அபிதான சிந்தாமணி

உயிரிழந்த கணவனுடன் தன்னுயிரைவிட நிச்சயித்துத் தீப்புகுதல். மாசு மூடியபொன்னை அக்கினி அம்மாசைமாத் திரம்போக்கிப் பொன்னைக் கெடுக்காமை போல், கொழுநனோடு உயிர்விடும் புண்ணியவதியின் மேனியைமாத்திரம் அவ்வக்கினி தகிப்பானே அன்றி அவளைச்சிறிதும் வருத்தான். அனைவரையுந் துறந்து கணவனே தெய்வமென்றும் அவனைப் பிரிந்து வாழ அடுக்காதென்றுமெண்ணிப் புருஷனுடன் உயிர்விடும் உத்தமியை ஒப்பானவர் உலகத்தில் யாருளர். சககமனம் செய்த புண்ணியவதி மூன்றரைக்கோடி தேவவருஷம் மகிழ்நனோடு சுவர்க்க போகத்தை அனுபவித்துப் பின்பு தானும் கணவனும் வெவ்வேறுக யோக்யரின் குலத்தில் சனித்து மீண்டும் ஒருவரை ஒருவர் மணந்து இன்பந்துய்த்து யோக மகிமையால் மேன்மையுற்று நற்கதி அடைவர். (கருடபுராணம்.)

ஒரு அப்சரசு.

(காஞ்சி.) பரத கண்டத்தில் உள்ள தலங்களில் சிறந்தது.

ராஜரிஷி, கேகய ராஜனாகிய சுதரூபனுக்குப் பாட்டன்.

உடுண்டுபனைக் காண்க.

அம்பரீஷன் புதல்வன்.

குரு நின்ற ராசிக்கு (சா இல், (அ) இல், (க) இல் சந்திரன் நிற்கப்பட்ட இராசியின் நாள் சகடதோஷமாம். இந்த நாட்களில் சுபகன்மங்கள் செய்யக்கூடாதாயினும், சந்திரனும் குருவும் சுபாங்கிசத்தில் நிற்றல் ஒரு சுபகோள் சந்திரனைப் பார்த்தல், சந்திரன் ஆட்சியச்சத்தினிற்றல் சுபக்கோளுடனிற்றல் செய்யின் தோஷமில்லை, (விதானம்)

கௌரவர் பொருட்டுத் துரோணாசாரியரால் யுத்தத்தில் செய்த அணி வகுப்பு இதற்குப் பத்மவியூசம் என்று ஒரு பெயர்.

சாகடாயனம் என்னும் வடநூல் இயற்றிய புலவன்.

கம்சன் ஏவலால் கிருஷ்ணமூர்த்தி தொட்டிலில் இருக்கையில் பாண்டிலின் உருவாய்வந்து வஞ்சனை இயற்றக் கண்ணன் குழந்தைகள் காலால் இயற்கையாய் உதைப்பதுபோல் உதைக்க அவ்வுதை பட்டு மாய்ந்த அசுரன்.

வசவர்காலத்திருந்த சங்கமர். இவர் வசவரை மகேசுரபூசைக்கு அழைக்க வசவர் இவர் பலிகளைப் புசித்தல் உணர்ந்து அவரால் வெறுக்கப்பட்டவர்.

1. பாண்டு புத்திரன். மாத்திராதேவிக்குக் குந்திதேவி உபதேசித்த அச்சுவனி தேவ மந்திரத்தால் பிறந்தவன். இவன் தேவி விசையை, இவளிடத்துச் சுகோத்ரன் பிறந்தனன். இவனது மற்ற குமரன் சுதகர்மா. இவன் பாண்டவர் நால்வருக்கும் முன் இறந்தனன். ஏனெனில் தன்னினும் சாத்திரத்தில் மிகுந்தார் இல்லையெனச் செருக்குக் கொண்டதா லென்க. 2. (பிர.) சராசந்தன் குமரன். இவன் குமரன் சோமாபி அல்லது சோமகன் அல்லது மார்ச்சாரி. 3. (சூ.) தும்பிராக்ஷன் குமரன். 4. (ச.) அரியசுவனன் குமரன். இவன் குமரன் பீமன். 5. சுதாசனன் குமரன். இவன் குமரன் சோமகன். 6. சிரஞ்சயன் குமரன். இவன் குமரன் குசாசுவன். 7. (சூ.) தேவசேனாதிபதியாகிய பானுவின் குமரன். 8. ஒரு அசுரன் சம்பகாகான் புதல்வன். சகதேவனாகிய பாண்டு புத்ரனால் செயிக் கப்பட்டவன். (பார~சபா.)

ஒரு விஷ்ணு பக்தன். சங்கரதாசர் நெற்றிக் கண்ணால் நரசிங்க விக்கிரகம் இழந்தவன்.

வசுதேவன் பாரி. குமார் புரவி, சுரதன் முதலியோர். தேவகன் பெண்.

(101) கழஞ்சு பொன்னால் (1000) பசுவும் கன்றும் காற்குளம்பு வெள்ளியிற் செய்வித்து (5) கழஞ்சுபொன் துணையுடன் (1000) வேதியர்க்குச் சிவபூசை செய்து அளிப்பது.

1 ஒரு யாதவ வீரன். பஜபாகன் குமரன். 2. (பிர.) யதுகுமரன், இவன் குமாரன் சத்ருஜித்.

விவஸ்வதன் புத்திரன்.

அயோத்தியிலுள்ள தீர்த்தம், இது இராமகோபத்திற்கு அஞ்சி இராம கங்கையாகிய சரயுவில் மூழ்கி எழுந்த இலக்குமணரது பண்டைய உருவமாகிய ஆயிரம் முகத்தில் தோன்றியது.

பாரத வீரரில் ஒருவன். இவன் பாண்டியனுடன் பாரத யுத்தத்தில் எதிர்த்தவன்.

ஒரு ரிஷி.

ஓர் இருடி: இவன் விளையாட்டாகத் தன் நண்பனாகிய ககமுகன் மீது செய்த பாம்பைவிட அவன் பயந்து நீ பாம்பாக எனச் சபித்தனன். இவன் இச்சாபத்தால் சிலநாள் பாம்பாக இருந்து இருருவால் சாபம் நீங்கினன். இருருவைக் காண்க.

1. சதாநீகன் குமரன். இவன் குமரன் ஆஸ்வமேதகன். 2. மார்க்கண்டரிடம் புராணங் கேட்ட மாணாக்கன். 3. விதூமனைக் காண்க.

ஒரு சாரணன்.

பிரமன் புத்ரி.

ஒரு தேசம்.

ஒரு அரசன்.

அரிமர்த்தன பாண்டியன் குமரன்.

ஒரு விஷ்ணு ஸ்தலம். கண்ணன் அரசாகிய துவாரகை கடல்கொண்டகாலத்து வெந்து கொண்டிருந்த கண்ணன் தேகம் வெள்ளத்தில் ஒதுங்கிய தலம், இந்தத் தேகத்தைத் தாருவில் பொதிந்து பூசித்து வரும் தலம், இத் தலத்தில் எழுந்தருளிய மூர்த்திகள் தாரு மூர்த்தியாகிய திருமால், பலபத்திரர், சுபத்திராதேவி, யோகநரசிம்மர், அ. சிவமூர்த்தங்கள், அ. சக்திகள் பல தீர்த்தங்கள்.

1. திருதராட்டிரன் குமாருள் ஒருவன். 2. பஸ்மாசுரன் தந்தை. 3. புராணன் என்னும் வசுவின் குமரன். தாய் உற்சவதி.

இது புலனொடுக்கி உச்வாஸ நிஸ்வாஸங்களையடக்கி ஆறாதாரங்களினிலையுணர்ந்து நாபித்தானத்துக் குண்டலி சத்தியுருவாகிய அமுதத்தையுருகச்செய்து மற்றை யாதார பதுமங்களை யதனைக் கொண்டு பேதித்து மேற்சென்று விந்துதானத்து வழியிறங்கி அமுதத்தையுடலில் நிறையச்செய்து சோதி ஸ்வரூபமாகிய சிவத்தைத் தியானித்திருத்தலாம்.

இவர் பரளி எனுமூரில் வேதியர்குலத்திற் பிறந்து தானியம் யாசித்து வாழ்ந்து வருநாளில் அவ்வூரிலுள்ளோர் இவரது மகிமையறிந்து சிலர் வந்தனை செய்தனர். இவரிடத்தில் பகைகொண்ட வேறு சிலர் இவரிடம் வாதிட்டு ஒருநாளிவருறங்குகையில் வீட்டைக் கொளுத்தினர். இதையறிந்த சகமித்திரர் பெருமாளை நோக்கி நீயே காக்கவேண்டு மென்று துதித்தனர். பெருமாள் சக்கரத்தை யேவிச் சகமித்திரர்க்குத் தீயினால் தீங்கில்லாமல் காத்தனர். அண்டை அயலிலுள்ளார் சகமித்திரன் குடும்பமாய்ந்ததெனக் கூக்குர விட்டபொழுது விடிந்து தீயுந் தணிந்தது. சகமித்திரர் குடும்பம் தீயால் வருந்தாதிருத்தலைக்கண்டு வியப்படைந்து பலரும் அவருக்கு உதவி புரிய அவர் தடுக்கவம் உதவி செய்து வருநாளில் அந்நாட்டுத் தலைவனான வைத்தியநாதனென் பான் உதவி செய்வோரைத் தடுத்து இவர் வீட்டிலுள்ள பொருள்களைக் காண்போமென வீட்டில் புகுந்து நீர் சகத்திற்கெல்லாம் மித்திரரோ உமக்குப் பகைவரிலரோ உமக்கும் இச்சகத்தில் பகையில்லையெனில் என் பெண் கலியாணத்திற்கு தேவபூசை செய்ய ஒரு புலிவேண்டும் கொணர்ந்து தருகவெனக் கூறினன். அவ்வாறே சகமித்திரர் காட்டுள் சென்று பெருமாளைப் புலியாகவரத் துதித்தனர். அவ்வாறே பெருமாள் புலியுருக்கொண்டு வரத் தமது உத்தரியத்தைப் புலியின் கழுத்திற்கட்டித் தமது ஊர்க்கு அழைத்துச் சென்றனர். இதைக்கண்ட ஊரிலுள்ளோர் அஞ்சிக் கதவுகளை அடைத்து மரங்கள் மீதேறிச் சகமித்திரரை இவ்வாறு செய்தல் கூடுமோவென ஊர் அதிகாரிக்குக் காட்டவந்தன னென்றனர். இச்செய்தியையறிந்த மரதிகாரியும் கதவடைத்தனன். சகமித்திரர் புலியை நோக்கிக் கதவைத் திறந்து கொண்டுள் புகவென அவ்வாறுள் புகுந்து வாசலில் போய் நின்று அவ்வதிகாரியை நோக்கி இஷ்டனே புலிகொணர்ந்தேனென்று அழைக்கப் பெண்டு பிள்ளைகள் கண்டு பயந்து ஊராளியைப்பார்த்து நீ கிழவன் நீ போகலாம் என அவன் பயந்து ஒளித்துக்கொண்டு நான் தெரியாது செய்ததைப் பொறுத்துக்கொள்கவென வேண்டச் சகமித்திரர் புலியைக்கொண்டு ஊரின் புறத்திற் போயினர். பெருமாளும் தமது உருக்காட்டிச் சகமித்திரரை வாழ்த்திப் போயினர்.

1. (சூ) பாகுகன் குமரன். இவன் தன் தாயின் கருப்பத்தில் இருக்கையில் சக்களத்திகள் நஞ்சூட்ட இறவாது அவுரவ ரிஷியால் காக்கப்பட்டவன். இவன் பாரிகள் கேசினி, சுமதி, இவர்களுக்குப் புத் திரர் இல்லாமையால் அரசன் சாம்பமூர்த்தியை எண்ணித் தவம் புரிந்து சுமதியிடம் அறுபதினாயிரம் குமாரையும், கேசினியிடம் ஒரு புத்திரனையும் பெற்றனன், புத்திரப்பெற்றால் களிப்படைந்த அரசன் அசுவமேதம் செய்யத் தொடங்கிக் குதிரையைப் பூவலம் வர விடுத்தனன். இவனிடம் பகைகொண்ட இந்திரன் அசுவமேதக் குதிரையைப் பாதாளத்தில் தவஞ்செய்யும் கபிலருக்குப் பின்புறங் கட்டி மறைந்தனன். குதிரைக்குப் பின் வந்த சகரர் குதிரையை எங்குந் தேடிக் காணாது பாதாளத்தில் தேடிச் சென்று அங்குத் தவஞ்செய்து கொண்டிருந்த கபிலருக்குப் பின் கண்டு கபிலர்மீது கோபித்து வருத்த அவரது கோபத்தீயால் மாய்ந்தனர். பின் சகரன் பேரனாகிய அம்சுமான் முனிவரை வேண்டிக் குதிரையைத் தரப்பெற்று யாகமமுடித்து அவுரவரால் நற்கதி அடைந்தவன். அசிதன் குமரன் என்றுங் கூறுவர். இவன் சரித்திரத்தில் சிலவற்றை அசிதனைக் காண்க. இவன் கங்கை பெருகக் காரணபுருஷனா யிருந்தவன், இவன் குமரன் அசமஞ்சன், இவன் குமரனால் அம்சுமானைப் பெற்றுக்கொண்டு குமரனைக் காட்டிற்கு அனுப்பினன். 2. காச்யபருக்கு அதிதியிடம் உதித்த குமரன், இவன் துவாதசாதித்தரில் ஒருவன். தேவி பிரசினி. 3. முதல் வள்ளல்களில் ஒருவன்.

சகரனுக்கு இரண்டாவது மனைவியிடம் பிறந்த புத்திரர் அறுபதினாயிரவர். பூமியைக் கல்விக் கபிலரைக் கோபித்து அவர் கோபத்தீயால் இறந்து பகீரதனால் நற்கதி பெற்றவர்கள். (பாகவதம்)

சந்திரன் உச்சத்தானத்திலிருந்து நோக்கினும், சுபக்கிரகங்களுடனிருக்து உதிப்பினும் சுபாம்சகேதனனான சந்திரனைச் சுக்கிர பிரகஸ்பதிகள் நோக்கினும் இவனுக்குக் கேந்திரத்தில் சுபக் கிரகங்கள் நிற்பினும், ஆதித்யன் மத்யானத்து (8) ஆம் முகூர்த்தமாகிய அபிசித்து முகூர்த்தமாயினும் தோஷங்களெல்லாம் நீங்கும். (விதான.)

1. மலம், மாயை, கன்மம் மூன்றுடன் கூடிய ஆன்மாக்கள். 2. இவர்கள் ஆணவம், கன்மம், மாயை யெனும் மூன்று மலங்களை யுடையவர்கள். இவர்களுக்குக் காரண சரீரம், புரியஷ்டக சரீரம், தூலசரீரம் என மூவகைச் சரீரங்களுண்டு. அசுத்த மாயையில் அநந்ததேவ நாயனாரால் கலக்குண்ட காரணசரீரமாகிய பரசரீசம் ஒன்று, இதனை ஆனந்தமய கோசம் என்பர். வித்யாதத்வங்களாகிய பஞ்சகஞ்சுகமெனும் சரீரம் ஒன்று, இதனை விஞ்ஞானமய கோசம் என்பர். பஞ்சகஞ்சுகத்திலொன்றாகிய கலையிற்றோன்றிய அவயத்த வியத்தரூபமாகிய குணசரீரமெனும் சரீரம் அன்று, இதனை மனேமய கோசம் என்பர். மனம், புத்தி, அகம்காரம், தன்மாத்ரை யைந்துங்கூடிய சூக்ஷ்ம சரீரமாகிய புரியஷ்டக சரீரம ஒன்று, இதனைப் பிராணமய கோசம் என்பர் மரறையது தூலசரீரம இதனை அன்னமய கோசம் என்பர்.

சிருட்டி தொடங்கிச் சர்வசங்கார காலமளவும், ஆன்மாக்கள், தத்து முப்பத்தாறுடன் கூடி எண்பத்து நூறாயிரம் யோனி பேதங்களில் பிறந்திறந்து உழல்வது இது, இரவிலிருளிலழுந்திக் கிடந்தகண், விளக்கினால் இருள் நீங்கிப் பால் பொருள்களைக் காணு தல்போலும்.

இவர் ஒரு அரசர். சிவபூசா துறந்சரர். இவர் மல்லி ராசையரைக் காணவிரும்பி இராஜ்ய முதலிய துறந்து அவரிடம் போயினர். இவரது வரவுகண்ட மல்லிராஜர் ஒரு பேருருக் கொண்டு நிற்க அவ்வுருக்கண்டு தொழுது எழுந்திருக்காமல் நின்றவரை மல்லிராஜர் தூக்கி அணைத்து அவர்க்குக் கிருபை செய்து அல்லமரிடம்போகப் பணிக்கச் சகளேசமாதிராசையர் பிரிய மனம் இல்லாமல் வணங்கினர். அரசன்வணங்கி எழுமுன் கல்யாணபுரத்தில் இருக்கக்கண்டு இருவரும் அளவளாவிக் களிப்புடன் இருந்தனர்.

சகதேவனைக் காண்க.

(பாலைவனம்) இது உலகத்துள்ள மணல் வெளிகளில் பெரிது. இது ஆபிரிகாவிலுள்ளது. இதனை மணற்கடல் என்பர். இதில் காற்றினால் மணல்கள் மேலெழுந்து அலைபோல் மூடும். இதிலுண் டாகும் மணவின் சுழற்சி மேகத்தை யளாவும். இதில் யாத்திரை செய்வது அபாயத்தை உண்டாக்குமாம். சில இடங்களில் கடலில் தீவுகளிருப்பது போல் சில நீருள்ள இடங்களுண்டு, அங்குப் பிரயாணிகள் தங்குவர்.

ஒரு பர்வதம். இது தென்னாட்டில் அற்புதமுள்ள தீர்த்தங்களுடன் கூடியது.

திருதராட்டிரன் குமரன்.

விச்வாமித்திரன் தவத்தினைக் கெடுக்க இந்திரனால் ஏவப்பெற்ற மேனகை என்னுந் தேவரம்பையிடம் பிறந்த குமரி இவள் சகுந்தலைப் பணிகளால் காக்கப்பட்டுக் கண்ணுவ மகருஷியால் எடுத்து வளர்க்கப்பட்டனள். வேட்டைக்கு வந்த துஷ்யந்தமகாராஜன் கணவராச்சிரமம் அடைந்து இவளை மணந்து செல்லப் பரதன் இவளிடம் பிறந்தனன் இவள் சகுந்தலைப் பக்ஷிகளால் காக்கப்பட்டது பற்றி இப்பெயர் அடைந்தனள்.

நன்மை தீமைகளை முன்னறிவிக்கும் அறிகுறிகள். வித்வான்கள், பத்னிகளோடும் புத்ரர்களோடுங்கூடின பிராமணர்கள், பலிஷ்டர், ஆபரணம் பூண்டமாதர், நல்ல புத்ரரை யுடையவள், விசேஷமாகச் சந்தோஷமுள்ளவள். ரூபமுள்ளவள், கருப்பிணி, கன்னிகை, விளையாடுகிற குழந்தைகள், விசேஷமான பக்ஷயம், போஜ்யம், பானம், மாம்சம், தீபம், சந்தனம், மாலை முதலிய கந்தத்ரவ்யம் நெய், தயிர், மத்ஸ்ய விசேஷம், பூரண கும்பம், தண்ணீர் நிறைந்த குடம், சங்கு, கோரோசனம் கண்ணாடி,த்வஜம், கடுகு, பால் இன்னும் சிறந்த பொருள்களின் தர்சனம் சுபமாம். இடப்பாக சதனம்:பிரயாணத்திலும் எல்லாச் சுபகார்யத்திலும், மூஞ்சூறு, குள்ள நரி, பல்லி, பிங்கள வர்ணமான பன்றி, குயில் இவையாவும் இடப்பக்கத்தில் நன்மையைத் தரும் சிரேஷ்ட சகுனங்கள்: சீக்ரஞ் செல்வதாயும், சமீபத்தி லுள்ளவைகளாயும், தூரத்திலிருந்தும் மிகவுயரம் தூரப்போகக் கூடுமானவை யாயும் செல்வமுள்ளோர் வீடுகள், இராஜ மாளிகை, தேவாலயம், சுபஸ்தலம், ரம்யமான இடங்களை யடைந்திருக்கிறவையா யுள்ள பறவைகள் சிரேஷ்டம். மதுர மான ரஸம், பால், பழம், புஷ்பம் இவற்றுள் ஏதேனுமுள்ள தாகிய மரங்களில் உள்ள பக்ஷிகள் மிகச்சிறந்தன. அவசகுனங்கள்: கிராமத்தில் காட்டுப் பசு காட்டில் கிராமப்பசு, பகலிற்பெட்டையுடன் சஞ்சரிக்கிற சக்ரவாகம் முதலிய பக்ஷிகள் இரவிற்கூடாது. இரவிற் சஞ்சரிக்கிற கோட்டான் முதலிய பகலிற் கூடாது. யாவராலும் பிரார்த்திக்கப்படுகிற பிராணிகள் இரட்டையாய் வருமாயின் நலம். அண்டங் காக்கைகள் இஷ்ட பலத்தைத் தரும். நதியைத் தாண்டின வையாயும், மெய்ம் மறந்திருப் வையாயு மிருக்கிற பக்ஷிகள் கூடா, தும்மல் எவ்விடத்தும் ஆஷ்டமாக மாட்டாது. பசுவின் தும்மல் மரணத்தைக் கொடுக்கும். சோகத்தைக் காட்டுஞ் சதனம்: வெல்லம், எலும்பு, கறுப்புத்தான்யம், பருத்தி, நெருப்புண்டாம் பொருள், விறகு, சக்கிலி, விரிந்த தலையர், சண்டை, பசி, இளைப்புள்ளார், மொட்டைத்தலை, அழுக்கு வஸ்திர முடுத்தவன், விகாரமானவன், நாஸ்தி கன், பௌத்தன், குரற்பாய்ச்சி அழுதல், கண்ணீர்விடுதல், கலகம், பன்றி, எருமை, ஒட்டகம் இவற்றைப் பார்த்தல், தீமையாம். மேற்கூறிய சகுனங்களில் நலமுள்ளவை எதிர்ப்படின் காரியங்களைச் செய்க, பிரதிகூலமாயின் அவற்றை விடுக. புத்திமான் சகுனத்தை மும்முறை பார்த்தும் நலமாகாவிடின் அக்கருமத்தை விடுக (ஸ்ரீகாமிகம்)

1, திருதராட்டிரன் காந்தாரியை மணந்து அத்தினபுரஞ்செல்கையில் உடன் சென்ற இவனுடன் சேர்ந்த தம்பியர் (99) பேரையும் இவனையும் திருதராட்டிரன் இவர்களால் நமக்கு ஒருகாலத்துத் தீமை வரும் என்று அஞ்சியிவர்களைச் சிறையிட்டு ஆங்கிருந்த புதரின் வழிச் சிலர்க்கு ஆகவேண்டிய வுணவளித்துச் சாக எதிர்நோக்குகையில், அவர்களெல்லோரும் ஒருமனப்பட்டு இந்தப்பற்றாத ஆகாரத்தை ஒருவர் உண்டு பிழைத்துப் பழிக்குப் பழி வாங்குக என்றபடி சகுனியுண்டு பிழைத்துப் பாரத யுத்தத்தில் துரியோதனாதிகளைக் கொல்வித்தான். துவாபரயுக புருஷன் அம்சமாய்க் காந்தார தேசாதி பதியாகிய சுபலன் அல்லது சௌபலனுக்குக் குமரன். துரியோதனனுக்கு நல்லம்மான். இவன் துரியோதனனது மனதை வேறுபடுத்திப் பாண்டவர்களைச் சூதாடத் தூண்டுவித்துத் தருமபுத்திரருடன் சூதாடி நாடு முதலியவைகளைக் கவர்ந்து காட்டுக்கு அனுப்ப ஏவுவித்தவன். நகுலனால் பதினெட்டாநாள் இறந்தனன். 2. இரண்யாக்ஷன் குமரன். 3 யதுவம்சத்துத் தசரதன் குமரன், 4, சிவேதன் கடைசி குமரன். இவன் குமரன் குந்தி, 5. விருகாசுரன் தந்தை 6. ஒரு தேவதை. காகம் முதலிய பக்ஷிகளில் கலந்து நன்மை தீமை அறிவிப்பவள் இவள் இடேகை, காகம் முதலியவற்றைப் பெற்றாள்.

ஆருணி யரசனைச் சார்ந்த ஒரு வீரன் எண்ணியதை முடிக்கும் திண்டிநல் வாய்ந்தவன் மிக்க நூற்கேள்வியை யுடையவன். அவனால் அனுப்பப் பட்டு மூன்று வீரர்களுடன் ஒன்றாகச் சென்று உதயணனுடைய வீரராற் கொல்லப் பட்டோன், (பெ. கதை)

பகீரதன் புதல்வன்.

1. ஒரு மலை, 2. ஒரு பக்ஷி.

ஒரு க்ஷூத்ரதேவதை.

இது சித்திரக்கவியிலொன்று. இது நடுவில் ஒரெழுத்து நிற்கச் சூட்டின் மேல் எழுத்துக்கள் நிற்கப் பாடுவது. இது, நான்காரைச் சக்கரம், ஆரரைச் சக்கரம், எட்டாரைச் சக்கரம். பூமி சக்கரம், ஆகாய சக்கிரம், பூமியாகாய சக்கிரம், வட்ட சக்கிரம் புருட சக்கிரம், சதுர சக்கிரம், கூர்ம சக்கிரம், மந்தா சக்கிரம், காட சக்கிரம், சரிபுருட சக்கிரம், சலாப சக்கிரம், சக்கிர சக்கிரம், அரவு சக்கிர முதலிய. (தண்டி, யாப்பு~வி.)

இஃது, உருண்டை வடிவாயுள்ள பறவை இதனைத் தமிழ்க் கவிகள் தனத்திற்குவமை கூறுவர். இப்பறவை இக்காலத்தில்லை. இது தன் துணையாகிய பேட்டினை விட்டுப் பிரிந்த காலத்தில் கூவும் இயல்பின தாதலாலும் வட்டமான உருவுடைய தாதலாலும் இதனை இப்பெயரால் அழைப்பர். (அமரம்)

இது காவிரிப்பூம்பட்டினத்தின் புறத்தேயுள்ள மயானத்தின் பக்கலுள்ளது. இதில் முனிவர் பலரிருந்து தவஞ்செய்தனர் சம்பாபதி கோயில் கந்திற்பாவை, உலகவறவியெனும் இம்மூன்றும் இதைச் சார்ந்துள்ளன. புத்ரசோபத்தால் வருந்திய கோதமையின் துன்பத்தைப் போக்குதற்காக இவ்வுலகத்துள்ள எல்லாத் தேவர்களையும் சம்பாபதி வருவித்துக் காட்டியவிடத்து அக்காட்சியை யெக்காலத்தும் யாவரும்காணும் வண்ணம் மயனால் நிருபிக்கப் பட்டது.

ஒரு வித்தியாதர நகரம். (சூளா.)

உப்புரவரில் ஒருவகையர் இவர்கள் சருக்கரை செய்வோர்.

இவர்கள் கஞ்சம்ஜில்லாவில் தோல் தைப்பவர்கள். இவர்கள் தமிழ் நாட்டில் வந்து அப்பெயரே பெற்று அந்த வேலை செய்து கொண்டிருக்கின்றனர்.

1. தோட்டி ஜாதி. செருப்புத் தைத்தல் வேலை. (தர்ஸ்.) 2 தெலுங்கு நாட்டுப் பறையன்.

இவள் கண்ணனிடம் உள்ளன்புடையமாது, இவள் கொடுமையாளராகிய மாமன் மாமிமார் கைப்பட்டு வருந்துகையில் ஒருநாள் அண்டைவீட்டுக்காரி உனக்குத் தாய் தந்தைய ரில்லையோவென இவள் எனக்குத் தாய் தந்தையர் பண்டரிபுரத்தில் வாழும் பெருமாளும் பிராட்டியுமே என்று துன்பஞ் சகித்திருந்தனள். ஒருநாள் அயல்வீட்டுப் பெண்களுடன் தண்ணீர்க்குச் சென்று அவ்விடம் அரி பஜனை செய்து கொண்டிருந்தவர்களுடன் கேட்டு ஆனந்தமடைந் திருக்கையில் கணவனிடத் தயல் வீட்டார் கூறினர். இதனைக்கேட்ட கணவன் சீர்க்கரைசென்று சக்குபாயியை மயிரைப்பிடித்திழுத்து வந்து தூணிற் கட்டியடித்து ஆகாரமிலாதிருத்தினன். இவ்வகை வருத்தவும் சக்குபாயி பண்டரிபுரத்துப் பெருமாளையும் பிராட்டியையும் தரிசிக்கும் ஆவல் விடாது பெருமாளை வருந்தப் பெருமாள் இவளைப் போலுருக்கொண்டுவந்து அவள் பண்டரிக்குச் சென்று பெருமாளைத் தரிசித்து மீளுமளவும் தான் கட்டிலிருப்பதாக வுடன்பட்டுச் சக்குபாயியை யவிழ்த்துவிட்டுத் தான் அக்கட்டிலிருந்தனர். பின் கணவன் இரக்கப்பட்டுக் கட்டிலிருந்தசக்குபாயியை யவிழ்த்து விடுத்து வீட்டுக் காரியம் பார்க்கச் சொல்லச் சக்கு பாயியாகிய பெருமாள், அன்ன முதலிய சமைத்து மாமன் மாமி புருஷன் முதலியோர்க் களித்துப் புருஷனுக்குப் படுக்கையிட்டு அவன் விரும்பியவாறு சுகமளித்திருந்தனர். முன் கட்டினின்று விடுபட்ட சக்குபாயி பண்டரிசென்று பெருமாளைச் சேவிக்கையில் பதத்திலுயிர் நீங்க அவளையெடுத்து ஊரார் தகனஞ் செய்தனர். இதனைக்கண்ட வேதியன் இவளது மாமி மாமன்மாரிடம் வந்து கூறு முன் பிராட்டி பெருமாளைப் பிரிந்திருக்கச் சகியாதவளாய் இவளெலும்பிருந்த இடத்தணுகி இவளைப் பெண்ணாக்கிப் புருஷனிடத்தனுப்ப இவள் நீர்க்கரையணுகச் சக்குபாயியாக நடித்த பெருமாளிவளையணுகி க்ஷேமம் விசாரித்துத் தண்ணீர்க் குடத்தைச் சக்குபாயியிடங் கொடுத்தனர். சக்குபாயி வருடந்தோறும் இவ்வாறு எனக்கு அருள் செய்ய வேண்டுமெனப் பெருமாள் அவ்வாறு அருள் செய்து போயினர். பண்டரிபுரத்து இவளிறந்து சாம்பரான செய்தி கண்டவன் இவ்விடம் வீடுவந்து சக்குபாயி யிருக்கக்கண்டு வியப்படைந்து புருடனிடங்கூறப் புருடன் நடந்தவை கேட்டு இவளிடத்தன்பு மச்சமுங்கொண்டு வருடந்தோறுங் குடும்பத்துடன் பண்டரி சேவித்து இருந்தவள்.

இது மூன்று வகை, இவை அரசனுக்கு யுத்த காலத்தில் இருக்கவேண்டியவை. 1. உத்சாகசக்தி, 2 பிரபுசக்தி, 3. மந்திரசக்தி. இவற்றுள் உத்சாகசக்தி யாவது மனோவேகம், பிரபுசக்தியாவது தன முதலியன, மந்திர சக்தியாவது ஆலோசனை. (பார~ஆச்ரமவாச.)

அதிதி பூசையால் யமனைக் களிப்புறச் செய்து குடும்பத்துடன் பிரமலோகம் அடைந்த குருக்ஷேத்திர வாசியாகிய பிராமணன்.

கெம்பீரன் குமரன். இவனிடத்துப் பிராமணவம்சம் உதித்தது.

திரணாவர்த்தன்.

விஷ்ணுமூர்த்திக்குச் சக்கரம் அருள் செய்ய எழுந்தருளிய சிவ சுவரூபம்.

பலராமர் தீர்த்த யாத்திரையில் ஸ்நானஞ் செய்த தீர்த்தம். இதற்கு பிரமத்வாம் எனவும் பெயர் இது வியர்வு நீராலானதா லிப்பெயரடைந்தது. இது சாம்பூந்த நிறமுடையது.

வடகலிங்கதேசாதிபதி, பாரதத்தில் யுத்தத்திற்கு வந்தவன். சுருதாயு வின் குமரன்.

அளகைக்கு அருகிலுள்ள மலை.

1. வசிட்டருக்கு ஊற்சைபிடம் உதித்த குமரன். 2. மருத்துவரில் ஒருவன். 3. இந்திரன்.

ஒரு அரசன். தேவி உக்ரை, இவர்கள் புத்திரர் இல்லாமல் சூரியவிரதம் இருந்து சிந்து என்பவனைப் பெற்றனர்.

அறந்தாங்கியார் குமரர். இவர் குமரர் அச்யுதர், இவர் நம்மாழ்வாருக்கு ஐந்தாம் பாட்டனார்.

இவர்கள் அறுவர். அரிச்சந்திரன், நளன், புருகுச்சன், புரூரவன், சகான், கார்த்தவீரியார்ச்சுனன்.

1. பெரும்புறக்கடலை வளைந்திருக்கும் மலை. 2. ஒரு வித்யாதர நகரம்.

மகதநாட்டு வேதியன், இவன் குமரன் திருதராட்டிரன்

கங்கையிற் கலக்கும் நதி

சர்வதேசஸ் குமரன்.

யயாதி பேரன். அனுவின் குமரன்.

கத்ரு குமான், நாகன்.

1. குபேரனுடைய தோழனாகிய குய்யகன். இவன் கிருஷ்ணமூர்த்தியிடம் கிரீடித்துக்கொண்டு இருந்த கோபி காசனங்களைக் கவர்ந்து செல்லுகையில் கிருஷ்ணனால் கொல்லப்பட்டுச் சிரோமணியை இழந்தவன். 2. காசியில் வீரேசலிங்க பூசை செய்து சித்தி யடைந்தாரில் ஒருவன். 3. பாதாள வாசியாகிய நாகன். 4. தருமக்கவசன் புத்திரியாகிய இலக்ஷ்மியை மணந்தவன். 5. இவன் வைகுண்டத்திலிருந்த சுதாமன் எனும் கோபாலன், இவன் சாபத்தால் சங்கசூடன் எனும் அசுரனாகப் பிறந்து துலசியை மணந்து சுரரைவருத்தத் தேவர் வேண்டுகோளால் விஷ்ணு இவன் கழுத்திலணிந்திருந்த கவசத்தை யாசித்து வாங்கச் சிவமூர்த்தி யிவனைக் கொன்றனர். இவனிறந்த பின்னர் இவன் தேவியிடத்தில் கபடமாக விஷ்ணு வீர்யதானஞ்செய்தனர். பின் சிவபெருமான் அச்சங்கசூடன் எலும்பு முதலியவற்றைச் சூலத்தால் கடலிலிட்டனர். அவை சங்கு கூட்டங்களாயின, சங்கசூடன் கோலோகத்தில் பாரிஷதனால் அடைந்தனன். (பிரம்மகைவர்த்தம்). 6. முன்பிறப்பில் கோலோகத்திருந்த சுதர்மனிவன் இராதையின் சாபத்தால் பிறந்து ருத்ரரால் கொல்லப்பட்டு மீண்டும் கோலோக மடைந்தனன், இவனது யுத்தத்தில் விஷ்ணு விருத்த வேதியராய் இவன் கவசத்தை யாசித்துப் பினிவனுருக் கொண்டு இவன் மனைவியைப் புணர்ந்து மறைந்தனர். (தேவி~பா.)

இது சங்கடங்களைப் போக்குவதால் இப்பெயர் பெற்றது. இதனை மாசிமாதம், அபரபக்ஷ செவ்வாய்க் கிழமையில் அநுஷ்டிப்பர். இது விநாயகர்க்கு உரிய விரதம். இதை அநுஷ்டித் தவன் அங்காரகன்.

ககுபு என்னுந் தக்ஷன் பெண்ணுக்குக் குமரன். தந்தை தருமன்,

(சூ.) வச்சிரநாபன் குமறன்.

தேசாதனன் குமரன். இவன் குமரன் சாலிலூகன்.

சுதமதிக்கும் அவள் தந்தைக்கும் தரும உபதேசஞ் செய்த ஒரு பௌத் முனி. (மணிமேகலை)

பர்கிணாசுவனுக்கு ஒரு பெயர்.

அத்திரிக்கு அநசூயையிடம் பிறந்தோன்.

பாண்டி நாட்டின் தலைநகராகிய மதுரையில் தமிழ்ச்சங்கத்திலிருந்த புலவர்கள். பாண்டியன் வற்கடகாலத்து நம்மை விட்டுப் பிரிந்த நும்மைத் தாங்கி கனோர் யாவர் என “காலை ஞாயிறு. இடர் கெடுத்தனனே” எனப் பாடித் தந்தவர்கள்.

இது சோமசுந்தரக் கடவுளுடைய, திருக்கோயிலுள் பெரிய பிராகாரத்தில் வாயு மூலையிலுள்ளது. இதில் முருகக்கடவுள், அகத்திய முனிவர், சங்கப்புலவர் நாற்பத்தொன்பதின்மர் ஆகிய இவர்களுடைய திருவுருவங்கள் முதலியன வுள்ளன. (திருவிளையாடல்.)

பொற்றாமரையின் வடகரை மண்டபத்திலுள்ள தூணப்பத்திகளிலும், ஸ்வாமி கோயிலுள் வாயு மூலையிலுள்ள ஆலயத்திலும் சங்கத்தார்களுடைய திருவுருவங்கள் அமைக்கப் பெற்றுள்ளன. (திருவிளையாடல்)

கத்ரு குமரன். நாகன்.

சங்கின் வடிவினதாகிய நிதி இது குபேரனிடம் உளது. கேட்டதைத் தரும் வலியுளது.

1. ததுபுத்திரன், பாரதவீரரில் ஒருவனாகப் பிறந்தோன். 2. விராடனுக்குச் சுரதையிடம் பிறந்த குமரன். 3. பாதாளவாசியாகிய நாகன். 4. சூரபன்மன் படைத்தலைவரில் ஒருவன். 5. ஒரு வாநரத்தலைவன். 6. கம்சன் தம்பி. 7. சூரியவம்சத்து அரசர்களில் ஒருவன் இவன் விஷ்ணுபூசாபலத்தால் இழந்த நாட்டை அடைந்து திருவேங்கடத்தில் பெருமாளுக்கு விமான கைங்கர்யஞ் செய்தவன். 8. சேதுவில் தன்பெயரால் தீர்த்தல் கண்ட இருடி, 9. ஜநமேஜயன் குமான். 10. கர்ணன் குமான். 11. இராவணன் சேனாவீரரில் ஒருவன். பனசன் என்னும் வாநரசேனாதிபதியால் தோல் அறையுண்டு இறந்தவன். 12. ஒரு முனிவன். இவன் தன் தமயனில் லாக்காலத்துத் தமயன் வைத்த உண வையருந்தித் தமயனால் கையறுப்புண்டு புண்ணிய தீர்த்த ஸ்நானத்தால் கைவளரப் பெற்றவன்.

இவன் இதற்கு முன் சன்மத்தில் வேதியனாயிருந்து பல தீமைகள் செய்ததால் வேடனாகிச் சிவத்தல யாத்திரை செய்வாருடன் சிவவேடம் பூண்டு சென்று அவிநாசித் தலத்தில் நடராஜமூர்த்தியின் திருவடியில் தரித்திருந்த சிலம்பைத் திருடக் காலம் பார்த்திருந்து கிட் டாமையால் அத்திருவடியை யெண்ணி மரணமடைந்து முக்தி பெற்றவன். (அவ நாசித் தலபுராணம்)

1. சூரபன்மனுக்கு மந்திரி. 2. உவகபாலகரில் ஒருவன். 3. கதரு குமரன், நாகன். 4. சண்முக சேநாவீரன்.

காசியில் பிரமன் தாபித்துப் பூசித்த சிவமூர்த்தி.

சாக்கிய நாயனார் முத்தி அடைந்த தலம்.

1. கௌரிநகரத்து அரசன். 2. நீலிக்குக் கணவன், ஒரு செட்டி. (மணி.)

தருசகனோடு போர் செய்தற்குவந்த எலிச்செவியரசன் முதலியோர். இவர்கள் இராசகிரிய நகரத்தின் பக்கத்தே உதயணனால் தோல்வியுற்றுச் சென்றார்கள். பின்பு உதயணன் தன்னோடு போர் செய்வதற்கு வந்த காலத்தில் துணையாக இருத்தற் பொருட்டு ஆருணி யாசனால் அழைக்கப்பட்டனர். (பெ. கதை).

சோழ அரசர்களில் ஒருவன். இவன் குமரர், நல்லமன், குமாரமகீதான், சங்கரன் என மூவர்.

இவர்கள் சிலிங்கம் கட்டிகளில் ஒருவகை பிக்ஷகள். இவர்கள் இருவகையினராகப் பிரிக்கப்படுவர். பட்டாதிகாரர்கள், சரமூர்த்திகள் இவர்களில் நிலையான இடமுடையர் சிலர். சிலர் ஊரூராய்ச் சென்று பிரசங்கஞ் செய்து ஜீவிப்போர் சிலர். (தர்ஸ்டன்)

அசோகன் குமரி அசோகன் சொற்படி புத்த சமயத்தைப் பாவச் செய்வதற்குத் தேச யாத்திரை செய்தவள்.

1. சங்கசூடனைக்காண்க. இச்சங்கங்கள் சுரார்ச்சி தங்களுக்குப் பரிசுத்தமானவை. தேவதைகளுக்கு மிக்க பிரீதியுள்ளவை. இச்சங்க தீர்ததம் கங்கா தீர்த்தத்திற்குச் சமம். எவ்விடத்தில் சங்கத்வனியுண்டாம், அவ்விடம் லக்ஷமி வசிப்பள், எவன் சங்க தீர்த்தத்தால் ஸ்நானஞ் செய் கிறானோ அவன் சர்வ தீர்த்தத்திலும் ஸ்நானஞ் செய்தவனாகிறான். (பிரம்மகைவர்த்தம்.) 2. முதலிடை கடைச் சங்கங்களைக் காண்க, 3. கோபாலவிருத்தர் ஸ்நானஞ்செய்து பரிசுத்தம் அடைந்த தீர்த்தம்,

சமயமாகீர்த்தியைக் காண்க.

நகுஷன் குமரன்.

சங்கயாப்பென்னும் யாப்பிலக்கண நூலாசிரியர். இவர் பெயர் இவ்வாறே யாப்பருங்கலவுரையில் வழங்கப்பட்டது.

போஜராஜனிடம் இருந்த வட நூற்புலவன்.

திருஷ்ணனுக்குப் பத்திரையிடம் பிறந்த குமரன்.

இவர் ஒர்சிவனடியவர், இவர் சிவனடியவரதுகிழிந்த உடைகளைப் பொத்தித் தருவதே விரதமாகக் கொண்டவர். சிவமூர்த்தி தரிசனந்தா நெற்றிக் கண்பெற்றுக் கரவித்த தேவர் முதலியோரை எரித்து வரும் நாட்களில் சகதேவ மல்லன் எனும் பாகவதன் எமது நாராயணனை இவர் எரிக்கவல்வரோ என்று இறுமாப்புடன் கூறினன். சங்கர தாசையர் தமது நெற்றிக்கண்ணால் அவன் பூசித்துவந்த நமசிங்கவிக்கிரகத்தை நோக்க அது நீறாயிற்று. இவரைச் சேடதாசையர் தரிசித்து இவர் மடத்தில் நெல் முதலிய இல்லாமை நோக்கி ஒரு வேலையாளிடம் நெற்கொடுத்து அனுப்பினர், சங்கரதாசையர் அந்தநெல்லை ஒரு பிடியாகப் பிடித்தனர். இதனால் ஒரு சிவனடியவர்க்குப் பட்டாடை நெல் முதலிய கொடுத்துப்பெற்ற செல்வங்கள் போகக்கண்டு, மீண்டும் சங் சாதாசரிடத்துத் தாம் கூலியாளிடத்து அனுப்பிய குற்றத்திற்குப் பொறைவேண்டினர்.

(சங்.) சையாதி குமரன், இவன் குமரன் ரௌத்திராசுவன்.

1, சிவமூர்த்தியின் திருநாமங்களில் ஒன்று. 2. ஏகாதசருத்ரருள் ஒருவன்.

ஒரு பிரபு, புதுவையிலிருந்தவர் இவரிடம் ஒட்டக்கூத்தர் உபகாரம் பெற்றிருந்தனர். இவர் புதுவைச் சடையன் என்பவருக்குத் தந்தை.

சாகல முனிவனைக் கொன்ற பிரபகத்தியால் தனுக்கோடியில் ஸ்நானஞ்செய்து புனிதம் அடைந்தவன்.

இவர் திருவெண்ணெய் நல்லூரிலிருந்து ஒட்டக்கூத்தரை முதலில் ஆதரித்த பிரபு. வெண்ணைச் சடையப்ப முதலியாருக்குத் தந்தையார். கி. பி. 11. ஆம் நூற்றாண்டு.

துவாரவதி யென்னும் நகரத்திற்குத் தலைவன். பல அரசர்களை வென்று அடிப்படுத்தியவன். தருசகனோடு போர் செய் பதற்கு வந்த அரசர்களுள் ஒருவன் (பெ. கதை)

கேரள நாட்டில் சிவகுரு என்பவருக்கு ஆர்யாம்பாளிடம் கலி, (3058)க்கு சரியான விக்ரமசகம் (14) வது ஈசுவரவருடம்வைகாசி மாதம் அவதரித்தவர். இவரது குழந்தைப் பருவத்தில் நாகம் ஒன்று இவரைச் சுற்றி விளையாடிப் பலருங்காண விபூதி ருத்திராக்ஷமாயிற்று, இவரிடம் இருந்த சிவசின்ன முதலியவற்றைக் கண்ட தந்தை முதலியோர் இவர்க்குச் சங்கரர் என நாமகாணஞ் செய் தனர். இவர் குழந்தைப் பருவத்தில் பூசுணைக்காயிலிருந்து வெளிவந்தும், சிவநின்மால்யம் தம்மீது இருக்கக் காட்டியும், சுழல் காற்றில் ஆகாயத்தில் மறைந்தும் எட்டுக் குழந்தைகளுருவாய்ப் பின் ஒரு குழந்தையாயும், பாடலேசுரர் திருத்தேர் விழாக்கொள்ள அவ்விடம் விக்ரகமூர்த்தி மறையத் தாமே குழந்தையாய் அங்கிருந்தும் பல அற்புதங்களைப் புரிந்து வந்தனர். இவர், தந்தையிறக்க அவரைச் சிதை மேலிட்டு ஒரு தருப்பையைக் கிள்ளி மேலிட அது நன்மணம் வீசக் கண்டு தந்தைக்குக் கரும முடித்தனர். ஒரு நாள் அயாசித தீக்ஷிதர் மனையில் பிக்ஷை கேட் கையில் அந்த வீட்டு அம்மணி ஒரு நெல்லிக்கனி தந்து வருந்திநிற்க இவர் ஸ்ரீதேவி மந்திரத்தால் அதைப் பொன்கனியாக்கித் தந்தனர். தாயின் பொருட்டு ஒரு நதி வருவித்தனர். சத்தியவந்தன் எனும் அரசனுக்குப் புத்திரப்பேறு அருளித் தாயின் கட்டளைப்படி சந்நியாசம் பெற்றுத் தன் காலைக்கவ்விய சுக்கிராகியென்னும் முதலை யுருக்கொண்ட காந்தருவனுக்கு நாரதரால் நேர்ந்த சாபத்தைப் போக்கி, கிருஷ்ணாலயம் தாபித்துக் கோவிந்த யோகியரிடம் தீக்ஷைபெற்று வேதியர் பொருட்டு வெள்ளத்தைக் கமண்டலத்துள் அடக்கி ஆசிரியர் வெயிலில் வரக்கண்டு கையிலிருந்த துண்டத்தை ஆகாயத்திலெறிந்து பற்று வாரின்றி நிழல் செய்து வரச்செய்து சந்தானாசிரியனுக்கு அருள் செய்து காசிசென்று விச்வநாதரைத் தரிசித்து ஆசிரியர் சொற்படி வியாசரைக் காணப் பதரிகாச்சிரமஞ் சென்று வியாசரைக் காணாது நரநாராயண வாச்சிரமஞ்சென்று நாராயண முனிவரைக் கண்டு பல மதங்களைக் கண்டித்து வியாசரைத் தரிசித்து அவரால் ஆயுள் பெற்று வியாக்கியான சிம்மாசனாதீசுரன், ஷடுத்தரிசனஸ்தாபனாசாரியன், பூமண்டலாசிரியன், சர்வதந்தர சுவதந்தரன் எனப்பட்டுப் பட்டபாதர் வேக்காடு தீர்த்து விச்வரூபர் இடத்து விருந்தாய்ச் சென்று அவரை வாதில் வென்று அநுக்கிரகித்து உபயபாரதியாருடன் வாதிட்டு அவர் சிற்றின்பு விஷயமாய் வினாவிய வினாக்களுக்கு ஒரு மாத தவணையில் விடை கூறுகிறேனென நீங்கித் தமது மாணாக்கருடன் காட்டிற்சென்று குகையிற் றங்கித் தம்முடம்பை மாணாக்கர்வச மொப்புவித்து வேட்டைக்கு வந்த அமாகன் தேகத்தில் புகுந்து அரசாண்டு காமகலை பயின்று அனுபவித்து இருந்தனர். இவர் அரசராக இருக்கையில் நாடு மிக்க வளங்கொண்டிருத்தலைக் குறிப்பாலுணர்ந்த மந்திரியர், இவர் ஓர் மகா புருடர் என்று எண்ணித் தம் ஏவலாளர்க்கு எங்கேனும் உயிர் ஒழிந்த உடல் காணப்படின் அதனையுடனே தகனஞ் செய்க எனக் கட்டளை பிறப்பித்தனர், இது நிற்க, முன் ஆசிரியர் சொற்படி தேகத்தைக் காத்திருந்த மாணாக்கர் ஆசிரியர் கூறிய தவணையில் வராதது கண்டு தாம் ஆசிரியர் தேகத்தை ஒரு மலையில் இட்டுத் தாம் இசைப்புலவர் வேடம் பூண்டு ஆசிரியரிடஞ் சென்று தத்வமசி வாக்கியத்தைப் பாடினர். இதனையறிந்த சங்கரர் அரசன் தேகத்தை விட்டுத் தமது தேகத்தில் செல்ல முயன்றனர். முன் மந்திரியர் கட்டளை பெற்ற ஏவலாளர் இறந்த உடலினைத் தேடுகையில் மலைமீது சங்கரரது உடலினைக் கண்டு எடுத்துத் தீ மூட்டிச் சென்றனர். சங்கரர் எரிந்து கொண்டிருந்த வுடலிற் புகுந்து சுவாலாதாசிங்கத் தோத்திரஞ் செய்ய அத்தீத் தணிந்தது. பின் கராவலம்ப மென்னுந் துதி செய்யத் திருமால் ஸ்ரீதேவியுடன் காட்சி தந்து கைகொடுத்துத் தூக்கிவிட்டனர். பின்னர் சங்கரர் ஆகாய வழியாய்த் தமது மாணாக்கருடன் மண்டன பண்டிதர் மனைக்கண் சென்றனர். அப்போது உபயபாரதியார் அங்கு வந்து விழுந்த அமரகநூலைக் கண்டு சங்கரருக்கு வெற்றியருளினர் பின் சங்கரர் உபயபாரதியாரை ஞானசாரஸ்வத மென்னும் துதியால் தோத்திரித்து நீங்கினர். பின் ஒருகால் தம் தலையை யசித்த கபாலி மதத்தனுக்கு அத்தலை கொடுக்கத் துணிந்து சந்தனாசாரியாரால் காக்கப்பட்டு, கொல்லூரில் இறந்த வேதியன் மகனை யெழுப்பி ஸ்ரீமூகாம்பாள் தோத்திரமியற்றி ஸ்ரீவல்லிபுரத்தில் பிக்ஷை செய்துகொண்டிருக்கையில் ஆண்டிருந்த பிரபாகாபட்டர் தமது ஒரே குழந்தை வாயுங் கேள்வியும் இல்லாமைகண்டு இவர் முன் விட்டனர். சங்கரர் அப்பிள்ளையை நீயார் என அது செய்யுட்களால் பிரமவுண்மை கூறியது, சங்கரர் அப்பிள் ளைக்குத் தீக்ஷை செய்து அவ்விடம் விட்டு நீங்கிச் சிருங்ககிரிக்குச் சென்று ஒரு மடம் தாபித்து அவ்விடம் தம்மை வந்து அடைந்த ஆனந்தகிரி யென்னும் மாணாக்கருக்கு அருள் புரிந்து தாய்க்கடன் முடித்துத் திக்கு விஜயஞ் செய்து வருகையில் வந்தெதிர்த்த காபாவியாகிய கிரகசனை வென்று, மந்திர சித்திபெற்ற அபிநவகுத்தன் மூலநோய் ஏவ அவனை மாணாக்கரால் வெல்வித்துப் பிரமராக்கதனுக்குப் பிரமகத்தி போக்கிச் சர்வஞ்ஞபீடமேறி வென்று ஸ்ரீகேதாரஞ் சென்று பதரிகாச்சிரமம், துவாரகை, சகர் நாதம் முதலிய இடங்களில் மடம் தாபித்து ஆனந்தகிரி பதுமபாதர், அத்தாமலகர் முதலியோர்க்கு அபிடேகஞ் செய்து குருத்வம் நியமித்துத் தாம் தேவர் புகழச் சமாதியில் இருந்து திருக்கைலை யடைந்தனர். இவர் செய்த நூல்கள்: கல்யாணவிருஷ்டிஸ்தவம், காருண்யபூர்ணஸ்தவம், மகாபகாஸ் தவம், சந்தியா சோத்தாரம், நிரீதி ஸ்தவம், கங்காஷ்டகம், மனிஷாபஞ்சகம், சிவாத்மபூர்ணானுபவம், தோத்ரமஞ்சரி, பிர்மசூத்ரவியாக்யானம், பஞ்சருத்ரோப நிடதவியாக்யானம், நாசிங்கதாபனிவியாக்யானம், கௌஷதகிபிராம்மணவியாக்யானம், ஸ்ரீருத்ராத்யாயவியாக்யானம், பகவத் கீதாபாஷ்யவியாக்யானம், சநற்சுதாதீய வியாக்யானம், விஷ்ணுசகஸ்திரநாமபா ஷ்யவியாக்யானம், ஆத்மபோதம், கலா ரோகணம், தத்வாலோகம், அபரோக்ஷாது பூதி, அத்வைதசகஸ்திரம், உபதேசசகஸ்திரம், யுக்திசுலோகாஷ்ட சதி, வாகீச்வரிஸ்தவம், அமாகம். ஆதிசங்கராசாரியர் விஜயாலய சோழன் காலத்தவர் என்பது, வி கனக சபைபிள்ளையவர்களின் கருத்து. 830 850.

1. துரியோதனனுக்குத் தம்பி. 2. யாதவவீரருள் ஒருவன்.

ஒரு முனிவன். இவன் ருஷிகளுக்குச் சூர்யனைப் பூசிக்கும் விதியையும் அவனது அர்ச்சனா விசேஷங்களும் கூறியவன். (விஷ்~புரா.)

1. வசுதேவருக்குத் தேவகியிடம் உதித்த குமரன். சனகருக்குத் தத்துவம் உபதேசித்தவன். (பலராமருக் கொரு பெயர்.) 2. விஷ்ணுவின் வியூகங்களில் சம்மாரத்தைச் செய்வது.

பரதகண்டம் ஆண்ட பூர்வ அரசர்களில் ஓர் வகுப்பினர்.

சங்கினால் கைவளை செய்யும் ஜாதியார்.

1. பிரமன் புத்திரன். 2. தருமனுக்குச் சங்கல்பையிடம் உதித்த குமரன்.

தக்ஷன் பெண், தருமன் தேவி.

தேவசிரவசுவின் பாரி, குமரர் சுவிரன், இட்சுமான்.

தந்து மாறனைப் பாடிய புலவர் (புற~நா.)

சுதஞ்சணன் மலை.

ஔவைக்கு இலைக்கறியிட்டு ‘ வெய்தாய் நறுவிதாய் வேண்டளவுந் தின்பதாய்” எனுங் கவி பெற்ற பெண்மணிகள்,

ஒரு கற்பத்தில் வேதங்களை அபரித்து விஷ்ணுவால் கொலையுண்ட அசுரன். (பாத்மராணம்.)

இதை விஷுவத் புண்ணியகாலத்திலாயினும், உத்தராயண புண்ணிய காலத்திலே யாயினும் ஆரம்பித்து, ஒருவருஷம் சூரியனை ஆராதிக்க வேண்டியது. இது சப்த தீவுகளோடு கூடிய பூதான பலனைத் தரும். இது காரதனுக்கு நந்தி சொன்னது.

ஒரு தீர்த்தம்.

சூரியன் தேவி. விச்வகர்மன் பெண் இவன் சூரியனது வெப்பத்தைப் பொறாது ஒருத்தியை நியமித்து வைத்துவிட்டுத் தந்தையிடஞ் செல்லத் தந்தை மறுத்தது கண்டு இவள் பெட்டைக்குதிரை உருக்கொண்டு தவத்திற்குச் சென்றனள். பின்பு சூரியன் தனது தேவியைக் காணாது மாமனாரிடம் வந்து இருக்குமிடம் அறிந்து ஆண்குதிரை யுருவாய் அவளைத் தொடர்ந்தனன். இந்தக் குதிரையின் மூக்கின் தொளையின்வழி ஒழுகிய ரேதசில் அஸ்வதிதேவர் பிறந்தனர். இவட்குச் சஞ்ஞாதேவி எனவும் பெயர்.

1. சுமாலியின் குமரன், அரக்கன், 2. (சங்.) நரன் குமரன். இவன் குமரர் குரு, ரந்திதேவன்.

இவன் ஒரு தருக்கசாத்திரம் வல்ல வேதியன், தருக்கத்தால் யாவுஞ் சூனியம் எனக் கண்டு மோக்ஷநூல் ஓதாமல் நரகம் அடைந்து ஒரு முனிவரால் நரகத்தினின்று நீங்கியவன். (சூதசம்மிதை)

1. சூர்யன் ஒரு ராசியைக் கடந்து அடுத்த ராசிக்குள் பிரவேசிக்கும் க்ஷணத்திற்குப் பெயர். இது மேஷஸக் கிரமணம், கடகஸங்கிராந்தி, மகாஸங்கிராந்தி, இதைச் சங்கிராந்தி யெனவும் கூறுவர். 2. சூரியன் மேஷ, கடக, துலா, தனுஸு, இராசிகளில் பிரவேசிக்கும் புண்யகாலம்.

அவிகாரியாகிய ஆன்மசந்நிதானத்தில் அசத்தாகிய கருவிகளே சத்தாகிய சிவத்தைத் தெரிவிக்கும் என்பன். ஆன்மசந்நிதானத்தில் உயிர் சேட்டிக்கும். ஆணவம் நீங்கச் சத்திநிபாதம் உண்டாகும். உண்டாகக் கர்த்தாவின் அருள் உண்டாகும். விறகில் தீயுண்டாய் எரிந்து செல்லக் கடைசியில் விறகு அக்கினியானது போல் ஆன்மா தன்னிலை கெட்டு அருளுருவாய் ஒன்றுபட்டு முத்தி அடையும் என்பன்.

1. சூரியன் தனுராசியில் சஞ்சரிக்குங்காலம். இது தேவர்க்கு விடியற் காலம். மகாசங்கிராமேசக்தி எனும் சத்தி தக்ஷிணாயன ஆறு மாதத்தில் மனிதரை மூதேவியுருவாயும், பசுக்களைப் புலியுருவாயும், வருத்தி வந்தபடியால் அத்துன்பம் ஈசுவராநுத்திரகத்தால் சிங்கினதால் தை மாதம் முதல் தேதி ஜனங்கள் அக்காலத்து விளைந்த புதுப்பொருள் களால் சசூரியனை ஆராதித்தனர். அச்சக்தி பசுக்களைக் கொண்டு அப்புலியுரு கொண்ட சக்தியை ஓட்டுன நாள். இதை மாட்டுப்பொங்கல் என்று வழங்குவர். (சிவாகமம்). 2. இவ்வாறன்றி இந்திரன் மழை வருஷிப்பிப்பவன் ஆதலால் அவன் செய்த நன்மைபொருட்டுத் தை முதலில் அறுத்த முதற்பயிரை மழைக்கடவுளாகிய இந்திரனுக்கு ஆராதித்துவந்தனர் எனவும், அது கிருஷ்ணமூர்த்தி அவதரித்த பின் அவர் அதை நாராயணனுக்குப் படைக்கக் கட்டளையிட்டனர் எனவும், அதனால் இந்திரன் கோபித்துப் பெருமழை பெய்விக்கக் குடிகள் நிலை குலைந்து மாடுகன்றுகள் இழந்து தடுமாறச் கண்ணன் கோவர்த்தனம் எடுத்துக் குடிகளைக் காத்தனர் எனவும், அதனால் இந்திரன் வெட்கி வேண்டச் சங்கிராந்திக்கு முன்னாள் அவன் பெயரால் பண்டிகைசெய்வித் தனர். அது போகிபண்டிகை எனவும், மறுநாள் சங்கிராந்தி பண்டிகை எனவும், மறுநாள் மழையால் வருந்திய மாடு கன்றுகளைத் தளையவிழ்த்து விட்டுக் களித்தமையால் மாட்டுப் பொங்கல் என்றும், மறு நாள் ஒருவரை ஒருவர் சென்று மழையால் உண்டாகிய சுகாசுகங்களை விசாரித்ததால் காண்பொங்கல் என்றும் கூறுவர். இந்த மழையால் இடிந்தவீடுகளைப் பழுதுபார்த்துச் சுத்தப்படுத்தினராதலால் அவ்வழக்ப்படி இப்போதும் வீடுவாயில்களைச் சுத்தப்படுத்துகிறார்கள். அந்தக் காலத்தில் சிலர் வீடுகளை மலைமண்ணால் மெழுகிச்சுத்தஞ்செய்தனர் ஆதலால் இப்போது செம்மணிடுதல். அம்மலையடிவாரத்தில் குடி புகுந்தோர் சிலர் சமைக்க அடுப்புத் தோண்டியும், வறட்டிமூட்டியும், பனையோலையிலும் தீமுட்டினராதலால், இப்போதும் அவ்வகை செய்துவருகின்றனர்.

பிராகிருதபாஷை

1. (சந்.) செயசேநன் குமரன். இவன் குமரன் தர்மா. 2. நரன் குமரன். குமார் குரு, இரந்திதேவன், 3. ஒரு இருடி

ஒரு சிவகணத்தலைவன்.

இவர் பார்வதிபிராட்டியார் சந்நிதானத்துத் திருப்பணிசெய்துகொண் டிருந்த தோழியர் இவர் ஆலாலசுந்தரரைக்கண்டு சித்தசலனப்பட்டுப், பார்வதிபிராட்டியார் கட்டளைப்படி திரு வொற்றியூருக்கு அருகிலுள்ள ஞாயிறு என்னுந்தலத்தில் ஞாயிறு கிழவர்க்குப் புத்திரியராக அவதரித்துச் சுந்திரமூர்த்திசுவாமிகளை மணந்தவர். இவரை மணஞ்செய்ய விரும்பி ஒருவன் சிலரை விடுத்து மாய்ந்தனன். இவரது மற்ற சாதங்களை ஸ்ரீசுந்தரமூர்த்திகளைக் காண்க.

அலங்காரநூலிற் கூறிய அலங்காரங்களிற் பல பொருந்தவுரைப்பது. (தண்டி)

இது கடலிலும் சரி, ஆறு, குளங்களிலுள்ள பிராணி, முதுகெதும்பில்லாதவை. இது நத்தையைப் போல் உருவமுடையது, இதில் பலவகைக் சங்குகள் உண்டு, இவற்றில் வலம்புரிச்சங்கே விசேஷம். இதன் ஓட்டை மாம்சத்தைப் போத்திப் பான பாத்திரமாகவும், ஊது கருவியாகவும் உபயோகிப்பர். இப்பி 1000 சூழ்ந்தது. இடம்புரிச்சங்கு, இடம்புரி 1000 சூழ்ந்தது வலம்புரி. வலம்புரி 1000 சூழ்ந்தது பாரஞ்சசன்யம். 1. ஒரு யாதவ வீரன். 2. ஒரு அசுரன் திதி புத்திரன். 3. உக்கிரசேனன் குமரன். 4. விஷ்னுவின் சங்கு பாஞ்சசன்யம். தருமராஜனுக்கு அநந்தல ஜயம். தனஞ்சயனுக்குத் தேவதத்தம். பீனனுக்குபௌண்டரம். நகுலனுக்குச் சுகோஷம். சகதேவனுக்குப் புஷ்பகம்.

1. சிவகணங்களில் ஒருவன். 2. ஒரு விஷ்ணுபடன். 3. காசிக்ஷேத்திரத்தில் பிசாசமோசன வாவியிடைத் தவஞ்செய்த வேதியன். இவன் தவஞ் செய்கையில் ஓர் பிசாசு தோன்றித் தான் முற்பிறப்பில் மனைவியைவிட்டு அயல் மாதரைப் புணர்ந்து தருமத்தில் பொருளைச் செலவிடாததால் இவ்வுருப் பெற்றனன் என வேண்டிற்று. வேதியன் பிசாசினைப் பிசாச மோசன தீர்த்தத்தில் முழுகக் கட்டளையிட்டனன் பிசாசம் அவ்வகைசெய்து நல்லுருப் பெற்றது. இதனால் வேதியனாகிய சங்குகன்னனும் சிவபிரானைப் பணிந்து முத்தி பெற்றனன், 4, அவிநாசியப்பர் திருவடியினுள்ள பொற்சிலம்பைக் கவரத் திருவடியை நோக்கி இருந்த புண்ணியத்தால் முத்தி அடைந்தவன் 5. ஒரு முனிவர் தந்துவர்த்தன சோழனுக்குப் புத்திரப்பேறருள் செய்தவர். (பவானிகூடற்புராணம்.)

1. இவை நத்தைகளைப் போல் இரண்டு மூடிகளைக் கொள்ளாமல் ஒரே ஒடுள்ளனவாக இருப்பன. இவற்றில் சிறியது கடுகினளவும், பெரியது. ஒரு அடிக்கு மேலும் இருக்கின்றன. சங்குகள் முட்டையிடும்போது முட்டைளை அடுக்காக்கி அதற்குக் காப்பாக ஒரு கூட்டைக் கட்டுகிறது. அதில் அச்சங்கும் பூச்சிகள் வளர்ந்து தாமே கூட்டைவிட்டு வெளிவருகின்றன. இவ்வினத்தில் பல வகை உண்டு, இவை நன்னீரிலும் பிறபதுண்டு, இவ்வகையில் பலகறை, இராவணன் விழி, சொறிசங்கு, பல்பப்பூச்சி எனப் பலவகை உண்டு,

ஒரு புலையன், இவன் அரசன் அரண்மனையில் திருடின தால் கொலைக்களத்தில் கொலை செய்வோர் கொல்லுகையில் சிவத்யானஞ்செய்தனன். வாள் மலர் மாலையாய்க் கழுத்தில் விழ நற்பத மடைந்தவன். (பவானிகூடற்புராணம்).

குபேரனுக்குச் சேனாபதி.

தநு புத்திரரில் ஒருவன்.

சையோகமுடையதின உற்பத்தியுடன் உண்டாவது.

ஒரு மகருஷி, இவர் பாண்டிநாட்டில் பாண்டரம் என்னு மலையில் தவஞ் செய்து வந்தனர். இவரது தவத்தினைக் கெடுக்க இந்திரன் ஹேலை என்னும் அப்ஜரஸ்திரியை விட அவள் இவர்க்கு முன் கானஞ் செய்து இவரைக்கூடி மதுமானைப் பெற்றாள். (திருவல்லிக்கேணி புராணம்.)

1. (சூ) விந்துமதிக்குத் தந்தை. மாந்தாதாவின் மாமன். 2. இளன் குமரன். 3. ராஜரிஷி விருஷ்ணி வம்சத்தவனாகிய சித்திரரதன் புத்திரன். இவனுக்கு 10,000 தேவியர். ஒவ்வொரு தேவிகளிடத்தும் 1000 பிள்ளைகள். புத்திரி விந்துமதி. மாந்தாதாவின் பாரியை. (பார, து.)

முயற்கறையை மத்தியலுடைய சந்திரற்கு ஓர் பெயர்.

சூரியவம்சத்து இக்ஷ்வாகு புத்திரனாகிய விகுட்சிக்கு ஒரு பெயர். இவன் புத்திரன் ககுஸ்தன். (பா. வி.)

1. துரோணசாலியர் பாரியை. கிருபிக்கு ஒரு பெயர், 2 ஒரு அப்லாசு.

1. இந்திராணிக்கு ஒரு பெயர். 2. பிரசாபதியின் இளையராணி. (சூளா)

தேவசோழன் குமரன். இவன் செண்பகவல்லியை மணந்து (70) வருஷம் அரசாண்டு வருகையில் குணவல்லி என்னும் பெண்ணைப் பெற்றுப் பாண்டியற்குக் கொடுத்தவன் ஒருமுறை காவிரியில் வெள்ளம்வர அதனால் குடிகள் துன்பம் அடைந்தது கண்டு அரசன் (40) நாள் சிவத்தியானஞ்செய்யச் சுவாமி கனவில் தோன்றி நாம் அளவாகச் சலத்தை அனுப்புகிறோம், நீ அணை கட்டி அதனைக் கொள்ளிடத்துத் திருப்பிக்கொள் என்றனர். அந்தப்படியே காவிரியும் கனவில் தோன்றித் தன்னில் அணை கட்டும்படி சொல்லச் சோழன் ஸ்ரீரங்கத்திற்குக் கிழக்கே பஞ்சலோகம் வார்த்து அணை கட்டினான் ஆதலால் இவனுக்குக் காவிரி அணைகட்டிய சோழன் என்றும் பெயர். இவன் குமரன் சிவலிங்க சோழன்.

