மலரின் காம்பு, கீழுள்ள இதழ்களை விட்டு மேலெழுந்து தோன்றுகிறது. இதழ்கள் ஒவ்வொன் றின் ஓரத்திலும் சற்றேறக்குறைய (200) மெல்லிய செவந்த, பெரிதும் சிறிதுமான உணர்ச்சி உறுப்புக்களுள்ளன. ஒவ்வொரு உணர்ச்சியுறுப் பின் முனையிலும் தடித்து ஒளியுள்ள மரப்பசை, சூரியவொளியில் பனியொளிபோல் பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கிறது. இதனால் இப்பூண்டு பனியொளிப் பூண்டு எனப்பட்டது. பறந்து செல்லும் பிராணிகள் இந்த மலரின் முனையிலுள்ள ஒளிகண்டு தேன் என வெண்ணி யதனை யுண்ண நினைத்து அதில் இறங்குன்றன. உடனே மரப்பசை அவற்றின் கால்களில் ஒட்டிக்கொள்ளுகிறது. இப்பிராணி அதினின்று தப்ப வழி தேடி அதன் கால் சிறகு முதலியவற்றை யசைக்கப் பசைகசிந்து அதிகமாக அது தேகமுழுதும் ஒட்டிக் கொள்கிறது. இப்படியில் விரிந்த இதழ்கள் ஒவ்வொன்றாக உட்புறம் குவிந்து தன்னிவசப்பட்ட பிராணியை மூடிக்கொள்ளப் பூச்சி யுள்ளுக்குள் திக்குமுக்கடைந்து சாக அதன் உதிரமும் மாம்சமும் சிறிது சிறிதாக உறிஞ்சப்பட்டு எலும்புகள் இறகுகள் வெளியில் தள்ளப்படுகின்றன. இது கெர்னாஸ் என்பவர் எழுதிய பூண்டுகளினியற்கைப் பொருட் பாடத்திருந்து எழுதப்பட்டது.

இப்பறவை பூர்வம் மோரிஸ் தீவிலி ருந்தது தற்காலம் அழிந்து போயிற்று. இது வாத்தைப் போன்ற உருவமுள்ளது. இதன் வாய் நீளம். இதன் அலகு கிளி மூக்குப்போல் முனை வளைந்திருக்கும். இதனுடல் சிற்றிறகுகளால் மூடப்பட்டிருக்கும். இது அதிகம் பறவாதாதலின் இதனைப் பிடித்தருந்திக் கரு அறுத்தனர்.

(இந்தியாவிலுள்ளது) தொட்டாற் சுருங்கி; இது தொட்டவுடன் தன்னைச் சுருக்கிக் கொள்வது, நின்றாந் சுருங்கி, நிழற்சுருங்கி; இவைகளும் அருகினிற்பினும் நிழற்படினும் சுருங்குவன. ஆனை வணங்கி, பூனை வணங்கி, நீர்மேல் நெருப்பு; ஜலத்தில் இதைப் பிழியின் புகையுண்டாம். கல்லுருவி, புல்லுருவி, கொல்லிப்பூண்டு, சுளுக்கு நாயகம், மலை தாங்கி, குடியோட்டி, ஆகாசகருடன், ஏறழிஞ்சல், பல்லிப்பூண்டு, ஆடு தீண்டாப்பாளை, மயிர் மாணிக்கம், பிளவை கொல்லி, கள்ளிமுளையான், சோதிப்புல், பேய்மிரட்டி, அழுகண்ணி, தொழுகண்னி, தண்ணீர் விட்டான், காஞ்சொறி, மிளகாணை, கிரந்தி நாயகம் முதலியன.

தானறுதியிட்ட பொருளைப் பொருந்தாத இடம். இது எங்கே அக்னியில்லை அங்கே புகையில்லை அடுப்புப்போல என்பது.

பத்தர் 27 வருள் 22 ஆமவர்

கோசலதேசத்து மணிபிங்கலை நகரத்து வேதியன்; மணிமுத்தா நதியில் ஸ்நாநஞ்செய்த பலத்தால் விதர்க்கணனைச் சந்தித்து மணிமுத்தாநதியின் பெருமை கேட்டுச் சுனைக்கண் தேவமாதரைச் சந்தித்து அவர்களில் குபேரன் தங்கை மூக்கணியை இழந்து வருந்த; அவளுக்கு மூக்சணி கொடுத்து அவளால் ஆபாணங் களைப் பெற்றுச் சிவதிருப்பணி செய்தவன்.

புரஞ்சயனுக்கு நண்பன்.

ஒரு வேடன், திருக்கருவூரில் சிவனடியவர் வேடந்தாங்கிச் சென்று திரு விழாவில் திருட எண்ணிச் சனநெருக்கத் திறந்து முத்தி பெற்றவன்.

எதுசாத்தியக்களுக்கே யாதொன்று மூர்த்தம் அது அநிதயமென்று வியாப்தி சொல்லாமல் இதற்கு விபரீதம் யாதொன்று அநித்யம் அது மூர்த்தம் என்று வியாப்ரி சொல்லுவது. (சிவ~சித்)

சந்திரலக்கினத்துக்கு 5,6,4,12ல் சூரியனிருக்க முறையே 11,3,10,6,ல் வேறு கிரகமிருந்தால் சூரியன் நல்லபலனைக் கொடுப்பான். இவ்வாறே மற்றக் கிரகங்களுக்கும் கோசார விபரீத வேதை பார்த்துக் கொள்ளவும். சூரியனும் செவ்வாயும் முற்பங்கிலும், குருவும் சுக்கிரனும் நடுபங்கிலும், சனியும் சந்திரனும் கடைப்பங்கிலும், புதனும் பாம்புகளும் எப்போதும் பலன் தருவார்கள்,

இருடி புத்திரன்.

ஒரு நதி; இது இமயத்துதித்த சதத்ருநதியிற் கலப்பது. வசிட்டரது புத்ர சோபத்தை நீக்கியது.

காசிபருஷியின் புத்திரர்; கலைக்கோட்டு முநிவருக்குத் தந்தை. இவர் ஒருமுறை நீராடச்சென்று அவ்விடம் வந்த ஊர்வசியைக் கண்டு காமுற்றனர்; அதனால் வீரியம் நீரில்விழ அதனை அவர் வளர்த்த மான் குடித்தது. அந்த மான் வயிற்றில் கலைக்கோட்டு முநிவர் பிறந்தனர்.

1. தம்பியால் ஆமையாகச் சபிக்கப்பட்டு அமிர்தத்தின் பொருட்டுச் சென்ற கருடனால் பக்ஷிக்கப்பட்டவன். 2. முராசுரன் குமாரன்; கண்ணனுடன் பொருது மாய்ந்தவன். 3. வசுக்களில் ஒருவன்; தருமனுக்கு வசவென்பவளிடம் உதித்தவன். இவன் பாரி உஷா.

ஒன்றைக் கூறுகையில் பலரும் அறிய வருங்காரணம் ஒழித்துப் பிறிதோர் காரணம் குறிப்பாக வெளிப்படும்படி இயல்பாக வுரைப்பது. இது இயல்புகாரண விபாவனை, குறிப்புக்காரண விபாவினை என இருவகைப்படும். வினையெதிர் மறுத்திப் பொருள் புலப்படுப்பது; பொது வகையாற் காரணம் விலக்கிக் காரியம் புலப்படுப்பதுவும் தேயாம். (தண்டி பிறிதாராய்ச்சியணி).

மந்தாரன் என்னும் வித்தியாதரன் குமாரி, பிராணிகளின் பாஷைகளை யறிந்தவள்; சுவாரோசியை மணந்தவன்,

இருக்குவேதத்திற் கூறப்பட்ட ஒரு அரசன்,

(சூ.) திக்திகுமாரன்.

தந்திலைநாட்டு அயோத்தி நகரத்து அருகதாஸன் என்னும் மரசனுக்குச் சவ்ரதை சினதத்தை யெனு மிருவர் மனைவியர். இவர்களுக்கு முறையே முற்பிறப்பில் அரதனமாலை, இரத்னாயுத னாக இருவரும் வீதபய விபீஷணராகப் பிறந்து இராம கேசவரெனும் பெயருடன் அரசாளுகையில் இவர்களைப் பிரதிவாசு தேவனெதிர்த்துப் போர்க்கு வந்து இவர்கள் மீது சக்கரத்தை யெறிந்தனன். அச்சக்கரம் விபீஷணனாகிய கேசவனை யடைந்தது. அதனை மீண்டும் பிரதி வாசு தேவன் மீதேவி அவனைக் கொன்று அரசு புரிந்தனர். (மேரு~மந்.)

விசிரவஸு முநிவர்க்குக் கேகசியிடம் உதித்த குமாரன், பிரமனையெண்ணித் தவம்புரிந்து தருமசிந்தை நீங்காதிருக்க வரம் பெற்றவர். இவர் பூர்வசன்மத்தில் புலத்தியர். புலத்தியரைக் காண்க. இராவணன் சீதாபிராட்டியைச் சிறை கொண்டதனால் இது நியாயம் அன்றென உறுதிகூறி மறுத்தவர். தூதாகவந்த அநுமனை இராவணன் கொல்ல முயன்ற காலத்துத் தூதனைக் கொல்லலாகாதெனத் தருமநீதி கூறித் தடுத்து அவனை விட்டுத் தாமும் தம் மந்திரியரும் இராமமூர்த்தி யிடம் அடைக்கலம் அடைந்து அவரால் இலங்காதிபதியென வரம் பெற்று வாநரரால் சுமக்கப்பெற்ற விமானத்து வலம் வந்தவர். இராம மூர்த்தியால் கும்பகர்ணனிடம் ஏவப்பெற்றுச் சென்று இராமமூர்த்தியை அடைக்கலம் புகக்கூறி அவன் உறுதி கூறப்பெற்று மீண்டவர். பிரமாத்தி ரத்தால் மூர்ச்சையடைந்து இராம இலக்குமணரைக் கண்டு விசன மடைந்து அநுமனைத் தேற்றிச் சாம்புவந்தரிடம் சென்று மருத்து மலைக்கு யோசித்தவர். மாயா சீதையைக்கண்டு விசனமடைந்த இராமமூர்த்தியைத் தேற்றினவர். இந்திரசித்தின் தேரினைக் கதையால் நொறுக்கியவர். மித்திராக்கனைக் கொன்றவர். இராமமூர்த்திக்கு இராவணன் உடலின் வடுத்தன்மை கூறி இறந்த இராவணன் பொருட்டு விசனமடைந்து சரமக்கடன் செய்து முடித்தவர். இராமர் ஏவுதற்படி இலக்குமணரால் பட்டமடைந்து சீதாபிராட்டியை அலங்கரித்து விமானத்தில் ஏற்றி இராமர்பால் விட்டவர். இராமமூர்த்தியுடன் அயோத்தி சென்று இராமமூர்த்தியின் கட்டளையால் மீளுகையில் விஷ்ணு மூர்த்தியின் விக்ரகத்தையும் விமானத்தையும் பெற்றுத் திருவரங்கத்தில் பூசைமுடித்து எடுக்கவராமை கண்டு மனந்தளர்ந்து பெருமாள் கட்டளைப்படி வருடத்திற்கு ஒரு முறை தரிசித்து மீள்பவர்.

1. பப்புரு குமாரன். 2. சத்யகேதுக்குக் குமாரன். 3 யஞ்ஞ மூர்த்திக்குத் தக்ஷணையிடம் உதித்த குமாரன். 4. பிரஸ்தாவன் குமாரன்; தாய் விகுச்சை; தேவி பராகி; குமாரன் பிருதுஷேணன் 5. பகனுக்குச் சித்தியிடம் உதித்தகுமாரன். 6. ஐந்தாமன்வந்தரத்து இந்திரன்,

ஒரு சிவனடியவர்; இவர் பொருட்டுச் சிவமூர்த்தி படிக்காசு அளித்துப் பசிநீக்கினர்.

1. ஒரு அசுரகன்னிகை. இவள் மாகதருஷியை மயக்கி ஒரு குமாரனைப் பெற எண்ணிப் பலநாள் காத்திருந்தனள். ஒருநாள் இருடி யோகநீங்கிக் கண்விழிக்கையில் தமக்கு எதிரில் இரண்டுயானைகள் புணரக்கண்டு தாமும் அவ்வகையிருக்க எண்ணங்கொண்டனர். இதனைக் குறிப்பாலுணர்ந்த விபுதை தான் கன்னியென அறிவித்து அவரை இசைவித்து அவருடன்கூடிக் கயமுகாசுரனைப் பெற்றாள், கயமுகாசுரனைக் காண்க. 2. அக்னிதேவன், குமாரி, சிங்கமுகாசுரன் தேவி, 3. குமரிக்குத் தாய்.

பத்தாமன் வந்தரத்துத் தேவர்.

துவாரகைக்குக் காவலாளி; அருச்சுநனைச் சுபத்திரையின் நிமித்தம் துரத்திப் பங்கம் அடைந்தவன்.

1. தேவசன்மன் மாணாக்கன். தன் குருபத்தினியை மோகித்த இந்திரனை (உரிசை) குருபத்தினியிடம் தவ வலிமையால் மறைந்து கொல்லவந்து, இந்திரன் பணிய மன்னித்தவன் குருபத்தினியின் தேகத்திற் கலந்திருந்த குற்றத்தைக் குருவுக்கு அறிவித்து மன்னிப்பு அடைந்தவன். ருருபத்தினிக்குத் தேவ உலகத்திருந்து பூமாலை கொண்டுவந்து அளித்தவன். 2. ஒரு வேதியச்சிரேட்டன். இவன் திவ்யமணமுற்ற மலரொன்றைப் பெற்று அதனைச் சிவமூர்த்திக்கு அருச்சிக்க வான வழியாகத் திருக்கைலைக்குச் செல்லுகையில் யமனுக்கு மந்திரியாகிய காலன் இவன் பிராணனுக்கு இறுதிகாண அதனையறிந்த சிவமூர்த்தி காலனைச் சூலத்தாற் குத்திச் சுழற்றினர். காலன் பலநாள் வருந்தி வேண்டச் சிவமூர்த்தி அவனை விட்டனர். இவன் உயிர் தப்பினன். 3. ஒரு இருடி, தருமபக்ஷிகளின் பாட்டன், 4. வசுதேவருக்கு ரோகணியிடம் பிறந்த குமாரன். 5. ஒரு இருடி; சுகுருசர், தும்புருவர், என்பவர்களின் தந்தை. 6. சௌவீர தேசாதிபதி; அர்ச்சுனனால் கொல்லப்பட்டவன், (பா. ஆதி)

1. கிரிவிரசத்திற்கு அரணாயுள்ள மலை, 2. மிருகாவதியின் தந்தை தவம் செய்து கொண்டிருந்த ஒருமலை உதயணன் பிறந்தது இம்மலைச் சாரலிலேதான். (பெ. கதை)

சகுனி உடன் பிறந்தான்; பீமனுல் கொல்லப்பட்டவன்,

சௌமியனைக் காண்க.

1. சிவசூர்ய பீடத்தமருஞ் சத்தி. 2 அக்னி, சிவஸ்வரூபம்; சந்திரன், சத்தியுரு; சந்திரன் அக்னியை நீங்கான். இவ்விரண்டும் இயைந்தது அமுதம். உலகம் அக்னியால் தூய்மையடைந்து சுத்த மடையும். உலகத்தவரும் இவ்வகை அக்னியில் அவிபெய்து அதனால் தோன்றிய நீற்றை அணிவர். (இலிங்க) இது சிவமூர்த்தியின் திருமேனி யின் அக்னியில் பூத்தது. ஆதலால் இதற்கு இப்பெயர் வந்தது. சர்வ சங்காரகாலத்துச் சிவமூர்த்தி தமது தேகத்தில் தூளனமாகக் கொண்ட தாதலால் இதனை உலகர் அணிவர். இது கற்பம், அநுகற்பம், உபகற்பம் என மூவகைப்படும். இவற்றுள் கற்பமே உயர்ந்தது. அக்கற்பமில்லாத காலத்துப் பின்னிரண்டும் உபயோகிக்கலாம். அவற்றுள் கற்பமாவது, நோயற்ற கபில நிறங்கொண்ட பசுவின் சாணத்தைத் தாமரையிலை முதலியவற்றில் மந்தாபூர்வமாக மண்முதலிய தூசு ஒழித்து எடுத்துப் பிண்டமாகச் செய்து, சுத்த இடத்தில் உலர்த்தி, மந்திரத்துடன் சிவாக்னியில் பஸ்மம் செய்தணிவது. அநுகற்பமாவது காட்டிலும் ஆற்றோரங்களிலும் உணர்ந்திருக்கிற பசுவின் சாணத்தைக் கல் முதலியன நீக்கிச் சிவாக்னியில் மந்திரபூர்வகமாகப் பஸ்மஞ்செய்வது. உபகற்பமாவது பஸ்மத்தை வஸ்திரத்தால் வடிக்கட்டிக் கோமூத்திரத் தால் நனைத்துப் பிண்டமாக்கி மறுபடி அக்னியால் தகிப்பது. இவ்வகை விபூதிகளில், வெண்மையுடன் இருக்கும் விபூதியே அஷ்ட ஐச்வரியங் களையும் தரும். நீலநிறங்கொண்டது பிணியையுண்டாக்கும். ஆயுளைப் போக்கும். பொன்னிற விபூதி தரித்திரத்தைக் கொடுக்கும் என்பர். இவைகளை ஒழித்த விபூதியைச் சுட்டுவிரல், நடுவிரல், ஆழிவிரலினால் மூன்று வரைபட இடல் வேண்டும், அவ்வகையிடுதல் பசுக்களின் ஆணவாதி மும்மலங்களைப் போக்குதற்கு அறிகுறியெனவும், சிவமூர்த்தி திரிபுரம், காமதகனம், சர்வசம்மாரம், ஆகிய முத்தொழில் செய்தனர் என அறிவித்தற்கெனவும் கூறுவர். இந்த நிர்மலமான விபூதியின் தோற்றம், சதாசிவமூர்த்தியின் ஐந்து முகத்திலும் ஐந்துபூதம் உண்டாய் நிவர்த் தியிற் கபிலவர்ண நந்தையும், பிரதிஷ்டையில் கிருஷ்ண வர்ண பத்திரையும், வித்தையில் இரத்தவர்ண சுரபியும், சாந்தியிற் சுவேத வர்ண சுசீலையும், சாந்தியதீதையில் சித்ரவர்ண சமனையும் உண்டாயின; இவற்றின் சாதிகளான பசுக்களின் கோமயத்தால் கற்ப அநுகற்ப முறைப்படி விபூதி செய்து சிவதீக்ஷை பெற்றவர்கள் அணிவர் என்ப. இவற்றின் பெருமைகளை ஜாபாலோபநிஷத்து, காலாக்னி ருத்ரோபநிஷத்து, சுவேதாச்வர உபநிஷத்து, அதர்வ சிரோபநிஷத்து, வைகல்யோப நிஷத்து முதலியவற்றிலும், ஸ்மிருதியாதிகளிலும், மகாஸ் காந்தாதி புராணங்களிலும் ஆகமங்களிலும் பரக்கக்காண்க, ஸ்ரீமகுடா மத்திற் கூறியபடி விபூதிக்குரிய அதிதேவதையின் திருவுருவருமாறு: மூன்று நேத்திரங்களை யுடையவரும், மூன்று சிரங்களையுடைய வரும், ரௌத்ர தரிஹஸ்தம் உடையவரும் மூன்று பாதங்களை யுடையவரும், அக்னி நேத்திரங்களை யுடையவரும், விபூதியால் சண்ணித்த திருமேனியை யுடையவரும், தாண்டவ வாடம்பர முடையவரும், பயங்கரமானவரும், செந்நிறத்த மலர்களை அணிந்தவரும், காப்புக் கடவுளானவரும், மந்திர நாயகரும் ஆகியவர், நீற்றுக்கடவுள் என் பதாம், மேற்கூறிய விபூதியினை உத்தமதிக்குகளாகிய வடக்கு கிழக்கு முதலிய திசைகளை நோக்கினவராய்ச் சிவ மூர்த்தியையெண்ணி மௌனமாகவிருந்து அண்ணாந்தபடி பரமாணுவைப் பேரன்ற அளவும் பூமியில்விழாது தீக்ஷாவான்கள் ஜலத்துடனும், ஸ்திரீகளும் சந்நியாசிக ளும் சலமின்றி உத்தூளனமுஞ் செய்க. இத்திருநீறு பவித்திரத்தினையும், சுசியினையும், வியாதி நாசத்தினையும் மோக்ஷத்தினையும், கங்கா தீர்த்தத்தை யொத்த பரிசுத்தத்தினையும், சகல விஷத்தினைப் போக்குவ தினையும், குரோத நாசத்தினையும், நல்ல சாந்தத்தினையும், மற்றும் ராக்ஷஸ பைசாசாதி தீமையகற்று தலையும், உலகவசீகாத்தினையும், மற்றும் அந்த குணங்களையும் தரும். இவ்விபூதியினைப் பொன், வெள்ளி, சுத்த மட்பாண்டம் முதலியவற்றில் எழுந்தருளச்செய்து பரிமள மலர்களால் மணமூட்டி இடுக. இதனை அணியாததால் வருந்தீங்கினைப் புராணங்கனால் உணர்க. 3. சாந்திகபஸ்மம்; பசுவைவிட்டுக் கோமயம் கீழ்வீழாமுன்னம் எடுத்துப் பிரம்ம மந்திரத்தால் தகிப்பது, பௌஷ் டிகபஸ்மம்; அவ்வாறு பசுவினிட மிருந்து விழுங்கோமயத்தை ஷடங்க மந்திரத்தால் தகிப்பது, காமதபஸ்மம்; கீழ்வீழ்ந்த கோமயத்தைப் பிராசாத மந்திரத்தால் தகிப்பது. (தேவி~பா.)

சயித்திர வைசாக கார்த்திக மார்க்க சீரிஷ பால்குண ஆஷாடமாதங்களில் சுக்ல தசமியில் ஒரு வேளை புசித்து, மறுநாள் நிராகாரனாய்த் அவாதசியில் பிராமணர்களுக்குப் போஜனஞ் செய்விக்கிறதாகப் பிரதிக்கினை செய்து ஒரு வருஷம் அவ்வகை செய்து விதிப்படி விஷ்ணுவைப் பூசித்துக் கடைசியில் லவண பர்வத யுக்தமான சையாதானங்கள் செய்யின் 1000 யுகம் வரையில் சுவர்க்கத்தில் வசிப்பர். இது நாரதனுக்கு நந்தி சொன்னது.

தருமபக்ஷியைக் காண்க.

திட்டத்துய்ம்னன் குமாரன்,

துரியோதனன் தம்பி.

சதாநீகனுக்குச் சேகாநாயகன்.

தொண்டரடிப்பொடி யாழ்வாருக்கு ஒரு பெயர். இவர் தாய் தேவதேவி. இவள் சூர்ப்பநகை யம்சம், கிருஷ்ணாவதாரத்தில் குப்ஜையாயிருந்து பிறகு தேவதேவியானவள்.

1. ஓர் சிற்பி. 2. இரண்யரோமன் அல்லது இரண்யரே தயஸுக்குக் குமாரன். 3. துருவனுக்குப் பேரன், சிஷ்டியின் குமாரன்.

இந்திரத்துய்ம்மன் என்னும் பாண்டியனுக்குக் குமாரன்,

சுகுருதி குமாரன். இவன் குமாரன் அணுகன். கௌசிகனைக் காண்க.

புருசுண்டியைக் காண்க

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

இது ஆஸ்திரேலியா காட்டது, இது குயிலினத் தைச் சேர்ந்ததென்பர். இதன் தலையும் வாலும் நீலநிறம். பின்புறம் செம்மை கலந்த கருமை, மாம்ஸ்பக்ஷணி. இது, காலை மாலைகளில் பாடுகையில் சவுக்கை, வீசினால் கேட்கும் ஓசைபோல் கேட்பதால் இதை (WhipLara) என்பர். இதநாணிற்குக் கொண்டையுண்டு, இவ்வாண்பறவை உற்சாகத்துடன் வாலை விரித்து ஆடிப் பாடுமாம்.

