அபிதான சிந்தாமணி

சதானீகனுக்கு மந்திரி.

நெடுங்காலஞ் சீவித்த ஆமை,

பிரமனுக்கு ஸ்வமானத்தால் (100) வருஷமாயுள். எவ்வகையென்னில் நிமிஷம் (15) கொண்டது காஷ்டை, காஷ்டை (30) கொண்டது கலை, கலை (30) கொண்டது முகூர்த்தம், முகூர்த்தம் (30) கொண்டது அகோராத்திரம், அகோராத்திரம் (15) கொண்டது பக்ஷம், பக்ஷம் (2) கொண்டது மாதம், மாதம் (6) கொண்டது அயனம், அயனம் (2) கொண்டது வருஷம். இது மனுஷ மாதக்கணக்கு. இனித் தேவமான மாவது இந்த மனுஷவருஷம் ஒன்று தேவர்களுக்கு ஒரு அகோராத்ரம். (நாள்) இவ்வகை பக்ஷம் மாத அயனாதி கண்டு கொள்க. இவ்வகையில் உத்தராயனம் பகல், தக்ஷணா யனம் இரவு. இவ்வகைத் தேவவருஷம் (12000) ஆயின் கிருத, திரேதா, துவாபா, கலியென்னுஞ் சதுர்யுகங் களாம். அவற்றில் கிருதயுகத்திற்கு (4000), திரேதாயுகத்திற்கு வருஷம் (3000), துவாபாயுகத்திற்கு வருஷம் (2000), கலி யுகத்திற்கு வருஷம் (1000). இவை திவ்ய யுகமாம். இந்தத் திவ்யயுகம் (1000) முறை திரும்பில் பிரமனுக்கு ஒரு பகலாம். இதில் (14) மன்வந்தரம்போம். பின்னும் (309720000) இவ்வளவு மானுஷ வருஷமாயின் ஒரு மன்வந்தரம். இந்தப்பகல் எவ்வளவோ அவ்வளவு சென்றால் ஒரு இரவு. இப்படிப்பட்ட அகோராத்ரம் (390) கொண்டது பிரமனுக்கு ஒரு வருஷம், இவ்வருஷம் (100) கொண்டது பிரமனாயுள். இதில் பூர்வபாகம் (50) வருஷம் பூர்வபரார்த்தம் பாத்மகற்ப மெனப்படும். பிற்பாகம் (50) வருஷம் துவிதியபரார்த்தம் வராக கற்பம் எனப்படும். இதில் இப்போது நடப்பது வராககற்பம். இவ்வகைப் பிரமனுக்கு இராத் திரியானால் ஒரு பிரளயம், இனி மனித அளவை யுகமாவது முன் சொல்லிய கணக்குப்படி வருஷங்களாம். இதில் கிருத யுகத்திற்கு வருஷம் (17) இலக்ஷத்து (38000), திரேதா யுகத்திற்கு வருஷம் (1299000) துவாபாயுகத்திற்ரு வருஷம் (864000), கலி யுகத்திற்கு வருஷம் (433000). அதில் தற்காலம் நடப்பது ஐயாயிரத்துச் சில்வரை. ஆக சதுர்யுகத்திற்கு வருஷம் (4320000). இது மகாயுகமெனப் படும். இந்த மகாயுகம் (18) சென்றால் ஒரு மனுவிற்கு இராச்சியம். இந்த மனுராச்சியம் (74) சென்றால் இந்திரனுக்கு ராஜ்யம். இவ்வதை இந்திர னுக்கு ராஜ்யம் (270) சென்றால் பிரம்னுக்கு ஒரு நாள். இந்நாள் (30) சென்றால் ஒரு மாதம், இம்மாதம் (12) சென்றால் ஒரு வருஷம், இவ் வருஷம் (100) சென்றால் பிரமாவுக்கு ஆயுள் முடிவு. இங்ஙனம் (360) சென்றால் ஆதிபிரமனுக்குப் பிரளய காலம். இப்பிரளயம் (100) சென்றால் விஷ்ணுவிற்கொரு கற்பம். இந்தக் கற்பம் நூறு சென்றால் உரோமசமகருஷிக்கு உடம்பில் ஒரு மயிர் உதிரும். இந்த ரோமச மகருஷிக்குப் பத்துக் கோடி சென்றால் மீனச மகருஷியின் உடம்பினின்று ஒரு செதிள் உதிரும். இவ்வகை மீனசமகா ருஷியின் ஆயுள் ஒரு கோடி சென்றால் பரத்வாச மகருஷிக்கு ஒரு நிமிஷம், இவ்வகை பரத்வாசமக ருஷிக்கு ஆயுள் (30) கோடி சென்றால் மகாசத்தி கூந்தலவிழ்த்து முடிப்பள். இவ்வகை (780) சத்திகள் கூந்தலவிழ்த்து முடிக்கின் சர்வேசனரு கிருக்குஞ் சத்திக்கு ஒரு நிமிஷமாம். (கணக்கதிகாரம்.)

