அபிதான சிந்தாமணி

அமெரிக்காவிலுள்ள மெக்ஸிகோ தேசத்திலுள்ள வர்கள் ஆதிகாலத்தில் சூரியனையும் பணிகளையும் பூசித்துக்கொண் டிருந்தனர். மெக்ஸி யென்னும் தரும சாஸ்திரி பிறந்த பிறகு கூறிய விதம் எவ்வாறெனில் விட்ஜலி, புட்ஜலி என்னும் தேவன் ஆதியில் பக்ஷி உருவங்கொண்டு ஒரு பார்வத சிகரத்தில் உட்கார்ந்திருந்தனன் அப்பக்ஷி உருக்கொண்டவன் இருந்த ஸ்தலத்தில் மெக்ஸிகோ என்னும் நகரம் நிருபிக்கப்பட்டது. பின்னும் பயங்கரமான டியஸ் என்னும் தேவன் ஒருவன் உண்டு. அவனுக்கு லோகமே சிங்காசநம், பூமி முதலாகிய பாக்ய தெய்வங்களும் க்ஷமாம் முதலாகிய துஷ்கர்மதேவதை களும் உண்டு என்பன. ஆசாரம் பூமியும் இவர்களுக்குத் தேவதை யானகயால் பூமிக்கு நரபலியிடுவர். இவர்களின் தேவாலயங்களில் மனிதர்களின் மண்டையோட்டைத் தொங்கவிட்டிருப்பர். பாம்புகளைப் போஷிப்பர். பூசாரிகள் அதிக சீலத்துடன் பூசிப்பர். இவர்களுக்கு உபவாச விரதங்களுண்டு; தெய்வங்களுக்கு உற்சவாதிகள் செய்வர், இவர்கள் கல்யாணங்களில் தலையை மொட்டையிட்டுக் கொள்ளுவர். இவர்கள் மறுபிறப்பு, தேவதண்டனை உண்டென்பர்.