1. தனுவிற்குக் காசிபரால் பிறந்த குமாரன். தேவி சிம்மிகி; இவன் குமாரர் வாதாபி, வில்வலன், ராகு, சேது, நமுசி, நாகன், சுவர்ப் பானன், புலோமன், வக்ரயோதி. இரண்யகசிபிற்கு மருமகன். 2. பலியின் மந்திரி. 3. திதிபுத்திரனாகிய அசுரன். சத்தியால் இவனும் இவன் குமாரரும் கொல்லப்பட்டனர்.

வாதி தான் சொன்ன வசனத்தையும், பிரதிவாதியானவன் சொன்ன வசந்த்தையும் உள்ள படி அறியாமல் விபரீதமாக அறிதல். (சிவ~சித்.)

இவன் வேடராசனாய்க் குமுதவதி என்பவளை மணந்து மற்ற விரதங்கள் அனைத்தும் ஒழித்துச் சிவராத்திரி விரதம் ஒன்றுமே அநுட்டித்து வருகையில், இவன் மனைவி நீ இவ்விரதமொன்றையே யனுட்டிப்பதற்குக் காரணம் என்னை என்றனள். வேடராசன் நான் முக்காலமும் உணர்வேன் உன் பொருட்டுக் கூறுகிறேன் கேள்: நான் பூர்வத்தில் ஒரு நாயாய்ப் பிறந்து பம்பை நகரத்துச் சிவாலயத்துப் பலி பீடத்தில் இருந்த அன்னத்தைக் கவரச்சென்றனன். அங்குள்ளவர்கள் அக்காலையில் என்னைத் துரத்த நான் பயந்தோடிக் கோயிலை வலமாக வருகையில் ஒருவன் அம்பெறியச் சிவாலயத்தில் செய்த தீபாராதனை யையும், சிவமூர்த்தியையுங் கண்டு உயிர் நீங்கினேன். அன்று சிவராத்திரி ஆகையாலும், சிவதரிசனஞ் செய்தபடி யாலும் வேடர் அரசாய்ப் பிறந்தனன் என்றனன், மனைவி இதனைக் கேட்டு ஆயின் நான் யார் என்றனள், வேடராசன் பூர்வத்தில் ஒருபுறா; இரை கொண்டு திரும்புகையில் ஒரு பருந்தால் துரத்துண்டு ஓடி மல்லிகார்ச்சுன சிக ரத்தை வலம் வந்து துஜஸ் தம்பத்தில் இருந்து அப்பருந்து உன்னைக் கொல்லச் சந்நிதிக்கு எதிரில் விழுந்தனை. அன்று சிவராத்திரி, ஆகையால் உயிர்விட்டு நீ என் மனைவி ஆயினை. இவ்வகை நாம் இரு வரும் ஆறு பிறவி எடுத்து ஏழாம்பிறவியில் மதுரைக்கு அரசனும் அரசியுமாகி முத்தியடைவோம் என்றனன்.

சைந பதின்மூன்றாவது தீர்த்தங்கார். இவர் காம்பிலி நாட்டில் இக்ஷவாகு வம்சத்தில் கிருதவர்மாவிற்குச் செயசியாமையிடம் மாசிமாசம் சுக்கில பக்ஷம் சதுர்த்தி உத்திரட்டாதியில் பிறந்தவர். இவர் உன்னதம் (60) வில் சுவர்ண வர்ணம் ஆயுஷ்யம் (60) லக்ஷவருஷம். இவர் காலத்துக் கணதரர் மேருமந்தரர் முதலானோரான ஐம்பத்தைவர். இவர் காலத்து அரசர் தருமபலதேவர், சுயம்பு வாஸுதேவர், மதுபிரிது வாஸுதேவர். இவர் காலத்துத்தான் வைஷ்ணவ மதம் உண்டாயிற்று என்பர் இச்சமயத்தவர்.

1. சிந்துதேசாதிபதி; கோபிகைகளைக் காண்க. 2, கத்ரு குமாரன், நாகன். 3, சுத்தியமன் குமாரன், 4. சிவகிங்கரன். வெள்ளைச் சிங்க உருக்கொண்டு அருந்த தேவரிடம் இருப்பவன், 5. ஒரு சூரியன்.

சிவசூர்ய பீடம்,

நவசத்திகளில் ஒருத்தி.

1. விமலன் என்னும் சூரியன் பூசித்துத் தம்குலத்தில் குட்டநோய் வராதிருக்க வரம்பெற்றவன். ஆதலால் விமலாதித்தன் என்று பெயர். (காசிகண்டம்.) 2. கங்கை கொண்ட ராஜேந்திர சோழ னால் முறியடிக்கப்பட்டு அவள் மகளை மணந்து தன்னாசு பெற்ற கீழைச் சளுக்திய அரசன். 3. மூன்றாம் குலோத்துங்கன் காலத்திலிருந்த அவனது தலைவனான மதுராந்தக பொத்தப்பி சோழனின் பட்டப் பெயர். (I. M. P.)

1. சிவஞர்ய பீடத்து அமருஞ்சக்தி. 2. அயோத்திக்கு ஒரு பெயர். 3. சிவசத்தியின் அம்சம். அல்லமரை மயக்கவந்த மாயை பொருட்டுப் பூமியில் வந்தவள்,

பிரமன் சபையில் உள்ள தேவர்.

திதிபுத்திரனாகிய ஒரு அசுரன்,

திருதராட்டிரன் குமாரருள் ஒருவன்.

இது ஒரு தமிழ் பௌத்த நூல், கௌதமபுத்தருடைய மாணாக்கரில் ஒருவனும், இராஜக்ருச நகரத்தரசனுமாகிய பிம்ப ஸாரனுடைய சரித்திரத்தைக் கூறுவதாம். இதன் நூலாசிரியர் வரலாறு முதலியன தெரியவில்லை.

இது ஐம்பால் மூவிடங்களுக்குரித்தாய் வேண்டுகோள் முதலிய பொருள் தரும் முற்றுச்சொல்.

இதில் விரத மிருந்தோர் சூர்ய உலகம் பெறுவர். வியதிபாதங் காண்க.

சந்திரன் பிரகஸ்பதியின் தேவியாகிய தாரையைக் கிரகிக்க, மித்ரனாகிய சூரியன் அவ்வாறு செய்தல் அடாது தாரையை விடுக எனக் கூற, சந்திரன் சூரியனைக் குரோதபார்வையுடன் பார்க்கச் சூரியனும் சந்திரனைக் கோபத்துடன் நோக்கினன். இவ்விருவர் கோப மும் ஒன்றாய்க் கலக்க, அக்கோபத்தியனின்று ஒரு கோரபுருஷன் பிங்கள நிறங் கொண்ட கண்களையுடையனாயும், நீண்ட உதடுகளையும் பெரும் பற்களையு முடையனாயும் ஏறிட்ட புருவமுடையனாயும் பிங்கள நிறங் கொண்ட மீசையும் ரோமமும் உடையனாயும், பிளவுபட்ட நீண்ட நாவையுடை யனாயும், அதிபசி யுடையனாய்ப் பூமிமுழுதும் உண்ணும் விருப்புடைய னாயும் பிறக்க இவனை அவர்கள் நோக்கி உனக்கு வியதீ பாத நாம முண்டாகுக, நீ சர்வயோகங்களினும் பதியாகுக; உன் யோகத்தில் எவரும் சுபகார்யம் செய்யாதிருக்க என வரம் தந்தனர்.

ஒரு வித்தியாதர அரம்பை. (சூளா.)

மித்திரவருமன் குமாரன். இவன் தரணியை மணந்து ஒரு யாகஞ்செய்ய நிலத்தை உழுதனன். உழுதகாலையில் உழுபடையில் பெண்குழந்தை ஒன்று தோன்றிற்று. அப்பெண் குழந்தையைத் தன் மனைவியிடம் கொடுத்து வளர்க்கையில் ஒரு குமாரன் பிறந்தனன். அக்குமரனுக்கு வசுதாசன் எனப்பெயர் இட்டும், பெண்ணிற்குப் பதுமினி எனப்பெயர் இட்டும் வளர்க்கையில் பதுமினி ஒருநாள் பூஞ்சோலைக்குத் தனது தோழியருடன் சென்றனள், அச்சோலைக்குள் விளையாடிக் கொண்டு இருக்கையில் அங்கு எழுந்தருளிய வராகமூர்த்தி இவளைக் கண்டு மயல் கொண்டு வகுளமாவிகையென்னுந் தோழியைத் தூதுவிட்டு இவளை மணந்தனர். இவளே அலர்மேன்மங்கை (திருவேங்கட புராணம்.)

ஒரு பயனைக் கருதியதற்குப் பகையாகிய முயற்சியைச் செய்தல், இதனை விசிதராலங்காரம் என்ப. (குவல.)

ஒரு வினாவிற்கு அதனையே விடையாகவும் பல வினாக்களுக்கு ஒன்றே விடையாகவுங் கூறுதல். இதனை உத்தராலங்காரம் என்பர். (குவலயாநந்தம்).

பிறர்க்குரியனவாகச் செய்யப்படும் பொன் முதலியவற்றின் செலவு. (சுக்~நீ.)

செங்குட்டுவனால் வெல்லப்பட்ட ஊர். (சிலப்பதிகாரம்.)

ஒரு ருஷி.

ஒரு பாரத வீரன்.

1. சண்முக சேநாவீரன். 2. வீரபத்திரரால் கொலையுண்டவன்.

ஒரு வேதியன். ஒழுக்கம் விட்டுக் காமத்தால் பிடியுண்டு ஒரு காட்டில் திருடுகையில் அரசன் தொடர்ந்து வர மறைந்தனன். அவ்விடம் தன்னைத் தொடர்ந் தவனைப் புலி விழுங்கக் கண்டு அச்சம் நீங்கி வியாக்கிரமாகிய புலியால் விழுந்தவன் பாதத்தைப் பற்றிச் சென்றதால் வியாக்கிரபத நாமத்துடன் இறந்து அப்பெயர் புனைந்ததால் நாகம் நீங்கிச் சிவபதம் அடைந்தனன்.

மத்தியந்தன முநிவர் புத்திரர். இவர் சிவ பூசையைக் கடைப்பிடித்துச் சிவபிரான் பிரத்தியக்ஷமாகத் தரிசித்துச் சிவமூர்த்தியிடம் சிவபூசைக்குப் பழுதில்லா மலரெடுச்சு நகங்களிற் கண்களும், மரம் வழுக்காமல் ஏறப் புவிக்காலும் கையும் பெற்று, வசிட்டருடன் பிறந்தவளை மணந்து, உபமன்னிய முநிவரைப் பெற்றுத் தம் ஆச்சிரமத்து இருந்தனர். இவர் குமாரராகிய உபமன்னியர் வசிட்டரிடம் காமதேனுவின் பால் உண்ட ருசியால் அழ முநிவர் குழந்தையைச் சிவ மூர்த்தியின் சந்நிதானத்து இட்டுக் குறை கூறினர். சிவமூர்த்தி குழந்தைக்குத் திருப்பாற்கடலை உண்பித்தனர். இவர் சிதம்பரத்தலத்து நடன தரிசனஞ் செய்ய வேண்டிச் சிவபூசை செய்திருக் கையில் அவ்விடம், பதஞ்சலி முநிவரைக் கண்டு மருவி அவருடன் நடன தரிசனங் கண்டு ஆனந்தம் அடைந்தவர். இதற்கு முன் பிறப்புக் கௌதமர் என்பது (திருச்செந்தூர்ப்புராணம்) (கோயிற்~பு.)

நீலிவரத்தில் இருந்து முநிவரை வருத்தி விஷ்ணு மூர்த்தியால் இறந்த அசுரன்,

சூரபதுமனுக்குச் சேநாதிபதி, மாயைக்கும் காசிபருக்கும் பிறந்தவன், (கந்தபுராணம்).

அரிபுரத்து அரசன்.

சோழர் சரிதையிற் சித்திராதனைக் காண்க,

ஒரு தீர்த்தம்,

1. ஒருவேடன்; சிவபூசையால் மகப்பேறும் மலரடியும் பெற்றவன். 2. அளவு நூலாசரியரில் ஒருவன்.

முதலில் ஸ்மார்த்தவராய் இருந்து அப்பய்ய தீக்ஷித சுவாமிகளால் சைவரான வேதியர்.

1. பராசருக்குச் சத்தியவதியிடம் பிறந்த குமாரர். சத்தியவதி பரிமளகந்தி என்பர். 2. வேதத்தை வகுத்தனால் இப்பெயர் பெற்றவர். 3. புராணங்களை அருளிச்செய்தவர், 4. பாரதம் எழுத விநாயகரை வேண்டி அவர் எழுதப் பாரதம் கூறினவர். 5. பிரமசூத்திரங் கூறியவர். 6. தாயின் கட்டளைப்படி காசிராசன் பெண்களையும், அவர்களின் தோழியையும் கூடித் திருதராட்டிரன், பாண்டு, விதுரன் இவர்களைப் பெற்றவர். பாண்டவர்கள் வனத்தில் வசிக்கையில் ஆங்காங்குத் தோன் றித் தருமங் கூறினவர். 7. நாரதர் சுகரைக்கண்டு ஞானோபதேசஞ் செய்து நீங்கிய காலத்துக் குமாரர் தம்மைவிட்டு நீங்கிச் செல்லுகையில் அவரைப் பின்தொடர்ந்து, சுகசுக என அழைக்கையில் மலைமுதலியன ஏன் என்றன. அவ்வழியில் ஒரு தடாகத்தில் நீர் விளையாடிக் கொண் டிருந்த தேவஸ்திரீகள் சுகரைக்கண்டு நீரில் இருந்து எழுந்திராமல் வியாசரைக் கண்டபோது நாணி உடை உடுக்கக் கண்டு அப்பெண் களால் சுகர் தன்மையைக் கண்டு மீண்டவர். 8. ஒருமுறை தனது தேகத்தைக் காக்க இவரைக் கண்டு ஓட்டமெடுத்த புழுவின் வரலாறு அறிந்து அப்புழு பல பிறவி யெடுத்துக் கடைசியில் அவ்வியேயனாய்ப் பிறக்க அருள் செய்தவர். 9. பாரதத்தில் அபிமன்னன் இறந்ததைப்பற்றி விசனமுற்ற தருமரைத் தேற்றியவர் 10. இவருக்குக் கிருதாசியின் வழி யாய்ச் சகர் பிறந்தனர், சுகரைக் காண்க. 11. தருமரைப் பாரத யுத்தத்தில் வந்த பாபம் தொலைய அச்வமேதஞ் செய்ய ஏவினவர், திருதராட்டிரன் பாண்டவரை நீங்கித் தவமேற்கொண்டு தவஞ்செய்கையில் அவ்விடம் வந்து அவனைத் தேற்றி இறந்த மைந்தரைத் திருதராட்டிரனுக்கும் அவ்விடம் திருதராட்டிரானைக் காண வந்திருந்த பாண்டவர்க்கும் கர்ணன், அபிமன்னன், அரவான் முதலியவர்களைச் சுவர்க்கத்தில் இருந்து அழைத்துக் காட்டியவர். அவர்களின் பத்தினியரைக் கங்கையில் வீழ்ந்து சுவர்க்கம் அடையக் கற்பித்தவர், 12. நைமிசாரண்யமுநிவனிடம் கேசவன் பரமென்று கூற, அவர்கள் காசிகேத்திரமடைந்து கூறுக என அவ்வகை கூறிக்கையும் நாவும் எழாது விஷ்ணு மூர்த்தியால் சிவமூர்த்தி பரமபதி எனக் கூறக்கேட்டுச் சிவத்துதிசெய்து கையு நாவும் பெற்றவர். 13. இவர் காசியில் மாணாக்கரு டன் பிக்ஷையேற்கப் பிக்ஷை பெறாதது கண்டு ஓட்டை எறிந்து காசியைச் சபிக்க எண்ணுகையில் அன்னபூரணி அன்னமளிக்க உண்டவர். (காசிகண்டம்.) 14. இந்த வியாசர் வைவச்சத மன்வந்தரத்தில் இருபத் தெட்டாவது துவாபரயுகத்தில் இருந்தவர். இவ்வகை அந்த மன்வந்தாரத்தில் இருபத்தெட்டு வியாசர்கள் இருந்தனர் என்று புராணங்கள் கூறும். இவர் வேதங்கள் நான்கையும் சுமந்துவுக் கும், சைமினிக்கும், பைலருக்கும், சுகருக்கும், வைசம்பாயனருக்கும் உபதேசித்தனர். இவர்த்வீபத்தில் பிறந்தபடியால்த்வைபாயனர் என்று பெயர். வியாசர்களின் பெயரைக் கூறுகிறேன். வைவச்சுதமன் வந்தரத்தில் அதாவது முதல் துவாபரயுகத்தில் சுவாயம்புமனு வியாசர், இரண்டாவது துவாபரயுகத்தில் பிரசாபதி வியாசர், மூன்றாவது துவாபரயுகத்தில் உசன் வியாசர், நான்காவது துவாபரயுகத்தில் அந்தணன் வியாசர், ஐந்தாவது துவாபரயுகத்தில் சூரியன் வியாசர், ஆறாவது துவாபரயுகத்தில் வசிட்டன் வியாசர், ஏழாவது துவாபர யுகத்தில், இந்திரன் வியாசர், எட்டாவது துவாபரயுகத்தில், வசிட்டன் வியாசர், ஒன்பதாவது துவாபரயுகத்தில், அச்சுதன் வியாசர், பத்தாவது துவாபரயுகத்தில் திரிதாமன் வியாசர், பதினொன்றாவது துவாபரயு கத்தில், இடபன் வியாசர், பன்னிரண்டாவது துவாபரயுகத்தில், சுததேசன் வியாசர், பதிமூன்றாவது துவாபரயுகத்தில், தருமன் வியாசர், பதினான்காவது துவாபரயுகத்தில், தரக்கு வியாசர், பதினைந்தாவது துவாபரயுகத்தில், திரியாருணி வியாசர், பதினாறாவது துவாபரயுகத்தில், தனஞ்சயன் வியாசர், பதினேழாவது துவாபரயுகத்தில், கேமகன் வியாசர், பதினெட்டாவது துவாபரயுகத்தில், ருதுஞ்சயன் வியாசர், பத்தொன்பதாவது துவாபரயுகத்தில் பரத்துவாசன் வியாசர், இருபதா வது துவாபரயுகத்தில் கௌதமன் வியாசர், இருபத் தொன்றாவது துவாபரயுகத்தில் விவச்சுவான் வியாசர், இருபத்திரண்டாவது துவாபரயுகத்தில் சூக்ஷமாயனன் வியாசர், இருபத்து மூன்றாவது துவாபரயுகத்தில், திரணவிந்து வியாசர், இருபத்து நான்காவது துவாபரயுகத்தில் வான்மீகி வியாசர், இருபத்தைந்தா வது துவாபர யுகத்தில் சத்தி வியாசர், இருபத்தாறாவது துவாபரயுகத்தில் பராசரன் வியாசர், இருபத்தேழாவது துவாபரயுகத்தில் சாதுகன்னன் வியாசர், இருபத்தெட்டாவது துவாபரயுகத்தில் வியாதர் வியாசர், இருபத்தெட்டுக் கவியுகத்திலும் வியாசர்களைக் கூறுகிறேன். முதலாவது கலியுகத்தில், சரதன் வியாசர், 2 வது கலியுகத்தில் தமனன் வியாசர், 3 வது கலி யுகத்தில் சுகோத்திரன் வியாசர், 4 வது கலியுகத்தில் கங்கணன் வியாசர், 5 வது கலியுகத்தில், உலோகாகி வியாசர், 6 வது கலியுகத்தில் யோகி வியாசர், 7 வது கலியுகத்தில் இந்திரன் வியாசர், 8 வது கலியுகத்தில் சைகிடவ்யன் வியாசர், 9 வது கலியுகத்தில் திதிவாகன் வியாசர், 10 வது கலியுகத்தில் விடபன் வியாசர், 11 வது கலியுகத்தில் பிருகுவியாசர், 12 வது கலியுகத்தில் உக்கிரபதன் வியாசர், 13 வது கலியுகத்தில், அத்திரி வியாசர், 14 வது கலியுகத்தில் வாலி வியாசர், 15 வது கலியுகத்தில் கோதமன் வியாசர், 16 வது கலியுகத்தில் கிரீடன் வியாசர், 17 வது கலியுகத்தில் கோகன்னன் வியாசர், 18 வது கலியுகத்தில், காவாசான் வியாசர், 19 வது கலியுகத்தில் சிசுண்டி வியாசர், 20 வது கலியுகத்தில் சடாமலியன் வியாசர், 21 வது கலியுகத்தில் அட்டகாசன் வியாசர், 22 வது கலியுகத்தில் தாருகன் வியாசர், 23 வது கலியுகத்தில் இலாங்கலி வியாசர், 24. வது கலியுகத்தில் சுவேதன் வியாசர், 25 வது கலியுகத்தில் சூலி வியாசர், 26 வது கலியுகத்தில் திண்டாமுண்டி வியாசர், 27 வது கலியுகத்தில் சயிட்டுணு வியாசர், 28 வது கலியுகத்தில் சோமதன்மன் வியாசர், இவர்கள் வியாசர்களாய் இருந்து வேதம் முதலியவைகளை வெளியிடுவர். இவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் நால்வர் மாணாக்கரும் இருப்பர். இவர்கள் சிரஞ்சீவிகள்.

வியாஸமுனிவர்; உதயனனுடைய தந்தையினது குலத்திற்கு முதல்வர் (பெ~கதை.)

ஒரு தீர்த்தம்.

நகுஷன் குமாரன்.

பரணி, கார்த்திகை, திருவாதிரை, ஆயிலியம், முப்பூரம், சுவாதி, கேட்டை, அவிட்டம், சதயங்களும், சதுர்த்தி, ஷஷ்டி, நவமி, துவாதசிகளும், ஞாயிறு, செவ்வாய், சனிவாரங் களுங் கூடின நாட்களில் வியாதிகொண்டால் நீங்காதாம்.

ஞாயிறு, திங்கள், புதன், வியாழன், வாரோதயமும், அசுவினி, ரோகினி, மிருகசீரிடம், புநர்பூசம், உத்தரம், சித்திரை, சுவாதி, அனுஷம், உத்தராடம், திருவோணம், அவிட்டம், சதயம், உத்திரட்டாதி, ரேவதியும், மேஷம், கர்க்கடம், கன்னி, துலாம், மகரமும், 3ம் இடம், 7ம் இடம், 8ம் இடம் சுத்தியும் மருந்துண்ண உத்தமம்; வெள்ளி, வரபோதயாம்சமும், சனிவாரமும் பூருவபக்ஷமும், இருத்தைகளும், சென்மத்திரயங்களுங், சந்திராஷ்டமமுமாகா; திரு வாதிரை ஆயில்யம், மூலம், கேட்டையும், சதுர்த்தி, நவமி, சதுர்தசியும், ஞாயிறு, செவ்வாய், சனி வாரோதயமும், புண்ணறுத்தல், சுடுதல், காரமிடுதல், அட்டை விடுதல் முதலானவை செய்ய உத்தமம். சென்மத்திரயங்களும் சந்திராஷ்டமும் விலக்கப்பட்டன. சடுதியான ரோகங்களுக்குக் காலநியமமில்லை. ஞாயிறு, செவ்வாய், புதன், சனி வாரோதயங்களும் சதுர்த்தி, அஷ்டமி, நவமி, தசமி, சதுர்த்தசித் திதிகளும், அச்சுவினி, மிருகசீரிடம், பூசம், அசுத்தம், சித்திரை, அனுஷம், மூலம், திருவோணம், அவிட்டம், சதய நட்சத்திரங்களும் மேடம், மிதுனம், சிங்கம், கன்னி, தனுசு, மகரம், மீன ராசிகளும், பகற்காலமும் நோய்மாறிக் குறிக்க உத்தமம்.

இது இந்தப் பக்ஷத்திலே இறந்த வேது வை முன்பின்னாகச் சொல்லுகை. இது மீமாம்சன் மதக்கொள்கை

சத்தம் அநித்தம் பண்ணப்பட்டுச் சாமான்யவத் தாகையினால், இதில் சாமான்ய வத்தென்கிற விசேஷியம் வியர்த்தமாகையினால் என்பர். இது மீமாம்சகன் மதக்கொள்கை (சிவ~சித்)

அநித்யம் சந்தம், படம் பண்ணுகையாலே, இந்த ஏது சத்தம் என்கிற பக்ஷத்திற்குப் பின்னயாயிருக்கிற ஆகாரத்தை யுடைய படத்திலேயிருக்கையினால் என்க, (சிவ~சித்.)

