அபிதான சிந்தாமணி

ஆயைக் காண்க.

துரியோதனன் தம்பி.

யாதவ வம்சத்தவன். அநேக லக்ஷத்தவரில் கடைசியிற் பிறந்து கீர்த்தியை அடைந்தவன்.

சதாசிவர் பிரணவருக்கும் அங்கிருந்து பரம்பரையாக, திரிகலர், சுரர்சுதர், பஸ்மர், விபு, சுதீப்தர், கோபதி, அம்பிகை, காரணர், சர்வருத்ரர், பிரஜாபதி, சுசிவர், சிவர், அச்சுதர், ஈசர், ஈசானர், உதாசநர், சூக்ஷ்மர், வைசரவணர், திரபஞ்சனர், காலர், பீமர், தர்மர், அம்பு, சுக்ரர், ரவி, தசேசர், விக்னேச்வரர், சசி, இவர்கள் சிவபேதமாகிய பத்து ஆகமம்களைக் கேட்டோர். (காமிகம்.)

அநாதிருத்ரர், பரமேசர், தசார்ணர், சைல சர், நிதநேசர், பிரமர்,வ்யோமர், உதாசநர், தேஜசு, பரஜாபதி,ப்ராம்மணேசர். நந்திகேசர், சிவர், மகாதேவர், சர்வாத்மகர், வீரபத்ரர், அநந்தர், பிரகஸ்பதி, பிர சாந்தர், ததீசி, சூலி, கவசர், ஆலயேசர், லளிதர், பிந்து, சண்டிகேசர், சிவரிஷ்டர், அசம்வாயர், சோமர், நிருசிம்மர், ஸ்ரீதேவி, உசனர், தேவவிபவர். சம்வர்த்தகர், சிவர், மகாகாளா. (காமிகம்)

சிவ விஷ்ணுக்களால் இருஷிகள் பொருட்டு அருளிச்செய்யப்பட்ட நூல்கள். அவற்றுட் சிவாசமம் இருபத்தெட்டு வகை, அவை சதாசிவமூர்த்தியின் ஐந்து திருமுகங்களிலிருந்தும் தோன்றின. அவை, சிவபேதம், ருத்ரபேதம் என இருவகைப்படும். அவற்றுள் முதலாவது காமிகரகமம், இது பரார்த்த தொகையுள் ளது. இதனைக் (கேட்டோர்) பிரணவர், திரகலர், ஹரர், இதன் உட் பிரிவு, வக்த்ராரம், பைரவோத்தரம், நரசிங்கம். (2 வது) யோகசம், இது லக்ஷசங்கியை (கேட்டோர்) சுதர் முதலியோர். (உ~பி) வீணாசிகோத்தரம், தாரம், ஆத்மயோகம் முதலிய. (3 வது) சிந்தியம், (கே~ர்) சுதீப்தர் முதலியோர். (உ~பி) சுசிந்தியம் முதலிய மூன்று. (4 வது) காரணம் (கேட்டோர்) காரணர் முதலியோர் (உ~பி) பாவணம் முதலிய ஆறு. ஐந்தாவது அசிதம், (கே~ர்) சுசிவர் முதலியோர். (உ~பி) பிரபூத முதலிய நான்கு, ஆறாவது தீப்தம். (கே~ர்) ஈசர் முதலிய மூவர். (உ~பி) அமேயம் முதலிய ஒன்பது. ஏழாவது சூஷ்மம், (கே~ர்) சூஷ்மர் முதவிய மூவர். எட்டாவது சஹச்சரம், (கே~ர்) காலர் முதலியமூவர். (உ~பி) அதீத முதலிய பத்து. ஒன்பதாவது அம்சுமான், (கே~ர்) அம்பு முதலிய மூவர், (உ~பி) வித்யாபுராண முதலிய பன்னிரண்டு, பத்தாவது சுப்ரபேதம், (கே~ர்) தசேசர் முதலிய மூவர். இதுவரையிற் கூறிய ஆகமங்கள் சிவபேதமாம். இனிக் கூறுவன ருத்திரபேதம், பதினொராவது விஜயம், (கே~ர்) அநாதிருத்ரர் முதலிய இருவர், (உ~பி) விஜயம் முதலிய எட்டு, பன்னிரண்டாவது நிச்வாசம், (கே~ர்) தாசார்ணர் முதலிய இருவர், (உ~பி) நிச்வாச முதலிய எட்டு. பதின்மூன்றாவது ஸ்வயம்பூ, (கே~ர்) நிதநேசர் முதலிய இருவர், (உ~பி) பிரசாபதி பத்மம் முதலிய மூன்று, பதினான்காவது ஆக்நேயம், (கே~ர்) வியோமர் முதலிய இருவர். பதினைந்தாவது வீரம், (கே~ர்) தேசசுமுதலிய இருவர், (உ~பி) பிரஸ்தாரம் முதலிய பதின்மூன்று. பதினாறாவது ரௌரவம், (கே~ர்) பிராம்மணேசர் முதவிய இருவர், (உ~பி) காலக்கம் முதலிய ஆறு. பதினேழாவது மகுடம், (கே~ர்) சிவர் முதலிய இருவர். (உ~பி) மகுடம் முதலிய இரண்டு, பதினெட்டாவது விமலம், (கே~ர்) சாவாத்மசர் முதலிய இருவர். (உ~பி) அணந்தம் முதலிய பதினாறு, பத்தொன்பதாவது சந்திரஞானம், (கே~ர்) அநந்தர் முதலிய இருவர். (உ~பி) ஸ்திரம் முதலிய பதினான்கு. இருபதாவது முகபிம்பம் (கே~ர்) பிலசாந்தர் முதலிய இருவர். (உ~பி) சதுர்முகம் முதலிய பதினைந்து. இருபத்தொன்றாவதுப்ரோத்கீதம், (கே~ர்) சூவி முதலிய இருவர். (உ~பி) கவசம் முதவிய பதினாறு. இருபத்திரண்டாவது லளிதம், (கே~ர்) ஆலயேசர் முதலிய இருவர், (உ~பி) லளிதம் முதலிய மூன்று, இருபத்து மூன்ராவது சித்தம், (கே~ர்) பிந்து முதலிய இருவர், (உ~பி) சாரோத்தர முதலிய நான்கு இருபத்துநான்காவது சந்தானம், (கே~ர்) சிவநிஷ்டர் முதலிய இருவர். (உ~பி) இலிங்காத்யக்ஷம் முதலிய ஏழு. இருபத்தைந்தாவது சர்வோத்தமம், (கே~ர்) சோமர் முதலிய இருவர், (உ~பி) சிவதர்மோத்தரம் முதலிய ஐந்து, இருபத்தாறாவது பாரமேச்வரம், (கே~ர்) ஸ்ரீதேவி முதலிய இருவர். (உ~பி) மதங்கம் முதலிய ஏழு. இருபத்தேழாவது கிரணம், (கே~ர்) தேவவிபவர் முதலிய இருவர். (உ~பி) காருடம் முதலிய ஒன்பது. இருபத்தெட்டாவது வாதுளம், (கே~ர்) சிவர் முதலிய இருவர். (உ~பி) வாதுளம் முதலிய பன்னிரண்டு (ஸ்ரீகாமிகம், சித்தாந்த சாராவளி). இனி வைஷ்ண வாகமங்கள், வைகாநசம். பாஞ்சராத்ரம் என இருவிதப்படும். அவற்றினை அப்பெயர் கூறியவிடத்துக் காண்க.

காந்தசக்தி மின்சாரசக், (MAGNET POWER) இது அக்னியின் சக்தி, இது அசைவால் நெகடிவ், பாவிடிவ் என்ற பிரிவுடைத்தாய் இயங்கிப் பின் ஒன்றுடனொன்று கூடுதலாகிய வழியில் ஒடுங்குகிறது இது இக்காலத்துப் பல வழியில் உபயோகிக்கப்பட்டு வருகிறது. இதன் சக்தியால் தீபங்கள் எரிகின்றன. கம்பித் தந்திகள் கம்பியிலாத் தந்திகள், நெடுந்தூர வார்த்தைகளைக் கேட்டல், யந்திர இயக்கம், கப்பலோட்டல் முதலிய பல வேலைகளைச் செய்கின்றனர்.

ஒரு கந்தருவன்.

இவன் ஸ்ரீலஷ்மிதேவியைச் சிவபூசைக்குப் பரிக்குங்கமலத்திடம் குழந்தையுருவாகக் கண்டு எடுத்து வெங்கடேசுவரசுவாமிக்குத் திருமணஞ் செய் வித்தவன்.

பிரார்த்தம் புசிக்கையல மனோவாக்குக் காயங்களால் செய்யப்படும் நல்ல தீய கருமங்களால் வந்தேறுகிற கன்மம்.

இது புகைக்கப்பலைப் போல ஆகாயத்தில் வேகமாகச் செல்லும் கப்பல். இது தனக்குமுன், முன்தள்ளும் இரண்டு கருவிகளையும், ஒரு சுக்கான் போன்ற நடத்தும் கருவியையும் கொண்டிருப்பது, இது காற்றின் சகாயத்தால் செல்லும் தன்மையுடையது.

இது சத்ததன் மாத்திரையினின்று தூலமாகத் தோன்றிப் பல வேறு வகைப்பட்ட சத்தமுடைத்தாய்ப் பிராணிகளின் போக்கு வரவிற்கு இடங்கொடுத்து நிற்பது. சத்தத்தைக் குணமாகவுடையது. இது சத்தம், சங்கியை, பரிமாணம், பிரதக் தவம், சையோகம், விபாகம் எனும் ஆறு குணங்களுடையது.

இது ஒருவகை ஊர்க் குருவி இனத்தது. மாம்சபக்ஷணி, (தைலம்) எனவும் பெயர். இரை தேடுகையில் இதன் வாயை அகலத்திறந்து பறப்பதால் அகப்படும் இரையையுண்டு சீவிக்கும். இது மரங்களிலுள்ள நார்ப்பொருள்களால் எச்சிலைக் கூட்டிக் கூழாக்கி மஞ்சள் நிறமான கூடுகட்டுகிறது.

அசரீரியாகிய தருமதேவதை, எல்லாக் கருமத்திற்கும் சாக்ஷியாக இறைவனால் நியமிக்கப்பட்ட சத்தி. இவ்வசரீரியின் ஒலி பலபுராண கதைகளாற்த காண்க.

நிஷாதனுக்கு வைதேக ஸ்திரீயிடம் பிறந்தவன். இவனுக்குக் குற்ற வாளிகளை அடித்தல், கட்டுதல், கொலை செய்தல் தொழில். (மநு)

இவன் ஓர் அசுரன். இவன் பெருச்சாளி முகமுள்ளவன். இவன் தேவர்களை வருத்தி வந்ததால் தேவர்கள் விநாயகக் கடவுளை வேண்ட விநாயகக் கடவுள் இவ னைப் பந்துபோல் ஆகாயத்தே எறிந்து கொன்றனர். இவன் விநாயக பூசையால் விநாயகரைத் தாங்கும் வரம் பெற்றான். (திருவோத்தூர்ப் புராணம்.)

ஒரு பொருளினியற்பெயர் அதனோடியைந்த வேறு பொருளுக்காகி வருதல், இது பொருள் முதலிய அறுவகையாலும் பிறவற்றாலும் வரும். (நன்)

ஜாம்பவதியின் தந்தை. (பாரதம் அநு~ம்.)

1 ஒரு யாதவன். புனர்வசுவின் குமரன், இவன் குமரர் தேவகன், உக்ர சேனன். 2. அர்ப்புதமென்னும் பர்வதத்தில் தன் மனைவி ஆகுகியுடனிருந்த வேடன். இவன் தன் மனைவியுடன் கூடி அருகிருந்த சிவாலயத்து நியமம் தவறாமல் சிவபூசை செய்து வருகையில், ஒருநாள் சாயங்கால வேளையில் சிவயோகி ஒருவர் அவ்விடம் வர ஆகுகி எதிர்சென்று உபசரித்து வேண்டியதென்னென முனிவர் ஒன்று முரையாதிருக்கக் கணவன் வெளிப்பட்டு முனிவரை உபசரிக்கையில் முனிவர் இராத்திரிக்கு இருக்க இடந்தரவேண்டும் எனக் கேட்க, ஆகுகன் தன் குடிலில் இடங்கொடுத்துத் தானும் தன் மனைவியும் காத்திருக்கக் கண்ட யோகியர், பெண்பாலாதலின் அவளையுங் குடிலிலிருக்கக் கட்டளையிட்டுத் தாம் சிவயோசம் புரிந்தனர். ஆகுகனோ வெளியில் வில்லேந்தி இரவு முழுதுமிருக்கப் புலியால் கொல்லப்பட்டிறந்தனன். இதனால் கணவனுடன் உயிர்துறக்க எண்ணிய ஆகுகி, தீமுட்டிச் சிந்திய தன் கணவன் உறுப்புகளைத் தீயிலிட்டு நிற்கையில் சிவபெருமான் தரிசனந்தந்து நீ,விதர்ப்ப தேசத்தில் வீமராசன் புத்திரியாகச் சநிப்பாய், உன் கணவன் நிடததேசத்தில் வீரசேநன் குமாரனாகிய நளனாகச் சனிப்பான். உங்களைப் பிரித்த சிவயோகி அன்னமாகப் பிறந்து உங்களிருவருக்கும், மணமுடித்து வைப்பன். அப்பிறப்பில் நீங்கள் முத்திபெறுவீர்கள் என்று திருவுருக் கரங்தனர். (சிவமகா புராணம்).

ஆகுகனைக் காண்க.

புனர்வசுவின் குமரி

1. தேவகனுக்கு நல்லத்தை, 2 சுவாயம்பு மனுவின் குமரி. ருசிப் பிரசாபதியின் தேவி. இவளுக்கு ஆகு நாதி எனவும் பெயர். 3. பிரிதுஷேணன் தேவி.

ஆகுதிக்கு ஒரு பெயர்.

வருஷக் கடையில் (15) நாட்களும், மாதக்கடையில் 3 நாட்களும், நக்ஷத்திர முடிவில் 2 நாழிகைகளுமாம். இவை சுபகாரியங்களுக்கு ஆகா. (சோதிடம்)

1. இவள் சுவாயம்பு மனுவிற்கு சதருபையிட முதித்த குமரி. இவள் தமக்கை பிரசூதி. இவள் பிரஜாபதியை மணந்து அவனால், அஞ்ஞன் என்னுங் குமரனையும், தட்சிணை யென்னுங் குமரியையும் பெற்றனள். 2. சர்வதேஜனபாரி. சக்ஷர் மனு விற்குத் தாய்.

பகைவா முனையனைக் கடந்து ஆரவாரித்து வெற்றியினைப்பெற்ற வீரர் கன்றுடனே பசு நிரையைக் கைக்கொண் டது. (புறப்பொருள்~வெண்பாமாலை.)

அத்தாமலகனைக் காண்க.

பாஷ்களர் மாணாக்கர்.

ஆளவந்தார் காலத்து வித்வான்களைப் பங்கப்படச்செய்து, மகா பாஷ்ய பட்டரையும் தனக்குக் கப்பமிடப் பட்டயமனுப்பினவன். இவனுடன் ஆளவந்தார் வாதித்துத் தோற்பித்தனர்.

தசார்ண தேசாதிபதி.

1. பிரியவிரதனுக்குக் குமரன். தாய் பெரிகிஷ்மதி, தேவி பூர்வ சித்தி. இவனிவளுடன் கூடி வருஷம் தோறும் ஒவ்வொரு குமரரைப் பெற்றான். இவன் குமார், நாபி, கிம்புருஷன், அரிவருஷன், இளாவிருதன், இரம்யகன், இரண்மயன், குரு, பதராசுவன், கேது மாலன், முதலியவர்கள். இவர்களால் நவ வருஷங்கள் உற்பத்தியாயின. 2. பன்னிரண்டாவது மன்வந்தரத்து ருஷி (பாகவதம்.)

இது மகாபுராணங்களுள் ஒன்று. 8,000 கிரந்தமுள்ளது. இது சிவ தீக்ஷாவிதி, விஷ்ணு தீக்ஷாவிதி, அக்நிகார்யம், விஷ்ணுவின் அவதார விசேஷம், பிரபஞ்ச விவரணம், இராஜ நீதி, சத்தம், சோதிடம், ஒளஷதம் முத வியவற்றைச் சுருக்கிக் கூறும்.

சூரிய வெப்பத்தாற் பிறக்கும் மேகம்.

ஒரு அரசன் காமந்தகருஷிக்குத் தருமம் உபதேசித்தவன். (பார.)

சந்திரவம்சத்தவள். அபராஜீன புத்திசனான ஹரிகன் தேவி. இவள் புத்தி ரன் மகாபவுமன்.

இரதிதனைக் காண்க.

1. சில இருஷிகணங்கள், இவர்களின் வடிவைச் சுதரிசனன் என்னும் வித்யாதரன் கண்டு நகைக்க முனிகணங்கள் கோபித்து நீ கொண்ட அழகாற் செருக் கடைந்து சிரித்தபடியால், மலைப்பாம்பாக எனச் சபித்தனர். பின்பு வித்தியாதரன் வேண்ட யதுகுலத் தலைவனாகிய நந்தகோபன், அம்பிகை பூசைக்கு வரும் போது அவனை விழுங்குவாய், அக்காலத்துக் கிருவணமூர்த்தியா விச்சாபம் நீங்கி முன்னிலுமதிக அழகுள்ளவனாவை என்றனர். 2. ஒரு இருஷி. இவர் அக்நிக்கு மூத்த குமாரனான பிறகு அவர்க்குப் பிறந்த குமரர்களி லொருவனாகிய வியாழன் என்பர். 3. உன்முகன் குமாரர்களி லொருவன்.

பிரமன் குமார்களில் ஒருவன். தேவி சிரத்தை, சுதா, சதி. தக்ஷனுக்கு மருகன். இவனை அதர்வணவேதி யென்பர். இரதிதனைக் காண்க. சித்திரகேதுவிற்கு ஒருகாற் புத்திரகாமேஷ்டி செய்வித்தவன். கரந்தமனிடம் நட்புக்கொண்டு நற்பதவி தந்தவன். 2. ஒரு இருஷி. இவர் அக்நிக்கு மூத்த குமாரனான பிறகு அவர்க்குப் பிறந்த குமரர்களி லொருவனாகிய வியாழன் என்பர். 3, உன்முகன் குமரர்களி லொருவன்.

ஒரு பிராமணன் பிரஹலாதனுடன் வாதிட்டவன். (பாரதம் சாந்தி பர்வம்.)

சுவபலருக்குக் காந்தினியிட முதித்த குமார்.

இவர்கள் தெலுங்கு நாட்டு மால ஜாதியின் வகுப்பு பாடிப்பிழைப்போர். (தர்)

ஒருவற்குக் கள் குடுவை யிலிருந்து தரிசனந்தந்து மோக்ஷந்தந்த காசித்தலத்தி லெழுந்தருளியிருக்கும் சிவமூர்த்தம்.

விநாயகருக்கு ஒரு பெயர்.

பதினெண்கீழ்க் கணக்குகளுள் ஒன்று, பெருவாயின் முள்ளியார் இயற்றியது. இருடிகள் சொல்லிய ஆசாரங்களைக் கோத்துரைக்கும் பலவகை வெண்பாக்கள் தற்சிறப்புப் பாயிரமுட்பட நூற்றொன்றுடையது.

அறியாததேசத்தார், தரித்திரர், மூத்தோர், சிறுவர், உயிரிழந் தார், பயமுற்றார், உண்பார், அரசர் தொழில்தலைக் கொண்டார் மணாளன் எனும் ஒன்பதின்மர். (ஆசாரக்கோவை.)

தட்டான், கம்மாளன், கன்னான், கருமான் முதலியவர்க்குப் பட்டப் பெயர்,

மூவகையர், பிரோகாசிரியர், போதகாசிரியர், முத்திதாசிரியர். இவர்க ளுள் பிரோகர், இவனுனக்குத் தக்க ஆசிரியனிவனிடத்து நீயுபதேசங் கொள்க எனப் பிரேரிப்பவர், போதகர் தன்னையடைந்த மாணாக்கனுக்குச் சமயவிசேட தீக்கை செய்பவர். முத்திதர் பாசநீக்கம் வரச்செய்து முத்திவாச் செய்பவர். (சைவ சமயநெறி.)

உபநயனஞ் செய்வித்து வேத வேதாங்கங்களையும் யாக மந்திரங்களையும் ஓதுவிப்பவன். (மநு. 8;1)

தென்கலைவைஷ்ணவ பிராமணர்களுக்குப் பட்டப் பெயர்.

இது, வடக்கில் உத்தரமகா சமுத்திரம் கிழக்கில் பஸிபிக் மகா சமுத்திரம், தெற்கில் இந்து மகாசமுத்திரம், மேற்கில், செங்கடல், மத்ய தரைக்கடல், கருங்கடல், ஐரோப்பா கண்டங்களை யெல்லைகளாகப் பெற்றிருக்கிறது. ஆசியகண்டப் பிரிவுகள் ஆசியருஷியா, சினா, ஜபான், ஆனாம், ஸயாம், பர்மா, இந்தியா, அரேபியா, ஆசிய துர்க்கி, பாரசீகம், ஆப்கனிஸ் தானம், பெலுசிஸ் தானம், துர்க்கிஸ்தானம்.

