அபிதான சிந்தாமணி

நாதமுனிகள் மாணாக்கருள் ஒருவர்.

ஒரு விரதம், இதை அநுஷ்டித்தவர்களுக்குப் பக்ஷ பாதங் கூரிய பாவம் நீங்கும்.

இவர் பாரதி என்னுமூரில் அரிநாம சங்கீர்த்தனஞ் செய்து பிச்சை யேற்றுண்டு தம்முடைய ஒழுக்கத்திற்குத் தவறுவரில் அன்று உபவாசஞ் செய்து வருநாளில், ஒருநாள் அதிக மழை பெய்து வாசல் நனையவும் தம் மொழுக்கங் குன்றாதிருத்தலக்கண்ட ஒருவன் கடைக்குச்சென்று உயர்ந்த பட்டாடை வாங்கித்தர அதை அவர் மறுத்து ஒரு கந்தல் வேண்டு மெனக் கேளாதவனாய் இடுப்பில் இவருக்கு உடுத்திச் சென்றனன் அதனால் பரமானந்தா விழுந்து நமஸ்கரிக்கின் இவ்வேஷ்டி அழுக்குறுமென்று அதின் மேல் நினைவுள்ளாராய் இரண்டு மூன்று நாள் செய்யுங் கடைமைகளை யொழித்துப் பெருமாளை வணங்காதிருக்கும் தேகத்தை வைத்திருப்பதில்லை யென்று ஊர்ப்புறத்திற் செல்லுகையில் உழவன் ஒருவன் எருதுங்கலப்பையுங் கொண்டுவரக் கண்டு அவனை நோக்கி இந்த உத்தரீயத்தை எடுத்துக் கொண்டு இந்த எருதுங் கலப்பையும் எனக்குத் தருகவென அவன் அவ்வாறி சையப் பரமானந்தர் தமதிரு கால்களினும் உழவுக் கயிற்றைக் கட்டி அக் கயிற்றை எருதுகளின் கால்களில் கட்டக் கூறின் அவ்வாறே உழவன் செய்ய எருதுக் வரை இழுத்து மலை காடு முதலிய இடங்களில் செல்லச் சோகாபரமானந்தரின் தேகமெல்லாந் தேய்ந்து உயிர் நீங்குந் தருணத்திலும் சலியாதிருத்தலைக் கண்ட பெருமாள் தரிசனம் தந்து அவரது உடம்பைத் தடவித் துன்பத்தை நீக்கிக் கருணை செய்தனர்.

இவர் பண்டரியிலுள்ள ஓர் புலையர். இவர் அரிபத்தி யுடையராய்க் கோயிலின் அருகுசென்று வந்தனை செய்து வருநாளில் இவரைக் கண்டோர் உனக்கு அரிபதங் கிடைக்குமோ வென்று பரிகசிக்கவும் துதித்து வருநாளில் ஒருநாளிரவில் பெருமாள் உன்னினைவினால் உன்னிடம் வந்தேன் உன்னை விடேனென் அகோயில்னுள் அழைத்துச் சென்று இரவு முழுதும் பேசியிருந்தனர். பொழுது விடிந்தபின் அர்ச்கர் இது என்ன ஆச்சரியம் யாரோ உள்ளிருக்கின்றனர் என்று கதவின் தொளைவழியாகப் பார்க்க உள்ளே புலையனிருப்பதைத் தெரிந்து அப்புலையன் இவ்விடம் வருவனோவென்று மனத்தளர்வுடன் கதவைத் திறந்து வெளிவருக வென்றனர். அர்ச்சகர் புலையனை நோக்கி நீ எவ்வகை ஈண்டு வந்தாயெனப் புலையர், பெருமாள் அழைத்தால் யான் என் செய்வேனென்றனர். அர்ச்சகர் இவ்வூரை விட்டு வெளி செல்லுகவென சோகாமேளர் அவ்வாறிசைந்து சந்திரபாகை நதியின் தீரத்தில் குடிசை ஒன்று இயற்றி அதில் பெருமாளைத் துதித்து வந்தனர். ஒருநாள் சோகா மேளர் உணவருந்து கையில் ருக்மணி நயகர் ஏன் வரவில்லை. என்மீதென்ன கோபம் என்கையில் பெருமாள் அவ்விடம் வந்து தெரிசனம் தரக் சோகாமேளர் மனைவியை நோக்கி இத்தயிரைப் பெருமாளுக்கு இடுகவென்ன அவள் தயிரைப் பரியாறினதில் சிறிது தயிர் சிதறிப் பெருமாளின் உத்தரியத்தை நனைத்தது. இதனால் சொகாமேளர் மனைவியைக் கோபிக்கும் போழ்தில் மேலிருந்த காக்கையும் பெருமாள் உத்தரியத்தில் எச்சமிட்டது. இதைச் சோகாமேளர் கண்டு எது நீயும் இவ்வகை குற்றஞ் செய்தாயென்று காகத்தை ஒட்டினர். அவ்விடத்தில் வந்த அர்ச்சகர் இச்செயல்களைக்கண்டு சோகாமேளரை நோக்கிப் பெருமாள் காட்டில் வந்து உன்னோடு உண்பரோ என்று கோபித்து அவனைக் கையினாலடித்து ஸ்நானஞ்செய்து கோயிலில் சென்று பெருமாளைப் பார்க்கையில் வஸ்திரமெல்லாம் தயிராகவும் கன்னங்கள் வீங்கியும் கண்கள் செகப்புற்று ஒளிர்வதுங் கண்டு அங்கிருந்தோரை நோக்கி இது என்னவென்று வினாவித் தாம் வரும்போது வேம்படியில் நடந்த காரியங்கள் பெருமாளுக்கு நிகழ்ந்திருக்கின்றன. ஐயனே! நீ ஜாதியற்றவனென்பதை நாங்களறியோம் நாங்கள் செய்த பிழை பொறுக்கவேண்டும் என்று பணிந்து சோகாமேளரை அடைந்து அழைத்துச் சென்று பெருமாளைத் தரிசிப்பித்தனர். அன்று முதல் சோகாமேளர் தரிசித்திருந்தனர்.

இவர்கள் ஆந்திரதேசத்துப் பிக்ஷைக்காரர், பேசுவது தெலுங்கு, இவர்கள் பன்றி முதலிய வளர்த்தும் பாம்பாட்டியும் அழுக்கு வஸ்திரதாரிகளாய் வீடுகள் தோறும் அலைந்து திரிவர்.

இவன் கிராமங்களிலும் வழிப்பாட்டைகளிலும் சில சக்கரங் களைப் போட்டுப் பாட்டைசாரிகளையும், ஏமாந்த பெண்களையும் வாய்ப்புரட்டால் மயக்கிப் பொருள் பறிப்பவன். உண்மையான ஜோசியனை இது குறியாது.

1. சத்திதாஸ்வாமி: ஒருமுகம் இரண்டு புஜம் வாமகரத்தில் வஜ்ரம் மற்றக் கரத்தில் வேல் தரித்தவராய் அசுரவதைப் பொருட்டெழுந்த திருவுரு. 2. ஸ்கந்த ஸ்வாமி: ஒருமுகம், இரண்டுபுஜம் உள்ளவராய் அரையில் கோவணந்தரித்தவராய்த் தக்ஷிணகரத்தில் தண் டாயுதங்கொண்ட மூர்த்தியாயுள்ளவர். 3. சேநாபதிசுவாமி: இவர் சூர்யப் பிரகாசம் உள்ளவராய்ப் பன்னிரண்டு திருக்கரங்கள் ஆறுமுகம், பன்னிரண்டு நேத்ரங்கள், உள்ளவராய்ச் கரங்கள் தோறும் கேடகம், வேல்,த்வஜம் முதலிய தாங்கப் பெற்றவராய்த் தேவர் இடுக்கண் தீர்த்தவர். 4. சுப்ரமண்ய ஸ்வாமி: செந்நிறம், சந்திரகாந்தம் போன்ற ஒருமுகம் கேயூராதி ஆபரணங்கள் தரித்தவராய்ச் சதுர்ப்புஜம் அபயவரத முள்ளவராய், வேல், சேவற்கொடி தாங்கினவராயுள்ளவர். 5. ஈஜவாஹனஸ்வாமி: ஒரு முகம், இரண்டு கண்கள், நான்கு திருக்கரங்கள் வேல், வஜம், அடாவாதம், உள்ளவராய் யானை வாகனத்திருந்து தேவர்க்கருள் செய்தவர், 6. சரவணபவஸ்வாமி: ஆறுமுகம், பன்னிரண்டு கண்கள் பன்னிரண்டு கரங்கள், வேல்,த்வஜம், பாசம், தண்டம், டங்கம், பாணம், வாதம், அபயம், வில், உடையவராய்த் தேவரது பிரார்க்சுனை பொருட் நிச்சாவணத்தில் அவதரித்தவர். 7. கார்த்திகேயாஸ்வாமி: ஒருமுகம், ஆறு திருக்கரம் வரத, குலிச, கேடகம், வாம அஸ்தங்களிலும், அபயம், வேல், கட்கம், மற்ற அஸ்தங்களில் கொண்டு தருணரவிபிரகாசராய் ஸாதுக்களால் பூசிக்கப்பட்டவரா யிருப்பர். 8. குமாரஸ்வாமி: ஒருமுகம் நான்கு திருக்கரம் உள்ளவராய் வேல், வாள், தவஜம், கேடகம் உள்ளவராய்க் குமாரமூர்த்தி யாய்த் தியானிக்கப்பட்டவர். 9. ஷண்ழகஸ்வாமி: சிந்தூர காந்தி யுடையராய், மயில்வாகனரூடராய் ஆறுமுகமுள்ளவராய், தெய்வயானை சமேதராய், பன்னிரண்டு நேத்திரங் கொண்டவராய், வேல், பாணம்,த்வஜம், கதை, அப யம், சவ்யபாகத்திலும் மற்றப் பாசத்தில் வில், வஜ்ரம், தாமரை, கேடகம், வாதம், சூலம் உள்ளவராய்த்த்யானிக்கப்படுபவர். 10. தாரகாரிஸ்வாமி: இவர், வரதம், அங்குசம்,த்வஜம், கட்கம், வில், வஜ்ரம், அபயம், பாசம், சக்ரம், கட்கம், முசலம், சக்தி, இவற்றைப் பன்னிரண்டு கரங்களில் உடையராய்ஆறுமுகச்தோடு தாரகாசுரனைச் சங்கரித்தவர். 11. சநாநிச்வாமீ: இவர்ஆறுமுகம் பன்னிரண்டு திருக்கரங்களு முடையராய் மேற்சொன்ன ஆயுதங்களைக் கரத்திலுடையராய்த் தேவர் இடுக்கண் தீர்த்தவர். 12. பிரம்ம சாஸ்த்ருழர்த்தி: இவர் ஒருமுகம் நான்கு திருக்கரங்களு முடையராய் வாமபாகத்துக் கரங்களில் வாசும், குண்டிகையும், மற்றக்கரங்களில் ருத்ரா மாவிகை, அபயமுடையராய்ப் பிரமதேவருக்கு உபதேசத்தவர். 13. வள்ளிக் கல்யாண சுந்தரஸ்வாமி: இவர் திருக்கரங்களில் ருத்ராக்ஷமாலிகை, அபயம், குண்டிகை, வரதம், கொண்டவராய் வள்ளி நாய்ச்சியாருடன் விஷ்ணு மூர்த்தி ஜலகலசத்தில் நீர்வார்க்க ஹோமஞ் செய்யப் பட்டவராய்ச் சகல சுரர்களாலும் சேவிக்கப்ப்பட்டவராயிருப்பர். 14. பாலஸ்வாமி: இவர் குழந்தை யுருவாப் மேற்தூக்கிய இரண்டு கரங்களை புடையாய்க் கைகளில் தாமரைமலரிரண்டு கொண்டு தாமரையின் னிறங்கொண்டவராய் அம்மையப்பருக் கிடையிலமர்க் திருப்பர் 15. கிரௌஞ்சபேதனஸ்வாமி: இவர் அறுமுகம் எட்டுப்புஜங்க ளுடையவராய், அபயம், கிருபாணம், வேல், அம்பு, சல்ய அஸ்தங்களிலும், வரதம், குலிசம், வில், கேடகம், மற்ற அஸ்தங்களிலும் பெற்றுக் கிரௌஞ் சபேதனஞ் செய்தமூர்த்தி, 16. மயூரவாகன ஸ்வாமி: இவர் பவளநிறமாய் ஒருமுகம் வஜ்ரம், வேல், அபயம், வரதம், மயில்வாகனாரூடராய்த் தேவரிடுக்கண் தீர்த்தவர்.

