அபிதான சிந்தாமணி

ஆயிரம் காலாட்களுக்குத் தலைவன். (சுக்~நீ.)

இருக்குத் தந்திரஞ்செய்த முனிவர்.

1. சத்தியைக் காண்க. 2. சதாக்ஷியைக் காண்க.

உப்புரவர், பூமியைத் தோண்டினவர்கள்.

விமலைக்குப் பிதா,

இவர் திருவாவடுதுறை மடத்தவர், இலக்கணக் கொத்து இயற்றிய சுவாமி நாததேசிகருக்கு மாணாக்கர். நன்னூலுக்கு விருத்தியுரை செய்தவர். ஊற்றுமலை பருதப்பனுக்கு நண்பர்.

ஸ்ரீதத்தனுக்குப் பிதா.

சிந்து நதிக்கு மேற்கிலுள்ள தேசத்தார்.

1. சங்கரபாண்டியன் மிருகத்தின் மேலேவிய அம்புபட்டிறந்த இருடி, இவன் குமரன் சாங்கலன், (சேது~பு.) 2. சாவித்திரியின் தந்தையும் மாலதி யின் கணவனுமாகிய அரசன்,

மத்திரதேசத்து இராஜதானி. ‘The Captial of Madra Dasa. இது சம் திரபாகை, இராவதி இரண்டுக்கும் இடையிலுள்ள து. (பா~சபா.)

கடைச்சங்கம் மருவிய புலவர். அகநானூற்றில் “இருங்கழி” என நெய்தலைப் பாடியவர்.

நயினாராசாரியர் மேல் பூதத்தையேவின மந்திரவாதி,

1. மாண்டு கேயர் புத்திரர், திருதராட்டிரன் தவத்திற்குச் சென்ற போது, துக்கத்தை நீக்கித் தருமம் உபதேசித்தவா. 2. சௌபரியின் குமரன். இவன் தான் கற்ற வேதத்தைத் தன் மாணாக்கருக்கு உபதேசித்தனன். இவன் மாணாக்கர் வாச்சியன், மௌத்கல்யன், சாலியன், கோமுகன், சிசிரன். 3. ஒன்பதினாயிரம் வருஷம் சிவனையெண்ணித்தவமியற்றிப் பெருங்கல்வி மாணானவன். இவன் வம்சத்திற் சாவர்ணி யென்னுஞ் சூத்ரகாசர் பிறந்தனர். (சிவ~பு.)

பிந்துமான் தேவி.

அயோத்தியாநகரம்.

சங்கமங்கை என்னுங் கிராமத்தில் பௌத்தர்குலத்துத் திருவவ்தரித்துச் சாஸ்திரவிசாரணை செய்யப்புகுந்து தமது சமயம் பொய்யென அறிந்து அக்குலத்தை நீங்காமல் புறத்தில் தம்மைச் சேர்ந்தவர்கள் களிக்க அகத்தில் தாம் களிப்புடன் சிவலிங்கத் திருவுருவத்தை வெளிப்படையிற் கண்டுகல்லினை மலராக எண்ணி எறிந்து வந்தனர். இவ்வகை நாடோறுஞ் செய்து வருகையில் ஒருநாள் மறந்து போசனஞ்செய்ய உட்கார நினைவு தோன்றி ஓடிச்சென்று கல்லொன்றை எடுத்து எறிசையில் சிவமூர்த்தி இடபா ரூடராய்க் காட்சி தந்து முத்தி அளித்தனர். (பெ. புராணம்.)

(சூ.) சிரஞ்சயன் குமரன்.

இக்ஷவாகு வம்சத்தவன். இவன் தந்தை கோதமன், அவனது சந்ததியான் ஆகையால் இவனைக கௌதமசாக்கியன் என்பர். இவன் தேவி கோபி, குமரன் நகுலன், மிகுதிசரிதம் புத்தனைக் காண்க. கீறீஸ்து சகம் 600 வருஷங்களுக்கு முன் இவனிருந்ததாகத் தெரிகிறது. இவனது ஏழாவது சந்ததியான் சுமித்தரன். இவனைப் புத்தமதத் தாபகன் புத்தன் என்பர்.

பறையூரிலிருந்த அந்தணன், (சிலப்பதிகாரம்.)

செங்குட்டுவன் காலத்திருந்த கூத்தாடும் வகுப்பினர்.

பிருகத்ரதன் குமரன், இவன் குமரன் விருஷபன்.

மன்வந்தரங்களில் ஒன்று.

கூறத்தக்கார், கண்ணால் விஷயத்தைக் கண்டோர், தவசி, தானசீலர், நற்குலத்தவர், சத்யவாதிகள், தர்மப்பிரதானிகள், குடிலமில்லார், பிள்ளைகளைப் பெற்றோர், தனவந்தர், சிசௌதஸ்மார்த்த கிரியையுடையார், வர்ணாச்ரமங்கடவாதவர் (3) சாக்ஷிக்குரியர், சாக்ஷிகூற அருகால்லாதவர் பெண்கள், சிறுவர், கிழத்தனமுடையார், சூதாடுவோர், குடியர், தெய்வாவேசி, பாதகன், ரங்காவதாரி, பாஷண்டி, கூத்தாடி, சாஸ்திர பிரமாண மில்லாதவன், தப்புப்பத்ரம் நிருமிப்போன், குரூபி, பதிதன், நண்பன், பொருளால் சம்பந்தமுள்ளவன், ஞாதி, பகைஞன், திருடன், குரூரன், குலபிரஷ்டன் முதலியோர். (யஞ்ஞவல்கியம்.)

பதினான்காம் மன்வந்தரத்துத் தேவர்.

(சூ.) சமித்திரன் குமரன்.

ஆறாம்மனு, இந்த மன்வந்தரத்து இறுதியில் விஷ்ணு மச்சாவதாரம் செய்தனர். இவனோடு ஒரு கற்பம் முடிந்து ஏழாமன்வந்தரம் உண்டாயிற்று. அருமித்திரன் என்று ஒரு அரசன் இருந்தனன். அவனுக்குக் கிரிபத்திரை என்று ஒருமனைவி இருந்தனள், இவர்கள் இருவருக்கும் இராசலகூணமுள்ள ஒருகுமரன் மகாஞானியாய்ப் பிறந்து புருண்டறையில் இருக்கையில் கிரிபத்திரையாகியதாய் குமரனிடம் அன்பால் பலமுறை அணைத்து முத்தமிட்டனள். இதனைக் குழந்தைகண்டு சலுக்கென நகைத்தது. தாய் திடுக்கிட்டுக் குழந்தையை என் நகைத்தனை என்றனள். குழந்தை தாயைப் பார்த்து அம்மே என்னை மிதிக்கப் பூனை ஒன்று காத்திருக்கிறது. அதுவன்றித் துச்சக சந்ததியில் பிறந்தவளாகிய சாதஹாரிணி என்னைத் தூக்கிச் செல்லக் காலம் பாத்திருக்கின்றனள். இப்படி யிருக்கையில் என்னை முத்தம் இடுக்கின்றனை யென்று சிரித்தேன், எனத் தாய் பயந்து புருண்டறைவிட்டு வெளியில் வந்தனன். ஜாதஹாரிணி குழந்தையைத் தூக்கிச் சென்று விக்கிராந்தன் என்னும் அரசன் தேவி ஜமினி பிரசவித்திருக்கும் படுக்கையில் போட்டுவிட்டு அங்கிருந்த குழந்தையைப் போதன் என்னும் வேதியன் தேவி பிரசவித்த இடத்தில் வைத்து அந்த வேதியன் குழந்தையைத் தின்று விட்டனள். பிறகு விக்கிராந்தன் தன் குழந்தையை வளர்த்து ஆனந்தன் எனப் பெயரிட்டு உபநயன காலத்தில் குருவால் உபநயனஞ் செய்விக்கத் தொடங்கினன். குரு ஆனந்தனைப்பார்த்துத் தாயை வணங்கக் கட்டளையிடக் குமரன் நான் எந்தத் தாயை வணங்குவேன். இவள் என்னை வளர்த்த தாயாகிய ஐயினியாம் என்ற னன். வேதியன் குமரனை நோக்கி நீ யார்? உன் தாய் யார் எனச்சிறுவன் இந்தஐமினி விசாலக்கிராமத்தில் வளரும் சைத்திரதனக்குத் தாய், எனக்குத் தாய் அல்லது. என் தாய் அனமித்திரன் தேவியாகும் கிரிபத்திரை என்று கூறித் தவத்திற்குச் செல்லத் தந்தை வேதியனிடம் வளர்ந்த தன் குமரனை வருவித்து அரசளித்தனன். தவத்திற்குச் சென்ற ஆனந்தன் பிரமனை எண்ணித் தவம்புரியப் பிரமன் பிரத்தியக்ஷமாய் என்ன வேண்டும் என்ன ஆநந்தன் ஆத்மசுத்தி வேண்டும் என்றனன். பிரமன் அரசகுமார நோக்கி நீ முன்சன் மத்தில் என் சகவாதிய கண்ணிவிருந்து பிறந்தமையானும், உன்னால் மன்வந்தரம் உண்டாக இருப்பதானும், சாசமனு என்னும் பெயருடன் அரசாண்டு முத்தியடைக என, அரசன் உக்கிரன் என்னும் அரசன் குமரி நட்வலையை மணந்து அரசாண்டு, புருவன், குச்சன், திருடன், துய்ம்நன், சத்தியவந்தன், ரீதன், விருதன், அகரிஷ்டோமன், அதிராத்திரன்,ப்ரத்யும்நன், சிபி, உன் முகன் முதலிய குமரரைப் பெற்று முத்தி அடைந்தனன். இவனைச் சர்வதேசலின் குமரன் தாய் ஆகுதி எனவும் கூறுவர். விச்வகர்மன் குமரன் எனவும், சக்ஷூ என்பவன் குமரன் எனவுங் கூறுவர்.

பிரமனது ஒரு பகலில் முதல் யாமத்தில் பதினான்கு இந்திரர்கள் பிறந்து கர்மவசத்தால் சிறையடைந்தனர். அவர்களுள் ஒருவர் சாங்கர். இவர் நாரதரை நோக்கி என் பாசம் எவ்வாறு நீங்கு மெனக் கேட்க நீ பண்டரி யடைந்து பிறக்கின் நற்கதியடைவாயென்று ஞானோபதேசஞ் செய்து போயினர். அவ்வாறே இவர் ஒரு கிழப்பிராமணருக்குப் புதல்வராய்ப் பிறக்கத் தாய் தந்தையர்கள் உப நயனாதிகளை முடித்தனர். இவர் சகலகலா வல்லவராய் அஷ்டாங்கயோகங்களை அனுஷ்டித்து மூப்படையாமல் ஆயிரத்து நானூறு வருடம் உலகத்தில் சஞ்சரித்துவந்தனர். இவருக்குச்சீடர் ஆயிரத்து நானூற்றுவர். இவ்வகை சஞ்சரித்து வருநாட்களில் அசரீரி “உன் ஆண்மையை யடக்கும் தத்துவஞானி அளகாபுரியில் வந்திருக்கின்றனன் போய்க் காண்” என்றது, அவரைக் காணும்படி சாங்கதேவர் ஓர் கடிதம் எழுதத்துணிந்து அக்கடிதத்தை ஆசீர்வதித்து எழுதின் தான் தேசிகனாய் அவ்விடத்தில் செல்லுதல் தகாதென்றும் தேவரீர் என்று எழுதின் அவர் மூத்தோராவர் என்று எண்ணி ஒரு வெறுங்கடிதத்தை மாணாக்கனிடத்தில் கொடுத்து அளகாபுரிக்கு அனுப்பினர். இதைச்சீடன் வான்வழிச்சென்று விடுக்கத் தேவர்வாங்கி விரித்துப்பார்த்து இது சாங்கர் கொடுத்ததல்லவா என்றனர். அதில் ஒன்றும் எழுதாமைகண்டு அவர் சாங்கருக்கு ஆயிரத்துநானூறு வருடமும் வெறுமையாய்ச் சென்றது போலும் என்பதை இக்கடிதம் குறிப்பிக்கின்றது. இதில் இளையது மூத்தது என்பதைக்குறிக்காதது, சுத்த சைதன்யம் எங்கும் பெரியது சிறியது அடையாமலிருப்பதை அறியாமைபோலும் என்று எழுதி அத்தூதனிடம் கொடுத்தனுப்பினர். இதைக்கண்ட சாங்கதேவர் அவரைக் காணவேண்டுமென்னும் விருப்பால் ஓர் புலியின் மேல் ஏறிச் சென்றனர். இவர் வரவறிந்த ஞானதேவர் ஓர் சுவர் மேலேறி அதை நடக்கச்செய்து அவரை எதிர்கொண்டனர். இதைக்கண்ட சாங்கதேவர் இவர் தேசிக மூர்த்தியென்று நமஸ்கரித்தனர். அவர் சாங்கரை வாழ்த்தி ஞானோபதேசஞ் செய்தனர். பின் சாங்கதேவர் பண்டரி சென்று சந்திரபாகைத் தீர்த்த தீரத்தில் தவநிலையி லிருக்கையில் பெருமாள் நடுராத்திரியில் வந்து இவரைக் கையைப்பிடித்து ஆற்றினுள் சென்றனர். அவ்வாற்றினுள் ரத்தினமணி மண்டபத்தில் சிங்காதனத்தில் பூதேவி சீதேவி நீளாதேவியருடன் இருந்த பெருமாளை வணங்கினர். பெருமாள் உமக்கு என்ன வரம் வேண்டுமெனச் சாங்கதேவர் உன் திருவடியில் அன்பு வேண்டுமென்றனர். பின்பு கோதாவரிக்கரையிலுள்ள புண்ணியத்தம்ப மென்னுமூரில் ஓர் மடங்கட்டு வித்துச்சாளக்கிராமம் பிரதிட்டை செய்து பூசித்து வருநாளில் சங்கரன் என்னும் ஒரு வேதியன் இறக்க அவன் மனைவியும் தாயும் அவ்வேதியனுடைய எலும்பைக்காசிக்கு எடுத்துப்போவோர் இவர் மடத்திற்குள் சென்று சாங்கதேவரைப் பணியச் சாங்கதேவர் இறந்தோன் மனைவியைப் சுமங்கலியென்றெண்ணிப் புத்திரருண் டாகுக என வாழ்த்தினர். இதைக்கேட்ட பிள்ளையின் தாய் மருமகளின் நிலைமை கூறி எவ்வகைப் புத்திரனுண்டாவன் என்றனள். சாங்கதேவர் என்சொல் பொய்க்காது ஆயினும் உன் குலம் விளங்கும்படி வொருபுத்திரன் பிறப்பான்; உன் குமரனது எலும்பைவிடும் தீர்த்தத்தை அவளை உண்ணச்செய்யுங்கள் என்றனர். அவ்வாறு அவள் செய்யக் கருஉண்டாய்ப் புத்திரன் பிறந்தனன். அவனுக்கு உபநயனஞ்செய்ய வேதியரை யழைக்க அவர்கள் வாரோம் என்று மறுத்தனர். ஆதலால் சாங்கதேவர் அவர்களை நோக்கி இவன் பெருமாள் அருளால் பிறந்தவனாதலால் அங்ஙனம் கூற வேண்டாமென்ன, வேதியர்கள் ஆயினிங்குப் பெருமாள் வரக் கடவரோ வென்னச் சாங்கதேவர் ஆம் என்றனர். பின்பு வேதியர் பெருமாளும் இங்குவந் தனபோவென்று கோயிலிற்சென்று காணப் பெருமாள் காணாராயினர். பின் வேதியர் காணும்படி பெருமாள் தரிசனம் தந்தனர். வேதியர்கள் ஆனந்தமடைந்து அவ்வேதியச் சிறுவனுக்குச் சடங்கை முடித்தனர். பின் சாங்கதேவர் துவாரகைக்குச் செல்ல எண்ணி வழியில் தன்னையடைந்த யாதவ பண்டிதருடன் செல்லுகையில் அப்பண்டிதரின் மனைவியாகிய கர்ப்பிணி பிரம்மாரணியத்தில் வயாக்கொண்டு துன்பமடைகையில் என் கணவரும் சாங்கருக்குப்பின் சென்றனர். என்னைக் காப்பவர் சாங்கரேயன்றி வேறுயாவரையும் காணேனென்று அழுதனள். அக்காலையில் பெருமாள் ஒரு பெண்ணுருக் கொண்டுவர அவளைநோக்க நீயாரயமா வென்றனள். அதற்குப் பெருமாளாகிய பெண், என் பெயர் கிருஷ்ணாபாய் சாங்கதேவர் அனுப்ப யானிவ்விடம் வந்தேனென்று தாம் நியமித்த புதுவூரிலுள்ள மனையில் அழைத்துச்சென்றனன். அதில் அவளை அழைத்துச்சென்று மகப்பெறுவித்து ஒருமாதவரையில் அவளுக்கும் குழந்தைக்கும் வேண்டியவைகளைச் செய்துவந்தனர். இது நிற்க, முன் துவாரகைக்குச் சென்ற சாங்கதேவர் துவாரகைக்குச்சென்று கண்ணனை மனத்தால் தரிசிக்க அங்குக் காணாதிருத்தலைக் கண்டு ஞான நோக்காலாராய அவர் தம்முடைய ஏவலால் யாதவ பண்டிதர் மனைவிக்கு ஏவல் செய்வதாக எண்ணி அவ்விடம் வந்து அங்கு வீட்டில் குப்பைகளைப் பெருக்கிக்கொண்டிருந்த கிருஷ்ணாபாயைக் காண அவள் சாங்கதேவரை நமஸ்கரித்தனள். கண்ணனென்றறியாத சாங்கதேவரும் உட்சென்று யாதவ பண்டிதர் மனைவியைக்கண்டு உனக்குத் துணையாக வந்தவள் எங்கேயென அதோ குப்பை கூட்டுபவளே யாகுமென் றனள். சாங்கதேவர் வெளிவந்து கிருஷ்ணாபாயை நோக்கக் காணாமல் வருந் தினர். பின் யாதவபண்டிதர் மனைவி, பிள்ளையைச் சாங்கர் பாதத்தில் பெய்து தங்கள் கட்டளையால் கிருஷ்ணாபாய் வந்து உபசரித்ததைச் சொல்லக் கண்ணனே உன் புண்ணியத்தால் உபசரித்தான் என்று கூறித்தாயையும் பிள்ளையையும் அழைத்துக் கொண்டு துவாரகை சென்று கண்ணனைத் தெரிசிப்பித்து யாதவபண்டிதரிடம் மனைவியையும் பிள்ளையையும் ஒப்புவித்தனர். பின் பெருமாள் கட்டளையால் பேதரி நகரம் செல்ல வழியில் ஜங்கமனாகும் மல்லிகார்ச்சுனன் தன்னுடைய மந்திரபலத்தால் ஆதனம் ஒன்று சிருட்டித்து அதில் வந்தவர்களை யிருத்தி அவர்கள் தலைகீழாக வீழ்ந்தபின் அவர்களைச் சிரித்து அவமானஞ்செய்து வருவன். இவன் சாங்கதேவரது பெருமையைப் பொருதவனாய் அவர் பெயரை ஒரு நாய்க்கிட்டழைத்துவந்த னன். இவன் செயலறிந்த சாங்கதேவர் இவனையடக்கும் விதம் மடத்திற்பு சுமல்லி கார்ச்சுநன் ஆசனத்தில் உட்காருகவெனச் சாங்கதேவர் ஆசனத்தை நோக்க அது சாம்பராயிற்று, இதனால் பயந்தவனான ஜங்கமன் நாயினை அவர் பெயரையிட்டு அழைக்கவேண்டுமே யென்று சிறையிட்டுச்சாங்க தேவர் திருவடியில் விழுந்து ஜங்கமாகளுக்குச் சமாராதனை செய்ய ஜங்கமார்கள் அன்னமுண்ணத் தொடங்குகையில் லிங்கங்களுக்கு அமிசைசெய்ய வெடுக்க அச்சிவலிங்கங்களைக் காணாமல் இப்பிழை சாங்கதேவரை வணங்காததால் நேர்ந்ததென்று பற்பல உபசாரஞ்செய்து எங்கள் பிழைபொறுத்து நாங்களணிந்த சிவலிங்கம் வரவென்னச் சாங்கதேவர் நீங்கள் வளர்க்கும் நாயைப் பட்டினியாய்ச் சிறைவைத் திருப்பதால் அது விழுங்கிற்று என்றனர். ஜங்கமர் நாய் இவ்வகைச் செய்யுமோ என்னச் சாங்கர் நாயை வருவித்து நாயே லிங்கங்களைக் கக்கெனக்கூற நாய் ஐந்நூறு லிங்கங்களைக் கக்கிற்று பின் சாங்கதேவர் அவர்களுக்கு அருள் புரிந்திருக்கையில் அரிபத்தராகிய ஒரு வேதியர் வந்து இவ்வூரரசனாகிய துருக்கன் மிகுதுஷ்டன் அரிகீர்த்தனஞ் செய்யின் அவர்களைக் கடிவான் நீர் இவ்விடம் வந்திருக்கிற செய்தி யறியின்வந்து வருத்துவன், அவன் மனைவி பாம்பு கடித்து இறந்ததால் இன்று வரவில்லை என்றனர். இதைக்கேட்ட சாங்கதேவர் மனைவியைப் பிழைப்பித்துத் தருவேன் இதை அரசனுக்கு அறிவிக்கவென வேதியர் அரசற்குக் கூற அரசன் அவரை வரச்சொன்னதைச் சாங்கருக்குக் கூறச் சாங்கர் திருமால் நாமத்தை ஸ்மரணை செய்து கொண்டு அரசனிட்ட ஆசனத்திலிருக்க அரசன் என்தேவி பிறந்து நான்கு நாள்களாயின, பற்பல முயன்றும் பயனடைந்திலன் என்னலும் சாங்கதேவர் துளசிதளத்தைப் பிணத்தின்மேல் இடுகவென்று அவன் கையில் துளசிதர அரசன் பிணத்தின் மேலிட அவள் உயிர்பெற்றெழுந்தனள். அரசன் அவளுடன் பேச அவள் பேசாதிருத்தல் கண்டு சாங்கதேவரிடங்கூறச் சாங்கதேவர் மீண்டுமவளிடஞ் சென்று என் செய்ய வேண்டுமென்று கேளென்ன அவள் யானும் நீயும் என்னைப் பிழைப்பித் தோரைச் சரணாகதியடைந்து அவர் சொன்ன வண்ணம் செய்ய வேண்டு மென்ன அவ்வகை செய்வேனென்று யுடன்பட்டுச் சாங்கதேவரைப் பணியச் சாங்கதேவர் இந்த ஊரில் தேவாலயங்கள் வேதியர் பசுக்கள் துன்படையாமல் பாகவதரை வணங்கி அரசாளுகவென்ன நன்றென அவ்வாறு கேட்டு அர சாண்டு வந்தனன். பின்பு சாங்கதேவர் பண்டரியடைந்து பெருமாளுருத்தரவின் படி பிள்ளைகளை வருவித்துச் சாம்பிரதாயம் வழாமலிருக்கச் செய்து ஆனிமாதம் சுத்த சப்தமியில் அரசடியில் சமாதியாயினர்.