இது கிருத யுகம், திரேதா யுகம், துவாபர யுகம், கலியுகம் என நால் வகைப்படும். இந்த யுகத்தில் முதல் யுகத்தின் இலக்ஷணமும், கடை யுகத்தின் இலக்ஷணமும் கூறப்படுகிறது. இடை நின்ற மற்ற இரண்டு யுக இலக்ஷணங்களையு மறிந்து கொள்க. இந்த முதல் யுகத்தில் தருமம் பசுவின் உருவமாக நான்கு பாதத்தால் நடக்கும். இந்தமுதல்யுகத்தில் வாழ்வார்க்கு வயது இலக்ஷம் வருஷம், இந்த ஆயுள் அடைந்தோர் இடையில் எந்தக் காரணத்தாலும் மரணமடையார். தாய்தந்தையர் மகவினையிழக்கார். மாதர் கணவனை யிழக்குந் துயரறியார். அவர்களுக்குப் பாலப் பருவம் பதினாயிரவருஷமாம். காளைப் பருவம் ஆயிரத்து முப்பத்திரண்டுவருஷம். விருத்தப்பருவம் மற்ற வருஷங் களாகும். மற்றவர்கள் தாய்தந்தையாது சொற்களைக் கடவார். பிள்ளைகள் தமக்கு மூத்தோரது சொற்களைப் பழிக்கார். பெண்கள் கற்பி னால் அருந்ததியை வெல்வார். வருணம் நான்கேயன்றி வேறில்லை. அந்த யுகத்தின் மாந்தருக்கு உயரமைந்து பனையளவாம். மிருகம், பறவை முதலியன் பகையின்றி வாழும். முள்மரங்கள் கிடையா. அவ்யுகவாசிகள் பிறர் பொருள் விரும்பார். பெரியோர் சொற்களைக் கடவார். மற்றவருக்குத் துன்பஞ்செய்யார். உறுதி கடவார். மற்றவரை இகழார். செய்தவுபகா நத்தை மறவரர். கொலை களவு செய்யார். கோள் கூரார். நோயினால் துன்புறார். வறுமையடையார். நடுநிலை கோடார். நெறிதவறார். வஞ்சமனங்கொள்ளார். மன்மதனை யொத்த வடிவுள்ளவ ராயும் விஷ்ணுவை யொத்த செல்வமுள்ளவராயும் மேகத்தை வென்ற கொடையாளிகளாயும் அகத்திய முனிவரையொத்த கல்வி மான்களாயும் குற்றமில்லாத குணவான்களாயும் குறைவில்லாத வன்மையையுடையோ ராயும் தவத்தினராயும் பொறுமையில்லா தவராயும் தெய்வபக்தி யுள்ள வராயுமிருப்பர். வேதியர் வேதவேள்வி செய்தல் தவறார். அரசர்கள் கோல்கோடாது அரசு செய்வார். வணிகர் மநுநீதிப்படி பொருளைத்தேடி நல்வழியிற் பயன்படுத்தி வாழ்வார். சூத்திரர் வேதியருக்குச் செய்கடன் பூண்டு பூமியை யுழுது பயிரிட்டு அதிதிகளையோம்பி யறம் புரிந்து வாழ்வர். பூமியோ முயற்சியின்றிப் பலவளங்களையுந் தரும். பசுக்களோ தெய்வப் பசுக்களைப்போல வளந்தரும், மாதந்தோறும் மும்மாரி தவறாது பெய்து வரும், விருக்ஷங்களும் பருவங்கள் மாறிய காலத்தும் வளந்தரும். இனிக் கடையான கலியுகத்தின் வளமாவது மற்ற விரண்டு யுகத்தின் இலக்ஷணங்கள் முக்கால் அரையாகக் கொள்க. இதில் தருமதேவதை யொருகாலூன்றி நடக்கும். இதன் எல்லை நான்கு லக்ஷத்து முப்பத்தீராயிரமாகும். இதில் மனிதர்களுக்கு ஆயுள் நூறுவரு ஷம், வடிவம் எட்டுச்சாண். அவர்கள் கோபத்தினரும் கருணையில்லா தவரும் நல்லறிவில்லா தவரும் உறுப்பு முழுது நிறையுமு னிறப்பவரும், கருவிலிறப்பவரும், தோற்றக்காலத் திறப்பவரும், தோன்றிய பின் இறப்பவரும், பூமியில் சிலகான் வாழ்ந்திறப்பவரும், பாலரா பிறப்ப வரும், நடைபயில் காலத்திறப்பவரும், வாலப்பருவத் திறப்பவரும், காளைப்பருவத் திறப்பவரும், வளைந்த