பல்லாடதேசத்து அரசன். இவன் குமரன் சூரியகேது, உடன் பிறந்தான் பிரகத்கேது. இவன் பரம பாகவதன். கல்கியுடன் யுத்தஞ்செய்ய வந்து கல்கியால் கொண்டாடப் பெற்றவன். இவன் தேவி சுசாந்தையால், கல்கி ஸ்தோத்திரஞ் செய்யப்பட்டார். இவன் குமரி ரமா. இவள் கல்கியை மணம்புரிந்தாள். இவன் தன் குமரியைக் கல்கிக்கு மணஞ் செய்விக்க வந்த புண்ணியமாவது பூர்வ சன்மத்தில் இவனும் இவன் பாரியும் கழுகாக இருந்தவர்கள். ஒருநாள் இவர்களை ஒரு வேடன் வலையில் அகப்படுத்தி வெட்டிக் கண்டகிந்திதிரத்தில் சமைத்தான். அந்நதிக்கரையை அடைந்த புண்ணயத்தினாலே விஷ்ணுபதம் அடைந்து நூபறுயுகங்கள் வசித்துப் பின் பிரமலோகத்து ஐந்நூறு யுகங்கள் வசித்துப் பின் பூமியில் வசிக்கவேண்டும் என்னும் ஆசையினால் இவ்விடத்தில் அரசராய்க் கக்கியாகிய நாராயணமூர்த்தியைக் கண்டார்கள். இவன் பூர்வசன்மத்தில் சத்திராசித், இவன் குமரி பூர்வசன்மத்தில் சத்தியபாமை. இவர்கள் சத்திராசி பெற்ற சிமந்தக மணியையும் சத்தியபாமையையும் சததன்வா கேட்டுக் கொடாத்தினால் சததன்வா ஆனவன் முற்பிறப்பாகிய சத்திராசித்தைக் கொல்லச் சத்திராசித் சசித்துவசனாகப் பிறந்தான். அவன் குமரி சத்திய பாமையும் அத்தேசத்தை நீங்கச் சசித்துவஜன் குமரியாகிய ரமாவாகப் பிறந்து கல்கியை மணந்தாள். (கல்கி புராணம்)

சித்திரரதன் குமரன். இவன் மகாபோகி, மகாயோகி, பிறரால் ஜெயிக்கப்படாதவன். இவனுக்குப் பதினாயிரம் மனைவியர். இவன் மனைவியர் ஒவ்வொருவருக்கும் இலக்ஷம் குமரர் பிறந்தனர். இவர்களில் சிரேட்டர், பிருது சிரவசு, பிருதி கிருதி, பிருது, எசசு. (பாகவதம்).

சண்முகசேநாவீரன்.

போர்க்குரிய படையியல்பு அனைத்தையு மறிந்தவன். (சுக்~நீ)

1, பாகஎக்யன் குமரன். இவன் காம இச்சையால் பொருள்களை வேசையர்களுக்குச் செலவிட்டுப் புலைச்சியைப் புணர்ந்து ரோகியாய்த் துன்பப்படுகையில் இவன் தந்தை தேவபத்தன் என்னும் இருடியிடம் தன்குமரன் நிலை கூற அவர் கோபருவதத்தில் மகரந்தபா யணர் என்னுஞ் சிவயோகியிடஞ் செல்லின் நீங்கும் எனக்கேட்டுக் குமரனுடன் சென்று அவர் அநுக்கிரகத்தால் நோய் தீரப் பெற்றவன். 2. விருத்தாசலத்தில் சாந்தசீலனுக்கும் விரதசீலை என்பவளுக்கும் பிறந்தகுமரன். இவன் பிறக்கும் பொழுது வெண்குஷ்ட ரோகம் இருந்தபடியால் இவனுக்கு இப்பெயர் வந்தது. இந்தநோய் இவனுக்குத் தத்துவராயசுவாமிகள் தீக்ஷை செய்தபின் நீங்கிற்று, இவன் செய்த நூல் சசிவர்ண போதம். 3. சோழதேசத்தில் சூரியபுரத்தில் இருந்த வேதியன். இவன் குமரன் நீலவர்ணன்.

சசிவர்ணனால் செய்யப்பட்ட விஞ்ஞானான்ம நூல்.

அங்கீரசன்புத்ரி, அசங்கன் மனைவி.

சீவகன் பிதா. சீவகன் புதல்வருள் ஒருவன்.

பயிர்களுடன் கூடித் தீமை விளைவிப்பவன். ஒரு தெய்வம்.

இவர் ஓர் ஊன்விற்பவர், பெருமாளிடத் துள்ளன்பாய்ச் சாளக்கிராமத்தை நிறைகல்லாய் வைத்துப் பூசித்திருக்கையில் கண்டவேதியர் ஒருவர் இவரையணுகி உனக்கு இது தகாது நீ ஊன் விற்போன் என அவரிற்பிரித்து அதைக் கொண்டு தாம் அன்று வேண்டிய சிறப்புடன் பூசித்தனர். அன்றிரவு பெருமாள் அந்தணர் கனாவிற்றோன்றி என்னைக் கசாருகரிடம் சேர்க்காவிடில் உன்னையும் உன் குடும்பத்தினையும் வருத்துவேனென வேதியர் பயந்து கசாருவிடத்தில் சாளக்கிராமத்தைச் சேர்த்தனர். சாளக்கிராமத்தை நீங்கிய கசாருகர் பெருமாளை நீங்கியது முதல் அன்னபானாதி களிலராயிருந்து சாளக்கிராமம் வந்தபின பூசித்துத் தீர்த்த பானஞ் செய்து உணவாதிகளருந்தினர். இவர் ஜகந்நாதயாத்திரை செய்ய வெண்ணிச் சாளக்கிராமததையு முடன் கொண்டு ஒர் கிராமத்தில் தங்க அங்கிருந்த ஒருத்தி இவரிடம் காமவிருப்புள்ளவளாய் விருந்திட்டு இரவிற்புணர அழைக்கக் கசாருகர் கணவனிருக்கையில் அயலவரைப் புணர்தல் அடுக்காதெனக் கேட்ட விபசாரி கணனைக் கொன்று அவன்றலையைக் கசாரு கரிடம் காட்டி உம் பொருட்டுக் கணவனைக் கொன்றேன் என்னைப் புணர்க அன்றேல் உன்மீது பழிசுமத்துவேன் என்றனள், கசாருகர் அப்போதும் மறுக்க விபசாரி என் கணவனைக் கொன்று என்னைப் புணர அழைத்தான எனக் கூக்குரலிடக் கண்டோர் அரசனிடம் விட அரசன் இவர் முகக்குறியால் சொலை செயாதவறென்றஞ்சிப் பிரத்யக்ஷமாகத் தலையிருத்தலால் அவள் கையில் சரிகை தந்து கசாருகர் கரத்தைத் துண்டிக்கச் செய்தனன். கை நீங்கிய சசாருகர் ஜகந்நாதஞ் சென்று பெருமாளைச் சேவிக்கச் செல்கையில் பெருமாள் என் தாசன் வருகின்றனவனை எதிர்கொண்டு சிவிகையில் சந்திக்குக் கொண்டு வருக எனக் கட்டளையிட அருச்சகர்கள் அவ்வாறே எதிர்சென்றழைக்கக் கசாருசர் நான் ஒரு தீங்கு செய்யாதிருந்தும் என் கைக்குறைத்தற்குக் காரணமென்ன எனப் பெருமாளை நோக்கி வருந்தப் பெருமாள் தரிசனந் தந்து நீ முன்பிறப்பில் வேதியன், கங்கைக்கரையில் தியானத்திருந்த காலத்துக் கசாருகன் ஒருவன் அவனைக் காணாது ஒடிவந்த பசுவினைக் கொலை செய்யவேண்டி யாண்டிருந்த வுன்னை யிவ்வழி பசுவந்ததைக் கண்டனை யோவென நீபேசாது கையாற் காட்டினையாதலால் கைகுறைபட்டனை கசாருகனாகப் பிறந்தனையென்று தாசருக்குணர்த்தி கைவளர அநுக்ரகித்தனர். இவருக்குச் சஜாணகசாயி யெனவும் பெயர்.

இவர்கள் திரிகர்த்த தேசாதிபதிகளாகிய சுசர்மன், சத்யா தன், சத்ய நேசன், சத்யகர்மன், சத்தியவர்மன் முதலியவர். இவர்களுடன் அருச்சுனன் சண்டைசெய்கையில், கௌரவர் அமிமன்னனைக் கொன்றனர். இவர்க்குப் பதினாலாயிரம் வெண்கல ரதக்காரர் உண்டு!

வீதசோக நகரத்தரசனாகிய வைசயந்தன் குமரன், இவன் தந்தையுடன் சினதீக்ஷை வகித்துப் பீமாரண்யத்தில் தியானித்திருக்கையில் வித்துத்தந்தனெனும் வித்யாதானது விமானம் இவனிருந்த இடத்திற் செல்லாமையால் வெகுண்டு இவனைத் தூக்கி விமானத்தில் வைத்துக் கொண்டு சென்று குமுதவி, சுவர்ணவதி, அரிவதி, கஜவதி, சண்டவேகை யெனும் நதிக்கப்பால் தன் விமானம் செல்லாதது கண்டு முனிவனைத் துன்புறுத்தியவ்விடம் தள்ளிச் சென்றனன். மீண்டும் வித்யாதரன் பல தீயரைக் கூட்டிவந்து உபத்ரவிக்க தேவர்களிவரிடம் பூஜார்த்தமாக வந்தடைந்தனர். வித்யாதரன் வெகுதூரம் போய் வீழ்ந்தனன். சஞ்சய முனிவன் அகாதி கர்மங்களைக் கெடுத்துலகுச்சி யடைந்தனன். (மேருமந்தரம்.)

1. கவதக்னி புத்திரன். பாண்டவ புரோகிதன் 2. திருதராட்டிரனுக்குப் பாரதவிருத் தாந்தங்களைக் கூறிய சூதபுத்திரன். 3. க்ஷத்ரவிருத்தன் பேரன், 4. பிரீதி குமரன். இவன் குமரன் சயன். 5. செங்குட்டுவன் தூதரில் தலைவன். (சிலப்பதிகாரம்) 6. திருதாராஷ்டிரன் தேர்ப் பாகன். இவனுக்குக் கவல்கணன் என்றும் ஒரு பெயர்.

ஒரு அசுரன். விநாயகமூர்த்தியிடம் பந்தாடவந்து அவரால் இறந்தவன்.

இது, அநாதி முதல் சநனங்கள் தோறும் ஆர்ச்சித்த வினை புசித்துக் குறைபட்டது. இஃது ஆறத்துவாக்களிலும் கட்டுப்பட்டிருந்து ஆன்மா மறு சநனமெடுக்கையில் தொடர்வது.

பழைய வரவு இது (3) வகை. பிறர்க்குரியதெனத் துணியப்பட்ட ஒளபநிதிகம், இன்னார்க்குரியதெனத் துணியப்பட்ட யாசிதம், தனக்குரியதெனத் துணியப்பட்ட ஒளத்தமாணிகம் என்பன. தனித் தனி காண்க. (சுக். நீ.)

இஃது இலங்காபுரிக்கு வடக்கு (9000) யோசனையில் இமயம், அதற்கப்புறத்தில் அவ்வளது யோசனைக்கு அப்பால் ஏமகூடம். அந்த எம்கூடத்திற்கு (9000) யோசனைக்கு அப்பால் நிடதம். அந்த நிடத மலைக்கு (9,000) யோசனைக்கு, அப்பால் நீலம் என்னும் மலை. இதற்கு (4,000) யோசனைக்கு அப்பால் சஞ்சீவி பர்வதம். இதில் சந்தானகரிணி, சல்லியகரிணி, சமன்யகரிணி, மிர்தசஞ்சீவினி எனும் மூலிகைகள் இருக்கும். இவை அநேக தேவராலுங்கூரிய சக்கரத்தாலும் காக்கப்படும். இஃது இரண்டுமுறை இராம இராவணயுத்தத்தில் அனுமனாற் கொண்டுவரப்பட் டது. ஒரு பிரதியில் ஏமகூடத்திற்கு அப்பால் அவ்வளவு யோசனையில் நிடதம் எனவும், அதற்கப்பால் அவ்வளவு யோசனையில் மேரு எனவும், அதற்கப்பால் அவ்வளவு யோசனையில் நீலம் எனவும், அதற்கப்பால் சஞ்சீவிபர்வதம். எனவும் கூறியிருக்கிறது. மேரு விற்கு வடக்கு உத்தரகுரு.

(சந்.) இவன் ஒரு சன்மத்தில் புறாவாகிச் சிவதரிசனஞ் செய்து மறுசன்மத்தில் அரசனானவன்.

விச்வகர்மாவின் குமரி சூரியன் தேவி, சங்கியைக் காண்க.

மணவாளமாமுனிகளின் ஆதிசேட வுருவத்தைக் கதவின் புரையில் கண்டு திடுக்கிட்ட வள்.

இவர் தமிழில் வைணவ குரு பரம்பரையைச் செய்யுளாகப் பாடி யவர். இவர், தொண்டை நாட்டினின்று தென்னாடு சென்ற காளத்தி முதலியாரின் சந்ததியார் எனவும், இற்றைக்கு (300) வருஷங்களுக்குமுன் நாகப்பட்டினம் தாலுகா கீழையூரில் சடகோப ராமாநுஜ முதலியாரென்று பிரபலமாக வாழ்ந்தவர் எனவும் கூறுவர். இது செய்யுளாலியற்றிய முதல் குருபரம்பரை, இரண்டாவது குருபரம்பரை, மூன்றாவது குருபரம்பரை முதலிய உண்டு. குருபரம்பரைகாண்க.

நம்மாழ்வாரைக் காண்க.

நடாதூர் அம்மாளை ஆச்ரயித்தவர். முகுந்த தேவராசாவில் சமஸ்தான வித்வான்களை அம்மாளின் சொற்படி வென்றவர். இவர் ஆசாரியர் சொற்படி மேனாட்டிற் சுவமதம்தாபிப்பதாய்ச் செல்லுகையில் அகோபிலன் சென்று பெருமாளைச் சேவித்து நீங்கித் திருநாராயணபுரத்தில் இருக்கையில் தம்மைப் பெருமாள் சந்நியஸித்துக் கொண்டு அகோபிலம்வந்து தரிசிக்கர் கட்டளையிட்டதாகச் சுவப்பனங்கண்டு ஆசாரியசந்நிதியில் விண்ணப்பித்து அதியாச்சிரமம் அடைந்து வண்சடகோப ஜீயர் என்று திருநாமம் பெற்று அகோபிலத்து ஒரு மடங்கட்டுவித்து ஆசாரியரால் எழுந்தருளியிருந்தனர். இது அகோபிலமடத்து ஆதிவண் சடகோபசுவாமியின் சரிதை.

சுந்தரமூர்த்திசுவாமிகளின் மாமனார். இவர் இருக்கை புத்தூர்.

சுந்தரமூர்த்தி செவாமிகளுக்கென நியமிக்கப் பட்டுத் திருமணநாளில் தடையுண்டு சுந்தரமூர்தி சுவமிகளையே தியானித்துத் திருக்கைலை அடைந்தவள்.

ஆதித்தன் சரராசியினின்றால் (7) ஆம் பாகமும், ஸ்திரராசியினின்றால் (5) ஆம் பாகமும், உபயராசியினின்றால் (9) ஆம் பாகமும் சடசீதி யெனும் தோஷமாம். இதில் சுபகன்மங்கள் செய்யக் கூடாது. (விதானமாலை).

(பிர) அநுபுத்திரன்.

ஒரு யாதவவீரன்.

பரதனைக் காண்க.

நிஷதத்திற்கும் நிலத்திற்கும் நடுவிலிருக்கும் மலை.

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

1. பாண்டவர் தீர்த்தயாத்தி ரையிலிருக்கையில் பிராமணவடிவு கொண்டு துரோபதையைத் தூக்கிக் கொண்டு சென்றுவீமனாற் கொல்லப் பட்ட அரக்கன்.

1. அருணனுக்குச் சேதியிடம் பிறந்த குமரர், தாயைச் சேநியெனவுங் கூறுவர். இவர் சகோதரன் சம்பாதி தசரதர் நிலைகேட்டுத் தோழமை யறிவித்து இராமரிடம் புத்திரவாஞ்சை வைத்தவர். இராவணன் சீதாபிராட்டியை யெடுத்துச் செல்கையில் அவனைத் தடுத்து அவனுடன் போரிட்டு அவன் வச்சிரத்தால் வலிகுன்றி இராமபிரான் தம்மைக் காணும் வரையில் உயிர் தாங்கி இராமமூர்த்திக்கு இராவணன் செயல்கூறி உயிர்நீங்கி இராமமூர்த்தியால் நற்கதியடைந்தவர். இவரது மற்றச் சரிதைகளைச் சம்பாதியைக் காண்க. 50000 வருடம் உயிருடனிருந்தனர். தசரதனைக் காண்க. 2. திரேதாயுகத்தில் கழுகுருக் கொண்டு வேதகிரியில் பூசித்தவன்.

இரதநூபுரத் தரசன், அருக்கக் கீர்த்திக்குஞ் சயம்பிரபைக்குந் தந்தை,

கௌதம வம்சத்தவனாகிய இருடி, இவர் பெண் எழுவரை மணந்தனள் குமரி சடிலை.

சடிலன் பெண். இவள் எழுவரை மணந்தனள்.

இவர் தொண்டை நாட்டுப் புழற்கோட்டத்து இருந்த வேளாண்குடிப்பிறப்பினர். பாண்டியன் சபையில் கழைக்கூத்தின் வகுப்பாகிய விச்சுளி வித்தையாடிய கழைக்கூத்தியை அரசன் விரும்புவான் என்று அறிந்த அரச பர்தினி, கழைக்கூத்தி ஒரு தரம் செய் யவல்ல விச்சுளி வித்தையை அரசன் காணாதபடி தன்னிடம் கவனிக்கச் செய்கையில் கூத்தி அவ்வித்தை செய்து முடித்தனள். அரசன் அவ்வித்தையைப் பாராததால் மீண்டும் அதனைச் செய்ய ஏவினன். கூத்தி அதன் அருமைக்கும் அரசன் ஆணைக்கும் பயந்து ஆகாயத்திற் பறந்து போம் பறவைகளை நோக்கி ‘மாகுன்றனைய” என்று கவி கூறி இவர்க்குச் செய்தி அனுப்பின்ள். இவர் மகாத்தியாகியாய் இருக்கலாம். கூத்தாடினவளைக் காண்க. சூலிமுதுகிற் சோறிட்டமை காண்க.

சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளுக்குத் தந்தையார். மனைவியார் இசை ஞானியார். (பெ. புராணம்)

திருவெண்ணெய் நல்லூரில் கம்பரையாதரித்த வேளாண் பிரபு. இவரைக் கம்பர் தாம் பாடிய இராமாயணத்தில் புகழ்ந்து பாடினர். இவர்க் குத்தந்தையார் சங்கர முதலியார். இவர்க்குதிரிகர்த்தன், சரராமன் எனவும் பெயர். இவர் சகோதரர் இணையார மார்பர். இவர் விக்ரமன், குலோத்துங்கன் முதலிய சோழன் காலத்தவர். இவர் தமிழ்ப புலவரை யாதரித்த வண்மையாளர்.

சாட்சூசமனுவின் தந்தை.

இவனுக்குக் கொலைத் தொழில். இவன் அகிம்சாவிரத மநுஷ்டித்த புலையன். இவன் பூர்ணமாசியில் கொல்வதில்லையென விரதம் பூண்டிருக்கையில் அரசன் கள்ளரிருவரை அந்நாளில் கொலை செய்யக் கட்டளையிட மறுத்தமையால் இவனையும் மற்ற மூவரையும் முதலைக்கிரையாக நீரிலமிழ்த்த முதலைகள் மூவரைக் கொன்று இவனை நீக்க நன்மை பெற்றவன்.

விஷ்ணுமூர்த்தியின் செருக்கை அடக்க எடுத்த சாபத் திருவுருவிற்குப் பிறகு விஷ்ணுமூர்த்திக்குத் தரிசனந்தந்த திருவுரு

இவர் சீர்காழியில் இருந்து வாதுளாகமத்தின் ஞான பாகத்சைச் சதாசிவரூபம் எனத் திரட்டியசைவர்.

இவர் அகத்தியர் காலத்து இருந்த வைத்தியர். உரோம ருஷியுடன் மாறுகொண்டவர். இவர் பிறப்பால் சேணியர் என்பர். இவர் செய்த நூல்கள் சட்டை முனி ஞானம் 200, சட்டை முனி 1200, திரிகாண்டம், சரக்குவைப்பு, நவரத்தினவைப்பு, இவரைப் போகருக்கு மாணாக்கர் என்றுங் கூறுவர்.

உதிக்கின்ற ராசியையுடையவனும், இதனை (2) கூறாகவுண்பவனும், இதனை (3) கூறாகவுண்பானும், இதனை (12) கூறாகவுண்பானும், இதனை (30) கூறா கவுண்பானும் சட்வர்க்காதிபராவர். ஒற்றித்தராகியினாழிகையை (2) கூறிட்டால் முதற்கூறு ஆதித்யன், (2) ஆம் கூறு சந்திரன் இரட்டித்த இராசியை (2) கூறிட்டால் முதற்கூறு சந்திரன், இரண்டாங்கூறு ஆதித்யன் இதுவோரை, உதயராசியை (3) கூறிட்டால் முதற் கூறு உதயராசியை யுடையவனது; இரண்டாங்கூறு (5) ஆம் ராசியை யுடையவனது; மூன்றாங்கூறு (9) ஆம் ராசியையுடையவனது; இது திரேக்காணம். உதயராசியை (12) கூறிட்டால் அந்த ராசியை யுடையவன் முதலாக அடைவே துவாதசாங்க மறியப்படும். திரிம்சாங்கம் ஒற்றித்தராசியை (30)) கூறிட்டால் முதல் (5) கூறு செவ்வாயுண்ணும், பின்பு (8)க்கூறு வியாழனுண்ணும், பின்பு (7) கூறு புதனுண்ணும்; பின்பு (5) கூறு சுக்கிரனுண்ணும், இதனைக் கோட்கூறு என்பர். இரட்டித்த இராசியை (30) கூறிட்டால் எதிரேறாக முதற் சுக்ரனுக்கு (5) கூறும், புதனுக்கு (5) கூறும், வியாழனுக்கு (8) கூறும், சனிக்கு (5) கூறும், செவ்வாய்க்கு (5) கூறும், இலக்ன சட்வர்க்கமாம். இக்கோட்கூற்றில் கர்க்கடகத்தும், விருச்சிகத்தும், மீனத்தும் கடையிலுற்ற கூறு மிக்கதோஷங்களைப்பண்ணுமென்க (விதா)

இவர்கள் நெய்யும் சாதியரில் ஒரு வகையர். இவர்கள் சணப்ப நாரால் கோணி முதலிய நெய்வோர். இவர்கள் சளுப்ப செட்டிகள் எனப்படுவர். இவர்களிற் சிலர் தம்மைச் தேசாயிகள் என்பர். இவர்கள் தம்மை (24) கோத்திரத்தவரென்றும் சிலர் தொண்ட மகாரிஷி கோத்தி பத்தவரென்றும் கூறுவர். (தர்ஸ்டன்)

இஃது ஒருவகை நாருள்ள செடி, இதற்குச் சணம்புநார்ச்செடி யெனப் பெயர். நன்றாய் வளர்ந்த செடியைத் தண்ணீரில் ஊறவிட்டெடுத்து அதைச் சீவினால் நார் உண்டாம். அதனைச் சிறு இழைகளாக்கித் துணிநெய்வர்; கயிறு திரிப்பர்; ஒருவித எண்ணெய் இதன் விதையிலிருந்து செய்கிறார்கள்; மேனாட்டிலும், இந்தியாவிலும் இது பயிரிடப்படுகிறது.

சூரபதுமன் படைத்தலைவன்.

சத்தியால் வக்ராசுரன் முதலியோரை வதைக்கச் சிருட்டிக்கப்பட்ட துர்க்கை.

கட்சீவான் குமரர். பிரகத்தனுக்கு மாம்பழம் அளித்துச் சராசந்தன் எனும் புத்திரனைப்பெறச் செய்தவர்.

ஒரு முனிவர், மந்தசேதுவைக் காண்க.

1. ஒரு வேதியன் நீசப்பெண்ணைப் புணர்ந்து கள்ளருந்திச் சாண்டில்ய முனிவராற் பிராயச்சித்தம் அடைந்து செம்மை பெற்றவன். 2, ஒரு வேதியன், இவன் குமரன் தருமபுஞ்சன்.

காளியுடன் ஊர்த்வதாண்டவம் நடித்த சிவன் திருவுரு.

1. மதங்கனைக் காண்க. 2. சூத்திரப்பெண்ணுடன் கூடிப் பிராமணன் பெற்ற குமரன். இவன் இப்பிறப்பு நீங்கி வேதியனாக இந்திரனை எண்ணித் தவம் இயற்றினன். அதனை அடையாது இந்திரனால் பெண்கள் வணங்கத்தக்க தெய்வவுரு அடைந்தவன்.

1. சுக்கிரன் குமரன். 2. சிவகணத்தவரில் ஒருவன். 3. ஒரு விஷ்ணுபடன், 4, சண்முக சேனாவீரன், 5, சிங்கவீரனால் உதையுண்ட அரக்கன். 6. வேதாசலத்தில் கிருதயுகத்தில் கழுகுருக்கொண்டு பூசித்தவன். 7. ஒரு அசுரன் சத்தியால் கொல்லப்பட்டவன். 8. ஒரு வேடன், இவன் காட்டில் சிவலிங்கம் ஒன்றைக்கண்டு அதனிடம் அன்பு கொண்டு அவ்விடம் வேட்டைக்கு வந்த சிங்ககேது அரசனைக்கண்டு இச் சிவலிங்கத்தை எப்படிப் பூசிப்பதென்று வினாவினான். அரசன் பரிகாசமாய் நீ சலத்தினைச் சிவலிங்கத்தின் மீது ஊற்றி, சடலையின் வெந்த சாம்பலை அதன்மேற் பூசி, பூக்களைச் சூட்டி அன்னத்தை நிவேதித்துத் தூபதீபங் காட்டுக என்று கூறிச் சென்றனன். வேடன் இதனை உறுதியாகக் கொண்டு நடத்தி வரும் நாட்களுள் ஒருநாள் சுடலையின் நீறு அகப்படாமல் பூசை தடை பட்டுக் கவலையுடன் இருந்தனன். இதனை அவனது கற்புடைய மனைவியறிந்து கணவனை நோக்கி நமது குடிசையைக் கொளுத்தினால் நான் அதில் விழுந்து மாய்கி றேன். அந்த நீற்றினை எடுத்துப் பூசை முடியும் என, வேடன் அப்படியே உடன் பட்டுச் செய்து பூசைமுடிவில் வழக்கப் படி நிர்மாலியம் கொண்டுபோகத் தனது மனைவி உயிர்பெற்று வந்ததையும், குடிசை பழமைபோல் இருந்ததையுங் கண்டு சிவனருளெனச் சிவகணங்கள் எதிர்கொள்ளக் கைலை அடைந்தவன். (பிரமோத்தா காண்டம்) 9. வத்சந்திரன் குமரன். 10. அலம்புசை சத்தியின் வாகனமாகிய காகம். 11. பலியைக் காண்க. 12. ஒரு காலபடன். 13. சும்ப நிசும்பாசுரரின் சோபதிகளில் ஒருவன், கௌசிகிதேவியால் கொல்லப்பட்டவன். இதனால் தேவிக்குச் சண்டமர்த்தனித் திருநாமம். (தேவி~பா.)

சியவனவம்ச ரீஷி. ஜனமேஜயன் சர்ப்பயாகத்தில் உடனிருந்து நடத்தியவன்.

சுக்கிராசாரியன் குமரன். பிரகலாதனனுக்கு வித்யாகுரு.

சும்ப நிசும்பருக்குச் சகோதரராகிய அரக்கர். பார்வதிதேவியாரின் அழகுகண்டு அருகில் வந்து காளியாற் கொல்லப்பட்டவர்கள்.

1, வத்சந்திரன் குமரன். 2. திரிகர்த்தராசன் குமரன். பாண்டவரது அச்சுமேதக் குதிரையைக் கட்டி அருச்சுநனால் அடியுண்டவன்.

ஒரு காந்தருவன். முந்நூற்று அறுபது காந்தருவருக்கு அதிபதி. புரஞ்சயன் பட்டணத்தை எதிர்த்தவன்.

மாயாவிஞ்சைத் தெய்வம்.

யமதூதரில் ஒருவன்.

சூத்திரன் பிராமணப்பெண்ணைக் கூடிப்பெற்ற குமரன். சூத்திரற்கு முதல் மூன்று வருணப் பெண்களிடம் பிறந்தவனும் ஆவன். (மநு)

1. சண்முகசேனாவீரருள் ஒருவன். 3. பசுசகன் மனைவி.

1. ஒரு மாயாதேவி அம்சம். 2. சத்தியைக் காண்க, பார்வதிதேவியின் கணத்தவருள் ஒருத்தி. தாருணனைக் கொன்றவள்.

கர்க்ககுலத்தில் கணபத்திரன் எனும் அந்தணன் மாலியவான் எனும் பர்வதத்தில் தன் மனைவி சுசீதையுடன் இல்லறம் வழுவாது நடத்துகையில் அநமித்ரன் எனும் விதர்ப்பநாட்டாசன் அவ்விடம் வந்து அந்தணனைத் தான் செய்யும் அசுவமேதயாகத்திற்கு ஹோதாவாயிருக்க வண்டி அழைத்து அவ்யாகபூர்த்தியில் அநேக பசுக்களையும் பொருள்களையுங் கொடுத்தனன். இவ்வந்தணன் தன் குமரர் சண்டர்வசம் அப்பசுக்களை மேய்த்துவரச் செய்தனன். இவர் அப்பசுக்களை மேய்த்து வருகையில் அப்பசுக்கள் அதிகமாய்ப் பால் கொடுத்தன அவற்றைக் கண்ட சண்டர் இவை நம்மிறைவனுக்குப் பயனிலாது போதற்கோ நாம் இந்தப் பசுக்களை மேய்ப்பதென்று சுரைக் குடுக்கைகளில் அப்பால் முழுதும் கறந்து அவ்வனத்திலுள்ள சிவப்பிரதிட்டைகளுக்கும் தமது ஆத்மார்த்த மூர்த்திக்கும் அபிஷேகித்து வருவர். இவ்வாறு வருகையில் பால் குறையக்கண்ட தந்தை மகனைக் கேட்கக் கன்றுகளின் முதிர்வில் பால் குறைந்ததென, நம்பாமல் அவருடன் பசுக்களை மேய்க்கும் பிள்ளைகளைக் கேட்டு உண்மையறிந்து அதனைக் காணுமாறு ஒரு மரத்திலேறியிருந்து இவர் மணலால் சிவலிங்க மமைத்துப் பாலை அச் சிவலிங்கத்திற்கு அபிஷேகிக்கக்கண்டு கடுங்கோபங் கொண்டுவந்து அச் சிவலிங்கத்தினையும் அதற்கு நிவேதனமாக வைத்திருந்த பலாதிகளையும் காலாலிடறக் கண்டு இவர் அதிகோபாக் சாந்தராய் உம்மை இகழ்ந்தவன் மகா பாபியென இடறிய காலைத் தருப்பை கொய்ய வைத்திருந்த கோடரியால் சேதித்தனர். உடனே சிவபெருமான் சண்டருக்குத் தரி சனந்தந்து அவர் தந்தைக்குப் பிராட்டியாரால் உடைந்த கால்களைத் தருவித்து இவரை முதுகைத் தடவி நீ இன்று முதல் சண்டிகேசனெனும் பெயரடைக. நாம் உனக்கு எமது பொற்கோயிலும், மணி முடியும் மாலையும் எமது நிவேதனமும் தந்தோம், இனி நீ தொண்டர் நாயகனாக வும், எம்மைப் பணிவோர் உன்னைப் பணிந்து எமது தரிசன பலன் பெறுக என்று அநுக்கிரகிக்கச் சாரூபமும் பெற்றவர் (சிவாஹஸ்யம்.)

இவர், சர்ப்பபூஷணம், நீலகண்டம், சடைமுடி சந்திர சூடம், திரிநேத்சம், நான்குமுசம், எட்டுப்புஜம் ருத்ராக்ஷம், சூலம், எழுத்தாணி, கமண்டலம், பிநாகம், பாணம், வசரம், வரதம், அபயம் முதலிய உடையராய் வீராசனங் கொண்டு எழும் தருளியிருப்பர். இவர்க்குக் கிருதயுகத்தில் எட்டுப்புஜம், திரேதாயுகத்தில் ஆறுபுஜம், துவாபரயுகத்தில் நான்கு புஜம், கலியுகத்தில் இரண்டு புஜம். இவர் சாமளவாணத்துடன் கூடிய சண்டிகா தேவியுடன் கூடியிருப்பர். இவர்க்குக் காமிகாகமத்தில் தனியே ஆலயமுதலிய உற்சவாதிகள் கூறப்பட்டிருக்கிறது, வாகனம் ரிஷபம், சிம்மள தேசத்தில் இவரது ஆலயபிரதிஷ்டை யெனக்கூறப்படுகிறது. இவர் உருத்ரகோபத்தி லுதித்தவர்; மைந்நிற முடையவராய்; பயங்கர முடையவராய்ச் சூலம், உளி முதலிய ஆயுதங்களுடையவராய்; ருத்ரசம்பந்தம் உள்ளவராய்; நான் குபுஜங்களையும், நான்கு முகங்களையு முடையவராய்; அக்னி ஜ்வாலாமுகராய்ப் பன்னிரண்டு கண்களையுடையவராய், சடை முடியிற் பிறைச் சந்திரனைத் தரித்தவராய்; சர்ப்பகங்கணமுடையவராய்; நாக யஞ்ஞோபவீதராய் வெண்டாமரை ஆசனத்தில் வீற்றிருப்பர். (சைவபூஷணம்.)

திருச்சேய்ஞ்ஞலூரில் காசிபகோத்திரத்தில் எச்சதத்தனுக்கும் அவன் மனைவி பவித்திரைக்கும் விசாரசருமர் எனத் திருவவதரித்து வேதம் முதலியவுணர்ந்து சிவபக்தியுடையராயிருந்தனர். இவர் இடையன் ஒருவன், பசு ஒன்று அவனைப் பாய அப்பசுவினைச்கோலால் அடிக்கக்கண்டு அப்பசுக்களின் தன்மைகளை அவனுக்குப் போதித்து அவனை இனிப் பசு மேய்க்காதிருக்கக் கட்டளை தந்து அவ்வூரார் அனுமதி பெற்றுத் தாமே அப்பசுக்களை மேய்த்து முன்னிலும் அதிகமாய்ச் சீராட்டி வந்தனர். இதனாற் பசுக்கள் கன்றுகளையும் நினையாமல் விசாரசருமரைவிட்டு நீங்காது அன்புள்ளனவாய்த் தாமே பால் சொரியத் தலைப்பட்டன. இதனை நோக்கிய விசாரசருமர் இப்பாலைச் சிவ மூர்த்தியின் பொருட்டாகத் தக்கவையாக நினைத்தனர். நினைக்கச் சிவார்ச்சனையில் பேராவலுண்டாய் மண்ணியாற்றங் கரையருகு இருந்த திருவாத்திமரத்தடியில் மணலால் சிவலிங்கந் தாபித்து மதில் முதலிய மணலால் அமைத்து வேண்டிய கருவிகளை மானசமாய் நிருமித்துக் கொண்டு நல்ல பூக்களைப் பறித்துத் தீண்டச் சுரந்த பாலைனக் குடங்களிற் கறந்து சிவபூசைசெய்து வருவார் ஆயினர். இந் தப்படி நடத்தி வந்தும் பசுக்குரியவர்களுக்குப் பால் குறைவின்றி யிருந்தது. இதைக் கண்ட ஒருவன் விசாரசருமன் பாலைக் கறந்து மணலில் ஊற்றி விளையாடுகிறான் என்று ஊரில் கூறினன், ஊரார் எச்சதத்த னிடம் குறைகூறினர். தந்தையாகிய எச்சதத்தன் இதன் உண்மை அறியவேண்டி அருகிருந்த குராமரத்தின் மீதேறி ஒளிந்து கண்டு சொன்னது உண்மையென்று சிவபூசையிலிருந்த குமாரைக் கோலாற் புடைத்தனன். குமரர் எழுந்திராமைகண்டு அருகிருந்த பாற்குடங்களைக் காலால் இடறினன். இந்தச் சிவாபராதத்தால் கோபங்கொண்ட குமரர், அருகிருந்த கோலை எடுக்க மழுவாயிற்று. அதனால் தந்தையின் உதைத்த சாலை வெட்டி முன்போற் சிவபூசையில் இருந்தனர். சிவ மூர்த்தி பிராட்டியுடன் விசாரசருமர்முன் தரிசனம் தந்து அவர் உடம்பைப் பரிசித்து உமக்குத் தொண்டர்க்கு நாயகமாம் பரிசு தந்தோம் எனத் தாம் அணிந்த கொன்றை மாலை சூட்டி நாம் ஏற்ற அமுது, மாலை, பரிவட்டம், உமக்கே கிடைக்க என அநுக்கிரகித்துச் சண்டேசுரபதம் அளித்து மறைந் தனர். எச்சதத்தர் சண்டேசுர மூர்த்தியால் தண்டிக்கப்பட்டமையால் சிவபதம் பெற்றனர். சண்டேசுரநாயனார்க்கு அநுக்கிரகஞ்செய்ய எழுந்த சிவமூர்த்தம் சண்டேசாநுக்கிரக மூர்த்தம் எனப்படும். இவர்க்குச் சண்டீசர், சண்டி, விசாரசருமர் எனவும் பெயர். (பெரியபுராணம்).

விசையையின் தோழியாகிய கூனி.

கரிகாலச்சோழன் ஆலத்திப்பெண்ணாகிய மரகதவடிவியின் குமரி. இவளுக்குத் தமிழறியும் பெருமாள் எனப் பெயர்.

1, சீர்காழிக்கு ஒரு பெயர், துருவாசருஷி சாபத்தால் கருக்கொண்ட ஆண்மகன் வயிற்றில் பிறந்த இருப்புலக்கை அராவப்பட்டுக் கடலில் இட அது கடற்கரையில் ஒதுங்கிச் சண்பைப்புற்கள் ஆயிற்று. அப்புற்களால் கடற்கரைக்கு வந்த கோபாலர் ருஷியின் சாபத்தால் ஒருவரை யொருவர் மோதியிறந்தனர். அத்தோஷம் ருஷியை அடைந்ததால் அந்த ருஷி இந்தத் தலத்தில் பூசித்துப் பாதகத்தைப் போக்கிக்கொண்டனர். 2. ஒரு நகரம் கடலோரத்துள்ளது, (மணிமேகலை)

இஃது அங்கநாட்டிலுள்ள தொரு பெரியநகரம். எல்லா வளத்திலும் மிகச் சிறந்து விளங்குவது. உக்கிர குலத்தரசனாகிய விசையவர னென்பவனாற் பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தது. இந்த நகரத்தில் மித்திரகாமனென்னும் ஒரு வணிகர் பெருமான் வீட்டில் யூகியும், வாசவதத்தை, காஞ்சனமாலை, சாங்கியத்தா யென்னும் மூவரும் தம்மைப் பிறரறியாதபடி வேற்று வடிவங்கொண்டு அவனாற் பாதுகாக்கப் பட்டுத் தங்கியிருந்தனர். (பெ. கதை)

ஆறு முகத்துடன் கூடிய குமரக்கடவுளுக்கு ஒரு திருநாமம்.

பஞ்சமுக அநுமனால் வதைக்கப்பட்ட மாயாபுரத்தலைவன் அரக்கன்.

இவனுக்கு விதுர இராவணன் எனவும் பெயர். இவன் இராவணன், இராமராலிறந்த செய்தியைச் சுகசாரணராற் கேள்வியுற்று இராமருடன் யுத்தஞ்செய்ய எண்ணித் தூதனுப்பினன். தூதர் சொல்லக் கேட்ட இராமபிரான் சீதையிடங் கூறச் சீதாபிராட்டி இராமமூர்த்தியைச் சாரதியாயிருக்க வேண்டிப் புஷ்பகத்திலேறிப் பாற்கடலினருகு கோட்டை கட்டிக்கொண்டு வசித்திருந்த இவனுடன் யுத்தத்திற்குச் சென்று அனுமனைத் தூதாக ஏவ அரக்கனது கோட்டையின் காவலாளி அநுமனைப் பட்டணத்திற்குள் விடாது மறுக்க அந்நத் திரிகண்டனை மாய்த்துச் சதகண்டனிடஞ் சென்று சீதை யுத்தத்திற்குவந்த செய்திகூறச் சதகண்டன் எவலால் அரக்கர் அநுமனைப் பற்றவா அநுமன் அவர்களைக் கொன்று மீண்டு பாசறை சேர்ந்தனன். பின் சதகண்டன் முன்பு மகா பலவானை யுத்தத்திற்கு அனுப்பினன், இவன் சீதாபிராட்டியிடம் இரண்டு நாள் யுத்தஞ்செய்து இறந்தனன். மூன்றாம் நாள் மசாமாயன் இவனுக்கு (60) தலை கள் (120) கைகள் யுத்தத்திற்குவந்து யுத்தஞ்செய்து ஒருசிர மிரண்டுகைகளுடன் தப்பி யுத்தஞ்செய்யாமல் ஓடிப்பிழைத்தனன். நான்கா நாள் (30) தலை கொண்ட அக்நிக்கண்ணனும், ஐந்தாநாள் யமகண்டன், பஞ்சகண்டன், ஆறாநாள் நிஷ்கண்டன், ஏழாநாள் நிசாசான் முதலியோர் யுத்தத்திற்குவந்து சிரமும் கரமும் இழந்து மாய்ந்தனர். எட்டாநாள் சத கண்டன் யுத்தத்திற்கு வந்து சீதை செய்யும் யுத்தங்கண்டு ஆயு தெமெடாமல் மீண்டு, ஒன்பதாநாள் யுத்தத்திற்கு வந்து மாண்டனன். பத்தாம் நாள் மகாமாயன் சீதையைச் சரணடையச் சீதை அவனுக்கு இராச்சிய பட்டாபிஷேகம் அநுமனால் செய்வித்தனள். (இது கற்பனாகதை.)

பொன் விளையும் மலை.

வச்சிராயுதம்.

க்ஷத்திரியன். காந்தார ராஜ புத்திரன், பீமசேனனால் கொல்லப்பட்டவன். (பா~துரோ.)

1. விரசனுக்கு விஷ்டபதாவிடம் பிறந்த குமரன். 2. சகஸ்தரசித்தின் குமரன், இவன் குமரர் மகாஹயன், வேணுஹயன், எஹயன். 3. ரசன் குமரன். இவனுக்கு விஷவக்சோதி முதலிய நூறு குமரர். 4. யதுவம்சத்துப் பசமானன் குமரன். 5. சதவிந்துவின் குமரன்.

ஒரு அரக்கன்.

பாண்டுராசன் மானாயிருந்த இருடியால் சாபமேற்ற இடம். இது மலை. இவ்விடம் பாண்டு தன் இரண்டு தேவிமாருடன் தவஞ்செய் தனன், ஈண்டிருக்கையில் குந்திக்கு மந்திரபலசித்தி.

வாசுகியின் தேவி.

யமன் சபையில் இருக்கின்ற ஒரு க்ஷத்திரியன்.

(யா.) உக்கிரசேநன் குமரன்.

விஷ்ணுமூர்த்தி எழுந்தருளியிருக்கும் கேடயம்.

சமரன் குமரன்.

இருதி குமரன் தேவமீடன் சகோதரன். இவன் சத்தியபாமையைத் தனக்குக் கொடாமையால் சத்ராசித்தைக் கொன்றனன், சத்திராஜித் இரவில் உறங்குகையில், அக்குரூரன் கிருதவர்மன் ஏவலால் அவனைக் கொன்று மணிகவர்ந்து கண்ணனுக்குப் பயந்து மணியை அக்குரூசர் இடத்தில் கொடுத்துவிட்டு விதர்ப்ப தேசம்போய்க் கண்ணனால் இறந்தவன்.

(சூ.) பாநு குமரன்.

ஊர்வசன் புத்திரன்.

இமயமலைக்கு மேற்பால் தோன்றிச் சிந்துவிற் கலக்கும் நதி. வசிட்டர் தம் புத்திரர்கள் இறந்த காரணத்தால், இதில் உயிர்விடத் துணிந்த தன் பொருட்டு இது பத்துக் கிளைகளாகப் பிரிந்தது. இதற்கு யமவதி என்றும் ஒரு பெயர். (பாரதம்.)

1. பிராசீன பர்கிக்குத் தேவி, பிரசேதனுக்குத் தாய், சமுத்திரன் பெண். 2. ஒரு சிவயோகி, இவனுக்கு அன்னமிட்டபலத்தால் பாண்டி நாட்டில் திருநெல்வேலியிலுள்ளார் பலர் நற்கதியடைந்தனர்.

சண்முகசேனாவீரன்.

சயந்தனைக் காண்க.

திருதராஷ்டிர புத்திரர்களில் ஒருவன்.

சுக்லயசுர் வேதம் ஓதுகிறவர்கள்.

சுக்கிரன் தேவி.

இது ஆவணி மாத கிருஷ்ணபக்ஷ அஷ்டமியில் அநுட்டிப்பது, இதில் ரோகிணி நக்ஷத்திரம் கூடின் நலம், புதவாரம் சோமவாரம் கூடினும் நலம். இதில் விரதமிருப்பவன் பிரேதயோனி யடையினும் நீங்குவன்,

1, இந்திரன் நூறு யாகங்கள் செய்ததால் பெற்ற பெயர். 2. ஒரு தைத்தியன், சிவபெருமானை யெண்ணித் தவமியற்றி ஆயிரம் நகரங்களை அடைந்தவன். (சிவபுராணம்.)

ஒரு அரக்கி. இவள் நாடோறும் நூறு எருமைகளைப் பக்ஷிப்பவள், இவள் இந்திராணிபோல் உருக்கொண்டு விநாயகர் அவதரித்திருக்கும் இடத்தில் வந்து அங்கு எழுந்தருளியிருக்கும் பார்வதிதேவியாரிடம் நான் அசுரருக்கு அஞ்சி அடைக்கலம் அடைந்தேன் காக்க எனப் பிராட்டியார் அடைக்கலம் தந்தனர். அரக்கி அவ்விடம் குழந்தை யுருக்கொண்டிருந்த விநாயகமூர்த்தியை ஆகாயமார்க்கத்தில் தூக்கிச் சென்றனள். இவள் கரத்தை விநாயகமூர்த்தி பிடித்து பூமியிற்றள்ளிக் கொன்றனர்.

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

வீரவாகுதேவர் சூரபதுமனிடம் தூதாகவந்து திரும்புரையில் அவரைக் கட்டி வரும்படி அசுரனால் ஏவப்பட்டு வந்து அவரால் இறந்த அசுரன்.

ஆலயன் குமரன். இவன் குமரன் புருஷமேரு.

உபரிசரன் வம்சத்து அரசன்.

கேகயவம்சத்து ஒரு ராஜ ருஷி.

கோயதேசாதிபனுடன் சேர்ந்த ருஷி. திருதராட்டிரன் தவத்திற்கு ஏகிய போது இவர் வருத்தில் வந்து தவஞ்செய்தனன். இவர் ஆச்சிரமம் கங்கைக்கரையில் உள்ளது.

இவன் தன் நந்தனவனத்தில் கள்ளவுருக்கொண்டு வந்த விஷ்ணுமூர்த்தியைத் துரத்த விஷ்ணுமூர்த்தி அவனுக்குக் காட்சி கொடுத்தனர்.

பிரமசிருட்டியைக் காண்க.

சுவாயம்புமனுவின் பாரி. குமரர் பிரியவிரதன், உத்தானபாதன். பெண் தேவவூதி, பிரசூதி, பிரமன் புத்திரி. மேற்படி மனுவின் புத்திரி எனவும் கூறுவர்.

(சந்.) ரௌத்திராசுவன் குமரன்.

வாநரத்தலைவன், சுக்கிரீவன் சேனாதிபதி.

1. சதசித்தின் தந்தை, சதயூ பர்வனத்துத் தவஞ்செய்து சுவர்க்கம் அடைந்தவன். 2. ஒரு நிமித்திகன் சடியசான் புரோகிதன்.

பாரியாத்திர மலையிலிருந்து பிரவகிக்கும் நதி.

1. சத்தியைக் காண்க. 2 இவள் தேவர் வேண்டுகோளால் தோன்றிய சத்தி, இரண்யாக்ஷன் வம்சத்தில் குரு எனும் அசுரனுக்குத் துர்க்கன் எனும் அசரன் தேவர்களுக்கு வேதத்தால் எல்லா சம்பத்துக்களும் உண்டாயின. ஆதலால் வேதநாசஞ் செய்யவேண்டுமென வெண்ணிப் பிரமனை நோக்கித் தவமியற்றி எல்லாவேதங்களும் தனக்கு வர வரம் பெற்றனன். ஆதலால் வேதங்களிவன் வசமாகத் தேவர்கள் வேதவொழுக்கமாகிய வேள்வி முதலிய மறந்து போயினர். அதனால் மழை ஒழிந்தது. துர்க்கன் தேவர்களை வருத்தினான், இவனாலும் ஷாமத்தாலும் கவலையடைந்த தேவர்கள் சத்தியை வேண்டச் சத்தி யிவர்களுக்குமுன் அநேக பழங்களையுடைய ஒரு பூங்கொடியையும் வில்லையும் தாங்கி, அநேக கண்கள் அநேக கரங்களுள்ளவளாய்த் தரிசனந் தந்து தனது ஒன்பது கரங்களிலிருந்து நீர்த்தாரைகளைப் பொழிந்து, பழங்களின் விதைகளாலும் ரஸங்களாலும் காமத்தைப் போக்கினள். இதைக்கண்ட அசுரன் யுத்தத்திற்கு வரத் தேவி தன் திருமேனியிலிருந்து காளி, தாரணி, பாலா, திரிபுரை, பைாலி, ரமை, பகலை, மாதங்கி, திரிபுர சுந்தரி, காமா, துலஜா, ஜம்பனி, மோஹினி, சின்னமஸ் தனி, குஹ்யை முதலியவரைப் படைத்து அவனது சேனை மீதேவி தான் அசுரனைக் கொலை புரிந்து க்ஷேமமுண்டாக்கினள். அது முதல் தேவிக்குச் சாகம்பரி, சதாஷி திருநரமம் உண்டாயிற்று. (தேவி~பா.)

அணுசதாசிவர்கள் இவர்கள் (10) பிரணவர், சாதாக்யர், தீர்த்தர், காரணர், சுசீவர், ஈசர், சூக்குமர், காலர், தேசேசர், அம்பு.

தூலலய அவத்தையாகிய சத்தி தத்வத்தினின்று பொதுவகையாற் சங்கற்பித்த முதல்வன், பின் போக அவத்தையினின்று தனது ஞானசத்தியால் சிறப்புவகையானோக்கிக் கிரியாசத்தியாற் சிறப்புவகையாற் சங்கற்பித்தவழி காரியங்களைத் தோற்றுவித்தற்கு உன் முகியாய் நின்ற சுத்த மாயையின் மூன்றாமவிருத்தி சதாசிவம் எனப் பெயர்பெற்ற சிவனாலதிட்டிக்கப்படுவது, இதனைப் போகதத்வம், உத்யுத்ததத்வம், சகளநிட்கள தத்வம் என்ப. (சிவ~போ.)

1 சிவமூர்த்தி. ஈசானம், தத்புருஷம், வாமம், அகோரம், சத்யோசா தம் முதலிய திருமுகங்களுடன் இருந்து தேவருஷிகளுக்கு வேதாதி சிவாகமங்களை அருளிச்செய்த அவசரம். இதில் ஈசானம் யேனோக்கியது படிகநிறம், தத்புருஷம் கிழக்கில் உள்ளதாய்ப் பொன் நிறம் வாய்ந்தது. அகோரம் தெற்குக் கருநிறம், வாமம் வடக்குக் குங்குமநிறம் அல்லது செந்நிறம், சத்தியோசாதம் மேற்கு அதிவெள்ளை நிறம். இவர் மேற்கூறிய முகங்களைப் பெற்றவராய் வலது கைகளில் கத்தி, சரிகை, சூலம், கட்வாங்கம், பதமம்; இடது கைகளில் டமருகம், பூரகம், நாகம், ஜபமாலை, நீலோத்பலம்; சில (ஆகமங்களில்) வலதுகைகளில் சூலம், கோடரி, வாள், வஜ்ராயுதம், அக்நி; இடது கைகளில் அபயம், பாசம், மணி, சர்ப்பம், அங்குசம் கொண்டிருப்பர். இவ்வாறன்றி வலப்புறத்தில் அனுக்ரகம், அபயம், தண்டாயுதம், சத்தி, சூலம். இடப்புறத்தில், டமருகம், சர்ப்பம், ஜபமாலை, கரு நெய்தல், மாதுளம்பழம் கொண்டிருப்பர். இவர்க்கு (10) கரங்கள், பத்துத் திசை கள், சூலம், முக்குணவடிவம், கோடரி, சத்தி, வாள், பாராக்ரமம், வஜ்ரம், பிளக்க கூடாத்தன்மை. அக்நி. சங்காரசக்தியாய் மகாமாயையின் மேலிருக்கிற பதார்த்தங்களை விளக்குவதும், பாசங்களைப் பஸ்மீ கரிப்பதுமாம். நாகம், யாவும் நியமிப்பது, பாசம், ஆணவாதி முப்பாசங்கள், மணியினோசை மந்திரரூபத்தை யறிவிப்பது. அபயம் சமஸ்தலோ தங்களையும் காக்குஞ் சச்தி, அங்குசம் எது அடையத்தக்கதோ, அதனையுணர்த்துவது இவர் சாதாக்யர் எனவும் படுவர். 2. இவர் ஆகாயத்தைய திட்டித்து அநுக்ரக நிமித்தமாக விந்து வெனும் உபாதானத்திலிருந்து மாயை முதல் பிருதிவியீறாக அடைவே நிலைபெற்றுள்ள சுத்த தத்துவங்களைத் தமதாக்னையால் நடாத்தி சுத்தவித்தை, மகேசுரம், சாதாக்யம், சத்தி, சிவம், விந்து, நாதம், எனும் ஐந்து தத்வத்தினும் சுவதந்தரமாகச் சமவியாப்தியாய் வியாபித்து மோக்ஷத்தை யேதுவாக்கி நிற்பவர்.

இவர் கரூர் பட்டினத்தில் சற்றேறக்குறைய (150) வருஷங்களுக்கு முன் வசித்தவர். பிறப்பால் வேதியர். காவிரி தீர்த்தத்தின் கணுள்ள திருவிசைநல்லூரில் கல்வி பயின்றவர். இவருடன் கல்வி பயின்ற சகபாடிகளினும் இவர் நுண்ணறிவினராய் விளங்கினர். இவருடன் கல்வி பயின்றோர் மகாபாஷ்யம் கோபாலகிருஷ்ண சாஸ்திரியார் முதலாயினோர். இவர் கல்வி பயின்று வருகையில் தமது பாரியை பருவமடைந்தனள், இதனால் இவரது தாயார் அந்தாளை மங்கல நாளாக விசேடங்கொண்டாடப் பலவித உணவுகளைச் சமைத்தனள். அன்று யோகீந்திரர் வழக்கம் போல் உணவு கொள்ளச் சென்று நடப்பதுணர்ந்து காலந்தவறி உணவுகிட்டுமென வெண்னி இச்சம்சார துக்கத் தொடக்கத்திலேயே உணவுகிட்டாத்துக்கம் தொடங்குமாயின் இதனை மேற்கொள்ளின் வெகுதுக்கமாமென வெண்ணி அது முளைக்கும்போதே கெடுக்கவெண்ணிப் பரிபாகமுடையராய்ப் பரமசிவேந்திர சரஸ்வதி யென்னு மாசாரியரை யடைந்து ஞானோபதேசம் பெற்றனர். இவர் தம்குருவினிடம் ஞானோபதேசத்திற்கு வருபவரை பற்பலவினாக்கள் வினாவி அவமதித்து வருவதையுணர்ந்த ஆசாரியர் உன் வாயெப்போ தடங்குமென அன்று முதல் மௌனம் சாதித்து கிஷ்டை கூடிப்பித்தர் போல் சர்வசங்கப் பரித்தியாகஞ் செய்து சமபுத்தியுடையராய் வீதிகளில் கிடக்கும் எச்சிலுண்டு திரிவாராயினர். இவரைக் கண்டோர் யாவரும் பித்தரென்று பரிகசிப்ப உலாவி வந்தனர். இவர் தம்மூர் விட்டுப் பரதேசசஞ்சாரியாய் ஆண்டுள்ள காடுகளில் ஒருவருக்கும் புலப்படாது நில்டையிலிருப்பர். ஒருமுறை காவிரிந்தியில் மணல் திடரில் நிட்டை புரிகையில் காவிரி வெள்ளங்கொண்டு இவரை மூழ்த்த இவர் மணலில் புதைந்திருந்தனர். கரையினின்றோர் யோகியார் மூழ்கினதைக்கண்டு வருந்திச் சென்றனர். மூன்று மாதங்கள் கழிந்தபின் அரசனாணையால் மணலையகற்ற வேலையாட்கள் புகுந்து நதியில் வெட்டுகையில் ஒருவன் வெட்டிய மண்வெட்டி தடைபட்ட துணர்ந்து மண்வெட்டியைப் பார்க்க அதில் இரத்தக்கறையிருந்தது கண்டு மெல்ல அவ்விடமிருந்த மணலை யொதுக்க யோகியர் நிஷ்டை கூடியிருக்கக் கண்டு வெளிப்படுத்தினர். இவர் கரூரையடுத்துள்ள கிராமவழி நள்ளிருளில் செல்லுகையில் தெற்போர்ப் படுப்போர் காவலிருந்த இடம் வழியறியாது சென்று இடறிவிழுந்தனர். காவற்காரர் இவரைக் கள்ளரென்று தடிகொண்டெறியக் கை தூக்க, அக்கைகள் விழுந்து அவர்களின் தலைவன் வருமளவும் சம்பிக்க வேலையாட்களஞ்சிப்பணியத் தம்பித்தல் நீக்கிச்சென்தனர். ஒருகால் இராஜ அதிகாரிகளுக்கு விறகிற்காக ஆட்கள் போதாமல் இவரையும் அதிகாரிகள் ஒரு ஆளாகக்கொண்டு சுமை தூக்கிச் செல்ல எவயோகீந்திரரும் அவ்வாறு தூக்கிச்சென்று அந்த ஆட்களிட்ட விறகு சுமைகளின் மேல் இவர் சுமையையிட அக்கட்டைகள் முழுதும் தீப்பற்றியெரிந்தன. இவரைக் கண்ட பிள்ளைகள் இவரைப் பித்தரென்று பரிகசிக்க இவர் தமக்குக் கிடைத்த பொருள்களை அவர்க்குப் பகுத்தளித்து வருவர். இவரை அப்பிள்ளைகள் மிக்க தூரமாகிய மதுரையில் நடக்கும் ரிஷபவாகன உற்சவங்காண அழைக்க இவர் அப்பிள்ளைகளைத் தமது முதுகின் மேல் ஏற்றிக்கொண்டு ஒருகணம் கண்ணை மூடிக்கொள்ளக் கட்டளையிட்டு மறுகணத்தில் திருவிழா தரிசனஞ் செய்வித்து அச்சிறுவர்க்கு வேண்டிய சிற்றுண்டிகளும் வாங்கித்தந்து விடியுமுன் வீட்டில் சேர்த்தனர். பிள்ளைகள் தந்தையர் முதலியோர்க்கு அற்புதச் செய்கையறிவித்துச் சிற்றண்டிகளையும் காட்டினர். இவர், சிவராதரி முதலிய புண்ய காலங்களில் காசி முதலிய பலக்ஷேத்ரங்களில் தரிசனஞ்செய்யக்கண்ட பலரிவரை யொரேகாலத்தில் வெவ்வேறு தலங்களிலும் கண்டதாகக் கூறுவர். தம்மைப் பின் தொடர்ந்த பிரம்மசாரிக்கும் ஒரு கணத்தில் கண்ணை மூடிக்கொள்ளக் கட்டளையிட்டு ஸ்ரீரங்கத்தில் பெருமாளைத் தரிசனஞ்செய்வித்து மறைந்தனர். பிரம்மசாரி யோகியரைக் காணாது நீரூருக்குவந்து நிஷ்டைகூடியிருக்கக் கண்டனர். யோகிந்திரர் இவரிடத்துக் கருணை கூர்ந்து இவருக்கு வித்யாபலமுண்டாக அருள் புரிந்தனர். மற்றொருகால் இவர் நிர்வாணியாய்ச் சஞ்சரிக்கையில் தேவியருடன் வந்திருந்த மகம்மதிய தலைவனவரிருந்த வழிசெல்ல மகம்மதியன் இவரைச் சினந்து ஒருகையை வெட்டினன். இவர் அதனை யறியாது செல்ல மகம்மதியனிவரைப் பெரியரென் றெண்ணிப் பின்றொடர நெடுநாட்களுக்குப்பின் இவனைக்கண்ட யோகியர் பின் பற்றிய காரணம் வினவ நடந்தது அறிவித்துப் பிழைபொறுக்க வேண்ட மற்றொரு கரத்தால் அக்கையைத் தடவ அக்கை வளர்ந்தது. மகம்மதியன் அருள் பெற்று நீங்கினன். இவர் சிவ தர்சனஞ் செய்யப்புகுந்து மந்திரார்ச்சனை செய்கையில் அந்தரத்திருந்து ஒவ்வோர் மலர்வீழ்வதுண்டு, இவர் 1738, ஆம், வருஷத்தில் புதுக்கோட்டைத் திருவரங்குளத்தைச் சார்ந்தகாட்டில் திரிந்து கொண்டிருக்கையில் புதுக்கோட்டைத் தொண்டைமான் அதிக விரக்தியுள்ளவராகையில் இவரை (8) வருடம் பின்றொடர இவர் அவர்க்கு மணலில் சில உபதேச மொழிகளையெழுதி மற்றவைகளைத் தமது சகபாடியாகிய கோபாலகிருஷ்ண சாஸ்திரியாரிடம் அறியக் கட்டளையிட்டனர். இவர் மிதுனாவி ஜேஷ்ட சுத்ததசமியில் பரிபூரண மடைவதாகவும் அன்று காசியிலிருந்து ஒருவேதியன் பாணலிங்கம் கொண்டுவர அவனை இவர்தாமேயிறங்கிய சமாதிக்குழிக்கருகில் பிரதிஷ்டை செய்தனர் எனவும் கூறுப. இவர் ஒரே காலத்தில் மூன்றிடங்களில் சமாதியாயினர் என்பர். ஆயினும் நீரூரிலுள்ள சமாதி பிரசித்திபெற்றது. இவர் குருபூசை புதுக்கோட்டைத் தொண்டைமான் அரசர்களால் செய்யப்பட்டு வருகிறது. இவர் செய்த நூல்கள், பிரம்ம சூத்ரவிருத்தி, தவாத சோப நிஷத் தீபிகை, சித்தாந்தகல் பாவளி, அத்வைதாஸ மஞ்சரி முதலிய.

பிரமன் பேரர். கௌதமருக்கு அகலியை இடம் உதித்தவர். இவரது தவத்தைக் கெடுக்க இந்திரன் ஊர்வசியை ஏவினன். இருடி அவளைக் கண்டமாத்திரத்தில் வீரியம்விட அவ்வீரியம் தருப்பையில் விழுந்தது. அவ்வீரியத்திற்குத் தம்மிடம் இருந்த வில்லம்புகளைக் காவ லாக்கிச் செல்ல அந்த வீரியத்துளிகள் இரண்டும் கிருபாசாரி, கிருபி என ஆணும் பெண்ணும் ஆயின. இவா இராமர் மிதிலைக்குச சென்றகாலத்து மிதிலையில் இராமமூர்த்தியைக் கண்டு விச்வாமித்திரர் புகழை அவர்க்குக் கூறியவர். இராமன் புகழை ஜனகருக்கு அறிவித்தவர். இவர் குமரர் சத்தியத்திருதி இவர் கைலைக்குச் செல்கையில் பாண்டுராசன் உடன் வரவேண்ட அவனுக்குப் புத்திரர் இல்லாதவர்க்குக் கைலாயம் இல்லை எனத் திரும்பப் பட்டினத்திற்கு அனுப்பினவர்.

ஆன்மாக்கள் பஞ்சாவஸ்தை அடைதற்கும் அவர்கள் நற்கதி அடைதற்கும் தாம் மூலகாரணர் என்பதை அறிவிக்கவும் தமதசைவு உலகத்தின் அசைவு என்பதை அறிவிக்கவும் பஞ்சகிருத்திய நடனஞ்செய்யும் சிவன் திருவுரு.

1. நகுலன் குமரன், தாய் திரௌபதி, சகாதேவன் குமாரன் என்பர். 2. சநமேஜயன் குமரன், தாய் வபுஷ்டை. யக்யவல்கியரிடத்து வேதமும் இரு பாசாரியரிடம் சர்வசாஸ்திரமும் சௌநகரிடத்து ஆத்மஞானமும் அடைந்தவன். குமரன் சகஸ்ராநீகன். 3. விராடனுக்குச் சுரதையிடம் பிறந்த குமரன், விராடன் சகோதரன் என்பர். 4. சுதர்சனன் குமரன், இவன் குமரன் உதயன். 5. விதூமனைக் காண்க 6. ஜம்புத் தீவிலிருந்த ஒரு அரசன், இவனிறந்த பிறகு இவன் குமரன் தான முதலிய செய்யாததால் வேதியரொழுக் கங்குன்ற மழை வறண்டது. இவன் குமரன் தானஞ்செய்த என் தந்தை எவ்வுலகில் எவ்வாறிருக்கிறானென்று வேதியர் களை வினவ அவர்கள் விடைகூற அறியாது பார்க்கவ முனிவரையடைந்து அரசன் கூறியதைக் கூறினர். இதையுணர்ந்த சூரியன் வேதியரிடஞ்சென்று நீங்கள் சந்திவந்தனை மறந்தீராயினும் ஒரு நல்ல முனிவனைப் பணிந்துவரின் அத்தீங்கு நீங்குமென, அவர்கள் பார்க்கவ முனிவரையடைந்து மழை வறண்டதைக் கூறித் தானஞ்செய்த சதாநீகன் எவ்வகை இருக்கிறான் என்று வேதியரைக் கேட்ட வினாவிற்கு விடையளிக்க யமபுாஞ்சென்றனர். 7. குருகுலத்தில் பிறந்த அரசன், இவன் உதயணன் தந்தை, இவன் மனைவி மிருகாபதி. (பெருங்கதை)

1. கரதோயம். பாரியாத்ர மலையிலிருந்து பிரவகிக்கும் நதி. The river Karatoya in Oudh which flows through the districts of Rung pur and Dinajpur.

ஆதித்யகதியால் வந்த ஆண்டைந்துக்கும் சந்திரோதயம் (42) பிறையுதிக்கும் (82) சௌர ஆண்டும் (8) மாதமுஞ் சென்றவன் ஆயிரம் பிறைகண்டவன், அவன் புண்ணியவுலகமடைய அவனுடைய ஜன்மமாதம் ஜன்மநக்ஷத்திரத்தில் சதாபிஷேகம் பண்ணுவர்.

தருமாகானைக் காண்க.

1. புரூரவனுக்கு ஒருபெயர். இவற்குச் சிராயு எனவும் பெயர். மகாரதரில் ஒருவன். 2. சதாயுவின் தம்பி.

1, தக்ஷன் பெண், இவளே தாக்ஷாயணி உமையின் திருவவதாரம், தக்ஷன் சிவ மூர்த்தியை வெறுத்துச் செய்யும் வேள்வியைக் காணப்புகுந்து தந்தை உபசரிக்காததால் கோபித்துச் சிவமூர்த்தி இல்லாத, இந்த வேள்விச்சாலை இடுகாடாக எனச் சமித்துத் தாமும் தாக்ஷாயணி என்னும் பெயர்கொண்ட தேகத்தை விட்டனள். 2. ஆங்கீரசன் தேவி. இவள் அதர்வ ஆங்கீரசுமுதலிய வேதத்தவரைப் பெற்றனள். 3. சத்தியாதனனைக் காண்க. 4 இவள் ஒரு சிவசத்தி, இவள் சிவ மூர்த்தியின் யோகாக்னியால் தகிக்கப் பட்டனள். சிவமூர்த்தி, விரகமேலிட்டவராய்க் காளிந்தி நதியில் மூழ்க அது வெப்பத்தால் கறுத்தது. (தே~பா)

மாஸ்திகல் கணவருடனிறந்த வீரபத்னிகளுக்கு நடுகல். இது மஹாஸதி கல் என்பது மாஸ்திகல் என மருவியது.

பிரியவிரதன் குமரன். புட்கரத்தீவின் அரசன்.

பாவிகளைப் புடைத்துண்ணும் பூதம். இது சந்திகளிலிருப்பது. (மணிமேகலை.)

சைத்ர சுக்ல சதுர்த்தசி விரதம்; இது சத்தியைக் குறித்து சித்திரை மாதம் சுக்லபக்ஷ சதர்த்தசியில் விரதமிருப்பது, இது யமபயத்தை நீக்கும்.

பராசருஷியின் குமரன்.

(பிர.) உரோமபதன் குமரன், இவன் குமரன் பிருதுலாஷன்.

சாதானியரில் ஒருவகைச் சாதி. (தர்ஸ்டன்)

இவர் தொண்டை நாட்டிலுள்ள திருவொற்றியூரில் பதின் மூன்றாம் நூற்றாண்டிலிருந்த பண்டிதர். இவர் மடத்திலிருந்த வல்லியைக் கம்பர் விழைந்தனர் எனக் கம்பர் சரிதம் கூறும்.

சங்கஷ்டஹா சதுர்த்தி விரதம்; இது ஆவணிமாதம் கிருஷ்ண பக்ஷ சதுர்த்தியில் அநுஷ்டிப்பது. பொன் முதலியவற்றால் கணேசத்திருவுருச் செய்து, கலசந்தாபித்து ஆவாஹித்துச் சந்திரனுக்கு அர்க்கியம் கொடுத்துப் பூசித்துக் கணேசரை நோக்கித் தமது சங்கஷ்டம் நீக்கவேண்டிப் பலாகாராதிகளும் மற்றும் வைத்துப் பூசிப்பது. இவ் விரதம் கந்தமூர்த்தியால் ருஷிகளுக்குக் கூறப்பட்டது. பின் கிருஷ்ண மூர்த்தியால் பாண்டவர்க்கும் கூறப்பட்டது.

இது விநாயகர் உருவத்தைக்கண்டு பரிகசித்த சந்திரனுக்கு விகாரவுருவரச் சபித்த விநாயகரைச் சந்திரன் பூசிக்க அவர் சந்திரனுக்கு அருள் செய்து யாவர் உன்னைச் சுக்ல சதுர்த்தியில் காண்கிறார்களோ அவர்கள் வீண் அபவாதம் அடையவும், அவர்கள் ஆவணி மாதத்தில் சுக்லசதுர்த்தியில் தம்மைப் பூசிக்கின் அவ்வபவாதம் நீங்கவும் அருள் செய்தனர் இத்தோஷத்தால் திரு ஷ்ணமூர்த்தி சியமந்தகமணியின் பொருட்டு அபவாததோஷம் அடைந்து விநாயக பூசையால் நீங்கினர் என்பர்.

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

அபயம், ஆகாரம், 2 சாஸ்திரம், ஔஷதம் என்பன,

மகேசுரனுக்கு ஒரு பெயர். நிவர்த்தியாதிகலை புணர்கையால் என்பர்.