1. அங்கன், 2, அம்பரீஷன், 3. இரந்திதேவன், 4. சசி பிந்து, 5. சிபி, 6. சுகோதரன், 7. திலீபன், 8. பரதன், 9. பகீரதன், 10. பிருது, 11. நிருகன், 12, மாந்தாதா, 13. மருத்து, 14. யயாதி, 15. சயன், 16. இராமன்,

பாலகணபதி, தருண கணபதி, பக்த கணபதி, வீரகணபதி, சக்தி கணபதி, தவசகணபதி, பிங்கள கணபதி, உச்சிட்டகணபதி, இரத்த கணபதி, க்ஷ்பரகணபதி, ஏரம்பகணபதி, இலக்ஷ்மி கணபதி, மகாகணபதி, விஜயகணபதி, நிருத்த கணபதி, மார்தவகணபதி. (சை~பூ.) 1. பால விக்னேச்வார்: இவர், வாழை, மா, பலா, விளா, கரும்பு முதலிய கரத்தில் கொண்டவராய் ஒருமுகம் உள்ளவராய்ப் பாலசூரியப் பிரபாகாரமாய் விளங்குவோர். 2. தருணகணபதி: பாசம், அங்குசம், அபூபம், விளா, ஜம்பூபலம், எள், புல்லாங்குழல் கையிலுடையவராய் இருமுக முள்ளவராய் மகா பிரகாசமுள்ளவாய் விளங்குவோர். 3. பக்தவிக்னேசர்: தேங்காய், மா, வாழை, சருக்கரைப் பாயசம் தரித்தவ ராய் ஒருமுகமுள்ளவராய்ச் சரத்கால சந்திரனை யொப்ப விளங்குவோர். 4. வீவிக்னேசீவரர்: வேதாளம், வேல், அம்பு, வில், கேடகம், கட்கம், கட், வாங்கம், கதை, அங்குசம், நாகபாசம், சூலம், குந்தம், பரசு,த்வஜம் தரித்தவ மாய்ச் சூரியப் பிரடை போல் விளங்குபவர். இவர் கொண்ட ஆயுதங்களுக் கொப்பு முகங்கள் கூறப்படவில்லை, ஒருமுாமே இருக்கலாம். 5. சக்திகணேசர்: தொடையில் தேவியைக் கொண்டவராய் அவளைத் தழுவினவராய் அந்திவண்ணராய் உள்ளவர். 6.த்வஜகணாதிபர்: இவர் கோர் முகம், சதுர்ப்புஜம் புஸ்தகம், ருத்ராக்ஷம், தண்டம், கமண்டலம், உள்ளவராய்ப் பிர் காசமுள்ளவராய் இருப்பர், 7, பிங்களகணபதி: இவர் மாம்பழம், ஒரு கரத்திலும், மற்றொரு காத்தில் கல்ப மஞ்சரியும், பாசு முதலிய ஆயுதங்களைக் கொண்டவராய் யானை முகத்துடன் தியானிக்கப்படுவர். 8. உச்சிஷ்டகணபதி: இவர் தாமரை, மாதுளைக்கனி, வீணாசாலிபுச்சம், அகசூத்திரம், உடையவராய் யானை முகத்துடன் தியானிக்கப்படுவர். 9. விக்கின ராஜகணபதி: இவர் பாசம், அங்குசம், மாம்பழம், கையிற் கொண்டவராய் இரத்தவர்ண முடையவராய் ஆகுவாகன ரூடராய்த் தியானிக்கப்படுவார். 10 க்ஷிப்பிர விநாயகர்: இவர் தந்தால்பம், ரத்தகும்ப முடையவராய், யானை முகம் உடையவராய் இருப்பர். 11. ஏம்ப விநாயகர்: அபயம், வாதம், பாசம், தந்தம், அகூமாலை, பரசு, ஐந்து சிரம், ஒன்று சிங்கமுகம், மற்றவை யானை முகம், கனகநிறமாகத்யானிக்கப்படுவர். 12. லக்ஷ்மிகணேசர்; இவர் தாமரையில் எழுந்தருளிராய் மாணிக்ககும்பம், அங்குசம், பாசம், செந்தாமரைபுள்ளவராய்க்கௌரவர்ண முள்ளவராய்த் தியானிச்சப் படுவர். 13. மகா கணேசர்: இவர் பத்மாசன ராய், கதை, தந்தம், பாசம், கும்பம், கௌ ரவர்ணம், சுவர்ணவர்ணமாய், யானை முகக்துடன் தியானிக்கப்படுவர். 14. புவனே சகணபதி: இவர், கரும்புவில், புஷ்பபாணம் பாசம், அங்குசம்உடை யவராய்ச் சகலாபரண மணிந்தவராய்த் தியானிக்கப்படுவர். 15. நிருத்தகணபதி: பாசம், அங்குசம், ஒடிந்த தந்தம், கல்பதருவின்மலர், உடையராய். பொன்மேனி யுடையராய், நிருத்தபத முடையராய்த் தியானிக்கப்படுவர். 16. ஊர்த்வ கணபதி: கஜவக்த்ரம், திரிநேத்ரம், ஏகதந்தம், பாசாங்குசம், ஊர் வேபாகு, துதிக்கையில் இவட்டுசம், உடையராய்த் தியானிக்கப்படுவர்.

1, ருதுசங்கமனம் நாயகியினது ருதுகாலத்தில் நாயகன் கூடும்படி செய்யுங் கிரியை, 2. கர்ப்பாதானம்: இது பிண்டோற்பத்தி செய்தற் பொருட்டு விவாகமான பெண் பூத்தநாள் நான்கிற்குமேல் பதினாறு நாள்களுக்குள் செய்யும் கிரியையாம். 3. பும்சவனம்: இது பிண்டம் அசைவு டைதற்குமுன்பே இரண்டாவது அல்லது மூன்றாவது மாதத்தில் தரித்த கரு ஆண்மகவாக வேண்டிச் செய்யுங் கிரியையாம். 4. சீமந்தம்: இது நாலாம்மாதம் முதல் ஒன்பதாவது மாதம் வரையில் அவரவர் மரபின் வழக்கப்படி செய்யுங் கிரியையாம். கருப்பத் திருத்தமில்லாத பிள்ளை விராத்தியனாம். 5. ஜாதகர்மம்: குழந்தை பிறந்து நீராடினவுடன் கொப்பூழ்க்கொடி யறுப்பதற்கு முன் செய்யவேண்டிய கிரியையாம். அதாவது புதல்வன் பிறந்த மாத்திரத்தில் தசை தரித்திருக்கிற வஸ்திரத்தோடு ஸ்நாகஞ்செய்து பொன் வெள்ளி தானியங்களைத் தானஞ் செய்தபின் பொன், தேன், நெய்சேர்த் திழைத்துச் சிசுவுக்குச் செவ்வெண்ணெய் புகட்டுதலுடன் பிதுர்க்கரூக்கு இரண்யசிரார்த்தஞ் செய்தலாம். 6. நாமகரணம்: இது பிறந்த மகவுக்கு 10 அல்லது 12, 16 வது நாள்களில் பிறந்த நக்ஷத்திரத்தைக் குறிக்கும் அக்ஷரங்களை முதலாகக் கொண்ட பெயரிடுவதாம். அல்லது பாட்டன் முதலானார் பெயரையிடுவதாம் 7. சூரியாவலோகனம்: அதாவது மூன்றாம் மாதத்தில் குழந்தை சூரியனைத் தரிசிக்கச் செய்தல். 8. நிஷ்கர்மணம்: நான்காம் மாதத்தில் குழந்தை சந்திரனைத் தரிசிக்கச் செய்தலும் சந்தியை மிதிப்பிக்கச் செய்தலுமாம். 9. அன்னப் பிசானம்: இது 6 வது அல்லது 8 வது மாதங்களில் குழந்தைக்கு அன்ன மூட்டுதலாம். பெண் குழந்தையாகில் ஒற்றைப்பட்ட மாதத்தில் செய்வதாம். 10. சௌளம் அல்லது சூடாகாணம். குழந்தைக்கு 1, 3, 5 வது ஆண்டில் மயிர்களைவது. ஏழாவது ஆண்டு அல்லது 8 வது ஆண்டில் காதுகுத்தல், 11. உபநயனம்: இது குழந்தைக்குத் தீக்ஷைக் செய்வித்தலாம். 12. பிண்ட விருத்தி: குழந்தையை வளர்க்கும் கிரியை, 13. காண்டோபக்கிரமணம்: வேதாத்தி யயனம் ஆரம்பிக்கும் கிரியை, 14. காண்ட மோசனம்: வேதாத்தி யயனம் முடித்தல், 15, சமாவர்த்தனம் பிரமசாரி விரதத்தை முடிக்குங் கிரியை, 16. விவாகம்: இது பிரமசரியம் நீங்க நற்குலத்துதித்த கன்னிகையைத் தம் மரபிற்குப் பொருந்த மணங்கொண்டு இல் லறம் நடத்தலாம்.

