அபிதான சிந்தாமணி

1. (4) வெண்பா, ஆசிரியப்பா, கலிப்பா, வஞ்சிப்பா, இவற்றுடன் மருட்பாக் கூட்ட ஐந்தாம். முறையே இவற்றிற்குச் சாதி, நிலம், நிறமாமாறு. வெண்பா மறையோர், முல்லை, வெண்மையும், ஆசிரியப்பா; வரசர், குறிஞ்சி, செம்மை, கலிப்பா; வணிகர், மருதம், பொன்மை வஞ்சிப்பா; சூத்திரன், நெய்தல், கருமை, நாள் இராசியாவன, கார்த்திகை முதல் ஆயிலிய மீமுக வேழுநாள்களும், கர்க்கடகம், விருச்சிகம், மீனமென்னும் மூன்று இராசியும் வெண்பாவிற்காம். மகமுதல் விசாக மீனாகிய ஏழுகாள்களும், மேஷம், சிங்கம், ததுசு எனும் மூன்று ராசிகளும் ஆசிரியப்பாவிற்காம். அனுஷமுதல் அவிட்டமீறாகிய ஏழுநாளும் மிதுனந்துலாம் கும்பமென்னும் மூன்றும் கலிப்பாவிற்காம். சதய முதல் பரணியீறாகிய ஆறு நாளும், இடபம், கன்னி, மகரம் என்னும் மூன்று ராசியும் வஞ்சிப்பாவிற்காம், முறையே அதிதேவதை, புஷ்பம், சந்தனம், ஆடை, ஆபரணமாமாறு வெ; சந்திரன், வியாழம், ஆ; சூரியன், செவ்வாய், க; புதன், சநி வ; இராகு, கேது, புஷ்பமுதலிய மேற்கூறிய நிறப்பகுதியாற் கொள்க. 2, பாட்டு, இது இரண்டு முதலிய அடி களால் ஆக்கப்பட்டு வெண்பா முதலிய பெயர்பெற்று வருவது. அப்பா, வெண்பா, ஆசிரியப்பா, கலிப்பா, வஞ்சிப்பா, மருட்பா நூற்பா, என ஆறு வகைப்படும். (யாப்பிலக்கணம்).

உடன் பிறந்தார் முதலியோர் மனவொற்றுமையுடன் குடும்பப் பொருளைக் கூறிட்டுக்கொள்ளும் பத்திரம்.

இது அஷ்டகம், ஆக்ரஹாயணம், ஈசானபலி, சர்ப்பபவி, சிரார்த்தம், ஸ்தாலிபாகம், பார்வணம், மாசிகம் முதலிய சேர்ந்த வைதிக எஞ்ஞம்.

சசிவர்ணனைக் காண்க,

பாகன் என்னும் அசுரனைக் கொன்ற இந்திரன்.

விருத்திராசுரன் தம்பியாகிய அசுரன். இந்திரனாற் கொல்லப் பட்டவன்,

பாரதவீரருள் ஒருவன்.

யானை ஓட்டுவோர். இரதம் ஒட்டுவோன் சாரதி.

கேகயத்திற்கு வடகிழக்கிலும் பியாஸ், சட்விஜ் என்னும் இருந்தி களுக்கிடையே உள்ள ஒரு நாடு.

இது பதினெண்ணாயிரங்கிரந்த முள்ளது. இது பரிச்சித்தின் சாபம், சுகர் உபதேசம், கிருஷ்ணன் சரிதை, மன்வந்தரம், சூர்யவம்சசரிதம், பூரு, யயாதி, பிரியவிரதன் மரபு, புவிதாமம் முதிலியவற்றை உரைக்கும். இப் பெயரால் மற்றொரு புராணம் வழங்கும். அதனைத் தேவிபாகவதம் என்பர். இதனைத் தமிழில் அருதாரியப்ப முதலியார் (4970) செய்யுளாக மொழிபெயர்த்தனர்.

புனிந்தன் குமரன், இவன் குமரன் தேவவூதி.

தலாரண தேசத்து அதிபதி. ருதுபானி. (பா. சபாபர்வம்).

சத்தம நித்யம்பிரயத்தினத்திற்குப் பின்புண்டாகையினால், இந்த எதுவில், யாலவாதி சத்தங்களுக்கு ஈச்வரப் ரயத்னம் பூர்வத்வ முண்டாயிருக் கையினும், மானுஷப்ரயத்தினத்தினலே உண்டாயிருக்கிற தீவிரத்வம், மந்தத்துவ முதலாயிருக்கிற தந்ததர லோஷ்டகங்களின் வியாபாரத்தினாலே ஜந்யத்வ மில்லாதபடி யாலென்க. (சிவ சித்).

1, கங்கைக்கு ஒரு பெயர். சூர்யவம்சத்துப் பகீரதன் தவத்தால் பூமிக்குவந்த படியால் இப்பெயர் அடைந்தனள். இவள் பிரமன் சபைக்கு வந்தபோது வாயுவும் உடன் வந்த வேகத்தால் ஆடைசற்று விலக அதை வருணன் ஆவலுடன் கண்டதால் பிரமனிடம் சாபமடைந்து வருணனாகப் பூமியில் உதித்த சந்தனுவை மணந்து வசுக்களைப் புத்திரனாகப் பெற்றுத் தன்பதம் அடைந்தனள். 2. தேவராட்டி வேடம் பூண்ட ஒருத்தி தன் மக்கள் உதயணன்பாற் கற்று கல்வி கேள்விகளிற் சிறந்து விளங்குவதாகத் தெரிந்த பிரச்சோதனன் அவன் அழைத்துப் பாராட்டி மறுநாட் சேனைகளுடன் கௌசாம்பிக்கு அனுப்ப எண்ணியது தெரிந்து அதனால் தன்னுடைய சூளுறவு தவறி விடுமே யென்றெண்ணிய யூகியின் கட்டளையால் தெய்வாவேசங் கொண்டவள் போல் உஞ்சை நகரின் வீதியில் வந்து ஆடிச்சனங்களை நோக்கி நீங்கள் நீர் விழவு செய்யத் தொடங்கீராயின் மறுபடியும் நளகிரியினிடத்தே புகுந்து ஊரை அழித்துவிடுவேன் என்று சொல்லி அச்சுறுத்தி நீர் விழாச் செய்யும்படி செய்வித்தவள் இவள். (பெ. கதை).

பூதநந்தன் குமரர் பதின்மூவர்.

1. வோனுடைய வலது தொடையைக் கடைந்ததால் பிறந்த கோரரூப முடையவன், இவனை இருடிகள் நிஷிதா வென்றழைத்தனர். 2. (சூ.) விருகன் குமரன், இவன் இராச்சியத்தைப் பகைவர் அபகரிக்கையில் அரசன் பாரியருடன் வநமடைந்து மரணமடைய உடனிறக்கவெண்ணிய பாரியரை அவுரவருஷி தடுத்தனர். இவர்களுள் முதல்வி சுமதி, கருப்பிணியென்றுணர்ந்த சகக்களத்தியர் அவளுக்கு நஞ்சூட்ட அவள் அவுரவர் அனுக்கிரகத்தால் உயிர்பெற்றுச் சகரனைப்பெற்றாள். (பாகவதம்.)

பார்ப்பினி வைசியனைக்கூடிப் பெற்ற பிள்ளை.

இமயபர்வதத்தில் பிறக்கும் ஓர் நதி. (பா~வன)

ருஷபத்தீர்த்தங்கரருக்குச் சுநந்தையிடம் பிறந்தவர்.

பிரஞ்சயன் குமரன்,

சோமதத் தன் தந்தை, அசாங்கனம்சம், சந்தனு தம்பி, பிரதீபன் குமரன்.

குன்றத்தூரில் இருந்த வேளாண் குலத்தவர்.

1, இளம்பாக்கு, களிப்பாக்கு, மற்றது வெட்டை. இது பனை, தென்னை போன்ற புல்வகையினைச் சேர்ந்தது. குளிர்ந்த இடங்களில் பயிராவது, இது நெடுநாள் இருக்குமென்பர். இது பாளைவிட்டு மலர்ந்து குலைகளினிறையக் காய்கொண்டு பழுக்கும். ஒவ்வொரு குலையிலும் அதிக காய்களிருக்கும். ஒரு மரத்தில் 4, 5, 6 குலைகளுண்டாம். இதன் காய்கள் பழுத்த பின் தோல் நீக்கி வெற்றிலையும் சுண்ணாம்பும் கலந்த நீரில் வேகவைத்துச் சாயப் பாக்குச் செய்வர். 2, பாக்கு என்பது கமுகமரக்கொட்டை, இதனைப் பகுத்துப் பதஞ்செய்வதால் இதனைப் பாக்கென்பர் போலும். இச்சொல் பகு எனும் பகுதி இரட்டித்து முதனீண்ட ஆகுபெயர். 3. மிகவும் பிஞ்சு, அதிகமுதிர்ச்சி மிகவும் புதிய பாக்கு, பச்சை நிறமான மேனிப் பாக்கு, சொக்குதல், ஆகிய இப்பாக்குகளில் ஒன்றகப்பட்டாலும் தின்னாமல் ஒழிக்கக்கடவாய்.

ஒரு வைசியன் பெண். இவள் தமக்கை புண்ணியவதி. இவ்விருவரும் கேதாரநாதர் விரதம் அநுட்டித்து அரசரை மணந்து செல்வத்திருந்தபோது பாக்யவதி செல்வத்தால் விரதத்தை மறந்து அரசனால் நீக்கப்பட்டுக் காடடைந்து புத்திரனைத் தமக்கையிடம் அனுப்பிச்செல்வம் பெற்றுவரக் கூறினள். இப்புத்திரன் செல்வம் பெற்று வரும் வழியில் இரண்டு முறை கள்ளரால் பறிபட்டு அசரீரியால் கேதாரவிரதக் கேடென்று கூறப்பெற்றுப் பெரியதாயிடங் கூறி விரதம் அனுட்டிப்பித்து மீண்டும் செல்வம் முதலிய பெற்றுத் தாயிடம் அடைந்து செல்வத்துடன் இருந்தனன்.

ஒருதேசம் இந்து நதிக்கருகில் உள்ளது இளன் ஆண்டது.

பாகுலிகனைக் காண்க.

இது மூன்றாநாள் பாங்கனால் கூடுங் கூட்டம், இது சார்தல், கேட்டல், சாற்றல், எதிர்மறை, நேர்தல், கூடல், பாங்கிற்கூடல் எனும் வகையினை யும், தலைவன் பாங்கனைச் சார்தல், பாங்கன் தலைவனை யுற்றது வினாதல், தலைவன் உற்றதுரைத்தல், கற்றறி பாங்கன் கழறல், கிழவோன் கழற்றெதிர் மறுத்தல், கிழவோன் பழித்தல், கிழவோன் வேட்கை தாங்கற் கருமைசாற்றல், பாங்கன் தன் மனத்தழுங்கல், தலைவனோடழுங்கல், எவ்விடத் தெவ்வியற்றென்றல், அவனஃதிவ் விடத்திவ்வியற்றென்றல், பாங்கனிறைவனைத் தேற்றல், குறிவழிச்சேறல், இறைவியைக் காண்டல், இகழ்ந்ததற் கிரங்கல், தலைவனை வியத்தல், தலைவியை வியத்தல், தலைவன் தனக்குத் தலைவிநிலைகூறல், தலைவன் சேறல், தலைவியைத் தாண்டல், கலவியின் மகிழ்தல், புகழ்தல், பாங்கியொடு வருகெனப் பகர்தல், பாங்கிற்கூட்டல்,

இது தலைவி வேறுபாட்டைக்கண்டு புணர்ச்சியுண்மை கண் டாராய்ந்து தன் மதியையுடம் படுத்தல். அது முன்னுறவுணர்தல், குறையு றவுணர்த்தல், இருவருமுன் வழியவன் வரவுணர்தல், என்பனவற்றையும், இதில் முன்னுறவுணர்தல், ஐயமுற்றோர்தல், ஐயந்தீர்தல், ஆராய்தல், இருவருமுன் வழியவன் வரவுணர்தல் எதிர்மொழி கொடுத்தல், இறைவனை நகுதல், மதியினவாவர் மனக்கருத் அணர்தல் எனும் வகையினையும் தோற்றத் தாலாராய்தல், ஒழுக்கத் தாலையர் தீர்தல், சனை நயப்புரைத்தல், சுனை வியந்துரைத்தல், தகையணங்குறுத்தல், நடுங்கநாட்டம், பெட்டவாயில் பெற்றிரவு வலியுறுத்தல், ஊர்வினாதல், பெயர் வினாதல், கெடுதி வினாதல், ஒழிந்ததுவினாதல், யாரேயிவர் மனத்தெண்ணம் யாதெனத்தேர்தல், என் ணந்தெளிதல், தலைவன் கையுறையேந்தி வருதல், தலைவனவ்வகை வினாதல், எதிர்மொழி கொடுத்தல், இறைவனை நகுதல், பாங்கிமதியின வரவர்மனக்கருத் துணர்தல், முதலிய விரியினையு முடைத்து.

இது, பாங்கி கூட்டுவிக்கத் தலைவன் கூடும் கூட்டம். இது இரந்து பின்னிற்றல், சேட்படை, மடற்கூற்று, மடல்விலக்கு, உடன் படல், மடற் கூற்றொழிதல், குறைநயப்பித்தல், நயத்தல், கூட்டல், கூடல், ஆயங்கூட்டல், வேட்டல் எனப் பன்னிருவகையினையும், தலைவனுட்கோள் சாற்றல், பாங்கி குல முறைகிளத்தல், தலைவன் தலவி தன்னை யுயர்த்தல், பாங்கியறியாள் போன்று வினாதல், இறைவனிறைவி தன்மையியம்பல், பாங்கி தலைவியருமை சாற்றல், தலைவனின்றி யமையாமை யியம்பல், பாங்கி நின் குறை நீயே சென்றுரையெனல், பாங்கியைத் தலைவன் பழித்தல், பாங்கி பேதமை பூட்டல், காதலன் தலைவி மூதறிவுடைமை மொழிதல், பாங்கி முன்னுறு புணர்ச்சி முறையுறக்கூறல், தன்னிலை தலைவன்சாற் நல், பாங்கி உலகியலுரைத்தல், தலைமகன் மறுத்தல், பாங்கியஞ்சி யச்சுறுத்தல், தலை வன் கையுறைபுகழ்தல், பாங்கி கையுறை மறுத்தல், ஆற்றாநெஞ்சினோடவன் புலத்தல், பாங்கியாற்றுவித்தகற்றல், இரந்து குறைபெறாது வருந்திய கிழவோன் மடலேபொருளெனமதித்தல், பாங்கிக்கு உலகின்மேல் வைத் துரைத்தல், அதனைத் தன் மேல்வைத்துச் சாற்றல், பாங்கி தலைமகளவயவத்தருமைசாற்றல், தலைமகன் தன்னைத்தானே புகழ்தல், பாங்கி அருளியல் கிளத்தல், கொண்டுநிலைகூறல், தலைவி யிளமைத்தன்மை பாங்கி தலைவற்குணர்த்தல், தலைவன் தலைவி வருத்தியவண்ண முரைத்தல், பாங்கி செவ்வியருமை செப்பல், தலைவன் செவ்வியெளிமைசெப்பல், பாங்கி யென்னை மறைத்தபின் எளிதென நகுதல், அந்தகை பொருதவன் புலம்பல், பாங்கி தலைவனைத்தேற்றல், பாங்கி கைடறையேற்றல், கிழவோனாற்றல், இறைவன்றனக்கு குறைநேர்பாங்கி பிறைவிக்கு அவன்குறையுணர்த்தல், இறைவியறியான் போன்று குறியாள் கூறல், பாங்கியிதை யோர்கண்டமை பகர்தல், பாங்கியைத் தலைவி மறைத்தல், பாங்கி யென்னை மறைப்பதென் னெனத்தழால், பாங்கி கையுறைபுகழ்தல், தோழிகிழவோன் துயர்நிலை கிளத்தல், மறுத்தற்கருமைமாட்டல், தலைவன்குறிப்பு வேறாக நெறிப்படக் கூறல், தோழி தலைவியைமுனிதல், தலைவி பாங்கியைமுனிதல், தலைவி கையுறையேற்றல், இறைவி கையுறையேற்றமை பாங்கியிறைவற் குணர்த்தல், (பகற்குறி) பால்கி தலைமகற்குக் குறியிடங்கூறல், பாங்கி குறியிடத்து இறைவியைக்கொண்டு சேறல், பாங்கி தலைமகளைக் குறியிடத்துய்த்து நீங்கல், இறைவி யிறையோனிடத் தெதிர்ப்படுதல், புணர்ச்சியின் மகிழ்தல், புகழ்தல், தலைமகளைத் தலைமகன் விடுத்தல், பாங்கி தலைவியைச்சார்ந்து கையுறை காட்டல், தலைவியைப் பாங்கிற்கூட்டல், நீங்கித் தலைவற் கோம்படைசாற்றல், உலகியல் மேம்படவிருந்து விலக்கல், விருந்திறை விரும்பல், எனும் விரியினை யுடைத்து. (அகம்).

ராஜரிஷி. (பா. அநு.)

சுமாலி குமரனாகிய அரக்கன், இராவண சோபதி, அநுமனால் மாண்டவன்.

(96) வகைத்தருக்கக் கோவையில் வல்லஜயனென்னுங் கடவுள். (சிலப்பதிகாரவுரை.)

இது சமயங்களைத் திரட்டிச் சொன்ன நூல்,

1. இருடிபுத்திரன் தவத்தால் ஞானமடைந்தவன். 2. திருதராட்டிரன் குமரன்.

சிதம்பரத்தில் குருத்துரோகத்தால் வருணனுக்குண்டான பாசமொழித்த, துறை,

நிறைமதி போன்ற கொற்றக்குடையின் கீழேதாழ்வு சொல்லி வேந்தர் பலரும் மாற்சரியத்தை விடவும் அவ்விடத்தினின்றும் போகானாகி மறத்தினையுடைய மன்னன் பாடி வீட்டிலே இருந்தது. (பு~வெ)

1. இது பசுமை நிறங்கொண்டிருக்குங் காரணத்தால் பாசி எனப் பெயர்பெற்றது. இதில் பலவகை உண்டு. நீர்ப்பாசி, நிலப்பாசி, கற்பாசி, கடற்பாசி முதலிய, முதலில் நீர்ப்பாசியில் உப்பு நீர்ப்பாசி, நன்னீர்ப்பாசி என இருவகையுண்டு. உப்புநீர்ப் பாசிகள் கடற்பாசிகளாம். இப்பாசிகள், கடலில் காடுகளைப் போலடர்ந்து கப்பல்கள் போகவழியிலாது கடலை நிலமெனக் கூறும்படி நெடுந்தூரம் அடர்ந்திருக்கின்றன. இவ்வகைப் பாசிகளை லேசோனியா (Lessonia) என்கின்றனர். இன்னும் கடல்களில் ஆயிரக்கணக் கான நீண்ட ஒருவகைப் பாசி உண்டு. அப்பாசி உஷ்ணப் பிரதேசத்தையடுத்த கடல்களில் உண்டென்பர் அதனை மேக்ராகிஸ்டிஸ் (Myerogyatis) என்பர். இன்றும் கடல்களில் மூங்கிலைப்போல் கிளைக்கும் கெல்ப் (Kelp) எனும் ஒருவகையும், உண்டு, இதில் உப்புண்டாக்கிப் பலவகைக்கு உபயோ கிக்கின்றனர். ஐரோப்பாவின் வடகடலில் ஐஸ்லண்டை யடுத்துள்ள கடற் பாறைகளில் ஒருவகைப் பாசிகள் கற்றாழைபோல் வளருகின்றன. அவற்றை அந்நாட்டார் உணவாகக் கொள்கின்றனர். அன்றியும், கடல்வாழ் திமிங்கிலங் களும் உணவாகக் கொள்கின்றன. அவற்றை சீவிட் ஐசிங் கிளாஸ் என்பர். அப்பாசி ஜர்லாண்டை அடுத்த கடற்பாறைகளிலு முண்டென்பர். இவற்றை ஆகாரப்பொருளாகப் பிற நாடுகளுக்கும் அனுப்புகின்றனர். இன்னும் பாலுள்ள கள்ளிகளைப் போலச் சோதிப்பாசிகளும் உண்டென்பர். இவை இரவில் ஒரே சோதியாய்க் காணப்படுகின்றன என்பர். நன்னீர்ப்பாசி; இது, நல்ல நீருள்ள ஆறு, ஏரி, ஓடை, கசம், குளம், முதலிய நீர்நிலைகளில் உண்டாவது. இச்சாதியில் பலவகை உண்டு. அவை கொத்துப்பாசி, கொட்டைப்பாசி, குடற் பாசி, கோழைப்பாசி, அழுக்குப்பாசி, அழுக்கு நீக்கும்பாசி, சினைப்பாசி, இலைப்பாசி, கொடிப்பாசி, வேப்பம்பாசி, வேலம்பாசி, நாற்றப்பாசி, ஆற்றுப்பாசி, கடற்பாசி, கற்பாசி, கூந்தற்பாசி, பழம்பாசி, முட்டைப்பாசி, வழுக்குப்பாசி எனப் பல வகையுண்டு. நிலப்பாசி வகைகளில் பல வகை உண்டு. அவை, மண்ணிலும், கற்கள், பாறைகள், மரங்கள் முதலியவற்றில் உண்டாவன. இவை பாறைகளில் கண்ணுக் கெட்டாத சிறிய இலைகளைப் பெற்றுப் பச்சைப்பட்டு விரித்தாற்போல் வளருகின்றன. கற்பாசி மலைகளில் நீர் தங்குமிடங்களில் வளர்வன.

பகைவருடைய வலிகெட அகழியிடத்துப் பூசலை மேற் கொண்டது. (பு. வெ.)

தருமன் குமரி. பருந்துகளையும், ஆந்தைகளையும் பெற்றனள்.

இம்மதத்தவர்க்குச் சிவன் விபூதியுஞ் சடைமுடியும் உடைய மூர்த்தியாய் அருள் செய்வன். இது அகச்சமயத்துள் ஒன்று.

அருச்சுநனுக்குப் பாசுபதந்தாவும், ஆத்மாக்களுக்குப் பதியாந் கன்மையைத் தெரிவிக்கவும் எழுந்தருளிய சிவபிரான் திருக்கோலம்,

இது சிவாஸ்திரம், சூர்யனைப் போலப் பிரகாசிப்பதும், எல்லாத் தேவர்களின் ஸாரமானதும், ஆயிரம் கைகளும், நாக்குகளும், வாய்களுடைய தும், பயங்கரமான ஸர்ப்பரூப முடையதாயக் கைகளில் பலவிதமான அஸ்திர சஸ்திரங்களைப் பெற்றுமிருப்பது, நிகரற்றது. எல்லாப் பிராணிகளுக்கும் பயத்தைத் தருவது. (பாரதம் அது சாரிகபர்வம்.)

1. இஃது ஐந்து முகம் பத்துக்காதுகள் முகம்ஒவ்வொன்றிற்கு மும்மூன்று நேத்ரம், பார்க்கக்கூடாத அதிபயங்கரமான பத்துக்கைகளும், மகாபலமும், கோரைப்பற்களுடைய அதிபயங்கரமும், அதியுக்ரமும், மகத்தாகிய தவனியும், ஜயிக்கப்படாததாகியும், நாக்கையுதட்டிலே நக்கிக் கொண்டு கோடி சூர்யப் பிரகாசமாய் வலதுகைகளில் அக்னி, வேதாளம், சூலம், சத்தி, அங்குசம், இடதுகைகளில் சர்ப்பம், குந்தம், சக்ரம், கட்கம், முத்காம், இவ்வித ஆயுதங்களை யுடையதாய்ச் சத்ருசங்காரியாய் ரோகங்களைப் போக்கடிப்பதாய் இருக்கும், 2, சிவாஸ்திரம், அர்ச்சுனனால் அடையப்பட்டது. (பா~துரோ.)

இவன் நிமித்தகாரணன். இவன், முதலில் பரமாணு உபாதான காரணமாய் உலகத்தையுண்டாக்க ஆன்மாக்கள் மும்மலத்தில் கட்டுண்டு ஆகமத்தின்படி சிவபூசையால் கன்மநீங்கிப் பதியோடு ஒப்பது மோக்ஷம் என்பன். (தத்.)

பஞ்சவன் புத்திரன், பித்ருக்களைக் காண்க.

இதுவும் வைகாசிமாதம் சுக்கில பக்ஷம் திருதியையில் ரேணுகா தேவியிடம் பரசராமர் பிறந்த திதி. இதில் விரதமிருக்கில் நலமுண்டாம்.