சத்திபீடத் தொன்று.

ஒரு இருடி.

சாகலன் குமரன்.

குசத்துவசன் பட்டணம்

இவளது இயற்பெயர் தெரியவில்லை. கோசம்பி நகரத்திற் பார்ப்பன குலத்திற்பிறந்தவள். இவளை மணந்த கணவன், இளமையில் நீங்கிய துபற்றி இவளுக்கு ஒழுக்கத் தவறு ஒருபொழுது உண்டாயது; அது தெரிந்த அதிகாரிகளுடைய கட்டளையால், யமுனை யாற்றில் இவளை வீழ்த்திடுவதற்குச் சிலர்கொண்டு செல்வத்தைக் கண்ட உதயணன், இரங்கி விடுவித்துத் தீர்த்தயாத்திரை செய்யும்படி அனுப்பினன். அப்பால் இவள் கங்கையாடி இமயமலையிற் சென்று இரண்டு வருடம் அங்கே தங்கி ஆண்டுள்ள பெரியோரால் சமயவிகற்பகங்களை யறிந்து கன்னியாகுமரியில் நீராடுவதற்கு யாத்திரையாளரோடு அங்கிருந்து புறப்பட்டு உஞ்சை நகருக்கு வந்தபொழுது இவளுடைய கல்வி, அறிவு, முதலியவற்றையறிந்த பிரச்சோதன் தன்பட்டத்துத் தேவியாகிய ஸ்ரீமதிக்கு நீதிகள் முதலியவற்றைச் சொல்லும்படி இவளை நியமித்தனன், இவள் அதனைச் செய்து வருகையில் ஒரு பிராயத் தினளாக விருந்த வாசவதத்தை இவளிடத்து அன்பு வைத்ததை யறிந்த பட்டத்துத் தேவி அவளுக்குச் செவிலித் தாயாயிருக்கும்படி வேண்ட இவள் அங்ஙனமே இருந்து வந்தனள். சாங்கிய சமயத்தை மேற்கொண்டமையாலும் வாசவதத்தைகுச் செவிலித்தாயாக இருந்தமையாலும், சாங்கியத் தாயென்றும் இவள் வழங்கப்படுவாள். வாசவதத்தை பால் இவளுக்கிருந்த அன்பிற்கு எல்லையில்லை. தன்னுடைய உயிரைக்காப்பாற்றியது பற்றி உதயணன் பால் இவளுக்கு மிக்க அன்புண்டு. வாசவதத்தையும், உதயணனையும், அவனைச் சார்ந்தவர்களையும் காப்பாற்றுவதற்கு அவ்வப்பொழுது தன்னுடைய வருத்தத்தை பாராட்டாமல் இவள் செய்து வந்த முயற்சிகள் பல, தாயைக் காட்டிலும் அன்பு வைத்து உதயணன் இவளை ஆதரித்துவந்தான். தாயெனவும், செவிலியெனவும், சாங்கிய முதுமகளெனவும் இவள் வழங்கப்படுவள். (பெ~கதை.)

இம்மதாசாரியர் கிறிஸ்து பிறக்குமுன் (7) அல்லது (8) சகாத்தத் தில் ஸ்வாயம்பு மனுவின் புத்திரியாகிய தேவஹூதியின் கர்ப்பத்தில் புஷ்காஷேத்திரத்தில் விஷ்ணு அம்சமாகப் பிறந்தவர். இவர் கபிலநிறத்துடன் பிறந்தது பற்றி இவர்க்குக் கபிலர் எனப் பெயரிட்டனர். மதசித்தாந்தப் சாங்கியம் என்றால் தத்வங்களைச் சங்கியை செய்து கூறப்படுவது. இந்தமதத்தில் கடவுள் அங்கீகரிக்கப்படவில்லை. ஸ்வதந்தமான பிரகிருதியே ஜகத்திற்குக் காரணம் புருஷனுடைய போக மோக்ஷ நிமித்தம் பாகிருதியே பிரவர்த்திக்கிறது. புருஷன் பிரவர்த்திக்கிறதில்லை, பிரகிருதியினுடைய விஷயரூப பரிணாமத்தால் புருஷனுக்குப் போகம் உண்டாகின்றது. புத்தித வாராவிவேகரூப பிரகிருதியின் பரிணாமத்தால் மோக்ஷம் உண்டாகின்றது. புருஷன் அசங்கனாகையால் அவனிடம் போகமோஷங்கள் உண்டாதல் இல்லை. ஆயினும், ஞான, சுக, துக்க, ராக,த்வேஷாதிகள் புத்தியின் பரிணா மங்கள் ஆகின்றன. இப்புத்திக்கு ஆத்மலிவேகம் இருக்கின்றது. ஆகையால் ஆத்மாவில் பந்தமோஷங்கள் ஆரோபிக் கப்பட்டிருக்கின் றனவேயன்றிப் பரமார்த்தத்தில் இல்லை. அவிவேகத்தால் சித்திக்கும்போகத்தின் பொருட்டு ஆத்மாகர்த்தாவென்று கூறப்படுவன், பரமார்த்தத்தில் ஆத்மா போகதா வல்லன். புத்தியே போக்தா. புத்தி ஆத்மாவிற்குப் பின்னம். இந்த ஞானம் விவேகம் என்னப்படும். இதன் அபாவம் அவிவேகம் என்னப்படும். சுகதுக்காதிகள் புத்தியின் பரிணாமங்கள் ஆகையால் புத்தியினுடைய தர்மங்களாகின்றன. ஆத்மா அநேகமென்று கூறப்படும். சாங்கிய சூத்ரங்களுக்குச் சரபஸ்வாமி பாஷியகாரர் ஈச்வரகிருஷ்ணர் காரிகை செய்தனர். கௌடபாதாசாரியர். காரிகைக்குப் பாஷ்யம் செய்தனர். இது நிரீசுவரசாங்கியம், சேச்வரசாங்கய மென்று இருவகை. நிரீசுவரசாங்கியம் கபிலரால் செய்யப்பட்டது. சேச்வரசாங்கியம் பதஞ்சலி முனிவரால் இயற்றப்பட்டது. சேசவரசாங்கியம், பதார்த்தங்கள் பதி, பசு, பிரகிருதி என்று மூன்று எனவும், பதிபிரகிருதியால் சலிப்பவன் அல்லன். ஆத்மாயோம தரித்து மோஷம் அடையவேண்டும். யுமானாகிய புருடன் அறியாமை யுற்றபோது பிரபஞ்ச மெய்லாம் தானெனவிரிந்து நிற்பன், விவேக ஞானம் எய்தியபோது அவை எல்லாம் பிறகிருதிக்கே அன்றித் தனக்கு இல்லை என்றும் சொல்வன். இவன் சுகதுக்கங்கள் பிரகிருதிக்கே தனக்கில்லை என நீங்கி ஆசிரியர் உபதேசித்த நிஷ்டைவழி இருந்து லயிப்பதே முத்தி என்பன், (தத்துவநிஜா)

இவன் பல மாளுக்கர்களுடன் தீர்த்தயாத்திரை செய்து கொண்டி ருந்த ஒரு பண்டிதன், பலசமயக் கொள்கைகளை நன்கறிந்தவன் தவவொழுக்க முடையவன், சாங்கியத்தாய்க்குப்பல சமயக்கொன்கைகளைப் புகட்டி அவளை நல்வழிப் படுத்தியவன், (பெ~கதை)

இருக்வேதியாகிய இருடி,

பராசருக்கும் பிரசல்பதிக்கும் தத்துவம் உபதேசித்தவர்.

அரசன் தன் முத்திரையோடு தன் ஆணை வழிநின்று ஏவலாளர் ஏவல் செய்யக் கொடுப்பது.

துலாதரன் மாணாக்கர், இவர் ஒரு ருஷி இவர் தவத்தில் உயர்வடைந்து கடற்கரையில் சடைவளர்த்து இருக்கையில் இவரது சடையைக் குருவிகள் இடமாக் கொண்டு கூடுகட்டி வசித்தன. அக்குருவிகள் கூடுகட்டி குஞ்சுகள் பெரிதாமாவாக அசையாதிருந்தனர். இவர் தவத்தால் தம்மின் அதிகமில்லை யென்றிறுமாக்க ஆகாயத்தில் கங்கைக் கரையில் துலாதர னிருக்கின்றானெனக் கேட்டு அவனைக் காணக் கருவத்துடன் செல்ல அத்துவாத் சனிவரைக் கண்டவுடன் இவர் காரியாகளைக்கூற அவனை நோக்கி உனக்கு இந்த ஞானம் எவ்வாறு வந்ததென அவன் தர்மங்கூறக் கேட்டவர். (பார~சாக்.)

பிருது குமரன், இவனுக்கு விஸ்வகன், விஸ்வகச்தன் எனவும் பெயர்,

(சாஸ்வதி). இலவன் ஆண்ட நகரம்.

யஞ்ஞவற்கியருடைய ஐந்தாவது சந்ததியான்.

சந்திரகுப்தனுக்கு மந்திரி. இவன் இராஜநீதியைப்பற்றி ஒரு கிரந்தஞ் செய்திருக்கின்றான், அதற்குச் சாணக்ய தந்திரம் என்று பெயர்.

மூன்றாவது புத்தர்.

வசுதேவன் குமரன், தாய் ரோகனி,

இவர்கள் தமிழ் நாட்டில் தென்னை பனை முதலிய மரங்களிலேறிக் கள்ளிறக்கிக் கள் விற்கும் சாரியார். இவர்கள் (1899) இல் தாங்கள் மற்ற இந்துக்களினும் உயர்ந்தார் என்றும் தங்களை மதுரை திருநெல்வேலி முதலிய தலங்களில் தரிசிக்க விடவேண்டுமென்றும் வாதிட்டுத் தோல்வி பெற்றனர். இவர்கள் ஸ்ரீகள் சில காலத்திற்கு முன் தாழ்ந்த பள்ளர் பரவர் மார் மூடாதிருப்பது போலிருந்தனரென்றும், 1859. இல் ஸர்சார்லஸ் டிரிவிலியன் இவர்கள் மார்மேல் துணி தரிக்கலாமென்று உத்தரவளித்தனர் என்றும் உறப்படுகிறது. இவர்கள் செம்படவர்கள் மாரை மூடுவது போல் உடைதரிக்கலாமேயன்றி உயர்ந்த ஜாதிப்பெண்கள் தரிப்பதுபோல் தரிக்கலாகாதென்று திருவாங்கூர் மகாராஜா கட்டளை, 1858 இல் இவர்கள் தாங்கள் ஷத்ரியர்கள் என்று வெளியிட்டனர். இவர்களிப்பொழுதும் பூணூல் தரிக்கவும் பல்லக்கேறவும் தங்கள் கல்யாணத்தில் பிரயத்தனப்படுகின்றனர். தென்னாட்டாரதற் கிடந்தந்திலர். இவர்கள் தங்களைச் சேரசோழ பாண்டிய வம்சத்தவரென்று கூறிக்கொள்வர். இவர்கள் தாங்கள் ஏற்படுத்திய கலாசாலை களுக்கு ஷத்ரிய பாடசாலையெனப் பெயரிட்டிருக்கின்றனர். இவர்கள் நாங்கள் இந்தப் பூமியையாண்ட ராஜவம்ச சந்ததியார் சாணாரகாசு எங்களால் நிருமிக்கப்பட்ட தென்பர். அதில் தென்னைமரம் போட்டிருப்பதே அதற்குச் சாணியென்பர் அது தவறு, அதில் சிலுவைக்குறி உள்ளதென்பர் சில ஐரோப்பியர். இவர்களின் வம்சத்தைக் கடைசியாகச் சென்ஸஸ் சூபரின் டெண்ட் தீர்மானித்தது, இவர்களுக்குச் சாணார், நாடார், கிராமணிகள் என் பன சாதாரணபட்டம், சாணான் என்னும் பெயர் தமிழ் நூல்களில் எங்கும் காணப்படவில்லை. இராஜ ராஜ சோழன் காலத்து இவர்கள் இழுவர் எனப்பட்டனர் (A. D. 984~1013) 10, 11, ஆவது நூற்றாண்டின் பிங்கலந்தை முதலிய நிகண்டுகளில் கள் விற்போர், பழையர், துவசர், படுவர் என்று கூறியிருக்கிறது, 16 வது நூற்றாண்டின் நிகண்டாகிய சூடாமணியில் சுண்டிகர் என்று மற்றொரு பெயர் சேர்ந்திருக்கிறது. சாணார் சொல்வதாவது, இந்தப் பதம் சான்றார் என்னும் சொல்லின் மருஉ என்பர். அவ்வாறு சாணார் சான்றார் என எப்போதும் அழைக்கப்படவில்லை. எந்தத் தமிழ் நூல்களிலும் காணப்படவில்லை. நாடான், கிராமணியும் நாட்டிலுள்ளவன் எனப்பொருள் படும். அதாவது நகரத்திற்கும் கிராமத்திற்கும் அப்புறத்தில் குடிபிருப்பவன் (South Indian Inscription Vol II Part 1.) இவர்கள் அச்சொற்களுக்குக் கிராமத்தை யாண்டவர்கள் எனப்பொருள் கொள்ளினும் எந்த க்ஷத்ரி யனுமிந்தப் பெயராலாண்டதாகக் காணப்படவில்லை. இவர்கள் கூத்ரியராகப்பெற்றால் தென்னிந்திய சிற்றரசரெல்லாரும் கஷத்ரியராகக்கூடும் (1891) ஸென்ஸஸ் ஸுபிரெண்டெண்ட் கூறுவதாவது சாணார் பள்ளருக்கும் பறையருக்கும் சற்று உயர்ந்தவர்கள் என்பர். இவர்கள் தீண்டாச் சாதியாக எண்ணப்பட்டவர்கள். இவர்களில் பலர் ஷதரியரென்று சாதி அட்டவணையில் உறியிருக்கின்றனர் அது நகைக்கத் தக்கதாம். என்னெனின் திராவிட க்ஷத்ரியர் கிடையாதாதலின். இவர்கள் ஒரு காலத்தும் போர்ச்சேவகம் செய்ததில்லை. சாணான் என்னும் பதம்சாறு என்னும் சொல்லினின்று முண்டாயிற்றாம் பொருள், கள். சில அறிவுள்ள மிசியோனெரிகள் அப்பதம் சாண் நார், நீளத்தில் சாண் அளவுள்ள கயிற்றைத் தளையாக்கொண்டு மரம் ஏறுபவர் என்னும் பொருளது, என்பர். மலபார் நாட்டுக் கள்ளிறக்குவோர், ஒருவருக் கொருவர் தங்களைச் சேணீர் என்று அழைப்பர் இதுசாணார் என்பதின் திரிபு. இவர்களின் ஜாதியைப்பற்றி (1896) இல் காமுடிகோவில் வழக்கிலும் சென்னை ஐகோர்ட் அபீலிலும் இவர்கள் மேற்கூறிய பள்ளர், பறையர் சக்கிலியர்க்குச் சற்று உயர்ந்தவர்கள். இவர்கள் சுத்தமில்லாதவர்கள் இந்துக்களின் கோவில்களில் புக தகாதவர்கள் என்று கூறப்பட்டது. இவர்கள் மரம் ஏறுகையில் உபயோகிக்கும் பொருள்கள் காற்றளை, வடம், பாளைப் பெட்டி, பாளைத்தடி, பாளை அரிவாள், சாணைமண், கள் பெட்டி. இவர்களில் ஐந்து வகைச் சாணார்கள் உண்டு, கருக்குப் பட்டையார், (கருக்குமட்டையார்) கள்ளர், இவர்களும் இச்சாதியைச் சேர்ந்தவராயினும் இவர்களுக்கு ஊழியம் செய்வோர் நாட்டாடி இப்பெயர்கொண்ட ஊரிலுள்ளார் கொடிக்கால் கொடிபிடித்து யுத்தஞ் செய்பவர், மேல்நாட்டார் என்பவர் திருவாங்கூரைச் சேர்ந்தவர்கள், இவர்களில் தொள்ளைக்காதா என்று ஒரு வகுப்பு உண்டு இவர்கள் சாணாருக்குக் கீழானவர்கள், இவர்களில் சிலர் பாண்டியன் என்னும் பட்டம் வகித்திருக்கின்றனர். கோயம்புத்தூரில் சிலர் செட்டிமூப்பன் நாடான் என்னும் பட்டங்கள் வைத்திருக்கின்றனர். தஞ்சாவூர் மான்யல் என்னும் புத்தகத்தில் தென்னையேறுஞ்சாணான், பனையேறுஞ் சாணான், ஈச்சமர மேறுஞ்சாணான் என்று மூன்று பிரிவுகள் கூறப்பட்டிருக்கின்றன. இவர்களுக்கு எனாதிபட்டம். சைவ ஏனாதி நாயனாரால் வந்தது போலும். (தர்ஸ்டன்.)