ஒருவேதியன், சிரார்த்தத்தில் பூசுரர்க்கு அன்னமிட இவனையறியாது அவ்வன்னத்தில் பாம்பு விதைங் கக்கிற்று. அதனையுண்ட வேதியர் அனைவருமி றந்தனர். இவனும் அரசன் தூதுவராலழிந்தனன், (யாதவகிரி மகாத்மியம்).

நூறு இந்திரர்கள், பவணேந்திரர் (42), வியந்திரேந்திரர் (32), கற்பேந்திரர் (22), சந்திரன், சூரியன், நரேந்திரன், மிருகேந்திரன். இவர்களுக்குத் தலைவன் அகமிந்திரன். (சைநவழக்கு.)

வாமதேவன் என்னும் ஏகாதசருத்திரன் தேவி.

அத்திரி, ஆங்கீரசன், கிருது, புலகன், மரீசி, புலத்தியன், வசிட் டன் முதலியவர், இவ்வகையும் கூறுவர். அத்திரி, வசிட்டர், சமதக்கினி, கௌசிகன், பாரத்துவாசன், கௌதமன், காசிபன் முதலியவர். ஒருமுறை பசியால் பிணத்தைத் தின்னத் தொடங்க அரசன் தடைசெய்ய அவன் நாட்டில் நிற்காமல் அவன் அளித்த பொருளையும் வாங்காமற் செல்ல அரசன் கோபித்து ஒரு பூதத்தை ஏவ அதைச் சுநசரால் கொல்வித்தனர். ஒருமுறை பசியினால் தாமரைக்கொடி பிடுங்கிவைக்க முட்டையை மீண்டும் காணாமல் சுநச்சருக்கு முன் சபதஞ்செய்தவர்கள்.

மசேந்திரம், கந்தமாதனம், மலயம், சயம், சந்திமந்தம், விந்தியம், பாரியாத்ரம்.

எழுகோணலுள்ள இருடி.

உப்பு, கருப்பஞ்சாறு, கள், பால், தயிர், நெய், நீர்.

குறைந்தது ஏழுபலம் பொன் தகட்டில் ஏழு குழிகள் செய்வித்து ஒவ்வொரு குழிகளிலும் உப்பு, நெய், பால், தயிர், கன்னல், மது, நீர் இவைகளை நிறைப்பி முறையே உப்பு முதலியவைகளில் பிரமன், மால், மகேசன், சூரியன், சத்தி, இந்திரன், திரு, மலைமகள் முதலியவர்களைத் தாபித்து, ஏழு குண்டத்தினும் ஏழுசாதி மணிகள் இட்டு எருதின் தோளில் என் பாட்பிப் பூசித்து வேதியர்க்கூட்டித் தானஞ் செய்வது.

ஒரு தீர்த்தம், இதில் மங்கணசித்தன் சிவபூசை செய்து சித்தி அடைந்தனன். இதில் கோடியுருக்கொண்டு சிவ மூர்த்தி அமர்ந்ததால் இதை உருத்திர கோடி எனவுங் கூறுவர்.

இவன் தக்கனைப்போல் ஒரு வேள்விசெய்ய அதில் தேவர் அவிகொளச் சென்றனர். ஆதலால் சிவமூர்த்தி கோபித்து ஆகாசம் தேராகவும், பூமிய வண்டிலாகவும், வாயு குதிரையாகம், அக்கினியை வில்லாகவும், சந்திரனை நாணாகவும், சலத்தை அம்பாகவுங்கொண்டு கந்தமூர்த்தி தேர்நடத்த தேவரை ஓட்டி யாகத்தை அழித்தனர். (சிவ~பரா).

இருதிகன் குமரன்.

சோமசருமன் குமரன். இவன் குமரன் பிரகத்தூர்த்தன்.

இந்த மதத்தவன் சத்தந்தானே சசுசீவபரமாய் நிற்கும் எனவும், இது சுத்தமாயையுடன் கலந்து சகசீவபரம் ஆனதென்றும், சத்தமே உறுதிப் பொருள் எனக்கொண்டு அதில் லயிப்பதே முத்தி எனவுங் கூறுவன்.

பிராமி, மகேசுவரி, கௌமாரி, நாராயணி, வராகி, இந்திராணி, காளி முதலியவர். இவர்களுள் பிராமி சதுர்ப்புஜம், விசாலாக்ஷம், ஒளிக்கும் பொன்மேனி, வாதம், அபயம், கமண்டலம், அக்ஷமாலிகை, அம்சத்வஜம், ஜடா மகுடம், பத்மாஸனம் உள்ளவளாய் அன்ன வாகன மூர்ந்திருப்பவளாய்ப் பிரம்மரூபிணியாயிருப்பவள். மகேச்வரி:வெள்ளை நிறம், திரிநேத்ரம், சூலம், அபயம், வரதம், அக்ஷமாலை, விருஷபத்வஜம், ஜடா மகுடம், உரகபூஷணம் உள்ளவளாய் விரு ஷபவாகனாரூடையாய் மகேசரூபிணியா யிருப்பள், கொமார்: கௌமார வுருவத்தைக்கொண்ட கன்னிகையாய், இரதனமகுட மணிந்தவளாய், அங்குசம், வேல், அபயம், வரதம், செம்பட்டாடை, ஆரகேயூரபூஷணம் குங்குமகிறங்கொண்டு மகாவீர்யமுள்ளவளாய் மயில் துவஜம்மயில் வாகன மூர்ந்திருப்பவள். நாராயணி: பத்மபத்ர விசாலாக்ஷியாய், சியாமள வர்ணமுள்ளவளாய், மகாபலங் கொண்டவளாய்ச் சங்கு, சக்ரம், அபயம், வரதமாகிய நான்கு கரங்களைக் கொண்டவளாய்க் கருடத்வஜம்கொண்டு கருடவாகனம் ஊர்ந்தி ருப்பவள். வராகி: இவள் கறுப்புப்பட்டாடை யுடையவளாய், வராக முகம், சவசம்பத்கரியாய், பலித்சாலங்கிருதமான மார்பினை யுடையவளாய், பாதங்களில் புரமணிந்தவளாய்க் கலப்பை, முசலம், வாதம், அபயம் கொண்டு கறுப்பு அணி அணிக்திருப்பன். இந்திராணி: வஜ்ரபாணி யாய், இரண்டு கண்கள், அழகுள்ள வஸ்திர மணிந்தவளாய், வரதம், அபயம், சக்தி கொண்டு கஜத்வஜமுள்ளவளாய் யானை வாகன மூர்ந்திருப்பள். காளி: இவள், திரிநேத்ரம், சூலம், கட்கம், அம்பு, சக்கரம் ஒருபுறத்திலும், பாசம், பலகை, சார்ங்கம், சங்கம், மற்றக் கரங்களிலும் கொண்டு அஷ்டபுஜ முள்ளவளாய்ச் சடாமகுடம், சர்வபூஷணாலங்கிருதையாய், மகிஷவாகன மூர்ந்திருப்பள்.

தருசகனுடைய அன்பன். பாட்டாமென்னு மூருக்குத் தலைவன். மறைந்திருந்த யூகி முதலியவர்களைக் காணச் சென்ற உருமண்ணுவாவுக்கு உதவிபுரிந்தவன். (பெருங்கதை.)

எழுவகை மருந்துகள் அவை: நெல்லிக்காய், வெட்டிவேர், குரு வேர், சடாமாஞ்சி, ஏலம், இலவங்கபத் திரி, திராட்சம் என்பன.

பூலோகம், புவர்லோகம், சுவர்க்கலோகம், மகாலோகம், ஜனலோகம், தபோலோகம், சத்தியலோகம். இவை மேலுலகம், ஏழு. இவையன்றி அதலம், விதலம், சுதலம், தலாதலம், ரஸாதலம், மசாதலம், பாதாளம் எனக் கீழ் உலகம் ஏழ் உண்டு.

A. 1 இவர் சிவத்தோடு அபின்னையாய் இருப்பதால் பராசத்தி யெனப்படுவர் இவர் காரியோன் முகியான போது தமது சத்தியில் ஆயிரத்தொருகூறாக ஆதிசத்தியையும், அந்த ஆதிசத்தியில் ஆயிரத்தொரு கூற்றில் இச்சாசந்தியையும் அவ்விச்சா சத்தியில் ஆயிரத்தொரு கூற்றில் ஞாந சத்தியையும், அந்த ஞாநசத்தியில் ஆயிரத் தொருகூறு கிரியாசத்தியையும் தோற்றுவிப்பர். இச்சத்தி அளவிடப்படாத ஆன்மாக்களை இன்றும் வளர்த்தும் மலபரிபாகத்தில் சிவ மூர்த்தியின் திருவடியாகிய பேரின்பத்தை யடையச் செய்தலால் உலகமாதா என்னப்படுவர். இவரது சில திருவிளையாடல்களைச் சிறிது கூறுவோம. இவரது தோழியர் அறிந்திதை, கமலினி முதலியவர்கள். 2. தம்மிடத்துக் குமாரக்கடவுள திரு அவதரிக்கத் தடைசெய்த தேவர்களுக்குப் புத்திரர் இலாது நீங்கச் சாபமளித்தவர். 3. கந்தமூர்த்தியின் திரு அவதாரத்தில் தீப்பொறி கண்டு பயந்த பிராட்டியின் காற்சிலம்பினின்று நவமணிகள் சிதற அதனைப் பிராட்டி நோக்க அவை ஒன்பது பெண்களாயின. அப்பெண்களைச் சிவமூர்த்தி நோக்க அவர்கள் கருக்கொண்டனர். அப்பெண்களைப் பிராட்டி கண்டு கோபித்துச் கொண்ட கருவுயிர்க்காதிருக்கச் சபித்தனர். அப்பெண்கள் இச்சாபங்கேட்டு உடல் புழுங்க அப்புழுக்கத்தில் லக்ஷம் வீரருதித்தனர். பின் ஒன்பது பெண்களும் பிராட்டியின் ஏவல்புரிந்து அவர் அருளால் நவ வீரர்களைப் பெற்றனர். 4. இவர் சிவமூர்த்தியுடன் சரவனத்திற் சென்று குமாரக்கடவுளை யெடுத்துப் பாலூட்டினர். அப்பால் பெருகிச் சர வனத்திற்பாய அம்மடுவில் சாபத்தால் மீனுருக்கொண்டிருந்த பராசருஷி புத்திரர் சாபம் நீங்கினர். 5. சிவமூர்த்தியின் இரண்டு கண்களையும் விளையாட்டாக மூடிய காரணத்தால் தேவர் முதலியவர்க்கு உலகமிருண்டு நித்தியகருமம் தேவதாபூசை குறைந்தது. அப்பாவம் நீங்கச் சிவபூசை செய்தவர். 6. தம்மிடம் துர்க்கையைத் தோற்றுவித்துத் துர்க்கனென்னும் அரக்கனைக் கொலை செய்வித்தவர். 7. தாமிருக்கும் வனத்தில் காந்தருவர் முதலியோர் வருதல்பற்றி யிவ்வனமடைபவர் பெண்ணாகவெனச் சபித்தவர். இதனால் பெண்ணானார், இளன், இருக்ஷ விரசன் என்னும் வானரன். 8. ஒரு கற்பத்தில் தோழியருடன் பந்தாட. அவ்விடம் விகுளன், உற்பலனென்கிற அசுரர் சிவகணத்தவர்போல் வரக் கண்டு சிவமூர்த்தியின் கட்டளைப்படி கையிலிருந்த பந்தால் மோதிக்கொன்றவர், அப்பந்து ஒரு சிவலிங்கமாயிற்று, அதுவே கந்துகேசம், காசியில் ஒரு பிரதிஷ்டை. 9. துராசாரன் என்னு மசுரனைக் கொலைசெய்ய ஐந்து திருமுகங்களும் பத்துத் திருக்கரங்களுடனு மிருந்து வக்ர துண்டரைப்படைத்தவர். 10. சண்டசாமுண்டர், இரத்த பீசன் முதலியவரைத் தம்தேகத்தில் காளியை யுண்டாக்கிக் கொல்வித்தவர், 11. ஒருமுறை சிவகணங்களும், சிவமூர்த்தியும் வேறெனவுணர்ந்து சிவகணங்களுக்கு அமுது படைக்கத் தொடங்கி ஒருவனுக்கு அமுதளிக்க அவன் பசியால் எல்லாவற்றையும் உண்ணக்கண்டு வியப்படைந்தவர். 12. பண்டாசுரனைப் படைத்துத் தேவர் வேண்டலால் கொலைபுரிவித்தவர். 13. புலிமுகனுக்கும் மகிடனுக்கும் அஞ்சிய பிரமவிஷ்ணுக்கள் பொருட்டு அவ்வசுரரைக் கொலை புரிந்தவர். 14. இறைவன் திரிநேத்திரங்களால் கருநிறமடைந்து சிவபூசைசெய்து அந்நிறம் நீங்கினவர். 15: விக்கிரமாசுரன் தலையறுத்து அத்தலையை ஆசனமாகக் கொண்டவர். 16. ஒரு கற்பத்தில் விளையாட்டாக நீலியெனச் சிவமூர்த்தி அழைக்கச் சகியாது அவ்வுடல்விட்டுக் கௌரியாகத் தவஞ்செய்து வெண்ணிற மடைந்தவர். அவ்விட்டவுடல் கௌசிகிதேவியாயிற்று அக்கௌசிகிதேவி சும்ப, நிசும்பரைக் கொன் றனள். (தேவி~பா). 17. சிவமூர்த்தி, சத்தியைப் புகழ்ந்ததால் சத்திக்குப் பெருமித முண்டாயிற்று. அப்பெருமித மடங்கச் சிவமூர்த்தி தமது சத்தியை யொடுக்கினர். அதனால் உலகம் ஒடுங்கியது. மீண்டும் முனிவர்கள் வேண்டத் தமதுசத்தியை விரித்தனர். இதனால் சத்திக்குப் பாபம் விளைய அதுநீங்கள் வல்லபை சத்தியாய்த் திரு அவதரித்தவள். 18. பிருங்கிமுனிவர் தம்மை வணங்காததால் தம்மையும் ஒப்பவணங்க வேண்டு மென்று கேதாரத்தில் விரதம் புரிந்து அவ்வரம் பெற்றவர். இதுவே கேதார கௌரிவிரதம். 13. சிவமூர்த்தி ஞானோபதேசஞ் செய் கையில் பராமுகமாய்க் கேட்டனர். அதனால் சிவமூர்த்தி வலையர்மகளாகச் சபித்தனர். அச்சாபவிளைவால் பூமியில் பாண்டி நாட்டில் தண்டுறைப்பாக்கமென்னு மூரில் புன்னையடியில் குழந்தையுருவா யிருந்தனர். இவரைப்பர தன் வளர்த்தனன், பிராட் டியைத் திருமணங்கொள்ளத் திருவுள்ளத்தெண்ணிய சிவமூர்த்தி சாபத்தால் அந்நாட்டின் கடவில் நந்திமாதேவரைச் சுறாவாகவிருக்கக் கட்டளையிட்டனர். அவ்வாறே நந்திமாதேவர் அக்கடவில் சுறாவாக விருந்து கடலோடிகளைத் துன்பஞ் செய்திருக்கையில் வலைஞர்க்கரசன், எவன் இச்சுறாவைப் பிடித்து எங்கள் துன்பத்தை நீக்குகிறானோ அவன் என் குமாரிக்கு நாயகனாமென எண்ணியிருந்தனன். இக்குறிப்புணர்ந்த சிவமூர்த்தி வலைஞராய்ச்சென்று வலை வீசி நந்திமாதேவராகிய சுறாவைப் பிடித்துப் பிராட்டியைத் திருமணம் செய்தருளினர். 20. இவர் பிருதிவியாதி பூதங்களில் ஈசானி, பூரணி, வாமை, சேஷ்டை, ரவுதரி முதலியவர்களாயிருப்பவர். 21. வீரகனைக் கல்லாகச் சபித்தனர். 22. அடி தானவனைச் சபிக்கவந்த கோபம் சிங்கவுருவத்துடன் இவர் பக்கத்தில் தங்கியது. 23. கிருதயுகத்தில் புட்புகாசை யென்னுந் திருநாமத்துடன் சிவபூசைசெய்து பிரியாவரம் பெற்றவர், 24. மூகாசுரன் முதலிய பல அசுரரை வதைத்தவர். 25. ஒரு கற்பத்தில் திருவிரலின்வழி கங்கையைப் பிறப்பித்தவர். அக்கங்கை உலகத்தில் பிரவகித்ததறிந்து சிவமூர்த்தி தமது சடையிலணிந்தனர், 26. கங்கை இரேணுவின் குமரியாம் படி சபித்தவர். 27. வைவச்சுத மன்வந்தரத்தில் (28) வது யுகத்தில் நந்தனென்னும் இடையன் வீட்டில் மாயாதேவியாக வந்தவதரித்தவர். 28. விப்ரசித்தியின் குமரர் முதலிய அரக்கரை வதைக்க பக்ததந்தி என்று அவதரித்து அவர்களை வதைத்தவர். 29. ஒரு கற்பத்தில் (50) வருஷம் மழையிலாது உலகமும் இருடிகளும் வருந்தினர். அவ்விருடிகளுக்குக் கருணைசெய்யச் சதாக்ஷியென்னுந் திருநாமம் பெற் றிருந்தனர். இவர் திருமேனியில் அப்போது அநேக சாகாமூலங்கள் இருடிகளின் சாத்தல்பொருட்டு உண்டாயின. ஆதலால் இவருக்கும் சாதம்பரியெனத் திருநாமம் உண்டாயிற்று, 30. தண்டியென்னு அசுரனைச் சங்கரிக்கப் பீமை என்னும் சத்தியாகத் திருவவதரித்தவர். 31, சண்டனென்னு அசுரனைச் சங்கரித்ததால் சண்டிகையென்னுந் திருநாமம் பெற்றவர். 32, மரத்தை நோக்கிச் சந்திரவதியை நிருமித்தவர். 33, சத்தியவிரத னென்கிறவன் பன்றியின் ஓசை கேட்டு ஹூ என்று அதட்ட அது பீஜமந்தாமாதலால் அவனுக்கருள் செய்தவர். 34. சுதர்சன னென்னும் அரசனுக்கு இழந்த ராஜ்யாதிபத்யத்தைத் தருவித்துக் கொடுத்துச் சகல இஷ்டசித்திகளையளித்தவர். 35. சுசீலனென்கிற வணிகனுக்கு வறுமைநீக்கி யருள் புரிந்தவர். 36. சகேதுவென்னு மசானுக்கு அருள் புரிந்தவர். 37. நிசும்பனைத் தேவர் பொருட்டுக் கொன்றவர். 38. தூம்பரனைக் காளியைக் கொண்டு பஸ்மமாக்கியவர். 39. சண்டமுண்டர்களைக் காளியினாற் கொல்வித்து அவளுக்குச் சாழண்டை யென்று பெயரிட்டவர். 40. இவர் சக்தபீஜனைச் சங்கரிக்கை யில் அவன் உடலினின்று விழும் உதிரத்தில் பல அசுரர் தோன்றினமை கண்டு காளியினால் அவன் உடலின் உதிர பிந்து பூமியில் விழாதபடி யுண்ணச்செய்து அவனையுங் கொன்று அவன் உதிரத்தைக் காளியால் பானஞ்செய்யச் செய்தவர். 41. சும்பனைக் காளியினால் கொல்வித் தவர், 42. இவர், சர்வசங்கார காலத்துப் பஞ்ச சத்திகளையும் பிரேதங்களாகக் கொண்டு அவர்களாகிய தெப்பத்தில் எழுந்த ருளியிருப்பர். அவர் பஞ்சப் பிரேதபரா சத்தி யெனப்படுவர். 43. இவர் கிருதயுகத்தில் சுரதனால் பூசிக்கப்பட்டனர். திரேதாயுகத்தில் இராமனால் இராவணவதத்தில் பூசிக்கப்பட்டனர், தைத்தியரை வதைக்கத் தக்ஷன் குமரியாயினர். பின் இமயன் குமரியாயினர். (பிரம்மகைவர்த்தம்). 44. துர்க்கை: துர்க்கன் எனும் தைத்தியனைக் கொன்றவளும், மகாவிக்கினத்தையும், பவபந்தத்தினையும், கர்மத்தினையும், சோகத்தினையும், துக்க, நாக, யம தண்டத்தினையும், ஜன்ம, பய சோகங்களையும் போக்குபவளாதலால் பெற்ற பெயர். நாராயணி கீர்த்தியாலும், குணத்தாலும் ரூபத்தாலும், தேஜஸாலும், நாராயணனை யொத்தவள், ஈசானி: சர்வசித்தியைத் தருபவள். சிவை:அநந்தகல்யாண குண முடையவள். சதீ:சத்புத்தி யதிஷ்டான தேவதையாதலாலிப்பெயர். பகவதி: பகவானைப்போல் நித்யமானவள், சித்தியாதிகளைத் தருபவள். நீத்யை: அழியாதவள். சத்யை:எல்லாமழிய இவள் தனித்திருப் பவளாதலால் பெற்றபெயர். சர்வாணி எல்லா சராசரங்களையும் மோக்ஷத்தையும், சன்ம மிருத்யு ஜராதிகளையடையச் செய்பவள்: சர்வமங்கலை: மோக்ஷத்தையும், களிப்பினையும் சம்பத்தினையும், கல்யாணத்தையும் தருபவள். அம்பை: உலகத்தையீன்ற தாய் என்னும் பொருளது உலகத்தவரால் பூசிக்கப்பெற்றவள், வைஷ்ணவி : விஷ்ணு ரூபிணியாகையால் வந்த பெயர். கௌரி: பொன்னிறத்தினை யுடையவள் எனவும், பரபிரம்மச்வரூப முடையாள், நிர்மலமானவள் எனப் பொருள் பெறும். குருவாகிய சிவமூர்த்தியின் தேவியாதலால் இப்பெயர் பெறுவள். பார்வதி: பர்வசப்தம் உத்சவபேதத்தினையும், திசப்தம் திதி பேதத்தினையும், கல்பத்தினையும் தெரிவிக்கும் ஆதலால் இவற்றிற்கு அதிதேவதை யெனப்படுவள். பர்வதன் புத்ரியெனவும், பர்வதங்களுக் கதி தேவதையெனவும் பொருள் பெறும். சநாதனி:சர்வத்ர சர்வகாலங்களிலும் வித்யாமானை யாதலால் இப்பெயர் பூண்டனள். சக்தி: இவள், தேவர்கள் தனக்குச் செய்த கிரீடாபங்கத்தின் பொருட்டு அவர்களை வீர்ய நாசமடையச் சபித்துப் பின் கருணை செய்தவள். (பிரம்மகைவர்த்தம்). 45. இவளது ஸ்வரூபம் ஞானம். இவள் சத்தி எனப்படுவள். இச்சத்தியை யுபசாரத்தால் பெண்பாலாகக் கூறுவர். சிவத்திற்கும் சத்திக்கும் பேதமின்று. பசுக்களாகிய ஆன்மாக்களிடம் வைத்த கருணையால் ஐந்தொழில் செய்விக்க வியாபரிக்கையில் ஐவகைப்பட்டுப் பராசத்தி, ஆதிசத்தி, இச்சாசத்தி, ஞானசத்தி, கிரியாசத்தி, யெனப் பலவகைப்படுவள். 46. இவள் இமவான் வேண்டுகோளால் கேதாரம் செல்கையில் தன் அம்சத்தால் மனோன்மனியைச் சிருட்டித்தனள். 47. ஒரு கற்பத்தில் தேவர்கள் அசுரர் களை வென்று கர்வித்திருக்கையில் அவர்களது கர்வத்தையடக்க யக்ஷியுருவாகித் தோன்ற தேவர்கள் யக்ஷியிடம் அக்னியை யனுப்பச் சக்தி ஒரு துரும்பை அக்னியெ திரிலிட்டு இதனைக் கொளுத்து என அக் னிவலிவற்றுத் திரும்பினன். பின் தேவர்கள் வாயுவை யனுப்ப அவனும் வலிவற்றுத்திரும்பினன் பிறகு இந்திரன் துரத்தச் செல்ல இந்திரன் வலியற்றனன். பின்பு தேவிமறைய அசரீரியால் கர்வபங்கத்தை யடக்கத் தோன்றியவள் சத்தியென்றுணர்ந்து தேவியைத் துதித்தனர். (தே~பா.) 48. தக்ஷயாகத்தின் பொருட்டுத் தான் செல்லாமல் தன்னைப் போலுருக்கொண்ட ஒருத்தியை நிருமித்துத் தக்ஷயாகத்திற்கனுப்பினள், 49, சத்தி, சிற்சத்தி, பராசத்தி, இச்சா சத்தி, ஞானாசத்தி, கிரியாசத்தி. என காரியத்தால் வேறு பெயர் பெறுவர். 50. (38) இவள் சசினி, அங்கதை, இஷ்டை, மரீசி, சுவாலினி, அவ்யக்தை, சாந்தை, வித்யை, பிரதிஷ்டை, நிவர்த்தி, தமசு, மோகை, க்ஷயை, நிஷ்டை, மிருத்யு, மாயை, பயை, ஜரை, ரஜசு, ரக்ஷை, ரத்யை, பால்யை, காம்யை, சம்யமன்யை, கரியை, புத்யை, கார்யை, தாத்ரி,ப்ராமான்யை, மோஹினி, பவை, சித்தி,வ்ருத்தி, தவித்யை, லக்ஷ்மி, மேதா, காந்தி, ஸ்வதை,த்ருத்யை. எனவுங் கூறப்படுவள். 51, வாமை: பிரதிவி உருவம், சேஷ்டை: ஜலமய மானசத்தி. சௌத்ரி: அக்னியாகாரை, காளி: வாயுரூப சத்தி கலவி கரிணி: சந்திர ரூபை, பலப்பிரம தனி:சூர்ய ரூபை. சர்வபூததமனி: ஆன்ம ரூபி. மனோன்மனி சிவ ரூபை, இன்னும் இவரது சரிதை பலவுள, அவை மாபுராணங்களில் மறைந்து கிடக்கின்றன. அவற்றை வல்லார் பால் கேட்டறிக.

B 1. வசிட்ட புத்திரர் இவர் முதலாக ஏற்றுவர் இவர்களைத் திரிசங்கு தன்னை உடலுடன் சுவர்க்கம் அனுப்பக்கேட்க இவர்கள் மறுத்தனர். திரிசங்கு விச்வாமித்திரரை யடைந்து அவ்வாறு கூற அவர் ருஷிகளை யாகத்திற்கழைக்க இவர்கள் மறுத்ததனால் விச்வாமித்திரனால் (700) ஜன்மம் பிணந்தின்னிகளாகச் சபிக்கப் பட்டவர்கள். (இரா~பால,) இவர்க்குத்தாய் அருந்ததி, இவர் சுதர்சனனால் கொலையுண்டவர். இவரை உதிரன் என்னும் அரக்கன் விச்வாமித்திரன் ஏவலால் கொன் சான் எனவுங் கூறுவர், பராசருக்குத் தந்தை, மனைவி துச்சந்தை, இவர் அரக்க வுருக்கொண்ட கல்மாஷபாதனால் இறந்தனர். இவர் புலைச்சியைச் சேர்ந்து பராசரைப்பெற்றார். 2. பிரசூதியின் பெண். 3. பிராசீநன் தேவி.

சோழநாட்டில் வரிஞ்சையூரில் வேளாளர் குலத்தில் அவதரித்து சிவனடியவர்களை நிந்தை செய்யும் அவர்கள் நாவினைத் தண்டாயத்தால் இழுத்து சரிகையால் எறிந்து சிறப்புடன் இருந்து முத்தி அடைந்தவர். (பெ~புராணம்.)

சூக்ஷ்மலய அவத்தையினின்ற முதல்வனது கிரியாசத்தி வெளிப்பட்டுப் பொதுமையிற் சங்கற்பித்த வழி சுத்தமாயை காரியப்படுவதாய் நின்ற இரண்டாம் விருத்தி சத்தியென்றோதப் படும் சிவனாவ திட்டிக்கப் படுந்தவம். இதனைத் தூலலயதத்வம், தாவநிட்களதத்வம், விந்து தத்வம் எனவும் கூறுவர். (சிவ~போ).

இவர் கடைச்சங்க மருவிய புலவர்களுள் ஒருவர். குறுந்தொகையுள் குறிஞ்சியைப் பாடியுள்ளார் குறு 119.

சிவசரித்திரங் கேட்கையில் மெய் புளகித்தல், கண்களில் நீர் அரும்பல், வாய் குழறல், சிவனடியவர் தரிசனத்தாற் கூச்சமகன்று வணங்கல், அன்புடைமை, விபூதிருத்ராக்ஷம், முதலிய சிவ சின்னங்களிடத் தன்பறாமை முதலியவுடைமை. (சைவ நெறி).

சிவசத்தி ஆன்மாவிடம் பதிதல், அது பதியுண்டென அறிதல், பதியையடைதர்கு வழியறிதல், பிரபஞ்சத்தை நீங்கிநிற்றல், முற்றத்துறத்தல் முதலிய. அது நான்கு வகை, மந்தம், மந்தராம், தீவிரம், தீவிரதரம். திவிர தரசத்திநிபாதத்தில் தேகம் விழும், தீவிரமாகில் உடனே மூர்ச்சைவரும், மந்தமாகில் சரீரம் நடுங்கும், மந்ததாமாகில் மயிர்க்கூச்ச லுண்டாம். இவை சிவ தீக்ஷா அறிகுறி.

அத்திரி குமான். தாய் அநசூயை.

108, காசியில் கவுரிமுக நிவாசினியாய் (1) விசாலாபீடம், நைமி சாரண்யத்தில் (2) லிங்கதாரணிபீடம், பிரயாகையில் (3) லளிதாபீடம், கந்தமாதனத்தில் (4) காமுகீபீடம், மானதசிரசில் (5) குமுதாபீடம், இதற்குத் தென்திசையில் (6) விச்வகாமாபகவ தீபீடம், வடதிசையில் (7) விசவகாம பாபூரிணீபீடம், கோமந்தத்தில் (8) கோமதீபீடம், (9) மந்தர பருவதத்தில் காமசாரிணிபீடம், (10) சைத்ர ரதத்தில் மகோக்கடைபீடம், (11) அத்தின புரத்தில் ஜயந்தீபீடம், (12) கன்யாகு பஜத்தில் கௌரிபீடம், (13) மலையாசலத்தில் சம்பாபீடம், (14) ஏகாம்பரத்தில் கீர்த்திமதி பீடம், (15) விச்வத்தில் வேச்வரீபீடம், (16) புஷ்கரத்தில் புருஹுதைபீடம், (17) கேதாரத்தில் சன் மார்க்கதாயினி பீடம், (18) இமயத்தின் பின் மந்தைபீடம், (19) கோகர்ணத்தில் பத்ர காணிகாபீடம், (20) பவானியில் ஸ்தானேச்வரீபீடம், (21) பில்வபத்ரிகை யில் பில்வகைபீடம், (22) ஸ்ரீசைலத்தில் மாதவிபீடம், (23) பத்திரையில் பத்தி ரேச்வரீபீடம், (24) வராகசைலத்தில் ஜயாபீடம், (25) கமலா லயத்தில் கமலை பீடம். (26) ருத்ரகோடியில் ருத்ராணி பீடம், (27) காலஞ்சரத்தில் காளிபீடம், (28) சாளக்ராமத்தில் மஹாதேவிபீடம், (29) சிவலிங்கத்தில் ஜலப்பிரியைபீடம், (30) மஹாலிங்கத்தில் கபிலைபீடம், (31) மாகோட்டையில் மகுடேச்வரிபீடம், (32) மாயாபுரியில் குமாரீபீடம் (33) சந்தானத்தில் வலி தாம்பிகாபீடம், (34) கயையில், மங்களாம்பிகை பீடம், (35) புருஷோத்தமத்தில் விமலாபீடம், (36) சகஸ் திராக்ஷத்தில் உத்பலாக்ஷபீடம், (37) இரண்யாகத்தில் மகோத்பலாபீடம், (38) புண்டரவர்த் தனத்தில் பாடலீபீடம், (39) (40) சுபாருசவத்தில் நாராயணீ பீடம், (41) திரிகூடபர்வதத்தில் ருத்ரசுந்தரீபீடம், (42) விபுலத்தில் விபுலாதேவிபீடம், (43) மலையாசலத்தில் கல்யாணிபீடம், (44) சஹ்யபர்வதத்தில் ஏகவீராபீடம், 45) அரிச்சந்திரத்தில் சந்திரிகாபீடம், (46) ராமதீர்த்தத்தில் ரமணாபீடம், (47) யமுனாதீர்த்தத்தில் விருவாவதி பீடம், (48) கோடி தீர்த்தத்தில் கோடவீபீடம், (49) மாதவவனத்தில் சுகந்தரபீடம், (50) கோதாவிரியில் திரிசந்தி பீடம், (51) கங்காதவாரத்தில் ரதிப்ரியா பீடம், (52) சிவகுண்டத்தில் சபாநந்தை பீடம், (53) தேவிகா தடத்தில் நந்தினீ பீடம், (54) துவாரகையில் ருக்மணீபீடம், (55) பிருந்தாவனத்தில் ராதாபீடம் (56) மதுரையில் தேவகீபீடம், (57) பாதாளத்தில் பரமேச்வரீபீடம், (58) சித்ரகூடத்தில் சீதாபீடம், (59) விந்தியத்தில் விந்தியாதிவாசபீடம், (60) காவீரத்தில் மகாலக்ஷ்மீபீடம், (61) விநாயக ஷேத்திரத்தில் உமாதேவிபீடம், (62) வைத்தியநாதத்தில் ஆரோக்யா பீடம், (63) மஹாகாளத்தில் மஹேச்வரி பீடம், (64) உஷ்ண தீர்த்தத்தில் அபயாம்பிகைபீடம், (65) விந்திய பர்வதத்தில் நிதம்பைபீடம், (66) மாண்ட வியத்தில் மாண்டவிபீடம், (67) மயேஸ்வரிபுரத்தில் சுவாஹாதேவிபீடம், (68) சகலண்டத்தில் பிரசண்டைபீடம், (69) அமரகண்டத்தில் சண்டிகைபீடம், (70) சோமேஸ்வரத்தில் வராரோகை பீடம், (71) பிரபாசத்தில் புஷ்காரவதிபீடம், (72) சாஸ்வதிந்தி தடத்தில் தேவமாதை பீடம், (73) மஹாலயத்தில் மகாபாகை பீடம், (74) பயோஷ்ணியத்தில் பிங்களேஸ்வரி பீடம், (75) கிருத சௌக்கியத்தில் சிம்மிகைபீடம், (76) கார்த்திகையில் அதிசாங்கரிபீடம், (77) உற்பலாவர்த்ததில் லோலாதேவிபீடம், (78) சோண சங்கமத்தில் சபத்திரைபீடம், (79) சித்தவனத்தில் லமிபீடம், (80) பாதாச்ரமத்தில் அனங்கைபீடம், (81) ஜாலந்தரத்தில் விஸ்வமுகிபீடம், (82) கிஷ்கிந்த பர்வதத்தில் தாரைபீடம், (83) தேவதாரு வனத்தில் புஷ்டிர்மேதா பீடம், (84) காச்மீர மண்டலத்தில் பீமாதேவிபீடம், (85) ஹிமாத்ரியில் துஷ்டி விச்வேச்வரிபீடம் (36) கபாலமோசனத்தில் சுத்திபீடம், (37) காயாரோ கணத்தில் மதாதேவிபீடம், (88) சங்கோத்தாத்தில் தராபீடம், (89) பிண்டராக க்ஷேத்திரத்தில் திருதிபீடம், (90) சந்திரபகாநதியில் காளதேவிபீடம், (91) அச்சோதயத்தில் சிவதாரணிபீடம், (92) வேணாநதியில் அமுர்தைபீடம், (93) பதரியில் உரசிபீடம், (94) உத்தரகிரியில் அவுஷதைபீடம், (95) குசத்தீபத்தில் குசோதகைபீடம், (96) ஹேமகூடத்தில் மன்மதைபீடம், (97) குமுதத்தில் சத்தியா வாதினிபீடம், (98) அஸ்வத்தில் வந்தனி பீடம், (99) குபேராலயத்தில் நிதிபீடம், (100) வேதமுகத்தில் காயத்திரிபீடம், (101) சிவசந்நிதியில் பார்வதிபீடம், (102) தேவலோகத்தில் இந்திராணிபீடம், (103) பிரமன் முகத்தில் சரஸ்வதி பீடம், (104) சூரியபிம்பத்தில் பிரபைபீடம், (105) சப்தமாதாக்களில் வைஷ்ணவ தேவிபீடம், (106) பதிவிரதைகளில் அருந்ததிபீடம், (107) அழகான ஸ்திரீகளில் திலோத்தமை பீடம், (108) சர்வசரீரிகளுடைய சித்தத்தில் சக்தி பீடம், பிரஹ்மகலை என்றும் தேவி பெயர் பெற்று விளங்குகின்றாள்.

நக்கன் சிவபெருமானை வெறுக்க அவ்விடம் தக்ஷன் வேண்டு கோளாலவ தரித்திருந்த சதிதேவியாகிய சத்தி, தன் திருமேனியை நெருப்பிலிட்டு இமாசலத்திலவதரித்தனள். ருதரமூர்த்தி அவள் திருமேனி சிதகலா ரூபமுள்ள தாதலால் அதனைத் தாம் தாங்கி நிற்கையில் திருமால் லோகோஜ் ஜீவனத்தின் பொருட்டதனை வேண்டிச் சத்திபீடங்களாகப் பல இடங் களில் தாபித்தனர். சத்திபீடங்கள் காண்க. (தேவி~பாக).

சத்திமுத்தம் என்னும் ஊரிற் பிறந்தவர். இவர் வறுமையால் தளர்ந்து தம்மூர் விட்டு அயலூர் சென்று ஒரு குட்டிச்சுவாண்டைக் குளிருக்கு ஒதுங்கியிருக்கையில் நாரை ஒன்று மீது பறக்கக்கண்டு அதைத் தூதாக நாராய் நாராய் செங்கால் நாராய், பழம்படு பனையின் கிழங்கு பிளந்தன்ன, பவளக் கூர்வாய்ச் செங்கால் நாராய், நீயு நின் மனைவியும் தென்றிசைக் குமரியாடி, வடதிசைக்கு எகுவீராயின், எம்மூர்ச் சத்திமுத்த வாவி பட்டங்கி, நனைசுவர்க் கூறைகனை குரற் பால்லி, பாடு பார்த்திருக்குமென் மனைவியைக் கண்டு, எங்கோன் மாறன் வழுதி கூடலில், ஆடையின்றி வாடையின் மெலிந்து, கையது கொண்டு மெய்யது பொத்திக், காலது கொண்டு மேலே தழீஇப், பேழையுள் இருக்கும் பாம்பென வுயிர்க்கும், ஏழையாளனைக் கண்டனம் எனுமே” என்னுஞ் செய்யுளைக் கூறினர். அச்சமயத்தில் நகரி சோதனைக்கு வந்த அரசன் இச்செய்யுளைக் கேட்டிருந்து தான் நாரை யின் மூக்கிற்குப் பல வித்துவான்களிடத்தும் நூல்களிடத்தும் உவமை காணாது தேடிக்கொண்டிருந்த பனங்கிழங்கின் உவமைகேட்டுக் களிப்புற்றுத் தன் உத்தரியத்தை அவர்மீது எறிந்து சேவகரை விட்டு வருவித்து வேண்டிய உபகரித்தனன். பிறகு இவர் களத்தூர் குடிதாங்கி முதலியாராலும் ஆதரிக்கப்பட்டனர் என்பது வெறும்புற்கையும் அரிதாக்கிள்ளை சோறும் என் வீட்டில் வரும், எறும்புக்கும் ஆர்பதமில்லை முன்னாள் என்னிருள் கலியாம், குறும்பைத் தவிர்த்த குடி தாங்கியைச் சென்று கூடியபின், தெறும்புற் கொல் யானை கவளம் கொள்ளாமற் றெவிட்டியதே’ எனும் இச்செய்யுளால் தெரிகிறது, இச்செய்யுளைப் புறநானூற்றிலுள்ள “அன்னச்சேவல் எனும் (67)ம் கவியுடன் ஒப்பிடுக.

புஷ்பவான் குமரன், இவன் குமரன் குரு.

1. கர்ணன் குமரன். 2. தருமன் என்னும் அரசனுக்குச் சூனிருதையிடத்து அவதரித்த விஷ்ணுவினம்சம்.

திருதராஷ்டிரன் பாரியை (பா. ஆதி.)

1. விருஷ்ணி வம்சத்தவன், சிநி குமரன். இவன் குமரன் யயுதானன். 2. சாத்தகியின் தந்தை.

1. (பிர.) செயத்திரதன் தேவி, 2. அங்கதேசாதிபதியாகிய திருடவிருதன் தந்தை.

ஜாவாவன் புத்ரன். சிவியன் சந்ததியான்.

இவன் தருசகன் மந்தரிகளுள் ஒருவன் ஆருணியாசனோடு போர் செய்தற்கு உதயணன் புறப்பட்ட காலத்தில் அவனுக்குத் துணையாகத் தருசகனால் அனுப்பபட்ட வீரர்களில் ஒருவன், அப்போரில் இவன் இறந்தது பற்றி இவன் மக்களுக்கு உதயணன் சீவி தங்களளித்து மிக மேம்படுத்தினன். (பெ. க.)

நாலாம் மன்வந்தரத்துத் தேவர்கள்.

அரிச்சந்திரனுக்கு மந்திரி, மகா உறுதியுள்ளவன், அரசனுக்குத் துன்பம் நேர்ந்தகாலத்து அத்துன்பத்தை உடன் அனுபவித்தவன்.

1, விபுவின் தந்தை. சுகேதுவின் பேரன். 2, தர்மகேதுவின் குமரன். இவன் குமரன் திஷ்டகேது.

சைநன் ஒரு மந்திரி இவனிடம் ஒரு செட்டிதான் ஆர்ஜித்தரத்தினங்களை நம்பிவைத்து மீண்டுங் கேட்க இல்லை யென்ன இராஜமகிஷியின் தந்திரத்தால் களவு வெளிப்படத் தண்டனை அடைந்தவன்.

சுதர்மாவாகிய விஷ்ணுவின் அம்சாவதாரத்தைப் பெற்றவர்க்குத் தந்தை.

1. இவன் வைஷ்ணவவேதியன். விஷ்ணுவாலயப் பிரதிஷ்டை செய்து விஷ்ணுமூர்த்தியை மோக்ஷம் கேட்க அவர் சிவமூர்த்தியால் அன்றி என்னாலாகாது எனச் சிவமூர்த்தியைப் பணிந்து முத்தி அடைந்தவன். (சூதசம் மிதை.) 2. சிவதரிசனத்தால் குலை நோய் தீர்ந்த அரசன்.

பூலுசன் சந்ததியான்.

I. மூன்றாமன் வந்தரத்து இந்திரன். 2. கங்கன்குமரன். 3. (பிர.) சுந்தன்குமரன். இவன்குமரன் விசுவசித், 4. துருபதன் தமயன்.

(ரூ.) விதிகோத்திரன் குமரன்.

இருக்வேதியாகிய இருடி.

பரஞ்சோதி முனிவர்க்குச் சிவஞான போதம் உபதேசித்த இருடி புங்கவர்.

தர்மசாவர்ணி மநுப்புத்திரன்.

1. சதாநந்தர் குமரர். இவர் குமரர் சிரத்துவான். இவர் ஊர்வசியைக் கண்டு வீரியம் விட அது ஒரு புத்திரனும் புத்திரியும் ஆயிற்று. அதனைச் சந்தனு கிருபையால் வளர்த்துக் கிருபன், கிருபி எனப் பெயரிட்டனன். 2. கிருதமான் குமரன். இவன் குமரன் திருடநேமி,

1. கலிங்க தேசாதிபதி பீமனால் கொல்லப்பட்டவன். 2. திரகர்த்ததேசாதிபதி அர்ச்சுனனால் கொல்லப்பட்டவன்.

1, ஒரு இருடி, 2. அவிர்த்தானனுக்கு அவிர்த்தானியிடம் பிறந்த குமரன்.

சத்திராஜித்தின் குமரி, கண்ணன் பாரி. சததன்வா தன் தந்தையைக் கொன்றது பற்றிக் கண்ணனிடம் குறை கூறிக் கொலை செய்வித்தவள். இந்திராணி அவமதித்ததைப்பற்றிப் பாரிசாதவிருக்ஷத் தைக் கண்ணனைக்கொண்டு பூமிக்கு வருவித்தவள். இவள் குமரர் பானு முதலிய பதின்மர். சாருதேஷணன் தாய். நாகாசானுடன் கண்ணன் யுத்தத்திற்குச் செல்கையில் உடன் சென்றவள், அதிதியால் என்றும் மூப்படையா வரம் பெற்றவள்.

இந்த நகரத்திலிருந்த மாந்தர்கள் எல்லாரும் ஒரே காலத்துக் கரு அடைந்தனர்.

(சூ.) ஏமரதன் குமரன்.

ஊரார் ஒருங்கு கூடியொற்றுமைப் பொருட்டு எழுதுவது.

கைலாசத்திற்குச் சொன்னலோக அடுக்கின்படி சத்திய உலகமிருக்கும். அந்தச் சத்தியலோகம் பதினாறு கோடி யோசனை உயரத்தைப் பொருந்தும், அதின் நடுவில் பிரமதேவர் எழுந்தருளி யிருப்பர். இதில் கிழக்கே இந்திர நீல நிறம் போன்ற வடிவுடைய இருக்கு வேதமிருக்கும். வடக்கே படி நிறத்தையுடைய எசுர்வேதமிருக்கும் மேற்கே பதுமராக நிறம் போன்ற சாமவே தமிருக்கும். தெற்கே கருநிறம் போன்ற அதர்வணவேதமிருக்கும். பின்னும் இதிஹாசம், புராணம், மீமாம்சை முதலிய சாத்திரங்களும், சாவித்திரியு மிருப்பர்.

1. திரிசங்கின் பாரி. 2. வியாசன் தாய், 3. நக்னசித்தின் குமரி. எழுவிடைளைக் கர்வபங்கஞ்செய்து கண்ணன் இவளை மணந்தனர். 4. காதிராஜன் குமரி, இரிசிகர் இவளை யாசித்து மணந்தனர். இவளே கௌசிகி நதியாயினள். இவள் குமரர் சமதக்கினி 5 பரிமள கந்திக்கு ஒரு பெயர். இவள் ஓடம்விடுகையில் பராசர் இவளைக் கூடி வியாசரைப் பெற்றனர். இவளுக்குச் சந்தனுவால் சித்திராங்கதன், விசித்திரவீரியன் பிறந்தனர்.

அகஸ்தியர்தேவி இவளுக்குலோ பாமுத்திரை எனவும் ஒரு பெயர். (பா ~ ஆதி.) 2. மச்சகந்திக்கு ஒரு பெயர்.

1, சாக்ஷசமனுவிற்கு நட்வலையிடத்துதித்த குமரன் 2. மத்திர தேசாதிபதியாகிய தியுமத் சேநன் குமரன். இவற்குச் சித்திராசுவன் எனவும் பெயர். சாவித்திரியின் கணவன். 3. சங்கராசாரியர் காலத்து அவரால் புத்திரப்பேறு பெற்ற அரசன்.

1. சாவித்திரியின் கணவன். 2. சாளுவராசன் குமான். 3. தூர்யோதனன் சேனாதிபதி. 4, சாளுவ தேசாதிபதியாகிய துயமத் சேனன் புத்திரன் தேவி சாவித்திரி.

(சூ.) உபரிசரவசுவின் வம்சத்தரசன்.

1. வைவச்சுதமனு. மச்சாவதாரமூர்த்தியைக் காண்க. இவன் விஷ்ணு பக்தியால் ஒரு பிரளயத்தில் தவறி மறு பிரளயத்தில் மனு ஆனவன். இவன் திராவிட தேசாதிபதி, 2. இரண்யரோமன் அல்லது இரணிய ரேதஸுக்குக் குமரன். 3. திரிசங்கினுக்கு ஒரு பெயர். 4 பாழ்ங்கிணற்றிலிருந்த பிதுர்க்களை துலாகாவேரி தீர்த்தமாடி அதினின்று நீக் கின ஒருவன். 5. திரிபந்தனன் குமரன். 6, துரியோதனன் சபையிலிருந்த சூதாடவல்லவன், 7. கோசல தேசத்தில் தேவதத்தன் என்பான் ஒரு வேதியன் புத்திரனில்லாது நெடுநாள் இருந்தனன், இவன் புத்திரகாமேஷ்டி செய்யும் வகை கோபிலருஷியை யுதகாதாவாக இருத்தி யாகஞ் செய்கையில் ருஷி அடிக்கடி சுவாசத்தை விட்டுச் சுரபங்கமாகச் சாமகானஞ் செய்து வந்தனர். அதைக்கண்ட தேவதத்தன் இவ்வாறு சுரபங்கமாகச் செய்தல் கூடாது எனக் கோபிக்க முனிவர் நீ என்னைக் கோபித்தனை ஆதலால் உன் புத்திரன் மூடனும் ஊமையும் ஆக எனச்சபித்தனர். பின் வேதியன் வேண்டக் கருணை கூர்ந்து சில நாள் மூடனாயிருந்து பின் மகாவித்வான் ஆவன் என அநுக்கிரகித்துப் போயினர். பின் ரோகணி என்னும் அவன் மனைவி ஒரு புத்திரனைப் பெற்றனள். அவனுக்கு உதத்தியன் எனப் பெயரிட்டு வளர்த்து வந்தனர். இவனுக்கு எட்டாவது வயதில் உபநயனாதிகளைச் செய்து வேதாத்தியானஞ் செய்விக்கையில் ஓரேழுத்தேனும் வாயில் நுழையாமை கண்டு தாய் தந்தையர் மிகவும் வருந்திப் பன்னிரண்டுவயது வரையில் கல்விவர முயன்றும் ஒரு எழுத்தும் வாராதது கண்டு மனம் வெறுத்துவிட்டு வெட்கத்தால் பிள்ளையை வீட்டின் வெளியில் போகாதபடி கட்டளை யிட்டனர். இவ்வகையாகிய சிறுவன், ஓர்நாள் தன்னைப் பலரும் அவமதித்தலை எண்ணி வீட்டைவிட்டு அகன்று கங்காதீரம் அடைந்து ஓர் ஆச்சிரமம் அமைத்துப் பொய் சொல்லுதல் இல்லை என விரதம் பூண்டு பதினான்கு வருடம் வனத்தில் காலம் கழித்துவந்தான். இவ்வாறு இருக் கையில் ஓர் நாள் ஒருவேடனால் அடிபட்டு ஒரு பன்றி இவன் காணச் சமீபிக்க இவன் ஊமையாகையால் புண்ணியவசத்தால் தேவி மந்திரமாகிய ‘ஹ்ரு, ஹ்ரு” என்று கூச்சலிட்டனன். பின் வேடன் வந்து சுவாமி நீர் சத்திய விரதராகையால் பன்றி சென்ற இடம் கூறுக என இவன் பன்றியிருக்கும் இடம் தெரிவிப்போமாயின் கொலைசெய்த பழி நேரும், சொல்லாது இருப்போம் எனின் பொய் கூறின வனாகிறோம், இவ்வித தர்மசங்கடத்திற்கு என் செய்வதென எண்ணி அப்பன்றியிருக் குந்திக்கை நோக்கி ஊமையாகையால் முன் சொல்லியபடி ஹ்ருஹ்ரு என்றனன். இவை தேவீபீஜ மந்திரமாகையால் தேவி தரிசனந் தந்து வித்தையை அநுக்ரஹஞ் செய்து போயினள். பின்பிவன் மகாபண் டி தனானான். (தே~பா.) 8. சூர்யவம்சத்து அருணன் குமரன். இவன் தந்தை சொற்கேளாது யதேச்சையாய்த் திரிகையில் ஒரு நாள் ஓர் வேதியன் கல்யாணத்திற் சென்று மணமகளை யபகரித்துச் சென்றனன். இதனை வேதியர் அரசனிடம் கூறத் தந்தையாகிய அரசனிவனைச் சக்கிலி காரியம் செய்தனை யாதலால் நாட்டைவிட்ட கன்று சக்கிலியரிடம் செல்கவென அவ்வகை சக்கிலியருடன் கூடிப் பணிகளைக்கொன்று ஜீவித்து வருகையில் (12) வருடம் க்ஷாமமுண்டாயிற்று. அந்நாட்டிலிருந்த விச்வாமித்ர ரிஷி மனைவியையும் மக்களையும் விட்டுத் தவத்திற்குச் சென்றனர். பசியால் வருந்திய மக்களையுடைய அவர் மனைவி ஒரு பிள்ளையை விற்றேனும் பசி போக்குவோமென ஒருவன் கழுத்தில் தருப்பைக் கயிற்றால் கட்டியவனையீர்த்துச் செல்லுகையில் சத்தியவிரதன் கண்டு யீர்த்துச்செல்லுங் காரணமுணர்ந்து இது முதல் நான் உமது வீட்டிற்கருகிருக்கும் மரத்தில் ஆகாரம் வைக்கிறேன் அதனை உமது பிள்ளைகளுக்குக் கொடுத்திருமென்று அவ்வாறு செய்து வருகையில் ஒரு நாளாகாரம் அகப்படாமையால் வருந்தி வசிட்டர் ஆச்சிரம வழி வருகையில் வசிஷ்ட தேனுவைக்கண்டு இது வசிட்டாது. நாம் அறிவிலாது செய்த காரியத்தைத் தந்தைக்குக் கூறித் தடுக்காதவனது என்று அதனைக் கொன்று தானும் அருந்தி விச்வாமித்ரன் தேவிக்கும் கொடுத்தனன். இதனால் வெகுண்ட வசிட்டர், அடாபிராமண பத்னியை அபகரித்ததுடன் கோவதையும் செய்தாயாதலால் பசுவைப்போல் உனக்கு மூன்று கொம்புண்டாய் திரிசங்கு எனப் பெயரடைந்து பிசாசுபோலலைக எனச் சாபமிட்டனர். விச்வாமித்ர பதளியால் கழுத்தில் தருப்பைக் கயிற்றால் கட்டப்பட்டவன் களபந்தன். (தேவி. பா.)

திருக்காஞ்சியிலுள்ள தலங்களில் ஒன்று. இதற்கு இந்திரபுரம் என்று ஒரு பெயர் உண்டு. புதன் பூசித்துக் கிரக நிலை பெற்றது.

திருதராஷ்டிரன் பாரியை. சௌமியனைக் காண்க.

விதர்ப்பதேசாதிபதி இவன் பசையாசனாகிய துன்மருஷணனாற் கொலையுண்டுபோக, சதி எனும் கர்ப்பிணியாகிய மனைவி காட்டிற் சென்று கருவுயிர்த்து நீர் அருந்துகையில் முதலை வாயிலகப் பட்டு இறந்தனள். இறந்த சதியின் குமரனை உமை என்னும் ஓர் பார்ப்பினி தன் குமரன் சுசீலனோடு தருமகுத்தன் எனப் பெயரிட்டு வளர்க்கையில் முனிவர் ஒருவர் இக்குமரனுடைய பிதா முற்பிறப்பில் பாண்டி நாட்டரசன். சனிப் பிரதோஷத்தில் சிவபூசைவிட்டுச் சோழனை வெட்டியபடியால் இப்போது பகைவரால் கொல்லப்பட்டு இறந்தான். இவன் மனைவி சக்களத்திக்கு விஷம் அருத்திய படியால் முதலை வாய்ப்பட்டு இறந்தனள். ஆதலால் இப்பிள்ளை வறுமை அடைகிறான். உன்குமரன் சுசீலன் முற்பிறப்பில் யார் கொடுத்தாலும் வாங்கிக்கொண்டு பிறர்க்கு உதவாதலால் தரித்திரனா யிருக்கின்றான். ஆதலால் இந்த இருவரும் பிரதோஷவிரதம் செய்வரேல் செல்வம் உள்ளார் ஆவர் என்று தீக்ஷை செய்து சென்றனர். குமரர் இருவரும் பிரதோஷவிரதம் இருக்கையில் சுசீலன் பொற்றிகள் அமைந்த குடம் பூமியிற்பெற்று வறுமை நீங்கினன். தருமகுத்தன் திரமிடன் என்னும் காந்தருவனுக்குத் தாரணியிடம் உதித்த அஞ்சுமதியை மணந்து காந்தருவராசன் துணையால் தன்னாசை அடைந்து சுகம் அடைந்தனன், (பிரமோத்தர காண்டம்).

பௌமாதன் குமரன்.

மூன்றாம் மன்வந்தரத்துத் தேவர்கள்.

(சந்.) ரௌத்திராசுவன்குமரன்.

மன்யுவின் தேவி.

வெண்ணிறம், வள்ளை மாலை வெள்ளை வஸ்திரம், பால்யவடிவம், புன்னதை, அபயம், வரதம் உடை யவராயிருப்பர்.

சிவமூர்த்தியின் திருமுகத்து ஒன்று. சிவேதலோகித கற்பத்துப் பிரமாயோகத்து இருந்து சிவ பெருமானை நினைத்தலும் அவன் முன்பு இப்பெயர்கொண்டு குழந்தையுருவாய்த் தோன்றினர். பிரமன் திகைத்து வணங்க அழல் உருக்கொண்டு இறைவன் நிற்க. அத்திருவுருவினின்றும் நான்கு இருடிகள் தோன்றினர். சுந்தர், நந்தனர், விச்வநந்தர், உபநந்தனர். இவர்களுடன் சிவேதமுனிவருதித்தனர். (இலிங்க~புரா).

இவர் சென்னையிலிருந்த தமிழ்ப் புலவர்களுள் ஒருவர். இலக்கண இலக்கிய நூல்களில் வல்லவர் நன்னூல் விருத்தியுரை முதலிய பல இலக்கண நூல்களைப் பரிசோதித்தச் சியற்றியவர்.

புரூரவன் குமரனாகிய க்ஷத்திரவிருத்த வம்சத்தவன்.

மன்னுயிரனைத்தையும் தன்னுயிர்போல் எண்ணல், அவாவின்மை, விருந்தோம்பல், கொடைக்குணம் ஆகிய இவைகளை யுடையவன். (சுக்~நீ.)

சுவல்பருக்குக் காந்தினியிடம் உதித்த குமரன்.

இதில் அனைவரும் தீக்ஷை செய்து கொண்டு யாகத்தை நடத்தலாம் என விதியிருப்பினும் அனைவரும் யஜமான தீக்ஷை செய்து கொள்ளலாகாது. தலைவன் தொழிலிதிலதிகமாதலால், தலைவனுக்கு ஒருக்கால் தொழிலதிகமாயின் இருத்து விக்குகள் செய்யக்கூடும் இருத்து விக்குகளுக்குத் தொழிலதிகமாயின் அதனைத் தலைவனுஞ் செய்யலாம்.

பூரூரவன் இரண்டாம் புத்திரன், நகுஷன் தம்பி.

நிம்மனர் குமரன்.

துவாரகைக்கு அரசன், சத்தியபாமையின் தந்தை. சூரியனிடத்தில் அன்பினால் சியமந்தகமணி பெற்றவன். இம்மணியைக் கண்ணன் எடுத்தான் என அபவாதங்கூறி அந்த அபவாத நிவர்த்தியின் பொருட்டுத் தன் குமரியைக் கொடுத்துச் சமாதானஞ் செய்து கொண்டவன். இவன் சியமந்தகமணியைச் சீதனமாகக் கொடுக்கக் கண்ணன் மறுத்தனர். சததன்வாதனக்குச் சத்தியபாமையைத் தராமையால் தூங்குகையில் இவனைக் கொன்றனன்,

இவர்கள் உலகபாலகநிமித்தம் ஒவ்வொரு கற்பங்களில் திரிமூர்த்திகளின் தோள்களில் பிறந்தவர் என்று புராணங் கூறும். சூரியவம்ச சந்திர வம்சங்களைக் காண்க.

ஒரு முனிவன் ஷாம காலத்துத் தனக்குக் கிடைத்த அரிசி மாவை அதிதியாகிய தருமத்திற்குப் பாகித்துக்கொடுக்க அத்தருமதேவதை சோதிக்கும்படி அந்தமா பசிநீக்கவில்லை எனப் பெண்சாதி, பிள்ளை, மருமகள் முதலியோர் பங்குகளையும் பாகித்து அளித்துச் சத்தியலோகம் அடைந்தவன்.

சத்துருக்கன் குமரன். இவன் நகரம் வைதிசம்.

1. சுவபலருக்குக் காந்தியிடம் உதித்த குமரன். 2. அக்ரூரன் தம்பி, 3. தேவச்சிரமன் குமரன். ஏகல்வயன் சகோதரன், 4. தசரதனுக்குச் சுமித்திரையிடம் பிறந்த குமரன். சநகன் புத்திரியாகிய சதகீர்த்தியை மணந்தவன். இவன் குமரர் சத்துருகாதி, சுபாகு. இவன் வடமதுரையில் உருத்திரமூர்த்தியிடம் சூலம்பெற்றுத் தேவர்முதலியோரை வருத்திக்கொண்டிருந்த இலவணாசுரனோடு போர்செய்து வெற்றிபெற்றனன்.

துரியோதனன் தம்பி.

புருஷோத்தமபாண்டியன் குமரன்.

1. தியுமானுக்கு ஒருபெயர். 2. (பிர.) சகஸ்ரசித்குமரன். இவன் குமரர் மகாஹயன், வேணுஹயன், ஹேஹயன். 3. பிரதர்த்தனுக்கு ஒருபெயர், 4. ஒரு அரசன். இவன் அசுவதரனால் உபசரிக்கப்பட்டவன். இவன் குமரன் இருத்துவசன் அல்லது குவலாயாசுவன். 5. மகிஷாசுரனுக்குப்பின் அவன் பட்டணத்தையாண்ட சூர்யவம்சத்தரசன்.

உக்கிரசேநபாண்டியனுக்குக் குமரன், இவன் குமரன் வீமத்தேர் மன்னன்.

புண்ணிய புஞ்சனைக் காண்க.

இருதுத்துவசன் குமரன்.

துரியோதனன் தம்பி.

நசகன் தம்பி.

(சூ). சிரத்துவசன் குமரன்.

சூரியகிரணத் தொன்று.

பாரத்துவாசர் சந்ததியான்.

சத்திய திருதிக்கு ஒருபெயர்.

சூர்யபூஜையால் சகல ஐஸ்வர்யமடைந்த அரசன். (பவிஷ்ய புரா.)

1. துருபதன் குமரன், 2. அர்ச்சுனனால் கொல்லப்பட்டவன், 3. அபிமன்யுவால் ஜயிக்கப்பட்டவன். 4. திருதராஷ்டிர புத்திரன்.

சௌவீரதேசத் தரசன். இவனுக்கும் பாரத்வாஜருக்கும் ஆபத்தர்ம சம்வாதம் நடந்தது. (பார~சாங்.)

சுத்ததமஸ்சக்தி, (நானா.)

1. விதேகராசன், மிதிலை நாட்டரசன். இராஜருஷி, சீதையை வளர்த்தவன், வீரபத்திரர் தக்ஷயாகத்தில் இவன் வம்சத்தவரிடம்வைத்த வில்லைச் சீதையின் பொருட்டு இராமமூர்த்தியை வளைக்கச் செய்தவன். இவன் நாகஞ்சென்று அவ்விடம் இருந்த பாபிகளைக்கண்டு ஹரஹர முழக்கஞ்செய்து அவர்களை நரகத்தினின்றும் நீக்கினன். தந்தை அச்வரோமன், சுகருக்கு ஞானம் உபதேசித்த மகாஞானி. இவனிடத்து விநாயகர் பிக்ஷைக்குச் செல்ல அரசன் வீட்டிலிருந்த பொருளனைத்தும் படைத்தும் போதாமலிருந்ததால் சநகன் தன்னைத் தெய்வமாக மதித் ததை நீக்கி அவமதிப்படைந்தனன. விநாயகர் அவனின் நீங்கித் திரசிரன் என்னும் வேதியனிடஞ் சென்று பிக்ஷை எற்று அவன் மனைவியாகிய விரோசனையிட்ட அறுகைத் தின்று பசி தீர்ந்து அவர்களது வறுமை போக்கி அரசன் வழிபட அவனுக்கு ஞானோபதேசஞ் செய்து காட்சி தந்து மறைந்தனர். சாகர் எப்போதும் இளமை நீங்காதவர். 2. சௌநகர் குமரன். தாய் சுகன்னி, இவன் குமரன் உரூரவன். 3. பிரமன் புத்திரருள் ஒருவன், விஷ்ணுவின் அம்சம். சங்கருஷணர் இடம் தத்துவம் உபதேசிக்கப் பெற்றவன். 4 நிமியைக் காண்க. 5, (சநதேவன்) இவனது நிலையைத் தெரிவிக்க பரமாதமா வெறிகொண்ட வேதியராய்ச் சென்று வேதியரைத் துன் பப்படுத்த, வேதியர் அரசனிடம் முறையிட, அரசன் என்னாட்டிலி ருந்து வெளியேறுக வென்றனன். உடனே அரசன் ஞானமடைந்து எனக்கு இந்நாட்டில் இருப்பிடமில்லையென, வேதியர் ஊரைக் கொளுத்த, அரசனதைப்பற்றிச் சலிப்படைந்திலன். (பார~சாந்தி)

சநகன் சந்ததியானாகிய ஒரு இருடி.

பிரமன் புத்திரன், விஷ்ணுவினம்சம்,

மேருதேவியின் பெண். இரண்மயன் பாரி.

சத்குமாரரால் கூறிய சங்கிதை,

உப்புராணத் தொன்று.

பிரமன் புத்திரர், விஷ்ணுவின் அம்சம். இவர் சதச்சிருங்க மலையில் யோகத்து இருககையில் சிவமூர்த்தி இடபாரூடராய்த் தரிசனந்தரச் சும்மா இருந்ததால் நந்திதேவரால் ஒட்டகமாய்ச் சபிக் கப்பட்டுச் சிவபூசையால் நிவர்த்தி பெற்றவர். பிறகு நந்திதேவரிடம் உண்மை அறிந்தவர். இவர் சந்நியாசாச்சிரமி, நெடு நாளைக்கு முன் றோன்றி அதுமுதல் குமரனாக இருத்தலின் இப்பெயரிவர்க்கு வந்தது. (சிவமகாபுராணம்.)

(சூ.) சுசி குமரன்.

அரசர் சூளாமணிச்சோழனுக்குத் தந்தை,

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

பிரமன் புத்திரர். விஷ்ணுவினம்சம், சநகருக்குச் சகோதரர். இவர் யோகத்தால் ஆனந்தப்பட்ட வராதலின் இப்பெயரடைந்தனர்.

ஒருவேதியன, இவன் கண்ணில்லாத தாய் தந்தையரை விட்டுத் தவமேற் கொண்டு ஊர்வசியால் தவமிழந்து அவளைப்புணர்ந்து குட்டநோய்கொண்டு பினாகினி நதியில் மூழ்கிச் சுத்தமடைந்தவன். (பெண்ணை நதி புராணம்.)

1. பூருவின் குமரனாகிய ஜனமே ஜயன் தேவி. புத்திரர்கள், பிராசினவான் முதலியோர். 2. பாதன் தேவி. (பா. ஆதி)

சாகாக்ஷயன் சந்ததியானாகிய ஒரு இருடி.

1. பரிச்சித்தின் குமரன். தாய் மாத்திரை, தேவி வபுஷ்டை உதங்கரால் தக்ஷகனைக் கொல்லச் சர்ப்பயாகஞ் செய்ய ஏவப்பெற்று வியாழன் வேண்ட நிறுத்தினவன். யாகத்தில் வேதியன் விழப் பிரமஹத்தி தொடாப் பெற்றவன். வியாசர் கட்டளையால் பாரதக்கேட்டுப் பிரமகத்தி நீங்கினவன். சுவர்ணவர்ணாகரன் புதல்வியை மணந்தவன் 2. குரோதகீர்த்தியின் குமரன். 3. புரஞ்சயன் குமரன், 4. பூரு குமரன், 5. விதூமனைக் காண்க 6. (சூ.) சோமதத்தன் குமரன். 7. (பிர.) சிரஞ்சயன் குமரன், இவன் குமரன் மஹாசாலன்.

கோதாவரி உற்பத்தியாய் வரும் இடத்தில் உள்ளது. அரங்காபாத் என்னும் இடத்தருகில் இருக்கலாம். இது தண்டகவனத்தில் சனங்கள் குடிபுகுந்த பின் உண்டாய பெயர். தண்டகாரண்யத்தில் இராமன் வசித்திருந்த பஞ்சவடிக்கு அருகிருப்பது. இதில் இராவணது மூல பலத்தில் ஒரு பகுதியிருந்தது. அதற்குத் தலைவன் கான் இக்ஷ்வாகுவின் குமாரரில் ஒருவனாகிய தண்டகன் அநீதியாய் நடந்திருந்ததால் அவனைப் பட்டணத்திலிருந்து தந்தை துரத்தினன் பின் அவன் இராக்க தருடன் கூடிச் சுக்ரனுக்குச் சீடனாய் விந்திய மலைக்கருகில் மதுமந்தம் என்னும் பட்டணம் நிருமித்து அதில் வசித்து வருகையில் ஒருநாள் சுகரானது ஆச்ரமம் சென்று அங்கு விளையாடிக் கொண்டிருந்த அவன் குமரியாகிய அரசையை வலிவிற் புணர்ந்து கெடுத்தனன். இதனைச் சுக்ரன் அறிந்து இவனிருந்த இடத்தில் மண்மாரி பெய்திவனிறக்க எனச் சபித்தனன். தண்டனும் அவன் குடும்பமும் மண்மாரியாலழிந்தனர் நகரம் காடுபட்டுத் தண்டகாரண்யம் ஆயிற்று, Aurangabad This was formerly a jungle inhubited by Rakashasas.

யதுவம்சத்து ஏகயன் பௌத்திரனாகிய குந்தி புத்திரன். இவனுக்குச் சோபஞ்சி எனவும் பெயர்.

ஒருவேதியன். இவன் குமரன் சிநி. இவன் அரசன் மனைவிமீது ஆசை வைத்ததால் தந்தை இவனை விட்டு நீங்கிக் காசி அடைந்து கங்கை ஆடி முத்திபெற்றனன். (காசிரகசியம்).

சண்முகசேகாவீரன்,

ஸ்ரீராம பட்டாபிஷேகத்திற்குத் தேவர்கள் எல்லாரும் போய்விட பிரமன் தன் யாகத்திற்குச் சமைத்த அன்னபானாதிகளைப் புசிக்க யாரும் இல்லையே என ஏங்குகையில் விஷ்ணு ஒரு பால வுருக்கொண்டு வந்து அவை அனைத்தையும் புசித்துப் பிரமனுக்குக் காட்சி தந்த திருவுருவம், திருமால், சநர் எனும் அசுரரை வதைத்தால் பெற்ற பெயர். (அமரம்).