அளவொத்த கழிநெடிளடி நான்காக வருவது.

எனைத்துச் சீரானும் தம்முள் ஒத்த மூன்றடியாய்த் தனித்தேனும், ஒரு பொருண்மேல் மூன்றடுக்கியேனும் வருவது. (யாப்பு~இலக்கணம்).

எனைத்துச் சீரானும் வரும் அடிகள் நான்குடையதாய் ஈற்றயலடி குறைந்தேனும், முதலடியு மூன்றாமடியும் குறைந்தேனும் வருவது, (யாப்பு~இ)

இது ஆசிரியப்பாவால் ஆண்டிப்புலவ ராலியற்றப்பட்ட தமிழ் நிகண்டு.

இவர் கடைச்சங்க மருவிய புலவர்களிலொருவர். இவர்க்கு ஆசிரியர் என்பது பட்டமாக இருக்கலாம். இவர்க்குப் பெயர் உறுப்பால் வந்திருக்கக்கூடும். (குறுந்தொகை)

மேன்மையாகிய குலமும், மேலாகிய கருணையும், கடவுள் வழிபாடும், பல நூல்களில் பழகிய தேற்றமும், நற்பொருளை மாணாக்கனுக்கு எளிதினுணர்த்தும் உரைவன்மையும், நிலத்தையும், மலையையும், துலாக்கோலையும், பூவையுமொத்த மேன்மையும், உலகநடை யறியுமறிவுடன் உயர்ந்த குணமும் பிறவும் அமைந்தவன் நூலாசிரியனாவன். மேற்கூறிய குணமில்லாரும் தாழ்ந்த குணங்களினியற்கையும், பொறாமை, ஆசை, வஞ்சனை, அவைக்கு அஞ்சல், கழற்குடம், மடற்பனை, பருத்திக்குண்டிகை, முடத்தெங்கொத்த முரண்கொள் சிந்தையுடையோர் ஆசிரியர் ஆகார். (நன்னூல்)

கடைச்சங்கப் புலவருள் ஒருவர், கலித்தொகை செய்தவர்.

கௌண்டினியர் தேவி. தம் கணவன் தந்த அறுகம்புல்லை, இந்திரன் குபரன் முதலியவர்க்குக் காட்டி அவ்வளவு பொன் கேட்டு அவ்வறுகைத் துலை யேற்றி அவர்கள் செல்வ முதலிய யாவுங்கவர்ந்து கணவனை யடைந்தவள்.

சைன ஏகதேசி, இவன் தேகாதி விலக்ஷணனான ஆத்மா தேகபருமி தனாய், மத்திம பரிணாமத்தாலே சங்கோச விகாசதன் மயுக்தனாயிருப்பன் என்பன். இனி முத்தி ஆகாசத்திலுத்தரோத்தர கமன மென்பன். (தத்துவ நிஜாநுபோக சாரம்.)

ஆதித்தியனுஞ் சந்திரனுங் கூடின நாளான வமாவாசையுற்ற நாளுக் கிரண்டாநாள் விரோதம். ஒன்பதாநாட்பரிகம். பதின்மூன்றாம் நாள் வச்சிரம், ஆறு நாள் தண்டம். பதினாறாநாள் கண்டம், பதினெட்டா நாள் சூலம். பத்தொன்பதா நாள் வியதிபாதம், என்று சொல்லப்பட்ட ஏழியோகத்துக்கும் ஆசீவிஷமென்று பெயராம். (விதானமாலை)

பூருவபக்கத்துச் சந்திரன், ஆதித்தியனிவர்கள் சுபாங்கி சத்து நிற்பப் பிரகஸ்பதி கேந்திரத்திலாதல், திரிகோணத்திலாதல்,வர்க்கோத்தமத்தினாதல் நிற்கிற், சொல்லப்பட்ட ஆசீவிஷ தோஷமில்லை. (விதானமாலை.)

ஒரு தமிழ்க்கவி. இவர் கடிகையாரைப் புகழ்ந்து பாடியவர். “செந்தமிழோர் தங்கள் சீபாத தூளிபோல், வந்தபுலவோர் தம்மார் பாணி கந்தன், அடிகை யாற்பரவு மாசுகவி ராஜன், கடிகை யார் கோலாகலன். “

பகனுக்குச் சித்தியினிடம் உதித்த குமரி.

சிங்கமுகாசுரன் பட்டணம்.

சகஸ்ரா நீகன்குமரன். இவன் குமரன் அசீமகிருஷ்ணன்.

இருக்கு வேதக்கருத்து நிரம்பிய சூத்திரஞ் செய்தவர், சௌநகர் மாணாக்கர்.

1. கபிலரிஷியின் மாணாக்கன். 2. தேவதாசித் என்பவனுக்குத் தேவி.

தெய்வத்துக்கரசு நம்பிக்கு மருமகர். பூமிபிராட்டி யென்பவளுக்கு நாயகர், வைஷ்ணவாசாரியர்.

எழுபத்தினாலு சிங்கா சனாதிபதிகளிலொருவர். வைஷ்ணவாசாரியர். (குருபரம்பரை).

கிடாம்பி ஆச்சானுக்கு ஒரு பெயர். உடையவர் திருவடி சம்பந்தி.

பிரமசரியம், இல்வாழ்க்கை, வானப்பிரத்தம், சந்நியாசம் என நான்கு வகைப்படும்.

துஷ்யந்தன் பேரன். சேரன், சோழன் பாண்டியன் மூவருமிவன் குமரர்கள்.

பிதுர்பேதம், இவர்க்கு ஆச்யபாள் என்று பெயர். பித்ருக்களைக் காண்க.

இது பிரதானமும், ஆத்மாவும், ஈசுவரனும், நிதயம். ஒருவாற் பண்ணப்படா திருக்கையினால், இந்த எதுவில், பகமாயிருக்கிற பிரதா னம், ஜீவன் ஈச்வரனிவர்களுக்குள்ளே பிரதானம் அசித்தம் ஆகையினால் என்க.

இந்த வேதுவிற்கு ஆகா சத்திற்பூப்போல, என்கிற திருட்டாந்தமா யிருக்கிற ஆகாசப் புஷ்பமில்லா தபடியால் ஆச்ரயவீனன் என்ப.

இது, தனக்கு மாறாக நிற்கிற வாதியின் கருத்தறிய ஏதுவிற்குப் பொருந்திய தர்மமில்லையாகிய ஏதுவைக் காட்டல். அதாவது, சாங்கியன், பிரகிருதி யுண்டு விசுவம் பரிணாமி யாகையினால், இந்த ஏதுவில், ஆச்ரயமாயிருக்கிற பிரதா னம், தார்க்கிகனுக் கில்லாதபடியினால் என்க. (சிவஞானசித்தியார்)

கனபதார்த்த அணுக்களையும், திரவபதார்த்த அணுக்களையும் ஒன்று சேர்க்கும் சக்தி. (ADHESION).

ஆசுவலாயனனைக் காண்க.

அஞ்சனை வயிற்றிலுதித்தவன். அநுமனைக் காண்க.

தலைவன் உயிரினை நீக்கின அயிலாலே மனைக்கிழத்தி இனிய ஆவியை ஒழிப்பது. (புறப்பொருள் வெண்பாமாலை) 2. அன்பினையுடைய தன் கொழுனனோடு செறிந்த நெருப்பிலே அழுந்தும் காதலையுடைய மெத்தென்ற தன்மையாற் சிறந்தவள் தன் மிகுதியைச் சொல்லியது. (பு. வெ).

நாடு காப்பாளர் முதலியவர்க்குக் கட்டளை கொடுக்கும் பத்திரம்,

1. சண்முக சேநாவீரருள் ஒருவன். 2. சூரபதுமன் மூன்றாங் குமரன்.

திருவனந்தபுரத்திலுள்ள ஒரூர். (சிலப்பதிகாரம்.)

பாதலத்தைக் காக்கின்ற கோடி உருத்திரர்க்குத் தலைவர்.

திருமங்கையாழ்வாரின் குதிரை.

தேவர் கோயில், மடம், பக்ஷிக்கூடு இருந்த இடம், புற்றெழுந்த இடம், பூழி, கல்லப்பட்ட மண், யானைக் கூடம், குதிரைப்பந்தி, கூபம், குளம், கா, போர்க்களம், சேரி இவைகளை நீக்கி, நுண்மையுடன் திண்மை யுடைத்தாய் இனிப்புடன் நன்மண முடைத்தாய், நல்ல மாட்சிமை பெற்றதாய், உத்தமன் கைப்பெருவிரலால் இருபத்து நான்கு விரல் கொண்ட ஒரு கோலால் எழுகோல் அகலமும், எண்கோல் நீளமும், ஒருகோல் உயரமும் உடையதாய்ப் புகவும் வெளிவரவும் வாயில்கள் உடையதாய், நால்வகை வருணராகிய வச்சிரதேகன், வச்சிரதந்தன், வருணன், இரத்தகேசுரன் முதலிய பூதருடைத்தாய்த் தூண்கள் பெற்றதாய், நிலை விளக்குகள் உளதாய், இடத்தூணிடத்தே உருவுதிரையாகிய ஒருமுக எழினியும், இரண்டு வலத் தூண்களிடத்தும் உருவு திரையாகிய பொருமுக எழினியும், மேற்கட்டுத் திரையாகக் கரந்து வரல் எழினியும், சித்திரவிதானமு முடையதாய்ச் சந்திரன், குரு, அங்காரகரை அதிதேவதை களாகப்பெற்ற வெண்மை, பொன்மை, செம்மையென்னும் முத்துமாலைகள் தொங்கவிட்டதாய் இருப்பது.

என்பது நிருத்தம், அது பதினொரு வகை. அல், கொட்டி, குடை, குடம், பாண்டரங்கம், மல், துடி, கடையம் பேடு, மரக்கால், பரவை என்பனவாம் இவற்றுள்: (1) அல்லியம் மாயவன் ஆடல் அதற்கு உறுப்பு ஆறாம். (2) கொட்டி விடையோன் ஆடல் அதற்கு உறுப்பு நான்காம் (3) குடை அறுமுகன் ஆடல் அதற்குறுப்பு நான்காம். (4) குடம் கண்ணன் ஆடல் அதற்குறுப்பு ஐந்தாம். (5) பாண்ட்ரங்கம் சிவனிருத்தம் அதற்குறுப்பு ஆறாம். (6) மல் விஷ்ணுவின் ஆடல் அதற்குறுப்பு ஐந்தாம். (7) துடி முருகன் ஆடல் அதற்குறுப்பு ஐந்தாம். (8) கடையம் ஐராணி ஆடல் அதற்குறுப்பு ஆறாம். (9) பேடுகாமன் ஆடியது அதற்குறுப்பு நான்காம். (10) மாக்கால் காளி ஆடிய கூத்து அதற்குறுப்பு நான்கு. (11) பரவை திருமகளாடல் அதற்குறுப்பு இரண்டு. மேற்கூறிய ஆடல்கள் அசுரர் வதையின் பொருட்டு ஆடினவை. அல்லியம் கஞ்சன் வஞ்சத்தின் ஏவிய யானையின் கோட்டை ஒசித்தற்கு ஆடியது. இது ஆடலின்றி நிற்கும் கூத்துள் ஒன்று. கொடுகொட்டி என்பது, சிவமூர்த்தி திரிபுரம் தீமடுத்து எரியக் கண்டு இரங்காது கைகொட்டி நின்று ஆடுதலிற் கொடுமை யுடைத்தாதல் கண்டு கூறிய தென்க. குடை என்பது அவுணர்தாம் போர்செய்தற் கெடுத்த படைக்கலங்களைப் போரிற் காற்றாது போகட்டு வருத்தமுற்ற வளவிலே முற்கூறிய முருகன் குடையை முன்னே சாய்த்து அதுவே ஒருமுக எழினியாக நின்றாடியது. குடம் என்பது காமன் மகன் அநிருத்தனைத் தன் மகள் உஷைகாரணமாக வாணன் சிறை வைத்தலின் அவனுடைய சோவென்னும் நகரவீதியிற்சென்று கண்ணன் பஞ்சலோ கங்களாலும் மண்ணாலும் குடங்கொண்டு ஆடியது. பாண்டாங்கமாவது தேவர்களாகிய தேரில் வேதப்பரி பூட்டி நெடும்பு மறைத்துக் கூர்முள் பிடித்துத் தேர்முன் நின்ற திசைமுகன் காணப் பாரதிவடிவாய இறைவன் பாரதி காண ஆடுதலில் இப்பெயர் பெற்றது. மல் என்பது வாணனாகிய அவுணனை வெல்லுதற்கு மல்லனாய்ச் சேர்ந்தாரிற் சென்று அறைகூவி உடற் கரித்தெழுந்து அவனைச் சேர்ந்த அளவில் சடங்காகப் பிடித்து உயிர்போக நெரித்துத் தொலைத்தமையிற் பெற்ற பெயர். துடி என்பது சூசனது வேற்றுருவாகிய வஞ்சத்தையறிந்து அவன் போரை வென்ற குமாரக்கடவுள் அக்கடல் நடுவண்திரையே அரங்கமாக நின்று துடிகொட்டி ஆடியது. கடையம் என்பது வாணனுடை நகரின் வடக்குவாயிலில் உள்ள வயலில் நின்று அயிராணி ஆடியது. பேடு என் பது, ஆண்மைத்தன்மையிற்றிரிந்த பெண்மைக் கோலத்தோடு காமன் ஆடிய கூத்து. இதனைப் பேடு காண்க. மரக்கால் என்பது அவுணர்களுடன் காளி போரிடுகையில் அவர்கள் இவளுடன் உண்மைப் போர் செய்யின் வெல்லலாகாதென வஞ்சப் போர் செய்ய எண்ணிப் பாம்பு, தேள் முதலியவாகப் புகுதல் எண்ணி அவள் அவற்றை உழக்கிக் களைதற்கு மரக்கால் கொண்டு ஆடினமையின் பெற்ற பெயராம். பாவையென்பது அவுணர் வெவ்விய போர்செய்தற்குச் சமைந்த போர்க் கோலத்தோடு மோகித்து விழும்படி கொல்லிப் பாவை வடிவாகத் திருமகள் ஆடியது.

பூசம், பரணி, இரேவதி, பூராடம், அவிட்டம், சித்திரை, திருவாதிரை, கார்த்திகை, விசாகம், இந்நாட்களிலே சுபதிதிகளில் மிதுனம், சிங்கம், விருச்சிகம், கர்க்கடகம், தனு, துலாம், மீனம், இவ்விசாசி களுதயமாகத் திங்கள், புதன், வியாழன், வெள்ளி, இவர்கள் வாரத்தில் கூத்துக் காப்பிய முதலிய பாட்டுக்க ளரங்கேற்றுவது. (விதானமாலை)

பாலன், காளை, குமாரன், ஆடவன், மூத்தோன், விருத்தன்.

இது ஒருவிதச்செடி இதன் இலையை முக்கியமாய்க் கெண்டை வாங்கல்வலி, நரம்புப்பிடிப்பு, காசரணவாதம், கொறண்டல்வாதம், இவைகளுக்கு உபயோகப் படுத்துகிறார்கள், ஈழை, காசம், மாந்தாரகாசம், கபவியாதி, இவைகளுக்கும் உக்கிரமாய் வருகிற நளிர்ச்சுரம் வராமல் தடுக்கவும், கஷாயமாகவுஞ் செய்து கொடுக்கிறார்கள். இது கொஞ்சம் கசப்பாயிருக்கும்.

ஒரு அசுரன் பார்வதியார் சிவமூர்க்தியை நீங்கியிருக்குந் தருணம் பார்த்துக் காவலாயிருக்கும் வீரகனையும் உத்தாலகு சுமையென்னும் பார்வதியாரின் தோழியையும் நீங்கிச் செல்லுதலருமையென ஒரு பாம்புருக்கொண்டு உட்சென்று பார்வதியார் வடிவங்கொண்டு காமக்குறி செய்கையில் உணர்ந்த சிவமூர்த்தி இவனுடன் சரசஞ் செய்பவர்போல் அவனைக் கொன்றனர். (சிவமகாபுராணம்.)

ஆடி உத்திராட நக்ஷத்திரத்தில் உதயத்தில் கீழ் காற் றடித்தால் பின்மாரியுண்டாம். அக்னி மூலைகாற்றும், தென்காற்று மடித்தால் கலகமும், பஞ்சமும் உண்டாம். தென்மேற்குக் காற்றடித்தால் நல்ல மழை. வடமேற்குக் காற்றடித்தால் மிருகப் பலிப்பும், விட்டிலும், புழுவும் உண்டாம். வடகிழக்குக் காற்றடித்தால் முன்மாரி உண்டாம். அப்போது பூரணையுங் கூடினால் உத்தமம். அன்று தயத்தில் பொழுதுகட்டினால் நல்ல மழை.

ஆடி வளர்பிறை பஞ்சமி, ஞாயிற்றுக்கிழமையில் வரில் கொஞ்சம் மழை. திங்களில் வரில் வெள்ளங்காணும், செவ்வாயில் வரில் சண்டையுண்டாம். புதனில் வரில் பெருங்காற்றடிக்கும். வியாழனில் வரில் நல்ல விளைவுண்டாம். வெள்ளியில் வரில் பெருமழையுண்டு. சநியில் வரில் விளைவில்லை.

ஆடிமாதம் வளர்பிறையும், சோதிநக்ஷத்திரமும் கூடின நாளில் மந்தாரமாவது, மழையாவது, காற்றாவது,குமுறலாவது,மின்னலாவது உண்டானால் முன்மழை. தசமியும், விசாகமும் கூடிய போது இக்குறியுண்டானால் நடுவில் மழை. ஏகாதசியும், அனுஷமும் கூடினபோது இக்குறிகள் காணின் பின்மழை. ஆடிய தேய்பிறை தசமியுடனேயாவது, ஏகாதசியுடன் சோகணி நக்ஷத்திரம் கூடினபொழுதாவது, பொழுது கட்டினால் நல்லமழை உண்டு.

ஆடி மாதத்துப் பூருவபக்கப் பஞ்சமியும், சித்திரை விஷுவமுமுற்ற வாரத்தின் பலன், அற்பவிருட்டி அதிவிருட்ட, யுத்தம் மகாவாதம், சுபிட்சம், பிரளயகாலம் நாசம் என்ற எழுபவனும் ஞாயிற்றுக்கிழமை முதலாக அடைவே அறியப்படும். (விதானமாலை.)

இது பசுவின் சாதியைச்சோந்த சாக பக்ஷிணி, உருவத்தில் சற்று நீண்ட முகமுள்ள தாயும் ஒரு அங்குல மயிர் அடர்ந்த தோலையுடையதாயும், சிறுத்த தலையுள்ளதாயும், மூக்கு குறுகியும், காது சிறுத்தும், கண்கள் தலையின் இருபக்கங்களிலமைந்து பெருத்தும், பிளவுள்ள குளம்புக வள்ளதாகவும், தலையில் கொம்புகளிரண்டைப் பெற்றும் இருக்கும். இது பயந்த சாதுவான பிராணி. குளிர்ந்த தேசங்களிலுள்ள ஆடுகளுக்கு மயிரடர்ந்து நீண்டிருக்கும். இது இரண்டு குட்டிகளுக்கதிகம் போடும். இதில் செம்மறியாடு, வெள்ளாடு, குறும்பாடு, வரையாடு முதலிய பல. பள்ளையாடு இந்த ஆடு, பசுவைப்போலவே தீனிப்பைகள் பெற்றிருக்கும். இதன் தசைக்காக ஆசைகொண்டு வளர்த்துக் கொல்லுகிறார்கள். இதன்பாலும் தோலும் பயன் தரும். இது அக்னிக்கும், குமாரக்கடவுட்கும் வாகனமாம். குமாரக்கடவுளைக் காண்க.

இவன் இமயவரம்பன் நெடுஞ் சேரலாதனுக்கு வேளாவிக்கோமானான பதுமன் குமரியிடம் பிறந்த (2) வது குமரன். களங்காய்க்கண்ணி நார்முடிச்சேரலுக்குத் தம்பி. இவன் தண்டாரண்யமெனும் வடநாட்டாரால் கவரப்பட்ட பசு நிரைகளை மீட்டுத் தொண்டியிற் சேர்ப்பித்ததாலிப்பெயர் பெற்றான். இவன் காக்கைபாடினியார் நச்செள்ளையார்க்கு அணிகள் பொருட்டு (6) காப்பொன்றும் நூறாயிரம் காணமும் கொடுத்துத் தன் கொலுவில் வைத்திருந்தான், இவன் (25) ஆண்டு ஆட்சி செய்தான்.

சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவன் இறந்த தைச் சகியாமல் வருந்திக் கூற்றத்தை நோக்கி வெறுப்புடன் ‘நனிபேதையே நயனில் கூற்றம், விரகின்மையின் வித்தட்டுண்டனை. பசி தீர்ப்போரே’ எனப்பாடிய புலவர். இவர் ஊர் ஆடுதுறை போலும்.