அறுபத்து நான்கு கணதேவர்,

1. பஞ்சசனைக் காண்க. 2. ஒரு அக்னி.

வைஷ்ணவாகமத்தில் ஒன்று. இதை அநுசரித்தவர் பாஞ்சராத் திரர். இது வைஷ்ணவாகமம், இது, விஷ்ணுவாலயப் பிரதிட்டைக்குரிய விதி, குண்டமண்டலஸ் தபனவிதி, அக்னிகார்ய விதி, துவஜாரோகண விதி, நீகை, ஆசாதனம், கிருஹாராதனம், பூஜை, பஞ்ச கௌவ்யம், மஹோற்சவம், யாகசாலா விதி, ஜீர்ணோத்தாரணம், நாராயணபவி, முத்ரா லக்ஷணம், துஸ்வப்னப் பிராயச்சித்தம், ஸ்ரீவைகுண்டலக்ஷணம், மந்திர விதி, யோகம், ஆசார்யலக்ஷணம், பிரதிமால க்ஷணம், ஜலாதிவாஸனம், நயனோன்மீலனம் முதலிய விரிவாகக் கூறும். இதில் பின் சொல்லும் சம்மிதைகளல்லாமல் காபிஞ்சலசம்மிதை, காச்யபசம்மிசை விரிவாகப் பலவிஷயங்கள் கூறும். இது பவித்ரோச்சவாதிவிதி முதலியவற்றை விரிவாகக் கூறுவது. இஃது ஐந்து நாளையில் திருமால் பிரமனுக்கு உபதேசிக்கப் பிரமதேவர் நாரதருக்குப தேசிக்க நாரதர் மற்றமுனிவர்க்கு உபதேசித்ததாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. இது நூற்றெட்டுச் சம்மிதைகளாக வகுக்ககப்பட்டிருக்கிறது. அவை, 1 பாத்மம், 2 பாத்மோத்பவம், 3 மாயாவைப் வம், 4 நளகூபரம், 5 திரைலோக்யமோ ஹனம், 6 விஷ்ணு திலகம், 7 பாமாஹ்வயம், 8 நாரதீயம், 9 தான தீயம், 10 வாசிஷ்டம், 11 பௌஷ்கமாஹ்வயம், 12 ஸநத்குமாரம், 13 ஸநகம், 14 தியாகி யம், 15 விச்வசம்மிதை, 16 சாகாந்தம், 17 மகீப்ரச்னம், 18 ஸ்ரீபிரசனம், 19 புருஷோத்தமன், 20 மாஹேந்திரசம்மிதை 21 பஞ்சபிரச்னாக்யம், 22 தத்வசாகரம், 23 வாகீசம், 24 சாத்வதம், 25 தேசோத்ர விணம், 26 ஸ்ரீகராஹ்வயம், 27 சாம்பர்த் தம், 28 விஷ்ணுசத்பாவம், 29 சித்தாந்தம் 30 விஷ்ணுபூர்வகம், 31 விஷ்ணு தத்வம், 32 கௌமாரம், 33 ரஹஸ்யம், விஷ்ணு பூர்வகம், 34 விஷ்ணுவைபாவிகம், 35 சௌரம், 36 சௌம்யம், 37 ஈச்வாசம்மிதை, 38 அநந்தாக்யம், பாகவதம், 39 ஜயாக்யம் மூலசம்மிதை, 40 புஷ்டி தந்தரம், 41 சௌநகியம், 42 மாரீசம், 43 தக்ஷ சம்மிதை, 44 ஔபேந்திரம், 45 யோகஹிருதயம், 46 ஹாரீதம், 47 பாரமேச்வாம்; 48 ஆத்ரேயம், 49 ஐந்திரம், 50 விஷ்வக் சேநம் ஔசனசாஹ்வயம், 51 வைஹாய சம், 52 வைஹகேந்திரம், 63 பார்க்கவும், 54 பரபூருஷம், 55 யாஞ்ஞவற்கியம், 16 கௌதமீயம், 57 பௌலஸ்தியம் சாகலாஹ்வயம், 58 ஞானார்ணவம், 59 ஜாமதக்னியம், 60 யாம்யம் நாராயணாத்மகம், 61 பராசர்யம், 62 ஜாபாலம், 63 காபிலம், 64 காமனல்வயம், 65. ஜயோயாம், 66 பிரா கஸ்பத்வம், 67 அஜமினம், வாமனாஹ்வயம், 68 காத்யாயனீயம், 69 வால்மீகம், 70 ஒன்பகாயனசம்மிதை, 71 இரண்ய கர்ப்பம், 72 ஆகஸ்தியம், 73 காருஷம், 74 போதாயனாஹ்வயம், 75 பாரத்வாஜம், 75 நாரசிமயம், 77 கார்க்கியம், 78 உத்தர பூர்வகம், 79 சாதாதபம், 80 ஆங்கீரசம், 81 காச்யபம், 82 பைங்களாஹ் வயம், 83 நிரைலோக்ய விஜயம், 84 யோகம், 85 நாரதீயம், 86 வாருணம், 87கருஷ்ணம், 88 ஆம்பாம், 89 ஆக்னேயம், 90 மார்க்கண்டேய சங்கிரகம், 91 மகாசந்த்குமா சாக்கியம், 92 வியாசாக்கியம், விஷ்ணுசம்மிதை, 93 அகிர் புத்னியசம்மிசை, 94 பிரம்மசாகவசம்மிதை, 95 மார்க்கண்டே யம், 96 பார்வதம், 97 பிரம்மநாரதசம்மிதை, 98 சக்கருதரசம்மிதை, 99 உமாமகேச் வரசம்மிதை, 100 தத்தாத்ரேயம், 101 சர்வாக்யம், 102 வாராஹம், 103 மஹிராஹ்வயம், 104 சங்கர்ஷணாக்யம், 105 பிரத்தியும்னம், 106 வாமனம், 107 கல்கிராகவம், 108 பிராசேதசாக்யம் முதலிய.

ஆருணியென்னும் பெயருள்ள ரிஷி, (பா. ஆதி.)

இது மிக்க நீர்வளமுடையது. ஆருணியரசனுடைய தேயம். (பெருங்கதை).

1, சத்திக்கு ஓர்படன். 2. மதன நூல் ஆசாரியன். 3. அரம் மியாசுவனைக் காண்க, 4. பாஞ்சாலதேசம் ஆண்டவன். துருபதன்; அருச்சுநனால் கட்டுண்டவன். துரியோதனனைச் சோமகேயாதிகளால் அடிப் பித்தவன். உபயாசனாசன் முதலிய முனிவரால் யாகாக்னியில் திட்டத் துய்ம்மனையும் திரெளபதியையும் ஒருவில்லையும் பெற்றவன். பாரதவீரரில் ஒருவன், மருத்துவர் அம்சம்.

இவர் வாமதேவரால் உபதேசிக்கப் பட்டவர்.

இந்திரபிரஸ்தத்திற்குக் கிழக்கில் உள்ள தேசம். இது வடபாஞ்சாலம், என்றும், தென்பாஞ்சாலம் என்று பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றது. முதலாவதற்கு இராஜதானிஹாஹிச்சத்திரம், இது துரோணரால் அபகரிக்கப்பட்டது. இரண்டாவதற்க்கு. இராஜதானி காம்பிலி தூவபதியின் தந்தையாகிய துருபதனால் ஆளப்பட்டது. Rohilkhand. (பா. பீஷ்மபர்வம்.)

குவடு நீண்ட மலையினையுடையவன் குவித்தசையுடனே பாடகமணிந்த சிற்றடியிலே வணங்கிய பின்பு நெஞ்சு நெகிழ்ந்தது. (பு. வெ. பெருந்திணை).

தன்மகன், ஆசிரியன் மகன், அரசன்மகன், அதிகப்பொருள் தருவோன், வழிபடுவோன் சொல்வதை விரைவிற் கிரகிப்போன் ஆகிய இவர்களுக்கு ஆசிரியன் பாடம் கூறலாம். கள்ளுண்போன், சோம்பேறி, மானி, காமி, கள்வன், பிணியன், எழை, பிணக்கன், சினத்தன், துயில்வோன், மந்தன், நூலின் விரிவிற்கஞ்சுவோன், இரக்கமிலான், பாவி பொய் கூறுவானுக்குப் பாடங்கூறலாகாது.

ஒரு தமிழ் நூல் ஆசிரியர், இவர் சொன்ன சூத்திரம் காரிகையின் ஒரு இடத்தில் உதகரித்திருக்கிறது.

1. இருக்ஷபர்வதத்தில் உற்பத்தியாகிப் பாயும் நதி. 2. அடுப தேசத்தின் சமிபத்தில் பாரி யாத்தரிகிரியில் தோன்றிச் சர்மன் நதியில் கலக்கும் உபநதி The Kaliscind s branch of the Cambol.

இதற்குக் (குசுமபுரி, புஷ்பபுரி) எனவும் பெயர். இது தற்காலம் பாட்னா கங்கைக் கரைக்கண் இருக்கிறது. மகததேசாதிபதியாகிய உதயாச்வனால் நிருமிக்கப்பட்டது, இது பௌத்தரும் வைதிகசமயத்தாரும் இருந்த இடமென்று சீனயாத்ரிகன் ஹியூன் சாங் கூறியிருக்கின்றனன்,

இது, வடக்கே சோணை நதிக்கு வடபுறத்திலும், கங்கை நதிக்குச் சிறிது தூரத்திலும் இருந்த பட்டணம். இது (9) மைல் நீளமும், ஒன்றரைமைல் அகலமும், (64) வாயில்களும், (574) கோபுரங்களும் பெற்றிருந்தது. இது, நந்தர், மௌரியர், ஆந்திரர் முதலியோரது பிரபல ஆட்சித்தலமாயிருந்தது. இது மௌரியவம்ச முதல்வனாகிய சந்திரகுப்தனும் அவன் பேரன். அசோகசக்ரவர்த்தியும் ஆண்டது. இதில் இருந்த அரச அரண்மனை (4) ஆம் நூற்றாண்டுவரை அழியாதிருந்தது என சீனயாத்திரிகனாகிய பாஹீ யான் என்பவன் எழுதிய சரித்திரத்தால் தெரிகிறது. இது பிற்காலத்துக் கங்கைப் பெருக்காலழிந்தது. இதன் அழிவை (4) ஆம் நூற்றாண்டின் சீனதேசத்தி லிருந்து யாத்திரை செய்த ஹ்யூந்த்ஸாங் கூறியிருக்கிறார்.

1. என்பது இன்பம், தெளிவு, நிறை, ஒளி, வன்சொல், இறுதி, மந்தம், உச்சம் எனும் எட்டும் கொண்டது. 2, பாடாலிபுத்திர நகரம். இதிலுள்ள பொன்வினைஞர் பண்டைக்காலத்தில் மிக்க பெயர் பெற்று விளங்கினார்கள்.

இவன் ஆன்மா முத்தியிலும் சகசமலம் நீங்காது கல்போற் கிடக்கும் என்பன்.

இசையும் வலியும் சீர்தூக்காக் கொடையும் தண்ணளியும் என்று சொல்லுமிவற்றைத் தெரிந்து சொல்லியது. (பு. வெ.)

இவன் சர்வரக்ஷன் என்பவன். இவன் தன் மனைவியின் ஆபரணங்களை இரவலாக வாங்கி அணிந்து கொண்டு வியபசாரத் தொழிலால் அம்பலத்தில் வந்த தன் தாயை வெருட்டித் தீங்கிழைத்து அவளது ஆபரணங்களைப் பறித்துச் சென்று தன் மனைவிக்குக் கொடுப்ப அவள் ஊகித்தறிந்து உண்மை கண்டு வெளிப்படுத்த அவ்விருவரும் தண்டிக்கப் பட்டனர். (சைநகதை).

பிணந்தூக்க எட்டடி நீளமாய் இரண்டு கொம்புகளமைத்துப் பிணத்தின் அகலத்திற்குத் தக்கபடி குறுக்குப் புள்ளமைத்து எணிபோல் கட்டப்பட்ட பிணப்படுகை.

இது எலியினத்தது. ஆசாம், அரகான் முதலிய மலைப்ரதேசங்களில் பூமியில் வளை தோண்டிக்கொண்டு வசிக்கிறது. இது, சாகப்பரணி. இதன் தேகத்திலழுத் தமான மயிருண்டு. இது கோபங்கொள்ளும்போது மயிரை முள்ளம் பன்றிபோல் சிலிர்த்துக்கொண்டு உருமுகிறது. இது நாயினளவாக இருக்கிறது. மரமேறித் தேன்கூடுகளை யுறிஞ்சித்தின்னும், இது மாரிக்காலத் திற்கென்று ஆகாரந்தேடிவைத்துக் கொள்ளுகிறது. இவ்வினத்தில் மற்றொரு வகை ஆப்ரிகா மலைப்பிரதேசங்களிலுண்டு. அவற்றிற்கு ராடில் என்று பெயர். இது (1 1/4) அடி நீளம் (3) அடி உயரம். பூமியில் வளைதோண்டி வசிப்பது, சாக பக்ஷணி,

சத்தியூதியென்பவனது நகரம். (பெ. கதை.)

இம்மதத்தாபகர் பாட்டர் என்பவர், இம்மத சித்தாந்தம், ஆத்மா க்ஷணிக ரூபமன்று, ஆயினும் ஸ்திரச்வரூபமான ஆத்மா சடமாகவும் சித்தாகவும் இருக்கிறான்; எவ்வாறெனின் நித்திரையினின்று எழுந்தவன் நான் மரம்போல் தூங்கினேன் எனவும், விழித்துக் கொண்டவனுக்கு அறிவு உதித்தலின் சித்ஸ்வரூப மென்றுங் கூறப்படுகிறான். சுஷூபதியில் ஆத்மஸ்வரூபம் தவிர வேறொன்றும் தோன்றாதிருத்தலின் ஸ்மரணத்திற்குக் காரணம் சுஷுப்தியின் ஞானமே ஆதலால் இதுவே ஆத்மஸ்வரூபம் என்பன். இதனால் ஆத்மா பிரகாசனாகவும் அப்பிரகாசனாகவு மிருக்கிறான். எவ்வா றெனின் சுஷுப்தியில் சேதனனுடைய ஆபால சகித அஞ்ஞானா நந்தமய கோசம் ஆத்மா என்று கூறப்படுகிறது. ஆதலால் ஆருந்த மயகோசமே ஆத்மா என்பது இம்மதம். இம்மதத் தாபகருக்கு வார்த்திககாசர் எனவும் ஒரு பெயர். (தத்துவநிஜாறு).

இவன் வேதம் நித்தியமாய் அநாதியாய் முதல் ஈறு இன்றியிருப்பது, இது ஒருவராற் கற்பிக்கப்பட்டது அன்று என்பன். இதை அநுட்டித்து இதில் உள்ள யாகாதிகர்மங்களைச் செய்வது முத்தியென்பன்,

இவர் யாப்பருங் கலவிருத்தியுள் கூறப்பட்ட தொல்லாசிரியர்களில் ஒருவர். இவர் செய்யுளிலக்கணஞ் செய்தவரா யிருக்கலாம். பெயர் விளங்கவில்லை,

இது வச்சணந்தி, குணவீரபண்டிதன், இந்திரகாளி முதலியவர் களாற் செய்யப்பட்ட செய்யுளிலக்கணம்,

1, ஒர் காந்தருவன், பிற்பிறப்பில் கீசகனாய்ப் பிறந்தான். 2. பலிச்சக்கிரவர்த்தியின் குமரன். 3. சிவகணத்தவரில் ஒருவன். 4. சமீகருக்குச் சுதானினியிடம் உதித்த குமரன். 5. (சூர்.) புரக்ஞயன் குமரன். இவன் குமரன் அதரண்யன். 6. வசுதேவன் தம்பியாகிய அநீகன் குமரன்.

பாணர் குலத்தவனாகிய ஒரு சிவயோகி, பட்டினத்தடிகள் காலத்தவன்.

இவர் வரகுண பாண்டியன் சபையிலிருந்த யாழ்வல்ல பாணர். இவர் காலத்துப் பாண்டியன் சபையில் தன் யாழ்வல்லமையைக் காட்டிப் பரிசுபெற ஏயநாதன் என்னும் வடநாட்டான் ஒருவன் வந்து செருக்குற்றிருத் தலைப் பாண்டியன் கண்டு பத்திரரை அழைத்து ஏமநாதனுடன் பாடவல்லீரோ என்றனன், பாணர் சொக்கர் அருளால் பாடவல்லேன் என்று சொக்கரைத் துதிக்கச் சென்றனர். சொக்கர் ஏமநாதன் வீறு அடங்க ஓர்விறகு விற்பவராய் விறகுகொண்டு யாழேந்தி ஏமாநாதன் வீட்டுப்புறத்தில் விறகையிறக்கித் தாம் ஒருபுறத்தில் எழுந்தருளி யாழினை மீட்டிச் சாதாரிசாகம் பாடினர். வீட்டில் இருந்த ஏமநாதன் புறத்தில் வந்து கேட்டு மனம் உருகி நீ யார் என்றனன். விறகு விற்பவர் நான் பாணபத்திரர் மாணாக்கருள் ஒருவன். என்னை அவர் கிழவன் என்று நீக்க நான் விறகு வெட்டிச் சீவிக்கிறேன் என்றனர். ஏமநாதன் இந்த விறகு தலையன் பாட்டு இப்படி யிருக்குமாயின் பாண பத்திரன் பாட்டு எப்படிப்பட்டதோவென்று அஞ்சிப் பாதி இரவில் ஊரைவிட்டு ஓடினன். இதனைச் சொக்கர் பாணருக்கு அறிவித்துத் திருக்கோயில் எழுந்தருளினர். பின்பு பாணபத்திரர் இதனை அரசனுக்கு அறிவிக்க அரசன் சொக்கரைப் பாடுக என்றபடி அரசனிடஞ் செல்லாது சிவமூர்த்தியைச் சந்நிதிக்கு எதிரில் இருந்து பாடி வந்தனர். இவர் அரசனிடஞ் செல்லாமையால் பொருளின்றி வறுமையடைந்து வருந்துவதைச் சொக்கர் அறிந்து அரசன் பொக்கிஷத்தில் இருந்து பல பணிகளையும், பொன்களையும் நாடோறும் கொடுத்து வருகையில் பாணர் இவைகளைப் பெற்று உருக்கித் தாமும் அநுபவித்துத் தன்னைச் சார்ந்தவர்க்கும் கொடுத்து வந்தனர். இவ்வகை கொடுத்தல் சிலநாள் நிற்கப் பத்திரர் வறுமையால் உடல்வாடி நித்திரை புரிந்தனர். அப்போது சொக்கர் சித்தமூர்த்திகளாய்க் கனவில் தரிசனம் தந்து இனி அரசன் காணில் காவலாளரைத் தண்டிப்பான் ஆதலால் நாம் உன்வறுமை நீங்கும்படி சேரனுக்குத் திருமுகங் கொடுக்கின்றோம், கொண்டு சென்று காட்டி வறுமை நீங்குக என்று “மதிமலி புரிசை மாடக்கூடற், பதிமிசை நிலவும் பானிற வரிச்சிறை, அன்னம்பயில் பொழிலால வாயின், மன்னியசிவன் யான் மொழி தரு மாற்றம், பருவக்கொண்மூ உப்படி யெனப்பாவலர்க்கு, உரிமையினுரி மையினுதவி யொளிதிகழ், குருமாமதிபுரை குலவிய குடைக்கீழ்ச், செருமாவு கைக்குஞ் சேரலன் காண்க, பண்பால்யாழ்வல பாணபத்திரன், தன்போலென் பாலன் பன்றன் பால், காண்பது கருதிப் போந்தனன்மாண் பொருள் கொடுத்து வரவிடுப்பதுவே” இத்திருப்பாசுரமளித்துத் திருக்கோயில் எழுந்தருளினர். பாணர்விழித்துத் திருமுகத்தை எதிரிற்கண்டு சிரமேற்கொண்டு சோநாடு சென்றனர். இதற்கு முன்பே சிவமூர்த்தி பாணரது வரவைச் சேரருக்கு அறிவித்ததால் சேரர் பாணரை எதிர் கொண்டு அழைத்துச் சென்றனர். பின் சேரமான் பெருமாணாயனார், உபசரிக்கப் பாணபத்திரர் அவ்விடமிருந்து மதுரைக்கு வரவேண்டுமென நினைக்கையில் சேரமான் பெருமாணாயனார் அவரது அவாவளவு பொன் கொடுத்து வழிவிட்டனர். இவ்வகை மதுரைக்கு மீண்ட பாணபத்திரர் நாடோறும் அர்த்தசாமவரையில் கடவுளைப்பாடும் நியமம்பூண்டு வருநாளில் இவரது அன்பைப் பலர்க்கும் சிவமூர்த்தி தெரிவிக்க வேண்டிப் பெருமழை வருஷிக்கச் செய்தனர். பாணர் நந்திதேவருக்குப் பின் னிருந்து பாடுகையில் மழையின் குளிர்ச்சியாலும் அடியில் வெள்ளம் ஒடு தலாலும் கைகால் முதலிய விறைத்தும் அசையாது பாடுதல் கண்ட சொக்கர் பலகையொன்று அருளி அதின் மீதிருந்து பாடி மழைவிட வீடுசென்றனர். விடிந்தபின் பாண்டியன் கேட்டுப் பத்திரரை அழைத்து முன்போலவே வரிசை நடத்தி வந்தனன். திருநீல கண்டயாழ்ப்பாண நாயனார் எனவும் இவர்க்குப் பெயர். இவர் திருஞானசம்பந்த மூர்த்திகள் காலத்து இருந்தவராகவும், சேரமான் காலத்தவராகவும் தெரிகிறது.

நாடக விகற்பத்தொன்று. தூர்த்தனதல், தலைவனாதல் தானுஞ் சொல்லி நின்றார் சொல்லையு மநுவதித்து சொல்லிய ஐவகைச் சந்தியுள்ளும் கடைக்கண் சந்தியங்கம் ஒன்றாவது, (வீரசோ.)

1. வைசியன் பிராமணப் பெண்ணைப் புணரப்பிறந்தவர். 2. தையற்காரர் அங்கம் வெட்டின திருவிளையாடல் நடத்துவோர் இவர்களே. (திருவி) 3. இசைப்பாணர் யாழ்ப்பாணர், மண்டைப்பாணர் எனப் பலர். (நச்சர்.) 4. இவர்கள் தற்காலம் திருநெல்வேலி முதலிய தமிழ் நாட்டில் தையல்தைத்து ஜீவிக்கின்றனர். முற்காலத்து இவர்கள் அரசர்களைப் பாடிப்பரிசு பெற்று வாழ்ந்த அறிவுடையார். தற்காலத்திலும் சிலர் கூத்து முதலிய ஆடி ஜீவிக்கின்றனர். இக்குலத்தில் புகழ்பெற்ற சிவனடியவர்களு மிருந்தனர். அவர்கள் பாணபத்திரர், திருநீலகண்ட யாழ்ப்பாணர் மற்றுஞ் சிலர் குடைமுதலிய செய்து ஜீவிக்கின்றனர்.

பாணாசுரனைக் காண்க.

பாணவும்சத்திற் பிறந்த ஒரு அரசன். இவன் ஜகதேகமல்லனுடைய புத்ரன்.