கம்சனுக்குத் துணைவனான அசுரன். இவன் கம்சன் ஏவலால் கிருஷ்ணனுடன் மவ்லயுத்தஞ்செய்து பூமியில் மோதப்பட்டு இறந்தவன்,

இது சுறசுறப்பாய் வட்டமாகவும் நீளமாகவும் உள்ளகல். இது, வெட்டுங்கருவி அறுக்குங்கருவி முதலியவற்றைக் கூரியவாகச் செய்வது.

காந்தார நாட்டிலுள்ள இரத்தின புரத்திருந்த ஒரந்தணன். இது படைத்துக் கோட்பெயர். அந்தண வடிவமுற்று மாணாக்கனென்னும் பெயர்கொண்டு இராசகிரியி லிருந்தபொழுது உதயணன் இவன் மகனென்று தன்னைக் கூறிக் கொண்டான். (பெ~கதை.)

1, பிரசாபதியின் மனைவி, குமரன் அக்கினி, 2. காலவருஷி குருதக்ஷிணைக்காகக் குதிரைக்குப் போம்போது ருக்ஷபருவதத்தில் தவஞ்செய்து கொண்டிருந்த பார்ப்பினி. 3. அக்நிதேவன் குமாரி, இவளைக் கருடன் கண்டு மோகித்து எவ்வகையேனும் தேவலோகங்கொண்டு செல்ல வேண்டுமென முயல்கையில் இவளறிந்து சிறகிழக்கச் சபித்தனள். இதனால் வருந்திய கருடன் பிரார்த்திக்க மீண்டும் அவை பொன்னிறத்துடன் வளரச் செய்தவள். (சிவமகாபுராணம்). 4. இவள் புருஷபக்தியினாலும் நல் லொழுக்கத்தாலும் உயர் கதியடைந்தேன் எனச் சுமனைக்கு இல்லற தருமம் கூறிய கற்பிநி. (பார~அநுசா.)

1. ஒரு இருடி. இவனால் சாண்டில்யஸ்மிருதி செய்யப்பட்டது. 2. காசியிலிருந்த ஒரு வேதியன், சந்திரகுப்தனுக்கு ராஜ்யம் வருமாறு செய்த வன். 3. இவன் பிறர்மனை விரும்பி வாசதேவனைப் பாஞ்சராத்ர ஆகமத்தின் வழி ஒழுகிநரகமடைந்தான். (வாசிட்டலைக்கம்.) 4. மரீசி புத்திரனாகிய காசியபனுடைய வம்சத்தில் பிறந்த ரிஷி. இந்த வம்சத்தில் ஒரு காலத்தில் வைஸ்வாநர அக்னி உற்பத்தியாயினன். இந்தக் கோத்திரத்தில் பிறந்தவர்கள் சாண்டில்லிய கோத்திரத்தார் எனப்படுவர். (பா~சாந்.)

தான்யமாலியை முதலையாகச் சபித்து அநுமனால் சாப நீங்குமென்றவர். தான்ய மாவியைக் காண்க,

இவர் காச்யபருக்கு அக்கினியிற் பிறந்தவர். (பார~அநு)

இவனுடைய ஊர் கோசம்பி நகரம். சாதியிற் குயவன், உதயணன் சிறைப்பட்டுச் சென்றபொழுது அது பொறாமல் வேறு வடிவங்கொண்டு தானும் உடன் சென்று உஞ்சை நகரின் பக்கத்திலுள்ள தோரூரில் ஒரு வீட்டிலிருந்து உத்யணனுக்கு வேண்டிய அனுகூலங்களைப் பிறரறியாமற் செய்து வந்தவன் மறைந்திருந்த யூகிக்கு உயிர் நட்பளர்களாய் அவனுடளிருந்த வீரர் பதின்மருள் ஒருவனாகவு மிருந்தவன். இராச விசுவாசத்திற் சிறந்தவன். வாசவதத்தையைப் பிடிமீதேற்றி உதயணன் புறப்பட்ட பின்பு சாங்கியத் தாய் இவன் வீட்டிலேயிருந்து தான் யூகியைச் சந்தித்துப் பேசினள்; யூகிக்கும், உருமண்ணுவாவுக்கும் இடையே நின்று பிறரறியாமல் ஒருவர் கூறுவனவற்றை மற்றொருவரிடஞ் சொல்லிக் காரியங்களை நிறை வேற்றியவன்; ஆருணியைக்கொன்று வெற்றியடைந்த பின்பு உதயணனால் இலாவாணக நகரத்தில் பெருங்குயமென்னும் பட்டத்தையும் சீவிதமாக இரண்டூர்களையும் இவன் பெற்றான். (பெ. கதை).

இதனைக் கிரவுஞ்சப்பத்தி அல்லது சாரங்கபக்ஷியென்பது இதனை வான்கோழி யெனவட நூலார் கூறுவர்.

மேகநீர் உண்டு ஆகாயத்தில் உலாவும் பக்ஷி.

பிள்ளை பிறந்தவுடனே பிதா வடச்குத் திசையிற் சென்று ஸ்நாநம் பண்ணி, எள், நெல், பொன், வஸ்திரம், பசு, பூமி இவைகளில் இயன்ற தான தருமங்கள் செய்து சுபக்கிரக முதயமாகத் தன் பந்துக்களுடனே புத்திர தரிச னஞ்செய்து, பிள்ளை பிறந்த பதினொரு தினத்துக்குள்ளே, சுபவாரங்களிலே, அச்வினி, ரோகிணி, புநர்பூசம், பூசம், உத்தரம், அத்தம், அனுஷம், உத்தராடம், திருவோணம், அவிட்டம், சதயம், இந்த நக்ஷத்திரங்களிலே இருத்தை, அமாவாசை பூரணை, ஒழிந்த திதிகளில், விருஷபம், மிதுனம், கர்க்கடகம், கன்னி, துலாம், தனு, மீனம், இவ்விராசிகளில் சுபகிரக முதயமாக ஜாதகருமஞ்செய்வது.

புரிமான் குமரன், இவன் குமரன் சிவஸ்கந்தன்.

மனது அநித்யம் மூர்த்த மாகையினால் என்கிற ஏதுவிற்குக் கன்மம் போல என்கிற திருஷ்டாந்தம், மூர்த்தத்வம் என்கிற சாதனமில்லையாதல்.

(4) நித்யா நித்யவஸ்து விவேகம், இகபரபுத்ரார்த்த பலபோகவிராகம், சமாதிசட்சசம்பத்தி. முமூக்ஷத்வம்.

ஏது சாத்தியங்களுக்கு யாதொன்று அநித்யமல்ல அது மூர்த்தமுமல்ல பரமாணுவைப்போல என்கிற திருஷ்டாந்தத்தாலே சாதகமாயிருக்கிற மூர்த்தத்வம் வியாவிர்த்தமாகாமல் அதிலேயிருத்தல். (சிவ~சித்)

சமான தர்மத்தினாலே ஸ்தாபிதமான எதுவைத் தூஷிக்கும் உத்தரம். (பொது இயல்பு.) தரு,

கடலைமாச் சேர்ந்த சாதம், எள்ளோரை, வெள்ளரிவிரை மாச்சேர்ந்த சாதம், புளியோரை, ததியோ தனம், சர்க்கரைப் பொங்கல், எலிமிச்சம் பழம் சேர்ந்த சாதம், கிச்சிலிரஸ சாதம், வாதுமைப் பருப்புச் சேர்ந்த சாதம், மிளகுப் பொங்கல், கத்திரிக்காய் சேர்ந்த சாதம், தேங்காய்ப்பால் பொங்கல், வாழை, பலா, மாம்பழங்கள் சேர்ந்த பொங்கல், கடலை, சிறுபயறு, உளுந்து, கொள்ளு, தனித்தனி சேர்ந்த பொங்கல், கிச்சடி, பலவு முதலிய என்பனவும் உண்டு,

விஷ்ணுபக்தன் அல்லது படன்.

யதுகுலபேதம்.

1. சாதவாகனம் என்னும் நூல் செய்வித்தவன். 2 சாத்தன்.

அக்கினி.

ருதுஹாரிணியின் குமரி, சாக்ஷ சமனுவைக் காண்க. இவள் பிள்ளை பெற்ற சூதிகாகிருகத்தில் இருந்துகொண்டு பிறந்த குழந்தைக்கு நீர் நெருப்பு முதலியவற்றால் அபாயத்தை விளைப்பவள். ஒரு தேவதை.

பரைக்குப் பரமானது சிவசாதாக்யம், பரையுடன் கூடியுத்யோகிப்பது அமூர்த்தி சாதாக்யம், சூக்ஷமமாகிய இச்சாஞானக் ரியைகளுக் கப்பாற்பட்டது மூர்த்திசாதாக்யம், சூக்ஷ்மமான இச்சையில் தூலமான ஞானக்கிரியைகள் பொருந்தி ஞானபாவகமாயுள்ளது கர்த்ரு சாதாக்யம், தூலமான பிந்து நாதங்கள் கூடியுள்ளது கருமசா தாக்யம் (சதா).

இது, அவிகாரமான நிட்களசிவத்தில் (சீவன், முத்தர், சாதகர், ஞானிகள் முதலியோர் பொருட்டுத்த்யான அளவிற்கேற்ப) சத்தி விகற்பமான கலைகளாலேத்யானமூர்த்தியாக நிறம்புவது (சதா).

ஒரு முனிவன்.

அந்நியத்தைத் தவிர்ந்து தன் சாதிக்கொத்த இலக்கணம். (பொது லக்ஷணம்).

கீசக நாட்டரசன், இவன் காமாதுரனாய் மனைவியுடன் இருக்கையில் வசிட்டர் இவர் மனையில் காத்திருக்கவும் அறியாது தூங்கி விழித்தெழுந்து வணங்கினன். வசிட்டர் நீ காமச்செருக்கால் மதியாமையால் நீ வேடனாகவும், உன்னாட்டில் உள்ளவர் நீங்க உன்னாடு காடாகவும் எனச் சாபம் ஏற்றவன்.

1. (4) ஆந்திரம், கன்னடம், தராவிடம், மகாராட்டிரம், 2. தனக்கு விரோதமான விடைகூறுதல். இது சாதர்மிய சமை, வைதருமிய சமை, உத்கருஷ்ணசமை, அபகருஷண சமை, வருணியசமை, அவருணியசமை, விகற்பசமை, சாத்தியசமை, பிராப்தி சமை, அப்பிராப்திசமை, பிரசங்கசமை, பிரதிதிருஷ்டாந்த சமை, அநுற்பத்தி சமை, சம்சயசமை, பிரகரண சமை, அவே துசமை, அர்த்தாபத்தி சமை, அவிசேஷ சமை, உபபத்தி சமை, உபலப்தி சமை, அநுபலப்தி சமை, நித்யசமை, அநித்யசமை, காரியசமை, என இருபது வகை. 3. நித்தமாய் அநேக திரவியகுண கர்மங்களிலுள்ள ஒருதர்மம். ஜாதி (சாமான் யம்) எனப்படும்.

பொருளை யீடுகாட்டி யெழுதியது.

இது மணமுள்ளதும், மயக்கத்தைத் தரத்தக்க பொருளுமாம். இது, நிலவளமுள்ள நீலகிரி, கொச்சி திருவாங்ககூர் முதலிய இடங்களில் பயிரிடப்படுகிறது. இச்செடிகளினிலைகள் கிச்சிலி இலைகள் போல் பளபளப் புள்ளனவாயிருக்கும், இதன் பழம் திரட்சியாய்க் கனத்த தோலுடனிருக்கும் உள்ளிருக்கும் வித்தின் மீது கவசமிட்டது போலச் செந்நிறமான மெல்லிய மீந்தோல் வித்தை மூடிக்கொண்டிருக்கும். இதுவே ஜாதிபத்திரி வாசனைப் பொருள்களில் ஒன்று. இவ்வித்தை எடுத்துச் சுண்ணாம்பும், உப்பும் கலந்த நீரிலிட்டுச் சற்றூற எடுத்துக் காயவைத்துப் பத்திரப்படுத்தினால் பூச்சுப்பிடி யாது,

இவர்கள் வேளாண் முதலிய ஜாதியாருக்கு ஏவல் செய்து அவ்வவர் ஜாதியின் உயர்வைத் தெரிவிப்போர் வேளாண் மக்களுக்குப் பணிசெய்வோர். கோமட்டிகளுக்கு மைலாரி, பேரி செட்டிகளுக்கு வீரமுஷ்டி, பள்ளிகளுக்கு நோக்கர், முதலியோர்.

வீரம், கூச்சம், அர்ப்பாயம், பேய்க்காரம், வியோகம், பாணம், சல்லாபம். வீழிணி, உத்தாரமடங்கம், பிராசனம் என்பன. இது நாடகவகையுள் ஒன்று. (வீர~சோ.)

இது ஒருவகைக் கட்டுச் சரக்கு. வைத்திய நூலில் கூறிய எடைப் படி கந்தகத்தையும் ரஸத்தையும் ஒன்றாய்க் கலந்து அவையிரண்டும் கறுப்புத் தூளாக் துணையும் குழியம்மியிலரைத்து அதனுடன் மீண்டும் எடைப்படி கந்தகமும் வெள்ளீயப் பொடியும், பொட்டிலுப்பும் சேர்த்து அரைத்துக் குப்பியிலடைத்துச் சீலை மண்செய்து குழியடுப்பில் வாயகன்ற மட்பாத்திரத்தில் மணல் நிரப்பிக் குப்பியைக் கழுத்தளவு மணலால் மூடியளவு கூறியநேரம் எரித்து ஆறியபின் குப்பியைத்திறக்க அதின் கழுத்தில் லிங்கக் கட்டி காணப்படும்.

(சு). அக்கினி வேசனுக்கும் ஒரு பெயர். இவன் இருடியாயினன்.

சாகல்யர் மாணாக்கர்.

ஆகாயகமனம் அறிந்த ஒரு முனி. மணிமேகலை முற்பிறப்பில் இவனை ஒருபொழுதுண்பித்த புண்ணியத்தால் நன்னெறிப்பட்டனள். (மணிமேகலை.)

ஆதிரையின் கணவன், நாகர்க்கு நீதிகூறி நல்வழிப்படுத்தினவன் (மணி).

தருமன் வேதிகையைப் புணர்ந்ததனால் பெற்றபெயர்.

துரியோதனனுக்குத் தம்பி

1. பாரதவீரரில் ஒருவன் சத்தியகன் குமரன், மருத்துவர் அம்சம். இவனுக்கு யுயுதானன் எனவும் பெயர். 2. கண்ணனுக்குத் தம்பி. அருச்சுனனிடம் தனுர்வித்தைகற்றவன். பாரிஜாதா பஹாணத்தில் பிரவானுடன் யுத்தஞ் செய்தவன். பூரிச்சிரவனால் கீழே தள்ளப்பட்டு அருச்சுனனால் தப்பினவன், கிருதவன்மனைக் கொன்றவன். 3. ஒரு அரசன் இவன் மனைவியரில் ஒருத்தி நாரீரத்னம் இவள் ஒரு சிவபூசா விருப்பினராகிய அரசரைக் கண்டு மோகித்துத்தான் அவரிடம் தன் கணவனைக் கொன்று விட்டு உம்மை மணக்கி றேன் எனச் சிவவிருப்பினராகிய அரசர் யாக்கையினிழிவையும் சிவபூசா விசே டத்தையுங்கூறி மறுத்து நற்கதி யடைந்தனர். (சிவ 1 ரக)

பொற்கடாரம் உரைமாற்றுக்கூறிப் புகழ்பெற்ற வணிகன்,

சாத்தன் தந்தை சாத்தந்தை என்றாயிற்று. (தொல் எழுத்து 347) இவர் முக்காவல் நாட்டு ஆமூர் மல்லனைப் போரிற்கொன்ற சோழன் தத்தன்மகன் போர்வைக் கோப்பெரு நற்கிள்ளியின் வீரச்செயலைச் சிறப்பித்துப் பாடியுள்ளார் புறம் 80 இவர்மகன் கண்ணஞ் சேந்தனாரே பதினெண் கீழ்க்கணாகி லொன்றாகய திணைமொழியைம்பது பாடியவர். இச்சாத்தந்தையார் பாலைத் திணையைப் புனைந்து பாடியுள்ளார். இவர் பாடி யனவாக நற்றிணையில் 26ம் பாடலொன் றும் புறத்தில் நாலுமாக ஐந்து பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன.