1. அமனஸ்கசத்தி. 2. சோடசகலா பிராசாதங்களுள் சமனைக்குக் கீழ்நிற்பது.

1, தேவகுரு, பிரகஸ்பதியைக் காண்க. 2 ஒரு இருடி. இவர் சுகன் என்னும் வேளாளன் குமாரர்கள் பன்னிருவர் தம்மைத் தவநிலையில் இருந்து கெடுக்க எண்ணிக் கல் மண் முதலியவற்றால் துன்பப்படுத்திய தால் அவர்களைப் பன்றிகளாகச் சபித்தவர். 3. சுக்கிரன் தவத்திற்குச்சென்று மீண்டு எவர் கண்ணிற்கும் புலப்படாமல் பத்து வருஷம் சயந்தியுடன் ரமித்திருக்கையில், தேவகுருவாகிய வியாழன் சுக்கிரனைப் போல் உருக்கொண்டு அவர்களுக்குப் பாஷண்டமதம் போதிக்கையில், சுக்கிரன் வந்து தான் குருவென்று கூற, மீண்டுமிவர் நான் தான் சுக்கிலனென்று அசுரர்களுக்கு நம்பிக்கையுண்டாம் வகை செய்யச் சக்கிரன் தான் அசுரர்களுக்குத் தான்தான் சுக்கிரனென்று எவ்வளவு கூறியும் கேளாததினால், அசுரர்களை ‘நீங்கள் தேவர்களால் அபசெயமடைக’ எனக் கூறிய சாபத்தைக் கேட்டுத் தான் வந்த காரியம் முடிந்த தென்று மறைந்து தெய்வ உலகஞ் சென்றவர். (தே~பா.) 4. இது சூரியனுக்கு இந்தாவது வட்டத்திலுள்ள கிரகம். இது சூரியனுக்கு (48) கோடியே (30) மைல் நீளத்திற் அப்பாலிருந்து சூரியனைச் சற்றி வருகிறது. இது (9) மணி (55) நிமிஷத்தில் தன்னைத் தானே சுற்றி வருகிறது. இது (12) வருஷன்களில் சூரியனைச் சுற்றுகிறது இதனை நான்கு உபகிரகங்கள் சுற்றுகின்றன. இதன் குறுக்களவு (56,500) மைல் இதற்கடுத்த வட்டத்தில் சங்கிரகம் இருக்கிறது. இது பொன்னிற முடையது. வெறுங்கன்ணுக்குப் புலப்படக்கூடியது.

இப்பொழுது மறைந்த இடைச்சங்கம் மருவிய நூல்.

ஆத்ரயம் போல என்கிற வியாப்தியுண்டா தல். (சிவ~சித்)

இவன் பூருவம்சத்தரசன், இவன் மகாயாகங்களைச் செய்து தர்மமாகச் செங்கோல் நடாத்தி உலகத்தைச் காத்து வந்தான். இவன் கக்ஷிவானுடைய புத்திரியாகிய பத்ரையென்பவளை மணந்த னன். இவன் சிலநாள் புத்திரரில்லாமலிருந்து க்ஷயரோசபீடிதனாய் இறந்து போக, மனைவி இவன் தேகத்தை விடாமலுடன் கட்டையேறத் துக்கமுறுகையில் அசரீரி வாக்கு ஒன்று ‘ஓ பத்திரையே விசனப் பட வேண்டாம், எழுந்திரு, உனக்கு ஒரு வரம் கொடுப்பேன், நீ ருது ஸ்நானஞ் செய்தபின் உன்படுக்கையில் சதுர்த்தசி, அஷ்டமிதினங்களில் என்னுடன் சயனஞ் செய்வாய் என்றது. இதைக் கேட்ட அக்கற்புக்கரசி அவ்வாறே செய்ய, இறந்த தன் கணவனால் அந்தப் பத்திரை சால்வ தேசத்தரசர் மூவரையும், மத்ரதேசத்தரசர் நால்வரையும் புத்திரராகப் பெற்றுள்,

1. தோஷாவிற்குப் புட்சிபாரனால் பிறந்த குமாரன். தேவி புஷ்கரணி; குமாரன் சர்வதேசஸ். 2. விபாவஸு வென்னும் வஸுவிற்கு உஷாவிடத்து உதித்து குமாரன்.

1, என்பது அணிவகுப்பு. அவ்வியூகம் உரம், இரண்டு இரச்கைகள், மத்தியம், பிரதிக்கிரகம், பிரிட்டம், கோடி, என்னும் எழுவகை யுறுப்பின்தாய்த் தன்டம், மண்டலம், அசங்கதம், போகம், எனும் நால்வசைத்தாகித் தம்முண் மாறுகொண்ட பகையரசர் போர்ப்படைகளைத் தாங்கி நிற்றற்பொருட்டுச் சேனைகளை நிறுத்துவது. அது விரியான் முப்பதாம். அவை: பிறதரம், திருடகம், சியாவத்தம், குட்சி, பிரதிட்டம், சுப்பிரதிட்டம், சிநேயம், விசயம், சஞ்சயம், விசாலம், நிசயம், சூசி, தூணா, கன்னம், சமூமுகம், இரதாசியம், சருவதோபத்திரம், துர்ச்சயம், அர்த்த சந்திரம், உத்தானம், சிருங் காடம், கர்க்கடகம், சிருங்காரி. காகபாரி, கோதிகா, கோமூத்திரிகை, கிஞ்சகம், சஞ்சாரி, சகடம், பந்தம் என்பனவாம். இவற்றின் விரிவுகளைக் காமந்தகப் என்னும் நூலிற் காண்க. 2 வியூகம் என்பது படைவகுப்பு. கிரௌஞ்சவியூகம் : ஆகாயத்தில் வரிசை வரிசையாகச் செல்லும் கிரவுஞ்ச பக்ஷிபோல் நுண்ணிய கழுத்தினையும், இடை நிகராய பின்னிறகினையும், பருத்துத் திரண்ட இறகுகளையும் உடையதாக அமைக்கப்படும் படைவகுப்ப. சேனாவியூகம் : பெரிய இறகுகளையும், இடைநிகராய கழுத்தினையும், பின்னிறகினையும், முகத்திற் கூர்மையையும் உள்ளதாக அமைக்கப் படும் படை வகுப்பு. மகரவியூகம் : நான்கு கால்களையும், நீண்டு பருத்த முகத்தினையும், இரண்டு உதடுகளையு முடையதாக அமைக்கப்படும் படைவகுப்பு. சூசிவியூகம் : கூரிய முகத்தினையும், ஒத்து நீண்ட தண்டத்தினையும், அதனடியில் தொளையினுமுடையதாக அமைக்கப்படுவது. சக்கிரவியூகம் : ஒரே வழியினையும், எட்டு வகையான வளைவுகளையும் உடையதாக அமைக்கப்படுவது. சருவதோபத்திரவியூகம் : நாற்புறத்தும் எட்டு வளைவுகளையுடையதா யமைக்கப்படுவது. கோனவியூகம் : உட்செல்ல வழியில்லாததும், எல்லாப் பக்கத்தும் முகம் களையும், எட்டு வட்டங்களையு முடையது. சகடவியூகம் : சக்ட வடிவமுடையது. வியாள வியூகம் : பாம்பு வடிவமாக அமைக்கப்படுவது. (சுக்~நீ.)

திருதராட்டிரன் குமாரன்.

நாடக உறுப்பின் விகற்பம்; இது தலைமக்கள் ஒருவரைத் தான் பலரைத்தான் உடைத்தாய்ச் சந்தி ஐந்து முடைத்தாய் தலைமைக் கண்ட மொருகண்டம் பெற்றதாய் வரும். (வீரசோ.)

விக்னநாயகன்,

தசாருகன் குமாரன், இவன் குமாரன் பீமாதன்.

1. பிரதிகர்த்தாவின் குமாரன். தாய் ஸ்துதி. 2 தசாருகன் குமாரன். 3 வியோமசுரனுக்கு ஒரு பெயர். 4. கம்சன் சேனாபதி; கண்ண னாலிறந்தவன்.

இச்சா சத்தியால் மூர்த்தி சாதாக்யத்து அமர்ந்து பஞ்சகிருத்யஞ் செய்யும் சிவாயம்சம்.

1. மயாசுரன் குமாரன். இவன் கம்சனால் ஏவப் பெற்றுக் கிருஷ்ணனிடத்து விளையாடுங் கோபாலரில் ஒருவனாய் விளையாடிக் கோபாலரைக் குகையில் அடக்கக் கண்டு கண்ணன் கோபித்துக் கழுத்தை நெருக்கிக் கொல்ல மாய்ந்தவன் 2. இவன் சிந்தாசுரன் ஏவலால் நச்சுமாமர வுருவாய் நிற்க விநாயகருடன் இருந்த சிறுவர் இதன் கீழ் உதிர்ந்த கனிகளை உண்டு இறந்தனர். இதனைக் கண்ட பால சந்திரமூர்த்தி அம்மரப்பொந்தில் தேன் கூடு இருக்கக் கண்டு குதித்தனர். அசுரன் உடனே விநாயகரை மூடிக்கொள்ள விநாயகர் மரத்தைப் பிளந்து அவனைக் கொன்று வெளிவந்தனர். (விநாயகபு.)

ஆறாமன்வந்தரத்து இருடி,

ஒருஅரசன், இவன் புத்திரர் ஐவரும் சில வேதகீதங்களைச் செய்தனர்.

ஒரு இராஜா; இருக்கு வேதத்தில் கூறப்பட்டவர். இவர்க்கு ஐந்து புத்திரர்.

வைவச்சு தமனுவின் குமாரன்.

சாவர்ணி மநு புத்திரன்.

சகாதேவன் குமாரன்: இவனுக்கு விரசு கோத்ரன் எனவும் பெயர்.

1. கத்ரு குசாரன். 2. வசிட்டருக்கு ஊர்சையிடம் உதித்த குமாரன், 3. துவட்டாவிற்கு விரோசனையிடம் உதித்த குமாரன். தேவி விஷ்டாபதா. குமாரர் சதசித் முதலிய நூற்றுவர். இவனுக்கு ஒரு குமாரியும் உண்டு. இவன் மகா கீர்த்திமான், 4. சாதகர்ணியிள் மாணாக்கன்.

இது வைகுண்டத்தில் உள்ள நதி, இது தேவியார் கைவிரலில் தோன்றி விஷ்ணு மூர்த்தி வேண்ட வைகுண்டத்தில் வைக்கப்பட்ட நதி. (ஸ்காந்தம்) இதில் மூழ்கினோர் விஷ்ணு சாரூபமடைவர்.

எட்டாமன் மந்தரத்துத்தேவர்கள்.

குரோஷ்டு குமாரன். எதுவிற்குப்பௌத்திரன், இவன் குமாரன் அவிர்பூ.

உலகத்தில் தர்மத்தைப் பரிபாலிக்க விஷ்ணுமூர்த்தி நினைப்பில் சிருட்டித்த ஒரு அரசன். இவன் குமாரன் கருத்தமப் பிரசாபதி; இவன் தன் குமாரனுக்குப் பட்டமளித்துத் தவமேற் கொண்டவன்

1. வைகுண்டத்தில் உள்ள நதி. 2. பூர்ணிமா என்பவர்க்குக் குமாரி, 3. ஒரு அரக்கி; மகோற்கடர் என்னும் விநாயக மூர்த்தியைக் கொல்ல நராந்தகன் ஏவலால் வந்து அவரை விழுங்கினவள். விநாயகர் இவள் வயிற்றில் இருந்தபடி நெற்றிக்கண்ணை விழித்தனர். அதனால் இவள் அத்தீ பொறாது ஆறு ஏரி முதலியவற்றின் நீரையுண்டு வெப்பம் தணியப் பெறாது ஆகாயகங்கையை உண்ண மீதெழும்பினள். அதை அறிந்த விநாயகமூர்த்தி திருவடியால் உந்திப் பூமியில் தள்ள மாய்க் தவள், (விநாயக புராணம்.) 4. நகுஷன் தேவி; பித்ருக்களைச் காண்க.

கோலோகத்தில் கிருஷ்ணன் விரஜா கோபிசையுட னிருக்கையில் விரஜாகோபிகை நதிரூபமாயினள், கிருஷ்ணன் விரஜா விரஜா என்று அழ, அவள் நதியினின்று பெண்ணுருக்கொண்டு வெளி வர, அவளைக் கிருஷ்ணன் கூட, அவ்விரஜைக்குச் சப்தசமுத்திரமும் பிறந்தன. (பிரம்மகைவர்த்தம்.)

வாத, பித்த, சிலேஷ்ம, தோஷங்களினால் உண்டாகும் இரணங்கள் நிரணங்கள் என்றும், காயங்களினால் உண்டாவதற்கு ஆகந்துகரணம் என்றும் கூறுவர். அது துஷ்டவிரணம், என்பது நெடு நாட்களாக ஆறாமல் இருப்பது. அதுஷ்டரணம் சிகிச்சையினால் ஆறிவிடுவது. துஷ்ட விரணம் வாததுஷ்டவிரணம், பித்ததுஷ்ட விரணம், சிலேஷ்மதுஷ்டவிரணம், வாத பித்ததுஷ்டவிரணம், வாதசிலேஷ்மதுஷ்ட விரணம், சிலேஷ்மபித்ததுஷ்டவிரணம், திரிதோஷ துஷ்டவிரணம், ரத்ததுஷ்ட விரணம், பத்தவர்த்துவிடவிரணம், ரத்த பித்தது விடவிரணம், ரத்தசிலேஷ்மதுஷ்டவிரணம், ரத்தவாத பித்ததுஷ்ட விரணம், உத்தவாத சிலேஷ்மதஷ்ட விரணம், ரத்த சிலேஷ்ம பித்ததுஷ்டாணம், வாதாத்த திரிதோஷ துஷ்டவிரணம் எனப்பதினைந்து.

உத்தராதித்தனைக் காண்க.

விரதங்களை யநுஷ்டிப்பவர், காலையிலெழுந்து தம் கடைமைகளை முடித்து முன்னாளும் உபவாசியராய், குரு, சுக்ரர், அஸ்தம் உதயம் மூடங்களாகிய காலங்களையும், மலமாஸங்களையும் சிங்கமகா அத்தமனங்களைவும், விஷகண்ட முதலிய ஷட்கண்டங் களையும், தீயநாட்டங்களையும், தவிர்த்துக் குற்றமில்லாச் சுபத்தின மாகிய நாள்களில் விரதங்களைத் தொடங்கல் வேண்டும், சுமங்கலிகள் புருஷன் கட்டளையின்படி விரதங்களை யநுஷ்டித்தல் வேண்டும். அவ்வாறு அல்லாத நங்கை புருஷனை இழக்கிறதேயன்றி நரகத்தையும் அடைகிறாள், விரதம் தொடங்கும் நாளுக்கு முதனாள் முழுதி ஒருபொழு துண்டு மறுநாள் ஸ்நானஞ்செய்து தானாதிகள் செய்து சங்கல்பஞ் செய்து ஜபம் பூசை முதலிய முடித்து வேதியரைப் பூசித்துத் தக்ஷிணை முதலியவை யதாசக்தியளித்து நியமாகார பதவிய வுள்ளவராய் மாம்சாதிகள், தாம்பூலம், அபயங்கனம், ரஜஸ்வலையர், சண்டாளர், பாபிகளைத் தீண்டாது, பெண்போகம் நீத்தல் வேண்டும். விரத பங்கம் நேரிடின் மூன்று நாள் ஆகாரமின்றி யிருத்தல் வேண்டும். பிறகு பிராயச் சித்தம் செய்து கொண்டு மீண்டும் விரதம் தொடங்கல் வேண்டும். இவ்விரதம் பல. (1 வது) யாசிதம் அதாவது இருபகல் உணவு கொண்டிருத்தல். (2 வது) பாதக் கிரிச்சனம் நல்லுணவு கொண்டிருத்தல். (3 வது) பன்ன கிரிச்சனம் வில்வம் அரசு அத்தி இவைகளின் தளிர்களில் ஒன்றை நீரில் தோய்த்து உண்டிருத்தல். (4 வது) சௌமியகிரிச்சனம்; ஒரு பகல் பிண்ணாக்கு, பால், மோர், நீர், பொரிமா இவற்றுள் ஒன்றை உண்டிருத்தல் (5 வது) அதிகிரீசிசனம்; மூன்று நான் ஒவ்வொரு பிடி அன்னம் உண்டும், அது இன்றியும் இருத்தல். (6 வது) கிரீச்சனதி கிரிச்சனம்; இருபத்தொரு நாள் பாலே உண்டிருத்தல், (7 வது) பிரசாபத்தியகரிச்சனம்; மூன்றுநாள் காலை, மூன்று நாள் இரவு, மூன்று நாள் இடைவேளை, மூன்று நாள் உணவின்மையுடன் இருத்தல். (8 வது) பார்ககிரிச்சனம்; பன்னிரண்டு நாள் உணவின்றியிருத்தல், (9 வது) சாந்தபனசிரிர்சனம்; 1 நாள் கோசலம், 1 நாள் கோமயம், 1 நாள் பால், 1 நாள் தருப்பைநீர், 1 நாள் ஊண் இன்றி இருத்தல். (10 வது) மகசாந்தாபன கீரிசீசனம்; மேற் சொன்னவைகளில் ஒவ்வொன்றையே கொண்டிருத்தல், (11 வது) சாந்திராயணம்; சுக்லபக்ஷத்து ஆதியாய் ஒவ்வொரு பிடி அன்னம் குறைத்துக் கிருஷ்ணபக்ஷ முதல் ஒவ்வொரு பிடி அன்னம் உயர்த்தியுண்டு முப்போதும் நீராடல், (12 வது) வாலசாந்திராயணம்; சாந்திராயணத்தின் இரவில் நான்கு பிடி அன்னம் உண்ணல்,

(சந்) ரௌத்திராசுவன் குமாரன்.

வடவெழுத்து விரவிவருவது.

கர்ணன் குமாரன்.

சிரஞ்சயனுக்கு சாஷ்டிரபாலியிடத்து உதித்த குமாரன்.

க்ஷத்திரியன் அலிச்சித்தின் குமாரன் (பா~ஆதி.)

மருத்துவர் அம்சம்; பாரதப்போர் வீரர்களில் ஒருவன். மச்ச தேசாதிபதி; அபிமன்யுவிற்கு மாமன். உத்தரையின் தந்தை. இவன் நாட்டில் பாண்டு புத்திரர் அஞ்ஞாதவாசத்தில் இவ்வரசன் அரண்மனை யில் வேறு உருவம் பெயரும் கொண்டு மறைந்து வசித்து இருந்தனர். அருச்சுநனும் வீராடன் குமாரனாகிய உத்தரனும் துரியோதனாதியர் கவர்ந்து சென்ற பசுக்களை மடக்கிக்கொண்டு வரச்சென்ற அவ்விடம் நேர்ந்த யுத்தத்தில் வென்ற செய்தி விராடனுக்கு வந்தது. இச்செய்தி கேட்டுக் களிப்படைந்த விராடன் என் குமாரன் வென்றானென்று தன்னுடன் சூதாடிக்கொண்டிருந்த தருமரிடம் கூறத் தருமர் பேடியே ஜெயித்தவன் என்று கூறினர். இதைப் பொறாது சூதாடு கருவியால் தருமரையிடித்துபேசிப் பின் பாண்டு புத்திரர் என அறிந்து பொறுமை வேண்டிக்கொண்டவன்.

தற்காலம் மேட்டுப்பாளையத்துக்கு அருகிலுள்ள தாராபுரம் என்பர். 2. இது மச்சதேச அரசனாகிய விராடன் தேசம். The Capital of Virata Raja, king of Matsya Desa, 105 miles to the south west of Delhi and 41 miles to the North of Jaipur.

1. இவன் தேவருலகத்திலே வீணை வாசிக்கும் ஒரு தும்புருவன். இவன் அரம்பையுடன் காமவிகாரத்தால் ஊடல் கொள்ளத் தேவர்கள் இவனை அரக்கனாம்படி சபித்தனர். அச்சாபமேற்ற இவன் சிலிஞ்சன் குமாரனாய்ப் பிறந்து இராமமூர்த்தி அரண்யத்தில் எழுந்தருளி யிருக்கும்போது சீதாபிராட்டியாலாத் தூக்கிச் சென்று இராமலக்குமண ரால் கையறுப்புண்டு சுவர்க்கமடைந்தவன், 2. செண்பகமலரைக் காண்க.

பிரதிலோமத் தந்தைக்கு அநுலோமத் தாய்பால் பிறந்தவன். உபநயநாதி ஸம்ஸ்காரமில்லாதவன்.

திருதராட்டிரன் புத்திரன்.

வாய் அகன்று பூமிக்குள் சென்றிருக்கும் கடற்பிரிவுக்கு விரிகுடா என்று பெயர். (பூகோளம்)

தருசகனுடைய பகையாசருள் முதல்வன். (பெ~கதை)

இவள் ஓரிராசரிஷியின் மகள். தவம் செய்யவந்த அவருடன் இவளும் வந்து ஒரு வனத்திலிருந்தபொழுது இளமைப்பருவத்தில் உதயணனால் மாலை சூட்டப்பெற்றுப் பின்பு அவனால் மணஞ்செய்து கொள்ளப்பட்டவள், கற்பிற் சிறந்தவள், (பெ~கதை)

விரும்பிய பொருளின் ஆக்கத்து அழகுணர்தற்குச் செறிடம் இருண்டமாலையிடத்து நற்சொற் கேட்டதைக் குறிப்பது,

ஒரு முநிவன்; புதரில் தவஞ்செய்து கொண்டிருந்து தனக்கா கப் பழுத்த சகனியையுண்ட காயசண்டிகைக்கு ஆனைத்தீகோய் வரச் சாபம் அளித்தவன்.

ஒரு செந்தமிழ்க் கவிஞர். (புற. நா)

புலிவயிற்றிற் பிறந்த முநி (மணி.)

என்பது பாம்பின் ஒருவகை. இது பெருவிரியன், ரத்தவிரியன், செவ் விரியன், நீர்விரியன், பொறிவிரியன், புல்விரியன் (6) வகை கருவழலை, மூர்க்கன், மயக்குசர்ப்பம், முறுக்குசர்ப்பம்,

இது ஒரு பாம்பின் பேதம், இது, பெருவிரியன், இரத்த விரியன், செவ்விரியன், நீர்விரியன், பொறிவிரியன், புல்விரியன் என ஆறுவகைப்படும். இவை காறியின் ஆடையில் பிறந்தவை யென்பர் புராணிகர். (ஜீவ)

இவர் ஒரு தமிழ்ப்புலவர். இவருக்கு விரியூர் அங்கன் என்றும் பெயர். (புற நா)

பிரியவிரத வம்சத்து அரசன்.

சிஷ்டியின் புத்திரன், இவன் தம்பி விருகலன்.

கிருஷ்ணமூர்த்தியின் புத்திரரில் ஒருவன்,

1. பஸ்மாசுரனுக்கு ஒருபெயர். இவனைச் சகுனியென்றும், அசுரன் குமாரன் எனவும் கூறுவர். 2. பிருது சக்கிரவர்த்திக்கு அர்ச்சியி டம் உதித்த குமாரன், 3. (சூ.) சுவேதன் குமாரன். 4. வசுதேவன் தம்பி. 5. வச்சகனுக்கு மித்திரகேசியடம் உதித்த குமாரன். பாரி துருவாஷி; குமாரர் தக்ஷன், புகன், ரசாலுவன். 6. வாகுகன் தந்தை. இக்ஷவாகு வம்சத்து இருசன் குமாரன். 7. தன்மரிஷ்டையைக் காண்க. 8. சுகனென்னும் அசுரபுத்திரன்.

1. பத்மாசுரனைக் காண்க. 2. இவன் ஒரு அசுரன். செங்காயுருக் கொண்டு பாலகணேசருக்கு முன் தோன்றி அவர் அங்கு சத்தால் இறந்தவன்.