திருப்பெண்ணாகடம் என்னுந் திருத்தூங்கானை மாடத்தில் சைவ வேளாளர் குலத்திற் பிறந்த அச்சுதகளப்பாளர் என்பவர் நாடோறும் புத்திரப்பேறு வேண்டித் தம் குலகுருவாகிய சகலாகம பண்டிதரை வணங்கிக்கூற, அவரும் ஆளுடைய பிள்ளையார் அருளிச் செய்த திருமுறையில் கயிறு சாத்தினர். அதில் “கண்காட்டு நுதலானும் ” எனுந் சம்பந்தரது திரு வெண்காட்டுத் திருப்பதிகத்தில் ”பேயடையா பிரிவெய்தும் பிள்ளையினோடுள்ள நினை, வாயினவே வரம்பெறுவ ரையுறவேன் டாவொன்றும், வேயனதோ ளுமைபங்கன் வெண்காட்டு முக்குள நீர், தோய்வினையாரவர் தம்மைத் தோயாவாந் தீவினையே. ” என்னுந் திருப்பதிக முதிக்க, அதன் பொருளை ஆசிரியர் தெரிவிக்கத் தெரிந்து, அவ்வாறே சுவேதாரண்யஞ் சென்று முக்குள நீர் மூழ்கிச் சிவபூசை செய்து வருகையில், சிவபெருமான் ஒருநாள் கனவின்கண் எழுந்தருளி, ‘உனக்கு மகவைத் தருகின்றோமென்று’ உருக்கரந்தனர். பின்னர் சிலநாளிருந்து தம்மூருக்கு மீன்கையில் அவர் தம் காதலி யாரிடத்துக் குழந்தை அவதரித்தது. தாய் தந்தையர் இருவரும் குழந்தை யைச் சுவேதவனப் பெருமாள் எனப் பெயரிட்டு வளர்த்துவந்தனர். இவ்வாறு வளர்த்து வருகையில், பத்தினியின் சகோதரர், திருவெண் ணெய்நல்லூர் காங்கேயபூபதி இவர் வீட்டிற்குவந்து அக்குழந்தையைத் தாம் வளர்ப்பதாய் எடுத்துச்சென்று வளர்த்துவந்தனர். இக்குழந்தை வீதியில் மணலைச் சிவலிங்கமாகச் செய்து அர்ச்சித்துத் தியானத்தி லிருக்கையில் அவ்வழி வந்த பரஞ்சோதிமுநிவர் இக்குழந்னதயின் பரி பாகத்தை நோக்கிச் சிவமூர்த்தியின் செயல்களை ஞான திருஷ்டியால் அறிந்து, இவர்க்குச் சிவ தீக்ஷை செய்து சுவேதனப் பெருமாள் எனத் தீக்ஷாநாமம் இட்டுத் தாம் சந்தான பரம்பரையிற் கேட்ட சிவஞான போதத்தினை அருளி, அதற்குப் பொருள் அருளிச்செய்து இச்சிவஞான போதத்தினைத் தமிழிற் செய்க எனக் கட்டளையிட்டுச் சென்றனர். மெய்கண்டதேவர் ஐந்து வயதில் பூஜாவிசேஷங்களை அறிந்து திரு வெண்ணெய் நல்லூர்ப் பொல்லாப் பிள்ளையார் வேதசிவா சமங்களை நன்கு போதிக்கப் பயின்று, சிவஞான போதத்திற்குப் பொல்லாப் பிள்ளையார் அருளிச்செய்த சூர்ணிகையைக் கொண்டு தமிழில் சிவஞான போதமும் அதற்கு வார்த்திக உரையும் இயற்றினர். இவ்வகை மெய்கண்டதேவர் பொல்லாப் பிள்ளையாரிடம் சாஸ்திராப்பியாசம் செய்து வருவதை ஊரார் யாரும் அறியாது, ஐயோ! இப்பிள்ளை ஊமையாய் இருக்கின்றதே என விசனப் பட்டிருந்தனர். இவ்வகை இருக்கையில் இச்செய்தியைப் பொல்லாப் பிள்ளையாருக்குப் பூசைசெய்யும் சிவத்விசர் ஒருநாள் தாம் வழக்கப்படி பூசைமுடித்துச் சென்று மீண்டு தரிசனார்த்தமாக வருகையில் கோயிலுக்குள் சந்தடி கேட்டுச் சென்று பார்க்கையில் ஊமைக் குழந்தை பிள்ளையாரிடம் ஆக்ஷேப சமாதானங்களுடன் சாஸ்திரபாடம் கேட்பதைக் கேட்டு, ஆச்சரியமடைந்து, ஊரிலும் அப்பிள்ளைக்கு உரியாரிடத்திலும் அறிவித்தனர். பிள்ளைக்குரியவர் ஆதிசைவரை நம்பாமல் தாங்களே சென்று நேரிற் கண்டு விநாயகரை வேண்டிக் குழந்தை பேச அருள் பெற்றுவந்தனர். இச்செய்தி ஊர்முழுதும் பரவியது. இதுவிற்க, சகலாகம பண்டிதர் திருவெண்ணெய் நல்லூரில் இருந்த தமது மாணாக்கர் வேண்டு கோளின்படி அவ்விடம் வந்து வேத சிவாகமங்களைப் போதித்து வருகையில் மெய்கண்டதேவர் அவரது மாணாக்கரைக்கண்டு அழைத்து அதில் அருமையான பாகங்களை வினாவிப் பொருள் கேட்க, அவர் கூறாததால் அதற்குப் பொருள் கூறி வருவர். இவ்வகை நாடோறும் சகலாகம பண்டிதர் மாணாக்கர் மெய்கண்ட தேவரிடம் சென்று சகலாகம பண்டிதரிடம் போதலை நீங்கியதைக்கண்ட பண்டிதர் மெய்கண்ட தேவரிடம் பொறாமையால் வந்து ஆணவமல லக்ஷணங் கேட்டனர். மெய்கண்டதேவர், சிவாசாரியரின் அதிதீவிர நிலையறிந்து சக்ஷ தீக்ஷைசெய்து அவ்வினாவிற்கு விடை அவரே அறிய அநுக்கிர கித்தனர். இதனால் சகலாகம் பண்டிதர் மெய்கண்டதேவர் திருவடிகளை வணங்கி நின்றனர். மெய்கண்ட தேவர் அவருக்கு அருணந்தி தேவத்ரெனத் தீக்ஷாநாமம் புனைந்து தாம் செய்த சிவஞான போதத் தையும் பொல்லாப்பிள்ளையார் அருளிச்செய்த சூர்ணிகையையும் அருளிச்செய்து இதனை உலகத்தவர் எளிதில் உணரும் வண்ணம் ஒரு நூல் செய்க என்றனர். இவருக்கு மாணாக்கர் நாற்பத்தொன்பதின்மர். அவர்களுள் சிவஞான சித்தி இயற்றியவர் அருணந்திசிவாசாரியர். உண்மைவிளக்கங் கூறியவர் திருவதிகை மனவாசகம் கடந்தார்.

அரசனுக்கு அருகிலிருந்து அவனுக்குப் பகைவரால் துன்பம் வராது காப்பவன்.

(8) ஊன்றல், கட்டல், குத்தல், தடவல், தட்டல், தீண்டல், பற்றல், வெட்டல் இவை மெய்ப் பொறிகளால் செய்யப்படுவன.