மேற்கேயோடும் நதி. இதற்கு மாகதி யென்றும் பெயர்

அங்க தேசத்திலுள்ள நதி. இதன் கரையில் சுமந்துருஷியினார் சிரமம் இருக்கிறது.

பாணாசுரன் பட்டணம்,

இது ஒரு நதி, The rivor Sone; it was the western boundary of Magadha,

வல்லார்கிழான் பண்ணனைப் பாடியவர். (புறநானூறு.)

ஆவூர்மூலம் கிழாரால் பாடல் பெற்றவன். (புற~நா.)

சலந்திரன் பொருட்டுச் சிவபிரானால் நிருமத்துச் கொடுக்கப் பட்ட பட்டணம். இதில் உள்ளார் ரத்தமுண்டு யோகினிகளாய் வாழத்து வந்தனர். (பாதிய புராணம்)

1. இது காண்டவனத்தில் மைநாக பர்வதத்திற் றோன்றிக் கங்கையிற் கலக்கும் நதி. இது செந்நிறமுடையதாதலால் இப்பெயர் பெற்றது. இதில் சோண பத்திரர் எனும் விநாயகர் தோன்றுவர். இதில் சோணகுண்டம் என்பது ஒன்று உண்டு. சிந்துரன் பார்வதியார் வயிற்றிருந்த விநாயக மர்த்தியின் சிரத்தைச் சேதித்து இக்குண்டத்தி லிட்டானாதலால் இப்பெயர் பெற்றது. 2. விச்வாமித்திரர் ஆச்ரமத்திற்கும் மிதிலைக்கும் இடையிலுள்ள வேறொரு நதி. 3. சேரலாதன் மனைவி. (சிலப்பதிகா.) 4 திருவண்ணாமலை, 5. மகத்தேசத்திலுள்ள நதி,

ஸ்திரீ, புருடர் நாபியை யிடமாகக்கொண்டு தீமை பேசுவிக்குந் தெய்வம்.

பங்காளிகளில் எழு தலைமுறைக்கு மேல் குல கோத்திரம் தெரிகிற வரையிலுள்ள ஞாதிகள். (மநு.)

கிராஹக தமப்பிரச்சாதகன்: விரோதியின குமரிகள். இவர்கள் ஆசாரமல்லாத இடத்தைச் சேர்ந்திருந்து தீமை புரியும் தேவதைகள்,

சௌதர்மேந்திரன்; சௌதர்மமென்பது கற்பலோகம் பதினாறனுள் முதலாவது, இந்த இந்திரன் பத்திராபதியின் வேண்டுகோளால் உதயணனுக்கு மகனாகப் பிறக்கும்படி சோதவனென்னும் முனிவனுக்குக் கட்டளையிட்டனன். (பெருங்கதை.)

ஒரு முனிவன். இவன் சௌதர்மேந்திரனுடைய கட்டளையால் நரவாணனாக வந்து பிறந்தவன். (பெ~கதை.)

நகுஷன் என்னும் வசுவின் குமரன்.

கத்ரு குமரன், நாகன்.

வடமொழியில், பார்க்கவம், கார்க்கியம், பராசரம், பாரத்வாசம், பிரகஸ்பதீயம், ஆர்ஷ்யம், பௌர்ஷ்யம், சித்தாந்த சிரோமணி, சூர்ய சித்தாந்தம், ககோள சித்தாந்தம், ஆர்யபட சித்தாந்தமெனப் பல நூல்களும் தமிழில் வீமேசுரமுள்ள முடையான், உள்ள முடையான், குமாரசுவாமீயம், சாதகாலங்காரம், சாதக சிந்தாமணி, செகராஜசேகரம், சந்தான தீபிகை, கார்த்திகேயம், அம்மணீயம், சிநேந்திரமாலை, விதானமாலை முதலிய பலவுள.

1. கிரகங்களின் ‘சசாரஞ் சொன்ன கணித நூல். 2. இது கணிதஸ்கந்தம், சங்கிதாஸ்கந்தம், சாதகஸ் கந்தம் என மூவகைப்பட்டுப் பஞ்சாங்கம் கணிக்கும்விதம்,கூறும். சங்கி தாஸ்கந்தம் சகல திரியைாட்கு கன்னாள் தீநாட்களைக் கூறும், சாதகல்ந்தமாவது கிரகங்களைப்பற்றிய பலா பனங்காயும் யோகங்களையும் கூறும்.

ஆப்பிரிகாகண்டத்துப் பாமா தீவிலுள்ள வாடாலூ ஏரியினீரின் மேற்பாகம். எக்காலத்தும் ஒரேசோதிபபமாய்க் காணப்படுகிறதாம். இதில் தீபாக்னி சத்துண்டென்பர்.

தென் அமெரிகாவைச் சேர்ந்த பிரேசில் நாட்டில் உள்ள ஒருவகை மரம். இராக் காலங்களில் பெருஞ்சோதியாகப் பிரகாசிக்கின்றதாம். இந்தியாவில் சிற் சில இடங்களில் இவ்விதமாம் உண்டு,

ஸ்வீடன் தேசத்துக் காடுகளில் ஒரு செகப்பும் பொன்னிறமுமான ஒருவகை மலர் புட்பிக்கிறதாம். அது இரவில் சோதியாகப் பிரகாசிக்கிற தென்பர்.

இவன் மகவுவேண்டிச் தவமியற்றிப் பெண்மகவுபெற்றுச் சோதிட ரால் இந்த மகவின் பிறப்பு, தேசத்திற் கரிட்டமென வறிந்து பெட்டியிலிட்டு ஆற்றில் விட்டனன். தற்செயலாய் மகவடங்கிய பெட்டி மயனிடமகப்பட்ட உடன் பேழையைத் திறந்து மகவிருப்பது கண்டு தீர்க்க சுமங்கலியாக என ஆசீர்வதிக்கக் கேட்ட மகவு நான் கன்னிகை, என் பிறப்பு நாட்டிற்கு அழிவென்று தந்தையால் ஆற்றில் இடப்பட்டேன் என, மயன் என் தவத்தால் மாங்கல்யத்துடன சந்திரமதியெனப் பிறக்க, என அவ்வாறே அம்மகவு தீக்குளித்து மதிதயன் குமரியாய்ப் பிறந்து அரிச்சந்திரனை மணந்தனள்.

1. திவட்டன் புதல்வி. 2. மேகவாகனன் புதல்வி. அருக்க கீர்த்தியின் மனைவி.

ஐப்பசி மாதம் சோதி நக்ஷத்திரத்தில் சூரியன் வரும் நாளில் கிழக்கில் மின்னினல் மழையுண்டு.

சௌராட்டிரத்தின் சோமநாதலிங்கம், ஸ்ரீசைலத்தில் மல்லிகார்ச்சுனலிங்கம், உச்சயினியில் மாகாளலியை, ஓங்காரலிங்கம, ஹிமவக்கிரியில் கேதாரலிங்கம், டாகினியில் (டெக்கான்) பீமசங்கரலிங்கம், வாரணாசியில் விச்வேச்வரலிங்கம், கோதாவரி தீரத்தில் திரியம்பகலிங்கம், சிதாபுரம் (பரலே) வைத்யநாதவிங்கம், தாருகா வனத்தில் நாகேச்வரலிங்கம், சேதுவில் இராமேச்வரலிங்கம், சீவாலயத்தில் குச்மேசலிங்கம் என்பனவாம்.

இது இராக்காலங்களில் பிரகாசத்தைத் தருவதாம். இவ்வகையில் சோதிப்புல் என ஒன்று உண்டென்பர்.

நாலா மன்வந்தரத்து இடி.

சந்தர புத்ரி, வருணன் புத்திரனான புட்கரன் தேவி, (பார~உத்.)

வாணகான் பட்டணம்,

ஆரிய நாட்டுக்கு மேற்கின் கணுள்ள நாடு.

வச்சிர நாட்டைச் சார்ந்த ஆறு. (சிலப்பதிகாரம்.)

சநாசித்துக்கு ஒரு பெயர்.

குந்தநகரத்து வேதியன், ஒரு வேதியனை வணங்கித் தன் வறுமைகூறி அவ்வேதியன் சொற்படி நந்தவனம் வைத்துச் சுவர்க்கமடைந்தவன்,

ஒரு வித்யாதர நகரம்.

ஆயுதமகாராசன் பெண், இவள் பாச்சித்தை மணக்கையில் நான் நீர்விளையாடேன் அப்படி நேரிடுகையில் உன்னை விட்டு நீங்குவேன் என்று அவனுடன் சிலநாளிருந்து ஒருமுறை நீர்விளையாடுகையில் மறந்து தந்தையால் கொடிய குமரர் பிறக்கச் சாபம் பெற்றவள். இவள் குமரர் சலன், வலன், நலன்.

சண்டாளனுக்குப் பங்கஜாதி ஸ்திரியிடம் பிறந்தவன். இவன் தொழில் அரசனுத்தரப்படி கொலைசெய்வது. (மநு.)