சூரியன் துவட்டாவின் குமரியாகிய சஞ்திகையை மணக்க அச்சஞ்ஹிகை சூரியனது வெப்பம் பொறாமல் தனது சாயையில் ஒரு பெண்ணை நிருமித்து வைத்து நீங்கினள். அந்தப் பெண்ணிடம் சூரியனுக்குச் சாவர்ணிமது, சனி, பத்திரை எனும் பெண் பிறந்தனர். இவனுக்குச் சநீச்வான் எனவும் பெயர். இவன் ரேவதியிற் பிறந்தவன். இவனது தேர் இரும்பாலானது. அதில் நீல ஆடை புனைந்த எட்டுக் குதிரைகள் பூட்டப்பட்டிருக்கும். மந்த நடையும் குரோதமும் உடையவன். தக்ஷயாகத்தில் வீரபத்திரரால் கண் இழந்தனன். இவன் முடவன், இவனது வாகனம் காக்கை. இவன் அலிகிரகத்துடன் சேர்ந்தவன். நிறம் கறுப்பு உருவத்தாற் சிறியன். மேற்குத்திக்கை இடமாகக் கொண்டவன். இவன் தவத்தால் கிரகபதம் பெற்றான். இவன் நண்பர் புதன், குரு, சுக்கிரன். இவன் பகைவர் சூரியன், சந்திரன், செவ்வாய். இவன் குமரன் குளிகன். இவனுக்கு மந்தன், பிணிமுகன், சவுரி, முதுமகன், முடவன் எனவும் பெயர். இவனை அத்திரிக்கு அநசூயை இடம் பிறந்தவன் என்றும் கூறும் சில புராணம். அவன் வேறொருவனாக இருக்கலாம். நளனை வெகு துன்பப்படுத்திப் புட்கரனோடு சேர்ந்து பகை பாராட்டி அவன் உறுதி கண்டு அஞ்சி வேண்டினவன். பிரகஸ்பதிக்கு மேல் இரண்டு யோசனை தூரத்தில் உள்ளவன். இவன் தன் மாற்றாந்தாயைத் தனக்கு உபகரிக்க இல்லை என்று உதைக்க அவள் சபித்ததனால் முடவனாய் நொண்டியானவன். (காசிகாண்டம்.) (வேறு.)

இது, நவக்கிரகங்களில் ஒன்று. இதற்கு இரும்புத்தேர் என்று சொல்வதுண்டு. அதற் கேற்றபடி யிந்தக் கிரகத்தைத் தூரதிருஷ்டிக் கண்ணாடியால் பார்த்தால் இதைச் சுற்றி ஒரு தட்டையான வளையம் காணப்படுகிறது. இது, ஒரு ராசியைக் கடக்க 2 1/2 வருஷமாகிறது. இது, சூரியனுக்கு ஆறாவது வட்டத்திலிருக்கிறது. இது 10 மணி, 14 நிமிஷம், 24 விநாடிகளில் தன்னைத் தான் ஒருதரம் சுற்றிக்கொண்டு, 29. 1/2 வருஷத்தில் சூரியனை ஒருமுறை சுற்றி வருகிறது. இது சூரியனுக்கு 88 கோடியே, 60 லக்ஷம் மைல் தூரத்திற் சப்பாலிருந்து சூரியனைச் சுற்றி வருகிறது. இதன் குறுக்களவு 75,000 மைல் என்பர். இக்கிரகத்தைச் சுற்றிலும் பலநிறங்கொண்ட சோதிவட்டங்கள் மூன்று காணப்படு கின்றனவாம். இதற்கு ஒன்பது உபக்கிரகங்களுண்டு அவற்றை 9 சந்திரர்கள் போன்றவை யென்பர்.

சுக்கிலபக்ஷத் திரியோ தசியாவது கிருஷ்ணபக்ஷத் திரயோதசியாவது உதயாதி உதயாந்தம் அறுபது நாழிகை இருப்பது உத்தமம். இதில் குறைந்து வருவது மத்திம அதமங்களில் அடங்கும். இதில் தேவர் முதலியோர் திருப்பாற்கடல் கடைந்தகாலத்தில் அதிற் பிறந்த விஷத்திற்கு அஞ்சிச் சிவமூர்த்தியை அடைக்கலமாகத் தேவர் பொருட் டுச் சிவமூர்த்தி ஆலபோசனஞ்செய்து தேவருஷிகளுக்கு அநுக்கிரகித்த காலம். இது சனிவாரத்துடன் கூடிவருதல் விசேஷம் என்று புராணங்கள் கூறும். இதில் சிவமூர்த்தியை எண்ணி விரதமிருப்போர் இஷ்டசித்தி அடைவர்.

இராவண சேநாபதி.

திருமுனைப்பாடி நாட்டிலுள்ள ஊ,ர் பாரதம் பாடிய வில்லிபுத்தூரார் பிறந்த ஊர். ஆட்கொண்டான் என்னும் வள்ளல் இவ்வூரார்.

நிலத்தில் பொன் முதலிய லோகங்களால் சநிப்பிர திமை செய்வித்துப் பூஜித்து ஓமாதிகள் செய்து வேதியர்க்குத் துணை முதலிய அளிப்பது, இவ்வாறு செய்வோர் சநிக்கிர கத்தாலுண்டாம் தீமை நீங்குவர்.

இது ஆவணியா சநிவாரத்தில் வருவது. இந்நாளில் வேங்கடேசானை யெண்ணி விரதமியற்றித் தானாதிகள் செய்யின் சகஸ் ஷஷ்டி விரதபலம் பெறுவர். இதனைப் புரட்டாசியில் அநுட்டிக்கின்றனர்.

(சூ.) மிட்டுவான் குமரன்.

புத்தனுக்குச் சாரதி.

தக்ஷன் பெண், தாய் பிரசூதி, புரு ஷன் கிருது.

சம்பு, பிலக, குசை, கிரவஞ்சம், சாகம், சால்மலி, புஷ்கரம்.

சந்திரவம்சத்து பூரு புத்திரனாகிய ரௌதராஸ்வனுக்கு சித்திரகேசி யிடம் பிறந்த புத்திரன்.

சிறுத்தொண்ட நாயனார் வீட்டுத் தாதியர்.

(சூ.) துருவசந்தி குமரன்.

சூரகேதுவின் மகள், சுஸ்தன் பாரி.

இவன் பூர்வம் வருணன், பிரமன் சபையிலிருக்கையில் அச்சபைக்கு வந்த கங்கையைக்கண்டு மோகித்துப் பிரமன் சாபத்தால் சந்திரவம்சத்துப் பிரதீபனுக்குக் குமரனாய்ப் பிறந்தனன். இவன் பகீ ரதியை மணந்து பீஷ்மனைப் பெற்றான். இவன் மச்சகந்தி எனும் யோசனை கந்தியை மணந்து விசித்திரவீரியன், சித்திராங்கதனைப் பெற்றனன். இவனுக்கு மஹாபிஷக் எனவும் பெயர். இவன் விருத்தரைத் தொட்டால் அவர்கள் வாக்களாவார். இவன் இராச்சியத்தில் 12வரு. மழையில்லாதிருக்க முனிவர் அரசனை நோக்கி நீ தமயன் அரசினைக் கொண்டதால் இவ்வகையாயிற்று என்றனர். அரசன் உடனே அரசினைவிட எண்ணுகையில் தமயன் பாஷண்டகுயினன், வருணன் மழை பொழிவித்தனன். இவன் அரசில் ஷாமமாய் இருந்ததால் விச்வாமித்திரன் யாகம் செய்து அக்கினிக்கு நாயூனை அவிகொடுத் தனன். (பாரதம்).

இவர், விமலர் எனும் வேதியர்க்குக் குமறர், இவர்க்குப் பதுமபா தாசாரியர் எனவும் பெயர். இவர் விஷ்ணுவினம்சம் என்பர்.

அங்க நாட்டின்வழி பாயும் ஒருநதி.

1. புருஷதன் சகோதரன், 2. சுகோத்திரன் குமரன். 3. பாரத வீரருள் ஒருவன். 4. ஒரு வித்யாதரன் தேவேந்திரனாற் குயிலாகச் சபிக்கப்பட்டுச் சிவபூசையால் சாபநீங்கினவன். 5. சோமகன் குமரன்.

1. நாலெழுத்து முதலாக இருபத்தாறெழுத்தளவும் உயர்ந்த இருபத்து மூன்றடியானும் வந்து தம்முளொத்தும், குருவும், லகுவும் ஒத்தும் வந்தன அளவியற் சந்தம். ஒவ்வாது வருவன அளவழிச் சந்தம், தலையாகுசந்தம், இடையாகுசந்தம், கடையாகுசந்தம் சிலர் கூறும். (யாப்பு~வி). 2. இது எழுத்து வகையால் இருபத்தாறு பேதமாம். அவை, உத்தம், அதியுத்தம், மத்திமம், நிலை, நன்னிலை, காயத்திரி, உண்டி, அனுட்டிப்பு, பகுதி, பந்தி, வனப்பு, சயதி, அதிசயதி, சக்குவரி, அதி சக்குவரி, ஆடி, அதியாடி, திருதி, அதி திருதி, கிருதி, பிரகிருதி, ஆகிருதி, விக்ருதி, சங்கிருதி, அபிகிருதி, உற்கிருதி என்பனவாம். இதன் விரிவை வீரசோழியத்திற் காண்க.

பத்திரையின் தமயன்மார்.

சுதகிருதி இடத்துத் திருஷ்ட கேதுவிற்குப் பிறந்த குமரன்.

பத்திரை தமயன்.

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

4, தீபசந்தானம், வாயுசந்தானம், தாராசந்தானம், பிபீலி காசந்தானம்.

இராமமூர்த்தியுடன் சென்றார் அடையப் பிரமனால் சிருட்டிக் கப்பட்ட உலகம்.

1. (ரூ.) பிரசுசுருகன் குமரன். 2. இது நாடக உறுப்பினுள் ஒன்று. இது சந்தியும், சந்தியங்கமும் என இருவகைத்து, அவற்றுள் சந்தி ஐந்து வகைப்படும். அவை: முகம், பகிர்முகம், கர்ப்பமுகம், வைரிமுகம், நிருவாணமுகம், சந்தியங்கம் அறுபத்தினான்கு இதனைச் சந்தியங்கத்திற் காண்க, (வீரசோ.)

இது திருஷ்டாந்த பாசம், இவன் சர்வஞ்ஞனல்லன், எதனால் எனின்? வெகுவக்தாவா யிருத்தலால் ஜனிக்கப்போகிற தேவதத்தனைப்போல என்கிற திருஷ்டாந்தமா யிருக்கிற தேவதத்தன் ஜரிக்கிறதிலே பிரமாணமில்லாத படியால் (சிவ~சித்.)

இவன் சர்வஞ்ஞன். எதனால் எனின், இராகத் வேஷாதிகளுடன் கூடினவனாதலால் தெருவிற்போகிற புருடனைப்போல, இந்த எதுவிற்குத் திருஷ்டாந்தமாயிருக்கிற தெருவிற் புருஷனிச்சித சாதனானாகையாலும் சாத்யமாயிருக்கிற இந்தப் புருஷனிடத்தில் அச்சர் வஞ்ஞ லக்ஷணமுண்டோ இல்லையோ என்று சங்கையுறுதலால் இது திருஷ்டாந்தாபாசம். (சிவ சித்.)

எவன் சர்வஞ்ஞன் அவன் இராகத்வேஷ மில்லாதவன் சகல சாஸ்திரஞ்ஞனைப்போல் என்கிற திருஷ்டாந்தத்தில் உள்ள சகல சாஸ்திரஞ்ஞனுக்கு இராகாதிகளில்லாததினால் பிரமாணமில்லாமையால் என்க. (சிவ~சித்).

இவன் மகாராஜாவாகப் போகிறான், சோமவம் சொற்பவனாதலால் இராஜ்யபாரத்திற்குக் கர்த்தனான இராஜ புத்திரனைப்போல, இந்த எது இவன் இராஜ்யாதிபதியாகப் போகிறானென்கிற சாத்யத்துடன் வியாப்திக்குந்திருஷ்டாந்த நிச்சயித்த இராஜ்யபாரத்தை யுடையவனாகையால் என்க. (சிவ~சித்.)

கபிலர் இப்பொழுது இச்சாதியுடனே கூடினவர். தத்வஞானமில்லாத புருடராகையினால் இந்த ஏதுவிலுமிதற்கு முன் சொன்ன ஏதுவிலும் புருடததவத்திற்கு விசேஷியமாயும், விசேஷணமாயுமிருக்கிற தத்வஞான மில்லாமையென்கிற ஏது, இப்பொழுதுண்டாகாதே யிருக்கிற தவஞானத்தை யுடையவ ரென்கிறதும், எப்பொழுதும் தத்துவஞான மில்லாதவரென்கிறதும் சந்தேகமாயிருக்கிறதால் இரண்டாலும் பெற்ற பெயர். (சிவ~சித்.)

கபிலர் இப்பொழுது இராகத்வேஷாதி களுடன் கூடியவர். புருஷதத்வத்துடன் கூடிய தத்வ ஞானம் இல்லாத புருஷர் ஆகையினால் என்பது. (வே. சித்.)

இவன் சுவர்க்கமடையப் போகிறான் முன் சநநத்திற் றேடப் பட்டிருக்கிற சாக்கன் மபலத்தையுடையவ னாகையினால், தேவதத்தனைப்போல, இந்தத் திருஷ்டாந்தத்திலே ஏதுவாகிற முன் பார்ஜித்த சுத்தகன்மத்வமும், சாத்யமாயிருக்கிற சுவர்க்காதித்வமும் சந்தித்தம் ஆகையால் என்பர். (சிவ. சித்.)

எவன் மகத்தான இராஜ்யம் பண்ணவில்லை அவன் சோமவம்சோற்பவனுமல்ல, வேறொரு ராஜ புருஷனைப்போல என்கிற திருஷ்டாந்தத்திலே திருஷ்டாந்தமான இராஜபுத்திரனிடத்தில் சாத்யாவியாவிருத்யம் உண்டாய்ச் சந்தேக முண்டாதலால் என்க. (சிவ~சித்)

1. கந்தவிரதம் அநுட்டித்து முத்திபெற்றவன். 2. இடையெழு வள்ளல்களில் ஒருவன். இவன் ஒரு வேடன், கிருத்திகாவிரதம் அநுட்டித்து இப்பதம் அடைந்தான்.

சந்தி, விக்ரகம், யானம், ஆதனம், சமாச்ரயம், துவை தீபாவம். வன்மையுள்ள பகைவன் தன்னிடம் நட்பு கொள்வது சந்தி, எந்தச் செயலால் பகைவன் துன்புறுத்தப்பட்டுத் தன் வசமாகின்றானோ அது விக்கிரகம், தன் விருப்பம் முடிதற் பொருட்டுப் பகைவரை அழித்தற்குச் செல்லுதல் யானம், தற்காப்பும் பகைவர்க்குக் கேடுண்டாம் வண்ணமிருத்தல் ஆதனம், ஆற்றல் இல்லாதவன் எவராற் காக்கப்பட்டு வன்மையுடைய னாகின்றானோ அவரைப்பற்றி ஒழுகல் சமாச்ரயம், தன் படைகளைக் கூட்டம் கூட்டமாகப் பிரித்துவைத்தல் துவைதீபாவம், (சுக்ரநீதி.)

நாடகவுறுப்பாகிய சந்தியினுட்பிரிவு. இது அறுபத்தினான்கு பிரிவினையுடையது. அவற்றுள், உவகேபம், பரிகரம், பரிநியாயம், விலோவணம், யுக்தி பிராத்தி, சமாதானம், விதானம், பரிபா வனை, உச்சிரம், உற்பேதம், காணபேதம் என முகத்தில் அங்கம் பன்னிரண்டு, இது உடும்பு புத்தினின்று முளைத்தாற்போல கூத்தின் முகத்தில் பொருள் தோன்றுவது. பகிர்முகத்தில் அங்கம் பதின்மூன்று, கர்ப்பமுகத்திலங்கம் பன்னிரண்டு வைரி முகத்தினங்கம் பதின் மூன்று, நிருவாண மூகத்தினங்கம் பதினான்கு இவற்றைத் தனித்தனி காண்க. (வீர. சோ.)

தேவர் முனிவர் பொருட்டுச் சந்தியாகாலத்து நிருத்தஞ் செய்த சிவ மூர்த்தியின் தாண்டவகோலம்.

ஒரு ராஜகுமாரன் தேவி, இவள் சொற்படி இவள் கணவன் தன் குமரன் தலையைக் சண்டித்து மாகவிரத அநுஷ்டானபலத்தால் பாபநீங்கி நல்லுலக மடைந்தான். (பிரகன்னாரதீய புரா.)

1, சாலகடங்கடைக்குத் தாய். 2. பிரமன் தேவி,

அருச்சுநன்சாலத்துத் தக்ஷணத்தில் அரசாண்ட ஓர் அரசன்,

சந்திரோதயத்தில் நீர்கால்வது.

மனோஜயன் குமரன்.

காருபதத்தில் இலக்குமணரால் நிருமிக்கப்பட்ட பட்டணம்.

வேதராசி என்பவனுக்குத் தேவி, இவள் மகா பதிவிரதை யாயினும் இவள் அடுத்த வீட்டிலிருந்த வித்யாவதி என்னும் விபசாரியின் சொல்லால் கெட்டு இந்திரத்துய்ம்மன் என்னும் அரசனால் நாட்டைவிட் டகற்றப்யெற்றுக் காவிரி தீரத்தில் வசித்து மறுபிறப்பில் தேக எரிச்சல் நோயடைந்து காவிரியில் ஸ்நானஞ் செய்து நலமடைந்தவள்.

தெலுங்க இராஜதானி.

1. ஒரு அரசன், மௌரியன். பிராமணனால் பட்டம் அடைந்தவன். இவன் குமரன் வாரிதாரன், மகத தேசாதிபதி என்பர். தாய் முறை, நந்தர்களுக்குப் பின் ஆண்டவன் கலி (2,720)ல் ஆண்டான் என்பர். இவன் மகாபத்மநந்தன் எனும் அரசனைவென்று பட்டமடைந் தான். இவனுக்குச் சாணக்கியர் எனும் ஒரு மந்திரியிருந்தார். சந்திரகுப்தன் செலியூகசை யெதிர்த்து வென்றான் இவன் தாய்முரா ஆதலால் இவன் வம்சத்தவர் மௌரியர் எனப்பட்டனர். இந்த வம்சம் சுங்க வம்சத்தவனாகிய புஷ்யமித்திரனால் முடி வெய்தியது (கிமு) 184. 2 சந்திரவதியைக் காண்க.

(சூ.) லக்ஷமண குமரன். இராமமூர்த்தியின் சொற்படி காருகபதம் அரசாண்டவன்,

விக்கிரமார்க்கனுக்குத் தந்தை, இவன் நான்கு வருணத்தில் நான்குபுத்திரிகளை மணந்து பிராமணப் பெண்ணிடம் வாருசியையும், க்ஷத்திரியப் பெண்ணி டம் விக்கிரமார்க்கனையும், வைசியப்பெண் ணிடம் பட்டியையும், சூத்திரப் பெண்ணிடம் பார்த்துஹரியையும் பெற்றான். இவர்கள் விக்கிரமார்க்கனுக்கு மந்திரிகள் ஆயினர்.

சந்திரன் தக்ஷனால் உடல் தேயச் சாபம் அடைந்து சிவமூர்த்தியிடம் அபயம் புகுந்தகாலத்து அவனுக்கு அ யம் தந்து திருமுடியில் அணிந்த திருக்கோலம்,

இவர் தொண்டை நாட்டுச் சேறை என்னும் ஊரிலிருந்த வேளாளர். இவர் சோழனை எதிர்கொள்ளாததால் சோழன் கோபித்து வேளாளர் செருக்கடைந்தனர் என்று சிறையிட முதலியார் அரசனைச் சிறையிட்டுப் பாண்டியனை அரசாக்கினர்.

1. கலிங்க நாட்டு அரசன், இவன் ஒரு வேதியன் தேவாலய ஆபரணத்தை உதவ அதனைப்பூண்டு மீண்டும் கேட்கக் கொடாததினால் குட்டவியாதியால் நரகடைந்தவன், 2, கவுண்டின்ய தேசத்து அரசன. தேவி சுலபை. 3. உச்சயனிபுரத்து அரசன். சிவபக்திமான் இவன் பத்திக்காக இவனுடன் நட்புக்கொள்ள வேண்டிக் கணநாதன் ஒரு வன் பருத்த மாணிக்கம் ஒன்று கொடுத்தனன், அதைப் பகையாசர் கவர்ந்து செல்லப் படையெடுத்தனர். இவ்வரசன் உச்சயனிமா காளருக்குப் பூசை செய்கையில் ஒரு இடைப் பெண்ணும் அவள் குமரனும் சுவாமி தரிசனஞ்செய்து சென்றனர். அந்த இடைக்குமான் சிவ பூசைசெய்ய எண்ணித் தனக்கு அரசனைப்போல் மணிமுதலிய இல்லாமையால் கல்லைச் சிவலிங்கமாகப் பாவித்துப் பூசை செய்தனன். தாய் மகன் பசிக்குச் சகியாதவளாய்க் குமரன் விளையாட்டில் இருக்கிறான் என எண்ணிச் சிவபாவனை செய்து வைத்திருந்த கல்லினை எடுத்து எறிந்தனள். குமரன் இதனால் மூர்ச்சை அடைந்தனன். தாய் நடுங்கி மூர்ச்சை தெளிவித்தனள் குமரன் எழுந்து பார்க்கையில் தானிருந்த குடிசை முழுதும் இரத்தினமயமாய் இருந்தது. இதனை அந்தத் தேசத்தின்மீது படை எடுத்து வந்த பகையரசர் கண்டு அரசன் சிவபத்தி மான், இவனுடன் எதிர்த்தல் கூடாதெனத் திரும்பினர்.

மிதிலையின் வழியிலுள்ள பர்வதம்.

சாதுவனை நர்கர்மலையிலிருந்து காவிரிப்பூம் பட்டினத்திற்குக் கப்பல் ஏற்றி வந்த வணிகன்.

சாதுவனை நாகர் மலையிலிருந்து காவிரிப் பூம்பட்டினத்திற்குக் கப்பல் ஏற்றிவந்த வணிகன். (மணிமேகலை.)

கன்னோசி நாட்டரசன். அரிச்சந்திரன் மனைவியாகிய சந்திரமதியின் தந்தை.

சந்திரமான வகையால் பங்குனி, சித்திரை, மாதங்களில் பிறை தெற்குயரும், மாசிவைகாசியில் ஒத்துநிற்கும், அல்லாத மாதங்களில் வடக்குயரும், இவ்வகை ஒழிந்து விபரீதமாய்வரின் தேசத்திற்குத் தீமையுண்டாம். அசுவினி முதல் (3) நாட்களில் பூர்வபக்ஷ பிரதமைவரில் அடைவே தானியவிலை ஏற்றமும் சமமும் குறைவுமாம். (விதானமாலை.)

ஞாயிற்றுக்கிழமை முதல் அன்றைய. வரையிற் சென்ற கிழமையை மூன்றிற் பெருக்கி வந்த தொகையை அச்வநிமுதலாகக் கழித்து நின்ற நக்ஷத்திரத்தில் 9 நக்ஷத்திரம் சந்திரனுக்கு ஒரு கண் பார்வையுடைய நாட்கள் என்றும், அதற்குமேல் (12) நக்ஷத்திரம் இரு கண்பார்வையுடைய நாட்கள் என்றும், அதற்கு மேல் ஆறு நக்ஷத்திரம் குருட்டு நாட்களென்று அறிவதாம். அபரபக்ஷத்து ஏகாதசி முதல் 5 திதிகளும் பூர்வபக்ஷத்துப் பிரதமை முதல் (4) திதிகளும் குருட்டுத் திதி களாம். பூர்வபக்ஷத்துப் பஞ்சமி முதல் (3) திதிகளும், சதுர்த்தசியும், பூரணையும், அபரபக்ஷத்துப் பிரதமையும், அஷ்டமி முதல் (3) திதிகளும் ஒருகண் உள்ளவைகளாம். துதியை முதல் (6) திதிகளும், பூர்வபக்ஷத்து அஷ்டமி முதல் ஆறு திதிகளும் இரண்டு கண் உள்ளவைகளாம். சந்திரனுக்கு ஒரு கண்ணிருந்தாலும் உத்தமம். சூரியனுக்கு ஒருகண்ணி ருந்தாலும் ஆகாது, இரண்டு கண்களில்லாத நாட்களில் செய்யுந் தொழில்கள் பாழாம். ஆதலால் இரண்டு கண்கள் உள்ள நாட்களில் சுபகாரியங்கள் செய்க.

B. (சூ.) 1. விசுவகோதன் குமரன். 2 இவர் கொல்லாடரியிலிருந்து நந்திக்கலம்பசம் கேட்டிறந்த நந்தித்தொண்டமான் சலோதாருக்கு முடி சூட்டி அவ்வரசனால் ‘நேற்றனும் இன்று மிகுந்தது காதல்’ என்னுஞ் செய்யுள் பெற்றவர்.

இது, சூரியனை நோக்க ஒரு உபக்கிரகம். இது, பூமியை (27) லக்ஷத்து (38) ஆயிரத்து, (800) மைல் தூரத்திற்கப்பாலிருந்து பூமியைச் சுற்றி வருகிறது. இதன் சுற்றளவு (6. 800) மைல் எனவும், குறுக்களவு சுமார் (2162) மைல் எனவும் கூறுகின்றனர். இது, பூகோளவட்ட அளவில் எண்பதில் ஒருபாகம் எனக்கணிக்கின்றனர். இது, சூரியனுடைய ஒளியின் பிரதிபலத்தால் பிரகாசத்தையடைகிறது. இது, (27) நாட்கள், (8) மணி அளவையில் தன்னைத்தான் ஒருதாஞ்சுற்றி வருகிறது. இது பூமியை (29) நாட்கள் (12) மணிகள், (44) விநாடிகளில் பூமியை ஒரு முறை சுற்றி வருகிறது. இவ்வாறு இது பூமியைச் சுற்றி வருதலால் சுக்லகிருஷ்ண பக்ஷங்களும், மாதங்களும் ஏற்படுகின்றன. சந்திரன் பூமி, சூரியன் இம்மூன்று கிரகங்களும் ஒருநேர் பாகையிலமைகையில் நமக்குப் பூரணசந்திரநிலை தோன்றுகிறது. இது, பூமிக்குப்பின் புறமாகும் போது சந்திரவுதயமும் ஒளியும் முறையே குறைந்து (15) ஆவது தினத்தில் பூமி, சந்திரன் சூரியன் என்ற ஒரு நேர் பாகையிலமைகையில் சந்திரன், பூமிக்கும் சூரியனுக்கும் இடையில் நிற்றலால் இரவில் காணப்படுவ தில்லை. அத்தினமே அமாவாசை அதுபோலவே பூரணசந்திர நிலை யாகிய பெளர்ணமியும் உண்டாகிறது. சந்திரன் பூமியை ஒருமுறைசுற்றி வருங் கதி ஒருமாதம் எனப்படுகிறது. சந்திரன் பூமியைப்போல் உருண்டையான கோளம், இதற்கு வொளியெல்லாம் சூரியனிடத்திருந்து வருகிறது. இது பூமியினும் சிறிது. (50) சந்திரர்கள் ஒன்றாகச் சேர்ந்தால் ஒரு பூமியாகும். சூரியனை விட நமக்குச் சமீபத்திலிருக்கிறது. பூமிக்கும் சந்திரனுக்கும் உள்ள தூரம் (240,000) மைல், இது, பூமியைச் சுற்றியோடும் கிரகம், பூமி சூரியனைச் சுற்றியும், சந்திரன் பூமியைச் சுற்றியும் ஒடுவதால், சில சமயங்களில் சந்திரன் நமக்கும் சூரியனுக்கு மிடையில் வரும்படி நேரிடும். இது உருண்டையான வஸ்துவல்லவா இது பூமிக்கும் சூரியனுக்கும் நடுவில் வருகையில் அதன் மீது வெளிச்சம் படாத பாகந்தான் நமக்கு எதிரில் காணப்படுகிறது அத்தெரியாத நாள் அமாவாஸை (அ; இல்லை, மா; சந்திரன், வஸ்; இருக்கிறது) (சந்திரனில்லாத நாள்) அந்த இடத்திலிருந்து தன் வீதியாறா முந்திய இடத்திற்கு நேர் எதிரிலிருக்கும் இடத்திற்கு வரும்போது சூர்யனுக்கும் சந்திரனுக்கும் நடுவில் பூமிவருகிறது அப்போது சந்திரனது வெளிச்சமான டாகம் முழுதும் நமக்குத் தெரிகிறது. அது பௌர்ணயி இது தேய்வதும் வளர்வது மில்லை சூர்ய வெளிச்சம் குறைவாய்படுவது தேய்பிறை சூர்ய வெளிச்சம் அதிகம் படுவது வளர்பிறை, சந்திரன் பூமியைச் சுற்றிவர (29. 1/2) நாட்கள் ஆகின்றன. இது பூமி தன்னைத் தான் சுற்றும்போது சந்திரன் தன் ஸ்தானத்தை விட்டு (12) டிகிரிநகருகிறது ஆதலால் இதன் உதயம் பிற்படுகிறது.

A 1. இவன் விஷ்ணுமூர்த்தியின் திருமார்பில் பிறந்தவன் என்றும், திருப்பாற்கடல் கடைகையில் பிறந்தவன் என்றும், அத்திரிக்கு அநசூயையிடம் பிறந்தவன் என்றுங் கூறுவர். அத்திரி தவம்புரிய அவன் வீரியம் மேலெழுந்து கண்வழி ஒழுகிற்று, அதைப்பிரமன் திரட்டி விமானத்திலிட அது உயிர்பெற்றது. அதனைச் சோமன் என்றனர். இதில் சிந்தியதுளிகள் பயிர்களாயின. இச்சோமன் சிவமூர்த்தியை எண்ணித் தவம்புரிந்து கிரகபதமும் அந்தணர், பயிர் முதலியவை களுக்குத் தலைமையும், சிவமூர்த்திக்குக் கண்ணாகவும், அணியாகவும் வரம்பெற்றனன் (காசிகாண்டம்). 2. தக்ஷன் பெண்கள் இருபத்தெழுவரை மணந்து அவர்களிடத்து ஒருமித்து ஆசை வைக்காது கார்த்திகை உரோகணி யிவர்களிடம் மாத்திரம் அன்பு வைத்ததால் மற்றைப் பெண்கள் தந்தையிடம் குறைகூறத் தக்ஷன் நாடோறும் ஒவ்வொருகலை தேயவும் க்ஷயரோகமும் அடையச் சாபம் தந்தனன். சந்திரன் சாபம் அடைந்து சிவமூர்த்தியால் கலைகள் வளரவும் நோய் நீங்கவும் அனுக்கிரகம் அடைந்தவன். தக்ஷயாகத்தில் வீரபத்திரரால் தேய்வுண்டு அநுக்கிரகம் பெற்றவன். 3. சிவசன்னிதானத்து நாரதர் கொணர்ந்து கொடுத்த கனியைப் பிரமன் கந்தமூர்த்திக்குக் கொடுக்க வேண்டுமெனக் கணபதி அவரைக் கோபிக்கையில் சந்திரன் விநாயகரைக்கண்டு நகைத்ததால் விநாயகரால் ஒளியிழக்கவும், சண்டாளத்வமும் பெற்று, மீண்டும் அவரால் அச்சாபம் வருஷத்து ஒருநாளில் அடைய வரம் பெற்றவன். அது ஆவணிய பூர்வ பக்ஷ சதுர்த்தியாம். இக்காலத்தில் சந்திரனைக் கண்டோர் சண்டாள தவமடைவர். ஆகையால் அது நீங்கக் கணபதியைப் பூசிப்போர் இஷ்டசித்தி பெறுவர். 4. இச்சந்திரன் ஓஷதிகளுச்கு இறைவனாய் அநேக இராசசூயஞ் செய்த கர்ம பலத்தினால் பிரகஸ்பதியின் தேவியாகிய தாரையைப் புணர்ந்தனன். இந்தக் காரணத்தால் தேவாசுரயுத்தம் உண்டாயிற்று. அவ்யுத்தத்தில் பிரமன் தாரையைப் பிரகஸ்பதிக்குக் கொடுத்தனன். தாரையிடம் இவனுக்குப் புதன் பிறந்தனன். 5. திருப்பாற்கடல் கடைகையில் மத்தானவன். 6. (2000) யோசனை விஸ்தாரம் உள்ள மண்டலத்தை யுடையவன். இவன் கலையை, முதற் பதினைந்து நாள் தேவர் அருந்துவர். மற்றவற்றைத் தென்புலத்தார் அருந்துவர். இவன் தேர்க்குச்சக்கரம் (3) குருந்தமலர் நிறமுள்ள குதிரைகள் (10) சூரியனது சுசுமுனை என்னும் கதிரால் ஒளி பெறுவன். 7. இராகு கேதுக்களின் வஞ்ச வுருவத்தை மோஹினி உருக்கொண்ட திருமா லுக்குக் காட்டினமையால் அவரால் பகைமைபெற்று விழுங்கப்பெற்றவன். 8. தருமனுக்குக் கார்த்திகையில் உதித்தவன் என்றுங் கூறுவர். 9. இவன் அத்திரியிடம் பிறந்த போது இவனுடன் பிறந்தார் தத்தாத்திரேயன், திருவாசன், 10. இவனைச் சிவமூர்த்தியின் அஷ்ட மூர்த்தங்களில் ஒன்றாக் கூறுவர். இவனுக்குக் கலை ஞானபாதன் என்று ஒரு குமரன் உண்டு, நற்குணமும், வெண்ணிறமும் தென்கிழக்கும் இடமாகவுடையவன்.

ஒரு சிற்றாசன். இவனாண்டது உறையூரைச்சார்ந்த மள்ளூவ நாட்டிலுள்ள முரணை நகர். இவன் புகழேந்தியை ஆதரித்து நளவெண்பா பாடுவித்தவன்.

ஜன்மராசி முதல் சந்திர னிருக்கிற ராசிவரைக்கும் எண்ணின தொகையில் 1 வது தேக சவுக்கியம் 2. தனஹானி 3 திரவியலாபம் 4. ரோக பயம் 5 கார்ய விகல்பம் 6 சத்துருநாசனம் 7 சவுக்கியவிருத்தி8 ரோகவிருத்தி 9 கார்ய தாமசம் 10 உத்தியோக விருத்தி 11 இஷ்டார்த்தசித்தி 12 தன விரயம் சிவர் சுக்கில பக்ஷத்தில் 2,5,9 உத்தமமென்றும் கிருஷ்ண பக்ஷத்தில் 4,8,12 உத்தம மென்பார்கள்.

சிந்துநதியின் உபநதி.

சைந்தீர்த்தங்கருள் எட்டாவது தீர்த்தங்கரர், இவராண்டது சந்திராப நகரம். இக்ஷவாகு வம்சத்தவர். தந்தை மகாசோன், தாய் லஷ்மணை, இவர் கிருதயுகத்தில் தைமீ கிருஷ்ணபக்ஷம் ஏகாதசி அனுஷத்திற் பிறந்தவர். உன்னதம் (105) வில் வெண்ணிறம், ஆயுஷ்யம் பத்துலக்ஷம், இவர் புத்திரன் வரசந்திரன்., கணதரர், தத்தர் முதலிய தொண்ணூற்று மூவர்.

விசயன் குமரன், இவன் குமரன், சுலோமதி.

உச்சையனி நகரத்தரசன், தாராபீடன் என்பவனுக்குக் குமரன்.

மதிதயன் மகள். அரிச்சந்திரன் தேவி, பதிவிரதாசிரோமணி இவள் பிறந்தபோழ்தே மாங்கல்யம் இவளுடன் பிறந்ததாகக் கூறுவர். இவள் தன் கணவன் விசுவாமித்திரன் செய்வித்த துன்பத்தால் நாடிழந்தகாலத்தும் புருஷனை விடாது பின்பற்றிக் கணவன் பொருட்டுக் காசி வேதியனிடம் அடிமைப்பட்டுத் தானொரு புறம் புருஷனொருபுறம் இருந்து புத்திரனையிழந்து துன்பம் அடைந்து கடைசியில் சுடலையில் புருஷனைக்கண்டு துயரமடைந்து காசியாசன் குமரன் பொருட்டு இறக் கத்துணிந்து இருக்கையில் தேவர்கள் காட்சிதரக் கணவனை அடைந்தவள்.

பூர்வபகத்துப் பிரதமை முதல் அமாவாசையிறு தியாகவந்தது சாந்திரமாதம், சூரியன், மேஷமுதலான இராசிகளில் சங்கிராந்தி சௌரமாதம், அசுவினி முதல் இரேவதி யந்தம் நட்சத்ர மாதம். (30) நாள் ஒரு மாதமாக வந்தது சாவணமாதம். அது சனனமாணாதிகளில் அறியப்படும். இந்த வகையில் (12) மாதங் கொண்டது அவ்வருஷமாம். வியாழன் நின்றராசி உதய முதலாக வுதயாத்த மென்று பெயராம். சாந்திரமானம் ஆண்டிற்கு (4) மாதம் (26) திவசமும், (4) மாதம் (30) திவசமாய் வந்தபடியால் (354) நாட்களென்றும், சௌரமானம், ஆண்டிற்கு இடபாதி ஐந்து மாதமும் நாள் அதிகப் பட்டபடியால் (365. 1/2) நாட்களென்றும், நக்ஷத்ரமானம் ஆண்டிற்கு நக்ஷத்திரம் (27) ஆகையால் (324) நாட் களென்றும், சாவணமானம் ஆண்டிற்கு மாதம் (30) நாளாகையால் (360) நாட்க ளென்றும் கூறுவர். (விதானமாலை)

ஒரு அப்சரசு.

பிதுர்க்கள் வசிக்கும் சுவர்க்கலோகத்திடம்,

சந்திரகேதுவிற் கொருபெயர்.

1. பார்வதிபிராட்டி ஒருமரத்தை நோக்கிப் பெண்வேண்டும் என அது ஒரு பெண்ணைத்தந்தது. அப்பெண் பூஞ்சோலைக்குச் செல்ல அவ்விடம் மணிசூடன் என்னுங்காந்தருவன் அப்பெண்ணைக்கண்டு மோகித்ததனால் பூமியில் சந்திரகுத்தனுக்குப் பிள்ளையாகப் பிறந்தான். (பூவாளூர்ப் புராணம்). 2. மஞ்சுளனைக் காண்க,

ஒருநதி.

தஞ்சாவூர் ஆண்ட அரையர்களில் ஒருவன். இவன் பெயரால் பொய்யாமொழிப்புலவர் தஞ்சை வாணன் கோவை செய்தனர்.

1, பத்ராயுவின் தந்தை. 2. இந்திரசேநன் குமரன், சீமந்தினி யைக் காண்க, 3. மாளவ தேசாதிபதி, மனைவி இந்துமதி, இவன் வேட்டைக்குச் சென்று ஒரு அரக்கிக்குப் பயந்து மடுவில் விழ அவ்விடம் இருந்த நாககன்னியர் இவன் மீது காதல் கொண்டனர். அரசன் அதற்கு இணங்காது நாகலோகத் திருந்தனன். இவன் மனைவி தடாகத்தில் கணவன் விழுந்து இறந்தான் என அமங்கலையா யிருக்க நாரதமுனிவர் இவளுக்குக் கணவன் உயிருடன் இருப்பது அறிவித்து விநாயக விரதமிருக்கச் சந்திராங்கதன் தன்னகரமடைந்தனன்.

காச்மீரதேசத்து ஒர் வடநூற் புலவன்.

தண்டாசவனைக் காண்க.

ஒருவன் பிறந்தநாள் முதலாக மூவொன்பதிருபத்தேழாக்கி இதில் முதல் ஒன்பதில் (3,5,7) நாட்கள் பொருந்தா, இவையல்லாத நாட்கள் பொருந்தும், இரண்டாம் ஒன்பதிலும், (3,5,7) நாட்கள் பொருந்தா. இவற்றில் (3) ஆம் நாளின் முதற்காலும் (5) ஆம் நாளின் கடைக்காலும், (7) காளின் (3) ஆம் காலும் ஒழித்து மற்றவை பொருந்தும், பின் இரண்டாம் ஒன்பதின் சந்தி ராட்டமமான (22) நாட்களும், மூன்றாம் ஒன்பதின் (88)ம் கால் கிடந்தவை நாசிகளும் பொருந்தாது பிறந்த நாளுக்கு முதனாளாகிய (27) நாளும் பொருந்தாது. இதில் சந்திரன் சுபனானால் தோஷமில்லை, (விகான)

தினபதி நகர்.

காதம்பரியின் கணவன்.

சுதஞ்னன் நகரம்.

பூஷாவிற்கு ரசனையிடம் உதித்த குமரன்,

தான் கூறுகிற ஏது ஐயமாய் நிற்கவும் அப்பொருளைச் சாதித் தல். அதாவது, ஆவியோ, பனியோ தோன்றநின்றதென ஐயமுற்றவிடத்து, அது புகையென் றறுதியிட்டு, அவ்விடத்து நெருப்புண்டெனக்கூறுதல். (சிவ~சித்)

சந்தோஷிக்கச் செய்யுந்தேவதை.

சூத்திர வருணத்தின ராய்ச்சிவாஜி அரசனிடத்தில் சேநாதிபரா யிருந்தவர். ஒருநாள் துக்காராம் இயற்றிய கீர்த்தனைகளைக் கேட்டு வைராக்ய மடைந்து தமது உத்யோகத்தையும் மனைவியையும் விட்டுப் பீமநதிக்கரையடைந்து அவ்விடத்தில் இருக்கையில் மனைவி சகல பூஷணங்களையணிந்து இவரிடம் வருகையில் அவளையும் வைராக்யமடையச் செய்து தாம் பிக்ஷை புரிந்து பண்டரி யாத்திரை மனைவியுடன் செல்கையில் வழியல் ஆறு வெள்ளங்கொண்டு யாத்திரை செய்பவர்களைத் தடுக்க அவர்களையும் நடப்பித்துத் தாமும் பண்டரியடைந்து கண்ணனைத் தரிசித்தவர்.

வேதாங்க நூல்.

யஞ்ஞமூர்த்திக்குத் தக்ஷணையிடம் உதித்த குமரன்.

(கிருதி தந்தி) சுமதிகுமரன்.

சிந்துவின் தேவி.

சுமதி புத்திரன்.

ஓர் தீர்த்தம்.

1, அலர்க்கன் குமரன், இவன் கும்ரன் சுநிதன், 2. வாலகில்லியர்க்குத் தாய், கிருதுக்குத் தேவி. 3. தக்ஷன் பெண், புலத்தியன் தேவி.

இது இல்லறம் நீங்கித் தனிமையாய்க் கடவுளைத் தியானிக்கும் ஆச்சிரமம், இது நான்குவிதம். இதை மேற்கொண்டார். குடீசகள், பகூதகன், அம்சன், பரம அம்சன் எனப்படுவர். குடீசகன், சந்நியாசஞ் செய்துகொண்டு சிகை எஞ்ஞோபவீதம், திரிதண்டம், காவிவஸ்திரம், கமண்டலம், திரிபுண்டரம், தேவதார்ச்சனை முதலியவற்றுடன், இருந்து தன் வீட்டிலேனும், அயல்வீட்டிலேனும் அன்னம் ஏற்று உண்பவன். பகூதகன் காவிவஸ்திரம், திரிதண்டம், கமண்டலம், மான்தோல், குடை, யோகபட்டம், கோவணம், பாதுகை, செபமணி, மண்தொடு கருவி, திரிபுண்டாம், உபவீதம், சிகை, தேவ தார்ச்சனை தாங்கித் தன் வீடு ஒழிந்து ஏழுவீட்டில் அன்னம் ஏற்று உண்பவன், அம்சன்; கமண்டலம், கந்தை, கோவணம், பலிபாத்திரம், வேணு தண்டம், முண்டனம், திரிபுண்டாம், பரதேசசஞ்சாரம், ஒரு ஊரில் ஒருநாள் அன்றி இராமை, தேவதாபூசை, சாஸ்திர விசாரம், எண்கவளம் புசித்தல் முதலிய உள்ளவன். பரம அம்சன்; மயிர்க்கயிறு, கமண்டலம், மான்றோல், மண்டொடுகருவி, யோதபட்டம், சந்தை, குடை, பாதுகை, தண்டம், உப வீதமின்மை, முண்டனம், நித்தியகருமம் இன்மை, ஈசுவரத்தியானம் உடையவன். இவன் சமாதியில் அரசமரம் அல்லது ஏதாவது பிரதிஷ்டை செய்விக்கவேண்டும்.

இவர்கள் திருப்பதி திருத்தணி முதலிய இடங்களிலுள்ள குடும்பிகளும், சாதிவிட்டோடிப் போனவர்களும் ஒரு கூட்டமாய்ப் பெண்களையும் புருஷர்களையும் ஏமாற்றி வஸ்திரகளை வாங்கி பல வர்ணங்களாகக் கட்டிக்கொண்டும் பல குளிசங்களைக் கோத்துத் தலையில் கட்டிக்கொண்டு, தோள்களில் வளையமிட்டும் தடியில் ஒருபையைக் கோத்துத் தோளில் தூக்கிக்கொண்டும் வீடுகளில் நுழைந்து கைபார்ப்பதும் குளிசமெழுதித் தருவதுமான பகற் புரட்டர்.

வாதபித்த, சிலேஷ்மங்கள் பிராணஸ்தானங்களை யடைந்து திரிகரணங்களை அடக்கி மூர்ச்சையொழித்து மனிதனைக் கீழ்தள்ளும், இது சாத்தியா சாத்தியம். (ஜீவா.)

1. ஒரு இருடி சுகோத்திரன் குமரர். பகீரதன் தன் மூதாதைகளுக்கு நற்கதி தர வேண்டிச் சிவமூர்த்தியை எண்ணிப் பல நாள் தவம்புரிந்து பெற்றுக்கொண்டு வரும் கங்கை, இந்த முனிவர் ஆச்சிரமத்தின் வழிவர முனிவர் கோபித்துக் கங்கையைப் பானம் செய்தனர். அரசன் திரும்பிப் பார்க்கக் கங்கை, மறைந்தது கண்டு முனிவரிடம் தனது குறைகூறி வேண்ட முனிவர், அதனைக் காதின் வழிவிட்டனர். இதனால் கங்கைக்குச் சாநவி என்று ஒருபெயர் உண்டாயிற்று. சந்திர வம்சத்து ஒதுரகன் குமரன் எனவுங்கூறுவர், இவன் ருஷியாயினன். 2. குருவின் மூன்றாம் புத்திரன்.

திரிதசீருஷி புத்திரன், அகத்தியர் பேரன்,

பவணந்தி முனிவர்க்குத் தந்தை இவர் தொண்டைமண்டலத்துச் சைநர். இவர் இருந்தது சநகாபுரம்.

விசுவசித்து குமரன்.

அரசன் புத்தபீடிகையைத் தரிசித்தறகு மணிபல்லவம் சென்றபொழுது நாபோத்தை பாதுகாத்தவன். புண் ணியராசனுடைய மந்திரி. (மணிமேகலை).

இவள் பண்டரிபுரத்து வந்த யாத்திரைக்காரரின் கன்னிகை. இக் கன்னிகை, ஆண்டு தரிசனார்த்தமாக வந்த தாய் தந்தையர்களை நோக்கி நான் இப்பண்டரிபுரம் விட்டு வருவதில்லையென மறுத்து இருக்கையில் நாமதேவரிவளைக் கண்டு தனித்திருக்கின்றாய் உன் தாய் தந்தையாரென எனக்குத் தந்தை, பாண்டுரங்கன், தாய் ரகுமாயி யென்ன இவளைத் தமது வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்று வளர்த்து வருகையில் கண்டவர் நீயாரென நான் நாமதேவர் வீட்டடிமை என்பாள். இவ்வகையிருக்கையில் ஒருநாள் காற்று மழையால் நாமதேவரிருந்த வீடு இடியப் பெருமாள் அதைச் சக்கரத்தால் காத்த லைக் கண்டு இந்த இரவில் இவ்விட மென்ன செய்கின்றாய் என்று கேட்கப் பெருமாள் உனது குடிசை யழிந்தது, அதனைக் காக்காவிட்டால் உனது தாயாகிய ரகுமாயி என்னை நிந்திப்பாளாதலால் என்று பேசிக் சொண்டிருக் கையில் குணாயியும் வந்து பணிந்தனள். மூவரும் வீட்டினுள் புக ஜனாபாயி வந்தி எதிர்கொண்டு வணங்கினள். நாமதேவர் பெருமாளை வணங்கி விருந்துண்டு செல்கவெனப் பெருமாளிசைந்து கோவிந்தன், விட்டலன், நார ணன், மகாதேவன் ஆகிய பிள்ளைகளும் ராமரும் குணாயியும் மனைவியும் ஒரு கலத்தில் உண்ண ஜனபாயி கண்டு விமலனே என்னை விட்டு உண்பது உனக்கு அழகாமோ எனப் பெருமாள் நாமரை நோக்கி இவ்வமுது எனக்கு நன்கில்லையென்று எழுந்திருக்க ராஜாயியும் உடனெழுந்தனள். இதனால் நாமதேவர் சனாபாயி உண்ணாததால் வந்ததென்று எண்ணப் பின்பு குணாயி, சனாபாயியை அழைத்து இவர்கள் உண்ட எச்சிலைக் கொடுத்தாள். சனாபாயி யும் இது தேவாமிர்தமெனக் கைக்கொண் டாள். சனாபாயி இதைக்கொண்டு பெருமாளை நோக்கி எனது வீட்டிற்கு உண்ண வருக என்றழைக்கப் பெருமாள் அவளை நோக்கி அம்மையே நீ உடனுன்னாததினால் நான் உணவுண்டிலேன் எனக்கு மிகவும் பசிக்கின் நதெனச் சனாபாயி அவர்கள் கொடுத்த எச்சிலிருக்கின்றது. அது உமக்குத் தகுமாவென்ன அதுவே வேண்டுமென்னப் பெருமாள் அவளுடன் உண்டு அவ்விடத்திலேயே சயனித்தனர். பின்பு குணயி விழித்து நடந்த செய்தியைத் தனது புதல்வனுக்கு உரைத்தனள். நாம தேவர் அவரது இயற்கையென்ன, பெருமாள் சனாபாயியின் மாவரைக்கும் திரிகை யைத் துடைத்து உன்வாவினை எதிர்பார்த்திருக்கிறேனெனச் சனாபாயி விழியாமை கண்டு அவளை எடுத்து உட்காருவித்து அவர் கரத்தால் தலைமயிரைச் சிக்கறத் திருத்தி ஒரு கூடையில் அரிசி கொண்டு வந்து நான் மாவை யரைக்கின்றேன் நீ பாடு என்னலும் இவள் பாடக்கேட்டுப் பெருமாள் பாவசராயிருக்கையில் குனாயி சனாபாயி பால் வந்து உன்னிடத்தில் மாவரைக்க அரிசி யேதென்று பிரம்பெடுத்கடிக்க அது பெருமாள் முடிமேல் படுதலும் நான் விடோபாஜனோபாயியின் அன்பால் யான் இங்குவந்து மாவரைக்கின்றேன் என்னை படியாதே என்ன, குணாபி, சனாபாபி பெருமாளைத் தன் வசப்படுத்திக் கொண்டாள் என்று வருந்துகையில் பெரு மாள் அரைத்தமாவை வாரிக் கூடையில் நிரப்பி மீண்டும் துயில, சனாபாயி விடியற் காலத்தில் எழுந்து பெருமாளை யெழுப்பிக் கோயிலுக்குப் போகாமலிருப்பின் ஊர் கலகமாகுமென்னப் பெருமாள் விடிந்ததோ என்னவெழுந்து நித்திரை மயக்கத்தால் பீதாம்பரத்தையும் பதக்கத்தையும் விட்டு விட்டுச் சனாபாயியின் கந்தையை உடுத்தி கொண்டு கோயிலுள் சென்றனர். விடிந்தபின் அர்ச்சகர் கோயிலைத் திறக்கப் பெருமாள் கந்தை உடுத்தியிருத்தலைக் கண்டு இக்தந்தை சனாபாயியின் கந்தை போல் தெரிகின்றதென்று நாமதேவர் வீடுசென்று நோக்க அவ்வீடு புதிதா யிருத்தலைப் பார்த்து உட்சென்று சனாபாயியைக்கண்டு பெருமாளின் பீதாம்பரத்தை நோக்கிப் பதக்க மெங்கென்ன அவள் கிடையாதென்ன அவள் துகிலைச் சோதிக்கப்பதக்கம் கிடைத்தது இவள் சுவாமி துரோகி என்று இவளைக் கழுவேற்றக் கொண்டு செல்லுகையில் இவள் பெருமாளைத் துதிக்கக் கழுமரம் நீராயது. பின் சனாபாயி வீட்டில் வந்து முன்புபோல் பெரு மாளைப் பாடத்தொடங்கவும் அவளிடத் தன்புள்ள பெருமாள் அவள் பாடும் செய்யுட்களை எழுதி வந்தனர். ஒருநாள் ஞான தேவர் பெருமாளைத் தரிசிக்கவரப் பெருமாள் தனித்தெழுதுதல் கண்டு ஞானதேவர் என்ன எழுதுகின்றீர் என ஜனாபாயியின் செய்யுட்களை எழுதுகிறேனெனக் கேட்டு வியந்தனர். பின் ஞானதேவர் நாமதேவரைக் காணப் பெருமாளுடன் வந்து நாமதேவரை நோக்கிச் சனாபாயியை யழைக்கவெனச் சாணமிதித்துக்கொண் டிருந்த ஜனாபாயிவர் ஞானதேவர் நாமரை நோக்கி ஜனபாயியின் பாட்டைப் பெருமாள் எழுதக் கண்டேன் என்னப் பெருமாள் அவள் பாடுங்கவியில் மிக்க அன்புளேனாதலால் எழுதினேன். இதனைப் படிப்போர் கேட்போரிடமும் அவ்வகை அன்புளேன் என்றார். பின் ஞானதேவர் நாமதேவர் முன்பிறப்பில் பிரகலாநாதபின் அங்கதன் பிறகு உத்தவராய் இப்போது பெருமாளுக்கன் பாராயினர்; உங்களில் ஞானதேவர் பாட்டைச் சச்சிதானந்தரும், நிவர்த்தி பாட்டினைச் சோபான தேவுரும், முக்தாயியின் பாட்டை ஞானதேவரும், பாமவானந்தர் பாடலை விசோபா கேசர், கூர்மதாசர் கவியை, சுதேவர், நாம தேவர் ஜனாபாயி இவர்கள் செய்யுள்களை யானும் எழுதுக எனக் கட்டளை தந்து பெருமாள் கோயிலுக்கு எழுந்தருளினர்.

உவசம்பநிக்குத் தந்தை,

சண்டேசுர நாயனாரைக் காண்க.

(சந்) ரௌத்திராசவன் குமரன்.

(சந்.) பூருவின் குமரன், இவன் குமரன் பிரசன்னுவான்.

பிள்ளை பெற்ற வீட்டிலுள்ள ஒரு தேவதை, பிள்ளை பிறந்தபின் ஷஷ்டி பூசை என்னும் கர்மத்தில் பூசிக்கப்பட்டவள். “மிதாக்ஷரம் ஸுதிகாவாஸ நிலயா ஜன்மா நாமதேவ தா. “

வேத, புராண கலைஞான சமயசாத்திரங்களுணர்ந்து பூர்வபக்ஷஞ் சித்தாந்தமுணர்ந்து பதி, பசு, பாசமாகிய ஞானத்தில் ஞாதுரு, ஞான, ஞேயங்கள் பொருந்தா வண்ணம் பதிப்பொருளுடனிரண்டறக் கலந்திருத்தல்.

விருஷதபாவின் குமரி. இவள் சுக்கிரன் பெண்ணாகிய தேவயானையுடன் நீராடி அவள் சேலையையறியாது உடுத்தினள். அதனால் அவள் கோபிக்க அவளைக் கிணற்றில் தள்ளினள். இதனால் சுக்கிரன் கோபித்து அரசனுக்கு அறிவிக்க அரசன் தன் பெண்ணினைத் தேவயானையாகிய சுக்கிரன் பெண்ணுக்கு அடிமையாக்கினன், அடிமையாகிய சன்மிஷ்டை தேவயானையறியாது அவள் கணவனைக் கூடித் துற்கிரன், அது, பூரு என மூன்று குமரரைப் பெற்றாள். இவள் தந்தை விடபன்மன் எனவுங் கூறுவர். (பாகவதம்).

சன்மிஷ்டையைக் காண்க.

உபமானத்திற் கொத்த இடம். அதாவது, இப்பர்வதம் நெருப்புடையது புகையுடைத்தாகையால் பாகசாலைபோல என்பது. (சிவ~சித).

1. பௌத்தன், 2. சைநன்,

என்பது பிரமாணம், அது திவ்ய பிரமாணம், சபதம் என (2) வகை, திவ்யம்; துலாம், அக்கினி, சலம், விடம், கோடம், தண்டுலம், தத்தமாடம், பால், தருமசம் என (6) இவற்றை பிரமாணத்திற் கூறினாம். சபதம், சத்தியம் புண்ணிய முதலிய கெடும் என்பதும், வாகனம், ஆயுதம், பசு, விதை, பொன், தெய்வத்தின் திருவடி, தந்தையின் பாதம், மைந்தன் தலை, மனைவியின் தலை முதலியவற்றைத் தொடுதலும், தடாகாதி பிரதிஷ் டையாலுண்டான புண்ணியங் கெடுமென வுறுதிகூறல். (பிரகஸ்பதி).

இக்ஷ்வாகு வம்சத்து யுவநாசுவன் குமரன், பிரகு தச்வன் தந்தை,

சேதிபதேசாதிபதி, சிசுபாலன் குமரன். அஸ்வமேதத்தில் அருச்சுநனுடன் சிநேகஞ்செய்து கொண்டவன்.

மதங்காச்சிரமத்தில் இராமமூர்த்தியைக்கண்டு சேவித்துச் சுக்கிரீவன் இருக்கைகூறி முத்தி அடைந்தபெண்.

ஸ்பர்சயஞ்ஞம், இது சம்பாதித்த யாகப்பொருள்களைச் செலவு செய்யாமலே அதைத் தொடுவதினாலேயே திருப்தியடைவிக்கும் யாகம்.

பிங்களனைக் காண்க.

இவன் அசுரன். சரபவுருக் கொண்டு விநாயகரைக் கொல்லவர விநாயகர் இவனைக் காலைப்பிடித்து அடித்துக் கொன்றனர்.

யமமார்க்கத்தைத் தடைசெய்யும் நாய் சியாமத்திற்குத் துணையானது,

தக்ஷன் குமரர். இவர்கள் ஆயிரவர். நாரதர் உபதேசத்தால் ஞானம் அடைந்தவர்.

சந்திரவம்சத்து அரசர், அவீட்சின் புத்திரர். (பா~ஆதி),

(பிர) அநுபுத்திரன். இவன் புத்திரன் காலநரன்.

யயாதி பௌத்திரன். அனுவின் குமரன்.

இவர் யாழ்ப்பாணம் கோப்பாய் எனும் இடத்தவர் சைவ வேளாளர். தமிழ் இலக்கிய இலக்கணங்களில் வல்லவர். திருவாவடுதுறையா தீன வித்வானாயிருந்தவர். இவர் தமிழில் சிதம்பர சபாநாதபுராணம், ஏசுமதசங்கற்ப நிராகரணம், பாரதராமாயண தாற்பர்ய சங்கிரகம், சிவகர்ணாமிர்த மொழிபெயர்ப்பு, திராவிட பிரகாசிகை முதலிய இயற்றியவர்.

சோதேசாதிபதி சிதம்பர தரிசனத்திற்கு வந்தவன்.

ஆரீதரின் தந்தை; வைசம்பாயனனது வரலாற்றை முனிகுமாரர் கட்குக்க கூறியவர்,

தான் முதலாக ஐந்தாம் பாட்டன் வரையிலுமுள்ள ஏழு தலை முறைக்குட்பட்ட பங்காளிகள்,

உக்கிரசேநன் குமரன்.

நைமிச வனத்திலுள்ள திவ்வியக்ஷேத்திரம்.

1. இது சிவமூர்த்தி தேவர்கள் பொருட்டும் இருடிகள் பொருட்டும் திருநடனஞ் செய்த இடங்களாம். அவை சிதம்பரம் கனகசபை, மதுரை இரசிதசபை, திருநெல்வேலி தாம்பிரசபை, திருக்காஞ்சி ஆகாசசபை, திருக்குற்றாலம் சித்திரசபை, வேதாரணியம் வேதசபை, சுசீந்திரம் தேவசபை, திருவாலங்காடு இரத்தின சபை. 2. அறிவுள்ளார் பலர்கூடி விவாகார நிச்சயஞ் செய்யுமிடம். அது, அப்பிரதிட்டிதை, பிரதிட்டிதை, முத்திரிதை, சத்திரிதை என நான்குவகைப்படும். இவற்றுள் அப்பிரதிட்டிதை நிலையிலாவது சஞ்சரிக்கும் ஆரணியர் முதலியோர் கூடுவது. பிரதீட்டிதை உபயவாதிகள் முதலான பத்திடத்துச் சபையாம். முத்திரிதை; பிராட்டு விவாகன் இருக்கின்ற சபையாம். சாத்திரிதை அரசனிருக்கும் சபை. சபையினங்கத்தினர். அரசன், (சிரம்) பிராட்டு விவாகன் (முகம்) சபாசதர்கள் (தோள்) ஸ்மிருதி (கை) கணகலேகர் (கணைக் கால்கள்) பிரமாணங்களான பொன், நெருப்பு, நீர் (கண்கள்) சாத்தியபாலன் (பாதம்). (விவகாரசங்கிரகம்).

சம்பு, பிலக்ஷம், குசம், கிரௌஞ்சம், சாகம், சான்மலி, புஷ்கரம்.

மஹத், அகங்காரம், சத்தம், பரிசம், ரஸம், ரூபம், கந்தம் ஆக 7.

ஒரு புண்ய க்ஷேத்ரம், இதில் சப்தருஷிகள் யாகஞ்செய்ய அதில் சரஸ்வதி முதலிய தீர்த்தங்கள், சம்பிரபை, கனகாக்ஷி, விசாலை, சுரந்தவை, அமோகமாலை, சுவேணி, விமலோதகை, முதலியவராக உருக்கொண்டு பணிசெய்து சித்திபெற்றனர், இது ஒரு தீர்த்தம். இதின் சப்தாங்கமாவன: 1, சுப்பிரபை, 2. காஞ்சனாக்ஷி, 3. விசாலை, 4 மனோரமை, 5, ஓகவதி, 6. சுரேணு, 7. விமலோதகை என்பன.

சத்திபீடங்களுள் ஒன்று.

குசம், காசம், தூர்வை, விரீகி, மஞ்சம்புல், விச்வாமித்ரம், யவை,

1. ஆனந்த தாண்டவம், 2. சந்தியா தாண்டவம், 3. கௌரிதாண்டவம், 4. திரிபுரதாண்டவம், 5. காளி தாண்டவம், 6. முனிவர் பொருட்டு நடித்த தாண்டவம், 7. சம்ஹார தாண்டவம். (ஸ்ரீ~காரணம்)

அள்ளல், இரௌரவம், கும்பிபாகம், கூடசாலம், செந்துத் தானம், பூதி, மாபூதி, யென்பன.

தர்மன், காமன், காலன், வசு, வாசுகி, அநந்தன், கபிலன்.

கல்யாணத்தின் முந்திய நாளில் நடத்தும் சடங்கு. இது மணப்பெண்ணின் கையைக் கணவன் பிடித்துக் கொண்டு இருவருமாக விவாகனியை ஏழுமுறை வலம் வந்து நீ யென்னுடன் (7) அடிகள் நடந்து வந்தமையால் நாம் இருவரும் தோழர்களானோம் எனும் கருத்துள்ள மந்திரத்தைக் கூறுவது. (தைத்திரீயம்)

அயோத்தி, மதுரை, மாயை, காசி, காஞ்சி, அவந்தி, துவாரகை.

சைத்ரசுக்ல சப்தமி விரதம்; இது சித்திரை மாதத்தில் சுக்ல சப்தமியில் கங்கையைப் பூசித்து விரதமிருப்பது.

இது பாலுண்ணும் சிசுவுக்கு வரும் பிராணாபாய ரோகபரிகாரத்தின் பொருட்டுச் சூரியனையும் ருத்திரனையும் விதிப்படி பூசித்து விரதமிருப்பது. இது சப்தமியில் அனுசரிப்பது.

சம்வர்த்தம், ஆவர்த்தம், புட்கலாவர்த்தம், சங்காரித்தம், துரோணம், காளமுகி, நீலவருணம் என்பன. இவை முறையே மணி, நீர், பொன், பூ, மண், கல், தீ, இவற்றைப் பொழியும்.

அத்ரி, வசிட்டர், கச்யபர், கௌதமர், பரத்வாசர், விச்வாமித்ரர், ஜமதகனி. (பார அநுசா).

சனி உலகத்திற்கு மேல் பதினொருலக்ஷம் யோசனை பிரமாணத்திலுள்ள ஏழுருஷிகளுள்ள உலகம். வானம் நிர்மலமாய் இருக்கும் இராக்காலத்தில், வடக்கு நோக்கிப் பார்த்தால் நக்ஷத்திரகூட்டம் ஒன்று காணப்படும். அக்கூட்டத்திற்குச் சப்தரிஷி மண்டலம் என்று பெயர். இதில் (7) நட்சத்திரங்கள் அடங்கியவை. இந்த நட்சத்திர கூட்டம், இரவின் ஆரம்பத்தில் வடகிழக்கில் உதித்து வடமேற்கில் மறைகின்றது. இந்த (7) நட்சத்திரங்களைத் தாண்டி மையத்திலிருப்பது துருவ நட்சத்திரம்.

திருவல்லிக்கேணியில் பெருமாள் அருள் பெற்றவர்.

1. திருவாரூர்,2. திருநாகைக்காரோணம், 3. திருநள்ளாறு, 4. திருமறைக்காடு, 5. திருக்காறாயல், 6. திருவாய்மூர், 7. திருக்குவளை.

கிருஷ்ணன் குதிரைகளில் ஒன்று.

இரணியகசிபின் குமரன், தேவி மதி, குமரன் பஞ்சசேநன்.

ஒரு ரிஷி. அஷ்டவக்கிர முனிவன் கோணல் நீங்கிப் பெற்ற பெயர். இவன் சமங்கை என்ற நதியில் ஸ்நானம் செய்ததால் இவன் கோணல் நீங்கப் பெற்றனன். (பார~வன).

ஒரு ருஷி இவர் நாரதருக்குத் துக்க முதலிய தொடராதிருத்தற்கு வழி கூறியவர். (பார~சாந்).

ஜனமேஜயன் சர்பயாகத்திலிருந்த ரிஷிகளில் ஒருவர்.

1, தருமனுடன் தீர்த்தயாத்திரை செய்த இருடி. 2. கயாசிரன் என்னும் பெயருள்ள பிராமணன்.

1 பவணந்தி முனிவர்மானாக்கர், நன்னூற்குச் சிறப்புப்பாயிரம் இயற்றியவர். 2. சைநரில் ஒரு சாதியார்.

சிவகணத்தலைவரில் ஒருவன்.

ஜ; ஜனிப்பது, ஜமத்; பக்ஷிப்பது, யஜ; யாகஞ் செய்வது, ஜானே; அறிவது, ஜிஜாஹி; இந்திரியங்களைச் செயிப்பது, ஜிஜாயிஷி; சிஷ்யர்களின் ஞானங்களை யுண்டாக்குவது, ஜஜாமத்; தேவர்களும் அக்னியும் ஆவிர்ப்பவிக்கும் இவ்வுலகத்தில் உண்டாயிருப்பவன். இவர் அம்புபயில் கையில் ரேணுகையும் அம்புகளை யெடுத்துக்கொடுக்க முனிவர் சூரியன் மீது அம்புவிட நிற்கையில் சூரியன் பிராமண உருக்கொண்டு தோன்றிக் குடையும் செருப்புங் கொடுத்தான். (பார~அநுசா). இருசிகருக்கு காதியின் குமரியாகிய சத்தியவதியிடம் பிறந்த குமரர். இரேணுகையை மணந்தவர். குமரர் உருமதி, உத்சாகன், விச்வாவசு, பரசிராமர் முதலிய நால்வர். இவருக்குப் பிதா பிருகு முனிவர் எனவும் கூறுவர். ஒருமுறை பிதுர்க்களுக்குப் பால் கறந்து வைத்தனர். அதைக் குரோதம் சாய்த்தது. அதைக்கண்ட முனிவர் கோபித்தனர். குரோதம் மன்னிக்க வேண்ட விடுத்தனர். பிதுர்க்கள் முனிவரை நோக்கி எம்மை அலக்ஷியஞ்செய்து எங்களுக்கு வைத்த பாலைக் கவிழ்த்த குரோதத்தைச் சபிக்காத்தினால் நகுலம் ஆக எனச் சபித்தனர். முனிவர் இந்த உருவத்துடன் திருமாரசனது. அசுவமேத யாகத்திற்குச் சென்று நான் சத்துப்பிரத்தன் அன்ன தானஞ் செய்ததைக் கண்டதால் ஒரு பாதிதேகம் பொன்னிற மடைந்தேன். மற்றப்பாதி பொன்னிறம் பெறலாம் என இவ்விடம் வந்தனன் ஆகவில்லை. இந்தயாகம் அதனினும் பலன் இலது என்று சொல்லிப் போயினர். இவர் மீண்டும் தருமர்செய்த யாகத்தைப் புகழ்ந்ததால் பிதுர்க்கள் சொற்படி பழைய உருக்கொண்டனர். ஒருமுறை தன்னுடன் பாணத்தை எடுத்துத் தந்த ரேணுகையின் கால்களைச்சுடும் சூரியனது வெப்பத்தைக் கோபித்தனர். இவர் அங்கதேசாதிபதி யாகிய சித்ரசேனனை விரும்பிய கற்பினிலை கடந்த தாயைக் கொலை செய்து வரும்படி தமது புத்திரர் நால்வர்க்குக் கட்டளையிடப் பரசிராமர் ஒழிந்த மூவரும் மறுக்க அவர்களை வேடராகச்சபித்தனர். பரசிராமர் வேண்டுகோனால் மனைவியை உயிர்ப்பித்துக் கிராமதேவதையாயிருக்க வரம் அளித்தவர். இவர் ஆச்சிரமத்தில் கார்த்தவீரியன் வேட்டைக்குச் சென்று தங்கினன், முனிவர் அரசனுக்குக் காமதேனுவால் வேண்டிய உபசரிக்க அரசன் காமதேனுவிடம் இச்சை கொண்டு வலுவிற் கவரப் பாசிராமர் அரசன் சேனையையும் அவன் குமாரையும் கொன்றனர். கார்த்தவீரியனைக் கொன்ற பாபம் நீங்கப் பாசிசாமர் தீர்த்த யாத்திரை சென்றகாலத்துக் கார்த்த வீரியன் குமரருட் சிலர் சமதக்கினி முனிவரைக் கொலை புரிந்தனர். இதனால் பரசி ராமர் அந்தச் சூரியவம்சத்தைக் கருவறுத்தனர்.