விருஷணிக்குத் தந்தை. கார்த்தவீர்யனுக்குப் பேரன்.

1, காந்தருவநகரத்து அரசன். 2. கந்தருவாகரத்தாசன், (சூளா)

ஒரு காந்தர்வராஜன்,

பாண்டவர்களுக்கு விடப்பட்ட ஐந்து கிராமங்களில் ஒன்று.

மது புத்திரன், கார்த்தவீர்யன் பௌத்ரன். இவன் குமாரன் விருஷ்ணி

ஒருவித வேதியர்; கண்ணுவருஷி வம்சத்தவர்.

இவை சில புண்ணிய தலங்களிலும் தீர்த்தங்களிலும் விசேடமாகக் கொண்டாடப்படுகின்ற புண்ணியவிருக்ஷங்கள். அவைகளுள் சுயாதீரத்தில் ஆலமரம். அயோத்தியில் கோபிதாரவிருகம், பில்வாரணி யத்தில் வில்வம், அம்பிகாஸ்தலம் (8) இல் அரசு. சிந்துத் வீபத்தில் மாதவி, வன்னிக்ஷேத்ரம் (10)ல் பலாசம். மருதக்ஷேத்ரம் (8)ல் மருதமரம். திருப்பனந்தாளில் பனை. குற்றாலத்தில் குறும்பலா. கருவூரில் களா, காஞ்சியில் மா. ஒற்றியூரில் மகிழ், சிதம்பரத்தில் வடவிருக்ஷம். திருப்பொருந்துறையில் குருந்து, திருவெண்காட்டில் ஆல். இன்னும் பல தலங்கள் விருக்ஷத்தடியில் பல பிரதிட்டைகள் செய்யப்பட்டு மேம்பட்டுள. அவற்றைத் தலபுராணங்களாலறிக. சாதாரணமாக உல கத்தவர் புண்ணியவிருக்ஷங்களாக வில்வம், அரசு, வேம்பு முதலிய வற்றை மேன்மையாகக் கொள்ளுகின்றனர். அவற்றுள் கல்யாணங் களில் முள்முருக்கு, அரசு, மா, பலாசு, மூங்கில் இவற்றை முறையே திரிமூர்த்திகளின் சான்றாகப் பிரதிட்டை செய்கின்றார்கள். பலாசு, அரசு, மா, எருக்கு, அத்தி முதலியன ஓமாதிகாரியங்களில் பயன்படுகின்றன. இவ்விருக்ஷங்களால் க்ஷேத்திரங்களுக்குப் பெயர் கூறப்பட்டிருக்கிறது. அவை மருதூர், திருப்பனந்தாள், கடம்பவனம் முதலியன. கல்லால் நீழவில் சிவமூர்த்தி தக்ஷிணாமூர்த்தமாக எழுந்தருளியிருந்தனர். ஆலில் திருமால் பள்ளி கொண்டிருந்தனர். வாழை தேவர்களுக்கு நிவேதிக்கத் தக்க சிறந்த கனி தருவதன்றி இதனடியில் சிவமூர்த்தி யெழுந்தருளி யருள் செய்தனர். கதலீ விரதம காண்க. இலந்தை பதரிகாசிரமத்து மரம். தெங்கு தேவபலியின் பொருட்டுப் பயன்படுவதாம். பாக்கு தேவர்க ளுக்குத் தாம்பூலத்திற்குப் பயன்படுவது. பனை வேதசாத்திரமெழுதிப் படிக்கவுமாம். இது திருவோத்தூரில் திருஞான சம்பந்தரால் பாடப்பட்ட துமாம். வெற்றிலை நாகலோகத்திலிருந்து பூலோகத்திற்குக் கொண்டு வரப்பட்டு வேளாளர் கையில் கொடுப்பித்துப் பயிர்செய்யப் பெற்றது. தருப்பை; தருப்பையைக் காண்க. எள்; எள்ளைக் காண்க. அகத்தி, விந்தையைக் காண்க, மூங்கில்; இந்திரன் ஒருகாலத்து மூங்கிலானான். சிவ மூர்த்தி இதனடியில் எழுந்தருளியிருந்தனர். கரும்பு; அதியமான் நெடுமானஞ்சியைக் காண்க. நெல்லியும் புண்யவிருக்ஷமாம். இவற்றுள் தேவதருக்களாகிய சந்தனம், தேவதாசம், கற்பகம், மந்தாரம், பாரிஜாதம் என்ற ஐந்தும் கேட்டதைத் தரும். இந்திரன் ஒருகாலத்திலே கைலையை யடையச் சிவகணங்கள் வழி மறுக்கத் தங்கி அக்னியை அந்தணவுருக் கொண்டு ஏவ, இதனைக்கண்ட ‘பிராட்டியார் நீ கட்டளையின்றி இந்திரன் ஏவலால் வந்தமையால் தேவர்கள் பெண்களாகுக’ எனக் கேட்ட தேவர் நடுங்கி இறைவியைத் துதிக்க, இறைவி பிரசன்னமாய் ‘என் வாக்குப் பொய்க்காது நீங்கள் அனைவரும் விருக்ஷரூபிகனாகுக’ என்றனள், தேவர் விருக்ஷ ரூபிகளாயினர். இதில் அச்வத்தரூபிபகவான், வடரூபிசதாசிவர் பேலாமரம் பிரமன், மா இந்திரன், மராமரம் இந்தி சாணி, தெய்வப்பெண்கள் அதில் கொடிகளாயினர். ஊர்வசியாதியர் புஷ்பவிருக்ஷ மாயினர். “ரமாபில்வா சிவாநிம்பா துலசி ஸ்யாத் ஸரஸ்வதீ” என்று கூறியுள்ளதால் வில்வம், லஷ்மிஸ்வரூபம், வேம்பு சத்தி ஸ்வரூபம், அளசி ஸரஸ்வதிச்வரூபம்

ததீசி முனிவர் வீர்யத்தால் சரஸ்வதிந்தியிற் பிறந்த இருடி. இவருக்குச் சாரஸ்வதன் எனவும் பெயர்.

1. குரோஷ்டுக்குத் தந்தை. 2 குரோஷ்டுக்குக் குமாரன்.

இலக்ஷமணனுக்குத் தந்தை, மித்திரகாட்டதிபதி.

இவன் பொதிகைச்சாரலில் தவஞ்செய்து கொண்டிருந்து பன்னிரண்டு வருடத்திற் கொருமுறை பழுக்கும் நாவற்கனியைப் பன்னிரண்டு வருடம் பட்டினியிருந்துண்பன். தான் பாரணஞ்செய்யக் கருதியபழத்தைச் சிதைத்ததுபற்றிக் காயசண்டிகையைச் சபித்தவன். (மணிமேகலை)

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

இலிங்கியைக் காண்க.

1. சாக்ஷஸமநுவிற்கு நட்வலையிடம் உதித்த குமாரன். 2. வீமனுடன் போர்புரிந்தவீரன். இவனுக்குக் கிருதபன்மன் எனவும் பெயர்.

எதுசாத்ய விபரீத வியாப்தியால் தோஷ ஞானத்தைப் பண்ணுவது (கரு)

குணிதாரகனுடைய புத்திரி, காலவரிஷி புத்திரனாகிய சிருங்கதவன் பாரியை, (பா~சாந்)

ஒரு மகருஷி; முசுகுந்தனுக்கு இருபத்தெட்டாவது சதுர்யுகத்து நாராயணப் பிரத்தியக்ஷம் கூறியவர்.

சிவசன்மானவக் காண்க.

இவன் சிந்து தேசாதிபதி. சயத்திரதன் தந்தை; இவன் அசரீரியால் தன் மகன் இறப்பைக்கேட்டு எவன் என் குமாரன் தலையைப் பூமியில் விழச்செய்கிறானோ அவன் தலை ஆயிரம் பிளவகளாக என்று சபித்துக் கைவிரித்து கொண்டு தவத்தில் இருந்தனன்; இது நிற்க, அருச்சுநன் பதினானகா நாள் யுத்தத்தில் பாசுபதாத்திரத்தால் இவன் குமரன் தலையைத் துணித்து அது கீழ் விழவொட்டாமல் சியமந்த பஞ்சகத்தில் தவஞ்செய்து கொண்டிருந்த இவன் கையில் விழச்செய்தனன். அதனால் இவன் மாண்டனன்.

தசரதன் குமாரன்; இவன் குமாரன் விச்வசகன்,

கரூசதேசாதிபதி; மனைவி கிருததேவா.

1. ஓர் சிற்ப நூல், 2. ஆசிரியப்பா வினத்திலொன்று.

விருத்தன் ஒருவன் தவஞ் செய்தனன். அவன் முன் சூரியன் தோன்றி அவன் முதுமை போக்கி இளமை வருவித்தனன். அதனால் சூரியனுக்கு இப்பெயர் வந்தது.

1. இருப்பு; ஓவிய நூலுள் யாழ்வாசித்தற்குக் கூறிய பெயர். இது நிற்றல், இருத்தல், கிடத்தல், இயங்குதல் எனப் பலவகைப்படும். அவற்றுள், இருத்தல் திரிதரவுடையனவும், இல்லனவும் என இருவகைத்து, திரிதரவுடையன யானை, தேர், புரவி, பூனை முதலியன. திரிதரவில்லன ஒன்பது வகைப்படும். அவை: பதுமுகம், உற்கட்டிதம், ஒப்படியிருக்கை, சம்புடம், அயமுகம், சுவத்திகம், தனிப்புடம்,மண்டிலம், ஏகபாதம் என்பன. இனி நாடக நூலார் இவ்விருப்பை ஐம்பது வகை யாக்குவர். 2. ஆயு என்பவளுக்குக் காசிபரிடம் பிறந்தவள். 3. நாடக வகையில் ஒன்று இது, சாத்துவதியும், ஆரவடியும், கைசிகியும், பாரதியும் என நான்கு வகைப்படும். 4 தருமன் என்னும் மனுவின் தேவி,

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

செய்யுளின் உட்பொருளன்றி யாண்டு யமையாதவையும் விளங்கத் தன்னுரையானும் வேறு நூலானும் மாணாக்கனுக்கு நேரும் ஐயம் நீங்க கரண்டிகைக்குச் சொன்ன உறுப்புகளோடு மேலுமுடைய தாய்ச் செய்யுளின் மெய்ப்பொருளை விளங்க வுணர்த்துவது. (நன்.)

1. ஒரு அசுரன்; இவன் இந்திரனைக் கொல்லத் துவஷ்டாவால் ஏவப்பெற்று இந்திரனை விழுங்கிகன். இந்திரன் இவன் வயிற்றைப் பிளந்து வெளிவந்து இவனை வச்சிரத்தால் கொன்றனன். இவன் முன் சன்மத்தில் பார்வதி தேவியாரால் சபிக்கப்பட்ட சித்திரரதன் என்பவன், இந்திரனுடன் போர் செய்து கடலிவ் ஒளித்துப் பிறகு இந்திரனால் வச்சிரத்தால் இறந்தவன் என்பர். 2. விச்சுவவுருவனைக் கொன்ற இந்திரனைக் கொல்லத் துவஷ்டப் பிரஜாபதியால் யாகத்தில் நிரமிக்கப்பட்டனுப்பப் பட்டவன். இவன் முதலில் ஒருமுறை இந்திர னுடன் போர்செய்து அவனை யுத்தத்தில் ஒடும்படி செய்து மீண்டும் தந்தை சொற்படி தவஞ்செய்து பிரமனிடம் பலவரங்களைப் பெற்று இந்திரனுடன் யுத்தஞ்செய்து அவனை லேகியம் போல் விழுங்கிவிட்ட னன் தேவர் விட்ட ஜிரும்பிகாஸ்திரத்தால் கொட்டாவிவிட இவன் வாயிலிருந்து சிறு வுருவாய் இந்திரன் வெளிப்பட்டு ஓட்டம் பிடித்தனன். இவன் இந்திரலோகத்தை ஆண்டிருக்கையில் ரூஷிகள் இந்திரனிடம் பகை வேண்டாமென்று சந்திசெய்விக்க நட்புப்பூண்டு இருந்தனன். இவனிடத்கில் இந்திரனோ வயிரமுள்ளவனாய்க் கொல்லக் காலம் பார்த்திருக்கையில் ஒருநாள் கடற்கரைக்கு இவ்விருவரும் ஏகாந்தமாய் உலாவச்சென்ற சந்தியா வேளையில் இந்திரன் இவனைக் கொல்ல எண்ண, விஷ்ணு இவனது வச்சிரத்தில் ஆவிர்ப்பவித்தனர். இந்திரன் இவன் எந்த ஆயுதத்தாலும் உலர்ந்த பொருள்களாலும், ஈரமுற்றவை யாலும், சாகாதிருக்கும் வரம் பெற்றிருத்தலை எண்ணிச் சிந்திக்க மகாசத்தியின் திருவருளால் மலைபோல் நுரை தோன்ற அந்த நுரையை வச்சிரத்திற் பூசி அவன் மேல் ஏவ அது விருத்திரனைக் கொன்றது. (தே. பா) 3. இவனுடன் இந்திரன் சண்டை செய்த காலத்துச் சூர்யசந்திரர்கள் துவட்டாவின் வேள்வி அவிசைப் புசித்ததால் விருத்திரன் தோல்களிலிருந்து காத்தனர். அதனால் அசுரனது தோள்கள் இந்திரன் வெட்டவெட்டத் தளிர்த்தன. இதனால் இந்திரன் அச்சூர்ய சந்திரர்களைத் தோளினின்று இறங்கச் செய்து இவனைக் கொன்றனன். இவனை விச்வகர்மனுக்கு இரமையிடம் உதித்தவன் என்பர். 4. இவன் இந்திரபதம் பெறத் தவஞ் செய்வதறிந்த இந்திரன் இவனிடத்து அரம்பை ஒருத்தியை யேவ அவள் வலையில் சிக்கி அவன் கொடுத்த கள்ளை அவள் தூண்டுதலால் உண்டு வெறித்துக் கிடக்கையில் இந்திரனால் கொலையுண்டவன். (பாதம~புராணம்)

காசிபன் குமாரன். இவன் குமாரன் சலபோஜன்,

உசத்தியன் பெண், இவள் தோழியருடன் கங்கையாடச் சென்று காட்டானைக்குப் பயந்து புல்லின் புதரில் மறைந்து அருகு இருந்த மடுவில் விழுந்து மாய்ந்து குச்சகரால் உயிரடைந்து கௌச்சி கரை மணந்து மிருகண்டைப் பெற்றவள்.

வடமதுரைக்கு அருகில் உள்ள வனம். இதில் கண்ணன் கோபிகைகளுடன் விளையாடினன்.

இனிய முகமலர்ச்சியுடன் இன்சொல் கூறல், கால்கழுவ நீர் தரல், இருக்க மனை தரல், சோறிடுதல், பருகநீர் தரல், தாம்பூலம தரல், படுக்க இடம் கொடுத்தல், படுக்கப் பாய்தரல், பிரயாணமாங்கால் வழி விடல் முதலியனவாம்.

1. புதியவாயினவற்றின் மேலது. அது இப்பொழுதுள்ளாரைப் பாடும் பாட்டு. (யாப்பு~வி.) 2. புதிதாக வீட்டுக்கு வரும் நண்பர்.

காலகேமியென்னும் அவுணன் குமரி; சலந்தராசுரன் தேவி. இவள் கணவன் சிவமூர்த்தியால் இறந்தனன். இச்சமயம் பார்த்திருந்த திருமால் கபட சந்நியாசி உருக்கொண்டு கணவனைக் காணாது வருந்தும் அவளெதிரில் தவஞ்செய்வதாக இருந்து தமது கணங்களில் இருவரைப் புலியாக அவளுக்கு முன்வாச செய்தனர். அப்புலிகள் வெருட்ட இவன் கபடசந்நியாசியைச் சரணடைந்து தன் கணவனைத் தரவேண்டினள், கபட சந்நியாசி தன் இரண்டு தூதருக்கும் தாங்குருக் கொடுத்துச் சலந்தரன் பிளந்த உடலை யெடுத்து வரச்செய்தனர். அவை சலந்தரன் உடலைக் கொண்டு வந்து அவளுக்கு முன் இட்டன. விருந்தை சந்நியாசியை நோக்கி உயிர்தர வேண்டினள். திருமால் அவன் உடலில் தாம் புகுந்து உயிர்பெற்று அவளுடன் கலந்து சிலநாள் இருந்தனர். ஒரு நாள் நித்திரை செய்கையில் சங்குசக்கர முதலியன தோன்றக்கண்டு திடுக்கிட்டு நம்மை விஷ்ணு வஞ்சித்தான் என்று தேறி “நீ விஷ்ணு வாகலின் என்னை வஞ்சித்தது போல் உன் மனைவியை அரக்கர் கவருக தூதராய் வந்த இருவரும் உனக்குப் பகைவராகுக. குரங்கு உருவாகத் தூதரைப் பெற்றமையால் நீ குரங்குகளைத் தூதராகவும், சேனை யாகவும் பெற்றுக் காட்டில் அலைக’ எனச்சபித்துத் தீப்புகுந்தனள். பின் திருமால் இவள் இறந்த புழுதியில் காமவசப்பட்டுப் புரளுகையில் தேவர் சிவமூர்த்தியிடம் முறையிட்டனர். சிவ மூர்த்தி பிராட்டிக்குக் கட்டளை யிட அம்மையார் சில விதைகளைத் தந்தனர். அதை அப்புழுதியில் தூவ அதில் துளசி, அகத்தி முதலியன தோன்றின. அத்துளவத்தை அணிந்து திருமால் மயக்கந்தீர்ந்தனர். (காஞ்சி புராணம்.)

(சூ) அம்பரீஷன் குமாரன்.

1. அம்பரீஷன் குமாரன். 2. ஆங்கீரச புத்திரனான ரிஷி. 3. ஒரு அசுரன்.

வீரசைவரது கணேச புராணம் பாடிய புலவர்.

1. சத்தியகிரி நகரத்தரசன். நாளிசிங்கனால் அனுப்பப் பட்ட பிராமணனுக்கு மரியாதை செய்தவன். 2. ஒரு இராவணசேநாபதி. இலக்குமணரால் மாய்ந்தவன். பத்துக்கோடி சேனைக்கு நாயகன். (அநுமனால் மாய்ந்தவன் என்பர்.) 3. நரகாசுரனுக்கு மந்திரி. நரகாசுர சங்காரத்தில் கண்ணனால் கொலைசெய்யப் பட்டவன். 4. மால்யவந் தன் குமாரன். சுக்கிரீவனால் கொலையுண்டான். 5. தநு குமாரன். 6. சைவவேதியன், கௌரியைக்காண்க. இவன் தேவிசுபவிரதை. 7. சிவன் திருநாமங்களில் ஒன்று,

பாதாளத்தில் பூமியைத் தாங்கி நிற்கும் யானைகளில் ஒன்று. இது தன் சிரமத்தை ஆற்றிக்கொள்ளச் சற்று தலையசைப்பின் பூகம்பம் உண்டாம் என்பர். சாகரர் பாதாளத்தைத் தோண்டிய காலத்தில் இதைப் பார்த்தனர். (இரா.)

கடோர்கஜனுக்கு சாரதி,

சகுனிக்குத் தம்பி,

கர்ணன் குமாரன்; அருச்சுநனால் கொல்லப்பட்டவன்.

கார்த்தவீரியன் குமாரன்.

(சூ.) வைவச்சுதமநுவின் புத்திரன். இவன் பசுக்களைக் காத்தல்வேண்டி இரவும் பகலும் உறக்கமில்லா திருக்கையில் புலி யொன்று அர்த்தராத்திரியில் பசுக்கூட்டத்தில் நுழைந்து பசுக்களை மருட்டி அவற்றில் ஒன்றைப் பிடிக்கையில் பசு வீறிட்டது. அரசன் பசுவீறிட்ட ஒலி கேட்டு இரவாகையால் புலியொன்று பசுவைக் கொன்றனன். அரசன் பசுவினைக் கொன்ற செய்தியை வசிட்டர் அறிந்து ‘நீ சூத்திரனாகுக’ எனச் சபித்தனர். அரசன் அவ்வகையே சிதேந்திரிய னாய்க் காட்டெரியில் புகுந்து இறந்தனன். (பாகவதம்.)

வைவச்சுதன் குமாரன்; இவன் ஒருநாள் வேட்டைக்குச் சென்று அக்னிசூலி யென்னும் இருடியின் ஓமப் பசுவைக் காட்டுப்பசு வென்று பாணத்தால் கொன்றனன். அப்பசுவினைக் காத்திருந்த பிரமசாரி அரசனைக் கோபித்தனன். அரசன் அப்பிரமசாரி யிடம் சென்று நீ சூத்திரன்; என்னையேன் கோபிக்கிறாய் என்றனன். சிறுவன் அரசனை அதனால் சூத்திரனாகச் சபித்தனன். (மார்க்கண் டேயம்.)

1. தாபசன் என்னும் மநுபுத்திரன் 2. சிருஞ்சன் குமாரன்,

மகததேசத்தில் வராககிரிக் கருகிலுள்ள மலை. இதற்கு ரத்னகிரி எனவும் பெயர்.

தான வேந்திரன். இவன் குமாரி சன்மிஷ்டை. இவனை விடபன்மன் எனவுங் கூறுவர்.

சைந முதலாவது தீர்த்தங்கார். இவர் அயோத்தியா நகரமாண்ட இக்ஷவாகு வம்சத்து நாபி மகாராசாவிற்கு மருதேவியிடம் சித்திரை மாதம் கிருஷ்ண பக்ஷம் நவமிதிதி உத்திராட நக்ஷத்திரத்தில் பிறந்தவர். இவர் உன்னதம், (500) வில், வண்ணம், சுவர்ணம். இவர் புத்திரன் பரதேச்வர சக்ரவர்த்தி. இவர் ஆயுள் (84) லக்ஷம் பூர்வம் (பூர்வத்தின் தொகை, (84) லக்ஷம் வருஷங்கொண்டது பூர்வாங்கம். அந்தப் பூர்வாங்கம் (84) லகங்கொண்டது ஒரு பூர்வம்.) இவர் இக்ஷவாகு, குரு, நாத, உகர, அரிவம்சங்களை யேற்படுத்தினர். உழவு, தொழில், வாவு, வாணிசயம், வித்யா, சில்டம் இவர் காலத்து உண்டாயின. இவர்க்குத் தேவியர், யசச்சுதி, சுநந்தை. யசச்சு திக்குப் பரதேச்வா சக்ரவர்த்தி முதல் 99 குமாரர். ஒரு குமாரி, பிராம்மி, சுநந்தைக்குப் பாகுபலியும், சுந்தரியென்னும் ஒரு குமாரியும் உண்டு. இவர் கிருதயுகத் தொடக்கத்தில் இருந்தவர். கணதரர் இருஷ சேநகணதார் முதல் (84) வர். (மாபுராணம்)

இந்திரசாவர்ணி மநு குமாரன். இவன் மற்றைத் தேவரை மதியாது சிவபிரானையே பூசித்து வருகையில் சூரியன் இவனைச் சம்பத்தில்லாதவனாக வெனச் சபிக்க சிவபிரான் சூலாயுதத் தால் சூரியனைத் துரத்த சூரியன் விஷ்ணுவிட மடைக்கல மடைந்தனன். அவ்விடம் சிவ பிரான் செல்ல விஷ்ணு சிவபிரானைத் துதித்து வேண்ட ஷமித்தனர். அரசனும் சில நாளிருந்து சிவபதமடைந்தான். (தேவி~பா.)

திதிபுத்திரனாகிய அசுரன்.

1. ஒரு அரக்கன். திருவேங்கடத்தில் தவமியற்றி இஷ்டசித்தி யடைந்தவன். 2. சாக்ரன் குமாரன். இவன் குமாரன் புஷ்பவான்.

1. கிரிவிரசத்துக்கு அரணாயுள்ள மலை 2, நந்திக்கு ஒரு பெயர். முதல் யுகத்தில் பசுக்கள் வெண்ணிறமாக இருந்தன. அப்பசுக்கள் தவநிலையிலிருந்த ருத்ரரை பிடித்தன, ஆதலால் ருத்ரர் கோபித்து அவைகளைச் சாமபராக்கினர். பின்னர் ரிஷபம் வந்திரக்கக் கருணை யால் அவைகளை மீண்டும் எழச்செய்தனர் அது முதல் ரிஷபம் ருத்ரவாகன மாயிற்று, (பார~அநு 207 அத்.)