நரம்புகளில் வீக்கம் உண்டாகி வாந்தி, தேகபாரிப்பு, ஊதல், அதைப்பு, உண்டாகும். இதனைச் சோகை யெனவும் கூறுவர். இது விஷம் தேகத்தில் ஊறுதலாலும், மலைவாசம், நீர்க்கரை வாசம், சாம்பல் மண் முதலிய தின்பதால் உண்டாம். இது வாதசோபை, பித்தசோபை, சிலேஷ்மசோபை, வாதபித்தசோபை, வாதசிலேஷ்மசோபை, சிலேஷ்மபித்த சோபை, திரிதோஷசோபை, அபிகாத சோபை, விஷசோபை முதலாக நிசசோபை; ஆகந்துக் சோபை என்பன. இவை நீர்ப்பேதி, அடைகயாயம், சங்கபாயஸம், சாலாபாவனமேஷமுத்ரம், குடமண்ரேம் முதலியவற்றால் வசமாம்,

வம்சவிபூவன பாண்டியனுக்குக் குமரன்.

1. பாரதவீரரில் ஒருவன், (சங்கமனம்சம்) புத்திரன் துருபதன், பாஞ் சாலதேசாதிபதி, 2. கிருஷ்ணமூர்த்திக்குக் காளிந்தியிடத்துதித்த குமரன், இவற்கு ஒன்பதின்மர் தம்பியர். 3. சகதேவன் குமரன், இவனுக்கு 100 குமரர் சேஷ்டன் சகந்தகிருது. (சுசன்மகிருது) 4. பிரமன் உறக்குகையில் வேதங்க ளைத் திருடிச்சென்று விஷ்ணுமூர்த்தியால் கொலையுண்ட அசுரன். 3. ஒரு அரசன், இவன் குமரன் சக்தன். இவன் இந்தக் குமரன் போதாமல் ஆசாரியரை வேண்ட ஆசாரியர் சந்தனைப் பசுவாக்கி யஞ்ஞம் செய்தனர். அதனால் இவனுக்கு 100 குமாரர் பிறந்தனர். இவன் சகதேவன் குமானா யிருக்கலாம்.

ஒரு மகருஷி, இவர்க்கு யமுனையில் அர்க்கதந்தர் எனும் முனிவர் பிறந்தனர்.

1, சௌராட்டக தேசத்தரசன், இவன் தேவி சுதன்மை, இவன் குமரன் எமகண்டன். இவ்வரசன் தொழுநோயால் அரசைப் புதல்வனிடம் ஒப்புவித்துப் பிருகு முனிவர் ஆச்சிரமஞ் சென்று தன்குறை கூற முனிவர் அரசனை நோக்கி நீ முன்பிறப்பில் சித்து ரூபன் என்னும் வைசியனுக்குச் சுலோசனையென்னும் தேவியிடம் காமந்தன் என்னும் பெயருடன் குடும்பினியென்பவளை மணந்து பஞ்சமகா பாதகங்களைச் செய்ய அரசன் நாட்டை விட்டகற்ற நீங்கிவனத்திற் சென்று ஒரு வேதியனைக்கொன்று பிரம கத்தியால் பிடியுண்டு வார்த்திகப்பருவத்தில், ஒருவேதியனுக்கு நீ அபகரித்த பொருளைத் தானஞ் செய்து மீண்டும் வேதியரை அழைக்க அவர்கள் உன்னிடம் தானம் வாங்காது திருப்பணிசெய்யக் கட்டளையிட அந்தப் புண்ணிய பலத்தால் அரசனாய் அது நீங்கிப் பாபபலம் அநுபவிக்கும் காலம் வந்தமையால் தொழுநோயால் துன்புறுகின்றனை யென்றனர். அரசன் நம்பாமையால் அவனிடமிருந்து அநேக கரிக்குருவிகள் தோன்றி அரசனை வருத்தின. அரசன் அஞ்சி அபயம் செய்ய இருடி, கமண்டல நீரை அவன் மீது தெளிக்க அவனுடலிலிருந்து ஒரு பூதம் தோன்றி நீ முற்பிறப்பில் என்னைக் கொன்றனை; உன்னை விடேன் என இருடி அதனையு மடக்கி நோயை நீக்க நற்பதம் பெற்றவன். 2. இவன் கௌடதேசாதிபதி, இவன் குமரன் வம்சவிவர்த் தனன், இவனற்குண நற்செயலுடையனாயினும் கர்மத்தால் மகோதரவியாதி பெற்று வில்வாரண்யமடைந்து சிவ பூஜையால் நீங்கப்பெற்றவன்.

காவிரியின் சங்கமத்திலுள்ள தீர்த்தம். (சிலப்பதிகாரம்.)

ஒரு பாரதி வீரன்.

அக்ரிஷ்டோமம், அத்ய்க்னிஷ்டோமம், உத்தியம், சோடசி, அதிராத்ரம், அப்தோரியாமம், வாஜபேயம் என்னும் யாகபேதங்கள்.

1. அக்செருமனைக் காண்க. 2. சோமநாதத்தில் திருக்கார்த்திகை யில் சிவதரிசனஞ் செய்யச்சென்று சந்திதானத்துத் திருவிளக்குக் கீழ்வீழ்ந்து அவிழ்ந்து போகக்கண்டு சும்மாவிருந்து மறுபிறப்பில் பேயாயினவ. 3. சாபமாமுனிவனுக்குத் தந்தை. 4. சாலிலூகன் குமரன், இவன் குமாரன் சாத்தனுவன்.

ஜநமேஜயன் புரோகிதன்.

காசியிலாண்ட பௌத்த அரசன், இவன் குமரன் உக்ர சீதளன்.

மலையத்துவச பாண்டியன் தவத்தால் திருவவதரித்த தடாதகைப் பிராட்டியாரென்று திருப்பெயர்கொண்ட பார்வதிபிராட்டியாரைத் திருமணஞ்செய்ய எழுந்தருளிய சிவமூர்த்தியிச்சையாற் கொண்ட திருவுரு. இவர், தடாதகைப் பிராட்டியாரைத் திருமணஞ் செய்துகொண்டு அம் மணக்கோலர் தரிசிக்கவந்த பதஞ்சலி வியாக்கிரபாத முனிவர்கள் பொருட்டு வெள்ளியம்பலத் திருநடன தரிசனம் தந்து, திருமணத்தில் தேவ இருடியர் உண்டு மிகுந்த பொருள்கள் அதிகப்பட்டிருப்பதைத் தேவியார் திருவாய்மலரத் தமது குடையாளாகிய குண்டோதரனுக்கு அன்னமிடச் செய்து, அவை பற்றாமையால் இருந்த மற்றப்பாக மாகாதவைகளையும் உண்டு பசிதீராது வருந்தியவனுக்கு அன்னக்குழி அருளி, சீர் வேட்கையால் வருந்தி அவன் ஏரி, குளம் முதலிய வறள உண்டும் பற்றாது வருந்தக் கண்டு வைகையை வருவித்தவர். தடாதகையாரின் தாய் கடலாட விரும்பிக் குமரியுடன் கூற அம்மையார் நாயகர்க்குக் கூறச் சிவமூர்த்தி ஏழு கடலையும் இறந்த காஞ்சனமாலையின் கணவனையும் வருவித்துக் கடலாடச்செய்து உக்கிரகுமார பாண்டியனைப் பெற்று அவனுக்குத் திருமுடி சூட்டி வேல், வளை, செண்டு அருளி, அவற்றைக் கடல், இந்திரன், மேரு இவர்களின் மேல் எறியக் கட்டளை தந்து திருக்கோயிலில் எழுந்தருளி (64) திருவிளையாடல் புரிந்தவர்.

பாணபத்திரர் பொருட்டுப் பாண்டியன் பொன்னறை யிடத்துள்ள பொருள்களையெல்லாங் கொடுத்துப் பிறகு கொடுக்க இல்லாமையால் சேரமான் பெருமாளிடம் திருமுகப்பாசுரம் “மதிமலி புரிசைமாடக் கூடற்பதியிசை நிலவும் பானிறவரிச்சிறை, பன்னம்பயில் பொழிலாலவாயின், மன்னியசிவனியான் மொழி தருமாற்றம், பருவக்கொண் மூஉப்படியெனப் பாவலர்க், குரிமையினுரி மையி னுதவ யொளி திகழ், குருமாமதி புரை குலலிய குடைக்கீழ்ச், செருமாவுகைக்குஞ் சேரலன் காண்க. பண்பால் யாழ் வல பாணபத்திரன், மன்போலென்பாலன் பன்றன்பால், காண்பது கருதிப் போந்தனன், மாண்பொருள் கொடுத்துவர விடுப்பதுவே” என்று வரைந்துகொடுத்துக் கனவிடை செரமானுக்கும் கட்டளை தந்து பாசுபத்திரரை யனுப்பிப் பொருள் கொடுப்பித்தவர். 2. செண்பகமாறன் தன் மனக் கருத்தைத் தெரிவிக்கும்படி பொற்கிழி தூக்கிப் புலவர்களைக் கேட்கப் புலவர்கள் பலரும் பலவாறு பாட அரசனது எண்ணம் சரிவராமையால் தருமி எனும் சிவவேதியர் தமக்கு அப்பொருளைக் கொடுப்பிக்கும்படி வேண்டச் சோமசுந்தரக்கடவுள் “கொங்கு தேர் வாழ்க்கையஞ் சிறைத்தும்பி காமஞ் செப்பாது கண்டது மொழிமோ, பயிலியது கெழீஇய நட்பின், மயிலியற் செறி யெயிற்றரிவை கூந்தலி, னறியவுமுள வோ நீயறியும் பூவே” என்னும் திருப்பா சுரந்தரப்பெற்று அதனைப் பாண்டியனுக்குக் காட்டப் பாண்டியன் களிப்புற்றுப் பொற்கிழிதா இருக்கையில் நக்கீரர் இப்பாட்டில் குற்றங்கூறத் தரும் இறைவனி டம் குறையிரக்க இறைவன் புலவர்போற் சங்கத்திற்சென்று அங்கம் வளர்க்க அரிவாளி னெய் தட்விப், பங்கப்பட விரண்டு கால்பரப்பிச் சங்க தயார், சீர்ரென வறுக்குள் கீரனோ வென்சவியைப், பாரிற் பழுதென்பவன்” எனக்கூறக்கேட்ட நக்ககீரர் மறுவிடைதர அவரைச் சங்கப்பலகையினின்று நெற்றிக் கண்ணெருப்பால் பொற்றாமரைத்தீர்த்தத்தில் விழ வீழ்த்தி அவர், அபராத க்ஷமையாகக் கைலைபாதிகாளத்தி பாதியந்தாதி பாடி வேண்ட அருள் செய்து இலக்கணம் அகத்தியரிடம் வாசிக்கக் கட்டளை செய்தவர்.