கடைச்சங்கப் புலவருள் ஒருவர், (குறுந்தொ)

1. ஐயனார்க்கு ஒருபெயர். 2. மகாசாத்திரனென்று பெயர்பெற்ற வணிகன். கோவலன் காலத்தவன். 3. மணிமேகலை நூலாசிரியர். இவரைச் சீத்தலைச்சாத்தனார், பதுரைக்கூல வாணிகன் சாத்தனார் எனவுங் கூறுவர். சிலப்பதிகாரம் உடனிருந்து கேட்டவர். 4. ஒல்லையூர்க்கிழவன் மகன் பெருஞ் சாத்தனுக்கு ஒருபெயா. 5 மகாசாத்திரன் என்னும் ஒரு சாஸ்திரி.

பிரகத்பானு என்னும் விஷ்ணுவின் தந்தை.

இவர்கள் பெருமாள் கோவிலில் வேலை செய்யும் ஒருவகை வைணவ வடுகர். இவர்கள் பிராமணர்கள் போல் பூணூல் சாத்தாதனால் சாத்தாதவர்கள் என்னும் பெயர்பெற்றனர். இவர்கள் சூத்சர் இவர்கள் தங்களைச் சைதன்யன் என்னும் குருவின் வழிவந்தவர்கள் என்பர் அது தவறு. இவர்கள் தொழில் பூததொடுத்தல், திருமண் ஸ்ரீசுர்ணம் செய்தல் இவர்களுக்குப் பட்டம் ஐயர் இவர்களின் பிரிவு ஏகாக்ஷரி, சதுரக்ஷரி, அஷ்டாக்ஷரி, குலசேகரம். இவர்கள் தென்கலை வைஷணவ பிராமணரின் நடையுடை ஆசாரதைப் பெற்றவர். இவர்கள் தங்களுக்குத் தாங்களே புரோகிதம் செய்து கொள்வர். பின்னும் இவர்கள் பிரபன்ன வைஷ்ண வர்களென்றும் நம்பிகள் என்றும் வேங்சகடபுர வைஷ்ணவர் என்றும் கூறப்படு வர். இவர்கள் தலையில் சிகை, பூணநூல், பின்கச்சம் சாத்தக்கூடாதென்று இராமாநுசர் கட்டளை பெற்றவர்கள் இவர்களின் பெண்கள் பிராமணப் பெண்களை நடையுடைகளில் ஒப்பர், இவர்கள் குரு, பரவாஸ்து.

தருமனுக்குச் சாத்தியாவிடம் உதித்த குமரர்.

திருஷ்டாந்தத்தைப் பக்ஷத்திற் சொத்ததாகக் கூறுவது.

சான்றினர், சபையினர், உபயவாதியர், இவர்களை அழைத்தலும். சாத்தியப் பொருளைக் காத்தலும் செய்யவன். (விவகார சங்கிரகம்.)

ஒருவகை தேவவகுப்பினர், சாத்யை குயரர். இவர்கள் பன்னிருவர் என்பர்,

தருமப்பிரசாபதியின் தேவி, தக்ஷன் பெண், குமார் சாத்தியர்.

(3) சாங்கியம், பாதஞ்சலியம், வேதாந்தம். (6) வேதாந்தம், வைசேடி கம், பாட்டம், பிரபாகரம், பூர்வ மீமாம்சை உத்தரமீமாம்சை.

யதுகுலத்தாசனாகிய வசுதேவன் வம்சத்து அரசன்.

1. அங்கிசு குமரன், இவன் குமறர் பசமானன், பிசி, திவ்யன், விருக்ஷணி, தேவாவிரதன், அந்தகன், மகாபோசன். 2. விதர்ப்பன் குமாரனாகிய கிருதுவம் சத்தவன், 3 விஷ்ணு பரிசாரகன்.

1. சுருதச்சிரவை என்பவள். 2. தமகோஷன் தேவி, சிசுபாலனுக் குத்தாய். கண்ணனை நோக்கித் தன்குமரன் செய்த நூறு பிழைபொறுக்க வரங் கேட்டவள், 3. நாடக விகற்பத்தொன்று இது தலைமக்களில் அறப்பொருள் உபாங்கமாவது (வீர~சோ.)

ஒரு மதம், இதை வாமமதம் என்பர். இது சத்தியே பாதேவதை

சுரரோகிக்குக் கண், பார்வை, சரீரம், பஞ்சேந்திரியம் இயற்கையாகக் காணினும், மனம் சாந்தமாயிளைக்கா திருக்கினும், உள்ளங்கை உள்ளங்கால்கள் சூடு பிறந்து சிறிது தாகமுண்டாகி நாவில் நீர் ஊறினாலும், இரவில் அயர்ந்த நித்திரையிருக்கினும், சரீரம் இலேசாயிருக்கினும், தேடிக்காணாத மருந்து எளிதில் கிடைப்பினும் சோகம் சாத்யமாம். (ஜீவ.)

இது திருஷ்டாந்தா பாசத்தென்று, மனம் அரிதியம் மூர்த்தமாகையால் என்கிற ஏதுவில், பரமாணுவைப் போல் என்கிற திருட்டாந்தம், அநித்யத்வம் என்கிற சாத்திய மிலலாதபடியால் என்க

எது சாத்யங்களுக்குக் கன்மவத் என்கிற திருஷ்டாந்தத் தால் இப்படிக் கொத்தவிய திரேகத்தினால் சாத்யமாயிருக்கிற அநித்ய தவம் வியாவிருத மாகாமலிருக்கை. (சிவ~சித்)

ஜகந்நாத க்ஷேத்திரத்தில் நாடோறும் ஆலய தரிசனத்திற்கு வந்து பகவத்பிரசாதத்தைக் கைக்கொண்டு செல்லும் நாட்களில் ஒருநாள் அரசன் மகாதுவாரத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டு காலப்போக்குக் காரணமாகச் சொக்கட்டான் ஆடிக்கொண்டு பாய்ச்சிகைகள் வீசி அதின் வயப்பட்டுப்பகவத் பிரசாரம் வாங்கிக் கொள்ள இடக்கையை நீட்டுகையில் அர்ச்சகன் கொடாதிருத்தல் கண்டு மந்திரியை நோக்கி ஒருபேய் எனக்கு முன் கையை நீட்டித்தொந்தரை செய்கின்றது நீ சாளாத்திடை வந்திருந்து அக்கையைத் துணிக்க வென்ன அவ்வாறு மந்திரி வந்திருக்கையில், அரசன் கைந்நீட்ட, மந்திரி அரசன் கையைத் துண்டித்தனன், அரசன் துடிக்கக்கண்ட மந்திரி, பரி தபித்தலை, அரசன் கண்டு, தேற்றித் தன்கரத்தைப் பல்லக்கிலவைத்துப் பெருமாள் சந்நிதியில் அனுப்பினன். அங்கிருந்த பாகவதர்கள் அக்கைமேல் ஜயஜயவென்று கந்தப் பொடிகளிறைக்கக் கை மருக்கொழுந்தாயிற்று, அதனைப் பெருமாளின்றிருவடியில் சாத்தி அரசனுக்குப் பிரசாதம் அனுப் பினர். அதனை அரசன் ஏற்கக் கைநீட்டு கையில் குறைந்தகையும் வளாப்பெற்றவன்,

கௌசிகன் மருமகன்.

பூத்திரன் போன், ஒரு இருடி,

கங்கைக்கு ஒருபெயர். சந்நுவைக் காண்க.

இவர் பிறசையிற் பிறந்த கவிராயர். இரங்கேசவெண்பா இயற்றியவர்.

பிரமபதத்திற்கு மேலதாய்ப் பரமபதம் போல் மீண்டும் வருதலில்லாப் பதவி.

1. சண்முக சேனாவீரன். 2. அகன் என்னும் பெயருள்ள வசுபுத்திரன். (பா~ஆதி.)

கோமயம், கோமூத்ரம், பால், தயிர், நெய், தருப்பை ஜலம் இந்த ஆறினையும் ஆறு நாட்கள் புசித்தலும் ஒருநாள் உபவாச மில்லாமையுமாம்.

ஒருவிரதம், இது மூன்று நாள் பகல் போஜனம் மாத்திரஞ் செய்து பின் மூன்று நாள் இராப்போஜனம் மாத்திரம் செய்து மூன்று நாள் கேட்காமல் கிடைத்த பொருளையுண்டு, மூன்று நாள் அன்னமின்றி உபவாசமிருத்தல்.

தக்கர் எனும் முனி புத்திரர். துந்து எனும் இராஜதமானால் இறந்த முனிவன்ர எழுப்பினவர்.

சுதாபா முனிவரைக் காண்க.

சோழநாட்டில் மண்டலைச் சேரியிற் பிறந்தவர், தண்டலையார்சதம் பாடியவர் இதற்குப் பழமொழி விளக்க மெனவும் பெயர்

1, இவர் பேறையூர். காளத்திதேவா மாணாகர். குமார தேவருக்கு ஆசிரியர் வைராக்கிய சதகம், வைராக்கிய தீபம், அவிரோதவுந்தியார், கொலைமறுத்தல் இயற்றியவர். இவர் செய்த நூல்களுக்குச சிதம்பர சுவாமிகள் உரை செய்தனர். சாலிவாகனசகாப்தம் (1600) இல் இருந்தவர். 2, இவர் தொண்டைநாட்டுத் திருமழிசையூரினர். இவர் செய்த நூல் வீராகமம்.

ஒரு அசுரன், இவன் இந்திராதிகளை வருத்தத் தேவர் சிவமூர்த்தியை வேண்டினர். சிவமூர்த்தி இவனையுதைக்க அதனாலிறந்தவன்.

1. கர்த்தமபிரசாபதியின் பெண். அதர்வணருஷியின் பாரி. 2. யஞ்ஞமூர்த்திக்குத் தக்ஷணையிடம் உதித்த குமரன், 3. அஜரீடனுக்குப் பேரன். 4, வசுதேவனுக்குத் தேவி, குமரர் பிரசியமன், பிரசிரதன். 5. தக்ஷனுக்குப் பிரசூதியிடம் உதித்த குமரி, யமன் தேவி 6. நீளன் குமாரன், இவன் குமரன் சுசாந்தி. 7. சிவாகமங்களில் கூறிய கலைகளில் ஒன்று, இதில் (18) சுத்தபுவனம் உள என்பர். 8. பூதியின் மாணாக்கன். பௌத்திய மன்வந்தரத்தைக் காண்க.

இவர் சைநசுவாமி. குருசாங்கல தேசத்தில் அத்தின புரத்தில் குருவம்சத்திற் பிறந்தவர், தந்தை விசுவசேனர், தாய் அயிராதேவி. இவர் பிறந்த நாள் கிருதயுகம் ஆனிய கிருஷ்ணபக்ஷம்: சதுர்த்தி, பரனி. இவர் உன்னதம் (40) வில் சுவர்ணவர்ணம், ஆயுஷ்யம் நூறாயிரம் வருஷம், புத்தரன் நாராயணன் இவர் திரிசஷ்டி சலாகாபுருஷரில் ஒருவர். சுக்கிரவர்த்தியாய் அரசாண்டவர். இவர்க்குக் கணதரர்சக்ராயுதர் முதல் முப்பத்தறுவர். இவர் பதினாறாவது தீர்த்தங்கரர்.

இவன் ஒரு வேதியச் சிறுவன், இளமைமுதல் ருத்திராக்ஷம் அணிந்திருந்தனன். இவன் தந்தை சுபுத்தன். இயனை ஒரு அரசனுக்கு விற்றனன் அவ்வரசன் இவனைக் காளிக்குப் பலியிடச் செல்லுசையில்காளி இவன துருத்திராக்ஷ கோலம் கண்டு அஞ்சி அரசனை நோக்கி இவனுக்கு அவன் பெண்ணைக் கலியாணஞ் செய்து வைக்கக் கட்டளையிடப் பெற்றவன்,

இதில் உள்ள புவநங்கள் சுத்த வித்தையில் வாமை, சேட்டை இரெளத்திரி, காளி, கலவிகரணி, பெலவிபாணி, பெலப்பிரமதனி, சருவபூத தமனி, மனோனமனி, என்னும் நவசத்திகள் புவனம் ஒன்பது ஈசுபதத்துவத்தில் அநந்தன், சூக்குமன், சிவோத்தமன், ஏநேத்திரன, ஏகருத்திரன், திரிமூர்த்தி, சீகண்டன், சிகண்டி என்னும் அட்டவித்தியேசுரர் புவனம் எட்டு சதாசிவதத்துவத்திற் சதா சிவபுவனம் ஒன்று ஆகத்தத்துவம் மூன்றினும் அடங்கிய புவனம் பதியனட்டு.

தேவகன் குமரி,

அவந்திதேசத்துப் பிராமணர் இவரிடத்துப் பலராம கிருஷ்ணர்கள் வித்தியாப்யாசஞ் செய்தனர். இவர் பலராம கிருஷ்ணர்களைப் பிரபாசதீர்த் தத்து முதலையால் இறந்த குமரனை உயிர்பித்துக் சொடுக்கக்கேட்டுப் பெற்றவர்.

சிவாகமங்களுட் கூறியாகவைகளில் ஒன்று இதில் இத்திகை, பிசை, இரோசிசை, மோசியா, பார்வகாமினி, வியாபினி, வியோமருபை, அருந்தை, அராதை, அநாரிருதை என (15) சுத்த புவனங்கள் உண்டு,

திருகுத்துக் குமரன். இவன் ஆத்மஞானியாயினான்.

சந்திரனை முதலாகக் கொண்டு கணிக்கும் கணிதம்,

ஒரு இருடி. அதர்வண வேதி.

இவ்விரதத்தை யநுஷ்டிக்கத் தொடங்கினவன், கிருஷ்ண பக்ஷத்தில் கௌரஞ் செய்து கொண்டு வெள்ளை வஸ்திரமுடுத்து முஞ்சத்தாற் செய்த அரைஞாண் அணிந்து பவாசதண்ட மெடுத்துக்கொண்டு பிரமசரிய விரத மநுட்டிக்க வேண்டும். சுக்லபக்ஷ பிரதமையில் முந்தி உபவாசித்துச் சுத்தமான இடத்தில் அக்னியை வைக்கச்செய்து ஆகாரம், ஆஜ்யபாகம், பிரணவம்,வ்யாஹ்ருதி, வாருணம் என்னும் பஞ்சஹோமங்களையும் செய்து பின் சதயம், விஷ்ணு, பிரம்மருஷி, பிரம்மா, விச்வதேவர், பிரஜாபதி என்று ஆறுஹோமம் செய்து பின் பிராய சித்தஹோமம் செய்யவேண்டும். பின் சாந்தி செய்து அக்னிகார்யம் முடித்து அகனிஸோ மனை நமஸ்கரித்து விபூதியணிந்து சுத்த தீர்த்தத்தில் ஸ்நானஞ்செய்து அதுஷ்டான முடித்துக் கைகளைத் தூக்கிக் கொண்டு சூர்யனைப் பார்க்கவேண்டும்., பின்னிருகைகளையும் குவித்து நின்று பிரதக்ஷணம் செய்யவேண்டும். பின்ருத்ர, விஷ்ணு, பிரம சூக்தங்களில் ஒன்றையாவது வேறெந்த சூக்தத்தையாவது, 100, 1000, தரமாயினும் செபிக்கவேண்டும். மத்யானத்தில், பொன், வெள்ளி, தாமிரம் மண், அத்திப்பலகை முதலியவற்றால் செய்த பாத்திரங்கொண்டு ஏழு பிராம்மணர் வீடுகளில் மௌனமாகப் பிச்சை கொண்டு கிடைத்த அன்னத்தை ஏழுருண்டைகள் செய்து (1) சூரியன் (2) பிரமன், (3) அக்னி, (4) சோமன் (5) வருணன், (6) விச்வேதேவர்களுக்குக் கொடுத்து மிகுந்ததை மூன்று விரல்களால் சந்திரன் நாடோறும் வளர்தன் தேய்தல் போல் உருண்டை களையும் வளர்தல் சுருங்சல் செய்து உண்ணலாம். இதை அநுஷ்டித்தால் பாவநீங்கும். (பார~அச்)

தெய்வ நாட்டுக் கற்பினிகைகைக்குக் கற்பினிலை கூறியவள்.

இவர் பாண்டி நாட்டு தருப்புனவாயிலும் கணித்தான சறுகம் பையூர்வாசி சைவ வேளாண்மாபினர். மயூரகிரிக்கோவை பாடியவர்.

(4) பீதம், கலவை, வட்டிகை, புலி,

1. தஷன் பெண், தருமந்தேவி, 2, தசரதன் குமரி. உரோமபதன் ஸ்வீகார புத்திரி. இவள் ஒருசிகசிங்கரை மணந்தனள்.

ஒரு உபநிஷத்து.

சாமவேதிடராகிய வேதியர்.

தருமகுத்தனைப் பித்தனாகச் சபித்த இருடி.

இரக்குவன் அருளால் அறிவு பெற்றவன்,

சந்து மகருஷியின் காதின் வழி பிறந்த நதி சந்துவைக் காண்க.

சப்த தீவுகளில் ஒன்று,

சுரோத்ரியன். திருடன், தானே பேசுவோன், சொன்னிலை மையற்றவன், பிரமசாரி, வானப்பிரத்தன், சந்தியாசி, சாஸ்திரவிருத்தன், அரசசேவகர், சினத்தன், கொடியன், நிந்திதன், கோட்சொல்வி, சிற்பியர், கூத்தர், புகழ்வோன், கள்விற்போன், சிற்றுண்டி வியாபாரி, வட்டி வாங்குவோன், ஆசாரானன், புறங்கூறுவோன், நிலையில்லாதவன் முதலியோர். (விவகார சங்கிரகம்.)

சூத்திரன் அரசகன்னிகையைப் புணரப் பிறந்தவன். இவன் கள்விற்று ஊர்ப்புறத்து வாழ்பவன். (அருணகிரி புராணம்.)