கோல்கொண்ட பருவத்து மாய்பவரும், கருத்து அறிவுமுதலிய கெட்டு மாய்பவரும் ஆவர். இக்கலியுகத்தில் யானைகள் நூறு வருஷமும், குதிரை முப்பத்திரண்டு வருஷமும், ஒட்டகம் பதினாறு வருஷமும், நாய் பன்னிரண்டு வருஷமும், மற்ற நாற்கால் விலங்குக ளனைத்தும் இருபத்தைந்து வருஷமும் வாழும். பின்னு விவ்விலங்கு முதலிய பிராணிகள் தமக்குச் சொன்ன காலவளவே யன்றி இடையினு மிறக்கும். கழுகுகளுங் காக்கை முதலியவைகளும் பலநாள் சீவிக்கும். இக்கலியுகத்தவர் ஆசாரியனை யும் மூத்தவரையும் வணங்கார். அவர்கள் சொற்கேளார். பெண்கள் கணவரைப் பூசியார், ஆசாரியனையுங் கடவுளையும் வணங்கார். திருமங்கேளார். அதரும நூல விரும்பிக்கேட்பர். அயலானை விரும்புவர். தவம் விரும்பார். நல்லொழுக்க வழிநில்லார். ஒழுக்க மல்லாத ஒழுக்கத்தில் ஒழுகுவர். பொய்யேயன்றி மெய்யைக் கனவினு நினையார். கொலைக் கஞ்சார், பிறர் பொருளை விரும்பித் தீமை செய்து வாழ்வார். கற்புள்ள மங்கையரின் கற்பைக் குலைப்பார். வஞ்சனை புரிவரே யன்றி நற்கதி தருங்காரியங்களைச் செய்யார். பொய், கொலை, களவு, பொறாமை, கள், மதம், காமம் இவைகளைப்பெற்று நல்ல காரியங்களை விடுப்பர். ஒருவர் செய்த நன்றியை மறப்பர், இறைவனை யெண்ணி யிருப்போரைப் பழித்து வாழ்வர். சுற்றத்தவர், தாய், தந்தை, தமயன்மனைவி, மைந்தர், ஆசாரியன், அதிதியர் பசித்திருக்க உண்பர், விருந்தினரை எதிர்கொண்டழையார். விரதாதிகளைச் செய்யார் தென் புலத்தார் கடன் விடுப்பர், நற்குலமடந்தையை விடுத்துத் தாழ்குல மடந்தையைக் கூடுவர். இளம்பெண்கள் மணப் பருவமடையுமுன் காமவேட்கையுறுவர். பன்னிரண்டு வருஷத்தில் பெண்கள் குழந்தை களைப் பெறுவர், அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு முதலியன இன்றிப் பெண்கள் புருஷர் முன்னிற்பர். தாய் தந்தையர் புத்திரரைப் போற்றார். புத்திரருந் தாய் தந்தையரைப் போற்றார். தமயன் தம்பியரைப் போற்றான், தம்பியும் தமயனைப் போற்றான். தலைவன் அடிமையைப் போற்றான் அடிமை தலைவனை மதியான். ஆசாரியன் மாணாக்கனைப் போற்றான். மாணாகன் ஆசாரியனைப் பூசிக்கான். புருவரைப் பூவையர் போற்றார். வேதியர் வேதமோதார்; கடவுட்பூசை புரியார். அக்கினிகாரி யஞ் செய்யார். இயம நியமாதிகள் செய்யார். மந்திரஞ் செபியார். கொடிய காரியம்களை மேற்கொண்டு விரதாதிகளை விடுப்பர். கிருத யுகத்தில் ரிஷிகள் தபோபலத்தால் ஒரு அகோராத்திரத்தில் வேதம் களைச் சாங்கமாய் அத்தியயனஞ்செய்து கொண்டு இருந்தனர். வேதங் கள் அநாதி சித்தம் என்று பிரமனால் சொல்லப்பட் டது. அக்காலத்தில் பிராமணனுக்கு ஜப எக்யம், க்ஷத்திரியனுக்கு ஆரம்ப யெக்யம், வைசியனுக்கு அவிரெக்யர், சூத்திரனுக் குப் பரிசாரகயெக்யம் விதிக்கப்பட்டது. அக்காலத்தில் பிரபுக்கள் பிரஜைகளுக்கு அனுகூல மாய்த் தர்மங்களை நடத்திக் கொண்டு இருந்தனர். அந்த யுகத்தில் ஆயுள், உருவம், பலம், புத்தி, ஆரோக்கியம், தருமசிந்தை