இவன் வங்கிய பாத பாண்டியனுக்குப் பின் அரசு செய்தவன், சோழனை மடுவில் வீழ்த்தியவன்.

ஒரு வேதியன், இவன் ஒழுக்கம் நீங்கி மதங்கியைப் புணர்ந்து வடவருத்தில் முத்தி தீர்த்தத்தில் ஸ்நானஞ் செய்து சோமவாரதினம் விரதமிருந்து இறந்து யமபடரினீங்கி முத்தியடைந்தவன்.

மனவூர் அன்னும் பாண்டிநாட்டரசன், உக்கிரகுமார பாண்டியனுக்குத் தன் குமரி காந்திமதியை மணஞ் செய்வித்தவன்,

ஒரு புண்ணிய தீர்த்தம், இதனருகில் பாண்டவரை அங்காரவரு ணன் என்னும் காந்தருவன் பயமுறுத்த அருச்சுனன் அவனை யெதிர்த்து யுத்தம் சரிந்தனன். பின்பு அந்தக் காந்தருவன் சித்திரரதன் என்று பெயர் வைத்துக் கொண்டு அருச்சுநனிடம் நட்புக்கொண் டனன்.

சுருதச்சிரவசுவின் குமரன்.

1, பிருசாசுவன் குமரன், இவன் அநேக யாகங்களைச் செய்தான். 2. குசாசுவன் குமரன், இவன் குமரன் காகுத்தன். 3. பூரிச்சிர வனுக்குத் தந்தை, பாகுலிகன் குமரன், இவன் சிநியைக் கொல்லச் சிவனையெண்ணித் தவமியற்றிப் பெறாது அவன் சந்ததியாரைக் கொல்ல வரம்பெற்றவன். இவன் குமரர் பூரி, பூரிசிரவசு, சலன்,

கூர்ச்சர தேசத்திலுள்ள பிரபாஸ் தீர்த்தம், இதில் சந்திரன் ஸ்நானஞ்செய்து தக்ஷசாப விமோசன மடைந்தனன்.

வருணனுக்கு இரதம், அம்புப்புட்டில் முதலிய கொடுத்தவன். இவன், பவனிடம்பெற்ற தேரால் அசுரரைச் செயித்தனன்.

சூளியின் தேவி, இவன் குமரன் பிரமதத்தன்.

1, உமாதேவியார் கௌரியாகத் தவஞ்செய்கையில் வந்த அசுரன், பிராட்டியைக் கண்டு ஞானோதயமடைந்து பணிந்து திருவடியில் தவமுடியும் காலம் வரைக்காத்திருந்து பிராட்டியார் சி பெருமான யடைய அவருடன் கைலையடைந்து நந்தியுடன் காக்குந்தொழில் பூண்டு கணநாதனைவன். இவனுக்குப் புலியுரு. (சிவமகாபுராணம்). 2. சிவகணத்தலவரில் ஒருவர். கைலா யத்தில் கானஞ்செய்பவர். (சிவாஹஸ்.)

கூர்சாரத்திலுள்ள சிவத்தலம், சந்திரனுக்கு சயரோகங் நீங்கவருளிய திருத்தலம்,

1 பிரசாபதிக்கு மநஸ்வதியிடம் பிறந்தவன், இவன் மனைவி மனோகரி, குமாரர் புரோசனன், வர்ச்சிகன், சிசிரன், பிராமணன், வருணன், பெண் பிரதை. இவளுக்கு 10 காந்தருவர் கணவராயினர். 2. வசுக்களில் ஒருவன். 3. சந்திரன். 4. சண்ழகசேநாலீரன், 5. அக்நிமுகனுக்குச் சேநாபதி. 6. இவன் வேதியன் காமத்தால் இழிகுலப் பெண்களைப் புணர்ந்தவன். தேவி சுசீலை, இவள் நல்லொழுக்கமுள்ளவள், (காவிரி புராணம். 7. தினகரராஜ புத்திரனாகிய இவன் விளையாடிக் கொண்டிருக் கையில் ஒரு வித்வான் கைகொட்டியழைக்க இவன் தன்னிடம் வித்வான் யாசிக்கிறதாக எண்ணித் தலையிலணிந்திருந்த சுட்டியைப் பிடுங்கிக் கொடுத்தவன். இதனைத் தினகர வெண்பாவிற் “கையை விரித்தழைக்கக் கண்டு குழந்தை சோமன், செய்ய சுட்டியீந்தான் தினகரா, பையவே, தோன்றிற் புகழொடு தோன்றுக அஃதிலார், தோன்றலிற் றோன்றாமை என்று பின்னும் நிழலருமை வெய்யிலிலே நின்றறி மீனீசன், கழலருமை வெவ்வினையிற் காண்மின், பழகு தமிழ்ச் சொல்லருமை நாலிரண்டிற் சோமன் கொடையருமை, புல்லரிடத்தே யற மின் போய்” எ.ம். கூறியிருக்கிறது. 8. திரிபுவனம் எனும் ஊரிலிருந்த ஒரு பிரபு. திரிபுவனம் திருவிடைமருதூர்க்குப் போகும் வழியில் திருநாகேச்சுரத்திற் கருகிலுள்ளது. இவர் ஒட்டக்கூத்தரை கொல்லவந்த இனத்தாரினின்று தப்புவித்தவர், கர்ணபரம்பரை,

இராஜருயஞ்செய்யத் தகுதியுள்ளவன்.

1, பிரமன் சபையிலுள்ள தேவர், பித்ருக்னக்காண்க. 2. இவர்க்கு ரேனுகை, ரேனுகன் இருவரும் தாமரைலிருந்து பிறந்த புத்ரர். (பார~அநு.)

இந்த அரசனுக்கு (100) தேவியர். மூத்தமனைவிக்கு மாத் திரம் குட்டதோய்கொண்ட ஒரு குமரன் உண்டு, மற்றவர்க்குப் புத்திரபாக்கியம் இலாததைக்கண்ட அரசன் விசனமடைந்து ஒரு முனிவ டஞ்சென்று தங்குறை கூறி யாசித்தனன். இருடி, அந்த மூத்த மனைவியின் புத்திரனாகிய குட்டரோகியை யாகத்தில் வகிர்ந்து தேவர்களுக்கு அவி தந்தனர். அதனால் நூற்றுவருக்கும் கருவுண்டாயித்து, யாகஞ் செய்வித்த முனிவர் சிசு அத்தி தோஷத்தால் நரகமடைந்தனர். அரசன் இறந்து சிசு அத்தி செய்ததால் நரதெரிச்னம் செய்து நல்வழி அரசு செலுத்தியதால் சுவர்க்கம்புக இருக்கையில் அங்குத் தனக்கு யாகஞ் செய்வித்த முனிவரைக்கண்டு விசனமுற்றுக் காரணம் வினவுமுன் சிசு அத்திதோஷங் கூற அரசன் நன்றி மறவாது யமனையடைந்து தன் புண்ணியத்தில் பாதி கொடுத்து முனிவரை நரகத்தனின்று சுவர்க்கம்புகச் செய்தவன்.

திருமூலர் மாணாக்கரில் ஒருவர். (திருமந்திரம்.)

யஞ்ஞத்தில் உபயோகப்படுத்தும் ஒரு கொடி விசேஷம்.

துக்கம், ஆயாசம், மிகுசையோகத்தால் மூத்ரம் அதிகரித்துக் கீழ் வயிற்றில் சேர்ந்து அடிக்கடி நீரிறங்கும். இதனால் தேகம் சந்திரனைப் போல் வெளுக்கும். நாளுக்குநாள் பலவீனமாய் முகம், கன்னம், உதடு மூன்றும் சுஷ்திக்கும். அதிதாகம், நாவறட்சியுண்டாம்; இது சந்திரனைப் போல் தேகத்தை வெளுக்கச் செய்ததால் சோமரோகம் எனப் பெயர். இதனை வாழைப்பழ ரஸாயனம், சீந்தில், சர்க்கரை முதலியவற்றால் வசம் செய்ய வேண்டும்.

இது ஒருவகைக் கொடி. இது காச்மீரதேசத்துக் கணவாயிடத்திலும், பூனாவின் காட்டுப் பிரதேசங்களிலும் வளருகிறது. இது கொடிக்கள்ளியைப் போன்று வெண்மையான பூங்கொத்துக்களைப் பெற்றிருக்கிறது. சிறிது காரமுள்ளதாகவுமிருக்கிறது. வேதத்திற் கூறப்பட்ட சோமபானப்பூண்டு இது என்றே கூறுகின்றனர்.

இது கார்த்திகை மீ திங்கட்கிழமை விடியல் ஸ்நான முதலிய செய்து சிவபூசை முடித்து வேதிய தம்பதிகளைச் சிவமூர்த்தி யாகவும், பிராட்டியாகவும் பாவித்துப் பூசை முடித்து அவர்களுக்கு அன்ன முதலிய உதவிச் சிவமூர்த்திக்குப் பஞ்சாமிர்தத்தால் அபிஷேக முதலிய நடத்தி உபவசித்தலாம். இது சந்திரன் சிவமூர்த்தியை யெண்ணி விரதமிருந்து சோமன் என்னும் பெயரும் சடையினின்று நீங்காதிருக்கும் வாழ்வும் அடைந்த நாள், இதை அநுட்டித்தோர் சீமந்தினி முதலியவர்;

இது சிவபிரான் விரதம். இதனைச் சோமவாரங் தோறும் அநுட்டித்தல் வேண்டும். இது பிராம்மண தம்பதிகளை உமாம கேசராகப் பாவித்துப்பூஜித்து அவர்க்கு உணவாதிகள் அளித்து விரதம் இருப்பது. சீமந்தினியைக் காண்க, இது கார்த்திகை முதலிய மாதங் களிலிருந்து தொடங்கல் வேண்டும்.

உற்படரைக் காண்க.

சோணாட்டில் திருவம்பரென்னுந் தலத்தில் சிவ பக்தி சிவனடியவர் பக்தியிற் சிறந்து சிவ வேள்விகள் செய்து திருவாரூரடைந்து சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளைத் தொழுது அவரிடம் அன்பு டையவராய்ச் சிவபதம் அடைந்தவர். (பெ~புராணம்.) கி. பி. 9 ஆம் நூற்றாண்டு.