நகை, அழுகை, இளிவால், மருட்கை, அச்சம், பெருமிதம், உவகை, வெகுளி ஆக எட்டு,

இவர் பாண்டி நாட்டு மதுரை நகரத்தவர். திருப்பைஞ்ஞீலிப் புராணம் பாடியவர்.

இவர் சேதிநாட்டுத் திருக்கோவலூரில் அரசு செலுத்திக் கொண்டிருந்தவர். இவருடன் ஒரு பகைவன் போர்செய்து தோல்வியடைந்து இவரை வஞ்சனையால் வெல்ல எண்ணிச் சிவனடியவர் வேடங்கொண்டு சுரிகையை மேல் வஸ்திரத்தால் மூடிப் புத்தகம் போலெடுத்துக்கொண்டு, அடியவர் திருக்கோலமே மெய்ப் பொருள் எனக்கொண்ட மெய்ப்பொருள் நாயனாரிடம் வந்து உனக்கு ஞானோபதேசம் செய்யக் கருதினேன் என்றனன். நாயனார் இவன் கூறுவது மெய்யென நம்பி வணங்கி நிற்கையில் கொலை செய்தனன். அந்த வேளையில் நாயனாருக்கு அருகிருந்த தத்தன் இவனைக்கொலை செய்ய முயல்கையில் இவர் சிவனடியார் எனத் தடுத்துச் சிவத்தியானத் தால் முத்திபெற்றவர். இவர் வழியில் சுதர்மான் முதலிய மூவர் வம்சம் உண்டாயிற்று. தெய்விகமகாராசனைக் காண்க, இவர் காலம் ஒளவையார் காலமாக இருத்தல் வேண்டும். தந்தை தெய்வீக அரசன், தாய் சோழன் குமாரியாகிய பொன்மாலை.

உடம்பைத் தீண்டுதல் முதலியன. இது காட்சி முதல் பத்து வகை, காட்சி வேட்கையுள்ளுதன் மெலித, லாக்கஞ் செப்ப னாணுவரையிறத்த, னோக்குவ வெல்லா மவையே போறன், மறத்தன் மயக்கஞ் சாக்காடென்ற ஐயிரண் டவத்தையும். மெய்யுறு பணர்ச்சி என்னும் இலக்கண விளக்கச் சூத்திரத்தாலுணர்க (405) காட்சி; தலைமசளைத் தலைவன் தனியிடத்துக் காணுதல், வேட்கை; இவளைப் பெறவேண்டு மென்னுமுள்ள நிகழ்ச்சி. ஒரு தலையுள்ளல் இடைவிடாது நினைத்தல், மெலிதல்; உடம்பு வாடுதல். ஆக்கஞ்செப்பல்; தன்னெஞ் சில் வருத்தத்தைப் பிறர்க்குரைத்தல் நாணுவரையிறத்தல்; நாணத்தி னெல்லை கடத்தல், நோக்குவ வெல்லாமவையே போறல் காண்பன வெல்லாம் அவளுறுப்புப் போலத் தோன்அதல்.மறத்தல்;அறிவுதிரிதல்,மயக்கம்மோகித்தல்,சாக்காடு;இறந்துபடல். (அகம்)

இவை தாமேயியங்காவெழுத்துக்கள் இவைஉயிரெழுத்திற்கு உடம்பு போலுதலின் மெய்யெழுத் தெனப்பட்டன. க்,ங்,ச்,ஞ்,ட்,ண்,த்,ந்,ப், ம்,ய்,ர்,ல்,வ்,ழ்,ள்,ற்,ன் எனப் பதினெட்டு.

மெய்யெழுத்துக்களில் மெலிந்த ஓசையுள்ளங்,ஞ்,ண்,ந்,ம்,ன் என்னும் ஆறுமாம்.

தேனீயாலும் ஒரு வகைக் கொசுவாலும் சேர்க்கப்படும் தேனினின்றும் எடுக்கப்படும் மசை. ஒரு வித மீனின் கொழுப்பால் செய்யப்படுவது மீன் மெழுகு,

கழுத்து நீண்டு மேல் ஓடு மூடிய ஒரு குடத்தை அடுப்பிலிட்டு மருந்தை நிரப்பி அதன் வாய்க்குப் பொருந்திய சிறு கடத்தில் சிறு துவாரங்களிட்டு அச்சிறு துவாரங்களின் அடியில் ஒரு பாத்திரமமைத்து எரிக்கத்தைலமிறங்கும். இதுவே மெழுகு தைல மிறக்கும் பாண்டம். இதனை மெழுகு தைல இயந்திரமென்றுங் கூறுவர்.