1. பலியின் குமரன். இவன் பட்டணம் சோணிதபுரம், இவன் கம்சனுக்கு நண்பன். இவன் சிவபூசாபலத்தால் அகண்டைச்வர்யமும் ஆயிரங்கைகளும் பெற்றுச் சிவமூர்த்தியை நோக்கித் தேவரீர் தவிர என்னோடு யுத்தம் புரியவல்லார் இல்லையாதலின் என்னோடு யுத்தம் புரிவாரைத் தெரிவிக்க என வேண்டினன், ஆவதுணர்ந்த சிவமூர்த்தி அசுரனை நோக்கி உன் கோட்டையின் துவசம் எக்காலத்துத் துணிபட்டு விழுகிறதோ அக்காலத்தில் உன்னிலும் வலியன் உன் வலியை அடக்குவன் என்று மறைந்தனர். இதனை யறிந்த பாணாசுரன் அரண்மனைக்குச் சென்று சுகத்துடன் சிலநாள் இருந்து உஷை யென்னும் குமரியைப் பெற்று வளர்த்து வந்தனன். அந்த உஷை வளர்ந்து பருவமடைந்து கனவில் அநிருத்தனைக் கண்டு காமுற்றுத் தன் தோழியால் அவனை வருவித்துக் களவிற்புணர்ந்து வருகையில் பாணாசுரன் அறிந்து அநிருத்தனை விலங்கிட்டனன். இதனை நாரதரால் அறிந்த கிருஷ்ணமூர்த்தி வாணாசுரன் மீது யுத்தத்திற்குச் சென்று சிவபூசை செய்த இரண்டு கரங்கள் தவிர மற்றக் கரங்களை யறுத்தனர். பின் இவன் தாய் கொட்டரி புத்திர் பிக்ஷை தரக் கண்ணனை வேண்ட அவ்வகை கண்ணன் அளித்தனர். பின்பு பாணாசுரன் அநிருத்தனையும் உஷையையும் கண்ணனிடம் சேர்த்து அபராதக்ஷமை வேண்டினன். இவனே கடைசியில் சிவ பூசாபலத்தால் திருக்கைலையடைந்து குடமுழா முழக்கும் திருப்பணி செய்து வருவானாயினான்: தென்திசை மலைகளில் பொருள் நிரப்பி வைத்தவன். இவன் சிவ பூசை செய்து இறைவன் எதிர்ப்பட நாடோறும் ஆயிரம் சிவலிங்கம் பூசிக்க வரம் பெற்றவன். இவன் பூசித்த விங்கம் பாணலிங்கம். 2. இவன் பல சாஸ்திரங்களைப் பெரியாரிடம் கேட்டு வருகையில் சிவலிங்க மகிமையையும் சிவபூஜா விசேஷங்களையும் கேட்டுச் சிவபூசை செய்ய விரும்பிச் சிவ பெருமானை நோக்கிப் பலநாள் தவஞ்செய்தனன். இவன் தவத்திற்குவந்த சிவபெருமான் நீ வேண்டிய தென்னவென எனக்கு ஆயிரஞ் சிரமும் இரண்டாயிரங் கைகளும் பதினாயிரம் லோக ஆட்சியும் பதினான்கு கோடி சிவலிங்கங்களும் வேண்டும் என்றனன். அவ்வாறே அவனுக்கு அநுக்ரகித்து பிரமத கணங்களைக்கொண்டு கங்கைக்கரை யினின்று சிவலிங்கங்களை வருவித்துக் கொடுத்துச் சிவபூஜை செய்யும்படி யேவி மறைந்தனர். அவ்வாறே வாணாசுரன் சிவ பூஜை செய்து பல கோடிகாலம் எல்லாப் போகங்களையும் அநுபவித்துப் பதினான்கு கோடிச் சிவலிங்கங்களை ஸ்ரீசைலம், கங்கை, நீலகண்டம், நேபாளம், யமுனை, மற்றும் புண்ணிய நதிகள், கன்யாகுமரி, முதலிய புண்யத்தலங்களி லமைத்தனன். அந்த விங்கங்களே, தற்காலம் காணப்படுவன. அவற்றுள் உத்தமமானவை, ரேகையாகிய கீறலும், பிந்துவாகிய வட்டமும், களங்கமாகிய கறுப்பும் மிகுகனமும், பலவர்ணங்களாகிய சித்திரமும், உச்சிக்குழியும், பருக்கைக் கல்லும், பக்கத்தழும்பும், வெடிப்பும், இன்றி, லிங்கத்திற் கமைந்த பீடத்துடன் உருண்டையாய், கருநாவற்பழம் போல் கறுப்பாய், பார்வையைக் கவரத் தக்கதாயிருப்பது உசிதமானதாகும். இவ்வகை லிங்கங்கள் இவனால் பூசிக்கப்பட்டவை. (சைவபூஷணம்.)

மிகவுமுயர்ந்த மலைவழியிடத்துப் பாணனை வழியிலே செலுத்தியது. (பு. வெ. பாடாண்.)

என்பது கொட்டும், அசைவும், தூக்கும் அளவும் ஒட்டப் புணர்ப்பது.

ஒரு மகருஷி, இவர் தமது உள்ளத்தில் உலகமுய்ய வியாகரணம் அருளிச் செய்யவேண்டிச் சிவமூர்த்தியைத் தரிசித்து நிற்கையில், சிவமூர்த்தி இவரது மனஎண்ணமறிந்து தமது திருக்கரத்தில் இருந்த நாதமயமாகியட மருகத்தைச்சிறிது அசைத்தனர். அதிலிருந்து எழுத்துக்கள் உண்டாயின. அவ்வெழுத்துக்களை அருகிருந்த இவர், பன்னிரண்டு சூத்திரமாக்கினர். இதற்குப் பதஞ்சலி முநிவர் பாஷ்யஞ் செய்தனர்.

பாணினி செய்த இலக்கணம்.

சோழன் இராசசூயம் வேட்ட பெருநற்கிள்ளியைப் பாடியவர். (புற. நா.)

இது வானோராகிய தேரில் பிரமன் காணப் பராதி வடிவாகிய இறைவன் வெண்ணீறணிந்தாடிய கூத்து.

பாண்டுமகாராஜன் புத்திரர் பாண்டுவிற்குக் குந்தி, மாத்ரியென இருவர் தேவியர். இவர்களில் குந்திக்குத் தருமன் பீமன், அருச்சுநன் என மூவர் குமாரரும், மாதரியிடம் நகுலனும் சகாதேவனும் பிறந்தனர். இவர்கள் சரித்திரத்தைப் பாரதத்திற் காண்க.

ஒரு ரிஷி. (பா. சபா)

வெள்ளாறது வடக்கா மேற்குப் பெருவழியார், தெள்ளார் புனற் கன்னி தெற்காகும் உள்ளார, ஆண்ட சடல்கிழக் காமைம்பத் தறுகாதம், பாண்டி நாட்டெல்லைப்பதி’ இவற்றை எல்லை யாகக்கொண்ட நாடு. The Modern distriots of Tinnevelly and Madure in South India. Its Capitals at different periods were Uragepura now called Negapatim and Madura.
பாண்டித்துரைத்தேவர் இவர் இராமநாதபுரத்தைச் சேர்ந்த பாலவநத்தம் ஜமின்தாரர். இலக்கிய இலக்கணங்களுணர்ந்தவர். தமிழபிமானி, மதுரையில் தற்காலம் தாபித்துள்ள தமிழ்ச் சங்கம் கண்டவர். வித்வான்களை யாதரித்து அவர்களைத் தமிழில் ஊக்கமுண்டாக்குபவர். தக்க பரிசுமளித்தவர். சைவப் பற்றுள்ளவர். நானியற்றிய அபிதான சிந்தாமணியை அச்சேற்றிப் பிரசுரஞ் செய்வித்தவர். இவர் செய்த நூல்கள் சிவஞானசுவாமிகள் இரட்டை மணி மாலை, இராஜராஜேஸ்வரி பதிகம், சைவ மஞ்சரித்திரட்டு, பன்னூற்றிரட்டு முதலிய,
பாண்டிப் பெருமாள் இவர் ஸ்ரீசிவஞான போதத்திற்குத் தெளிவான ஓர் உரை யெழுதிய ஆசிரியர், இவரது காலம் மரபு முதலிய விளங்கவில்லை,
பாண்டிய மண்டலாதீசுவரர் ஸ்ரீசோமசுந்தரக் கடவுளின் விருதாவளித் திருநாமங்களுள் ஒன்று. (திருவிளை)
பாண்டியர் 1. ஜடாவர்மன் குலசேகான். 1190~1214. 2. மாரவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் 1216~35. 3. மாரவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் 1238~57. 4. ஜடாவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் 1251~61. 5. வீரபாண்டியன் 1252~67. 6. மாரவர்மன் குலசேகான் 1268~1308, 7. ஜடாவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் 1275~90. 8. மாரவர்மன் குலசேகரன் 1314~21. 9. மாரவர்மன் பராக்ரம பாண்டியன் 1334~52. 10. ஜடாவர்மன் பராக்ரம பாண்டியன் 1357~72. 11. ஜடிலவர்மன் பராக்ரம பாண்டியன் அரிகேசரிதேவன் 1422~61. 12. ஜடிலவர்மன் பராக்ரம பாண்டியன் குலசேகரன் 1479~99, 13, ஜடில வர்மன் ஸ்ரீவல்லபன்1534~37. 14. மாரவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் 1531~55, 15. ஜடிலவர்மன் ஸ்ரீவகாப அதிவீரராமன் 1562~67.
பாண்டியனகழ்வீதி பள்ளத்தெரு. மாசிவீதி ஆவணி மூல வீதிக்கு இடையே கீழ்பாலுள்ளது. (திருவிளை).
பாண்டியன் 1. துஷ்யந்தன் போனாகிய ஆசரிதன் குமரன் என்பர். இவன் முதலாகப் பாண்டியவம்சம் பரவிற்று என்பர். சிலர், இதுவன்றி இந்திரன் பழிபெற்றுச் சிவபூசையாற் பழி நீங்கிச் சிவமூர்த்தியின் எதிரில் நிற்கையில் சிவமூர்த்தி இந்திரனை நோக்கி இக்கடம்பவனத்தைக் கெடுத்து நாடாக்கி நீ ஆள்க. உன்னிடம் மலையத்துவசன் என ஒரு குமரன் பிறப்பான். அவன் யாகத்தில் உமை குமரியாகத் தோற்றுவள், அவளை நாம் திருமணம் புணர்வோம் என்றனர். அவ்வகை இந்திரன் குலசேகா பாண்டியனாகப் பிறந்து அரசாண்டனன். அதுமுதல் இந்த வம்சம் பெருகியது. இவர்கள் மதுரை திருநெல்வேலி முதலியவற்றை ஆண்டனர். 2, விச்சுளிவித்தை யாடினவள் கூறியதைக் கேட்டு சடையநாத வள்ளல் கொடையைச் சோதிக்கச் சிலரை விட்ட போது கூறியது. இரவலாளரே பெருந்திருவுறுக, அரவுமிழ் மணியுமலை கடலமுதும், சிங்கப்பாலுந் திங்கட்குழவியும், முதிரைவாலுங் குதிரை மருப்பும், ஆமைமயிரு மன்னத்தின் பேடும், ஈகென இரப்பினு மில்லென வறியான், சடையனை யயின்றைத் தலைவனை, உடையது கேண்மி னுறு தியா ராய்ந்தே தொண்டைமண்டலத்து வேளாளரைப் பாடியது. விருத்தம், வையம் பெறினும் பொய்யுரைக்க, மாட்டார் தொண்டைமாட்டாரென், றையன் களந்தைப் புகழேந்தி யாண்டா னுரைத் தவரோநீர், எய்யுஞ் சிலவேள் வடிவோனே யிராசாதிபனே யிரப்போர்கள், ஐயந் தவிர்த்த பெருமானே யாவோ மடியோ மாவோமே. ” இதில் பின்னிரண்டடி வேளாளர் பாடியது. அறம் வளர்த்தான் முதலியாரைப் பாண்டியன் கலம்பகம் பாடலாமோ என்ன புலவர்க்குக் கூறியது. “உங்கண் மனந்தெரியும் புலவி சொருசீர் மாபெண், திங்கண் மரபினத் திங்களின் கூடச் செம்பூரறமா, துங்கன் மரபினிற் கங்கையுஞ் சூடினன் சோதியன்றோ, எங் கண் மரபுண்டெனக் கவிபாடினம்யா மவர்க்கே விட்டல ராசாவைப் பாடியது. “தொட்டிலிருக்கத் தொடங்கிய நாண் முதலாய், அட்டதிக்கு நின்குடைக் கீழா யிற்றே விட்டலையா, தன்குமரியன்றித் தனிக்குமரி கொள்ளாநீ, தென்குமரிக் கேகுவதென் செப்பு. 3. இது தமிழ் நாட்டு மூவாசர்களில் பாண்டி நாட்டரச னுக்குப் பட்டப் பெயர். இது தற்காலம் தமிழ்நாட்டு அம்பட்டன், கம்மாளன், ஓச்சன், பள்ளன், வண்ணான், சாணான், ஒருவகை வேளாளன் முதலிய வர்க்குப் பட்டமாக இருக்கிறது,

இவன் சிறந்த அறிவுடையான், எல்லாச் சுகங் களிலும் புத்திரப்பேறு சிறந்த தென்பதைப் பாடியவன். இவன் காலத்துப் பிசி ராந்தையார் புலவர். (புற நா) (அக நா.)

கோவலனைக் கொல்வித்தவன்; கற்றோர்பால் மதிப்புடையான். ஊழ்வலியாற் கோவலனைக் கொல்வித்தான், இவன் தன்னாகொக்க ஆரியரைத் தருவித்தமையின் இப்பெயர் பெற்றான். (புற~நா.)

ஆவூர் மூலங்கிழாராற் பாடப் பெற்றவன். இவன் தமிழ்நாட்டறசர் மூவரினும் மேம்பட்டு விளங்கினோன், இவனைப் பாடிய புலவர், மதுரை மருதனிளநாகனார், மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார், காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனார், ஆவூர்மூலங்கிழார், வடம் வண்ணக்கன் பெரிய சாத்தனார். (புற~நா.)

பாண்டியனிடத்தில், ஏனாதிப்பட்டம் பெற்றவர்போலும், கடைச்சங்கமருவிய புலவர். (அகநானூறு.) (குறுந்தொகை).

ஒரு பாண்டியன். இரும் பிடர்த்தலையரால் பாடப் பெற்றவன்; ஈரமுங் கொடையு முடையவன். (புற. நா.)

ஔவைபாடலுக்களிதவன். திருவள்ளுவர் குறளுக்குச் சிறப்புப்பாயிரங் கறினவன். வேங்கை மா பனை வென்று கானப்பேர் அரண்கொண் டான். (புறம்).

ஆவூர் மூலம் கிழாரால் பாடப் பெற்றவன். இவன் புலவர்க்கு ஆணையிட்டுப் போகாது மறுத்து உணவளித்தவன். இவனுக்குப் பாண்டிக் குதிரைச் சாக்கயவன் எனப் பெயர் உண்டு, (புறநா).

ஐயூர் முடவனாராலும், மருதனிள நாகனாசாலும், பாடப் பெற்றவன். வடநாட்டாசரை வென்று கீழ்ப்படுத்தினவன், இவன் கூடகாரத்து இறந்ததனால் இப்பெயர் பெற்றான். (புறநா.)

மதுரைக் கூலவாணிகன் சீத்தலைச் சாத்தனாரால் பாடப் பெற்றவன். கூடினோர்க் கினியன், கூடார்க்குப் பகைவன். (புற~நா.)

பகை வரை, வெல்லுதலிற் சிறந்தவனும், குடிகளைப் பாதுகாத்தலில் வல்லவனும், கல்வியுடை யோனுமாம். (புற நா)

குடபுலவியனாரால் பாடப்பெற்றவன். தலையாலங் கானத்துச் செருவென்றவன். இவன் சேரன், செம்பியன், திதியன், எழுங், எருமையூரான், இருங்கோ வொண்மான், பொருநன், இவர்கள் எழுவரையும் வென்றவன். இவன் ஊர் கொற்கை, இவன் மீது மாங்குடி மருதனார் மதுரைக்காஞ்சி பாடிப் பரிசுபெற்றார். இவனை சோழனும், சேரனும் சிறியனென் றிகழ வஞ்சினக்காஞ்சி பாடினன். (புறம் 72.)

இது பொற்ராமரையின் வடபாலுள்ள படித்துறை. (திருவிளை).

இவன் கடைச்சங்கத்தவர் காலத்திருந்த பாண்டிய மன்னரில் ஒருவன். (குறு 270.)

நெடும்பல்லியத் தாராலும், காரிகிழாராலும், நெட்டிமையாராலும் பாடப் பெற்றவன். அநேக யாகங்களைச் செய்தவன். சிவமூர்த்தியிடம் அன்பு வாய்த்தவன். (புற நா.)

சோழன் புறங்கொடையிற் பாடியது. “ஆறெல்லாஞ் செந்நீரருகெல்லாம் பல்பிணங்கள், துறெல் லாஞ் சோழன் சுரிகுஞ்சி மாறில்லாக், கன்னிக்கோனேவமுடிக்காரிக் கோன். பின்றொடரப் பொன்னிக்கோன்யோன புகார்”

நாடகத் தமிழ் நூலாசிரியர்களில் ஒருவர்.

இவன் மாறன் வழுதி யெனவுங் கூறப்படுவான். மதுரைப் பாண்டியர் மரபினன். குறிஞ்சியையும் முல்லையையும் புனைந்து பாடியவன். பூவிலை மடந்தையைக் காண்டலும் பருவவாவறிந்து தலைமகன் பிரிவிற் கிரங்குவது கேட்போரிரங்குதற் குரியதாகும். நற். 97. இவன் பாடியபாட்டு இரண்டு, (97,3011):

காவிரிப்பூம்பட்டினத்துக் காரிக் கண்ணனால் பாடல் பெற்றவன். இவன் சோழன் குராப்பள்ளித் துஞ்சிய பெருமாவளவனுடன் நட்புடையான். (புற)

இவன் ஒரு பாண்டியன், இவன் இருபத்துநாலாயிரம் ஆண்டு அரசு வீற்றிருந்தான் ஆதலின் இவனும் இவன் சபையிலிருந்தாரும் அறிவு மிகுந்திருத்தலின் தொல்காப்பியமுனிவர் தாம் செய்த இலக்கணத்தை இவன் சபையில் அரங்கேற்றினர்.

சேரவம் சாந்தக பாண்டியனுக்குக் குமரன்.

வம்சசிரோமணி பாண்டியனுக்குக் குமரன்,

துவாரகையில் இருந்த ஓர் ஆலவிருக்ஷம். இதன் அடியில்கண்ணன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தனன்.

கண்ணனும் பலராமனும் கன்றுகள் மேய்த்த துவாரகையி லுள்ள வெளி. (நாச்சியார் திருமொழி.)

1. இவன் விசித்திரவீரியன் தேவியாகிய அம்பாலிகையிடம் வியாசரால் பிறந்தவன். இவன் தேவியர் குந்தி, மாத்திரி. இவன் ஒருமுறை வேட்டைக்குச் சென்று அவ்விடம் மான் உருக்கொண்டு விளையாடிக் கொண்டிருந்த இருடி தம்பதிகளை மானென்று நிசபுத்தி செய்து அம்பினால் எய்தனன். மான் உருக்கொண்ட இருடி தன் நிசவுருவுடன் வெளிப்பட்டு நீ, யாங்கள் விளையாடியிருந்தபோது அம்பினால் எய்தனை ஆதலால் உன் நாயகியுடன் புணருகையில் உயிர் நீங்குக எனச் சபித்து உயிர்விட்டனன். இச்சாபம் உணர்ந்த அரசன் தனக்கு நேரிட்டதைத் தனது பாரியர்க்குத் தெரிவித்தனன். குந்தி தனக்குத் தெரிந்த மந்திரத்தால் தருமன், வீமன், அருச்சுநன் மூவரையும் பெற்று மிகுந்த மந்திரத்தை மாத்திரிக்கு உபதேசித்து நகுலசகாதேவரையும் பெறுவித்தனள். பின் அரசன் சிலநாளிருந்து சுவர்க்க மடைந்தனன். இவனை யக்ஷத்தலைவன் அம்சமென்றும் மருத்கணாம்ச மெனவும் கூறுவர். 2. ஒரு இருடி, கொங்குநாட்டில் விஷ்ணுவையெண்ணித் தவஞ்செய்து சித்தியடைந்தவர். 3. தண்டகாரண்யத்திற்கு அப்பால் இருக்கும் ஒரு பர்வதம்,

இந்திரன் ஆசனம், இதன் அசைவால் இந்திரன் உலகச் செய்திகளை அறிவான் என்பர். (மணிமேகலை).

சண்டாளனுக்கு வைதேக ஸ்திரீயிடம் பிறந்தவன். இவனுக்கு மூங்கில் வேலை. (மநு.)

பாண்டிய நாடு. (பா. பீஷ்.)

மார்பு அதிரல், தேகம் சுறசுறத்தல், அரோசகம், மஞ்சள் மூத்ரம், வியர்வை, மந்தாக்னி, தேகம் இளைத்தல், ஆயாசம், இக்குணங் களைத் தனக்குப் பழைய ரூபமாகப்பெறும். இது, வாதபாண்டு, பித்தபாண்டு, சிலேஷ்மபாண்டு, திரிதோஷபாண்டு, மிருத்திகாபுக்தபாண்டு, அசாத்ய பாண்டு, விஷபாண்டு, முதலியவாகப் பேதப்படும். இதனை வசந்தகுசுமா காமாத்திரை முதலியவற்றால் வசமாக்குக.

விளிர்த்த கொம்பினையுடைய யானையை யெறிந்து பறந்தலையிற் பட்டார்க்குயாழ் வாசிக்கும் கைத்தொழிலில் வல்லபாணர் உரிமை செய்தது. (பு வெ.)

மாண்ட ஆபாணத்தினை உடையாருக்கு வயலூரன் தன்பாணன் வரவைத் தோழி சொல்லியது. (பு. வெ. பெருந்திணை.)

1. (5) கொலை, பொய், களவு, கள்ளருந்தல், குருந்தை 2. (7.) அகங்காரம், லோபம், காமம், பகை, பேருண்டி, காய்தல், சோம்பல்,

உக்கிரன், புளிந்தன், காலகன், முத்தாயிகன், முதலியவர்.

பதினான்காம் மன்வந்தரத்து

பதஞ்சலியால் இயற்றப்பட்ட யோகபாஷ்யம்,

இது பாதபங்கயமென்றும் வழங்கப்படும். இம்மலையைக் கிருத்திர கூடமென்று தற்காலத்தில் வழங்குகின்றனர். மகத நாட்டின் இராஜதானியாகிய இராசக்ருக நகரத்தின் அருகிலுள்ள மலை, இதில் புத்தன் அடிச்சுவடு உளதென்பர். (மணிமேகலை).

புத்தனுடைய பாதப்படி மங்களுள்ள பீடம், பண்டைக் காலத்து பௌத்தரால் வழிபாடு செய்யப்பட்டு வந்ததென்றுந் தெரிகின்றது. இப்பீடிகை மாமணி பீடிகை யென்றும், தாமரைபீடிகை யென்றும், புத்தபீடிசை யென்றும், தருமபீடிகை யென்றும் வழங்கப்படும். (மணிமேகலை.)

இது, வெகுதூர சஞ்சாரத்தாலும், அதிக உஷ்ணத்தாலும், பாதத்திலுள்ள சிலேஷ்மம் நாசமடைகையில் பிறந்து வாதபித்தத்தை அதிகமாக்கி குதிகால் உள்ளங்கால் முதலிய இடங்களிலும், அவற்றின் ஓரங்களிலும் கீற்றுக்கிற்றான வெடிப்புக்களையுண்டாக்கி அவ்வெடிப்பின் வழியாக இரத்தம் வடியச் செய்வது, (ஜீவ)

இது சித்திரக் கவியிலொன்று. மூவர் மூன்றாசிரிய அடி சொன்னால்தான் ஓர் அடி பாடிக் கிரியை கொளுத்துவது. (யாப்பு~வி.)

இது ஐந்துவகை அவை. சமநிலை, உற்கடிதம், சஞ்சாரம், காஞ்சிதம், குஞ்சிதம், என்பன.

இதுவே ரஸம் எனும் பொருள் இது பூமியிலுண்டாம் பொருள். இது வெண்மையும் ஒளியும் கனமுள்ள திரவப்பொருள் இது, சைநா,ஜபான். ஐரோப்பா, அமெரிகா முதலிய இடங்களில் அகப்படுகிறது. இது லிங்கமெனும் பொருளுடனும் கலந்திருக்கும். இலிங்கத்தை வாலையிலிட்டு இறக்குவது வாலரஸம் என்பர். இதனை ஒளஷதங்களுக்கும் வேறு வேலைகளுக்கும் உபயோகிப்பர்.

நெய்த நிலவாசம், மலசலம் ஊறிய பதார்த்தம் சிலேஷ்ம பிரதான வஸ்து. இவற்றைப் புசித்தலால் இரண்டு தொடையிலுள்ள நரம்புகளில் சிலேஷ்ம நீர் நிறைந்து பாதங்களில் வியாபித்து துர்மாமிசத்தை வளர்த்து அதைப் புற்றுப்போல் பருக்கச் செய்யும். இது வாத வன்மீகம், பித்தவன்மீகம், சிலேஷ்ம வன்மீகம் எனப்படும். இதனைச் சிலிபதம் எனவும், யானைக்கால் எனவுங் கூறுவர்.

திருதராட்டிரன் குமரன்,

ஒரு அரக்கன், இவன் சரிதையைக் குவலயாச்வனைக் காண்க, காலவன் தவத்தினை மதாவசையால் அழிப்பித்தவன். இருதத்துவசனைக் காண்க. வச்சிரகேதுவின் குமரன் என்பர்.