அரசனுக்குப் படாம் நெய்த நாட்டின் வேற்றுமை, நூலின் சாதிவேற்றுமை, பட்டு பருத்தி முதலியவற்றின் இழை அளவை, விலை முதலிய நன்கறிவிப்பவன், (சுக்கிரநீதி.)

இது வில்லிபுத்தூராரை ஆதரித்த வரபதியாட் கொண்டான் ஆண்ட இடமாக இருக்கக்கூடும் என ஊகிக்கப்படுகிறது. திருப்பத் தூர் தாலூகா செங்கம்மா, (சாசனம்)

ஒரு சேரநாட்டரசன் ஆதிமந்தியைக் காண்க.

இது ஆன்மாக்களுக்கு அநாதியாய் ஒன்றாய், செம்பிற்களிம்பு போலச் சகசமாய், தனது அதிகாரமுடிவில் அழிகின்ற புருஷன்தோறும் ஞானத்தை மறைக்கும் அநேக சத்தியுள்ளதாய், வஸ்துவாய், ஆன்மாவின் சரீராதிகளுக்கு நிமித்தமாய், பரிபாக காலத்தில் சத்தி குறைவதாய், ஆன்மாவைச் சர்வஞ்ஞத்வத்தி னின்று கிஞ்சித்வம்செய்வித் தணுவெனும் பெயர் தருவதாயள்ளது. இது, மோஹம், மதம், ராகம், விஷாதம், தாபம், சோஷம், வைசித்ரியம் எனும் காரியங்களைச் செய்யும். இதன் பெயர்கள், ருக், பசுத்வம், அஞ்ஞானம், ஆவ்ருதி, மூலம், மருத்யு, மூர்சை, அஞ்சனம், நீவாரம், அவித்தை, பாபம், க்ஷயம், மிருத்யு, கிலானி, என்பன.

மாண்டவ்யரைக் காண்க.

திருமலையாண்டானுக்கு ஒரு பெயர்.

இந்தம்மாள் கலியுகத்தில் (68) வது ஆன, நள ஆடிமீ சுக்ல சதுர்த்தசி செவ்வாய்க்கிழமை கூடிய பூரநக்ஷத்திரத்தில் பெரியாழ்வார் கொத்திவைத்த பூமியில், துளசியடியில் திருவவதாரஞ் செய்தனள். இவளைப் பெரியாழ்வார் எடுத்து வளர்த்துக் கோதையென நாமகரணஞ் செய்தனர். இவள் பெரியாழ்வார் பெருமாளுக்குத் தொடுக்கும் மாலைகளைத் தானே சூடிக் கண்ணாடியிற்றன் னழகைக்கண்டு இந்த அழகு பெருமாளுக்குப் பொருந்துமோவென வெண்ணிக் கொடுத்தனுப்புவள், இவ்வகையே நாடோறுஞ் செய்து வந்தனள். ஒருநாள் கோதை பெருமாளுக்குத் தொடுத்த மாலைகளைத் தான் சூடிக்கொண்டதைப் பெரியாழ்வார் கண்டு இது தகாதகாரிய மென்றனர். பெரியாழ்வார், பெருமாள் சந்நதிக்கு மாலை தொடுத்து எடுத்துச் செல்ல, பெருமாள் கோதை சூடிய மாலையே நமக்கு உகப்பாமென, ஆழ்வார் அன்று முதலிம்மங்கையைப் பூமிபிராட்டி முதலிய மூவரில் ஒருத்தியாயிருக்க வேண்டுமென்றெண்ணிச் சூடிக்கொடுத்தாளெனத் தாம் பெயரிட்டு அழைத்து வந்தனர். இவ்வகை கோதை வளர்ந்து வருகையில் மணப்பருவம் நெருங்குதல் கண்டு அம்மே, நீ யாருக்கு வாழ்க்கைப் படவுள்ளாய் என, ஆண்டாள் “மனிதனெனில் வாழேன் மணிவண்ணனல்லது என்றனள்”. அவன் எவ்வூரான் என, கோதை, பெருமாள் எழுந்தருளியிருக்கும் திவ்ய தேசங்களை யெல்லாம் சொல்லும்படி கேட்டுத் திருவரங்கன் பெயர் கேட்டு நாணினள். ஆழ்வார் இம்மணங் கூடும் வகை எவ்விதமென்றிருக்கையில் இவரது சுவப்பனத் திற் பெருமாள் நீர், திருமணக்கோலமாய்க் கோதையைக் கோயில் என்னும் திரு வரங்கத்திற்கு அழைத்து வருகவென்று கட்டளை கொடுத்துக் கோயிற் பரிசனங்க ளுக்கும் அவள் வரவு தெரிவித்தனர். பரிசனங்கள் கோதையை எதிர் சென்று அழைத்துவந்து பெருமாளிடத்தில் விடக் கோதை பெருமாளிடம் மறைந்தனள், இவளருளிச் செய்த நூல்கள் நாய்ச்சியார் திருமொழி திருப்பாவை முதலிய. (குரு பரம்பரை).

தமிழ்நாட்டு இரந்துண்போர். அவர்களுக்குப் பண்டாரங்கள் என்றும் பெயர். இவர்கள் பலவகைப் பட்ட ஜாதிமார். ஜங்கமாண்டி, ஜோகியாண்டி, கோவி லாண்டி, முடவாண்டி, கோமணாண்டி லிங்கதாரி, உப்பாண்டி, பஞ்சத்தாண்டி, பரம்பரையாண்டி முதலியோர் இவர்கள் வீடுவாசல் இல்லாமல் பிக்ஷையெடுத்தலே தொழிலாக் கொண்டவர்கள். (தர்ஸ்டன்.)

தொம்சாதியர் தவளைதின் போர்.

இவர் செஞ்சியையடுத்த ஊற்றங்காற் கிராமத்திற் பிறந்தவர். இவருக்குப் பிதா பவதேவன், இவர்க்குப் பாவாடை வாத்தியார் எனவும் பெயர் கூறுவர். நன்னூலுக்கு ஒரு உரை செய்தனர். அதற்கு உரையறி நன்னூலென்று பெயர். இவர் ஒரு நிகண்டு இயற்றினர். அதற்கு ஆசிரியநிகண்டென்று பெயர்.

ஆதித்திய கெதியால் ஓராண்டு சென்ற, சென்மமாதஞ் சென்ம நக்ஷத்திரத்திலே யாதல், பஞ்சாங்கயோகம் நன்றாகப் பொருந்தின நாளிலே யாதல், சுத்த சலத்தினாலே பிள்ளையை முழுக்காட் டிப் பிராமணருக்குப் போசனங் கொடுத்து விதான நூல் சொல்லுகிறபடியே சுபக் கோளுதயமாக ஆண்டு நிறைவிற் சிறறாடை உடுத்திப் பொன்னரை ஞாந்துந் தரிப்பது. (விதானமாலை).

சாப்பு, செங்கீரை, தால், சப்பாணி, முத்தம், வாரானை, அம்புலி, சிறுபறை, சிற்றில், சிறுதேர் பெற்றது.

வேட்கை மிகும் ஆசை எல்லைகடப்ப எக்கமுற்று மயங்கியிருந்த தலைவன் சொல்லியது. (புறப்பொருள் வெண்பாமாலை.)

அ, இ, உ, எ, ஒ, (இலக்கண விளக்கம்).

பரணி, கார்த்திகை, உரோகிணி, புநர்பூசம், பூசம், அத்தம், அனுடம், திருவோணம், பூரட்டாதி, உத்திரட்டாதி இவை புருஷ நக்ஷத்திரங் கள். மிருகசீரிடம், சதயம், மூலம் இவை அலிநக்ஷத்ரங்கள் ஒழிந்த அசுபதி, திருவாதிரை, ஆயிலியம், மகம், பூரம், உத்திரம், சித்திரை, சோதி, விசாகம், கேட்டை, பூராடம், உத்திராடம், இரேவதி, இவை பெண்ணாட்களாம். கிரகங்களிற் செவ் வாய், வியாழன், ஆதித்தியன், இவை ஆண். சனி, புதன், இவை அலி. வெள்ளி, சந்திரன், இராகு, கேது இவை பெண்ணாம், (விதானமாலை).

மேஷம், மிதுனம், சிங்கம், துலாம், தனசு, கும்பம் ஆக 6.

வீட்டிற்குத் தீயிடுவோர், ஆயுத முதலியவற்றாற் கொலை புரிவோர், பிறர்பொருளை முற்றுங்கவர்வோர், பிறர் மனைவியை விரும்புவோர். (சுக்கிரநீதி)

ஒல்லையூர் தந்த பூதபாண்டியனுக்கு நண்பன். (புறநானூறு)

கள்ளில் ஆத்திரையனாரால் பாடப்பெற்ற வள்ளல் வேங்கடமென் னும் ஊரிலிருந்தவன். புலவர் இவனை உன்னை எக்காலத்தும் மறவேன் என்ற கரு சமைந்த “எந்தைவாழி ஆதனும்” எனவும், ” நீர் நுங்கின் கண்வலிப்பு” எனவும் பாடினர், (புறநானூறு.)

ஓரியைக் காண்க.

விபாவசு என்னும் வசுவிற்கு உஷையிடம் பிறந்த குமான.

சிரௌத விதிப்படி அரணியைக் கடைந்து தீயை உண்டாக்கிக்கொள்ளும் கருமம்.

இவள் உலகத்திற் காதாரமான சத்தி கூர்மபீடம், வெள்ளை நிறம், சிரசில் அங்குராகாரம், வரதம், அங்குசம், பாசம், அபயம் உடையவளாய்ப் பூமியைத் தாங்கி நிற்பவள்.

(6) மூலாதாராம், சுவாதிட்டானம், மணிபூரகம், அநாகதம், விசுத்தி, ஆஞ்ஞை, இவற்றிற்கு முறையே, குதம், குய்யம், நாபி, இதயம், அடிநா, நெற்றி, இடங்களாம்.

1. கலியுகத்தில் வேதகிரியிற் கழுகு உருக்கொண்டு பூசிக்கு முனிவர். 2. தவமுநியென்னும் வேதியன் அருனமங்கை யென்பவளைப் புணரப் பிறந்தவள். இவள் பிறந்த பிறகு, பிறந்தவூர் மண்மாரியாலழிய, இவள் ஒருத்தியும் பிழைத்து, உறையூர்ப் பெரும் பறையன் வீட்டிலும், நீதியையனிடத்தும் வளர்ந்து பகலனை மணந்து ஒளவை முதலியவரைப் பெற்றாள்.

பராசத்தியில் ஆயிரத்தொருகூறு வலியுடைத்தாய்ப் பெத்த முத்திகளில் வியாபிப்பது, (சதா~ம்)

சிற்ப நூல்களில் ஒன்று.

சதாசிவ மூர்த்தியின் திருமுகத்துதித்த கௌசிகர், காசிபர், பாரதவாஜர், கௌதமர், அகஸ்தியர் முதலிய ரிஷி கோத்திரோத்பவராகிய வேதியர். இவர்கள் முதலில் சதாசிவமுர்த்தியால் தீக்ஷிக்கப்பட்டவர்களாதலின் இவர்கள் ஆதி சைவர்கள் எனப்பட்டனர். இந்த ரிஷிகளின் வழிவந்தவரும் ஆதிசைவர். இவர்களே கர்ஷணாதி பிரதிஷ்டாந்தம் செய்யத்தக்கவர் ஆவார். மற்ற வேதியருக்கு அந்த அதிகாரம் இல்லை, இச்சைவர் அநாதிசைவர், ஆதிசைவர், மஹாசைவர், அநுசைவர், அவாந்தரசைவர், பிரவர சைவர், அந்யசைவர் எனவுங் கூறப்படுவர். இவர்களுள் அநாதிசைவர் சதாசிவ மூர்த்தி, ஆதிசைவர் அவர் முகத்திற்றோன்றிய ரிஷிவம்சத்தவர். மஹாசைவர் ஆதிசைவரிடம் சிவ தீக்ஷை பெற்ற வேதியர், அநுசைவர் சிவதீக்ஷை பெற்ற க்ஷத்ரிய வைசியர், அவாந்திரசைவர் சிவ தீக்ஷை பெற்ற சற்சூத்திரர். இவரொழிந்த மற்ற சைவர் அந்யசைவர் எனப்படுவர். 2. சைவ வேளாளராகிய சைவாசாரியர்கள், தென்னாட்டில் தேவார திருவாசகங் களை ஓதும் ஓதுவார். இவர்களுந்தங்களை ஆதிசைவரென்பர்.

பறையரைக் காண்க.

தெய்வத்தா லுண்டாம் கன்மம், இது மாதாவின் கருப்பத்திலுண் டாம் விசனம், சநநம், நரை, திரை, மூப்பு, சுவர்க்க, நரகாதிகள் முதலிய.

1. கச்யப பிரஜாபதிக்கு அதிதி தேவியிடம் பிறந்த குமாரர் இவர்களே. துவாதசாதித்தர் எனப்படுவர். அவர்களாவார் தாதை, மித்திரன், அரியமான், சுக்ரன், வருணன், அஞ்சுமான், பகன், விவச்வந்தன், பூஷன், சவிதன், துவஷ்டா, விஷ்ணு. ஒரு கற்பத்திற் பிரசைகளைச் சிருட்டி செய்யப் பிரமனால் சிருட்டிக்கப்பட்டவர்கள். இவர்கள் சயர் எனப்படுவர். பிரமன் கட்டளையை மறுத்தமையால் மன்வந்தரந்தோறும் பிறக்கும்படி சாபமேற்றவர். 2. அதிதிபுத்ரர். தேவர்கள்.

விஜயாலயன் குமரன். இவனுக்குக் கோவிராஜகேசரிவர்மன், இராஜேந்திரசோழன் எனவும் பெயர். இவன் கொங்கு நாட்டின் மேல் படைகொண்டு சென்று அவ்விடத்தரசனாயிருந்த பிரதி விபதியின் குமரனாகிய சிவமாரனைவென்று கொங்குநாட்டை வசப்படுத்தி இராஜாதிராஜன் எனப் பெயர்பெற்று உரையூரைத் தனது இராஜதானியாக்கினான். இவன் கோவிஜய நிருபதுங்கன் மகளை மணந்து பல்லவதேசத்தையு முட்படுத்தினான் என்பர். இவன் தில்லையில் பல திருப்பணிகள் செய்தவன். இவன் பாலாற்றங்கரையில் களந்தையில் ஆதித்தேச்சுரம் என ஒரு சிவாலயங் கட்டுவித்தான், சுபன் எனும் செங்குந்தனைத் துணையாகக்கொண்டு இராஜாதிராஜ சோழன் பகைவனான ஈழநாட்டரசனை வென்றவன். இவனுடைய சமஸ்தானத்தில் ஒட்டக்கூத்தர் இருந்தார் என்பர். இவன் மகன் குலோத்துங்க சோழனுக்கு இவர் கல்வி பயிற்றுவித்தார்.

துரியோதனன் தம்பி. திருகராட்டிரன் குமரன்.

திருதராட்டிரன் குமரன்.

சூரியன் நின்ற நாளுக்கு முன் மூன்று, பின் மூன்று நாளும் குருட்டு நாள்களாம். அதற்கு முன்னான்கும், பின்னான்கு நாள்களும் ஒருகண் பார்வையுள்ள நாள்களாம். மற்ற நாட்கள் இருகண் பார்வையுள்ளனவாம்.

1, இவன் விஜயாலயன் குமரன், இவன் காலத்துத்தான் நிருபதுங்க பல்லவனுக்கும் சோழ பாண்டியர்களுக்கும் திருப்புறம்பியம், அரைசூர், வேம்பில் முதலிய இடங்களில் போர் நடந்தது. இதில் சோழபாண்டியர்கள் சுவாதீன மடைந்தனர். இந்த யுத்தத்தில் அபராஜிதவன்மனென்னும் நிருபதுங்கனுக்குத் துணை செய்த கங்க அரசனாகிய பிரதிவிபதி வரகுண பாண்டியனால் திருப்புறம்பியத்தில் கொல்லப்பட்டான். ஆதித்தன் 1க்கு பராந்தகன், கன்னரதேவன் என இரண்டு குமார்கள். 2. சேரநாட்டரசருள் ஒருவன். 3. சூரியன்.

வைகத்தன், விவச்சுதன், வாசன், மார்த்தாண்டன், பார்க்கரன், இரவி, உலோகப்பிரகாசன், உலோ கசாக்ஷி, திரிவிக்கிரமன், ஆதித்தன், திவாகரன், அங்கிசமாலி. இவர்கள் மாதம் ஒருவராய்க் கடவுளாஞ்ஞைப்படி இருளைப் போக்குவர்.

அஸ்த நக்ஷத்திரங்கூடிய சப்தமியிலாயினும் ஆதிவாரம் அஸ்தநக்ஷத்திரங் கூடிய சங்கிர மணத்தி லேனும் உமாமகேச்வா விக்ரகத்தைச் சூரிய நாமங்களால் விதிப்படி பூசித்துத்தானாகிகளைச் செய்யின் தங்கள் பிதுர்க்களுடன் சிவலோகத்தை அடைவர். இதுவும் நாரதருக்கு ருத்திரர் சொன்னது,

1. நான்குமுகமுடைய சூரியன் சிவசூரியனுக்குப் பின்புறத்திலிருப் பவன். 2. சிவகணத்தவரில் ஒருவன்.

ஏகமுகம், இரண்டு கைகளில் கமலங்கள், மாதளம்பூநிறம், செவப்பு வஸ்திராத்னாபரணங்கள் உடையவராயிருப்பர்.

இது அகத்தியரால் சூரியனுக்கு உபதேசிக்கப்பட்ட மந்திரம்.

சைன தீர்த்தங்கரரில் ஒருவர்.

மத்திரதேசாதிபதியின் குமரன்.

பஞ்ச பூதங்களால் ஆன்மாக்களுக்குண்டாம் நலந்தீங்குகள், குளிர், வெம்மை, மழை, காற்று, மின்னல் இடி, வீடிடிந்து விழல், மரம் விழல் முதவிய,

இவர் ஓர் பெண்பாலர். இவர் திருமாவளவன் எனச் சிறந்த கரிகாற்சோழன் மகளார். சேரநாட்டரசனாகிய ஆட்டனத்தி என்பவனை மணந்தவர் இவர் தம் நாயகனுடன் காவிரிக்குப் புதுப்புனல் விழாவிற்குச் சென்று விளையாடு கையில் கணவனைக் காவிரி வவ்வியதனால் எங்குந்தேடிக் காணாது கலுழ்ந்த கண்ணராய்க் காவிரியோடும் வழியெல்லாம் புக்குக் கடல்வாய்ச் சென்று கணவனைக் கூவி யாற்றக் கடலே அவனைக் கொணர்ந்து கொடுக்கப் பெற்றவர். “மள்ளர் குழீஇய விழவினானும், மகளிர் தழீஇய துணங்கையானும், யாண்டுங்காணேன் மாண்டக் கோனை, யானுமோராடு களமகளே யென்கைக், கோடீரிலங் குவளைநெகிழ்ந்த, பீடுகெழுகுரி சிலுமோராடு களமகனே” என வருந்திப் பாடினர். (குறுந்) இச்செய்தியைப் பாணர். பாலை பாடியதில் அகம் “ஆதிமந்தியினறிவு பிறிதாகிப் பேதுற்றி சினே” எ~ம், மற்றோரிடத்து “ஆட்டனத் தியைக்காணீரோவென நாட்டினாட்டினூரினூரிற், கடல் கொண்டன்றெனப் புனலொழிந்தன்றெனக், கலுழ்ந்தகண்ணற் காதலற் கெடுத்த ஆதிமந்திபோல, வேதஞ் சொல்லிப் பேது பெரிதுறலே. ” எ~ம், அகம் குறிஞ்சியில் வானுற ஆட்டனத்தி நலனயந்துரைஇத், தாழிருங் கதுப்பின் காவிரிவவ்வலின், மாதிரந்துழைஇ மதிமருண்டலந்த, ஆதிமந்திகாதலற் காட்டிப், படுகடல் புக்கப்பாடல்சால் சிறப்பின் வீர்ந்தணாறே” என எடுத்துக் காட்டினர். (அகம்) (குறுந்தொகை).

திருதராட்டிரன் புத்ரன்.

தன்னாலுண்டாம் நலந்தீங்குகள் அவை, தேகவியாதி, மிருகம், பசாசு, அரசன், கள்வர், பகைவர் முதலியவர் களாலுண்டாவன. பிறருடைய செல்வம், கல்வி, மனை முதலிய கண்டு பொறாமை இச்சை முதலிய கொளல் முதலிய.

இருஷபனுக்குச் சயந்தியிட முதித்த குமரன்.

சத்தியகர்மாவின் குமரன். இவருக்குப் புத்திரர் இல்லை. இவன் கங்கைக்குச் செல்ல அவ்விடம் கர்ணனைக் கடத்திக் குந்தி ஆற்றில் விட்ட பெட்டியை எடுத்துக் கர்ணனை வளர்த்தவன்.

உபமன்னியரைக் காண்க.

சடகோபாசாரியரைக் காண்க.

இவர் சோழநாட்டு வேதியர், வடமொழியில் பாணகவி இயற்றிய காதம்பரி எனும் கிரந்தத்தைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்துப் பாடலாகப் பாடியவர்.