1. ஒரு அசுர அாசன். இவன் அநேகரைச் செயித்துப் பலமணிகள் கொணர்ந்து விந்துசரஸில் வைத்தவன். 2. காசிபருக்குத் தனுவிடம் பிறந்த அசுரன். இவன் குமாரி சன்மிஷ்டை. இவள் சுக்கிரன் பெண்ணாகிய தேவயானியை அவமதித்ததால் இவளை இவள் தந்தை தேவயானிக்குத் தோழியாக்கினன். பின் தேவயானியை மணந்த யயாதி இவளையும் பெண்டாகக் கொண்டனன்.

1. சூர்யவம்சத்து நாபியின் குமாரன். தாய் மேருதேவி. (பாகவதம்.) 2 புத்தரவதாரத்தில் (4) வது அவதாரம்.

ஓர் விஷ்ணு பக்தர். சத்சங்கத்தினால் விஷ்ணுபதம் அடைந்தவர்.

கர்ணனுடன் பிறந்தவன். அசுரன்,

பூத்தபின்னும் மணமிலாது பிதாவின் வீட்டிலுள்ள கன்னிகை.

இராமபத்திரர் தோழன். சரயுவில் தீர்த்தமாடச்சென்ற தசரதரைக் காணவேண்டி இவன் தோளில் ஏறி இராமமூர்த்தி சென்றனர்.

1, திரேதாயுகத்தில் விஷ்ணுவின் பெயர். 2. பூதனுக்குச் சுரபியிடத்து உதித்த குமாரன்.

சிபியின் குமாரன்.

சிரி குமாரன்.

யாதவகுல பேதத்தவர்.

ஸ்ரீரதன் குமாரன். இவன் குமாரன் சுஷேணன்.

1. மது குமாரன், கார்த்தவீரியன் பௌத்திரன். இவன் குமாரர் இரன்டாவது விருஷணிமுதல் நூற்றுவர். இவர்களே விருஷ்ணி வம்சத்தவர், மாதவர், யாதர், எனப் பெயர்பெற்றவர். இவர்கள் சாபத்தால் ஒருவரையொருவர் அடித்திக்கொண்டு இறந்தனர். 2. முதலாவது விருஷ்ணியின் குமாரன். கார்த்தவீர்யன் பௌத்திரன், 3. விருருண்டன் குமாரன். 4. குகுரன் குமாரன். அந்தகன் பேரன், இவன் குமாரன் விலோமா. 5. குந்தியின் குமாரன். இவன் குமாரன் தசாருகன். 6 சாத்துவதன் குமாரன். 7. பசமாநன் குமாரன். இவன் குமாரன் சுமத்திரன். 8. பிருதுவின் தந்தை.

விருஷ்ணியைக் காண்க.

சுரதன் குமாரன். இவன் குமாரன் சர்வபூமன்.

(5) கோட்டம், துருக்கம், தகரம், அகில், சந்தனம்,

பிரியவிரதன் வம்சத்து நரன் குமாரன்,

1, பிரகலா தன் குமாரன். இவன் குமாரன் பலி. பேரன் பாணாசுரன். சுதன்வாவைப் பாரக்க. இவனிடத்துத் தேவர்கள் பிராமண வேஷங்கொண்டு யாசிக்க அவர்களுக்கு ஆயுள் முழுதுந் தத்தஞ் செய்தனன. இவன் சுநற்குமார முநிவரால் உபதேசம் பெற்றுத் தவமேற் கொண்டான். குமாரி வச்சிரசுவாலை, 2. இரண்யாக்ஷன் புதல்வன். சூரியனை யெண்ணித் தவம் புரிந்து கிரீடம் பெற்றவன், இக்கிரீடம் இல்லாதிருக்கும் வேளையில் யாரேனும் இவன் தலையைத் தொடு வாராயின் அத்தவை (1000) பிளவுறப்பெறுவனாதலால் கிரீடம் நீங்காது அணிந்து தீமை புரிந்தனன். விஷ்ணு இவனைக் கொலைபுரிய மோகினி யுருக்கொண்டு செல்ல அசுரன் இவளைக்கண்டு மால் கொண்டனன். மோகினி நான் தயிலமாடார் தோளைத்தொடேன் என்றனள், அதனால் அசுரன் தயிலமிடச் சம்மதிக்க மோகினி அவன் தலையைத் தொட்டுத் தயிலமிட்டுக் கொன்றனள். 3. அங்கதனுக்குத் தந்தை.

இம்மதத்திற்கு அசுர ஸ்வாமியான விபராசகன் கர்த்தா. இதுவும் தேகாத்மவாதிமதமே. சார்வகமதம் போல இவர்கள் அன்னமய கோசமே ஆத்மா என்பர். எதனிடத்தில் நான் என்கிற புத்தியுண்டாகி றதோ அதுவே ஆத்மா. இவர்களுக்கும் பிரத்யக்ஷம் ஒன்றுமே பிரமாணம், பூதம் நான்கே. ஆகாசபூத மில்லை யென்பர். இவர்கள் தேகபோஷணமே பாமதர்மம், மரணமே மோக்ஷம் என்பர்.

1, துவஷ்டாவின் தேவி, 2. சநகாராசனைக் காண்க.

திருதராட்டிரன் குமாரன்.

மாறுபட்ட சொல்லானும், பொருளானும் மாறுபட்ட தன்மை விளைவு தோன்ற உரைப்பது. (இதுவே முரண்.)

ஸ்திரீ புருஷர்களின் சிநேகத்தைப் பேதித்துக் கலகம் உண்டாக்கும் தேவதை.

ரவுத்திராசவன் குமாரன்,

மலையாள தேசத்துச் செங்குன்றூரில் வேளாளர் மரபிற் பிறந்து திருவாரூரில் வசித்தவர். சிவதரிசனத்திற்காக எழுந்தருளிய சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தேவாசிரய மண்டபத்து எழுந்தருளியிருக்கும் சிவனடியவர்களை வணங்காது சென்றதால் சுந்தரரும் அவர்க்குப் பிரானாகிய சிவமும் புறம்பெனக் கூறியிருந்து, சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் திருத்தொண்டத்தொகை பாடித் துதித்தபின் களிப்படைந்து சிவகணத்தவரில் ஒருவரானவர். (பெரிய புராணம்.)

எண்வகைச் சுவையும் மனத்தின் கண் பட்ட குறிப்புகளும், புறத்துப்போந்து புலப்பட ஆடுதல் விறலாதலின் அதனை யாடுபவள் இவள் விறலி எனப்பட்டாள்.

விரும்பிய பரத்தையருடைய புல்லுதலைப் பெறுதல் அரிய அமிழ்தத்தோடொக்கும் தலைவற்கெனச் சொல்லிப் பாணனுடைய பாணிச் சிக்குத் தோழி சொல்லியது. (பு. வெ. பெருந்திணை)

அவ்விடத்துத் தலைவன் மூப்புப்பரத் தையர்க்குப் பெறுதற்கரிய மகிழ்ச்சியைத் தருமெனச் சொல்லி இற் பரத்தை தோழி கேட்பப் பாணிச்சி சொல்லியது. (பு. வெ. பெரும்திண)

வெற்றி மன்னன் கீர்த்தியைச் சொல்லும் பாணிச்சியை வழிப்படுத்தியது. (பு. வெ. பாடாண்.)

அஃதாவது வலியையுடைய பசையான் மேலாதல் அதனது துணையின் மேலாதல் பராக்கிரமித்தலைச் சொல்லுதலாம். இதனை வடநூலார் பிரத்தியநீ காலங்காரமென்பர்.

(பிரநத்.) சுதஞ்சயன் குமாரன். இவன் குமாரன் சுசி.

ஒரூர். வண்ணக்கன் நாணயசோதகன். தத்தன் இயற்பெயர். இவ்வூரில் மூதெயினனென ஒரு புலவர் இருந்தன ரென்று அகநானூற்றால் தெரிகிறது. இத்தத்தனார் தமது பாடலிற் பாண்டியனையும், அவனது மதுரைனயயும் பாராட்டிக் கூறுகின்றார். பாலைத்திணையைச் சிறப்பித்துப் பாடியுள்ளார். இவர் பாடியது. நற் (268) பாட்டு.

கடைச்சங்க மருவிய புலவர். (அகநானூறு.)

பிரசித்தமான தாகியும், அபிப்பிராயத்தோடு கூடியுமிருக் கின்ற விலக்கைச் சொல்லுதலாம். இதனைப் பிரதிஷே தாலங்காரம் என்பர். (குவல.)

தலைவன் செலுத்துகின்ற கதையை விலக்கியும் அக்கதையை நடத்தியும் முன்பு செய்த கதைக்சே உறுப்பாவது. இவை நாடகத்தின் கண் விலக்குறுப்புகளாம். அவை பதினான்கு வகைப்படும். அவை பொருள், யோனி, விருத்தி, சந்தி, சுவை, சாதி, குறிப்பு, சத்துவம், அவிநயம், சொல், சொல்வகை, வண்ணம், வரி, சேதமென்பன வாம். அவற்றுள் பொருளாவது நான்குவகைப் படும். அவை அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்பனவாம். இவை நாடகத்தில் பிரிந்தும் கூடியும் வருங்கால் பெயர் வேறுபடும். அவை நாடகம், பிரசணப் பிரசாணம், பிரகரணம், அங்கம் எனப் பெயர் பெறும். யோனி; நான்கு வகைப்படும். அவை உள்ளோன் தலைவனாக உள்ளதோர் பொருண்மேற் செய்தலும், இல்லோன் தலைவனாக உள்ளதோர் பொருண்மேற் செய்தலும், உள்ளோன் தலைவனாக இல்லதோர் பொருண்மேற் செய்தலும், இல்லோன் தலைவனாக இல்லதோர் பொருண்மேற் செய்தலு மென்பனவாம். விருத்தி; நான்கு வகைப்படும். அவை சாத்துவதி, ஆரபடி, கைசிகி, பாரதி என இவை. இவற்றுட் சாத்துவ்தியாவது; அறம்பொருளாகத் தெய்வமானுடர் தலைவராக வருவது, ஆரபடியாவது; பொருள் பொருளாக வீரராகிய மானுடர் தலைவராக வருவது. கைசிகியாவது;காமம் பொருளாகக் காமுகர் தலைவராக வருவது. பாரதியாவது; கூத்தன் தலைவனாக நடன், நடி பொருளாகக் காட்டியும் உரைத்தும் வருவது. சந்தி ஐவகைப்படும். அவை முகம், பிரதிமுகம், சுருப்பம், விளைவு, துய்த்தல். அவற்றுள் முசமாவது; எழுவகைப் பட்ட உழவினாற் சமைக்கப்பட்ட பூமியுள் இட்ட வித்துப் பருவம் செய்து முளைத்து முடிவது பேரன்றது. பிரதிமுகமாவது; அங்ஙனம் முளைத்தல் முதலாய் இலை தோன்றி நாற்றாய் முடிவது பேரன்றது. கருப்பமாவது; அந்நாற்று முதலாய்க் கருவிருந்து பெருகித் தன்னுட் பொருள் பொதிந்து கருப்பமுற்றி நிற்பது போல்வது. விளைவாவது; கருப்பமுதலாய்க் விரிந்து கதிர்திரண்டு காய் தாழ்ந்து முற்றி விளைந்து முடிவது போல்வது. துய்த்தலாவது; விளையப்பட்ட பொருளையறுத்துப் போரிட்டுக் கடாவிட்டுத் தூற்றிப் பொலி செய்து கொண்டு போய் உண்டு மகிழ்வது போல்வது. சுவை; ஒன்பது வகைப்படும், அவை வீரம், பயம், இழிப்பு, அற்புதம், இன்பம், அவலம், நகை, நடுநிலை, உருத்திரம் என்பனவாம். இவற்றின் விவரங் களை அவியத்திற் காண்க, சாதி பத்து வகைப்படும். அவை நாடகம். பிரகரணம், பாணம், பிரகஸனம், டிமம், வியா யோகம், சமவாகாரம், வீதி, அங்கம், ஹீஹாமிருகம், என்பனவாம். குறிப்பு சுவையதன் கட்டோன்றுவது. சத்துவம்; அக்குறிப்பின் கண் நிகழ்கின்ற நிகழ்ச்சி. அவிநயம்; என்பது பாவம் அது (24) வகைத்து. அவை வெகுண்டோன் அவிநய முதவாக நஞ்சுண்டோன் அவிநயம் ஈறாக உள்ளவை. அவி நயத்துட் காண்க. சொல்; வருமாறு: இது மூன்று வகைப்படும் உட்சொல், புறச்சொல், ஆகாயச்சொல், அவை நெஞ் சொடுகூறல், கேட்போர்க் குரைத்தல், தானே கூறல், என்பனவாம். சொல்வகை; நான் குவகைப்படும், அவை சுண்ணம், சுரிதகம், வண்ணம், வரிதகம் என்பன. சுண்ணம்; நான்கடியான் வருவது. சுரிதகம் எட்டடியான் வருவது. வண்ணம் நான்கடியான் வருவது. சுரிதகம் முப்பத் திரண் டடியான் வருவது. வண்ணம்; ஒரு வகையான மூன்று வகைப்படும். அவை ஆறாய் வரும் பெருவண்ணமும், இருபத் தொன்றாய் வரும் இடை வண்ணமும், நாற்பத்தொன்றாய் வரும் வனப்புவண்ணமுமாம். வரி; எட்டு வகைப்படும். கண்கூடு வரி, கானல்வரி, உள்வரி, புறவரி, கிளர்வரி, தேர்ச்சிவரி, காட்சிவரி, எடுத்துக் கோள்வரி முதலியன; வரிகாண்க. சேதம். ஆரியம் தமிழென இருவகைக் கூத்து. அது ஆதிக்கதையை அவற்றிற் கொப்பச் சேதித்திடுவதாம்.

மனிதனிவற்றை நெருங்காது விலங்கலால் விலாகென்பர். பிராணிகளை இரண்டுவகைகளாகப் பிரிக்கலாம். ஒன்று முதுகெலும் புள்ளவை, ஒன்று முது கெலும்பில்லாதன. முதுகெலும் புள்ளவை சிங்கம், புலி, நாய், பூனை, பாம்பு முதலியன. முதுகெலும் பில்லாதவை தேன் ஈ, வண்டு. சிலந்தி முதலியன. முதுகெலும்பென்பது மனிதர்க்குள்ளது போன்றதான பிராணிகளின் முதுகினடுவிலுள்ள எலும்புக்கோவை. பிராணிகள் சிலவற்றின் இரத்தம் உஷ்ணமாயும், சிலவற்றின் இரத்தம் குளிர்ந்தும் இருக்கும். உஷ்ண ரத்தமுள்ளன சில குட்டிகளுக்குப் பால் கொடுக்கின்றன. சில முட்டையிடுகின்றன. குட்டி களுக்குப் பால் கொடுக்கும் மிருகங்களுக்குப் பற்களும் இருதயத்தில் நான்கு அறைகளும் சுவாசா சயமும் உண்டு. இவை பறவைகளுக்கும் உண்டு. உஷ்ணப்பிரதேசத்திலுள்ள பிராணிகளின் மேற்றோல் அதிக மயிர் அடர்ந்திரா. சீதளப்பிரதேசப் பிராணிகளின் தோல் சீதளத்தைக் கொடுக்க மயிரடர்ந் திருக்கும்.

இது அமெரிகாவிலுள்ள ஐக்கியமாகாணத்திலிருக்கும் நீர்நிலை வாசி (Mud Ecl) இதன் முன்பாகம் பல்லியைப் போலும் பின்பாகம் விலாங்கு போலுமிருக்கிறது. மார்பிடத்தில் இரண்டு கால்களுண்டு. பாம்பு விலாங்கு (ஆய்பிபூமமா) இது, பாம்புபோல் உடலும் கழுத்திற்கு அடுத்தும் வாவிற்கடுத்தும் இரண்டு கால்களையும் பெற்றி ருக்கிறது. இது ஊருகையில் பாம்பைப் போல் உடல் நெளித்துச்செல்லுகிறது.

தாராபீடனது பட்டமகிஷி; சந்திராபீடனது தாய்.

இலக்கணையின் தோழி.

விருஷ்ணி குமாரன்.

தடுப்புத்திரனாகிய தானவன்.

விருஷ்ணி குமாரன், இவன் குமாரன் மநு

1. இவர் பரத்தைக்குந் தலைவற்கும் உளதாய நெருக்கத்திற்குப் போர்வீரர்களது விற்பிடித்த கைவிரல்களை உவமித்த பெருஞ்சிறப்பால் பாடினார்க்கும் வில்லகவிரலினார் என்னும் பெயர் வழங்கப் பட்டதாகும். 2. இவர் கடைச்சங்க காலத்தவர். இவர் தாம் கூறிய குறுந்தொகை (370) ஆவது செய்யுளில் “வில்ல கவிரலிற் பொருந்தி” என கணவனோடு நீக்கமின்மை கூறினமையின் அம்முதற் குறிப்பே இவர்க்குப் பெயராயிற்று.

1. இவன் சேரன் செங்குட்டவனுக்குச் சேநாபதி, வடகாட்டு யாத்திரையில் ஆரிய அரசரை வென்றவன். 2. செங்குட்டு வனுக்கு மந்திரி. (சிலப்பதிகாரம்).

ஒரு வேடன். இவன் புத்தூரிலிருந்த மல்லியென்னும் வேட்டு வச்சியின் ஆயரான். இவன் சகோதரன் கண்டன். இக்கண்டனும் வில்லியும் அவ்வேடச் சேரிக்கு அதிபதிகள். இவர்கள் வேட்டைக்குச் செல்கையில் கண்டனைப் புலி கொன்றது. தம்பியைப் புலி கொன்ற தறிந்த வில்லி விசனமுறுகையில் பெருமாள் அவன் கனவில் தோன்றி “நாமிங்கு எழுந்தருளியிருக்கிறோம்”, உன் தம்பியும் உயிர்பெற்று வருவன. அப்புலியும் சாம். அப்புலியிருக்கும் குகைக்கணிருக்கும் பொருள் கொண்டு திருக்கோயிலும் ஊரும் உண்டாக்கி விபுவம் நடத்துக’ என அவ்வாறே தம்பி உயிர்பெற்று வரக்கண்டு இருவரும் குகைக்கண் சென்று நிதிகண்டு புதரில் பெருமாளைக்கண்டு சேவித்துக் காடு கெடுத்து நாடாக்கித் திருப்பணி செய்து அருகிலிருந்த புத்தூரி லிருந்து வேதியரை வருவித்து இவ்வூர்க்கு வில்லிபுத்தூர் என்று பெயரிட்டவன். இது ஆண்டாள் திருவவதாரத்தலம்.

இவர்களும் தமிழ்நாட்டு வேடசாதியர். இவர்கள் நீலகிரி இருளரினும் நாகரிகம் பெற்றவர். இவர்கள் மலையர் எனவும் பெயர் பெறுவர். இவர்கள் மாலருஷியின் சந்ததியார். இந்த ருஷியைப் போலவே சில ருஷிகள் வில்லிப் பெண்களைக் கூடி இருளர், மாலர், மலையர் முதலியோரை விருத்தி செய்தனர் என்பர். (தர்ஸ்டன்.)

பெரியாழ்வாரைக் காண்க.

திருமுனைப்பாடி காட்டில் (100) ஆம் வரு செநியூரிலிருந்த வீரராகவா சாரியர் புத்திரர். வாக்கபாகை நாட்டரசன் கொங்கர் குலபதியாகிய வரபதி ஆட்கொண்டானைப் பாரதத்தில் புகழ்ந்து பாடியவர். மற்றைத் தமிழ் நாட்டரசரையும் புகழ்ந்தவர். சேரன் சமஸ்தான வித்துவானாய் இருந்து தலயாத்திரையின் பொருட்டுச் சென்று அந்த அந்த இடங்களில் உள்ள பல வித்துவான்கள் தம் வினாவிற்கு விடைதாராயின் அப்புலவரின் காதுகளைத் தாம் வைத்திருந்த குறட்டால் அறுத்து வெற்றிகொண்டு சென்றவர். அருந்தன் என்னும் புலவன் இவர்க்குமுன் தோற்ற காலையில் அவனது காதை அறுக்கத் தொடங்குகையில் அவன் என் பெயர் ஆதிசேடனுக்கும் உண்டெனக் கூறப் புலவர் களிப்புற்று விட்டனர். இவர் தமது பல் லக்கில் ஏறித் திருவண்ணாமலைக்கு வருகையில் அவ்விடம் எழுந்தருளி யிருந்த அருணகிரிநாதர் அருளிச்செய்த சுந்தரம் தாதிக்குப் பொருள் கூறத் தடைபட்டுத் தோல்வியுற்றுத் தாம் வைத்திருந்த துறட்டை அருணகிரி நாதரிடம் கொடுத்தனர். கிருபா மூர்த்தியாகிய அருணகிரியார் ‘இது உமக்கு நாம் கொடுத்ததாக இருக்க’ எனக் காதை அறுக்காது விட்டனர். இவ்வகையாகக் காதைப் பெற்று இவ்விடம் வந்து தோல்வி யடைந்த மானத்தால் அண்ணாமலையானைத் தரிசிக்காது அம்மலை காணப் படாமல் பல்லக்கில் திரையிடக் கூறிச் சென்றனர். உடனே கண்கெட்டது. புலவர் மீண்டும் அருணகிரியாரைப் பணிந்து கண் பெற்றனர். இவர் தம் நாடு சென்று அரசனுக்குச் சமஸ்தான வித்து வானாகி உடன் பிறந்தானுக்குத் தாயபாகம் கொடாததினால், அவன் அரசனிடம் முறையிட்டனன். அரசன் சிலநாள் கழித்து அவனை வரச்செய்து புலவரைநோக்கி மகாபாரதத்தைத் தமிழிற்பாடக் கட்டளை யிட்டனன். புலவர் சிலநாட்களில் அவ்வகை பாடி அதனை அரங் கேற்றினர். இதன் பின் முன் கூறிய உடன்பிறந்தான் மீண்டும் அரசனிடம் தாயபாகத்திற்கு முறையிட்டனன், அரசன் புலவரை நோக்கிப் பாரதம் பாடிய நீரோ தாயபாகம் தடை செய்வதென்றனன். அதனால் புலவர் நாணி இல்லற வெறுப்புற்றுத் திருவரங்கத்தில் தமது ஆயுளைக் கழித்துப் பரமபதம் அடைந்தனர். இவர் குமாரர் வரந் தருவார் இவர் செய்த பாரதத்திற்குச் சிறப்புப் பாயிரம் கூறியவர். இவரால் பாரதம் பாடுவிக்க வேண்டுமென்கிற விருப்பத்தால், அரசன் ஒரு கிழவியை யேவித் தமயன் தம்பியர்க்குத் தங்கள் தேவியரால் கலகமுண்டாக்கி அரசனிடம் வர அரசன் புலவரைப் பாரதம் பாடுவித்து எண்ணத்தை முடித்துக் கொண்டனன் என்ப. இவரது மற்றைச் சரிதங்களை அருணகிரியாரையும் வரந்தருவாரையும் காண்க.

நன்னாகனால் பாடப் பெற்றவன். (புறநா.)

சத்ரு குமாரன் நாகன்.

ஒரு காந்தருவன். இவன் அழகாற் செருக்கடைந்து நாரதரை எருமை போற் கனைத்து மறித்தனன். அவர் இவனை எருமையாகும்படி சபித்தனர். காந்தருவன் இரங்கிக் கேட்டுக்கொள்ள முநிவர் ‘நீ இராம மூர்த்தி அவதரிக்கும் அளவும் இருந்து அவரைத் தரிசித்து இவ்வுரு நீங்குக’ என்றனர்.