இவை சர்வசாதாரணம், திரேதாயுகத்தில் இந்திரன் மந்திரங்களினால் அச்வ மேதம் ஆரம்பித்தான், அந்த எக்யத்திற்குச் சில ரிஷிகள் ருத்விக்குகளாக இருந்தனர். இந்திரன் பசுக்கள் உபகாரமாக யாகஞ்செய்ய அதனால் ரிஷிகள் மந்திரயெக்யமாக யாகஞ் செய்யலாம்; பிராணவதை கூடாது என மறுத்தமையால் விவாதம் உண்டாயிற்று. பின்னும் இந்திரன் ரிஷிகளைப் பார்த்து எக்யம் ஸ்தாவர ஜங்கமங்களில் எதனால் செய்ய வேண்டுமென்ன, ரிஷிகள் அவனுக்கு உத்தரவு சொல்லாமல் கசரன் என் னும் வசவை மத்தியஸ்தமாக எண்ணிக் கேட்க அந்தவசு பசுக்கள் கந்த மூலபலாதிகளில் செய்யவேண்டும் என, ரிஷிகள் கோபித்து வசுவைப் பூமியில் தள்ள அவன் பாதானத்தில் வீழ்ந்து மீண்டும் எழுந்து வந்தனன். ஆகையால் தருமங்கள் அநேக மார்க்கமாய் நடக்கும், ரிஷிகள் ஹிமசை யோடு கூடிய யாகத்தைச் சம்மதிக்காமல் போயினர். எக்யம் மந்திரங் களினாலும், தபஸ் மனத்தினாலும் ஸ்தாபிக்கக்கூடும். துவாபரயுகத்தில் லோபம், சேவகாவிர்த்தி, வாணிபம், யுத்தம், தத்வநிச்சயம், வர்ண சங்கரம், ரஜஸ் தமோகுண வியாப்தி, அதர்மம், வருணாச்ரம தர்மங் களுக்கு விபரீதம், வேதங்களினிடத்து அவிஸ்வாசம், சவல்ப ஆயுள், இவ்வித அதர்மங்கள் பாவினவே யன்றி ஒன்றாயிருந்த வேதம் நான்கு விதமாய் ரீஷிகளால் பிரிக்கப்பட்டது. அதர்மம் விருத்தியாயிற்று. இந்த யுகக்கடையில் கலியுக தர்மம் ஆரம்பித்தது. கலியுக தர்மம், ஹிம்சை, சௌர்யம், நிறுத்தம், மாயாதிகள் முதலியன விருத்தியாய், நபங்கள் க்ஷணித்துத் தர்மசொருபம் அழியும் சொற்கள் சித்தியாகா. மனிதர்கள் எந்தக் காலத்திலும் மோகத்தில் அழுந்துவர். பசி, தாகம், மழையின்மை, தேசவிப்ரீதம், எக்காலத்திலும் உண்டாம். சாஸ்திரப்பிரமாணம் லோபிக்கும், மனிதர் கருவிலும், சிலர் பால்ய யௌவன கௌமார பருவத்திலும் அல்ப தேஜஸ் உள்ளவர்களாய் இறப்பர். அனர்த்தம், அதர்மம், கோபம், விரதலோபம் இவற்றால் பாபம் அடைவர். பிராமணர் வேதாத்தியயனம் எக்யாதிகளை விட்டுச் சூத்திரர்களால் மந்தி ரயோனி சம்பந்திகளாய் இருப்பர். பாஷண்டிகள் விருத்தியாவர். சிலர் காஷாய வஸ்திரம் தரித்துக் காபாலிகளாய்த் தர்ம தூஷகர் ஆவர். பிராமணர் வயிற்றின் பொருட்டு வேதவிக்கிரய ஜபதப ஓமாதிகளைச் செய்வர். சூத்திரர் வேதாத்தியயனம் செய்ய விரும்புவதே அல்லாமல் தர்மநிரூப ணஞ்செய்ய ஆரம்பிப்பர். சூத்திரர்வீட்டில் பிறந்த கூத்திரியர் அச்வமேதாதி யாகங்களைச் செய்வர். இவ்வகை கலியுக சந்தி வரையில் நடக்கும். பிறகு பிரம்ம, ஷத்திரிய, வைசிய, சூத்திர வருணங்கள் கெட்டுக் கலப்புறும், சூத்திரர் மிலேச்சர் முதலான அரசர்களை ஜெயிக்க பிருகு குலத்தில் பிரமதி என்னும் புருஷன் பிறந்து இப்பூமண்டலத்தில் (30) வருஷம் சஞ்சரித்து அநேக துஷ்டராஜாக்களைக் கெடுத்து, கங்கை, யமுனை முதலிய மத்தியப்பிர தேசத்தில் தங்குவன், பின் ஜனங்கள் அர சர் இன்மையால் அந்யோந்ய கலகத்தால் இறப்பர்,