விராடனுக்குச் சுரதையியிடம் பிறந்த குமரன்.

உலகம் சலத்தில் மூழ்கிற்றென்று ஏங்கிய பிரமதேவன் நாசியில் உதித்து இரண்யாக்ஷனைக் கொலை செய்து ரக்ஷித்த விஷ்ணுமூர்த்தியின் அவதாரம்.

பாதசேநாபதிய நூலாசிரியர்.

சனிவாரத்தில் ஒருவேளை புசித்து, அஸ்த நக்ஷத்திரங்கூடிய ஆதிவாரத்தில் விதிப்படி சூரியனை ஆராதித்து இரவில் போஜனஞ் செய்யவேண்டியது. இவ்விதம் ஒரு வருஷம் செய்தால் சூரிய உலகம் அடைவார்கள். இது நாரதருக்கு நந்தி சொன்னது

அதூர்த்தனைக் காண்க.

கரிகாலச் சோழன் வேட்டைக்குச் சென்று நாக கன்னிகையைக் கண்டு மோகிக்க, அக்கன்னிகை யாசனை நோக்கி என்னிடம் பிறக்கும் குமரனுக்கு உன் அரசு கொடுப்பதாயின் மணப்பேன் என, அவ்வகையே அரசன் உடன்பட்டு உன்னிடம் பிறக்கும் குமரன் வயது வந்து நான் என் குமரனென்றவனை அறியும்படி, இப்போது நாமிருக்குமிந்த ஆதொண்டையின் மலர்மாலை சூட்டியனுப்பின் அவ்வகை செய்கிறேன் என்றனன், நாககன்னிகை, அரசனைக்கூடித் தன்னுலகஞ் சென்று, குமரனைப்பெற்று வளர்த்து அவனுக்குப் பருவம் வந்தபின் ஆதொண்டைமாலை சூட்டிக் கடலில் விட்டனள். கடல் அவனைக் கரையிற் சேர்த்தது; ஆதலால் திரையன் எனப்பட்டு அரசன் அவை சென்று தன் வரவினைச் சோழனுக்கறிவிக்க அரசன் மறுத்தனன். பின்பு ஆகாசவாணியாலும் ஆதொண்டைமாலையாலும் தன் குமரனென முன்பு அறிந்து இளவரசான புத்திரனுக்குக் காவிரிக்கரையைக் சார்ந்த நாட்டினைக் கொடுத்து நாககன்னிகையின் குமரனுக்குக் காஞ்சி மண்டலத்தை யளித்து ஆதொண்டைச் சக்கரவர்த்தியெனப் பெயருமிட்டனன். அதுமுத லிவனாண்ட நாடு தொண்டைநாடேனப்பட்டது. இவன் புழற்கோட்டத்திருந்த குறும்பாசரை வெல்லச் செல்லுகையில் அரசன் ஏறியிருந்த யானையின் கால் முல்லைக்கொடியாற் கட்டுண்டது. அரசன் கையிலிருந்த வாளால் அதனை வெட்டினன். அவ்வெட்டு அவ்விட மெழுந்தருளியிருந்த சிவலிங்கமூர்த்தியின் மீது பட்டு உதிர வெள்ளம் உண்டாயிற்று. அரசன் பயந்து வேண்டச் சிவமூர்த்தி காக்ஷிகொடுத்து, நந்தி பிரானை அழைத்துப் படைத்துணையேவிக் குறும்பரசரை வெல்வித்தனர். இச்சிவமூர்த்தி தரிசநந்தந்த தலம் திருமுல்லை வாயிலெனப்பட்டது.

ஜரத்காருரிஷிக்கு ஒரு பெயர்.

ஔவையார் அருளிச்செய்த நீதி நூல்.

ஆத்திசூடி நீதியை இறுதி யடிதோறுங்கொண்டு வெண்பா வாற் பாடப்பட்ட ஒரு நூல்.

ஆத்திசூடியினீதியை முதலாகவும், சூத்திரப்பொருள் மாறாம லும் விருத்தத்தால் பாடிய நூல். இதிற் பெரும்பான்மை பெரியபுராணக் கதைகள் அடங்கியுள்ளன.

எல்லாப் பொருள்களும் அதனதன் காரணத்துள் ஒடுங்க ஆன்மா ஞானத்தால் முத்தியை அடையும் பிரளயம்.

1, அத்திரியைக் காண்க. 2. திருவல்லிக்கேணியிற் பெருமாளைப் பிரதிட்டைசெய்து பூசித்த இருடி.

ஒரு தமிழாசிரியர். இவா செய்த நூல்கள் காணப்பட வில்லை. ஒரு பொதுப்பாயிரங் காணப்படுகிறது. இவர் தொல்காப்பியத்திற்கு உரை எழுதியவர்போலும்.

இது ஆன்மத்வ சாமான்யமுடையது. சுகதுக்க முதலிய வேறுபாட்டாற் பல. இதற்குச் சங்கிய முதலிய ஐந்தும் சாமான்ய குணங்கள், புத்தி, சுகம், துக்கம், இராகம்,த்வேஷம், பிரயத்னம், தர்மம், அதர்மம், பாவனை முதலிய (9) விசேஷ குணங்கள். (தருக்கம்) 2. இது பலவாய், நித்யமாய், ஆணவாதி மலத்தால் மறைப்புண்டு பசுவெனப் பட்டுக் கர்மத்திற்கீடாகத் தேகமெடுத்துப் போகங்களைப் புசித்து அப்புசிப் பாலுண்டாகிய இதா கிதங்களால் பாவ புண்ணியக்களை யார்ச்சித்து அவற்றால் இறந்தும் பிறந்தும் வருவது. இவ்வான்மாக்கள் ஆணவாதி மாயாகன்மங்களின் இன்மையுண்மைகளால் விஞ்ஞானகலர், பிரளயாகலர், சகலர் என மூவிதப்படுவர். (சித்தா).

தன்னைத் தானே பற்றுதல் எனும் குற்றம்.

1. வசுதேவருக்கு ஒரு பெயர். 2. இவன், சாளுவனுடன் கர்ணன் போர்செய்ய, கர்ணன் அவனால் அந்தப் போரைவிட்டு நீங்கும்படி மாயையால் உருவாக்கப்பட்டுச் சாளுவனால் வெட்டப்பட்ட மாயாவசு தேவவுருக்கொண்டவன்,

1, வசுதேவருக்குத் தம்பி, பாரிகர்நகை. குமரன் இருததாமன். 2. சூரனுக்கு மாரிஷையிடம் பிறந்த குமரன்.

ஒரு சம்ஸ்கிருத கவி. சங்கராசாரியரின் மாணாக்கர். இவர்க்குத் துரோடகாசாரியர் எனவும் பெயர்.

திருவாசகத்திற்கு உரையியற்றிய புலவர்.

ஒரு சித்தர்.

மத்வாசாரியர், இவர் சாலிவாகனசகம் (1049) இல் பிலவங்க வருஷம் பிறந்தவர். இவர் தேவர்கள், கலியில் தெய்வபக்தி குறைதல்நோக்கி விஷ்ணுவைப் பிரார்த்திக்க விஷ்ணுமூர்த்தி வாயுவின் அவதாரமாக இவரைப் பூமியில் உடுபி எனும் ரஜிதபீடபுரத்தையடுத்த சிவரூப்யமென்னும் கிராமத்திருந்த மத்ய கேஹபட்டாசாரியரின் மனைவியிடம் பிறப்பித்தனர். இவர் பிறந்து வாசுதேவாசாரியர் என்று முதற்பெயர் பெற்றுப் பூர்வாலயன் தந்த பசுவின் பாலுண்டு வளர்ந்து தந்தை தாயாரால் காட்டின் வழிச் செல்லுகையில் பிசாசங்களால் பீதியடைந்த வழிப்போக்கரைக் காத்து, தாய் காரியவசமாக வெளியிற் சென்றிருக்கையில் அழுது தமக்கையால் கொள்ளினை உண்பிக்கவுண்டு, துன்பமிலாதிருந்து ஓராண்டில் பசுவின் வாலைப்பிடித்து மறைந்து போய்ச் சாயங்காலம் வீடுவந்து சேர்ந்து, தம் தந்தை எருது வாங்கின கடனுக்குத் தொந்தரை செய்தவனுக்குப் புளியங் கொட்டைகளைப் பொன்னாக்கிக் கடனளித்து, நெடுத்தூரத்தில் நடந்த கல்யாணத்திற்குத் தாய் தந்தையருடன் சென்று குழந்தைப்பருவத்தில் தனித்துக் காட்டின் வழி மிண்டு உடுப்பி பட்டணமடைந்து, அதிவிரைவில் கல்வி வல்லவராய்க் கிருதவல்லி கிராமத்திற் சென்று சிவபட்டென் பவன் பிரசங்கித்ததற்குத் தவறுகூறிச் சரிப்படுத்தி, தம் தந்தை பிரசங்கித்த புராணத்தில் கூறாதுவிட்ட லிகுசபதத்திற்குப் பொருள் கூறி, உபநயனாதிகளைப் பெற்றுப் பாம்புகடிக்க அதைக் கட்டைவிரலால் நசுக்கித் துன்பமிலாதிருந்து, ஒரு குருவிடத்தில் வேதாத்யயனஞ் செய்கையில் விளையாடுவதைக்கண்ட குரு அத்யயனஞ் செய்ததைக் கூறுக என அக்குரு வியப்படையுமாறு தவறாதுகூறி, ஒரு காட்டில் தம்முடன் வந்த நண்பனொருவனுக்கு இளைமை முதலிருந் தலைநோயைக் காதில் ஊதிப் போக்கி, தாம் துறவடைய எண்ணிக் குருவைத் தேடிச் செல்லுகையில் ஒரு கிராமத்தில் அச்சுதபிரேக்ஷர் எனும் துறவியைக்கண்டு, தமக்குத் துறவீய வேண்டுகையில் தந்தை தாயார் மறுக்கக் கண்டு இதை மறுப்பிரேல் நான் உங்கள் கண்ணெதிர்ப்படாது எங்கேனும் போய் விடுவே னென்றதைக் கேட்ட தாய் தந்தையர் முன்னிருப்பினும் கண்டு களிக்கலாமென்று உத்தரவளிக்கச் சன்னியா சாச்சிரமம் பெற்று, பூர்ணபிரஞ்ஞர் எனும் தீக்ஷாநாமம் அடைந்து, கங்கையாட வெண்ணிப் பெருமாளருளால் அக்கங்கையை உடுப்பியிலுள்ள தடாகத்தில் வரப்பெற்று மூழ்கி, வாசுதேவன் முதலிய பிரதிவாதிகளைச் செயித்துத் தம் ஆசாரியர் உபதேசித்த அத்வைத கிரந்தமாகிய இஷ்டசித்தியின் முதற் சூத்திரத்திற்கு முப்பத்திரண்டு குற்றங்கூறி, அங்கிருந் தாருக்கு மாயாவாதம் பொய்ம்மதமென்று பிரசங்கித்து, தவறாக அச்சுப்ரேக்ஷரிடம் சீடர் வாசித்த பாகவத சுலோகத்தைத் திருத்தி வியாசர் கருத்துக்கூறிக் களிப்பித்தனர். இவ்வாறு சில நாட்கள் கழிந்தபின் அச்சுதபிரேக்ஷதீர்த்தர் பிரம் மீமாம்சாசாத்திர விருத்தியின் பொருட்டுப் பூர்ண பிரஞ்ஞாசாரியரை நியமிக்கக் கருதிச் சங்காபிஷேகஞ் செய்து ஆநந்ததீர்த்த நாமங் கொடுத்தனர். அது முதலிவருக்கு ஆநந்த தீர்த்தர் என்று பெயருண்டாயிற்று. மாயாவாதி ஒருவனுடன் வாதிட்டுச் செயித்து அநுமான தீர்த்தர் என்று பெயரடைந்து, வாதிசிங்கன், புத்திசாகரன் எனும் பௌத்தரிருவரை வென்று, கேரள தேசத்தில் சங்கர பாஷ்யத்தின்மீது குற்றங்கூறிச் சங்கரரைப் பரிகசித்து, புண்யக்ஷேத்ரங்களைத் தரிசித்து, பள்ளிக்கொண்டை கிராமமடைந்து ஆங்குத் தம்மை எதிர்த்து வாதித்தவர்களை வென்று தம்மிருக்கையடைந்து கீதாபாஷ்யஞ் செய்து பதரி காச்சிரம யாத்திரை செய்ய எண்ணிக் குருவினநுமதி பெற்றுச் சென்று பதரியில் ஆநந்தமடத்தை அடைந்து அங்கிருந்த பெருமாள் முன் தாம் செய்த கீதாபாஷ் யத்தைப் பிரசங்கித்துப் பெருமாளைக் களிப்பித்து, மௌனவிரதஞ் சரித்து, வியாச ரைக் கண்டு அவர் கட்டளையால் அவர் வசிக்குமிடஞ் சென்று அவரைத் தரிசித்து அவரிடம் சில இரகசியங்களை உணர்ந்து, அங்கிருந்த நாராயண மூர்த்தியின் அநுஞ்ஞையால் பிரம்ம சூத்ரபாஷ்யஞ் செய்யத் திரும்பித் தம்மிருப்பிடம் வர வெண்ணு கையில் இடையில் கோதாவரிக்கரைக்கண் தம்மை எதிர்த்து வாதிட்ட பாட்ட, பிரபாகர வாதிகளை வென்று, சோபனபட்டு என்பவனுக்கு வேண்டியவை உபதேசித்து ரஜிதபீடபுர மடைந்து ஒரு கிருஷ்ண விக்ரகம் பிரதிஷ்டிக்கவெண்ணிக் கடற்கரையிலிருக்கையில் கப்பலொன்று துறை தடுமாறக் கப்பலாளி இது துறைசேரவேண்ட, அங்கனமே அது துறைபுகக்கண்ட கப்பற்காரன் இக்கப்பலில் தங்களுக்கு வேண்டியதை எடுத்துக்கொள்ளுக என இவர் அதிலிருந்த கோபி சந்தனக்கல்வினை யெடுத்து மடமடைந்து அதனை அலம்பக் கட்டளை யிட்டனர். அது ஒரு கிருஷ்ணவிக்ரகமாக இருக்க அதனைத் தமதிருக்கையில் பிரதிட்டித்து அபிஷேகாதிகள் செய்து மீண்டும் பதரியடைந்து தாம் இயற்றிய பிரம்மசூத்ர பாஷ்யத்தை அவர்முன்கூறித் திரும்பி ரஜிதபீடபுர மடைந்தனர். இவர் பதரிகாச்சிரமஞ் செல்கையில் ஈச்வரதே வனெனும் அரசன் வழிப்போக்கரை அழைத்துக் குளமெடுக்கச் சொல்வதுபோல் இவரையும் அவ்வாறு செய்யக்கூற இவர் நீர் தோண்டிக்காட்டி னவ்வாறு செய்வேனெனக் கேட்டு அவ்வகையே பொழுது போம் வரையில் அவன் செய்து ஆசாரியரிடத்துப் பரவசப்பட்டனன். இவர் கங்கையைத் தாண்டப் படகிலாமைகண்டு தம் மாணாக்கர் தம்மைப் பிடித்துவரக் கங்கையை நடந்து தாண்டி, அக்கங்கைக்கரைக்கணிருந்த துருக்க அரசனொருவனுக்கு அவன் பாஷை அறியாதிருந்தும் அவன் பாஷையில் விடையளித்து, தம்மிடம் வந்த கள்வரை அவர்க்கவரே வதையுண்டு சாகச்செய்து, மற்றொரு இடத்தில் நூறு கள்வர் எதிர்க்கத் நமது சீடராகிய உபேந்திர தீர்த்தரிட மிருந்த கோடரியால் அவர்களைத் தாமே வதைத்து, இமயபர்வதத் தருகில் பூஜைப்பெட்டகம் தாங்கித் தமக்கு முன்செல்லும் சத்திய தீர்த்தரைப் புலியு ருக்கொண்டு கொல்லவந்த அரக்கனைக் கையாலறைந்து கொன்று பதரியடைந்து வியாசரைக்கண்டு அவர் தமக்குக் கொடுத்தது எட்டு விஷ்ணுமூர்த்திகளைப் பெற்று அவர் கட்டளையால் பாரத தாத்பர்யம் செய்ய உத்தரவு பெற்று மீண்டு, கங்கையைத் தம்பிக்கச்செய்து அதில் நடந்து தாண்டி அதின் தீரத்தில் கங்கை பெண்ணுருவடைந்து தம்மை வணங்கப்பெற்று, தம் சீடர் பலத்தால் செருக்கடைந்தமைகண்டு அவர்களை அடக்கவெண்ணிப் பதினைவரைத் தாம் ஒருவரே பூமியில் தள்ளியெழுந்திராதிருக்கச் செய்து, இந்திரபுரியெனும் மாயசந்நியாசிகர்மம் பிரதானமென்று எதிர்க்க அவனைவென்று, கோவிஷய கிராமத்தில் பூவாது காயாதிருந்த மரங்களைக் காய்க்கச்செய்து, மாயாவாதியாகிய புண்டரீகபுரி என்பவனை வாதில் வென்று, பத்ம தீர்த்தனை வென்று, ஜயசிங்கராசனை நட்புக்கொண்டு, திரிவிக்ரம பண்டிதனைச் சிஷ்யனாக்கிக்கொண்டு, முப்பத்தேழுகிரந் தங்களியற்றினர். இவர் மாணாக்கர்கள், விஷ்ணு தீர்த்தர், இருஷிகேசதீர்த்தர்,ஜநார்த்தன தீர்த்தர், நரஸிம்ம தீர்த்தர், உபேந் திரதீர்த்தர், வாமன தீர்த்தர், ஸ்ரீராம தீர்த்தர், அதோக்ஷ தீர்த்தர், திரிவிக்ரம பண்டிதர் முதலியோர். இவர், தம் மாணாக்கருக்குப் பாடஞ் சொல்லுகையில் தீபமவியக்கால் விரலில் ஒளியுண்டாக்கிப் படிப்பித்து, மனிதரெடுக்கக் கூடாத ஒரு பெரும் பாறையைத் தூக்கிப் பலர்க்கும் பயன்பெறச் செய்து, கடிஜா எனும் பலாஷ்டிகனும் அவன் சகோதரனும் கூடி இவர் கழுத்தை நெருக்கி அவர்கள் களைத்து விழ, அவர்களுக்குத் தமது கைப்பெரு விரலை ஊன்றியதைத் தூக்கக்கூறி அவர்களதை இடம்விட்டுப் பெயர்க்கா திளைக்கக் கண் டவமதித்து, சிலகாலமிருந்து தனது பூசை முதலியவைகளைப் பத்மநாபதீத்தரிடம் ஒப்புவித்துத் தாம் பதரியடைந்தனர்.

சூரிய சன்மாவைக் காண்க.

இம்மதத்தாபகர் இராமாநந்தர். இவர் கிறிஸ்து பிறந்த (14) வது சகாத்தத்தில் பிரபலமான விஷ்ணு பக்தராயிருந்தனர். இவர் மதம் சற்றேறக்குறைய இராமாநுஜ மதத்தையொத்தது. இம் மதத்தவர் கோபி சந்தனத்தால் தென்கலை திருமண்போலிட்டு இராமமூர்த்தியை உபாசிப்பர். இம்மதத்தவர் ஆக்ரா முதலிய தேசங்களில் அதிகம்.

(சந்) சர்யாதியின் குமரன். இவன் குமரன் ரைவதன். குசத்தலி என்னும் பட்டணத்தை ஆண்டவன்.

துவாரகைக் கருகிலுள்ள ஒரு தேசம். ஆநர்த்தனால் நிருமிக்கப்பட்டது.

அபானவாயுவும், உதான வாயுவும் இரண்டும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து வயிற்றைப் பிகுவாக இழுத்துக்கொண்டு வயிற்றிரைச்சல், மலச்சிக்கல், சுரம், சுவாசம் முதலிய உபத்திரவ முண்டாக்குவது, இது அஷ்டிலாரோகம், பிரத்தியஷ்டிலா ரோகம், துனிரோகம், பிரதிதுனிரோகம், சலகூர்மரோகம் எனப் பாகுபடும். இந்தச் சலகூர்மரோகத்தை நீராமைக்கட்டியென்றும், ஊராமைக்கட்டியென்றும், கொண்டைகட்டி, வல்லைகட்டி யெனவங் கூறுவர். (ஜீவரக்ஷாமிர்தம்.)

ஆநகன் குமரன். யதுவம்சத்தவன்.

கிருஷ்ணா, காவேரி நதிகளுக்கு மத்தியிலுள்ள தேசம். (THE COUNTRY BETWEEN GODAVERY AND KRISHNA.)

பலியின் மனைவியிடம் தீர்க்க தபசாலுதித்த குமரன்.

கண்ணுவர் முதலியவரால் நிருமிக்கப்பட்ட தெலுங்கு பாஷை, இப்பாஷை வழங்குந் தேசத்திற்கும் ஆந்திரம் என்று பெயர். இது மேற்குத்தொடர்ச்சி மலையை மேற்கிலும், கோதாவரி கிருஷ்ணை நதிகளை வடக்கிலும் தெற்கிலு மாகக்கொண்ட தேசம். இது தேலிங்கானா எனப்படும்.