(Barometer) இது வாயுவினழுத்தும் சக்தி, உஷ்ணத்தின் ஏற்றத்தாழ்வு, காற்றோட்டம், மழை அல்லது நீராவியின் ஏற்றத்தாழ்வுகளை அளக்கும் கருவி,

கவர்த்ததலையம்பினையுடைய கிளை கொள்ளை கொண்ட பசு நிரையைச் செய்தார் செய்த தொழில் வகையை அறிந்து கொடுத்தது. (பு. வெ.)

மலங்கழித்தல், சலங்கழித்தல், புணர்ச்சி, உமிநீர், முதலிய எச்சிலுடன் செய்யத் தகாதவை ஓதல், பேசுதல், நித்திரை செயல்.

பிரமனிடத்து உதித்த அக்னி.

பதுமபுராணம் காண்க.

கார்த்திகை சுக்ல பக்ஷத்துவிதியையில் வருவது, இந்நாளில் உடன் பிறந்தாள் தன் உடன் பிறந்தானைத் தன் வீட்டிற்கழைத்து வந்து மரியாதை முதலிய செய்வதாம். இது யமுனை, தன் உடன் பிறந்த யமனைத் தன் வீட்டிற்கழைத்து வந்து விருந்து முதலிய செய்வித்ததால் இதை உலகத்தவர் கொண்டாடுகிறார்கள். இதனால் யமபயநீங்கி இஷ்டசித்தி யடைவர்.

1. தக்ஷன் பெண். குமரன் தேவருஷபன். 2. வசுதேவன் தம்பி. 3. கிருஷ்ணமூர்த்திக்குச் சத்தியபாமையிடம் உதித்தகுமரன். இவனுக்கு ஒன்ப தின்மர் தம்பியர். 4. பிரதிவியோமன் குமரன். 5. தருமன் தேவி. 6. நான்கு முகமுடைய சூர்யன். சிவசூர்யனுக்கு வலப்புறம் இருப்பவன். 7. ஏமாங்கனைக் காண்க.

சிவகணங்களில் ஒருவன், சிவமூர்த்தியின் சந்நிதியில் ஆயிரம் வாயால் சங்கம் பூரிப்பவன்.

சூரபன்மன் குமரன். இவன் இளமைப்பருவத்தில் தொட்டிலில் தூங்கும்போது சூரியன் முகத்தில் காய்ந்தனன். அவனைப் பிடித்துக்கட்டிப் பிரமன் வேண்டுகோளால் விட்டுப் பாநுகோபன் எனப் பெயர் பெற்றனன். அசமுகியின் கையை அறுத்தவர்களைத் தண்டித்தற்குப் பிதாவின் ஏவலால் புறப்பட்டு இந்திரன் நாட்டைக்கொளுத்திச் சயந்தனைச் சிறையிட்டவன். நவவீரர்களையும் பூதப்படைகளையும் வென்று மூர்ச்சையாக்கிக் கடையில் வீரவாகுதேவர் பிரயோகிக்க எடுத்த பாசுபதாத்திரத்திற்குப் பயந்து மேகத்தில் மறைந்து மயேந்திரபுரி சேர்ந்து இரண்டாம் நாள் தகப்பன் தோற்றதற்கு வருந்தி அவனிடம் செலவுபெற்றுக் கொண்டு மூன்றாநாள் மாயயை வேண்டி அஸ்திரம் பெற்று வீரவாகுவுடன் சண்டை செய்யப் புறப்பட்டு யுத்தத்தில் பலதேவாஸ்திரங்கள் விட்டுச் சலித்து எதினாலும் வெல்லமுடியாதென்று மனமிளைத்து, கடைசியில் மாயை தந்த மோகனாஸ்திரம் பிரயோகித்து வீரவாகுதேவர் முதலியவரைப் பிணித்துக் கடலில் இட்டுத் தந்தையுடன் சயவார்த்தை கூறி மீண்டும் யுத்தஞ்செய்யப் புறப்பட்டு வீரவாகுதேவருடன் போர்செய்து தேவாஸ்திரங்களைப் பிரயோகித்து இரண்டு கரங்களும் முடிகளும் அறுபட்டு இறந்தவன். ஒரு காலத்துத் தன் தாயாகிய பதும கோமளை இலஷ்மி கரத்திருந்த பொன்னங்கிளி வேண்டுமென, வைகுந்தஞ் சென்று வலியப்பிடுங்கிக் கொண்டு வந்து தந்தவன்.

காசியில் ஆண்ட புத்த அரசன். இவன்குமரன் சோமசீதளன்,

1 கிருஷ்ணன் குமரன். 2. க்ஷத்திரியன் பாஞ்சாலத்தேசத்தவன். கர்னனால் கொல்லப்பட்டவன். புத்திரன் சக்கரதேவன். (பா. கான.)

1. சையாதியெனுஞ் சந்திரகுலத்தரசன் மனைவி. 2. துரியோதனன் தேவி. 3. சகதேவன் பாரியை. 4. அகம்யாதியின் தேவி. 5. கிருதவீரியன் புத்திரி அவள் புத்திரன் சார்வபவுமன் (பா. ஆதி.) 6. ஆங்கிரச புத்திரி.

1 சநகன் குமரன், 2. காண்டிக்யன் குமரன், 3. சுருதாயு தம்பி. 4. சநகன் இரண்டாம் பேரன்

1 (சூ) பிரகஸ்தன் குமரன். 2. (சூ.) கேசித்துவசன் குமரன். 3. கலிங்கதேசத்தவன். பீமனால் கொல்லப்பட்டவன், (பா. பீஷ்)

இது சித்தரைமாசம் ஞாயிற்றுக்கிழமைத்விதியையில் சூரியனை எண்ணி ஆராதிக்கும் விரதம்,

1, ஒரு யாதவவீரன். 2. கிருஷ்ணன் குமரன்.

(சந்.) கெற்கன் குமரன். இவன் குமரன் திரிசாது.

தேயிலைக் சஷாயப்பானம், காப்பிக்கொட்டைக் கஷாயபானம், கோகோபானம், திராக்ஷரஸ திராவகம், (ஒயின்) பானம் ஆப்பைன் (Hop bina) பானம், பார்லி அரிசியாலாகிய திரவபானம், ரம் எனும் பானம், இது கரும்பின் ரஸத்தால் செய்யப்பட்டது, அரக் எனும் பானம், இது அரிசியிவிறக்குவது.

(க்ஷத்) சகுனியுடன் பிறந்தவன். பீமனால் கொல்லப்பட்டார். (பார்த்ரோ.)

பைட்னபுரத்தில் வேதியர் குலத்தில் பானுதாசர் எனும் அடியவர், சூரியப்பிரசாதத்தால் சத்யசீலாதி குணம் களூற்றவராய்த் தன் மனைவியுடன் கூடிச் சவுளிவியாபாரஞ் செய்து வந்தனர். ஒரு நாள் அயல்கிராமத்தில் நடந்த சந்தைக்குத் தம்மொத்த சவுளி வர்த்தகருடன் கூடிக்கொண்டு சென்று காரியம் முடித்துக்கொண்டு பொழுதுபோனதால் அரிகதை கேட்க ஆவல்கொண்டு தன் சவுளி முதலியவைகளைத் தன்னுடன் வந்தவர்களைப் பார்த்துக் கொள்ளும்படி கூறிக் கதை நடக்குமிடத்திற் கேகினர். மற்ற வர்த்தகர்கள் இவரிடத்துப் பொருமையால் இவரது குதிரையை அவிழ்த்து விடுத்து மூட்டைகளத் தனையும் குளத்திலெறிந்து விட்டுத் திருடர் கொண்டனர். என்போமென் றிருக்கையில் பெருமாள் செயலால் கள்வர்வந்து மற்ற சவளிக்காரரது மூட்டை களைக் கொண்டு அகன்றனர். பானுதாசர் கதை கேட்டு வந்ததும் பகவான் குதிரையை மாத்திரம் பிடித்துவந்து தந்தனர். பின் தாசர் தம்மிடம் வந்து தம் நண்பர்கள் வருந்துதலைக்கண்டு நடந்தவைகளை யுணர்ந்து குளத்திலெறிந்த மூட்டைகளை எடுத்துத் தம் நண்பர்களுக்குப் பகிர்ந்து கொடுத்துப் பண்டரி புரத்த விருந்தனர். இப்பண்டரி புரத்தில் ஒரு வேதியன் வித்யாசகரத் தரசனாகிய ராமராஜன் அம்பிகை பூசாதுரந்தானாயிருத்தல் கண்டு அவனிடஞ் சென்று பண்டரி வைகுந்தம் என்றனன். அரசன் பண்டரி சென்று பெருமாளைத் தரிசித்து அன்று முதல் அம்பாள் பூஜைவிட்டு அரிபூஜை மேற்கொண்டனன். ஒரு நாள் பானுதாசர் வித்யா நகரஞ்சென்று பகவானைப் பூசிக்கையில் பகவான் தரிசனந்தந்து ஒரு ரத்னாஹாரத்தை அவரது கழுத்தி லிட்டுச்சென்றனர். விடிகையில் பானுதாசர்கழுத்தில் ஹாரமிருக்கக்கண்டார் பானுதாசர் திருடினர் என்று அரசனுக்குக் கூற அரசன் தாசரைக் கழுவேற்றக் கட்டளையிட்டனன். சேவகர்தாசரைக் கழுவேற்ற அம்மரத்தடியில் கொண்டு செல்லத் தாசர் எதுவரினும் உன்திருவடி மறவேனென்று கழுவை நோக்கக் கழு தளிர்த்தது. இதனை அரசனறிந்து அபராதக்ஷமை வேண்டினன். தாசர் பண்டரியடைந்து பெருமாளைத் துதித்திருந்தனர்.

செவ்வரி கருவரி பரந்த மையுண்ட விழியினையும் தெரிந்த ஆபரணத்தினையு முடையாளை மணந்தவன் வருத்த நீங்கின மனத்துடனே விதியை ஏத்தியது. (பு. வெ. பொது).

திருவாதிரை, கேட்டை, ஆயிலியம், பரணி, கார்த்திகை, முப்பூரம், இந்நாட்களில் சுபகார்யம் செய்யலாகாது. இந்நக்ஷத்ரங்களுடன் பாவவராங்களுற்று இருத்தைகள் கூடில் அவமிருத்து யோகம் எனப்படும். இதிற் செய்யும் காரியங்கள் நாசமாம் இந்த யோகங்களில் வியாதி கண்டால் மரணம் நேரும், (விதானமாலை)

இது சேரநாட்டிலுள்ள தோரூர், (புற. நா.)

இவன் ஒரு வீட்டில் நெல்திருடித் தீமைமுதலிய செய்து மறுபிறப்பில் பாண்டியநாட்டிற் பிறந்து சிவபணிசெய்து திருவிழாவில் வாகனந்தாங்கி மீண்டும் எலியாகப் பிறந்து சிவாலயத்தில் பணிவிடை செய்து வலம் வந்திருக்குஞ் சமயத்தில் கார்த்திகை தீபவுற்சவத்தில் நெய்விளக்குஒளி குறைய அதனை முகத்தால் தூண்டித் தீ முகத்திற்பட்டு வெளியில் வரப் பருந்தடிக்க அதற்குத் தப்பித்துக்கொண்டு உயிர்விட்டு விமானத்தேறி யமபுரஞ்சென்று மறுபிறப்பில் சிவபணி செய்ததாலும் திருவிழாவில் வாகனந்தாங்கியதாலும் விரோசனன் என்னும் அசுரனுக்குப் புத்திரனாகிய மாபலியாகப் பிறந்தனன்.

அந்தணன் சூத்திரகன்னிகையைப் புணரப் பிறந்தவன்.

இவர் பாண்டிநாட்டில் இருந்ததாகக் கூறுகின்றனர். இவர், வனாந்தரத்தில் பாம்பைப் பிடித்தாட்டிக் கொண்டிருந்து ஒருமுறை நவரத்ன பாம்பைப் பிடிக்கச் சென்றபோது சட்டை முனிவர் அங்குவர அவரிடம் தீக்ஷை பெற்றுச் சமாதியிலிருந்து மீண்டும் எழுந்து பல சித்துக்கள் செய்தவர். இவர் ஒரு அரசன் இறந்தபோது அவன் உடலிற் புகுந்து அவன் மனைவியுடன் இருந்து செத்த பாம்பொன்றை ஆட்டியதால் இப்பெயர் பெற்றனர் என்பர். இவர் செய்த நூல் பாம்பாட்டிச் சித்தர்பாடல், சித்த ராரூடம், சில வைத்திய நூல்கள். இவர் கொங்கு நாட்டில் மருதமலை யடிவாரத்தில் தவஞ்செய்திருந்ததாகவும் கூறுவர்.

இருதலை மணியன், செந்நாய், மயில், அன்னம், எருதின் குளம்பு, கீரி, இடி, மின்னல், கரடி, பன்றி செம்போத்து, கருடன், முதலை, ஆந்தை, காக்கை, கூகை. வயது 120. இது 120 வருஷம் வாழ்ந்தபின் உடல் தேய்ந்து குறுகும். படம் சிறகாய்ப் பறக்கும். அது மாநாகம்; குக்குடசர்ப்பம் எனப்பெயர் பெறும். அக்காலத்து விஷம் கண்ணிலிறங்கிப் பார்த்த பொருளை எரிக்கும். இதனை ராசாளிப் பாம்பென்பர். இவற்றின் வேகங்களை வாயு வேகம், வருணவேகம், அங்கிவேகங் களிலடக்கிப் பத்துக் கூறுவர். (சித்தராரூடம்,) இவை, பூமியிலுண்டாம் கால்களிலாத புழு இனங்களில் திருந்தியவை. இவற்றிற்கு தலையும் வாலும் குறுகி உடல் பருத்து நீண்டிருக்கும். இவைகளில் சில 100. அடிகள் நீண்டவை. இவ்வினத்தில் 300க்கு மேற்பட்ட வகையுண்டு என்பர். இதிற் பல கொடுவிஷமுள்ளவை. சில சில் விஷ முள்ளவை. இவற்றில் நல்லபாம்பென்பதே பொல்லாத விஷமுள்ளது. இது படமெடுத்தாடிச் சீறிக்கடிப்பது. இவற்றிற்கு விஷம் காலையில் சூரிய வெப்பத்தில் படம் விரித்தாடலால் உண்டாகிறதென்பர். பாம்புகள் முட்டை யிட்டுக் குஞ்சு பொரிக்கின்றன. அம்முட்டைகள் பாம்பினத்திற்குத் தக்க வுருவத்தினையும் நிறத்தினையும் பெற்று நீண்டுள்ளவை. இந்தப் பாம்பின் வகையில் பலபேதம் உண்டு, நல்லபாம்பு, சாரைப்பாம்பு, விரியன் வகை, மண்ணுளிப் பாம்பு, கொம்பேறி மூர்க்கன், பச்சைப் பாம்பு, நீர்ப்பாம்பு, சிறு பாம்பு முதலிய உண்டு. இவற்றின் எலும்பு பூமியில் நகரக் கூடிய விதமாய் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. நாக்குப் பிளவுபட்டது, நிறம் பலவகை. இவை வருஷத்திற்கிருமுறை சட்டையுரிப்பவை,

பாம்புகளின் தேகம் நீண்டு உருண்டிருக்கும். தலை முட்டை வடிவம் பெற்று வாய்ப் பக்கம் குறுகியிருக்கும், வால்மெலிந்து கூரியதாயிருக்கும், இதற்கு வேறு உறுப்புக்கள் இல்லை, சருமம் செதில் செதிளாகவிருக்கும், கண்கள் வட்டமாயிமையிலாதிருக்கும். இவைகளுக்கு காதுகள் கிடையா. கண்களுக்கடுத்துக் கேள்விச் சவ்வுகளுண்டு, அவற்றால் சிறு சத்தத்தையு மறியும். இது, அடிக்கடி தன் பிளந்த நாவை நீட்டி வஸ் துக்களின் தன்மையை யறிந்து கொள்ளும். இதற்கு ஏறக்குறைய நூற்றுக்கு மேற்பட்ட தொளை வாய்ந்த எலும்புகளாலாகிய முதுகெலும்புகளுண்டு. இவற்றால் பலவிதமாக வளைந்தோடும், இதன் விலா எலும்புகள், இரட்டையாட்டையாய் முதுகெலும்புடன் பொருந்தியிருக்கின்றன. பாம்பின் தோல், ஒன்றன்பின் ஒன்றாக அடுக்கின பல செதிள்களாலானது. இதன் விலா செதிள்களைப்பற்ற, செதில்கள் பூமியைப்பற்றுதலால் இது ஊர்ந்து செல்லு கிறது. நமக்கு இரண்டேகால், பாம்பிற் குடம்பெல்லாம் கால். அதன் விலாவுடனியைந்த செதிள்களெல்லாம் கால்கள். பற்கள் மேல்கீழ்வாய்களில் வளைந்து கூர்மையாக இருக்கின்றன. இது ஆகாரத்தை மென்று தின்கிற தில்லை. பல்லாற் பிடித்து விழுங்குகிறது. இதன் பற்கள் உள் நோக்கி வளைந்துள்ளன. பாம்பு இரையை விழுங்குகையில் அத்தாடை யெலும்புகள் விரிகின்றன. இது, தவளை, எலி குருவிசுளின் குஞ்சுகள் முதலியவற்றைத் தின்று ஜீவிக்கிறது. விஷப்பாம்புகளுக்கு பற்களில் சிறு தொளைகள் உண்டு, அவற்றின் வழியாக அருகிலிருக்கும் பையிலுள்ள விஷம் இரங்கிக் கடிவாயிலூரும். இந்த விஷப்பை மேல்வாயின் பின்பக்கத்திலிருக்கிறது. இதில் மஞ்சள் நிறமான எண்ணெய்போன்ற திரவம் உண்டு. இதுவே விஷம். இது, 20க்கு மேற்பட்ட தோல் முட்டைகளையிடும், அவை சூரிய உஷ்ணத்தாலும் மற்றவையாலும் சூடுகொண்டு பொரிந்து குஞ்சுகளாம். இது மண்டலமாக வளைந்து தூங்கும். பாம்புகள் அடிக்கடி சட்டையுரிக்கும். இவ்வகைப் பாம்பில் பலசாதி உண்டு. இந்துக்கள், சர்ப்பசாதியை பிரம, க்ஷத்ரிய, வைசிய, சூத்ர ஜாதியாகப் பிரித்திருக்கின்றனர். பிரமசர்ப்பம், மேற்புறம் பல நிறமாய்ப் படத்தில் சங்கவடிவான புள்ளிகள் பெற்று ஆலயங்களிலும், க்ஷத்ரியசர்ப்பம், பொன், பேரீந்தின் பழம், முதலிய நிறம் பெற்று படத்தில் சங்கு, சந்திரன், சக்கிர முதலிய புள்ளிகளைப் பெற்று மரப்பொந்துகளில் வசிக்கும். வைசியசர்ப்பம், இது பல நிறம் பெற்று படத்தில் வட்டம், பிறை இவைகளை யொத்த புள்ளிகளைப்பெற்று வீடுகளில் வசிக்கும். சூத்திரசர்ப்பம் கருநிறம் பெற்று உடம்பெல்லாம் சிறுத்து நீண்ட புள்ளிகளைப் பெற்றுப் புற்றுகளில் வசிக்கும். ஆண்சர்ப்பம்; அகன்ற படத்தையும், பெண்சர்ப்பம் குறுகிய படத்தையும் பெற்றிருக்கும். இதில் கருநாகம், சிறுநாகம், விரியன், பெருவிரியன், ரத்தவிரியன், கட்டு விரியன், கண்ணாடி விரியன், கத்திரி விரியன், குறுவிரியன், புல்விரியன், சலவிரியன், முரட்டுக் கத்திரிவிரியன் துண்டுவிரியன், வழலைப்பாம்பு, வெள்வழலே, கருவழலை, மயக்கரவு, முருக்குசர்ப்பம், சாரை; இது பருத்து நீண்ட உடலுள்ளது. வெண்சாரை, கருஞ்சாரை, மஞ்சட்சாரை, செஞ்சாரை, புடையன் இது நீண்டவுருவத்தை யும், அழுக்கு நிறத்தையும் பெற்று வாலின் முனையால் குத்தி தேகத்தில் புடைகளை உண்டாக்கும்.

இது, ஒரு விஷமுள்ள ஊரும் பிராணி. இவைகளில் சில பெருவிஷ முள்ளவை. சில சில்விஷமுள்ளவை. இவை உருண்டு நீண்டு பிளவுபட்ட நாவினையுடையவாய், கண்ணே செவியாகவுடையன. இவற்றுள் நாகம், விரியன், கருவழலை பெருவிஷமுள்ளவை, சாரை, பண்டவி, கண்குத்திப் பாம்பு, கருவழலைப் பாம்பு, குக்கிடம், நீர்ப்பாம்பு, கொம்பேறி மூர்க்கன், சாணார மூர்க்கன், புடையன், சவுடி மயக்கரா, மண்ணுளி முதலிய, இவை ஆடி மாதம் கருக்கொண்டு கார்த்திகையில் பொரிக்கும். இவை 200க்கு மேல் முட்டையிடும். அவற்றிற் சில கெடும். இவை பிறந்த 10 நாட்களில் ஆதித்தனை நோக்கிப்பார்க்க மேற்பற்கள் நான்கிலும் விஷமூலும் இப்பற் களுக் கடுத்த பாகத்தில் விஷப்பையுண்டு. அவ்விஷத்தைப் பற்களிலுள்ள துவாரத்தின் வழியாய் விஷத்தை யூற்றும், இவற்றின் பற்கள் காளி, காளாதரி, யமன், யமதூதி. இது பிறந்த 60 நாளில் தோலுரிக்கும். விரியன் பாம்பின் வகை, கத்திரி விரியன், விரியன், பெருவிரியன், ரத்த விரியன், குறுவிரியன், புல்விரியன், முருக்கரவு சலவிரியன், முரட்டுக் கத்திரிவிரியன்.

ஒரு இடையன். இவன் திருமாலின் சங்கு தாங்கிய கைகளுக்குக் கடகமும், ஆழ்வார்களின் பாசுரங் கேட்ட செவிக்குக் குண்டலமும் அணிந்து முத்தி பெற்றவன்.

1, என்பது நூலிலடங்கிய பொருளை முன்னே கூறுதல். அது பொதுப்பாயிரம் சிறப்புப்பாயிரம் என இருதிறப்படும். அவற்றுள் பொதுப்பாயிரம், நூலினது வாலாறும், ஆசிரியன் வாலாறும், ஆசிரியன் பாடங்கூறும் வரலாறும், மாணாகன் வரலாறும், மாணாக்கன் கல்வியறிவும் வாலாறுங்கூறுவது. சிறப்புப் பாயிரமாவது; நூலாசிரியன் பெயர், நூல் வந்தவழி, நூல் வழங்கும் எல்லை,நூலின் பெயர், நூலின் யாப்பு, நூல் குறித்த பொருள், கேட்போர், நூற்பயன், முதலிய கூறுவது. இப்பாயிரம் இயம்பு வோர், தன்னாசிரியன், தன்னோடு கற்றோன், தன் மாணாக்கன், உரைகாரன் முதலியோர். 2. பல்வகைப் பொருளையும் தொகுத்து முன்னுரைப்பது. இதற்கு முகவுரை, பதிகம், அணிந்துரை, நூன்முகம், புறவுரை, தந்துரை, புனைந்துரை யெனவும் பெயர். இப்பாயிரம் பொதுச்சிறப்பென இருவகைத்து. (நன், பொ.)

இது, நித்திரை செய்தற்கு மெல்லிய கோரை முதலியவற்றால் செய்யப்பட்டது. இது, கொத்தளிப்பாய், கோரைப்பாய், புற்பாய், பிரப்பம் பாய், தாழம்பாய், ஓலைப்பாய், சம்புப்பாய், ஈச்சம்பாய், தோற்பாய், எனப் பலவகை.

பனையோலைப் பாயில், சயனிப்பவர்களுக்கு அதிக உஷ்ணமும், வாதரிக்கிரகமும் செய்யும், சற்று பித்தம் விளைக்குமென்பர். தாழம்பாயில், தூங்குபவர்களுக்கு தலை சுழற்றல், பாண்டுரோகம், பித்ததோஷம், நீராமைகட்டி, வெகு மூத்திரம், இவைகளை விலக்கும். மூங்கிற்பாயில், துயில்பவர்களுக்கு மூத்திரக் கிரிச்சினம், உஷ்ணபித்தம், ஆகிய இவைகள் மேலு மேலும் விருத்தியா மென்க. சிற்றீச்சம் பாயில், நித்திரை செய்பவர்களுக்கு அதிக உஷ்ணம், தேகவுளைவு, கபசினம் இவையுண்டா மென்க. கோரைப் பாயில், சயனிப்பவர்களுக்கு அக்கினி மந்தமும், சுரதோஷமும், நீங்ங்கும் தேசம் குளிர்ச்சியுண்டு. சுகநித்திரை கொடுக்கு மென்க. பேரீச்சம் பாயில், சயனிப்பவர்களுக்கு வாதகுன்மம், சோகையும், நீங்கும். பசிபாண்டு உஷ்ணாதிக்கம் உண்டாமென்க. சாதிப்பாயில், அல்லது பிரப்பம்பாயில் சயனிப்பவர்களுக்கு மூலரோகம், சீதமலம், சீதசுரம், சிரோரோகம் இவையுண்டாக்குமென்க.