கத்ருதனயன் நாகன்,

1. இது சிவமூர்த்தியின் இச்சாஞானக் கிரியையாய்ப் பூமியில் ஆன்மாக்களின் பாவத்தைப் போக்க அவர் அருளால் கோமயத்தில் உற்பவித்தது. இதனைப் பூசிப்போர் விரதசீலராய் இம் மரமூலத்தை அடைந்து சங்கற்பம் செய்து எட்டுத் திக்குகளிலும் பசுவின் நெய்யால் தீபமிட்டு அபிடேக முறைப்படி செய்து உடை புனைந்து சாந்தணிந்து மலர் பறித்திட்டுத் தூபதீபாராதனை செய்து நிவேதித்துச் சோட சோபசாரம் செய்து, வில்வ விருசேஷ, நிர்பீஜ, கோமயோற்பவா, சங்சராநந்த, சுத்த பதுமப்பிரிய, வியாத, புட்பாதிக, க்ஷேத்திரஞ்ஞ, வரதா பீஷ்ட, புருஷார்த்த சித்திதா, சிவப்பிரிய முதலிய திருநாமங் களைக் கொண்டு பூசிக்கச் சகல சித்தியும் பெறுவர். 2. ஓர் அரசன் இவ்விருக்ஷத்தை நிழற் பொருட்டுக் குளக்கரையிற் பதித்துத் தான் வேட்டையாடிய சிரமபரிகாரத்தின் பொருட்டுக் கொடுங்கோலனாகிய அவன் வருகையில் அந்த வில்வ விருக்ஷத்தருகிலிருந்த ஓர் முநிவன் அணிந்திருந்த விபூதி அவன் மீது பட ஞானம் பெற்று வேண்டினன். அவர் வில்வப் பிரதிஷ்டை செய்து அதனீழலில் வசித்தால் உன் பாபங் கள் நீங்கிப் புனிதனாவாயென அவனுக்குச் சிவஞான மநுக்ரகிக்க அவன் மீளாக்கதி பெற்றனன். இவ்வாறே மார்க்கண்ட முனிவர் உபதேசத்தால் பாபியாகிய வேதியன் வில்வத்தடியில் சிவாராதனஞ் செய்து பாபநீக்க மடைந்தனன். (சிவரஹ).

1. அசமுகி துருவாசரைப் புணரப்பிறந்த குமாரன். ஒருமுறை வில்வலன் வாதாபி இருவரும் தேவரிடம் சண்டைசெய்யச் சென்றனர். அந்த யுத்தத்தில் வாதாபி இறந்தனன். அதனால் வில்வலன் சுக்கிரனைச் சரண் அடைந்து நடந்தவை கூறினன், சுக்கிரன் வாதாபியின் எலும் பினைக் கொண்டுவரக் கூறினன், வில்வலன் அவற்றைத் தேடிக் காணாமையால் சுக்கிரனிடம் கூறச் சுக்கிரன் இவனுக்கு மிர்தசஞ்சீவி மந்திரம் உபதேசித்து அம்மந்திரத்தை அவன் இறந்த விடத்தில் கூறச் சொன்னான். வில்வலன் மந்திர பலத்தையடைந்து அந்த யுத்தகளத்தில் கூற வாதாபி தன்னையுண்ட பேய் மிருகங்களின் வயிற்றைக் கிழித்து வெளிவந்தனன். இந்த மந்திர பலமறிந்த இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் பேசிக்கொண்டு தேவர் அரசர் முதலியவர்க்கு ஆடாகி விருந்தளித்துக் கொல்லுவாராயினர். (நீர்த்தகிரி புராணம்). 2. துர்வாஸரை அவர் செய்த தவத்தைக் கேட்டதால் அவர் மறுக்க அவரைக் கொலைசெய்யப் போகையில் முநிவர் அகத்தியரால் இறக்க எனச் சாபம் இட்டனர். இவன் பிரமனையெண்ணித் தவமியற்றித் தன் தம்பியைக் கொலை புரிந்து அவியில் இட்டுக் கோரதவஞ் செய்யப் பிரமதேவன் பிரத்தி யக்ஷமாய் என்ன வரம் வேண்டு மென்றனன். இவன் என் தம்பியைக் கொலை செய்து மீண்டும் அழைத்த காலத்து உயிர் பெற்றுவர வரம் அருளல் வேண்டுமென அப்படியே வரம்பெற்றுச் சூரபன்மனிடத்து நட்புக்கொண்டு வழிச் செல்லும் இருடிகளை உபசரித்தழைத்துத் தம்பியை ஆடாக்கிச் சமைத்து அவ்விருடிகளுக்கு விருந்திட்டு வாதாபி என அழைத்து அவன் உண்டோர் வயிற்றைக் கிழித்து வரக்கண்டு இருவரும் உண்டு களித்து வருவாராயினர். இவவகை நடத்துகையில் ஒருகாலத்து அகத்தியர் அவ்வழி வந்தனர். அவரை எதிர்கொண்டு உப சரித்து அழைத்துப் பழையபடி விருந்திட்டுத் தம்பியை அழைத்தனன். அழைத் தலும் முநிவர் வயிற்றில் ஆட்டின் உரு, அசுரன் கொள்ளுதலை அறிந்து வயிற்றைத் தமது கரத்தால் தடவுதலும் மலமாயினன். இதனைக் கண்ட அரக்கன் முநிவரைப் பணிந்து வேண்டினன். முநிவர் “தீயவனே நீ என் கருத்திற்கியையச் செய் வையேல் மன்னிப்பன்’ என்றனர். அகத்தியர் உன்னிடம் இருக்கும் பொன்னை முநிவர்களுக்கும் அரசர்களுக்கும் கொடுக்க என்றனர். அவ்வகை கொடுத்து மன்னிப்பு அடைந்தனன். இவனுக்கு இலவலன் எனவும் பெயர். 3. ஒரு அரசன். பல்லவனைக் காண்க.

வில்வித்தை யென்பது தனூர் வித்தை. அதாவது வில்லின் இலக்கணம், விற்பிடிக்கும் இலக்கணம், அம்பின் இலக்கணம், அம்பினைத் தொடுக்குமிடம், விற்கொண்டோன் இலக்கணம், விற்கொண்டோனிலை முதலியவற்றைக் கூறும் இலக்கணம்களாம். இவை ஆள்வோரும் பயிற்சியு மற்றமையால் வழக்கமற்று இன்ன தென்று தெரிதற் கருமையாயிருக்கிறது. இந்தத் தனுர்வேதம் நான்கு பாதம், ஐந்து வகையினையுடையதாம். அந்த நான்குபாதம் இரத, கஜ, துரக, பதாதிகனாம், ஐந்துவகையாவன: (1) யந்திரமுக்தம், (2) பாணி முக்தம், (3) முக்தசந்தாரிதம், (4) அமுக்தம், (5) பாகு யுத்தம் என்பன. மேற்கூறிய ஐந்தும், சஸ்திராஸ்திர சம்பத்தியால் இருவிதம். அவை யாவன: அஸ்திரம், சஸ்திரம் அஸ்திரம் கைவிடு படையால் யுத்தஞ் செய்தல்; சஸ்திரம் கைவிடாப்படையால் யுத்தஞ் செய்தல், அவ்யுத்தம் மீண்டும் ருஜுமாயா விபேதத்தால் இருவிதப்படும். அவை நேர்நின்று போர் புரிதலும், மறைந்து போர்புரிதலும் என்பன. மேற்கூறிய ஐவகையில் யந்திரமுக்தமாவது; பீரங்கி, துப்பாக்கி முதலிய யந்திரங் களில் இருப்புக்குண்டு முதலியன பிரயோகித்துப் பகைவர் அரண் களையும் பகைவரையும் அழிப்பது. பாணிமுக்தமாவது; வில், தோமரம், முதலிய யந்திரங்களினால் அவ்வாறு செய்வது. முக்தசநீதாரிதம்; கோட்டை முதலியன பிடித்தலால் அவ்வாறு செய்வது. அமுக்தமாவது; கைவிடாப் படைகளாகிய வாள் முதலியவற்றால் அவ்வாறு செய்வது. பாகுயுத்தம்; ஆயுதமில்லாமல் செய்யும் மல்லயுத்த முதலியவற்றால் அவ்வாறு செய்வது. மேற்கூறிய யுத்தவிருப்புளோன் யோக்யனிடத்தில் யுத்தஞ் செய்யவேண்டும். அதாவது கபடனிடத்து யுத்தஞ் செய்யக் கூடாது. யுத்தத்தில் வில்லைக் கொண்டு ஒருவர்க் கொருவர் யுத்தஞ் செய்வது உத்தமப் போர்; வாள் முதலியன கொண்டு யுத்தஞ் செய்வது மத்திமம்; கட்க முதலியன கொண்டு போரிடுவது அதமம்; ஆயுதமில் லாது மல்லயுத்தம் புரிவது அதமாதமம். இவ்வகை யுத்தத்தில் தனுர்வே தாசிரியன் வேதியனாயிருத்தல் வேண்டும்; அன்றிப் பின்னிரண்டு வர்ணத்தவரும் இருக்கலாம். சூத்திரன் கற்கவேண்டின் தானே கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். இச்சூத்திரர்கள் அரசனுக்கு யுத்தம் நேருங்காலத்து யுத்தத்தில் உதவி புரிய வேண்டும். வில்வித்தை விரும்பினவன் அங்கப் பழுது இல்லாதவனாய்க் கைகால் விரல் புஜங்களில் வன்மையுடையனா யிருத்தல் வேண்டும். வில்லைக் கையிற் கொண்டோன் விற்பிடிக்கு முன் தான் நிற்கும் நிலகளை யறிதல் வேண்டும். அந்நிலைகள் சமபதம், வைசாகம், ஆலீடம், பிரத்யாலீடம், ஜாதம், நிச்சலம், விகடம், சம்புடம், சுவஸ்திகம், மண்டலம், பைசாசம் என்பனவாம். இவற்றுள் சமபதம்; என்பது இரண்டு கால்களையும் சமமாக வைத்துக்கொண்டு நிற்குநிலை. வைசாகம்; என்பது இரண்டு கால்களுக்கும் நடுவில் சாணகலம் இருக்கும்படி நிற்கு நிலை. ஆலீடம்; என்பது கலப்பைபோல் பூமியைத் தொட்டு நிற்கும் நிலை, அன்றி வலச்சான் மண்டலத் திடக்கான் முந்துற நிற்குநிலை, பிரத்தியாலீடம்; என்பது வலக்கான் முந்துற்று இடச்காலை மண்டலித்து விற்குநிலை, ஜாதம்; என்பது கால்களிரண்டினிடையில் (12) அங்குலமிருக்க இடதுகால் மண்டலித்து நிற்கு நிலை. நிச்சலமாவது இடதுகால் முன் நேராகவும் வலது கால் நீண்டதாகவும் அன்றித் தக்ஷிணபாதம் சற்றுக் குறுகி நிற்குநிலை. விகடம் என்பது; இரண்டு கால்களுக்கிடையில் இரண்டுமுழம் இடமிருக்க முழங்கால்களும் கால்களும் தடி போல் நீண்டு நிற்குநிலை. சம்புட மென்பது;தொடைகள் நீண்டிருக்க நுனிக்காலடி பூமியைத் தொட நிற்குநிலை, சவஸ்திகம் என்பது; காலடிகளிரண்டும் சற்று விலகியிருக்கச் சமமாய்த் தண் டாகாரமாய் நிற்கு நிலை. மண்டலம் என்பது; இருகாலும் பக்கமாக வளைய நிற்கும் நிலை, பைசாசம் என்பது; ஒரு காலினின்று ஒரு கால் முடக்கி நிற்கும் நிலை. வில்வினைக் கையிற் கொண்டோன் வில்லினை இடதுகையிற் பிடித்து வலது கையில் அம்பினைக் கொண்டு வைசாகம், அல்லது ஜாதம் எனும் நிலையினின்று குருவினை வணங்கி உத்தமமான மரத்திற் செய்த வில்லினைக் கட்டுகள் அமைந்தனவாகக் கொண்டு எடுத்து நிறுத்திப் பிடிக்குமிடமாகிய நடுவிடத்திற் பிடித்துப் பூமியில் நாட்டி வளைத்து நாணேற்றி நாணினைக் குணத்தொனி செய்து இறகுக ளுடன் கூடிய வெற்றம்பு, நஞ்சுண்ட அம்புகளைத் தொடுத்துக் குறிகளை நோக்கி நன்றாக இழுத்து எய்தல் வேண்டும். எய்வோன் வலி எவ்வள வினதோ அவ்வனவில் அம்பு வேகமாய்ச் செல்லும், இதன் விரிவுகளை ஆக்னேயபுராணத்திற் காண்க.

அஃதாவது வர்ணியங்களு மவர்ணியங்களு மொரு தருமத்தின் முடிதலாம். இதனை வடநூலார் தீபகாலங்கார மென்பர்.

யாப்பருங்கல விருத்தியுட் கூறப்பட்ட தொல்லாசிரியருள் ஒருவர்.

நம் நாட்டார் குத்து விளக்குகள் பல திரிகள் போடப் பலமுகங்களுள்ளனவாய் லோகங்களால் செய்து பலவித எண்ணெய்க ளிட்டு விளக்கெரிப்பர். இதில் கைவிளக்கு, பலவிளக்கு, கினை விளக்கு, அகல் விளக்கு, காடவிளக்கு முதலிய உண்டு. தற்காலம் மண்ணெண் ணெய்விட்டு கண்ணாடிக்குழல் பூட்டி வெளிச்சங் கொள்ளப் பலவகை விளக்குகள் உண்டு.

மரத்தாலும் லோகத்தாலும் விளக்கைத் தாங்கச் செய்துள்ள உயர்ந்த விளக்குத் தாங்கி.

1. அளத்தற்கரிய கடல் போன்ற சேனையினையுடையான் தனது விளக்கினது நிலையைப் பரப்பிச் சொல்லியது. (பு. வெ. பாடாண்) 2. பொற்றகட்டாற் சிறந்து விளங்கும் பூணினையுடைய மன்னன்றன்னை ஆதித்தனோடு உவமிப்பினும் முன்பு சொன்ன துறையேயாம். (பு. வெ. பாடாண்.)

திருக்காஞ்சியில் திருக்கோயில் கொண்டி ருக்கும் விஷ்ணுமூர்த்திகளில் ஒரு திருப்பதியிலுள்ள பெருமாள். இவர் ஸரஸ்வதிகதி யுருவமாய்ப் பிரமன் செய்த வேள்வியை அழிக்க வந்த காலத்துத் தீபப்பிரகாசமாய்ச் சென்றமையால் இப்பெயர் பெற்றனர்.

ஒரு அரசன் சிவனையெண்ணிச் சிவமே தஞ்செய்து சித்தி பெற்றவன்.

நான்மணிக்கடிகை என்னும் நூலினாசிரியர். இவர் இன்னவருணத்தா ரென்பதும், இன்ன ஊரினர் என்பதும் விளங்கா விடிலும் காப்புச் செய்யுளை நோக்குகையில் வைணவர் என்பது விளங்குகின்றது. இந்நூலுக்குப் பழையவுரை யொன்றுளது அதனை நச்சினார்க்கினியர் செய்தவரை எனக் கூறுவர். (நான்மணிக் கடிகை),

பிள்ளை லோகாசாரியர் திருவடிசம்பந்தி.

(விழுப்பரையார்). ஆவணித் திருவிழாவிற் சுந்தர பாண்டியரின் பட்டாபிஷேக தினமாகிய (7) ஆம் திரு நாளில் அவரிடமிருந்து பொன்னெழுத்தாணியைப் பெற்று நாடோறும் கணக்கு வாசிக்கும் உரிமையுடையவர்கள். “பாண்டிபதினாலுக்கும் வேண்டிய விழுப்பாதராயர்” என இவர்கள் சம்பந்தமாக ஒருபழமொழியும் வழங்கும். (திருவிளை,)

இவர் இயற்பெயர் பெருங் கண்ணனாரென்பது. இவர் பாடலில் மான்குட்டியை விழிக்கட் பேதையென்று கூறிய சொற்சிறப்பால் அதனையே அடைமொழியாகக் கொடுக்கப்பட்டார். (நற் 242.) முல்லைத் திணையைப் பாடியுள்ளார். இவர் பாடியன வாக நற்றிணையில் ஒன்றும், திருவள்ளுவமாலையி லொன்றுமாக இரண்டு பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன.

அங்கவீனம், வஸ்திரவீனம், பாவி, காவி வஸ்திரம், பேய் பிடித்தவள், ஊமை, மொட்டைத்தலை, செவிடு, அழுகை, சடை, கூன், அழுக்கன், விரிதலை, தூங்கு மூஞ்சி,குஷ்டரோகி, கொலைஞன், எண்ணெய்த் தலை, மனோவியாகுலி, உன்மத்தன், தரித் திரி, ஷயரோகி, ஆசூசம், விதவை, பாம்பு, பூனை, சாம்பல், எருமை, துடைப்பம், உலக்கை, முறம் முதலியன.

(15). 1. ஆரணியர், 2. வணிகக் கூட்டத் தார், 3. சேனைக் கூட்டத்தார், 4. கிராமத்திற் கிருமருங்கிலுமுள்ள கிராமத்தார், 5. பஞ்சாயத்தார், 6. கிராமத்தார், 7. பட்டணத்தார், 8. கணத்தினர், 9. சிரேணியர், 10. வித்வான்கள், 11. வருக்கத்தார், 12 குலத் தினர், 13. குவிகர், 14 நியுத்தரோடு கூடிய பிராட்டு விவாகன், 15, நிருபன், ஆரணியர்: இருடிகள் வணிகக்கூட்டத்தார்; வியாபாரஞ் செய்யும் பெரியோர். சேனைக்கூட்டத்தார் சேனைத்தலை படைத்தலைவர், பஞ்சாயத்தார்; நடு நிலைமை வகித்துத் தீர்ப்பளிக்க இருகட்சியினரும் சம்மதித்து நியமிக்கும் பிரதிநிதி. கிராமத்தார் ஒரு கிராமத்திலேயுள்ள பொது ஜனங்கள் அல்லது நாட்டாண்மைச்காரர். கணத்தினர் ஒரு கூட்டமாக வாழ்பவர். சிரேணியர் ஊருக்குப் புறம்பே வாழ்ந்து கொண்டு கிராமத்தார்க்கு வேண்டுத் தொண்டு புரியவர், பிராட்டு விவாகன்; அந்தணர் முதலிய மூவரில் குலன், மேன்மை, நடுநிலைமை, கல்வி கேள்விகள் நிறைந்தவன். நியுத்தன்; அரசனால் பொருள் கொடுத்தல் முதலான உபகாரங்கள் செய்யப்பட்டவர்களாகி விவகார விசாரணை செய்தற் பொருட்டு சபையிலுள்ள பண்டிதர்கள். (விவகார சார சங்கிரகம்).

இது பிரதிக்ஞாப் பத்திரிகை, விகிதஸாக்ஷியாதி பிரமாணம், பிரதிவாதி உத்தரம், விவாத பரிஷ்காரம் என்னும் நான்கு வகுப்பையுடையது. (யாஞ்ய வல்க்யம்).

18. அவை: 1. கடன் கோடல், கடன் கொடுத்தல், 2. உப நிதீ; ஒருவன் தன் பொருளை நம்பிக்கையால் அயலவனிடத்து எண்ணாமல் வைத்தல், 3. கூடி மேம்படல்; வணிகர் முதலாயினோர் பலர்கூடித் தொழில் செய்தல், 4. நல்கியது நல்காமை; கொடுக்கப் பட்டதை மீட்டுங் கொடாமை, 5. ஒப்பிப்பணி செய்யாமை; வேலையை யொப்புக்கொண்டு செய்யா தொழிதல், 6. கூலி கொடாமை; வேலை வாங்கிக்கொண்டு கூலி தராமை, 7. உடையானல்லான் விற்றல்; ஒருவன் பொருளை அவனது ஒப்பின்றி மற்றொருவன் விற்றல், 8. விற்றுக் கொடாமை; ஒருவன் சரக்கை விற்று அவனுக்குக் கிரயம் கொடாமை, 9. கொண்டு உளமோம்பாமை; விலையான் கொண்ட பொருளில் உள்ள மொவ்வாமை, 10. கட்டுப்பாடு கடத்தல்; பரசண்டர் முதலியோர் ஏற்படுத்திய கட்டுப்பாடு கடத்தல், 11, நீலவழக்கு; நில அளவின் பாகத்தில் ஏனாதிகங்களைக் குறித்த வழக்கு, 12. மாதராடவர் தருமம்; மாதர்க்கும் ஆடவர்க்கும் கல்யாணம் முதலியவற்றைப் பற்றிய விவாதம், 13. தாயபாகம். தந்தை முதலாயினார் பொருளை மைந்தர் முதலாயினோர் பிரித்துக் கொள்ளுதல், 14. வன் செயல்; செருக்குள்ள வரால் செய்யப்படும் கொடுந்தொழில், 15. சொற்கொடுமை; தேசம் சாதி முதலியவற்றை நிந்தித்தல், 16 தண்டக் கொடுமை; தடி முதலிய வற்றாலடித்தல் முதலிய தீமை, 17. சூது;சூது முதலிய தீமைவிளைத்தல், 18. ஒழிபு; மேற்கூறியவற்றில் சொல்லாதன. இவற்றை வடநூலார் முறையே (1) ருணாருணதானம், (2) உபநிதி, (3) சம்பூய சமுதானம், 4 தத்தா பிரதானீகம், 5 அசுவேத்யசு சுசுருஷா, 6 வேதநாகபாகம், 7அஸ்வாமிகிரய, 8 விக்ரியா சம்பிரதானம், 9 திருத்வானு சய 10 சம் வித்தியகிரம், 11 ஷேத்ரஞ்ஞ விவாத, 12 ஸ்திரீ புருஷதர்மம், 13. தாயபாக, 14, சாஹஸம், 15. வாக் பாருஷ்யம், 16. தண்டபாரூஷ்யம், 17 தியூதம், 18. பிரகீர்ணாகம் என்பர். (வினகார சங்கிரகம்) 2. இப்பதி னெண் பதங்களும் நூறு கிளைகளைப் பெற்றிருக்கும். (காத்தியாயனம், நாரதம்).

பொருள், பீடை, சமய தருமம் இவற்றைச் சார்ந்த கடன் கோடல் முதலிய விஷயங்களில் தருமம் விலக்கப் பட்டபோது அத் தருமம் சாதித்தற் பொருட்டு அரசனிடத்துச் சொல்லுதல். இந்த விவகாரம், தருமங் கொள்கை, பிறர்க்குத் துன்பஞ் செய்யாமை, உண்மை கூறல் உண்டான காலத்தில்லை. தருமக்கேடு, உலோபம், பகை அழுக்காறு உண்டாங் காலத்துண்டாம். இந்த விவகார பதம் (18) அவற்றை ஜீவகார பதத்திற் காண்க. இது பிரதக்கினை, உத்தரம், பிரமாண விசாரனை, நிச்சயமெனும் நான்கு பாதங்களை யுடையது. (காத்தியாயனர், நாரதர்).

விச்சு குமாரன். இவன் குமாரர் பலினன் முதலிய ஐம்பதின்மர்.

காசிபருக்கு அதிதியிடம் பிறந்த குமாரன், இவன் துவாத சாதித்தரில் ஒருவன். இவன் குமாரன் வைவச்சுத மநு. இவன் விச்வகர் மாவின் குமாரியாகிய சமுஞ்ஞையை மணந்தனன். அந்தச் சமுஞ்ஞை, சாயையைச் சிருட்டித்துத் தவஞ்செய்யச் சென்றனள். இந்த இரண்டு தேவியரிடத்தும் விவசுவானுக்கு வைவச்சுதமநு, யமன், சநி, யமுனை, தபதி என்னும் குமாரரும், குமரியரும் பிறந்தனர்.

சுரேச்வரா சாரியருக்கு ஒருபெயர்.

ஒரு சூரியர். இவர் இரண்டு முகம் நான்குகைகள் இரண்டு கைகளிலும் கமலாயுதங்கள், அபயம், வாதம், பவளாபரணம் உடைய வராய்ப் பொற்பட்டு வஸ்திரந் தரித்தவராயிருப்பர்.

கண்டகம், தூணம், கண்டகத்தூண், சகடம், சமதிருஷ்டி, விட்கம்பம், கிரகவேதை, பஞ்சார்க்கம், சடசீதி, மாதசூன்யம், ஆசி விஷம், அதிகமாதம், குரு சுக்ராஸ் தமனம் இவை ஆகா, (விதான).