அயலானுடைய காரியத்தை யெதிரே பார்த்தலினாலேனும் கேட்டலினாலேனும் உண்டானவை கூறுவோர்.

கபஸ்தன் நிருமித்த கௌடதேசத்துப் பட்டணம்.

இது பெரியோரை அவமதித்தல் முதலியவற்றால் உண்டாகும் கோபத்தின் பயன் இச்சாபம் கிருதயுகத்தில் அக்கணத்திலும், திரேதாயுகத்தில் பத்துகாளிலும், துவாபரயுகத்தில் ஒரு திங்கள் அளவினும், கலியுகத்தில் ஒரு வருட அளவினும் பலிக்கும்.

1, ஒரு இருடி, பத்தியன் மாணாக்கன். 2. இராமமூர்த்த அரசிலிருந்த ஒரு நாஸ்திகன்.

முள்ளங்கி, முருங்கை, வெங்காயம், காளான், அசுத்த நிலத்திலுண்டான பதார்த்தங்கள், உள்ளிப்பூண்டு, சீப்பால், அதன் தயிர், தேவதைகளைக் குறியாது, சமைத்த சித்திரானனம், பலகாராதிகள். யாககாரியம் ஒழிந்து கொலை செய்யப்பட்ட ஜெந்துக்களின் மாமிசம், கன்று போட்டுப் பத்து நாளாகாத பசு, ஆடு, எருமை, புணரும் பருவமுள்ள பசு, இவற்றின் பால், செம்மறியாடு, கன்று செத்த பசு, சினைப்பசு இவைகளின் பால், புளித்தபால், புளித்த வெண்ணெய், ஜலசம்பந்தத்தால் புளித்த பழம் (கிழங்கு, ஊறுகாய்கள், அரிசி, மாமிசம்) இவைகளைச் சாப்பிடுகிற பக்ஷி, ஊர்ப்புறா, ஊர்க்குருவி, நீர்க்காசகை, அன்னம், சக்கிரவாகம், ஊர்க்கோழி. கொக்கு, நாரை, ஊர்ப்பன்றி, சராசப்பதி, சகலவித மீன்கள், இவைகளை நீக்கவேண்டியது. கும்பலுடன் சஞ்சரிக்கிற மீனும், சிங்கமுக மீனும், முள்ளுள்ள மீனும், ஆபத்துக் காலத்தில் சாப்பிடலாம். சாப்பிடலாம் என விதித்த பக்ஷி, மிருகங்களில் ஐந்து நகம் உள்ளவைகளை நீக்கவேண்டியது. புசிக்க ஆவச்யகமான பிராணிகளைத்தன் மாதா பிதா யக்டம் இவர்கள் பொருட்டு உபயோகித்துக்கொள்ளலாம்.

ருசகன் குமரன் இவன் பாரி சயிப்யை. இவன் பகைவருடன போர் புரிந்து பகைவன் குமரியை கொண்டு வாக்கண்ட இவன் தேவி, இவள் யார் என்றனள். மனைவிக்குப் பயந்த அரசன் இவள் உன் மருமகள் என்றனன். அரசி இன்னும் குமரன் இலாதிருக்க மருமகள் என்றது என்னென அரசன் இனி உன் வயற்றிற் பிறக்கும் புத்திரனுக்கு என்றனன் இதைககேட்ட பிதுரர் புத்திரப் பேறு அரித்து அப்பெண்ணை மணக்கச் செய்வித்தனா, இவன் குமரன் விதர்ப் பன. (பாகவதம்.)

பரசிராமன்.

தஞ்சாவூரில் சாமந்தநாராயண விண்ணசர் நிய மித்தவன்.

1, சவுந்தராமந்தனைக் காண்க, சாமிநாததேசிகர் 2. நூறு சிற்றூர்களுக்கதிபன் அல்லது ஓர் அரசன் கீழ்வேதனம் பெற்று இறைப் பொருளைக் குடிகளிடம் தண்டி யரசனுக்கு அளிப்பவன். (சுக்~நீ.)

மலையாளத்திலுள்ள சாதியாரில் ஒருவகை, இவர்கள் தாமூரி ராஜவம்சத்தவர் எனவும், பரசுராமருக்குப் பயந்து காட்டில் வசித்திருந்து சேரமான் காலத்து வந்து குடியேறினவர்கள் எனவும், மந்திரமிலாது பிராமணர் செப்பம் எல்லாக் கிரியைகளையும் செய்பவர்கள் எனவும் கூறுவர். (தர்ஸ்டன்,)

சாமன் தம்பி,

வர்த்தகர் தங்கள் பொருள்களை தொழிற் பொருட்டு ஒன்று கூடிச் சேர்த்து அதன் பொருட்டு எழுதிக் கொள்வது,

சமந்தினியைக் காண்க,

சீமந்தினியைக் காண்க.

இது ஆயிரம் சாகைகளுடையது. இதற்குள்ள உபநிடதங்கள் கேனம், சாந்தோக்யம், ஆருணி, மைத்திராயணி, மைத்திரேயி, வச்சிரசூசிகை, யோகசூடாமணி, வாசுதேவம், மகத்து, சந்நியாசம், அவ்வியக்தம் குண்டிகை, சாவித்திரி, உருத்திராக்கசாபாலம், தரிசனம், சாபாலம் எனப் பதினாரும், இது மூன்றாம் வேதம்.

சமுதாயமாயறிவது, அதாவதி, சமலாய குணததோடு கூடித் தூலகன்மங்களையறிலை, (சிவ~சிக)

(ஜாமி) தக்ஷன் பெண், தருமன் தேவி, குமரன் சுவர்க்கன்.

இவன், சக்கிரவாகுவின் பெண் தரித்திருந்த முத்தொடு கலந்த உருத்திராக்ஷ மாலையைத் தானியமென்று கவர்ந்து சென்ற காகம மணியைத் தானியம் அகலாமைகண்டு நழுவவிட்டது. அம்மணிமாலை இவன் கழுத்தில் விழுந்ததால் அதைப் புனைந்து திமைநீங்கி முத்திபெம்றவன்.

இவர் கும்பகோணம் உத்தமதான புரத்திருந்த வேதியர், திரிசிரபுரம் மீனாடி. சுந்தரம்பிள்ளையவர்களிடம் தமிழ் நூல்கள் மற்றவர், இலக்கிய இலக்கணங்களில் வல்லவர் இவரது தவியாற் பலர் தமிழிலக்கிய வலவர்களாயினர். இவர் சிந்தாமணி, சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, பத்துப்பாட்டு, பதித்துப்பத்து, புறப்பொருள் வெண்பாமாலை, பரிபாடல், கொங்கு வேண்மாக்கதை முதலிய தமிழிலக்கியங்களைப் பரிசோதத்துதவிய பேருதவியாளர். கும்பகோண கலாசாலையிலும், சென்னை சாலகலாசாலையிலும் தமிழ்ப்புலமை கடாத்தியவர்.

சங்கர நரமச்சிவாயப் புலவர்க்கு ஆசிரியர் இலக்கணக் கொத்து இயற்றியவர்.

குமாரக்கடவுள்; பிரமனைப் பிரணவப்பொருள் வினாவிய காலத்தில் அவன் கூறாததால் அவனைச் சிறையிட்டனர். இதனை அறிந்த சிவமூர்த்தி குமாரக் கடவுளை அதற்குப் பொருள் கேட்க அக்காலத்தில் குமாரக்கடவுள் சிவமூர்த்தியை மாணாக்கர்போல் இருக்கச்செய்து தாம் அதற்குப் பொருள் அருளிச்செய்த குமரக்கடவுள் திருவுரு.

சம்மட்டி மக்கள் இவ்விருவரும் கள்ளர் சாதியின் பகுப்பு.

சத்தகன்னியரிற்றலைவி. சாமுண்டனைக் கொன்றதால் இப்பெயர் பெற்றனள். இவள் நீளநாக்கு, நீளமயிர், நீண்டமூக்கு வளைந்த கோரப்பற்கள் தலை மாலை, மாம்சம் நிறைந்த கபாலம் சூலம் உடையவளாய் இருப்பள். இப்பெயர் அம்பிகையா லிவளுக்கு இடப்பட்டது. இவள் சத்தியினம்சம்,

யாதொரு மூர்த்தத்திற்கு (5) ஆம் இடத்திற் சநியும் (7) ஆம் இடத்தில் சுக்ரனும், (10) இடத்தில் புதனும், (9) ஆம் இடத்தில் செவ்வாயும், (6,8,) ஆம் இடங்களில் வியாழனும் (12) ஆம் இடத்தில் ஆதித்தனும், இராகுவும், (6,8) ஆம் இடங்களில் சந்திரனும், இவற்றில் ஒருவர் இப்படி நிற்கில் மிருத்து முகூர்த்தமாம். (விதானமாலை.)

சயூடணனுக்குக் குமரி, விபீடணன் தேவி,

சைனர்களுடைய ஏடுகள் நெருப்பால் வெந்த இடமாம். (திருவிளை யாடல்.)

1. சாம்பவதி குமரன். கிருஷ்ணனால் தவஞ்செய்து பெறப்பட்டவன். இவற்கு ஒன்பதின்மர் தம்பியர். இவன் துரியோதனன் குமரியாகிய இலக்கு மணையை மணந்தவன். ஒரு நாள் இவனை யாதவர்கள் கர்ப்பிணிவேஷம் போட்டுப் பிறக்கிறது ஆணோ, பெண்ணோ எனக் கண்வர் முதலிய ருஷிளைக்கேட்க முனிவர்கள் இவள் வயிற்றில் உலக்கை ஒன்று பிறந்து உங்கள் குலத்தை நாசஞ் செய்யும் எனப் புகன்றனர். அந்தப்படி இருப்புத்தூண் பெற்றவன். கண்ணன், கோபிகைகளுடன் கூடிச் சலக்கிரீடை செய்கையில் அவ்விடம் சாம்பன் அறியாது சென்றனன். அப்பெண்கள் சாம்பன் அழகைக் கண்டு சித்த சலனப்பட்டனர். இதனை யறிந்த கண்ணன் சாம்பனைக் குட்ட நோய் கொள்ளச் சாபம் அளித்தனன் சிவாநுக்ஹத்தால் ஈருஷ்ணமூர்த்திக்குப் புத்திரனாகப் பிறந்தவன. இவன் பிரளயகால சூரியன், இருடிகளின் சாபத்தால் மனுஷனாகப் பிறந்தவன். (சிவமகாபுராணம்). 2. (ச.) குசன் குமரன். 3. வானர சேனைத் தலைவன். 4. துத்திரடன் குமரன். இவன் அரசனாயினும் பஞ்சமகாபாதகஞ் செய்து தனக்குப்பதில் தன் மந்திரியை நியமித்தனன். அம்மந்திரியம் குடிகளை வருத்தினன். இருவரும் விதாப்பநாட்டில் வேடராகப் பிறந்து விநாயகபூசையால் முத்தியடைந்தனர். 5. கிருஷ்ண சாபத்தால் குஷ்டநோய் பெற்றுச் சூர்யபூசையால் விமோசன மடைந்சான். (பவிஷ்~புரா.) 6. தென்னாட்டுப் பறையர்க்கு ஒரு பட்டம்.

உமையுடன் கூடிய சிவமூர்த்தி

சாம்பவான் அல்லது சாம்பவந்தன் குமரி. கிருஷ்ணனை மணந்தவள். இவளுக்குச் சாம்பன் முதலிய நூறு குமரர் பிறந்தனர் இவள் சிவபூசையால் சாம்பனைப் பற்றாள்.

பிரமபுத்திரனாகிய கரடி வேந்தன. வாமனர் மாவலியிடத்தில் மண்கொண்ட காலத்துப் பறையறைந்து மேரு இடறக் கால் தளர்ந்தவன். இராமராவண பாத்தத்தில் பிரம்மாதிரத்தால் அனைவரும் மூர்ச்சித்த போது அனுமனுக்குச் சஞ்சவியன் இருக்கைகூறி அது வந்த பிறகு பழைய இடத்திற்குப் போக நியமித்தவன். அமிர்தமதன காலத்து இருந்தவன். சிரஞ்சீவிகளில் ஒருவன். சியமந்தகமணியின் பொருட்டுக் கண்ணனிடத்தில் (28) நாள் யுத்தஞ்செய்து சலித்து விஷ்ணுமூர்த்தியென்று அறிந்து மணியையும் தனது புத்திரியாகிய சாம்பவதியைாம் அவர்க்குக் கொடுத்தவன். இவற்குச் சாம்பவான், சாம்பவந்தன் எனவும் பெயர். குமரி சாம்பவதி. இவன் பூர்வத்தில் பிரமபுத்திரன், வாமனர் மண்ணளந்த காலத்துத் திருவடி பிரமலோகம் அடைய அவ்விடம் பூசித்தபோது பெருமாள் உனக்கு என்ன வரம் வேண்டு மென்ன உமது சக்கரத்தால் மரணம் வேண்டுமென அவ்வாறே கிருஷ்ணாவதாரத்தில் செய்கிறோம் என்று ஒருமணிபொருட்டுச் சக்கரத்தாற் கொல்ல இறந்தவன். (கல்கி புராணம்).

சாம்பவந்தனைக் காண்க.

ஒரு அசுரன் இவன் பிரத்தியும்நன் தனக்கு விரோதி என எண்ணிச் சிசுவாயிருக்கையில் கடலில் தூக்கி வந்து இட்டனன் அச்சிசுவை மீன் விழுங்கிற்று. அம்மீனை உலைஞன் பிடித்சனன். அந்த மீனைச் சேதிக்க அதன் வயிற்றில் குழந்தையிருந்தது. அதைச் சாம்பாசுரன் மனையிலிருக்கும் மாயாவதி வளர்க்க அவனால் சூரன் கொலையுண்டனன்.

சாபன் நாரதனை வணங்காத்தால் வயிரங்கொண்டு கண்ணனை நோக்கிப் பெண்கள் கூடியிருக்குந் தருணத்தில் அழகுள்ளான் குமரனாயிலும் சித்தசலனம் உண்டாம். ஆதலால் இப்போது இவ்விடம் சாம்பன் வந்ததினால் இப்பெண்களது முகம் வேர்க்கின்றது; எனக் சண்ணன் சாம்பனைச் கோபித்துக் குட்டநோய் அடைக எனச் சபித்தனன். அவ்வகை சாம்பன் குட்டநோய் அடைந்து காசியில் சூரிய பூசைசெய்து சாபம் நீங்கப் பெற்றான். சாம்பன் தொழுததால் சாம்பாதித்தன் எனச் சூரியன் கூறப் பட்டனன். (காசிகாண்டம்).

இடையரிலும், பறையரிலு ஒருவகை வகுப்பு.

இது, பார்னியோ, ஜாவா, சுமத்ரா, ஸயாம் முதலிய இடங்களிலுண்டாம் ஒருவகை மாத்தின் பால். இதை இந்துக்கள் தங்கள் தேவதைகளுக்கு ஆராதனை மணப்பொருளாகக் கொள்கின்றனர்.

பாகலிக புத்திரன். சோமதத்தனுக்கு ஒரு பெயர்.

சாயத்தொழில் செய்யும் சாதியார்.

சாமவேதத்தில் தாந்திய மென்னும் பிராம்மணத்திற்கு வியாக்கியானஞ் செய்தவர். மாதவாசாரியர் சகோதரர்.

1. தாதைக்குக் குருவிடம் பிறந்த குமரன். 12. ஆருணியாசனுடைய பெரும்படைத் தலைவர்களுள் ஒருவன். (பெ~கதை,)

1. பிரபாவின் குமரன். 2. அவுரி, நுணா, மஞ்சள், அரக்கு முத லியவற்றைப் பதப்படுத்திச் சாயம் ஊட்டுவது.

காவிரிப்பூம்பட்டினத்திருந்த ஒரு வணிகன். எட்டிப்பட்டம் பெற்றான். (சிலப்பதிகாரம்)

இவை மரப்பட்டைகள் வேர்கள், மஞ்சள் அவுரிச்செடி முதலியவைகளிலிருந்து செய்யப்படுகின்றன. கருமை வெள்ளை, செம்மை, பசுமை, நீலம், மஞ்சள், இவை ஒன்றுடன் ஒன்று ஏற்றக் குறைவாகச் சேர்த்துக் கூட்டினால் பல வேறு வர்ணங்களாம்.

பாலகணபதியின் சாயையைப் பற்றி வருத்தவந்து விநாயகரது உறுத்த பார்வையால் இறந்தவன்.

1. சூரியன் தேவி, சஞ்ஞா தேவியைக் காண்க. 2 இவள் இராமருக்குச் சீதைக்குப் பிரதியாகச் சீதையின் உருவமாக அக்னியால் கொடுக்கப்பட்டவள். இராவணவத முடிவில் உண்மையான சீதை வந்தபின் என் கதி யென்னவென இராமரைக் கேட்க நீபுட்கரத் தீவு சென்று தவம்புரிந்து சவர்க்கலஷ்மியாய்ப் பின் நீண்ட காலம் சென்று யஞ்ஞகுண்டத்திற் பிறந்து துவாபரயுகத்தில் திரௌபதியாய்ப் பாண்டவர்க்குத் தேவியாக என அவ்வாறானவள், (தே பா.)

பகலிற் சூரியனையாவது, இரவிற் சந்திரனையாவது தனக்குப் பின்புறமாக்கி மந்திர செபத்தாற் தனது சாயையைப் பூமியிற்பார்த்துச் சிறிதுநேரத்தில் அவ்வகையே ஆகாயத்திற் பார்க்க அவ்வுரு ஆகாயத்தில் தோற் றும். இவ்வுரு சிரமில்லாது தோன்றின் ஆறு மாதத்தில் இறப்பான்

கள்ளர் சாதியில் ஒரு வகையார்.

கணவன் இந்திரிய ரூபமாகத்தன் மனையாளை யடைந்து கருப்பமாகச் சனித்துப் பின் அவளிடத்தினின்று பிள்ளையாகப் பிறக்கிறபடியால் அக்கருத்தாங்கிய மனைவி சாயை எனப்படுவாள். (மநு.)

அநாகுலனைக் காண்க.

இவன், இராஜயகேந்திர புறத்தரசனாகிய இராஜ நரேந்திரனுக்கு ரத்னாங்கியிடம் பிறந்த குமரன். இவன் தன் நண்பனுடன் புறாவிட்டு விளையாடுகையில் புறா ஒன்று சிற்றன்னை வீட்டில் புக இவனது அழகைக் கண்ட இராஜ நரேந்திரனுக்கு இளைய மனைவி சித்திராங்கி சாரங்கதரனை விரும்பிப் பலாத்காரம் செய்தும் இவன் உடன்படாததால் இவள் தன்னைப் பலாத்காரமாக இழுத்தான் எனப் புருஷனிடம் கூறினள் இராஜ நரேந்திரனிவனைக் காட்டில் கை கால்களைச் சேதிக்கச் செய்தனன். சாரங்கதரன் ஒரு சித்தர் அருளால் கைகால்கள் வளரப்பெற்று அரசனாயினான்.