இம்மதத்தை ஜரசுஸ்ரா யென்பவர் ஸ்தாபித்தார். இவர் திறிஸ்து பிறக்க அநேக வருஷங்களுக்குமுன் இருந்தவர். இவர் இறந்து 3534 வருஷம் ஆயினதென்று கூறுகிறார்கள். இவர் பால்யத்தில் வேத வேதாங் கங்களைக் கற்று மதஸ்தாபனஞ் செய்யத் தொடங்கினர். இவர்களுடைய தேவனுக்கு ஜரானஹாகுரான் என்று பெயர். இவர் இந்த உலகத்தைச் சிருட்டித்து அஹரீமா (இருட்டு) என்னும் உபதேவனைச் சிருட்டித்து அவனை அஞ்ஞானத்திற்குத் தேவனாக்கி அஹரீமா செய்யும் கெட்ட காரியங்களைப் போக்க ஆரமசெட் என்னும் சூரியனை சிருட்டித்தனர். இவ்விருவருக்கும் (3000) வருடம் யுத்தம் நேரிடப் பிறகு ஆரமசெட் செயித்தானாசையால் ஜனங்கள் அஞ்ஞானம் நீங்க ஆரமசெட்டைத் துதிக்க வேண்டும், இறந்தோர் மூன்று தினத்தில் கடவுளை அடைவர். இறந்த சரீரத்தைக் காக்கையும் கழுகும் உண்ணவிடல் புண்ணியம். இவர்கள் மீதி விஷயங்களெல்லாம் இந்துக்களை அனுசரித்திருக்கின்றன. இவர்கள் பெரும்பாலும் அக்னியைப் பூசிப்பர். கடவுள் முதலில் ஆகாசத்தையும் பூமி, பர்வதங்கள் சூரிய சந்திராதி நக்ஷத்திரங் களையும் சிருட்டித்தாரென்றும், பிறகு கெயோமாத் என்னும் ஆதிமனுஷன் உற்பத்தியாகையில் அவனைக் கொல்ல அவ்விடத்திலிருந்து ஓர் இடபம் பிறந்ததென்றும், அதன் வயிற்றினின்று 10 புருடர்களும் பெண்களும் பிறந்தார்களென்றும் அவர்களில் மெஜிக்கியா, மெஜிக்கினா என்னும் முதல் தாய் தந்தையர்கள் பிறந்து ஆட்டின் பால் குடித்து அவர்களும் அவர்களுக்குப் பிறந்த சயமாக்விசிகாக், என்பவரும் பாவிகளானார்களென்றும்; ஆதலால் உலகத்தவர்களெல்லாம் பாவிகளானார்க ளென்றும் இந்த லோகமுழுதும் தூமகேதுவால் சாசமாகும் என்றும் கூறுவர்.

சமரன் குமரன். இவன் குமரன்

கி மு பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டு.

சந்திரன் புத்திரன் புதன். இப்புதன் மனுப் புத்திரனாகிய இளன் என் பவன் பார்வதியாரின்சாபத்தால் இளையென்னும் பெண்ணுருவடைய அவளைப் புணர்ந்தனன். அவள் வயிற்றில் புரூரவா பிறந்தனன். இவன் ஊர்வசியைப் புணர்ந்து ஆயுவைப் பெற்றான். ஆயுவின் புத்திரன் நகுஷன். நகுஷன் புத்திரன் யயாதி, இவ்வகைமுறையே தோற்றிய அரசர்களின் சந்ததிகளைச் சந்திரவம்சாவளியிற் காண்க. இந்த வம்சத்தில் பரதன் என்னும் அரசன் பிறந்தான், அதனால் இக்குலத்தவர் பாரதராயினர். இக்குலத்தில் குரு என்பான் ஒருவன் பிறந்தான். அதனால் இக்குலத்தவர்க்குக் கௌரவர் எனவும் பெயர் உண்டு. பிரமன் சாபத்தால் வருணன் சந்திரகுலத்துச் சந்தனு என்னும் அரசனாகவும், கங்கையு மாண்ட பெண்ணாகவும் உதித்தனர். இக்கங்கை வயிற்றில் வசிட்டர் சாபத்தால் வசுவென்பவன் புத்திரனாகப் பிறந்தான். இவனே பீஷ்மன். சந்தனு பரிமளகந்தியைப் புணர்ந்து சித்திசாங்கதன், விசித்ரவீரியன் இருவரைப் பெற்றான். சித்திராங்கதன் என்னும் பெயரால் பொறாமை கொண்ட காந்தருவன், சித்திராங்கதனைக் கொல்லப், பீஷ்மன் விசித்திரவீரியனுக்கு முடிகவித்துக் காசிராஜன் புத்திரியாகிய அம்பிகை, அம்பாலிகை என்னும் இருவரையும் மணஞ் செய்வித்தனன். இவ்விசித்திர வீரியன் பன்னாள் அரசாண்டு சுவர்க்கமடைந்தபின் சந்ததிக்கு மகவிலாமை யால் பரிமளகந்தி வேதசியாசரைச் சந்தித்துத் தனதெண்ணத்தைத் தெரிந்து அம்பிகையைப் புணரும்படி வேண்ட அவ்வகை அவர் புணருகையில் அம்பிகை, கண்மூடிப் புணர்ந்தமையால் கண்ணிலான் பிறப்பன் என்றனர். அதனால் வருந்திய தாய், மீண்டும் அம்பாலிகையைப் புணரவேண்ட அவள் அச்சத்தால் உடல் வெளுத்தமையால் வெண்ணிறமான குமரன் உதிப்பன் என்றுகூறிப் போக மனக்குறைவடைந்து மீண்டும் வியாசரை நினைக்க வந்த அவரை நோக்கிக் குற்றமிலா மகவுவேண்டுமென, அம்பிகை அஞ்சித் தோழியை விடுக்க அவள் களித்திருந்தமையால் சுபத்திரன் பிறப்பான் என நீங்கினர். இவர்கள் முறையே திருதராட்டிரன் பாண்டு; விதுரன் முதலியோராம். இவர்களுள் திருதராட்டிரன் அத்தினபுரியை ஆண்டு வந்தான். இத்திருதராட்டிரனுக்த் துரியோதனன் முதலிய நூறுபுத்திரர் உண்டு. பாண்டு குந்தியை மணந்து ஒரு நாள் வேட்டைக்குச் சென்று கிந்தமன் சாபத்தால் புத்திரன் இன்றி இருந்தமை பின் குந்தி கணவனது கட்டளைப்படி துருவாசர் தனக்கு உபதேசித்த மந்திரப்லத்தால் யமனைத் தியானித்துத் தரும புத்திரனையும், வாயுவைத் தியானித்து வீமசேநனையும் இந்திரனைத் தியானித்து அருச்சுனனையும் பெற்று அசுவனிதேவ மந்திரத்தை மாத்திரிக்கு உபதேசித்தனள். மாத்திரி இம்மந்திரத்தைத் தியானித்து நகுல சகாதேவரைப் பெற்றனள். பாண்டு காமத்தால் மாத்திரியைப்; புணர்ந்து தேகவியோகமாயினன். பாண்டவரும் துரியோதனாதியரும் இளமைதொட்டு ஒருவர்க்கொருவர் பகைபாராட்டி வந்தனர். துரியோதனன் வீமனிடத்துப் பகைபாராட்டி ஒரு நாள் நித்திரை செய்கையில் கயிறுகளாற் கட்டிப் பிராமணகோடி யெனுங் கங்கைக்கரையில் வெள்ளத்திலிட அவன் கயிறுகளைச் சேதித்துக்கொண்டு கரையடைந்தனன். மற்றொருநாள் பல சர்ப்பங்களை ஏவிக்கடிப்பிக்க அவற்றைக் கொன்றனன். இவ்வாறு துரியோதனாதிகள் பாண்டவர்களுக்குத் தீமை செய்து வந்தனர். பாண்டவரும் துரியோதனாதியரும்கிருபாசாரியர் துரோணாசாரிய ரிவர்களிடம் தனுர்வித்தை பயின்று வந்தனர். இவ்விருவரும் இவ்வாறு வளருகையில் திருதராட்டிரன் தருமபுத்திரனுக்கு இளவரசு பட்டந் தந்தனன். அதுபொறாத துரியோதனன், தந்தையுடன் கூறி வாரணாவதத்தை ஆளும்படி கட்டளை யிட்டனன். ஒருமுறை அரக்குமாளிகை ஒன்று கபடமாய் நிருமித்துப் பாண்டவர்களைக் கொல்ல எண்ணி வருவித்து அதிலிருக்கச் செய்கையில் நடுராத்திரியில் வீமன் இவர்களது கபடமெண்ணி விழித்திருந்தோனாதலால் அதைக்கொளுத்தி விட்டு ஒருவரும் அறியாமல் தமயன் தம்பியரையும் தாயையும் தாங்கிக்கொண்டு இடும்பவனம் அடைந்தனன். அங்கு வந்த இடும்பனைக் கொன்று அவனுடன் பிறந்த இடும்பியைத் தாய்சொற்படி மணந்து கடோற்கசனைப் பெற்றனன், அவ்விடம் நீங்கி ஐவரும் வேதியர் வேடம் பூண்டு ஏக சக்ர நகரடைந்து தாய்சொற்படி பகாசுரனை வீமன் கொலைபுரிய வாழ்ந்திருந்தனர். பின் திரௌபதியின் சுயம்வரம் கேட்ட அருச்சுனன் சென்று அங்குக் கட்டியிருந்த மச்சயந்திரத்தை அம்பினாலெய்து அறுத்துத் திரௌபதியைக் கொண்டுவர, வேதவியாசமுனிவர் கட்டளைப்படி ஐவரும் அவளை மணந்து வாழ்ந்திருக்கையில் திருதராட்டிரன் சொற்படி அத்தினபுரம் ஐவரும் அடைந்தனர். ஆண்டு திருதராட்டிரன் அத்தினபுரியைத் துரியோதனனும் காண்டவ பிரத்தமென்னும் ஒரு பழைய நகரத்தைப் பாண்டவரும் ஆள நிருமித்தனன். கண்ணனருளால் அந்நகரம் தெய்வத்தச்சனால் நிருமிக்கப்பட்டு இந்திரப்பிரத்தம் ஆயிற்று. இவ்வாறிருக்கையில் ஏதோ ஒரு காரணத்தால் வனத்திற்குத் தருமபுத்திரரால் அனுப்பப்பட்ட அருச்சுநன் ஆண்டு நீர்த்த யாத்திரை செய்து நாககன்னிகையையும், பாண்டியன் குமரியையும் கிருஷ்ணன் தங்கையாகிய சுபத்திரையையும் மணந்து நீங்கிக் கிருஷ்ணனுடன் காண்டவன மெரித்துக் காண்டீவம், அம்பறாத்தூணி அநுமக்கொடியுள்ள ரதம், அக்நிதரப் பெற்று மயனால் சபை பெற்றுத் தம் பட்டணமடைந்திருக்கையில் தருமராசன் நாரதர் சொற்படி இராசசூய யாகஞ்செய்து சம்ராட் என்னும் பெயரடைந்து செல்வத்துடனிருப்பதைக் கண்டு போன துரியோதனன், பொறாமை கொண்டு சகுனி கணர்ன் முதலானோரது துசராலோசனையால் ஒரு மண்டபங் கட்டுவித்துப் பாண்டவரை வருவித்து அவருடன் சகுனியைக் கொண்டு சூதாடுவித்து எல்லாச் செல்வங்களையும் கவர்ந்து அவர்களையும் அடிமைகொண்டு திரௌபதியைத் துச்சாதனனைக் கொண்டு மானபங்கஞ் செய்வித்தான். கண்ணபிரானருளால் மாளாத்துகில் வளர அதை ஒழித்து அவளைத் தன் மடிமீது உட்காரக் கட்டளையிட்டதனால் திரௌபதி, அவனைத் தொடையின் வழி உயிர் நீங்கச் சபித்து என்னை அவமதித்த இத் துரியோதனாதியரை வென்று வெற்றி முரசு முழங்குகையில் என் கூந்தலை முடிப்பேனென்று சபதஞ்செய்தனள். மற்றவர்களும் அவ்வாறே சபதஞ் செய்தனர். இவை கேட்ட திருதராட்டிரன் பாண்டவரது அடிமை நீங்கி ஊருக்கனுப்பத், துரியோதனன் ஏவலால் துச்சாதனன், நாடும் செல்வமும் கொடோம் அடிமை நீங்கிக் காடுசெல்க என்றனன். பின் திருதராட்டிரன் கருத்துணர்ந்த துரோணர், நீங்கள் பன்னீராண்டு வனத்திலும் ஓராண்டு அஞ்ஞாத வாசத்திலும் போக்கி வருவீராயின் நாடுபெறுவீர் என்றான். இச்சொற்களைக் கேட்ட திரௌபதி பாண்டவர் ஐவரும் யானும் என்புத்திரரும் அடிமை நீங்கச் சூதாட வேண்டுமெனத் துரியோதனன் பந்தயப்பொருள் என் னென, யான் செய்த தருமமென்று தருமன் கூற அதற்கிசைந்து ஆடுகையில் தெய்வபலத்தால் பாண்டவர் அடிமை நீங்கித் தந்தை சொற்படி காடுசென்று (13) வருஷம் வசித்து ஒரு வருஷம் விராடபுரத்தில் ஒருவருந்தோன்றாது வசிக்கையில் நாடுவள மிகுந்திருத்தலைக்கண்டு பாண்டவர் இங்கு வசிக்கின்றாரோ என்னேவெனச் சந்தேகித்து அவ்விராடராசனது பசுக் கூட்டத்தைத் துரியோதனாதியர் வளைத்தனர். அவ்விராடராசன் புத்திரனாகிய உத்தரன், தான் அப்பசுக் கூட்டத்தை மீட்கவேண்டிப் பேடி உருக்கொண் டிருந்த அருச்சுநனைச் சாரதியாகக்கொண்டு தேர் ஏறிப்போய்ப் பகைவர் சேனையைக்கண்டு பயந்து பின்னிட விஜயன் அவனைத் தேரிற் பிணித்துச் சென்று வன்னிமரத்தின் மீதிருந்தபடைகளை எடுப்பித்து உத்தரனைத் தேர்ச்சாரதியாக்கிப் பகைவருடன் போர்புரிந்து வென்று நிரைமீட்டு விராட நகரை அடைந்தனன், தங்களுக்குக் குறித்தவருஷம் அன்றோடே முடிந்ததாகை யால் பாண்டவரும் தமது உண்மை உருக்கொண்டனர். பின் உத்தரையை அபிமன்யுவிற்கு மணப்பித்து உத்தரன் செய்த சிறப்பேற்றுத் தங்கள் வெளிப் பாட்டைச் சுற்றத்தவருக்கு அறிவித்து அவர்களுடன் உபப்பிலாவியத்திலிருந்து ஆலோசித்துப் புரோகிதனைத் தங்கள் நாடு தரும்படி துரியோதனனிடந் தூதாக அனுப்பினர். இத்தூதின் செய்திகேட்ட துரியோதனன் நாடு கொடேன் என்றனன். அதைக் கேட்ட வீஷ்மர் துரோணராதியரும் நீதி கூறவும் மறுத்த மையால் அச்செய்தியை உலூகமுனி பாண்டவர்க்கு அறிவித்தனன். துரியோ தனன் துரோணர் முதலானோர் ஆலோசனையால் கண்ணபிரானைப் படைத் துணை அழைக்கச் சென்று யோகத்திரை செய்யும் கண்ணபிரானது முடியின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தனன். அருச்சுநன் கண்ணபிரானது திருவடிப்பக்கத்து இருந்தனன். கண்ணன் துயிலுணர்ந்து முதலில் அருச்சுனைக்கண்டு பின் துரியோதனனது வேண்டுகோளுக்கு நாராயண கோபாலரைத் துணை கொள்ளும்படி ஏவித் தாம் அருச்சுநற்குச் சாரதியாய் இருக்க உடன்பட்டனர். பின் திருதராட்டிரன் ஏவலால் சஞ்சயமுனி பாண்டவரிடம் ஞானோபதேசஞ் செய்யச்செல்லப் பாண்டவர் அதற்கு உடம்படாமை அறிந்து மீண்டனன். பின் கண்ணபிரான் பாண்டவரது கருத்துணர்ந்து துரியோதனனிடம் தூது சென்று அன்று விதுரன் இட்ட விருந்துண்டு மறுநாள் சென்று நீதியைக் கூறக் கேட்காமையால் மீண்டனர். பின் துரியோதனன் விதுரனை நோக்கி நீ கண்ணனுக்கு விருந்திட்டனை என்று வெகுள விதுரன் இப்பாரதப்போர் முடியுமளவும் இந்த வில்லை எடுப்பதில்லை என முரித்துச் சென்றனன். இது நிற்க, கண்ணனைக்கொல்ல எண்ணிய துரியோதனாதியர் ஓர் நிலவறை சமைத்து அதில் அரக்கரை நிறைத்து மேலொரு பொய்ச் சிங்காதனம் அமைத்து அதில் கண்ணனை வருவித்து உட்காருவிக்கக் கண்ணன் அதில் உட்கார்ந்த மாத்திரையில் அதனை உணர்ந்து விசுவரூபங்கொண்டு தமது திருவடியால் அறைக்குள்ளிருந்த அரக்கர் உயிர்போக்கி இந்திரனை அழைத் துக் கர்ணனிடம் உள்ள கவசகுண்டலங்களைக் கவரப்போக்கினர். இந்திரன் விருத்த வேதியனாய்க் கர்ணனிடஞ் சென்று யாசித்து அவைகளைப்பெற்று மீண்டனன், பின்னர் கண்ணபிரான் குந்திதேவியிடம் சென்று கர்ணன் அவளது புத்திரன் என்பதைத் தெரிவித்துக் கர்ணனிடஞ்சென்று, அர்ச்சுநனுக்குப் பாரத யுத்தத்தில் உயிர்க்கொலை நேராதபடி ஒரு முறைக்கு மேல் நாகாஸ்திரம் எய்யாதிருக்க வரம் பெறக்கற்பித்து ஏவ அவள் சென்று தன்னைத்தாயென அறிவித்து அவன் தந்தசேலையை யுடுத்து வரம் பெற்று மீண்டதைக் கண்ணனுக்கு அறிவித்தனன். கண்ணன் இவற்றைப் பாண்டவர்க்கு அறிவித்தனன். இதுநிற்க, திருதராட்டிரன் பாரதப்போர் யாதாய் முடியுமோ என்ற அச்சத்தால் சஞ்சயனை மீண்டும் பாண்டவர்கள் காடுசெல்லும்படி கற்பிக்க ஏவினன், அச்சஞ்சயன் உபப்பிலாவியம் வந்து கண்ணனைக் கண்டு பின் பாண்டவர்களைக்கண்டு ஞானோபதேசஞ்செய்ய அதற்குப் பாண்டவர் உடன்படாது போர் செய்தே நாட்டைப் பெறுவோ மென்று கூற அவ்வகை சென்று துரியோதனாதியர்க்கு உரைத்தனன். இருதிறத்தவரும் போர்க்கு நன்னான் குறித்து அரவானைக் காளிக்குப் பலியிட்டு அவன் பாரதப் போர்காண வரம்வேண்டத் தந்து அணிவகுத்துப் போர்க்களங் குறுகினர்.

1. வியாசரால் வடமொழியிற் செய்யப்பெற்றுத் தமிழில் வில்லிபுத்தூர்ராலும் நல்லாப்பிள்ளையாலும் மொழி பெயர்க்கப் பட்ட பாண்டவர் கதை. இதை வடமொழியில் வியாசர்கூற விக்னேச்வரர் எழுதின தாகக் கூறியிருக்கிறது. 2 ஜம்புத் தீபத்திலுள்ள வருஷம் {lNDIA).

1, இவர் தொண்டைநாட்டவர். இவர் பாரதத்தை உரையிடையிட்ட வெண்பா ஆசிரியங்களால் (1200) பாடல்களாகப் பாடியவர். கடைச்சங்கத்திருந்த (49) புலவரில் ஒருவர். கடைச்சங்கத்தவர் அனைவரும் பொய்யடிமையில்லாத புலவர் எனத் துதித்திருத்தலால் இவர் சைவர். ஆயின் பாரதத்தில் திருமாலை வணங்கி யிருத்தலின், இவர் வைணவர் எனின், புலவர் ஏற்புடைக் கடவுளைத் துதித்தனர். ஆதலால் இவரை வைணவர் எனத் துணிதல் அடாது. இவர் புறநானூறு, நற்றிணை முதலிய நூல்களுக்குச் சிவத்துதி கூறியிருத்தலே இவர் சைவர் என்பதைத் தெரிவிக்கும். (ஐங்குறு. நூறு, அகநானூறு) 2. இவர் எட்டுத் தொகையுட் பெரும்பாலானவற்றிற்கும் காப்புச் செய்யுள் பாடியவர். பெருந்தேவனார் எனப் பிறரு முளராதலின் அவரின் இவர் வேறென்பது தெரியப் பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனாரென அடைமொழி கொடுக்கப் பட்டார். வியாஸபாரதத்தை வெண்பாவும் அகவலும் உரைநடையும் விரவிவரப்பாடி வெளியிட்டமையிற் பாரதம் பாடிய பெருந்தேவனார் எனப்பட்டார். இவர் பிறந்தது தொண்டைநாடு எனச் ‘சீருறும் பாடல். பாரதம் பாடும் பெருந்தேவர் வாழும் பழம் பதிகாண், மாருதம் பூவின் மணம் வீசிடும் தொண்டை மண்டலமே” எனத் தொண்டைமண்டலச் சதகம் கூறாநிற்கும். இப்பொழுது பாரதவெண்பா வென்று அச்சிட்டு வழங்கு நூலில் முதலில் விநாயக வணக்கமும் அடுத்துத் தெள்ளாற்றிற் போர் வென்ற அரசன் சிறப்புக் கூறுவது காரணமாக இவர் தொண்டை நாட்டிற் பிறந்தவரென்று படிக்காசுப் புலவர் தமது தொண்டைமண்டல சதகத்து எழுதிவைத்தார். தெள்ளாற்றிற் போர் வென்றது கடைச்சங்கம் அழிந்த பல்லாண்டுகளுக்குப் பின்னரேயாம். அதனைக் கூறுதலின் இப்பெருந்தேவனார் கடைச்சங்கப் புலவரல்ல ரென்பது தேற்றம். ஆதலின் இப்பொழுது வழங்கும் பாரத வெண்பாப் பெருந்தேவனார் பாடிய தன்றெனவும் பெருந்தேவனார் பாடியது உதாரணமாக எடுத்தாண்ட சில செய்யுளன்றி நூல் முழுவதும் அழிந்து விட்டதென்றும் சில பெரியோர் கூறுவதுண்மையெனக் கொண்டு தொண்டை நாட்டினரென ஒருதலையாகக் கொள்ளா தொழிக. அச்சிட்டு வழங்கும் பாரதவெண்பா நடையையும் உதாரணமாக முன்பெடுத்தாண்ட பாரத வெண்பா அகவல்களின் நடையையும் ஒப்பு நோக்கியறிக. மற்றும் இந் நற்றிணைக்குக் கூறிய காப்பு விஷ்ணு ஸகஸ்திர நாமத்தியான சுலோகமாகிய ‘ஹுவாஉெள (பூ:பாதௌ) என்றதின் மொழி பெயர்ப்பேயாம். நற்றிணை யிலும் அகத்திலும் பெருந்தேவனாரென ஒருவர் காணப்படுகிறார். அவரின் இவர் வேறென்பது பாரதம் பாடிய என்ற அடை மொழியாற் பெறப்படும். நற்றிணையிலே திருமாலையும் மற்றவற்றிற் சிவபிரான் முதலாயினோரையும் இவர் வணக்கங் கூறுதலால் எல்லா மதத்தினையுந் தன் வயினடக்கிக் கொண்ட அத்து வைத மதத்தினராவர். இவர் பாடியனவாக நற்றிணை, குறுந்தொகை, ஐங்குறு ஏறு, அகம், புறம் ஆகிய இவ்வைந்து தொகை நூல்களின் காப்புச் செய்யுள்களைந்தும் திருவள்ளுவமாலையி லொன்றுமாக ஆறு செய்யுள்கள் கிடைத்திருக்கின்றன.