1. கேகயதேசாதிபதி. கைகேசியின் சகோதரன். 2. விருஷ்ணியின் இரண்டாங் குமாரன். இவன் குமாரர் சரி, அநமித்திரன். 3. சுமந்திரன் குமாரன். 4. கோசல நாட்டுச் சித்ருஜித்தின் தாய் வழிப் பாட்டன், சுதரிசனனைக் காண்க. 5. தசாதபுதாரனாகிய பரதனுக்கு அம் மான்; கிரிவிரச மாண்டவன்,

சுதச்சிரவசுவின் குமாரன், இவன் குமரான் நிர்மித்திரன்,

தருமராஜனுக்கு ஒரு பெயர்.

யுத்தத்தில் புறங்கொடாது போர்செய்வோர் சவர்க்கத்தை அடைவர். ஓராயுதத்தை மற்றோர் ஆயுதமாகக்காட்டியும், கர்ணிகா பாணங்கள், நுனியில் விஷந்தடவிய பாணங்கள், நெருப்பில் காய்ச்சிய பாணங்கள் இவைகளைப் பிரயோகிக்காமலும் இரதத்தைவிட்டுப் பூமி யில் இறங்கினவன், பேடி, அஞ்சலி செய்தவன், தலைமயிரை அவிழ்த்துக் கொண்டிருப்பவன், குந்திக்கொண்டிருப்பவன். அபய மென்று சொன்னவன், தூங்குகிறவன், சந்தோஷமில்லாதவன், வஸ்திரமில்லாதவன், ஆயுதயில்லா தவன், எதிர்க்காதவன், சண்டை யைப் பார்ப்பவன், மற்றொருவனோடு சண்டை போடுபவன், ஆயுதம் ஒடிந்தவன், பிள்ளை முதலியோர் இறந்து விசனப்படுபவன், நன்றாக அடிபட்டவன், பயந்தவன், புறங்கொடுத்தோடுகிறவன், இவ்வகைக் குணமுடையவர்களைக் கொல்லக்கூடாது.

அஃதாவது தனது மர்மத்தை மறைத்தற்பொருட்டுச் செய்கையாற் பிறரை வஞ்சித்தலாம்.

திரிவக்கிரையிடம் கிருஷ்ணனுக்குப் பிறந்த குமாரர். நாரதருக்கு மாணாக்கராயிருந்து ஞானிகள் ஆயினர்.

திருதராட்டிரனுக்குத் தாசியிடம் பிறந்தவன். இவன் தருமர் இராசசூயத்தில் மடைப்பள்ளியி லிருந்தவன். இவன் ராக்ஷஸாம்ச முடையவன்

1. சத்தியகன் குமாரன், இவன் குமாரன் செயன். 2. யாதவ வாசன் சாத்தகி.

குணி குமரன்.

1. (சூ.) சந்திரன் குமாரன். இந்து குமாரன் என்பர். 2. (சூ.) சோசித் குமாரன். இவன் தனக்குப் புத்திரரிலாததால் விரக்தி யடைந்து தன் (100) மனைவியருடன் வனமடைய அங்கு இருடிகள் இந்திரவேள்வி செய்தனர். அதில் புத்திரோற்பத்தியினிமித்தம் வைத்திருந்த ஜலத்தைப் பாதியிரவில் அரசன் தாகத்தால் வருந்த அதனைப் பருகினன், அதனால் சிலகாலம் பொறுத்து யுவனாசுவன் வலதுபாகத்தைப் பீறிக்கொண்டு குமாரனாகப் பிறந்தனன். இருடிக எதுக்கிரகத்தால் அரசன் இறக்கவில்லை, பிறந்த குமாரன் பாலுக்கழ இந்திரன் தனது கட்டைவிரலைக் கொடுத்தனன். அதனை அக்குழந்தை சுவைத்துப் பசியாறினன். இக்குமாரனே பின் மாந்தாதா என்னும் அரசனானான். யுவனாசுவன் சிலநாள் தவமியற்றி இஷ்டசித்தி யடைந்தனன்.