எழுபத்தினாலு சிம்மாசனாதிபதிகளில் ஒருவர், மேனாட்டில் இருந்தவர். (குருபரம்பரை.)

சகதேவன் குமரன், இவன் குமரன் சுருதசிரவசு.

சிவமூர்த்தியும் உமையும் கந்தமூர்த்தியுடன் எழுந்தருளியிருக்கும் திருக்கோலம்.

ஆற்றூரிலிருந்த ஒரு தாசி, தமிழில் வல்லவளாயிருந்தவள். காளமேக் அபுலவரால் பாடப் பெற்றவள்.

1, சிவபூதகணத்தவரில் ஒருவன். 2. அக்நிமுகன் சேநாபதியரில் ஒருவன விரமாபுரந்தரனால் மாண்டான்.

பாஞ்சாலன் படைத்துணைவர்.

விச்சுவரூபன் சிரத்திலொன்று. இது கபிஞ்சலப் பறவையாயிற்று,

அஸ்திரிதம், பிச்சளம், அசுசி, குவதிதம், சுஷ்மிதம், தக்தம், விரூபம், அநர்த்துசம், (1) அஸ்திரிதம்: கஞ்சி சுற்றிக்கொண்ட அன்னம் இதைப் புசிக்கின் ஆமயரோகம் உண்டாம. (2) பிச்சனம்: அளிந்த அன்னம், இதையுண்ணின் குன்மரோக முண்டாம். (3) அசுசி: புழு, மயிர் முதலிய கூடிய அன்னம். இதைப் புசிக்கின் வாய்னீர் ஒழுகலுண்டாம். (4) குவதிதம்: நருக்கரிசிபட்ட அன்னம் இதைப் புசிக்கின் அசீரண ரோகமுண்டாம். (5) சுஷ்மிதம்: சிறிது வெந்தும் மிகவேகாதது மான அன்னம் இதனால் இரத்த பீடன் ரோகமுண்டாம். (6) தக்தம்: காந்தின அன்னம் இதைப் புசிக்கின் இந்திரியநாச முண்டாம். (7) விரூபம்: விறைத்த அன்னம் இதையுண்ணின் ஆயுட்க்ஷணம். (8) அநாத்துசம்: பழைய சாதம் இதையுண்டால் அதிநித்திரை சீதாதிரோகங்களுண்டாம்.

இவர் முத்துக்கிருஷ்ண பூபாலர் குமரர். இவர் கொடையாளர் புலவர்க்குக் கொடுத்துப் புகழ் பெற்றவர். இவரை சவ்வாது புலவர், அலையான் கவடுபடா னாருடனுங்காயான், இலையென்பதோர் நாளுமில்லை கவநேர்ந்த, சாலை முத்துகிருஷ்ணனருள் சற்குணரித் தாம ணியைச் சோலையென்று சொன்னவரார் சொல் எனப்பாடினர்.

தூற்றெட்டுத்திருப்பதிகளில் ஒன்று. இதில் எழுந்தருளிய பெருமாள் அக்காரக்கனி அழகியசிங்கர்

மதுரையாண்ட 58 ஆம் பாண்டியன்.

இது ஒருவித தான்யம், பருத்து மஞ்சளாயும் செவந்தும் உருட்சியா யுள்ளது. இத்தானியங்கள் வரிசையாக முத்துப் பதித்ததுபோல் ஒரு கதிரில் தோன்றி அழகாயிருக்கும். இதன் மாவினை ஆகாரமாகப் பதஞ்செய்து உண்பர், இது வடஅமெரிக்கா, தென் ஜெர்மனி, இந்தியா, ஆஸ்திரேலியா, அமெரிக்கா முதலிய இடங்களில் பயிரிடப்படுகிறது.

இராமதேவர் மாணாக்கர்

சோழநாடு தென்னிந்தியாவில் ஒரு பெரும்பாகம். சோழர்கள் தென்னிந்தியாவின் கீழ்ப்பாகத்தையும், பாண்டியர்கள் தென்பாகத்தையும், சேரர்கள் மேல்பாகத்தையும் ஆண்டனர். இவர்கள் அசோகர் காலத்துக்கு முற்பட்டவர்கள் என்று கிரீக் சரித்திரக்காரர் கூறியிருக்கின்றனர். A. D. 2ம் நூற்றாண்டில் உறையூர் இவர்களுக்கு இராஜதானியாக இருந்தது. 7ம் நூற்றாண்டில் மலைக் கூற்றம் (கும்பகோணம்) இராஜதானியாக இருந்தது. 10ம் நூற்றாண்டில் தஞ்சா வூர் இராஜதானியாக இருந்தது. டாக்டர் பர்னல் உன்பவர் 10ம் நூற்றாண்டில் கங்கைகொண்ட சோழபுரம் இராஜதானியாக கூறுகிறார். சோழர்களுக்குப் புலிக்கொடி இது பல்லவர்களிடத்திலிருந்து பிடுங்கிக் கொண்டது. இராஜராஜன் காலம் முதற் கொண்டு சோழ வம்சம் தெரியவரினும் (A. D. 1023ல்) இராஜராஜன் காலத்துக்கு முன்னிருந்த சோழர்களைப்பற்றி ஒன்றும் தெரியவில்லை. Lovis Rice என்பவர் கூறுகிறபடி இராஜராஜனுக்கு முன் மைசூருக்குக் கிழக்கில் பின் வரும் சோழர்கள் அரசாண்டதாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. 1. ஆதித்தியவர்ம ராஜேந்திர சோழன் A. D. 867~927. 2, வீரசோழ நாராயணராஜன் 927~977. 3. தாசோத்தியராயன். 4. பராந்தகராய அரிமாலி, 5. திவ்விய ராஜன் அல்லது தேவராய சோழ அரசர்கள் 6. அரிவரிதேவன் அல்லது திரிபுவன வீரதேவசோழன் 986 to 1023. இந்தச் சோழர்சள் டாக்டர் பர்னல் கூறு கிறபடி A. D. 850~1023 இந்தியாவின் வடபாகத்திலும் அரசாண்டார்கள் சோழர்கள் அரசாட்சி B C. 250ல் இருந்ததாக அசோகன் சாளனத்தினால் தெரிகின்றது. பாண்டியர்கள் அரசாட்சிக்கு முற்பட்டதாகத் தெரிய வருகிறது. எவ்வாறெனில் சோழர்களுடைய பெண்ணைப் பாண்டிய நாட்டை ஸ்தாபித்த முதல் பாண்டியன் மணம் புரிந்ததாகத் தெரிகின்றது. சிங்கள சரித்திரகாரர்கள் B. C. 247ல் சோழர்கள் இலங்கையை எதிர்த்து அதை (44) வருஷம் ஆண்டதாகக் கூறுகிறார்கள் அதற்கு (100) வருஷத்திற்குப் பிறகு மறுபடியும் படையெடுத்தனர். மூன்றும் படையெடுப்பு A, D. 110 சிங்களர் சோழராஜ்ஜியத்தின் மேல் A. D. 113 படை யெடுத்தார்கள். அதுவன்றியும் சோழனோடு பகைத்த பாண்டியனுக்கு உதவியாக 10ம் நூற்றாண்டில் ஒரு பெருஞ் சேனையை அனுப்பினர். இதில் பாண்டியன் தோல்வி யடைந்ததால் சோழர்கள் மீண்டும் சிங்களத்தின்மேல் படையெடுத்து அபஜயப்பட்டார்கள். ராஜராஜன் காலத்தில் கிழக்குச் சாளுக்கியர்களுக்கும் சோழர்களுக்கும் சம்பந்தம் இருந்தபடியால் வேங்கநாடும் கலிங்கநாடும் சோழராஜ்யத்தைச் சேர்ந்தன. இராஜராஜன் இலங்கையை அரசாண்ட 4 வது மிகுண்டுவின் அதாவது 1023 A. D. காலத்தவன் என்று தெரிகின்றது. இராஜ இராஜன் A, D, 1059 இலங்கையின் மேல் படையெடுத்து ஜெயித்து மிகுண்டுவைச் சிறைப்படுத்தினான். இராஜராஜேந்திரசோழன் அல்லது குலோத்துங்க சோழன் A. D. (1064~1113) இவன் மிக்க பராக்கிரமுள்ளவன். தன்னுடைய அரசாட்சியை ஒரிஸ்ஸா வரையில் பரவசெய்து பாண்டிய அரசாட்சியைத் தன்வசப்படுத்திப் பல்லவர்களைக் காஞ்சியிலிருந்து துரத்தினான். (11)ம் நூற்றாண்டில் வங்காளத்தை செயித்தான். சோழர்கள் முதலாவது சோமேஸ்வரன் காலத்தில் மேற்குச் சாளுக்கியர்களை நாசம் செய்தார்கள். அநேக ஜைனர்களுடய கோயில்களை இடித்துத் தகர்த்தனர். குலோத்துங்க சோழனுக்கு 1 வீரன் ராஜேந்திரசோழன் (2) கோப்பரகேசரி வர்மன், கோவிராஜகேசரிவர்மன் என்று பெயர்கள் உண்டு. இவன் ஆகவமல்லன் சோமேஸ்வரதேவன் என்னும் மேற்குச் சாளுக்கிய அரசனைத் துங்கபத்திரைக்கு அருகில் வென்றான். இவன் விக்கிரம பாண்டியன் குமாரனாகிய வீரபாண்டியனைச் செயித்து இவன் சகோதரனாகிய கங்கைகொண்ட சோழனை மதுரைக்கு அரசனாக்கினான். இவன் தந்தை இறந்த பின் சில காலம் இலங்கையைத் தன் வசப்படுத்தி வைத்திருந்தான். மிகுண்டுவின் குமரனாசிய கசியபன் சோழப் பிரதிநிதியை இலங்கையி லிருந்து ஒட்டித் தானே அரசனாயினான். கசியபன் இறந்த பிறகு இலங்கை அரசு மந்திரியாகிய வோசேஸ்வரன் குமரன் விஜயபாகு 1 என்பவனால் கவரப்பட்டது. விஜயபாகு சோழர்களைத் துன்பப்படுத்தியதால் குலோத்துங்கன் விஜயபாகுவின் தூதனை மூக்கையும், காதையும் அறுத்து அனுப்பினான். இதனால் ஒரு போர் உண்டாயிற்று. சோழர்கள் சிங்கள நாட்டிற்குள் புகுந்து மாந்தோட்டியில் இறங்கி ராஜதானியைய பிடித்துக் கொண்டார்கள். அரசன் புறங்காட்டி ஓடினான். சோழர்கள் நகரத்தை நாசப்படுத்தினர். விஜயபாகு மீண்டும் படையெடுத்துச் சோழரை இலங்கையிலிருந்தும் துரத்தினான். குலோத்துங்கன் 1 Died. 11. 13. அவன் குமரன் விக்கிரம சோழன் காலத்தில் சிங்களர் படையெடுத்துவர விக்கிரம சோழன் அவர்களைத் துரத்தி அடித்தான். ஆதொண்டை சக்கிரவர்த்தி: இவன் குலோத்துங்க சோழன் I பிள்ளையென்று கூறப்படுகின்றன. இவனுக்குக் கரிகால சோழன் என்றும் பெயர், சாரங்கதரன் என்பவன் குலோத்துங்கனுடன் 1 கூட பிறந்தவன் என்று கூறுவதன்றியும் அப்பகாவியம் என்று அப்பகலியினால் இயற்றப்பட்ட தெலுங்கு இலக்க ணத்திற்கு உரையெழுதிய நன்னயபட்டர் சாரங்கதரனை ராஜராஜன் குமரன் என்று கூறியிருக்கின்றனர். இது சாரங்கதான் சரித்திரத்தில் கூறப்பட்டிருக்கின்றது, இது நம்பதக்கது அன்று, இந்தச் சாரங்கதரன் கேசரி வம்சத்தைச் சேர்ந்தவனாகக் கானப்படுகிறது. சிங்கள சரித்திரத்தின்படி பராக்கிரம பாகு (1153~1186) குலசேகரபாண்டியன் எதிர்த்து ராமேச்வரத்திற்கு அருகிலுள்ள நாடுகளைக் கைப்பற்றிக் குலசேகர பாண்டியனைச் சிம்மாசனத்தை விட்டு நீக்கி அவன் குமரன் வீரபாண்டியனைன் சிம்மாசனம் ஏற்றினான். நீக்கப்பட்ட குலசேகா பாண்டியன், சோழர்கள் உதவியால் சிங்களரை எதிர்த்துத்தோற்றான். இதில் சோழ நாட்டின் சிலபாகம் சிங்களர் வசமாயிற்று, குலசேகரன் சிங்களரிடம் சரண் அடைந்தான், மறுபடியும் அவனைச் சிம்மாசனத்தில் ஏற்றினர். ஜெயிக்கப்பட்ட சோழநாடு வீரபாண்டியன் வசமாயிற்று.