பிரம்மசரியம் நீங்கினவன். அவ்வாச்சிரமம் நீங்கித் தன் தாயின் ஏழு தலைமுறைக்குட்படாதவளாயும் தந்தையின் கோத்திரத்தில் பிறவாதவளாயும் இருக்கிறவளையும், சர்தகர்மாதி சமஸ்சாரம் இல்லாத குலத்தில் பிறந்தவளையும், ஆண்பிள்ளைகளைப் பெறாமல் பெண் பிள்ளைகளையே பெறுகிற குலத்திற் பிறந்தாளையும், தேகத்தில் நீளமயிருற்றவன், மூலவியாதியன், ஷயரோகி, அக்கினிபுஷ் டியில்லான், பெருவியாதி கொண்டவன், குஷ்டவியாதி உள்ளவன் இக்குலங்களில் பிறந்தவளையும், செம்பட்டை மயிருற்றவள், அதி உயர மானவள், தீராப்பிணியுள்ளவள், மயிரில்லாதவள், உடம்பெல்லாம் மயிருற்றவள், குரூரமாகப் பேசுகிறவள், செங்கண்ணுள்ளவள், நக்ஷத்திரம், விருக்ஷம், நதி, ஈனசாதி, மலை, பஷி, பாம்பு இவற்றின் பெயர் தரித்தவளையும் நீக்கி அழகு, நல்லபெயர், அன்னம், யானை களையொத்த நடை, மெல்லியதேகம், பல், மயிர், சிறு குரல், உடைய கன்னிகையை மணத்தல் வேண்டும். இவ்வகை மணந்த சுந்தரியுடன் கூடுகையில் ருதுகாலத்தில் கூட வேண்டும். அந்த ருதுகாலம் (16) நாள் கூறப்படுகிறது. அதில் ருதுவான (4) நாட்களை மேலோர் நிந்திக்கிறார் களாதலால் அவற்றினையும் ஏகாதசி திரயோதசி களையும் நீக்கி மற்றைப் பத்து நாட்களைக் கொள்வதே உத்தமம். ருதுகாலம் தொடங்கிய (6) (8) (10) (12) (14) (16) நாட்களில் கருத்தரிக்கின் புருஷப்பிரஜையும், ஒற்றைப்பட்ட நாட்களில் தரிக்கின் பெண்பிரஜையும் பிறக்கும் என்பர். பெண்ணின் தந்தை பெண்ணிற்காகப் பணம் பெற்றுக் கொண்டு பெண்ணைக் கொடுத்தால் விற்றவனாகிறானாதலால் அப்படிச் செய்யக்கூடாது. பெண்ணின் கணவனேனும் தந்தையேனும் ஸ்திரீதனப் பொருள்களைத் தமக்காக உபயோகப் படுத்திக்கொள்ளக் கூடாது. க்ஷேமத்தை விரும்பினவர்கள் பெண்களைப் பூஷண முதலியவற்றால் சந்தோஷப்படுத்த வேண்டியது. இவ்வசையுடன் கூடிய வீடு சந்தோ ஷமாய் இருக்கும். எந்த வீட்டில் மனைவியின் பணிவிடையால் கண வன் பரதாரத்தை நினையாமல் இருப்பானோ அந்தக்குலம் கலியாணத் துடன் இருக்கும். மணம் காண்க.

இவை (22) அரசனால் ஆராய்ந்து அறியப் படுபவையாம். (1) அரசன் ஆணையைக் கடத்தல் (2) பெண்கொலை, (3) பிறர்மனை நயத்தல், (4) வருணக்கலப்பு. (5) களவு, (6) ஒரு பெண் நாயகனையின்றி கருப்பமுடையவளாதல், (7) கடுஞ்சொல், (8) சொல்லத் தகாதவற்றைச் சொல்லுதல், (9) பிறரைக் கடுமையாக அடித்தொறுத்தல், (10) கருச்சிதைத்தல். (1) பிறர்க்கு வெறுப்பு விளைத்தல், (2) பயிரை அழித்தல், (3) இல்லம் முதலியவற்றிற்கு நெருப்பிடல், (4) அரசற்குத் தீங்கிழைத்தல், (5) அரச முத்திரையை யழித்தல், (6) அரசனது மறைவு சூழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தல், (7) சிறைப்பட்டிருப்போரை விலங்கை முறித்து வெளிப்படுத்தல், (8) உரியவன் இல்லாத பொருளை விற்றல், அதனைத் தானஞ்செய்தல், அதனைக் கூறிட்டுக் கொள்ளுதல், அதனைத் தண்டத்திற் குட்படுத்தல், (9) அரசன் ஆணை மேற்கொண்டு பறை சாற்றுதலை மறைத்தல், (10) உரியோனில்லாத பொருளை யழித்தல், (11) அரசனுக்குரிய இறைப்பொருளைக் கெடுத்தல், (12) பிறர் உறுப்புக்களை வெட்டிக் குறைத்தல் எனும் (22) உம், முற்கூறிய அபராதங்கள் (10) உம் ஆக (22) ஆம். (சுக்~நீ).

ஒரு அசுரன், சாருவதேஷ்ணனால் கொல்லப்பட்டவன்.

1. துரியோதனன் சபையிலிருந்த அரசன்;சூதாடவல்லவன். 2. (சூ.) சாட்சூசன் குமாரன்.

1. சனி புத்திரன். 2. வீரன் குமாரன்.

திருதராட்டிரன் குமாரன்.

பரதம், கரம்பம், எட்டியிலை, பெருமரம் முதலியன.

இவள் காஞ்சனபுரியில் கல்கியைக்கண்டு பணிந்து தன் வாலாறு கூறியவள். இவள் சித்திரக்கிரீவன்மனை வியாகிய சுலோசனை யென்பவளுடன் கூடக் கந்தமாதன மலையின் காடுகளில் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும் போது தனது அழகினால் செருக்கடைந்து அவ்விடம் வந்த யக்ஷமுகியைப் பரிகசிக்க அவர் நீ விஷதிருஷ்டியாய்க் காஞ்சனபுரியில் எல்லாரையும் எரித்துக்கொண்டு தெய்வமும் கணவனு மில்லாமல் வசிக்க எனச் சபிக்கப்பட்டவள். இவள் அம்முதிவரை வணங்கி இச்சாபம் என்றைக்கு அகலும் எனக் கேட்கக் கல்கிபகவான், கிளியின் பேரில் ஏறிக்கொண்டு என்றைக்குத் தரிசனங் கொடுப்பாரோ அன்றைக்கு அகலும் என்ன அவ்வாறே கல்கியைக் கண்டு சாபம் நீங்கியவள், (கல்கி புராணம்).

கருப்பூர வழுதலைப்பழம், விஷசெருந்தி, வைராடகம், சறாபகம், நாயுருவி, ஷாலகம், மலைவன்னி முதலியன.

அலரி, கலப்பைக்கிழங்கு, தைலகம், கர்க்கடகம், குசபுஷ்பம், கேதுபுஷ்பம், சோமஹரிஷம், ஸ்திரிங்கி இவைகளுக்குக் கந்தவிஷம் எனப்பெயர். இவற்றைத் தின்றால் உயிர் நீங்கும். ஒரு வேளை நிலத்தால் பல ரோகங்களுண்டாம்,

இவன் பண்டாசுரனுடைய சகோதான். காமேச்வரியால் கொல்லப் பட்டவன்.

ஒரு அரக்கன்; சூர்ப்பநகையின் புருஷன் என்ப; தன்னை எதிர்ப்பவரை நாவால் நக்கிக் கொல்பவன்.

பிரதமை முதல் உவாக்கள் வரையில் முறையே 1 துலாம், மகாம், 2 தனு, மீன, 3 மகர, சிங்க, 4. கும்ப, ருஷ, 5 கன், மிது, 6 மேஷ, சிக், 7 தனு, கர், 8 கன், மிது, 9 சிங், விரு, 10 சிங், விரு, 11 தனு, மீன, 12 துலா, மக, 13 ருஷ, சிங், 14 மிது, கன், உவாக்களில் தனுசு, மீனம் வருவன.

காசியிலாண்ட அரசன், இவன் கழுகிற்குப் பயந்த புறாவின் பொருட்டு தன் மாமிசத்தைக் கொடுத்தவன். இவன் புத்திரன் அநிலன். (பா.அநு.)

சங்கோசம், அலரி, கலப்பைக் கிழங்கு, தைலகம், சூச புஷ்பம்,கேது புஷ்பம் பராய் மரவேர், மருதோன்றி, பெருங்காய வேர், வெள்லைலொத்திப் பால், வெண்டாமரைப் பால், நாபி, சேராங்கொட்டைம், எட்டி, மருவின் பிசின், தொடரிப்பட்டைப் பிசின், ஆயிற்பட்டைப் பிசின், எட்டியிலை, பெருமரத்திலை, புங்கின் பூ, தொட்டாற்சுருங்கிப் பூ, காட்டுமிளகு, கருப்பூரவழுதலைப் பழம், விழசெருந்திப் பழம், நாயுருவி யரிசி, மலைவள்ளிப்பழம் முதலியன.

சர்ப்பங் கடித்தவுடன் கசப்புள்ள பொருள்களைத் தின்றால் சுவைமாறல், விரல்களைக் கிள்ளினும் நோவில்லாமை, சூரிய சந்திர ஒளியும் தீபமும் தெரியாமை, காதில் தொனியிலாமை முதலியன காணின் விஷந் தலைக்கேறினதென அறிய வேண்டும். (ஜீவ.)

விஷூசி யென்பவளிடத்து உதித்த விஷ்ணுவின் அம்சம்.

செம்பின் களிம்பு, மீன்முள், நெல்வாலன் முள் இவை சேர்ந்த போஜனத்தாலும், காந்திய அன்னம், மழைச்சலம், காடித் தண்ணீர், அமிதசையோகம், பழங்கறியுண்ணல், மாம்ச பக்ஷணம் முதலி யவற்றால் (8) விஷபாகரோகம் முண்டாம். அவை வாதவிஷபாகம், பித்தம், சிலேஷ்மம், தொந்தம், சந்நிபாதம், அக்னி, எரிச்சல், கந்தம் என்னும் விஷபாக ரோகங்களெனப் பெறும்.

மஹா கரம்பகம், புங்கின்பூ, தொட்டாற் சுருக்கப் பூ, காட்டு மிளகின் பூ முதலியனவாம்.

வெள்ளி லொத்தி, வெண்டாமரை, நாபி, சேராங் கொட்டை, எட்டி இவை விஷந்தந்து துன்பம் செய்வன. (ஜீவரக்ஷா).

மருவு, நாராசகம், தொடரப்பட்டை முதலியனவாம்.

இது நியாய சபையில் நியாய அநியாயந் தெரிந்து கொள்ள வாதிப்பிரதி வாதிகளால் விஷம் உண்டு செய்யப்படும் பிரமாணம். ‘ஓ விஷமே, நீ பிரமபுத்திரன்; நீ தர்மத்திலுள்ளவன்; ஆதலால் இந்தப் பாவத்தினின்று என்னை நீங்கச் செய்’ என்னும் மந்திரம் கூறி உண்ண வேண்டும். உண்டவன் விஷவேக விகாரமின்றி இருப்பனேல் சுத்தன். (யஞ்ஞவல்க்யம்.)

பிள்ளைகளுக்கு அசீரணத்தால் ரத்த நரம்புகளில் நமைச் சலைத் தந்து துன்பந் தருவது.

ரோகாதிகளின் விஷமத்தினால் சுரமானது நெடுநாளாகி உள்ளுக்குள் விஷமித்தால் மும்மூன்று நாட்களுக்கு ஒவ்வொரு தாதுக் களைப்பற்றி ரஸம், ரக்தம், மாமிசம், மேதை, அஸ்தி, மச்சை, சுக்கிலம் என எழுபிரிவாய் ரோகியைத் ததிக்கும். இச்சுரம் ஏழு, இருபத்தொன்று, இரண்டு மாதம், ஐந்து மாதம், இரண்டு வருஷம், மூன்று வருஷம் வரையில் மேற்கூறியபடி வியாபித்து வரும். (ஜீவரக்ஷ).

திருதராட்டி புத்திரன்.

தேனகம் (பாரமாம்) சந்திரகம், குஞ்சனம், ஹாரிகம், கோரண்டகம், (மருதோன்றி) தர்க்காகம், சுந்திரம் முதலியன.,

விஷங்கலந்த அன்னத்தை நெருப்பிலிட்டால் சுவாலையெழல், மயிலின் கண்ட நிறத்தை யொத்த புகையுடைமை, துர்க்கந்தம், வீசுதல் ஈமொய்த் தாலிறக்கை, காகம் ஈனத்வனியுடன் கத்துகை, கிளி, பூவை காணின் கூச்சலிடுகை, வலியன் களைத்து விழுகை, பூனை பயப்பட் டோடுகை, குரங்கு கானின் மலபாதை செய்து கொள்ளுகை முதலியன உண்டாம். இதனால் விஷக்கலந்த அன்னமென அறிய வேண்டும். (ஜீவ).

விஷம் கலந்த அன்னத்தை யுற்றுப்பார்க்கின், சோர்வு, மூர்ச்சை, வாய்நீர் சாப்பு, அன்னவுரு வேற்றுமை, பழையதின் மணம் இவை காணப்படும்.

திருப்பாற்கடல் கடைகையில் எழுந்த விஷத்தைத் தேவர் பொருட்டுக் கண்டத்தில் அமைத்த சிவன் திருவுரு.

விஷ்ணுபதி, சடசீதி புண்யகாலங்கள் வருநாட்கள். மேற்கூறிய புண்யகாலங்களில் விஷூ புண்யகாலம் சித்திரை, ஐப்பசிகளிலும், விஷ்ணுபதி வைகாசி, ஆவணி, கார்த்திகை, மாசி மாதங்களிலும், சடசீதி, ஆனி, புரட்டாசி, மார்கழி பங்குனி மாதங்களிலும் மாதசங் கிரமணங்களில் வரும். இவை யொழிந்த ஆடியும் தையும் தக்ஷிணாயன உத்தராயன புண்யகாலங்களாம். விஷூவம் காண்க.

இது அலசசோகத்தை யுண்டாக்கி அடங்கியிருந்த ஆமதோஷம் மிகுந்து வெளிப்படுவதினாலும் அதற்குப் பலமாகச் சூரிய வெப்பம் அதிகரித்தலாலும் உண்டாவது. இது வாந்தி, பேதி, உடல் ஊசியாற் குத்தல் போல்வது முதலிய ரோசங்களையுடையது. இதனை வாந்தி பேதி ரோகம் என்பர். இது வாத, பித்த, சிலேஷ்மத்து மூன்று வகை. இது பிரளய காலாக்னி, உருத்திர மாத்திரை, பிரசண்ட மாருத கஷாயம் முதலியவற்றால் வசமாம்.

1. ஒரு புண்ணிய காலம், இது இரண்டு அயனங்கள் ஒன்று சேரும் சந்தியாகாலம். இது திரிமூர்த்திகளும் ஒன்று சேரும் காலம். இது புண்யகாலம் இக்காலத்து திருமூர்த்திகளுக்குத் திருமஞ்சினாதிகள் செய்து அன்னதானஞ் செய்யின் புண்ய உலகடைவர். (பார~அச்வ). 2. இது மேஷ சங்கிர மணத்திற்கும், துலாசங்கிரமணத்திற்கும் பெயர்.

என்பது ஓமாக்னியைச் சூழப்போடும் தருப்பாசனம்.

முப்பது தருப்பையினால் முடியப்பட்டு முழநீளமும் (2) அங்குல முடியும், (4) அங்குல துணியுமுள்ளது. (சைவ. பூஷ.)

பூர்வபக்ஷ சதுர்த்தசியில் 5ம் சாமம் மேற்கிலேயும், அஷ்டமியில் 2ம் ஜாமம் (தெ. கி)ம், எசாதசியில் 7ம் சாமம் (வட)ம், பூரணையில் 7ம் ஜாமம் (தெ மே)ம், அபரபக்ஷத் திரிதிகையில் 6ம் சாமம் (வட மே)ம், சத்தமியில் 3ம் சாமம் (தெற்)ம், தசமியில் 8ம் சாமம் (வட)ம், சதுர்த்தசியில் முதற்சாமம் கிழக்கிலும் விஷ்டியுண்ணு தலால் இச்சாமங்களில் சுபகாரியங்களும், இத்திசைநோக்கி யாத்திரை யுஞ் செய்யலாகாது.

சுக்கிர புத்திரன்.

1. ஒரு கற்பத்தில் ஜலசயனத் திருக்கையில் கனகாண்டஜ ராகிய பிரமனைக் கண்டு நீ யார் என நான் லோககர்த்தா என விஷ்ணு நானே லோசகர்த்தா என்றனர். அவ்விருவரில் பிரமன் என்னில் புகுந்து என்னிடம் அண்டங்களனைத்து மிருத்தலைக் காண்க என விஷ்ணு அவருடலிற் புகுந்து பல அண்டங்களைக் கண்டு பல காலம் வெளிவர வழிதேடி அவரது முகத்தின் வழி வெளிப்பட்டனர். பிறகு விஷ்ணு பிரமனை நோக்கி என் வயிற்றில் புகுந்து பல அண்டங்களையும் காண்க என பிரமன் அவ்வாறு புகுந்து பல அண்டங்களையும் கண்டு நெடுநாள் வழிகாணாது கொப்பூழில் சிறு புதைகண்டு வெளிவந்தனர். இவ்விருவ ரிருக்கையில் அழல் கொண்ட சூறைக்காற்று பதும நாபியை மோதக் கண்ட பிரமன் இதென்ன மோதுவதென்ன விஷ்ணு மகேச்வார் பிர பாவங் கூறி இருவரும் துதித்தனர். (வாயு புராணம்) அத்யாயம் (24) 2. இவர் கருடரூப மடைந்து கபில ஜைகிஷவ்ய மகருஷிகளின் ஐயந் தீர்த்துத் தன்னுருவடைந்தனர். (வராஹ~புரா). 3. இவரது வாகனம் கருடன், கொடி கருடன், பஞ்சாயுதம்; சக்கரம், சார்க்கம், வாள், தண்டு, பாஞ்சசந்நியம். அவதாரங்கள்; மச்சம், கூர்மம், வராகம், நாரசிங்கம், வாமனன், பரசுராமன், இராமன், பலபத்ரன், கண்ணன், கற்கி, சநகன், சநந்தனன், சனாதன், சநற்குமாரன், நரநாராயணன், கபிலன், இடபன், நாரதன், அயக்கவன், தத்தாத்ரேயன், மோகினி, யஜ்ஞபதி, வியாதன், தன்வந்திரி, பௌத்தன். 4, இவர்க்கும் கங்கை, லஷ்மி, சரஸ்வதி, மூவரும் மனைவியர்; சரஸ்வதியைப் பார்க்க. (தேவி~பா.) இவர்களில் கங்கையிடம் மிக்க அன்புகொண்டிருத்தலைக் கண்ட சரஸ்வதி கங்கையையும் சரஸ்வதியையும் செடியாகவும் நதியாகவும் பிறக்கும்படி சபித்தனள் 5. சிவசச்தியென்று ஆதித்ய புராணம் (25). ஆம் அத்யாயத்திற் கூறப்பட்டிருக்கிறது, இவர் இரண்யகசிபுடன் (300) வருஷம் யுத்தஞ் செய்தனர்.

1. பெரியாழ்வாரைக் காண்க, 2. எங்களாழ்வானுக்கு ஒரு பெயர், இவர் ஸ்ரீபாஷ்ய பரம்பரையைச் சேர்ந்தவர். ஸ்ரீபாஷ்ய பிரவர்த்தகர்.

இவன் விஷ்ணுவால் இரண்யகசிபை வெல்லத் தம்மைப்போல் உரு ஆயுதம் வாகனம் முதலிய பெற்ற ஒரு புருஷன். இவன் இரண்யகசிபிடம் யுத்தத்திற்குச் சென்று போரிட்டு அவனிடம் அடியுண்டு புறங்காட்டி வைகுண்டம் சென்றவன். (மச்ச~பு.)

சைவபத்ததி செய்த சிவாசாரியருள் ஒருவர்.

மஹாபவி எனும் அரசன் தன்பால் தானம் வாங்கோம் என்ற சைந முனிவர்களைச் சிறையில் வைக்க அவர்கள் உபவாஸ் விரதம் கொண்டனர். இவ்வகை ஒருவாரஞ் சென்றது. இச்செய்தியை வாரணாசியிலிருந்த சுருதசாகர பட்டாரகர் அவதிஞானத்தால் அறிந்து தமது (2000) சீடர்களில் ஒருவராகிய விஷ்ணு குமாரருக்கு விக்ரியாரித் திகை வந்திருப்பதை நேரே காட்டி அவரை நோக்கி ‘நீர் மஹா பலிபாற் சென்று ஈரடி மண்யாசித்து அவன் தேசத்தை ஓரடியாலளந்து மற்றும் ஓடியுந் தரவேண்டுமென்று நவிந்து தபோதனர்களை விடுவித்து வருக’ என்று அனுப்ப, அவர்சென்று அவ்வாறே செய்து தவத்தினரை விடுவித்தனர். (சைநகதை.)

1, அயோத்தியில் விஷ்ணு பிரதிட்டை செய்து பூசித்துப் பேறு பெற்றவன். 2. அக்னிசருமனுக்குத் தந்தை, 3. எக்யசருமன் குமாரன். இவன் தந்தையிடம் காசிமான்மியம் கேட்டு முத்தியடைந் தவன். 4. வேதநாராயணபுரத்து வேதியன்; சந்திரசருமன் பிதா. விக்ரமார்க்கன், பட்டி முதலியவர்க்குப் பாட்டன்.

பிரதம கர்ப்பமான (8)ம் மாசத்திலே ரோகிணி, திருவோணம், ஸப்தமி, துவாதசிகளிலே சீமந்தத்துக்குச் சொல்லிய லக்கினங்களிலே விஷ்ணு பலியிடவேண்டும்.

பதினெண் புராணங்களில் ஒன்று. இது வம்சம் மன் வந்தரம்; கிருஷ்ணபலராம சரித்திரம், உலகசிருட்டி சீவோற்பத்தி, கற்பாந்தம், அண்டகோசம், சவர்க்க, சரகலஷணம், திரகமண்டலம், சப்தகண்டம், சாதியொழுக்கம், இராசபரி பாலனம், யுகசரிதை, சில, அக்னி, பிரனயம் முதலிய கூறும். இது (6000) கிரந்த முள்ளது.