விடியற்காலத்தில் சுக்ரன் கிழக்கே உதிக்க, அந்தக் காலத்தில் குரு மேற்கே அஸ்தமிக்கச் சம்திருஷ்டி தோஷமுண்டாம், அக்காலத்துச் சுபங்கருமங்கள் தவிரப்படும், இருவரில் ஒருவர் வேறொரு கிரகத்துடன் கூடி நிற்பினும், இருவருக்கு நடுப்பட்ட இராசிகளில் சுபக்கிரகங்கள் நிற்பினும் சமதிருஷ்டியென்கிற தோஷம் இல்லை. சுக்ரன் மேற்கே நிற்க வியாழனிவனுக்கு (7) ஆம் இடத்துக் கிழக்கே நிற்பினும் சமதிருஷ்டி தோஷமாகாது. (விதான).

நியாயசாஸ்திர நூலாசிரியர்.

இது வைதருப்ப செய்யுணெறி யிலொன்று. மூவினரந்தம்முள் விரவத் தொடுப்பது (தண்டி).

ஒருமணி. இது சத்ராசித்திற்குச் சூரியனால் கொடுக்கப்பட்டது.

இலங்கையிலுள்ள திருமலை. இதைச் சமனொளியென்பர் புத்தர். (மணி மேகலை.)

வசுதேவருக்குத் தேவகியிடம் பிறந்த குமரன்.

திரேதாதவாபரயுக சந்திகளில் பரசுராமன் கதரியருடன் (21) முறை போரிட்டு அவர்களது உதிரத்தால் (5) தடாகங்களாக்கி அவர்களுதிரத்தால் பிதுர்தர்ப்பணம் செய்த இடம். இது பிற்காலத்து பாண்டவர்கள். (18) நான் போரிட்டதால் குருஷேத்திரம் எனப் பெயர் பெற்றது. (பார~வன.)

இலங்கைத் தீவிலுள்ள மலை, புத்த பாதக்குறியுள்ள மலை. இது புத்தபாத பீடிகைகளில் ஒன்று சமனொளி யென்பர்.

சோடசகலைகளில் ஒன்றாகிய சத்தியின் கலை.

இலங்கையினுள்ள ஒருமலை இதில் புத்தபீடிகை இருக்கிறது (மணி).

இது இலங்கைத் தீவிலுள்ளது. (திரு).

அகன் என்னும் பெயருடைய வசுபுத்திரன் உடன்பிறந்தார் ஜோதி, சாந்தன், முனிச்சன் முதலியோர்.

1. தருமன் என்னும் மனுவின் புத்திரன், மனைவி அப்ராப்தி, சம்பிரீதி. தாய் சிரத்தை, சகோதரர் காமன், அரிஷன். 2. திருதராட்டிரன் குமரன்.

நீலகேசித் தெருட்டின் உரையாசிரியர், ஜைனர்.

(6) வைரவம், வாமம், காளாமுகம், மாவிரதம், பாசுபதம், சைவம், இவற்றையும் உலகாயதம, புத்தம், சமணம், மீமாம்சை, பாஞ்சராத்ரம், பாட்டாசாரியம். முதலிய.

கிழக்கு வெள்ளென வெளுக்க நக்ஷத்ரமண்டலம் மறைந்து சூரியன் கண்ணிற்குத் தோன்றாதவரையிலுள்ள காலம். (பரா~மா).

விக்கிரம கஞ்சுகபாண்டியனுக்குக் குமரன். இவன் குமரன் அதுலவிக்கிரமன்,

மச்சிய தேசாதிபதியாகிய விராடன் உடன் பிறந்தான்.

விரதங்களில் ஒன்று,

1. சூரியவம்சத்து அரசன், இவன் யோகியாயினன். 2. நீபன்குமரன், இவன்குமார் பாரன், சுபாரன், சதச்வன், இவன் காம்பிலிநாட் டரசனாயினான்,

விபீஷ்ணன் தேவி, ஸைலூஷன் எனும் காந்தருவன் பெண், சீதாபிராட்டி அசோகவனத்தில் இருக்கையில், தேறுதல்கூறி ஆதரித்தவள். பெண் திரிசடை.

குருஜாம்பம் என்னும் ஊரில் சூரியாஜிபண்டிதர் தம் மனைவி ரேணு என்பவளுடன் புத்திரப்பேறு வேண்டிச் சூரியனை யுபாசிக்க அத்தேவன் தரிசனம் தந்து இரண்டு மகவனக்குண்டாம். முன்னவன் என்னமிசத்தாற் பிறப்பன் என அருளி மறைந்தனன். பின்பு சிலநாள் தரித்து இருமக்கள் தனித்தனி பிறக்க முன்னவனுக்கு கங்காதரன் என்றும், மற்றவனுக்கு நாரணனென்றும், பெயரிட்டு வளர்க்கையில் பின்னவனுக்கு ஒருவாலுமிருந்தது கண்டு அநுமனம் சமெனக் களித்திருந்தனர். பின்னவன், வீடுதங்கா தலைந்து ராமநாமங் கூறிக்கொண்டு ஒரு அரசடியிலிருக்கையில் ராமமூர்த்தி தரிசனந்தந்து ராமதாசன் எனப் பெயரிட்டு மறைந்தனர். இவர் ஒரு நாள் தம்மிச்சையாய் விளையாடலைக் கண்ட தாய் இவ்வகையாடல் தக்க தன்று சமுசாரத்திற்கு வேண்டிய செய்க என, ஒருகுடியானவன் நெற்பொதி யைத் தூக்கிவந்து தாய்முன் வைத்து எடுத்துக்கொள்க என்றனர். இவர் செய்த தீமைகண்ட பொருட்குரியான் வந்து என் பொதியென, உனதாயின் எடுத்துச் செல்க என, அவன் எடுக்கமுடியாதது கண்டு வியந்து சென்றனன், இவரது செய்கை கண்ட தாய் தந்தையர் கல்யாணஞ்செய்ய எண்ணி, பெண்ணிற்கும் பிள்ளைக்குமிடையில் திரையிட்டு மந்திரஞ் சொல்வதில் சாவதான மென்றடிக்கடி சொல்லக்கேட்டுப் புரோகிதர் இவரை அதற்குப் பொருள் என்னென்றனர். புரோகிதர் உனக்குப் பாசபந்தமிடக்கூறு மந்திரமென உடனே மணப்பந்தரைவிட்டு காடடைந்து மறைந்து அநுமனை எண்ணித் தவமியற்றி யதுமனால் ராமனருள் பெற்று ஊரடைந்து பிக்ஷை செய்து கானடைந் திருக்கையில் சிவாஜி எனும் அரசன் வேட்டைக்குவந்து இவரைத் தூரத்திற் கண்டு இவரிடம் புலி கரடியாதிகள் நெருங்கியிருக்கக்கண்டு அணுக, அஞ்சி வீடடைந்து இவரருள் பெற எண்ணி உதயத்தில் காட்டின் வழி வருகையில் ஒருவன் கையில் கவி எழுதிய இலைகொண்டு நதியில் விடவருகையில் அக்கவிகளினருமை கண்டு ஆனந்தங்கொண்டு ஏவலரால் நதி யில் விட்ட ஏடுகளை வருவித்தெழுதித் தாசரைக்கண்டு அருள் பெற்றிருந் தனன். இவ்வகை தாசரிருக்கையில் ஒரு நாள் மாவலி நகரடைந்து சிறுவருடன் கல்லெறிந்து விளையாடி மூர்ச்சித்தவர் போலாக அவர்கள் இவரை மண்ணில் புதைத்து ஏகினர். அரசன் ஆசாரியரைக்காண வனமெலாந் தேடி மாவுலிநகரில் புதைந்திருந்தமை கேட்டு வருகலைக்கண்ட வூரார் அப்பிணத்தைக் கொளுத்திவிட எண்ணித் தோண்டு கையில் பேரோசையிட்டு எழுவதைக் கண்டு ஓடினர். பின்னர் அரசன் ஆசாரியரைக் கண்டடிவணங்கி விடைபெற்ற கன்றனன். பின் தன்னையடைந்த தத்து என்னும் அம்பட்டனுக் கனுக்கிரகித்து அவனுடன் சோளக் கொல்லையில் தானியத்தைப் பரித்துண்கையில் அடிபட்டு அரசனையணுகுகையில் அரசன் ஆசாரியருக்குள்ள காயத்தின் வரலாறு தெரிந் தாலன்றி யுயிர்வாழேனென்று தத்தனைக் கேட்க அவன் கூறக்கேட்டுக் கொல்லைக் குரியானைக் கட்டிக்கொண்டு வரக் கட்டளையிடக் கேட்ட தாசர் கொல்லைக் குரியவனுக்கு அரசனிடம் வெகுமதி தரச்செய்து, அந்நிலத்திற்குத் திறை நீக்கியனுப்பித் தாம் காடடைந்து திரியம்பக மெய்தித் தம்மாலிறந்த பக்ஷிக்கு மீண்டு முயிர்தந்து, தம்மூரடைந்து தாய் தந்தையரை வணங்கிக் காடடைந்து ஒருவனீர் உபதேசித்த மந்திரம் வேண்டேனென்ன அவன் வாயில் நீர்பெய்துமிழச் செய்ய அது அக்கரவடிவாய் பாறைமீதிருக்கக் கண்டு, பெருமாள் அழைத்துச் செல்லப் பண்டரிபுரஞ் சென்று சேவித்து, டில்லி பாதுஷாவின் மந்திரிவிட்ட பாணத்தைக் கையிற்பிடித்து அக்காபாயிக்கருள் செய்து, அம்பாஜியின் பேதமையகற்றி கிணற்றின் மீதிருந்த கிளையை வெட்டியதில் வீழ்ந்து மறைந்தானொருவனை வேறோரிடத்துக் கிணற்றிலழைத்து, ஒரு காட்டில் சென்று தாகத்தால் வருந்தியவர்க்கு ஒரு நதியை வருவித்துத் தந்து, வேட்டையாடிக் கொன்ற பறவைகளை மீண்டும் உயிர்பெறச் செய்து, வேணுபாயிக்கருள்செய்து அவளுக்குத் தாய் தந்தையர் விஷங்கொடுத்துக் கொல்ல அவளை மீண்டும் எழுப்பிப் பயிணாபாயிக் கருள் புரிந்து, ஒரு கிராமத்திலிருந்த பெருமாளைக் கொண்டுவந்து மற்றோர் கிராமத்தில் பிரதிட்டித்து, பதினொரு ஊரில் அதுமப்பிரதிட்டை செய்வித்து அப்பதினொரிடத்தும் ஒருவரேயிருந்து பூசித்து, ஒளரங்கபாத்திற் கதிபனிவரைத் துருக்கராக்க எண்ணிப் பிடித்துச் சென்ற காலத்து அநுமனால் அவனை யறைவித்து நீங்கிக் கேசவசுவாமி யனுப்பிய தூதனுக்கு ஒரு நாளமுது கொடுத்து அவன் பல நாள் கடந்து செல்லுமளவும் அதை யுதவச்செய்து கிருஷ்ணாஜி எனும் நாவிதராகிய பக்தரது திருநக்ஷத்திற்கு உணவு கொள்ள மறுத்த வேதியர்க்கு ராமதர்சனம் காட்டியவர்களை உணவு கொள்ளச் செய்து துகாராழடனிருந்து பஜனை செய்து பாடல் பெற்ற காளியால் கடுக்கன் அணியப் பெற்று ஒரு வர்த்தகனது கப்பல் மூழ்குந் தருணத்து இவரையெண்ண அக்கப்பலைக் காத்து ஒளரங்கஜீபு சேனைகளை அநுமனைக் கொண்டோட்டு வித்துச்சிவாஜி பரம பதமடைய அவன் குமானைக்கொண்டு வேண்டிய கிரியைகளைச் செய்வித்துத் தம் ஆதீனத்தில் தம் தடியன் குமரரையிருத்திப் பாமபதமடைந்தவர்.

ஒரு அரசன், இவன் வேட்டை மேற்சென்று கன்றுக்குப் பாலூட்டியிருந்த மானின் மீது அம்பேவி வெண்குட்ட நோய் அடையச் சாபம் பெற்றுப் புண்ணிய தீர்த்தமாடி அதனைப் போக்கிக் கொண்டவன். இவனுக்கு அம்பை, விருத்தையர் என இரண்டு குமாரியாளர்.

1, விவசவன் புத்திரியாகிய தபதியின் புருஷன். 2. ரிக்ஷன் குமரன். இவன் தேவி தபசி, இவன் குமரன் குரு.

ஆங்கீரசருஷியின் புத்திரர். கங்காதீரத்தில் பித்தர்போல் உலகம் அறியாமல் இருந்தவர். இவர் மருத்துவின் வேண்டலால் யாகத்தை முடித்து இருக்கையில் இந்திரன் பொறாமை கொண்டு வச்சிரமேவ அதைத் தடுத்தனர்.

நீக்கமின்றி யிருப்பனவற்றின் சம்பந்தம் சமவாயம் சுரோத்திரத்திற்கும் சத்தத்திற்குமுள்ள சம்பந்தம்,

எதன் கண் ஒற்றித்துக் காரியந்தோன்றும் அது சமவாயிகாரணம், இது ஒற்றுமைச் சம்பந்தம்.

சோத்திரத்திற்கும் சத்தத்தின் தன்மைக்குமுள்ள சம்பந்தம். (சிவ~சித்.)

ஆவாஹனம் ஸ்தாபனம், சாந்நித்யம், நிரோதனம், அவகுண்டனம், தேனு முத்ரைகாட்டல், பாத தீர்த்தம் சமர்ப்பித்தல், ஆசமனம் சமர்ப்பித்தல், அர்க்கிய தீர்த்தம் சமர்ப்பித்தல், புஷ்பஞ் சமர்ப்பித்தல் (ஆக 10.)

இது ஆரியபாஷை, இப்பாஷை சுத்தப்படுத்தப் பட்டதெனும் பொருளது, இது அநாதிபாஷை, எல்லா பாஷைகளுக்கும் முதற் பாஷையாக வுள்ளது இதில் வேத, ஆகம, புராண, ஸ்மிருதி, முதலியவையிருக்கின்றன இதற்கு முதல்வர் சிவபெருமான் இவர் வாயிலாக வேதபுராண இலக்கணங்கள் வெளிவந்தன. வெகு இனியபாஷை.

ஆடு, கோழி, கடா, மல்லர், முதலியவற்றிற்குப் பந்தயம் வைத்து ஆடும் வெளிப்படைத்திருடு. (மநு.)

1. ஒரு வணிகன். சுரதன் என்னும் அரசனுக்கு நண்பன், மேதஸ் முனிவ ரிடத்தில் தேவி மந்திரம் பெற்று உபாசித்து அஞ்ஞானம் நீங்கினவன். (தேவி பாகவதம். 2. வைதருப்ப செய்யுணெறியிலொன்று. இது, முக்கியப்பொருளின் வினையை, ஒப்புடைப் பொருண்மேற்றந்து புணர்த்துரைப்பது 3. இந்திரிய மடக்கி ஒருவழியிருத்தல். இது ஐந்துவகை தத்வலயசமாதி, சவிகற்பசமாதி, நிருவிகற்பசமாதி, சஞ்சார சமாதி, ஆரூடசமாதி, மவுன சமாதி.

ஒருவன் செய்யத் தொடங்கிய காரியம் மற்றொரு காரணவு தவியால் எளிதின் முடிவது. இதனை யெளிதின் முடி பணியென்பர் தமிழ் நூலார். (குவல.)

1. சண்முகசேநாவீரன். 2. சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

முன்பு தன்னால் முயலப்பட்ட கருமப்பயன் அத்தொழிலாலன்றிப் பிறிதொன்றால் நிகழ்ந்ததாகக் கூறிமுடிப்பது. (தண்டி.)

குருவினாஞ்ஞையால் பிரமசரியம் நீக்கிக் கிரகத் தனானவன்,

பிரமசாரி விரதத்தைப் பூர்த்திசெய்தல். சித்திரை யொழிந்த மற்ற மாதங்களில் மாணாக்கனுக்குக் கிரியைகளைச் செய்து பிரமசரிய விரதங்களை நீக்கிச் சர்வாங்கமும் கௌரஞ் செய்வித்துக் குண்டல முதலியவற்றால் அலங்கரிப்பித்துக் கண்ணாடி முதலியவற்றைப் பார்த்து வடக்கு முகமாகச் செல்லுகையில் பந்துக்களால் இல்லறம் வகிக்கும் பொருட் டுப் பிரார்த்தித்தல். (சை பூ) பிதாவிடத் தினின்றாவது ஆசாரியனிடத்திலிருந் தாவது விதிப்படி வேதம் ஓதி முடித்தவனான புத்திரனை அல்லது மாணாக்கனைப் பிதா அல்லது ஆசாரியன் புஷ்பசந்தனாதிகளால் அலங்கரித்து உயர்ந்த ஆசனத்தில் உட்காருவித்துக் கோதானவிரதஞ் செய்வித்துப் பஞ்சாமிருதத்தினா லுபசரிப்பது.

1. உசிநரன் குமரன். 2. அவுரவர் குமரி, மந்தாரன் தேவி. மந்தார முனிவரைக் காண்க.

அவுரவருக்கு. ஒரு பெயர். இவர் சூக்கும உருக்கொண்டு சமிகருப் பத்தில் தங்கினதால் இப்பெயர் பெற்றனர்.

பைரவருஷியைக் காண்க.

சூரியன் தேவி.

பிரமசாரி வனத்தில் பரிசுத்தமான இடத்திற்குப்போய் விதிப்படி பலாசமுதலிய விறகு கொண்டுவந்து உலர்த்தி அக்னியில் ஓமஞ்செய்தல். (மநு.)

(சூ.) பிரமிதி குமரன்.

எருக்கு, பலாசு, கருங்காலி, நாயுருவி, அரசு, அத்தி, வன்னி, அறுகு, தர்ப்பை முதலிய.

1. போஜவம்சத்து அரசருள் ஒருவன், 2. சுதானினி கணவர். குமரர் சுமித்திரன், அருச்சுநன், பாணன்.

சிருங்கி முனிவருக்குத் தந்தை. பரிச்சித்தால் செத்த பாம்பைச் சூட்டப்பெற்றவர். இவன் சீடன் கௌரமுகன். (ஆதி.)

1 காந்தருவப் பெண், நாரீதீர்த்தம் காண்க. 2. வந்தையைக் காண்க.

நாகன்.

விவசுவான் பாரி, விச்வகர்மன் பெண்.

அகத்தியர் தேவி என்பர்.

பாரதவீரரில் ஒருவன். காலபுத்ரர் அம்சம்.

சகரனுக்கு ஒருபெயர்.

இதுநதியை நோக்கி நீ வெள்ளங்கொண்டு பெருமரங்களையும் மலைகளையும் புரட்டி வருகின்றாய் சிறுநீர் நொச்சியைப்பிடுங்க உனக்கு வலியில்லாமைக்குக் காரணங் கூறுகவென எதுபகைக்குத் தலை வணங்குகிறதோ அது துன்பத்திருந்து நீங்குதலுமன்றி யென்னாலும் வெல்ல முடியாததாம் என்றது. (பார~சார்.)

நேமிநாத சுவாமிகளுக்குத் தந்தை. தேவி சிவதேவி சைநர்.

இது கடிகைமுத்துப் புலவனாம் சிலேஷையாகச் செய்யப்பட்ட நூல் இதற்குக் கழிக்கரைப் புலம்பல் எனவும் பெயர்.

இது புண்ணிய காலங்களில் புண்ணிய நதிபதியாகிய கடலில் ஸ்நானஞ்செய்வது. (உல~வ.)

பாடலிபுரத்தில் இரண்டாவதாகத் தோன்றிய சந்திரகுப்தன் குமரன். இவன் குமரன் சந்திரகுப்த விக்ரமாதித்தன். இவர்கள் குப்த வம்சத்தவர் எனக் கூறியிருக்கிறார்கள் சாசனக்காரர். இவன் சேரவேந்தனான மாந்தரனை வென்றவன் எனப்படுகிறான். (கி. பி. 375,) வரை ஆட்சி புரிந்தான். இவன் பேரன் குமாரகுப்தன் (கி பி.) (413 455.)

சோழர் சரிதை காண்க.

பிரதிஞ்ஞை செய்து யுத்தத்தினின்று நீங்காதவர்.

இருஷபனுக்குச் சயந்தியிடம் உதித்த குமரன்.

சத்தியவிரதன், சத்தியசோன், சத்தியகர்மன், சத்தியவர்மன், முதலானார்.

சாதாரண தருமத்தைக் காட்டிச் சம்சயத்தை யுண்டுபண்ணுவது, (தரு)

ஒரேவிதமான பதார்த்தத்திற் சிறு அணுக்களை யொன்றோடொன்ற நெருங்கியொட்டி யிருக்கச்செய்யும் சக்தி. (Cohesion.)

மிதிலைநாட்டரசருள் ஒருவன்.

1. சர்மணவதிக் கரையிலுள்ள ஒரு பட்டணத்து அரசன். 2. ஒரு அசரன்.

ஒரு அப்சரசு மாண்டவியரால் சாபம் பெற்றவள்.

இது, ஒரு நீர்வாழ்பறவை, இது கருநிறமுடையதாய்க் கால்கள் நீண்டு தோலடிப்பாத முடையதாய்க் கழுத்து நீண்டு தலை சிறுத்துமுள்ளது. இது நீரில் முழுகி நெடுநேரம் உள்ளிருந்து ஆகாரத்தைத் தேடித்திரிந்து பின்னெழுந்து மூச்சு விடும். இதற்கு மீன் நீர்வாழ்ப்பூச்சிகள் உணவ கரையோரங்களிலுள்ள மரவாசி.

சுபலராஜனுடைய மகள். திருதராஷ்டிரன் பாரியையில் ஒருத்தி. (பா. ஆதி.)

ஈசானன் தேவி, இவளில்லாவிடம் வறுமை கொண்டிருக்கும்.

சுமங்கலிகள் புரட்டாசி கிருஷ்ணபக்ஷம் ஷஷ்டியில் சம்பத்தை எண்ணிப் பிரார்த்திருப்பது.

1. தருமபுரமடத்துப் பண்டாரசந்நிதிகளில் ஒருவர், கந்தபுராணச் சுருக்கம் செய்தவர். 2 திருஞான சம்பந்தமூர்த்தி சுவாமிகளுக்கு அம்மான், இவர் போதிமங்கைக்குச் செல்லும் திருஞானசம்பந்தமூர்த்தி சுவாமிகளைத் தடுத்த புத்தநந்தி தலையில் இடிவிழும்படிச் செய்து மீண்டும் பிள்ளையாருடன் வாதுக்குவந்த சாரிப்புத்தனை வாதில் வென்றவர். திருஞானசம்பந்தர் அருளிச்செய்த திருமுறை எழுதியவர். 3. இவர் தருமபுாவாதீனத்துத் துறவு பூண்ட அடியவர். ஞானப்பிரகாச சுவாமிகளது மாணாக்கர். இவர் மைசூருக்குத் தேசயாத்திரையாகச் சென்றிருக்கையில் அரசரைக் காணச்செல்ல அரசர் இவரது கறுப்புநிற நோக்கி இவரை அண்டங்காக்கை போல்கின்றீர் எனச் சுவாமிகள், நீர் அண்டங்காக்கையால் அண்டங்காக்கை நீரேயென சமர்த்தித்தவர். இதனால் அரசன்களிப்புற்று இரத்தினங்கள் பரிசளிக்கக் குருவுக்கென்றும், இரண்டாமுறை அரிக்கச் சிவனுக்கென்றும், மூன்றா முறைமளிக்க அடியவர்க்கென்றும் பெற்றவர். இவர் அரசர் வேண்டுகோளின்படிக்குகள் புராணச் சுருக்கம் பாடிமுடித்துத் திருச்செந்தூரில் அரசன் முன்பாக அரங்கேற்றினர்.

திருவாரூர்ப் புராணம் பாடியவர்.

திருஞானசம் பந்தமூர்த்தி சுவாமிகளைக் காண்க,

இது சிவாகமம் வந்தமுறை இது. அறுவகைப்படும் பாசம்பந்தம், சதாசிவர்க்கும் அணுசதாசிவர்க்கும், மஹாசம்பந்தம், அருந்த தேவர்க்கும் சீகண்டருக்கும், அந்தராளம் சீகண்டருக்கும் தேவர்க்கும், திவ்யம் தேவர்க்கும் இருடிகளுக்கும், திவ்யா திவ்யம் இருடிகளுக்கும் மனிதர்களுக்கும், அதிவ்யம் குருக்களுக்கும் சீடனுக்கும் உள்ளனவாம்.

இவன் திருவண்ணாமலை தேவஸ்தான குருக்களும், வித்து வானும் ஆனவன். இவன் கர்வத்தால் தான் ஷெளரஞ் செய்துகொள்ளும் செயலைப் பாடலாகக் காளமேகரைப் பாடச் சொல்ல அவர் (மன்னு திருவண்ணா மலைச்சம்பக் தாண்டாற்கு, பன்னு தலைச்சவாம் பண் ணுவதேன்; மின்னின், இளைத்த இடை மாதரிவன் குடுமிபற்றி, வளைத்திழுத்துக்குட் டாமலுக்கு ” எனப்பாடல் பெற்றவன். இப்பெயர்கொண்ட பௌத்தன் ஒருவன் அருணகிரியார் காலத்துத் திருவண்ணாமலையில் இருந்ததாகவும், கூறுகின்றனர். அருணகிரியாரைக்காண்க. இச்செய்யு எரிரட்டையர் பாடியதாகவும் கூறுவர்.

1. (சூ.) அரிதன் குமரன். இவனாண்டது சமபாபுரி. சுதேவன் தந்தை, 2. பிருதுலாக்ஷன் குமரன். 3. இந்திரனாற்கொல்லப்பட்ட அசுரன்,

1. ஒரு அசுரன், இவன் இந்திரனுடன் யுத்தஞ் செய்யத் தன்னிடம் இருந்த தர்மவியாளகடர் என்பவர்களை அனுப்ப அவர்கள் யுத்தத்திற்குச் சென்று மீண்டனர். பின் வீமபாசகர் என்பவர்களை அனுப்ப அவர்கள் தேவரைத் துரத்தி மீண்டனர். சம்பாசுரனைக் காண்க. 2 திதி புத்திரனாகிய அசுரன், இந்திரனால் கொல்லப்பட்டவன் என்றும், மன்மதனால் கொல்லப்பட்டவன் என்றும் கூறியிருக்கிறது, 3. யமதூதரில் ஒருவன். 4. இவன், ஒருவேதியன் ஒழுக்கத்தால் மறுபிறப்பில் சிபிச்சக்ரவர்த்தியாயினான் (திருமுட்ட புராணம்). 5. ஒரு அசரன் வைஜயந்தம் எனும் பட்டணத்தை யாண்டவன் திமியென்கிற மீனைக் கொடியாக்கொண்டவன் மகாமா பாவிதேவர்களைத் துன்பஞ் செய்தவன் இவனை யிந்திரன் வேண்டுகோளால் கைகேயிசாரத்யம் செய்யத் தசரதர் வென்றார் (இரா).

இரட்டைப் புலவர்களை விகட கவிபாட ஏவியவன். (எறிக்கும் புகழ்க்கச்சி” என்னுஞ்செய்யுள் இவன் பொருட்டுப் பாடப்பட்டது,

மன்மதன், பிரத்துய்மனனைக் காண்க.

கல்கியாகிய விஷ்ணுமூர்த்தி அவதாரம் செய்யப்போகும் இடம் (பார~வன).

இவர் குருநாட்டில் அத்தினபுரத்தில் அரசுசெய்து கொண்டிருந்த இக்ஷவா குவம்சத்துத் தருடராசருக்கு, அவர் மனைவி சுஷேஷணையிடம் கிருதயுகத்தில் கார்த்திகை பௌர்ணமி திதி, மிருகசீருஷ நக்ஷத்திரத்தில் பிறந்தவர். இவர் உன்னதம் (400) வில், சுவர்ண வர்ணம், ஆயுஷ்யம், (90) லக்ஷம் பூர்வம்.

பரிகிணாசவனுக்கு ஒரு பெயர்.

மார்கழி அல்லது புரட்டாசி மாதத்திய சுக்ல ஷஷ்டியில் அநுஷ்டிப்பது.

கம்சனுக்கு நண்பன். கிருஷ்ணன் குமரனாகிய பிரத்துய்மனனைக் கடலிலெறிந்து அவனால் கொல்லப்பட்டவன். பிரத்துய்மனனை காண்க.

1. அருணன் புத்திரன். சடாயு தமயன். இவன் தன் தமபியுடன் கூடித் தம் தந்தையைக் காணச்செல்லுகையில் சூரியன் கோபித்ததால் உஷ்ணம் பொறுக்காமல் சடாயு வருந்த அவனைக்காக்க இவன் அவனுக்குமேல் பறந்து சிறகை விரித்ததால் இறகு தீந்து மயேந்திரமலையில் விழுந்தனன். இதையறிந்த முனிவர், இவனுக்கு இராமதூதர் உன்னெதிரில் இராமஸ்மரணை செய்யின் இறகு வளருமென அவ்வகை வளரப்பெற்றவன். சடாயு இறந்த செய்தியை அனுமனால் கேள்வியுற்று விசனம் அடைந்தவன். தான் இறகு தீந்ததைநோக்கி இறக்க எண்ணுகையில் லோகசாரங்கமுனிவரால் தேறியவன். அநுமன் முதலிய வானார்க்குச் சீதையை எடுத்துச்சென்ற இராவணன் செய்தி கூறினவன். தாய்சேதி அல்லது சேநி.

1. சூரியன், தனக்குற்ற குட்டநோயைச் சம்புவைப் பூசித்துத் தீர்த்துக்கொண்டவன். 2. திரேதாயுகத்தில் கழுகாசலத்தில் பூசித்துப் பேரடைந்த முனிவர். 3. வானரவீரன். 4. விபீஷணன் மந்திரிகளில் ஒருவன்.

சம்பாதி சிறகு கரிந்து விழுந்த மனம். காவிரிப்பூம்பட்டினத்து அருகிலுள்ளது (மணிமேகலை).

அங்கதேசத்து இராஜதானி. (it was the ancient Capital of Anga.)

1. சம்புத்தீவின் அதிதேவதை, சம்புமரத்தின் கீழிருந்து நோற்றமையின் இப்பெயர் பெற்றனள். கோதமைக்குச் சக்ரவாளத்தோற்றம் காட்டிப் புத்ரசோகம் போக்கினவள். இவளுடைய கோயில் குச்சரக்குடிகை யெனப்படும். இவளிருந்த பட்டணம் சம்பாபதி அதுவே காவிரிப்பூம்பட்டினம் (மணிமேகலை). 2. இது வங்காள நாட்டின் பழைய இராஜதானி இப்பெயரைத் தமிழர்தாம் தென்னாட்டிற் குடியேறினபின் காவிரிப்பூம் பட்டினத்திற் கிட்டனர்.

சம்பனாண்ட பட்டணம்.

இந்திரன்.

சிவபிரானால் அரிகேசனுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட அடிமைகளில் ஒருவன்.

அரிகேசனைக் காண்க,

சித்திராதனுக்கு ஊறணையிடம் உதித்தகுமரன், தேவி உத்கலை, குமரன்மரீசி.

ஒரு தீர்த்தம்,

சமன் தேவி,

1, சிவமூர்த்தியின் திருநாமங்களில் ஒன்று. 2. இமயபர்வதத்தில் உற்பத்தியாகும் தீர்த்தம், 3. அம்பரீஷன் குமரன்.

இராமர் அரசாட்சியில் சைவலகிரியிலிருந்த ஒரு மரத்தில் தலைகீழாய்த் தேகத்துடன் சுவர்க்கம் அடையத் தவம் புரிந்த சூத்திரன். இது மரபு வழுப்பற்றி இராமமூர்த்தி இவனைக் கொலை புரியச் சுவர்க்க மடைந்தவன். இவனுக்குச் சம்புவன் எனவும் பெயர்.

துவாபரயுகத்தில் கழுகுருக் கொண்டு வேதகிரியில் பூசித்த இருடி.

வித்யுசன் குமரன். இவன் தாய் சூர்ப்பநகை.

நரியுருக்கொண்ட அசுரன். இவன் காசியில் சிவலிங்கம் தாபித்துப் பூசித்து இஷ்டசித்தி அடைந்தனன்.

1, ஒரு சிவஸ்தலம். திருச்சிராப்பள்ளி ஜில்லாவில் உள்ளது. இது பஞ்சபூதத் தலங்களில் அப்புத்தலம். சம்பு முனிவரைக் காண்க. 2. சம்புகேசனால் காசியில் தாபிக்கப் பட்ட இலிங்கமூர்த்தி.

இவர் ஒரு குடியானவர், அரிபக்தி விடாதவராய்த் தம் இல்லிடையிருந்து இல்லற நடத்தி வருநாட்களில் இவர் உழுத எருதிரண்டையும் கள்ளரிரவில் அவிழ்த்துச் செல்லப் பெருமாள், தாசர் விடியின் துன்புறுவார் என்றறிந்து விடியுமுன் அவற்றைப் பழைய இடத்தில் கொணர்து கட்டிவிடுவர். இவ்வாறு மீண்டுமீடும் செய்தது கண்ட கள்ளர், பெருமாளது புத்தரென அறிந்து அவரிடம் வந்து தாங்கள் செய்த தீமைகளைக்கூறி யபராதக்ஷடை வேண்டத்தாசர் பெருமாள் தமக்காக ஏவல்செய்ததை யெண்ணி வருந்தப் பெருமாள் தரிசனந்தந்து கருணை செய்யப் பெற்றவர்.

1, நான்கு மகாதீவினுள் ஒன்று இது நாவலந்தீவெனவும் வழங்கப்படும். (மணிமேகலை.) 2. கலியுகத்தில் வேதகிரியில் கழுகு உருக்கொண்டு பூசித்த இருடி. 3. குசிகனுக்குப் பீவரியிடம் பிறந்த குமரன்: 4. பத்தாம்மன் வந்தாத்து இந்திரன்.

ஒரு இருடி,

மாணிக்கவாசக சுவாமிகளுக்குப் பிதா, இவர் மனைவியார் சிவ ஞானவதியார்.

பிரகத்தன் குமரன், இராவணன் கட்டளையால் அனுமனைப் பிடிக்க வந்து அவனால் இறந்த அரக்கன்.

இவர் காவிரிக்கரையில் தவம் செய்கையில் ஒரு சம்புபலம் விழுந்தது. அதை முனிவர் சிவமூர்த்திக்கு நிவேதித்தனர். சிவமூர்த்தி அமுது செய்த அந்தப் பழக்கொட்டையை முனிவர் உண்ண முனிவர் வயிற்றில் சம்புவிருக்ஷம் உண்டாயிற்று. முனிவர் அந்த மரத்தடியில் சிவமூர்த்தியை எழுந்தருளியிருக்க வேண்டினர். ஆதலால் சம்புகேசுரம் உண்டாயிற்று.

சம்புகனைக் காண்க,

1 வைராசன் தேவி, 2. மரூசியின் தேவி, தக்ஷன் பெண், தாய், பிரசூதி, 3. (பிர.) செயத்திரன் தேவி. 4 சுமனசுக்குப் பெயர், 5. திரிதன்வனுக்கு ஒரு பெயர்.

ஒரு நகரம். சம்பனாண்டது.

வாதி பிரதிவாதிகள் நீதி மன்றத்தவர் முதலிய அதிகாரிகளால் எழுதப்படாமல் தாங்களே சம்மதித்து எழுதிக் கொள்ளும் பத்திரம்.

அக்கி, இவன் வியாழனுக்குச் சத்தியையிடம் பிறந்தவன். இவன் யாகங்களில் முதல் அவிர்ப்பாகத்தில் ஆஜ்யம் கொள்வோன்.

யமபுரியைக் காண்க,

இவன் பதிபசுபாசம் அகாதி என்பன். சிவன் அநாதிமுத்தன். பசு அநாதி எனவும் சிவபூசையால் பாசம் நீங்க முத்தி எனவுங் கூறுவன் (தத்துவ நீஜா நூ)

ஒரு அஸ்திரம் அர்ச்சுனனால் விடப்பட்டது யாவரையும் மயங்கச் செய்யும்.

ஜீவ, அஜீவ, புண்ய, பாவ, ஆஸ்வா, பந்த, ஸம்வர, நிர்ஜா, மோக்ஷங்க ளென்னும் நவபதார்த்த ஸ்வரூபங்களை யுணர்தல் இவற்றின் தன்மைகளைத் தெளிதலே சம்யக்தரிசனம், அதனைத்தரித்தலே சம்யக்சாரித்திரம். (மேருமந்தரம்.)

செல்வம் துன்பத்திற்குக் காரண மெனக்கூறிய ருஷி. (பார~சாங்.)

1, நகுஷன் குமரன், 2. சர்யாதிக்கு ஒருபெயர். தேவி வராங்கி.

கன்னோசி அரசனாகிய ஜயச்சந்திரன் புதல்வி. பிருதுவி அரசனைக் காண்க,

பிருகஸ்பதியின் புத்திரர்கள் (6)ல் ஒருவன் பாரியை சத்தியவதி. புத்திரன் பரதன். (பா~வன.)

இராசசூயயாகஞ்செய்து சாம்பிராஜ்ய பட்டாபிஷேகம் அடைந்த அரசன்.

அயன, ருது, மாத, வார அவயவங்களுடன் கூடிய அவயவி சம்வச் சரம் எனப்படும். அது பன்னிரண்டு மாதங்களுடன் கூடியது, இவ் வருஷம் சாந்தரமானம் ஸௌரமானம், சாவனம் என மூவிதப்படும். இதில் சாங்கரமான வருஷம், சித்திரை மாத சுக்ல பிரதமை முதல் பங்குனி மாதப் பௌரணைவரையில் கணிப்பதாம் சௌரம் சித்திரை முதல் பங்குனி கடைசி வரையில் கணிப்பது, சாகனம்; முந்நூற்று முப்பத்தாறு நாட்கள் கொண்டது.

ஒரு அசுரன், இவன் தன் மனைவியுடன் மானுருக்கொண்டு புணர்ந்திருக்கையில் சூரியவம்சத்துச் சவுதாசன் என்பவன் பேட்டையெய்ய இவன் தப்பித்துக்கொண்டு ஓடிப் பழிக்குப்பழி வாங்க வசிட்டரைப்போல் உருத்தாங்கி நரமாமிசமிடக் கேட்டு மறைய அரசன் உண்மையாகிய வசிட்டர் வர அவருக்கு நரமாமிச மிட்டுச் சாபம் பெறச் செய்தவன் (வேதா ரண்யபுராணம்)

1, அஜமீடன் குமரருள் ஒருவன். இவன் சூரியன் மகளாகிய தபதியை மணந்து குருவைப் பெற்றவன். 2. இருக்ஷன் புத்திரன்.

தபதியின் புருஷன். சூரியனுக்கு மருகன்.

நாகன்.

1. ஆங்கீரஸபுத்திரர் இவரால் யாகஞ்செய்விக்க மருத்து இவரை யெவ்வகைக் காண்பதென, நாரதர் நீ காசிதேசத்து வாசலிலிருந்து ஒரு பிணத்தை வாயிலில் வைத்திரு. யார் பிணத்தைக்கண்டு திரும்புகிறாரோ அவரைச் சம்வர்த்தனர் என்று அறிந்துகொள் என்றும் அவர் என்னைக் கேட்டால் நான் நெருப்பில் வீழ்ந்து மரித்தார் என்று கூறுக என்றனர். அவ்வகை அரசன் புரிந்து இவரைப் பின்தொடர்ந்து ஓராலடியிற்பணிய இவர் அரசன் மீது எச்சில் முதலிய உமிழ்ந்தும் நீங்காமைகண்டு அரசனை உண்மை கூறக்கேட்டு யாகத்திற் குடம்பட்டவர். (பார~அச்வ.) 2. ஒரு அரசன். இவன் பாரி உபதிஷ்டா. இவன் தன் தேவியுடன் தவம்புரிந்து பேறுபெற்றவன். 3. காசிதரிசித்து முத்திபெற்ற ஒரு யாத்திரிகன்.

1 ஒரு வேதியன், இவன் குமரன் கன்மாடன். இக்கன்மாடன் தவத்தால் வயிற்றுவலி நீங்கினான். (பாண்டிக் கொடிமுடி புராணம்) 2, வியாழனுக்குச் சகோதரன்.

அரசர்கள் தம்முள் பகைமையின்றி அரசியல் தருமங்களைக் காத்தற்கெழுதிக் கொள்வது.

ஒரு மந்திரம் இது சம்வர்த்தனரால் இந்திரன் வச்ராயுதம் ஸ்தம்பிக்கச்செய்த மந்திரம். (பார~அச்)

பாண்டுபுத்திரர் அஞ்ஞாதவாசத்தில் சமிக்ஞையாக வைத்துக்கொண்ட பெயர்கள்,

ஒரு இருடி இவர்தம் மாணாக்கன் புரிந்த தீமையால் அவனைக் காசியை விட்டு நீக்க, ஒரு காட்டில் தவம்புரிந்தனன். இக்காட்டில் காசியிலிருந்து பொதிகைநோக்கிவரும் அகத்தியர் காசிகாசி என்று கூறி வரும் சத்தம் தவஞ்செய்வோன் காதில் விழுந்தது. அதனால் இவன் முத்தி அடைந்தனன் (காசிரகசியம்).

அத்தினபுரத்து அரசனாகிய சைநன். பரிமித பரிக்ரஹவிரத அநுஷ்டானத்தை மணிசூடன் எனும் தேவன் சோதிக்கப் பெண்ணுருக் கொண்டு வந்து என்னை அணையாவிடின் இறப்பேன் என உடன்படானாயினன். தேவன் மகிழ்ந்து பாற்கடனீரால் அபிஷேகிக்கப்பெற்றவன்.

கலிங்கத்துப் பாணி பாடிய புலவர். இவர் சோழவள நாட்டில் நன்னிலத்தை யடுத்த தீபங்குடியில் பிறந்தவர் இவர் சைனர் என்பர். இவரை அபயன் என்னுஞ் சோழன் நுமதூர்யாது என்றபோது இவர், “செய்யும் வினையு மிருளுண்பதுவுந் தேனுநறவு மூனுங்களவும், பொய்யுங்கொலையு மறவுந்தவிரப் பொய்தீரற நூல் செய்தார் தமதூர், கையுமுகமு மிதழும் விழியுங் காலுநிறமும் போலுங் கமலங், கொய்யுமடவார் விழி வாயதரங்கோபங் கமழுர் தீபங்க் குடியே” என்பதால் இவர் ஊர் தீபங்குடி என அறிந்தான். இது, திண்டிவனத்திற கருகிலுள்ளவூர். இவர் பாணியிற் சிவமூர்த்தியைத் துதித்திருக்கிறபடியால் சைவர் என்பர். இதனை ‘புயல் வண்ணன் புனல் வார்க்க” எனுஞ் செய்யுளில் “மலைமகளைப் புணர்ந்தவனை” என்பதால் அறிக. இவர் காலம் (800) வருஷங்களிருக்கலாம். இவர் பாடியவை கலிங்கத்துப் பரணி தீபங்குடி பத்து. (கலிங்கத்துப்பரணி).

கோளத்தரசன் ரவிவர்மன் அல்லது குலசேகர சங்கிராமதீரன் (1188) இல் பிறந்து (33) வயதில் மணந்து சிங்காசனமடைந்து வீரபாண்டியனை வென்று. (சகம். 1234) இல், பாண்டிய சிங்காசனம் ஏறினான். (S, I, I.)

திருதராட்டிரன்.

1. மலயத்துவசன் குமரன். 2. பவகிரிபுரத்து அரசன். (சூளா).

கன்னோசி நாட்டரசன், பிருதுவிராஜனைக் காண்க.

கலிங்கநாட்டாசன், மரீசி ஆச்சிரமம் அடைந்து அவர் சிவபூசைக்கு வைத்திருந்த மரங்களிலிருந்த பழங்களைக் கவர்ந்து அவரால் செல்வமும் கையும் இழந்து மீண்டும் அவ்விரண்டையும் அவராற்பெற்றவன்.

இவர் வியாசரது அவதாரமாய் ஜகந்நாதத்திற் கருகில் பில்வவூரில் பிறந்து தாமே சகலகலை களையுங்கற்றுக் கோவிந்த கீதமாய் இதிகாசாதிகளைச்செய்து அனைவரையும் அழைத்து இந்நூல்ஜயதேவர் செய்த நூலை யொக்குமாதலினனை வருமிதனை யோதுக என்னலும் அவர்களனை வரும் அரசனுடன் கூடிப் பெருமாள் கோவிலைச் சேர்ந்து இன்றிரவு திருமால் முன்னிருவர் நூலையும் வைப்போம், பெருமாளுக் குவப்புற்றது எதிரிலிருக்க மற்றது பறத்ததாக வென்று அந்நூல்களி பாண்டையும் பெருமாளுக் செதிரிலிட்டுக் கதவை முத்திரையிட்டு வந்து மறு நாளுதயத்தில் ஜயதேவர் செய்த நூலொன்று மெதிரிலிருக்க மற்ற நூல் புறம்பாயது கண்டு அரசன் வருந்தி நீ நிஷ்ப கூபாதியாக நான் செய்த நூலைப் புறத்திட்டு ஜயதேவர்செய்த நூலை யுவந்தனையாதலால் என்னுயிரோடு என் செருக்கினை யொழிப்பனென்று கூறத் திருமால் திருமகளுடன் தரிசனந்தந்து வருந்தேலென்றுகூறி அரசன் செய்த சுலோகத்திற் சிலதைக் குற்றநீக்கிச் சயதேவர் நூலிலெழுதினரிதனால் அரசன் விசனந் தீர்ந்திருந்தனன்; இதுநிற்க ஜகந்நாதத்தில் ஒரு வேதியனிடத்தில் பதுமாவதியென்று பெண்பிறந்து வளர்ந்து வருகையில் அனைவரும் வந்து அவள் தந்தையைப் பெண்ணைக் கேட்க அவள் தந்தை இவளைக் சகநாதனுக்கே கொடுப்பதொழிந்து வேறு யாவர்க்கும் கொடுக்கேனென்றிருக்கை கையில் திருமால் இவன் கனவிற் றோன்றி யெனையெண்ணேல் ஜயதேவனுக்கு உன் குமரியை மணஞ்செய்க வென, விழித்துக் கட்டளைப்படி திருமண முடித்தனன். இவ்விருவரும் மனையறம் நிகழ்த்து நாட்களில் வணிகனொருவனிவரை யடுத்து இவர்க்குப் பணி செய்து ஒருநாள் தமது வீட்டிற்கழைக்க ஜயதேவர் சம்மதித்து அவனில்லமேகி யொருமா தமிருந்து நாம் ஜகர்காதம் போகவேண்டுமென்று கூற வணிகன் இவர் தக்ஷிணை பெறாரென்று தேரிற்பொன் முதலிய இட்டுவைத்து குருபத்தினிக்கு ஆடை முதலியபணி களளித்து வழிவிட ஆள் கூட்டித் தேரேற்றி யனுப்பினன், வந்த ஆள் சிறிது தூரம் வந்து விடைபெற்றுப்போகச் சயதேவரும் பத்தினியாரும் செல்கையில் கள்ளர் வந்து மறிக்க, ஜயதேவர் நீங்கள் விரும்பியது தேரிலிருக்கின்ற தெனத் தேரைவிட்டிழிந்து காலானடந்து செல்கையில் இவர் வணிகனுக்குச் செய்தி பறிவிக்கவும், கூடுமென வெண்ணிய கள்ளர் இவரது கைகால்களைத் தறித்துப் புதரிலிட்டுச் சென்றனர். ஜயதேவர் புதரி வியந்து நாராயண பஜனை செய்து தேகத்தை மதிக்காது ஞானானந்தத் திருக்கையில் கிரவுஞ்ச வேந்தன் வேட்டைக்கு வந்து இருள் சூழ ஆண்டுத் தங்கினன். அக்காட்டில் இருளில் சோதிமயமாகயிவர் பிரகாசித்ததறிந்து நெருங்கியிவரைப் பல்லக்கிலிட்டுப் பதிக்குச் சென்று இவரைச் சிங்காசனத் திருத்தியன்னடிக்கு ஏவல் செய்யுமாறு அருளல் வேண்டுமென்றலும் ஜயதேவர் பாகவதரை வணங்கும் என்ன அரசன் அவரை நானறிந்து வணங்க? அறிகுறி யென்னென ஜயதேவர் பாவதரின் அடையாளங்களைத் தெரிவிக்க அரசனவ்வாறு பாகவதரை வணங்கிவரு காட் களில், முன்னர் ஜயதேவரைக் கால் கையறுத்த கள்வர் பாகவ, வேடம்பூண்டு சாசன் பாகவதர்க்குத் தானமளிக்குமிடம் புகுந்து சிங்காதனத்துக் கால் கை யறுப் புண்டு ஞானபாவனை செய்திருக்கும் ஜயதேவரைக் கண்டு திடுக்கிட்டு நிற்க ஜய தேவர் அவர்களை யழைத்துத் தேற்றியிவர்களுக்கு வேண்டியவை கொடுக்கவென்ன ஏவலாளர் அரசர்க்குக் கூற அவ்வாறே வேண்டிபளித் திருக்கச்செய்தனன், இவ்வாறிவர்களிருக்கையில் மனம் பொருதவர்களாய் நாங்கள் எம்பதிக்கு செல்லவேண்டுமென அவர்களுக்கு வேண் வெதந்து உடன் சென்று என்னிடமிருக்க வென வஞ்சசர் இருதேர் நிறைந்த பொருள் வேண்டுமென அரசன் அவ்வகையீந்து தேரேற்றியனுப்ப இவர்கள் ஜயதேவரி டஞ்சென்று விடைபெற்றுச் செல்கையில் இரதம் ஓட்டுவோர் அத்திருடரை நோக்கி எங்களாசன் பதியில் வந்த அநேகரில் ஜயதேவருங்களுக்கு அதிகமாய் மரியாதையுடன் கொடுக்கச்செய்த தென்னென்று வினவத் திருடர் கூறுவார். துஷ்டகருமாவெனு மாசன் நண்பரிவர், இவர் அரசன் பொருளை மிகுதியும் செலவிட்டு அரசனுக்கு நஷ்டத்தை விளைத்ததால் அரசன் கோபித்து இவரைச் சிரச்சேதஞ் செய்யும்படி கட்டளையிட நாங்களவ்வரசன் கட்டளைப்படி செய்யக் காட்டிற்கொண்டு வந்து கால் கைகளைமாத்திரம் போக்கிப் புதரிவிட்டுத் தவசிகளாய் அரசனை நோக்காது இப்போதுங்கள் நாடு சேர்ந்தோம், ஜயதேவர் எங்களுக்கு இவ்வாறு சம்மானஞ்செய்தனர் என்றனர். இந்தப் பொய்வார்த்தையைப் பொறாமற் பூமி வெடிக்கத் திருடர் இரதத்துடனதில் ஆழ்ந்திறந்தனர். இரதம்விட்டோர் அயவிற்குதித்துப் பிழைத்துத் தம்பதிபுகுந்து ஜயதேவர்க்கு நடந்ததைக்கூற ஜயதேவர் திருமாலைநோக்கித் துதித்துக் கஜேந்திரனுக்குப் பகையாகிய முதலைக்கும், உன்பகையாகிய கஞ்சனுக்கும் சொர்க்கமளித்தீர் என் பகைவர்க்கும் வானுலகளிக்கப் போகாதோவென விசனமுறுகையில் பெருமாள் தரிசனந் தந்து ஜயதேவரைத் தழுவிக்கொள்ள ஜயதேவர்க்குக் கைகால்கள் வளர்ந்தன. கள்வரிருவரும் விமானமேறிப் பொன்னுல கடைந்தனர். பெருமாள் உன்னன்பிற்குக் களித்தனனெனக் கூறி மறைந்தனர். அரசன் ஜெயதேவரை யணுகிக் கைகால் வளர்ந்ததைச் சொல்ல வேண்டுமென ஜயதேவர் உள்ள படி கூறக் கேட்டு ஜயதேவரையென்றுந் தம்பதியிலிருக்கவேண்டிப் பத்மாவதிக்குச் சிவிகை யனுப்பி வருவித்துத் தன் தேவியைப் பணிசெய்திருக்கும்படி கட்டளையிட்டிருக் கையில் ஒருநாள் தூதனொருவன் அரசியினுடன் பிறந்தான் சுஜாணன் என்பவன் இறந்தான் என அரசன் தேவியும் சுஜாணன் தேவிமுதலோர் விசனப்படச் சுஜாணன் தேலி, உடன் கட்டையேறத் துணி கையில் பொன்னாசனத்திருந்த பதுமாவதியை யாசிநோக்கிக் கூறப் பதுமாவதி எந்தப் பிறவியிலும் கணவனுடனே யிறத்தல்வேண்டும். தாமதித் திவ்வாறிருத்தல் கூடாது இவள் தாமதித்திருத்தற்குக் காரண மென்னெனக்குக் கூறுகவென அரசன்தேவி சுஜரணன் தேவியையனுப்பி விட்டுப் பதுமாவதி கூறியதை யறிவோமென்று மந்திரியை நோக்கி நீ யரசனுடன், ஜயதேவர் வேட்டைக்குச்சென்று புவிகொல்ல இறந்தனரென்று பத்மாவதி முன் கூறுகவென அவ்வாறு மந்திரி விளையாட்டாகக் கூறக்கேட்ட பத்மாவதி, யிது மெய்யோ வென அரசியைக் கேட்க அவ்ளுமாமென்னப் பத்மாவதியுடனே யுயிர்விட்டனள். அரசி திடுக்கிட்டு விளையாட்டு வினையாய் முடிந்ததேயென அரசன் முன் அடுத்ததுகூற மனைவியைக் கொல்வோமேனிற் பெண் கொலையாகுமென வெண்ணியிது தன்னால் விளைந்ததென அஞ்சி ஜய தேவர்முன் நடந்ததைக் கூறித் தன்னுயிர் நீத்தற்குத் தீக்குழியும் வகுத்தனன். அதையுணர்ந்த ஜயதேவர் அது உன்னால் நடந்த தன்றெனத் தன் மனைவியிடம் போய் முன் தாம்பாடிய அஷ்டபதி முதலியவை களைப்பாடத் திருமால் தரிசனந்தந்து பத்மாவதியையெழச் செய்ய அன்பர்கள் தரிசித்து ஆனந்தங்கொண்டனர்.

1. ஒரு விஷ்ணுபடர். 2. நகுலன் அஞ்ஞாதவாசத்தில் வைத்துக்கொண்ட பெயர் 3. சார்வபௌமன் குமரன்.

1. பிரதிட்சு குமரன். 2. புருகன் மநஸ் குமரன். 3. சயித்திரனுக்கு மாமன், 4. விசுவசித்தின் தந்தை, 5. திதிக்ஷுவின் குமரன் 6. சிந்துதேசாதிபதி இவனே சயிந்தவன், இவன் சிவப்பிரசாதி. அபிமன்யுவைக் கொல்லக் காரணமாய் இருந்தவன். தேவி துச்சளை, இவனுக்குப் பன்றிக் கொடி, தந்தை விருத்தக்ஷத்திரனைக் காண்க. பாண்டவர் காமிய வனத்திலிருக்கையில் திரெள பதியைக்கண்டு மயல்கொண்டு வீமார்ச்சுநரால் அவமானப்பட்டவன். இவன் சிவமூர்த்தியை எண்ணித் தவம் இயற்றி அருச்சுநன் ஒழிந்த நால்வரை ஒரு நாளில் ஜயிக்க வரம் பெற்றுப் பாரதயுத்தத்தில் (13) நாள் பதுமயூகம் வளைத்து அருச்சுநன் ஒழிந்தவர்களைச் செயித்தவன்.

சகதேவன் அஞ்ஞாதவாசத்தில் வைத்துக் கொண்ட மறை பெயர்.

1. தாளசங்கனுக்குத் தந்தை, கார்த்தவீரியனுக்குக் குமரன். 2. சந்திரவம்சத்து அரசருள் ஒருவன். விஷ்ணுபக்தன். இவனுக்கு விசுவாமித்தி ரர் ஒருயாகம் செய்வித்தனர். விதேகன் என்னும் அசுரனைக் கொன்றவன்.

1. இந்திரன் குமரன். தாய் சசி. இவன் சூரபன்மன் சேனைக்குப் பயந்து குயிலாய் ஒடிய தந்தையைக்காணாது வருந்திநாரதரால் தேறினவன். பானுகோபனுடன் யுத்தஞ்செய்து ஆற்றாது களைத்து அயிராவதத்தின் மீது விழுந்து எழுந்து அவனால் சிறையிலடைபட்டவன். சிறையிலிருக்கையில் குமாரக்கடவுளைக் கனவிற்கண்டு தேறினவன், உருப்பசியைக் கண்டு மோகித்ததால் அகத்தியரால் சபிக்கப்பட்டவன். பாரிஜாதாபஹரணத்தில் பிரத்தியும் நனுடன் யுத்தஞ்செய்தவன். தேவர் இராவணனுடன் யுத்தஞ்செய்கையில் இந்திரசித் இவனைக்கட்ட யத்தனித்தது கண்டு பௌலோமன் இவனைத் தூக்கிக் கடலில் ஒளிக்க அவ்விடம் இருந்தவன், இவன் காக்கையுருக்கொண்டு சீதாபிராட்டி விஷயத்தில் அபசாரப்பட்டு இராமமூர்த்தியால் ஒருகண் இழந்தான் என்பர். உருப்பசியை மோகித்த காரணத்தால் விந்தமலைக்கண் மூங்கிலாக அகத்தியராற் சபிக்கப்பட்டவன் 2. விசுவாவசுவின் குமரன். இவன் மனைவியருடன் நிருவாணமாய்ச் சலக்கி ரீடைசெய்கையில் வசிட்டமுனிவர் அவ்வழிவரக்கண்டு பெண்கள் தங்கள் உடைகளை உடுத்திக்கொள்ள இவன் நிர்வாணியாய் மதியாதிருந்தபடியால் அரக்கனாகச் சபிக்கப்பட்டு வனத்தில் உலாவுகையில் சகுந்த முனிவரை விழுங்கச்சென்று அவரால் கொலைசெய்யப்பட்டு அரக்க உருமாறிப் பழைய உருக்கொண்டனன். 3. விச்வாமித்திரர் குமரருள் ஒருவன். 4. விஷ்ணுபடன். 5. சுக்கிரன் என்னும் ஆதித்தனுக்குப் பௌலோமியிடம் உதித்த குமரன். 6. தருமனுக்கு மருத்துவதியிடம் பிறந்த குமரன். 7. தருமன் மறைபெயர்.

நிமி நிருமித்த பட்டணம். கௌதமாச்சிரமத்திற்கு அடுத்தது.

1, ஒரு பட்டணம். 2. ஒரு நாடகத் தமிழ்தூல்,

1. அஷ்டசத்திகளில் ஒருத்தி. கிருஸ்ணனுக்கு முன் தேவகியிடம் அவ தரித்துக் கம்சனுக்குக் கண்ணன் பிறப் புணர்த்தி மறைந்தவள். 2. இவள் இந்திரன் குமரி, தேவரை வெல்ல மிருத்துஞ் செயமந்திரசித்தியின் பொருட்டும் பலவரத்தின் பொருட்டுந் தவமேற்கொண்ட சுக்ரனைத் தந்தைசொற் படி தனக்கு நாயகனாகவரிக்க எண்ணிச் சுக்ரன் தவச்சாலைசென்று பணி செய்து அவன் தவநீங்கியபின் அவற்குத் தன் மன நிலையறிவித்து யாருக்குங் காணப்படாமல் பத்து வருஷம் அச்சுக்ரனிடம் ரமித்திருந்தவள், 3. சத்தியால் வக்ராசான் முதவியோரைக் கொல்ல நிருமிக்கப்பட்ட துர்க்கை. சயமதி பவணமாதேவன் மனைவி, 4. பார்வதியாருக்குத் தோழியார் (சிவரகஸியம்) 5. உதயணனுடைய ஆட்சிக்குட்பட்ட தொரு பெரிய நகரம், இதனை உருமண் ணுவா பாதுகாத்து வந்தனன். உதயணனுக்கும், வாசவதத்தைக்கும் இந்நகரத்தே தான் விவாகம் நடைபெற்றது. இது மருத நிலவளத்தாற் சிறந்தது. இதன் பக்கத்தே மிக அழகிதானமலையொன்றுண்டு. இந்நகரில் வாசவதத் தையோடு உதயணன் பல நாள் கவலையின்றி வாழ்ந்திருந்தனன். இந்நகரமும் வேறு சில இடங்களும் உருமண்ணுவாவுக்கு உதயணனாற் சீவிதமாக அளிக் கப்பட்டன. (பெ~கதை)

வடதிசையிலும், இருமூலைகள் கூடும் கோணதிசையிலும் தலைவையாது கைகூப்பித் தெய்வந்தொழுது உடம்பின் மேல் போர்வை ஒன்று போர்த்துச் சயனித்தல் வேண்டும். (ஆசாரக்கோவை.)

இது இலவம்பஞ்சு, செம்பஞ்சு, வெண்பஞ்சு, மயிர், அன்னத்தூவி இவற்றாற் செய்யப்பட்ட ஐவகை அணைகளாம். இவைகளுள் இலவம்பஞ்சு மெத்தையாலுட்சூடு நீங்கும். வெண்பஞ்சு, செம்பஞ்சு மெத்தைகள் இரத்தவிருத்தி செய்யும். தூவிகள் உடற்கினிமை, தாழம்பாயிற் சயனிக்கின் தலைசுழற்றல், பாண்டு, பித்த தோஷம், நீராமைக்கட்டி, வெகுமூத்திரம் விலகும், கோரைப்பாய் அக்கினிமந்தம், சுரதோஷ மிவைகளை நீக்கும், பிரப்பம் பாய் மூலரோகத்தை யுண்டாக்கும். பேரிச்சம்பாய் வாதகுன்மம், சோபை நீக்கும். உஷ்ணாதிக்க முண்டாக்கும். பனையோலைப்பாய் அதி உஷ்ணத்தையும், வாதநிக்ரகத்தையுமுண்டாக்கும். சயனிக்கையில் இடதுகையிற் சயனித்து இரண்டு கால்களையு நீட்டிக்கொண்டு நித்திரைசெய்யின் பஞ்சேந்திரிய வயர்வு சரீரவருத்தம் நீங்கும் மனத்திற் குற்சாகமும் ஆயுள் விருத்தியையுந் தரும். கிழக்கில் தலையை வைத்துக்கொண்டு சயனிக்கின் பொருள் சேரும். தெற்கு ஆயுள் விருத்தி. மேற்குப் பிரபலமும் கீர்த்தியு முண்டாம். வடக்குப் பலவித நோய்களைத் தரும். சயனிக்கையில் நிர்வாணமாயும் கௌபீனமின்றியும் சசயனிக்கலாகாது. முக்காடிட்டு நித்திரை செய்யில் இரண்டு நேத்திரங்களுக்கும் புஜங்களுக்கும் வன்மை யுண்டாகும். அன்றிக் குளிர், பனி, வெயில், தூசு, மேகம் இவற்றாலுறுங் குற்றங்களு மணுகா. தலையணை கழுத்திற்குந் தோளிற்குமுள்ள வுயரவளவாய் இலவு முதலிய மெல்லிய பஞ்சுகளாற் செய்தது சிரசிலும் வேண்டிய விடங்களினும் வைத்துச் சயனிக்கின் பாதாதி கேசபர்யந்தமுள்ள நரம்புகள் பிசகா. சிரசைப்பற்றிய ஆவர்த்த நோய் முதலிய நீங்கும். மனத்திற்கு ஆரோக்ய முண்டாம். இராநித்திரை பங்கமாயின் சித்தமயக்கமும் தெளிவின்மையும் ஐம்புலச் சோர்வும் சுட்கமும், பயமும் அக்நி மந்தமு முண்டாம். அன்றியு நோய்கள் கவ்வும். பகல் நித்திரை ஊருத்தம்ப முதலிய (18) வாதரோகங்களை யுண்டாக்கும்,

கிழக்குச் சிரசு வைத்துப்படுத்தால் ஐஸ்வரியம், தெற்கு ஆயுள், தனவிருத்தி, மேற்குப் பிரபலவிருத்தி, வடக்கு வியாதி, மிருத்தியுமாகும். தானிருக்குமிடம் தெற்கும், மாமியார் வீட்டிற்குக் கிழக்கும், யாத்திரைக்கு மேற்கும் சிரசுவைத்துப்படுத்தல் சுபம்.

1. வியாசர் மாணாக்கரில் ஒருவன், 2. சாத்தகி குமரன், 3. வசுதேவன் பின்னவனாகிய ஆனகன் குமரன். 4. சுசுருதன் குமரன். 5. தருமன் அஞ்ஞாதவாசத்தில் வைத்துக்கொண்ட பெயர். 6. துரியோதனன் சபையிலிருந்தவன், சூதில் வல்லவன். 7. வச்சிரன் குமரன். 8, சயன் விஷ்ணுபக்தன் அல்லது படன். 9. (சூ) சுபாஷணன் பேரன், சிரதன் குமரன். 10. (ச.) புரூரவசுவிற்கு உருவசியிடம் உதித்த குமரன், இவன் குமரன் மிதன், 11. (ச.) சஞ்சயன் குமரன், இவன் குமரன் கிருதன். 12 ஷண்முக சேநாவீரன், 13. கோமுகனுக்குக் கற்கனிகையிடம் பிறந்த குமரன். 14. மன்னியு குமரன். 15. திருதராட்டிரன் குமரன். 16. ஓர் அரசன், கோபிகைகளைக் காண்க,

சத்தியால் வக்ராசுரன் முதலியோரைச் சங்கரிக்கச் சிருஷ்டிக்கப் பட்ட துர்க்கை.

இவர் மேட மென்னும் ஊர்க்கரசர். இவர் அரிபதம் மறவாது அரசாட்சி செய்துவருநாட்களில் பகை கொண்ட தம்பி சேனை சேர்த்து இவர் பூசைசெய்யுஞ் சமயத்தில் சண்டைக்கு வந்தனன், இதை யறிந்தமந்திரி எதிர்த்துச் சண்டையிட்டுத் தன்னாவியலாது திரும்புகையில் எதிரிகளின் வன்மை யறிந்ததாய் கண்டு பூசையிலிருக்கும் குமரற்குக் கூற அரசன் பெருமாளிருக்கிறாரென்று தான் பூசையிலிருக்கப் பெருமாள் ஓர் குதி ரையிலேறிச்சென்று பகைவரை வென்று அரசன் தம்பியைப் பிடித்துக்கட்டி மந்திரிவசம் ஒப்புவித்து மறைந்தனர். அரசன் பூசைமுடிந்ததும் மந்திரி நடந்தவற்றைக்கூற அரசன் பெருமாள் தன் பொருட்டு யுத்தஞ்செய்ததற்கு விசனமடைந்து தோத்திரஞ்செய்து என் தம்பிக்குத் தரிசனந்தந்தீர் எனக்கு இல்லையெனத் துக்தித்தனர். பெருமாள் தரிசனந்தந்து மறைந்தனர். பின் அரசன் தம்பியை விடுவிக்கத் தம்பி தானறியாது இயற்றிய பிழை பொறுக்கவேண்டி ஒருமித்து வாழ்ந்தனன்.

முடத்திருமாறன், இவன் முதற்சங்ககாலத்துக் கலியாங்சேறிய எழுவர் பாண்டியருள் ஒருவனும், தொல்காப்பியஞ் செய்வித்தோனுமாகிய நிலந்தரு திருவிற்பாண்டியன். இவன் காலத்தே பாண்டிநாட்டுத் தென்பாலி முகத்திற்கு வடவெல்லையாகிய பஃறுளி யென்னும் யாற்றிற்கும், குமரியென்னும் யாற்றிற்கும், இடையே எழுநூற்றுக்காவ தம்யாறும் இவற்றின் கண்ணவாகிய ஏழ்தெங்க நாடும், ஏழ்மதுரைநாடும், ஏழ்முன்பாலை நாடும், ஏழ்பின் பாலைநாடும், ஏழ்குன்ற நாடும், ஏழ்குணகரைநாடும், ஏழ்குறும் பனை நாடுமென்னும் இந்நாற்பத்தொன்பது நாடும், குமரி, கொல்ல முதலிய பன் மலைநாடும், காடும், நதியும், பதியும் சடநீர்க்குமரி, வடபெருங்கோட்டின் காறும் கடல் கொண்டொழிந்தது இதற்கு “வடி வேலெறிந்த” என்னும் சிலப்பதிகாரமும், இறையனாகப் பொருளுரையும், இளம் பூரண அடிகள் முகவுரையும் மேற்கோள்களாம்.

திவோதானன் குமரன்.

(சயமினி) வியாசர் மாணாக்கர், சாமவேதி, வேதபாதஸ்தவம் செய்தவர். மார்க்கண்டேயர் ஏவலால் தருமபக்ஷிகளிடம் சந்தேகம் கேட்டவர். இவர் ஒரு பாரதமுஞ் செய்தனர்.

1. சடியாசன் புத்திரி. திவட்டன் தேவி,

வடமலையில் அரசு புரிந்து பின் துறவினால் அதிக மேன்மைபெற்றவன் (சூளா.)

சுக்கிரீவ மகாராஜாவின் தேவி. புஷ்பதந்த தீர்த்தங்கரின் தாய் (சைரி.)

கல்பாதியில் சிருட்டிக்கப்பட்ட (12) தேவருஷிகள் இவர்கள் ஒவ்வொரு மன் வந்தரத்திலும் தேவர்களாய்ப் பிறப்பர்.

இவர் ஒருவணிகர். ராம உபாசகராய்த் தமக்குள்ள பொருள் களெல்லாவற்றையும் பாகவதர்க்கு அளித்து அரிபஜனை செய்து வருநாளில் இவரது ஐந்து புத்திரரும் செல்வத்தை வீணாகச் செலவிடுகின்றனர் என்று வெறுப்பால் அரசனிடம் கூற அரசன் இவரையழைத்து விசாரிக்கையில் பக்தர், பொருள், புதல்வர், தேகம் நிலையல்ல என்று கூறுதலும் அர சன் இவருக்குப் பைத்தியம் பிடித்ததெ னப் புத்திரர்களை நோக்கி இவரைக் கொலை செய்தல் சம்மதமோவென்னப் புத்திரர்கள் இவரைப் பொதியாகக் கட்டிக் கடலிலிடுக என்றனர். அவ்வாறே அரசன் கற்களிடைகட்டிக் கடலிலெறிய இவர் நீரில் மூழ்குமுன் பெருமாள் ஆமைவடிவாகி இவரை முதுகில் தாங்க அரசன் கண்டு பயந்து பெருமாளுக்கு அடிமைபூண்ட இவர் விஷயத்தில் அபகாரஞ் செய்தே னென்று கடலினின்று கரையேற்றி உபசரிக்க மைந்தர்களும் பிழை பொறுக்கவேண்ட அவர்களுக்கு அருள்புரிந்து பிள்ளைகள் ஏவல் செய்யப் பஜனை செய்திருந்தவர்.

ஸ்ரீதரராச குமாரர். இருஷப தீர்த்தங்கரரின் முதற்பிறப்பு. (சை.)