கடல் கிழக்கு, வெள்ளாறு தெற்கு, கோட்டைக்கரை மேற்கு, எணாடு வடக்கு இருபத்து நாற்காதம் எல்லையாகக் கொண்ட பூமி “கடல் கிழக்குத் தெற்குக்கரை பொருவெள்ளாறு, குடதிசையிற் கோட்டைக் கரையாம்; வடதிசையில், ஏணாட்டுப்பண்ணை யிருபத்து நாற்காதஞ் சோணாட்டுக்கெல்லையெனச் சொல்” என்பதால் அறிக. இது காவிரியால் வளம் பெற்று அநேக சிவாலய விஷ்ணுவாலயப் பிரதிஷ்டைகளுடைய புண்ணிய பூமியாம்,

1. இவன் வேளாளரில் உழுவித் துண்போன், முடியுடை வேந்தர்க்கு மகட் கொடை நேர்தற்குரியன். 2. இவன் வேளாளன். மதுரை நக்கீரரால் பாடல் பெற்றவன். (புற~நா.)

காடுமீனம்படக் கண்டநங்கண்டன் வேற், கோடுமேயுந்து றைத்தொண்டியிக்கோனகர், தேடுநடுங் கொடிதெரிய நாழய்யவம், தாடுமேபாடுமே யன்னமேயின்னமே” இது தேவி பாடியது. மலையிலும் கானினும் போயினார் வருவரே, முலையின் மேற் பசலைபோய் முதனிறங் கொள்ளுமே, துலையிலங்கிய கொடைச்சோமன் வாழ்பு வனையில் தலையிலங்கிய நடத்தன்னமே யின்னமே இது சோழன் பாடியது.

இச்சோழன் மேற் சொன்ன சோழநாட்டை ஆண்டவன், துஷ்யந்தன் பேரனாகிய ஆச்சிரதன் குமரன். இவன் முதலாகச் சோழவம்சம் உண்டாயிற்று, இந்த வம்சத்தில் கரிகாற் சோழன் செண்டு சாத்தாவிடம் பெற்று இமயத்திலெறிந்து புலிக்குறி நாட்டினான். ஒரு சோழன் பசுவின் கன்றின்மேல் தேர்விட்டதற்காகத் தன் குமரனைக் கொன்றான். இவர்களது கதைகளைத் தனித்தனி காண்க, ஒரு சோழன் சிவமூர்த்திக்கு முந்நூற்றறுபது கலம் சம்பா அரிசி நிவேதித்து வேண்ட அவன் களிக்கச் சிவபெருமானுண்டனர்.

தேர்வண்மலையனைத் துணையாகக்கொண்டு சேரமான் மாந்தரஞ் சேரலிரும் பொறையோடு பொருது அவனை வென்றவன் உலோச்சனாரால் பாடல் பெற்றவன், ஔவையாராலும் பாடப் பெற்றவன், பாண்டரங்கண்ணனாரால் பாடல் பெற்றவன். (புற~நா.)

இவன் சிறந்த வீரன், கோனாட்டு எறிச்சலூர் மாடலன் மதுரைக்குமானபாற் பாடப் பெற்றவன். (புற~நா)

பாணரானும் பெருங்குன்றூர்க் கிழாராலும் பாடப் பெற்றவன். கரிகாற் பெருவளத்தானுக்குத் தந்தை, அழுந்தூர் வேளிடை மகட்கொண்டான், (புற~நா.)

இவன் சோழன் உருவப்பஃநேரிளஞ் சேட்சென்னி புதல்வன், நாங்கூர் வேளிடை மகட்கொண்டோன். தம்முள் மாறுபட்டு வந்து நியாயங் கேட்டோர் இருவர், இவன் இளையனென்று கூறியது நோக்கி நரை முடித்துத் தன்னை விருத்தன்போற் காட்டி நியாயங் கூறியவன். இளமையில் நெருப்பாற் சுடப்பட்டவன். தான் கருவூரிலிருக் கையில் கழுமலமென்னும் ஊரிலிருந்த யானையாற் கொண்டுவரப்பட்டு அரசாட்சிக்குரிய வனாயினவன் இரும்பிடர்த் தலையார்க்கு மருமான். கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனார் இயற்றிய பட்டினப்பாலைக்குப் பதினாறு நூறாயிரம் பொன் பரிசளித்தவன். இவன் மீது முடத்தாமக் கண்ணியார் பொரூநராற்றுப்படை பாடிப் பரிசு பெற்றனர். சேரமான் பெருஞ்சேரலாதனுடன் பொருதுவென்றவன், இவனைக் கரிகாலன் என வும், சோழன் கரிகால் வளவன் எனவும், கூறுவர். கரிகாற்சோழன் ஒருவன் இவனுக்குப் பின் இருந்ததாகத் தெரிகிறது. (புற~நா.)

ஆலத்தூர்க்கிழாராலும், ஐயூர்முடவனாராலும், எருக்காட்டூர் தாயங்கண்ணனாராலும் பாடல் பெற்றவன். (புற~நா.)

இவனே கோச்செங்கட்சோழன் என்பர். இவன் ஒரு சோழன் சேரமான் கணைக்காலிரும்பொறையைச் சிறை வைத்துப் பொய்கையார் களவழி நாற்பது பாட விடுதலை செய்தவன். இவன் திருமங்கையாழ்வார் காலத்தவன் என்பதைப் பெரிய திருமொழி (6) ஆம் பத்தாலறிக. ஆதலால் இவன் காலம் சற்றேறக்குறைய 4600 சில்லரை வருஷமாகிறது. (புற~நா)

ஊன்பொதி பசுங்குடையரால் பாடல் பெற்றவன். (புற~நா.).

ஆலத்தூர் கிழராலும், உறையூர் முதுகண்ணன சாத்தனாரா லும் பாடப் பெற்றவன். இவன் ஆற்றலுடையான் எனவுங் பொதுமகளிரை விரும்பாதவன் எனவும், வரையாது கொடுக்கும் வள்ளல் எனவும், கூறுப. இவன் பாண்டி நாட்டிலிருந்த ஏழரண்களை அழித்துக் கைக்கொண்டு அதில் தன் கொடியை காட்டினவன், மாவளத்தானுக்குத் தமயன், இவனுக்குச் சேட்சென்னி எனவும், புட்பகை எனவும், தேர்வண்கிள்ளி எனவும், பெயர், நெடுங்கிள்ளியுடன் பகை கொண்டோன் பலவரசருடன் போர் செய்தலைப் பொருளாகக்கொண்ட இவன் உறையூர் முதுகண்ணன் சாத்தனார் சொல்லால் அதனைத் துறந்து அறமேற்கொண்டான். (புற~நா.)

தாமப்பல் கண்ணனாராற் பாடப் பெற்றவன். (புற~நா.)

இவன் ஊக்கமுள்ளாரிடம் விருப்பும், மடிகளிடம் வெறுப்பும் உள்ளவன். இவனுக்குச் சோழன் நல்லுத்தான் எனவும் பெயர் கூறுவர். (புற~நா).

இவன் செங்குட்டுவன் தாயுடன் பிறந்த அம்மான் சோழன் மணக்கிள்ளியின் மகனுமானவன். இவன் உறையூர்ச் சோழரில் ஒருவன். இவன் காரியாற்றில் கிள்ளி வளவனுடனும் நலங்கிள்ளியுடனும் செய்த போரில் இறந்தனன். ஆதலால் இவனுக்குக் காரியாற்றுத் துஞ்சிய நெடுங்கிள்ளி யெனப் பெயர்.

ஊன்பொதி பசுங் குடையரால் பாடல் பெற்றவன். சேரமான் பாழளூ ரெறிந்த நெய்தலங் கானல் இளஞ்சேட்சென்னிக் கொரு பெயர். (புற~நா.)