பரதகண்டம் ஆண்ட அரசருள் ஒருவகையர்.

எயிலியூர்க்குத் தலைவன். ஒல்லையூர் தந்த பூதபாண்டியனுக்கு நண்பன் 2, ஒரு பறவை. இதன் முகம் உருண்டும், கண்கள் திரண்டும், தலை பருத்தும், இறகுகள் தடித்தும், நகங்கள் வளைந்து கூராகவும், கபிலநிறமாகவும் உள்ளது. இது பகலெல்லாம் மரப்பொந்து பாழிடங்களில் தூங்கி இரவில் இரைதேடப் புறப் படும். நிறம் கபிலம். எலி, பூச்சிகள் முதலிய உணவு.

இது ஆந்தையின் கூப்பிடலால் சுபாச்சுபங்களை அறிதல். ஓருரை உரைக்கு மாகிலுற்றதோர் சாவு சொல்லும். ஈருரையுரைக்குமாகி லெண்ணிய கரும் நன்றாம், மூவுரையுரைக்கு மாகில் மோகமாய் மங்கை சேர்வாள், நாலுரையுரைக்கு மாகில் நாழியிற்கலகஞ் சொல்லும், ஐயுரையுரைக்கு மாகிலங்கொரு பயணஞ் சொல்லும், ஆறுரையுரைக்கு மாகிலடுத்தவர் வரவுகூறும், எழுரையியம்புமாகி லிறந்த பண்டங்கள் போதும், எட்டுரையுரைக்கு மாகில் திட்டெனச் சாவ சொல்லும், ஒன்பதும் பத்துமாகி லுத்தம்மிகவு நன்றே.

இருஷியமூக பர்வதத் தருகிலுள்ள ஒரு நகரம்.

இவர் பாண்டி நாட்டு பொருகையாற்றங்கரைக் கணுள்ள வீரவ நல்லூர்ச்சைவர். இவர் சிவத்தல யாத்திரை செய்து தக்ஷிண கைலாசமென்னுந் திருக்காளத்தியில் தங்கியிருக்கையில் ஆங்கிருந்தார் வேண்டுகோளின்படி திருக்காளத்தி புராணம் இயற்றியவர்.

இவர் சிதம்பரம் குருநமசிவாய மூர்த்திகளின் மாணாக்கர். இவர்க்குக் கர்நாடகத்தரசன் வேங்கடபதி தேவன் (சகம், 1514) இல், ஒரு மடம் கட்டித்தந்தனன். (விரிஞ்சி~சாம்)

(1) இடும்பை மிக மூங்கில் போன்ற தோளினையுடையாள் கணவனிருப்ப மெலிந்து வருந்தியது. (பு. வெ. பொது) (2) என்பது களவினும், கற்பினும் தலைவனும் தலைவியும், பிரிந்த காலத்துக் கையறு துயரமொடு காணுதற்கு விரும்பித் துன்பத்துடன் நாயகனது நாடு ஊர் முதலிய குறித்து அவனது ஊரில் அன்றில் கூவினும், குயில் கூவினும், ஆயர் குழலிசை கேட்பினும் உயிர்கழியு மென்பதும், பிறவாற்றானும் துன்பமுறுதல். (யாப்பு, வி)

இது சொல்லணியிலொன்று, இது அறுவகைப்படும். எழுத்தானந்தம், சொல்லானந்தம், பொருளானந்தம், யாப்பானந்தம், தூக்கானந்தம், தொடையானந் தம் என்பன. ழத்தானந்தமாவது பாடப்படுவோன் பெயரைச்சார்த்தி, எழுத்தள பெழப்பாடுவது. சொல்லானந்தமாவது இயற்பெயர் மருங்கின் மங்கலமழிய தொழிற்சொல்லைப் பாட்டுடைத்தலைவன்மேல் ஏறப்பாடுவது, பொருளானந்தம் பாட்டுடைத்தலைமகன் நாட்டின் யாதானுமொன்றைச் சிறப்பித்துச் சொல்லலுற்ற விடத்து அத்திணைக்குரிய இறைச்சிப் பொருளை ஊறுபடச் சாவவும், கெடவுஞ் சொல்வதும், மங்கலமழியப் புகல்வதும், மங்கல உவமைக்கு அமங்கல உவமேயத்தைக் கூறுதலுமாம். யாப்பானந்தமாவது முன் தொடுக்கப்பட்ட சிறப்புடை மொழியின் பின், பாட்டுடைத் தலைவன் பெயர் நிறுவி, அதன் பின் சிறப்புடை மொழிநிறுவிச் சிறப்பிக்கப்படுவதனை இவ்வாறிடர்ப்படப் பாடுவது. தூக்காநந்தம் கஞ்சத்தாளம் முதலிய கருவிகளோடும், இசைந்த இசைக் கீழ்ப் பாடுதற்கண் அவன் பெயரைச் சார்த்தி உயரவும் இறுகவும், பெயர்பிளந்து பண்ணியும், ஒருவர்க்கும் பெயர் புலனாகாமையுஞ் சொல்லுதல், தொடையாவந்தம் அளபெடைத் தொடைப் பாட் டினுள் பாட்டுடைத் தலைவன் பெயர் சார்த்தி அளபெடுப்பத் தொடுப்பது. 2. அசையும் மூக்கில் போன்ற தோளினையுடையாள் நற்சொல்லும் நிமித்தமும் விகற்பிப்பப் பயப்பட்டு நடுக்கமுற்றது. 3. மிகப் பெரிய வெய்ய பூசலிற் பொருந்திய வீரனுக்கு வருந்தினும் முன் பிற்றுறையேயாம். (பு. வெ. பொது).

சுத்த சத்து வசத்தி.

இது துவாரகைக்குச் சமீபத்திலுள்ள ஒரு நாடு, இதில் சரியாதி மகன் ஆனர்த்தன், குசத்தலியெனும் பட்டணம் நிருமித்தான்.

மழநாட்டில் மங்கலவூரில் ஆயர்குலத்தில் ஆனாயர் என அவதரித்தவர். இவர், வேய்ங்குழலிற் பஞ்சாக்ஷாத்தை விதிப்படி இசைத்து வருவர். இவ்வகை இசைத்துவருபவர், பசுக்காத்தற் பொருட்டுப் பசுக்கூட்டத்துடன் சென்று, காட்டில் நிறையப் பூத்த கொன்றை விருஷத்தைக் கண்டு, அதனடியிற் சென்று பஞ்சாக்ஷரத்தை வேய்ங்குழலில் இசைத்தனர், அதனாற் சராசரங்களெல்லாம் இசை வயப்பட்டுத் தம்பித்தன. சாமகீதப் பிரியராகிய சிவமூர்த்தி தரிசனந்தந்து, அன் பனே நீயிவ்வகை நமது சந்நிதானத்தில் இருக்க என்ன, நாயனார் வேய்ங்குழ லிசைத்துக் கொண்டு கைலைக் கெழுந்தருளினார். (பெரிய புராணம்.)

சைநர்களின் மடங்களிலிருந்த இடம்போலும், இது இந்த இடமென தெரியவில்லை. (தேவாரம்.)

வஞ்சிமாநகரத்துள்ள ஆறு இதற்கு ஆனி, வானி, ஆன்பொருந்தம், தண்பொருநை, சூதநதி யெனவும் பெயர்.

இது கருவூரைச் சார்ந்த ஓராறு; ஆன்பொருநை யென்றும் பொருநையென்றும் வழங்கப்படும். (புற~நா)

ஆன்மா நிலைத்த தேகத்தின் தத்வங்கள். இவை (24) கூடியன. பூதம் (5) பிருதிவி, அப்பு, தேயு, வாயு, ஆகாசம் தன்மாத்திரை, (5) சத்தம், பரிசம், ரஸம், ரூபம், கந்தம், கன்மேந்திரியம். (5) வாக்கு, பாதம், பாணி, பாயுரு, உபத்தம். ஞானேந்திரியம் (5) சோத்ரம், தொக்கு, சக்ஷ, சிங்கவை, ஆக்ராணம். அந்தக்காணம் (4) மனம், புத்தி, சித்தம், அகங்காரம்.

ஒரு நதி, THE AYUK NADI TO THE WEST OF THE RAVI IN PUNJAB.

வசுக்களில் ஒருவன். அகனுக்கு ஒரு பெயர்.

தேவர் முதலியோர்க்குத் துன்பம் வந்தகாலத்து அதைப் போக்க எடுத்த சிவன் திருவுரு.

யசுர்வேத விதிகளைப்பற்றிச் சூத்திரஞ் செய்த மகருஷி. இவர் செய்த சூத்திரம் ஆபத்தம்பம் எனப்படும்.

வசுக்கள் எண்மரில் ஒருவன். குமரர்கள் சதபதன், சிரமன், சிராந்தி, துனி.

சூரிய வமிசத்தரசன், யோகியாயினான்.

ஒரு தேசம். சிந்து நதிக்கு வடக்கிலுள்ளது.

பாதகண்டமாண்ட பூர்வ அரசசாதிகளி லொருவகையர்.

இது வடக்கில் மத்ய தரைக்கடல், கிழக்கில் செங்கடல், இந்து மகாசமுத்ரம், மேற்கில் அத்லாந்திக் மகா சமுத்திரங்களால் சூழப்பட்ட பூபாகம், ஆப்ரிகாவின் தேசங்கள் ஐரோப்பியர், பலரால் ஆளப்பட்டு வருகின்றன. இவற்றில் ஆங்கிலர், கேப்காலனி, நெடால் ஆரெஞ்சு நதிகாலனி, டிரான்ஸ்வால் முதலியவும், பிராஞ்சியர், ஆல்ஜீயரியா, டியூனிஸ், ஸெனிகாம்பியா, காங்கோ, சோமாலிலாண்ட் முதலியவம், ஜெர்மானியர், கண்டத்தின் மேற்பாகத்திற் சிலவும், சாட் ஏரியடுத்த சிலபாகங்களும், டாங்கினி யாகா எனும் ஏரியடுத்த பாகங்களையும், போர்த்து கேசியர் அங்கோலா முதலிய சில பாகங்களையும், ஸ்பானியர் கண்டத்தின் மேல்பால் சிலவற்றையும் ஆளுகின்றனர். இதில் சுதேசராஜ்யங்கள், மொராகோ, அபிஹீயா, லிபரீயா முதலிய.

ஆரியாவர்த்தத்திலிருக்கும் ஒரு தேசம்.

சாலியின் புதல்வன். தென் மதுரையில் கலாநியமத்துப் பிறந்தநாள் முதல் ஏழுநாள் பசும்பாலூட்ட உண்டு வளர்ந்தவன். சிந்தாதேவி தந்த அமுத சுரபி யென்னும் பாத்திரம் பெற்றுப் பலவுயிர்களைக் காத்து மணிப்பல்லவத்து இறந்து பின்பு சாவகமாட்டுள்ள நாகபுரத் தில் பசுவயிற்றிற் பொன் முட்டையிற்றங்கிப் புண்ணியராசனாகப் பிறந்தவன். (மணிமேகலை).

பாண்டவாப்தம், சாலிவாகன சகாப்தம், விக்ரமாதித் யாப்தம், போஜ ராஜாப்தம், கொல்லாப்தம், ராமதேவாப்தம், பிரதாபருத்ராப்தம், கிருஷ்ணரா யாப்தம்.

கத்ரு குமரன், நாகன்.

அப்புபுத்திரர். இவர்கள் மூன்று சகோதரர்கள். இவர்கள் ஒரு வனாந்தரத் தில் யாத்திரை செய்கையில் தாகமேலிட்டது. இவர்களில் ஒருவன், மற்ற இருவர் பொருட்டு அங்கு இருந்த கிணற்றில் நீர்மொள்ள இறங்கிச் சலம் ஏந்தினன், தண்ணீர்பெற்ற சகோதரர்கள், அவனிடம் இருந்து ஜலத்தைப் பெற்றுக்கொண்டு ஒரு பாரமான வண்டிச்சக்கரத்தால் அக்கிணற்றில் அவன் அடங்க மூடிச் சென்றனர். இவன் அக்கிணற்றிலிருந்து சில வேதகிதங்களை ஓதினன். (இருக்கு வேதம்).

பதுமையின் பார்ப்பனத் தோழி. அவளோடு ஒருங்கு வளர்ந்தவள். தோழமைக்குரிய இயல்புகளிற் சிறந்தவள். உதயணனுடைய பார்ப்பனத் தோழனாகிய இசைச்சனென்பவனால், இவள் மணஞ்செய்து கொள்ளப்பட்டாள். இப்பெயர் யாப்பியாயினியெனவும் வழங்கும். (பெருங்கதை).

ஆறாம் மன்வந்தரத்துத் தேவர்கள்.

ஒருவித எண்ணெய் தரும் வித்தமைந்த செடி. இதுசெவ்வாமணக்கு, மலையாமணக்கு, கடலாமணக்கு, காட்டாமணக்கு, எலியாமணக்கு, புல்லாமணக்கு, பறங்கியாமணக்கு, மணியாமணக்கு, பேராமணக்கு, படுக்கையாமணக்கு, சிற்றாமணக்கு எனப்பலவகை.

1. மகா பலிதல மென்பர் 2. இது முக்காவனாட்டுள்ளது (புற~நா)

இவர் கடைச் சங்கமருவிய புலவருள் ஒருவர். இவர் ஆமூர்வானவனைச் சிறப்பித்துப் பாடினவர். இவர் அந்தணராயிருக்கலாம். (அக~159)

களப்பாளனைக் காண்க.

இது ஊர்வனவற்றில் ஒரு பிராணி. இது நீரிலும் தரையிலும் உண்டு. இதன் மேலுங்கீழுமாக ஓடுகள் உண்டு. மேலோடு (13) சிறு ஓடுகளால் இணைக்கப்பட்டது. மேல்மூடியிலிரண்டுத்வாரங்களுண்டு. மேல்த்வாரத்தின் வழியாகத் தலை கைகளை நீட்டும், கீழ்த்வாரத்தால் கால்களையும் வாலையும் நீட்டும். இதற்குப் பல் இல்லாவிடினும் உறுதியான தாடைகளுண்டு. இது எந்தப் பிராணிகளையும் இம்சிக்காது. இது நீரில் சுவாஸம் விடாமல் பலநாள் ஜீவிக்குமாம். இது (400) வருஷங்களுக்கதிகம் ஜீவிக்கும். இது வெளியில் முட்டையிடும். முட்டைகள் சூர்ய வெப்பத்தால் பொரியும். இவ்வினத்தில் கடலாமை பெரியது. பச்சையாமையும் உண்டென்பர். இவை (140) முட்டையிடுமென்பர். இவ்வுரு, திருமாலால் அசுரவதை பொருட்டுக் கொள்ளப்பட்டது.

பிரியவிரதன் பேரன். கிருத பிருஷ்ணன் குமரன்.

அம்பிகையிடத்து வியாஸராற் பிறந்தவன் திருதராட்டிரன்.

ஆயைக் காண்க.

மேருவின்குமரி, தாதாவின்தேவி. குமரன் மிருகண்டு.

திருக்குருகூரில் எழுந்தருளியபெருமாள்.

ஆண்டுதோறும் மாதந்தோறும் நாடோறும் அரசனுக்குரியவாக வரும் பொன், பசு, நெல், குதிரை முதலிய வரவு. (சுக்கிரநீதி).

இடையர், இவர்கள், இடையா, கோலாயர் என இருவிதப்படுவர்.

வரவு செலவு எச்சங்களை அறிவிப்பது.

நகுஷன் குமரன்.

தீர்த்தபிள்ளைக்கு ஒருபெயர்.

ஓர் இராக்கதன். இவன் தேவர்களை வருத்த நரநாராயணரிவனிடம் யுத்தஞ்செய்து இவன் பூண்ட தொளாயிரத்துத் தொண்ணூற்றொன்பது கவசங்களை அறுத்தனர். ஒரு கவசமிருக்கையில் சூரியனிட மடைக்கலமாகப் புகுந்துயிர் பிழைத்தவன். இவனே மறுபிறப்பிற் கவசத்துடன் பிறந்த கர்ணன்.

மகாஸ்காந்தம், அண்டகோசப்படலத்திலும் சிவரகஸ்யத்திலும் கூறப்பட்டிருத்தல் காண்க.

1. ஒரு முனிவன். இவன் ஒரு முனிவராற் பாம்பாகச் சபிக்கப்பட்டு உரூரவமுனிவராற் சாபநீக்கமடைந்தவன். 2. சண்முகசேநாவீரன்.

இவன் சுந்தரேச பாதசேகர பாண்டியனுடன் யுத்தஞ்செய்து மடுவிலிறந்தவன்.

1. சண்முகசேநாவீரருள் ஒருவன்.

நெடுஞ்செழியன் அதியனைப் பொருதுவென்ற இடம். 2. பாரதப்போரில் பதினான்காம் நாள் அருச்சுனஞலிறந்தவன்.

1. (சந்) புரூரவனுக்கு உருப்பசியினிடம் பிறந்த குமாரன். இவன் குமாரர் நகுஷன், க்ஷத்ரவிரதன், ரசி, ரம்பன், அதேநஸ். இவனுக்கு ஆயுசு எனவும் பெயர். 2. காசிபர் மனைவி. குமரர் விசயன், விசரன், வீரன், விருத்திரன் முதலியோர்.

1. ஆயுவுக்கு ஒரு பெயர். 2. சந்திரவம் சத்தரசரில் ஒருவன், காண்டவப்பிரத்த மாண்டவன். 3. பிராணனெனும் வசுவின் குமரன்.

வளைவிற்பொறி (இது வளைந்து தானே எய்வது), கருவிரலூகம் (இது குரங்கு போலிருந்து சேர்ந்தாரைக் கொல்வது), கல்லுமிழ்கவண், கல்லிடு கூடை (இடங்கணி யென்னும் பொறிக்குக் கல்விட்டு வைக்கும் கூடை), தூண்டில் (இது தூண்டில் வடிவாகச் செய்து அகழியிலிட்டு மதிலேறுவார் அதிற் சிக்கியபின் இழுத்துக் கொள்வது), தொடக்கு (கழுத்திற் பூட்டியிழுக்கும் சங்கிலி), ஆண்டலையடுப்பு (சேவல் வடிவாகச் செய்யப்பட்டுப் பறக்கவிட உச்சியைக் கடித்து மூளையை எடுப்பது), கவை (இது கிடங்கிலேறின் மறியத்தள்ளும் ஆயுதம்), கழு, புதை, (அம்புக்கட்டு), ஐயவித்துலாம் (இது பகைவர் கதவை அணுகாதபடி அம்புகள் வைத்தெய்யும் யந்திரம்). கைப்பெயர்ஊசி, (மதிற்றலையைப் பற்றுவாரைக் கையைப் பொதிர்க்கும் ஊசி), எரிசிரல் (இது சிச்சிலி வடிவாய்க் கண்ணைக் கொத்தும் ஆயுதம்), பன்றி (இது மதிற்றலையில் ஏறினாருடலைக் கோட்டாற் கிழிக்க இரும்பாற் செய்தது), பனை (மூங்கில் வடிவாகச் செய்து அடித்தற்கமைத்த பொறி, எழு, சீப்பு, கணையம், கோல். குந்தம், வேல், சதக்னி, தள்ளிவெட்டி, களிற்றுப்பொறி, விழுங்கும்பாம்பு, கழுகுப்பொறி, புவிப்பொறி, குடப்பாம்பு, சகடப்பொறி, தகர்ப்பொறி, அரிநூற்பொறி, ஞாயில் (குருவித்தலை), பிண்டிபாலம், சூலம், எழு, மழு, வாள், கவசம், தோமரம், கதை, தண்டம், நாராசம், இருப்புமுள், கழுமுள், கூன்வாள், சிறுவாள், கொடுவாள், அரிவாள், ஈர்வாள், உடைவாள், கைவாள், கணையம், சுழல்படை, கோடாலி, தோட்டி, வேல், வச்சிரம், குறுந்தடி, ஈட்டி, கவண், சிறுசவளம், பெருஞ்சவளம், சக்கரம், கன்னம், உளி, பாசம், தாமணி, சாலம், ஊசி, முசுண்டி, முசலம், இடங்கணி, அள், பலகை முதலியன.

சோபனையென்னும் பெண்ணின் தந்தை. இவன் மண்கேநாதன், தவளைகளுக் கரசன்.

அத்திரம், சத்திரம் என இருவகை. அவை கைவிடுபடை, கைவிடாப்படை என்பன.

பதினாயிரம் காலாட்களுக்குத் தலைவன். (சுக்கிரநீதி)

பிரமன் நான்கு வேதங்களையும் படைத்து அதன் சாரமாகிய ஆயுர்வேதத்தைப் படைத்தான். இவன் ஆயுர்வேதத்தை ஐந்தாம் வேதாமாக்கி அதைச்சூரியனுக்குபதேசித்தான். அச்சூரியன் அதை உணர்ந்து மற்றொரு சம்மிதையைச் செய்தான். அவ்வழியாகப் பின் வந்தார் அதைப் பரவச் செய்தனர். தன்வந்திரி, திவோதாசன், காசிராஜன், அச்வரிதேவர், நகுலன், சகதேவன், யமன், சியவனன், ஜதைன், புதன், சாவாலன், ஜாஜலி, பைலன், காதன், அகத்தியன். இவர்கள் வைத்திய நூலை முறையாயறிந்து வைத்தியசாத்திரம் இயற்றியோர்.