ஒரு வேதியன். இவன், பார்வதியாரின் தோழியர்களைப் புத்திரிகளாகப் பெற்றவன் இக்கன்னியர் மானிடராகப் பிறந்த சாபத்தைப் பேரூரில் சிவ பூசைசெய்து நீக்கிக்கொண்டனர்.

ஜனமே ஜயனுக்குச் சர்ப்பயாசம் செய்வித்தமுனி. (பா~ஆதி)

மந்தபால முனிவனால் மணந்து கொள்ளப்பட்ட தாழ்ந்த சாதிப்பெண் இவள் பக்ஷியுரு கொண்டவளாக இருக்கலாம். மந்தபாலனைக் காண்க. (மநு.)

1 திருசராட்டிரன் குமரன். 2. இராவணனுக்கு மந்தரி.

1. ஒரு வட நூல் இலக்கணம். 2, சரஸ்வதி தீரத்துள்ள தேசம் 5. சாரஸ்வதரைக் காண்க. ரா

1. ததீசி முனிவர் ஒரு காலத்து ஸரஸ்வதிந்தி தீரத்தில் ஸ்நானத்திற்குச் செல்ல இந்திரன் இவருடைய தவத்திற்கஞ்சி அலம்புசையை யனுப்ப ருஷி இவளைக்கண்டார். வீரியம் சரஸ்வதி நதியில் வீழ்ந்தது. அதைச் சரஸ்வதி கருத்தாங்கி இவரைப் பெற்று ருஷியிடங் காட்டிப் பெயரிடப்பட்டு வளர்த்தனள் இவர் வேதத்தில் வல்லராய் வளர்ந்து வந்தனர். இவ்வகை யிருக்கையில் பன்னிரண்டு வருடம் க்ஷாமம் உண்டாக இருடிகள் இடம் விட்டுப் பெயரத்தொடங்கினர். சாரஸ்வதரும் அவ்வாறு செல்லத் தொடங்குகையில் சரஸ்வதி நீ செல்லற்க நான் உனக்கு வேண்டிய மீனாசாரத்தைத் தருகிறேன் என்று நிறுத்தினள், க்ஷாமம் கழிந்து ருஷிகள் வேதந்தெரியாது மயங்குகையில் அவர்கள் இவரை ஆசாரியராகப் பெற்று வேதமுணர்ந்தனர். ததீசி தவஞ்செய்த தீர்த்தம் சாரஸ்வதம். இதில் பலராமர் தீர்த்த யாத்திரையில் ஸ்நானஞ்செய்தார். (பார~சல்) 2. அட்டகோண இருடியைக் காண்க.

1. இராவண தூதன் வானரசேனை, கடற்கரையிலிறங்கியிருக்கும் செய்தியறிந்து இராவணனுக்கு அறிவித்தவன். 2. யதுகுலத்து அரசரில் ஒருவன் வசுதேவருக்கு ரோகணியிடம் பிறந்தவன். 3. யது வம்சத்துக் கிருஷ்ணனுடன் பிறந்தவன். (பா~ஆதி.)

தேவசாதியார்.

சிவபூசையால் முத்திபெற்றவள்.

ஒரு மாயாதேவி.

இவன்கேகய தேசத்தரசன். இவன் சுருதசேனை யென்பவளை மணந்து இருக்கையில் புத்திரில்லாமையால் கணவன் சொற்படி ஒரு வேதியனைக் கூடித் துர்ஜயன் முதலிய (3) மஹாரதர்களைப் பெற்றுக்கொண்டனள், இந்தச் சுருதசேனை குத்தியின் சகோதரி.

சத்திபீடங்களில் ஒன்று.

வேதவிரதன் பெண். இவளைப் பதுமநான் என்னும் விருத்த வேதியன் அரசவலிமையால் மணந்து சுகம்பொது இறக்க, இவளும் இறந்து மறுபிறப்பில் ஒரு வேதியனை மணந்து சுகம்பெறாது அமங்கலையாயினன். இவ்வகை இவள் அமங்கலையா யிருக்கையில் ஒரு வேதியன் பிக்ஷைக்கு வந்தனன். அவனைச் சாரதை உபசரிக்க வேதியன், சுமங்கலியாய்ப் புத்திர பாக்கியத்துடன் இருக்க என்று ஆசீர்வதித்தனன். இதைச் சாரதை கேட்டுத் தான் கைமை என்று கூறினள். வேதியன் என்வாக்கில் வந்ததாயினும் நீ உமா மஹேச்வரவிரதம் அனுட்டிக்க என்று கூறி அவ்விரதத்தை அனுட்டிக்கச் செய் வித்தனர். அதனால் உமாதேவியார் தரிசனமாக வேதியன் சாரதையின் செய் தியை அறிவித்தனன். பிராட்டியார் இவள் இதற்கு முன் பாண்டிநாட்டில் ஒரு வேதியனுக்கு உள்ள இரண்டாவது மனைவி, பெயர் பதுமினி. இவள் தன் னொத்த மூத்த ஓரகத்திக்குச் சுகம் தராது இவளே அனுபவித்ததால் மூத்தவள் சுகம் பெறாது இறந்தாள். ஆதலால் இப்பிறப்பில் மணந்தும் கணவன் இறந்தனன். இவள் இனிப் பாண்டிநாட்டில் இவன் கணவனக் கனவிற் புணர்ந்து ஒரு புத்திரனைப் பெற்று ஒன்று சேர்வள் என்று மறைந்தனர். அந்தப்படி கனவில் கணவனைப் புணர்ந்து புத்திரனைப் பெற்றுக் கோகர்ணத்தில் கணவனைக் கண்டு சுகமுடன் இருந்தனள். (பிரமோத்தாகாண்டம்).

சுருபாசாரியருக்கு ஒரு பெயர். (பா~ஆதி.)

1. இராவண தூதன், குரங்குருக் கொண்டு வாநாசேனைக்குள் புகுந்து விபீஷணராற் கட்டுண்டவன். 2. சண்முக சேனாவீரன். 3 செங்றெங் கொண்ட சிங்கவுருவாய் அனந்தரிடத்திருக்கும் தூதன்.

சோமசன்மன் குமார். உறையூரில் செவ்வந்தீசரைப் பூசிக்கப் பாதாளஞ்சென்று செவ்வந்திக்கொடி கொண்டு வந்து பதித்து அது வளர்ந்து பூத்தபின் மலரெடுத்துப் பூசித்து அம்மலரை வலிதிற்பெற்ற அரசன் பட்டணத்தை அழிக்கச் சிவமூர்த்தியை வேண்டினவர்.

1. சுவபலருக்குக் காந்தியிடத்து உதித்த குமரன். 2. அக்குரூரன் தம்பி.

சிவசூரிய பீடம்.

கலாவதியைக் காண்க.

இந்த விரதம் தாராபல சந்திரபல யுக்தமான ஆதிவாரத்தில் ஆயினும், தான் ஏதேனும் விரதத்தைச் செய்யப்புகுந்த சுபதினத்திலாயினும் ஆரம்பிக்கவேண்டும். இதைப் 13. மாதம் செய்யவேண்டியது. இதில் சரஸ்ததி பூசிக்கப்படுவள். இதை ஆசரிப்பவர் கள் வித்தியாபிவிருத்தியும் பிரமலோக பிராப்பதியும் அடைவர். இது மச்சனால் மநுவக்குச் சொல்லப்பட்டது.

ஒரு சிறு கண்ணாடிக்குழையை ஒரு துளி குறையச் சாரா பத்தை நிரப்பிக் குழையினிரு மருங்கையு மூடிவிட்டால் அதில் ஒரு குமிழியுண்டாம். இந்தக் குமிழிநிலை, பூமி, மரம் முதலியவற்றின் பரப்பைச் சமமாக அறிவிக்கும்.

அரிசி, வேலம்பட்டை திராக்ஷை முதலிய பலவகைப் பொருள்களைக் காய்ச்சும் வாவையினின்று வடிக்கப்படும் ரவப்பொருள். மயக்கி அறிவைக்குலைப்பது.

சாரங்கபக்ஷியாயிருந்த இருந்த பாலமுனிவருக்கு இரண்டாங் குமரனான பக்ஷி.

ஸ்ரீஞான சம்பந்தசுவாமிகளுடன் வாதிடவந்து சம்பந்தசரணாலயாரால் தோல்விபெற்றுச் சைவனான புத்தன்.

இது எழுத்துக்களையும் பதங்களையும் சார்ந்து பொருளின்றி வரும் எழுத்தும் சொல்லுமாம்.

இறைவன் ஆணையால் கர்மாது குணமாகத் தந்தை விந்து வாகனமாக மாதாவின் கருவழிப்பட்ட ஆன்மா, பத்து மாதமும் நிறைந்து பூமியில் மனித உருக்கொண்டு பிறப்பன். அப்பிறந்த சரீரத்தின் அங்க விபாகாதிகளைச் சுருக்கிக் கூறுவது. சரீரத்தில் சிரம், கரம், கால், அந்தராதி முதலிய அங்கங்கள் சிறந்தன. அந்தராதி என்பது முன்னர்க்கூறிய சிரம், கரம், கால், ஒழிந்த உறுப்புக்கள். இவற்றுள் கண், இருதயம் முதலிய பிரத்தியங் கங்களாம். இவ்வுறுப்புக்கள் பஞ்சபூத காரியமாய் நிற்கும். இச்சரீரத்தில் உள்ள இரத்தம், மாமிசம், மச்சை, குதம் முதலிய மாத்ருஜங்களும், தேகத்தில் ஸ்திர மாய் உள்ள சுக்லம், பெருநரம்பு, சிறுநரம்பு, எலும்பு, மயிர் முதலிய பித்ருஜங்க ளும், சித்தேந்திரியம் முதலிய ஆத்மஜங்களும் ஆம். இத்தேகத்திற்கு ஆயுளும், ஆரோக்கியமும், ஊக்கமும், ஒளியும், பலமும், ஸாத்மயஜங்களாம். தோற்றமும், நிலையும், வளர்ச்சியும், அசைவின்மையும், பாஜஸங்களாம். இத்தேகத்தில் எழுவகைத் தொக்குகள் உண்டு. அவை உண்ட அன்னத்தால் உண்டாம் உதிரத்தால் உண்டாவன அவற்றில் 1. பாஸினி; ஒரு நெல்லின் பதினெட்டில் ஒரு பங்கு கனம் உள்ளது. 2, லோஹினி; ஒரு நெல்லின் 16ல் ஒரு பங்கு கனம் உள்ளது. 3. ஸ்வேதா; ஒரு நெல்லின் 12ல் ஒருபங்கு கனம் உள்ளது. 4. தாம்ரா; ஒரு நெல் வின் 8ல் ஒருபங்கு கனம் உள்ளது. 5. வேதினி; ஒரு நெல்லின் 5ல் ஒருபங்கு கனம் உள்ளது. 6. ரோஹிணி; ஒரு நெல்லின் கனம் உள்ளது. 7. மாம்ஸவி. இது இரண்டு நெல்லின் கனம் உள்ளது. பின்னும் கலா என்னும் கிலேதம் ஒன்றுண்டு. அது ரஸாதி தாதுக்களின் அந்தங்களில் இருந்து தாதுக்களின் உஷ்ணத்தால் பாகப்பட்டு மாவயிரம்போல் சத்ததாதுக்களால் ஒவ்வொரு கலையை அடைந்து எழுவகைக் கலையைப் பெறும். இந்தக் கிலே தத்திற்கு, இரத்தத்திற்கு ஆதாரமான ரக்தாசயம், கபத்திற்கு ஆதாரமான கபாசயம் பக்குவாஹார ஸ்தானம் என்னும் ஆமாசயம், பித்தத்திற்கு ஆதார மான பித்தாசயம், பக்குவாஹார ஸ்தானமான பக்குவாசயம், வாயுவிற்கு ஆதாரமான வாயுவாசயம், முத்திரத்திற்கு இருப்பிடமான மூத்திராசயம் என எழுவகை ஆசயங்கள் ஆதாரங்களாம். ஸ்திரீகளுக்கும் கர்ப்பாசயம் ஒன்று அதிகப்படும். இது பித்த, பக்குவாசயங்களுக்கு இடையில் இருக்கும். மேற்கூறிய சப்தாசயங்களை சார்ந்து கோஷ்டங்கள் என்னும் அறைகள் உண்டு. அவை மார்புக்குள் தாமரை வடிவாய் இருக்கும். இருதயம் அல்லது இரத்தாசயம், செந்நிற ஈரல் என்னும் கிலோமம். நுரைஈரல் எனும் புத்புஸம் வயிற்றின் வலப்பக்கத்தில் உள்ள கறுத்த மாம்ஸ பிண்டமாகிய யக்ருது, மார்பின் இடது பாகத்தில் உள்ள பசுமையான மாம்ஸ பிண்டமாகிய பலீகம், (குடல் சுருட்டு) மலஸ் தானமாகிய உந்துகம், பக்கங்களில் நெல்லிக்காய் அளவு சிறிது நீண்டிருக்கும் மாம்ஸ விசேஷமாகிய விருக்கம், தொப்புளாகிய நாபி, நெஞ்சின் இடது பக்கத்தில் இருக்கும் மாம்ஸ விசேஷமாகிய டிம்பம், குடலாகிய ஆந்திரம், மூத்திரப் பையாகிய வஸ்தி முதலிய. பின்னும் சரீரத்தில் பதினாறு ஜாலங்களும், பதினாறு கண்டரங்களும் உள) (ஜாலங்கள் வலைபோன்ற உறுப்புக்கள்). அச்சாலங்கள் மணிக்கட்டுகளில் நன்னான்கும், காற்பாடுகளில் நன்னான்குகளுமாம். அவை நரம்புகளினாலும், சிறு நரம்புகளினாலும், எலும்பு, மாமிசங்களினாலும், கட்டுண்டு இருக்கின்றன. கண்டரங்கள் கைகளில் இரண்டு இரண்டும், கழுத்தில் நான்கும், கால்களில் இரண்டு இரண்டும், பிருஷ்டத்தில் நான்கும் ஆகப் பதினாறாம். கூர்ச்சங்கள் (6) (சிகாகார நரம்புகள்) அவை கைகளில் இரண்டும், கால்களில் இரண்டும், கழுத்தில் ஒன்றும், குறியில் ஒன்றுமாம். சீவநிகள் (7) (இழை ஒட்டினதை ஒத்த நரம்புகள்) அவை குறியில் ஒன்றும் நாவில் ஒன்றும், சிரசில் ஐந்துமாம். தசைப் பெரு நரம்புகளாகிய மாம்ஸாஜ்ஜுக்கள் (4) அவை முதுகெலும்பின் உள்ளும் புறம்புமாகிய இரு பக்கங்களிலும் இரண்டு இரண்டாக நான்காய்ப் பிருஷ்டபாகத்திலுள்ள மாமிசத்தைத் தாங்கிக்கொண்டு இருப்பன. அஸ்தி சங்காதங்கள் (14) (எலும்புக் கூடுகள்) அவை குல்பங்களில் ஒவ்வொன்றும், ஜாநுக்களில் (தொடைகளில்) ஒவ்வொன்றும், வங்க்க்ஷணங்களில் (தொடைச்சந்திகளில்) ஒவ்வொன்றும், திரிகல் (முதுகெலும்பின் கீழ்ப்பாகம்) ஒன்றும், சிரசில் ஒன்றும், கக்ஷங்களில் ஒவ்வொன்றும், கூர்ப்பரங்களில் (முழங்கை) ஒவ்வொன்றும், ஆகப் பதினான்காம். பசிமந்தங்கள் 18 (சந்திர வலயம் ஒத்த நரம்புகள்) சிரசில ஐந்து சிரம் நீங்கிய குல்பாதிகளில் ஒவ்வொன்று மாகப் பதினெட்டாம். எலும்புகள் தந்தாகங்களோடு கூடி (3160) அவை கால்களிலும் கைகளிலும் (140) மத்திய சரீரத்தில் (120) ஊர்தவாங்கத் தில் (100) ஆக (360) ஆம். அவற்றின் விரி வருமாறு: கால் நசங்கள், (5) விரல் ஒன்றிற்கு மும்மூன்ரக ஐந்து விரல்களிலும் உள்ள அங்குல்யாஸ்தி (15), சலாகாஸ்தி (5), சலாகாபிரதிபந்தாஸ்தி. (1), கூர்ச்சாஸ்தி ‘2’, குல்பாஸ்தி (2), ஜங்காஸ்தி (2), பார்ஷணி (1), ஜாநுபலகாஸ்தி (1), ஊருவஸ்தி (1), ஆக (35) ஆக இரண்டு கால்களிலும் உள்ள அஸ்திகள் (70) கை ஒன்றுக்கு ஐந்து விரல்களிலும் உள்ள நகங்கள் (5) விரல் ஒன்றுக்கு மும்மூன்று வீதம் ஐந்து விரல்களிலும் உள்ள அங்குல்யாஸ்தி (15), சலாகாஸ்தி (5), சலாகாபிரபு பந்தாஸ்தி (1), கூர்ச்சாஸ்தி (5), மணா பந்தாஸ்தி (2), பிரகோஷ்டாஸ்தி (2) கூர்ப்பராஸ்தி (1), பாகுப்ருஷ்டம் (1), ஹஸ்த மூலம் (1), ஆக (35) வீதம் இரண்டு கைகளிலும் உள்ள அஸ்திகள் (70) ஆக இருகை கால்களிலுள்ள அஸ்திகள் (140) மத்திய சரீரத்தில் பார்ஸ்வாஸ்தி (24) தாலகாஸ்தி (24), அர்ப்புதாஸ்தி (24)ப்ருஷ்டாஸ்தி (30), உாஸஸ்தி (8) திரிகாஸ்தி (1), பாகாஸ்தி (1), அடிகாஸ்தி (2), அம்சாஸ்தி (2), அம்ஸ பலகாஸ்தி (2), நிதம்பாஸ்தி (2), ஆக (120), அஸ்திகள் உள. ஊர்த்வாங்கத்தில் கண்டாஸ்தி (2), கர்ணாஸ்தி (2), சங்காஸ்தி (2), தால்வஸ்தி (1), ஜத்ருவஸ்தி (1)க்ரீவாஸ்தி (13), கண்டநாளாள் (4) ஹநுபந்தாஸ் (2), தந்தம் (32) உலூகலாஸ்தி (32),க்ராணாஸ்தி (6) சிரசஸ்தி (6) ஆக (100) அஸ்திகள் உளவாம். ஸ்நாவங்கள் தொள்ளாயிரம் (நரம்புகள்) அவை கைகளில் (300) கால்களில், (300) மத்திய சரீரத்தில், (230) ஊர்த் வாங்கத்தில் (70) ஆக (900). பேசிகள் (மாம்சபிண்டங்கள்) புருஷர்களுக் குரியனவாகிய பேசிகள் (500), அவைகளில் கால்களில் (200) கைகளில் (200) மத்யசரீரத்தில் (60) ஊர் தவாங்கத்தில் (40) ஆக (500) ஸ்திரீகளுக்கு உரிய பேசிகள் (520) அவை முன் கூறியதுடன் யோனி, ஸ்தனங்களில் உள்ள பேசிகள் (20) கூட்டிக்கொள்க. மூலசிராக்கள் (10) (அதாவது பிரதான நரம்புகள்). இவை மார்பை இடமாகக் கொண்டு ஆகார ஸ்வரூபமான ஓஜசை சரீரம் முழுவதும் பரவச் செய் கின்றன. இவைகளின் அடி பருமனாகவும், நுனி நேர்மையாகவும் இருக்கும். இவை இலைகளின் நரம்பு பலபடப்பிரிந்து இருப்பது போல் எழுநூறு ஆகப் பிரிந்திருக்கும். அவை கைகளில் (200) கால்களில் (200) மத்தியசரீரத்தில் (134) ஊர்தவாங்கத்தில் (164). சாகைகள்தோறும் ஜாலந்தரம் என்னும் பெயரை உடைய ஒரு சிராவும், அதனுள் (3) சிராக்களும் உள்ளன. சுரோணி பாகசிராக்கள் (கடிபாகம்) (32) அவற்றுள் வங்க்ஷணங்களில் உள்ளன (4) கடகத்தில் உள்ளன (2) தருணத்தில் உள்ளன (2) பார்ஸ்வ சிராக்கள் (பக்கம்) பக்கத்திற்குப் பதினாராக இரண்டு பக்கங்களுக்கும் (32) பிருஷ்டபாக சிராக்கள் (24) (பிருஷ்ட பாகம் முதுகு). ஜடாசிராக்கள் (வயிறு) (24) அவற்றுள் நான்கு குறியின் மேல்பாகத்தில் ரோமாவளியின் இருபக்கங்களிலும் இருக்கின்றன, உரஸ்ஸிராக்கள் (மார்பு) (40) அவை ஸ்தனரோகிதங்களில் இரண்டிரண்டும், ஸ்தன மூலங்களில் இரண்டிரண்டும், ஹிருதயத்தில் இரண்டும், அவ ஸ்தம்பங்களில் ஒவ்வொன்றும், அவாலா பங்களில் ஒவ்வொன்றும், ஆகப் பதினான்காம். கிரீவசிராக்கள் (கழுத்து) (24) அவற்றுள் நீலா (2) மன்னியா (2)க்ருகாடிகா (2) விதுரா (2) மாத்ருகா (8) ஆக (14). ஹநுசிராக்கள் (16) (ஹநு கபோலம்). ஜிஹயசிராக்கள் (16) நாசி காசிராக்கள் (24) நயனசிராக்கள் (ர56) லலாடசிராக்கள் (60) கர்ணசிராக்கள் (16) மூர்த்தசிராக்கள் (12). ரத்தவாகினிகள். (700). இவற்றுள் வாதரத்தத்தை வுகித்துக்கொண்டு இருப்பன (175) கபாத்தத்தைவகித்துக்கொண்டு இருப்பன (175) பித்தரத்தத்தை வகித்துக்கொண்டிருப்பன (175). சுத்தரத்தத்தை வகித்துக்கொண்டு இருப்பன (175). தமநிகள் (24) அவை சக்கரத்தின் குடத்தை இலைகள் சூழ்ந்திருப்பது போல நாபியைச் சூழ்ந்து இருக்கும். (தமங்கள் மகாநாடிகள் (சுரோ தஸ்ஸுக்கள் (9) நாசித்துவாரம் (2) கர்ணதவாரம் (2) நேத்ரத்வாரம் (2) குதத் துவாரம் (1) முகம் (1) மேஹனத்துவாரம் (1) ஸ்திரீகளுக்கு விசேஷமாய்ச் சுரோதஸ்ஸக்கள் (3). அவை ஸ்தனத் துவாரம் (2). ரத்தமார்க்கம் ஒன்றுமாம். சுரோதஸ் சளி முதலியவற்றை வெளிப்படுத்தும்வழி, அந்தச் சுபோதஸ்ஸுக்கள் (13) உடலுக்குள்ளிருக்கும் துவாரங்கள். தேகத்தில் உள்ள மச்சாதி தாதுக்களின் அளவு, மச்சை ஒரு அஞ்சலிப்பிரமாணம். மேதஸ் இரண்டு அஞ்சலிப் பிரமாணம். வசை மூன்றஞ்சலிப் பிரமாணம், மூத்திரம் நான்கு அஞ்சலிப் பிரமாணம், பித்தம் ஐந்து அஞ்சலிப் பிரமாணம். கபம் ஆறு அஞ்சலிப் பிரமாணம். மலம் எழஞ்சலிப் பிரமாணம். சத்தம் எட்டஞ்சலிப் பிரமாணம். ரஸம் ஒன்பதஞ்சலிப் பிரமாணம். ஜலம் பத்து அஞ்சலிப் பிரமாணம், (அஞ்சலி இரண்டு சேரங்கை கொண்டது). புருஷர்சளுக்குத் தத்தங்கைகளால் ஓஜஸ் தலை மூளை, சுக்லம் ஆகிய இவைகள் ஒவ்வொரு பிரஸ்ருதப் பிரமாணமும் ஸ்திரீகளுக்குத் தத்தம் கைகளால் முலைப்பால் இரண்டு அஞ்சலிப் பிரமாணமும், ரஜஸு நான்கு அஞ்சலிப் பிரமாணமுமாக இருக்கும் எனக் கூறப்பட்டிருக்கிறது. (பிரஸ்ருதம் சோங்கை கொண்டது).