பாரத வம்சத்தில் பிறந்த அரசர்.

இது பாரதத்தை வெண்பாவாகக் கூறிய தமிழ் நூல். இது பெருங்தேவனாரால் இயற்றப்பட்டது. இதற்கு வெண்பாப் பாரதம் எனவும் பெயர்,

1. கடம்பையூரில் இருந்த புலவர். இவர் பாரதி தீபமென நிகண்டு ஒன்று இயற்றினர். 2. இவர் இராமாயணத் திருப்புகழ் பாடிய கவி. இந்நூலுக்கு இராமஜயம் என்றும் ஒரு பெயர் உண்டு என்பது நூலால் தெரிகிறது.

ஒரு நிகண்டு பாரதியால் இயற்றப்பட்டது.

கவுத்தனையே தலையாகக் கூத்துக் கொடுக்கப்படுவது.

1. பரத்துவாசனைக் காண்க. 2 இவர் எல்லா குடும்பங்களை யும்தாங்குதலால் இப்பெயர் பெற்றவர்.

1. பிருது குமரன். 2. புஞ்சிக ஸ்தலையென்னும் அரம்பையைக் கூடிக் கலாவதியைப் பெற்றவன். 3. கலாவதியின் தந்தை,

கிராதார்ச்சு நீயம் செய்த வடநூற் புலவன்.

1, இவர் மார்த்தவ வித்துவான். அப்பைய தீஷிதரால் சைவரானவர். 2 கூரத்தாழ்வான் குமரர். உடையவர் சொற்படி ஸஹஸ்ர நாமபாஷ்யஞ் செய்தவர். எழுபத்தினாலு சிம்மாசனாதிபதிகளில் ஒருவர். (குருபரம்பரை.)

இவன் நாடு தகடூர் நாட்டிற்கு அருகிலுள்ளது. சேலம் கோயம் புத்தூருக்கு மேற்கு. இவனுக்கு வேள்பாரி என்றும் பெயர். அரண்வலி முதலிய பெருமைகளும் பல்வகை வளங்களுமுடையதும், முந்நூறு ஊர்களைக் கொண்டதுமாகிய பறம்பு அல்லது பறம்புமலையைத் தன் அரசிருக்கையாகக் கொண்ட, வேளிர் குலத்தலைவனான பாரி என்பான், ‘வரையாதளிக்கும் பெருவள்ளல்’ எனத் தமிழ்நாடு புகழ வாழ்ந்து வந்தான். இவன், மிக்க கொடையாளியும் மிழலைக் கூற்றத்துக்குத் தலைவனுமான வேள் எவ்வி என்பவனுடைய வழித்தோன்றல். இப்பாரிக்கு அங்கவை, சங்கவை என்னும் மகளிர் இருவர், எல்லாச் சிறப்புடன் கல்விச் சிறப்புடையராயு மிருந்தனர். அந்தணர் திலகராயும் புலவர் பெருமானாகவும் விளங்கிய கபிலர், இப்பாரிக்கு உயிர்த் தோழராக அமைந்தனர். பாரியுடைய பெருங்கருணை விளக்குதற்குச் சிறு கதை ஒன்றுண்டு. இவன் ஒருகால் தேரூர்ந்து காட்டுவழியே சென்ற போது, அங்கே முல்லைக்கொடி ஒன்று படர்தற்குக் கொழுகொம்பில்லாமல் தளர்ந்து நடுங்குவது கண்டு, அவ்வோரறி வுயிரிடத்தும் உண்டாகிய தன் பேரருளால், அக்கொடி இனிது படரும்படி தான் ஏறிச்சென்ற பொற்றேரை யதன் பக்கத்தே நிறுத்திவிட்டுத் தன் மெல்லிய அடிகள் சிவக்குமாறு நடந்து சென்றனன் என்பர். இவ்வரலாறு, பழைய நூல்கள் பலவற்றிலும் புகழ்ந்து கூறப்பட்டுள்ளது. இவ்வாறே, இவன், நிழலில்லாத நீண்ட வழியில் தனிமரம்போல நின்று, தன்னையடைந்த புலவர், மடவார், வறியார், மெலி யார் முதலிய யாவர்க்கும் தன் இன்னருள் சுரந்துவந்தமையால் இவன் புகழ் தமிழக முழுவதையும் தன் வயமாக்கிக் கொண்டது. இங்கனம், வேள் பாரி உலகம் புகழும் பெருவள்ளலாக விளங்கி நிற்ப, தமிழரசராகிய சேரசோழ பாண்டியர் மூவரும் இவனைத் தம் பகைவனாகக் கொண்டிருந்தனர். நன்மையன்றி வேறு செய்ய அறியாத இவ்வள்ளலிடம் இவ்வேந்தர் செற்றம் வைத்ததற்குக் காரணம் நன்கு அறியப்படவில்லையாயினும், தம்மினும் பாரி படைத்த பெரும்புகழால் நிகழ்ந்த பொறாமையே அதன் காரணமாக வேண்டு மென்பது பல ஏதுக்களால் ஊகிக்கப்படுகின்றது, இவ்வாறு, பாரிக்கும் மூவேந்தர்க்கும் உள்ள பகைமை முற்றிவளாவும், அவ்வேந்தர் ஒன்று சேர்ந்து படையெடுத்துச் சென்று பாரியது பறம்பு மலையை முற்றுகையிட்டனர். இந்நிலைக்குப் பாரி சிறிது மஞ்சாமலும், அவர் தாக்குதலைப் பொருட் படுத்தாமலும் ஊக்கத்தோடும் அவரை எதிர்த்து நின்றான். அம்முற்றுகைக் காலத்தே, பாரிக்கு உயிர்த்தோழரான கபிலர், உள்ளே கிளிகள் பலவற்றை வளர்த்துப் பழக்கி, அரணுக்கு அப்புறமுள்ள விளைநிலங்களிலிருந்து. நெற் கதிர்களை நாளுங் கொண்டுவரும்படி செய்வித்து, பாரியின் குடிபடைகளைக் காத்து வந்தார். முற்றுகையிட்ட மூவேந்தரும் நெடுங்காலம் வரை வெற்றி யின்றிப் பாரி சேனையாற் பரிபவப்பட்டு நிற்க, அப்போது, புலவர் பெருமானாகிய கபிலர் வெளியே வந்து, அவ்வேந்தர் நாணும்படி அவரை நோக்கி, “அளிதோ தானே பாரியது பறம்பே, நளிகொண் முரசின் மூவிரு முற்றினும், உழவருழாதன நான்கு பயனுடைத்தே, ஒன்றே, சிறியிலை வெதிரி னெல்விளை யும்மே, இரண்டே, தீஞ்சுளைப் பலவின் பழமூழ்க் கும்மே, நான்கே, அணிநிற வோரிபாய் தலின்மீ தழிந்து, திணிநெடுங் குன்றந் தேன் சொரியும்மே வான்க ணற்றவன் மலையே வானத்து, மீன்க ணற்றதன் சுனையே யாங்கு, மரந்தொறும் பிணித்த களிற்றினி ராயினும், புலந்தொறும் பாப்பிய தேரினி பாயினும் தாளிந் கொள்ளவிர் வாளித் சாரலன், யானறி குவனது கொள்ளு மாறே, சுகிர்புரி நரம்பின் சீறியாழ்பண்ணி, விரையொலி கூந்தனும் விறலியர் பின்வா, ஆடினிர் பாடினிர் செலினே, நாடுங் குன்று மொருங்கீ யும்மே. ” “கடந்தடு தானை மூவிருங்கூடி, யுடன்றனி ராயினும் பறம்பு கொளற் கரிதே, முந்நூ றூர்த்தே தண்பறம்பு நன்னாடு, முந்நூ றூரும் பரிசிலர் பெற்றனர், யாமும் பாரியுமுளமே. குன்று முண்டுநீர் பாடினிர் செலினே. ” என்னும் பாடல்களைக் கூறி, நீவிர் மூவிரும் ஒன்று கூடிப் படைவலி பெரிதுங் கொண்டு எத்தனையோ காலம் முற்றுகை செய்யினும் பாரியது இப்பறம்பு மலையைக் கொள்ளுதல் அரிது; அவனுடைய முந்நூ றூரையும் பாடிப்பரிசிலர் பெற்றது போல, நீவிரும் பாடினவராய் வரின் இதனைக் கொள்ளுதல் எளிது என்று பாரியது புரவலர்க் கருமையும், இரவலர்க் கெளிமையுமாகிய பெருநிலையை அழகாக வெளியிட்டனர். இதன்மேல், அவ்வேந்தர் சூழ்ச்சி செய்து, கபிலர் அறிவித்த பாரியியல்புக்குப் பொருந்துமாறு, தாமே பரிசிலர் வேடம் பூண்டோ, பிறரைப் பரிசிலராக விடுவித்தோ அவனைத் தம்மகப்படும் படி செய்து வஞ்சித்துக் கொன்றுவிட் டனர். அந்தோ! பாரியுடைய உயிர்த் தோழராகிய கபிலர், அவனருமை மகளிர் இருவருடன், தம்மைப் போற்றி வந்த கருணை வள்ளலுக்கு நேர்ந்த அநியாயத்தை எண்ணிக் கலங்கி அவன் பிரிவை ஆற்றாமல் புலம்பி, அவன் அரசிருக்கையையும் அவன் பெருவாழ்வையும், அவன் கொடைச் சிறப் பையும், மற்றும் அவன் குண விசேடங்களையும் நினைக்குந்தோறும் உள்ளம் நெக்கு நெக்குருகித் தவித்தனர். இப்பரிதாப நிலையுடன், கபிலர், பாரிமகளி ராகிய அங்கவை சங்கவை யென்பாரைத் தம்மோடு அழைத்துக்கொண்டு தாம் பழகிய பறம்புமலையை விடமுடியாமலே விடுத்து, அம்மகளிர்க்குத் தக்க மணவாளரைத் தேடித் தம் நட்புக்கடனைக் கழிக்கச் செல்வாராயினார். முதலில், கபிலர், வேளி குலத்தவனாகிய இளவிச்சிக் கோவையும் பின் அக்குலத்து இருக்கோவேள் என்பானையுங் கண்டு, பாரிமகளிரை மணம் புரிந்து கொள்ளும்படி வேண்ட அவ்விருவரும், பாரிக்கும் பெருவேந்தர் மூவர்க்கும் உண்டாகிய பகைமையைக் கருதிப்போலும் “முடியாது” என்று மறுத்துவிட்டார்கள். பின்பு அப்புலவர் செய்வதொன்று மறியாமல் திகைத்து தம் வாழ்க்கையை முற்றும் வெறுத்தவராய், திருக்கோடுலூரில் தமக்கு வேண்டிய பார்ப்பார் சிலரது பாதுகாவலில் அம்மகளிருவரையும் வைத்துத் தாம் வடக்கே சென்றார். இச்செய்தியெல்லாம் கேள்வியுற்ற நல்லிசைட் புலவராகிய ஒளவையார், பெரிதும் வருந்தி, பெருவள்ளலாகிய பாரிமகளிரைத் தாமே சிறப்பிக்க வெண்ணி, அக்காலத்துத் திருக்கோயிலூரை யாண்ட மலை மானாகிய தெய்வீசனுக்கு அவரை மணப்பே?, அம்மணத்துக்கு மூவேந்தரை யும் வரும்படி செய்வித்தும், பாரிகுடிக்கும் அவ்வேந்தர்க்கு மிகுந்த பகைமை யைட் போக்குவித்தும், தம் தெய்வத் தன்மையாற் பற்பல அற்புதச் செயல் களை நிகழ்த்தியும் அக்கலியாணத்தை விமரிசை பெற நிறைவேற்றி, பாரி மகளிரை நல்வாழ்வு பெற வைத்தனர்.

கருப்பஸ்திரீகளின் பாலைக்குடிக்கும் பிள்ளைகளுக் குண்டாம் ரோகம். இது வயிறு பருமை, இருமல், இரைப்பு, வாந்தி முதலிய தரும். (ஜிவ.)

மாணிபத்திரனுக்கு ஒரு பெயர்.

தெய்வ தருக்களாகிய ஐந்தில் ஒன்று. பாற்கடலிற் பிறந்தது. இது நினைத்ததைத் தரவல்லதில் ஒன்று. இதைக் கண்ணன் சத்தியபாமை பொருட் டுப் பூமியிற் கொண்டுவந்து நாட்டினர்.

கரூசதேசத்திலுள்ள கட்டணம்,

நளன் குமரன், இவன் குமரன் சுனையன்,

பாரி எனும் வள்ளல் இறந்த பின்னர் அவனதின்னுயிர்த் தோழராகிய கபிலர், பாரியை நீத்துத் தனித்துயிர்வாழ்தற்கு மனமிலராயினும், அவனுடைய அறிவுடை மகளிரைக் காத்தற்கு வேறொருவரு மிலராதல் பற்றி உயிர் கொடு நின்று, அம்மகளிர்க்குத் தக்க அறிவும் பெருமையுமுடைய கணவரைத் தேட நினைந்து, அவர்களுடன், அவர்கட்குந் தமக்கும் பேரன்புமிக்க பறம்பினை விடமுடியாமே விடுத்து, அப்பாரியை நினையுந்தோறும் பறம்பினைத் திரும்பி நோக்குந் தோறும் உள்ளம் நெக்கு நெக்குருகிக் கண்ணீர்வார நின்று ஆற்றொணத் துயராற் பொங்கி யெழுந்த அன்புடைப் பாடல்களாற் பாரியினையும் பறம்பினையும் புகழ்ந்து கொண்டே சென்று ஒரூரிற்றங்கினர். அங்கு அன்றிரவு நிலாத் தோன்றிய போது அவருட னிருந்த பாரியினருமை மகளிர், தாம் இதற்கு முந்திய நிலாக்காலத்துத் தமது அரசுநிலையிட்ட திருவுடைநகர்க்கண்ணே இனிது மகிழ்ந்து விளையாடியதும், அடுத்த இந்நிலாக் காலத்துத் தாம் தந்தையிழந்து தண்பறம்பிழந்து தமியராய்த் துச்சிலொதுங்கித் துயர்கூர நின்றதும் தம் முள்ளத்தே தோன்ற, அப்போது, அற்றைத் திங்களவ்வெண் ணிலவி, னெங்தையு முடையேமெங் குன்றும் பிறர் கொளா, ரிற்றைத் திங்களிவ்வெண்ணில வின், வென்றெறி முரசின் வேந்தரெங், குன்றுங் கொண்டார்யா மெந்தைய மிலமே” என்னும் பாடலைப் பாடினர். இப்பாட்டால், இச்செய்யுள் செய்தற்கு ஒருமாதத்துக்கு முன், பாரி தன்னரசிருக்கையாகிய பறம்பின் கண் தம்மகளிர் முதலியோருடன் இருந்து வாழ்ந்திருந்தன னென்பது புலப்படுகிறது. இப்பாடல், சங்கத்தாராற் றொகுக்கப் பட்ட புறநானூற்றி லொன்றாகக் காணப்பட்ட வாற்றால், இம்மகளிர் நற்றமிழுணர்ந்த நங்கையருள் ஒருவராக உணரப்படும். பாரிமக ளிர் இருவர் ஆதலின், ஈண்டும் ‘பாரிமகளிர் பாடியது’ எனப் பொதுப்படக் கூறப் பட்டமைபற்றி அவ்விருவருமே செந்தமிழ்ப் புலமையாற் சிறந்தா ராவரென்பதும் தெளியலாகும். புலவரிருவர் சேர்ந்து ஒரு பாடல் பாடுவது முன்வழக்கே, இம்மகளிரது இன்றமிழ்ப் புலமை, தமதரும்பெறற் றந்தையாகிய வள்ளற் பாரிக்கு ஆருயிர்த் தோழராகிய கபிலரென்னும் புலவர் தலைவர்பாற் பெற்றதாகும். பின்னர் கபிலர் அவ்வூரைவிடுத்து இளவிச்சிக்கோ என்பானிடஞ் சென்று இம்மகளிரது உயர்குடிப்பிறப்பு முதலியவற்றை எடுத்துரைத்து இவர்களை மணஞ்செய்து கொள்ளும்படி அவனைப் பாடி வேண்ட, அவனுடம் படாமையால் இருங்கோவே ளென்பானுழைச் சென்று அவனையும் அவ்வாறு வேண்ட, அவனும் அங்கனமே உடம்படானாய் மறுக்க இதற்காக அவனை முனிந்து பாடி, பாரிகுடிக்கும் மூவேந்தர்க்கு முண்டாகிய பகைமைபற்றி அரசரொருவரும் இவர்களை மணஞ் செய்து கொள்ள இயையாமற் கபிலர் அம்மகளிரைத் தமக்கினிய பார்ப்பார் சிலர் பாற் படுத்துப் பாரியின் பிரிவாற்றாது வடக்கிருப்பாராயினர். இம்மகளிர் வேளிர்குலக் கொடிகளாதலால் அக்குவத்து நல்லாண் மக்களையே தேடிச் சென்றன ரென்பது தெள்ளிது. அன்றியும், பார்ப்பார்களுக்கும் வேளிர்க்கும் மணநிகழ்ச்சி கூறுதலும் இயையாதாம், கபிலர், மகளிரை அரசர்க்கு மணஞ்செய்ய லாகாமற் பார்ப்பாரது பாதுகாப்பில் வைத்து வடக்கிருக்க ஒளவையார் அது தெரிந்து தெய்வீகன் என்னும் அரசனை, இம்மகளிரை மணஞ் செய்து கொள்ளும்படி உடம்படுவித்து அவர் மணத்தைச் சிறப்ப வியற்றினர் என்பதே இயைபுடைத்தாவது காண்க. இம்மகளிர் புலவர் பேரணியாங் கபிலரந் தணர்பாற் பயின்றமைக்கேற்ற நல்லிசைப் புலமையேயன்றி, வரையா வள்ளியோனாகிய பாரிமகளிர் என்றற்கேற்ற வள்ளற் நன்மை யுடையராயின ரென்பது, “மாரியொன் றின்றி வறந்திருந்த காலத்தும், பாரி மடமகள் பாண்மகற்கு நீருலையுட், பொன்றந்து கொண்டு புகாவாக நல்கினா, ளொன்றுறா முன்றிலோவில்” என்னும் பழமொழிச் செய்யுளாலறிக. முன்னமே ஔவையாரது வாலாற்றுள் இம்மகளிரது திருமணச் சிறப்பு முதலியன கூறப்பட்டனவாதலான், ஈண்டு வேறெடுத் தோதினேனில்லை. ” (புற. நா).

இது, மார்மாட் இனத்தைச் சேர்ந்தது. இது பேரிங் ஜலசந்தி பிரதேசத்திலிருக்கிறது. இது, சிறு நாயையொத்த உருவமுள்ளது. இது கூட்டம் கூட்டமாய் வசிக்கும், இவ்வினத்திற்கு வாயில் பை உண்டு. இவை மணலில் வளை தோண்டிக்கொண்டு வசிக்கும். இவை இரைதேடப் புறப்படுகையில் உயர்ந்த இடத்திலிரண்டு மூன்று இருந்து காவல் செய்கின்றன. அபாயம் வருவதாயின் காவலாளிகள் சத்தமிட மற்றவைகள் வளைகளில் ஓடி ஒளிக்கின்றன, இது, வெளிறிய சாம்பல் நிறமுள்ள தாதலால் இதன் மிருது வான தோலிற்கு இதை வேட்டை யாடுகின்றனர்.

1. சிவகணத்தவரில் ஒருவன். 2, (சூ.) அங்கன் குமரன்

1. ஒரு பர்வதம், 2. குலபர்வதங்களில் ஒன்று, (பா. பீஷ்). The western part of Vindya Rangs extending from the source of the Narmada to the gulf of Canbay.

ஒருவகை பூதசாதியார்.

மகதநாட்டரசனாகிய சேணிகன், சேவினிடத்துப் பிறந்த தன் மூத்தகுமானை இளவரசாக்கினான். சேணிகனுக்கு மற்றொரு மனைவி யாகிய அமிர்தமகா சேனையிடம் பிறந்த குணசோன் இதனால் வருந்தித் தன் தாயிடம் கூறினன். அவள் சில திருடர்களுக்குப் பணங்கொடுத்துப் பாரிஷேணன் கட்டளையால் திருடுகிறோ மென்று கூறச் செய்தனள், அப்போது தனவான் பாரிஷேண குமரனைப் பிடிக்க அப்போது அவன் தியானாரூடனாயிருக்கச் சில தேவர்கள் வந்து தனவானைக் கீழே தள்ளிப் பாரிஷேணனைப் பூசித்தனர். பின் அரசனுக்குரிய ஐயத்தையும் ஒருதேவன் தெரிவித்துப் போயினன், தேவர்கள் தளவான் தொட்டதோஷம் நீங்கப் பாரிஷேணனைப் பாற்கடனீராலாட்டிச் சிங்காதனத் திருத்திப் போயினர். அரசன் அமிர்தசேனையையும் குணசேனனையும் சாட்டினின்று துரத்தினான். (சை கதை).

1, ஒரு காந்தருவன். இவன் பெண்ணை ஒரு காந்தருவன் கேட்க மறுத்தமையால் அவனால் கொலையுண்டவன். 2. சமரன் குமரன். 3. பிருது சேநன் குமரன்.

இவர் கடைச்சங்கத்தவர் காலத்திருந்த அரசராக இருக்கலாம். இவர் குறுந்தொகையில் செய்யுள் (254) பாடினர்.

1. (ச.) பார்க்கன் குமரன். 2. காச்யபர் வம்சம், இவனுக்கு (500) புத்திரர். ஒருமுறை இந்திரனுக்குத் துன்பஞ் செய்து கொண்டிருந்த அசுரரைக் கொன்று துன்பந்தீர்த்தவன்,

மின்னல், எரிநக்ஷத்திரம், வேசையாலங்காரம், காலைவெயில், மாலைவெயில் இவற்றைப் புகழைவிரும்புவோர் நோக்கார். (ஆசாரக்கோவை).

அஜமீடன் குமரர்,

மகததேசத்து அரசன்.

பிறர்மனையாள், கள், களவு, சூது, கொலை இவற்றை நோக்குதலும் செய்தலும், நினைத்தலும் ஆகா. இவை செய்யின் பலரிகழ்ச்சியும் நரகமும் உண்டாம். (ஆசாரக்கோவை).

ஒரு இருடி. இவர் தேவி சுகன்னி. இவரைச் சவனருஷி யெனவுங் கூறுவர். இராமமூர்த்தியிடம், லவணாசான் இடுக்கண் கூறியவர்.

1. வேதசிரசையின் குமரன். 2. பாஞ்சாலதேசத்தவனாகிய குயவன். திரௌபதியின் சுயம்வரங் காணச்சென்ற பாண்டவர்க்கு இடந்தந்தவன். 3. சுரச்சேபனுக்கு ஒரு பெயர். 4, வீதிகோதரன் குமரன்.

இவர் சதானிகன் குமரர், தானாதிகளைச் செய்த தன் தந்தை எவ்வாறு இருக்கிறானென்று கேட்ட வினாவிற்கு விடையளிக்கக் கருதிச் சூரியன் முன்னே பிராமண வடிவங்கொண்டு முன் சென்று வழிகாட்ட, யமபுரந் தாண்டிச் செல்லுகையில் ஒரு வேதியன் தன் கையில் தண்டந்தாங்கி இவரை மறுத்து நான் உனக்குப் புராணங் கூறுகையில் எதேனும் கொடுப்பதாகக் கூறிக் கொடா தொழிந்தனை இப்பொழுது நீ செய்த தவத்திற் பாதி தருகவென அதந்கிசையாதது கண்டு சூரியன் நடுக்கூற ஆறிலொன்று கொடுத்து நீங்கப், பின் இடையன் பசு மேய்த்ததற்குக் கூலி கொடாததற்கு ஆறிலொருபங்கு அவனுக்குக் கொடுத்து நீங்கி, ஒரு சாலிபன் வஸ்திரம் வாங்கியதில் பாக்கிக்காக மறுக்க மிச்சத்தைக் கொடுத்துப் புண்ணிய நீங்கிய தால் மேலே செல்ல வலியற்றுச் சூர்யன் தன் கையைப்பற்றச் சதானிகனிருந்த இடத்திற் சென்றனர். அச்சமயம் அவ்வாசனை யமகிங்கரர் அடுப்பிலேற்றிச் சமைத்துக் கொண்டிருந்தனர். முனிவர் அவனைக் கண்டு இதற்கென்ன காரணமென்ன நான் பல நானாதிகள் செய்தவனாயினும் பிரஜாபீடையாற் பொருள் தேடினேனாதலா லிவ்வகை நேர்ந்ததாதலின் என் குமானிட மிதனைக் கூறி அவனால் தானதிகள் செய்யக் கட்டளையிடின் என் துன்ப நீங்குவேனென அவ்வாறு பூமியில் சதானிகன் குமரனிடங் கூறிச் சதுர்த்தசி விரதமநுட்டிக்கச் செய்து தானாதிகளைச் செய்வித்தனர். (சிவமகாபுராணம்.)