ஆயுளைவிரும்பினவன் செய்யும்காமியயாகம். (பராச~மா)

(சூ.) இருஷபரைப் பெற்றவர்.

அசுரன். பிரகலாதன்கும்சர்களி லொருவன்.

சங்கிராந்தி நாளில் பசுவின்பால் வெண்ணெய் முதலியவை கும்பத்தில் பூரித்துச் சூர்யனைப் பூஜித்து வேதியர்க்கு அன்னபானாதி தக்ஷிணைகள் அளித்து வேதியர்க்குக் கொடுப்பது.

சிவபக்தி மிகுதியால் புருஷனை விட்டு நீங்கின ஒரு பெண்.

துவிராஜ குலோத்தம பாண்டியனுக்குக் குமரன். இவன் குமரன் இராசகுஞ்சர பாண்டியன்,

இவனுக்கு ஆய் அண்டிரன் எனவும் பெயர். இவன வேளாண் மரபினன். இவனது ஊர் பொதிகைக் கருகிலுள்ள ஆய்க்குடி யென்பது. கடையெழுவள்ளல்களுள் ஒருவன், சுரபுன்னை மாலையையுடையவன். இவ்வள்ளல் “வேளிர்” கூட்டத்தைச் சேர்ந்தவனென்பது “மாவேள்ஆய்” “தேர்வேள்ஆய்” எனப் புறநானூற்றில் வருந்தொடர்களாற் றெரிகின்றது. அந்நூலில் “கழறொடியாஅய் மழைதவழ் பொதியில்” எனவும் “தென்றிசையாய் குடி” எனவுங் கூறப்படுதலால், ஆய்நாடு பொதியின் மலைப்பக்கத்துள்ள தென்பதும், அவன்தலைநகர் ”ஆய்குடி” யென்னும் பெயர் பெற்றதென்பதும் தெளிவாம். இவன் மலை வேற்றரசரால் தாக்கமுடியாத அரண்வலி யுடையதென்பர். ஆய் நாட்டில் யானைகள் மிகுந்த காடுகளுண்டென்றும், பரிசிலர்க்கு யானைக்கொடை மிகுதியாக அளித்தவன் ஆய் என்றும் சொல்லப்படுகின்றன. இவ்வள்ளலுக்கு “அண்டிரன்” என்னும் மறு பெயரு முண்டென்பது. இவனைப் பற்றிய பாடல்கள் பலவற்றிற் காணலாம். புறநானூற்றுரையாளரும் “அண்டிரன்” ஆய்க்கொரு பெயர்” என்பர். புறப்பாட்டில் “ஈகையரிய விழையணி மகளிர்” “கோடேந்தல்குற் குறுந்தொடி மகளிரொடு” எனவருதலால் ஆய், மகளிர்ப் பலரை மணம் புரிந்தவனென்பது அறியப்படும். இவன் இன்சொல்லே தன்சொல்லாக வுடையன் என்பர். ஆய், கொங்கு நாட்டாரோடு போர்புரிந்து அவரை மேல் கடற்பக்கத்தே ஓட்டினவனென்று (130) வது புறப்பாட்டுக் கூறுகின்றது, இவன், ஒருகால் நீலநாகமொன்றால் தான பெற்ற அருமை பெருமை வாய்ந்ததோர் ஆடையை, சிவபிரானே அணியத்தக்கவர் என்று கருதி அப்பிரானுக்கு உவந்து சாத்தினனென்று சிறு பாணாற்றுப்படையில் வியக்கப்படுகின்றான். இதனை, ”நீலநாக நல்கிய கலிங்கம், ஆலமர் செல்வற் கமர்ந்தனன் கொடுத்த, சாவந்தாங்கிய சாந்துபுலர் திணிதோள், ஆர்வ நன்மொழி ஆய்” என்பதனால் அறிக. இவ்வரலாறு, ஆய் சிவபக்திமிக்க வைதிக மதத்தின னென்பதைக் குறிப்பது. இவ்வள்ளலின் நாளோலக்கம் மிகச் சிறந்து விளங்கு மென்பர். (நற்: 30). இவனைப் பாடிய புலவர் உறையூர் ஏணிச்சேரி முடமோசியார், துறையூர் ஓடைகிழார், குட்டுவன்கீரனார் என்போர். இவருள் முடமோசியார் அந்தணரென்பது தொல்காப்பிய மரபியலுரையால் விளங்குகின்றது. இம்மோசியாரே, ஆயின் அருமை பெருமைகளை அதிகமாக வெளியிட்டவர். வேள் பாரிக்குக் கபிலர்போலவும், அதிகமானுக்கு ஒளவைபோலவும், வேள் ஆய்க்கு மோசியார் பெரிதும் வேண்டிய புலவரென்பது ’திருந்துமொழி, மோசிபாடிய ஆயும்” எனப் பெருஞ் சித்திரனார் என்னும் பழைய புலவர் கூறுதலால் தெரிகின்றது. வேள் ஆயின் வள்ளன்மையையும் அருங்குணங்களையும் புறநானூற்றில் வரும் பாடல்கள் மிக வழகுபெற விளக்குவன, மோசியார், ஆயின் அரண்மனையைப் பற்றிப் பேசுமிடத்து, ”அவன் தன் மனைவியரது மாங்கல்ய சூத்திரமொழிய மற்றவை யனைத்தையும் பரிசிலர்க்கு வழங்கி விட்டனனாயினும், கொடுக்கு மின்பத்தை அனுபவித்தறியாது தம் வயிறருத்திக் கழியும் மற்றப்பெருஞ் செல்வர்கள் பெருமனைபோலப் பொலிவிழக்கா, ஆயின் அரண்மனை அழகுபொலிந்து விளங்கும்” என்று புகழ்கின்றார். இப்புலவர் ஆயைக் காணாத முன்புதாம் அவனைப் பற்றிக்கொண்ட எண்ணங்கள் அவனைக் கண்டதும் முற்றும் மாறுபட, அதற்கிரங்கி “முன்னுள்ளுவோனைப் பின்னுள்ளினேனே, ஆழ்கென்னுள்ளம் போழ்கென்னாளே, பாழூர்க்கிணற்றிற் றூர்கவென் செவியே” எனத் தம் மறியாமையை இழிப்பதன்மூலம், ஆயின் குணங்களைப் புகழ்ந்தனர். ஒருகால் இப்புலவர் காட்டுவழியே சென்றபோது ஆண்டு வாழும் யானைக்கூட்டங்கள் தம் கண்ணுக்குப் புலப்பட, அப்போது, ”மழைக்கணஞ்சேக்கு மாமலைக் கிழவன், வழைப்பூங்கண்ணி வாய்வா எண்டிரன், குன்றம் பாடின கொல்லோ, களிறுமிக வுடையவிக் கவின்பெறு காடே” என்னும் இனிய பாடலைப் பாடினர். ஆயின் யானைக்கொடை, காட்டியானைகளைக் கண்டதும் தம் நெஞ்சில் தோன்ற அப்போது தானே சுரந்த பாடல் இது. இன்னும் மோசியார், ஆயது ஒப்புயர்வற்ற ஞானத்தையும் தூய்மையையும் குறித்து, “இம்மைச் செய்தது மறுமைக்காமெனும் அறவிலை வாணிகனா அயல்லன் பிறருஞ்சான்றோர் சென்ற நெறியென ஆங்குப்பட்டன்றவன் கைவண்மையே” என்று பாடுகின்றனர். இக்கருத்து வேள்ஆயின் உயர்ந்த மனநிலையை விளக்குவதாகும். இனி, மோசியார் மற்றோரிடத்தில், “வடதிசை யதுவே வான்றோ யிமயக், தென்றிசை யாஅய் குடியின்றாயிற், பிறழ்வது மன்னோவிம் மலர்தலை யுலகே” என ஆய் உலகிற்குப் புரியும் பேருபகாரத்தை வியகின்றனர். இவ்வாறு வேள் ஆய் பெரு வள்ளலாய் உலகினர் தன்னை என்றும் நினைக்கும்படி விளங்கி, பின், “காலனென்னுங் கண்ணிலியுய்ப்ப மேலோருலக மெய்தினன். ” இவன் பிரிவினை யாற்றாது, அவன துரிமை மனைவியர் தீப்பாய்ந்து உயிர்விட் டொழிந்தனர். ஆய் இறந்தபோது அவனது பிரிவுக்கு இரங்கிப் பாடிய புலவர் முடமோசியார், குட்டுவன் கீரனார் என்போர். இவருள் மோசியார், ஆய் அண்டிரன் விண்ணுலகு சென்றதற்கிரங்கி அடியில் வரும் இனிய பாடலைப் பாடினர் ”திண்டே ரிரவலர்க் கீத்ததண்டார், அண்டிரன் வரூஉமென்ன வொண்டொடி, வச்சிரத் தடக்கை நெடியொன் கோயிலுட், போர்ப்புறு முரசங்கறங்க, ஆர்ப்பெழுந் தன்றால் விசும்பினானே” என்பதாலறிக. (புறநானூறு).

இவன் அகநானூற்றிற் பல விடங்களிற் கூறப்படுகின்றான். இவனைப் பாடியவர் பாணர் முதலியோர். வேள் ஆயைப் பாடியவராகக் கூறப்பட்டபுலவர்கள் இவனைப் பாடியவராகக் காணவில்லை. ஆயெயினனும் புலவர்க்குப் பேருபகாரியாயிருந்தவனென்று தெரிகின்றது. இவன், வேளாகியஆய் அண்டிரனின் வேறுபட்டவன். “எயினன்” என்னும் சொற்புணர்ப்புடனேயே வழங்கப்படுகின்றான். வேள் ஆயைத் தனியே ’அண்டிரன்’ எனவும் கூறுதல்போல, இவனைத் தனியே ‘எயினன்’ எனவும்வழங்குவர். இதனை ”வண்மை யெயினன் வீழ்ந்தனன்” என வரும் அகநானூற்றடியால் ஆயண்டிரனின் முற்றும் வேறானவனென்பது அறிக. அன்றியும் ஆயெயினன், மிஞ்ஜிலி என் பானோடு புரிந்த பெரும்போரில் உயிரிழந்தவனென்பது, அகநானூற்றிற் பரணர் பாடல் பலவற்றால் அறியக்கிடக்கின்றது.

இஃது ஆயென்னும் வள்ளலின் ஊர், பொதியின் மலைச் சாரலிலுள்ளது (புறநானூறு).

இது (ஃ) முப்புள்ளி வடிவினதாய் உயிரு மாகாமல், மெய்யு மாகாமல் தனி நிலையாய் நிற்கும் ஓரெழுத்து. (நன்).

இவன் கோடை வெப்பம் நீங்கச் சிவாலயங்கட்கு அபிஷேகஞ் செய்வித்துக் கொண்டு வருகையில் திருவானைக்காவி லெழுந்தருளிய சிவமூர்த்திக்குச் சாத்தமுத்தின் ஆரங்கொண்டு சென்றனன். அந்த முத்தாரம் தான் ஸ்நானஞ்செய்கையில் ஆற்றில் விழுந்ததனாற் றுக்கமடைந்து பூசை முதலிய முடித்துச் சிவதரிசனத்திற்கு ஆலயத்திற்குச் செல்கையில் அரசன் போக்கிய முத்தாரம், அபிஷேகத்திற்குக் கொண்டு வந்தசலத்துடன் குடத்தில்வந்து சுவாமியின் திருமேனியிலிருந்தது. அரசன் சிவமூர்த்தியின் திருமேனியில் முத்தாரத்தினைக்கண்டு விசனம் நீங்கிக் களித்தனன். ஆதலால் அன்றுமுத லிவனுக்கு இப்பெயர் வந்தது.

பாகலிக்கதேசம் (THE PROVIN, CE OF PUNJAB).

ஓர் இருஷி.

ஒரு நதி.

தண்டகாரண்யம், பதரிவரும், நைமிசாரண்யம், சுவேதாரண்யம், வேதாரண்யம் முதலிய.

சேதுவின் குமரன். இவன் குமரன் காந்தாரன்.

உக்ரகுமார பாண்டியனுக்கு ஒரு பெயர்.

நாடகவகை உறுப்பினுள் ஒன்று.

மலையாரம். தீமுரண்பச்சை, கிழான்பச்சை, பச்சைவெட்டை, அரிச்சந்தனம், வேர், சுக்கொடி முதலிய.

ஆடுகோட்பாட்டுச் சேரலாதனைக் காக்கைபாடினியார் நச்செள்ளையார் பாடி ஒன்பதுகாப்பொன்னும் நூறாயிரம் காணமும் பெற்று அவன் பக்கத்திருத்தல் கொண்டது. ஏழாம்பத்து : செல்வக் கடுக்கோவாழியாதனைக் கபிலர் பாடி நூறாயிரம் காணமும் அவன் மலைமீதேறிக் கண்டு கொடுத்தநாடும் பெற்றது. எட்டாம் பத்து : தகடூரெறிந்த பெருஞ்சேரலிரும் பொறையை அரிசில்கிழார்பாடி ஒன்பது நூறாயிரம்காணம் பரிசில்பெற்றது. ஒன்ப தாம்பத்து : குடச்கோ இளஞ்சேரலிரும் பொறையைப் பெருங்குன்றூர்கிழார் பாடி முப்பத்தீராயிரம் காணம் பெற்றது. இது, புறப்பொருளிலக்கணத்திற்கு இலக்கியமாக அமைந்துள்ளது. சேரர் குலத்தாருடைய பெருமையை நன்றாக விளக்கும். ஒவ்வொரு சேரர்மீது ஒவ்வொரு புலவர் பப்பத்துச் செய்யுளாகப் பாடிய நூறு செய்யுட்களை யுடைமையின் இந்நூல் பதிற்றுப்பத்து என்னப்பெற்றது.

பொன்மை நிறங்கொண்ட சிங்கவுருவாய் அநந்தரிட மிருக்கும் சிவபடன்.

சிவசூர்ய பீடம்.

இவர்கள் கன்னட வீர சைவவேதியர். இவர்கள், கடப்பை, கர்னூல், மைசூர் முதலிய இடங்களில் வசிப்பவர். இவர்கள், ரேவணாராத்யர், மருளாராத்யர், ஏகோராமராத்யர், பண்டிதாராத்யர், என நான்கு வகையர். இவர்கள் வீர சைவர்.

திருக்குடந்தையி லெழுந்தருளிய விஷ்ணு மூர்த்தியின் திருநாமம்.

கந்தமாதன பர்வதத்தில் இருந்த ஒரு ரிஷி. பாண்டவர்கள் இவனிடம் தங்கிச் சென்றார்கள். (பாரதம் வனபர்வம்). 2. ஒரு ராஜ ரிஷி’. தவத்தால் பிராமணனாவன்.

1. விச்வாமித்திரர்க்குக் குமரன். 2. உரோமகர்ஷணருக்கும், சுகருக்கும்மாணாக்கன். 3. அம்பரீஷன் குமரன்.

கத்ரு குமரன் நாகன்.

ஒரு சோதிட நூல்.

ஒரு பிரபு, புலவர் இவன் மீது பாடிப் பரிசுபெற்றதாகக் கூறப்பட்டவன். ”பாவலர் வாசலில் வந்தியம் வாங்கப் படிபுரக்கும், காவலர் நிற்கும் படி வைத்த வாகண்டி யொன்பதினும், மேவலர் மார்பினும் திண்டோளினும் செம்பொன் மேருவினும், சேவெழு தும்பெருமான்சிங்க வாரிய சேகரனே. “

ஜீவகனுக்கு ஆசிரியன்.

இவன் பூமி சுற்றிவருகிறதெனச் சித்தாந்தஞ்செய்த சோதிடப் புலவன்.

இவன் சேரன் செங்குட்டுவன்காலத்திருந்த பாண்டிநாட்டரசன். இவன் வட நாட்டாசரை வென்றவன். இவனே கோவலனைக் கொல்வித்தவன். இவனே தான் செய்த செயலநீதியென்று தன் மனைவியுடன் உயிர் விட்டவன் இவனே அரசு கட்டிலிற்றுஞ்சிய பாண்டியனெடுஞ்செழியன், இவன் வீரனும் புலவனுமாவன் இவன் பாடிய செய்யுளொன்று புறநானூற்றில் காணப்படுகிறது.

திருக்குடந்தையிற் பிறந்தவேளாளர். இவர் பாகவதத்தைத் தமிழில் (6170) விருத்தப்பாவா லியற்றினவர் என்பர். (பாகவத புராணம்).

காத்தவராயன் தேவி.

வடநாட்டிலிருந்து பரதகண்டத்தில் வந்து ஸாஸ்வதிநதிதீரத்தில் வசித்தவர்கள்.

இவர் செந்தமிழேயன்றி யாழிலும் வல்லவராக இருக்கலாம். இவர் பெயரில் அரசன் என்பதால் வேதியரில் தலைமை வாய்ந்தவர் போலும். குலத்தில் அந்தணராக இருக்கலாம். (குறு~184).

பதுமையின்தோழி. அவளுடைய மனக்குறிப்பறிந்தே ஒழுகுபவள். மிக்க மென்மையையுடையவள், பந்தடித்தவில் மிக்க ஆற்றல் வாய்ந்தவள். (பெருங்).

ஒருவித இராஜாக்கள்.

சாபாலி முனிவரின் குமரர். வை சம்பாயனக் கிளியை ஆச்சிரமத்திற் சேர்த்தவர்.

அருக சமயசித்தாந்தஞ் செய்தவன்.

சைநபேதமாகிய மதம், இது எல்லாக் கர்மங்களையும் விட்டு நின்றவிடமே மோக்ஷம் என்னும். அருகமதம் காண்க.

தௌமியர் மாணாக்கன்.

இவன் பாஞ்சால தேயத்தரசன், மிக்க பராக்கிரமத்தையும், மிக்க வீரியமுமுள்ள சேனையையுமுடையவன். கோசல தேயத்தரசனை வென்று அவனது ஊரையழித்து அவன் மகள் வாசவதத்தை முதலியவர்களைப் பிடித்து வந்து தன் உரிமை மகளிர்க்குத் தாதியர்களாக அமைத்தனன். இவன் பட்டத்து யானைக்கு மந்திரமென்றுபெயர். ஏயர் குலத்தாரோடு, குலப்பகை ஞனாதலின், அக்குல அரசாட்சிக்கு உரியனான உதயணன் சிறைப்பட்ட பொழுது பெரும்படையோடு சென்று கோசப்பி நகரத்தைக்கைப் பற்றிக் கொண்டு முரசறைவித்துத் தன் கொற்றத்தை யாவர்க்கும் தெரிவித்து அந்நகரையே தனது இராசதானியாகக் கொண்டு பின்பு ஆட்சி புரிந்தனன். காளமயிடனென்னும் ஒற்றனாற் பகைப் புலத்தே நிகழும் செய்திகளை அறிந்து கொண்டே வந்தவன். பூரண குண்டலனென்பவன் இவனுக்கு முக்கிய மந்திரி, பின்பு உதயணன் வந்து செய்த பெரும் போரில் அவனாற் கொல்லப்பட்டான். அவனால் வெட்டுண்ட போது இவன்பாற் சிறிதும் அச்சக்குறிகள் நிகழவேயில்லையென்று கவி இவன் வீரத்தைப் பாராட்டுகிறார். இவன் பாஞ்சாலராய னென்றும் வழங்கப்படுவான். (பெருங்கதை).

சிவமூர்த்தி சிருட்டியாதியாகிய தொழில்களைச் செய்யச் சகளீகரித்தநாள். இந்தநாளிற் சிவாலயங்டோறும் பஞ்சகிருத்திய உற்சவநடத்துவர்.

பிருகு புத்திரனான சவனரிஷியின் தேவி, மனுவின்புத்திரி. இவள் புத்திரன் அவுருவன்.

ஒத்த நிலத்திலே கிழக்கு நோக்கியிருந்து சதுரமாக வொரு வட்டத்தையிட்டு, அதிலேகிழக்கும், வடக்குமாக நான்கு ரேகைகள் கீறிப்பார்க்க (25) அறைகளாம். இதில் வடகீழ் மூலையறையை விட்டு, இதன் தென் திக்கிலறை மேடம். இதன் தென் மேலையறையிடபம். இதன் தென் கீழ் மூலையறை மிதுனம்; இதன்மேல் மூலையறை கர்க்கடகம். இதன் வடமேல் மூலையறை சிங்கம். இதன் தென்மேல் மூலையறை கன்னி. இதன் வடமேல் மூலையறை துலாம். இதன் வட கீழ் மூலையறை விருச்சிகம், இதன் வட மேல் மூலையறை தனு. இதன் வட கீழ் மூலையறை மகரம். இதன் தென் கீழ் மூலையறை கும்பம். இதன் வடகீழ் மூலையறை மீனம். இப்படிச்சோ, மும்மூன்று ராசியுமடுப்புக் கூட்டம் போலப்படும். இச்சக்கரத்தினடுவில் வீதியிற் கீழ் தலையறையிலே யாதித்தியன். இப்படிச்சுற்றும், புறம்பும் வீதியில் அக்கினி மூலையிற் செவ்வாய். தெற்கு வீதியில்வியாபன். நிருதி மூலையிற் புதன், மேற்கு வீதியிற் சுக்கிரன். வாயு மூலையிற் சனி. வடக்கு வீதியிற் சந்திரன். ஈசான மூலையில் இராகு. இப்படி (12) இராசியும் எட்டுக் கோளும் நிறுத்தி நடுவிலறை பிரமத் தானத்துக்கு இருப்பாகவும், இதற்கீசானத்துப் பரிவேடம், இதற்கக்கினித்தூமம், இதற்கு நிருதி இந்திரதனு, இதற்கு வாயு நுட்பம், இப்படி (25) அறையும், (25) கோளுக்கிடமாக நியமிக்கப்பட்டது ஆருடசக்கிரமாம். (விதானமாலை).