1. இவர்கள் ஸ்ரீவைகுண்டத்திலிருந்த துவாரபாலகர், சநகர்முதலிய ருஷிகள் திருமாலின் சந்நிதானத்தை விரும்பிச்செல்ல அவர்களது வரவைத்தடுத்து இரணியகசிபு, இரணியாக்ஷனாகச் சாபம் அடைந்தனர். இவர்கள் விஷ்ணு மூர்த்தியின் கட்டளையால் மூன்று பிறவிகளடைந்து அவரால் சங்கரிக்கப்பட்டு மீண்டும் பரமபதம் அடைந்தவர்கள். இவர்க காதுமுதற்பிறப்பு இரணியகசிபு, இரணியாக்ஷன், இரண்டாவது இராவண கும்பகர்ணன், மூன்றாவது சிசுபால, தந்தவக்கிரன் இவர்கள் துவாரகையில் இலக்ஷ்மியின் வரவைத்தடுத்து இச்சாபம் அடைந்தனர் எனவுங் கூறுவர். 2. பஞ்ச சேநாபதிகள், துரியோதனனால் அனுப்பப்பட்டவர்.

காசியைத் தரிசித்து முத்தி பெற்றவன்.

ஒரு பர்வதம், காவிரிக்கு அருகிலுள்ளது.

சிற்பநூலில் ஒன்று,

1, சிவாணத்தவரில் ஒருவன். 2, காசியில் விரேசலிங்கத்தைப் பூசித்து இஷ்டசித்தி அடைந்தவன்.

1. சயத்திரதனுக்கு ஒரு பெயர். துரியோதனன் தங்கை துர்ப்ப லையை மணந்தவன். இவன் தந்தை விருத்தக்ஷத்திரன், வனவாசத்தில் தனித்திருந்த திரௌபதியைக் கவர்ந்து சென்று பாண்டவர்களால் தடுக்கப்பட்டு ஓடிப் பாரதயுத்தத்தில் அருச்சுநனாற் சொலையுண்டவன், 2. சகுனியின் இரண்டாம் குமரன். 3. சயந்தனுக்கு ஒருபெயர்.

சுநகர் மாணாக்கர்.

சாமகன் தேவி, சப்யை தாய் இவள் தன் புருஷன் பாஸ்திரீகளைப் புணராது தடுத்திருந்தவள்.

காசியிலமைக்கப்பட்ட சிவலிங்கப் பிரதிட்டையுள் ஒன்று, இமயத்தால் பூசிக்கப்பட்டது.

ஒரு முனிவன், இவன் பிறவி முடவன். இவன் வண்டியில் ஏறிக் காட்டின்வழிச் செல்லுகையில் ஒருபாலை வனத்திருந்த பாழ்ங்கிணற்றில் இருந்துவந்த “கா” என்னும் ஓசைகேட்டு அது தம்பிதுரரின் ஓசை என அறிந்து அவர்கள் சொற்படி தனது தவவலியால் கங்கை, யமுனை, கயை என்னும் மூன்று நதிகளும் தன்னிடம் வர அதில் ஆடிப்புனிதம் அடைந்து பிதுரரைச் சுவர்க்கமடைவித்தவன், இவனுக்கு ரயுக்குவன் எனவும் பெயர்.

சாமைக்குத் தந்தை.

1. அஷ்டசத்திகளில் ஒருத்தி. 2. பார்வதியாரின் தோழியரில் ஒருத்தி. இவள் ஒருகால் பார்வதியாரை இல்லறம் எத்தகையது என வினாவ நீ பூமி யிற்பிறந்து அதனை அறிந்து கொள்ளென அங்ஙனமே இவள் பூமியிற் பிறந்து வளரும் நாட்களில் தேவராதமுனிவன் கற்பினையுடைய பெண்ணினைக்கண்டு தான் மணங்கொள்ள நினைத்து இந்தச் சயையை இராக்கத அருவங்கொண்டு எடுத்துச்சென்று கலவிக்குரிய செயல்செயத் தொடங்கினன். சயை இதனைக்கண்டு நடுங்கி நான் இதுவரை கற்பினையுடையளாய் இருக்கின் இந்த அரக்கனிடம் பட்டுக் கற்பழியாது கல்லாக எனத் தருமதேவதையை வேண்டினள். இவள் எண்ணப்படி கல்லுருக்கொள்ள முனிவன் தன் தபோபலத் தால் உருமாற்றி மணம் புணர்ந்தனன். இதனால் சயை இல்லற தருமம் அறிந்து சங்கை நீங்கினள். 3 சயை, சுப்ரபை இவர்கள் தக்ஷன் குமரியர் இவர்கள் அஸ்திரசஸ்திரங்களைப் பிரசவித்தனர். (இரா.) 4. திதிகாண்க.

ஒரு வடமொழி வைத்திய நூலாசிரியர், இவர் செய்தல் சரகம்.

வைசம்பாயனர் மாணாக்கர்கள், ஆசிரியர்க்குற்ற பிரமகத்தியைத் தாங்கள் ஏற்றதால் இப்பெயர் பூண்டனர்.

ஒரு வாநரசேநாதிபதி.

கிரகம் காண்க.

(4) அருகசரணம், சித்தசரணம், சாதுசரணம், தன்மசரணம்.

பீஷ்மன், பொருட்டு, அர்ச்சுனனால் நிரூமிக்கப்பட்ட அம்புமயமான படுக்கை. (பா~ஆதி.)

ஒரு இருடி, கிருபாசாரியின் தந்தை. சதாநந்தருவியின் குமரன்.

விந்தியாஸ்வன் என்னும் பெயருள்ள பாஞ்சால அரசன் புத்திரியாகிய அகலிகையின் நாயகனான கௌதமன் வம்சத்தில் பிறந்த சத்திய திருதன் என்பவன் புத்திரன். இவன் புத்திரர்கள் கிருபி, கிருபாசாரியர். இவன் தபசு செய்கையில் ஜாலவதி என்னும் அப்சரசைக்கண்டு வீரியம் வெளிப்படக் கிருபியும், கிருபா சாரியரும் பிறந்தனர். (பா~ஆதி.)

இவர்க்கு நாணல் தண்டிலிருந்து கிருபாசாரியும் கிருபியும் பிறந்தனர். (பார~அது.)

மேடமுதல் மீனாந்தமாகப் பன்னிரண்டு இராசியும் சரந்திர முபயமென்றெண்ணுப மேடமுதல் அடைவே ஆண்பெண் என்றும், குரூரராசி, சௌமியராசி யென்றும்மடைவே மாறிமாறி யெண்ணப்படும். சரராசியின் முற்கூறும் ஸ்திரராசியின் நடுக் கூறும், உபயராசியின் கடைக்கூறும் வர்க்கோத்தமம் என வழங்குவர். (விதான.)

1. விவசுவானுக்குச் சாயாதேவியிடம் உதித்த குமரன். 2. கிருஷ்ணன் மீது அம்பெறிந்த வேடன் இவன் மிருகங்களைத் தேடி வருகையில் யோகநித்திரையிலிருந்த கிருஷ்ணரை மிருகமெனக்கண்டு அம்பெறிய அந்த அம்பு கண்ணன் திருவடியில் பட வேடன் அருகில் வந்து கண்டு அஞ்சி வணங்கி நற்கதியடைந்தவன்.

ஒரு ருஷி, இவர் தவத்தைப் புகழ்ந்து இந்திரன் சத்தியவுலகம் வந்து அழைக்க மறுத்து இராமமூர்த்தியின் வரவைக்கண்டு சேவித்து மோக்ஷம் விரும்பி மனைவியுடன் அக்கினிப்பிரவேசமானவர்.

தண்ட காரண்யத்தில் கோதாவிரி தீர்த்தத்திலுள்ள ஆச்ரமம். (பார~வன.)

1. சுக்கிரீவன் சேனாதிபதி. 2. சூரபதுமன் மந்திரி. 3. ஒருவானரவீரன். 4. சேதி தேசாதிபதியாகிய சுபாலனுடைய புத்ரன். இவன் தருமரது அச்வ மேதக் குதிரையிவனாட்டை யடைந்த போது மரியாதைசெய்து அனுப்பினவன். (பார~அசவ) 5. இவன் ஒருவைசியன் புத்திரப்பேறு இலாது வருந்தித் தேவருஷியை அடைந்து வேண்ட அவரது உபதேசத்தால் புத்திரப் பேறு அடைந்துகளித்தவன். (பதும் புரா)

இரணியகசிபைக் கொன்ற நரசிங்கமூர்த்திதருக்கி அட்டகாசம் செய்யக்கண்ட பிரமன் சிவமூர்த்தியைத் துதிக்கச் சிவமூர்த்தி சரபவுருக்கொண்டு நரசிங்கத்தின் தோலை உரித்து உடுத்த எண்கால் இருதலைப் பக்ஷி யுரு.

இது பக்ஷிகளுக்கெல்லாம் அரசாகவும் சிங்கத்தையுங் கொல்லத்தக்க மிருக பக்ஷியுரு. இதற்கிரண்டு சிங்கமுகங்களும் இரண்டு பக்ஷமாகிய இறகுகளும், (2) சிங்கத்தினுடலுடன் எட்டுக் கால்களுடன் கூடிய பறவை யுரு. (காஞ்சி~புரா.)

தஞ்சாவூரில் அரசுசெய்த மகாராட்டிர அரசன், இவன் காலத்தில் பல கல்விகளும், தேவாலயத்திருப்பணிகளும் அபிவிருத்தியாயின, இவன் காலம் (400 வரு) இருக்கலாம்.

விபீஷணன் தேவியரில் ஒருத்தி. சைலூஷன் என்னும் காந்தருவன் புத்திரி, இவள் புத்திரி திரிசடை. இவளே சீதைக்கு நற்செய்தி கூறிவந்தவள்.

கல்கியின் தேவி.

1. காசிபர் தேவி. தக்ஷன்குமரி. ஜலஜந்துக்களைப் பெற்றவள், 2, இவளது புத்திரரைத் தைத்தியர் கவர இந்திரன் அவர்களிடமிருந்து மீட்டுக் கொடுத்தனன், (பிரம~புரா.)

அயோத்தியிலுள்ள நதி. இதுபூர்வத்தில் பிரமன் விஷ்ணுமூர்த்தியை எண் ணித்தவமியற்ற விஷ்ணுமூர்த்திதோன்றி ஆனந்தத்தால் புதல்வனைத்தழுவ அவ்விஷ்ணுமூர்த்தியின் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் பெருகிற்று, அதைப் பிரமன் கரத்தில் ஏற்று மானஸஸாவில் விடுத்தனன், இக்ஷ்வாகு தான் அரசு செய்கையில் தன்னாட்டில் ஒருநதி பெருகின் நன்றென்று வசிட்டரைக்கேட்க முனிவர் சத்திய உலகஞ் சென்று நடந்ததைக்கூறி அவர் தரப் பெற்றுப் பூமியில் இருத்தினர். இச்சரயு பெண்ணுருக்கொண்டு இத்தீர்த்தக் கரையில் வந்த இராமபிரானையும் தசரதரையும் கண்டு பேசினள். இந்ததி வசிட்டரால் வந்தமையின் வசிட்டை எனவும், இராமரைக்கண்டு பேசினமையின் இராமகங் கைஎனவும் பெயர் பெறும். (இரா.) 2. இது மானஸசாசில் பிறந்ததால் சரயு எனப் பெயர்பெற்றது. The river Gogra. THE Town of Ayodhya is Situated on this river.

இராசிகாண்க.

வெண்ணை நலலூர்ச் சடையப்பமுதலியார் சகோதரர். அன்றி அவருக்கே ஒரு பெயர் என்ப. இவரது சகோதரரை இணையாரமார்பன் எனபர்,

தாசூரன் குமரன்.

1. தேவிகாலோத்திரம், வீட்டுநெறி யுண்மைபாடிய ஆசிரியர். 2. இவர் காஞ்சிபுரம் உபசுப்ரமண்யர் கோத்திரத்தவர் முத்தி முடிவெனும் நூலாசிரியர்.

குமாரக் கடவுள்,

இவர் திருத்தணிகை கந்தப்பையர் குமாரர். இராம நிஜ கவிராயரிடத்தில் தமிழ் இலக்கிய இலக்கணங்களைக் கற்றபுலவர் சென்னையில் பல நூல்களைப் பிரசுரஞ்செய்தவர்.

இவர் தென்னாட்டிலிருந்த கவிஞரில் ஒருவர், இவர் மலையாளஞ்சென்று இராஜாவைக் கண்டபோது கூறியது ” இலைநாட்டும் வேற்கரத்துச் சேதுபதி தரிசாத்துக் கேழு நாளோர், மலைநாட்டு ராசன் வந்து காத்திருந்தவாசல் வித்துவான் யான்கண்டாய், கலைநாட்டிற் பெண்ணெனவே செய்தசா ணாசநகன் கன்னிக்காசச், சிலைநாட்டிவளைத்த புயவீர கேரளராம செயசிங்கேறே” என்றனர். இக்கவியைக் கேட்டவுடன் சேதுபதி தரிசனத்திற்கு மலைநாட்டரசரிற் காத்திருந்தவர் யார்? என இராஜாவினவச் சேதுபதியென்பது வருணனுக்கும் பெயராம். ஆதலால் அவனைக் காண்பதற்கு மல்லை நாட்டுகின்ற இராமனானவன் தருப் பாசனத்தில் ஏழுநாட்கள் காத்திருக்கவில்லையா? எனக்கூறச் சேதுபதி மகிழ்ந்து பரிசு தரப்பெற்றவர்.

இவர் பாண்டிநாட்டு முதுகுளத்தூரிலிருந்தவர், சைவவேளாளர் கவிபாடுவதில் வல்லவர். இவர் இராமநாதபுரம், சோமசுந்தரம் பிள்ளையவர்கள் மாணவகர், முத்துராமலிங்க சேதுபதியவர்கள் சமஸ்தான வித்துவானாக இருந்தவர். இவர் சற்றேறக்குறைய நூறு வருஷங்களுக்கு முன்னிருந்தவராகலாம்.

இது திருப்பரங்குன்றத்தி லுள்ளதோர் தீர்த்தம். (திரு.)

இவர் யாழ்ப்பாணத்து நல்லூர் வேளாண்குலத்துச் சைவர். இவர் சற்றேறக்குறைய ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னிருந்தவர். சேநாதிராய முதலியாருக்கு மாணவர். வேதாந்த சுயஞ்சோதி, ஆத்மபோதப் பகாசிகை நூலாசிரியர்.

வேலை குமரி, பிராசீனருக்குத் தேவி.

இமயத்துள்ள ஒரு பொய்கை. தருப்பைக்காடு. இதில் கந்தமூர்த்தி வளர்ந்தனர். (மணிமேகலை.)

தோஷன் என்னும் வசுவிற்குத் தேவி, குமரன் சிஞ்சுமாரன்.

ஒரு அரசன். நாரதரால் உபதேசிக்கப்பெற்றன்

A. 1. பிரமனால் சிருட்டிக்கப்பட்டு அவனால் மணக்கப்பட்டவள். வித்யா திஷ்டான தேவதை. இவள் வெண்ணிறமாய், வெள்ளை வஸ்திரம், கைகளில் ஜபமாலை, புத்தகம், வீணை, எழுத்தாணி தரித்து எழுந்தருளி விருப்பள் எ.ம்., இவளுக்கு ஒருகரத்தில் ஜபமணி, மற்றொன்றில் புத்தகம், இருகரங்களில் வீணை எ.ம்., இவட்குப் பிரமவித்தை முகம், நான்குவேதமும் கரங்கள், எண்ணும் எழுத்தும் கண்கள், சங்கீதசாகித்தியம் தனங்கள், ஸ்மிருதி வயிறு, புராண இதிகாசங்கள் பாதங்கள், ஓங்காரம் யாழ் எனவுங்கூறுப. 2. தக்ஷயாகத்தில் காளியால் மூக்கறுப் புண்டு மீண்டும் பெற்றவள். 3. இவள் தன்னைச் சிருட்டித்துத் தன்னுடன்கூடப் பிரமன் வருகையில் பிரமனுக்கு அஞ்சிப் பெண்மான் உருக்கொண்டு ஓடினள். பிரமன் ஆண்மான் உருக்கொண்டு தொடர்ந்து சிவமூர்த்தியால் தடையடையக் கண்டு சிவமூர்த்தியை வேண் டிப் பிரமனைக் கணவனாகப் பெற்றவள். 4. பிரமன் தன்னை நீக்கி யாகஞ் செய்ததால் நதியுருவாய் யாகத்தை அழிக்கவந்தவள், 5. ஒருகாலத்து அகத்தியரிடம் பிறந்தவள். 6. பிரமன் காயத்திரி, சாவித்திரி சரஸ்வதி மூவருடன்கூடிக் கங்காஸ்நானத்திற் குப்போகச்சரஸ்வதி ஆகாயவழியில் பாடிக் கொண்டிருந்த வித்யாதர ஸ்திரீயின் இசையில் மனம் வைத்திருந்தனள். சரஸ்வதி ஒழிந்த இருவரும் தம் நாயகருடன் கங்கையடைந்து ஸ்நானஞ் செய்தனர். சரஸ்வதி சற்றுத் தாமதித்துப் பிரமதேவனிடஞ் சென்று தான் வருமுன் ஸ்நானஞ் செய்ததுபற்றிக் கோபித்தனள், பிரமன் குற்றம் உன் மீது இருக்க என்மீது பயனிலாது கோபித்தலால் (48) அக்ஷரவடிவாகிய நீ உலகத்தில் நாற்பத்தெட்டுப் புலவர் உருவாகத் தோன்றிச் சிவமூர்த்தியைப் பணிந்து அவர் தந்த சங்கப்பலகையில் இருந்து வருக எனச்சாபம் ஏற்றவள். 7. ஒருயாகத்தில் இவள் வரத் தாமதித்ததால் பிரமன் இடைக்குலக் கன்னிகை யைத் தாரமாகப் பெற்றதால் இவளால் தேவர் சபிக்கப்பட்டனர் என்ப. 8. இவளும் இலக்குமியும் மாறுகொண்டு தங்களில் உயர்ந்தார் யாரென்று பிர மனைக் கேட்கப் பிரமன் இலக்ஷ்மிதேவி என்ன மாறுகொண்டு நதியுருவாயினள். 9. பிரமன் யாகஞ்செய்ய அந்த யாக கலசத்துள் தோன்றியவள், புலத்தியரை அரக்கனாகச் சபித்தவள். சரத்காலத்தில் பூசிக்கப்படுதலால் சாரதை எனவும் பெயர். 10. இவள் பிரமனால் சிருட்டிக்கப்பட்டு அவரால் மோகிப்பக் கண்டு, அந்தமோக வார்த்தை யுரைத்த முகத்தை நோக்கி நீ யிவ்வாறு தூஷித்துக் கொண்டிருந்ததால் ஒரு காலத்தில் சிவபெருமானையும் அவ்வாறு தூஷித்து அவரால் சிரம் அறுபடக் கடவை யெனச் சபித்தனள். (சிவமகா புராணம்.) 11. இவளும் கங்கை, லக்ஷ்மி முதலியவர்களும் விஷ்ணுபத்னிகள் ஒருகால் விஷ்ணு கங்கையிடம் அதிக ஆசை கொண்டு அவளுடன் நகைமுகமா யிருத்தலைக் கண்ட சரஸ்வதி, பொறாமை கொண்டு லக்ஷ்மியை நோக்க லக்ஷ்மி சங்கைக்குச் சார்பா யிருத்தலைக்கண்டு இவள் லக்ஷ்மியை செடியாகவும் நதியாகவும் போகச்சபித் தாள். கங்கை சரஸ்வதியை நதியுருவமாகவெனச் சபித்தாள். பின் ஸரஸ்வதி கங்கையை நோக்கி நீயும் நதியுருவமாய் உலகத்தவரது பாபத்தைச் சுமக்க என்றனள், லக்ஷ்மி யிதனால் தர்மத்வஜருக்கு குமரியாகித் துளசியாகவும் பத்மாவதியெனும் நதியாகவும் பிறந்தனள். கங்கையும் சரஸ்வதியும் நதிகளாகப் பிரவகித்தனர் லக்ஷ்மி சங்கசூடனை மணந்தனள். கங்கை சந்தனுவை மணந்தனள். சரஸ்வதி பிரமபத்தினி ஆயினள். சரஸ்வதி பாரதவருஷத்தில் நதியாக வந்தபடியால் பாரதி, பிரமனுக்குப் பத்தினியாதலால் பிராம்மி, வாக்குகளுக்குத் தேவியாதலால் வாணி, அக்னியைப்போல் பாவத்தைக் கொளுத்தி யாவருங்காண மஞ்சணிறம் பெற்றிருத்தலின் சரஸ்வதியென அழைக்கப்படுகின்றனர். இந்த (3) தேவியரும் பூலோகத்தில் கலி (5000) வருஷஞ்சென்றபின் தங்கள் பதமடைவர், (தேவி~பா.)

B 1. ஒருநதி It rises in the hils of Sirmur. It disappears at vinasana tirtha after taking a Westerly course from Thaneshar. ஸரஸ்வதிநதி இது ருஷிகளின் யாகத்தின் பொருட்டு, சுப்ரபை, காஞ்சனாக்ஷி, விசாலை, மனோரமை, ஓகவதி, சுரேணு, விமலோ தகையென பிரவகித்தது. 2. சாரஸ்வதனை காண்க. 3. வேதகுய்யர் பாரி. 4. பிரமதத்தன் பாரி,

இது ஐப்பசிய சுக்ல க்ஷ நவமி யில் சரஸ்வதியை யெண்ணிப் பூசிப்பது.

இது ஐப்பசி மாதத்தில் சுக்லபக்ஷ சப்தமியில் அநுஷ்டிப்பது. உதய வியாபினியாகிய மூல நக்ஷத்திரத்தில் புஸ்தக ஸ்தாபனஞ் செய்து திருவோண நக்ஷத்திரத்தில் முடித்தல் வேண்டும்.

குருஷேத்திரத்துள்ள ஒரு நதி. இவள் பெண்ணுரு அடைந்து மதி வாணனைமணந்து திடனைப்பெற்றுள்.

இவன் விப்பிரசித்தி அம்சம், மகததேசாதிபதியாகிய பிருகத்ரதன் குமரன், உபரிசரவசுவின் பேரன், இவன்பட்டணம் கிரிவிரசம், குமரன் சகதேவன், இவன் தந்தை நெடுநாள் புத்திரர் இல்லாமல் காட்டிற்சென்று அவ்விடம் தவத்திலிருந்த சண்டகௌசிக முனிவரை அடுத்து அவர்க்கு வேண்டிய பணிகளைச் செய்து வரும் நாட்களில் முனிவர் இவன் கருத்தறிந்து மாங்கனி ஒன்று தந்து அதை உன் மனைவியின் ருதுகாலத்தில் தருக என்று கட்டளையிட்டு அனுப்பினர். அரசன் அதனைப் பெற்று மனைவிக்கு அதின் மகிமைகளைக் கூறி யவள் வசம் கொடுத்தனன். மனைவி தானே புசித்தல் கூடாது எனத் தன் சக்களத்திக்கும் புத்திரன் உண்டாக எண்ணி அப்பழத்திற் பாதி அரிந்து தானருந்தி மற்றதை அவளுக்கு அளித்தனள். இருவரும் கருக்கொண்டு பத்தாம் மாதத்தில் ஒவ்வொரு பாதி உருக்களை ஈன்றனர். ஏககாலத்தில் பிறந்த அந்த இருபிளவுகளை அரசன் ஊரின் புறத்தில் எறியக் கட்டளையிட்டனன். அப்படியே தோழியர் செய்தனர். அந்த ஊர்காக்கும் அரக்கி, சரை என்பவள் ஆகாரத்தின் பொருட்டுத் திரிந்து வருகையில் அவ் விடம் இருந்த இரண்டு துண்டங்களை எடுத்துச் சந்தி செய்தனள். உடனே இவ்விரு பிளவுகளும் ஒன்று பட்டு ஒரு குழந்தை யுருவாய் அதிபாரமாய் அழத்தொடங்கியது. இதைச் சரையாலறிந்த அரசன் எடுத்துச் சென்று சரையால் சந்திக்கப் பட்டவன் ஆதலால் சராசந்தன் எனப் பெயரிடப்பட்டு வளர்ந்தவன். இவன் தன் மருமானாகிய கம்சனைக்கிருஷ்ணன் கொன்றான் என்று பதினெண்முறை கண்ணனுடன் சண்டை செய்து வெற்றி பெற்றனன். ஒருமுறை கதாயுதத்தைச் சுழற்றி எறிந்து கிருஷ்ணனது பாதி நாட்டைக் கைக்கொண்டவன். இவன் குமரியர் அஸ்தி, பிராப்தை. இவன் மற்றொரு முறை, இராமகிருஷ்ணருடன் யுத்தத்திற்கு வர அவர்கள் ஓட்டங்காட்டிக் கோம்ந்தபருவதத்தில் ஒளித்தனர். சராசந்தன் தேடிக்காணாது, மலையைக் கொளுத்தினன், இருவரும் இவனையறியாது வெளி வர, வெட்கிச் சேனையிழந்து சென்றனர். இவனிடம் கண்ணன், வீமன், அருச்சுநன் மூவரும் வேதியர் உருக்கொண்டு சென்று யுத்தபிக்ஷை யாசித்தனர். சராசந்தன் அதற்கு இசைந்து வீமனுடன் மல்லயுத்தஞ் செய்கையில் கண்ணன் புல்லைப் பிளந்து வீமனறிய இருபுறம் எறிய அந்தச் சமிக்ஞையால் காலைக்கிழித்து இருபுறம் எறிந்து வீமன் கொன்றனன். (பாகவதம்)

ஒரு அரசன். இவனை நாககன்னிகை ஒருத்தி மணந்தனன்,

அசையும் பொருளசையாப் பொருள்களடங்கிய வுலகம். இதிலுள்ள உயர்திணை அஃறிணைப்பொருள்களைப்பற்றிக் கூறப்புகின் மனிதர் முதல் கண்ணிற் கெட்டாச்சிறிய பிராணிவரை அளவிடக் கூடாதவை பலவகையுள. அவற்றின் உரு, நிறம், குணம், தொழில் உணவு முதலிய ஒவ்வொரு வகையிலும் வேறுபடுகின்றன, ஊர்வனவற்றில் புழு ஒன்றைப்பற் றிக் கூறத்தொடங்கின் அவ்வகையில் அளவிடப்படாத சாதிகள் உண்டு. அவ்வாறே பறவை மிருகாதிகள், நீர்வாழ்வன பல வகைப்படுகின்றன. மரம், செடி, பூண்டு வகைகளிலும் அவ்வாறே ஒவ்வொன்றும் உருவத்தாலும் நிறத்தாலும், குணத்தாலும் வேறுபடுகின்றன. பெயரறியாப் பூச்சிகளும் புழுக்களும் பக்ஷிகளும் பிராணிகளும், பெயரறியாப் பூண்டுகளும் செடிகளும் விருக்ஷங்களும் அளவிறந்தன இறைவனால் சிருட்டிக்கப்பட்டு அவனது அளவிலாற்றலுடைமையை அறிவித்து, நிற்கின்றன. இவற்றின் தன்மை, உணவு, தொழில் முதலிய வெடுத்துக்கூற அவன் மானிடச்சட்டை சாத்திவந்து அறிவித்தாலன்றிக் கூடாதகாரியம் ஆதலின் அறிவுடையோர் எழுதிய அளவுகளிகொள்வர் என்று எண்ணுகிறேன்.

ஒருவாநரசேனாதிபதி.

இது ஒருநதி. குஜராத்திலுள்ளது. இதன் கரையில் தர்ப்பைகள் முளைத் திருத்தலால் வந்தபெயர். (பா~பீஷ்) The river Sabarmati in Guzerat, Abmedabad stands on the river Sarawati appears to be the corruption of the river Saraswathi in Fyzabad (Oudh.)

பொன், வெள்ளி, முதலிய லோகங்களை மெல்லிய கம்பிபோலிழைத்து வேட்டிபுடவை முதலியவற்றில் நூலுடன் நெய்வது,

சாரங்கபக்ஷியான மந்தபாலமுனிவர்க்குத் தந்தை,

ஒரு பெண்பக்ஷி, இது பணியுருக்கொண்ட மந்தபாலமுனிவரைச் சேர்ந்து சாரங்கர் எனும் குஞ்சுகள் நான்பைப் பெற்றது.

இது கார்த்திகை, ஆவணி மாதங்களில் நேரிடின் அதியுத்தமதின மென்பர். இந்நாள் இந்திரன் நமுசியையும் விருத்திராசானையும் கொன்று சிவபூசை செய்து சித்திபெற்ற நாள். இதில் சுக்ல பக்ஷமாயின் விசேடம். இதில் விதிப்படி சிவபூசை செய்து விரதமிருக்கின் சர்வ பலன்களையு மடைவர். இதில் (கடனிவரரணத்தின் பொருட்டும் ஆயுராரோக்யத்தின் பொருட்டும்) செவ்வாய்க்கிழமை நலம். இந்நாளில் விரதமிருந்து சூர்ய அஸ்தமனத் திற்கு முன் மூன்றே முக்கால் நாழிகையும் பின் மூன்றே முக்கால் நாழி கையுமாகிய பிரதோஷ காலத்தில் சிவ தரிசனஞ் செய்து நந்திமா தேவரை யடைந்து, பின்னின்று அவரது பீஜஸ்பரிசம் செய்து, அவரது இரண்டு கொம்புகளுக் கிடையில் சிவதரிசனஞ் செய்யில் மிகவுத்தமம். ஏனெனில் பிருதிவியிலுள்ள தீர்த்தங்களெல்லாம் பிரதோஷ சமயத்தில் சிவ தரிசனத்தின் பொருட்டுக் கோவிருஷணத்தை யடைந்திருக்கின்றன என்று புராணங்கள் கூறியிருக்கின்றன. பின்னும் முசிப்பையும், வாலினையுந் தொட்டுத் தொழுதால் பலமதிகம். இந்த விரதம் இருபத்து நான்குதரம் அநுட்டித்தவர்கள் வேண்டும் சித்திகளைப் பெறுவர்.

4. முதல்வனுடைய திருவுரு நோக்கிச் செய்யும் வழி பாடு. சரியையாவது சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானம். இது, சரியையிற் சரியை, சரியையிற்கிரியை, சரியையில் யோசம், சரியையில் ஞானம் என நால் வகைப்படும். அவற்றுள் சரியையிற் சரியையாவது திருக்கோயிலில் அலகிடல், மெழுகல், மாலை தொடுத்தல் முதலிய, சரியையிற் கிரியை ஐயைந்து மூர்த்திகள் விநாயகக் கடவுள் முதலிய ஆவாண மூர்த்திகளில் ஒரு மூர்த்தியைப் பூசித்தல். சரியையில் யோகம் நெஞ்சில் உருத்திரக் கடவுளைத் தியானித்தல், சரியையில் ஞானம், தியான பாவனையினுறைப்பான் ஞானானு பவவுணர்வு நிகழ்தல், கிரியையாவது புறத்தொழில் அகத்தொழின் மாத்திரையானே முதல்வனது அருவுருவத் திருமேனியை நோக்கிச் செய்யும் வழிபாடு. இது கிரியையிற்சரியை சிவபூசைக்கு வேண்டப்படும் ஜபகரணங்களெல்லாஞ் செய்து கொள்ளல், கிரியையிற்கிரியை சிவாகமத்தில் விதித்தவாறே ஐவகைச்சுத்தி முன்னாகச் சிவலிங்க வடிவிற் செய்யும் பூசனை. கிரியையில் யோகம் மனத்தில் பூசை, ஓமம், தயானம், மூன்றற்கும் மூவிடம் வகுத்துக் கொண்டு செய்யப்படும் அந்தரியாகம். கிரியையில் ஞானம் அந்தர்யாகவுறைப் பின் கண்ணிகழும் பலவுணர்வு, யோகமாவது கரணங்களைச் சிவார்ப்பணஞ் செய்து ஆறாதாரங்களில் அகத்தொழிலால் தியானித்தல். யோகத்திற் சரியை. இயமம், நியமம், ஆசனம், பிராணாயாமம் என்பன. யோகத்திற்கிரியை பிரத்யா காரம், தாரணை. யோகத்தில் யோகம் தியானம். யோகத்தில் ஞானம் சமாதி கூடியிருத்தல். ஞானமாவது கேட்டல் சிந்தித்தல் முதலிய. ஞானத்திற் சரியை திரிபதார்த்த உண்மையைக் கேட்குதல், ஞானத்திற் கிரியை கேட்டதைச் சிந்தித்தல். ஞானத்தில் யோகம் சிந்தித்ததைத் தெளிதல், ஞானத்தில் ஞானம் நிஷ்டை கூடியிருத்தல்.

இது வருத்த அரிசியினால் உப்பின்றிச் சமைத்த அன்னம்.

ஒரு யக்ஷன் சுந்தன் எனும் யக்ஷனுக்குத் தந்தை. (இரா~பா)

சுகுண பாண்டியனுக்குச் சேனாதிபதி.

புலகருஷிக்கு க்ஷமையிடம் உதித்தகுமரன்.

பூதாவின் பாரி. இவளுக்குச் சுரபி எனவும் பெயர். கோடி உருத்திரரைப் பெற்றவள்.

சர்ப்பங்களுக்குச் செந்நாய், இருதலைமணியன், மயில் கோழி, எருதின் குளம்பு, மின்னல், இடி, கீரிப்பிள்ளை, கரடி, பன்றி, செம்போத்து, கருடன், முதலை, ஆந்தை, கூகை, மான், புதுவெள்ளம், புகைமூடிய அனல், மனிதன்.

இது சித்திரக் கவியிலொன்று. எட்டெழுத்தானியன்ற நான்கு வரியாகிய செய்யுள், அது மாலைமாற்றும், சுழிகுளமுமாய் ஒருங்குவரச் சொல்வது.

வியான வாயு சிலேஷ்மத்தை யுள்ளிழுத்துக்கொண்டு குதஸ்தான சருமத்தில் முளைகளை உண்டாக்குவது. இது வாதபித்த, சிலேஷ்ம கீலமென மூன்றுவகை. இது, ரலபஸ்மம், கந்தகச் சூரணம், முதவியவற்றால் வசமாம். (ஜீவ).

அந்திதேவன் யாகத்தில் இறந்த பசுக்களின் உதிரத்தாலாகிய நதி.

சேதிநாட்டரசன், இவன் தன் குமரர் நூற்றுவரும் தீமை செய்து ஒழுக அவர்களை அரக்கன் கையில் ஒப்புவித்தனன். அரக்கன் அவர்களைப் பூமியில் எறிந்து கொன்று ஆகாயத்தில் எறிந்தனன். அந்தப் புதல்வர் உடலம் புண்ணிய பூமியில் விழுந்ததால் நூற்றுவரும் முத்திபெற்றனர்.

சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

சூரியகிரணத்து ஒன்று,

1. ஒரு பெண்தேவதை. சராசந்தன் உடலைப் புணர்த்தவள். பிரமனால் கிருக தேவதையாக நிருமிக்கப்பட்டவள். 2. யமன் பெண், புருச்சக்கரவர்த்திக்குத் தேவி,

இதனை அசுணமா என்பர். இது ஆகாயவாசி பூமியில் வருவதில்லை. காற்றையும், மழைநீரையும் புசித்துச்சீவிப்பது.

இது மாகசுத்த சப்தமியில் செய்யப்பட்டது. இதில் (13) மாதம் சூரியன் உபாசிக்கப் படுவன்.

கரும்பு, புல்லினத்தைச் சேர்ந்த பயிர். இதில் செங்கரும்பு, வெண்கரும்பு நாணற்கரும்பு எனப்பலவகையுண்டு இவற்றில் நூற்றுக் கணக்கான பேதம் உண்டு. இவ்வகைக் கரும்புகள் பத்தடியுயர முள்ளனவாக வளருகின்றன. இவ்வகைக் கரும்புகளைத் துண்டுகளாகவெட்டி ஆலை களிலிட்டுச் சாற்றையெடுத்துக் காய்ச்சினால் சாறு இறுகும். இதைக் காய்ச்சும் போது இதிலுள்ள அழுக்கப்போக்கச் சுண்ணம்புத் தண்ணீரையாவது, உப்புத் தண்ணீரையாவது கலக்கவேண்டும். இறுகிய சாற்றை அகன்ற பாத்திரங்களில் சேர்க்க அவைவெல்லக் கட்டிகளாம். அக்கட்டிகளை மீண்டும் காய்ச்சினால் சர்க்கரையாம். இது, பழுப்புச்சர்க்கரை. பழுப்புச் சர்க்கரையை வெந்நீரில் கலக்கிச் சுண்ணாம்பு ஜலத்தையும் சேர்த்துப்பல மடிப்புள்ள வஸ்திரத்தினால் வடிகட்டின் அதிலுள்ள அழுக்கெல்லாம் நீங்கும். ஆயினும் சற்று மங்கலாகவே காணப்படும். அம்மங்கல் நீங்க எலும்புகளை மேல்மூடியுள்ள இரும்பு பாத்திரத்தில் போட்டுக் கரியாக்கிப்பொடித்து அதைமங்கல் சர்க்கரை கரைத்த நீருடன் கலந்து காய்ச்ச மிகுந்த அழுக்குகள் எலும்பில் பதிந்து சர்க்கரை சத்த வெண்மையாம். இது வெள்ளைச்சர்க்கரை, இந்த வெள்ளைச்சர்க்கரையைக் காய்ச்சி ஊற்றினால் கற்கண்டாம். பின்னும் வெல்லங்களும் சர்க்கரைகளும் பனை, தென்னை, பலவகைத் தித்திப்புப் பழங்களினின்றும், பீட்ரூட் முதலிய சில கிழங்குகளினின்றும் எடுக்கப்படுகின்றன.

இது, வட அமெரிகாதேசத்தும் கனடாநாட்டுப் பிர தேசத்திலுமுள்ளது. (Maple Tree) இது, (10, 15) அடிகள் உயரம் வளருகிறது. பட்டைான தியுள்ளது. இம்மரத்தின் அடிப்பாகத்தைத் தொளை செய்து குழாய் வைத்துப் பால் வடிக்கின்றனர். இதன் பால் கரும்பின் சாறு போல் இனிப்புள்ள தாக இருக்கிறது. இப்பாலால் இந்நாட்டார் சர்க்கரை காய்ச்சுகின்றனர்.

இரணியாக்ஷன் குமரன்.

ஒரு இருடி.

சர்ப்பயாகம் காண்க.

இது பாம்புகள் சாம்படி செய்யும் யாகம். இந்தயாகத்தை ஜநமேசயன் செய்தனன்.

பாம்புகளைக் காண்க,

நாகபஞ்சமி காண்க.

1. விந்தியமலையிற் பிறந்து உத்தாவாகினியாய் யமுனையிற் கலக்கும் நதி, நந்திதேவனால் கொலைசெய்யப்பட்ட மிருகங்களின் உதிரத்தா லுண்டானது. 2. தக்ஷண பாஞ்சலத்திலுள்ள நதி. (The river Chambal.)

சகுனியின் உடன்பிறந்தவன்.

ஒரு பிராமணன் யமனால்தான் பூசிக்கவேண்டித் தூதனால் அழைத்துவர ஏவப் பட்டவன். (பார~அது.)

ருஷபவர்மன் குமரி, யயாதியின் இரண்டாந்தேவி,

நரிஷ்யந்தன் வம்சத்து அரசன்.

1. வைவச்சுத மனுபுத்திரரில் ஒருவன். இக்ஷ்வாகின் உடன் பிறந்தவன் இவன் குமரர் உத்தானபர்ஹி, பூரிசேநன், ஆநர்த்தன், குமரி சுகன்னி. 2. பிராசீனவதன் புத்திரன், தாய் ஆஸ்மாகி, பாரியை திரிசங்கி, புத்திரன் அகம்யாதி,

(சூ) இருதுபர்ணன் குமரன், இவன் குமரன் சுதாசன்.

தேசிகரை ஆசிரயித்தவன்.

பட்டரால் வெல்லப்பட்ட வித்வான்.

வீமசேநனுக்குக் காலியிடம் உதித்த குமரன்,

ஆசாரம் இல்லாமல் தானம் வாங்கிப் பாபியாய்த் திருவேங்கடத்துக் கோண தீர்த்தத்தில் ஸ்நானஞ் செய்து புனிதனானோன்.

இராஜசூய யாகத்தில், தர்வி, ஹோமம், அந்தர்யாகஞ்செய்து அவப்ருது வாகிய அபிஷேகத்தை யடைந்தவன். (பார~சபா 13 அத்)

சகுந்தலையின் புத்திரன் பரதனுக்கு ஒருபெயர்.

வியுஷ்டிக்குப் புஷ்கரணியிடத்து உதித்த குமரன். பாரி ஆகுதி. குமரன் சாக்ஷூசமநு.

வீமன் குமரன்.

கௌரவர்களால் ஏற்படுத்திய வியூகம்.

சிவசூரியத் தானத்து அமரும் சத்தி, இவளுக்கு நான்கு கரம்.

ஒரு விஷ்ணுபடர்.

ஒரு மகாராஷ்டிர அரசன், இவனுக்கு அமோகவருஷன் என்று பெயர். இவன் ஆதிபுராணத்தைச் செய்த ஜிநசேநனை ஆதரித்தவன்,

ஆன்மாவின் புண்ணிய பாவங்களை யடக்கும் சத்தி. இதற்குத் தேவர் யஜமானர் அல்லது சர்வபூததமனர்.

இவன் பிரமதேவனது பாதாதிகேசபரியந்தம் பாய்ந்து வருத்தி னன், தேவர் வேண்டச் சிவமூர்த்தி இவனை விழுங்கினர்.

வேதகுய்யருக்குச் சாஸ்வதியிடம் அவதரித்த விஷ்ணுவினம்சம்.

ஒரு பாண்டியன் புகழேந்தியார்காலத் திருந்தவன்.

பிரதிவி பூதத்திற்கு அதிதேவதையாகிய சிவாஷ்டமூர்த்தத்து ஒன்று.

வச்சான் தேவி, புஷ்பார்ணன்

விச்வஜித் யாகஞ்செய்துமுடித்த அந்தணன்.

சத்தி பீடத்தொன்று,

அகமிந்திரதேவர் ருஷப தீர்த்தங்கரின் பத்தாவது பிறவி,

ஒரு அரசன். சிவபூசைசெய்து முத்தியடைந்தவன்.

காந்தருவராசன், இவன் குமரன் சுகேது.

இது சாதனமிரண்டுடைய தாய் வெல்ல வேண்டு மென்னும் இச்சையுடையான் கதை. (தருக்கம்.)

ருஷயத்துவசன் என்னும் ஏகாதசருத்திரன் தேவி,

ஓர் வணிகன். இவன் கதிர்காமத்திற்குச் செல்லுகையில் ஓர் யானை வழியில் வந்து இவனைப் பிடித்தது. இவன் கதிர்காமா என்னக் கந்தமூர்த்தி வேட உருவுடன் தோன்றி யானையைக் கொன்று வணிகனை விடுத்தனர்.

நாட்டில் விளையுந் தீங்குகள், இவை (50) வகை. 1. தெரு, வழிக்குக் கேடுவிளைத்தல் (2) பிறரைப் பழித்துரைத்தல், (3) மதிற்சுவரேறிக்கடத்தல், (4) தண்ணீர்ப்பந்தல் அழித்தல், (5) இல்லத்தை அழித்தல், (6) மண் முதலியவற்றால் அகழியைத் தூர்த்தல், (7) அரசனது தவறு தலை வெளிப்படுத்தல், (8,9,10,11) ஒருவனது கட்டளையின்றி அவனது இல்லம், உவளகம், பொருட்சாலை, அடுக்களை முதவியவற்றிற் புகுதல், (12) ஒருவன் உண்ணும்போது பார்த்தல், (13,14,15,16) இடம் நோக்காது விரும்பிய வாறு மல, மூத்ரம், எச்சில், அபானவாயு கழித்தல் (17) அரசன் முன் வீராசனமிட் டிருத்தல், (18) அரசன் எதிர்முகத்தை தடைப்படுத்தல், (19) அரசனுக்குரிய வேடத்தினுஞ் சிறந்த வேடந்தரித்தல், (20) ஒருவனில்லத்தில் தடுக்கப்பட்டும் மீறிப்புகுதல், (21,22) பிறர் இல்லத்தின் கண்கள்ள வழியாற்புகுதல், சமயமல்லாக் காலத்திற்புகுதல், (23,24,25) பிறர்படுக்கை, இருக்கை, பாதுகைகளில் அவர்கள் கட்டளையின்றி படுத்தல், இருத்தல், பாதங்களாற்றீண்டல், (26) அரசன் படுக்கையிற்சயனித்துக் கொண்டி ருக்கையில் அருகில் நிற்றல், (27) அரசன் பகைவர்க்குப் பணிசெய்தல், (28) பிறனாற்றப்படாத இருக்கையைத் தானே பற்றிக்கொண்டு அதன் கண் இருத்தல், (29,30,31) பிறர் ஆடைகளையும், அணிவன்களையும், பொன்களையும் அவர் அநுமதியன்றி உபயோகித்தல், (32) ஒருவன் கையிலுள்ள தாம்பூலத்தை தானே வலிந்து பற்றிக்கொண்டு உபயோகித்தல், (33) பேசுக, எனப்பிறர் வேண்டாதிருக்க அதிகமாகப் பேசுதல், (34) தன் அரசனைப் பழித்துரைத்தல், (35) அரசனுக்கெதிரில் ஒற்றை ஆடையுடன் செல்லல், (36) எண்ணெய் பூசியவுடல்னாய்ச்செல்லல், (37) தலைமயிரை விரித் துக்கொண்டு செல்லல், (39) உடல் முழுதைய மறைத்துச்செல்லல், (40) சித்தி ரம் வரைந்த உடலோடு செல்லல், (41) பூமாலை அணிந்து செல்லல், (42) உடுத்த ஆடை அலையச்சேறல், (43) தலையை ஆடை முதலியவற்றால் மறைத்துச்சேறல், (44) பிறர் பாற்குற்றங்காண விரும்பல், (45) சூது, கள், காமம் முதலியவற்றில் விருப்பம், (46) அரசற்கெதிரில் ஆடையின்றிச் செல்லல், (47,48) அரசனது மூக்கு, கண், செவி முதலியவற்றை உற்றுநோக்கல், (49) பற்குடைதல், (50) செவி, மூக்குகளை அரசன்முன் குடைதல் முதலியன. (சுக்~நீ.)

பதினான்காம் நாள் பாரதப் போரில் சாத்தகியுடன் யுத்தஞ்செய்து மாண்டவன்.

1 திருதராட்டிரன் குமரன். 2. ஒரு சிறு ஜலபாகம், இரண்டு ஜல பாகங்களைச் சேர்த்து, இரண்டு பூபாகங்களைப் பிரிக்கும் அதற்கு ஜலசந்தி என்று பெயர். (பூகோளம்)

நீர்வாழ்வன: இவற்றுள் மச்சம் விஷ்ணுவிற்குதவியது. நந்திதேவரும் இவ்வுருக் கொண்டனர். ஆமை, இவ்வுரு திருமால் உருக்கொள்ள உதவியது, கருடனைக் காண்க. முதலை, கஜேந்திரனைக் கவ்வியவுருவம். சங்கு, திருமா லுக்கு ஓராயு தமாம். அபிஷேகஞ் செய்யவும் உதவும். தவளை அக்கியால் சாபமேற்றதுமாம். காமதேனு திருப்பாற்கடலில் பிறந்து தேவர்களுக் குபகரிப்பது, வசிட்டரிடத்தும் இப்பெயர்கொண்ட ஒரு பசு உண்டு. இருதுத்துவசனைக் காண்க. உச்சைச்சிரவம் திருப்பாற்கடலிற்றோன்றி இந்திரனிடமிருக்கும் குதிரை.

(Water Pump) இது கிணற்றிலுள்ள ஜலத்தை மேலுக்குக்கொண்டு வரும் யந்திரம்,

பாண்டு புத்திரனாகிய வீமன் மனைவியரில் ஒருத்தி, குமரன் சுகுணன்

நக்ஷத்ரம் காண்க.

சீவகன் தோழர் ஐஞ்ஞூற்றுவரில் ஒருவன்,

திருதராட்டிரன் குமரன்.

1 ஒரு தவளை, பன்னிரண்டு வருஷம் மழையில்லாத க்ஷாமகாலத்தில் அலரியடியிற்றங்கி இருந்து அம்மரத்தடியிலிருந்த சிவமூர்த்திமீது மலரை உகுத்த புண்ணியத்தால் அரசனாகித் தேவர்களை வருத்தி விஷ்ணுவால் வெல்லப்பட்டது. (திருப்பூவண புராணம்.) 2, இவன் ருத்ரனைப் போலுருக்கொண்டு பார்வதியாரிடம் சென்றனன். பார்வதிதேவி இவனது கபடவேஷத்தைத் தோழியராலறிந்து மறைந்தனள். இவன் ருதரமூர்த்தியிடம் யுத்தஞ் செய்கையில் பார்வதியாரைப்போல் மாயையால் மாயாபார்வதி யமைத்து எதிரில் கொலை செய்து அஞ்சாமை கண்டு சிவமூர்த்தியால் மாண்டவன், (பாதமம்.)

சலந்தரனை வதைக்க எடுத்த சிவமூர்த்தியின் வடிவம்,

தேவேந்திரன் இருமாப்புடன் கைலையடைகையில் சிவமூர்த்தி பூதவடிவாய் எதிரில் தோன்றினர். இந்திரன் பூதத்தின் மீது தனது வச்சிரத்தை எறியப்பூதவுருக் கொண்ட சிவமூர்த்தி உக்கிரவுருவுடன் கோபங் கொண்டவர் போல் சீற்றங் காட்டினர். இந்திரன் பொறுக்க வேண்டினமையால் சிவமூர்த்தி அக்கோபத்தைக் கடலில் விடுத்தனர். அது ஒரு குழந்தையுருவாய் வளருடையில் பிரம தேவர் கையில் எடுக்க அவர் தாடியைப் பிடித்து வருத்தியது. அதனாலும் சலத்தால் தாங்கப் பெற்றதனாலும், இக்குழந்தைக்குச் சலந்தரன் எனப் பெயர் இட்டனர். இவன் வளர்ந்து பிரமனை எண்ணித் தவஞ்செய்து பல வரங்களைப் பெற்றுத் தேவர் முதலியோரை வருத்திப் பலரையும் வெற்றிகொண்டு சிவமூர்த்தியிடம் போர்க்குச் சென்றனன். சிவமூர்த்தி ஒரு கிழவேதியராய் எதிர்தோன்றி ஆசிர்வதித்து எங்குச் செல்கிறாய் என, அவன் கைலைக்கு யுத்தஞ்செய்யப் போகிறேன் எனக் கூறினன். ஆயின் நான் கிழிக்கும் இவ்வளவு பூமியைப்பேர்த்து எடுக்க எனக்கூறிப் பூமியில் வட்டமாகக் கிழித்தனர். சலந்தரன் அதனைப் பேர்த்துத்தலையில் இட அதுவே சக்கரமாக இவன் உடலைக் கிழித்தது. அதனால் இறந்தவன். இவன் தேவி பிருந்தை (ஆதித்ய புரான)

ஒரு இருடி. இவன் காமவிகாரத்தால் கடலில் விழுந்த ஒரு பெண்ணைக் கடலில் உடன் விழுந்து தேட இவர்சளுடன் இந்திரனும் உடன் விழுந்து தேடினன்.

1, சோமதத்தன் குமரன். 2. சூரியகுலத் தரகனாகிய பாடத்தின் குமரன். தாய் சுசோபை. இவன் ஒருநாள் வேட்டைக்குச் சென்று நெடுநேரம் வேட் டையாடத் தனது குதிரைகள் இளைத்தன. இவன் ஒரு மானைக்கண்டு துரத்தத் தன் குதிரை வலியற்றதாய் இருகத்தால் வாம தேவருஷயைக்கண்டு குதிரையை இரவலாகக் கொண்டு அதனைமீண்டும் கொடாமல் இருந்தனன். முனிவர் குதிரையைக் கேட்க அரசன்மறுத்து அருகருந்தவரை ஏவி முனிவரை வருத்தக்கூறினன். அவர்கள் அவ்வகைசெய்யத் தொடங்குகையில் முனிவர் கோபித்தனர். அக்கோபத்தில் அநேக அரக்கர்தோன்றி அரசனையும் அவன் வீரர்களையும் மாய்த்து மறைந்தனர். 3. க்ஷத்திரியன் சந்திரவம்சம், குருபுத் திரனாகிய ஜகுநுவம் சத்தவனாகிய பாகலிக புத்திரனாகிய சோமதத்தன் புத்திரன். இவலுடைய சகோதரர்கள் பூரி, பூரிசாவன்.

ஒரு காந்தருவப் பெண்,

மகாசமுத்திரம் பூமியைச் சூழ்ந்துள்ள பெரிய சலபாகம். கடல் அதில் சிறிய ஜலபாகம். ஜலசந்தி பெரிய ஜலபாகங்களை யொன்று சேர்க்கும் சிறிய ஜலபாகம். வளை குடா ஏறத்தாழ பூமியாற் சூழப்பட்டுக் குறுகியுள்ள ஜலபாகம். விரிகுடா விரிந்த முகத்தையுடைய தாய்ப் பூமிக்குள் சென்றிருக்கும் சமுத்திரப்பாப்பு. (பூகோளம்.)

கத்ருகுமரன், நாகன்.

விருத்தேசான் குமரன். இவன் குமரன் சுரோசனன். தசரதருக்கு இராமரைப் பிரிந்து உயிரிழக்கச் சாபங் கொடுத்தவன்.

இது, நியாயசபையில் ஜலத்தில் பிரமாணஞ் செய்யுமுறை, வாதி பிரதிவாதிகளிருவரும் காபி அவ்வளவு ஆழத்திலுள்ள ஜலத்தில் மூழ்கிநின்று வருணனை உண்மை கூறத்துதித்து முழுகுகையில் கரையிலுள்ள வீரன் அம்பாலெறிய அதனைப் பிடித்துக்கொண்டு பிரதிவாதியை முழுகினவனாகக் காணின் சுத்தனாக எண்ணுவது. (யாஞ்ஞவல்கியம்.)

அக்னியின் வடிவமும் பூமிக்குக் காரணமானதும், அமிர்தத்திறகு உற்பத்தி ஸ்தானமும் ஆனது. (பார~அச்)

இவன் பிரமசாரியாய் நெடுநாள் இருந்ததால் பிழர்க்கள் தலை கீழாக மரத்தில் தொங்குதல் அறிந்து கத்ருகுமரியாகிய தன் பெயருடன் ஒத்தசலர்க் காரையை மணந்து யமன் கட்டளைப்படி மரத்தில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த இருபத்தொரு பிதுர்க்களைத் தொங்குதலினின்றும் நீக்கினன். இவன் குமரன் அத்திகன். இவன் தன் மனைவிதொடையில் தூங்க மனைவி சந்தியாகாலம் கடத்தல் கண்டு எழுப்பினள். அதனால் மனைவியை நீங்கினவன்.

1. நாககன்னிகை, கத்ருவின் குமரி, வாசுகியின் தங்கை, 2. ஒருபொருள் கருதிக் கூறியதற்கு வேறு பொருள் கற்பித்துக்கொண்டு பழித் தல். (தருக்).

வேற்றூருக்குச் செய்திகொண்டு செல்லும் பறையன்.

செம்படவன், முத்துக்குளிப்போர் வகை,

துரியோதனன் தம்பி. நாலா நாள் யுத்தத்தில் வீமனால் இறந்தவன்,

வீமாசுரனைக் காண்க.

சவபலருக்குக் காந்தியிடத் துதித்த குமரன்.

(சந்.) ரௌத்திராசுவன் குமரன்.

கத்ருகுமரன், நாகன்,

விராத்திய க்ஷத்திரியனுக்கு அவ்வித க்ஷத்திரியஸ்திரியினிடத்தில் பிறந்தவன். இவனுக்கு மல்லன் பிச்சுவிநடன், கர்ணன், சுசன், திரவிடன் என அந்தந்தத் தேசங்களில் ஒரு பெயர்.

நாடக உறுப்பினுள் ஒன்று. இது, ஒரு பொருண்மேற் பேசுவார் தலை மக்களிருவராய் ஓரங்கமாய் நிருபனைச் சந்தியொன்றாது நின்ற சந்தி நான்குடைத்காவது. (வீர~சோ.)

ஒரு யாதவவீரன்.

இவர் உறையூர் சல்லியங்குமரனாரெனவுங் கூறப்படுவர். கூற்றங்குமரனார்க்குக் கூறியவிதியே இங்குங் கொள்க. இவர் பாடலில் சோழநாட்டு அரிசிலாற்றையும் அதனருகிலுள்ள அம்பல் என்னும் ஊரையும், கிள்ளி வளவனையும், சிறப்பித்துக் கூறியுள்ளார். இதனால் கிள்ளிவளவன் காலத்தவராவார் போலும். பாலையையு மருதத்தையும் புனைந்து பாடி யுள்ளார். இவர் பாடியனவாக நற்றிணை யில் 141ம் பாடலொன்றும், குறுந்தொகையி லொன்றுமாக இரண்டு பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன.

1. மந்திரதேசாதிபதி, பிரகலாதனன் அம்சம். நகுலசகாதேவருக்கு நல்வம்மான். இவன் பாண்டவர்க்குத் துணை வருதல் எண்ணித் துரியோதனன் வழியில் தண்ணீர்ப் பந்தல் வைத்துப் படைத்துணை கேட்க அதற்கு இசைந்தவன். இவனுக்கு யானைக்கொடி கர்ணனுக்குத் தேர்ச்சாரதி யானவன் பதினெட்டாநாள் யுத்தத்தில் தருமனால் கொல்லப் பட்டான் 2 சோமத்தன் மூன்றாங் குமரன். 3. விப்ரசித்தியின் குமரன்.

திருத்தண்காலூரில் தவஞ்செய்து திருமால் அருள் பெற்றவன்.

சல்லிய நூலியற்றியவர். இது மந்திரசாத்திரம்,

ஒரு சிற்பசாஸ்திரம். 16 தலை மண்டை, எலும்பு, செங்கல், ஒடு, விறகு, விக்ரகம், சாம்பல், கரி, பிணம், தானியம், பொன், கல் தேரை, விலங்கின் கொம்பு, செத்த நாய், சாடி, இவை மனையில் புதைந்திருப்பன. இவற்றையறிந்து கூறல் சல்லிய இலக்கணம்.

ஒருவகை அசுரர், இவர்கள் சமுத்ர மத்தியிலிருந்து தேவர்களை வருத்தினர். இவர்களை விஷ்ணு கொலை செய்தனர். அதனால் விஷ்ணுவிற்கு ஜனார்த்தனர் என ஒரு பெயர்.

1. சளுக்கர், சாளுக்கியர் எனப்பட்டவர்கள் ஆரீதபஞ்சசிகர் எனும் முனிவர் தமது யாககுண்டத்தில் அவிசிடும் போது அவரது தீர்த்த பாத்திரத் திருந்து ஓர் அரசன் தோன்றினன் சுளுகம எனும் அப்பாத்திரத்திலிருந்து தோன்றினவனாத லினவன் வம்சத்தார் சளுக்கியர் எனப் பட்டனர். பம்பாய் கஜடியர் (339 பக்கம்.)

(ஸ்வதா.) பிரமனால் மானவிகமாகச் சிருட்டிக்கப்பட்டுப் பிதுர்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்டவள்,

இவர் மனைவி பெண் கரு உயிர்க்கையில் இவர் தாரணஞ் செய்யவர மற்ரறொரு ஆண்மகவுவர அவளைப் பார்க்கலாகாதென அகற்றியவர்.

1. பிராமணனுக்குச் சூத்திரப் பெண்ணிடம் பிறந்தவன். இவனை நிடாதன் எனவுங் கூறுவர். 2. பிரியவிரதனுக்குப் பெரிஹஷ்மதியிடத்து உதித்த குமரன் இவன் உயர்த்த ரேதஸ்.

1. இவர் பிருகுருஷியின் புத்ரர். இவர் தீர்த்தயாத்திரை சென்று ரேவா நதியைத் தாண்டுகையில் ஒருபாம்பு இவரைக் கவ்விப் பாதான மடைந்தது. இருடி நாராயணரைத் துதித்ததால் விஷமிலக நீங்கினராய்ப் பாதாளவாசிகளால் பூசிக்கப்பட்டு அவ்விடமிருந்தனர். இவர் பாதாளத்தில் பிரகலாதனுக்குத் தீர்த்த மகிமை கூறப் பிரகலாதனிவர் சொற்கொண்டு பூமியில் தீர்த்தயாத்திரை செய்தனன். 2. வசிட்டருக்கு ஊற்சையிடம் உதித்தவர். இந்திரனப் பூதங்கொல்லாது காத்தவர். அவுரவர் எனவும் பெயர், பிரு குவினைப் பது மனிடம் தருமங் கேட்க ஏவினவர், 3. இவரை ஒரு வேடஸ்திரி புற்றில் கண்டு அரசனிடம் விட அரசன் இவர்க்குக் கண் மறைந்தமை கண்டு அச்வனி தேவரால் வைத்யஞ் செய்வித்தனன். சில காலம் பொறுத்து இவர் அவ்வேடப் பெண்ணை மணந்து கொண்டனர். (சிவமகா புராணம்).

விவசுவானுக்குச் சாயா தேவியிடம் உதித்த குமரன்.

இராஜஸ்திரிக்குப் பிராமணனால் பிறந்த குமரன்.

கபாலபாணனைக் காண்க.

ஒரு இருடி, சயிந்தவாயினர் மாணாக்கர்,

வேட சாரியாள் ஒரு வகையினர். பிரச்சேதனுடைய நாட்டிற் கும் சயந்தி நகரத்திற்கும் இடையேயுள்ள குறிஞ்சி நிலத்துச் சிற்றூர்களில் வாழ்ந்தவர்கள் வழிப்பறித் துன்பவர்கள். பிடி விழுந்த பின்பு வாசயத் தகதையோடு நடந்துவந்து உதயணன் ஒரிடத்தில் நின்ற பொழுது அவ்விருவரையுஞ் சூழ்ந்து வருத்தத்தொடங்கி, முதலில் உதயனானாலும், பின்புவந்த இடவகன் சேவீரர்களாலும், தோல்வியுற்று ஓடிச்சென்றனர். இவர்கள் உதயணன் காட்டுக்குடிககளாக இருந்தும் அறியாமையினாலே அவனை இங்ஙனம் செய்தனர். (பெ. கதை)

சபரிக்கு ஒரு பெயர்.

இது செய்யுட்களில் முதலடி, இடையடி, சடையடிகள் குறைந்து வருவதாம், (வீர சோ.)

செம்படவரில் ஒரு வகையினர். (சவலைத்தடி படகு தள்ளும் துடுப்பு) இவர்கள் பள்ளிகளுக்கு நெருங்கியவர். இவர்களிற் சிலர் உழுவோர் சிலர் நாச்சுரக்காரர் இவர்களில் உழுந்தொழிலாளன் படையாச்சி பட்டமும், நாகசுரக்காரன் அண்ணவி பட்டமும் பெறுவன். இவர்கள் மறவரையும் ஒத்தவர்கள் என்பர். (தரஸ்டன்.)

வாயுவின் தேவி, இவளில்லாவிடத்து ஆதான பிராதானங்களில்லை.

1. காசிபருக்கு அதிதியிடம் உதித்த குமரன். இவன் துவாதசாதிந்தரில் ஒருவன். தேவி பிரசங்கம். 2 தருமியைக் காண்க.

அச்வரிதேவர்க்குத் தந்தை என்பர். இவர் மனைவி துவஷ்டரை.

விரதங்களில் ஒன்று.

(சூ.) சுதாசன் குமரன். இவனுக்கு மித்தாசகன், கல்மாஷபாதன் எனவும் பெயர். இவன் புத்திரப்பேறில்லாமல் வசிட்டராற் புத்தியோற்பத்தி செய்து கொண்டான். சம்வத்தனைக் காண்க.

ஒரு நதி.

குலபூஷண பாண்டியனுக்குச் சேனாபதி. இவன் சிவபக்தி யுடையனாய் அரசன் சொற்படி வாழுநாட்களில் சேதிராயன் என்னும் வேடன் அரசனை எதிர்க்கவர அரசன் சேனாபதியை நோக்கிப் பொக்கிஷந்திறந்து பொன்னெடுத்துச் சேனை கூட்டுக என்றனன். அரசன் சொற்படி எடுத்த பொருளைச் சேனாபதி சிவதிருப்பணிப் பொருட்டுச் செலவிட்டனன். இதனை மற்றவரால் அறிந்த பாண்டியன் சேனாபதியை நோக்கி நாளை யுதயத்தில் சேனைகள் வரவேண்டுமெனப் பயமுறுத்தினன். சாமந்தர் சொக்கலிங்க மூர்த்தியை வேண்டச் சிவமூர்த்தி அசரீரியாய் அஞ்சாதிருக்க, நாளை விடியுமுன் சேனைகள் வருமெனக் கூறிப் பூதகணங்களைச் சேனாவீரர்களாக்கி அரசன் மகிழ உடன் கொண்டு வந்தனர். அரசன் சேனா வீரர்களைக் கண்டு இவர்கள் எதேசத்தவர்கள் என்று கேட்டுக் கொண்டிருக்கையில் சேதிராயனாகிய பகைவன் புலியடிக்க இறந்தான் என்று செய்தி வரக்கேட்டு அச்சேனைகள் செல்லும் இடம் செலுத்சதுக என உடனே சேனைகள் மறையக் கண்டு பாண்டியன் கடவுளை வணங்கிச் சேனாபதியை வியந்து பணிந்தனன்.

வேதமித்திரர் மாணாக்கர். இவர் தேவி மனோமயை. இவர் ஒருமுறை கிரௌஞ்சனைப் பெருச்சாளியாகச் சபித்தவர். இந்த மக்ருஷி காளிங்கன் சேர்ந்திருந்த மடுவிலுள்ள சலசரங்களைக் கருடன் நாடோறும் புசித்து வருகையில் ஒருநாள் இவர் அம்மடுக்கரைக்கு வந்து அவ்விடம் இருக்கும் பிராணிகளை இம்சிக்கும் கருடனைக்கண்டு இரங்கி இனி இந்த மடுவிற்கு வாராதிருக்க எனப் பணித்தனர். முனிவர் கூறியதை அறியாத கருடன் மீண் டுவர முனிவர் கோபித்து இனி இங்கு வரின் உயிரிழக்க எனச் சபித்தனர். இவர் ஒருகாலத்து யமுனைந்திக்குத் தீர்த்தமாடச் சென்று அந்நதிக்கரையில் நிற்கை யில் மீன் இரட்டைகள் தமது பல குஞ்சுகளையும் இடையில் விட்டுத் தாம் அவைகளுக்குக் காவலாய் இருபக்கத்திலும் இருந்து பாதுகாத்து விளையாடுதலைக் கண்டு தாமும் அவ்வகை இருக்க எண்ணி மாந்தாதாவின் நூறு குமரிகளை மணந்து அப்பெண்கள் களிக்க இன்பந்தந்து இருக்கையில் மாமன் மாமிமார்கள் இந்த ருஷிக்கு நமது குமரிகளைக் கொடுத்தோமே எனச் சிறிது நாள் பொறுத்துவந்து அப்பெண்களைக் காணவா முனிவர் ஒவ்வொரு பெண்களிடத்தும் ஒவ்வொருவராகத் தனித்தனி இருத்தல் கண்டு களித்துச் சென்றனர். பிறகு முனிவர் இல்லறத்தில் வெறுப்புற்றுத் தவமே கைக் கொண்டனர். (பாகவதம்)

1. நிருதி புத்திரி, தாருகன் தேவி. 2. தாருகாசுரன் மனைவி.

காளமேகரால் ‘சுருக்கவிழ்ந்த’ என்னும் வசை பாடப்பெற்றவன்.

அரசர் மீளி குமரன். சூரிய புத்திரியாகிய தபதியை வசிட்டரால் மணந்தவன். சந்திரவம்சத்து அரசனாயினும் வசிட்டரைக் குருவாக் கொண்டவன்.

இவன் இருந்தது தொண்டை நாடு, ஆநந்தரங்கபூபதி மேலும் சோலையப்ப முதலியார் மீதும் பாடிப் பரிசு பெற்றவன். (தனிப்பாடற்றிரட்டு).

அங்ரேசன் சந்ததியின் இருடி.

இரகுகுணனைக் காண்க.

இது ரஸவகைக் கட்டுச்சரக்கு பாஷாண வகையைச் சேர்ந்தது. இதனை மருந்தாக உபயோகிப்பதில் அதிக கவனம் வேண்டும். தேகத்தின் மேற்பட்டால் புண்ணும் உண்டாம் கொல்லும்.

வைத்திய நூலிற்கூறிய எடைப்படி சந்தகம், இரஸம், உப்பு இம் மூன்று சரக்குகளையும் ஒன்றாகச் சேர்த்து, இரஸத்தானளவு மீண்டும் வருத்த உப்பு சேர்த்தரைத்து அரைத்த மருந்துகளுடன் இடைப்படி துருசு, படிகாரம், பொட்டிலுப்பு, பூநீறு, அன்னபேதி, நவச்சாரம், முதலியவை களையும் குழியம்மி யிலிட்டரைத்து மேற்கூறிய மருந்துகளுடன் சேர்த்துக் குப்பியில்டைத்து சீலைமண் செய்து வாலுகாயந்திரத்தில் கழுத்தளவு மறைத்து மேல்மூடி பெரிக்கு முறைப்படியெரித்து ஆறியபின் குப்பியின் கவசம் நீக்கிப்பார்க்கக் குப்பியின் வாயில் சவ்வீரக்கட்டி காணப்படும்.

1, இவள் பிரகிருதி தேவியின் ஆறாவது அம்சமானவள். இவளேஸ் கந்த மூர்த்தியின் பிராணப்ரியையான தேவசேனை இவள், சுவாயம்பு மனுவிற்குப்பிள்ளை நெடுநாளிலாதிருக்க அவன் மனைவிமாலினி (12) வருடம் கழித்து உயிரிழந்த ஒரு பிள்ளையைப் பெற்றாள். அரசன் பிள்ளையை மயானத்தில் வைத்து அழுகையில் இந்தத்தேவி தரிசனந் தந்து நான் பிரமன் மானசபுத்திரி, தேவாசுர யுத்தத்தில் தேவர்களுக்குச் சேனாதிபதியா யிருந்ததால் தேவசேனையென எனக்குப் பெயர் என்று குழந்தையை யெடுக்கக் குழந்தை யுயிர்பெற்றுச் சிரித்தது. இவள் குழந்தையுடன் ஆகாயத்தில் செல்ல அரசன் வேண்டியதால் பிள்ளையைத்தந்து இவனுக்குச் சுவிரதன் எனப் பெயரிடுக இவன் தீர்க்காயுளுடனிருப்பா னெனக்கூறி மறைந்தனள் (தேவி~பா.) 2. இவள் பிரகிருதியின் ஆறாவது அம்சமாகத் தோன்றியவள், இவள் சிசுக்களைக் காப்பவளும், சிசுக்கள் பொருட்டுப் பூசிக்கப்படுபவளும், பிரசவக்ருகத்தில் (9) வது நாளிலும் (21) ஆம் தினத்திலும் பூசிக்கப்பட்ட சம்பத்ஸ்வ ரூபிணி. (தேவி~பா)

ஆயிரம் காலாட்களுக்குத் தலைவன். (சுக்~நீ.)

இருக்குத் தந்திரஞ்செய்த முனிவர்.