விநாயக மான்மியங் கூறிய உபபுராணத்தொன்று.

பிருகுருஷியின் தவத்தால் அந்த ருஷியிடம் திருவவதரித்த இலக்ஷ மிதேவி.

சுக்கிரனை முதலாகக்கொண்டு கணிக்கும் கால அளவை,

சைந இருபத்து மூன்றாவது தீர்த்தங்கரர். இவர் வாரணாசியில் உக்ரவம்சத்தில் விசுவசேகருக்கு அவர் மனைவி பிராம்மியிடத்தில் தைமாதம் கிருஷ்ணபக்ஷம் ஏகாதசி விசாக நக்ஷ்த்திரத்தில் பிறந்தவர். உன்னதம் (9) முழம், பச்சைவர்ணம், ஆயுஷ்யம் (100) வருஷம், இவர்க்குக் கணதரர் சுயம்பு முதலாகிய பதின்மர்.

கேட்கக் கடவன கேட்டுத் தலைமை பெற்றவனையாகத் தான் வெற்றியைப் பெருக்கியது. (பு. வெ.)

செவ்விமிக்க நறுநாற்றஞ் செறிந்த மாலையினையுடைய வீரக்கழலாற் பொலிந்த மன்னர் மாறுபாட்டைக் செடுக்கும் நான்கு வேதத்தினையுடையோன் நன்மைமிக்க செப்ப முறைமையைச் சொல்லியது. (பு. வெ.)

தக்ஷனிடம் அவதரித்த தாக்ஷாயணியென்னும் பெயர் நீங்க மலையரையன் தவத்தால் மகளாகத் திருவவதரித்து அவனிடம் வளர்ந்து சிவமூர்த்தியை மணந்த உமை,

பார்வதியுடன் கூடிய சிவமூர்த்தி

இவர் பொருட்டுப் பர்வதராஜன் சுயம்வரம் நாட்ட சகல தேசத்தரசரும் அதன் பொருட்டு வந்தனர். அக்காலத்து சிவமூர்த்தி பார்வதியார் மடிமீது குழந்தை உருக்கொண்டிருந்தனர். இதையறிந்த தேவர்கள் பார்வதியையடைய யுத்தம் தொடங்கினர். தேவர்களனைவரும் கைதம்பித்து செயலற்று சிவமூர்த்தியைத் துதித்து அநுக்கிரகம் பெற்றுப் போயினர். (பிரமபுராணம்)

சகுனிக்குச் சூதாட வன்மையைக் கற்பித்தவன். (பார சபா.)

ஒரு ருஷி. இவரிடம் அருச்சுநன் தேவலோகத்திருந்து வருமளவும் பாண்டுபுத்திரர் நால்வரும் வசித்திருந்தனர்.

இவற்றின் சில வியப்பை விளைவிக்கத்தக்க தன்மையுடையன என்கின்றனர். இந்தியாவிலுள்ள இராஜபுதன நாட்டின் தென்புறத்தில் ஆபுமலை என்ற ஒரு மலையிலுள்ள பாறை ஒன்று ஒருமைல் விசாலமுள்ள ஏரியின் பாதி பாகத்தைக் கவிந்து கொண்டு விழாது நிற்கிறதாம். அதனாலதனைத் தவளைப்பாறை என்பர். பர்மா நாட்டிலுள்ள கலாசா என்னுமலையின் வடகோடியில் (3650) அடி உயரமுள்ள மலைமீது ஒரு பெரிய பாறை காற்றில் அசைந்தாடுகிறதாம். அப்பாறை மீது புத்தாலயம் கட்டப் பட்டுள்ளது. அதனை அடுத்த வேறோரிடத்தில் ஒரு செங்குத்தான படகு போன்ற பாறையும் அசைந்தாடுகின்றதாம். இதன் மீதும் புத்தாலயம் உண்டு, இந்தியாவில் மகாபலிபுரத்தில் ஒருபாறை செங்குத்தாக நிற்கிறது,

தேவர், அசுரருடன் பெருயுத்தஞ் செய்து மடிந்ததால் மடியா மருந்து விரும்பித் தேவர், பூமி தாழியாக மந்தரம் மத்தாகச் சந்திரன் தறியாக வாசுகி நாணாகக் கடற்புனல் தயிராக ஆயிரம் வருஷம் கடைந்தனர். முதலில் விஷம் பிறந்தது. அதனைச் சிவமூர்த்தி பருகித் தேவர் வேண்டு கோளால் கண்டத்திருத்தி நீல கண்டர் எனப்பெயர் பெற்றனர். பின்பு தேவர் மீண்டுங்கடைய மந்தரந்தாழ்ந்தது. அதனை விஷ்ணு ஆமையாய்த் தாங்கினர். அக்கடல் தன்வந்திரி, அமுதம், அமுதத்துடன் அறுபது கோடி அரம்பையர். இவர்களுக்குத் தோழியர், உச்சைச் கிரவமென்னுங் குதிரை, கௌத்துவமணி, பஞ்சதருக்கள், காமதேனு, சந்திரன், ஐராவதம், மூதேவி, திருமகள், வாருணி, பிறந்தன. இவற்றுள், அமுதத்தைத் தேவர்க்கு மோகினி உருக்கொண்ட விஷ்ணு கொடுத்துச் சாகாநிலை யருளினர். திருமகளை விஷ்ணு தாம் ஏற்றுக்கொண்டு மற்றவற்றை இந்திரன் முதலியவர்க்கு அளித்தனர். தேவர்கள் அமிர்தம் பெற்றபின் அந்த அமிர்தத்தை நாற்புறங்களிலும் ஜ்வலிக்கின்ற அக்நியைக் காவலிட்டு அந்த அமிர்தமிருக்கும் இடத்திற்கு மேல் எவரும் தொடர்தற்குக் கூடாமல் விடாமல் சுழன்று கொண்டிருப்பதும், கூர்மையான முனைகளுள்ளதும், அக்கி, சூர்யன் முதலியவர்களைப்போல் தேஜசுள்ளதும், வாள் போல் எவர்களையுஞ் சோதிப்பதுமாகிய சக்கரத்தைக் காவலிட்டனர். இவை புறக்காவல். அச்சக்கரத்தின் கீழ் அக்னிக்கு ஒப்பான ஒளியுள்ளவையும் மின்னலைப் போல் நாவுள்ளவைகளும், விஷஜ்வாலையால் பார்த்தவன் நீராகும் வன்மையுடை யனவுமாகிய இரண்டு நாகங்களையும் காவலிட்டனர்.

1, நான்கு முகமுடைய சூர்யன். சிவசூர்யனுக்கு முன்னிருப்பவன். 2, உதங்கரால் கபிலை பூசைசெய்ய ஏவப்பெற்று முத்தியடைந்தவன், 3. ஒருவேதியன், தவத்தால் தலைமை மிக்கவன்.

இவன் சித்தே அரித்தாய்ப் பரிணமித்துச் சீவனாகி மீண்டும் சித்தினிடம் ஒடுங்கும் என்பன்.

1. பிரத்தியோதன் குமரன். இவன் குமரன் வியாகயூபன். 2. (ச.) சுவஞ்செயன் குமரன். 3. முனிவர் வேடங்கொண்ட ஒரு சமணன், 4, பிரச்சோதனன் புதல்வர்களுள் ஒருவன். சிறந்த வீரன். இவனை அவன் உதயணனுக்கு உதவியாக்கப் பகைவன் மேல் அனுப்புதற்குத் தன்னுள் நிச்சயித்திருந்தான். (பெருங் கதை)

சாதுகாரணர் மாணாக்கர்.

இவர் ஒரு வேளாண் பிரபு. இவர் இருந்தது குன்ற வர்த்தனமென்னும் ஊர். காஞ்சீபுரம் திருவிழாவிற்கு வந்த ஒரு பெண் திசை தப்பி அடைய அவளைப் பெண்போலாதரித்து அவளுக்கு வரிசை முதலிய செய்து அவள் புருஷன் தேடிவர அவனை மைத்துன முறை கொண்டாடி யனுப்பினவர்; இதனை செண்டு. தங்கை முறைமை பெற்ற சீலன்பூ பாலர் தங்குலத்து வந்த பாலகிருஷ்ணசாமியே” என்பதாலறிக.

அதர்வண வேதசாகைக்கு வியாக்கியானஞ் செய்த வேதியர்.

திருதராட்டிரன் குமரன்

ஆரியமன்னருள் ஒருவன். செங்குட்டுவனால் வெல்லப்பட்ட சனக விசயர் தந்தை. (சிலப்பதிகாரம்)

பிரச்சோதனனுடைய பிள்ளைகளின் பொதுப்பெயர், (பெ. கதை.)

இது புருஷக்ரகம், பெண்கிரகமெனப் பிரிவுப்படும். பாலசுப்ரமண்யருக்கு ஏவல் செய்திருந்து அவராக்னையால் அசுசியடைந்த மாதரின் பாலுண்ணும் சிசுக்களை வருத்துவது. இவற்றால் தோஷம் உண்டாமிடத்து அழுகை, சுரம், விகாரரூபம், கொட்டாவி, வாயில் நுரை, நெஞ்சில் குறு குறுப்பு, உண்டாம். அப்பூதங்களான தோஷங்களாவன. (1) கந்தகிரகதோஷம், (2) விசாககிரகதோஷம், (3) மேஷகிரகதோஷம், (4) சுவானகிரக் தோஷம், (5) பிதுர்கிரகதோஷம், (6) சகுனிகிரகதோஷம், (7) பூதனாகிரகதோஷம், (8) சீதபூதனாகிரகதோஷம், (9) அதிர்ஷ்டி பூதனா கிரகதோஷம், (10) முகமண்டலிகா கிரகதோஷம், (11) ரேவதிகிரகதோஷம், (12) சஷ்கரேவதிகிரகதோஷம் என்பனவாம். பின்னும் சிலர் (1) நந்தனா கிரகம், (2) சுநந்தனாகிரகம், (3) பூதனாகிரகம், (3) முகமண்ட லிகாகிரகம், (5) பிடாவி காகிரகம், (6) சகுனிகிரகம், (7) சஷ்கரேவதிகிரகம், (8) அந்நிய வோடாலிகாகிரகம், (9) மதபேதனாகிரகம், (10) ரேவதிகிரகம், (11) அர்ச்சகா கிரகம், (12) அற்புதாக்கிரகம். என்பர். பூர்வத்தில் சிவபெருமானால் படைக்கப்பட்ட இவ்வைந்து புருஷகிரகம்களும், இவ்வேழு பெண்கிரங்களும் குழந்தையாகிய குமரக்கடவுளுக்கு ஏவல் செய்திருந்து சிவாக்கினைப்படி அன்னாதி பலி, சத்த, கந்த, அக்ஷதை, இவைகளை விரும்பிப் பூலோகத்து வந்து அதிதிபிக்ஷை, பிதுர்விரதம், தேவபூஜை, அக்னிகார்யம், முதலிய வற்றைத் தவிர்த்து அசுசிமாதர், அமங்கலமாதர், முதலியவரின் பாலைக் குடிக்கிற சிசுக்களின் ஆரோக்கியம் சுகம், வயது. முதலியவற்றின் பாதியை அபகரிக்கச் சிசுக்கள் அழுங்காலத்தும் மலசலத்தால் அசஹ்யமாகக் கிடக்கும் காலத்தும் நித்ரா நித்திரை சாலத்தும், பருவகாலத்தும், வருஷ மாத சந்தி காலத்தும், காடி, ஆந்தை, பூனை, பக்ஷி, முதலியவைகளைப் போலும், முன்பு சேநாதிபத்யத்தைப் பெற்ற கந்த கிரகம் ஆதியான 12 கிரகங்களும் குழந்தை களைப் பிடித்து வருத்தும்.

பூர்வம் சிவபிரான் குமாரமூர்த்தியைக் காக்கும் பொருட்டு ஸ்கந்தக்ரஹம், புருஷவிசாக்கிரஹம், மேஷக்கிரஹம்,ச்வக்ரஹம், பித்ருக்ரஹம் எனும் (5) கிரஹங்களையும் சகுனி, பூதனை, சீதபூதனை, அதிருஷ்டிபூதனை, முகமண்ட லிகை, ரேவதி, சஷ்கரேவதி எனும் (7) பெண்கிரகங்களையும் சிருட்டித்தனர். இவை (12) கிரகங்களும் காமரூபிகளாய்ச் சென்று குமாரக்கடவுளைக் காத்து வந்தன.

விநாயகருக்கு ஒரு பெயர். இது, சிறுபிள்ளையாய்ச் சென்று அனலாசானை விழுங்கி அவன் வெப்பத்தைச் சகித்துச் சந்திரனைப்போலக் குளிர்ந்திருந்தமையாலும், மாதவராசனும் சுமுதையும் காட்டில் தனித்திருந்து துன்பப்படுகையில் அவர்களுக்குக் குழந்தையுருவாய்க் காட்சி தந்து இடுக்கண் நீக்கியதாலும், பெற்ற பெயர்.

நன்னையபட்டர் மாணக்கர். வடநூற்புலவர்.

பழனியிலிருந்தவர். பழனித்தல புராணம் பாடியவர்

சிலேஷ்ம மிகுந்து ரஸதாதுக்களை அடைத்துக் கொள்கையில் சரீரம் சுஷ்திக்கும். இதனை உள்ளுருக்கி, உடலுருக்கி என்பர்.

நப்பாலத்தனார் காண்க.

க்ஷீராலஜ ரோகம்; திரிதோஷத்தால் கெடுதி யடைந்ததாயின் பாலையுண்ட சிசுவிற் குண்டாம் ரோகம்.

சேக்கிழாரின் கனிட்டர். அநபாயச் சோழரால் மந்திரித் தொழில் பெற்று இருந்தவர். தொண்டைமான் பட்டம் பெற்றவர். குன்றத்தூரில் பாலா வாயர் கேணியெனத் தம் பெயரால் தடாகம் ஒன்று தோண்டுவித்தவர். சைவ வேளாளர்.

தியுமத்சேநன், தேவி,

பிள்ளைகளுக்குண்டாகும் விசர்ப்பிரோகம். இது மர்ம ஸ்தானங்களைப்பற்றி கொப்புளங்களாய்ப் பரவுவது. இது சாத்யா சாத்யம், (ஜீவ).

பாலாக் என்பவனுக்குத் தாய்.

அசாத சத்ருவிடம் ஞானோபதேசம் பெற்றவன்.

இவன் பிராமணப் பிள்ளை வடிவாய்ச் சிந்தாசுரன் ஏவலால் விநாயகருடன் விளையாடி அவரைக் கொலை புரிய வந்து அவரால் இறந்த அசுான்.

பாஷ்களர் குமாரிடம் வேதமோதிக்கொண்ட இருடிபுத்திரர்.

வசிட்டதேனு ஒருகாலத்து நந்தமா தேவரைக் கண்டு மயல்கொண்டு காமத்தால் பால் சுவறியது. இதையறிந்த வசிட்டமுனிவர் தருப்பையால் ஒரு கன்றை உண்டாக்கி விட்டனர். அதனால் காமந்தணிந்து முலைவழியால் பால்சுரந்து ஒழுகிற்று. அது பாலாறாயிற்று. இது புண்ணிய நதி. இதன் கரையில் அநேக சிவப்பிரதிட்டைகள் இருக்கின்றன.

ஒரு பிராக்ரத பாஷை. இப்பாஷையில் பௌத்த நூல்கள் இருக்கின்றன,

பாலாற்றைக் காண்க.

பிள்ளை பிறந்த (31)ம் நாள் சந்திர பகவானையும், பூமி தேவியையும், பூசித்து சுபக்கிரக முதயமாகப் பிள்ளைக்குச் சங்கினாற் பாலூட்டல் வேண்டும்.

1. ஒன்றும் விளையாவெளி இதன் கருப்பொருள், தெய்வம்; கன்னி, உயர்ந்தோர்; விடலை, காளை, மீளி, எயிற்றி, தாழ்ந்தோர்; எயினர், எயிற்றியர், மறவர், மறத்தியர், புள்; புறா, பருந்து, எருவை, கழுகு, விலங்கு; செந்நாய், ஊர்; குறும்பு, நீர்; குழி, கூவல், பூ; குரா, மரா, உழிஞை, மரம்; பாலை, ஓமை, இருப்பை, உணவு; வழிபறித்தன, பதியிற் கவர்ந்தன, பறை; துடி, யாழ்;பாலை யாழ், பண்; பஞ்சுரம், தொழில்; போர் புரிதல், சூறையாடல். 2. இது ஒரு தாவரவகை. இதில் மரமும் கொடியுமுண்டு, மரம்; வெட்பாலை, தீம்பாலை, மலைப்பாலை, குடசப்பாலை குளப்பாலை, கொடிப்பாலை, ஊசிப்பாலை, ஏழிலைப்பாலை, கறிப்பாலை, கொடிப்பாலை, திருநாமப்பாலை, நிலப்பாலை, விழுப்பாலை, கழுதைப்பாலை முதலிய.

இமயவரம்பன் தம்பி பல்யானைச் செல்புகழ்க் குட்டுவனைப் பாடியவர். (பதிற்றுப்பத்து)

எல்லாரோசங்களும் உண்டாதற் கிடமாம்

1. இவன் ஒரு சேரன்; சேரமான் பாலைபாடிய பெருங்கடுங்கோவிற்கு ஒருபெயர். கடைச் சங்கத்தவர் காலத்தவன். (புறநானூறு, அகநானூறு.) (குறுந்தொகை.) 2. இவர் சேரமான் மரபினர். சேரமான் பாவைபாடிய பெருங்கடுங்கோ வெனவும், பெருங் கடுங்கோவெனவும் கூறப்படுவர். பாலைத்திணையைப் பலபடியாகச் சிறப்பித்துப் பாடும் ஆற்றலுடையவர். பெருங்கடுங்கோவென்னு மியற் பெயருடையவர். பாலைத்திணை யொன்றனையே பாடிய தனாற் பாலைபாடிய வென்னு அடைமொழி கொடுக்கப்பட்டார். கொண்கான (கொங்கண)த் தன்னனையும் அவனது எழில் மலையையும் பாடியுள்ளார். நற் 391. பேய்மகன் இள வெயினி என்பவராற் பரிசில் வேண்டிப் பாடப் பெற்றவர். புறம் 11. மிக்க வீரமும் கொடையு முடையவர். பிரிவச்சங் கூறும் தலைமகன் கூற்றாக “நிற்றுறந் தமை குவெனாயி னெற்றுறந் திரவலர் வாராவைகல், பலவா சூகயான் செலவுறு தகவே. ” குறு. (137) என்பதனால் இவர் கொடைத்தன்மை இவ்வண்ண மாயிருக்கு மென்பதை தெரிந்து கொள்க. பாலைத் திணையை உடன்போக்கு முதலாய பலவகைத் துறைகளையு மமைத்தும் விரித்தும் விளங்கப் பாடியுள்ளார். தலைமகனைத் தலை மகன் பெற்றமை ஒருவன் தான் வழிபடு தெய்வத்தைக் கண்ணெதிர் வரப்பெற்றார் போன்றதென்று கூறுகின்றார். இதில் தலைமகனை இனிது கூறி நடத்திச் செல்வது வியக்கத்தக்கது. நற் 9, பிரிவுணர்த்திய வழித்தோழி தாம் முன்பு வந்த கொடியசுரம் இப்பொழுதும் என் கண்ணெதிரிலுள்ளது போலச் சுழலா நிற்கு மென இறும்பூது படக் கூறுகின்றார். நற் 48. பூவிலை மடந்தையைக் கண்டு பருவம் வந்ததும் அவர் வந்தாரில்லையே என்று தலைவி கூற்றாக நொந்து கூறுகின்றார். நற் 118. கோங்கம் மலர்ந்திருப் பதைக் கார்த்திகை விளக்கெடுத்தலுக்கு உவமிக்கிறார். நற் 202, கூந்தலின் சிறப்புக்கூறி அக்கூந்தலிற் சிறந்து கொள்ளும் பயனைக் கொள்ளாது பிரிவோர் அடைத்தானைக் காப்பதை மறந்தனரோவெனத் தோழி கூற்றாக விரித்துக் கூறாநிற்பர், நற் 337. குறு 37ல் இவர் கூறிய உள்ளுறையை அங்கனமே கொண்டார் வாதவூரடிகள் திருக்கோவையார் 276. தலைவன் வாராமையும் தன்னை முயங்காமையும் தன்னை அயலார் சுடலைபோல அகற் றலுமாகியவற்றைத் தலைவி கூறிய பகுதி இரங்குந் தன்மையதாகும். குறு 231 பிரிவுண்மையறிந்த தலைவி காதலனை மயக்குந் தன்மையுடைய கோலத் தோடு வந்து அவன் மீது சாய்ந்து முயங்கி வருந்துவதாக இவர் கூறியது நீத்தாரையும் விழைவிக்குந் திறத்ததாகும். அகம் 5, பிரியுங் காதலர் இரும்பினாலாகிய உயிருடையரெனத் தலைவி கூற்றாகக் கூருநிற்பர். அகம் 185, பிரிவோர் பழிவுடையால்லர். அவரைப் பிணிக்க அறியாத என் தோள் களே தவறுடையவெனத் தலைவி கூறுவதாக அமிழ்தம் பொழியாநிற்பர். அகம் 267. மான்கொம்பு முளைத்து முதிருமளவுந் தோல் பொதித்திருப்பது கூறுகின்றார். அகம் 291, பாலைநிலத்திற் பாம்பு வாடிக் கிடப்பது பணஞ் சொரிந்தமை போன்ற தென்கிறார். அகம் 313. இவர் பாடியனவாக நற்றிணையில் பத்து (9,48,11,202,224,256,318,337,384,399) பாடல்களும் குறுந்தொகையில் பத்தும் அகத்தில் பதினொன்றும் புறத்திலொன்றுமாக முப்பத்திரண்டு பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன.

1. ஏழுவிதம், அவை செம்பாலை, படுமலைப்பாலை, செவ்வழிப்பாலை, அரும்பாலை, கோடிப்பாலை, விளரிப்பாலை மேற் செம்பாலை என்பன. பின்னும் பாலை நான்கு வகைப்படும். அவை ஆயப்பாலை, சதுரப்பாலை, வட்டப்பாலை, திரிகோணப் பாலை என்பன. இப்பண்கள் தாரம் உழை இளி முதலியவற்றுடன் மாறப் பற்பல வாம, இப்பாலைப் பண்ணில் தக்கராகம், காந்தார பஞ்சமம், சோமராகம், காந்தாரம் முதலிய பிறக்கும். உழைகுரலாகிய கோடிப்பாலை நிற்க இடமுறைத்திரியு மிடத்துக் குரல் குரலாயது செம்பாலை இதனில் குரலிற் பாதியும் தாரத்திலொன்றும் இரண்டின் அந்தரத்திலே கிளையாக்கித் தாரத்திலே நின்றவோரலகை விளரியின் மேலே நடவிளரி குரலாய்ப் படுமலைப்பாலை பிறக்கும். இம்முறையே துத்தம் குரலாயது செவ்வழிப் பாலையாம். இளி குரலாயது அரும்பாலையாம். தாரம் குரலாயது விளரிப்பாலையாம். கைக்கிளை குரலாயது மேற் செம்பாலையாம் 2. செம்பாலையினும் படுமலைப் பாய வலிது. படுமலையின் செவ்வழி வலிது. செவ்வழியின் அரும்பாலை வலிது. அரும் பாலையின் கொடிப்பாலை வலிது. கொடிப் பாலையின் விளரிப்பாலே வலிது. விளரிப் பாலையிற் மேற்செம்பாலை வலிது. ஏழிசை களில் தாரத்துள் உழையும், உழையுள் குரலும், குரலுள் இளியும், இளியுன் துத்தமும், துத்தத்துள் விளரியும், விளரியுள் கைக்கிளையும் பிறத்தல் தகுதி, இவற்றின் பிறப்பிடங்கள் மிடற்றால் குரல், நவாற்றுத்தம், அண்ணத்தாற் சைக்கிளை, சிரத்தாலுழை, நெற்றியாலிளி, நெஞ்சால் விளரி, மூக்காற்றரம், பிறக்கும் என்பர். இவற்றின் மாத்திரை, ஒசை, எழுத்து, மணம், சுவை முறையே வருமாறு, 4,4,3,2,4,3,2 வண்டு, கிளி, குதிரை, யானை, குயில், தேன், ஆ, ஆ, ஈ, ஊ, ஏ, ஐ, ஓ, ஔ, மௌவல், முல்லை, கடம்பு, வஞ்சி, நெய்தல், தாமரை, புன்னை, பால், தேன், கிழான், நெய், ஏலம், வாழை, மாதுளம்கனி.