சுந்தர மூர்த்தி நாயனார்க்குப் பாட்டன்.

வாளினையுடைய வீரர் தம்மைப் பணியாதாருடைய உயர்ந்த புரிசையின் திண்மையைச் சொல்லியது (பு. வெ).

வெற்றியினையுடைய சேனை வீரர்தம் வெய்ய பூசலைக்காணிற் கொடுவினைப் பூசலைச் செய்யவல்ல சோழன்புனையும் மலரினைச் சொல்லியது. (பு. வெ. பொதுவியற்).

இவரியற் பெயர் வெள்ளைக் கண்ணத்தனார், இவர்க்குக் கண்ணிடத்து ஏதோ வெண்மை யிருக்கலாம். இவர் தந்தையார் ஆர்க்காடு கிழார், இவரூர் ஆர்க்காடு போலும், இவர் கடைச் சங்க மருவிய புலவர்களிலொருவர். (அகம்~64).

ஓர் இருடி.

இது உத்திராடம், பூராடம், மிருகசீரிடம், அஸ்தம், மூலம் இவற்றுள் எதிலாயினும் வரும் சுக்கிலபக்ஷத் திரிதியையில் ஆரம்பித்து உமாமகேச்வாகல்ப பிரகாரம் பூசிக்கத் தேவியுலகம் அடைவர். இது பார்வதிக்குச் சிவன் சொன்னது.

குசன் மூன்றாம் புத்ரன்.

சூரிய வம்சத்து அரசன், இஷ்வாகுவம் சத்தவனான விஸ்வகன் புத்திரன். இவன் புத்திரன் யுவனாஸ்வன்.

கிருதவர்மனுக்கு ஒரு பெயர்.

இவர் ஒரு ரிஷி. இவர் நினைத்த மாத்திரத்தில், சர்ப்பம் தீண்டிய விஷம்போம்.

(சூ.) தர்மகேதுவின் வம்ச முதல்வர்.

மகீபண்டிதன் குமரி.

கிழக்குச் சமுத்திரம் தொடங்கி மேற்குக் கடலீறாகவும், இமயமலை தொடங்கி விந்த மலையீறாகவும் உள்ள மத்யப்பிரதேசம், இது புண்யபூமி.

உண்ணிகழும் ஆசை பற்றி நிகழும் மொழி மிகத் தோன்றக் கூறுவது. (தண்டி)

இவர் ஒரு பிராமணர். இவர் குரு குலத்தில் வசித்து வித்யாப்யாஸம் செய்து வந்தார். இவர்க்குக் கல்வி முற்றுப் பெறவில்லை. பிறகு ஸரஸ்வதி தீரத்திலுள்ள பிரூதக தீர்த்த ஸ்நானஞ் செய்து ஞானம் பெற்று மகருஷியுமாயினார். இதில் சிந்துத் வீபரும், தேவாபி, விச்வாமித்ரர் முதலியோர் நன்மையடைதேனர். பலராமர் இத்தீர்த்தத்தில் ஸ்நானஞ் செய்தனர். (பார~சல்லி)

மூலாதாரம், சுவாதிட்டானம், மணிபூரகம் அநாகதம், விசுத்தி, ஆஞ்ஞை என ஆறாம். அவற்றுள் மூலாதாரம் குதத்திற்கும், கோசத்திற்கும் நடுஇடம், முக்கோணம் நாலிதழ்க்கமலம், மாணிக்க நிறம், கணபதி, குண்டலிசத்தி, ஓங்காரம். சுவாதிட்டானம் கோசத்திற்கும் நாபிக்கும் நடு, நாற்சதுரம், ஆறிதழ்க்கமலம், செம்பொனிறம், பிரமா, சரஸ்வதி, நகரம், மணிபூரகம், நாபிகமலம், மூன்றாம்பிறை, பத்திதழ்க்கமலம், மரகத நிறம், விஷ்ணு, லக்ஷ்மி, மகாரம். அநாகதம், இருதய கமலம், பன்னிரண்டிதழ்க் கமலம், முக்கோணம், ஸ்படிக நிறம், உருத்திரன், பார்வதி, சிகாரம். விசுத்தி கண்டம், பதினாறி தழ்க்கமலம், அறுகோணம், மேகநிறம், பகேசுவரன், மகேச்வரி, வகாரம், ஆஞ்ஞை லலாடத்தானம், மூன்றிதழ்க் கமலம், வட்டம், படிகநிறம், சதாசிவம், மனோன்மனி, யகாரம். இவை ஆறாதரங்களுக்கும், தானம், ஆசனம், மகரம், தேவதையினிறம், தெய்வம், சத்தியநக்ஷத்ரம் முதலியவாம். (சித்தா)

திட்டத்துய்ம்மன் மகரயூகம் வகுக்க வீஷ்மர் தமது சேனையைக் கிரவுஞ்சயூகம் வகுத்துப் போரிடுகையில் வீமன் வீஷ்மரைப் பதாதியாக்கிச் சல்லியனைத் தேருடனெடுத்தெறிந்து துரியோதனனுடன் போரிடுகையில் அபிமன்யூ விகர்ணனுடன் எதிர்த்து அவன் தேரை அழிக்க அவன் தன் தம்பியாகிய சித்திரசோன் தேரில் ஏறி யுத்தம் செய்கையில், அபிமன்யு விகர்ணனை மார்பில் தொளைத்து அனுப்பினன். சூரியன் அஸ்தமித்தனன்.

மலையில் பெய்த மழை அதனால் கிரகிக்கப்பட்டு அதினின்றும் வெளிவருவது. இது பல சிற்றாறுகள் தன்னிடம் கூடப் பேராறாம்.

குகை நமசிவாயச் சுவாமிகளுக்கு மாணாக்கர். தமிழில் நிஷ்டாநுபூதி செய்தவர்.

இவர் சாலிவாகன சகம் 1745 சித்ரபானிற் பிறந்தவர். இவர் யாழ்ப்பாணத்து நல்லூரினர். கார்காத்த வேளளர் குலம், சுத்தசைவர். இவர் தந்தையார் கந்தப்பிள்ளை, இவர் நைட்டிக பிரமசரியம் அநுட்டித்தவர். தமிழ் இலக்கிய இலக்கணங்களைச் சேநாதிராய முதலியாரிடத்தும், சரவணமுத்துப் புலவரிடத்தும் கற்றவர். கல்வியறிவேயன்றித் தெய்வ வழிபாடுமுடையவர். சைவநிந்தை பொறாதவர். இவர் செய்த சிறு நூல்கள் அராலி சித்தி விநாயகர் விருத்தம், நல்லை கைலாசப்பிள்ளையார் மங்கள விருத்தம், வசன நூல்கள், பெரியபுராண வசனம் பாலபாடங்கள், இலக்கணச் சுருக்கம். இவர் தமது பொருள்களைத் தமிழ்க்கல்வி விருத்தியின் பொருட்டு உபயோகித்து வண்ணார்பண்ணையிலும் சிதம்பரத்திலும் சைவப்ரகாச வித்யாசாலை ஸ்தாபித்த தமிழ் அறிஞர்.

இவர் தொண்டைமண்டலத்து வேளாளர். ஆற்றூரிலிருந்த புலவர் ஒருவர், ஒரு குதிரை கேட்க, அவர்க்கு ஆயிரங்குதிரையளித்தவர்.

சிவபூதகணத்தலைவரி லொருவன்.

1. விபுலகிரியின் பக்கத்தில் மிருகாவதியின் தந்தை தவஞ்செய்து கொண்டிருந்த இடம். (பெருங்கதை). 2. பூக்கொய்தற்கு வந்த பத்திராபதியென்னுந் தெய்வ மகள், யானையின் புணர்ச்சியைக்கண்டு மனம் வேறுபட்டுப் பெண் யானையாகப் பிறக்கும்படி குபோனாற் சாபம் பெற்ற இடம். இது விந்திய மலையின் பக்கத்தே நருமதை யாற்றங் கரையிலுள்ளது. (பெ. க). 3. இது தலையாலங்கானமென்னும் பெயரையுடையது. தற்காலம் தலையாலங்காடென்று வழங்கப்படுகின்றது. (புற. நா)

சோணாட்டுள்ளவூர்.

இவர் ஆலங்குடியிலுள்ள வங்கனென்னும் இயற்பெயருடையவர். இவர் பாடியவற்றுட் புறத்திணையொன்றொழிய ஏனையவெல்லாம் மருதத் திணையினவாதலின் மருத நிலத்துள்ள ஆலங்குடியின ரெனக் கருதப்படுகின்றனர். மருத நிலத்தில் ஆலங்குடி யென்று பல வூருள வாதலின் இவரூர் இன்ன தெனத் துணியக் கூடவில்லை. இவர் பாடியன வெல்லாம் பெரும்பாலும் பரத்தையிற் பிரிவே. ஒவ்வொரு செய்யுளும் இனிமைதாரா நிற்கும். நற்றிணையின் (330, 400) ஆம் பாடல்களிலுள்ளுறையும் அகம் (104) பரத்தை கூறுங் கூற்றும் வியக்கத்தக்கன. இவர் பாடியனவாக நற்றிணையில் மூன்று பாடல்களும், குறுந்தொகையில் இரண்டும், அகத்திலொன்றும், புறத்தொன்றும், திருவள்ளுவ மாலை யிலொன்றுமாக (அ) பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன. (நற்றிணை).

இவர் ஆலத்தூர் என்னும் ஊரிலிருந்த வேளாளர் போலும். இவர் கடைச் சங்கத்தவர். இவர் சோழன் நலங்கிள்ளியின் படைப்பெருக்கினைக்கூறுகையில் படைசெல்லும் வழியிலுள்ள பனைமரங்களின் நுங்குகளைத் தலைப்படையும், பழங்களை இடைப்படைகளும், அப்பழங்களின் கொட்டைகளாலாகிய கிழங்குகளைக் கடைப்படைகளும் நுகர்ந்து சென்றன எனத்தமிழரசன் படைமிகுதி கூறினர். ”தலையோர் நுங்கின் தீஞ்சாறு மிசைய, இடையோர் பழத்தின் பைங் சனிமாந்தக், கடையோர், விடுவாய்ப் பிசிரொடு சுடுகிழங்கு நுகர” (புறம்~32) எனக் கூறினர்.

இது, இந்தியாவில் உள்ள விருக்ஷங்களில் நெடுநாளிருக்கும் மரம். இது சிறிய விதையிலிருந்து உண்டாகிப் பெருஞ்சேனையும் தங்கும் வகைப் பரந்து நெடுநாளிருப்பது. இது அகல மரமாதலின் இதனை ஆலமரம் என்றனர். இதன் இலையை உண்கலமாகவும், சிறு விழுதைப் பல் தேய்க்கவும் உபயோகிக்கிறார்கள். இதன்அடிமரம், கெட்டாலும் விழுதால் தாங்கப்பெற்றுப் பலநாளிருப்பது. இதன் விதையைக் குளிர்ச்சிக்கு லேகியங்களில் தமிழ் வைத்தியர்கள் உபயோகப்படுத்துகிறார்கள், பல்வலி, ஈறுவலி, இவை கட்கு இம்மரத்தின் கொழுந்தின் பாலை உபயோகப்படுத்துகிறார்கள். இதன் பால் கால்வெடிப்புகளுக்குச் சிறந்த மேல்பற்றாக உபயோகப்படுகின்றது. இந்த மரத்தின் பட்டை நீரிழிவு வியாதிக்கு நல்ல பலமான துவர்ப்புடைய மருந்தென்று தமிழ் வைத்தியர்கள் அபிப்பிராயம். இது குறு ஆல், கல்லால், சிற்றால், இத்தியால், கொடியால் எனப் பேதப்படும். இதில், அசவத்தாமன் பாண்டவர்களைக் கொல்ல யோசிக்கத் தங்கிக் கோட்டான் காக்கைகளை யோட்டக் கண்டான்.

இவர் இந்திரனுக்கு நண்பர். இவர் கோகர்ணத்தில் நூறு வருஷகாலம் தவஞ்செய்து சிவப் பிரசாதத்தால் நூறு புத்திரர்களைப் பெற்றார். ருத்ர மாகாத்மியம் சுடறியவர் (பார~836ம்)

இவர் மதுரையைச் சார்ந்த ஆருலவியநாட்டு ஆலம்பேரியென்னு மூரிலுள்ள சாத்தனென்னு மியற்பெயருடையவர். ஏடெழுதுவோரின் மிகையால் வாலம்பேரிசாத்தனாரெனவுங் கூறப்படுவர். இவர் பாடலால் இவர் நெய்தனிலத்தும், பாலைநிலத்தும் நன்றாகப் பயின்றவரென்று தெரிகின்றது. நற் (152) எல்லாத் துன்பமும் மடல் முதலாயின தந்தனவென்று தலைவனொந்து கூறுங் கூற்றம். நற் (255)ல் ஆறுபார்த் துற்றவச்சமும், நற் (303)ல் வேட்கை தாங்காது தலைமகள் இரவுறு துயரங்கூறுவதும், மிக்க சுவையுடையனவாகும். மற்றும் இவர், அகம் (81)ல் கடலானது விளங்கிலென்னு மூரையும், அகம் (143)ல், வானவன்பிட்டன் குதிரை மலையையும், அகம் (175)ல் நெடுஞ்செழியன் போர் வென்ற திருத்தலையாலங்கானத்தையும், நெவியனென்னும் கொடையாளி யொருவனையும் பாராட்டிக் கூறியிருத்தலானே அவர்கள் காலத்தவரென்று கொள்ளவாகும். இவர் பாடியனவாக நற்றிணையில் நான்கு பாடல்களும், அகத்தில் நான்கு மாக எட்டுப் பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன.

தெய்வ வழிபாடுடையான் தேவாலயத்திற்குச் செல்லுதற்கு முன் ஸ்நானஞ்செய்து தோய்த்து உலர்ந்த வேட்டிகள் உடுத்துச் சந்தியாவந்தனம் முடித்துத் தேங்காய், பழம், தாம்பூலம், கற்பூரம் முதலிய தட்டிற்கொண்டு பாதசாரியாகத் தேவாலயத்தை நெருங்கி ஆண்டுள்ள தீர்த்தத்தில் கை கால்களைச் சுத்தப்படுத்தி ஆசமனஞ் செய்துகொண்டு திருக்கோபுரத்தைத் தரிசித்துத் தேவஸ்மரணையுடன் கோயிலின் உட்புக வேண்டும். உட்புகுந்து பலிபீடத்தையும், துவஜஸ்தம்பத்தையும், சிவாலயமாயின் இடபதேவரையும், விஷ்ணுவாலயமாயின் பெரிய திருவடிகளையும் நமஸ்கரித்து உட்புக ஆஞ்ஞைபெற்று அபிஷேக நிவேதன சமயம் அல்லாத சமயத்தில் திருச்சந்திதிக்குமுன் ஆடவர் அஷ்டாங்க நமஸ்காரமும், பெண்டிர் பஞ்சாங்க நமஸ்காரமும், கூ, டு, எ, க, ய உ முறை செய்தல்வேண்டும். பின் சந்நிதானத் துட்புகுந்து துவார பாலகரை வணங்கி அனுமதிபெற்றுச் சந்நிதானம் அடைந்து அங்கிருக்கும் அருச்சகரிடம் தாம் கொண்டுசென்ற பொருள்களைத் தந்து தேவாராதனைசெய்யத் தரிசித்துக் கடவுளுக்குத் தன் புறத்தைக் காட்டாது திரும்பல்வேண்டும். திரும்பிக் கைகளைக் குவித்து மந்திரோச்சாரண ஸ்தோத்திரங்களைச் செய்துகொண்டு மூன்று முதல் இருபத்தொன்று வரை ஒற்றை யாகப் பிரதக்ஷணஞ் செய்தல் வேண்டும். அவ்வாறே தேவியார் சந்நிதி யுட்புகுந்து நான்கு முறை நமஸ்காரஞ்செய்து தரிசித்துப் பிரதக்ஷணஞ் செய்து கொண்டு வீட்டிற்குத் திரும்பல்வேண்டும். திருக்கோயிலுள் ஆசாரமில்லாது போதல், மலம், சலம், எச்சில் விமோசனஞ்செய்தல், மூக்குச் சிந்தல், தாம்பூலம் தரித்தல் பலகாராதிகள் உண்ணல், சயனித்தல், ஆசனத்திருத்தல், காலை நீட்டிக்கொண்டிருத்தல், மயிர்முடித்தல், தலையிலுந் தோளிலும் வஸ்திரம் தரித்துச் செல்லல், நிர்மால்யத்தை மிதித்தல், கடத்தல், ஸ்தூபி, துவஜஸ்தம்பம், விக்கிரகங்களின் நிழலை மிதித்தல், தாண்டுதல், வீண்வார்த்தை பேசல், சிரித்தல், விளையாடல், சுவாமிக்கும் பலிபீடத்திற்கும் நடுவே குறுக்கிடல், ஒருமுறை இருமுறை வலம்வால், அகாலத்தில் தரிசித்தல், அபிஷேக நிவேதனகாலங்களில் தரிசித்தல், வீதி உற்சவங் கொண்டருளும்போது கோயிலுட்புகுந்து வணங்குதல் கூடாவாம். ஆலயத்தில் வாசலில்லா வழியால் நுழைந்துபோதல் கூடாது. கறுப்புக் கம்பளிப்போர்வையுடன் ஆலயத்துள் போகக்கூடாது. வெளிச்சம் இல்லா இடத்தில் மலர்மாலை தொடுத்தல் கூடாது. வீண்காரியஞ் செய்யக் கூடாது. பகவானது சொத்துக்களைத் தன்பொருட்டு உபயோகித்துக்கொள்ளக்கூடாது. (சிவாலயதரிசனவிதி) பிரபன்னபாரிஜாதம்.

அரிஷ்டகாமனுக்குக் குமரன். இவன் குமரன் ஸ்தம்பகன்.

தென்மதுரை கடல் கொண்ட காலத்துச் சிவபெருமான் கட்டளையால் எல்லையறிய நாகத்தால் அளக்கப்பட்டதால் வந்த பெயர். (திருவிளையாடற்புராணம்).

நீர்ப்பறவை இனத்தில் சேர்ந்தது. இது காக்கை போல இருக்கும். இவற்றுள் சில நன்னீரிலும், சில உப்புக் கடலிலும் ஜீவிப்பவை. இவ்வினத்தில் பல வேறுபட்டவையுண்டு. இதற்கு மூக்கும் காலும் செவந்த மஞ்சணிறம், முதுகும் கழுத்தும் மேகநிறமாயும், தலையும் பிடரியும் கருமையாயும் இருக்கின்றன. இது நீரில் நீந்தத்தக்க தோலடிகளுடையது. இவை கடலிலேயே வாரக்கணக் காய் சிலவேளை தங்குகின்றன. அப்போது அது உப்புநீர் அருந்துவதில்லை. இவ்வினத்தில் ஒருவகை ஆபிரிகாகண்டத்தின் தென்கோடி முனையிலிருக் கிறதாம். அதற்கு கிரேட் ஆல்பட்டிராஸ் (The Great Albatras) என்று பெயர். இதன் உடல் தலைமுதல் 3 அடிகள் நீளம், இதன் இறக்கைக ளிரண்டினையும் விரித்தால் 18 அடிகளுக்குமே லிருக்குமாம். இது பலநாள் கடலிலேயே தங்கி வாழும். அதி உஷ்ண காலத்தில் ஆகாயத்தில் அதிஉயரப் பறந்து இரண்டொரு நாட்கள் ஆகாயத்திலேயே தங்குகின்றன என்பர். இது ஒவ்வொரு வேளை ஆகாரத்தின் பொருட்டு மரக்கலங்களைத் தொடர்ந்து பல மைல்கள் செல்லு கின்றன. இதன் இறக்கைகளும் தோலடிப் பாதங்களும் நீந்துதற்கு உதவி புரித லால் இது நீரில் அதிவேகமாய் நீந்தி மீன்களைப் பிடித்தருந்துகிறது, இது பேடு அடைகாக்கையில் ஆண் காவல் செய்கிறது.