உபயபாரதிக்குத் தந்தை,

1, அகண்டபூரணராய், அனந்தகல்யாண குணமுடைய ராய், ஆதியாய், நீலவர்ணமுடையராய், சங்கு, சக்ர, கதா, கோதண்ட, நாந்தகதாரியாய், லக்ஷிமி சமேதராய், சங்கர்ஷண, பிரத்தியும், அநிருத்த வியூகங்களுடன் வைகுண்டத்தில் பாகவதரும், நித்திய சூரிகளும், இருடி களுஞ் சேவித்து நிற்ப எழுந்தருளியிருப்பர். இவர் தேவர், மானிடர் முதலியோர்க்கு அதுக்கிரகிக்கப் பூமியில் அவதாரங்களை யெடுத்து நடத்திய பல திருவிளையாடல்களை என்னறிவு சென்ற அளவில் எழுதுகிறேன். திருப்பாற்கடலில் ஆதிசேடன்மீது யோகநித்திரை புரிந்து தமது திருநாபியில் உலக சிருட்டியின் பொருட்டுப் பிரமனைப் படைத்து அப்பிரமனுடைய நெற்றியினிடம் உருத்திரனைப் படைத்தவர். 2. சோமுகாசுரன் வேதங்களைத் திருடிக் கொண்டு செல்ல அவனைத் தேவர் வேண்டுகோளால் மச்சாவதாரங் கொண்டு சென்று கொன்று வேதத்தைக் கொண்டு வந்து பிரமனுக்குத் தந்தவர். 3. தமது காதிடம் பிறந்து தம்முடன் போர் செய்த மதுகைடவரை வதைத்தவர், 4. கபிலராய்த் தேவவூதிக்கு யோக முபதேசித்தவர். 5. அயக்கிரீவராய் அவதார மெடுத்துத் தத்தாத்திரேயர் முதலிய இருடிகளுக்குத் தத்துவம் உபதேசித்தவர். 6. சத்தியவிரதன் என்கிற அரசனுக்கும் எழு பிராமண ருக்கும் அனுக்கிரகித்துப் பிராமணரைச் சத்த இருடிகளாகவும் இராஜா வை மனுவாகவும் பிறப்பித்தவர். 7. இரணியாக்ஷன் பூமியைச் சுருட்டிச் செல்லத் தாம் வராக அவதாரக் கொண்டு அவனைக்கொன்று பூமியைத் தமது கொம்பில் தாங்கிவந்து முன்போல் நிறுத்தியவர். 8. கூர்மாவதாரங் கொண்டு பாற்கடல் கடைகையில் மந்தரமசையாது நிற்கத் தம் முதுகித் முங்கியவர். 9. நரசிங்கா அவதாரத்தில் பிரகலாதன் பொருட்டுத் தேவரை வருத்தி இறுமாப் படைந்திருந்த இரணியனைக் கொன்று பிரகலாதனுக்கு அருள் புரிந்தவர். 10. வாமனா அவதாரத்தில் காசிபர்க்கு அதிதியிடம் அவதரித்து மகாபலியிடம் மூன்றடி மண் யாசித்து அவன் தர உலக மெல்லாம் ஈரடி மண்ணாலளந்து ஓரடிக்கு இடம் பெறாததால் அவன் சிரத்திற் நமது திருவடியை வைத்துப் பாதாளத்தில் அழுத்தித் தேவர் பயம் போக்கினவர். 11. புத்தாவதாரங் கொண்டு நாரதரை மாணாக்கராயுடன் கொண்டு சென்று திரிபுராதிகளுக்குப் புத்தமதம் போதித்தவர். 12. பரசுராமாவதாரத்தில், சமதக்னிக்குக் குமாரராய் அவதரித்து, சூரிய வம்ச நாசஞ் செய்தவர். 13. இராமாவதாரஞ் செய்து, இராயண கும்பகர்ணாதியரை வதைத்துச் சீதையின் சிறைமீட்டுச் தேவரிடுக்கண் போக்கியவர். 14, பலராமாவதாரங் கொண்டு தேவகா சுரன் முதலிய அசுரரை வருத்திப் பயம் போக்கியவர். 15. திரிபுர சம்மாரத்தில், சிவனுக்கு அம்பாக இருந்து வென்றவர். 16. பாணாசுர யுத்தத்தில் அவனுக்கு உதவிபுரிய வந்த, ருத்திரனைப் பின்னிடச் செய்தவர். 17. பிரமதேவனுக்கு, ஒரு கற்பத்தில் அஜன் என்கிற குமாரராய் அவதரித்தவர். 18. அதிதியிடம் உபேந்திரராய்ப் பிறந்து இந்திரனைக் காத்தவர். 19. அத்திரிக்கு அநசூயையிடம் தத்தாத்திரேய னாய்ப் பிறந்து கார்த்த வீரியன் முதலியவருக்கு அநுக்கிரகித்தவர். 20. சத்தியவதிக்கும் பராசனுக்கும் வியாசராய்ப் பிறந்து வேதங்களைச் சிக்கறுத்தவர். 21. நாபிமகாராஜாவுக்கு மேருதேவியிடம் ருஷபனாகப் பிறந்தவர். 22. ருத்ரன் காசியில் தவஞ்செய்ய அவனுக்கு இராம பத்திரராய்த் தரிசனந் தந்து இராமதாரகமந்திரம் உபதேசித்தவர். 23, அண்டங்களை யெல்லாமுண்டு காத்துச் சிருட்டித்தவர். 24. கஜேந்திரன் என்னும் யானை முறையிடக் கேட்டுச் சென்று அதனை ஆதரித்து அபயம் தந்தவர். 25. திருப்பாற்கடல் கடைந்தகாலத்துச் சகன் மோகினி யுருக்கொண்டு தேவர்க்கு அமுதம்பகிர்ந்து இராகு கேதுக்களைச் சிக்ஷை செய்தவர். 26. பிரமன் சிரத்தை ருத்திரன் கிள்ளியபோது அப்பிரம கபாலம் கையை விட்டு நீங்காதிருக்க இஷ்மி பிக்ஷையிடப் பிரமகபாலம் நீங்கும்படியும், தாம் தமது தொடையைக் கீறி இரத்தமிடப் பிரமகபாலம் வெடிக்கவும், அதுவன்றித் தமது நெற்றியின் வியர்வையை அக்கபாலம் விட அது பொடியாகவுஞ் செய்தவர் 27. பதிரிகாச்சிரமத்தில் தாம் தவத்தி லிருக்கையில் யுத்தத்திற்குவந்த ருத்ரனை மூர்ச்கிப்பித்துப் பிரமன் வேண்ட உயிர்ப்பித்தவர். 28. பிரமருத்திரர்கள் தம்மையெண்ணிப் பலயுகந் தவஞ்செய்ட் அவர்களுக்குச் சிருட்டி சங்கார அதிகாரத்தை அளித்தவர். 29. பிரமன் தவஞ்செய்ய அவர்க்குத் தரிசனம் தந்து கற்பரந்தங்களில் தமக்குக் குமாரனாம் வரம் அளித்தவர். 30. கற்பங்கள் தோறும் பிரமனைத் தமது மனதிலும் கண்ணிலும் வாக்கிலும் காதிலும் மூக்கிலும் அண்டத்திலும் நாபியிலும் படைத்தவர். 31. தாம் அண்டத் தைச் சிருட்டிக்க நினைத்தவுடன் தமது நெற்றியில் வியர்வையுண்டாய் அது மகாப்பிரளய மாயிற்று, அதில் ஒரு பொன் அண்டம் உண்டாய் அதில் பிரமன் தோன்றினன். அந்தப் பிரமனால் உலகசிருட்டி செய்வித்தவர். 32. பிரமா உருத்திரன் சூரியன் சந்திரன் இந்திரன் முதலியோரைத் தமது தேஜஸால் விளக்கி மீண்டும் ஒடுக்குபவர். 33. ஒரு கற்பத்தில் தமது நெற்றியில் வியர்வை பிறந்து ஒரு குமிழி ஆயிற்று. அதில் உருத்திரனைச் சிருட்டி செய்தவர் 34. ருத்ரனுக்கு இருடிகளால் வந்த சாபத்தை நீக்கியவர், 35. விருகாசானுக்குப் பயந்து ஓடிய உருத்திரனைக் காத்தவர். 36. சிவபூசைசெய்த மார்க்கண்டர் சிவனைத் தேடத் தமது வயிற்றிலவரைக்காட்டிச் சிவபூசை செய்வித்தவர். 37. பிரதேசன் என்கிற ராசா உருத்திரனை நோக்கி எவர் பரம் என்ன விஷ்ணுவே பரம் என்றனர். அதனால் அவன் விஷ்ணுவைத் தியானிக்க அவனுக்கு முன் தரிசனம் தந்து சித்தியளித்தவர். 38. அந்தகாசுரனை வதைத்த உருத்திர மூர்த்திக்கு அவன் உதிரத்தால் வந்த அசுரரைச் செயிக்க வலியற்றுத் தம்மைத் தியானிக்க அப்போது ஸக்ரவேதி என்கிற சத்தியைச் சிருட்டித்துப் பூமியில் அந்தகாசுரன் உதிரம் விழாமல் பானஞ் செய்வித்து உருத்திரனுக்கு வெற்றி தருவித்தவர். 39. திருவிக்ரம அவதாரத்தில் பாகம் பிரமலோகஞ் செல்ல அவ்விடம் பிரமன் பூசித்த சலம் பூமியில் வந்து பூமி முழுகுமென்று உருத்திரனைத் தடுத்துச் சடை யில் தாங்கக் கட்டளையிட்டவர். 40. ஒரு கற்பத்தில் யுத்தஞ்செய்து குதை யுடன் வில்லை ஊன்றி என்ற உருத்திரனது நாணியற்று உருத்திரன் தலையறுந்து போக அதனைக்கூட்டி உயிர்ப்பித்தவர், 41. மாதலியின் குமாரியை மணந்த ஆதிசேடன் குமாரனுடன் யுத்தஞ்செய்த கருடனது வலி யடங்கச்செய்தவர். 42. உருத்திரன் பூசிக்கச் சூலங்கொடுத்தவர், 43. உருத்திரன் கொண்ட சாபத்தை நர கேசரியாய்க் கொன்றவர். 44. கவியென்கிற அசுரனை இந்திரன் பொருட்டுக் கொன்றவர். 45. கோவியருடன் கண்ணனாய் அவதரித்தகாலத்துப் பல திருவிளை யாடல்கள் செய்து கோபாலர் பாண்டவர் முதலியவரைக் காத்தவர். அவற்றைக் கண்ணனைக் காண்க. 46. ஒரு கற்பத்தில் தாணுமூர்த்தியாய் நின்ற சிவன் அடிதேடாது திகைத்து வணங்கிச் சிவாநுக்கிரகம் பெற்றவர். 47. பிரமன் தமது வயிற்றில் அண்டங்களைப் படைத்து அவற்றைக் காண் என அவ்வகைசென்று ஆயிரம் தேவ ஆண்டு இருந்து மீண்டவர், 48 பாத்மகற்பத்தில் பிரமனைத் தமது குமாரனாய்ப் பெற்றவர். 49. தமது வயிற்றிலுள்ள அண்டங்களைக் காணும்படி பிரமனை விழுங்கி மீண்டும்விடாது நாபியின்வழி வெளிவிட்டவர். 50, பிருகு பத்னியைக் கொன்றதால் அவரால் பத்துப் பிறப்படையச் சாப மடைந்தவர். 51. குபன் (சுபன்) வேண்டுகோளால் ததீசியைச் சக்கரத்தால் வெல்ல வகை தேடித் தோற்றவர். 52. ஒரு கற்பத்தில் பிரமனுடன் உமையிடம் குமாரராயுதித்தவர். 53. கௌசிகனென்னும் யாழ்வல்லவனுக்கு முத்திகொடுத்தவர். 54. அம்பரீஷன் குமாரியை மணக்க வந்த இருடிகளைக் குரங்கு முகமுற்றவாராக்கித் தாம் மணந்து முனிவர்கள் கோபித்து அரசன் மீதேவிய அந்தகாரத்தைச் சக்கரத்தால் தடுத்துத் தாம் அந்த அறிவின் அந்தகாரத்தை இராமாவதாரத்தில் ஏற்றவர். 55. விட்ணு சிட்ணுக்களைப் பிரமனுக் காதரவாய்ச் சிருட்டித் தளித்தவர். 56. பிருதுவின் வேள்விச் சாலையில் சூத முனிவராகச் சென்றவர். 57. பிரகலாதன் ஒழிந்த இரணியன் குமாரரை ஒரு அறையால் மாய்த்தவர். 58. அந்தாகாசானுக்கு அஞ்சிப் பெண்ணுருத் தாங்கித் திரிந்தவர். (கூர்மபுராணம்). 59. சுக்கிரன் தாயை வதைத்தவர். 60. எமைக்கு மயன் பட்டணத்தை அளித்தவர். 61. தேவாசுா யுத்தத்தில் மாலியைக் கொன்றவர், 62, விருத்திராசுரனை இந்திரன் கொலை புரியத் தமது சத்தியில் சிறிதை இந்திரனுக்கும் வச்சிரத்திற்கும் அளித்தவர். 63. பிரமன் முதலியோர் பூமியில் கால நேமி முதலானோர் துன்பத்திற் கஞ்சி முறையிடத் தமது கறுப்பும் வெளுப்புமான அம்சத்தைப் பூமியில் கிருஷ்ண பலராமராக அவதரிப்பித்தவர். 64. சயந்தி என்னும் மாயா தேவியைத் தமக்கு முன் தேவகி வயிற்றிலுதிக்கச் செய்தவர். 65. திருமங்கையாழ்வாருக்குத் திருமணக்கோலந் தரிசிப்பித்தவர். 66. தாருக வனத்து மோகினி யுருக்கொண்டு சென்று இருடிகளைக் கர்வபங்கஞ் செய்தவர். 67. சலந்தா னுடன் சண்டையிட்டுச் சமாதானஞ் செய்து கொண்டவர். 68. திரிபுர தகன காலத்தில் சிவனை ரிஷபமாகத் தாங்கியவர். 69. பிரந்தையிடம் சலந்தர னுருக் கொண்டிருந்து மாய னென்று அறியப்பட்ட அவளால் தம் மனைவியைப் பிறர்கொளச் சாபம் பெற்று அவளிறந்த மயானத்தில் வருந்தி அவ்விடம் பிறந்த துளசி யென்பவளை மணந்து மயக்கந் தெளிந்தவர். (ஸ்காந்தம்.) 70, அமுத மதனத்தில் பிறந்த விஷத்தைக் கிரகிக்கச்சென்று உடல்கறுத்து மீண்டவர். (ஸ்காந்தம்.) 71. அமுதமதனத்தில் ஆமை தன்வந்திரி உபேந்திரன் மோகினி முதலியவராயிருந்து அமுதம் பங்கிட்டு அதிற் பிறந்த இலஷ்மி கௌத்துவம் முதலியவைகளைத் தாம் கிரகித்தவர். 72, சிவமூர்த்தி உமையுடன் கவறு ஆடுகையில் உமை செயிக்கவும், சிவன் வென்றாரெனப் பொய்ச்சாக்ஷி கூறி மலைப் பாம்பாய்ப் பாலை வனத்திருந்து கணபதியால் சர்பரீக்க மடைந்தவர். 73. தாருகாசுரனுடன் யுத்தஞ்செய்கையில் சக்கரத்தை ஏவி அது அவன் கழுத்தில் மாலை யானது கண்டு சமாதானஞ் செய்துகொண்டவர். 74. மேகவுருக்கொண்டு சிவனைத் தாங்கி மேகவாகன கற்பமாக்கினவர். 75. புத்திரப்பேறு வேண்டிச் சிவதர்சனஞ் செய்கையில் உமையை வணங்காது சென்று ‘உமை உன்புத்திரன் சிவனது நெற்றிவிழியால் எரியக் கடவன்’ எனச் சாபம் பெற்றுப் பின் அவளைப் பணிந்து உயிர்பெற அநுக்கிரகம் பெற்றவர், 76. தாம் தமது மார்பகத்தில் வைத்துப் பூசித்திருந்த சோமா ஸ்கந்த மூர்த்தத்தை இந்திரன் வேண்ட அளித்தவர். 77. அயன்குதத்தில் ஒரு கற்பத்தில் உதித்து அதோகச்சன் எனப் பெயரடைந்தவர். 78. ததீசி யுடன் எதிர்த்து முன்னில்லாது தோற்றவர். 19. சராசந்தனுக்கஞ்சி (80,0000) லக்ஷம் துற்கம் செய்துகொண்டு வசித்தவர். 80. நந்தியின் உயிர்ப்பால் ஆகாயத்திலோடிப் பூமியில் விழுந்தவர். (வசவபுராணம்.) 81. அரக்கரை வென்றோமென்ற இறுமாப்படைந்த காலத்துச் சிவ மூர்த்தியிட்ட துரும்பைத் தூக்க வலியற்று அடங்கியவர். 82. சிவமூர்த்தி முன் இறுமாப்புடன் சென்றதால் ஒட்டக உருக்கொண்டவர், (வசவ புராணம்) 83. உபமன்னியரிடம் சிவ தீக்ஷைபெற்றுச் சிவபூசைசெய்து சாம்பன் முதலிய குமாரரைப் பெற்றவர். 84. ஒருகாலத்துத் தமது செவியில் ஏழண்டங்களைப் பிறப்பித்தவர். 85. குமாரக்கடவுளால் சிறை பிடப்பட்ட பிரமனைச் சிவமூர்த்தியிடம் வேண்டிச் சிறை நீக்குவித்தவர். 86. குமாரக் கடவுளின் தேவியராகிய தெய்வயானை வள்ளி நாய்ச்சி மார்களை இதற்கு முன்பிறப்பில் தமது குமரியராக அமுதவல்லி சுந்தரியெனப் பெற்றவர். (ஸ்காந்தம்). 87. ஒருகற்பத்தில் தம்மிடம் பிறந்த பன்னிரண்டு குமாரிகளை விநாயகருக்குத் திருமணஞ் செய்வித்தவர். (பார்க்கவபுராபணம்.) 88. பிரமன் வேள்வியை அழிக்க வந்த சரஸ்வதியைத் தடுக்கக் குறுக்காய்ப் பள்ளி கொண்டவர். (காஞ்சி புராணம்). 89. இமயச்சாரலில் தவஞ்செய்து கொண்டிருந்த கண்ணுவர் முதுகில் முளைத்த மூங்கிலை வில்லாக்கி இவரிடம் கொடுக்க அதை இருசிகமுனிவரிடம் கொடுத்தவர். 90. குகன் என்னும் வேடராஜனைத் தோழமை கொண்டவர். 91. சடாயுவைத் தந்தையாகக்கொண்டு அவர் இறப்பிற்குச் சகல கர்மாதிகளையும் முடித்தவர். 92. இராமதாசர் பொருட்டுப் பொன் சுமந்து துருக்க அரசனிடஞ் சென்றவர். 93. கபீர் தாசர் பொருட்டு ஆடைநெய்தவர், 94. பாரதத்தில் நரனாகிய அருச்சுன னுக்குத் துன்பம் வாராமல் குதிசையோட்டியும் தேர்ச்சக்கர மெடுத்துச் சூரியனை மறைத்தும் உதவிக் காத்தவர். 95. தாசியிடம் வட்டிலேந்தி அடியவர் பொருட்டுச் சென்றவர். 96, திருமழிசையாழ்வார் கிடந்தவாறு எழுந்து பேச என அவ்வாறு பேசியவர், 97. திருக்கச்சி நம்பிகளுக்குத் தீவட்டி பிடித்துச் சென்றவர். 98. பிரமனுடன் யுத்தஞ் செய்கையில் புலிமுகனைச் சிருட்டித்து ஏவியவர். 99. மாலினி சமாலினி என்னும் அசுரரைக் கொலை புரிந்தவர். 100. பாராசுரன் என்னுமசுரனை நரசிங்க உருக்கொண்டு மாய்த்தவர். 101. சிவமூர்த்தியைப் பூசித்துச் சக்கரம் பெற்று மீளுகையில் அதனைப் பூமியிலிட்டு வணங்கினர். அதனைச் சிரமாலிகையில் ஒன்று கவ்விக்கொள்ள விஷ்ணு பிரார்த்திக்கச் சிவமூர்த்தி அதனைக் களிப்புறச் செய்து பெறுக என்றபடி அதன் முன் கோணங்கிக் கூத்தாடி அது சிரிக்க விழுந்த சக்கரத்தைப் பெற்றவர். 102. தேவர்கள் செய்த யாகத்தில் தீர்த்தியைக் கவர்ந்தோடித் தேவர் பின்தொடர்தல் கண்டு வில்லை ஊன்றிக்கொண்டு நகைக்க முகத்தின் அழகெல்லாம் சாமையாய் வெளிப்பட்டன. இதை அறிந்த இந்திரன் செல்லுருக் கொண்டு நாணையறுக்க விஷ்ணு கழுத்தறுப்புண்டனர். அற்றதலை உதிரத்தில் ஓடல் கண்டு தேவர் கீர்த்தியைக் கவர்ந்தனர். திருமால் மருத்துவரால் உயிர்பெற்றனர். (காஞ்சிப்புராணம்) 103. விரோசனனிடம் மோகினி யுருக்கொண்டு சென்று அவனுக்கு எண்ணெ யிட்டு மாய்த்தவர். 104. துந்து என்னும் அசுரனைக் கொலை புரிந்தவர். 105. இவர் வராக அவதாரத்தில் சிரித்த போது கபம் விழுந்தது. அது புருடராக மாயிற்று. 106. மதுகைடவ வதத்தில் சிந்திய உதிரத்தில் பவளம் உண்டாயிற்று. மேதை மேதினியாயிற்று. 107. இவரை சிவ மூர்த்தியினது வலப்பாகத்தில் காலாதீதமாய் ஒளியாய் ஒன்றாய் அவ்வியத்தந் தோன்றுதற்குக் காரணமாயிருக்கும் சிவசத்தியென்று சிவபுராணக்கள் கூறும். 108. இம்மூர்த்தியை யானை, கருடன், குரங்கு, பாம்பு, பல்லி முதலிய பல செந்துக்கள் பூசித்து முத்தியடைந்தன. 109. தேவர்களுக்கு அமுதம் தந்து மிகுதியைப் பராசர முனிவர்க்குத் தந்தவர். 110, அசுரரைக் கொல்லப் பாதளஞ் சென்று ஆண்டிருந்த அப்ஸரஸுக் களைக் கூடிப் பல புத்ரரைப் பெற்றனர். (சிவ மகாபுரணம்.) 111. சுக்ரன் மிருத்யுஞ்ஜய மந்திரம் பெறச் சிவபெருமானை நோக்கித் தவம் புரிகையில் தேவர் அசரர்களிடம் யுத்தத்திற்கு வந்தனர். அஞ்சிய அசுரர் குருவில்லாமை யெண்ணிப் பிருகு பத்தினியை அடைக்கலம் புக அவள் நித்ராதேவியை யேவி இந்திரன் முதலிலாயினவரை உறங்கும் படிச் செய்தனள். இதனை இந்திரனாலறிந்த விஷ்ணு பிருகுபத்னியைச் சக்கரத்தால் கொலைபுரிய, பிருகு முனிவர் விஷ்ணுவை நீருஷி பத்னியைக் கொலை புரிந்தமையாற் பூமியில் பல பிறவிகொண்டு துன்பமடைக எனச் சபித்தனர். (தேவி பாகவதம்.) 112. பின்னும் ஆழ்வராதியரின் பொருட்டும் தேவர் இருடிகள் தானவர் முதலியோர் பொருட்டும் ஆங்காங்கு திரு அவதரித்துச் செய்த அநுக்கிரக நிக்கிரகங் களை எழுதப்புகின் நான் எழுதவந்த புத்தகம் போதாது. இத்திரிமூர்த்தி களின் சரிதவகளையே வேதங்களும் மகாபுராணங்களும் உபபுராணங் களும் மற்றசரிதைகளும் புகழ வந்தனவாதலால் இரந்த விஸ்தாரத்தின் பொருட்டு இம்மட்டில் நிறுத்தினேன்.

இனி கற்கியவதார மூர்த்தியைப் பெறப்போகிற பிராமணர் சம்பளக்ராமத்தரசர். இவர் தேவி சுமதி. இவர் கல்கியால் திக்குவிஜயஞ் செய்வித்து வஞ்ஞமுடித்து நாரதர் உபதேசத்தால் தேவியுடன் சுவர்க்கமடைந்தனர். (கல்கிபுராணம்.)

விடல தேவராயனைக் காண்க.

1. இவன் மைசூர் அரசன், சைநமதத்தில் இருந்து (12) ஆம் கிறிஸ்துசகத்தில் வைஷ்ணவனானான். 2. முதலாழ்வார்கள் மூவரின் அருள் பெற்று அவர்கள் அளித்த சக்கரப்படையால் பகைவரை வென்ற காஞ்சிநகரத்தரசன்.

ஆசாரியன் மனைவியைப் புணர்ந்து மீளாரோகத்தால் நரகமடைந்து தன் குமாரனாகிய வேதன் செய்த தீபகைங்கர்யத்தால் மீண்டவன்.

ஆயிரம் கழஞ்சு பொன்னால் விஷ்ணுவிம்பம் செய்வித்து வேதியர்க்கு அளித்தலாம்.

1. சூரிய வம்சம், இஷ்வாகு வம்சத்தவனாகிய பிருதுவின் புத்திரன். இவன் புத்திரன் ஆத்திரீகன். 2. திக்விஜயத்தில் அருச்சுகனால் சபிக்கப்பட்டவுன். (பார சபா.)

1. இவர் பிறப்பை விசுவசேநரைக் காண்க. 2. பிரம தத்தன் குமாரன். 3. கௌசிகனைக் காண்க.

பிரியவிரதன் வம்சத்தவன்.

வங்காளத்திற்கு வடக்கிலுள்ள தேசம்,