(சங்.) மனசுயு புத்திரன். இவன் குமரன் சுத்தியு.

மதுராநகரத்து அரசன். சிவ தீக்ஷை பெற்ற ஒரு கன்னிகையை மணந்து அவளைக் காமத்தால் சிவதீக்ஷிதனாகிய இவன் தழுவச் செல்லுகையில் அக்கன்னிகை நீர் அதீக்ஷிதர் தீக்ஷைபெற்று என்னைத் தழுவுக என அரசன் கேளாது தழுவச்செல்லுகையில் நெருப்பைத் தழுவியதுபோல் சுவாலையுண்டாக அரசன் பயந்து மனைவியைத் தீகை செய்யக் கேட்க மனைவி கர்க்கமுனிவரால் தீக்ஷை செய்விக்க அரசன் அவளுடன் கூடிக்களித்தனன்.

தமனைக் காண்க,

1. ஒரு மாயாதேவி. 2. வீமன் மனைவி, உருக்குமாங்கதன் தாய்.

திருதராட்டின் குமரன்.

சாருதேஷணன், சத்தியபாமைக்குக் குமரன்.

உருக்குமன்குமரி. பிரத்தியும்நனை மணந்தவள். இவள் குமரன் அநிருத்தன்.

சார்வாகமதம் தாபித்தவன்.

வருணன் என்னும் ஆதித்தன் தேவி,

இது நீண்ட உடலையும், வேகத்தையும் பெற்றது. இது. கடிப்பதும், வாலால் அடிப்பதும் பாதமுதல் மார்பு வரையில் சுற்றிக்கொண்டு வாலினாலும் அடிக்கும். இதில், வெண்சாரை, கருஞ்சாரை, செஞ்சாரை, மஞ்சட்சாரை, என நால்வகை உண்டு. இவைகளைக் கண்ட எருமைகளுக்கு மாலைக் கண் உண்டாம்.

இவர்கள் காண்டவவனம் தீப்பற்றி எரிகையில் உயிர்தப்பின பக்ஷிகள், மந்தபாலமுனிவர் வேண்டுகோளால் இவர்களை அக்நி தகிக்காமல் விட்டனன். தந்தை சாங்ககர், எனப் பக்ஷியுருக்க கொண்ட மந்தபாலமுனிவர். தாய்சரிதை.

பாதசாஸ்திரஞ் செய்த ஒரு வடநூற் புலவர்.

விஷ்ணுமூர்த்தியின் வில், கண்ணுவரைக் காண்க,

கோதமையின் புதல்வன். பேய்மகள் மயானத்து ஆடியது கண்டு உயிரிழந்தவன். (மணிமேகலை)

புலி முகமுள்ள அசுரனைக் கொன்று அவன் தோலையுரித்து உடுத்த சிவன் திருவுரு.

பிரசாபதி படைவீரரில் ஒருவன், (சூளா)

பிரசாபதி படைவீரரில் ஒருவன்.

1. இராமரின் சேனாபலத்தை அறியும்படி இராவணனால் அனுப்பப் பட்ட தூதன், 2. யமதூதன். 3. புவிமுகம் உள்ள ஒரு அசுரன். இவன் அண்டங்கள் எல்லாம் தூளாகப் பாய்ந்து அதஞ் செய்யச் சிவமூர்த்தி தேவர் வேண்டுகோளால் வாளால் எறிந்து கொலை செய்தனர். 4. ஒரு இருடி.

காசிபர் புத்திரி. சிங்கங்களையும் புலிகளையும் பெற்றவள்.

12, பேதைமை, செய்கை, உணர்வே, அருவுரு, வாயிலுறல், நுகர்வு, வேட்கை, பற்று, பவம், தோற்றம், வினைப்பயன். (மணிமேகலை)

முதனூல்வழி நூலெனு மிருதிறத்து நூல்களுக்கும் பொருண் முடிபு ஒரு சிறிதொத்து ஒழிந்தன வொவ்வாத நூல்,

உயிர்மெய் யெழுத்துக்களைச் சார்ந்து வரும் எழுத்துக்கள் இவை (10) உயிர்மெய், ஆய்தம், உயிரளபெடை, ஒற்றளபெடை குற்றியலுகரம், குற்றியலிகரம், ஐகாரக்குறுக்கம், ஒளகாரக்குறுக்கம், மகரக்குறுக்கம், ஆய்தக்குறுக்கம்.

1. (ச.) சையாதி குமரன். பாரி சநந்தை. 2. விரேதன் குமரன். இவன் குமரன் செயசெயநன். 3. விதூரதன் குமரன். இவனுக்குச் சார்வபௌமன் எனவும் பெயர்,

சார்வ பூமனைக்காண்க.

வடதிசைப் பெண்யானை.

துரியோதனனுக்கு நட்பினனாகிய அசுரன். தருமராசனுக்குப் பட்டந் தரிக்கையில் இருடியுருக்கொண்டு ஆண்டுச் சென்று தீமை செய்யக் கருதிய போது இருடிகளால் சாம்பராக்கப்பட்டவன்.

இம்மதத்தாபகனாகிய சார்வாகன் அவந்திதேசத்தில் சங்கோத்தார் சேத்திரத்தில் உதிஷ்டிரசகம் (661) இல் பிறந்து இதேசகம் (727) இல் இறந்தான். இப்பெயர் கொண்ட அரக்கன் ஒருவன் மதவிஷயமாய்த் தர்மராஜனுடன் பேசி வதைக்கப்பட்டான் என்று பாரதம் சாந்தி பர்வத்திற் கூறப்பட்டிருக்கிறது. மதசித்தாந்தம், இது நாஸ்திகமதம். கடவுளுக்கு மோக்ஷாதிகாரமில்லை எனவும், உலகத்திலுள்ள வரையில் சுகமாய்ச் சீவிக்க வேண்டும் எனவும் மரணமே மோக்ஷம் எ.ம், வேறு பிறப்பில்லை எ.ம்., பரலோக சுகமில்லை எ.ம்., ஆகாசம் நீங்கலாகத் தத்வம் நான்கு எ.ம்., இந்த நான்கு தத்வாமுதாயமே தேகம் எ.ம்., இவற்றாலாகிய இந்திரிய சமுதாயமே ஆத்மா எ.ம், இவ்விந்திரிய நாசமே மாணம் எ.ம். கூறும். இம்மதத்தவர்க்குப் பிரகஸ்பதி சூத்ரம் பிரமாணம், பிரமாணம் பிரத்யக்ஷமே தவிர வேறு பிரமாணம் கிடையாதென்பர். இவர்களுக்கு இம்மையில் அரிவையருடனும் மற்றச்சுகங்களுடனும் கூடியிருத்தலே சுகம். ஆனந்தானுபவம் இல்லாத வியாதி முதலிய கிலேசங்களே நகரம்.

சாலகடங்கடையின் புத்திரர், அசுரர்.

சுகேசன் தாய், வித்யுத்கேசன் பாரி.

நாகன் கத்ருதனயன்.

இது ஒரு க்ஷேத்திரம் A place near the source of the river Gandaki

வேததரிசன் மாணாக்கன். இருடி.

விஸ்வாமித்திரன் புத்திரன்.

இவன் பிரச்சோதனனுடைய பதினாறாயிர மந்திரிகளுள் முதல் மந்தரி. யாராலும் தணிக்கமுடியாத அரசன் கோபம் இவனுடைய சொற்களால் தணியும், போமைச்சனென்றும் வழங்கப்படுவான். அவன் கட்டளைப்படி மாய யானையைக் காட்டி உதயணனை வஞ்சித் துப்பிடித்துக்கொணர்ந்து உஞ்சை நகரின் சிறை செய்வித்தவன். தருக்க நூல் முதலியவற்றில் மிக்க தேர்ச்சியை யுடையவன் வாசவதத்தையை உதயணன் பிடிமீதேற்றித் தன்னகர் சென்றானென்றது கேட்டுக் கடுஞ்சினங்கொண்டு அவனைப் பிடித்து வரும்படி சேனைகளை அனுப்பத் தொடங்கிய பிரச்சோதனனை நோக்கிச் சில நியாயங்களை இவன் சொன்னமையால் அவன் அச்செயலை நிறுத்தினன். யூகியைத் தன்னருகழைத்த பிரச்சோதனனுடைய விருப்பத்தின்படி யூகியோடு நூல்களில் வாதஞ்செய்து தோல்வியுற்றவன். தன் தங்கை ஆப்பியை யென்பவளை அரசன் வேண்டுகோளால் யூகிக்கு மணஞ் செய்வித்தான். (பெ. கதை.)

இவன சிவபூசையால் பேறடைந்தவன்.

நாகராசன், உத்தமனைக் காண்க,

ஒரு தெய்வப்பெண், இவளைக் கண்டு ரத்துரிஷி என்பவன் வீரியம் விட கிருபன் கிருபி என்பவர் பிறந்தனர்.

1. ஒரு இருடி. இவர் தொண்டநாட்டுத் திருவல்லிக்கேணியில் அழகிய சிங்கர் அருள் பெற்றவர். 2. ஆபுத்திரன் தாயாகிய பார்ப்பினி. அபஞ்சிகன் மனைவி, (மணிமேகலை.)

ஒரு கவசம். துரோணரால் துரியோதனனுக்குக் கொடுக்கப்பட்டது.

கபிலரிஷியின் புத்திரன்,

அச்வசாத்திரஞ் செய்த இருடி, சாமவேதி. இடும்பன் வனத்திற்கு அடுத்தவனத்திலுள்ள இருடி. பாண்டவரிடத்தில் சிலநாள் இருந்து பல தருமங் கேட்டனர்.

ஒரு மவுரிய அரசன் (கி. பி. 204) ஆண்டவன்,

வேட்டுவமகளாகிய தேவராட்டி, (சிலப்பதிகாரம்)

1, சாகல்லியர் மாணாக்கர். 2. வடநாட்டு நெசவுத் தொழிலாளர். இவர்கள் தங்களைச் சேநாபதிகள் என்பர். இவர்கள் பட்டுச்சாலியர் என இருவகையர். இவர்களில் பட்டுச் சாலியர் பூணூல் தரிப்பர். மற்றவர் தரியார் இவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் கலப்புக் கிடையாது. பட்டுச்சாலியர் மாம்சபகணம் ஒழிந்தவர். மற்றவர் மதுமாம்சாதிகளுண்பர். (தர்ஸ்ட்டன்.)