திருக்கைலையில் சிவபிரான் சந்நிதியி லிருப்பவர். இவர் சிவமூர்த்தியி னேவலால் அமிர்தமதனத்தி லுண்டான விஷத்தைத் திரட்டிச் சிவமூர்த்தியின் சந்நிதியிற் கொண்டுவந்தவர். இவரது பிற்பிறப்பு சுந்தாமூர்த்தி சுவாமிகள். சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளைக் காண்க.

ஒரு தமிழ்ப் புலவர். இவர்க்கு ஆனியாரெனவும் பெயர். (புற நா.)

இது, அச்சு பாரணை என்று பெயர் பெறும். அச்சுக்கு எழுவாய் குற்றெழுத்து, பாரணைக்கு எழுவாய் நெட்டெழுத்து, அச்சு தாளத்துடன் நிகழும். பாரணை கூத்துடன் நிகழும். ஆளத்தி செய்யுமிடத்துத் தென்னா என்றும், தெனா என்றும், இரண்டு அசையும் கூட் டித் தென்னா தெனா என்று பாடப்படும், இவை தாம், காட்டாளத்தி, நிறவாளத்தி, பண்ணாளத்தி என மூன்று வகைப்படும். இவற்றுள் காட்டாளத்தி அச்சுடன் நிகழும். நிறவாளத்தி நிறம் குலையாமல் பார் ணையுடன் நிகழும். பண்ணாளத்தி பண்ணையே கருதி வைக்கப்படும். பின்னும் மற்றொருவகைக் குற்றெழுத்தாலும், நெட்டெழுத்தாலும் ஆளத்தி செய்யப்படும். மற்றும் மெய்யெழுத்துப் பதினெட்டின் உள்ளும் மவ்வும், நவ்வும், தவ்வும் என மூன்று எழுத்து இனமுமல்லா மற்றை எழுத்துக்கள் ஆளத்திக்கு வரப்பெறா. இவற்றுள் மவ்வினம் சுத்தத்திற்கு உரித்து. நவ்வினம் சரளத்திற்கு உரித்து. தவ்வினம் தமிழிற்கு உரித்து. இங்ஙனம் மூலாதாரம் தொடங்கி எழுத்தின் நாதம் ஆளத்தியாய்ப் பின்னிசை என்றும், பண், என்றும் பெயராம். பல இயற்பாக்க ளுடன் நிறத்தை இசைத்தலால் இசை என்று பெயராம். பெருந்தானம் எட்டினும் கிரியைகள் எட்டாலும் பண்ணப்படுதலால் பண்ணென்றும் பெயராயிற்று. பெருந்தானம் எட்டாவன: நெஞ்சும், மிடறும், நாவும், மூக்கும், அண்ணாக்கும், உதடும், பல்லும், தலையும் என்பவைகளாம். கிரியைகள் எட்டாவன: எடுத்தல், படுத் தல், நலிதல், கம்பிதம், குடிலம், ஒலி, உருட்டு, தாக்கு என்பவைகளாம். ”மகாத்தினொற்றுச் சுருதி விரவும், பகருங் குறினெடில் பாரித்து நிகரிலாத், தென்னா தெனாவென்று பாடுவரே லாளத்தி, மன்னாவிச் சொல்லின் வகை” முதல் பாடுமிடத்து மகரத்தின் ஒற்றாலே நாதத்தை உச்ச ரிக்கும் மரபு பகரில் பாரித்து முற்கூறிய நாதத்தினைத் தொழில் செய்யுமிடத்துக் குற்றெழுத்தாலும் நெட்டெழுத்தாலும் செய்யப்படும். (சிலப்பதிகாரம்).

ஓர் உரையாசிரியர், ஊர் தெரியவில்லை, மலைபடுகடாத்துக்கு, ‘தீயினன்னவொண் செங்காந்தள்’ என்பதி லானந்தக் குற்றங் கூறியவர்.

எழுபத்து நான்கு சிம்மாசனாதிபதிகளி லொருவர். (குருபரம் பரை)

திருவரங்கப் பெருமாளரையருக்கு ஒரு பெயர். ஆளவந்தார் திருவடி சம்பந்தி. இவர் ஆளவந்தார் நியமனப்படி கீழையகத்தாழ்வானுடன் பெரிய பெருமாளுக்குத்வயப்பிரபந்தம் பாட அனுப்பப்பட்டவர். (குருபரம்பரை)

1. மணக்கால் நம்பிக்குப் பின்வந்த வைஷ்ணவாசாரியர். இவர் கலி (1047)க்கு மேல் தாது வருஷம் ஆடிமீ புதன் கிழமை வீரநாராயணபுரத்தில் அவதரித்தவர். தாய் அரங்கநாயகியம்மை. இவர் சிம்மானனாம்சம். நாதமுனிகள் பௌத்திரர். ஈசுரமுனிகளுக்குக் குமரர். மகாபாஷ்யபட்டருடன் சாஸ்திராப்பியா சஞ் செய்தவர். ஆக்கியாழ்வான் என்னும் சமஸ்தான வித்வானுக்குக் கப்பங் கட்டும்படி மகாபாஷ்யபட்டருக்குத் திருமுகம்வர, அதைக் கிழித்தெறிந்து அரசன் அனுப்பிய தண்டிகையிற் சென்று அக்கி யாழ்வானை வாதத்தில் வென்று, இராஜ பத்தினியாகிய திருவரங்கத் தம்மையால் என்னை யாளவந்தவர் எனப் புகழப்பட்டு அரசன், வென்றவருக்குப் பாதிராஜ்யமும் தோற்றவர்க்குப் பணி செயலும் எனக் கூறிய பந்தயத்தில் இராஜ்யம் மாத்திரம் கொண்டு பணிசெய்தலை விலக்கிக் கிரகத் தராய்ச் சொட்டை நம்பி, தெய்வத்துக்கரசு நம்பி, பிள்ளையரசு நம்பி, திருவரங்கப் பெருமாளரையர், முதலிய புத்திரர்களைப் பெற்றுச் சுகித்திருந்தவர். மணக்கால் நம்பி இவர் பிரபாவத்தினைக் கேட்டுச் சந்தோஷித்து இவரைக் காணவந்தவிடத்துக் கட்டுங் காவலுமாயிருக்கக் காணக்கூடாமல் பரிசாரகரைக் கண்டு இவர் இனிப்பாயுண்ணும் பொருள் எது என வினாவினர். அவர்கள் தூதுளை யெனக் கேட்டு அதனை நாடோறுங் மடைப்பள்ளிக்குக் கொடுத்து வந்து ஒருநாள் நிறுத்தினர். ஆளவந்தார், போசனகாலத்தில் தூதுளையில்லா மையால் பரிசாரகரை வினாவினார். பரிசாரகர், ஒரு விருத்தர் நாடோறுங் கொண்டு வந்து கொடுத்து வந்தனர்; அவர் இன்றைக்கு வராமையால் அது நின்றது என்றனர். அதைக் கேட்டு ஆளவந்தார் அவ்விருத்தர்வரின் என்னிடம் அனுப்புகஎனப் பரிசாரகர் கேட்டு அவ்வகையே புரிய, ஆளவந்தார் மணக்கால் நம்பியைக் கண்டு பணிந்து என்னிடம் வந்தகாரணம் என்ன என்றனர். நம்பி, ஆளவந்தாரை நோக்கி நாம் உம்மிடத்து விரும்பியதொன்று மின்று, ஆயினும் உன் பிதாமகார் வைத்த பொருளை என்னிடம் இருந்து கைக்கொள்கவென்று, அதைக் கொள்வதற்கு ஏகாந்தத்தில் நாமிருவருமே இருந்து தரப்பெற்றுக்கொள்ள வேண்டு மென்று ஏகாந்தத்திலிருந்து அன்று முதல் ரகஸ்யங்களை உபதேசித்து நாளுக்கு நாள் சம்ஸாரத்தில், அருசிபிறக்கச் செய்து திருவரங்கத்திற்கு அழைத்துச் சென்று நும்பிதாமகர் தேடி வைத்த மாநிதி இதுவேயெனப் பெருமாளைக்காட்ட, ஆளவந்தார் தங்குமரர்களையும், நம்பி திருவடிகளிவிட்டு, ஆச்ரயிக்கச் செய்து, ஆத்மசமர்ப்பணஞ்செய்து, சது சுலோகி யருளிச் செய்து, துரியாச்சிரமத்தைக் கைக்கொண்டனர். ஆளவந்தார் திருவடிகளில் ஆச்ரயித்தவர்கள்: பெரியநம்பி, திருக்கோட்டியூர் நம்பி ஆளவந்தாராழ்வார், பெரிய திருமலைநம்பி, திருமாலை யாண்டான், தெய்வ வாரியாண்டான், வான மாமலை யாண்டான், ஈசாண்டான், திரு மோகூரப்பன், திருமோகூர் நின்றான், தெய்வப் பெருமாள். மாறனேறி நம்பி, திருக்குருகூர் தாசர், திருமாலிருஞ் சோலை தாசர், திருவரங்கத் தம்மை, திருக்கச்சி நம்பி முதலியவராம். பின், குருகைக்காவலப் பன் யோகு செய்யுமிடத்தில், பின்னால் நின்று அவரழைக்க முன்னின்று, அவர் சொற்படி வரமறந்து, இளையாழ்வாருக்குப் பெருமாள் வில்லியருருக்கொண்டு, கடாக்ஷத்ததைக் கேட்டு ஸ்ரீகாஞ்சி நகர்க்குச் சென்று இளையாழ்வாருடன் பேசின் யாதவப்பிரகாசனிடம் வாசிப்பதற்குப் பங்கம் வருமென்று, அவரைக் குளிரக் கடாக்ஷித்துப் பெருமாளையும் பணிந்து, திருவரங்க மெழுந்தருளினர். சிலநாட் கழித்து இளையாழ்வாரைக் காண ஆவலுற்றவராகிப் பெரிய நம்பிகளை அனுப்ப அவர் வருவதற்குமுன், திருநாட்டுக் கெழுந்தருளினர். இளையாழ்வார் வந்து, சாமவிக்கிரகத்தைச் சேவிக்கையில் மூன்று விரல்கள் முடங்கியிருக்க, இருந்தவர்களை வினாவியுற்ற துணர்ந்து, பெருமாள் தலைக்கட்டக் கடவரென, அவை நிமிர்ந்தன. பின் இளையாழ்வார் பெரிய பெருமாளைச் சேவியாது, ஸ்ரீ காஞ்சிக் கெழுந்தருளினர். இவர்க்கு யமுனைத் துறைவரென்றும் யாமுநாசார்யர் எனவும் பெயர். இவர் செய்த நூல்கள் ஆகமப் பிராமாண்யம், புருஷார்ணயம், ஆத்மசித்தி, ஈச்சுரசித்தி, கீதார்த்த சங்கிரகம், ஸ்ரீதோத்திரம், சதுச்லோகி முதலியன. (குருபரம்பரை). 2. இவர் பாண்டிய நாட்டு வீரையூரிற் பிறந்த தமிழ்ப் புலவர். ஞானவாசிட்டத்தைத் தமிழிற் செய்யுளாகச் செய்தவர்.

சூரபதுமனுக்குள்ளடங்கி இலங்கையை ஆண்டவன், இவன் ஆயிரம் யாளிகளின் முகமுடையான். இவனில்லாத காலத்து வீரவாகுதேவர் இவன் குமர னைக் கொன்றாரென்று, அவருடன் பகைத்து யுத்தஞ்செய்து மாண்ட அசுரன்.

இது சிறிய விதை. இவ்விரை சீனாதேசத்திலிருந்து கொண்டுவரப்படு கின்றது. மந்தாரகாசம், ஈளை, இந்த வியாதிகளுக்குக் கொடுக்கப்படுகின்றது.

இவர் திருவிசலூரிற் பிறந்தவர். உய்யவந்த தேவநாயனாருக்கு மாணாக்கர் இவர் மாணாக்கர், திருக்கடவூர் உய்யவந்த தேவநாயனார்.

திருப்பெருந்துறை சிவபெருமான் ஆசிரிய வடிவங்கொண்டு திருவாதவூரடிகளை ஆட்கொண்டருளிய இடமாதலின் இஃது இப்பெயர் பெற்றது இது துறையெனவும் வழங்கும். (திருவிளையாடல்)

பொருவாரை எதிர்விலக்கித் தானொரு வனுமேயாகி வீரரை வெட்டியது. (பு~வெ)

இது முதுகில் பழுப்பு நிறமும், கழுத்தும், வயிறும், வெண் மைநிறமும், தலையில் சிறு கொண்டையும், சிறிய அலகும் கொண்டது. இது இராக்காலங்களில் உலாவும், கோட்டான் ஆந்தை முதலிய பறவைகளைப் போல் இரவில் உலாவும் பறவைகளில் ஒன்று. இது நீர்வாழ் வனவற்றைப் பெரும்பாலும் உண்பது. நீர்வற்றிப்போனால் நெடுந்தூரம் யாத்திரை செய்து நீருள்ள இடந்தேடிச் செல்லும். இது இரவில் இரை தேடித்திரிகையில் மனித நடமாட்டங்காணின் ஒருவித ஓசை விடுகிறது. அதனால் திருடர் முதலியோர் மனிதர் நடமாட்டத்தை அறிகின்றனர்.

கைத்தொழில் முடிவு பெற்ற செறிந்த கழலினையுடையோன் இல்லறத்தினையுடைய நிறைவைச் சொல்லியது. (பு. வெ. பாடாண்)

ஜர்மனி தேசத்திலுள்ள மேல் சைலிஷியாவில் (7559) அடிகள், ஆழமும் ஸ்டெம்பர்க் எனும் ஊரில் (9124) அடிகள் ஆழமும் உள்ள இரண்டு கிணறுகள் உலகத்தில் ஆழமுள்ளவை.

திரிமதி யென்பவளுக்குக் குமரன், இவனை ஆவாகனென்பர்.

ஆவணிமாதம், (4) உ மேகம் முழக்கில் மழையுண்டு.

யானையை எடைபோட்டுக் கீர்த்திபெற்றவன், வணிகன். (வைசியபுராணம்).

சயமுனிவர்க்கு ஒரு மாணாக்கன்.

பரதருக்குப் பஞ்சசேநியிடத்திலுதித்தவன்.

சப்த மேகங்களில் ஒன்று.

ஒரு குறுநிலமன்னன். இவன் மலை பொதினி (ஆவிமலை) இது, அரிசில் கிழாராற் பாடப்பட்ட தகடூசெறிந்த பெருஞ்சோலிரும்பொறை என்னுஞ் சேர மானுடைய தாயாகிய பதுமன் தேவையின் தந்தைக்கு வேளாவிக்கோ என்பது பேராதல் பதிற்றுப்பத்தா லறியற்பாலது, பேகன் எனும் வள்ளலை வையாவிக்கோ பெரும்பேகன் என ஆவியர் குடிச்சிறக்கக் கூறியுள்ளது. இவற்றால் ஆவினன்குடி, வையாபுரி என்பன இவர் மலையும் நகரமுமாம்.

யானையுருக் கொண்டு பால விநாயகரைத் துன்பப்படுத்த வந்து அவராவிறந்த அரக்கன். (பார்க்கவ~புராணம்).

கரந்த மனுக்குக் குமரன். இவன் குமான் மருத்து.

பழனி. ஆவிகாண்க. பொதினி மலை பழனிமலையென மருவிற்று.

தமிழ்நாட்டுக் குடிகள்.

இது பிராணவாயு முதலிய ஐந்து வாயுக்கள், பித்தம், சிலேஷ்மம், ரத்ததாதுக்கள். (4) அன்னம், மூத்ரம், மலம், இவை (14). இவை ஒன்றையொன்று சூழும்போது ஆவிருத பேதங்களுண்டாம். அவை, பித்தாவிருதம், சிலேஷ்மாவிருதம், ரத்தாவிருதம், மாம்சாவிருதம், மேதோஆவிருதம், அஸ்தியாலிருதம், மச்சாவிருதம், சுக்கிலாவிருதம், அன்னாவிருதம், மூத்திராவிருதம், மலாவிருதம், சகலதாது ஆவிருதம், பித்தபிராண ஆவிருதம், பித்தவுதான ஆவிருதம், பித்தவியான ஆவிருதம், பித்தசமான, பித்த அபான ஆவிருத மெனவும், சிலேஷ்ம பிராண, உதான, வியான, சமான, அபான ஆவிருத மெனவும் பேதப்படும். (ஜீவ)

கர்த்தமர்பெண். புலத்தியன் தேவி.

ருஷபனுக்குச் சயந்தியிட முதித்த குமரன்.

இது தஞ்சாவூர்க் கல்வெட்டுக்களிற் கூறப்பட்டிருக்கிற பழையவூர். முன்னாளிலிருந்திருக்கலாம்.

சாதேவன் என்பது ஸஹதேவன் என்னும் வட சொல்லின் திரிபு. காவிதி யென்பது பாண்டிநாட்டு வேளாளரில் உழுவித்துண்போர் அரசராற் பெறுவதொரு பட்டம் அகத்தில் இவர் பெயர் ஆவூர்க் கவுதமன் சாதேவன் என்று காணப்படுகிறது. புலவர் பெரும்பாலோர் தத்தம் ஊரைச் சிறப்பித்துக் கூறும் வழக்கின்படியே இவர் சேரநாட்டு ஆமூர் என்பதனைச் சிறப்பித்துக் கூறியிருத்தலின் ஆமூர்க் கௌதமன் சாதேவனார் என்றிருக்க வேண்டிய இவர் பெயர், ஏடெழுது வோரின்மிகையால் ஆஆர்க் காவிதிகள் சாதேவனா ரென்றெழுதப் பட்டது போலும். அங்ஙனமாயின் இவர் சேரநாட்டு ஆமூரிலுள்ள கௌதம கோத்திரத்துப் பிறந்த ஸஹதேவனென்னும் அந்தணராவர். ஆமூர், குறும்பொறையென்னும் மலையின் கீழ்பாலுள்ள பாலை நிலத்தின் கண்ணது. அதற்கேற்ப இவர் பாடல்கள் பாலைத் திணையை வர்ணிப்பனவாகும். கொண்டு தலைக்கழிந்த தலைமகள் நீ அஞ்சாது கொண்டைமேற் காற்றடிக்க செல் என்றது சுவையுடையதாகும். இவர் பாடியனவாக நற்றிணையில் (164) ஆம் பாடலொன்றும் அகத்தி லொன்றுமாக இரண்டு பாடல்கள் கிடைத்திருக்கின்றன. (நற்றிணை)

ஒரு புலவர் வேளாளர். இவர்க்கு ஆவூர் அழகியார் எனவும் பெயர். (புற~நா)

கடைச்சங்க மருவிய புலவர் வேளாளர். (அக~று)

கடைச்சங்க மருவிய புலவர். பாலையைப் பாடி யவர், (அக-று)

சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவனைப் பாடிய புலவர். இவர் வேளாளர். (புற~நா) (அக~நா)

இவர் கடைச்சங்க மருவிய புலவர்களுள் ஒருவர். இவரியற் பெயர் சாத்தனார். இவர் ஆவூருக்குப் பெரியவராக இருக்கலாம். இவர் தந்தையார் மூலங்கிழார் வேளாளர் முல்லையைப் பாடியவர். (அகம்~224).

சிவகணத் தலைவருள் ஒருவன்.

ஆடி சுக்லத்வாதசியில் விஷ்ணுவை யெண்ணிச் செய்வது. இதை அநுஷ்டிப்போர் சகல சித்தியும் பெறுவர்.

ஜரத்காரு முனிவர்க்குக் குமரர். மானஸா தேவியின் குமார், மானஸாதேவியைக் காண்க.

இது ஒஷேனியாவின் ஒரு பிரிவு. இது நான்கு புறத்தும் பஸிபிக் இந்து மகா சமுத்ரங்களால் சூழப்பட்டது. இதன் பிரிவுகள், தென்வேல்ஸ், குவீன்ஸ் லாண்ட், விக்டோரியா, தென் ஆஸ்திரேலியா, மேற்காஸ்திரேலியா, டாஸ்மானியா, தென் புதிய வேல்ஸ் என்பார். புது ஸீலாண்ட், மலினீஷியா, நியுகினியா, சாலமன் தீவுகள், ஜர்மன் தீவுகள், பிராஞ்சிய தீவுகள், பாலினிஷியா, முதலிய தீவுகள் பஸிபிக் கடல் முதலியவற்றிலிருக்கின்றன.

பாரசீனவதன் பாரியை யாதவி, புத்திரன் சையாதி.

விச்வாமித்திர புத்திரன்.

ஆஹுதி யென்பது எல்லாம் என்பதை அறிவிப்பது, ஹவ்யம் என்பது வஹிக்கை (சுமத்தல்) எல்லா ஹவ்யங்களையும் வஹிப்பது ஆதலால் இப் பெயர் பெற்றது. ஹோமம், தொடங்கி முடியுமளவும் இதன் முகத்தில் செய்யப்படுகிறது. இது ஸ்வர்க்கமாக எண்ணப்படுகிறது. ஸ்வர்க்கமானது நான்கு கோணங்க ளுள்ளதும், நிர்மலமும், வியாதியற்றதுமாக இருப்பது ஆதலால் நான்கு கோணங்களுள்ளதாம். (பார அச்)