1. சத்தியைக் காண்க. 2. சதாக்ஷியைக் காண்க.

உப்புரவர், பூமியைத் தோண்டினவர்கள்.

விமலைக்குப் பிதா,

இவர் திருவாவடுதுறை மடத்தவர், இலக்கணக் கொத்து இயற்றிய சுவாமி நாததேசிகருக்கு மாணாக்கர். நன்னூலுக்கு விருத்தியுரை செய்தவர். ஊற்றுமலை பருதப்பனுக்கு நண்பர்.

ஸ்ரீதத்தனுக்குப் பிதா.

சிந்து நதிக்கு மேற்கிலுள்ள தேசத்தார்.

1. சங்கரபாண்டியன் மிருகத்தின் மேலேவிய அம்புபட்டிறந்த இருடி, இவன் குமரன் சாங்கலன், (சேது~பு.) 2. சாவித்திரியின் தந்தையும் மாலதி யின் கணவனுமாகிய அரசன்,

மத்திரதேசத்து இராஜதானி. ‘The Captial of Madra Dasa. இது சம் திரபாகை, இராவதி இரண்டுக்கும் இடையிலுள்ள து. (பா~சபா.)

கடைச்சங்கம் மருவிய புலவர். அகநானூற்றில் “இருங்கழி” என நெய்தலைப் பாடியவர்.

நயினாராசாரியர் மேல் பூதத்தையேவின மந்திரவாதி,

1. மாண்டு கேயர் புத்திரர், திருதராட்டிரன் தவத்திற்குச் சென்ற போது, துக்கத்தை நீக்கித் தருமம் உபதேசித்தவா. 2. சௌபரியின் குமரன். இவன் தான் கற்ற வேதத்தைத் தன் மாணாக்கருக்கு உபதேசித்தனன். இவன் மாணாக்கர் வாச்சியன், மௌத்கல்யன், சாலியன், கோமுகன், சிசிரன். 3. ஒன்பதினாயிரம் வருஷம் சிவனையெண்ணித்தவமியற்றிப் பெருங்கல்வி மாணானவன். இவன் வம்சத்திற் சாவர்ணி யென்னுஞ் சூத்ரகாசர் பிறந்தனர். (சிவ~பு.)

பிந்துமான் தேவி.

அயோத்தியாநகரம்.

சங்கமங்கை என்னுங் கிராமத்தில் பௌத்தர்குலத்துத் திருவவ்தரித்துச் சாஸ்திரவிசாரணை செய்யப்புகுந்து தமது சமயம் பொய்யென அறிந்து அக்குலத்தை நீங்காமல் புறத்தில் தம்மைச் சேர்ந்தவர்கள் களிக்க அகத்தில் தாம் களிப்புடன் சிவலிங்கத் திருவுருவத்தை வெளிப்படையிற் கண்டுகல்லினை மலராக எண்ணி எறிந்து வந்தனர். இவ்வகை நாடோறுஞ் செய்து வருகையில் ஒருநாள் மறந்து போசனஞ்செய்ய உட்கார நினைவு தோன்றி ஓடிச்சென்று கல்லொன்றை எடுத்து எறிசையில் சிவமூர்த்தி இடபா ரூடராய்க் காட்சி தந்து முத்தி அளித்தனர். (பெ. புராணம்.)

(சூ.) சிரஞ்சயன் குமரன்.

இக்ஷவாகு வம்சத்தவன். இவன் தந்தை கோதமன், அவனது சந்ததியான் ஆகையால் இவனைக கௌதமசாக்கியன் என்பர். இவன் தேவி கோபி, குமரன் நகுலன், மிகுதிசரிதம் புத்தனைக் காண்க. கீறீஸ்து சகம் 600 வருஷங்களுக்கு முன் இவனிருந்ததாகத் தெரிகிறது. இவனது ஏழாவது சந்ததியான் சுமித்தரன். இவனைப் புத்தமதத் தாபகன் புத்தன் என்பர்.

பறையூரிலிருந்த அந்தணன், (சிலப்பதிகாரம்.)

செங்குட்டுவன் காலத்திருந்த கூத்தாடும் வகுப்பினர்.

பிருகத்ரதன் குமரன், இவன் குமரன் விருஷபன்.

மன்வந்தரங்களில் ஒன்று.

கூறத்தக்கார், கண்ணால் விஷயத்தைக் கண்டோர், தவசி, தானசீலர், நற்குலத்தவர், சத்யவாதிகள், தர்மப்பிரதானிகள், குடிலமில்லார், பிள்ளைகளைப் பெற்றோர், தனவந்தர், சிசௌதஸ்மார்த்த கிரியையுடையார், வர்ணாச்ரமங்கடவாதவர் (3) சாக்ஷிக்குரியர், சாக்ஷிகூற அருகால்லாதவர் பெண்கள், சிறுவர், கிழத்தனமுடையார், சூதாடுவோர், குடியர், தெய்வாவேசி, பாதகன், ரங்காவதாரி, பாஷண்டி, கூத்தாடி, சாஸ்திர பிரமாண மில்லாதவன், தப்புப்பத்ரம் நிருமிப்போன், குரூபி, பதிதன், நண்பன், பொருளால் சம்பந்தமுள்ளவன், ஞாதி, பகைஞன், திருடன், குரூரன், குலபிரஷ்டன் முதலியோர். (யஞ்ஞவல்கியம்.)

பதினான்காம் மன்வந்தரத்துத் தேவர்.

(சூ.) சமித்திரன் குமரன்.

ஆறாம்மனு, இந்த மன்வந்தரத்து இறுதியில் விஷ்ணு மச்சாவதாரம் செய்தனர். இவனோடு ஒரு கற்பம் முடிந்து ஏழாமன்வந்தரம் உண்டாயிற்று. அருமித்திரன் என்று ஒரு அரசன் இருந்தனன். அவனுக்குக் கிரிபத்திரை என்று ஒருமனைவி இருந்தனள், இவர்கள் இருவருக்கும் இராசலகூணமுள்ள ஒருகுமரன் மகாஞானியாய்ப் பிறந்து புருண்டறையில் இருக்கையில் கிரிபத்திரையாகியதாய் குமரனிடம் அன்பால் பலமுறை அணைத்து முத்தமிட்டனள். இதனைக் குழந்தைகண்டு சலுக்கென நகைத்தது. தாய் திடுக்கிட்டுக் குழந்தையை என் நகைத்தனை என்றனள். குழந்தை தாயைப் பார்த்து அம்மே என்னை மிதிக்கப் பூனை ஒன்று காத்திருக்கிறது. அதுவன்றித் துச்சக சந்ததியில் பிறந்தவளாகிய சாதஹாரிணி என்னைத் தூக்கிச் செல்லக் காலம் பாத்திருக்கின்றனள். இப்படி யிருக்கையில் என்னை முத்தம் இடுக்கின்றனை யென்று சிரித்தேன், எனத் தாய் பயந்து புருண்டறைவிட்டு வெளியில் வந்தனன். ஜாதஹாரிணி குழந்தையைத் தூக்கிச் சென்று விக்கிராந்தன் என்னும் அரசன் தேவி ஜமினி பிரசவித்திருக்கும் படுக்கையில் போட்டுவிட்டு அங்கிருந்த குழந்தையைப் போதன் என்னும் வேதியன் தேவி பிரசவித்த இடத்தில் வைத்து அந்த வேதியன் குழந்தையைத் தின்று விட்டனள். பிறகு விக்கிராந்தன் தன் குழந்தையை வளர்த்து ஆனந்தன் எனப் பெயரிட்டு உபநயன காலத்தில் குருவால் உபநயனஞ் செய்விக்கத் தொடங்கினன். குரு ஆனந்தனைப்பார்த்துத் தாயை வணங்கக் கட்டளையிடக் குமரன் நான் எந்தத் தாயை வணங்குவேன். இவள் என்னை வளர்த்த தாயாகிய ஐயினியாம் என்ற னன். வேதியன் குமரனை நோக்கி நீ யார்? உன் தாய் யார் எனச்சிறுவன் இந்தஐமினி விசாலக்கிராமத்தில் வளரும் சைத்திரதனக்குத் தாய், எனக்குத் தாய் அல்லது. என் தாய் அனமித்திரன் தேவியாகும் கிரிபத்திரை என்று கூறித் தவத்திற்குச் செல்லத் தந்தை வேதியனிடம் வளர்ந்த தன் குமரனை வருவித்து அரசளித்தனன். தவத்திற்குச் சென்ற ஆனந்தன் பிரமனை எண்ணித் தவம்புரியப் பிரமன் பிரத்தியக்ஷமாய் என்ன வேண்டும் என்ன ஆநந்தன் ஆத்மசுத்தி வேண்டும் என்றனன். பிரமன் அரசகுமார நோக்கி நீ முன்சன் மத்தில் என் சகவாதிய கண்ணிவிருந்து பிறந்தமையானும், உன்னால் மன்வந்தரம் உண்டாக இருப்பதானும், சாசமனு என்னும் பெயருடன் அரசாண்டு முத்தியடைக என, அரசன் உக்கிரன் என்னும் அரசன் குமரி நட்வலையை மணந்து அரசாண்டு, புருவன், குச்சன், திருடன், துய்ம்நன், சத்தியவந்தன், ரீதன், விருதன், அகரிஷ்டோமன், அதிராத்திரன்,ப்ரத்யும்நன், சிபி, உன் முகன் முதலிய குமரரைப் பெற்று முத்தி அடைந்தனன். இவனைச் சர்வதேசலின் குமரன் தாய் ஆகுதி எனவும் கூறுவர். விச்வகர்மன் குமரன் எனவும், சக்ஷூ என்பவன் குமரன் எனவுங் கூறுவர்.

பிரமனது ஒரு பகலில் முதல் யாமத்தில் பதினான்கு இந்திரர்கள் பிறந்து கர்மவசத்தால் சிறையடைந்தனர். அவர்களுள் ஒருவர் சாங்கர். இவர் நாரதரை நோக்கி என் பாசம் எவ்வாறு நீங்கு மெனக் கேட்க நீ பண்டரி யடைந்து பிறக்கின் நற்கதியடைவாயென்று ஞானோபதேசஞ் செய்து போயினர். அவ்வாறே இவர் ஒரு கிழப்பிராமணருக்குப் புதல்வராய்ப் பிறக்கத் தாய் தந்தையர்கள் உப நயனாதிகளை முடித்தனர். இவர் சகலகலா வல்லவராய் அஷ்டாங்கயோகங்களை அனுஷ்டித்து மூப்படையாமல் ஆயிரத்து நானூறு வருடம் உலகத்தில் சஞ்சரித்துவந்தனர். இவருக்குச்சீடர் ஆயிரத்து நானூற்றுவர். இவ்வகை சஞ்சரித்து வருநாட்களில் அசரீரி “உன் ஆண்மையை யடக்கும் தத்துவஞானி அளகாபுரியில் வந்திருக்கின்றனன் போய்க் காண்” என்றது, அவரைக் காணும்படி சாங்கதேவர் ஓர் கடிதம் எழுதத்துணிந்து அக்கடிதத்தை ஆசீர்வதித்து எழுதின் தான் தேசிகனாய் அவ்விடத்தில் செல்லுதல் தகாதென்றும் தேவரீர் என்று எழுதின் அவர் மூத்தோராவர் என்று எண்ணி ஒரு வெறுங்கடிதத்தை மாணாக்கனிடத்தில் கொடுத்து அளகாபுரிக்கு அனுப்பினர். இதைச்சீடன் வான்வழிச்சென்று விடுக்கத் தேவர்வாங்கி விரித்துப்பார்த்து இது சாங்கர் கொடுத்ததல்லவா என்றனர். அதில் ஒன்றும் எழுதாமைகண்டு அவர் சாங்கருக்கு ஆயிரத்துநானூறு வருடமும் வெறுமையாய்ச் சென்றது போலும் என்பதை இக்கடிதம் குறிப்பிக்கின்றது. இதில் இளையது மூத்தது என்பதைக்குறிக்காதது, சுத்த சைதன்யம் எங்கும் பெரியது சிறியது அடையாமலிருப்பதை அறியாமைபோலும் என்று எழுதி அத்தூதனிடம் கொடுத்தனுப்பினர். இதைக்கண்ட சாங்கதேவர் அவரைக் காணவேண்டுமென்னும் விருப்பால் ஓர் புலியின் மேல் ஏறிச் சென்றனர். இவர் வரவறிந்த ஞானதேவர் ஓர் சுவர் மேலேறி அதை நடக்கச்செய்து அவரை எதிர்கொண்டனர். இதைக்கண்ட சாங்கதேவர் இவர் தேசிக மூர்த்தியென்று நமஸ்கரித்தனர். அவர் சாங்கரை வாழ்த்தி ஞானோபதேசஞ் செய்தனர். பின் சாங்கதேவர் பண்டரி சென்று சந்திரபாகைத் தீர்த்த தீரத்தில் தவநிலையி லிருக்கையில் பெருமாள் நடுராத்திரியில் வந்து இவரைக் கையைப்பிடித்து ஆற்றினுள் சென்றனர். அவ்வாற்றினுள் ரத்தினமணி மண்டபத்தில் சிங்காதனத்தில் பூதேவி சீதேவி நீளாதேவியருடன் இருந்த பெருமாளை வணங்கினர். பெருமாள் உமக்கு என்ன வரம் வேண்டுமெனச் சாங்கதேவர் உன் திருவடியில் அன்பு வேண்டுமென்றனர். பின்பு கோதாவரிக்கரையிலுள்ள புண்ணியத்தம்ப மென்னுமூரில் ஓர் மடங்கட்டு வித்துச்சாளக்கிராமம் பிரதிட்டை செய்து பூசித்து வருநாளில் சங்கரன் என்னும் ஒரு வேதியன் இறக்க அவன் மனைவியும் தாயும் அவ்வேதியனுடைய எலும்பைக்காசிக்கு எடுத்துப்போவோர் இவர் மடத்திற்குள் சென்று சாங்கதேவரைப் பணியச் சாங்கதேவர் இறந்தோன் மனைவியைப் சுமங்கலியென்றெண்ணிப் புத்திரருண் டாகுக என வாழ்த்தினர். இதைக்கேட்ட பிள்ளையின் தாய் மருமகளின் நிலைமை கூறி எவ்வகைப் புத்திரனுண்டாவன் என்றனள். சாங்கதேவர் என்சொல் பொய்க்காது ஆயினும் உன் குலம் விளங்கும்படி வொருபுத்திரன் பிறப்பான்; உன் குமரனது எலும்பைவிடும் தீர்த்தத்தை அவளை உண்ணச்செய்யுங்கள் என்றனர். அவ்வாறு அவள் செய்யக் கருஉண்டாய்ப் புத்திரன் பிறந்தனன். அவனுக்கு உபநயனஞ்செய்ய வேதியரை யழைக்க அவர்கள் வாரோம் என்று மறுத்தனர். ஆதலால் சாங்கதேவர் அவர்களை நோக்கி இவன் பெருமாள் அருளால் பிறந்தவனாதலால் அங்ஙனம் கூற வேண்டாமென்ன, வேதியர்கள் ஆயினிங்குப் பெருமாள் வரக் கடவரோ வென்னச் சாங்கதேவர் ஆம் என்றனர். பின்பு வேதியர் பெருமாளும் இங்குவந் தனபோவென்று கோயிலிற்சென்று காணப் பெருமாள் காணாராயினர். பின் வேதியர் காணும்படி பெருமாள் தரிசனம் தந்தனர். வேதியர்கள் ஆனந்தமடைந்து அவ்வேதியச் சிறுவனுக்குச் சடங்கை முடித்தனர். பின் சாங்கதேவர் துவாரகைக்குச் செல்ல எண்ணி வழியில் தன்னையடைந்த யாதவ பண்டிதருடன் செல்லுகையில் அப்பண்டிதரின் மனைவியாகிய கர்ப்பிணி பிரம்மாரணியத்தில் வயாக்கொண்டு துன்பமடைகையில் என் கணவரும் சாங்கருக்குப்பின் சென்றனர். என்னைக் காப்பவர் சாங்கரேயன்றி வேறுயாவரையும் காணேனென்று அழுதனள். அக்காலையில் பெருமாள் ஒரு பெண்ணுருக் கொண்டுவர அவளைநோக்க நீயாரயமா வென்றனள். அதற்குப் பெருமாளாகிய பெண், என் பெயர் கிருஷ்ணாபாய் சாங்கதேவர் அனுப்ப யானிவ்விடம் வந்தேனென்று தாம் நியமித்த புதுவூரிலுள்ள மனையில் அழைத்துச்சென்றனன். அதில் அவளை அழைத்துச்சென்று மகப்பெறுவித்து ஒருமாதவரையில் அவளுக்கும் குழந்தைக்கும் வேண்டியவைகளைச் செய்துவந்தனர். இது நிற்க, முன் துவாரகைக்குச் சென்ற சாங்கதேவர் துவாரகைக்குச்சென்று கண்ணனை மனத்தால் தரிசிக்க அங்குக் காணாதிருத்தலைக் கண்டு ஞான நோக்காலாராய அவர் தம்முடைய ஏவலால் யாதவ பண்டிதர் மனைவிக்கு ஏவல் செய்வதாக எண்ணி அவ்விடம் வந்து அங்கு வீட்டில் குப்பைகளைப் பெருக்கிக்கொண்டிருந்த கிருஷ்ணாபாயைக் காண அவள் சாங்கதேவரை நமஸ்கரித்தனள். கண்ணனென்றறியாத சாங்கதேவரும் உட்சென்று யாதவ பண்டிதர் மனைவியைக்கண்டு உனக்குத் துணையாக வந்தவள் எங்கேயென அதோ குப்பை கூட்டுபவளே யாகுமென் றனள். சாங்கதேவர் வெளிவந்து கிருஷ்ணாபாயை நோக்கக் காணாமல் வருந் தினர். பின் யாதவபண்டிதர் மனைவி, பிள்ளையைச் சாங்கர் பாதத்தில் பெய்து தங்கள் கட்டளையால் கிருஷ்ணாபாய் வந்து உபசரித்ததைச் சொல்லக் கண்ணனே உன் புண்ணியத்தால் உபசரித்தான் என்று கூறித்தாயையும் பிள்ளையையும் அழைத்துக் கொண்டு துவாரகை சென்று கண்ணனைத் தெரிசிப்பித்து யாதவபண்டிதரிடம் மனைவியையும் பிள்ளையையும் ஒப்புவித்தனர். பின் பெருமாள் கட்டளையால் பேதரி நகரம் செல்ல வழியில் ஜங்கமனாகும் மல்லிகார்ச்சுனன் தன்னுடைய மந்திரபலத்தால் ஆதனம் ஒன்று சிருட்டித்து அதில் வந்தவர்களை யிருத்தி அவர்கள் தலைகீழாக வீழ்ந்தபின் அவர்களைச் சிரித்து அவமானஞ்செய்து வருவன். இவன் சாங்கதேவரது பெருமையைப் பொருதவனாய் அவர் பெயரை ஒரு நாய்க்கிட்டழைத்துவந்த னன். இவன் செயலறிந்த சாங்கதேவர் இவனையடக்கும் விதம் மடத்திற்பு சுமல்லி கார்ச்சுநன் ஆசனத்தில் உட்காருகவெனச் சாங்கதேவர் ஆசனத்தை நோக்க அது சாம்பராயிற்று, இதனால் பயந்தவனான ஜங்கமன் நாயினை அவர் பெயரையிட்டு அழைக்கவேண்டுமே யென்று சிறையிட்டுச்சாங்க தேவர் திருவடியில் விழுந்து ஜங்கமாகளுக்குச் சமாராதனை செய்ய ஜங்கமார்கள் அன்னமுண்ணத் தொடங்குகையில் லிங்கங்களுக்கு அமிசைசெய்ய வெடுக்க அச்சிவலிங்கங்களைக் காணாமல் இப்பிழை சாங்கதேவரை வணங்காததால் நேர்ந்ததென்று பற்பல உபசாரஞ்செய்து எங்கள் பிழைபொறுத்து நாங்களணிந்த சிவலிங்கம் வரவென்னச் சாங்கதேவர் நீங்கள் வளர்க்கும் நாயைப் பட்டினியாய்ச் சிறைவைத் திருப்பதால் அது விழுங்கிற்று என்றனர். ஜங்கமர் நாய் இவ்வகைச் செய்யுமோ என்னச் சாங்கர் நாயை வருவித்து நாயே லிங்கங்களைக் கக்கெனக்கூற நாய் ஐந்நூறு லிங்கங்களைக் கக்கிற்று பின் சாங்கதேவர் அவர்களுக்கு அருள் புரிந்திருக்கையில் அரிபத்தராகிய ஒரு வேதியர் வந்து இவ்வூரரசனாகிய துருக்கன் மிகுதுஷ்டன் அரிகீர்த்தனஞ் செய்யின் அவர்களைக் கடிவான் நீர் இவ்விடம் வந்திருக்கிற செய்தி யறியின்வந்து வருத்துவன், அவன் மனைவி பாம்பு கடித்து இறந்ததால் இன்று வரவில்லை என்றனர். இதைக்கேட்ட சாங்கதேவர் மனைவியைப் பிழைப்பித்துத் தருவேன் இதை அரசனுக்கு அறிவிக்கவென வேதியர் அரசற்குக் கூற அரசன் அவரை வரச்சொன்னதைச் சாங்கருக்குக் கூறச் சாங்கர் திருமால் நாமத்தை ஸ்மரணை செய்து கொண்டு அரசனிட்ட ஆசனத்திலிருக்க அரசன் என்தேவி பிறந்து நான்கு நாள்களாயின, பற்பல முயன்றும் பயனடைந்திலன் என்னலும் சாங்கதேவர் துளசிதளத்தைப் பிணத்தின்மேல் இடுகவென்று அவன் கையில் துளசிதர அரசன் பிணத்தின் மேலிட அவள் உயிர்பெற்றெழுந்தனள். அரசன் அவளுடன் பேச அவள் பேசாதிருத்தல் கண்டு சாங்கதேவரிடங்கூறச் சாங்கதேவர் மீண்டுமவளிடஞ் சென்று என் செய்ய வேண்டுமென்று கேளென்ன அவள் யானும் நீயும் என்னைப் பிழைப்பித் தோரைச் சரணாகதியடைந்து அவர் சொன்ன வண்ணம் செய்ய வேண்டு மென்ன அவ்வகை செய்வேனென்று யுடன்பட்டுச் சாங்கதேவரைப் பணியச் சாங்கதேவர் இந்த ஊரில் தேவாலயங்கள் வேதியர் பசுக்கள் துன்படையாமல் பாகவதரை வணங்கி அரசாளுகவென்ன நன்றென அவ்வாறு கேட்டு அர சாண்டு வந்தனன். பின்பு சாங்கதேவர் பண்டரியடைந்து பெருமாளுருத்தரவின் படி பிள்ளைகளை வருவித்துச் சாம்பிரதாயம் வழாமலிருக்கச் செய்து ஆனிமாதம் சுத்த சப்தமியில் அரசடியில் சமாதியாயினர்.

சத்திபீடத் தொன்று.

ஒரு இருடி.

சாகலன் குமரன்.

குசத்துவசன் பட்டணம்

இவளது இயற்பெயர் தெரியவில்லை. கோசம்பி நகரத்திற் பார்ப்பன குலத்திற்பிறந்தவள். இவளை மணந்த கணவன், இளமையில் நீங்கிய துபற்றி இவளுக்கு ஒழுக்கத் தவறு ஒருபொழுது உண்டாயது; அது தெரிந்த அதிகாரிகளுடைய கட்டளையால், யமுனை யாற்றில் இவளை வீழ்த்திடுவதற்குச் சிலர்கொண்டு செல்வத்தைக் கண்ட உதயணன், இரங்கி விடுவித்துத் தீர்த்தயாத்திரை செய்யும்படி அனுப்பினன். அப்பால் இவள் கங்கையாடி இமயமலையிற் சென்று இரண்டு வருடம் அங்கே தங்கி ஆண்டுள்ள பெரியோரால் சமயவிகற்பகங்களை யறிந்து கன்னியாகுமரியில் நீராடுவதற்கு யாத்திரையாளரோடு அங்கிருந்து புறப்பட்டு உஞ்சை நகருக்கு வந்தபொழுது இவளுடைய கல்வி, அறிவு, முதலியவற்றையறிந்த பிரச்சோதன் தன்பட்டத்துத் தேவியாகிய ஸ்ரீமதிக்கு நீதிகள் முதலியவற்றைச் சொல்லும்படி இவளை நியமித்தனன், இவள் அதனைச் செய்து வருகையில் ஒரு பிராயத் தினளாக விருந்த வாசவதத்தை இவளிடத்து அன்பு வைத்ததை யறிந்த பட்டத்துத் தேவி அவளுக்குச் செவிலித் தாயாயிருக்கும்படி வேண்ட இவள் அங்ஙனமே இருந்து வந்தனள். சாங்கிய சமயத்தை மேற்கொண்டமையாலும் வாசவதத்தைகுச் செவிலித்தாயாக இருந்தமையாலும், சாங்கியத் தாயென்றும் இவள் வழங்கப்படுவாள். வாசவதத்தை பால் இவளுக்கிருந்த அன்பிற்கு எல்லையில்லை. தன்னுடைய உயிரைக்காப்பாற்றியது பற்றி உதயணன் பால் இவளுக்கு மிக்க அன்புண்டு. வாசவதத்தையும், உதயணனையும், அவனைச் சார்ந்தவர்களையும் காப்பாற்றுவதற்கு அவ்வப்பொழுது தன்னுடைய வருத்தத்தை பாராட்டாமல் இவள் செய்து வந்த முயற்சிகள் பல, தாயைக் காட்டிலும் அன்பு வைத்து உதயணன் இவளை ஆதரித்துவந்தான். தாயெனவும், செவிலியெனவும், சாங்கிய முதுமகளெனவும் இவள் வழங்கப்படுவள். (பெ~கதை.)

இம்மதாசாரியர் கிறிஸ்து பிறக்குமுன் (7) அல்லது (8) சகாத்தத் தில் ஸ்வாயம்பு மனுவின் புத்திரியாகிய தேவஹூதியின் கர்ப்பத்தில் புஷ்காஷேத்திரத்தில் விஷ்ணு அம்சமாகப் பிறந்தவர். இவர் கபிலநிறத்துடன் பிறந்தது பற்றி இவர்க்குக் கபிலர் எனப் பெயரிட்டனர். மதசித்தாந்தப் சாங்கியம் என்றால் தத்வங்களைச் சங்கியை செய்து கூறப்படுவது. இந்தமதத்தில் கடவுள் அங்கீகரிக்கப்படவில்லை. ஸ்வதந்தமான பிரகிருதியே ஜகத்திற்குக் காரணம் புருஷனுடைய போக மோக்ஷ நிமித்தம் பாகிருதியே பிரவர்த்திக்கிறது. புருஷன் பிரவர்த்திக்கிறதில்லை, பிரகிருதியினுடைய விஷயரூப பரிணாமத்தால் புருஷனுக்குப் போகம் உண்டாகின்றது. புத்தித வாராவிவேகரூப பிரகிருதியின் பரிணாமத்தால் மோக்ஷம் உண்டாகின்றது. புருஷன் அசங்கனாகையால் அவனிடம் போகமோஷங்கள் உண்டாதல் இல்லை. ஆயினும், ஞான, சுக, துக்க, ராக,த்வேஷாதிகள் புத்தியின் பரிணா மங்கள் ஆகின்றன. இப்புத்திக்கு ஆத்மலிவேகம் இருக்கின்றது. ஆகையால் ஆத்மாவில் பந்தமோஷங்கள் ஆரோபிக் கப்பட்டிருக்கின் றனவேயன்றிப் பரமார்த்தத்தில் இல்லை. அவிவேகத்தால் சித்திக்கும்போகத்தின் பொருட்டு ஆத்மாகர்த்தாவென்று கூறப்படுவன், பரமார்த்தத்தில் ஆத்மா போகதா வல்லன். புத்தியே போக்தா. புத்தி ஆத்மாவிற்குப் பின்னம். இந்த ஞானம் விவேகம் என்னப்படும். இதன் அபாவம் அவிவேகம் என்னப்படும். சுகதுக்காதிகள் புத்தியின் பரிணாமங்கள் ஆகையால் புத்தியினுடைய தர்மங்களாகின்றன. ஆத்மா அநேகமென்று கூறப்படும். சாங்கிய சூத்ரங்களுக்குச் சரபஸ்வாமி பாஷியகாரர் ஈச்வரகிருஷ்ணர் காரிகை செய்தனர். கௌடபாதாசாரியர். காரிகைக்குப் பாஷ்யம் செய்தனர். இது நிரீசுவரசாங்கியம், சேச்வரசாங்கய மென்று இருவகை. நிரீசுவரசாங்கியம் கபிலரால் செய்யப்பட்டது. சேச்வரசாங்கியம் பதஞ்சலி முனிவரால் இயற்றப்பட்டது. சேசவரசாங்கியம், பதார்த்தங்கள் பதி, பசு, பிரகிருதி என்று மூன்று எனவும், பதிபிரகிருதியால் சலிப்பவன் அல்லன். ஆத்மாயோம தரித்து மோஷம் அடையவேண்டும். யுமானாகிய புருடன் அறியாமை யுற்றபோது பிரபஞ்ச மெய்லாம் தானெனவிரிந்து நிற்பன், விவேக ஞானம் எய்தியபோது அவை எல்லாம் பிறகிருதிக்கே அன்றித் தனக்கு இல்லை என்றும் சொல்வன். இவன் சுகதுக்கங்கள் பிரகிருதிக்கே தனக்கில்லை என நீங்கி ஆசிரியர் உபதேசித்த நிஷ்டைவழி இருந்து லயிப்பதே முத்தி என்பன், (தத்துவநிஜா)

இவன் பல மாளுக்கர்களுடன் தீர்த்தயாத்திரை செய்து கொண்டி ருந்த ஒரு பண்டிதன், பலசமயக் கொள்கைகளை நன்கறிந்தவன் தவவொழுக்க முடையவன், சாங்கியத்தாய்க்குப்பல சமயக்கொன்கைகளைப் புகட்டி அவளை நல்வழிப் படுத்தியவன், (பெ~கதை)

இருக்வேதியாகிய இருடி,

பராசருக்கும் பிரசல்பதிக்கும் தத்துவம் உபதேசித்தவர்.

அரசன் தன் முத்திரையோடு தன் ஆணை வழிநின்று ஏவலாளர் ஏவல் செய்யக் கொடுப்பது.

துலாதரன் மாணாக்கர், இவர் ஒரு ருஷி இவர் தவத்தில் உயர்வடைந்து கடற்கரையில் சடைவளர்த்து இருக்கையில் இவரது சடையைக் குருவிகள் இடமாக் கொண்டு கூடுகட்டி வசித்தன. அக்குருவிகள் கூடுகட்டி குஞ்சுகள் பெரிதாமாவாக அசையாதிருந்தனர். இவர் தவத்தால் தம்மின் அதிகமில்லை யென்றிறுமாக்க ஆகாயத்தில் கங்கைக் கரையில் துலாதர னிருக்கின்றானெனக் கேட்டு அவனைக் காணக் கருவத்துடன் செல்ல அத்துவாத் சனிவரைக் கண்டவுடன் இவர் காரியாகளைக்கூற அவனை நோக்கி உனக்கு இந்த ஞானம் எவ்வாறு வந்ததென அவன் தர்மங்கூறக் கேட்டவர். (பார~சாக்.)

பிருது குமரன், இவனுக்கு விஸ்வகன், விஸ்வகச்தன் எனவும் பெயர்,

(சாஸ்வதி). இலவன் ஆண்ட நகரம்.

யஞ்ஞவற்கியருடைய ஐந்தாவது சந்ததியான்.

சந்திரகுப்தனுக்கு மந்திரி. இவன் இராஜநீதியைப்பற்றி ஒரு கிரந்தஞ் செய்திருக்கின்றான், அதற்குச் சாணக்ய தந்திரம் என்று பெயர்.

மூன்றாவது புத்தர்.

வசுதேவன் குமரன், தாய் ரோகனி,

இவர்கள் தமிழ் நாட்டில் தென்னை பனை முதலிய மரங்களிலேறிக் கள்ளிறக்கிக் கள் விற்கும் சாரியார். இவர்கள் (1899) இல் தாங்கள் மற்ற இந்துக்களினும் உயர்ந்தார் என்றும் தங்களை மதுரை திருநெல்வேலி முதலிய தலங்களில் தரிசிக்க விடவேண்டுமென்றும் வாதிட்டுத் தோல்வி பெற்றனர். இவர்கள் ஸ்ரீகள் சில காலத்திற்கு முன் தாழ்ந்த பள்ளர் பரவர் மார் மூடாதிருப்பது போலிருந்தனரென்றும், 1859. இல் ஸர்சார்லஸ் டிரிவிலியன் இவர்கள் மார்மேல் துணி தரிக்கலாமென்று உத்தரவளித்தனர் என்றும் உறப்படுகிறது. இவர்கள் செம்படவர்கள் மாரை மூடுவது போல் உடைதரிக்கலாமேயன்றி உயர்ந்த ஜாதிப்பெண்கள் தரிப்பதுபோல் தரிக்கலாகாதென்று திருவாங்கூர் மகாராஜா கட்டளை, 1858 இல் இவர்கள் தாங்கள் ஷத்ரியர்கள் என்று வெளியிட்டனர். இவர்களிப்பொழுதும் பூணூல் தரிக்கவும் பல்லக்கேறவும் தங்கள் கல்யாணத்தில் பிரயத்தனப்படுகின்றனர். தென்னாட்டாரதற் கிடந்தந்திலர். இவர்கள் தங்களைச் சேரசோழ பாண்டிய வம்சத்தவரென்று கூறிக்கொள்வர். இவர்கள் தாங்கள் ஏற்படுத்திய கலாசாலை களுக்கு ஷத்ரிய பாடசாலையெனப் பெயரிட்டிருக்கின்றனர். இவர்கள் நாங்கள் இந்தப் பூமியையாண்ட ராஜவம்ச சந்ததியார் சாணாரகாசு எங்களால் நிருமிக்கப்பட்ட தென்பர். அதில் தென்னைமரம் போட்டிருப்பதே அதற்குச் சாணியென்பர் அது தவறு, அதில் சிலுவைக்குறி உள்ளதென்பர் சில ஐரோப்பியர். இவர்களின் வம்சத்தைக் கடைசியாகச் சென்ஸஸ் சூபரின் டெண்ட் தீர்மானித்தது, இவர்களுக்குச் சாணார், நாடார், கிராமணிகள் என் பன சாதாரணபட்டம், சாணான் என்னும் பெயர் தமிழ் நூல்களில் எங்கும் காணப்படவில்லை. இராஜ ராஜ சோழன் காலத்து இவர்கள் இழுவர் எனப்பட்டனர் (A. D. 984~1013) 10, 11, ஆவது நூற்றாண்டின் பிங்கலந்தை முதலிய நிகண்டுகளில் கள் விற்போர், பழையர், துவசர், படுவர் என்று கூறியிருக்கிறது, 16 வது நூற்றாண்டின் நிகண்டாகிய சூடாமணியில் சுண்டிகர் என்று மற்றொரு பெயர் சேர்ந்திருக்கிறது. சாணார் சொல்வதாவது, இந்தப் பதம் சான்றார் என்னும் சொல்லின் மருஉ என்பர். அவ்வாறு சாணார் சான்றார் என எப்போதும் அழைக்கப்படவில்லை. எந்தத் தமிழ் நூல்களிலும் காணப்படவில்லை. நாடான், கிராமணியும் நாட்டிலுள்ளவன் எனப்பொருள் படும். அதாவது நகரத்திற்கும் கிராமத்திற்கும் அப்புறத்தில் குடிபிருப்பவன் (South Indian Inscription Vol II Part 1.) இவர்கள் அச்சொற்களுக்குக் கிராமத்தை யாண்டவர்கள் எனப்பொருள் கொள்ளினும் எந்த க்ஷத்ரி யனுமிந்தப் பெயராலாண்டதாகக் காணப்படவில்லை. இவர்கள் கூத்ரியராகப்பெற்றால் தென்னிந்திய சிற்றரசரெல்லாரும் கஷத்ரியராகக்கூடும் (1891) ஸென்ஸஸ் ஸுபிரெண்டெண்ட் கூறுவதாவது சாணார் பள்ளருக்கும் பறையருக்கும் சற்று உயர்ந்தவர்கள் என்பர். இவர்கள் தீண்டாச் சாதியாக எண்ணப்பட்டவர்கள். இவர்களில் பலர் ஷதரியரென்று சாதி அட்டவணையில் உறியிருக்கின்றனர் அது நகைக்கத் தக்கதாம். என்னெனின் திராவிட க்ஷத்ரியர் கிடையாதாதலின். இவர்கள் ஒரு காலத்தும் போர்ச்சேவகம் செய்ததில்லை. சாணான் என்னும் பதம்சாறு என்னும் சொல்லினின்று முண்டாயிற்றாம் பொருள், கள். சில அறிவுள்ள மிசியோனெரிகள் அப்பதம் சாண் நார், நீளத்தில் சாண் அளவுள்ள கயிற்றைத் தளையாக்கொண்டு மரம் ஏறுபவர் என்னும் பொருளது, என்பர். மலபார் நாட்டுக் கள்ளிறக்குவோர், ஒருவருக் கொருவர் தங்களைச் சேணீர் என்று அழைப்பர் இதுசாணார் என்பதின் திரிபு. இவர்களின் ஜாதியைப்பற்றி (1896) இல் காமுடிகோவில் வழக்கிலும் சென்னை ஐகோர்ட் அபீலிலும் இவர்கள் மேற்கூறிய பள்ளர், பறையர் சக்கிலியர்க்குச் சற்று உயர்ந்தவர்கள். இவர்கள் சுத்தமில்லாதவர்கள் இந்துக்களின் கோவில்களில் புக தகாதவர்கள் என்று கூறப்பட்டது. இவர்கள் மரம் ஏறுகையில் உபயோகிக்கும் பொருள்கள் காற்றளை, வடம், பாளைப் பெட்டி, பாளைத்தடி, பாளை அரிவாள், சாணைமண், கள் பெட்டி. இவர்களில் ஐந்து வகைச் சாணார்கள் உண்டு, கருக்குப் பட்டையார், (கருக்குமட்டையார்) கள்ளர், இவர்களும் இச்சாதியைச் சேர்ந்தவராயினும் இவர்களுக்கு ஊழியம் செய்வோர் நாட்டாடி இப்பெயர்கொண்ட ஊரிலுள்ளார் கொடிக்கால் கொடிபிடித்து யுத்தஞ் செய்பவர், மேல்நாட்டார் என்பவர் திருவாங்கூரைச் சேர்ந்தவர்கள், இவர்களில் தொள்ளைக்காதா என்று ஒரு வகுப்பு உண்டு இவர்கள் சாணாருக்குக் கீழானவர்கள், இவர்களில் சிலர் பாண்டியன் என்னும் பட்டம் வகித்திருக்கின்றனர். கோயம்புத்தூரில் சிலர் செட்டிமூப்பன் நாடான் என்னும் பட்டங்கள் வைத்திருக்கின்றனர். தஞ்சாவூர் மான்யல் என்னும் புத்தகத்தில் தென்னையேறுஞ்சாணான், பனையேறுஞ் சாணான், ஈச்சமர மேறுஞ்சாணான் என்று மூன்று பிரிவுகள் கூறப்பட்டிருக்கின்றன. இவர்களுக்கு எனாதிபட்டம். சைவ ஏனாதி நாயனாரால் வந்தது போலும். (தர்ஸ்டன்.)

கம்சனுக்குத் துணைவனான அசுரன். இவன் கம்சன் ஏவலால் கிருஷ்ணனுடன் மவ்லயுத்தஞ்செய்து பூமியில் மோதப்பட்டு இறந்தவன்,

இது சுறசுறப்பாய் வட்டமாகவும் நீளமாகவும் உள்ளகல். இது, வெட்டுங்கருவி அறுக்குங்கருவி முதலியவற்றைக் கூரியவாகச் செய்வது.

காந்தார நாட்டிலுள்ள இரத்தின புரத்திருந்த ஒரந்தணன். இது படைத்துக் கோட்பெயர். அந்தண வடிவமுற்று மாணாக்கனென்னும் பெயர்கொண்டு இராசகிரியி லிருந்தபொழுது உதயணன் இவன் மகனென்று தன்னைக் கூறிக் கொண்டான். (பெ~கதை.)

1, பிரசாபதியின் மனைவி, குமரன் அக்கினி, 2. காலவருஷி குருதக்ஷிணைக்காகக் குதிரைக்குப் போம்போது ருக்ஷபருவதத்தில் தவஞ்செய்து கொண்டிருந்த பார்ப்பினி. 3. அக்நிதேவன் குமாரி, இவளைக் கருடன் கண்டு மோகித்து எவ்வகையேனும் தேவலோகங்கொண்டு செல்ல வேண்டுமென முயல்கையில் இவளறிந்து சிறகிழக்கச் சபித்தனள். இதனால் வருந்திய கருடன் பிரார்த்திக்க மீண்டும் அவை பொன்னிறத்துடன் வளரச் செய்தவள். (சிவமகாபுராணம்). 4. இவள் புருஷபக்தியினாலும் நல் லொழுக்கத்தாலும் உயர் கதியடைந்தேன் எனச் சுமனைக்கு இல்லற தருமம் கூறிய கற்பிநி. (பார~அநுசா.)

1. ஒரு இருடி. இவனால் சாண்டில்யஸ்மிருதி செய்யப்பட்டது. 2. காசியிலிருந்த ஒரு வேதியன், சந்திரகுப்தனுக்கு ராஜ்யம் வருமாறு செய்த வன். 3. இவன் பிறர்மனை விரும்பி வாசதேவனைப் பாஞ்சராத்ர ஆகமத்தின் வழி ஒழுகிநரகமடைந்தான். (வாசிட்டலைக்கம்.) 4. மரீசி புத்திரனாகிய காசியபனுடைய வம்சத்தில் பிறந்த ரிஷி. இந்த வம்சத்தில் ஒரு காலத்தில் வைஸ்வாநர அக்னி உற்பத்தியாயினன். இந்தக் கோத்திரத்தில் பிறந்தவர்கள் சாண்டில்லிய கோத்திரத்தார் எனப்படுவர். (பா~சாந்.)

தான்யமாலியை முதலையாகச் சபித்து அநுமனால் சாப நீங்குமென்றவர். தான்ய மாவியைக் காண்க,

இவர் காச்யபருக்கு அக்கினியிற் பிறந்தவர். (பார~அநு)

இவனுடைய ஊர் கோசம்பி நகரம். சாதியிற் குயவன், உதயணன் சிறைப்பட்டுச் சென்றபொழுது அது பொறாமல் வேறு வடிவங்கொண்டு தானும் உடன் சென்று உஞ்சை நகரின் பக்கத்திலுள்ள தோரூரில் ஒரு வீட்டிலிருந்து உத்யணனுக்கு வேண்டிய அனுகூலங்களைப் பிறரறியாமற் செய்து வந்தவன் மறைந்திருந்த யூகிக்கு உயிர் நட்பளர்களாய் அவனுடளிருந்த வீரர் பதின்மருள் ஒருவனாகவு மிருந்தவன். இராச விசுவாசத்திற் சிறந்தவன். வாசவதத்தையைப் பிடிமீதேற்றி உதயணன் புறப்பட்ட பின்பு சாங்கியத் தாய் இவன் வீட்டிலேயிருந்து தான் யூகியைச் சந்தித்துப் பேசினள்; யூகிக்கும், உருமண்ணுவாவுக்கும் இடையே நின்று பிறரறியாமல் ஒருவர் கூறுவனவற்றை மற்றொருவரிடஞ் சொல்லிக் காரியங்களை நிறை வேற்றியவன்; ஆருணியைக்கொன்று வெற்றியடைந்த பின்பு உதயணனால் இலாவாணக நகரத்தில் பெருங்குயமென்னும் பட்டத்தையும் சீவிதமாக இரண்டூர்களையும் இவன் பெற்றான். (பெ. கதை).

இதனைக் கிரவுஞ்சப்பத்தி அல்லது சாரங்கபக்ஷியென்பது இதனை வான்கோழி யெனவட நூலார் கூறுவர்.

மேகநீர் உண்டு ஆகாயத்தில் உலாவும் பக்ஷி.

பிள்ளை பிறந்தவுடனே பிதா வடச்குத் திசையிற் சென்று ஸ்நாநம் பண்ணி, எள், நெல், பொன், வஸ்திரம், பசு, பூமி இவைகளில் இயன்ற தான தருமங்கள் செய்து சுபக்கிரக முதயமாகத் தன் பந்துக்களுடனே புத்திர தரிச னஞ்செய்து, பிள்ளை பிறந்த பதினொரு தினத்துக்குள்ளே, சுபவாரங்களிலே, அச்வினி, ரோகிணி, புநர்பூசம், பூசம், உத்தரம், அத்தம், அனுஷம், உத்தராடம், திருவோணம், அவிட்டம், சதயம், இந்த நக்ஷத்திரங்களிலே இருத்தை, அமாவாசை பூரணை, ஒழிந்த திதிகளில், விருஷபம், மிதுனம், கர்க்கடகம், கன்னி, துலாம், தனு, மீனம், இவ்விராசிகளில் சுபகிரக முதயமாக ஜாதகருமஞ்செய்வது.

புரிமான் குமரன், இவன் குமரன் சிவஸ்கந்தன்.

மனது அநித்யம் மூர்த்த மாகையினால் என்கிற ஏதுவிற்குக் கன்மம் போல என்கிற திருஷ்டாந்தம், மூர்த்தத்வம் என்கிற சாதனமில்லையாதல்.

(4) நித்யா நித்யவஸ்து விவேகம், இகபரபுத்ரார்த்த பலபோகவிராகம், சமாதிசட்சசம்பத்தி. முமூக்ஷத்வம்.

ஏது சாத்தியங்களுக்கு யாதொன்று அநித்யமல்ல அது மூர்த்தமுமல்ல பரமாணுவைப்போல என்கிற திருஷ்டாந்தத்தாலே சாதகமாயிருக்கிற மூர்த்தத்வம் வியாவிர்த்தமாகாமல் அதிலேயிருத்தல். (சிவ~சித்)

சமான தர்மத்தினாலே ஸ்தாபிதமான எதுவைத் தூஷிக்கும் உத்தரம். (பொது இயல்பு.) தரு,

கடலைமாச் சேர்ந்த சாதம், எள்ளோரை, வெள்ளரிவிரை மாச்சேர்ந்த சாதம், புளியோரை, ததியோ தனம், சர்க்கரைப் பொங்கல், எலிமிச்சம் பழம் சேர்ந்த சாதம், கிச்சிலிரஸ சாதம், வாதுமைப் பருப்புச் சேர்ந்த சாதம், மிளகுப் பொங்கல், கத்திரிக்காய் சேர்ந்த சாதம், தேங்காய்ப்பால் பொங்கல், வாழை, பலா, மாம்பழங்கள் சேர்ந்த பொங்கல், கடலை, சிறுபயறு, உளுந்து, கொள்ளு, தனித்தனி சேர்ந்த பொங்கல், கிச்சடி, பலவு முதலிய என்பனவும் உண்டு,

விஷ்ணுபக்தன் அல்லது படன்.

யதுகுலபேதம்.

1. சாதவாகனம் என்னும் நூல் செய்வித்தவன். 2 சாத்தன்.

அக்கினி.

ருதுஹாரிணியின் குமரி, சாக்ஷ சமனுவைக் காண்க. இவள் பிள்ளை பெற்ற சூதிகாகிருகத்தில் இருந்துகொண்டு பிறந்த குழந்தைக்கு நீர் நெருப்பு முதலியவற்றால் அபாயத்தை விளைப்பவள். ஒரு தேவதை.

பரைக்குப் பரமானது சிவசாதாக்யம், பரையுடன் கூடியுத்யோகிப்பது அமூர்த்தி சாதாக்யம், சூக்ஷமமாகிய இச்சாஞானக் ரியைகளுக் கப்பாற்பட்டது மூர்த்திசாதாக்யம், சூக்ஷ்மமான இச்சையில் தூலமான ஞானக்கிரியைகள் பொருந்தி ஞானபாவகமாயுள்ளது கர்த்ரு சாதாக்யம், தூலமான பிந்து நாதங்கள் கூடியுள்ளது கருமசா தாக்யம் (சதா).

இது, அவிகாரமான நிட்களசிவத்தில் (சீவன், முத்தர், சாதகர், ஞானிகள் முதலியோர் பொருட்டுத்த்யான அளவிற்கேற்ப) சத்தி விகற்பமான கலைகளாலேத்யானமூர்த்தியாக நிறம்புவது (சதா).

ஒரு முனிவன்.

அந்நியத்தைத் தவிர்ந்து தன் சாதிக்கொத்த இலக்கணம். (பொது லக்ஷணம்).

கீசக நாட்டரசன், இவன் காமாதுரனாய் மனைவியுடன் இருக்கையில் வசிட்டர் இவர் மனையில் காத்திருக்கவும் அறியாது தூங்கி விழித்தெழுந்து வணங்கினன். வசிட்டர் நீ காமச்செருக்கால் மதியாமையால் நீ வேடனாகவும், உன்னாட்டில் உள்ளவர் நீங்க உன்னாடு காடாகவும் எனச் சாபம் ஏற்றவன்.

1. (4) ஆந்திரம், கன்னடம், தராவிடம், மகாராட்டிரம், 2. தனக்கு விரோதமான விடைகூறுதல். இது சாதர்மிய சமை, வைதருமிய சமை, உத்கருஷ்ணசமை, அபகருஷண சமை, வருணியசமை, அவருணியசமை, விகற்பசமை, சாத்தியசமை, பிராப்தி சமை, அப்பிராப்திசமை, பிரசங்கசமை, பிரதிதிருஷ்டாந்த சமை, அநுற்பத்தி சமை, சம்சயசமை, பிரகரண சமை, அவே துசமை, அர்த்தாபத்தி சமை, அவிசேஷ சமை, உபபத்தி சமை, உபலப்தி சமை, அநுபலப்தி சமை, நித்யசமை, அநித்யசமை, காரியசமை, என இருபது வகை. 3. நித்தமாய் அநேக திரவியகுண கர்மங்களிலுள்ள ஒருதர்மம். ஜாதி (சாமான் யம்) எனப்படும்.

பொருளை யீடுகாட்டி யெழுதியது.

இது மணமுள்ளதும், மயக்கத்தைத் தரத்தக்க பொருளுமாம். இது, நிலவளமுள்ள நீலகிரி, கொச்சி திருவாங்ககூர் முதலிய இடங்களில் பயிரிடப்படுகிறது. இச்செடிகளினிலைகள் கிச்சிலி இலைகள் போல் பளபளப் புள்ளனவாயிருக்கும், இதன் பழம் திரட்சியாய்க் கனத்த தோலுடனிருக்கும் உள்ளிருக்கும் வித்தின் மீது கவசமிட்டது போலச் செந்நிறமான மெல்லிய மீந்தோல் வித்தை மூடிக்கொண்டிருக்கும். இதுவே ஜாதிபத்திரி வாசனைப் பொருள்களில் ஒன்று. இவ்வித்தை எடுத்துச் சுண்ணாம்பும், உப்பும் கலந்த நீரிலிட்டுச் சற்றூற எடுத்துக் காயவைத்துப் பத்திரப்படுத்தினால் பூச்சுப்பிடி யாது,

இவர்கள் வேளாண் முதலிய ஜாதியாருக்கு ஏவல் செய்து அவ்வவர் ஜாதியின் உயர்வைத் தெரிவிப்போர் வேளாண் மக்களுக்குப் பணிசெய்வோர். கோமட்டிகளுக்கு மைலாரி, பேரி செட்டிகளுக்கு வீரமுஷ்டி, பள்ளிகளுக்கு நோக்கர், முதலியோர்.

வீரம், கூச்சம், அர்ப்பாயம், பேய்க்காரம், வியோகம், பாணம், சல்லாபம். வீழிணி, உத்தாரமடங்கம், பிராசனம் என்பன. இது நாடகவகையுள் ஒன்று. (வீர~சோ.)

இது ஒருவகைக் கட்டுச் சரக்கு. வைத்திய நூலில் கூறிய எடைப் படி கந்தகத்தையும் ரஸத்தையும் ஒன்றாய்க் கலந்து அவையிரண்டும் கறுப்புத் தூளாக் துணையும் குழியம்மியிலரைத்து அதனுடன் மீண்டும் எடைப்படி கந்தகமும் வெள்ளீயப் பொடியும், பொட்டிலுப்பும் சேர்த்து அரைத்துக் குப்பியிலடைத்துச் சீலை மண்செய்து குழியடுப்பில் வாயகன்ற மட்பாத்திரத்தில் மணல் நிரப்பிக் குப்பியைக் கழுத்தளவு மணலால் மூடியளவு கூறியநேரம் எரித்து ஆறியபின் குப்பியைத்திறக்க அதின் கழுத்தில் லிங்கக் கட்டி காணப்படும்.

(சு). அக்கினி வேசனுக்கும் ஒரு பெயர். இவன் இருடியாயினன்.

சாகல்யர் மாணாக்கர்.

ஆகாயகமனம் அறிந்த ஒரு முனி. மணிமேகலை முற்பிறப்பில் இவனை ஒருபொழுதுண்பித்த புண்ணியத்தால் நன்னெறிப்பட்டனள். (மணிமேகலை.)

ஆதிரையின் கணவன், நாகர்க்கு நீதிகூறி நல்வழிப்படுத்தினவன் (மணி).

தருமன் வேதிகையைப் புணர்ந்ததனால் பெற்றபெயர்.

துரியோதனனுக்குத் தம்பி

1. பாரதவீரரில் ஒருவன் சத்தியகன் குமரன், மருத்துவர் அம்சம். இவனுக்கு யுயுதானன் எனவும் பெயர். 2. கண்ணனுக்குத் தம்பி. அருச்சுனனிடம் தனுர்வித்தைகற்றவன். பாரிஜாதா பஹாணத்தில் பிரவானுடன் யுத்தஞ் செய்தவன். பூரிச்சிரவனால் கீழே தள்ளப்பட்டு அருச்சுனனால் தப்பினவன், கிருதவன்மனைக் கொன்றவன். 3. ஒரு அரசன் இவன் மனைவியரில் ஒருத்தி நாரீரத்னம் இவள் ஒரு சிவபூசா விருப்பினராகிய அரசரைக் கண்டு மோகித்துத்தான் அவரிடம் தன் கணவனைக் கொன்று விட்டு உம்மை மணக்கி றேன் எனச் சிவவிருப்பினராகிய அரசர் யாக்கையினிழிவையும் சிவபூசா விசே டத்தையுங்கூறி மறுத்து நற்கதி யடைந்தனர். (சிவ 1 ரக)

பொற்கடாரம் உரைமாற்றுக்கூறிப் புகழ்பெற்ற வணிகன்,

சாத்தன் தந்தை சாத்தந்தை என்றாயிற்று. (தொல் எழுத்து 347) இவர் முக்காவல் நாட்டு ஆமூர் மல்லனைப் போரிற்கொன்ற சோழன் தத்தன்மகன் போர்வைக் கோப்பெரு நற்கிள்ளியின் வீரச்செயலைச் சிறப்பித்துப் பாடியுள்ளார் புறம் 80 இவர்மகன் கண்ணஞ் சேந்தனாரே பதினெண் கீழ்க்கணாகி லொன்றாகய திணைமொழியைம்பது பாடியவர். இச்சாத்தந்தையார் பாலைத் திணையைப் புனைந்து பாடியுள்ளார். இவர் பாடி யனவாக நற்றிணையில் 26ம் பாடலொன் றும் புறத்தில் நாலுமாக ஐந்து பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன.

கடைச்சங்கப் புலவருள் ஒருவர், (குறுந்தொ)

1. ஐயனார்க்கு ஒருபெயர். 2. மகாசாத்திரனென்று பெயர்பெற்ற வணிகன். கோவலன் காலத்தவன். 3. மணிமேகலை நூலாசிரியர். இவரைச் சீத்தலைச்சாத்தனார், பதுரைக்கூல வாணிகன் சாத்தனார் எனவுங் கூறுவர். சிலப்பதிகாரம் உடனிருந்து கேட்டவர். 4. ஒல்லையூர்க்கிழவன் மகன் பெருஞ் சாத்தனுக்கு ஒருபெயா. 5 மகாசாத்திரன் என்னும் ஒரு சாஸ்திரி.

பிரகத்பானு என்னும் விஷ்ணுவின் தந்தை.

இவர்கள் பெருமாள் கோவிலில் வேலை செய்யும் ஒருவகை வைணவ வடுகர். இவர்கள் பிராமணர்கள் போல் பூணூல் சாத்தாதனால் சாத்தாதவர்கள் என்னும் பெயர்பெற்றனர். இவர்கள் சூத்சர் இவர்கள் தங்களைச் சைதன்யன் என்னும் குருவின் வழிவந்தவர்கள் என்பர் அது தவறு. இவர்கள் தொழில் பூததொடுத்தல், திருமண் ஸ்ரீசுர்ணம் செய்தல் இவர்களுக்குப் பட்டம் ஐயர் இவர்களின் பிரிவு ஏகாக்ஷரி, சதுரக்ஷரி, அஷ்டாக்ஷரி, குலசேகரம். இவர்கள் தென்கலை வைஷணவ பிராமணரின் நடையுடை ஆசாரதைப் பெற்றவர். இவர்கள் தங்களுக்குத் தாங்களே புரோகிதம் செய்து கொள்வர். பின்னும் இவர்கள் பிரபன்ன வைஷ்ண வர்களென்றும் நம்பிகள் என்றும் வேங்சகடபுர வைஷ்ணவர் என்றும் கூறப்படு வர். இவர்கள் தலையில் சிகை, பூணநூல், பின்கச்சம் சாத்தக்கூடாதென்று இராமாநுசர் கட்டளை பெற்றவர்கள் இவர்களின் பெண்கள் பிராமணப் பெண்களை நடையுடைகளில் ஒப்பர், இவர்கள் குரு, பரவாஸ்து.

தருமனுக்குச் சாத்தியாவிடம் உதித்த குமரர்.

திருஷ்டாந்தத்தைப் பக்ஷத்திற் சொத்ததாகக் கூறுவது.

சான்றினர், சபையினர், உபயவாதியர், இவர்களை அழைத்தலும். சாத்தியப் பொருளைக் காத்தலும் செய்யவன். (விவகார சங்கிரகம்.)

ஒருவகை தேவவகுப்பினர், சாத்யை குயரர். இவர்கள் பன்னிருவர் என்பர்,

தருமப்பிரசாபதியின் தேவி, தக்ஷன் பெண், குமார் சாத்தியர்.

(3) சாங்கியம், பாதஞ்சலியம், வேதாந்தம். (6) வேதாந்தம், வைசேடி கம், பாட்டம், பிரபாகரம், பூர்வ மீமாம்சை உத்தரமீமாம்சை.

யதுகுலத்தாசனாகிய வசுதேவன் வம்சத்து அரசன்.

1. அங்கிசு குமரன், இவன் குமறர் பசமானன், பிசி, திவ்யன், விருக்ஷணி, தேவாவிரதன், அந்தகன், மகாபோசன். 2. விதர்ப்பன் குமாரனாகிய கிருதுவம் சத்தவன், 3 விஷ்ணு பரிசாரகன்.

1. சுருதச்சிரவை என்பவள். 2. தமகோஷன் தேவி, சிசுபாலனுக் குத்தாய். கண்ணனை நோக்கித் தன்குமரன் செய்த நூறு பிழைபொறுக்க வரங் கேட்டவள், 3. நாடக விகற்பத்தொன்று இது தலைமக்களில் அறப்பொருள் உபாங்கமாவது (வீர~சோ.)

ஒரு மதம், இதை வாமமதம் என்பர். இது சத்தியே பாதேவதை

சுரரோகிக்குக் கண், பார்வை, சரீரம், பஞ்சேந்திரியம் இயற்கையாகக் காணினும், மனம் சாந்தமாயிளைக்கா திருக்கினும், உள்ளங்கை உள்ளங்கால்கள் சூடு பிறந்து சிறிது தாகமுண்டாகி நாவில் நீர் ஊறினாலும், இரவில் அயர்ந்த நித்திரையிருக்கினும், சரீரம் இலேசாயிருக்கினும், தேடிக்காணாத மருந்து எளிதில் கிடைப்பினும் சோகம் சாத்யமாம். (ஜீவ.)

இது திருஷ்டாந்தா பாசத்தென்று, மனம் அரிதியம் மூர்த்தமாகையால் என்கிற ஏதுவில், பரமாணுவைப் போல் என்கிற திருட்டாந்தம், அநித்யத்வம் என்கிற சாத்திய மிலலாதபடியால் என்க

எது சாத்யங்களுக்குக் கன்மவத் என்கிற திருஷ்டாந்தத் தால் இப்படிக் கொத்தவிய திரேகத்தினால் சாத்யமாயிருக்கிற அநித்ய தவம் வியாவிருத மாகாமலிருக்கை. (சிவ~சித்)

ஜகந்நாத க்ஷேத்திரத்தில் நாடோறும் ஆலய தரிசனத்திற்கு வந்து பகவத்பிரசாதத்தைக் கைக்கொண்டு செல்லும் நாட்களில் ஒருநாள் அரசன் மகாதுவாரத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டு காலப்போக்குக் காரணமாகச் சொக்கட்டான் ஆடிக்கொண்டு பாய்ச்சிகைகள் வீசி அதின் வயப்பட்டுப்பகவத் பிரசாரம் வாங்கிக் கொள்ள இடக்கையை நீட்டுகையில் அர்ச்சகன் கொடாதிருத்தல் கண்டு மந்திரியை நோக்கி ஒருபேய் எனக்கு முன் கையை நீட்டித்தொந்தரை செய்கின்றது நீ சாளாத்திடை வந்திருந்து அக்கையைத் துணிக்க வென்ன அவ்வாறு மந்திரி வந்திருக்கையில், அரசன் கைந்நீட்ட, மந்திரி அரசன் கையைத் துண்டித்தனன், அரசன் துடிக்கக்கண்ட மந்திரி, பரி தபித்தலை, அரசன் கண்டு, தேற்றித் தன்கரத்தைப் பல்லக்கிலவைத்துப் பெருமாள் சந்நிதியில் அனுப்பினன். அங்கிருந்த பாகவதர்கள் அக்கைமேல் ஜயஜயவென்று கந்தப் பொடிகளிறைக்கக் கை மருக்கொழுந்தாயிற்று, அதனைப் பெருமாளின்றிருவடியில் சாத்தி அரசனுக்குப் பிரசாதம் அனுப் பினர். அதனை அரசன் ஏற்கக் கைநீட்டு கையில் குறைந்தகையும் வளாப்பெற்றவன்,

கௌசிகன் மருமகன்.

பூத்திரன் போன், ஒரு இருடி,

கங்கைக்கு ஒருபெயர். சந்நுவைக் காண்க.

இவர் பிறசையிற் பிறந்த கவிராயர். இரங்கேசவெண்பா இயற்றியவர்.

பிரமபதத்திற்கு மேலதாய்ப் பரமபதம் போல் மீண்டும் வருதலில்லாப் பதவி.

1. சண்முக சேனாவீரன். 2. அகன் என்னும் பெயருள்ள வசுபுத்திரன். (பா~ஆதி.)

கோமயம், கோமூத்ரம், பால், தயிர், நெய், தருப்பை ஜலம் இந்த ஆறினையும் ஆறு நாட்கள் புசித்தலும் ஒருநாள் உபவாச மில்லாமையுமாம்.

ஒருவிரதம், இது மூன்று நாள் பகல் போஜனம் மாத்திரஞ் செய்து பின் மூன்று நாள் இராப்போஜனம் மாத்திரம் செய்து மூன்று நாள் கேட்காமல் கிடைத்த பொருளையுண்டு, மூன்று நாள் அன்னமின்றி உபவாசமிருத்தல்.

தக்கர் எனும் முனி புத்திரர். துந்து எனும் இராஜதமானால் இறந்த முனிவன்ர எழுப்பினவர்.

சுதாபா முனிவரைக் காண்க.

சோழநாட்டில் மண்டலைச் சேரியிற் பிறந்தவர், தண்டலையார்சதம் பாடியவர் இதற்குப் பழமொழி விளக்க மெனவும் பெயர்

1, இவர் பேறையூர். காளத்திதேவா மாணாகர். குமார தேவருக்கு ஆசிரியர் வைராக்கிய சதகம், வைராக்கிய தீபம், அவிரோதவுந்தியார், கொலைமறுத்தல் இயற்றியவர். இவர் செய்த நூல்களுக்குச சிதம்பர சுவாமிகள் உரை செய்தனர். சாலிவாகனசகாப்தம் (1600) இல் இருந்தவர். 2, இவர் தொண்டைநாட்டுத் திருமழிசையூரினர். இவர் செய்த நூல் வீராகமம்.

ஒரு அசுரன், இவன் இந்திராதிகளை வருத்தத் தேவர் சிவமூர்த்தியை வேண்டினர். சிவமூர்த்தி இவனையுதைக்க அதனாலிறந்தவன்.

1. கர்த்தமபிரசாபதியின் பெண். அதர்வணருஷியின் பாரி. 2. யஞ்ஞமூர்த்திக்குத் தக்ஷணையிடம் உதித்த குமரன், 3. அஜரீடனுக்குப் பேரன். 4, வசுதேவனுக்குத் தேவி, குமரர் பிரசியமன், பிரசிரதன். 5. தக்ஷனுக்குப் பிரசூதியிடம் உதித்த குமரி, யமன் தேவி 6. நீளன் குமாரன், இவன் குமரன் சுசாந்தி. 7. சிவாகமங்களில் கூறிய கலைகளில் ஒன்று, இதில் (18) சுத்தபுவனம் உள என்பர். 8. பூதியின் மாணாக்கன். பௌத்திய மன்வந்தரத்தைக் காண்க.

இவர் சைநசுவாமி. குருசாங்கல தேசத்தில் அத்தின புரத்தில் குருவம்சத்திற் பிறந்தவர், தந்தை விசுவசேனர், தாய் அயிராதேவி. இவர் பிறந்த நாள் கிருதயுகம் ஆனிய கிருஷ்ணபக்ஷம்: சதுர்த்தி, பரனி. இவர் உன்னதம் (40) வில் சுவர்ணவர்ணம், ஆயுஷ்யம் நூறாயிரம் வருஷம், புத்தரன் நாராயணன் இவர் திரிசஷ்டி சலாகாபுருஷரில் ஒருவர். சுக்கிரவர்த்தியாய் அரசாண்டவர். இவர்க்குக் கணதரர்சக்ராயுதர் முதல் முப்பத்தறுவர். இவர் பதினாறாவது தீர்த்தங்கரர்.

இவன் ஒரு வேதியச் சிறுவன், இளமைமுதல் ருத்திராக்ஷம் அணிந்திருந்தனன். இவன் தந்தை சுபுத்தன். இயனை ஒரு அரசனுக்கு விற்றனன் அவ்வரசன் இவனைக் காளிக்குப் பலியிடச் செல்லுசையில்காளி இவன துருத்திராக்ஷ கோலம் கண்டு அஞ்சி அரசனை நோக்கி இவனுக்கு அவன் பெண்ணைக் கலியாணஞ் செய்து வைக்கக் கட்டளையிடப் பெற்றவன்,

இதில் உள்ள புவநங்கள் சுத்த வித்தையில் வாமை, சேட்டை இரெளத்திரி, காளி, கலவிகரணி, பெலவிபாணி, பெலப்பிரமதனி, சருவபூத தமனி, மனோனமனி, என்னும் நவசத்திகள் புவனம் ஒன்பது ஈசுபதத்துவத்தில் அநந்தன், சூக்குமன், சிவோத்தமன், ஏநேத்திரன, ஏகருத்திரன், திரிமூர்த்தி, சீகண்டன், சிகண்டி என்னும் அட்டவித்தியேசுரர் புவனம் எட்டு சதாசிவதத்துவத்திற் சதா சிவபுவனம் ஒன்று ஆகத்தத்துவம் மூன்றினும் அடங்கிய புவனம் பதியனட்டு.

தேவகன் குமரி,

அவந்திதேசத்துப் பிராமணர் இவரிடத்துப் பலராம கிருஷ்ணர்கள் வித்தியாப்யாசஞ் செய்தனர். இவர் பலராம கிருஷ்ணர்களைப் பிரபாசதீர்த் தத்து முதலையால் இறந்த குமரனை உயிர்பித்துக் சொடுக்கக்கேட்டுப் பெற்றவர்.

சிவாகமங்களுட் கூறியாகவைகளில் ஒன்று இதில் இத்திகை, பிசை, இரோசிசை, மோசியா, பார்வகாமினி, வியாபினி, வியோமருபை, அருந்தை, அராதை, அநாரிருதை என (15) சுத்த புவனங்கள் உண்டு,

திருகுத்துக் குமரன். இவன் ஆத்மஞானியாயினான்.

சந்திரனை முதலாகக் கொண்டு கணிக்கும் கணிதம்,

ஒரு இருடி. அதர்வண வேதி.

இவ்விரதத்தை யநுஷ்டிக்கத் தொடங்கினவன், கிருஷ்ண பக்ஷத்தில் கௌரஞ் செய்து கொண்டு வெள்ளை வஸ்திரமுடுத்து முஞ்சத்தாற் செய்த அரைஞாண் அணிந்து பவாசதண்ட மெடுத்துக்கொண்டு பிரமசரிய விரத மநுட்டிக்க வேண்டும். சுக்லபக்ஷ பிரதமையில் முந்தி உபவாசித்துச் சுத்தமான இடத்தில் அக்னியை வைக்கச்செய்து ஆகாரம், ஆஜ்யபாகம், பிரணவம்,வ்யாஹ்ருதி, வாருணம் என்னும் பஞ்சஹோமங்களையும் செய்து பின் சதயம், விஷ்ணு, பிரம்மருஷி, பிரம்மா, விச்வதேவர், பிரஜாபதி என்று ஆறுஹோமம் செய்து பின் பிராய சித்தஹோமம் செய்யவேண்டும். பின் சாந்தி செய்து அக்னிகார்யம் முடித்து அகனிஸோ மனை நமஸ்கரித்து விபூதியணிந்து சுத்த தீர்த்தத்தில் ஸ்நானஞ்செய்து அதுஷ்டான முடித்துக் கைகளைத் தூக்கிக் கொண்டு சூர்யனைப் பார்க்கவேண்டும்., பின்னிருகைகளையும் குவித்து நின்று பிரதக்ஷணம் செய்யவேண்டும். பின்ருத்ர, விஷ்ணு, பிரம சூக்தங்களில் ஒன்றையாவது வேறெந்த சூக்தத்தையாவது, 100, 1000, தரமாயினும் செபிக்கவேண்டும். மத்யானத்தில், பொன், வெள்ளி, தாமிரம் மண், அத்திப்பலகை முதலியவற்றால் செய்த பாத்திரங்கொண்டு ஏழு பிராம்மணர் வீடுகளில் மௌனமாகப் பிச்சை கொண்டு கிடைத்த அன்னத்தை ஏழுருண்டைகள் செய்து (1) சூரியன் (2) பிரமன், (3) அக்னி, (4) சோமன் (5) வருணன், (6) விச்வேதேவர்களுக்குக் கொடுத்து மிகுந்ததை மூன்று விரல்களால் சந்திரன் நாடோறும் வளர்தன் தேய்தல் போல் உருண்டை களையும் வளர்தல் சுருங்சல் செய்து உண்ணலாம். இதை அநுஷ்டித்தால் பாவநீங்கும். (பார~அச்)

தெய்வ நாட்டுக் கற்பினிகைகைக்குக் கற்பினிலை கூறியவள்.

