அபிதான சிந்தாமணி

ஏவறையையுடைய முடக்குக்களைத் தாங்கின நிலைமையினையுடைய எயில் காக்கும் வீரர்மலைந்தபூவைப் புகழ்ந்தது. (புறவெண்பா.)

ஒரு செந்தமிழ்க்கடைச்சங்கப் புலவர். இஃது ஊர்பற்றி வந்த பெயர். நொச்சிநியமம் ஒரூர், இவர் வேளாண் மரபினர். இக்காலத்து ஆராய்ந் தறிதற்குமரிய பூக்கோட்காஞ்சி யியற்றியவர் (புறம் 293) குறிஞ்சித்திணையைச் சிறப்பித்துப் பாடியுள்ளாராதலின் இவரூர் குறிஞ்சியினகத்தது போலும் நீ படும் துயர்தான் யாதென்று வினவிய தாய்க்குத் தலைவன் மார்பணங்கென்று தவறியுரைக் கத்தொடங்கினேனென் தலைவி கூறுவதா கப் படிப்போர்க் கினசுவையூட்டுகின்றனர் (நற். 17) தலைவியின் மொழி கேட்பினுய்வேன் அன்றேலென் னுயிரோடெல்லா மொருங்கழியுமென்று தலைவன் கூறுவது, இனிய சுவையதாகும், (நற். 209) புதுவதாகப் பூத்த வேங்கைமலரைப் பெற வேண்டி மகளிர், புலி, புலி, யென்று பூசலிடுவதையும் அதனைக்கேட்டுப் புலிபோலு மென்று ஆடவர் வில்லம்புடன் வருவதை யும் விரித்துக் கூறியுள்ளார். (அகம் 52) (புலி, புலி என்றால் வேங்கையின் கிளைதாழ்ந்து கொடுக்குமென்பது வழக்கு. இவர் பாடியனவாக நற்றிணையில் மூன்று பாடல்களும், அகத்திலொன்றும், புறத்தி லொன்றுமாக ஐந்து பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன,

அரிசியைச் சுத்தப்படுத்த குத்துகையில்நொறுங்கிய அரிசியின் துணிக்கைகள்,