சச்சிதாகந் தமாலை இயற்றிய புலவர்.

சில சமபூமிகள் மழைக் காதாரமில்லாமலும், மரங்கள், குட்டைகள் முதலிய நிழல் நீர்வளங்களில்லாம லுளவாம். பொறுக்கக்கூடாத உஷ்ணமுள்ளவாய்ச் சூறைக்காற்றினால் துன்புறுத்தும் இடங்களாம். இவ்வகைப் பாலைவனங்களில் சில ஆசியா கண்டத்தில் உள. ஆயினும் ஆபிரிகா கண்டத்திலுள்ள சகாராபாலைவனமே அவற்றுள் பெரியது. சகாராபாலைவனம் இது கிழக்கு மேற்கில் (3000) மைல் நீளமும் தெற்கு வடக்கில் (900) மைல் பரப்புள்ள தென்று எண்ணுகின்றனர். இதில் சில முட்செடிகளும், கற்களுந் தவிரவேறொன்று மில்லை இங்கு தீக்கோழியும், ஒட்டகச் சிவிங்கியும் வசிக்கின்றன. இதிலடிக்கும் சூறைக்காற்று அதில் யாத்திரை செய்பவரை ஒட்டகங்களுடன் மூடிவிடுகின்றது. சில இடங்களில் பொய் மணற்புதையல் மனிதரை அழுத்திக் கொல்லுகின்றது. இதிலுண்டாம் சூறைக்காற்று (400) அடிமுதல் (6000) அடி உயர்ந்து தூண்கள் போல் நின்று பின் பெருமணல் மேடாகின்றது. இது வருவதையறியும் ஒட்டகம் கண்ணை மூடிக்கொண்டு பூமியில் கவிழ்ந்து படுத்துக் கொள்ளுமாம். அதிலிருக்கும் மனிதரும் அதன் பக்கத்தில் கம்பளியால் தம்மை மூடிக்கொண்டு படுத்துக் கொள்வர். சூறை சில வேளைகளில் மனிதரையும் மிருகங்களையும் திக்குமுக்காட்டி மரணத்தையு முண்டாக்கும். இவவகை வனாந்தரத்தில் சில இடங்களில் ஓயசீஸ் எனுமிடங்களுண்டு, அவ்விடங்களில் சிறிது நீர் நிலைகளும் பேரிச்ச மரங்களுமுண்டு, அவ்விடம் பிரயாணிகள் தங்கிப் போவார். இதிற் சில இடங்களில் சில காடுகளும் உண்டு, இந்த இடங்களிலும், இந்தப் பாலைவனத்திற்கு மேற்கிலும் ஒரு பள்ளத் தாக்கான பூமியுண்டு, அதைச் சுற்றிலும் சில பட்டணங்கள் இருக்கின்றன. மற்றொன்று மங்கோலியா விலுள்ள கோபி யென்பதாம். மற்றும் சிறு பாலைவனங்கள் பாரசீகத்திலும், இந்தியாவிலும் உண்டு. ஆயினும் அவை சிறந்தன அல்ல. வெளிகளாம்.

1. (5) முடி, கொண்டை, சுருள், குழல், பளிச்சை என்பன. இவற்றுள் மயிரை உச்சியில் முடித்தல் முடி, பக்கமாக முடித்தல் கொண்டை, பின்னே செருகல் சுருள், சுருட்டி முடித்தல் குழல், பின்னிவிடுதல் பனிச்சை.

(5) ஆண், பெண், பலர், ஒன்று, பல. 2. சராசரப் பொருள்களி லுண்டாம் சத்து. இது பெரும்பாலும் வெண்ணிறமாகவும், மஞ்சள் கலந்து மிருக்கும். அசரப்பால் கள்ளி எருக்கு முதலிய மரங்களிலுண்டாம் பால், 3. (14) கைக்கிளை முதல் பெருந்திணை இறுவாய் ஏழும், வெட்சி முதல் பாடாணிறுவாய் எழுமாம்.

பிள்ளைகளுக் குண்டாம் ரோகங்களில் ஒன்று. தேகத்தில் ஊறல், சொறி, புண், விகாரரூபம் உண்டாக்குவது. கருங்காப்பான், செங்கரப்பான், வரிகரப்பான், சொறிகரப்பான், ஆனந்தகரப்பான், மண்டைகரப்பான் இது இடுப்பிலுண்டானால் கடுவன் எனப் பெயர் பெறும். (ஜீவ.)

இவை வெண்ணிறத்த ஆதலின் பாலெனப் பெயர் பெற்றன. இவை மக்கள், விலங்கு, தாவரவகைகளிலுண்டு. ஒவ்வொன்றும் பலவகைக் குணங்களுடையன. முலைப்பால், பசுவின் பால், காராம் பசுவின் பால், கொம்பசையும் பசுவின் பால், ஆகாப்பசுவின்பால், எருமைப்பால், வெள் ளாட்டுப்பால், செம்மறியாட்டுப்பால், யானைப்பால், குதிரைப்பால், கழுதைப்பால், தேங்காய்ப்பால், ஆலம்பால், அத்திப்பால், பேயத்திப்பால், தில்லைமரத்தின் பால், திருகுக்கள்ளிப்பால், சதிரக்கள்ளிப்பால், மான்செவிக் கள்ளிப்பால், இலைக்கள்ளிப்பால், கொடிக்கள்ளிப்பால், எருக்கம்பால், வெள்ளெருக்கம்பால், காட்டாமணக்கின் பால், எலியா மணக்கின்பால், பிரமதண்டின் பால், இவற்றின் குணங்களைப் பதார்த்த குணசிந்தாமணியிற் காண்க.

இந்த மரம் தென் அமெரிக்கா காடுகளில் இருக்கின்றன. இந்த மரத்தின் பட்டையில் தொளையிடின் அத்தொனையிலிருந்து பசுவின் பாலைப்போல் சுத்தமான உரிசையுள்ள பால் வடிகிறதாம். அதனால் அந்நாட்டார் அதற்குப் பசு மரம் எனப் பெயரிட்டழைக்கின்றனர்.

பாகத இலக்கணம்.

இவர்கள் தென்னாட்டில் சில இடங்களிலிருந்த ஒருவகைக் கூட்டத்தார். திருநெல்வேலி ஜில்லாவில் பாஞ்சாலங் குறிச்சியை இடமாகக்கொண்டு 1801 ஆங்கிலேயரில் பலரைக் கொன்ற வீரர். (தர்ஸ்டன்).

ஒரு உலகம், இதனை வேள்வி முதலிய அக்னிகார்யம் செய்தவர் அடைவர்.

1. அக்னிக்குச் சுவாகாதேவியிடம் உதித்த குமரன். 2. வசுக்களில் ஒருவன்.

காசியில் உள்ள மடு,

தீர்க்கதவனைக் காண்க.

இவர், தம் தாயரின் இறந்த எலும்பைப் பல தீர்த்தங்களிலும் கொண்டு சென்று தீர்த்தமாடி அது எலும்பாய் இருக்கக்கண்டு கும்ப கோணத்தில் மாமக தீர்த்தத்தில் ஸ்நானஞ்செய்து பொற்றாமரைகளாய் இருக்கக்கண்டு களித்தவர்.

திருநெல்வேலியில் உள்ள ஒரு தீர்த்தம்.

ஒரு நதி. The river Irawadi in Burma. (பா. பி.)

(3) செய்தல், செய்வித்தல், உடன்படல்,

இவன் ஒரு வேதியன். இவன் அதிதிபூசை செய்யாது உண்ப தில்லையெனும் நியமங்கொண்டு வாழுநாளில் ஒரு நாள் மழை அதிகமாகப் பெய்ததால் ஒருவரும் அதிதிகள் நேராத இவனைச் சோதிக்க வேண்டி அக்னி ஒரு ரோகங்கொண்ட புலையனாய்ப் புண்களில் புழுச்சொரிய ஒரு மரத்தடியி லிருந்தனன். வேதியன் அவனைத் தன்னிடம் உணவு கொள்ள வேண்டத் தான் நீசனென்று மறுப்பவும் வேதியனிவ்வுடலைப் பற்றியுபசரிக்கவில்லை எல்லாரிடமும் அந்தர்யாமியாயிருக்கும் இறைவனை உபசரிக்கிறேனென்று வீட்டிற்கழைத்துச் சென்று பசரித்தன்னமிட அக்னிதன் னுருக்காட்டி அவனுக்கு யோகோபதேசஞ் செய்தனன். (சிவமகா புராணம்.)

தனக்குப் பரிசுகொடாத பாவி தன் அலை வேறுபட வெழுதிச்செவந்த பூவினைச் சூடி, தன்மனைக்குப் புறத்திலும், காளி கோவிலிலும், பாம்பு வாழ்புற்றிலும், சுடு காட்டிலும், வீதியிலும், தான் வழிபடு கடவுளைத் தியானித்து அவன் மேற்பாடிய நூலை நெருப்பிற் கொளுத்தினும் பன்னிரண்டுமாதத்தில் பரிசுகொடாதவன் அழிவான் என அகத்தியர் கூறினர். பாடிய புலவன் பரிசுபெருமல் மயங்கி நிலகலங்கின், அப்பாட்டுடைத் தலைவன் சுற்றத்துடனும், அவைக் களத்திருந்தோருடனும் கெடுவன். தான் பாடிய பாட்டிற்குத் தலை வன்றனக்குப் பரிசுகொடானாகில், வேறொருவன் பெயரினைத் தன்னூலிலமைத்து, அவனூரையும், பெயரையும், ஒருசேர அதினின்றும் நீக்கி, சீரினையும், தளையினையும் பின்பு தன்னாற் பாடப்பட்டவன் பாட் இக்கியைய நாட்டுவனாயின் முன்பு பாடப்பட்ட தலைவன் செல்வமிழந்து வருந்த இலக்குமியும் பின் புள்ளவனைச் சார்வாள். அவனுக்குச் செல்வமுண்டாகாது.

அங்காளம்மையின் காவற்சேவகன். இவன் ஒரு கீழ்க்குலத்துச் சத்திபூசகன், அங்காளம்மை ஸ்மசானத் திருக்கையில் அவளிடஞ் சென்று உடுக்க ஆடைகேட்டு அவள் கொடுத்த பாவாடையை யுடுத்துக் குழந்தையுருக் கொண்டு அவளிட்ட பணி செய்து கொண்டிருந்து தவத்தால் பூதபிசாசங்களை வென்றிருந்தவனாம்.

யுகந்தரம், பதிலகம், அச்சுதச்சலம், பாஹ்லீகம். யுகங்தரத்திலுள்ளவர்கள் கழுதை ஒட்டக முதலியவற்றின் பாலைப்பானம் செய்பவர்கள், பூதிலகத்திலுள்ளவர்கள் சலத்தில் மலமூத்ரங்களை விடுகிறார்கள், அச்சுதச்சலத்தவர் ஒரே செவியுள்ளவர்களாவர் பாஹ்லீகர் உலகத்தையே மோக்ஷமாகக் கொண்டவர்கள். (பா. சார்)

பொருட்டோர் நிலைச் செய்யுட்டிறத்து கவியாற் கருதிச் சொல்லப் படுவதொரு குணம், அது, அத்தொடர் நிலைச் செய்யுள் முழுவது நோக்கிக் கொள்ளப்படுவதல்லது தனித்தொரு பாட்டானோக்கிக் கொள்ளப் புலப்படாதது. (தண்)

1, (தொகை, வகை விரி). (1) வெண்பா. (2) ஆசிரியப்பா. (3) கலிப்பா. (4) வஞ்சிப்பா. (5) மருட்பா என்றுந் தொகையானும் 1. குறள் வெண்பா; 2. சிந்தியல் வெண்பா, 3. இன்னிசை வெண்பா, 4. நேரிசை வெண்பா, 5. பஃறொடை வெண்பா, 6. நேரிசை ஆசிரியப்பா, 7. இணை குறள் ஆசிரியப்பா, 8, நிலைமண்டில ஆசிரியப்பா, 9. அடிமறி மண்டில ஆசிரியப்பா, 10. நேரிசையொத் தாழிசைக் கலிப்பா, 11. அம்போதரங்க வொத்தாழிசைக் கலிப்பா, 12. வண்ணக வொத்தாழிசைக் கலிப்பா, 13. வெண் கலிப்பா, 14. தாவுகொச்சகக்கலிப்பா, 15. தரவினைக் கொச்சகக்கலிப்பா, 16. சித்ராழிசைக் கொச்சகக் கலிப்பா, 17. பஃறாழிசைக் கொச்சகக்கலிப்பா, 18. மயங்கிசைக் கொச்சகக்கலிப்பா, 19. குறளடிவஞ்சிப்பா, 20, சிந்தடி வஞ்சிப்பா 21. புறநிலை வாழ்த்து மருட்பா, 22. வாயுறை வாழ்த்து மருட்பா, 23. செவியறிவறூஉ மருட்பா, 24. சைக்கிளை மருட்பா என்னும் வகையானும்; 1. குறள் வெண்பா, 2. விகற்பக் குறள் வெண்பா, 3. நேரிசைச் சிந்தியல் வெண்பா, 4. இன்னிசைச் சிந்தியல் வெண்பா, 5. ஒரு விகற்ப நேரிசைச் சிந்தியல் வெண்பா, 6. இருவிகற்ப நேரிசைச் சிந்தியல் வெண்பா, 7. ஒரு விகற்ப இன்னிசைச் சிந்தியல் வெண்பா, 8. இருவிகற்ப இன்னிசைச் சிந்தியல் வெண்பா, 9. ஒருவிகற்ப நேரிசை வெண்பா, 10. இருவிகற்ப நேரிசை வெண்பா, 11. ஒருவிகற்ப இன்னிசை வெண்பா, 12. பலவிகற்ப இன்னிசை வெண்பா, 13. பலவிகற்ப நேரிசை வேண்பா, 14. ஒத்த விகற்பப் பஃறொடை வெண்பா, 15. ஒவ்வா விகற்பப் பஃறொடை வெண்பா, 16. இன்னியல் நேரிசை ஆசிரியப்பா, 17. விரவியல் நேரிசை ஆசிரியப்பா, 18. இன்னியல் இணைக்குறள் ஆசிரியப்பா, 19. விரவியல் இணைக்குறள் ஆசிரியப்பா, 20. இன்னியல் நிலைமண்டில ஆசிரியப்பா, 21. விரவியல் நிலைமண்டில ஆசிரியப்பா, 22. இன்னியல் அடிமறி மண்டில ஆசிரியப்பா, 23. விரவியல் அடிமறி மண்டில ஆசிரியப்பா, 24. வெள்ளைச்சுரிதக நேரிசை ஒத்தாழிசைக் கலிப்பா, 25. அகவற்சுரிதக நேரிசை ஒத்தாழிசைக் கலிப்பா. 26. அளவியல் அம்போதரங்க ஒத்தாழிசைக் கலிப்பா, 27. அளவழி அம்போதரங்க ஒத்தா ழிசைக் கலிப்பா, 28. அளவியல் வண்ணக ஒத்தாழிசைக் கலிப்பா, 29. அளவழி வண்ணக ஒத்தாழிசைக் கவிப்பா, 30. கலி வெண்பா, 31 வெண்கலிப்பா, 32. இயந்றரவு கொச்சகக் கலிப்பா, 33, சுரிதகத்தரவு கொச்சகக் கலிப்பா, 34. இயற்றர வினைக் கொச்சகக்கலிப்பா, 35. சரிதத்தர வினைக் கொச்சகக் கலிப்பா, 37. குறைச் சிஃறாழிசைக் கொச்சகக் கலிப்பா, 38. இயற் பஃறாழிசைக் கொச்சகக் கலிப்பா, 39. குறைப்பஃறாழிசைக் கொச்சகக் கலிப்பா, 40. இயன் மயங்கிசைக் கொச்சகக் கலிப்பா, 41 அயன் மயங்கிசைக் கொச்சகக் கலிப்பா, 42. இன்னியற் குறளடி வஞ்சிப்பா, 43. விரவியற் குரளடி வஞ்சிப்பா, 41. இன்னியற்சிந்தடி வஞ்சிப்பா, 45. விரவியற் சிந்தடி வஞ்சிப்பா 46. புற நிலை வாழ்த்துச் சமனிலை மருட்பா, 47. புறநிலை வாழ்த்து இயனிலை மருட்பா, 48. வாயுறை வாழ்த்துச்சமனிலை மருட்பா, 49. வாயுறை வாழ்த்து இயனிலை மருட்பா, 50. செவியறிவுறு உச்சமனிலை மருட்பா, 51, செவியறிவுறுஉ இயனிலை மருட்பா, 52. கைக்களைச் சமனிலை மருட்பா, 53. கைக்கிளை இயனிலை மருட்பா என்னும் விரியானும். 1. தாழிசை, 2. துறை, 3. விருத்தம் என்னும் தொகையானும். 1. வெண்டாழிசை, 2 வெண்டுறை, 3. வெளிவிருத்தம், 4. ஆசியத்தாழிசை, 5. ஆசிரியத்துறை, 6. ஆசிரிய விருத்தம், 7. கலித்தாழிசை, 8. கலித்துறை, 9 கலி விருத்தம், 10. வஞ்சித்தாழிசை, 11. வஞ்சித்துறை, 12. வஞ்சி விருத்தம் என்னும் வகையானும். 1. வெண் செந்துறை, 2. குறட்டாழிசை, 3. வெள்ளொத்தாழிசை, 4. வெண்டாழிசை, 5. ஓரொலி வெண்டுறை, 6. வேற்றொலி வெண்டுறை, 7. வெளிநிலை விருத்தம், 8. வெளிமண்டில விருத்தம், 9. ஆசிரிய ஒத்தாழிசை, 10. ஆசிரியத்தாழிசை, 11. ஆசிரிய நேர்த்துறை, 12. ஆசிரிய இணைக்குறட்டுறை, 13. ஆசிரிய நிலை விருத்தம், 14. ஆசிரிய மண்டில் விருத்தம், 15. சவியொத்தாழிசை, 15. கலித்தாழிசை, 17. கலித்துறை, 18. சலிவிருத்தம், 19. கலி நிலைத்துறை, 20. கலி மண்டிலத்துறை, 21. கட்டளைக் கலித்துறை, 22. கலி நிலைவிருத்தம், 23. கலி மண்டில விருத்தம், 24. வஞ்சிநிலைத் தாழிசை, 25. வஞ்சி மண்டிலத் தாழிசை, 26. வஞ்சி நிலைத்துறை, 27. வஞ்சி மண்டிலத்துறை, 28. வஞ்சி நிலை விருத்தம், 29. வஞ்சி மண்டில் விருத்தம் என்னும் விரியின் வகைப்படும். (யாப்பு. இல்,)

இது சித்திரக்கவியிலொன்று, நால்வர் நான்குபாவிற் கட்டுரை சொன்னால் அவையே யடிக்கு முதலாகப் பாடிப் பொருண் முடிப்பது.

இருக்குவேதம் ஓதுகிறவர்கள்.

ஒருவகைக் கூத்து. ஆடல் காண்க.

இவர் கடைச்சங்க மருவிய புலவருள் ஒருவர். இவரியற் பெயர் கொட்டிலார். பாவை யென்பது சோழநாட்டிலுள்ளதாம். இவர் ஒருசோழன் வல்லத்துப் போர் செய்ததையும் நெருஞ்சிப்பூ சுடாவனை நோக்குதலையும் கூறியுள்ளார். (அக. 336)

காவிரிப்பூம் பட்டினத்துள்ள மன்றம். இது அரசனது கோல் கோடுதலை அறிவிக்கும் இயல்பினது. (சிலப்பதிகாரம்).

அமெரிக்காவிலும், போர்ச்சுக்கலிலும், கொரியாவிலும் உள்ள காடுகளில் இவ்வித மரங்கள் இருக்கின்றன. இவற்றின்காற்றால் பிராணிகள் இறக்கின்றன. இவ்வகையில் சில இந்தியாவில் தின்றால் கொல்லும் எட்டி, இரளி,முதலியவுண்டு.

கல்போன்ற விஷப்பொருள். தின்றால் கொல்லும். இது பிறவிப் பாஷாணமெனவும், வைப்புப் பாஷாண மெனவும் இருவகைப் படும். இவைகளுள் பிறவிப் பாஷாணங்கள்; அஞ்சன பாஷாணம், அப்பிரக பாஷாணம், ஔபலபாஷாணம், லிங்கபாஷாணம், கந்தக பாஷாணம், கரட்டுத்தாளக பாஷாணம், கற்பரி பாஷாணம், கற்பா ஷாணம், காய்ச்சற் பாஷாணம், காந்த பாஷாணம், கார்முகிற் பாஷாணம், குதிரைப் பல்பாஷாணம், கந்தகம், கௌரிபாஷாணம், கோளக பாஷாணம், சங்க பாஷாணம், பரங்கிப் பாஷாணம், (சவ்வீரம்) சரகாண்ட பாஷாணம், சாலாங்க பாஷாணம், சிலாமதம், சீதாங்க பாஷணம், சீர்பந்த பாஷாணம், சூதக பாஷாணம், தகட்டுத்தாளகம், தாலம்பம், துத்த பாஷாணம், தொட்டி பாஷாணம், பலண்டுறுக பாஷாணம், மனோசிலை, மிருதபாஷாணம், வெள்ளைப் பாஷாணம்.

பாதரசம்,ரசாஞ்சன பாஷாணம், ரசகற்பூரம், ஜாதிலிங்கம், சவ்வீரம், நெல்லிக்காய்க் கந்தகம், வான கந்தகம், தாளகம், செவ்வரிதாரம், மடலரிதாரம், மனோசிலை, பொன்னரிதாரம், மிருதாரசிங்கி, வெள்ளைப்பாஷாணம், தொட்டிப் பாஷாணம்.

(33) 1. புத்தோட்டுக் தொட்டிப் பாஷாணம், 2. பொற் றொட்டிப் பாஷாணம், 3. செப்புத் தொட்டிப் பாஷாணம், 4. எருமை நாத்தொட்டிப் பாஷாணம், 5. மிருதார் சிங்கி, 6. இரத்தசிங்கி, 7. ஏமசிங்கி. 8. சாதிலிங்கம், 9. கருமுகிற் பாஷாணம். 10. தீமுறுகற் பாஷாணம், 11. வெள்ளைப் பாஷாணம், 12. சவ்வீர பாஷாணம், 13. கோழித்தலைக் கெந்தி பாஷாணம், 14. வாணகந்தி பாஷாணம், 15. அரிதாரம், 16. பவளப்புற்றுப் பாஷாணம், 17. கோடாசோரிப்பாஷா ணம், 18. பஞ்சபக்ஷிப் பாஷாணம், 19. குங்கும பாஷாணம், 20. இரத்த பாஷாணம், 21. துத்தம், 22. துரிசு, 23. ரசித பாஷாணம், 24. தைல பாஷாணம், 25. சூதபாஷாணம், 26. நீல பாஷாணம், 27. கந்தக பாஷாணம், 28. சோரபாஷாணம், 29. காகபாஷாணம், 30. லவண பாஷாணம், 31. நாக பாஷாணம், 32. இந்திர பாஷாணம், 33. குதிரைப் பல் பாஷாணம், கறடகபாஷாணம், வைக்கிராந்த பாஷாணம், தாலக பாஷாணம், அமுத பாஷாணம், சிரபந்த பாஷாணம். (போகர்)

(18) அங்கம், அருணம், கலிங்கம், கௌசிகம், காம்போஜம், கொங்கணம், கோசலம், சாவகம், சிங்களம், சிந்து, சீனம், சோனகம், திரவிடம், துளுவம், பப்பரம், மகதம், மராடம், வங்கம்.

இரண்டு முகம் நான்கு கைகள், இரண்டுகைகளால் சிவனுக்கு நமஸ்காரம், இரண்டு கைகளில் இரண்டு கமலங்களைப் பிடித்தவராய் நீலரத்னபூஷணம், சிவப்பு வஸ்திரம் சிவப்பு நிறமுள்ள வராய் இருப்பர்.

1. இந்திரப்பிரமதி சீடனாகிய இருடி. 2. அநுக்லாதன் குமரன்.

பாஷ்கலன் குமரன்

பயிலவரிடத்து இருக்கு ஓதிய இருடி