இவர் பாண்டி நாட்டு தருப்புனவாயிலும் கணித்தான சறுகம் பையூர்வாசி சைவ வேளாண்மாபினர். மயூரகிரிக்கோவை பாடியவர்.

(4) பீதம், கலவை, வட்டிகை, புலி,

1. தஷன் பெண், தருமந்தேவி, 2, தசரதன் குமரி. உரோமபதன் ஸ்வீகார புத்திரி. இவள் ஒருசிகசிங்கரை மணந்தனள்.

ஒரு உபநிஷத்து.

சாமவேதிடராகிய வேதியர்.

தருமகுத்தனைப் பித்தனாகச் சபித்த இருடி.

இரக்குவன் அருளால் அறிவு பெற்றவன்,

சந்து மகருஷியின் காதின் வழி பிறந்த நதி சந்துவைக் காண்க.

சப்த தீவுகளில் ஒன்று,

சுரோத்ரியன். திருடன், தானே பேசுவோன், சொன்னிலை மையற்றவன், பிரமசாரி, வானப்பிரத்தன், சந்தியாசி, சாஸ்திரவிருத்தன், அரசசேவகர், சினத்தன், கொடியன், நிந்திதன், கோட்சொல்வி, சிற்பியர், கூத்தர், புகழ்வோன், கள்விற்போன், சிற்றுண்டி வியாபாரி, வட்டி வாங்குவோன், ஆசாரானன், புறங்கூறுவோன், நிலையில்லாதவன் முதலியோர். (விவகார சங்கிரகம்.)

சூத்திரன் அரசகன்னிகையைப் புணரப் பிறந்தவன். இவன் கள்விற்று ஊர்ப்புறத்து வாழ்பவன். (அருணகிரி புராணம்.)

அயலானுடைய காரியத்தை யெதிரே பார்த்தலினாலேனும் கேட்டலினாலேனும் உண்டானவை கூறுவோர்.

கபஸ்தன் நிருமித்த கௌடதேசத்துப் பட்டணம்.

இது பெரியோரை அவமதித்தல் முதலியவற்றால் உண்டாகும் கோபத்தின் பயன் இச்சாபம் கிருதயுகத்தில் அக்கணத்திலும், திரேதாயுகத்தில் பத்துகாளிலும், துவாபரயுகத்தில் ஒரு திங்கள் அளவினும், கலியுகத்தில் ஒரு வருட அளவினும் பலிக்கும்.

1, ஒரு இருடி, பத்தியன் மாணாக்கன். 2. இராமமூர்த்த அரசிலிருந்த ஒரு நாஸ்திகன்.

முள்ளங்கி, முருங்கை, வெங்காயம், காளான், அசுத்த நிலத்திலுண்டான பதார்த்தங்கள், உள்ளிப்பூண்டு, சீப்பால், அதன் தயிர், தேவதைகளைக் குறியாது, சமைத்த சித்திரானனம், பலகாராதிகள். யாககாரியம் ஒழிந்து கொலை செய்யப்பட்ட ஜெந்துக்களின் மாமிசம், கன்று போட்டுப் பத்து நாளாகாத பசு, ஆடு, எருமை, புணரும் பருவமுள்ள பசு, இவற்றின் பால், செம்மறியாடு, கன்று செத்த பசு, சினைப்பசு இவைகளின் பால், புளித்தபால், புளித்த வெண்ணெய், ஜலசம்பந்தத்தால் புளித்த பழம் (கிழங்கு, ஊறுகாய்கள், அரிசி, மாமிசம்) இவைகளைச் சாப்பிடுகிற பக்ஷி, ஊர்ப்புறா, ஊர்க்குருவி, நீர்க்காசகை, அன்னம், சக்கிரவாகம், ஊர்க்கோழி. கொக்கு, நாரை, ஊர்ப்பன்றி, சராசப்பதி, சகலவித மீன்கள், இவைகளை நீக்கவேண்டியது. கும்பலுடன் சஞ்சரிக்கிற மீனும், சிங்கமுக மீனும், முள்ளுள்ள மீனும், ஆபத்துக் காலத்தில் சாப்பிடலாம். சாப்பிடலாம் என விதித்த பக்ஷி, மிருகங்களில் ஐந்து நகம் உள்ளவைகளை நீக்கவேண்டியது. புசிக்க ஆவச்யகமான பிராணிகளைத்தன் மாதா பிதா யக்டம் இவர்கள் பொருட்டு உபயோகித்துக்கொள்ளலாம்.

ருசகன் குமரன் இவன் பாரி சயிப்யை. இவன் பகைவருடன போர் புரிந்து பகைவன் குமரியை கொண்டு வாக்கண்ட இவன் தேவி, இவள் யார் என்றனள். மனைவிக்குப் பயந்த அரசன் இவள் உன் மருமகள் என்றனன். அரசி இன்னும் குமரன் இலாதிருக்க மருமகள் என்றது என்னென அரசன் இனி உன் வயற்றிற் பிறக்கும் புத்திரனுக்கு என்றனன் இதைககேட்ட பிதுரர் புத்திரப் பேறு அரித்து அப்பெண்ணை மணக்கச் செய்வித்தனா, இவன் குமரன் விதர்ப் பன. (பாகவதம்.)

பரசிராமன்.

தஞ்சாவூரில் சாமந்தநாராயண விண்ணசர் நிய மித்தவன்.

1, சவுந்தராமந்தனைக் காண்க, சாமிநாததேசிகர் 2. நூறு சிற்றூர்களுக்கதிபன் அல்லது ஓர் அரசன் கீழ்வேதனம் பெற்று இறைப் பொருளைக் குடிகளிடம் தண்டி யரசனுக்கு அளிப்பவன். (சுக்~நீ.)

மலையாளத்திலுள்ள சாதியாரில் ஒருவகை, இவர்கள் தாமூரி ராஜவம்சத்தவர் எனவும், பரசுராமருக்குப் பயந்து காட்டில் வசித்திருந்து சேரமான் காலத்து வந்து குடியேறினவர்கள் எனவும், மந்திரமிலாது பிராமணர் செப்பம் எல்லாக் கிரியைகளையும் செய்பவர்கள் எனவும் கூறுவர். (தர்ஸ்டன்,)

சாமன் தம்பி,

வர்த்தகர் தங்கள் பொருள்களை தொழிற் பொருட்டு ஒன்று கூடிச் சேர்த்து அதன் பொருட்டு எழுதிக் கொள்வது,

சமந்தினியைக் காண்க,

சீமந்தினியைக் காண்க.

இது ஆயிரம் சாகைகளுடையது. இதற்குள்ள உபநிடதங்கள் கேனம், சாந்தோக்யம், ஆருணி, மைத்திராயணி, மைத்திரேயி, வச்சிரசூசிகை, யோகசூடாமணி, வாசுதேவம், மகத்து, சந்நியாசம், அவ்வியக்தம் குண்டிகை, சாவித்திரி, உருத்திராக்கசாபாலம், தரிசனம், சாபாலம் எனப் பதினாரும், இது மூன்றாம் வேதம்.

சமுதாயமாயறிவது, அதாவதி, சமலாய குணததோடு கூடித் தூலகன்மங்களையறிலை, (சிவ~சிக)

(ஜாமி) தக்ஷன் பெண், தருமன் தேவி, குமரன் சுவர்க்கன்.

இவன், சக்கிரவாகுவின் பெண் தரித்திருந்த முத்தொடு கலந்த உருத்திராக்ஷ மாலையைத் தானியமென்று கவர்ந்து சென்ற காகம மணியைத் தானியம் அகலாமைகண்டு நழுவவிட்டது. அம்மணிமாலை இவன் கழுத்தில் விழுந்ததால் அதைப் புனைந்து திமைநீங்கி முத்திபெம்றவன்.

இவர் கும்பகோணம் உத்தமதான புரத்திருந்த வேதியர், திரிசிரபுரம் மீனாடி. சுந்தரம்பிள்ளையவர்களிடம் தமிழ் நூல்கள் மற்றவர், இலக்கிய இலக்கணங்களில் வல்லவர் இவரது தவியாற் பலர் தமிழிலக்கிய வலவர்களாயினர். இவர் சிந்தாமணி, சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, பத்துப்பாட்டு, பதித்துப்பத்து, புறப்பொருள் வெண்பாமாலை, பரிபாடல், கொங்கு வேண்மாக்கதை முதலிய தமிழிலக்கியங்களைப் பரிசோதத்துதவிய பேருதவியாளர். கும்பகோண கலாசாலையிலும், சென்னை சாலகலாசாலையிலும் தமிழ்ப்புலமை கடாத்தியவர்.

சங்கர நரமச்சிவாயப் புலவர்க்கு ஆசிரியர் இலக்கணக் கொத்து இயற்றியவர்.

குமாரக்கடவுள்; பிரமனைப் பிரணவப்பொருள் வினாவிய காலத்தில் அவன் கூறாததால் அவனைச் சிறையிட்டனர். இதனை அறிந்த சிவமூர்த்தி குமாரக் கடவுளை அதற்குப் பொருள் கேட்க அக்காலத்தில் குமாரக்கடவுள் சிவமூர்த்தியை மாணாக்கர்போல் இருக்கச்செய்து தாம் அதற்குப் பொருள் அருளிச்செய்த குமரக்கடவுள் திருவுரு.

சம்மட்டி மக்கள் இவ்விருவரும் கள்ளர் சாதியின் பகுப்பு.

சத்தகன்னியரிற்றலைவி. சாமுண்டனைக் கொன்றதால் இப்பெயர் பெற்றனள். இவள் நீளநாக்கு, நீளமயிர், நீண்டமூக்கு வளைந்த கோரப்பற்கள் தலை மாலை, மாம்சம் நிறைந்த கபாலம் சூலம் உடையவளாய் இருப்பள். இப்பெயர் அம்பிகையா லிவளுக்கு இடப்பட்டது. இவள் சத்தியினம்சம்,

யாதொரு மூர்த்தத்திற்கு (5) ஆம் இடத்திற் சநியும் (7) ஆம் இடத்தில் சுக்ரனும், (10) இடத்தில் புதனும், (9) ஆம் இடத்தில் செவ்வாயும், (6,8,) ஆம் இடங்களில் வியாழனும் (12) ஆம் இடத்தில் ஆதித்தனும், இராகுவும், (6,8) ஆம் இடங்களில் சந்திரனும், இவற்றில் ஒருவர் இப்படி நிற்கில் மிருத்து முகூர்த்தமாம். (விதானமாலை.)

சயூடணனுக்குக் குமரி, விபீடணன் தேவி,

சைனர்களுடைய ஏடுகள் நெருப்பால் வெந்த இடமாம். (திருவிளை யாடல்.)

1. சாம்பவதி குமரன். கிருஷ்ணனால் தவஞ்செய்து பெறப்பட்டவன். இவற்கு ஒன்பதின்மர் தம்பியர். இவன் துரியோதனன் குமரியாகிய இலக்கு மணையை மணந்தவன். ஒரு நாள் இவனை யாதவர்கள் கர்ப்பிணிவேஷம் போட்டுப் பிறக்கிறது ஆணோ, பெண்ணோ எனக் கண்வர் முதலிய ருஷிளைக்கேட்க முனிவர்கள் இவள் வயிற்றில் உலக்கை ஒன்று பிறந்து உங்கள் குலத்தை நாசஞ் செய்யும் எனப் புகன்றனர். அந்தப்படி இருப்புத்தூண் பெற்றவன். கண்ணன், கோபிகைகளுடன் கூடிச் சலக்கிரீடை செய்கையில் அவ்விடம் சாம்பன் அறியாது சென்றனன். அப்பெண்கள் சாம்பன் அழகைக் கண்டு சித்த சலனப்பட்டனர். இதனை யறிந்த கண்ணன் சாம்பனைக் குட்ட நோய் கொள்ளச் சாபம் அளித்தனன் சிவாநுக்ஹத்தால் ஈருஷ்ணமூர்த்திக்குப் புத்திரனாகப் பிறந்தவன. இவன் பிரளயகால சூரியன், இருடிகளின் சாபத்தால் மனுஷனாகப் பிறந்தவன். (சிவமகாபுராணம்). 2. (ச.) குசன் குமரன். 3. வானர சேனைத் தலைவன். 4. துத்திரடன் குமரன். இவன் அரசனாயினும் பஞ்சமகாபாதகஞ் செய்து தனக்குப்பதில் தன் மந்திரியை நியமித்தனன். அம்மந்திரியம் குடிகளை வருத்தினன். இருவரும் விதாப்பநாட்டில் வேடராகப் பிறந்து விநாயகபூசையால் முத்தியடைந்தனர். 5. கிருஷ்ண சாபத்தால் குஷ்டநோய் பெற்றுச் சூர்யபூசையால் விமோசன மடைந்சான். (பவிஷ்~புரா.) 6. தென்னாட்டுப் பறையர்க்கு ஒரு பட்டம்.

உமையுடன் கூடிய சிவமூர்த்தி

சாம்பவான் அல்லது சாம்பவந்தன் குமரி. கிருஷ்ணனை மணந்தவள். இவளுக்குச் சாம்பன் முதலிய நூறு குமரர் பிறந்தனர் இவள் சிவபூசையால் சாம்பனைப் பற்றாள்.

பிரமபுத்திரனாகிய கரடி வேந்தன. வாமனர் மாவலியிடத்தில் மண்கொண்ட காலத்துப் பறையறைந்து மேரு இடறக் கால் தளர்ந்தவன். இராமராவண பாத்தத்தில் பிரம்மாதிரத்தால் அனைவரும் மூர்ச்சித்த போது அனுமனுக்குச் சஞ்சவியன் இருக்கைகூறி அது வந்த பிறகு பழைய இடத்திற்குப் போக நியமித்தவன். அமிர்தமதன காலத்து இருந்தவன். சிரஞ்சீவிகளில் ஒருவன். சியமந்தகமணியின் பொருட்டுக் கண்ணனிடத்தில் (28) நாள் யுத்தஞ்செய்து சலித்து விஷ்ணுமூர்த்தியென்று அறிந்து மணியையும் தனது புத்திரியாகிய சாம்பவதியைாம் அவர்க்குக் கொடுத்தவன். இவற்குச் சாம்பவான், சாம்பவந்தன் எனவும் பெயர். குமரி சாம்பவதி. இவன் பூர்வத்தில் பிரமபுத்திரன், வாமனர் மண்ணளந்த காலத்துத் திருவடி பிரமலோகம் அடைய அவ்விடம் பூசித்தபோது பெருமாள் உனக்கு என்ன வரம் வேண்டு மென்ன உமது சக்கரத்தால் மரணம் வேண்டுமென அவ்வாறே கிருஷ்ணாவதாரத்தில் செய்கிறோம் என்று ஒருமணிபொருட்டுச் சக்கரத்தாற் கொல்ல இறந்தவன். (கல்கி புராணம்).

சாம்பவந்தனைக் காண்க.

ஒரு அசுரன் இவன் பிரத்தியும்நன் தனக்கு விரோதி என எண்ணிச் சிசுவாயிருக்கையில் கடலில் தூக்கி வந்து இட்டனன் அச்சிசுவை மீன் விழுங்கிற்று. அம்மீனை உலைஞன் பிடித்சனன். அந்த மீனைச் சேதிக்க அதன் வயிற்றில் குழந்தையிருந்தது. அதைச் சாம்பாசுரன் மனையிலிருக்கும் மாயாவதி வளர்க்க அவனால் சூரன் கொலையுண்டனன்.

சாபன் நாரதனை வணங்காத்தால் வயிரங்கொண்டு கண்ணனை நோக்கிப் பெண்கள் கூடியிருக்குந் தருணத்தில் அழகுள்ளான் குமரனாயிலும் சித்தசலனம் உண்டாம். ஆதலால் இப்போது இவ்விடம் சாம்பன் வந்ததினால் இப்பெண்களது முகம் வேர்க்கின்றது; எனக் சண்ணன் சாம்பனைச் கோபித்துக் குட்டநோய் அடைக எனச் சபித்தனன். அவ்வகை சாம்பன் குட்டநோய் அடைந்து காசியில் சூரிய பூசைசெய்து சாபம் நீங்கப் பெற்றான். சாம்பன் தொழுததால் சாம்பாதித்தன் எனச் சூரியன் கூறப் பட்டனன். (காசிகாண்டம்).

இடையரிலும், பறையரிலு ஒருவகை வகுப்பு.

இது, பார்னியோ, ஜாவா, சுமத்ரா, ஸயாம் முதலிய இடங்களிலுண்டாம் ஒருவகை மாத்தின் பால். இதை இந்துக்கள் தங்கள் தேவதைகளுக்கு ஆராதனை மணப்பொருளாகக் கொள்கின்றனர்.

பாகலிக புத்திரன். சோமதத்தனுக்கு ஒரு பெயர்.

சாயத்தொழில் செய்யும் சாதியார்.

சாமவேதத்தில் தாந்திய மென்னும் பிராம்மணத்திற்கு வியாக்கியானஞ் செய்தவர். மாதவாசாரியர் சகோதரர்.

1. தாதைக்குக் குருவிடம் பிறந்த குமரன். 12. ஆருணியாசனுடைய பெரும்படைத் தலைவர்களுள் ஒருவன். (பெ~கதை,)

1. பிரபாவின் குமரன். 2. அவுரி, நுணா, மஞ்சள், அரக்கு முத லியவற்றைப் பதப்படுத்திச் சாயம் ஊட்டுவது.

காவிரிப்பூம்பட்டினத்திருந்த ஒரு வணிகன். எட்டிப்பட்டம் பெற்றான். (சிலப்பதிகாரம்)

இவை மரப்பட்டைகள் வேர்கள், மஞ்சள் அவுரிச்செடி முதலியவைகளிலிருந்து செய்யப்படுகின்றன. கருமை வெள்ளை, செம்மை, பசுமை, நீலம், மஞ்சள், இவை ஒன்றுடன் ஒன்று ஏற்றக் குறைவாகச் சேர்த்துக் கூட்டினால் பல வேறு வர்ணங்களாம்.

பாலகணபதியின் சாயையைப் பற்றி வருத்தவந்து விநாயகரது உறுத்த பார்வையால் இறந்தவன்.

1. சூரியன் தேவி, சஞ்ஞா தேவியைக் காண்க. 2 இவள் இராமருக்குச் சீதைக்குப் பிரதியாகச் சீதையின் உருவமாக அக்னியால் கொடுக்கப்பட்டவள். இராவணவத முடிவில் உண்மையான சீதை வந்தபின் என் கதி யென்னவென இராமரைக் கேட்க நீபுட்கரத் தீவு சென்று தவம்புரிந்து சவர்க்கலஷ்மியாய்ப் பின் நீண்ட காலம் சென்று யஞ்ஞகுண்டத்திற் பிறந்து துவாபரயுகத்தில் திரௌபதியாய்ப் பாண்டவர்க்குத் தேவியாக என அவ்வாறானவள், (தே பா.)

பகலிற் சூரியனையாவது, இரவிற் சந்திரனையாவது தனக்குப் பின்புறமாக்கி மந்திர செபத்தாற் தனது சாயையைப் பூமியிற்பார்த்துச் சிறிதுநேரத்தில் அவ்வகையே ஆகாயத்திற் பார்க்க அவ்வுரு ஆகாயத்தில் தோற் றும். இவ்வுரு சிரமில்லாது தோன்றின் ஆறு மாதத்தில் இறப்பான்

கள்ளர் சாதியில் ஒரு வகையார்.

கணவன் இந்திரிய ரூபமாகத்தன் மனையாளை யடைந்து கருப்பமாகச் சனித்துப் பின் அவளிடத்தினின்று பிள்ளையாகப் பிறக்கிறபடியால் அக்கருத்தாங்கிய மனைவி சாயை எனப்படுவாள். (மநு.)

அநாகுலனைக் காண்க.

இவன், இராஜயகேந்திர புறத்தரசனாகிய இராஜ நரேந்திரனுக்கு ரத்னாங்கியிடம் பிறந்த குமரன். இவன் தன் நண்பனுடன் புறாவிட்டு விளையாடுகையில் புறா ஒன்று சிற்றன்னை வீட்டில் புக இவனது அழகைக் கண்ட இராஜ நரேந்திரனுக்கு இளைய மனைவி சித்திராங்கி சாரங்கதரனை விரும்பிப் பலாத்காரம் செய்தும் இவன் உடன்படாததால் இவள் தன்னைப் பலாத்காரமாக இழுத்தான் எனப் புருஷனிடம் கூறினள் இராஜ நரேந்திரனிவனைக் காட்டில் கை கால்களைச் சேதிக்கச் செய்தனன். சாரங்கதரன் ஒரு சித்தர் அருளால் கைகால்கள் வளரப்பெற்று அரசனாயினான்.

ஒரு வேதியன். இவன், பார்வதியாரின் தோழியர்களைப் புத்திரிகளாகப் பெற்றவன் இக்கன்னியர் மானிடராகப் பிறந்த சாபத்தைப் பேரூரில் சிவ பூசைசெய்து நீக்கிக்கொண்டனர்.

ஜனமே ஜயனுக்குச் சர்ப்பயாசம் செய்வித்தமுனி. (பா~ஆதி)

மந்தபால முனிவனால் மணந்து கொள்ளப்பட்ட தாழ்ந்த சாதிப்பெண் இவள் பக்ஷியுரு கொண்டவளாக இருக்கலாம். மந்தபாலனைக் காண்க. (மநு.)

1 திருசராட்டிரன் குமரன். 2. இராவணனுக்கு மந்தரி.

1. ஒரு வட நூல் இலக்கணம். 2, சரஸ்வதி தீரத்துள்ள தேசம் 5. சாரஸ்வதரைக் காண்க. ரா

1. ததீசி முனிவர் ஒரு காலத்து ஸரஸ்வதிந்தி தீரத்தில் ஸ்நானத்திற்குச் செல்ல இந்திரன் இவருடைய தவத்திற்கஞ்சி அலம்புசையை யனுப்ப ருஷி இவளைக்கண்டார். வீரியம் சரஸ்வதி நதியில் வீழ்ந்தது. அதைச் சரஸ்வதி கருத்தாங்கி இவரைப் பெற்று ருஷியிடங் காட்டிப் பெயரிடப்பட்டு வளர்த்தனள் இவர் வேதத்தில் வல்லராய் வளர்ந்து வந்தனர். இவ்வகை யிருக்கையில் பன்னிரண்டு வருடம் க்ஷாமம் உண்டாக இருடிகள் இடம் விட்டுப் பெயரத்தொடங்கினர். சாரஸ்வதரும் அவ்வாறு செல்லத் தொடங்குகையில் சரஸ்வதி நீ செல்லற்க நான் உனக்கு வேண்டிய மீனாசாரத்தைத் தருகிறேன் என்று நிறுத்தினள், க்ஷாமம் கழிந்து ருஷிகள் வேதந்தெரியாது மயங்குகையில் அவர்கள் இவரை ஆசாரியராகப் பெற்று வேதமுணர்ந்தனர். ததீசி தவஞ்செய்த தீர்த்தம் சாரஸ்வதம். இதில் பலராமர் தீர்த்த யாத்திரையில் ஸ்நானஞ்செய்தார். (பார~சல்) 2. அட்டகோண இருடியைக் காண்க.

1. இராவண தூதன் வானரசேனை, கடற்கரையிலிறங்கியிருக்கும் செய்தியறிந்து இராவணனுக்கு அறிவித்தவன். 2. யதுகுலத்து அரசரில் ஒருவன் வசுதேவருக்கு ரோகணியிடம் பிறந்தவன். 3. யது வம்சத்துக் கிருஷ்ணனுடன் பிறந்தவன். (பா~ஆதி.)

தேவசாதியார்.

சிவபூசையால் முத்திபெற்றவள்.

ஒரு மாயாதேவி.

இவன்கேகய தேசத்தரசன். இவன் சுருதசேனை யென்பவளை மணந்து இருக்கையில் புத்திரில்லாமையால் கணவன் சொற்படி ஒரு வேதியனைக் கூடித் துர்ஜயன் முதலிய (3) மஹாரதர்களைப் பெற்றுக்கொண்டனள், இந்தச் சுருதசேனை குத்தியின் சகோதரி.

சத்திபீடங்களில் ஒன்று.

வேதவிரதன் பெண். இவளைப் பதுமநான் என்னும் விருத்த வேதியன் அரசவலிமையால் மணந்து சுகம்பொது இறக்க, இவளும் இறந்து மறுபிறப்பில் ஒரு வேதியனை மணந்து சுகம்பெறாது அமங்கலையாயினன். இவ்வகை இவள் அமங்கலையா யிருக்கையில் ஒரு வேதியன் பிக்ஷைக்கு வந்தனன். அவனைச் சாரதை உபசரிக்க வேதியன், சுமங்கலியாய்ப் புத்திர பாக்கியத்துடன் இருக்க என்று ஆசீர்வதித்தனன். இதைச் சாரதை கேட்டுத் தான் கைமை என்று கூறினள். வேதியன் என்வாக்கில் வந்ததாயினும் நீ உமா மஹேச்வரவிரதம் அனுட்டிக்க என்று கூறி அவ்விரதத்தை அனுட்டிக்கச் செய் வித்தனர். அதனால் உமாதேவியார் தரிசனமாக வேதியன் சாரதையின் செய் தியை அறிவித்தனன். பிராட்டியார் இவள் இதற்கு முன் பாண்டிநாட்டில் ஒரு வேதியனுக்கு உள்ள இரண்டாவது மனைவி, பெயர் பதுமினி. இவள் தன் னொத்த மூத்த ஓரகத்திக்குச் சுகம் தராது இவளே அனுபவித்ததால் மூத்தவள் சுகம் பெறாது இறந்தாள். ஆதலால் இப்பிறப்பில் மணந்தும் கணவன் இறந்தனன். இவள் இனிப் பாண்டிநாட்டில் இவன் கணவனக் கனவிற் புணர்ந்து ஒரு புத்திரனைப் பெற்று ஒன்று சேர்வள் என்று மறைந்தனர். அந்தப்படி கனவில் கணவனைப் புணர்ந்து புத்திரனைப் பெற்றுக் கோகர்ணத்தில் கணவனைக் கண்டு சுகமுடன் இருந்தனள். (பிரமோத்தாகாண்டம்).

சுருபாசாரியருக்கு ஒரு பெயர். (பா~ஆதி.)

1. இராவண தூதன், குரங்குருக் கொண்டு வாநாசேனைக்குள் புகுந்து விபீஷணராற் கட்டுண்டவன். 2. சண்முக சேனாவீரன். 3 செங்றெங் கொண்ட சிங்கவுருவாய் அனந்தரிடத்திருக்கும் தூதன்.

சோமசன்மன் குமார். உறையூரில் செவ்வந்தீசரைப் பூசிக்கப் பாதாளஞ்சென்று செவ்வந்திக்கொடி கொண்டு வந்து பதித்து அது வளர்ந்து பூத்தபின் மலரெடுத்துப் பூசித்து அம்மலரை வலிதிற்பெற்ற அரசன் பட்டணத்தை அழிக்கச் சிவமூர்த்தியை வேண்டினவர்.

1. சுவபலருக்குக் காந்தியிடத்து உதித்த குமரன். 2. அக்குரூரன் தம்பி.

சிவசூரிய பீடம்.

கலாவதியைக் காண்க.

இந்த விரதம் தாராபல சந்திரபல யுக்தமான ஆதிவாரத்தில் ஆயினும், தான் ஏதேனும் விரதத்தைச் செய்யப்புகுந்த சுபதினத்திலாயினும் ஆரம்பிக்கவேண்டும். இதைப் 13. மாதம் செய்யவேண்டியது. இதில் சரஸ்ததி பூசிக்கப்படுவள். இதை ஆசரிப்பவர் கள் வித்தியாபிவிருத்தியும் பிரமலோக பிராப்பதியும் அடைவர். இது மச்சனால் மநுவக்குச் சொல்லப்பட்டது.

ஒரு சிறு கண்ணாடிக்குழையை ஒரு துளி குறையச் சாரா பத்தை நிரப்பிக் குழையினிரு மருங்கையு மூடிவிட்டால் அதில் ஒரு குமிழியுண்டாம். இந்தக் குமிழிநிலை, பூமி, மரம் முதலியவற்றின் பரப்பைச் சமமாக அறிவிக்கும்.

அரிசி, வேலம்பட்டை திராக்ஷை முதலிய பலவகைப் பொருள்களைக் காய்ச்சும் வாவையினின்று வடிக்கப்படும் ரவப்பொருள். மயக்கி அறிவைக்குலைப்பது.

சாரங்கபக்ஷியாயிருந்த இருந்த பாலமுனிவருக்கு இரண்டாங் குமரனான பக்ஷி.

ஸ்ரீஞான சம்பந்தசுவாமிகளுடன் வாதிடவந்து சம்பந்தசரணாலயாரால் தோல்விபெற்றுச் சைவனான புத்தன்.

இது எழுத்துக்களையும் பதங்களையும் சார்ந்து பொருளின்றி வரும் எழுத்தும் சொல்லுமாம்.

இறைவன் ஆணையால் கர்மாது குணமாகத் தந்தை விந்து வாகனமாக மாதாவின் கருவழிப்பட்ட ஆன்மா, பத்து மாதமும் நிறைந்து பூமியில் மனித உருக்கொண்டு பிறப்பன். அப்பிறந்த சரீரத்தின் அங்க விபாகாதிகளைச் சுருக்கிக் கூறுவது. சரீரத்தில் சிரம், கரம், கால், அந்தராதி முதலிய அங்கங்கள் சிறந்தன. அந்தராதி என்பது முன்னர்க்கூறிய சிரம், கரம், கால், ஒழிந்த உறுப்புக்கள். இவற்றுள் கண், இருதயம் முதலிய பிரத்தியங் கங்களாம். இவ்வுறுப்புக்கள் பஞ்சபூத காரியமாய் நிற்கும். இச்சரீரத்தில் உள்ள இரத்தம், மாமிசம், மச்சை, குதம் முதலிய மாத்ருஜங்களும், தேகத்தில் ஸ்திர மாய் உள்ள சுக்லம், பெருநரம்பு, சிறுநரம்பு, எலும்பு, மயிர் முதலிய பித்ருஜங்க ளும், சித்தேந்திரியம் முதலிய ஆத்மஜங்களும் ஆம். இத்தேகத்திற்கு ஆயுளும், ஆரோக்கியமும், ஊக்கமும், ஒளியும், பலமும், ஸாத்மயஜங்களாம். தோற்றமும், நிலையும், வளர்ச்சியும், அசைவின்மையும், பாஜஸங்களாம். இத்தேகத்தில் எழுவகைத் தொக்குகள் உண்டு. அவை உண்ட அன்னத்தால் உண்டாம் உதிரத்தால் உண்டாவன அவற்றில் 1. பாஸினி; ஒரு நெல்லின் பதினெட்டில் ஒரு பங்கு கனம் உள்ளது. 2, லோஹினி; ஒரு நெல்லின் 16ல் ஒரு பங்கு கனம் உள்ளது. 3. ஸ்வேதா; ஒரு நெல்லின் 12ல் ஒருபங்கு கனம் உள்ளது. 4. தாம்ரா; ஒரு நெல் வின் 8ல் ஒருபங்கு கனம் உள்ளது. 5. வேதினி; ஒரு நெல்லின் 5ல் ஒருபங்கு கனம் உள்ளது. 6. ரோஹிணி; ஒரு நெல்லின் கனம் உள்ளது. 7. மாம்ஸவி. இது இரண்டு நெல்லின் கனம் உள்ளது. பின்னும் கலா என்னும் கிலேதம் ஒன்றுண்டு. அது ரஸாதி தாதுக்களின் அந்தங்களில் இருந்து தாதுக்களின் உஷ்ணத்தால் பாகப்பட்டு மாவயிரம்போல் சத்ததாதுக்களால் ஒவ்வொரு கலையை அடைந்து எழுவகைக் கலையைப் பெறும். இந்தக் கிலே தத்திற்கு, இரத்தத்திற்கு ஆதாரமான ரக்தாசயம், கபத்திற்கு ஆதாரமான கபாசயம் பக்குவாஹார ஸ்தானம் என்னும் ஆமாசயம், பித்தத்திற்கு ஆதார மான பித்தாசயம், பக்குவாஹார ஸ்தானமான பக்குவாசயம், வாயுவிற்கு ஆதாரமான வாயுவாசயம், முத்திரத்திற்கு இருப்பிடமான மூத்திராசயம் என எழுவகை ஆசயங்கள் ஆதாரங்களாம். ஸ்திரீகளுக்கும் கர்ப்பாசயம் ஒன்று அதிகப்படும். இது பித்த, பக்குவாசயங்களுக்கு இடையில் இருக்கும். மேற்கூறிய சப்தாசயங்களை சார்ந்து கோஷ்டங்கள் என்னும் அறைகள் உண்டு. அவை மார்புக்குள் தாமரை வடிவாய் இருக்கும். இருதயம் அல்லது இரத்தாசயம், செந்நிற ஈரல் என்னும் கிலோமம். நுரைஈரல் எனும் புத்புஸம் வயிற்றின் வலப்பக்கத்தில் உள்ள கறுத்த மாம்ஸ பிண்டமாகிய யக்ருது, மார்பின் இடது பாகத்தில் உள்ள பசுமையான மாம்ஸ பிண்டமாகிய பலீகம், (குடல் சுருட்டு) மலஸ் தானமாகிய உந்துகம், பக்கங்களில் நெல்லிக்காய் அளவு சிறிது நீண்டிருக்கும் மாம்ஸ விசேஷமாகிய விருக்கம், தொப்புளாகிய நாபி, நெஞ்சின் இடது பக்கத்தில் இருக்கும் மாம்ஸ விசேஷமாகிய டிம்பம், குடலாகிய ஆந்திரம், மூத்திரப் பையாகிய வஸ்தி முதலிய. பின்னும் சரீரத்தில் பதினாறு ஜாலங்களும், பதினாறு கண்டரங்களும் உள) (ஜாலங்கள் வலைபோன்ற உறுப்புக்கள்). அச்சாலங்கள் மணிக்கட்டுகளில் நன்னான்கும், காற்பாடுகளில் நன்னான்குகளுமாம். அவை நரம்புகளினாலும், சிறு நரம்புகளினாலும், எலும்பு, மாமிசங்களினாலும், கட்டுண்டு இருக்கின்றன. கண்டரங்கள் கைகளில் இரண்டு இரண்டும், கழுத்தில் நான்கும், கால்களில் இரண்டு இரண்டும், பிருஷ்டத்தில் நான்கும் ஆகப் பதினாறாம். கூர்ச்சங்கள் (6) (சிகாகார நரம்புகள்) அவை கைகளில் இரண்டும், கால்களில் இரண்டும், கழுத்தில் ஒன்றும், குறியில் ஒன்றுமாம். சீவநிகள் (7) (இழை ஒட்டினதை ஒத்த நரம்புகள்) அவை குறியில் ஒன்றும் நாவில் ஒன்றும், சிரசில் ஐந்துமாம். தசைப் பெரு நரம்புகளாகிய மாம்ஸாஜ்ஜுக்கள் (4) அவை முதுகெலும்பின் உள்ளும் புறம்புமாகிய இரு பக்கங்களிலும் இரண்டு இரண்டாக நான்காய்ப் பிருஷ்டபாகத்திலுள்ள மாமிசத்தைத் தாங்கிக்கொண்டு இருப்பன. அஸ்தி சங்காதங்கள் (14) (எலும்புக் கூடுகள்) அவை குல்பங்களில் ஒவ்வொன்றும், ஜாநுக்களில் (தொடைகளில்) ஒவ்வொன்றும், வங்க்க்ஷணங்களில் (தொடைச்சந்திகளில்) ஒவ்வொன்றும், திரிகல் (முதுகெலும்பின் கீழ்ப்பாகம்) ஒன்றும், சிரசில் ஒன்றும், கக்ஷங்களில் ஒவ்வொன்றும், கூர்ப்பரங்களில் (முழங்கை) ஒவ்வொன்றும், ஆகப் பதினான்காம். பசிமந்தங்கள் 18 (சந்திர வலயம் ஒத்த நரம்புகள்) சிரசில ஐந்து சிரம் நீங்கிய குல்பாதிகளில் ஒவ்வொன்று மாகப் பதினெட்டாம். எலும்புகள் தந்தாகங்களோடு கூடி (3160) அவை கால்களிலும் கைகளிலும் (140) மத்திய சரீரத்தில் (120) ஊர்தவாங்கத் தில் (100) ஆக (360) ஆம். அவற்றின் விரி வருமாறு: கால் நசங்கள், (5) விரல் ஒன்றிற்கு மும்மூன்ரக ஐந்து விரல்களிலும் உள்ள அங்குல்யாஸ்தி (15), சலாகாஸ்தி (5), சலாகாபிரதிபந்தாஸ்தி. (1), கூர்ச்சாஸ்தி ‘2’, குல்பாஸ்தி (2), ஜங்காஸ்தி (2), பார்ஷணி (1), ஜாநுபலகாஸ்தி (1), ஊருவஸ்தி (1), ஆக (35) ஆக இரண்டு கால்களிலும் உள்ள அஸ்திகள் (70) கை ஒன்றுக்கு ஐந்து விரல்களிலும் உள்ள நகங்கள் (5) விரல் ஒன்றுக்கு மும்மூன்று வீதம் ஐந்து விரல்களிலும் உள்ள அங்குல்யாஸ்தி (15), சலாகாஸ்தி (5), சலாகாபிரபு பந்தாஸ்தி (1), கூர்ச்சாஸ்தி (5), மணா பந்தாஸ்தி (2), பிரகோஷ்டாஸ்தி (2) கூர்ப்பராஸ்தி (1), பாகுப்ருஷ்டம் (1), ஹஸ்த மூலம் (1), ஆக (35) வீதம் இரண்டு கைகளிலும் உள்ள அஸ்திகள் (70) ஆக இருகை கால்களிலுள்ள அஸ்திகள் (140) மத்திய சரீரத்தில் பார்ஸ்வாஸ்தி (24) தாலகாஸ்தி (24), அர்ப்புதாஸ்தி (24)ப்ருஷ்டாஸ்தி (30), உாஸஸ்தி (8) திரிகாஸ்தி (1), பாகாஸ்தி (1), அடிகாஸ்தி (2), அம்சாஸ்தி (2), அம்ஸ பலகாஸ்தி (2), நிதம்பாஸ்தி (2), ஆக (120), அஸ்திகள் உள. ஊர்த்வாங்கத்தில் கண்டாஸ்தி (2), கர்ணாஸ்தி (2), சங்காஸ்தி (2), தால்வஸ்தி (1), ஜத்ருவஸ்தி (1)க்ரீவாஸ்தி (13), கண்டநாளாள் (4) ஹநுபந்தாஸ் (2), தந்தம் (32) உலூகலாஸ்தி (32),க்ராணாஸ்தி (6) சிரசஸ்தி (6) ஆக (100) அஸ்திகள் உளவாம். ஸ்நாவங்கள் தொள்ளாயிரம் (நரம்புகள்) அவை கைகளில் (300) கால்களில், (300) மத்திய சரீரத்தில், (230) ஊர்த் வாங்கத்தில் (70) ஆக (900). பேசிகள் (மாம்சபிண்டங்கள்) புருஷர்களுக் குரியனவாகிய பேசிகள் (500), அவைகளில் கால்களில் (200) கைகளில் (200) மத்யசரீரத்தில் (60) ஊர் தவாங்கத்தில் (40) ஆக (500) ஸ்திரீகளுக்கு உரிய பேசிகள் (520) அவை முன் கூறியதுடன் யோனி, ஸ்தனங்களில் உள்ள பேசிகள் (20) கூட்டிக்கொள்க. மூலசிராக்கள் (10) (அதாவது பிரதான நரம்புகள்). இவை மார்பை இடமாகக் கொண்டு ஆகார ஸ்வரூபமான ஓஜசை சரீரம் முழுவதும் பரவச் செய் கின்றன. இவைகளின் அடி பருமனாகவும், நுனி நேர்மையாகவும் இருக்கும். இவை இலைகளின் நரம்பு பலபடப்பிரிந்து இருப்பது போல் எழுநூறு ஆகப் பிரிந்திருக்கும். அவை கைகளில் (200) கால்களில் (200) மத்தியசரீரத்தில் (134) ஊர்தவாங்கத்தில் (164). சாகைகள்தோறும் ஜாலந்தரம் என்னும் பெயரை உடைய ஒரு சிராவும், அதனுள் (3) சிராக்களும் உள்ளன. சுரோணி பாகசிராக்கள் (கடிபாகம்) (32) அவற்றுள் வங்க்ஷணங்களில் உள்ளன (4) கடகத்தில் உள்ளன (2) தருணத்தில் உள்ளன (2) பார்ஸ்வ சிராக்கள் (பக்கம்) பக்கத்திற்குப் பதினாராக இரண்டு பக்கங்களுக்கும் (32) பிருஷ்டபாக சிராக்கள் (24) (பிருஷ்ட பாகம் முதுகு). ஜடாசிராக்கள் (வயிறு) (24) அவற்றுள் நான்கு குறியின் மேல்பாகத்தில் ரோமாவளியின் இருபக்கங்களிலும் இருக்கின்றன, உரஸ்ஸிராக்கள் (மார்பு) (40) அவை ஸ்தனரோகிதங்களில் இரண்டிரண்டும், ஸ்தன மூலங்களில் இரண்டிரண்டும், ஹிருதயத்தில் இரண்டும், அவ ஸ்தம்பங்களில் ஒவ்வொன்றும், அவாலா பங்களில் ஒவ்வொன்றும், ஆகப் பதினான்காம். கிரீவசிராக்கள் (கழுத்து) (24) அவற்றுள் நீலா (2) மன்னியா (2)க்ருகாடிகா (2) விதுரா (2) மாத்ருகா (8) ஆக (14). ஹநுசிராக்கள் (16) (ஹநு கபோலம்). ஜிஹயசிராக்கள் (16) நாசி காசிராக்கள் (24) நயனசிராக்கள் (ர56) லலாடசிராக்கள் (60) கர்ணசிராக்கள் (16) மூர்த்தசிராக்கள் (12). ரத்தவாகினிகள். (700). இவற்றுள் வாதரத்தத்தை வுகித்துக்கொண்டு இருப்பன (175) கபாத்தத்தைவகித்துக்கொண்டு இருப்பன (175) பித்தரத்தத்தை வகித்துக்கொண்டிருப்பன (175). சுத்தரத்தத்தை வகித்துக்கொண்டு இருப்பன (175). தமநிகள் (24) அவை சக்கரத்தின் குடத்தை இலைகள் சூழ்ந்திருப்பது போல நாபியைச் சூழ்ந்து இருக்கும். (தமங்கள் மகாநாடிகள் (சுரோ தஸ்ஸுக்கள் (9) நாசித்துவாரம் (2) கர்ணதவாரம் (2) நேத்ரத்வாரம் (2) குதத் துவாரம் (1) முகம் (1) மேஹனத்துவாரம் (1) ஸ்திரீகளுக்கு விசேஷமாய்ச் சுரோதஸ்ஸக்கள் (3). அவை ஸ்தனத் துவாரம் (2). ரத்தமார்க்கம் ஒன்றுமாம். சுரோதஸ் சளி முதலியவற்றை வெளிப்படுத்தும்வழி, அந்தச் சுபோதஸ்ஸுக்கள் (13) உடலுக்குள்ளிருக்கும் துவாரங்கள். தேகத்தில் உள்ள மச்சாதி தாதுக்களின் அளவு, மச்சை ஒரு அஞ்சலிப்பிரமாணம். மேதஸ் இரண்டு அஞ்சலிப் பிரமாணம். வசை மூன்றஞ்சலிப் பிரமாணம், மூத்திரம் நான்கு அஞ்சலிப் பிரமாணம், பித்தம் ஐந்து அஞ்சலிப் பிரமாணம். கபம் ஆறு அஞ்சலிப் பிரமாணம். மலம் எழஞ்சலிப் பிரமாணம். சத்தம் எட்டஞ்சலிப் பிரமாணம். ரஸம் ஒன்பதஞ்சலிப் பிரமாணம். ஜலம் பத்து அஞ்சலிப் பிரமாணம், (அஞ்சலி இரண்டு சேரங்கை கொண்டது). புருஷர்சளுக்குத் தத்தங்கைகளால் ஓஜஸ் தலை மூளை, சுக்லம் ஆகிய இவைகள் ஒவ்வொரு பிரஸ்ருதப் பிரமாணமும் ஸ்திரீகளுக்குத் தத்தம் கைகளால் முலைப்பால் இரண்டு அஞ்சலிப் பிரமாணமும், ரஜஸு நான்கு அஞ்சலிப் பிரமாணமுமாக இருக்கும் எனக் கூறப்பட்டிருக்கிறது. (பிரஸ்ருதம் சோங்கை கொண்டது).

(சங்.) மனசுயு புத்திரன். இவன் குமரன் சுத்தியு.

மதுராநகரத்து அரசன். சிவ தீக்ஷை பெற்ற ஒரு கன்னிகையை மணந்து அவளைக் காமத்தால் சிவதீக்ஷிதனாகிய இவன் தழுவச் செல்லுகையில் அக்கன்னிகை நீர் அதீக்ஷிதர் தீக்ஷைபெற்று என்னைத் தழுவுக என அரசன் கேளாது தழுவச்செல்லுகையில் நெருப்பைத் தழுவியதுபோல் சுவாலையுண்டாக அரசன் பயந்து மனைவியைத் தீகை செய்யக் கேட்க மனைவி கர்க்கமுனிவரால் தீக்ஷை செய்விக்க அரசன் அவளுடன் கூடிக்களித்தனன்.

தமனைக் காண்க,

1. ஒரு மாயாதேவி. 2. வீமன் மனைவி, உருக்குமாங்கதன் தாய்.

திருதராட்டின் குமரன்.

சாருதேஷணன், சத்தியபாமைக்குக் குமரன்.

உருக்குமன்குமரி. பிரத்தியும்நனை மணந்தவள். இவள் குமரன் அநிருத்தன்.

சார்வாகமதம் தாபித்தவன்.

வருணன் என்னும் ஆதித்தன் தேவி,

இது நீண்ட உடலையும், வேகத்தையும் பெற்றது. இது. கடிப்பதும், வாலால் அடிப்பதும் பாதமுதல் மார்பு வரையில் சுற்றிக்கொண்டு வாலினாலும் அடிக்கும். இதில், வெண்சாரை, கருஞ்சாரை, செஞ்சாரை, மஞ்சட்சாரை, என நால்வகை உண்டு. இவைகளைக் கண்ட எருமைகளுக்கு மாலைக் கண் உண்டாம்.

இவர்கள் காண்டவவனம் தீப்பற்றி எரிகையில் உயிர்தப்பின பக்ஷிகள், மந்தபாலமுனிவர் வேண்டுகோளால் இவர்களை அக்நி தகிக்காமல் விட்டனன். தந்தை சாங்ககர், எனப் பக்ஷியுருக்க கொண்ட மந்தபாலமுனிவர். தாய்சரிதை.

பாதசாஸ்திரஞ் செய்த ஒரு வடநூற் புலவர்.

விஷ்ணுமூர்த்தியின் வில், கண்ணுவரைக் காண்க,

கோதமையின் புதல்வன். பேய்மகள் மயானத்து ஆடியது கண்டு உயிரிழந்தவன். (மணிமேகலை)

புலி முகமுள்ள அசுரனைக் கொன்று அவன் தோலையுரித்து உடுத்த சிவன் திருவுரு.

பிரசாபதி படைவீரரில் ஒருவன், (சூளா)

பிரசாபதி படைவீரரில் ஒருவன்.

1. இராமரின் சேனாபலத்தை அறியும்படி இராவணனால் அனுப்பப் பட்ட தூதன், 2. யமதூதன். 3. புவிமுகம் உள்ள ஒரு அசுரன். இவன் அண்டங்கள் எல்லாம் தூளாகப் பாய்ந்து அதஞ் செய்யச் சிவமூர்த்தி தேவர் வேண்டுகோளால் வாளால் எறிந்து கொலை செய்தனர். 4. ஒரு இருடி.

காசிபர் புத்திரி. சிங்கங்களையும் புலிகளையும் பெற்றவள்.

12, பேதைமை, செய்கை, உணர்வே, அருவுரு, வாயிலுறல், நுகர்வு, வேட்கை, பற்று, பவம், தோற்றம், வினைப்பயன். (மணிமேகலை)

முதனூல்வழி நூலெனு மிருதிறத்து நூல்களுக்கும் பொருண் முடிபு ஒரு சிறிதொத்து ஒழிந்தன வொவ்வாத நூல்,

உயிர்மெய் யெழுத்துக்களைச் சார்ந்து வரும் எழுத்துக்கள் இவை (10) உயிர்மெய், ஆய்தம், உயிரளபெடை, ஒற்றளபெடை குற்றியலுகரம், குற்றியலிகரம், ஐகாரக்குறுக்கம், ஒளகாரக்குறுக்கம், மகரக்குறுக்கம், ஆய்தக்குறுக்கம்.

1. (ச.) சையாதி குமரன். பாரி சநந்தை. 2. விரேதன் குமரன். இவன் குமரன் செயசெயநன். 3. விதூரதன் குமரன். இவனுக்குச் சார்வபௌமன் எனவும் பெயர்,

சார்வ பூமனைக்காண்க.

வடதிசைப் பெண்யானை.

துரியோதனனுக்கு நட்பினனாகிய அசுரன். தருமராசனுக்குப் பட்டந் தரிக்கையில் இருடியுருக்கொண்டு ஆண்டுச் சென்று தீமை செய்யக் கருதிய போது இருடிகளால் சாம்பராக்கப்பட்டவன்.

இம்மதத்தாபகனாகிய சார்வாகன் அவந்திதேசத்தில் சங்கோத்தார் சேத்திரத்தில் உதிஷ்டிரசகம் (661) இல் பிறந்து இதேசகம் (727) இல் இறந்தான். இப்பெயர் கொண்ட அரக்கன் ஒருவன் மதவிஷயமாய்த் தர்மராஜனுடன் பேசி வதைக்கப்பட்டான் என்று பாரதம் சாந்தி பர்வத்திற் கூறப்பட்டிருக்கிறது. மதசித்தாந்தம், இது நாஸ்திகமதம். கடவுளுக்கு மோக்ஷாதிகாரமில்லை எனவும், உலகத்திலுள்ள வரையில் சுகமாய்ச் சீவிக்க வேண்டும் எனவும் மரணமே மோக்ஷம் எ.ம், வேறு பிறப்பில்லை எ.ம்., பரலோக சுகமில்லை எ.ம்., ஆகாசம் நீங்கலாகத் தத்வம் நான்கு எ.ம்., இந்த நான்கு தத்வாமுதாயமே தேகம் எ.ம்., இவற்றாலாகிய இந்திரிய சமுதாயமே ஆத்மா எ.ம், இவ்விந்திரிய நாசமே மாணம் எ.ம். கூறும். இம்மதத்தவர்க்குப் பிரகஸ்பதி சூத்ரம் பிரமாணம், பிரமாணம் பிரத்யக்ஷமே தவிர வேறு பிரமாணம் கிடையாதென்பர். இவர்களுக்கு இம்மையில் அரிவையருடனும் மற்றச்சுகங்களுடனும் கூடியிருத்தலே சுகம். ஆனந்தானுபவம் இல்லாத வியாதி முதலிய கிலேசங்களே நகரம்.

சாலகடங்கடையின் புத்திரர், அசுரர்.

சுகேசன் தாய், வித்யுத்கேசன் பாரி.

நாகன் கத்ருதனயன்.

இது ஒரு க்ஷேத்திரம் A place near the source of the river Gandaki

வேததரிசன் மாணாக்கன். இருடி.

விஸ்வாமித்திரன் புத்திரன்.

இவன் பிரச்சோதனனுடைய பதினாறாயிர மந்திரிகளுள் முதல் மந்தரி. யாராலும் தணிக்கமுடியாத அரசன் கோபம் இவனுடைய சொற்களால் தணியும், போமைச்சனென்றும் வழங்கப்படுவான். அவன் கட்டளைப்படி மாய யானையைக் காட்டி உதயணனை வஞ்சித் துப்பிடித்துக்கொணர்ந்து உஞ்சை நகரின் சிறை செய்வித்தவன். தருக்க நூல் முதலியவற்றில் மிக்க தேர்ச்சியை யுடையவன் வாசவதத்தையை உதயணன் பிடிமீதேற்றித் தன்னகர் சென்றானென்றது கேட்டுக் கடுஞ்சினங்கொண்டு அவனைப் பிடித்து வரும்படி சேனைகளை அனுப்பத் தொடங்கிய பிரச்சோதனனை நோக்கிச் சில நியாயங்களை இவன் சொன்னமையால் அவன் அச்செயலை நிறுத்தினன். யூகியைத் தன்னருகழைத்த பிரச்சோதனனுடைய விருப்பத்தின்படி யூகியோடு நூல்களில் வாதஞ்செய்து தோல்வியுற்றவன். தன் தங்கை ஆப்பியை யென்பவளை அரசன் வேண்டுகோளால் யூகிக்கு மணஞ் செய்வித்தான். (பெ. கதை.)

இவன சிவபூசையால் பேறடைந்தவன்.

நாகராசன், உத்தமனைக் காண்க,

ஒரு தெய்வப்பெண், இவளைக் கண்டு ரத்துரிஷி என்பவன் வீரியம் விட கிருபன் கிருபி என்பவர் பிறந்தனர்.

1. ஒரு இருடி. இவர் தொண்டநாட்டுத் திருவல்லிக்கேணியில் அழகிய சிங்கர் அருள் பெற்றவர். 2. ஆபுத்திரன் தாயாகிய பார்ப்பினி. அபஞ்சிகன் மனைவி, (மணிமேகலை.)

ஒரு கவசம். துரோணரால் துரியோதனனுக்குக் கொடுக்கப்பட்டது.

கபிலரிஷியின் புத்திரன்,

அச்வசாத்திரஞ் செய்த இருடி, சாமவேதி. இடும்பன் வனத்திற்கு அடுத்தவனத்திலுள்ள இருடி. பாண்டவரிடத்தில் சிலநாள் இருந்து பல தருமங் கேட்டனர்.

ஒரு மவுரிய அரசன் (கி. பி. 204) ஆண்டவன்,

வேட்டுவமகளாகிய தேவராட்டி, (சிலப்பதிகாரம்)

1, சாகல்லியர் மாணாக்கர். 2. வடநாட்டு நெசவுத் தொழிலாளர். இவர்கள் தங்களைச் சேநாபதிகள் என்பர். இவர்கள் பட்டுச்சாலியர் என இருவகையர். இவர்களில் பட்டுச் சாலியர் பூணூல் தரிப்பர். மற்றவர் தரியார் இவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் கலப்புக் கிடையாது. பட்டுச்சாலியர் மாம்சபகணம் ஒழிந்தவர். மற்றவர் மதுமாம்சாதிகளுண்பர். (தர்ஸ்ட்டன்.)

சங்கதன் குமரன். இவன் குமரன் சோமசருமன்,

பைடணபுரியில் சுலோசனன் என்னும் வேதியன் இருந்தான். அவனுக்குச் சுமித்திரை என்னும் கன்னிகை இருந்தாள். இவள் தன் கலியா ணத்திற்கு முன் பருவத்தையடைந்து யாருமறியாமல் நாகராசனால் கருவடைர் தனள். இதையறிந்து சுற்றத்தவர் வெறுக்க, குமரி தன்னிடம் களவிற் புணர்ந்து வரும் நாகராசனிடம் கூறி முறையிட்டனள், இதைக்கேட்ட நாகராசன் நான் மனிதனல்ல ஆதிசேடன் என்னால் உனக்குப் பெயர்பெற்ற புத்திரன் பிறப்பன். அஞ்சாதே உனக்கும் உன் தந்தைக்கும் அபாயம் நேரிடுங்காலத்தில் என்னை நினைக்க எனக்கூறி நீங்கினன். இதைக்குமரி தந்தைக்குக்கூற தந்தை தெய்வச்செயலை யாரால் தடுக்கமுடியும். வந்ததை யெல்லாம் அனுபவித்தே நீக்கவேண்டும் என்று இருந்தனன். இந்தக் குமரி கலியாணத்திற்குமுன் கருவடைந்த செய்தியைச் சுற்றத்தவர் கேட்டு அரசனுக்கு அறிவித்து ஊரைவிட்டு அவள் தந்தையுடன் அகற்றினர். தந்தையுடன் ஊரைவிட்டு நீங்கின சுமித்திரை அந்நாட்டுக்கு அருகிலுள்ள குயவன் ஒருவன் வீட்டில் குடிபுகுந்து சுபமுகூர்த்தத்தில் சாலிவாகனனைப் பெற்றாள். சாலிவாகனன் இளமைப் பருவத்தில் தன்னோடொத்த சிறு வருடன்கூடி விளையாடுகையில் தான் அரசனாகவும் மற்றச்சிறுவர்களை மந்திரி முதலிய அரசகாரியக்கார ராகவும் எண்பித்து விளையாடி வருவன், இவ்வகை சாலிவாகனன் இருக்கை யில் வேதியன் ஒருவன் அவ்வழிவாச் சாலிவாகனன் அவனை நோக்கி ஐயரே நம் இராச்சியத்திற்கு யோகம் எப்படியிருக்கிறது என, வேதியன் யோகமாகவே இருக்கிறது என்றனன். அதனால் களித்த சாலிவாகனன் வேதியனுக்கு ஒரு சாலைத் தர அது பொன்னாயிற்று. இதனால் இவன் சுவர்ண தானஞ் செய்பவன் எனப் பெயருண்டாயிற்று. அரசன் இவனைக்காண ஆவல் கொண்டு இவனை அழைப்பிக்க இவன் அரசனிடம் போதல் மறுத்து இருந் தான். சாலிவாகனன் அங்கிருக்கும் குயவரிடம் யுத்தத்திற்கு வேண்டிய இரதம், கஜம், துரகம், பதாதி முதலிய மண்ணால் செய்வித்து இருந்தனன். இவ்வகையிருக்கையில் புரந்தரபுரத்து இருந்த தனஞ்சயன் என்னும் வணிகன் தனது மரண திசையில் தன் நான்குபிள்ளைகளை அழைத்து இந்தக்கட்டில் அடியில் உங்களுக்கு வேண்டிய பொருள்களைப் பாகித்து வைத்திருக்கிறேன் நான் இறந்த பிறகு நான் பாகித்து இருக்கிறபடி எடுத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று மரணமடைந்தான். தந்தை இறந்தபிறகு புத்திரர் தகனக் கிரியை முடித்து மஞ்சத்து அடியைச் சோதித்துப் பார்க்கையில் ஒரு கும்பல் மண், ஒருகுவை உமி, ஒருகூட்டம் கரி, ஒருகுவை எலும்பு இருக்கக்கண்டு இவைகளைப் பங்கிட்டுக்கொள்ளும் விதம் தோன்றாமல் அரச அதிகாரிகளிடத்தும் அரச னிடத்துக் கூறி நியாயந் தோன்றாமல் திரும்பிச் சாலிவாகனனிருக்கும் குசப் பாளய வழியாய் வருகையில் சாலிவாகனன் இவர்கள் வழக்கை விசாரித்து இவைகள் நியாயமாகவே விளங்குகின்றன. உங்கள் தந்தை மேற்சொன்ன பொருள்களை மூத்த கனிஷடக் கிரமமாகப் பெறவேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் இவ்வகை செய்தனர். அதாவது மண்ணைவைத்தது, மூத்தவனாகையால் பூமி முதலிய அவனைச் சேரவேண்டும் எனவும், இரண்டாமவனுக்கு உமிவைத்ததனால் அவன் தன தானியங்களைப் பெறவும், மூன்றாமவனுக்குக் கரியைக்கொடுத்ததால் அவன் பொன், வெள்ளி முதலிய நகைகளைப் பெறுக எனவும், நான்காமவனுக்கு எலும்பைக் கொடுத்ததால் பசு முதலியவைகளைப் பெறுக எனவும் பகுத்து வைத்தனன் எனத் தீர் மானித்தனன். இதைக் கேட்ட அந்த வழக்கினர் இது நியாயத் தீர்ப்பென்று களித்துப் போயினர். இத்தீர்ப்பையும் அவன் அஞ்சாநிலையையும் கேள்விப்பட்ட விக்கிரமார்க்கன் இவன் நம் நாட்டில் இருக்கின் நமது புகழ்தலை எடுக்காது என்று எண்ணி இவனை ஊரைவிட்டு ஓட்டச் சேனைகளுடன் சாலிவாகனனிடம் யுத்தத்திற்கு வந்தனன். சாலிவாகனன் தான் முன் மண்ணாற்செய்து வைத்திருந்த சதுசங்கபலத்தை நாகராசன் அருளால் உயிர்ப்பித்து அரசனை நருமதை நதிக்கு வடக்கில் ஓட்டினன். அக்காலமுதல் நருமதா நதிக்கு வடக்கிலுள்ளார் விக்கிரமார்க்கசகத்தையும், அந்நதிக்குத் தெற்கிலுள்ளார் சாலிவாகன சகத்தையும் கைக்கொண்டு வருகின்றனர். இவன் பெயரால் சாலிவாகனசகம் வழங்கி வருகிறது. இவன் பிறகு மகாகவியாய் அலங்காரம், வைத்தியம், அஸ்வபரீக்ஷை முதலிய சாத்திரங்கள் செய்து அரசளித்து வந்தனன்.

சூரியவம்சத்து அரசர்களில் ஒருவன், மூன்று முலைகொண்ட நாக கன்னிகையை மணந்தவன்.

கத்ரு குமரன், நாகன்.

என்பது, ஆட்டுரோமம், பட்டு முதலியவற்றால் அழகாக நெய்து உடுக்கும் உடை விசேஷம்.

ஒரு அரக்கன். அளகைக் காவலாளி. வீமனுடன் பொருது இறந்த வன்.

ஆகாசத்தைக் கிட்டும் வரையையொத்த சான்றாளர் தம்முடைய அமைதியைச் சொல்லியது. (பு. வெ.)

1. ஒரு தீவு. 2. அவிக்ஷித்தின் புத்திரன், 3. ஒரு விருக்ஷம்.

நிதந்து என்னும் இராசருஷியின் குமரன்,

1. ஒரு நதி. இது இமயமலைக்கு அருகிலிருக்கிறது. இதில் சிவ விஷ்ணு உருக்கள் அமைந்த சாளக்கிரா மங்கள் பிறக்கின்றன. இது கண்டகி நதியாயிருக்கலாம். கண்டகியைக் காண்க. 2. ஒருவிஷ்ணு ஸ்தலம், 3. இதன் பிறப்பைத் துலசியைக் காண்க, இது, கண்டகி நதியில் துலசியென்னும் சங்கசூடன் தேவியால் சபிக்கப்பட்ட விஷ்ணுவின் உருக்கொண்டது. இவற்றின் வேறுபாடுகளாவன: ஒருத் வாரத்தில் நான்கு சக்கரங்கொண்டு வநமாலை பூண்டது லக்ஷ்மீ நாராயண நாமங் கொண்டது. அவ்வாறு வருமாலை நீங்கியது லக்ஷ்மீ சநார்த்தனம். இவ்வாறே ரகுநாதம், ததிவாமனம், ஸ்ரீதரம், தாமோதரம், ரணராமம், ராஜராஜேச்வரம், அநந்தம், மதுசூதனம், சுதர்சனம், கதாதரம், ஹயக்ரீவம், நாவிம்மம், லக்ஷ்மீநாசிம்மம், வாசுதேவம், பிரத்யும்நம், சங்கர்ஷணம், அநிருத்தம் என்னும் பெயருள்ள இவைகளை வேறுபாட்டினால் கண்டறிக, எவ்விடத்தில் சாளக்ராம சிலையிருக்குமோ ஆண்டு ஹரிசாந்நித்யமாய் வசிப்பர். அவ்விடம் சகல தேவதைகளும் வசிப்பர். எல்லாச் சம்பத்துகளும் உண்டாம். இவைகளைக் குற்றங்களறிந்து நீக்கிக் குணமுள்ள வைகளைப் பூசைக்குக் கொள்க. குற்றமுள்ளவை தீமைபயக்கும். சாளக்கிரா மார்ச்சனையால் சகல பாபங்களினின்று நீங்கி வைகுண்ட மடைவான். இவற்றின் விரிவைப் பிரம்மகைவர்த்த புராணம் பிரகிருதிகண்டம் இருபத்தொராவது அத்யாயத்திற் காண்க. 4. கண்டகி நதியில் துளசியின் சாபத் தால் மாலை யுருக்கொண்ட விஷ்ணுவாகியர் கற்களைக் கோரப் பற்களுள்ள கீடங்கள் தொளைப்பதாலுண்டாம் விஷ்ணுவின் உருக்கள். இவை குக்குண்டாம்போல் ஒருத்வாரத்தில் (4) சக்கிரமும், வநமாலையும், ரதாகாரமும், நீர்கொண்ட மேகநிறமுமாய் உள்ளது லக்ஷ்மி நாராயணம், வனமாலையின்றி மற்றவற்றைப் பெற்றது லக்ஷ்மி ஜநார்த்தனம், (2) துவாரங்களுள் (4) சக்ரங்களும், ரதாகாரமாகவும் உள்ளது குநாதம், இரண்டு சக்ரமாத்ரமுன்ளது, வாமனம்: வனமாலையுடன் (2) சக்ரமுள்ளது. ஸ்ரீதரம், விருத்தாகாரமாகவும் (2) சக்ரமாதரமுள்ளது தாமோதரம், மிகப் பெரிது மிகச் சிறிதுமாகாமல் (7) சக்ரமும் சரத் பூஷணத்துடன் கூடியது ராஜ ராஜேஸ்வரம், விருத்தாகாரமாய், (2) சக்கிரத்தோடும் அம்பறாத்தூணியும், பாண அடியுமுள் ளது ரணராகம் (14) சக்கிரங்களுடன் கூடியது ஆதிசேஷம், சக்ராகாரமாய் (2) சக்ரங்களுடன் கூடியது மதுசூதனம், (1) சக்கிரமுள்ளது சுதர்சனம், மறைபட்ட சக்ரமாய்த் தோன்றுவது கதாதரம், (2) சக்கரங்களுடன் ஹயக்ரீவவுருவாய்க் காணப்படுவது ஹயக்ரீவம், (2) சக்ரங்களும் திறந்தவாயும், பயங்கர வுருவு முள்ளது நாரசிங்கம், (2) சக்ரங்களும் பெரியவாயும் வனமாலையுமுள்ளது லக்ஷ்மி நரசிங்கம், தவாரமுகத்தில் இரண்டு சக்கிரமும் சமாகராமாயுள்ளது வாசுதேவம், சூஷ்மமான சக்ரமும், ஒரு மந்திரத்துள் பலரந்திரங்களுள்ளது பிரத்யும்னம்,த்வாரமத்தியில் (2) சக்ரங்களும், புருஷ்டபாகம் பருத்துமுள்ளது சங்கர்ஷணம், விருத்தாகாரமாயும் செம்பட்டு நிறமுள்ளது அநிருத்தம், பொதுவில் சாளக்கிராம பூசையெல்லா சம்பத்துக்களையும் கொடுக்கும். இது பின்னமாயிருந்தால் தீமை தரும். (தேவி~பா.)

தபங்கரைக்காத்துவிஜயன் எனப் பெயரடைந்த அரசன்,

1. இவர்கள் ஆரீதபஞ்சசிகர் என்னும் முனிவர் தமது யாககுண்டத்தில் அவிசிடும் போழ்து அவரது தீர்த்தபாத் திரத்திருந்து ஒருவன் பிறந்தனன். அவன்களுகமென்னும் அப்பாத்திரத்திருந்து பிறந்தமைபற்றி அவனுக்குச் சளூகன் அல்லது சாணக்கியன் எனப் பெயர் வந்தது. அவன் வழித்தோன்றினவர். சளூக்கியர், 2. இவர்கள் பொம்பாய் இராஜதானியில் பெடாமி என்பதைத் தலைநகராகக் கொண்டவர்கள். இவர்கள் (A. D.) ஏழா வது நூற்றாண்டில் தமிழ் நாடடைந்து தமிழ் நாட்டரசரைவென்று இடங்கொண்டனர் இவர்களுக்குத் தலைவன் புளுகேசி 2. பின் இந்தச் சாளுக்கியர் தாங்கள் கலசப்பட்டு மேற்குச் சாளுக்கியர் எனவும் கிழக்குச் சாளுக்கியர் எனவும் இராஜ்யத்தை வகுத்துக்கொண்டனர். இந்தக் கிழக்குச் சாளுக்கியருக்கு இராஜதானி வெங்கி இது எல்லூருக்கருகிலுள்ளது. மேற்குக்சாளூக்ய அரசன் விக்ரமாதித்யன் 2 (733~47) இவன் நந்திவர்மன், பல்லவமல்லன் என்னும் பல்லவனைச் செயித்தான்,

1. பீஷ்மரிடம் அம்பைக்காகப் போரிட்டுத் தோற்றவன். 2. சிசுபாலனுக்குத் தம்பி, உருக்மணி கயொகத்தில் கிருஷ்ணனை வழி மடக்கிப் பலாமரால் அபசயம் அடைந்து பின் சிவமூர்த்தியை எண்ணித் தவமியற்றிப் பலம் அடைந்து பிரத்தியும் நனுடன் யுத்தஞ் செய்து பின் கண்ணனுடன் யுத்தஞ்செய் கையில் இறந்தவன். இவன் அசுராம்சம், 3. விருகன் புத்திரன்.

ஒரு தேசம்,

1. ஆபுத்திரன் நாடு. இதன் இராசதானி நாகபுரம். இதில் தவளமலை யென்று ஒருமலையுண்டு, (மணிமேகலை) 2. பதினெண் பாஷைகளில் ஒன்று.

(சூ.) உபகுப்தன் குமரன்.

ஒரு பிராகிருத பாஷை.

ஒரு இருடி. உரோம கருஷணருக்கும், சுகருக்கும் மாணாக்கர்.

சூரியனுச்கும் சாயாதேவிக்கும் பிறந்தவன். முன் சுவாரோசி மன் வந்தரத்தில் சயித்திரவம்சத்திற் பிறந்து சுரதன் என்னும் அரசனாக இருந்து பகைவரால் அபகரிக்கப்பட்டுக் காட்டில் வந்து மேதஸ் என்னும் முனிவருத்தில் சென்று சமாதி என்னும் வணிகனுடன் நண்பு கொண்டு மேதஸ்முனிவர், தேவி மந்திரம் உபதேசிக்க அதை அநுட்டித்துத் தேவி பிரத்தியக்ஷமாகத் துதித்து நின்றனன் தேவி அரசனைநோக்கி நீ உன் இராச்சியத்தைப் பெற்றுப் பிறகு சூரியபுத்திரனாய் மனுவாக என வரம் தந்து மறைந்னள். அதனால் மனுவானவன்.

சூரியன் தேவியரில் ஒருத்தி.

(சூ) யுவநாசுவனுக்குக் குமரன்.