சங்கதன் குமரன். இவன் குமரன் சோமசருமன்,

பைடணபுரியில் சுலோசனன் என்னும் வேதியன் இருந்தான். அவனுக்குச் சுமித்திரை என்னும் கன்னிகை இருந்தாள். இவள் தன் கலியா ணத்திற்கு முன் பருவத்தையடைந்து யாருமறியாமல் நாகராசனால் கருவடைர் தனள். இதையறிந்து சுற்றத்தவர் வெறுக்க, குமரி தன்னிடம் களவிற் புணர்ந்து வரும் நாகராசனிடம் கூறி முறையிட்டனள், இதைக்கேட்ட நாகராசன் நான் மனிதனல்ல ஆதிசேடன் என்னால் உனக்குப் பெயர்பெற்ற புத்திரன் பிறப்பன். அஞ்சாதே உனக்கும் உன் தந்தைக்கும் அபாயம் நேரிடுங்காலத்தில் என்னை நினைக்க எனக்கூறி நீங்கினன். இதைக்குமரி தந்தைக்குக்கூற தந்தை தெய்வச்செயலை யாரால் தடுக்கமுடியும். வந்ததை யெல்லாம் அனுபவித்தே நீக்கவேண்டும் என்று இருந்தனன். இந்தக் குமரி கலியாணத்திற்குமுன் கருவடைந்த செய்தியைச் சுற்றத்தவர் கேட்டு அரசனுக்கு அறிவித்து ஊரைவிட்டு அவள் தந்தையுடன் அகற்றினர். தந்தையுடன் ஊரைவிட்டு நீங்கின சுமித்திரை அந்நாட்டுக்கு அருகிலுள்ள குயவன் ஒருவன் வீட்டில் குடிபுகுந்து சுபமுகூர்த்தத்தில் சாலிவாகனனைப் பெற்றாள். சாலிவாகனன் இளமைப் பருவத்தில் தன்னோடொத்த சிறு வருடன்கூடி விளையாடுகையில் தான் அரசனாகவும் மற்றச்சிறுவர்களை மந்திரி முதலிய அரசகாரியக்கார ராகவும் எண்பித்து விளையாடி வருவன், இவ்வகை சாலிவாகனன் இருக்கை யில் வேதியன் ஒருவன் அவ்வழிவாச் சாலிவாகனன் அவனை நோக்கி ஐயரே நம் இராச்சியத்திற்கு யோகம் எப்படியிருக்கிறது என, வேதியன் யோகமாகவே இருக்கிறது என்றனன். அதனால் களித்த சாலிவாகனன் வேதியனுக்கு ஒரு சாலைத் தர அது பொன்னாயிற்று. இதனால் இவன் சுவர்ண தானஞ் செய்பவன் எனப் பெயருண்டாயிற்று. அரசன் இவனைக்காண ஆவல் கொண்டு இவனை அழைப்பிக்க இவன் அரசனிடம் போதல் மறுத்து இருந் தான். சாலிவாகனன் அங்கிருக்கும் குயவரிடம் யுத்தத்திற்கு வேண்டிய இரதம், கஜம், துரகம், பதாதி முதலிய மண்ணால் செய்வித்து இருந்தனன். இவ்வகையிருக்கையில் புரந்தரபுரத்து இருந்த தனஞ்சயன் என்னும் வணிகன் தனது மரண திசையில் தன் நான்குபிள்ளைகளை அழைத்து இந்தக்கட்டில் அடியில் உங்களுக்கு வேண்டிய பொருள்களைப் பாகித்து வைத்திருக்கிறேன் நான் இறந்த பிறகு நான் பாகித்து இருக்கிறபடி எடுத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று மரணமடைந்தான். தந்தை இறந்தபிறகு புத்திரர் தகனக் கிரியை முடித்து மஞ்சத்து அடியைச் சோதித்துப் பார்க்கையில் ஒரு கும்பல் மண், ஒருகுவை உமி, ஒருகூட்டம் கரி, ஒருகுவை எலும்பு இருக்கக்கண்டு இவைகளைப் பங்கிட்டுக்கொள்ளும் விதம் தோன்றாமல் அரச அதிகாரிகளிடத்தும் அரச னிடத்துக் கூறி நியாயந் தோன்றாமல் திரும்பிச் சாலிவாகனனிருக்கும் குசப் பாளய வழியாய் வருகையில் சாலிவாகனன் இவர்கள் வழக்கை விசாரித்து இவைகள் நியாயமாகவே விளங்குகின்றன. உங்கள் தந்தை மேற்சொன்ன பொருள்களை மூத்த கனிஷடக் கிரமமாகப் பெறவேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் இவ்வகை செய்தனர். அதாவது மண்ணைவைத்தது, மூத்தவனாகையால் பூமி முதலிய அவனைச் சேரவேண்டும் எனவும், இரண்டாமவனுக்கு உமிவைத்ததனால் அவன் தன தானியங்களைப் பெறவும், மூன்றாமவனுக்குக் கரியைக்கொடுத்ததால் அவன் பொன், வெள்ளி முதலிய நகைகளைப் பெறுக எனவும், நான்காமவனுக்கு எலும்பைக் கொடுத்ததால் பசு முதலியவைகளைப் பெறுக எனவும் பகுத்து வைத்தனன் எனத் தீர் மானித்தனன். இதைக் கேட்ட அந்த வழக்கினர் இது நியாயத் தீர்ப்பென்று களித்துப் போயினர். இத்தீர்ப்பையும் அவன் அஞ்சாநிலையையும் கேள்விப்பட்ட விக்கிரமார்க்கன் இவன் நம் நாட்டில் இருக்கின் நமது புகழ்தலை எடுக்காது என்று எண்ணி இவனை ஊரைவிட்டு ஓட்டச் சேனைகளுடன் சாலிவாகனனிடம் யுத்தத்திற்கு வந்தனன். சாலிவாகனன் தான் முன் மண்ணாற்செய்து வைத்திருந்த சதுசங்கபலத்தை நாகராசன் அருளால் உயிர்ப்பித்து அரசனை நருமதை நதிக்கு வடக்கில் ஓட்டினன். அக்காலமுதல் நருமதா நதிக்கு வடக்கிலுள்ளார் விக்கிரமார்க்கசகத்தையும், அந்நதிக்குத் தெற்கிலுள்ளார் சாலிவாகன சகத்தையும் கைக்கொண்டு வருகின்றனர். இவன் பெயரால் சாலிவாகனசகம் வழங்கி வருகிறது. இவன் பிறகு மகாகவியாய் அலங்காரம், வைத்தியம், அஸ்வபரீக்ஷை முதலிய சாத்திரங்கள் செய்து அரசளித்து வந்தனன்.

சூரியவம்சத்து அரசர்களில் ஒருவன், மூன்று முலைகொண்ட நாக கன்னிகையை மணந்தவன்.

கத்ரு குமரன், நாகன்.

என்பது, ஆட்டுரோமம், பட்டு முதலியவற்றால் அழகாக நெய்து உடுக்கும் உடை விசேஷம்.

ஒரு அரக்கன். அளகைக் காவலாளி. வீமனுடன் பொருது இறந்த வன்.

ஆகாசத்தைக் கிட்டும் வரையையொத்த சான்றாளர் தம்முடைய அமைதியைச் சொல்லியது. (பு. வெ.)

1. ஒரு தீவு. 2. அவிக்ஷித்தின் புத்திரன், 3. ஒரு விருக்ஷம்.

நிதந்து என்னும் இராசருஷியின் குமரன்,

1. ஒரு நதி. இது இமயமலைக்கு அருகிலிருக்கிறது. இதில் சிவ விஷ்ணு உருக்கள் அமைந்த சாளக்கிரா மங்கள் பிறக்கின்றன. இது கண்டகி நதியாயிருக்கலாம். கண்டகியைக் காண்க. 2. ஒருவிஷ்ணு ஸ்தலம், 3. இதன் பிறப்பைத் துலசியைக் காண்க, இது, கண்டகி நதியில் துலசியென்னும் சங்கசூடன் தேவியால் சபிக்கப்பட்ட விஷ்ணுவின் உருக்கொண்டது. இவற்றின் வேறுபாடுகளாவன: ஒருத் வாரத்தில் நான்கு சக்கரங்கொண்டு வநமாலை பூண்டது லக்ஷ்மீ நாராயண நாமங் கொண்டது. அவ்வாறு வருமாலை நீங்கியது லக்ஷ்மீ சநார்த்தனம். இவ்வாறே ரகுநாதம், ததிவாமனம், ஸ்ரீதரம், தாமோதரம், ரணராமம், ராஜராஜேச்வரம், அநந்தம், மதுசூதனம், சுதர்சனம், கதாதரம், ஹயக்ரீவம், நாவிம்மம், லக்ஷ்மீநாசிம்மம், வாசுதேவம், பிரத்யும்நம், சங்கர்ஷணம், அநிருத்தம் என்னும் பெயருள்ள இவைகளை வேறுபாட்டினால் கண்டறிக, எவ்விடத்தில் சாளக்ராம சிலையிருக்குமோ ஆண்டு ஹரிசாந்நித்யமாய் வசிப்பர். அவ்விடம் சகல தேவதைகளும் வசிப்பர். எல்லாச் சம்பத்துகளும் உண்டாம். இவைகளைக் குற்றங்களறிந்து நீக்கிக் குணமுள்ள வைகளைப் பூசைக்குக் கொள்க. குற்றமுள்ளவை தீமைபயக்கும். சாளக்கிரா மார்ச்சனையால் சகல பாபங்களினின்று நீங்கி வைகுண்ட மடைவான். இவற்றின் விரிவைப் பிரம்மகைவர்த்த புராணம் பிரகிருதிகண்டம் இருபத்தொராவது அத்யாயத்திற் காண்க. 4. கண்டகி நதியில் துளசியின் சாபத் தால் மாலை யுருக்கொண்ட விஷ்ணுவாகியர் கற்களைக் கோரப் பற்களுள்ள கீடங்கள் தொளைப்பதாலுண்டாம் விஷ்ணுவின் உருக்கள். இவை குக்குண்டாம்போல் ஒருத்வாரத்தில் (4) சக்கிரமும், வநமாலையும், ரதாகாரமும், நீர்கொண்ட மேகநிறமுமாய் உள்ளது லக்ஷ்மி நாராயணம், வனமாலையின்றி மற்றவற்றைப் பெற்றது லக்ஷ்மி ஜநார்த்தனம், (2) துவாரங்களுள் (4) சக்ரங்களும், ரதாகாரமாகவும் உள்ளது குநாதம், இரண்டு சக்ரமாத்ரமுன்ளது, வாமனம்: வனமாலையுடன் (2) சக்ரமுள்ளது. ஸ்ரீதரம், விருத்தாகாரமாகவும் (2) சக்ரமாதரமுள்ளது தாமோதரம், மிகப் பெரிது மிகச் சிறிதுமாகாமல் (7) சக்ரமும் சரத் பூஷணத்துடன் கூடியது ராஜ ராஜேஸ்வரம், விருத்தாகாரமாய், (2) சக்கிரத்தோடும் அம்பறாத்தூணியும், பாண அடியுமுள் ளது ரணராகம் (14) சக்கிரங்களுடன் கூடியது ஆதிசேஷம், சக்ராகாரமாய் (2) சக்ரங்களுடன் கூடியது மதுசூதனம், (1) சக்கிரமுள்ளது சுதர்சனம், மறைபட்ட சக்ரமாய்த் தோன்றுவது கதாதரம், (2) சக்கரங்களுடன் ஹயக்ரீவவுருவாய்க் காணப்படுவது ஹயக்ரீவம், (2) சக்ரங்களும் திறந்தவாயும், பயங்கர வுருவு முள்ளது நாரசிங்கம், (2) சக்ரங்களும் பெரியவாயும் வனமாலையுமுள்ளது லக்ஷ்மி நரசிங்கம், தவாரமுகத்தில் இரண்டு சக்கிரமும் சமாகராமாயுள்ளது வாசுதேவம், சூஷ்மமான சக்ரமும், ஒரு மந்திரத்துள் பலரந்திரங்களுள்ளது பிரத்யும்னம்,த்வாரமத்தியில் (2) சக்ரங்களும், புருஷ்டபாகம் பருத்துமுள்ளது சங்கர்ஷணம், விருத்தாகாரமாயும் செம்பட்டு நிறமுள்ளது அநிருத்தம், பொதுவில் சாளக்கிராம பூசையெல்லா சம்பத்துக்களையும் கொடுக்கும். இது பின்னமாயிருந்தால் தீமை தரும். (தேவி~பா.)

தபங்கரைக்காத்துவிஜயன் எனப் பெயரடைந்த அரசன்,

1. இவர்கள் ஆரீதபஞ்சசிகர் என்னும் முனிவர் தமது யாககுண்டத்தில் அவிசிடும் போழ்து அவரது தீர்த்தபாத் திரத்திருந்து ஒருவன் பிறந்தனன். அவன்களுகமென்னும் அப்பாத்திரத்திருந்து பிறந்தமைபற்றி அவனுக்குச் சளூகன் அல்லது சாணக்கியன் எனப் பெயர் வந்தது. அவன் வழித்தோன்றினவர். சளூக்கியர், 2. இவர்கள் பொம்பாய் இராஜதானியில் பெடாமி என்பதைத் தலைநகராகக் கொண்டவர்கள். இவர்கள் (A. D.) ஏழா வது நூற்றாண்டில் தமிழ் நாடடைந்து தமிழ் நாட்டரசரைவென்று இடங்கொண்டனர் இவர்களுக்குத் தலைவன் புளுகேசி 2. பின் இந்தச் சாளுக்கியர் தாங்கள் கலசப்பட்டு மேற்குச் சாளுக்கியர் எனவும் கிழக்குச் சாளுக்கியர் எனவும் இராஜ்யத்தை வகுத்துக்கொண்டனர். இந்தக் கிழக்குச் சாளுக்கியருக்கு இராஜதானி வெங்கி இது எல்லூருக்கருகிலுள்ளது. மேற்குக்சாளூக்ய அரசன் விக்ரமாதித்யன் 2 (733~47) இவன் நந்திவர்மன், பல்லவமல்லன் என்னும் பல்லவனைச் செயித்தான்,

1. பீஷ்மரிடம் அம்பைக்காகப் போரிட்டுத் தோற்றவன். 2. சிசுபாலனுக்குத் தம்பி, உருக்மணி கயொகத்தில் கிருஷ்ணனை வழி மடக்கிப் பலாமரால் அபசயம் அடைந்து பின் சிவமூர்த்தியை எண்ணித் தவமியற்றிப் பலம் அடைந்து பிரத்தியும் நனுடன் யுத்தஞ் செய்து பின் கண்ணனுடன் யுத்தஞ்செய் கையில் இறந்தவன். இவன் அசுராம்சம், 3. விருகன் புத்திரன்.

ஒரு தேசம்,

1. ஆபுத்திரன் நாடு. இதன் இராசதானி நாகபுரம். இதில் தவளமலை யென்று ஒருமலையுண்டு, (மணிமேகலை) 2. பதினெண் பாஷைகளில் ஒன்று.

(சூ.) உபகுப்தன் குமரன்.

ஒரு பிராகிருத பாஷை.

ஒரு இருடி. உரோம கருஷணருக்கும், சுகருக்கும் மாணாக்கர்.

சூரியனுச்கும் சாயாதேவிக்கும் பிறந்தவன். முன் சுவாரோசி மன் வந்தரத்தில் சயித்திரவம்சத்திற் பிறந்து சுரதன் என்னும் அரசனாக இருந்து பகைவரால் அபகரிக்கப்பட்டுக் காட்டில் வந்து மேதஸ் என்னும் முனிவருத்தில் சென்று சமாதி என்னும் வணிகனுடன் நண்பு கொண்டு மேதஸ்முனிவர், தேவி மந்திரம் உபதேசிக்க அதை அநுட்டித்துத் தேவி பிரத்தியக்ஷமாகத் துதித்து நின்றனன் தேவி அரசனைநோக்கி நீ உன் இராச்சியத்தைப் பெற்றுப் பிறகு சூரியபுத்திரனாய் மனுவாக என வரம் தந்து மறைந்னள். அதனால் மனுவானவன்.

சூரியன் தேவியரில் ஒருத்தி.

(சூ) யுவநாசுவனுக்குக் குமரன்.

சாவஸ்தன் ஆண்ட நகர்,

இவர்கள் சூர்ய சந்திரர்களையும், பிசாசுகளையும் ஆராதிப்பா, சிருட்டி கர்த்தாவே றென்றுங் கூறுவர்.

சத்தியகாமனுக்குத் தந்தை.

1. ஒருவசு தேவாசுரயுத்தத்தில் சுமாலியைக் கொன்றவன், தக்ஷயாகத்தில் வீரபத்திரரால் சிகையும் உதடும் அறுக்கப்பெற்றவன். (பூவாளூர்ப்~பு.) 2 தீர்த்தயாத்திரை சென்று விரிஞ்சி புரத்தில் கைலை மான்மியம் பிரசங்கங்கேட்டுக் கைலை அடைந்தவன்.

1, பிரமன் தேவியரில் ஒருத்தி, இவளைப் பிரமன் புணர்ந்து நான்குவேதங்களையும், மற்றைச் சாத்திரங்கள், பாதம்,சதுர்யுகங்களையும் பெறுவித்தான். இவள் நூறு திவ்யவருஷம் கருத்தாங்கியிருந்தனள். (பிரமகைவர்த்த புராணம்). 2. ஒருகாலத்து நாரதர் காண ஒரு தடாகத்தில் தோன்றித் தன்னிடம் புருஷவுருவமாக வேதங்களைத் தோற்றுவித்தனள். (பார~சாக்.) 3. பஞ்சகன்னியரில் ஒருத்தி. அஸ்வபதி அரசனுக்கும் மாளவி என்பவளுக்கும் பிறந்து தியுமத்சோன் குமாரனாகிய சத்தியவந்தனை மணந் தவள். இவள் தன் மணத்திற்கு முன்பே சத்தியவந்தன் குணத்தாலும், அழகாலும், மற்றவைகளாலும் மிகுந்தவன் என்று எண்ணி அவனை மணக்க இருக்கையில் தியுமத்சேநன் பகைவரால் நாட்டையிழந்து காட்டையடைந்து முனி விருத்தி அடைந்திருந்தனன். சாவித்திரி அக்குமரன் காட்டில் இருக்கையிலும், அவனையே மணக்கத் துணிவு கொண்டு மணந்தனள். மணந்த மறு வருடத்தில் தன்னாயகன் மரணம் அடைவன் என்று நாரதரால் அறிந்து கௌரிவிரதம் அநுட்டித்து வருகையில் புருஷனுக்கு மரணம் நெருங்கு தல் அறிந்து எதிர்நோக்கி இருந்தனள். மரணம் நேரத்தன் பதிவிரதா பலத்தால் யமனை எதிர்ந்து அவனிடம் தன் மாமன் முதலியவர்க்குக் கண்ணும் இராச்சியமும் பெற வரம்பெற்றுப், பின்னும் யோசித்து அதிதூரம் சென்ற யமனை மறித்துத் தன்னாயகன் உயிர்கேட்கக் காலன் அது ஒழிந்த மற்றது கேள் எனப் புத்திரர் இல்லாத தன் தந்தைக்கு நூறு புத்திரர் பெற வரம்பெற்றுப், பின்னும் சற்று நிதானித்துக் கணவன் இல்லா வாழ்க்கை வாழ்க்கையன்றென மதித்து யமபுரத்து அருகிற்சென்ற யமனைத் தன் பதிவிரதாபலத்தால் நிறுத்தித் தானும் அதிவிரைவாய்ச் சென்று தன் கணவன் உயிர்ப்பிச்சை கேட்க, யமன் பார்த்து இவள் நமது நகரத்திற்கு வருவளேல் நரகத்தில் இருப்போர் அனைவரும் நரகத்திலிருந்து நீங்குவர் என்று எண்ணி அவள் வேண்டிய படி புருஷளை யுயிர்ப்பித்துத் தரப்பெற்று சுகம் அடைந்தவள். 4 வேத்ருக்கில் ஒன்று.

ஆனிமாதத்தில் பூரணையில் சுமங்கலிகளால் வைதவ்வியம் நீங்கும்படி அனுஷ்டிக்கும் விரதம்.

இது ஸ்மார்த்த பிராமணர்களுள் சிலர்க்கு உரிய பட்டப்பெயர். இவர்கள்வை தீகாசாரர்கள். இப்பட்டம் சிலபாம்பே ஜனங்களுக்கும் தேவாங்க ஜாதியிற் சிலர்க்கும் வழங்கி வருகிறது. (தர்ஸ்டன்.)