பாண்டியன் போரிற் புறந்தந்தோடுவது கண்டு கூறியது. “மான பான பயன்வந்தானென வழுதி, போனவழி யாரேனும் போவாரோ, ஆனால், படவே யமையாதோ பாவியே னிந்தக், குடைவேலுடை நுழைந்தகோ” வசை பாடிய புலவனை மதுரையிற் பாண்டியன் கண்டு ழனியப் பின்னுங் கூறியது. “இலங்கிலை வேற்கிள்ளி யெதிர்மலைந்த அந்நாட், பொலங்கலனும் பொன்ழடியுஞ்சிந்த. நிலங் குலுங்க, ஒடினர் மேலோ வுயர் தாள வொண்குடையாய், பாடினா மேலோ பழி’ கம்பனைக் கொன்றானென்று பழிகூறலின் பாண்டியனிடத்துச் சோழன் விட்ட புலவன் முடி சூட்டு மங்கல்நாள் பாடிய வசை பாண்டியரிற் பாண்டியரிற் பாழான பாண்டியரிற், ஈண்டிரென விட்ட வெழுத்தல்ல; பூண்ட திருப், போகவென்றும் வேற்றூர் புகுதவென்று நீயிவண்விட், டேகவென்று மிட்ட வெழுத்து இது கேட்டுப் பாண்டியன் நன்றாகவே பொருள் கண்டு பொருள் கொடுக்கப் புலவன் மறுத்தான்.

சோழன் நெடுங்கிள்ளியின் மகன், உறையூர்ச் சோழன். இவனுக்கு விரோதமாக இவன் ஜாதியார் கலகம் விளைக்க இவன் மலையமானது முள்ளூர் மலையில் ஓடி ஒளித்தனன், இவனை அந்த ஆபத்தில் காத்தவன் மலைய சோழன் பெருந்திருமாவளவன் மான்மகன் திருக்கண்ணன். இவனுக்கு நேர்ந்த ஆபத்தைச் செங்குட்டுவன் கேட்டு விரைந்து வந்து பகைவர் ஒன்பதின்மரை நேரிவாயிலில் வென்று தன்னம்மான் மகனாகிய இவனைப் பட்டத்திருத்தினன். இவன் பின்னர் இராஜசூயம் வேட்டு இராஜசூயம் வேட்ட பெருநற்கிள்ளியெனப் பட்டான். இவனும் கண்ணகிக்குக் கோயில் கட்டுவித்து விழா நடப்பித்தான்.

இவன் குராப்பள்ளியிலிறந்தவன். காவிரிப்பூம் பட்டினத்துக் காரிக்கண்ணனாரால் பாடப்பட்டவன்.

இவன் தித்தன் என்னும் சோழன் மகன். முக்காவனாட்டு ஆமூர்மல்லனைப் பொருது வென்றான், சாத்தந்தை யாரால் பாடல் பெற்றான். இவன் தன் தந்தையுடன் பகைத்து நாடிழந்து வறுமையடைந்து புல்லரிசிக் கூழுண்டிருந்தவன். (புற, நா)

சேரன் செங்குட் இவனுக்குத் தாய்ப் பாட்டன். இவன் உறையூரிலிருந் தாட்சி புரிந்தவன். சோழன் நெடுங்கிள்ளியின் தந்தை.

உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியாரால் பாடப் பெற்றவன். சேரமானந்துவஞ் சேரலிரும் பொறையோடு பகைமையுடை யவன். (புற. நா)

சேரமான் குடக்கோ நெடுஞ் சேரலாதனுடன் பொருது கழாத் தலையாரால் பாடப்பெற்றவன். (புற. நா)

உறையூர் மருத்துவன் தாமோதரனாரால் பாடப் பெற்றவன். பாண்டியன் வெள்ளியம்பலத்துத்துஞ்சிய பெருவழுதியுடன் நட்புடையான். (புற~நா.)

இவர்கள் தமிழ் நாட்டில் தொன்று தொட்டு அரசாண்டு வந்தவர்கள். சோணட்டை அரசாண்டவர்கள். இது இவர்களுக்குக் குடிப்பெயர். தமிழ்நாட்டை ஆண்ட மூவேந்தருள் முதல்வர். இம்மூ வேந்தர்களின் அரசு, (பெடலாமி) கூறியபடி A D இரண்டாம் நூற்றாண்டிலும், (பெரிப்லஸ்) மூன்றாம் நூற்றாண்டிலும் இருந்ததாகக் கூறுவர். சோழர்களது ராஜதானி இரண்டாம் நூற்றாண்டில் மேலைக் கூற்றம். (கும்பகோணம்) பின்னர் மூன்றாம் நூற்றாண்டின் கரூர் இராஜதானியாயிருந்தது. ஏழாம் நூற்றாண்டில் தஞ்சை இராஜதானி யாயிற்று. சோழ ராட்சியம் முதலில் நாகர் எனும் ஒருவித காட்டுச்சாதி யாரால் ஆளப்பட்டு வந்தது. அவர்கள் பட்டணம் நாகப்பட்டணம் (உரகபுரம் எனப்பட்டது. பிறகு அவர்கள் யோட்டி இவர்கள் அரசாண்டார்கள். இரண்டாம் நூற்றாண்டில் தொண்டை நாடு (பொடாலமி) கூறியபடி நாமதர் எனும் ஜாதியாருக்கு நாடாயிருந்தது, A. D ஏழாம் நூற்றாண்டில் ஹூயூன்ஸங் கூறியபடி காஞ்சி ஒரு சிற்றரசாயிருந்தது. இக்காஞ்சி ஏழாம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் மேலைச்சாளுக்கியரால் செயிக்கப்பட்டது. (8)ம் நூற்றாண்டில் சோழர்களால் செயிக்கப்பட்டது.

(கோபிநாதராவ் கூறியபடி) சோழர்கள், சற்றேறக்குறைய (4) ஆம் நூற்றாண்டில் சோழ நாட்டை அரசாண்டிருந் தனர். அவர்களுக்குட்பட் டுப் பலர் சோழநாட்டை ஆண்டிருந்தனர், இந்தச் சோணாட்டரசர் (6) ஆம் நூற்றாண்டில் அரசாண்டனர், (8) ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் பல்லவ வம்சத்தவனாகிய பாமேசுர போத்தரசனிறந்தான், இவனுக்குப்பின் நந்திவர்மபல்லவ மல்லன் அரசாண்டான். இவனைத் தமிழ்நாட்டாசர்களி னுதவியால் சித்திரமாயன் எனும் பல்லவன் எதிர்த்தான், பிறகு நந்திவர்ம பல்லவனை எதிர்த்தனர். உதயசந்திர னெனும் படைத்தலைவன் அவனை விடுவித்தான். இந்தக் காலழதல் (கி~பி. 760) தமிழ் நாட்டரசர் தலையெடுத்தனர். இவர்களில் ஒருவருக் கொருவர் பெண் கொடுக்கும் சம்பந்தம் உண்டு (கி. பி. 862) பட்டம் தரித்த வரகுண பாண்டியன் தாய் ஒரு சோழன் மகள், இவர்கள் நிருபதுங்கனெ னும் பல்லவனையும் அவன்கீழ்ச் சிற்றரசனான பிரதிவிபதி (I) என்னும் அரசனையும் வென்றனர். அக்காலத்தரசாண்ட தமிழரசர் விஜயாலயன் மகன் ஆதித்தசோழனும், பாண்டியன் மாறஞ்சடையனும், வரகுண பாண்டியனுமாம். இவர்களில் ஆதித்தன் நிருபதுங்கனைச் செயித்துச் சோணாட்டின் ஒரு பகுதியைப் பற்றினான். வரகுணன் திருப்புறம்பியத்தில் நடந்த போரில் பிரதிவிபதியைக் கொன்றான். இக் காலமுதல் 13 வது நூற்றாண்டு வரையில் சோழராஜ்யம் உச்சம் பெற்றிருந்தது. இச் சோழவம்சத்தில் அடிக்கடி எடுத்துக் கூறப்படுவார் பராந்தகன், இராஜ ராஜன், இராஜேந்திரன். இவர்கள் மூவர்கள் இவர்கள் சந்ததியாரும் இப்பெயரால் வழங்கப் படுகிறார்கள்.

இரிபு பாமர்த்தன பாண்டியனுக்குக் குமரன்

ஒரு வைசியகுலத் தலைவன். சிபிச்சக்கிர வர்த்தி யாகஞ் செய்த காலத்தில் அதை விக்னஞ் செய்யப் புறாவுருக்கொண்டு வந்த இந்திரன் பொருட்டுத் தசை நிறுக்கத் தராசிட்டு நிறுத்தவன்,

நெடுழடிக் கிள்ளியின் மந்திரியரில் ஒருவன், (மணிமேகலை)

கோனாட்டு எரிச்சலூர்மாடலன் மதுரைக்கு மானாரால் பாடப்பட்டவன். (புற. நா)

1. இவர்கள் சோழ நாட்டு வேளாளர். இவர்கள் நற்குடி 4000 பசுங்குடி 12000, 60000. இவர்கள் சோழ நாட்டிலிருந்து நிலந்திருத்தியும் உழுதும் உழுவித்தும் அரசர்க்கு அமைச்சு முதலிய தொழில் பூண்டும் இருந்தவர்கள். 2. இவர்கள் வேளாளரில் ஒருவகையாக எண்ணப்படுகின்றனர் பண்டாரங்களும், மடத்துத் தம்பிரான்களும், ஓதுவார்களும் இவர்களைச் சேர்ந்தவர்கள், (தர்ஸ்டன்)

ஒரு வீரசைவர், இவர் சிவ கரிசனமாலாது அன்ன முண்னாமை யறிந்த சமனர், இவரைத் தங்கள் இருப்பிடத்துக் கொண்டு போய் ஜின்னைச் சிவமூர்த்தியென்று வணங்கச் செய்தனர். இவர் நோக்கம் பட்டதும் ஜைன விக்கிரகம் பொடியாயிற்று,

இவன் பிரகலாதனைக் கொல்ல இரணியகசிபுவால் அனுப்பப்பட்ட அசுரன். இவன் மாயையால் பிரகலாதன் உள்ளிற் புகுந்து வாட்ட விஷ்ணு அவன் உளத்தில் தேன் அழதம் பொழிந்து அசுரனை இளைக்கச் செய்தனர். (மச்சபுரா.)